Πήραν ζωτικά όργανα από 13χρονη για να σώσουν συνανθρώπους μας. Ομως......

Η φωτογραφία είναι της Κριστίν Νικόλ που ανένηψε από εγκεφαλικό θάνατο.

Ζωτικά όργανα 13χρονης που τραυματίσθηκε σοβαρά από πτώση της σε γκρεμό στο Ανθοχώρι Ιωαννίνων και δεν υπήρχε ελπίδα για την σωτηρία της, δωρίθηκαν από την οικογένειά της για να μεταμοσχευτούν σε ασθενείς που τα είχαν ανάγκη. Ξημερώματα σήμερα, στήθηκε αερογέφυρα με Αυστρία, Γερμανία και Αθήνα όπου ήδη τα όργανα μεταμοσχεύτηκαν σε ασθενείς που τα περίμεναν με λαχτάρα για να κρατηθούν στη ζωή. Αρχικά έφθασε στο αεροδρόμιο Ιωαννίνων, αεροσκάφος από την Βιέννη με ομάδα γιατρών που παρέλαβε την καρδιά της 13χρονης. Στη συνέχεια έφθασε γερμανικό αεροσκάφος που κατά την προσγείωσή του, έσπασαν τα ελαστικά του και ακινητοποιήθηκε προκειμένου να έλθουν από την Γερμανία τεχνικοί να αποκαταστήσουν την βλάβη. Από αυτό το ατύχημα δεν τραυματίστηκε κανένας. Αργότερα έφθασε νέο αεροσκάφος και παρέλαβε τα όργανα της 13χρονης. Η αερογέφυρα ολοκληρώθηκε με αεροσκάφος των Ολυμπιακών Αερογραμμών με το οποίο μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για μεταμόσχευση οι νεφροί του παιδιού.Η 13χρονη τραυματίσθηκε σοβαρά προχθές, όταν έπεσε σε χαράδρα στο Ανθοχώρι, όπου είχε πάει με τον θείο της για να μαζέψουν τσάι. Μεταφέρθηκε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων όπου παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν υπήρχε η παραμικρή ελπίδα για την σωτηρία της, οπότε η οικογένειά της πήρε την απόφαση να δωριθούν τα όργανα του παιδιού τους σε ασθενείς που περίμεναν στην λίστα για μεταμοσχεύσεις. ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΣΧΟΛΙΟ
Η δωρεά οργάνων είναι γενικώς μια πράξη εξαίρετη. Οι άνθρωποι που την αποφασίζουν πιστεύουν (κι έτσι είναι) ότι κάνουν μια πράξη αγάπης και μέγιστης προσφοράς προς τον συνάνθρωπο που εκείνη την ώρα αγωνιά για την υγεία του και την ίδια του την ζωή.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ερωτηματικό για την γενικότερη στάση των γιατρών που αποφασίζουν για το ποιός και πότε είναι ικανός να γίνει δότης οργάνων.

Οι έννοιες κλινικά νεκρός, εγκεφαλικά νεκρός κλπ, δεν έχουν την έννοια του νεκρού που οδεύει προς την ταφή. Ειναι αλήθεια ότι η ιατρική είναι σήμερα σε θέση να κρατάει το σώμα του ανθρώπου ζωντανό με τεχνητό τρόπο. Με αναπνευστικά όργανα κλπ. Μπορεί μάλιστα να κρατάει και την καρδιά παλόμενη!!!!!
Ετσι λοιπόν τίθεται το μεγάλο ερώτημα. Την στιγμή που οι γιατροί ανακοινώνουν στους άμοιρους συγγενείς ότι ο ασθενής είναι κλινικά νεκρός ή εγκεφαλικά νεκρός με αίτημα την αφαίρεση ζωτικών οργάνων ο θανατος είναι μια πραγματικότητα ή προτείνουν (με έμμεσο τρόπο) τον θάνατο του ασθενούς;

Εμείς, ως πιστοί Χριστιανοί και υποθέτω και οι γιατροί, γνωρίζουμε ότι ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ζωή ή τον θάνατο του ανθρώπου είναι ο Δημιουργός του. Γνωρίζουμε επίσης πως στα ιατρικά χρονικά είναι ελάχιστες, αλλά όχι μηδενικές οι περιπτώσεις που άνθρωποι ανάνηψαν, ολικώς ή μερικώς, από κλινικούς ή εγκεφαλικούς θανάτους.
Μήπως λοιπόν μιλάμε για την δολοφονία ανθρώπων για να σωθούν αφιλοκερδώς (;) κάποιοι άλλοι;

Ο ετοιμοθάνατος άνθρωπος είναι ζωντανός και ο γιατρός έχει την υποχρέωση βάσει του όρκου που έδωσε να τον υποστηρίξει μέχρι το τέλος. Και ο ετοιμοθάνατος σήμερα που δεν μπορεί να σωθεί δεν είναι σαν τον ετοιμοθάνατο προ δεκαετιών. Σήμερα μπορεί να κρατήσει η ιατρική, τον άνθρωπο στην ζωή έστω και σωματικά ακόμα κι όταν η πλειοψηφία των ζωτικών του οργάνων έχει σταματήσει.

Η ψυχή όμως έχει αναχωρήσει από το σώμα; Ποιός άραγε μπορεί να απαντήσει καταφατικά, ναί; Μπορούν οι γιατροί; Οχι, μόνο ο Θεός μπορεί. Τα μυστήρια που συμβαίνουν στην ψυχή του ανθρώπου τις τραγικές εκείνες ώρες που ο ασθενής βρίσκεται στο έλεος των ιατρικών μηχανημάτων και η ψυχή του στα χέρια του Θεού χωρίς να έχει όμως εγκαταλείψει οριστικά το σώμα, δεν τα γνωρίζει κανείς.

Μην ξεχνάμε ότι αυτός που θεωρούνταν κλινικά νεκρός προ δεκαετιών, σήμερα η ιατρική γνωρίζει ότι απλά είναι σε κώμα και με σοβαρές ελπίδες να ανανήψει. Ετσι και ο σημερινός κλινικά νεκρός μπορεί να είναι ο αυριανός, απλώς, σε ακόμα πιό βαθύ κώμα που η αυριανή ιατρική με ακόμα πιό υπερσύγχρονα μηχανήματα και εξελιγμένες γνώσεις, θα μπορεί να επαναφέρει.

Μπορεί οι απόψεις ενός απλοϊκού πιστού χωρίς καμιά ιδιαίτερη γνώση ιατρικής να φανταζουν άσχετες σε κάποιον επιστήμονα. Και πραγματικά αυτό είμαι, ένας άσχετος που όμως λέω την γνώμη μου και μακάρι να μπορέσουμε να ακούσουμε και την γνώμη ενός ειδικού.

Φαντάζομαι όμως ότι μερικά από τα ερωτήματα αυτά δεν θα είναι σε θέση να τα απαντήσει.

Καλό είναι να γινόμαστε δωρητές οργάνων με την προϋπόθεση όμως να είμαστε νεκροί με όλη την σημασία της λέξης. Και ίσως εδώ ο γιατρός να έχει κάποιες ενστάσεις στο ότι κάποια όργανα πρέπει να αφαιρούνται όσο το σώμα είναι ακόμα ζωντανό και ζεστό!!!!
Τότε όμως λυπάμαι αλλά η δολοφονία βρίσκεται πολύ κοντά........

Και θα μου πείτε, έχεις βρεθεί ποτέ στην θέση των συγγενών που πρόκειται να αποφασίσουν και να υπογράψουν για το τέλος της ζωής του προσφιλού τους προσώπου;
Οχι δεν έχω και ούτε θέλω, όπως και δεν το εύχομαι για κανέναν από εμάς. Ομως όταν τα τραγικά λόγια του γιατρού ακουστούν και ηχήσουν σαν κεραυνοί στα αυτιά των συγγενών θα πρέπει να δοθεί μια απάντηση.

Και τότε να δώ ποιός θα έχει το ρόλο του "δήμιου" να τραβήξει την πρίζα. Οχι εγώ πάντως........

Και ίσως πάλι μου πέιτε ότι μπορεί κάλλιστα να βρεθούμε στην θέση αυτού που περιμένει με αγωνία το μόσχευμα. Ε, λοιπόν ναί δεν ξέρω σε τι ψυχολογική κατάσταση απελπισίας μπορεί να βρισκόμαστε τότε, αλλά τώρα με νηφάλιο και χριστιανικό τρόπο δηλώνω ότι με τίποτα δεν θα επιθυμούσα να σκοτώσω έναν συνάνθρωπό μου για να ζήσω εγώ και αν το δεχθώ με την λιγοστή πίστη μου και κάτω από την δοκιμασία της ώρας εκείνης αυτό θα σημαίνει απλά ότι υπήρξα ηθικός αυτουργός σε ένα έγκλημα.

Αρα ρητή εντολή θα πρέπει να αφήσει ο καθένας από εμάς που θέλει να γίνει δωρητής οργάνων ότι θα δώσει το μόσχευμα μετά θάνατον χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς. Κι αν τύχει να γίνει δέκτης μοσχεύματος να δεχθεί μόνο από τον συνάνθρωπο που παρέδωσε το πνεύμα και οδηγείται στην ταφή.

Τις πρίζες και τους διακόπτες να τους κλείσουν αυτοί που έχουν ελαφριά ή καθόλου συνείδηση.
Εμείς θα μείνουμε κοντά σε Αυτόν που νίκησε τον θάνατο.