tag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post3075699014089200820..comments2024-03-28T13:00:40.397+02:00Comments on ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily: Γεώργιος Καστριώτης ένας κλεμμένος Ελληνας ηγεμόνας από τους γνωστούς κλέφτες των Βαλκανίων.ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚhttp://www.blogger.com/profile/14626431963098786014noreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-61450532831399135282017-05-02T08:41:44.628+03:002017-05-02T08:41:44.628+03:00Αγαπητε Αλι Αλ Γιουνανι μαλλιάζει η γλωσσα αυτουνο...Αγαπητε Αλι Αλ Γιουνανι μαλλιάζει η γλωσσα αυτουνου που θελει να κλεψει την ιστορία του άλλου....<br />Και η Σκοπιανοι την ιδια δουλεια κανουν με την Ελληνικη ιστορία της Μακεδονίας γραφουν και αντιγραφουν αραδες των ανιστόρητων για να αποδειξουν τα αναποδεικτα....<br />Δυστυχως για ολους εσας, που σιγουρα επι πληρωμη εχετε αναλαβει το εργο της κλοπης της Ελληνικης ιστορίας και της προπαγανδας υπερ Τούρκων, Αλβανων και Σκοπιανων, η ιστορία ειναι ΜΙΑ και αδιαμφισβητητη....<br />Μην κουραζεστε λοιπον....<br />Οι αποψεις σας ακουστηκαν και με το παραπανω και σε αυτην την αναρτηση.<br />Σαν απλη προειδοποιηση να πω οτι πλεον δεν θα δεχθω περαιτερω σχολια αυτου του τυπου.<br />Δηλαδη αντιγραφη αραδων απο ανιστορητα προπαγανδιστικα και ανθελληνικα εντυπα....<br />Κι οποιος αισθανεται αδικημενος δεν εχει παρα να διαβασει τα ανω των 50 σχόλια που υπαρχουν σε αυτην την αναρτηση στην οποια εκφραστηκαν ολες οι αποψεις... <br /><br />Θα επιτρεψω πλεον μονο μικρα και διαλογικου τυπου σχολια.<br />Σας ευχαριστω ολους που συμμετειχατε στον σχολιασμό.... Ελληνες και μισελληνες.ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚhttps://www.blogger.com/profile/14626431963098786014noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-51476002124551610402017-05-02T04:18:57.179+03:002017-05-02T04:18:57.179+03:00Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, στον επιτάφιο ...Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, στον επιτάφιο προς τον αυτάδελφό του Θεόδωρο Παλαιολόγο, μας δίνει αξιοπρόσεκτες πληροφορίες για την μετοίκηση χιλιάδων Αλβανών στην Πελοπόννησο, τους οποίους αποκαλεί ‘Ιλλυριούς’, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα ζώα τους όπως χαρακτηρηστικά λέει: «Αλλά και Ιλλυριοί, περίπου μία μυριάδα, αθρόοι μετοίκησαν με τα παιδιά και τις γυναίκες και τα ζώα τους…» (Λάμπρου: «Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 41–42)<br /><br />Στον σατυρικό διάλογο ‘Ταξίδι στον Άδη’ (Επιδημία Μάζαρι εν Άδου) του βυζαντινού Μάξιμου Μάζαρι, ο συγγραφέας περιγράφει τις επτά γλωσσικές–πολιτισμικές κοινότητες που κατοικούν από κοινού (οικεί αναμίξ γένη) το 1415 στην Πελοπόννησο: Λακεδαίμονες (Μανιάτες), Ιταλοί, Πελοποννήσιοι (Μοραΐτες), Σθλαβίνοι, (Σλάβοι) Ιλλυριοί (Αρβανίτες), Αιγύπτιοι (Τσιγγάνοι) και Ιουδαίοι (Εβραίοι). (D. Α. Zakythinos, Le Despotat grec de Morée, II Athènes 1953, σελ. 1.)<br /><br />Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα δυτικά Βαλκάνια, και είναι απόγονοι των Ιλλυριών, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε τις κατά καιρούς διάφορες επιμιξίες τους με Δάκες (Δάκες, Γέτες, Μοισούς), Βρύγες (Φρύγες, Παίονες, Τριβαλλούς), Θράκες (Βέσσους κ.α.), Κέλτες (Σκορδίσκους), Γότθους, Ρωμαίους (Λατίνους) κ.α., ο βασικός όμως κορμός/πυρήνας των προγόνων των Αλβανών ήταν αναμιφισβήτητα οι Ιλλυριοί.<br /><br />«Αλβανία. Πολλές φυλές έχουν εμφανιστεί και έχουν έρθει στην Ευρώπη. Αρκετές φορές ορδές από την ανατολή την έχουν σαρώσει σε διάφορες στιγμές και εξαφανίστηκαν στο διάβα της ιστορίας. Αλλά από τους λίγους αυθεντικούς κατοίκους της Ευρώπης, τους πραγματικούς Ευρωπαίους, ακόμα παραμένουν οι Αλβανοί, οι οποίοι κατοικούν σε ένα ορεινό τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Αλβανοί είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών οι οποίοι ζούσαν στα νότια της Ευρώπης από την απαρχή της ιστορίας.» (The Resurrected Nations: Short Histories of the Peoples Freed by The Great War and Statements of Their National Claims, By Isaac Don Levine States, Small –1919, page 66)<br /><br />«…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)<br /><br />Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων.» (τομ. Α, σελ. 96)<br /><br />«Ο εθνικά αλβανικός πληθυσμός έλκει τις ρίζες του στις προελληνικές ιλλυρικές φυλές, των οποίων το παρόν έχει καταγραφεί στα Βαλκάνια τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ.» (Eastern Europe: an introduction to the people, lands, and culture, Richard C.Frucht, 2005, page 698)Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-46962246215548885022017-05-02T04:18:09.566+03:002017-05-02T04:18:09.566+03:00Αξίζει εδώ να πω ότι Έλληνες και Αλβανοί είναι οι ...Αξίζει εδώ να πω ότι Έλληνες και Αλβανοί είναι οι παλαιότεροι κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Σέρβοι - και γενικότερα οι Σλάβοι - είναι επήλυδες. Οι Σέρβοι σχετίζονται με ένα σλαβικό/αλανικό φύλο από την περιοχή στα βόρεια του Καύκασου, τους Σέρβους, που ένας κλάδος τους έφτασαν στα Βαλκάνια και ένας κλάδος τους στην κεντρική Ευρώπη, οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι απόγονοι των Δρογουβιτών/Δρουγουβιτών (Ντρεγόβιτσι) που ήρθαν στην περιοχή από τις περιοχές της Λευκορωσίας, κ.α.<br /><br />Ο Κροάτης ιστορικός και πολιτικός Milan von Šufflay (1879-1931), όπως και ο Σέρβος εθνολόγος Jovan Erdeljanović - θεωρούσε τους Αλβανούς ως γηγενής στην Αλβανία και απόγονους των Ιλλυριών, ενώ ο γνωστός Τσέχος σλαβολόγος Konstantin Jireček που προαναφέραμε, αν και μεροληπτούσε υπέρ των Σλάβων, θεωρούσε τους Αλβανούς ως απόγονους των Ιλλυριών μεν, αλλά θεωρούσε ότι είχαν έρθει από βορειότερα, από τις ιλλυρικές φυλές που κατοικούσαν στην Δαλματία. Ανάμεσα στα γραπτά του Šufflay τα σχετικά με τους Αλβανούς, είναι τα “Povijest severnih Arbanasa” (Η ιστορία των βόρειων Αλβανών), που εκδόθηκε στο Βελιγράδι το 1924, το “Städte und Burgen Albaniens hauptsächlich während des Mittelalters” (Οι Πόλεις και τα Φρούρια της Αλβανίας, Πρωταρχικά κατά τη διάρκεια των Μεσαιωνικών Χρόνων), που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1924, και το “Srbi i Arbanasi: njihova simbioza u srednjem vjeku” (Σέρβοι και Αλβανοί: Η συμβίωση τους κατά τα Μεσαιωνικά Χρόνια), που εκδόθηκε στο Βελιγράδι το 1925, καθώς και μία μεγάλη σειρά άρθρων. Μαζί με τους Ludwig von Thallóczy και Konstantin Jireček, εξέδοσε τη σημαντική δίτομη συλλογή αλβανικών ιστορικών κειμένων με τίτλο ‘Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia’ (Πράξεις και Διπλωματικές Υποθέσεις που εξιστορούν τα μεσαιωνικά χρόνια στην Αλβανία), που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1913 και το 1918 ο δεύτερος τόμος, καλύπτοντας τα χρόνια από το 344 έως το 1406 μ.Χ.<br /><br />Ας δούμε τώρα ένα μικρό κομμάτι ενός άρθρου που έγραψε ο Šufflay σε μία Βιεννέζικη εφημερίδα τον Νοέμβριο του 1912, όταν οι σερβικές στρατιωτικές δυνάμεις είχαν κατακτήσει το Κόσοβο και ένα μεγάλο μέρος της σημερινής Αλβανίας:<br /><br />«Οι Σέρβοι πολιτικοί θα ήταν καλύτερο να μην αναφέρουν ιστορικές απαιτήσεις στο κυριότερο αλβανικό λιμάνι, αυτό του Δυρραχίου (Durrës), που προτίθενται να το κατακτήσουν… Σε ιστορικά γραπτά, η ‘Αλβανία’ έγινε τότε ένας συμβατικός όρος, αναφερόμενη στην ορθογώνια ορεινή περιοχή ανάμεσα στο Τίβαρ, Πρίζρεν, Οχρίδα και Βαλόνα (Αυλώνα). Αυτή είναι η περιοχή στην οποία οι αυτόχθονες λαοί (Ιλλυριοί, Θράκες) βρέθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά υπό την εξουσία νέων (κρατικών) σχηματισμών από Έλληνες, Ρωμαίους και Σλάβους, όπως ο κισσός εξαπλώνεται πάνω στα γρανιτένια μνημεία ενός πρώην μεγάλου έθνους, οι Ιλλυριοί. Η λέξη ‘Αλβανία’ έχει χρησιμοποιηθεί ώστε να περιγράψει το μέσο αυτής της ορθογώνιας περιοχής από τα παλιά ιλλυρικά χρόνια…Αυτή η περιοχή ήταν πάντα μία παραμεθόρια περιοχή στην ουσία, ένα όριο ανάμεσα σε γλώσσες, θρησκείες και πολιτικές δυνάμεις. Ήταν ένα προϊόν ανατολής και δύσης, μία συγχώνευση των λιμανιών των Λατίνων και των Ελλήνων, ή ένα αμάγαλμα του Ρωμαϊκού και του Βυζαντινού κόσμου, που ήταν σε ευθεία επαφή με τους βάρβαρους - οι αυτόχθονες Αλβανοί και οι κατακτητές Σλάβοι…» (Das mittelalterliche Albanien, Neue Freie Presse, Vienna, 28 November 1912, p. 26 & reprinted in Illyrisch-Albanische Forschungen, edited by Ludwig von Thallóczy, Volume 1 (München & Leipzig: Düncker & Humblot, 1916), p. 282-287)Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-58355380894461962152017-05-02T04:15:26.602+03:002017-05-02T04:15:26.602+03:00Αξίζει να πούμε εδώ ότι οι Αλβανοί πήγαν στον Καύκ...Αξίζει να πούμε εδώ ότι οι Αλβανοί πήγαν στον Καύκασο και όχι το αντίθετο - «Βαρβάρων τε αυ Θράκας και Παίονας και Ιλλυριούς και Αγριάνας τους ευρωστοτάτους τε των κατά την Ευρώπη και μαχιμωτάτους προς τα της Ασίας γένη αντιτάξεσθαι.» (Αρριανός Ζ’, 5)<br /><br />Όταν ο θρυλικός στρατηλάτης (ο Μέγας Αλέξανδρος) πέρασε το μεγάλο φαράγγι του ορεινού όγκου που χωρίζει την Ασία και που αποτελεί τον μοναδικό διάδρομο εισόδου στην αχανή ανατολική Ασία – γι’ αυτό και “πύλη του Καυκάσου” ονομάζεται – τοποθέτησε εκεί ισχυρή φρουρά. <br /><br />«Ούτω δη τα της Ασίας ώδε έχει προς του Ταύρου και του Καυκάσου τέμνεσθαι απ’ ανέμου ζεφύρου ως επ’ απηλιώτην…» (Αρριανός Ε’, 25, 5) <br /><br />«Όταν έφτασε η άνοιξη, ο Αλέξανδρος προχώρησε προς την Ινδία, αφήνοντας πίσω τον Αμύντα με 3.500 ιππείς και 10.000 πεζούς.» (Αρριανός Δ’, 22, 4)<br /><br />Αυτή η οπισθοφυλακή χωρίστηκε σε φυλές και κάθε φυλή ανέλαβε τη φύλαξη ενός συγκεκριμένου χώρου. Ο Κωνσταντινος Πορφυρογέννητος, σημειώνει: «Ίνα γίνηται σύνορον Φασιανής, ο ποταμός Ιέραξ, ήτοι ο Φάσις, και τα μεν αριστερά μέρη τα προ Ιλλυρίαν, κατέχωσιν οι Ίβηρες.» (P.G.T. 113, Περί Ιβήρων)<br /><br />Εκεί, γύρω από αυτόν τον ποταμό, δημιούργησαν την πόλη τους. Αυτή η επαρχία ακόμη και σήμερα ονομάζεται “Αλβανικές Πύλες”. «Επί δ’ αυτοίς Κάσπιοι άνδρες. Αλβανοί τ’ επί τήσιν Αρήιοι. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί πολεμικοί και ποιμενικοί…ω Κυκλώπειος φησίν, ο βίος τουτέστιν ευδαίμων και άπονος.» (Διονύσιος “Οικουμένης Περιήγησις”, σελ. 180, στίχος 73)<br /><br />Την αξία αυτών των ακριτών συνοριοφυλάκων αντελήφθη και ο στρατηγός Στηλίχων (415 μ.Χ.), ο οποίος ενίσχυσε αυτές τις φρουρές με αρκετούς Ιλλυριούς από την Αλβανία και εκχριστιανισθέντες Γότθους, για να τον μιμηθεί αργότερα ο Βελισσάριος.Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-60970462528230959542017-05-02T04:15:15.178+03:002017-05-02T04:15:15.178+03:00Ας δούμε τώρα τα του Καυκάσου. Σύμφωνα με την παρά...Ας δούμε τώρα τα του Καυκάσου. Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β).<br /><br />Λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής και άρα ελληνικής όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).<br /><br />Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.<br /><br />Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacit, annal, 6/34)<br /><br />Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν διακριτό/ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών και δεν σχετίζεται με τις λεσγικές γλώσσες και διαλέκτους των Αλβανών του Καυκάσου:<br /><br />«Η αλβανική γλώσσα απότελεί την μόνη επιβιώσα διάλεκτο του θρακο-ιλλυρικού κλάδου των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών. Φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θέση των Αλβανών ότι είναι οι παλαιότεροι αυτόχθονες κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου.» (One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups, By James Minahan, History, 2000, Page 29)<br /><br />Το δέντρο των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών δημιουργήθηκε το 1974 από το Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε το 1975:<br /><br />«Η αλβανική γλώσσα πληρεί τις προϋποθέσεις - Η αλβανική γλώσσα είναι το πιο παλιό ινδο-ευρωπαϊκό ιδίωμα.» (WEBSTER’S NEW TWENTIETH CENTURY DICTIONARY, Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co., Inc., 1975, ISBN: 0-539-048523-3)Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-21983021579521712062017-05-02T04:13:44.260+03:002017-05-02T04:13:44.260+03:00Υπάρχει όμως ακόμα μία άποψη για την προέλευση του...Υπάρχει όμως ακόμα μία άποψη για την προέλευση του ονόματος Arbër ή Αλβανία:<br /><br />«Το αληθινό όνομα της Αλβανίας ήταν "Arbnia" ή "Arbëria". Το όνομα "Αλβανία" το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους Ευρωπαίους, έχει κουράσει κατ’ αρχήν τους Ευρωπαίους συγγραφείς για να βρουν την προέλευση του και τα συμπεράσματα. Επειδή οι Έλληνες δεν μπορούν να πουν το γράμμα b, τη λέξη "Arbnia" την αποδίδουν ως "Αλβανία" ενώ τον πληθυσμό τον ονόμασαν "Arvanit". Οι Οθωμανοί άλλαξαν τη θέση του γράμματος "V" το "N" και σχημάτισαν τη λέξη "Arnevit" ή "Arnaut".<br />Η λέξη "Arë" σημαίνει στα αλβανικά "γη που καλλιεργείται", και η λέξη "Ban" στα αλβανικά, όπως είναι και στην περσική γλώσσα, σημαίνει ‘αυτός που κάνει’. Τότε έρχεται αυτόματα ότι "arban" σημαίνει "bujk" (γεωργός). Αυτοί που έχουν φέρει για πρώτη φορά την τέχνη της γεωργίας στην Ευρώπη είναι τα άρια έθνη που ήρθαν από τη μέση Ασία και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Αλβανοί υπήρξαν από τα πιο παλιά έθνη εδώ.» (Fazli Hajrizi, Rexhep Mitrovica në Lëvizjen Komëtare, Libri Shkollor, Prishtinë, 2008. ISBN 987-9951-07-690-6, faqe 586)<br /><br />Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο 1190 μ.Χ. ο Αλβανός άρχοντας της Κρούγια, ο Progon (Πρόγκον), ίδρυσε το Πριγκηπάτο των Άρμπερ (Principata e Arbërit), με πρωτεύουσα την Κρούγια (Krujë). Αρχικά (πριν το 1204) το πριγκηπάτο ήταν ημιαυτόνομο, στα πλαίσια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βυζαντινή εξάρτηση μαρτυρείται και από τους τίτλους που δόθηκαν στους κυβερνήτες του’ ο τίτλος «Άρχων» δόθηκε στον Progon και ο τίτλος «Πανυπερσέβαστος» δόθηκε στον γιο του Dhimitër Progoni. Μετά το 1204 μ.Χ. το πριγκηπάτο πέρασε υπό την εξάρτηση του Δεσποτάτου της Ηπείρου και αργότερα σχετίστηκε με τη σερβική δυναστεία Nemanjić και τους πρίγκηπες της Ζέτα Vladin και Dorde Nemanjić.<br /><br />Μετά το 1198 μ.Χ. τον Πρόγκον διαδέχτηκαν κατά σειρά οι γιοι του Gjin Progoni (1198-1208 μ.Χ.) και Dhimitër Progoni (1208-1216 μ.Χ.). Σε ορισμένες δυτικές πηγές ο Dhimitër αναφέρεται και ως judex (δικαστής) και princeps Arbanorum (πρίγκηπας των Αλβανών) ενώ οι βυζαντινοί του απέδωσαν τον τίτλο Μέγας Άρχων. Το 1208 ο Dhimitër παντρεύτηκε την κόρη του Σέρβου πρίγκηπα (και μετέπειτα βασιλιά) Stefan Nemanjić (γνωστός στα ελληνικά ως Στέφανος Νεμάνια) την Komnena Nemanjić. Το 1209 ο Dhimitër συνήψε συνθήκη με τη Δημοκρατία της Ραγούσας, για να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα του βενετικού Δουκάτου του Δυρραχίου, ενός κρατιδίου που σχηματίστηκε μετά την τέταρτη Σταυροφορία, και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Πάπα Ινοκέντιο τον 3ο για να ασπαστεί αυτός και οι υπήκοοι του τον Ρωμαιοκαθολικισμό. <br /><br />Όταν ο Dhimitër Progoni πέθανε το 1215, η Komnena σύντομα παντρεύτηκε τον Ελληνο-Αλβανό Grigor Kamona (Γρηγόριο Καμόνα) ο οποίος διαδέχτηκε τότε τον αποθανόντα Δημήτριο - ο ιστορικός Kristo Frashëri λέει ότι ο Kamona εκλέχτηκε στην Κρούγια - και βελτίωσε τις σχέσεις με τη Σερβία, που είχαν δεχτεί πλήγμα ύστερα από μία επίθεση των Σέρβων στη Σκόδρα (Skodër). Η Komnena και ο Grigor απέκτησαν μία κόρη η οποία παντρεύτηκε με τον Golem, τον τελευταίο κυβερνήτη του Πριγκηπάτου των Arbër (στα 1253-1255 μ.Χ.). Στις συγκρούσεις ανάμεσα στον ηγεμόνα της Ηπείρου Μιχαήλ 2ο Κομνηνό Δούκα και τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη 3ο Δούκα Βατάτζη, ο Γκόλεμ - αν και αρχικά ήταν σύμμαχος του ηγεμόνα της Ηπείρου - υποστήριξε τον Βατάτζη.<br /><br />Το πριγκηπάτο διαλύθηκε το 1255 μ.Χ.Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-89363300237142327222017-05-02T04:12:46.107+03:002017-05-02T04:12:46.107+03:00Στις νότιες σλαβικές διαλέκτους, υπάρχει το Албанц...Στις νότιες σλαβικές διαλέκτους, υπάρχει το Албанци (Αλμπάντσι) και το albanski ή arbanaski. Ο αδερφός του Σκεντέρμπέη, Reposh Kastrioti, ήταν μοναχός στο σερβικό μοναστήρι του Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος, όπου και πέθανε στις 25 Ιουλίου του 1431. Σύμφωνα με σέρβικα και βουλγάρικα χρονικά της εποχής, ο πύργος του Αγίου Γεωργίου του μοναστηριού, αποκλήθηκε προς τιμήν του Ρέπος ως «Αρμπανάσκι Πίργκ» (δηλαδή στα «αλβανικός πύργος»). Στην Κροατία, στην περιοχή Ζάνταρ, υπάρχει ένα αλβανικό χωριό, οι κάτοικοι του οποίου κατέφυγαν εκεί τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Το χωριό αυτό ονομάζεται Arbanas, και οι κάτοικοι του Arbanasi, που στην κροατική σλαβική διάλεκτο σημαίνει Αλβανοί. Οι κάτοικοι του, που μιλάνε την γκέγκικη βόρεια διάλεκτο της αλβανικής γλώσσας, αποκαλούνται και Arbnesh (που είναι το γκέγκικο αντίστοιχο του τόσκικου Arbëresh). Στη Βουλγαρία βρίσκεται ένα χωριό με το όνομα Arbanasi. Σύμφωνα με μία εκδοχή, το χωριό αυτό κατοικήθηκε από Βούλγαρους βογιάρους, οι οποίοι ήρθαν από τις δυτικές περιοχές της δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, μετά που ο Ιβάν Άσεν ο 2ος νίκησε τους Βυζαντινούς στις 9 Μαρτίου του 1230, και κατέκτησε τις περιοχές των Αλβανών, που στα παλαιά βουλγαρικά αποκαλούνταν ως ‘зємѧ арбанаскѫѫ’ (ζέμια αρμπανάσκαα), δηλαδή γη των Αλβανών, όπως καταγράφεται στις σημειώσεις του Βούλγαρου συγγραφέα και διανοούμενου Georgi Rakovski (19ος αιώνας). Σύμφωνα με ένα σουλτανικό διάταγμα του 1538, ο Θωμανός Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, παραχώρησε τις γαίες των σημερινών χωριών Αρμπανάσι, Λιάσκοβετς, Γκόρνα Οριαχοβίτσα και Ντόλνα Οριαχοβίτσα στον γαμπρό του και Μεγάλο Βεζύρη Ρουστέμ Πασά ως δώρο. Τα τέσσερα χωριά αναφέρονται στο κείμενο αυτό ως Arnavud Kariyeleri (τα αλβανικά χωριά).<br /><br />«Η εθνική συνείδηση του αλβανικού λαού αναπτύχθηκε στη βάση της πολιτισμικής κοινότητας η οποία είχε παγιωθεί μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Μετά την τουρκική κατάκτηση, η χρήση των παλιών ονομάτων Arbër και Arbëri άρχισε να περιθωριοποιείται. Οι λόγοι γι’ αυτό πρέπει να αναζητηθούν στη μεγάλη σύγχιση που ακολούθησε την Οθωμανική κατάκτηση, στον προσηλυτισμό της ντόπιας φεουδαρχικής τάξης και στην αλλαγή της εθνικής τους συναίσθησης, στον οικονομικό και πολιτικό κατακερματισμό των αλβανικών περιοχών και στην επίδραση του Ισλάμ. Η λέξη shqip (αλβανικά) ως επίρρημα υπάρχει στα γραπτά κείμενα από τον 16ο αιώνα, στο βιβλίο του Gjon Buzuku και χρησιμοποιείται ευρύτερα από τους συγγραφείς από τον 17ο αιώνα. Το εθνόνυμο Shqiptar (Αλβανός) εμφανίζεται για πρώτη φορά στα γραπτά του 18ου αιώνα και αργότερα πολύ περισσότερο σε έγγραφα και σε λαϊκά τραγούδια του αιώνα. Δίπλα στο εθνόνυμο Shqiptar, το οποίο χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που μιλάνε μία γλώσσα διαφορετική από αυτή των επικυρίαρχων Οθωμανών και των γειτονικών λαών, το τοπονύμιο Shqipëria χρησιμοποιήθηκε και άρχισε να διαδίδεται τον 18ο αιώνα προσδιορίζοντας τις περιοχές των Αλβανών. Η συνύπαρξη των παλαιών ονομάτων Arbër και Arbëri ταυτόχρονα με τα ονόματα Shqiptar και Shqipëri, έληξε τον 19ο αιώνα με τη διάδοση και γενικότερη χρήση των νέων ονομάτων ως ονόματα του λαού, του έθνους, και των περιοχών οι οποίες περιλαμβάνουν τις δύο μεγάλες εθνογραφικές περιοχές της Gegëria και Toskëria σε μία μοναδική ενότητα.» (Stefanaq Pollo, Popular Culture as an Expression of Specific Ethnic Features and the Formation of the Albanian People, National Conference of Ethnographic Studies (Tiranë, January 28-30, 1976), pp. 37-53))Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-88423975073163617072017-05-02T04:10:57.982+03:002017-05-02T04:10:57.982+03:00Κατά καιρούς παλαιότερα, διάφορες περιοχές της Αλβ...Κατά καιρούς παλαιότερα, διάφορες περιοχές της Αλβανίας είχαν το όνομα Άρβανα ή Αρμπερία. Στα νότια των Τιράνων υπάρχει χωριό με το όνομα Arbanë, στη Σκόδρα υπήρχε χωριό με το όνομα Arbnesh (στη γκέγκικη διάλεκτο), κοντά στην Αυλώνα υπήρχε χωριό με το όνομα Arben ή Armen. Κοντά στην Κρούγια υπάρχει το χωριό Zgërdhes, που ταυτίζεται από ορισμένους επιστήμονες με την αρχαία Αλβανόπολη, που αναφέρεται από τον γεωγράφο Πτολεμαίο τον 2ο αιώνα μ.Χ., Arbëria λεγόταν και η περιοχή μετά από την αριστερή όχθη του ποταμού Vjosë (Αωού) και νότια της Αυλώνας, μέχρι τα βόρεια και δυτικά του Δελβίνου, η σημερινή δηλαδή Labëria (άρα μάλλον σιγά-σιγά το Arbëria έγινε Labëria) ή Λιαπουριά στα ελληνικά. Την Λιαπουριά ο Παναγιώτης Αραβαντινός την αναφέρει στο έργο του ‘Χρονογραφία της Ηπείρου’ ως ‘Άρβανον’ και ‘Άρμπρι’, ενώ ο Ψαλίδας την ονομάζει ‘Άρβανον’ και ‘Άρμπηρι’. Υπήρχε όμως και το Πριγκηπάτο των Άρμπερ (Principata e Arbërit) ή Αρμπερία στα βόρεια της Αλβανίας, με πρωτεύουσα την Nderfandina (κατά πάσα πιθανότητα ήταν άλλο όνομα της πόλης Κρούγια/Krujë) κ.τλ.<br /><br />Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης.». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες.». Ωστόσο, η πόλη αυτή βρισκόταν στις βόρειοανατολικές ακτές της Αδριατικής (κάπου στη σημερινή Κροατία) και όχι στα νότια της Ιλλυρίας.<br /><br />Πολλοί λοιπόν, μιλώντας για την κοιτίδα των Αρβανιτών, αναφέρουν την Άρβων, πόλη που συναντάμε στο β΄ βιβλίο των Ιστοριών [Ιλλυρικά] του Πολύβιου. Ο Πολύβιος στο συγκεκριμένο τμήμα λέει ότι οι Ρωμαίοι αποδεσμεύουν το νησί Ίσσα από την πολιορκία των Ιλλυριών (229 π.Χ.) και το εντάσσουν και αυτό στη Ρωμαϊκή συμμαχία/επικράτεια. Από τους Ιλλυριούς δε που μέχρι τότε το πολιορκούσαν, άλλοι έμειναν «αβλαβείς» μαζί με τον Ρωμαίο διοικητή της περιοχής Δημήτριο στο γειτονικό νησί Φάρο, ενώ άλλοι σκόρπισαν προς τον Άρβωνα.<br /><br />Λοιπόν, τα νησιά Ίσσα, Φάρος, Άρβων, καθώς και άλλα ανήκαν στις Λιμπούρνιες νήσους που σήμερα υπάγονται στην Κροατία. Ο Άρβων λοιπόν δεν ήταν περιοχή της νότιας Ιλλυρίας αλλά Δαλματικό νησί. Το λάθος οφείλεται στον Στέφανο Βυζάντιο που έζησε 6ο αι. μετά τον Πολύβιο και συνέταξε Γεωγραφικό Λεξικό («Εθνικά»), στο οποίο ανέφερε λαθεμένα ή από σύγχυση τον Άρβωνα στην Ιλλυρία («Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις...Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης.»).<br /><br />Το Ραμπ, (κροατικά: Rab) είναι νησί της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα. Έχει έκταση 86,1 τ.χλμ και 9.480 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη Ραμπ με 554 κατοίκους. Το Ραμπ είναι η Ρωμαϊκή Arba (λατινικά: Arba) καί μεσαιωνική Arbe (ιταλικά: Arbe), που αποτελούν παραφθορά του Αρχαιοελληνικού Άρβων ή Αρβών.<br /><br />Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν' π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών.». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1)Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-39624153599060224282017-05-02T04:07:20.889+03:002017-05-02T04:07:20.889+03:00Θα ήθελα να αναφέρω και ορισμένα στοιχεία σχετικά ...Θα ήθελα να αναφέρω και ορισμένα στοιχεία σχετικά με την υποτιθέμενη καταγωγή των Αλβανών από τον Καύκασο. Λέω "υποτιθέμενη" επειδή είναι άλλοι οι Αλβανοί της Ιλλυρίας και άλλοι οι Αλβανοί του Καυκάσου\ δύο διαφορετικοί λαοί, με διαφορετική γλώσσα και φυλετική καταγωγή (οι μεν κάτοικοι του Καυκάσου ανήκουν κυρίως στον αρμενοειδή φυλετικό τύπο, ενώ οι Αλβανοί της Ιλλυρίας ανήκουν κατά βάση στον διναρικό και δευτερευόντως στον αλπικό φυλετικό τύπο (υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό - 10-12% - των Αλβανών που ανήκουν στον κρομανοειδή και τον μεσογειακό φυλετικό τύπο). <br /><br />Το δε όνομα "Αλβανία" προέρχεται από την περιοχή Mons Albanus και Alba Longa της Ιταλίας (κοντά στη Ρώμη), επειδή Ρωμαίοι στρατιώτες από την περιοχή αυτή μετοίκησαν στην περιοχή της Ιλλυρίας (στα βόρεια των σημερινών Τιράνων) όπου τους δώθηκε γη. Κατά πάσα πιθανότητα δηλαδή η πόλη 'Αλβανόπολις' που αναφέρει ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) ήταν ρωμαϊκή κολονία (αποικία), από την οποία πήραν το όνομα τους οι μεσαιωνικοί Αλβανοί (ονομάστηκαν Άρμπερ και ονόμασαν τη χώρα τους Αρμπερία).<br /><br />Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».<br /><br />Οι ηφαιστειακοί λόφοι με το λευκό χρώμα (από ηφαιστειακή τέφρα) έξω από τη Ρώμη, λεγόντουσαν «Colli Albani» (στα ελληνικά «Αλβανοί λόφοι»). Εκεί υπήρχε και η πόλη Άλβανο ή Αλμπάνο του Λατίου (Albano Laziale), το βουνό Aλμπάνο (Mons Albanus) και η Αλβανή λίμνη (Lago Albano). «Άλβα δε Λόγγαν, ετέραν πόλιν έκτισαν, από της χοίρου», λέει για την περιοχή αυτή ο Δίων ο Κάσσιος ξεκινώντας την Ιστορία του, «τουτέστι Λευκήν Μακράν. Καί το εκείσε όρος Αλβανόν εκάλεσαν ομοίως....Μέχρι τούτου τα περί Άλβης καί Αλβανών». Σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο επίσης: «Αλβίων, νήσος Πρεττανική...το εθνικόν Αλβιώνιος» (δηλαδή «Αλβιώνα, νήσος Βρετανική… κ.τλ.). Το νησί αυτό είναι η Μεγάλη Βρετανία, η επονομαζόμενη και ως «Γηραιά Αλβιόνα». Ονομάστηκε έτσι από το κατάλευκο των ασβεστολιθικών βράχων που βρίσκονται στις νότιες ακτές της (όπως φαίνονται από τη θάλασσα).Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-1640717748956443802017-05-02T03:53:43.251+03:002017-05-02T03:53:43.251+03:00Καλησπέρα. Θα ήθελα να μου επιτραπεί να προσθέσω κ...Καλησπέρα. Θα ήθελα να μου επιτραπεί να προσθέσω και εγώ ορισμένες πληροφορίες, αν ακι από ό,τι είδα τα περισσότερα έχουν απαντηθεί από τον φίλο Αλί στα προηγούμενα σχόλια.<br /><br />Η Αρτεμίντα Καμπάσι (Artemida Kabashi) λέει: «Οι Καστριότες αναφέρονται για πρώτη φορά στις πηγές το 1394 και το 1410, όταν ο Γκιον, πατέρας του Σκεντέρμπέη, ειδοποίησε τη Δημοκρατία της Βενετίας για την απόφαση του να στείλει τον γιο του στους Τούρκους ως όμηρο. Σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές, η οικογένεια Καστριότι καταγόταν από το χωριό Kastrat στη βορειο-ανατολική Αλβανία. Σε αντίθεση με τους Θοπία και τους Κομνένι (Κομνηνούς), οι Καστριότι δεν είχαν κάποια μεγάλη ιστορία ως μέλη της αριστοκρατίας. Για την ακρίβεια, η άνοδος του κύρους τους ξεκίνησε με τον παππού του Σκεντέρμπέη, τον Παλ Καστριότι, ο οποίος αρχικά εξουσίαζε δύο χωριά με όνομα Sinja και Gardhi i Poshtëm.» (Artemida Kabashi, "The memory of George Castriota Scanderbeg among the Arberesh of Italy: a study on the role of diaspora in the creation of Albanian national identity", Texas Tech University, August 2005, p. 12.)<br /><br />Αναφερθήκατε στην φερόμενη ως σφραγίδα του Καστριότι, η οποία απ' ό,τι είδα κατά πάσα πιθανότητα είναι πλαστή και μεταγενέστερη του Καστριότι. Αξίζει να αναφερθεί όμως το τί ήταν γραμμένο στην περικεφαλαία του Σκεντέρμπέη η οποία ήταν δώρο από το Δουκάτο του Μιλάνου, όταν ο ίδιος ο πάπας οργάνωσε ιερό αγώνα κατά των Οθωμανών και έχρισε στρατηγό (Inperatore) του ιερού στρατού του τον Σκεντέρμπέη. Στην περικεφαλαία του λοιπόν αναγραφεται IN * PE * RA * TO * RE * BT (INPERTORE), τα αρχικά για Jhezus Nazarenus * Principi Emathie * Regi Albaniae * Terrori Osmanorum * Regi Epirotarum * Benedictat Te ... δηλαδή "ο Ιησούς να ευλογεί τον Πρίγκιπα της Εμαθίας , Βασιλεύ της Αλβανίας, τρόμο των Οθομανών, Βασιλεύ των Ηπειρωτών".<br /><br />Αναφερθήκατε στον Μαρίν Μπαρλέτι (16ος αιώνας), πρώτο βιογράφο του Σκεντέρμπέη. Δεν αναφέρατε όμως ότι ο Μπαρλέτι αναφέρει στα βιβλία του ότι οι Καστριότι είχαν καταγωγή από την Ημαθία, όπου βρίσκονταν οι πόλεις Κρούγια (Krujë), Πετρέλλα (Petrelë), Πετράλμπα κ.α. Δηλαδή ο Μαρίν Μπαρλέτι θεωρεί ως τόπο καταγωγής του πατέρα του Γεωργίου Καστριότι την περιοχή Ματ ή Μάτι (στα λατινικά Aemathia) της κέντρικής Αλβανίας και ΟΧΙ ΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Επομένως η οικογένεια Καστριότι δεν είχε καμία σχέση ούτε με την Καστοριά ούτε με την σημερινή περιοχή Ημαθίας της βόρειας Ελλάδας. Πάντως, σε πολύ αρχαιότερα χρόνια Μακεδονία ή Ημαθία ονομαζόταν ολόκληρη η σημερινή Μακεδονία, μέχρι και την Ήπειρο.Ali Al-Yunanihttps://www.blogger.com/profile/17594626544830246967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-17357657190153249112015-05-18T00:11:31.981+03:002015-05-18T00:11:31.981+03:00Σχολιου συνεχεια
Σκεφτομενος λοιπον τον λαμπρο το...Σχολιου συνεχεια <br />Σκεφτομενος λοιπον τον λαμπρο τους πολιτισμο διακρινω ενα μεγαλο κενο.Κενο στην εβδομη τεχνη.Ναι, αναφερομαι στον κινηματογραφο.Σκεφτομαι οτι αυτης της μορφης η τεχνη εχει εξυμνησει και εχει εμπνευστει απο τα παντα.Και εννοειται εχει εμπνευστει απο μεγαλες ιδεες , μεγαλους πολιτισμους.Θα δεις ταινιες για Ρωμαιους , Ελληνες , Αιγυπτιους , Κινεζους , Γιαπωνεζους , Τουρκους ,Περσες, Ρωσους , Γερμανους , Αγγλους , για πολιτσμους και λαους συγχρονους αλλα και για ξεχασμενους και χαμενους στο περασμα του χρονου, οπως Αζτεκους , Μάγια, Ινκας , Ασσυριους , Βαβυλωνιους και ενα σωρο ακομα.<br />Ομως δεν θα δεις ολως περιεργως καμια ταινια για αλβανους και για τον πολιτισμο τους.Γιατι απλα δεν υπηρξε ποτε.Για να εμπνευσεις πρεπει να υπαρξεις,να μεγαλουργησεις , να ξεχωρισεις.Και αναφερομαι στην εβδομη τεχνη , στον κινηματογραφο γιατι ειναι η πιο λαοφιλης αποδειξη αναγνωρισης.Εκτος απο τα πανεπιστημια που καταγραφουν επιστημονικα την παγκοσμια ιστορια,υπαρχει ο κινηματογραφος για να καταγραψει αυτος και να εξυμνησει αυτα που αξιζουν να εξυμνηθουν.Δεν εχει βρεθει λοιπον κανεις σκηνοθετης ,σεναριογραφος , παραγωγος που να εχει εμπνευστει απο τον αλβανικο πολιτισμο γιατι απλα ειναι ανυπαρκτος.Η μονη περιπτωση να δουμε αναφορα για αλβανικο πολιτισμο ειναι ειτε σε κωμωδιες ή σε ταινιες επιστημονικης φαντασιας.<br />Γιατι σπουδαιος δεν εισαι οταν περιαυτολογεις και ασχολεισαι εσυ με τον εαυτο σου , εισαι σπουδαιος οταν οι αλλοι ασχολουνται με σενα και οταν οι αλλοι λενε τα καλα λογια , οχι εσυ.<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-16949798712709904472015-05-18T00:09:48.410+03:002015-05-18T00:09:48.410+03:00Εχω ξαναδωσει το παρον στο συγκεκριμενο ιστολογιο ...Εχω ξαναδωσει το παρον στο συγκεκριμενο ιστολογιο , εχοντας αναρτησει δυο σχολια το πρωτο στις 13 Μαρτίου, 2013 12:46 και το δευτερο στις 18 Απριλίου, 2013 02:32 και τα δυο σαν απαντηση στον δηθεν αυτο αποκαλουμενο Ιπποκλειδη.Ο συγκεκριμενος σχολιαστης ειναι καταφανεστατο οτι ειναι αλβανος και υποκρινεται τον Ελληνα και μαλιστα υιοθετωντας ενα ονομα που δεν εχω ακουσει κανεναν Ελληνα να το εχει.Οχι πως δεν υπηρχε στην αρχαιοτητα , απλα τωρα δεν συνηθιζεται.Παριστανει ο "Ιπποκλειδης" τον Ελληνα για να δωσει μια χροια αντικειμενικοτητας στα γραφομενα του , αφου φαινεται οτι η κριτικη ειναι απο Ελληνα , εκ των εσω δηλαδη,αρα πιο φερεγγυα.Στο τελος του δευτερου αρθρου μου τον προτρεπω αυτον και τους συμπατριωτες του να μην παριστανουν κατι που δεν ειναι και ποτε δεν υπηρξαν .Απο το να μην αυτο αποκαλειται "Ιπποκλειδης" μεχρι το να καπηλευεται ολοκληρα κεφαλαια ιστοριας.Το "copy paste" εχει γινει πολυ της μοδας τωρα τελευταια απο τους γειτονες μας τους αλβανους.Οι αλβανοι ειναι περιεργη φαρα ομολογουμενως και εχω αποψη απο πρωτο χερι, τους εχω συναναστραφει για πολλα χρονια.Ειναι ευερεθιστοι σε θεματα ιστορικα,μονιμως εχουν το κομπλεξ της συγκρισης με την Ελλαδα και στο πισω μερος τους κεφαλιου τους ειναι φωλιασμενη εχθρα για τους Ελληνες.Οι αλβανοι δεν εχουν προβλημα τοσο πολυ με αλλους λαους,οσο με τους Ελληνες.Μισουν την Ελλαδα περισσοτερο απο οτι αγαπουν την πατριδα τους.Αν τους θεσει καποιος το ερωτημα "να καταστραφει η Ελλαδα ή να προκοψει η Αλβανια",θα απαντησουν το πρωτο.Ειναι επισης ανθρωποι με "τζαμπα μαγκια".Πολλη περηφανεια για το τιποτα.Βλαχομαγκια το λεω εγω.Το "ξερεις ποιος ειμαι εγω;" ειναι η αγαπημενη τους ατακα.Χτυπαν και το στηθος με περηφανεια οταν το λενε , αν παρατηρησεις θα δεις και λακουβα στο στηθος απο το χτυπημα.Ξερα κεφαλια , αγυριστα με ζωώδες πεισμα.Περηφανεια και ψωρα μαζι , εξ ου και το "ψωροπερηφανος".<br />Βεβαια με ολα αυτα που λεω δειχνω θα μου πειτε ρατσισμο και μενος κατα των αλβανων.Λυπαμαι αλλα οι περισσοτεροι ετσι ειναι.Εχω γυρισει ολο τον κοσμο , εχω συναναστραφει με τοσες εθνικοτητες που ουτε εγω δεν μπορω να θυμηθω.Αν θα μου λεγαν να ονοματισω τον λαο με την χειροτερη νοοτροπια , αυτους θα κατονομαζα.Δεν με νοιαζει τι θα σκεφτουν ή τι θα πουν για μας τους Ελληνες ή για μενα , απλα αυτη ειναι η αποψη μου, δικαιωμα μου.Την παραθετω ετσι απλα.<br />Τωρα οσον αφορα το θεμα της κλεψιας της ιστοριας ειναι το θεμα απλουστατο.Οταν δεν εχεις ιστορια , τοτε ειτε την επιννοεις ή την κλεβεις.Αφου ειμαστε οι πλησιεστεροι , απο μας θα κλεψουν.Τι και αν την Απολλωνεια την λενε οπως την λενε , τι και αν οτι ειναι γραπτο εκει ειναι στα ελληνικα, τι και αν το Δυρραχιο (αρχαια Επιδαμνος)ηταν αποικια Κερκυραιων και Κορινθιων το 670 π.Χ. , τι και αν τουλαχιστον το 1/3 των λεξεων που χρησιμοποιουν ειναι ελληνικες (τα υπολοιπα 2/3 ειναι λατινικα και τουρκικα), αυτοι θα παριστανουν αλλοτε τους συγγενεις των Ιλλυριων,αλλοτε των Ελληνων , των Πελασγων κλπ κλπ.Και εννοειται οτι θα σου πουν οτι ειχαν απο παλια λαμπρο πολιτισμο.Πολιτισμο βεβαια που στο περασμα των χρονων ειναι λιγακι αορατος.Καπου κρυβεται ο πολιτισμος τους και τσουπ πεταγεται καπου καποτε απροσδιοριστα και μας φανερωνεται.Ετσι ξαφνικα.Βεβαια πολιτισμος χωρις γραπτο λογο τι σόι πολιτισμος ειναι.Να μην γραφεις το ονομα σου και να λες οτι εχεις λαμπρο πολιτισμο.Εδω κολλαει το "ψωροπερηφανος".Με εχουν πρηξει με τα λαμπρα κατορθωματα τους και οταν πας να μιλησεις με επιχειρηματα ολες οι συζητησεις εχουν την ιδια μονοτονη καταληξη.Οι αλβανοι συνομολητες να φωναζουν να βριζουν και να χτυπιουνται.Το 'χουν αυτο,οταν διαφωνουν ,το κανουν φωναζοντας , οχι με επιχειρηματα.<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-13884468473526000522015-05-12T17:17:18.819+03:002015-05-12T17:17:18.819+03:00Η γνωμη σου καταγραφηκε κ Αλι Σουλιωτη....
Φυσικα...Η γνωμη σου καταγραφηκε κ Αλι Σουλιωτη....<br /><br />Φυσικα αποτελει την γνωμη καποιων αλλων την οποια εχεις ενστερνισθεί...<br />Συνεπως κι εμεις εχουμε ενστερνιστει την αποψη καποιων άλλων ερευνητων που με ατρανταχτα επιχειρηματα λενε οτι ηταν Ελληνας...<br /><br />Η μοναδικη του μεσαιωνικη βιογραφια που υπαρχει τον αναφερει σαν Πριγκηπα των Ηπειρωτων οι οποιοι σαφεστατα ηταν Ελληνες οπως κι ο Πυρρος (το οποιο γνωριζουν ολοι οι ιστορικοι)<br />Πουθενα στην βιογραφια του δεν αναφερεται η λεξη Αλβανος... καθως ειναι δημιουργημα πολυ μεταγενεστερο... το αλβανικο εθνος και κρατος...<br /><br />Ο Σκεντερμπεης ηταν Ελληνας και Ορθοδοξος Χριστιανός.<br />Ως γνωστόν οι Αλβανοί είναι κυριως μουσουλμανοι και ελαχιστοι ειναι καθολικοι...<br />Ορθοδοξοι στην Αλβανια ειναι μονο οι Ελληνες. <br /><br />Αν πραγματικα τον θεωρουσαν ηρωα τους οι Αλβανοι δεν θα εξισλαμιζονταν από τους Τούρκους...<br />Αλλα ως γνωστόν μεχρι προ μερικων δεκαετιων τον θεωρουσαν ξενο κι οχι δικο τους...<br /><br />Ξαφνικα τους ηρθε οτι καλο ειναι να αποκτησουν ιστορία, ηρωες κλπ...<br />Οποτε τι πιο ευκολο κλεβουμε (οπως σε ολα τα πραγματα) τον γείτονα που εχει μπολικους...<br /><br />Εκει που σημερα ζουν οι κατσαπλιαδες Αλβανοί ζούσαν οι Ελληνες Ηπειρωτες και οι αρχαίοι Ιλλυριοι...<br />Οι λαοί αυτοί ουδεμίαν σχεση εχουν σε θρηκσεια, ηθη κι εθικα, γλωσσα και πολιτισμό με τους σημερινους Αλβανούς....<br /><br />Οσο κι αν προσπαθουν να κλεψουν την ιστορία τους οι Αλβανοι αυτογελοιοποιούνται...<br /><br />Και μεγαλη πλακα επισης εχει και το γεγονος οτι εκλεψαν και τον βυζαντινο δικεφαλο αετό...<br /><br />Δηλαδη ελεος...<br />Κλεβουν τον ελληνικο βυζαντινο αετο..<br />Πανε να φανε και τον Σκεντερμπεη που μονος του ομολογει οτι ειναι απογονος του Ελληνα Πυρρου...<br /><br />Δεν κοιτανε καλυτερα να βρουνε τις πραγματικες ριζες τους αν υπαρχουν εκει στον Καυκασο;<br />Μονο εκει αναφερεται περιοχη Αλβανια από τους αρχαιους χρόνους...<br /><br />ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ....<br /><br />Αρκετα πια... οι Τουρκοι λενε δικα τους ολα τα ελληνικα της Μικρας Ασίας και μιλανε για την αρχαια Τουρκία...<br />Οι Σκοπιανοι σφετεριζονται το ονομα της Μακεδονιας και κλεβουν την ελληνικη ιστορία...<br /><br />Οι Αλβανοι τα ιδια...<br />Κλεβουν συμβολα ηρωες κλπ... και την ιστορια ολοκληρων αρχαιων λαων ....<br /><br />Φτανει το κλεψιμο...<br /><br />παντως δεν εχεις παραπονο τα δημοσιευσα ολα τα σχολια σου....)ΘΑΝΟΣ ΚΟΥΚhttps://www.blogger.com/profile/14626431963098786014noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-3425622824378415622015-05-12T16:33:46.422+03:002015-05-12T16:33:46.422+03:00Ο Λουκάς Μπέλλος, στο βιβλίο του «Αλβανικά ή αι τρ...Ο Λουκάς Μπέλλος, στο βιβλίο του «Αλβανικά ή αι τρεις ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης» το οποίο εκδόθηκε το 1903, με γλωσσολογικά δεδομένα αποδεικνύει την αρχαιότητα της αλβανικής και τη συγγένειά της ως ένα σημείο με την ελληνική, δεδομένα που απορρίπτουν την δακική θεωρία ή τη θεωρία ότι οι Αλβανοί προέρχονται από τον Καύκασο, θεωρίες που με τόσο φανατισμό υποστηρίζουν ορισμένοι, αφού μεταξύ άλλων στην αλβανική υπάρχουν λατινικά δάνεια που εισήχθησαν στην αλβανική μεταξύ 1ου αιώνα π.Χ. και 2ου αιώνα μ.Χ., πολλούς αιώνες δηλαδή πριν από την κατά τη φαντασία άφιξη των Αλβανών στη σημερινή Αλβανία από τη Δακία ή τον Καύκασο τον μεσαίωνα. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι γράφει ο Μπέλλος στις σελίδες 5-6 (ο οποίος ωστόσο ταυτίζει φυλετικά Έλληνες και Αλβανούς) και λέει για τον Σκεντέρμπέη:<br /><br />«ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης Αλέξανδρος ο Αλβανός…απαντών εις τα ύβρεις του ιταλού πρίγκηπος του Τουρίνου, αποκαλέσαντος τους Αλβανούς πρόβατα, μετ’ εθνικής υπερηφανείας καυχάται ότι οι Αλβανοί είναι εκείνοι οίτινες μετά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων καθυπέταξαν την Οικουμένην άπασαν. Γνωστόν δ’ ότι ο Σκεντέρμπεης και αυτός υπεγράφετο και υπό των άλλων προσηγορεύετο “ηγεμών των Αλβανών και των Ηπειρωτών”, αποδεικνύς ούτως τα δύο φύλα, τέκνα μιας και της αυτής μητρός».<br /><br />«Δεν τους ξέρεις καλά τους Αρβανίτες μου…Οι πρόγονοί μας ήταν Ηπειρώτες, από τους οποίους βγήκε εκείνος ο Πύρρος, στου οποίου την ορμή μόλις που μπόρεσαν να αντισταθούν οι Ρωμαίοι. Εκείνος που πολεμώντας κυρίευσε τον Τάραντα και άλλες χώρες της Ιταλίας…Αν λάβεις δε υπόψη σου ότι η Αλβανία αποτελεί μέρος της Μακεδονίας, θα ομολογήσεις ότι ακόμα πιο ευγενείς ήταν οι πρόγονοί μας, που με τον Μ. Αλέξανδρο επικεφαλής έφθασαν ώς τις Ινδίες. Από εκείνους κατάγονται αυτοί που εσύ ειρωνεύεσαι» είπε ο Καστριότι στον Ιταλό πρίγκιπα (Κ. Μπίρη, Αρβανίτες, οι Δωριείς του Νεώτερου Ελληνισμού, σελ. 24).<br /><br />Συνεχίζει ο Μπέλλος και λέει:<br />«Εξετάζοντες δε τους νυν Αλβανούς ανεξαρτήτως της χώρας, ην οικούσιν από πολλών βεβαίως χιλιετηρίδων, βλέπομεν, ότι έχουσι ταυτά προς τους άλλους Έλληνας ήθη και έθιμα, ων πλείστα ανέρχονται και μέχρι των ομηρικών έτι χρόνων, ως τα περί τους γάμους και τας κηδείας και τους έρωτας. Εν τη βορείω μάλιστα Αλβανία οι έρωτες υπενθυμίζουσι τους υπό του νομοθέτου των Θηβαίων επιβεβλημένους και εν Κρήτη και τη αρχαία Σπάρτη καθιερωμένους αγνούς και πλατωνικούς έρωτας…Ωσαύτως δε το βαθύτατον συναίσθημα της ατομικής υπερηφανείας, μάλιστα δε το της οικογενειακής τιμής, βαθυτάτην ορύσσουσι τάφρον διαχωρίζουσαν αυτούς των σλαβικών και των άλλων γειτόνων ευρωπαϊκών φυλών. Ως και το άγριον έθιμον της του αίματος οφειλής και της εκδικήσεως μόνον περί τον Ταΰγετον ευρίσκει ομοτρόπους παρά τοις αμειλίκτοις Μανιάταις» (σελ. 6-7).<br /><br />Κοινά επομένως ήθη και έθιμα στους Αλβανούς με τα αρχαία και σύγχρονα ελληνικά έθιμα. Αυτό βεβαίως δεν αποδεικνύει ότι οι Αλβανοί είναι φυλετικά Έλληνες, όπως υποστηρίζει ο Μπέλλος αλλά ότι οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στην βαλκανική από την αρχαιότητα. Διαπιστώνουμε επίσης την υπερηφάνεια του Καστριώτη όσον αφορά το ότι ήταν Αλβανός. Μάλιστα ο Φαν Νόλι που έγραψε το βιβλίο «Η Ιστορία του Σκεντέρμπέη», αν και ιερέας, είπε: «ο Σκεντέρμπεη ήταν ένας γνήσιος Αλβανός, αφού άλλαζε την θρησκευτική του πίστη ανάλογα με την πολιτική συγκυρία». Το βιβλίο του Φαν Νόλι εκδόθηκε και επανεκδόθηκε με τίτλους όπως: Historia e Skërdërbeut, (Βοστώνη, 1921), George Castrioti Scanderbeg, (Νέα Υόρκη, 1947), Historia e Gjergj Kastrioti Skëndërbeut, Kryezoti Arbëris, (Βοστώνη, 1950) κ.α.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-74924817208504081452015-05-12T16:33:12.415+03:002015-05-12T16:33:12.415+03:00Πολλοί από τους Πρίγκηπες, τους στρατηγούς, τους σ...Πολλοί από τους Πρίγκηπες, τους στρατηγούς, τους στρατιώτες του Γεωργίου Καστριότι, εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία, είτε κατά την Ιταλική εκστρατεία του Σκεντερμπεη, όταν ο ίδιος ηγούμενος αλβανικού εκστρατευτικού σώματος, αποβιβάστηκε στην Βαρλέτα για να συνδράμει τον σύμμαχό του Φερδινάνδο Α’ της Νεαπόλεως στον αγώνα του εναντίον των Ανζουίνων (Ανδεγαβών), είτε μετανάστευσαν εκεί μετά τον θάνατο του Σκεντέρμπεη και την διάλυση της Ομοσπονδίας του Αλεσσίου (Lezhë), όπως έκανε και η ίδια η οικογένεια των Καστριωτών, η οποία έχει ακόμα απογόνους στη Νάπολι… O Juan Pedro Aladro Castriota, απόγονος του οίκου των Καστριωτών, το 1914 διεκδήκισε ύστερα από δική του απαίτηση τον θρόνο του νεοσύστατου τότε Αλβανικού κράτους. Η αλβανική γλώσσα είναι επίσημα αναγνωρισμένη από το Ιταλικό κράτος ως μειονοτική γλώσσα των Arbëresh της νότιας Ιταλίας, γι’ αυτό και σε όλα τα μειονοτικά αλβανικά χωριά οι πινακίδες είναι δίγλωσσες, γραμμένες στην ιταλική και στην αλβανική γλώσσα.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-42736120155331113782015-05-12T16:31:50.379+03:002015-05-12T16:31:50.379+03:00Να πω εδώ ότι το γεγονός ότι ορισμένα από τα αδέρφ...Να πω εδώ ότι το γεγονός ότι ορισμένα από τα αδέρφια (αλλά και από τους προγόνους) του Σκεντέρμπέη είχαν σλαβικά ονόματα, δεν αποδεικνύει απαραίτητα ότι ήταν σλαβικής καταγωγής (όπως ισχυρίζονται οι Σέρβοι), αν και η μητέρα του ήταν σερβικής όπως φαίνεται καταγωγής από το Πόλλογκ των Σκοπίων (κοντά στο σημερινό Τέτοβο/Tetovë). Γύρω στο 1300 μ.Χ. ο Σέρβος Στέφανος Ντουσάν κατέλαβε όλη σχεδόν την Αλβανία (και όχι μόνο) εκτός από το Δυρράχιο και επέβαλλε στυγερά την κυριαρχία του. Εξέδωσε μάλιστα και νόμους (τους λεγόμενους «Ντουσάνοβα Ζακόνικ») όπου και δήλωνε ότι όλοι οι «αιρετικοί Χριστιανοί» (και εννοούσε όσους δεν είχαν ενταχθεί στη σερβική ορθόδοξη εκκλησία) θα έπρεπε να ενταχτούν στην Ορθόδοξη εκκλησία της Σερβίας, αλλιώς απειλούνταν με αυστηρή τιμωρία, ακόμα και με θάνατο. Ως αποτέλεσμα πολλοί υιοθέτησαν τότε σλάβικα ονόματα και επίθετα, χωρίς να είναι Σλάβοι στην πραγματικότητα.<br /><br />Ακόμα και σήμερα έχουν επιβιώσει σλαβογενής λέξεις και ονόματα ή επίθετα όπως ‘Μπογκντάνι’, ‘Βλάντι’ κ.α. Τον 15ο αιώνα, οι ρωμαιο-καθολικοί στις περιοχές της βόρειας Αλβανίας και του Κοσόβου, είχαν διατηρήσει τα αλβανικά ονόματα τους και είχαν και ονόματα λατινικής προέλευσης. Οι ορθόδοξοι Αλβανοί όμως – πριν ασπαστούν σχεδόν μαζικά το Ισλάμ – είχαν δανειστεί σλαβικά ονόματα και πολλά σερβικά πολιτισμικά στοιχεία. Για παράδειγμα στην περιοχή ανάμεσα στην Τροπόγια (βόρεια Αλβανία) και τη Γκιακόβα – γνωστή στα σερβικά και ως Ντακόβιτσα – (Κόσοβο), περιοχή τότε (1485 μ.Χ.) με 53 μικρά χωριά και 926 οικογένειες, υπήρχαν κάτοικοι τα ονόματα και τα επίθετα των οποίων ήταν μισά σλαβικά και μισά αλβανικά, όπως: Ραντοσάβι γιος του Γκιον, Μπόζινταρ γιος του Γκιον, Γκιον γιος του Βουλκάσιν, Λέκα γιος του Μιροσλάβ, Λιέσι γιος του Μίλος, Αρμπανάς γιος του Τεοντόρ, ή αλβανικά ονόματα στα οποία με τον καιρό είχαν προσθέσει σλαβικές καταλήξεις, όπως Λέκατς από το Λέκα, Ντέντατς από το Ντέντα κ.α.<br /><br />Το φαινόμενο αυτό, μαρτυρείται από τα βιβλία χρεωστών του Mihail Lukarevic, ενός εμπόρου από το Dubrovnik, ο οποίος προς το τέλος του 15ου αιώνα είχε επισκεφτεί την Novobërdë του Κοσόβου (στα σερβικά Novo Brdo ή Ново Брдо), σήμερα Artanë. Σε λατινικά κείμενα αναφέρεται και ως Novaberd, Novus Mons ή Novamonte, αλλά και ως Nyeuberghe σε άλλα ευρωπαϊκά έγγραφα.<br /><br />Παπικές αποστολές που επισκέφτηκαν την περιοχή στις αρχές του 17ου αιώνα, επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μεγάλου αλβανικού πληθυσμού, ασχέτως των ονομάτων που είχαν. Ο Pjetër Mazreku έγραψε (1623-1624) ότι το Πρίζρεν είχε 12.000 Τούρκους (μουσουλμάνους), σχεδόν όλοι Αλβανοί, περίπου 200 ρωμαιο-καθολικοί και 600 Σέρβοι. Ο αρχιεπίσκοπος του Tivar, Gjergj Bardhi, μετά από μία επίσκεψη στην πεδιάδα του Dukagjini το 1638, είπε ότι οι κάτοικοι σε αυτές τις περιοχές (Prizren-Gjakovë) είναι Αλβανοί και μιλάνε την αλβανική γλώσσα. Ο Οθωμανός γεωγράφος Χατζή Κάλφα, είπε ότι στο Πρίζρεν κατοικούσαν κυρίως Αλβανοί. Ο γνωστός Οθωμανός περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί, έγραψε σχετικά με το Vucitern (Vushtrri) που είχε επισκεφτεί (16ος αιώνας), ότι οι κάτοικοι του μιλάνε κυρίως αλβανικά, ενώ η επίσημη γλώσσα ήταν η τουρκική. (Selami Pulaha, Shqiptaret dhe Trojet e tyre, 1982, p.334-452)<br /><br />Ο αδερφός του Σκεντέρμπέη, Reposh Kastrioti, ήταν μοναχός στο σερβικό μοναστήρι του Χιλανδαρίου (όπου και πέθανε στις 25 Ιουλίου του 1431). Σύμφωνα με σέρβικα και βουλγάρικα χρονικά της εποχής, ο πύργος του Αγίου Γεωργίου του μοναστηριού, αποκλήθηκε προς τιμήν του Ρέπος ως «Αρμπανάσκι Πίργκ» (δηλαδή στα σερβικά «αλβανικός πύργος»). Αν ο πατέρας της οικογένειας Καστριότι ήταν Σλάβος και όχι μόνο η μητέρα (η Βοϊσάβα), τότε γιατί αποκάλεσαν τον πύργο του μοναστηριού με αυτή την ονομασία;<br /><br />Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, αν και αρχικά υποστήριξε τη σλαβική καταγωγή του Καστριότι, στο τέλος δήλωσε: «… ο δε Σκεντέρμπεης, και αν μη παραδεχθώμεν την γνώμην του Καρλ Χοπφ (Hopf), του λέγοντος αυτόν εκ Σλαύων καταγόμενο, κοινώς λογίζεται Αλβανός ουχί Έλλην» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. Ε, σ. 356, εκδόσεις Ανέστη Κωνσταντινίδη, 1887).Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-11660788366103869282015-05-12T16:31:07.709+03:002015-05-12T16:31:07.709+03:005. Ο Ιάκωβος Φαλμεράυερ γράφει: «Η οικογένεια των ...5. Ο Ιάκωβος Φαλμεράυερ γράφει: «Η οικογένεια των Καστριοτών ήταν Αλβανική, και επομένως ο Ιωάννης Καστριότι ήταν καθαρός Αλβανός, και ο υιός αυτού Γεώργιος Καστριότι ο Σκεντέρμπεης ήταν καθαρότατος Αλβανός Γκέκας και ήρωας εθνικός» (Albanesische Element in Griechenland).<br /><br />Τα λόγια αυτά του Φαλμεράυερ αναφέρει ο Δημίτσας στη σελίδα 109 του βιβλίου του και λέει ότι Φαλμεράυερ, αν και ήταν γνωστός πανσλαβιστής και υποστήριζε με πάθος τον εκσλαβισμό κάθετο ελληνικού, εντούτις δεν υποστήριξε ότι ο Καστριότι ήταν Σλάβος, αλλά ότι ήταν Αλβανός, και φυσικά δεν είπε ότι ήταν Έλληνας. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι ο καθηγητής Μ. Δημίτσας μέμφεται στο βιβλίο του όσους ισχυρίζονται ότι ο Φαλμεράυερ έγραψε περί της σλαβικής καταγωγής του Καστριότι και λέει (ο Δήμιτσας) ότι ο Φαλμεράυερ αναφέρθηκε μόνο στη σλαβική καταγωγή της μητέρας του Καστριότι και όχι στην καταγωγή του πατέρα του, ενώ στη σελίδα 159 του βιβλίου του μεταφέρει ο Δημίτσας τα λόγια του Φαλμεράυερ ο οποίος είχε πει για την οικογένεια των Καστριοτών: «Είναι ματαιοπονία η επιμονή στον γενεαλογικό προσδιορισμό μιας καθαρά αλβανικής οικογένειας».<br /><br />6. Ο Φραγκίσκος Βλάγχος, επίσκοπος Σαππών της Αλβανίας, ο οποίος έγραψε βιογραφία του Σκεντέρμπεη, που εκδόθηκε το 1636 στη Βενετία λέει ότι οι Καστριώτες κατάγονται από ορεινό χωριό της περιοχής Χας της Αλβανίας, που ονομάζεται Καστράτι (ή Καστριότ). Στο χωριό αυτό κατοικούσε η αλβανική φυλή Καστράτι και εκείνη την εποχή υπήρχε εκεί ομώνυμη οικογένεια, η οποία διακρίθηκε στους πολέμους κατά των Τούρκων. Από αυτή την οικογένεια κατάγονταν οι Καστριότες (όπως λέει και ο Γάλλος πρόξενος στη Σκόδρα ο Hecquard). Αυτά λέει ο Φραγκίσκος Βλάγχος που έγραψε βιογραφία του Καστριότι.<br /><br />7. Στην εγκυκλοπαίδεια Δομή -1975- ο Γεώργιος Καστριότι αναγνωρίζεται ως τέκνο «του Γκέγκη Αλβανού Ιωάννου Καστριώτη και της Σερβίδας Βοϊσάβας ή Βοϊσαβής».<br /><br />8. Ο σύγχρονος ιστορικός John V. A. Fine θεωρεί ότι ο Γκιον Καστριότι (ο πατέρας του Σκεντέρμπέη) ήταν «Αλβανός άρχοντας» όπως λέει χαρακτηριστικά (John V.A. Fine Jr., The Late Medieval Balkans, σελ. 422, 556, 1994). Ο επίσης σύγχρονος ιστορικός Anthony Bryer θεωρεί ότι η οικογένεια Καστριότι ήταν γκέγκικης καταγωγής (Bryer, Anthony (1997). Edward Gibbon and Empire, Cambridge University Press, 2002, σελ. 113).<br /><br />9. Στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, τ.30, σ.472, διαβάζουμε:<br />«Σκεντέρμπεης. Αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα των Αλβανών κατά των Οθωμανών κατακτητών, εθνικός ήρωας της Αλβανίας».Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-34123072251683127742015-05-12T16:30:32.583+03:002015-05-12T16:30:32.583+03:00.....
Στη σελίδα 60 του βιβλίου του ο Δημίτσας απο........<br />Στη σελίδα 60 του βιβλίου του ο Δημίτσας αποκαλεί τον Σκεντέρμπέη σωτήρα και λυτρωτή της Αλβανίας, ενώ στη σελίδα 62 αναφέρει και μία άλλη βιογραφία του Καστριότι υπό του Φραγκίσκου Βλάγχου που τυπώθηκε το 1836 στη Βενετία και έφερε την επιγραφή: «Georgius Castriotus ete’ suis et patriae restitutus». Στη συνέχεια αναφέρει άλλες πηγές και έγγραφα της εποχής σχετικά με τη ζωή του ήρωα αλλά και μεταφράσεις αυτών στα ελληνικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, γαλλικά και γερμανικά (σελ. 63-66). Στη σελίδα 83 ο Δημίτσας αφού ανέφερε μία σειρά από πηγές σχετικές με τη ζωή του Καστριότι, είπε χαρακτηριστικά: «…οι Καστριώτες, επομένως και ο Σκεντέρμπέης, ήταν αλβανικής καταγωγής, γνήσιοι Αλβανοί γέννημα και θρέμα και όχι Σλαύοι». Στη σελίδα 88 γράφει: «Η δόξα των υπέρ πίστεως και πατρίδος πολύχρονων και αιματηρότατων αγώνων του Αλβανού ήρωα διατηρήθηκε ζώσα» και «…η αλήθεια περί της αλβανικής καταγωγής και εθνικότητας του Σκενδέρμπέη αναμφισβήτητη καθίσταται» ενώ στη σελίδα 90 αναφέρει ότι όχι μόνο στους Χριστιανούς Μιρδίτες της Αλβανίας αλλά και στους μουσουλμάνους Αλβανούς διατηρείται εντονότατο το αίσθημα το υπέρ της ελευθερίας τους και της εθνικότητας τους και χαρακτηρίζει τον Σκεντέρμπέη ως σάρκα εξ της σαρκός των Αλβανών και ομόφυλο αυτών, όπως και αυτοί οι ίδιοι πίστευαν.<br /><br />Στη συνέχεια στο κεφάλαιο ‘AUDIATUR ET ALTERA PARS’ του βιβλίου του (από τη σελίδα 131 και μετά) ο Δημίτσας με επιτυχία απαντάει σε ορισμένες ψευδής αναφορές όσον αφορά τον Καστριότι και την καταγωγή του και συγκεκριμένα αναφέρεται στο χειρόγραφο του Gjon Muzaka (τον ονομάζει Ιωάννη Μουσακή) και στην χρήση αυτού του χειρογράφου από τον Γερμανό Hopf και λέει: «Ο Ιωάννης Μουσακής μετά την κατάκτηση της Αλβανίας από τους Τούρκους, 35 ετών περίπου κατέφυγε στην Νάπολη της Ιταλίας το έτος 1476, όπου ύστερα από την παρέλευση 34 ετών αφού διαδόθηκε η φήμη ότι επρόκειτο να γίνει σταυροφορία κατά των Τούρκων, αναπτερώθηκαν οι ελπίδες των Αλβανών της Νάπολης περί επανόδου τους στην πατρίδα και τότε επιθυμόντας (ο Μουζάκας) να εξασφαλίσει τα ηγεμονικά δικαιώματα της οικογένειας στους γιους και στους απογόνους του, έγραψε το 1510 την λεγόμενη ιστορία (για τον Καστριότι)…».<br /><br />Έτσι λοιπόν ο Μουζάκας (τον οποίο ο Δημίτσας θεωρεί αμαθή και αγράμματο) παρουσίασε τον Καστριότι ως Σλάβο, με σκοπιμότητα ώστε να μην επισκιασθούν τα δικαιώματα της οικογένειας Μουζάκα από αυτά της οικογένειας Καστριότι. Ο Δημίτσας λέει ότι το χειρόγραφο του Μουζάκα δεν είναι γραμμένο επιστημονικά, δεν είναι ιστορία και χρονογραφία αλλά είναι στηριγμένο σε μυθεύματα και διάφορες διαδόσεις και λέει ειρωνικά: «Πόσο μεγάλη αξία και ακρίβεια μπορούν να έχουν αυτά, εύκολα μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος» (σελ. 131-132) ενώ στη συνέχεια μέμφεται και αντικρούει τον Παπαρρηγόπουλο ο οποίος είχε δόσει τόση σημασία στα χειρόγραφα του Μουζάκα (τον οποίο Μουζάκα κακώς θεωρούν κάποιοι ως ιστορικό όπως χαρακτηριστικά λέει).<br /><br />Ο Δημίτσας λοιπόν με στοιχεία και αναφορές σε πηγές (βιβλια, έγγραφα, βιογραφίες, αναφορές κ.τλ.) ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΕΙ τις σημερινές σοβινιστικές κατηγορίες και τα ψέματα των Ελλήνων (αλλά και των Σέρβων) εθνικιστών ότι οι Αλβανοί δεν είχαν εθνική συνείδηση, ότι οι Αλβανοί δεν πολέμησαν για την ελευθερία τους, ότι ο Καστριότι δεν ήταν Αλβανός κ.α.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-88810539424061343562015-05-12T16:29:36.751+03:002015-05-12T16:29:36.751+03:00.....
Συνεχίζει ο Δημίτσας και λέει: «Ως δεύτερη π........<br />Συνεχίζει ο Δημίτσας και λέει: «Ως δεύτερη πηγή σύγχρονη και σπουδαιότατη, θεωρείται η βιογραφία του Σκενδέρμπέη από άλλον Αλβανό ιερέα, τον Δημήτριο Φράγκο, ο οποίος βρέθηκε σε όλες τις μάχες,έγραψε στα λατινικά τη ζωή του ήρωα αλλά δεν την τύπωσε. Η βιογραφία αυτή…μεταφράστηκε από τα λατινικά στην ιταλική γλώσσα και τυπώθηκε πολλές φορές στη Βενετία» και αναφέρει στη συνέχεια το πότε και από ποιους τυπώθηκε (το 1541, 1545, 1577, 1591, 1610, 1629 και 1630, 1646, 1654 και το 1679) και λέει: «το 1654 επετμήθη από τον Ι.Μ.Μονάρδο και δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο {Τα λαμπρά και ένδοξα κατορθώματα και οι νικητήριες επιχειρήσεις κατά των Τούρκων από τον Γεώργιο Καστριώτη, του επονομαζόμενου Σκεντέρμπεη}» και «…η πολλαπλή αυτή ανατύπωση μαρτυρεί για την αξία και τη σπουδαιότητα αυτής της σύγχρονης πηγής» (σελ. 56).<br /><br />Στη συνέχεια λέει: «Τρίτη αξιοπιστότατη και σπουδαιότατη πηγή περί της ιστορίας του Σκενδέρμπέη είναι η βιογραφία του αρχιεπισκόπου Δυρραχίου Παύλου Αγγέλου, Αλβανού από την Δρίβαστο, την οποία και ο Χοπφ αναφέρει ότι έχει περισωθεί μεν ως ελλιπής, ήταν όμως υπόψη δε του Ραγουσαίου Λουκάρεως (1602) ο οποίος έκανε χρήση αυτής στη συγγραφή των χρονικών της πατρίδας του Ραγούσας, επειδή ο Παύλος ως μυστικοσύμβουλος και γραμματέας του Σκενδέρμπέη, τον παρακολούθησε στις εκστρατείες του, διήυθηνε την εξωτερική του πολιτική, συνέταξε όλα τα διπλωματικά έγγραφα προς την Πύλη, προς τους Πάπες και προς τους Χριστιανούς ηγεμόνες της Ευρώπης και επομένως ως αυτόπτης μάρτυρας γνώριζε κάλλιστα τα του Σκενδέρμπέη» (σελ. 56-57).<br /><br />Τα απομνημονεύματα αυτά του Pal Engjëlli (Παύλου Αγγέλου) μαζί με άλλα πρωτότυπα έγγραφα στα αλβανικά (και στα λατινικά), βρισκόντουσαν – όπως μνημονεύει και ο Δημίτσας στη σελίδα 58 του βιβλίου του – στα αρχεία του αρχιδούκα της Βουργουνδίας, στα αρχεία του βασιλιά της Νάπολης και στου της Ουγγαρίας, στα αρχεία των δημοκρατιών της Φλωρεντίας, της Ραγούσας και της Βενετίας, στο Βατικανό και στην Αγία Πετρούπολη.<br /><br />....Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-49572266202134947872015-05-12T16:28:47.341+03:002015-05-12T16:28:47.341+03:004. Ο. Μ. Δημίτσας ο συγγραφέας των Μακεδονικών και...4. Ο. Μ. Δημίτσας ο συγγραφέας των Μακεδονικών και καθηγητής της ιστορίας στο Αρσακείω, αντικρούοντας τον Κ. Παπαρρηγόπουλο και τον βυζαντινό λόγιο Θεόδωρο Σπανδουγίνο Κατακουζηνό αλλά και τον Γερμανό Χοπφ οι οποίοι είχαν υποστηρίξει ότι ο Καστριότι ήταν Σλάβος, απέδειξε με πειστικά επιχειρήματα ότι ο Καστριότι ήταν Αλβανικής καταγωγής και τους κατηγόρησε ότι έκαναν επιλεκτική αναφορά στις πηγές ενώ για τον Παπαρρηγόπουλο ιδιαίτερα χαρακτήρισε τη συμπεριφορά του παράδοξη και αντιεπιστημονική. Τον Χοπφ επίσης είχε αντικρούσει και ο γνωστός Αλβανολόγος Johan Georg Von Hahn.<br /><br />Στο βιβλίο του «Κριτικαί Έρευναι περί της Καταγωγής και Εθνικότητος Γεωργίου Καστριώτου του Σκενδέρμπέη» στη σελίδα 25 (τυπογραφείο Βιλλαράς, Αθήνα, 1877) ο Δημίτσας γράφει σχετικά με την καταγωγή της οικογένειας Καστριότι και λέει ότι ο Μαρίν Μπαρλέτι (16ος αιώνας) αναφέρει στα βιβλία του ότι οι Καστριότι είχαν καταγωγή από την Ημαθία, όπου βρίσκονταν οι πόλεις Κρούγια (Krujë), Πετρέλλα (Petrelë), Πετράλμπα κ.α. Επομένως ο Μαρίν Μπαρλέτι θεωρεί ως τόπο καταγωγής του πατέρα του Γεωργίου Καστριότι την περιοχή Ματ ή Μάτι (στα λατινικά Aemathia) της κέντρικής Αλβανίας και ΟΧΙ ΤΗΝ ΗΜΑΘΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (όπως ανέφερα και παραπάνω). Στην ίδια σελίδα ο Δημίτσας αναφέρει για το λάθος του Γάλλου Camille Paganel ο οποίος παραπλανήθηκε και έγραψε στο βιβλίο του ότι ο Καστριότι καταγόταν από την Ημαθία της Μακεδονίας. Την ίδια λανθασμένη άποψη είχε διατυπώσει και ο συγγραφέας Α.Μηλιαράκης στον οποίο ο Δήμιτσας απάντησε με ατράνταχτα επιχειρήματα (με αναφορά σε πηγές, σε χάρτες, σε ιστορικά συγγράματα κ.τλ.).<br /><br />Ας δούμε και κάτι άλλο. Είπαμε προηγουμένως ότι η πρώτη βιογραφία του Καστριότι ήταν αυτή του Μαρίν Μπαρλέτι από τη Σκόδρα (αρχές 16ου μ.Χ. αιώνα). Στην πραγματικότητα αυτή δεν είναι η πρώτη βιογραφία αλλά η πιο γνωστή. Ο Μπαρλέτι γνώρισε πολλούς από τους συναγωνιστές του Καστριότι, επισκέφτηκε τα πεδία των μαχών και αγωνίστηκε το 1478 στην πολιορκία της Σκόδρας από τους Οθωμανούς, μετά την πτώση της οποίας κατέφυγε στη Βενετία και κατ’ άλλους στη Νάπολη. Υπάρχουν και άλλες βιογραφίες του Καστριότι, που είχαν γραφτεί πιο πριν. Υπάρχει μία άλλη βιογραφία του (προγενέστερη αυτής που έγραψε ο Μπαρλέτι) που γράφτηκε μόλις 40 χρόνια μετά τον θάνατο του, από έναν Αλβανό από το Τίβαρ (πόλη που κατοικήται από Αλβανούς αλλά σήμερα βρίσκεται στο Μαυροβούνιο), η οποία δεν είναι ευραίως γνωστή και την οποία αναφέρει ο Δημίτσας στις σελίδες 53 και 54 του βιβλίου του, αναιρόντας έτσι τον Γερμανό Χοπφ (στον οποίο στηρίχτηκε αρχικά ο Παπαρρηγόπουλος για να διατυπώσει τα περί σλαβικής καταγωγής του Καστριότι):<br /><br />«Όσον αφορά τις πηγές για τη ζωή του πραγματικού ήρωα της Αλβανίας και όχι του μυθικού, είναι πρώτα απ’ όλα σημαντικό να αναφερθεί ότι αν και όσοι έγραψαν από τον 18ο αιώνα για την ιστορία του ανδρός, αναφέρουν ως μόνη πηγή για την βιογραφία του τον Μπαρλέτι, είναι ωστόσο ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι υπάρχουν και άλλες πηγές προγενέστερες αυτού, πρώτη απ’ τις οποίες είναι η ιστορία του Σκεντέρμπέη που γράφτηκε από κάποιον ανόνυμο Αλβανό από το Τίβαρ και τυπώθηκε το 1480, δηλαδή 43 χρόνια μετά τον θάνατο του ήρωα και έφερε την επιγραφή {Historia Scanderbegi edita per quondam Albanensem. Uenetiis impressam, anno Domini 1480 die mensis Aprilis.}. Επειδή αυτή αφενός ήταν ελλιπής και αφετέρου ήταν γραμμένη σε γλώσσα λατινική απλή και βαρβαρίζουσα, είχε εντελώς παραμεληθεί και καταφρονηθεί μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, οπότε κατά το 1742 ο Ιταλός ιερέας Βιέμμης βρήκε ένα αντίτυπο και αφού εκτίμησε δεόντως τα πολλά και ποικίλα πλεονεκτήματα αυτού (το ομόφυλο του συγγραφέα, τη σύγχρονη με τα γεγονότα ηλικία του, την αναφορά των γεγονότων με ακρίβεια, την αντικειμενική κρίση, την σωστή χρονικά αναφορά των γεγονότων και τη συμφωνία με τα αξιόπιστα γεγονότα), συμπλήρωσε ό,τι έλειπε παίρνοντας ως πηγή τον Μπαρλέτι, και το ανατύπωσε έτσι συμπληρωμένο και επιδιορθωμένο…» (Μ.Δημίτσας, Κριτικαί Έρευναι περί της Καταγωγής και Εθνικότητος Γεωργίου Καστριώτου του Σκενδέρμπέη, σελ. 53-54, τυπογραφείο Βιλλαράς, Αθήνα, 1877).<br /><br />...Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-89442490984671946342015-05-12T16:27:12.491+03:002015-05-12T16:27:12.491+03:00Ας δούμε όμως τι υποστηρίζει η διεθνής επιστημονικ...Ας δούμε όμως τι υποστηρίζει η διεθνής επιστημονική κοινότητα για τον Καστριότι:<br /><br />1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη-Πυρσός:<br />«Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης. Ο εθνικός ήρως των Αλβανών. Ανήκον εις την επιφανή οικογένειαν των Καστριωτών, εγεννήθη δε τω 1403 ή 1404 (ή 1414) εκ πατρός Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος της εν Αλβανία Κρόιας και της Μιρδιτίας, και μητρός Βαϊσάβας, Σέρβιδος το γένος».<br />Η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, που θεωρείται η πιο έγκυρη Ελληνική εγκυκλοπαίδεια δεν λέει ότι ο Καστριότι ήταν Έλληνας. Λέει, στον τόμο ΚΑ και στις σελίδες 914 και 915, ότι ο πατέρας του ήταν Αλβανός από τη βόρεια Αλβανία κα ότι η μητέρα του ήταν Σέρβα.<br /><br />2. Εγκυκλοπαίδεια Υδρία:<br />«Ο Γεώργιος Καστριώτης, γνωστός και ως Σκεντέρμπεης, είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας. Γεννήθηκε το 1405 στην πόλη Ντίμπρα της Αλβανίας και πατέρας του ήταν ο Αλβανός φεουδάρχης Ιωάννης Καστριώτης».<br />Πουθενά δε λέει η Υδρία ότι ο Καστριότι ήταν Έλληνας και ότι γεννήθηκε στην Καστοριά ή στην Ημαθία.<br /><br />3. Εγκυκλοπαίδια Ήλιος<br />Διαβάζοντας τη βιογραφία του Καστριότι από πουθενά δεν συνάγεται ότι ήταν Έλληνας ούτε κάτι τέτοιο αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Ήλιος, αντίθετα τον παρουσιάζει ως Αλβανό ήρωα.<br /><br />Διαβάζουμε στη σελίδα 340 της εγκυκλοπαίδιας:<br />«Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης (1403/1404-1468). Ο εθνικός ήρωας των Αλβανών, υιός του Ιωάννου Καστριώτου, άρχοντος στη Βόρεια Αλβανία και της Σερβίδος Βαϊσάβας. Ο πατέρας του υποταγμένος από τους Τούρκους αναγκάσθηκε να παραδώσει τους γιούς του ως ομήρους. Αυτοί ωδηγήθηκαν στην Αδριανούπολη και εξισλαμίσθηκαν. Ο Σκεντέρμπεης δεν ξέχασε ούτε την πατρίδα του ούτε το θρήσκευμά του, διότι κατά το 1443 παρευρεθείς στην περί την Νίσσα (Νις) μάχη, αυτομόλησε στις τάξεις των χριστιανών ηγεμόνων μετά τριακοσίων Αλβανών ιππέων. Αργότερα ο Καστριώτης κατέλαβε την Κρόγια και κήρυξε τον πόλεμο κατά των Τούρκων. Οι νίκες του Αλβανού ηγεμόνα προεκάλεσαν τον θαυμασμό της Δύσεως».<br /><br />.....Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-56965439961530868162015-05-12T16:26:27.327+03:002015-05-12T16:26:27.327+03:00Ας δούμε όμως πώς υπέγραφε ο ίδιος ο Σκεντέρμπέη, ...Ας δούμε όμως πώς υπέγραφε ο ίδιος ο Σκεντέρμπέη, στις επιστολές που ξέρουμε ότι έστειλε και οι οποίες υπάρχουν σήμερα σε διάφορα μουσεία και βιβλιοθήκες της Ευρώπης.<br /><br />Ο ίδιος ο Σκεντέρμπέη υπέγραφε στις επιστολές που έστελνε ως Dominus Albaniae (Άρχων της Αλβανίας). Π.χ. σε επιστολή του απεσταλμένη από το Αλέσσιο (Lezhë) στις 8 Απριλίου 1456 στον Καρδινάλιο του Fermo, Capranica, υπέγραψε ως: GEORGIUS CASTRIOTI ATS SCANDERBEGH D(OMI)N(U)S IN ALBANIA TE CONFIDUIT (η αυθεντική επιστολή φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, Fonds: ital.ms 1613, Επιστολή Νο: 465). Σε απόσπασμα από το σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Αλβανίας και Δημοκρατίας της Βενετίας, συναφθείσα στο Αλέσσιο την 4η Οκτωβρίου του 1448 (και για την ακρίβεια στο τελευταίο άρθρο του συμφώνου) η επικεφαλίδα αναφέρει: PAX CUM MAGNIFICO SCANDERBEGO ET ALYS D(OMI)NIS ALBANE (το έγγραφο βρίσκεται στο ιστορικό αρχείο της Βιβλιοθήκης της Βενετίας (Commemoriali XIV.C.79)). Σε επιστολή του Σκεντέρμπεη απεσταλμένη από την Κρούγια (Krujë) στις 8 Αυγούστου 1451 στους άρχοντες της Σιένας, κάτω δεξιά υπάρχει η υπογραφή του όπου λέει: VESTRE IN OMNIBUS BENEPLACITI GEORGIUS CASTRIOTI DOMINUS ALBANIAE (φυλάσσεται στο Archivio di Stato di Siena: Conscistoro, vol.1659, No:16). Στην προσωπική μεγάλη σφραγίδα του Σκεντέρμπέη, αναγράφεται κυκλικά: GEORGIUS CASTRIOTIUS SCENDARBIC ενώ μέσα στον κύκλο υπάρχει ο δικέφαλος αετός και κάτω από τα δύο κεφάλια υπάρχουν τα αρχικά: D. AL. (δηλαδή και πάλι: Dominus Albaniae).Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-55607170257650173432015-05-12T16:25:43.482+03:002015-05-12T16:25:43.482+03:00Υπάρχει μία σφραγίδα που αποδίδεται στον Σκεντέρμπ...Υπάρχει μία σφραγίδα που αποδίδεται στον Σκεντέρμπέη, και η οποία προβάλλεται συχνά από τους Έλληνες εθνικιστές, ως δήθεν απόδειξη της ελληνικότητας του Σκεντέρμπέη. Η σφραγίδα αυτή βρίσκεται στο Μουσείο της Κοπεγχάγης. Ανακαλύφθηκε το 1604 μ.Χ. Το Εθνικό Μουσείο της Κοπενχάγης την αγόρασε το 1839. Φέρει τον δικέφαλο αετό και στον περίγυρο την ελληνική επιγραφή: «ΒΑΣΙΛΕΥΣ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.ΕΛΕΩ.ΘΥ. ΑΥΤ.ΡΩΜ.ΟΜΕΓ. ΑΥΘ.ΤΟΥΡ.ΑΛΒ. ΣΕΡΒΙ.ΒΟΥΛΓΑΡΙ.»,<br />δηλαδή «ΒΑΣΙΛΕΥΣ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.ΕΛΕΩ.ΘΕΟΥ. ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ.ΡΩΜΑΙΩΝ.Ο ΜΕΓΑΛΟΣ. ΑΥΘΕΝΤΗΣ .ΤΟΥΡΚΩΝ.ΑΛΒΑΝΩΝ. ΣΕΡΒΩΝ.ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ.»<br /><br />Δηλαδή ο Καστριότι έγινε αυτοκράτορας των Ρωμαίων και βασιλιάς των Τούρκων, των Αλβανών, των Σέρβων και των Βούλγαρων; Ο Καστριότι πολέμησε εναντίον των Τούρκων με φανατισμό. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να είναι βασιλιάς τους; Επιπλέον, από το 1453 που πέθανε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μέχρι το 1468 που πέθανε ο Καστριότι, περάσανε 15 χρόνια. Πότε λοιπόν, πού και από ποιόν Πατριάρχη στέφθηκε Αυτοκράτορας των Ρωμαίων; Σε ποιες περιοχές εκτείνοταν η αυτοκρατορία του και για πιο λόγο άλλαξε όνομα και από Γεώργιος το έκανε Αλέξανδρος; Η σφραγίδα αυτή είναι πιθανότατα πλαστή και μεταγενέστερη του Σκεντέρμπεη, ωστόσο αυτό δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά.<br /><br />Ο Peter Pentz – ο οποίος είναι αρχαιολόγος στο Εθνικό Μουσείο της Βιέννης – έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Sfinx (Μάρτιος 2003):<br /><br />«Η σφραγίδα είναι φτιαγμένη από μπρούτζο. Έχει 6 εκατοστά μήκος και ζυγίζει 280 γραμάρια. Η επιγραφή σε αυτήν είναι στα ελληνικά και λέει ότι ο ‘Αλέξανδρος’ (= Skender) είναι Αυτοκράτορας και Βασιλιάς. Αυτοκράτορας των Ρωμαίων και Βασιλιάς των Τούρκων, των Αλβανών, των Σέρβων και των Βουλγάρων. Η επιγραφή διαβάζεται κατά γράμμα αντίστροφα.<br />Παρόλα αυτά, ο Σκεντέρμπέη ποτέ δεν είχε μία τέτοια θέση. Ήταν ένας ηγέτης των Αλβανών – και κατάφερε να οργανώσει μία επανάσταση εναντίον του Σουλτάνου, αλλά δεν ήταν βασιλιάς. Όταν ο Σκεντέρμπέη πέθανε το 1468, η επανάσταση κατέρρευσε – και πολλοί από τους συντρόφους του κατέφυγαν στην Ιταλία.<br />Πιθανόν η σφραγίδα έγινε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, απ’ τη στιγμή που ο Σκεντέρμπέη αναφέρεται ως Αυτοκράτορας των Ρωμαίων. Σημειώστε τον δικέφαλο αετό στο κέντρο της σφραγίδας – ο οποίος ήταν ένα διάσημο βυζαντινό σύμβολο. Επιπλέον, ο Σκεντέρμπέη ποτέ δεν ήταν Βασιλιάς των Σέρβων ή των Βουλγάρων.<br />Ίσως η σφραγίδα ‘σχεδιάστηκε’ όταν ο Σκεντέρμπέη οργάνωνε μία εκστρατεία εναντίον των Οθωμανών, ίσως κατασκευάστηκε όταν ο Σκεντέρμπέη υπηρετούσε ως υποτελής του Βασιλιά της Νάπολης. Πιθανόν η σφραγίδα παραγγέλθηκε από την οικογένεια του Σκεντέρμπέη κάποια στιγμή τον 16ο αιώνα. Δεν μπορείτε να ξέρετε σίγουρα. Ακόμα, δεν μπορούμε να πούμε εάν η σφραγίδα είναι ψεύτικη (από τον 15ο ή 16ο century).»<br /><br />Αυτά λοιπόν λέει ο Peter Pentz, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν η σφραγίδα αυτή είναι γνήσια η πλαστή, αλλά πιθανόν είναι πλαστή.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-29788784139166008472015-05-12T16:25:01.410+03:002015-05-12T16:25:01.410+03:00Ο Σκεντέρμπέη (ή Gjergji Kastrioti) καταγόταν όπως...Ο Σκεντέρμπέη (ή Gjergji Kastrioti) καταγόταν όπως είπαμε από τη βόρεια Αλβανία. Ο πατέρας του (ο Gjon Kastrioti) ήταν Αλβανός και η μητέρα του ήταν Σερβίδα. Το ότι ο Σκεντέρμπέη αποκαλούσε τον εαυτό του «Ηπειρώτη» δεν αποδεικνύει ότι ήταν Έλληνας (όπως ισχυρίζονται ορισμένοι Έλληνες σοβινιστές). Οι Γερμανοί πριν 400 χρόνια αποκαλούσαν το κράτος τους ως «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία». Ήταν οι Ρωμαίοι Γερμανοί ή ήταν ο Καρλομάγνος Ιταλός; Φυσικά και όχι. Οι Έλληνες της Ανατολής αποκαλούνται «Ρουμ» (στα ελληνικά Ρωμιοί) από το «Ρωμαίοι». Ήταν οι Έλληνες αυτοί Ιταλοί ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Ένα από τα πρώτα τουρκικά κράτη στην Μικρά Ασία (με πρωτεύουσα το Ικόνιο) ονομαζόταν «Σουλτανάτο των Ρουμ» (Diyar-i Rum). Ήταν οι Σελτζούκοι Ρωμαίοι ή Λατίνοι; Φυσικά και όχι. Απλά μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του σουλτανάτου αυτού ήταν Έλληνες (Ρωμιοί).<br /><br />Ο Σέρβος δεσπότης της ‘Ρωμανίας’ (με έδρα τα Τρίκαλα) Συμεών Ούρεσης (ή ‘Ούρος’ στα σέρβικα) ήταν γνωστός και ως «βασιλέας Ρωμαίων, Σέρβων και παντός Αλβάνου». Ήταν ο Συμεών Ούρεσης Αλβανός ή Έλληνας; Όχι. Ήταν Λατίνος; Όχι. Ήταν Ιταλός; Όχι. Ο Γκίν Μπούα Σπάτα θα επικρατήσει και θα στήσει το κράτος του σε Ναυπάκτο και Άρτα (1375-99), διεκδικώντας παράλληλα και τον τίτλο του «δεσπότη της Ρωμανίας», ανταγωνιζόμενος τον δεσπότη της Ρωμανίας (Ήπειρος) Θωμά Β’ Πρελιουμποβιτς (1366-84). Ήταν ο Σπάτα Σέρβος ή Ρωμαίος/Λατίνος; Όχι. Ήταν ο Πρελιούμποβιτς Αλβανός; Όχι.<br /><br />Ορισμένοι λοιπόν θεωρούν ότι Σκεντέρμπέης ήταν Έλληνας όπως για παράδειγμα ο βιογράφος του Αλή Πασά ο Αχμέτ Μουφτίου, ο Ιταλός Salvi (του οποίου όμως το έργο ήταν μία θεατρική τραγωδία και όχι επιστημονικό ιστορικό βιβλίο), ο Άγγλος Randall και άλλοι, επειδή αποκαλούσε τον εαυτό του Ηπειρώτη ενώ κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι η καταγωγή του ήταν από την Καστοριά και από την Ημαθία (όπως ο καθηγητής Αχιλλέας Λαζάρου), επειδή στη βόρεια Αλβανία υπήρχε ποταμός και κοιλάδα με το όνομα «Ματι» ή «Μαθ» στις περιοχές Mirditë, Mat κ.α.!!! Ο ίδιος ο Καστριότι είχε γράψει – όχι στα ελληνικά – πάνω στο κράνος που φορούσε: «Ο Ιησούς να ευλογήσει τον πρίγκηπα της Ημαθίας, άρχοντα των Αλβανών…» όμως με το όνομα ‘Ημαθία’ (στα λατινικά Aemathia) εννοούσε την κοιλάδα από όπου διερχόταν ο ποταμός Ματ (ή Μάτι) και όχι τον σημερινό νομό Ημαθίας στη βόρεια Ελλάδα.<br /><br />Ο Γάλλος Paganel αποκαλεί τον Γεώργιο Καστριότι ως Ηπειρώτη (Camille Paganel, Histoire de Scanderbeg, ou, Turks et Chrétiens au XV siècle, Didier, 1855) ενώ ο σύγχρονος του Μαρίν Μπαρλέτι από τη Σκόδρα και πρώτος του Βιογράφος (αρχές 16ου μ.Χ. αιώνα) τον αποκαλεί «Ηπειρώτη πρίγκηπα» και «Ηγεμόνα των Ηπειρωτών» (Epirotarum Principis). Ο ίδιος ο Καστριότι αναφέρει σε επιστολή του προς τον Ιταλό Ursini το 1460 ότι είναι απόγονος των Ηπειρωτών ενώ προς τον Βασιλιά Αλφόνσο, μονάρχη της Αραγόνος, Νεαπόλεως και Σικελίας γράφει ότι είναι πρίγκηπας των Ηπειρωτών. Σε ένα γράμμα που έστειλε ο Καστριότι στον πρίγκιπα του Τάραντα στις 31 Δεκεμβρίου του 1460 είπε: «Αν τα χρονικά μας δεν ψεύδονται, αποκαλούμε τους εαυτούς μας Ηπειρώτες». Όμως στο μυαλό του Σκεντέρμπεη Ηπειρώτες=Αλβανοί. Ο Όλιβερ Σμιτ υποστήριξε ωστόσο ότι όταν ο Καστριότι αναφέρεται σε διάφορες πηγές ως Αλβανός, αυτό σημαίνει ότι ήταν Αλβανόφωνος ή κάτοικος της υπαίθρου, των ορεινών κ.α. και ότι η λέξη «Αλβανός» εδώ δεν είχε εθνική έννοια (Schmitt Jens Oliver (2009), Skanderbeg: Der neue Alexander auf dem Balkan, σελ. 353, 354).<br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3423812585004870058.post-45365605934709663962015-05-12T16:24:10.483+03:002015-05-12T16:24:10.483+03:00Στις 28 Νοεμβρίου 1443 ο Σκεντερμπέη βρήκε την ευκ...Στις 28 Νοεμβρίου 1443 ο Σκεντερμπέη βρήκε την ευκαιρία να αποστατήσει, κατά τη διάρκεια μιας μάχης εναντίον των Ούγγρων υπό τον Ουνιάδη στην Νις (κατά τη διάρκεια της 4ης Σταυροφορίας). Μαζί με 300 Αλβανούς στρατιώτες που υπηρετούσαν στον οθωμανικό στρατό, κατέφυγε στην Κρούγια (Krujë) την οποία κατάφερε να καταλάβει με ένα τέχνασμα. Παρουσίασε στον κυβερνήτη της Κρούγιας μία ψεύτική επιστολή (δήθεν γραμμένη απ’ τον Σουλτάνο προς τον κυβερνήτη) που έδινε στον Σκεντέρμπέη τον έλεγχο της περιοχής (James Emerson Tennent, The History of Modern Greece, from Its Conquest by the Romans B.C.146, to the Present Time, 1845).<br /><br />Αφού λοιπόν κατέλαβε το κάστρο της Κρούγιας, ο Σκεντερμπέη αποκύρηξε το Ισλάμ και ανακύρηξε τον εαυτό του ως εκδικητή εκ μέρους της οικογένειας του και της χώρας του. Μετά την κατάληψη της Κρούγιας, κατάφερε να συγκεντρώσει όλους μαζί τους Αλβανούς κυβερνήτες στο Αλέσσιο (Lezhë) το 1444. Ο Gibbon αναφέρει ότι «Οι Αλβανοί, ένας σκληραγωγημένος λαός, ήταν όλοι σύμφωνοι να ζήσουν ή να πεθάνουν μαζί με τον hereditary πρίγκηπα τους» και ότι «στη συγκέντρωση των κρατών της Ηπείρου [στο Αλέσσιο/Lezhë], ο Σκεντερμπέη εκλέχτηκε αρχηστράτηγος για τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων και κάθε ένας από τους συμμάχους ανέλαβε να δώσει ένα ποσό από χρήματα και έναν αριθμό στρατιωτών, στο ποσοστό που αναλογούσε στον καθένα» (Edward Gibbon, History of the Decline and Fall of the Roman Empire, Volume 6, Scanderbeg section, 1788).<br /><br />Υπάρχει μία φήμη ότι όταν Σκεντέρμπέη κατέλαβε την Κρούγια, τέλεσε στην εκκλησία της πόλης δοξολογία στα ελληνικά, αλλά γι’ αυτό δεν υπάρχει κάποια αξιόπιστη πηγή. Αξίζει να αναφερθεί ότι 5 χιλιόμετρα από την Κρούγια, επί του ανηφορικού δρόμου Krujë-Qafë Shtamë, υπάρχει το λεγόμενο μνημείο της Κρούγιας, όπου 90 γυναίκες θυσιάστηκαν για να μην πέσουν στα χέρια του Οθωμανικού στρατού. Η πράξη αυτών των γυναικών, έχει γίνει αντικείμενο πολλών ιστοριών και θρύλων. Σήμερα το μνημείο αυτό είναι κατεστραμένο και υπάρχουν μόνο τα ερείπια.Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03661109601877764922noreply@blogger.com