Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας απο την πλευρά του Λύκου. Η επικίνδυνη διαστρελωμένη οπτική.

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ'αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.


Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος


Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης, των απόψεων σας χαρίζουμε σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.

Καλή διασκέδαση....

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου
παρουσιάστηκε από τη Ν. Ρουμπάνη σε Εκπαιδευτικά Σεμινάρια

Σχόλιο ανώνυμης φίλης
Πριν καιρό, σε συζήτηση μια νηπιαγωγός, μου διηγήθηκε τις αντιδράσεις των παιδιών της τάξης της όταν παρουσίασε το συγκεκριμένο παραμύθι από την πλευρά του λύκου. Είναι μια εκπαιδευτική άσκηση αυτή, όπως μου είπε, για να καταλάβουν τα παιδιά ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ότι δεν υπάρχουν στερεότυπα...Αυτό που μου έμεινε είναι ότι τα παιδιά σχεδόν εξαγριώθηκαν, και δεν μπορούσαν να διανοηθούν πώς γίνεται ο λύκος να είναι ο καλός της υπόθεσης!!! Διαμαρτύρονταν και φώναζαν "μα πώς κυρία, ο λύκος φταίει, ο λύκος είναι κακός, η κοκκινοσκουφίτσα δεν έφταιγε" κτλ κτλ!!!


Σχόλιο αλλης ανώνυμης φίλης
Εγώ ήμουν παντα με τον κακό τον Λύκο, με τον Συλβέστρο και όχι με τον Τουίτυ, με το Κογιοτ και ποτέ με το Μπιπ-μπιπ, με τον Τζέρι και όχι με τον Τομ,λάτρευα τον Φέρθι και τον Ντόναλντ ( οι αιωνιοι αποτυχημένοι) και ήθελα η Ψιψινέλ να φάει όλα τα στρουμφάκια!

Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ

Ενδιαφέρουσα η "άλλη" οπτική του γνωστού παραμυθιού (απο λογοτεχνικής βέβαια αποψης).
Διαφωνώ όμως με το τελικό συμπέρασμα το οποίο ειναι άσχετο και κρύβει ύποπτα υπονοούμενα....

Η "άλλη" οπτική για να ειπωθεί παραποίησε και διατρέβλωσε την "παραμυθένια πραγματικότητα" σε πάρα πολλά σημεία (και πως αλλοιώς θα μπορουσε να γίνει άλλωστε), όπως ακριβως την παραποιούν και την διαστρεβλώνουν διάφοροι φασιστοπροοδευτικοκουλτουριάρηδες, τύπου Λαζόπουλου, Βαλλιανάτου κλπ.

Η δασκάλα θέλησε να "διδάξει" τα παιδιά ότι "δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ότι δεν υπάρχουν στερεότυπα", παραποιώντας ενα αγαπημενο παιδικό παραμύθι που μαζί με άλλα πολλά, μας έλεγαν οι γονείς, οι παπουδες και οι προγονοί μας ωστε να καταλάβουμε την διαφορά ανάμεσα σε δίκαιο και άδικο, τιμιότητα και ατιμία, αρετή και κακία, ειρήνη και πόλεμο, ηρωισμό και προδοσία, φυσιολογικό και ανώμαλο, σωστό και λάθος και το σημαντικότερο, αγάπη και μίσος. Γιατί μονο έτσι το παιδί μπορούσε να αναπτύξει κριση, ηθος, αρχές, ιδανικά και αρετές. Η άποψη ότι "δεν υπάρχει καλό και κακό" ειναι επικίνδυνη και δηλητηριαζει τις ψυχές ειδικα των μικρών παιδιών. Το κριτικό πνεύμα παει περίπατο μαζί με την εγκράτεια και την αρετή. Ολα "βαπτίζονται" δίκαια και σωστά κάτω απο μιά "νέα οπτική". Τα παιδιά αρχίζουν να βλέπουν την "διαστρεβλωμένη" πραγματικότητα σαν σωστή, πιθανή, θεμιτή και σαν κάτι "διαφορετικο" μια άλλη "επιλογή", και οδηγούνται προς την ασυδοσία την αλλοτρίωση και την απάθεια. Αρχίζουν να μην μπορούν να διακρίνουν το καλό απο το κακό που υπάρχει παντού γύρω μας και το συναντάμε καθημερινά. Αρχίζουν να μην αντιλαμβάνονται το δίκαιο και το άδικο που βλέπουμε ακόμα και μεσα στις τηλεοράσεις μας.

Γι αυτο τα παιδιά (μαθημενα απο το σπιτι τους) αντέδρασαν στις βλακίες της μηδενίστριας "δασκαλας". Μηδενίστριας διοτι όταν προσπαθείς να αντιτάξεις στο +1 το -1 (την άλλη οπτική) οδηγήσε αναπόφευκτα στο ΜΗΔΕΝ. Δηλαδή στην ανυπαρξία ιδεολογίας, κρισης, ιδανικών κλπ όσα αναφέραμε και παραπάνω. Κι ετσι η "καλή" κυρία "δασκάλα" γίνεται παραγωγός κουκουλοφόρων, αναρχικών, αθέων, αλητών και κακοποιών ατόμων, τα οποία στερούμενα γενικώς αποψης ακολουθούν χωρις την παραμικρή κριση, με φανατισμό, αυτούς που τα καθοδηγούν "Σπάσε κι αυτό το περίπτερο", "πυροβόλα αυτον τον αστυφύλακα με το Καλασνικωφ", "τραβα το οπλο και ριξε σε αυτο το προκλητικό παλιόπαιδο", "ριξε μερικες βόμβες σε αυτο το σχολείο που εχει σημαία του ΟΗΕ" και αλλα "όμορφα"!!!!

Οταν είμασταν μικροί, οι περισσότεροι απο εμάς αγαπούσαμε και υποστηρίζαμε, στα καρτούν του Ντίσνευ, τον αδικημένο και μόνιμα "ριγμενο" Ντόναλντ. Ετσι ειχαμε μαθει απο τους γονείς μας. Να συμπονούμε και να υποστηρίζουμε τον αδικημενο. Μαλιστα όταν καποιες φορές δικαιωνόταν (ο Ντόναλντ) χαιρόμασταν. Ακόμα και ο πλούσιος, τσιγκούνης, συμφεροντολόγος, αδιστακτος και αξεστος θείος του, ο Σκρούτζ τον αδικούσε και τον κακομεταχειριζόταν. Τωρα επειδή "πρέπει" να μαθουν τα παιδιά μας την "άλλη" οπτική πρέπει να ειμαστε με τον Σκρούτζ, και να ξαναπούμε την ιστορία υπέρ του;

Λυπάμαι αλλά διαπιστώνω ότι πισω απο τις εναλλακτικές αυτές ιστοριούλες κρύβονται άλλες ιδεολογίες και οι κύκλοι που τις προωθούν ειναι λιγο-πολυ γνωστοι σε όλους μας.
Λυπάμαι αλλά εγώ στο παιδί μου έμαθα ότι ο Μπούς ειναι ΚΑΘΑΡΜΑ και τα παιδιά της Γαζας, ΑΘΩΑ. Και την πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να την αλλάξει κανείς. Και δεν επιτρέπω σε καμιά κυρία "δασκάλα" να προσπαθήσει εστω και να δείξει την δική της "αλλη" οπτική του καλού και δικαίου Μπούς και των ενόχων παιδιών της Γαζας !!!!!