Σελίδες

31 Ιουλίου 2025

ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Γράφει ο Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
 
ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ «ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ»
 
Η οστεοπαθητική εμφανίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες το δεύτερο μισό τού 19ου αιώνα, σε μία περίοδο όπου ο προτεσταντικός κόσμος συγκλονίζεται από τα λεγόμενα κινήματα αναζωπυρώσεως και αγιαστικής ζωής. Ο ιδρυτής τής οστεοπαθητικής, Andrew Taylor Still (1828–1917), προσεγγίζει την ιατρική ως έμπνευση από τον Θεό. 
 
Γιός Μεθοδιστή πάστορα, μεγάλωσε σε περιβάλλον βαθιάς ευαγγελικής πίστης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα ότι ο Θεός αποκαλύπτει απ’ ευθείας την αλήθεια στον άνθρωπο – ακόμη και στα ζητήματα τής σωματικής υγείας – ήταν δεδομένη. Ο Still πίστευε ότι η ιατρική ήταν εγκλωβισμένη στην «υλιστική» θεώρηση τού ανθρώπου, όπου το σώμα θεραπεύεται μόνον με φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις. Αντιθέτως, ο ίδιος θεωρούσε ότι ο άνθρωπος ως δημιούργημα τού Θεού διαθέτει έμφυτη ικανότητα θεραπείας, εφ’ όσον το σώμα λειτουργεί συμφώνως με τη «θεία τάξη». Η ασθένεια, κατά τη θεώρησή του, προέρχεται από την διατάραξη τής σωστής θέσεως των οστέων, η οποία εμποδίζει τη ροή των «ζωτικών δυνάμεων».
 
Σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, γράφει: «I quote no authors but God and experience» (δεν αναφέρω άλλους συγγραφείς παρά μόνον τον Θεό και την εμπειρία). Ο λόγος αυτός αποκαλύπτει μια πνευματική αυθεντία που βασίζεται προσωπική αποκάλυψη. Στα κείμενά του δηλώνει ότι η μέθοδός του αποκαλύφθηκε από τον Θεό και ότι ο Θεός είναι ο Μεγάλος Αρχιτέκτων τού ανθρωπίνου σώματος. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η οστεοπαθητική είναι θεμελιωμένη στην αλήθεια ότι «ο Θεός είναι Αρχιτέκτων». Κατά το πνεύμα τής Αγιαστικής κίνησης, η θεία ίαση θεωρούνταν δεδομένη για τον πιστό που ζει εν αγιότητι. Στις λεγόμενες «συγκεντρώσεις θεραπείας» τής μεταεμφυλιακής Αμερικής ο ρόλος τού πνεύματος στη θεραπεία ήταν κυρίαρχος. Εκείνο το κλίμα, συνυφασμένο με εσωτεριστικά ρεύματα, διαμόρφωσε και το υπόβαθρο μέσα στο οποίο ο Still παρουσίασε τη θεωρία του.
 
Η οστεοπαθητική ως αντίδραση στην «υλιστική ιατρική» προσελκύει όσους έβλεπαν την τότε επιστημονική ιατρική ως απάνθρωπη, μηχανιστική και αποτελεσματικά ελλιπή. Ο Still πρέσβευε ότι η θεραπεία τού σώματος μπορεί να επιτευχθή αποκλειστικά με χειρισμό τών οστέων, ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργική ενότητα τού σώματος με τον θεϊκό του σχεδιασμό.
 
Η οστεοπαθητική βέβαια αντιμετωπίσθηκε αρνητικά από τον επιστημονικό κόσμο. Ο Flexner Report (1910), με εντολή τού Ιδρύματος Carnegie, αξιολόγησε όλες τις ιατρικές σχολές των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντας τις οστεοπαθητικές σχολές ως μη επιστημονικές και συστήνοντας την αναδιοργάνωσή τους.
 
ΥΠΟΒΑΘΡΟ
 
Από την αρχή της ως σήμερα η οστεοπαθητική υιοθετεί και διατηρεί βιταλιστικά – μεταφυσικά δόγματα. Ο Still δήλωνε ότι έλαβε «θεία φώτιση» κατά την προσευχή, όταν «η Χάρη τού Θεού έδειξε πώς ρευματίζει η ζωτική ενέργεια δια τών οστέων». Η κρανιοϊεροθεραπεία υιοθετεί την έννοια του «Κρανιακού Ρυθμού» (PRM) ως «κοσμική ενέργεια» που πάλλεται 8–12 φορές/λεπτό. Επιστημονικά ο ρυθμός αυτός δεν ανιχνεύεται και μεταφυσικά παραπέμπει σε βιταλιστική κοσμοθεωρία.
 
Ο Βιταλισμός είναι αντιχριστιανική έννοια μιας «απρόσωπης ενέργειας. Σύμφωνα με τις ΚΔ’ & ΚΕ’ Πανορδόδοξες Συνδιασκέψεις η Κρανιοϊερή Θεραπεία, Κρυσταλλοθεραπεία, Ομοιοπαθητική, Ρέϊκι, … «θεμελιώνονται σε κοσμοθεωριακό υπόβαθρο, το οποίο είναι αντίθετο και ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη πίστη». Επίσης σύμφωνα με μελέτη της Ι.Μ. Γλυφάδας «οι ισχυρισμοί της λεγόμενης «κρανιακής οστεοπαθητικής» ή «κρανιοϊερής θεραπείας» περί ανίχνευσης ενός «κρανιοϊερού ρυθμού» στο κρανίο τον οποίο μπορεί να αισθανθεί, να μετρήσει και να διορθώσει ο «ειδικός θεραπευτής» είναι καθαρά υποκειμενικοί και στερούνται επιστημονικής βάσης και τεκμηρίωσης». 
 
Η Εκκλησία δεν απαγορεύει κάθε μορφή θεραπείας, όταν αυτή στηρίζεται σε επιστημονικό έλεγχο (φυσικοθεραπεία, ορθοπαιδική κινητοποίηση). Όταν, όμως, η οστεοπαθητική διεκδικεί θεραπεία όλων των νόσων ή επικαλείται “ζωτικές ενέργειες”, ο πιστός οφείλει να φυλάσσεται.
 
Η πρακτική της οστεοπαθητικής περιλαμβάνει εκτός από χειρισμούς σπονδυλικής στήλης, κρανίου, πλευρών, και μαλάξεις μυϊκού ιστού και την λεγόμενη «κρανιοϊερή θεραπεία». Και οι κίνδυνοι πολλαπλοί όπως τεκμηριωμένες περιπτώσεις υπαραχνοειδούς αιμορραγίας, όταν οστεοπαθητικοί εφάρμοσαν χειρισμούς σε βρέφη, και επειδή ασθενείς με σοβαρές παθήσεις στράφηκαν σε οστεοπαθητικούς και έχασαν χρόνο σε αποτελεσματική θεραπεία. 
 
Η διεθνής βιβλιογραφία δείχνει ότι, ενώ οι ως άνω πρακτικές παρουσιάζονται «ασφαλείς», υπάρχει καταγεγραμμένος κατάλογος σοβαρών και ενίοτε θανατηφόρων επεισοδίων· όσα ακολουθούν αφορούν χειρισμούς από οστεοπαθητικούς θεραπευτές (πολλοί εκ των οποίων έφεραν νόμιμη άδεια).
 
Το 2004 στη Νέα Ζηλανδία Γυναίκα 32 ετών υπέστη διάτρηση σπονδυλικής αρτηρίας μετά από χειρισμό αυχένα από οστεοπαθητικό· παρουσίασε ίλιγγο, δυσαρθρία, ισχαιμικό έμφρακτο εγκεφάλου· η υπόθεση κρίθηκε από τον Health & Disability Commissioner· σοβαρή πλημμέλεια λήψεως ιστορικού.1
 
Το 2009 στην Ολλανδία βρέφος 3 μηνών υπέκυψε μετά από «κρανιοσακραλικό» χειρισμό σπονδυλικής στήλης: επισταμένη κάμψη αυχένα – απνοία – ασύστολη καρδία· MRI και η νεκροτομή έδειξαν πιθανές νευροαγγειακές βλάβες.2
 
Το 2011 στις ΗΠΑ 42χρονη γυναίκα με έντονο πόνο στο κεφάλι· διαγνωσθείσα με διάτρηση σπονδυλικής αρτηρίας· έκανε τακτικά self-manipulation τού αυχένα, επιζητούσε OMT· ευτυχώς εγκαιρα αναφέρθηκε στα Επείγοντα·3
 
Το 2021 στην Ιταλία γυναίκα στον 9ο μήνα κυοφορίας υποβλήθηκε σε αυχενική οστεοπαθητική έλξη με αποτέλεσμα διπλή διάτρηση σπονδυλικής αρτηρίας, οφθαλμοπληγία, χρειάστηκε ενδοαγγειακή θεραπεία· μητέρα & βρέφος επέζησαν.4
 
Μεμονωμένοι ιατροδικαστικοί φάκελοι (Ηνωμένο Βασίλειο, 2015-2023) αναφέρουν πολυάριθμες αγγειακές ρήξεις, παροξύνσεις οστεοπόρωσης, κατάγματα πλευρών· ελάχιστες δημοσιεύονται· ομιλούμε για επικίνδυνη υποδηλωτικότητα (under-reporting).5 Στους συνδέσμους στο τέλος του άρθρου6 μπορείτε να διαβάσετε και άλλες επιστημονικές μελέτες για τους κινδύνους.
 
Σύμφωνα με την Ιατρο.gr, η οστεοπαθητική δεν είναι ακόμα επισήμως αναγνωρισμένη στην Ελλάδα και δεν εποπτεύεται από επιστημονικούς φορείς. Συνακόλουθα, υπάρχουν πολλοί “θεραπευτές” χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση, που χρησιμοποιούν τον τίτλο “οστεοπαθητικός”, συχνά με ακατάρτιστες ή λανθασμένες μεθόδους—κάτι που έχει οδηγήσει σε αναποτελεσματικές ακόμη και επικίνδυνες εφαρμογές (π.χ. λανθασμένοι χειρισμοί αυχένος, πίσω σε ασθενείς με αδύναμο μυοσκελετικό)7.
 
Σε κάποιες ιστοσελίδες του χώρου διαβάσαμε τη φράση «Η οστεοπαθητική βασίζεται στις αρχές της Ιπποκρατικής ιατρικής και εστιάζει στην κινητικότητα των ιστών του σώματος και την αυτοϊαση του οργανισμού». Αυτή η φράση είναι επιστημονικά και θεολογικά παραπλανητική.
 
Η αναφορά στον Ιπποκράτη προσδίδει στην οστεοπαθητική ένα κύρος αρχαιότητας και παράδοσης, όμως η Ιπποκρατική ιατρική βασιζόταν σε ριζικά διαφορετικές αντιλήψεις, όπως η θεωρία των τεσσάρων χυμών, που έχουν εγκαταλειφθεί από την επιστήμη εδώ και αιώνες. Συνεπώς, η επίκληση είναι ιστορικά και επιστημονικά προβληματική. Εν προκειμένω, η φράση χρησιμοποιείται εργαλειακά για να προσδώσει νομιμοφάνεια σε μια μη αποδεδειγμένη θεραπευτική πρακτική, παρακάμπτοντας την ορθόδοξη ιεράρχηση του σκοπού της ζωής.
 
Η οστεοπαθητική αντίθετα, στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η μηχανική κινητικότητα των ιστών συνδέεται άμεσα με τη συνολική υγεία του ανθρώπου, οδηγώντας σε ένα σωματικό μονισμό, δηλαδή μια αντίληψη κατά την οποία το ανθρώπινο σώμα γίνεται το αποκλειστικό πεδίο παρέμβασης για την ίαση, αγνοώντας την ψυχή.
 
Εν γένει η φράση “Η οστεοπαθητική βασίζεται στις αρχές της Ιπποκρατικής ιατρικής και στην αυτοΐαση” αποκρύπτει την παραϊατρική βάση της οστεοπαθητικής, που την φέρνει κοντά σε αντιεπιστημονικά και νεοεποχίτικα μοντέλα υγείας, ενώ εισάγει πνευματικά παραπλανητικά πρότυπα, διότι προωθεί μία ψευδοσωτηριολογική ελπίδα, όχι δια της μετανοίας, αλλά δια της «ευθυγράμμισης» ιστών και ενέργειας.
 
Ως εκ τούτου η θέση της οστεοπαθητικής στην επιστημονική κοινότητα δεν είναι αυτή που ισχυρίζονται οι «θεραπευτές» του χώρου. 
 
Η British Medical Journal και η Cochrane Collaboration έχουν απορρίψει μεγάλο μέρος των θεραπευτικών ισχυρισμών της οστεοπαθητικής ως μη τεκμηριωμένους. Το National Health Service (NHS) του Ηνωμένου Βασιλείου προειδοποιεί ότι η οστεοπαθητική δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για παθήσεις όπως άσθμα, κατάθλιψη, καρκίνος, η λοιμώξεις. Ο Edzard Ernst, κορυφαίος κριτικός των εναλλακτικών ιατρικών πρακτικών, τονίζει πως οι περισσότερες ενδείξεις υπέρ της οστεοπαθητικής είναι είτε αδύναμες είτε μεροληπτικές.8
 
ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΣΑΚΡΑΣ
 
Σε Διπλωματική εργασία στην Σχολή Οστεοπαθητικής της Βιέννης με τίτλο «OSTEOPATHIC PHILOSOPHY IN COMPARISON WITH OTHER SPIRITUAL PHILOSOPHICAL SYSTEMS» διαβάσαμε αποκαλυπτικές πληροφορίες. 
 
Ο συγγραφέας του άρθρου είναι ο Jean-Marie Gueullette, καθηγητής ιατρικής ανθρωπολογίας, με γνωστικό αντικείμενο που γεφυρώνει τη θρησκειολογία, τη θεραπεία και την πολιτισμική ιατρική και προσπαθεί να προβάλει την οστεοπαθητική ως κάτι περισσότερο από τεχνική θεραπείας, σχεδόν ως «πνευματική» διαδικασία με κοινά σημεία με τον σαμανισμό. Αυτό το κάνει προβάλλοντας το «ολιστικό» στοιχείο που διαφημίζεται συχνά από υποστηρικτές της οστεοπαθητικής, αλλά και άλλων εναλλακτικών θεραπειών.
 
Σύμφωνα με το βιβλίο τα 7 τσάκρα θεωρούνται ενεργειακοί «τροχοί» που περιστρέφονται και ρυθμίζουν τη ζωτική ενέργεια. Κάθε τσάκρα συνδέεται με συγκεκριμένα όργανα/πλέγματα και η «ενεργειακή ισορροπία» τους θεωρείται κρίσιμη για ολιστική υγεία. Εφαρμόζονται χειρισμοί σε όργανα που αντιστοιχούν σε τσάκρα. Οι τεχνικές αυτές στοχεύουν όχι μόνο στη λειτουργική βελτίωση, αλλά και στην «ενεργειακή ρύθμιση» των τσάκρα. «Έτσι, οι σπλαχνικές οστεοπαθητικές τεχνικές είναι απαραίτητες για τη βελτίωση της λειτουργίας των τσάκρας. Από την άλλη πλευρά, κάθε όργανο χρειάζεται ένα καλά λειτουργικό τσάκρα. Κάθε σπλαχνική τεχνική, επομένως, δεν έχει μόνο φυσιολογική αλλά και ενεργειακή επίδραση. Υπάρχει μια οστεοπαθητική τεχνική για κάθε όργανο που αντιστοιχεί σε ένα τσάκρα: Υπάρχουν τεχνικές για τα νεφρά, τον σπλήνα, το πάγκρεας, το ήπαρ, το στομάχι, τη χοληδόχο κύστη. Το πνευμονογαστρικό νεύρο αντιμετωπίζεται με τεχνικές για το ινιακό και τον κροταφικό οστό ώστε να ανοίξει το σφαγίτιο τρήμα. Υπάρχουν τεχνικές για το βρογχικό και το φωνητικό σύστημα και επίσης στην κρανιοϊερή οστεοπαθητική για την υπόφυση και την επίφυση. Έτσι, όλα τα όργανα που επηρεάζονται από τα τσάκρας θεραπεύονται με την οστεοπαθητική. Η επίδραση στο ενεργειακό σύστημα από αυτή τη θεραπεία μπορεί να είναι ένας σημαντικός λόγος για την καλή επιτυχία της σπλαχνικής και της κρανιοϊερής οστεοπαθητικής».

Επίσης και η Κρανιοϊερή θεραπεία υποτίθεται ότι επιδρά σε τσάκρα ανώτερου επιπέδου και η εφαρμογή τεχνικών στο κρανίο (π.χ. απελευθέρωση ινιακού/ διαφράγματος) θεωρείται ότι ανοίγει «ενεργειακά κανάλια».
 
Η ιδέα ότι «η κορυφή ενεργοποιείται πάντα μετά την ισορροπία των χαμηλών» αναφέρεται σε ιεραρχικό μοντέλο πνευματικής ανάπτυξης (σύμφωνα με την ινδική παράδοση). Έτσι η οστεοπαθητική δηλώνει ότι «ρυθμίζει» τσάκρα και «ενισχύει» τη ζωτική ενέργεια, ενώ η επίδραση αυτή περιγράφεται με όρους ενεργειακής συμπεριφοράς των οργάνων. Υποστηρίζεται ότι σε κάθε ενεργειακό κέντρο αντιστοιχεί συγκεκριμένη χειροπρακτική τεχνική.
 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αναφορά στην επίφυση που ταυτίζεται με το λεγόμενο «τρίτο μάτι» και τις ιδέες της θεοσοφίστριας Μπλαβάτσκι: «Η επίφυση είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα όργανα του ανθρώπου και την περιβάλλει ακόμη πολύ μυστήριο. Η συμβατική ιατρική δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσει καμία λειτουργία της. Σήμερα είναι γνωστό ότι ρυθμίζει το αναπαραγωγικό σύστημα και το βιολογικό μας ρολόι μέσω της παραγωγής της ορμόνης μελατονίνης. Στην οστεοπαθητική έχει πάντα σημαντικό ρόλο, που υπερβαίνει κατά πολύ τη συμβατική ιατρική, και σχετίζεται με την κίνηση του εγκεφάλου. Υπάρχουν ορισμένες ειδικές τεχνικές στην κρανιοϊερή οστεοπαθητική που βοηθούν στην ενεργοποίησή της, κυρίως όλες οι τεχνικές για τη βελονοραφή (sutura sagittalis)». «Η επίφυση σχετίζεται με τη νοητική αντίληψη ή γενικά με την ικανότητα της ανθρώπινης αντίληψης. Η αύρα της επίφυσης θεωρείται ως η περιοχή της αντίληψης. Κατά τη διάρκεια της νοητικής δραστηριότητας παρατηρείται συνεχής δόνηση στην αύρα, την οποία μπορούν να δουν άτομα με διορατικότητα». «Άνθρωποι που έχουν φτάσει σε υψηλό επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης, γνωστοί και ως μυημένοι ή γνώστες, έχουν επανενεργοποιήσει και αναπτύξει εκ νέου αυτή τη λειτουργία της επίφυσης. Γι’ αυτό και το τρίτο μάτι αποκαλείται επίσης «το μάτι των αρχαίων Μυημένων» ή «το μάτι της νοητικής όρασης».
 
Η Blavatsky γράφει για την επίφυση ως Τρίτο Μάτι στη Μυστική Δοξασία: ‘’Το “τρίτο μάτι” υπήρξε κάποτε ένα φυσιολογικό όργανο, και αργότερα, λόγω της σταδιακής εξαφάνισης της πνευματικότητας και της αύξησης της υλικότητας (η πνευματική φύση σβήστηκε από τη σωματική), κατέληξε σε ένα ατροφικό όργανο, τόσο λίγο κατανοητό σήμερα από τους φυσιολόγους όσο και ο σπλήνας’’».
 
ΚΑΙ …ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ
 
Σε ένα άλλο άρθρο του περιοδικού “OsteoMag” με τίτλο «Osteopath and Shaman, an Unexpected Comparison» τονίζονται τα κοινά σημεία που, κατά τον συγγραφέα, συνδέουν τον σύγχρονο οστεοπαθητικό θεραπευτή με τον παραδοσιακό σαμάνο. Η προσέγγιση ξεκινά από την παραδοχή ότι και οι δύο μορφές θεραπευτή λειτουργούν μέσα σε ένα ολιστικό πλαίσιο δλδ. αντιλαμβάνονται τον άνθρωπο ως αδιαίρετο σύνολο σώματος, ψυχής και πνεύματος, και αντιμετωπίζουν τη νόσο όχι ως μηχανικό φαινόμενο αλλά ως διαταραχή μιας ισορροπίας. Ο σαμάνος προσφεύγει σε τελετουργίες, ψαλμούς, τυμπανοκρουσίες και εξορμήσεις στο «πνευματικό πεδίο», προσπαθώντας μέσα από μια μυστική διαμεσολάβηση να αποκαταστήσει τη ροή της ζωής στον πάσχοντα. Ο οστεοπαθητικός, από την άλλη, χρησιμοποιεί χειρισμούς και μαλακτικές τεχνικές πάνω στους ιστούς, ισχυριζόμενος ότι διευκολύνει τον οργανισμό να ξαναβρεί τη φυσική του λειτουργικότητα, άρα και την έμφυτη ικανότητα αυτοΐασης.
 
Το άρθρο υπογραμμίζει ως βασικό σημείο επαφής των δύο ρόλων ως «ρυθμιστών ενέργειας». Στον σαμανισμό, η ενέργεια είναι ευθέως μεταφυσική, συνιστά την πνοή που συνέχει σύμπαν και ψυχή· η ασθένεια νοείται συχνά ως επέμβαση εχθρικών πνευμάτων η ως ανισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Στην οστεοπαθητική, η έννοια της ενέργειας μεταμφιέζεται σε βιολογική κινητικότητα: ο ρυθμός του κρανίου, η λειτουργική ευθυγράμμιση των σπλάχνων περιγράφονται σαν μετρήσιμα φαινόμενα, χωρίς ωστόσο να έχουν αποδειχθεί εργαστηριακά. Παρ’ όλα αυτά, στο κείμενο διατυπώνεται ότι ο έμπειρος οστεοπαθητικός «νιώθει» την ποιότητα του ιστού με τα χέρια, όπως ο σαμάνος «αισθάνεται» τη ροή του πνεύματος στον άρρωστο.
 
Παρά την εντυπωσιακή αυτή αφήγηση, το ίδιο το άρθρο παραδέχεται διαφορές. Ο σαμάνος κινείται εξ ορισμού σε τελετουργικό και μυθολογικό ορίζοντα, δίνοντας έμφαση στην κοινότητα και στη λειτουργία του μύθου για την ψυχική επούλωση. Ο οστεοπαθητικός, αντιθέτως, διεκδικεί θέση στο χώρο της σύγχρονης υγείας· χρησιμοποιεί ανατομικούς όρους, επικαλείται τη φυσιολογία και αποβλέπει σε κλινικό αποτέλεσμα που μπορεί να αποτιμηθεί—έστω και αν η τεκμηρίωση παραμένει αδύναμη. Παρά ταύτα, η σύγκριση με τον σαμάνο φωτίζει την πνευματική διάσταση που συχνά υφέρπει στις εναλλακτικές ιατρικές, δλδ. την επιθυμία του θεραπευτή να προσφέρει όχι μόνο ανακούφιση αλλά και νόημα στο βίωμα του πόνου.
 
Από επιστημονική άποψη, η σχέση που υπαινίσσεται το άρθρο μεταξύ χειροπρακτικών τεχνικών και σαμανικών πρακτικών δημιουργεί εύλογες ενστάσεις. Η σύγχρονη βιοϊατρική απαιτεί αναπαραγώγιμα δεδομένα, μετρήσιμους δείκτες αποτελεσματικότητας, τυχαιοποιημένες δοκιμές και καταγραφή ανεπιθύμητων ενεργειών. Το άρθρο του OsteoMag λέει, με λίγα λόγια, ότι ένας οστεοπαθητικός και ένας σαμάνος μοιάζουν περισσότερο απ’ όσο φανταζόμαστε καθώς και οι δύο βλέπουν τον άνθρωπο «ολιστικά», πιστεύουν πως η αρρώστια είναι μπλοκάρισμα μιας αόρατης “ενέργειας” και προσπαθούν να την ξεμπλοκάρουν, ο σαμάνος με τελετές, ο οστεοπαθητικός με χειρισμούς στα οστά και στους ιστούς. Αυτός ο παραλληλισμός, όμως, δείχνει και το πρόβλημα. Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι τα οστεοπαθητικά «ξεμπλοκαρίσματα» θεραπεύουν κάτι περισσότερο από έναν απλό μυϊκό πόνο. Οι σοβαρές έρευνες βρίσκουν το αποτέλεσμα συνήθως ίσο με το placebo, ενώ σπάνια καταγράφονται και επικίνδυνες παρενέργειες (π.χ. βλάβες σε αυχενικές αρτηρίες). Όταν μιλάμε για “ενέργεια” και “αυτοΐαση” χωρίς μετρήσιμες αποδείξεις, μπαίνουμε σε περιοχή που μοιάζει περισσότερο με πνευματισμό παρά με ιατρική.
 
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 
  1. org.nz
  2. ncbi.nlm.nih.gov
  3. ncbi.nlm.nih.gov
  4. biomedcentral.com
  5. springer.com
  6. biomedcentral.com
  7. gr
  8. Ernst E., Pittler MH. (2006). “The effectiveness of osteopathy: a critical review of systematic reviews”. International Journal of Clinical Practice. & Osteopathy

https://www.entaksis.gr/osteopath/

Για τον Κίμωνα δεν ίσχυε το «η Κύπρος κείται μακράν

Γράφει ο Λάζαρος Α. Μαύρος 
 
Ήταν άραγε μοιραία αναπόφευκτο να θυσιαστεί η Κύπρος το ’74 για ν’ απαλλαγεί η Ελλάς από την επτάχρονη (1967-1974) χουντική δικτατορία; 
Το ερώτημα, βεβαίως, δεν επιζητεί απάντηση.
 
Τίθεται για να συνοψίσει την αθλιότατη εξαχρείωση στην οποία είχε καταντήσει τον Ελληνισμό — του ελλα-δικού μας και του κυπριακού μας κράτους — η αποφράδα 15η του καταραμένου μηνός Δευτερογιούλη 1974. 
 
Ειδεχθέστερη και από το πιο ανθελληνικό κακούργημα, η διαπραχθείσα από τη Χούντα των Αθηνών 15η Ιουλίου ’74. 
 
Παρέδωσε στον τουρκικό Αττίλα-Εισβολέα, διατεταγμένα αφύλακτες τις προδομένες από την ίδια κυπριακές Θερμοπύλες της 20ής Ιουλίου στην Κερύνεια. 
 
Με ομοίως αφύλακτες στα στρατόπεδά τους τις μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ — πρώτους στόχους της (επίσης διατεταγμένα ανεμπόδιστης) επιδρομής της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο νησί… 
 
Όταν οι τεθωρακισμένες δυνάμεις της 39ης Μεραρχίας των Τούρκων εισβολέων του Αττίλα-1, που αποβιβάστηκαν στο Πέντεμιλι, κατακτούσαν την Κερύνεια και προέλαυναν για να συνενώσουν το προγεφύρωμα με τον τουρκικό θύλακα Αγύρτας – Λευκωσίας, τα πλήθη εν Αθήναις πανηγύριζαν την αυτοκατάρρευση της επτάχρονης δικτατορίας.
Και την παράδοση της εξουσίας από τη Χούντα στους πολιτικούς. 
 
Ήταν άραγε η Κερύνεια και κατόπιν ο Καραβάς, η Λάπηθος, η Μόρφου, η Καρπασία, η Αμμόχωστος — σκλαβωθείσες από τους Τούρκους — μια ολεθριότερη υπερμεγέθυνση και το τραγικότερο αντίστοιχο της αρχαίας τραγωδίας του Ευριπίδη, για τη θυσία της Ιφιγένειας εν Αυλίδι; 
 
Η Κύπρος, σφαδάζουσα, αφέθηκε αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη στις οδρές του Αττίλα.
Όχι βέβαια επειδή η… «Κύπρος κείται μακράν»!
Ουδέποτε ίσχυε κάτι τέτοιο: 
 
– Με ούριους ανέμους και κωπηλατώντας, έσπευδαν οι αθηναϊκές Τριήρεις του αρχαίου μας Κίμωνα το 450 π.Χ., και κατανικούσαν Πέρσες και Φοίνικες κατακτητές στην Κύπρο.
 
Αλλ’ όμως, ένα χρόνο αργότερα, θανόντος στο Κίτιον του ναυμάχου Κίμωνος, το «αθηναΐζειν» έστειλε τον Καλλία στον Πέρση βασιλιά, του παραχώρησε και την Κύπρο, εξασφαλίζοντας «ήρεμα νερά» για να επιδοθεί η Αθήνα κατά των Λακεδαιμονίων, καταλήγοντας στον 27ετή καταστροφικό Πελοποννησιακό Πόλεμο, εξουθενώνοντας το… ελληνίζειν. 
 
– Με ιστιοφόρα διέφευγαν από την «ου κειμένην μακράν» αιματοκυλισμένη Κύπρο, μηνός Δευτερογιούλη του 1821, Κύπριοι αγωνιστές για να πολεμήσουν στον Μοριά, στο Μεσολόγγι, στην Αττική, στην Ελληνική μας Επανάσταση, με τον Μπότσαρη, τον Μακρυγιάννη, τον Παπαφλέσσα, τον Καραϊσκάκη… 
 
– Παρόντες και σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοπινούς αγώνες του Έθνους.
Ατμοπλοϊκώς, μέσω Αλεξάνδρειας, εκατοντάδες εθελοντές πολεμιστές απ’ το αγγλοκρατούμενο νησί και στην απελευθερωτική εξόρμηση των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13, μ’ επικεφαλής τον Δήμαρχο Λεμεσού Χριστόδουλο Σώζο, 40 ετών, που θυσιάστηκε — όπως και πολλοί άλλοι Κύπριοι — μαχόμενος τυφεκιοφόρος στις επιχειρήσεις πανελλήνιας πανστρατιάς για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων… 
 
– Το «κείται μακράν» ήταν ένα ανιστόρητο κι αγεωγράφητο ψευδές σχήμα λόγου.
Για να μην ομολογηθεί η στυγνή πικρή αλήθεια ότι:
 
Το ελλα-δικό μας κράτος, κατατρυχόμενο κι από φοβικά σύνδρομα, εφτά χρόνια «στον γύψο», κατήντησε ανάπηρο, ανίσχυρο, δειλό κι απρόθυμο να διακινδυνεύσει μια χειρότερη πανωλεθρία. 
 
Έπρεπε πρώτα, ανάπηρη Ελλάς και καθημαγμένη ημι-σκλαβωμένη Κύπρος, να ξανασταθούν στα πόδια τους. 
Έκτοτε, κι επί μισό αιώνα, κατόρθωσε ο Ελληνισμός τα τρία πρωτίστως σημαντικότατα της υπαρξιακής του υπόστασης: 
 
Να εξοβελίσει την προγονική πανούκλα των εμφυλίων παθών και να εξουδετερώσει τα απομεινάρια των «εργοστασίων» αναπαραγωγής εμφυλίου μίσους.
 
Να ξανασηκώσει από το αναπηρικό καροτσάκι και να ορθοποδήσει, με δημοκρατικότερο πολίτευμα, το ελλα-δικό και το κυπριακό μας κράτος.
 
Να αντισταθεί και ν’ απορρίψει «σχέδια», «διευθετήσεις» και «λύσεις» παράδοσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στις απαιτήσεις υποταγής στην τουρκική προτεκταροποίησή της. 
 
Κατά τούτο, η Κυπριακή Τραγωδία του ’74 δεν κατήντησε για τον Ελληνισμό ό,τι η Μικρασιατική Καταστροφή του ’22 — σε κάποια Λωζάνη του ’23. 
 
Παραμένει ακέραιος κι ανέκπτωτος πανελλήνιος στόχος και σκοπός η Απελευθέρωση των τουρκοκρατούμενων εδαφών της Κύπρου και η αταλάντευτη περιφρούρηση του Αιγαίου και της Θράκης. 
 
Παγιδεύτηκε όμως ο Ελληνισμός — Αθήνα και Λευκωσία — σε προπατορικά αμαρτήματα διαχρονικών ψευδαισθήσεων στρατηγικής ανεπάρκειας.
 
Αδυναμίας ορθολογικής ανάγνωσης της τουρκικής νεο-οθωμανικής επεκτατικότητας, η οποία εκκολάφθηκε από το κυπριακό επίτευγμα του Αττίλα ’74.
 
Και γιγαντώνεται από την έκτοτε ατιμώρητη και ανεμπόδιστη εδραίωση και μονιμοποίηση των κατοχικών τετελεσμένων και των «πραγματικοτήτων» εθνοκάθαρσης κι εποικισμού στα σκλαβωμένα εδάφη της Κύπρου. 
Που επιζητούν κιόλας την «δικοινοτική», «ισότιμης κυριαρχίας» υπογραφή για τη νομιμοποίησή τους.
 
Δοκιμασθείσα επικερδώς μέθοδος, προς κατ’ αναλογίαν αντιγραφή για τις περαιτέρω και για αλλού νεο-οθωμανικές επιδιώξεις: 
– Επεκτατικότητα και βουλιμία, η οποία ρητώς και ανυποχώρητα επιβουλεύεται το μισό Αιγαίο, τα ελληνικά νησιά, νησίδες και θαλάσσιες ΑΟΖ, προπαρασκευαζόμενη διαρκώς για όταν οι περιστάσεις το ευνοήσουν. 
 
– Εκδήλως «α-Θουκυδίδιστες» Αθήνα και Λευκωσία, σύρθηκαν στην πλάνη και στις ψευδαισθήσεις ότι προσφέροντας «κατευνασμό» στην Τουρκία, υποχωρήσεις στο Κυπριακό και υποστήριξη στις ευρω-τουρκικές σχέσεις, θα επιτύγχαναν τάχαμου έναν κάποιο «αμοιβαία αποδεκτό, έντιμο συμβιβασμό» στην Κύπρο.
 
Και «επαναπροσεγγιστική», win-win διευθέτηση των ελλαδο-τουρκικών «διαφορών». 
 
– Παρ’ ότι οι δεκαετίες που παρήλθαν, με ορατά τα αξεπέραστα αδιέξοδα και τους υποτροπιασμούς, κατέδειξαν ότι πλανήθηκαν πλάνην οικτράν, πλείστοι διαδοχικώς κυβερνήσαντες και κυβερνώντες εισέτι εν Ελλάδι και εν Κύπρω ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι.
 
Δεν κατάφεραν να πάρουν μαθήματα από τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τα παθήματα τόσων χρόνων, ώστε ν’ αλλάξουν πορεία… 
 
Ο Ελληνισμός έχει απόλυτη ανάγκη και ύψιστο καθήκον την ενδυνάμωση και του ελλα-δικού μας και του κυπριακού μας κράτους. 
 
Με ικανότερες, σοφότερες, αποφασιστικότερες και τολμηρότερες δημοκρατικές ηγεσίες.
 
Με επάρκεια ορθότερης στρατηγικής αντίληψης των ραγδαία και επικινδυνότερα μεταβαλλόμενων παγκοσμίως περιστάσεων των ημερών μας. 
– Όπου ο ισχυρότερος και ο ικανότερα καραδοκών να αξιοποιήσει τις όποιες προκύπτουσες ευκαιρίες και περιστάσεις, θα επιτύχει να επιβάλει τη θέλησή του. 
– Ο δε ανίσχυρος, μαζί με τις… πέντε μωρές παρθένες, θα μείνουν εκτός νυμφώνος.
 
Υποχωρώντας όσο τους εξαναγκάζει η αδυναμία και η μωρία τους. 
– Οι βαλτωμένες στην εξουσιομανία κομματικές-φατριαστικές καθημερινές αντιμαχίες (όλο και τοξικότερες, με ολοένα αλματωδώς αυξανόμενη την απογοήτευση των πολιτών και την αποχή του λαού από το πολιτεύειν) συρρικνώνουν επικίνδυνα τις πανεθνικές δυνατότητες. 
 
Όπως έδειξε αμέτρητες φορές, δυστυχώς, η Ιστορία μας, οι κατά καιρούς δημαγωγικές μονομανίες του… «αθηναΐζειν» έβλαψαν βαρύτατα το… ελληνίζειν.
 

Το επιχειρησιακό ερώτημα εν όψει Typhoon ή/και F-35 στην Τουρκία

Α
ναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο του Σάββα Δ. Βλάσση 
 
 
Οι πρόσφατες εξελίξεις, που φέρουν την πώληση μαχητικών Typhoon στην Τουρκία πιο κοντά στην υπογραφή συμβάσεως, αυξάνουν το ενδιαφέρον για την Ελλάδα, η οποία χάρη στην ταχεία προμήθεια 24 Rafale F3R από την Γαλλία και το εν εξελίξει πρόγραμμα αναβαθμίσεως 82 μαχητικών F-16V, απολαμβάνει σημαντικό προβάδισμα ποιοτικής υπεροχής. Εν τούτοις, η εμπειρία του παρελθόντος, δείχνει ότι ακόμη δεν μπορεί να προεξοφληθεί η κατάληξη των προσπαθειών της Τουρκίας για προμήθεια σύγχρονων μαχητικών αεροπλάνων. 
 
Η περίπτωση του Typhoon είχε προκύψει αμέσως μετά την αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 και ενισχύθηκε αφότου η Ελλάδα προχώρησε στην προμήθεια των Rafale. Έκτοτε, η Τουρκία κατάφερε να εξασφαλίσει από τις ΗΠΑ το πράσινο φως για 40 F-16V αλλά η ίδια δεν οριστικοποιεί την σύμβαση, καθώς με την εκλογή Τραμπ στην Ουάσιγκτον, θεωρεί ότι υπάρχει έδαφος για “επιστροφή” της στο F-35. Στάση, η οποία αναδεικνύει ]ακόμη περισσότερο ότι η προμήθεια F-16V δεν είναι θεμιτή, εφόσον είναι δυνατή η προμήθεια F-35. Και κατ’ επέκταση, αιωρείται και το ερώτημα κατά πόσο εμπρός στο F-35, είναι θεμιτή και η προμήθεια του Typhoon… 
 
Καθώς στην περίπτωση του Typhoon είναι ισχυρές οι πολιτικές επιρροές λόγω των πιέσεων από πλευράς Λονδίνου, είναι σαφές ότι η όλη εξίσωση δεν περιλαμβάνει μόνο την εξέταση των επιχειρησιακών κριτηρίων. Εάν όμως ενδιαφέρει μόνο η εξέταση των επιχειρησιακών κριτηρίων, είναι σαφής η υπεροχή του αμερικανικού μαχητικού 5ης γενεάς και η προτίμηση της στρατιωτικής ηγεσίας σε αυτό για προφανείς λόγους. 
 
Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, δεν υπάρχουν πολιτικοί λόγοι που να επηρεάζουν τις επιλογές της Πολεμικής Αεροπορίας. Στον παρόντα χρόνο, είναι πλήρως επιχειρησιακή η 332 Μοίρα με τα Rafale F3R, οι 337, 340 και 343 Μοίρες έχουν μεταπέσει στο F-16V και εξελίσσεται το πρόγραμμα για τις 335 και 336 Μοίρες ενώ προωθείται ο εκσυγχρονισμός και 38 F-16 Block 50. Πλέον τούτων, έχει ανατεθεί ήδη σύμβαση για την προμήθεια 20 F-35A με δικαίωμα προαιρέσεως για άλλα 20. 
 
Εν όψει των τουρκικών αποφάσεων, το ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί την Πολεμική Αεροπορία, είναι εάν μπορεί και πρέπει να αλλάξει κάτι στις μέχρι τώρα δικές της αποφάσεις. Νομίζουμε συγκεκριμένα ότι, το ερώτημα επί αμιγώς επιχειρησιακής βάσεως είναι: “συμφέρει ο εκσυγχρονισμός άλλων δύο Μοιρών F-16, όταν ο εχθρός πρόκειται να περάσει σε αυξημένων δυνατοτήτων Typhoon ή F-35”; 
 
Το ερώτημα αυτό, κλήθηκε πρώτη να το απαντήσει η… τουρκική αεροπορία! Από την στιγμή που η Πολεμική Αεροπορία ενέταξε 24 Rafale και αναμένει μελλοντικώς 20+20 F-35. Και η απάντησή της, τα λέει όλα: διστάζει να επενδύσει στα 40 F-16 και προτιμάει F-35 ενώ βλέπει ως εναλλακτική ή/και χρησιμοποιεί ως τακτική εκβιασμού το Typhoon. 
 
Τα ανωτέρω, δείχνουν ότι ο εκσυγχρονισμός των 38 F-16 Block 50 δεν μπορεί να έχει πλέον ιδιαίτερο νόημα και επίδραση στον συνολικό συσχετισμό ισχύος, άπαξ και ο εχθρός ενδιαφέρεται για μαχητικά υψηλότερων επιδόσεων. Περισσότερο νόημα επιχειρησιακώς, έχει η επιτάχυνση προμήθειας της δευτέρας Μοίρας F-35A και η ενίσχυση του δυναμικού των Rafale. 
 
Το συμπέρασμα αυτό, υποστηρίζεται από τα οικονομικά δεδομένα αλλά και τις αποφάσεις περί Δομής Δυνάμεων 200 μαχητικών σε 11 Μοίρες. Το κόστος εκσυγχρονισμού των 38 F-16 Block 50 παρουσιάζεται δυσαναλόγως υψηλό και με “ουρές”, λόγω ηλεκτρονικού συστήματος αυτοπροστασίας όπως έχουμε εξηγήσει. Ως προς την Δομή Δυνάμεων, έχει μεγαλύτερη επίδραση και αξία η ύπαρξη δύο Μοιρών F-35 και άλλων τόσων Rafale μέχρι το 2035, επειδή η τουρκική αεροπορία έχει δρομολογήσει στο απώτερο μέλλον και την προμήθεια του εγχωρίας αναπτύξεως Kaan. 
 
Με τα Rafale και F-35 η Πολεμική Αεροπορία έχει προχωρήσει σε μία άλλη κλάση, την οποία προσπαθεί να φτάσει η τουρκική αεροπορία. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα το καταφέρει και αυτή αλλά η Πολεμική Αεροπορία μπορεί να διατηρήσει το προβάδισμα που έχει και σε αριθμούς. Το πρόγραμμα των F-16 Block 50 στην σύλληψή του ήταν ένα πρόγραμμα χαμηλού κόστους με υψηλό λόγο αποδόσεως. Η τάση εξελίξεως της απειλής και τα οικονομικά δεδομένα, έχουν αλλάξει αυτό το πλαίσιο πλέον. 
 

Σε αδιέξοδο ο πόλεμος στην Γάζα μετά από 663 ημέρες

 
Ένας πόλεμος που ξεκίνησε με την επιτακτική ανάγκη να καταστραφεί η στρατιωτική και διοικητική μηχανή της Χαμάς και να απελευθερωθούν οι όμηροι, έχει μετατραπεί σε μια ισραηλινή στρατιωτική κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της Γάζας, υπό την επίβλεψη μιας κυβέρνησης που εξαρτάται από την υποστήριξη επίδοξων μόνιμων κατακτητών. 
 
Με αυτόν το πρόλογο ο κύριος αρθρογράφος του ισραηλινού ιστότοπου “The Times of Israel” Νταβίντ Χόροβιτζ άρχισε ένα άρθρο του με τίτλο «Πώς το Ισραήλ έγινε υπεύθυνο για τη Γάζα και για όλο τον θάνατο, την πείνα και την καταστροφή εκεί»! Τόσο ο τίτλος, όσο και το εισαγωγικό σχόλιο του Χόροβιτζ, αποτυπώνουν με πολύ λίγα λόγια, αλλά με περίσσια σαφήνεια, την μάλλον αδιέξοδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πόλεμος στην Γάζα, την καταστροφή και την σοβαρή ανθρωπιστική κρίση που φθάνει στα όρια της λιμοκτονίας!
 
Οι εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου από έγκριτα ειδησεογραφικά πρακτορεία με σκελετωμένα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, όπως και τα πλάνα απελπισμένων πολιτών να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον πάνω από σάκους με αλεύρι είναι συγκλονιστικές και αποτρόπαιες, όπως συγκλονιστικές και αποτρόπαιες ήταν αναμφίλεκτα και οι φρικαλεότητες της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου στην Δυτική Νεγκέβ.
 
Κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να είναι σκηνοθετημένες, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αδυσώπητη πραγματικότητα και τις ευθύνες του Ισραήλ όταν ένας στους τρεις ανθρώπους στην Λωρίδα της Γάζας περνάει πολλές ημέρες χωρίς τροφή. Αυτές οι εικόνες δεν διάβρωσαν μόνο τη συμπάθεια για το Ισραήλ, διάβρωσαν και τη διεθνή νομιμότητα για τη συνέχιση του πολέμου! Η Χαμάς βέβαια εκμεταλλεύεται προπαγανδιστικά, όπως και αναμενόταν αυτές τις εικόνες, ενώ μέχρι και την Κυριακή η Ισραηλινή κυβέρνηση αρνούνταν πεισματικά ότι υπάρχει πρόβλημα «πείνας» και έριχνε τις ευθύνες στον ΟΗΕ, παραδεχόμενη όμως ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα συλλογής και διανομής αυτής.
 
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατ’ απαίτηση των κυβερνητικών του εταίρων της μεσσιανικής ακροδεξιάς Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ και Μπεζαλέλ Σμότριχ αποφάσισε τον Μάρτιο να μην ολοκληρώσει την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός του Ιανουαρίου. Συνέχισε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για πλήρη καταστροφή της Χαμάς και την κατοχή πλέον του μεγαλύτερου μέρους της Λωρίδας της Γάζας. Ταυτόχρονα διέκοψε για 11 εβδομάδες την ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, με το αιτιολογικό ότι η Χαμάς εκτρέπει την βοήθεια για να στηρίξει την κυριαρχία της, όμως η USAID δεν μην έχει στοιχεία για μαζική κλοπή βοήθειας στην Γάζα από την Χαμάς. 
 
Η ισραηλινή κυβέρνηση έχει επικριθεί σφοδρά από την αντιπολίτευση γιατί εδώ και έναν χρόνο δεν συγκρότησε έναν αυτόνομο και αποτελεσματικό μηχανισμό συλλογής και διανομής της ανθρωπιστικής βοήθειας και επέτρεπε στους τρομοκράτες της Χαμάς να την διανέμουν κατά το πώς τους συνέφερε.
 
Οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί εταίροι του Νετανιάχου όμως υποστηρίζουν ότι δεν είναι δουλειά του Ισραήλ να ταΐσει «τον εχθρό»… εν καιρώ πολέμου και βλέπουν τον λιμό ως νόμιμο μέσο στρατιωτικής πίεσης, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ αμάχων και «μαχητών», υπονοώντας ότι ο πληθυσμός φέρει συλλογική ευθύνη για την παρουσία της Χαμάς. Παράλληλα, λόγω του μεσσιανικού τους υπόβαθρου, βλέπουν τον πόλεμο στην Γάζα ως… «ιερό» ή βήμα προς την «λύτρωση του Ισραήλ». Μάλιστα ο Σμότριχ ό οποίος είναι και υπουργός Οικονομικών δεν δίστασε να υπονοήσει τον περασμένο Μάιο ότι η πείνα και η απόλυτη στέρηση είναι… ασφαλές και ηθικά επιτρεπτό εργαλείο πίεσης. 
 
Η “στροφή” Νετανιάχου 
 
Με την εξωτερική αλλά και την εσωτερική πίεση προς το Ισραήλ να εντείνεται για την αποτρόπαια αυτή κατάσταση, ιδιαίτερα από τους στενούς και καλούς φίλους του Ισραήλ, ενώ κάποιοι μιλούν ακόμα και για de facto εθνοκάθαρση, ο Νετανιάχου έκανε από την Κυριακή στροφή 180 μοιρών. ‘Άρχισε να επιτρέπει την απρόσκοπτη είσοδο στην Λωρίδα φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια, δημιούργησε «ανθρωπιστικούς διαδρόμους» για την ασφαλή διανομή, ενώ άρχισε να εφαρμόζει και τις 24ωρες παύσεις επιχειρήσεων. Παράλληλα επέτρεψε την ρίψη εφοδίων από αέρα. Ενέργειες που θα μπορούσαν να είχαν γίνει εδώ και μήνες, ιδιαίτερα μετά τον εδαφικό έλεγχο του 75% της Λωρίδας.
 
Οι εικόνες που κατέκλυζαν τα παγκόσμια ΜΜΕ έκαναν μεγαλύτερη ζημιά στην πολεμική προσπάθεια από τα οποιαδήποτε κέρδη που προέκυψαν από τη συνέχιση της τρέχουσας πολιτικής διανομής βοήθειας! Το πρώτο ζητούμενο είναι να σταματήσει ο υποσιτισμός και η πείνα. Εκτιμάται ότι απαιτούνται 62 χιλιάδες τόνοι τον μήνα, κάτι που σημαίνει 120 μεγάλα φορτηγά την ημέρα για να καλυφθούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες.
 
Το ερώτημα δεν ήταν πλέον μόνο πόση διπλωματική απομόνωση και καταδίκη μπορούσε να αντέξει το Ισραήλ, στο οποίο και μάλλον μέχρι τώρα αδιαφορούσε, αλλά και πόση θα ήταν διατεθειμένη να απορροφήσει η Ουάσινγκτον, και συγκεκριμένα ο Τραμπ για λογαριασμό του Ισραήλ. Ήδη μετά την Γαλλία και τον Καναδά ήλθε και ο Βρετανός Πρωθυπουργός να δηλώσει ότι αν το Ισραήλ δεν θέσει τέλος στην ανθρωπιστική κρίση στην Λωρίδα της Γάζας, δεν τερματίσει τον πόλεμο και δεν αρχίσει την διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού, θα αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό Κράτος, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες. 
 
Η αντίδραση του παγκόσμιου εβραϊσμού 
 
Σημαντική όμως μέχρι τώρα είναι και η αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας, όπως και αυτή του παγκόσμιου εβραϊσμού! Δεν είναι μόνον το κίνημα “Standing Together” που έχει ξεκινήσει μία εκστρατεία για να «σπάσει» την σιωπή των ισραηλινών ΜΜΕ. Ούτε και οι σχετικές δηλώσεις ηγετών της αντιπολίτευσης. 
 
Η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή εξέδωσε μια διακήρυξη στην οποία επισημαίνεται ότι «η σοβαρή ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα δεν πρέπει να λαμβάνεται αψήφιστα και είναι απαράδεκτο να υπονοείται ότι η πείνα είναι μια θεμιτή τακτική», απαντώντας στον ακροδεξιό Βουλευτή Ράντι Φάιν, ο οποίος σε σχετικό ρεπορτάζ του CNN για τον θάνατο 15 ανθρώπων από την πείνα, είχε πει: «Aπελευθερώστε τους ομήρους, αλλιώς να πεθάνετε από την πείνα». Παράλληλα εκατοντάδες ραβίνοι από όλα τα δόγματα στις ΗΠΑ υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή καλώντας «να σταματήσει αμέσως τη χρήση και την απειλή της λιμοκτονίας ως όπλο πολέμου»! 
 
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι μετά από 663 ημέρες πολέμου, αυτός βρίσκεται σε αδιέξοδο, ενώ η αντιπολίτευση ζητάει συμφωνία για τερματισμό του πολέμου και επιστροφή των ομήρων, ζώντων και νεκρών! Σύμφωνα με δημοσκόπηση για το Κανάλι 12, 74% πλέον της ισραηλινής κοινωνίας το απαιτεί. Ούτε η κλιμάκωση της στρατιωτικής πίεσης, ούτε ο περιορισμός της ανθρωπιστικής βοήθειας έχουν αποδώσει. Κάποιοι θα έλεγαν μάλιστα ότι, παραδόξως, η θέση της Χαμάς μπορεί στην πραγματικότητα να έχει ενισχυθεί. 
 
Το σχέδιο Νετανιάχου 
 
Ποιο είναι όμως το σχέδιο της Κυβέρνησης Νετανιάχου για την Γάζα; Μήπως τελικά ενώ ο πληθυσμός της Λωρίδας της Γάζας λιμοκτονεί, η μεσσιανική ακροδεξιά βλέπει το όνειρο της για πλήρη κατοχή, «εθελοντική μετακίνηση» των κατοίκων της και εποικισμό από Εβραίους εποίκους να άρχισε να γίνεται πραγματικότητα; Ο Αρχηγός του κόμματος “Θρησκευτικός Σιωνισμός” Μπεζαλέλ Σμότριχ, που είναι και Υπουργός Οικονομικών, επανέλαβε την προηγούμενη εβδομάδα την επιμονή του για προσάρτηση της Γάζας, η οποία θα γίνει «αναπόσπαστο μέρος» του Κράτους του Ισραήλ (σημ. Αυτό βέβαια οραματίζεται για την Ιουδαία και την Σαμάρια, όπως αποκαλεί την Δυτική Όχθη). Παραβρέθηκε μάλιστα την 22 Ιουλίου σε συνέδριο στην Κνεσέτ, σχετικά με τον εβραϊκό εποικισμό στη Λωρίδα της Γάζας.
 
Η ιστορική εφημερίδα “Jerusalem Post” στο κύριο άρθρο της την προηγούμενη Παρασκευή τόνισε εμφατικά ότι ο ισραηλινός λαός, του οποίου τα παιδιά του συνεχίζουν να σκοτώνονται και να τραυματίζονται στις μάχες στην Λωρίδα της Γάζας, πρέπει να γνωρίζει ποιο είναι το κυβερνητικό σχέδιο, αν τελικά υπάρχει τέτοιο σχέδιο και όχι αυτοσχεδιασμοί. Η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται ή δεν μπορεί να εξετάσει ένα συνεκτικό σχέδιο για την Γάζα, ενώ έχει απορρίψει το σχέδιο της Αιγύπτου που αποτελεί κατά γενική ομολογία μία ρεαλιστική βάση συζήτησης για την μεταπολεμική Γάζα.
 
Ο Νετανιάχου, ο οποίος αρνούνταν ότι υπάρχει ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, τώρα αγωνίζεται να την περιορίσει, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει μία αδιέξοδη κατάσταση για την οποία φέρει την πρωταρχική ευθύνη. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχει στρατιωτικός τρόπος για να σωθούν ζωντανοί οι όμηροι και φυσικά η Χαμάς, ή τουλάχιστον όση έχει απομείνει από αυτήν, ούτε νοιάζεται. ούτε αισθάνεται υπεύθυνη για την τύχη του πληθυσμού της Λωρίδας και ότι τα τρέχοντα μέτρα απλώς παρατείνουν έναν πόλεμο χωρίς σκοπό ή τέλος! 
 
Το δίλημμα του Ισραήλ σήμερα 
 
Το δίλημμα τώρα είναι μία μάταιη κλιμάκωση, ή μία συμφωνία τερματισμού του πολέμου και επιστροφή των εναπομεινάντων ομήρων ζώντων και νεκρών. Από την αρχή του έτους, το Ισραήλ είχε ευκαιρίες να επιτύχει κατάπαυση του πυρός και να αρχίσει η απελευθέρωση των ομήρων. Όμως ο Νετανιάχου τις αγνόησε επειδή όπως προαναφέρθηκε η διατήρηση του συνασπισμού και η δική του πολιτική επιβίωση είχε μεγαλύτερη σημασία για αυτόν, καθόσον Σμότριχ και Μπεν Γκβιρ θα έριχναν την κυβέρνηση, προκαλώντας πρόωρες εκλογές. 
 
Σήμερα ο Νετανιάχου χωρίς εμφανή στρατηγική καταφεύγει σε τακτικισμούς, ενώ Ισραηλινοί στρατιώτες συνεχίζουν να σκοτώνονται και να τραυματίζονται στη Γάζα (45 νεκροί από την επανέναρξη των επιχειρήσεων τον Μάρτιο ) με ένα σημαντικό μέρος του λαού να μην κατανοεί των σκοπό των μαχών. Το μείζον των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Χαμάς έχει καταστραφεί αλλά μία τέτοια οργάνωση με πολιτικό-κοινωνικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό χαρακτήρα δεν μπορεί να εξαλειφτεί πλήρως με στρατιωτικά μέσα. 
 
Αντί επιλόγου θα επαναλάβουμε ότι αν δεν δοθεί, τελικά, όραμα ειρήνης και προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον με ένα ανεξάρτητο και φιλειρηνικό Παλαιστινιακό Κράτος, που θα σέβεται την ασφάλεια του Ισραήλ, δεν θα μπορούν να εξαλειφθούν οι αιτίες και η φιλοσοφία, που παράγουν τον καταστροφικό ριζοσπαστισμό. Έστω και αν πλήρως καταστραφεί στρατιωτικά η Χαμάς, η ιδέα της “Μουκουαουάμα” (ιδεολογία της αντίστασης) θα αναδείξει μία άλλη… Χαμάς, η οποία θα στρατολογήσει πολλούς από τους νέους που είδαν τους γονείς και τα αδέλφια τους να σκοτώνονται ή να λιμοκτονούν στην Λωρίδα της Γάζας και ο φαύλος κύκλος της βίας θα ανατροφοδοτείται. Όταν ζεις με το χάος δίπλα σου είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή το χάος θα σου κτυπήσει την πόρτα!
 

Μήπως λιγόστεψαν Λογική και Ηθική;

Λακωνικό πιπεράτο του Γιώργου Πιπερόπουλου
 
Συναντηθήκαμε με τον Σαλονικιό Ανέστη χτες και πριν πω καλημέρα μου είπε με μάτια βουρκωμένα:
«Φίλε Γιώργο, είναι καθημερινή ρουτίνα στους «πεζοδρόμους» των ελληνικών πόλεων να κυκλοφορούν μοτοσυκλέτες και μοτοσακό, ηλεκτρικά πατίνια και ποδήλατα είδαμε και ακούσαμε όλοι απίστευτα λόγια και χαρακτηρισμούς στην προχθεσινή σύγκρουση Μητσοτάκη, Κωνσταντοπούλου, Ανδρουλάκη και αναρωτήθηκα μήπως καταντήσαμε παράλογοι και ανήθικοι εμείς οι Έλληνες, οι απόγονοι ενός από τους πλέον αρχαίους Λαούς που προσέφερε στην Οικουμένη τις έννοιες Λογική και Ηθική;»
 
Τα ζέοντα κοινωνικά και οικονομικά «θέματα» (λογικά και ηθικά ερωτήματα για Τέμπη, για τα εκατομμύρια του ΟΠΕΚΕΠΕ και 20,000 άτομα που «πρόλαβαν να μπούνε» στην πλατφόρμα του ΔΥΠΑ) με οδήγησαν να ρωτήσω τον Ανέστη να μου δώσει έναν ορισμό της λέξης παράλογος.
 
Απόλυτα σύγχρονος με την τεχνολογία ο Ανέστης έβγαλε το κινητό του και, όπως λένε τα εγγόνια μας, «γκουγκλάρει» τη λέξη παράλογος και μου είπε:
«παράλογος -η –ο» είναι εκείνος, εκείνη, εκείνο που υπάρχει, που συμβαίνει ή που εκφράζεται σε ασυμφωνία, σε αντίθεση με τη λογική, με τον κοινό νου, με τη σωφροσύνη.
 
Του ζήτησα να βρει και έναν σύγχρονο ορισμό της λέξης λογικός και μου διάβασε:
«λογικός -ή –ό» είναι εκείνος, εκείνη εκείνο που είναι προικισμένος με τον ορθό λόγο, που έχει τη δυνατότητα να διανοείται, να σκέφτεται, που είναι σύμφωνος, συνεπής με τον ορθό λόγο και με τους κανόνες του, με την ορθή σκέψη.
 
Ανέστη πες μου τώρα τι σημαίνουν οι λέξεις Ηθική και Ηθικός… 
 
Ηθική είναι το σύνολο των θεσμοθετημένων κανόνων μιας κοινωνίας που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ατόμων με βάση το κοινωνικά αποδεκτό, το καλό και το κακό και ηθικό είναι το άτομο που ζει και να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας όπου ζει..
 
Ανηθικότητα είναι η ιδιότητα του ανήθικου και ανήθικος είναι εκείνος ή εκείνη που δεν ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής…
 
Τον ευχαρίστησα τον Σαλονικιό φίλο μου Ανέστη και κλείνοντας αυτή τη συζήτησή μας τον ρώτησα εάν συμφωνεί ότι ζούμε σε εποχές όπου κυρίαρχες ΑΞΙΕΣ είναι πλέον μόνο το ΧΡΗΜΑ και το ΣΕΞ και στην Πατρίδα μας γεμίσαμε λαμόγια, ψεύτες, αυλοκόλακες, αρπακτικά, δήθεν «δεξιούς» ερωτευμένους με την Αριστερά και δήθεν αριστερούς με «δεξιές» τσέπες που τις δικαιολογούν δηλώνοντας ότι έτσι συμπεριφέρονται αφού ζούνε σε καπιταλιστική κοινωνία…
 
Ταυτόχρονα όμως έχουμε, ευτυχώς ακόμα, αμέτρητους Πατριώτες λογικούς, ηθικούς, έντιμους Έλληνες πολίτες τους οποίους, άνδρες και γυναίκες, οι Ολιγάρχες που λειτουργώντας πίσω από τα παραβάν διοικούν και τα ελεγχόμενα από αυτούς «νευρόσπαστα» που ψηφίζουμε τους θεωρούν …Βλάκες!..
 
Πήρε ο Ανέστης τη γνωστή φυσική του στάση κάθε φορά που προβληματίζεται, δηλαδή έσκυψε το κεφάλι και με βαθύ αναστεναγμό αναφέρθηκε στις γυναίκες του πόλο που πήραν το χρυσό και στους άνδρες που πήραν το χάλκινο και πριν λίγες μόνο μέρες με την υπόκρουση του Εθνικού Ύμνου έκαναν την Πατρίδα μας παγκόσμια δύναμη στο πόλο!… 
 
Θυμηθήκαμε το «Έξω πάμε καλά» και συμφωνήσαμε ότι είναι παράλογο (εάν όχι και ανήθικο) να μιλάει η ΕΛΣΤΑΤ για «μειωμένα ποσοστά ανεργίας» όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, επιστήμονες και επαγγελματίες, έχουν ξενιτευτεί τα τελευταία χρόνια…
 
Μου έκλεισε το μάτι χαμογελώντας ο φίλος μου Ανέστης ο Σαλονικιός λέγοντας «φίλε μου Γιώργο ίσως όλοι αυτοί να συνθέσουν μια σύγχρονη ‘Φιλική Εταιρεία’ εάν, ο μη γένοιτο, προκύψει κάποια στιγμή σοβαρό Εθνικό θέμα …» 
 
Φίλε Ανέστη του είπα δεν τολμώ να σκεφτώ «Εθνικό θέμα» αν και σφίγγομαι με όλα όσα καθημερινά ακούμε, αλλά θα συμφωνήσω με την εκτίμησή σου γιατί αυτοί οι ξενιτεμένοι μας άφησαν πίσω τους την ανεργία και τους μισθούς που θυμίζουν χαρτζιλίκι αλλά έφυγαν κρατώντας σφιχτά στην καρδιά τους την Πατρίδα Ελλάδα αλλά ΟΧΙ το ελληνικό Δημόσιο που ξανά και ξανά οι πολιτικοί μας το…Επανιδρύουν!...

Διαπράττει το Ισραήλ γενοκτονία στη Γάζα;

 
Εδώ και αρκετούς μήνες το Ισραήλ αρνείται επίμονα τις κατηγορίες πολλών διεθνών οργανισμών ότι διαπράττει γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας, ισχυριζόμενο μάλιστα ότι στο πλαίσιο του “πολέμου κατά της Χαμάς” υπάρχουν και οι λεγόμενες “παράπλευρες απώλειες” και πως δεν υφίσταται αποκλεισμός των Παλαιστινίων. 
 
Και αυτό, παρότι η διεθνής κατακραυγή για τα όσα τραγικά διαδραματίζονται σε ανθρωπιστικό επίπεδο στη Λωρίδα της Γάζας, με αναφορές για συστηματικές δολοφονίες ανθρώπων και για καταστροφή των μέσων διαβίωσης των Παλαιστινίων, συνεχώς αυξάνονται, ημέρα με την ημέρα.
 
Μόλις μια εβδομάδα πριν, 115 διεθνείς οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας έκαναν έκκληση στη διεθνή κοινότητα, ζητώντας τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ, προειδοποιώντας ότι χιλιάδες άνθρωποι λιμοκτονούν, και πως ακόμη και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην ανθρωπιστική βοήθεια χρειάζονται πλέον προμήθειες τροφίμων. 
 
Μπορεί στην Ελλάδα ο διάλογος για το θέμα αυτό να επικεντρώνεται με έντονη ιδεολογική φόρτιση – και με συμμετοχή των ΜΑΤ – στην αντιπαράθεση για το αν Ισραηλινοί τουρίστες μπορούν να επισκέπτονται ή όχι ελληνικά αξιοθέατα. Αλλού, όμως, συμβαίνουν πιο σημαντικά πράγματα γύρω από μια τέτοιου μεγέθους ανθρωπιστική τραγωδία. Όπως, ότι δύο μεγάλες και αναγνωρισμένες για το έργο τους ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι “Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα” και η “B’ Tselem”, σε εκθέσεις τους τεκμηριώνουν πλέον με στοιχεία ότι στη Λωρίδα της Γάζας γίνεται όντως γενοκτονία και ότι πρόθεση του Ισραήλ είναι η συστηματική εξόντωση των Παλαιστινίων.
 
Έτσι, ο διευθυντής των “Γιατρών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα”, Guy Shalev, έχει καταγράψει 27 επιθέσεις Ισραηλινών σε νοσοκομεία στη Λωρίδα της Γάζας, όπου έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 1.500 γιατροί. Σύμφωνα με την έκθεσή του, μεγάλα τμήματα του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης στη Λωρίδα της Γάζας έχουν καταστραφεί συστηματικά και τα λίγα νοσοκομεία, που εξακολουθούν να λειτουργούν, αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στη φροντίδα των περίπου 140.000 τραυματιών. 
 
Επιπλέον, δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός των Ισραηλινών ότι στα νοσοκομεία κρύβονται κέντρα διοίκησης της Χαμάς, καθώς μέχρι σήμερα κανένα τέτοιο στοιχείο δεν υπάρχει. Το αποτέλεσμα είναι, σύμφωνα με τον Shalev, ότι «περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πλέον πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Αυτό είναι εντελώς δυσανάλογο και μέρος αυτού που ονομάζουμε γενοκτονία».
 
Για την Γιούλι Νόβακ πάλι, διευθύντρια της οργάνωσης “B’ Tselem“, είναι πλέον καιρός να μιλάμε για γενοκτονία γιατί «πρόκειται για συντονισμένες επιθέσεις με στόχο την καταστροφή μιας ολόκληρης ομάδας. Υπάρχουν διαφορετικές τακτικές και πρακτικές, αλλά ο στόχος είναι ο ίδιος. Βλέπουμε μαζικές δολοφονίες που όλοι πιστεύαμε ότι δεν θα συνέβαιναν. Άμεσες δολοφονίες. Η δολοφονία χιλιάδων ή εκατοντάδων ανθρώπων δεν είναι παράπλευρες απώλειες. Αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά για μήνες. Το να λιμοκτονούν εκατομμύρια άνθρωποι δεν είναι νόμιμη πράξη σε έναν πόλεμο.» 
 
Γενοκτονία στη Γάζα: Υπόθεση νομική ή ανθρωπιστική; 
 
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν ορισμένοι ειδικοί καθηγητές σε θέματα διεθνούς δικαίου, που εκφράζουν ακόμα επιφυλάξεις αν οι επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστίνιους ως ομάδας και η συστηματική καταστροφή των μέσων διαβίωσής τους, συνιστούν όντως “γενοκτονία” κατά την έννοια που αναφέρεται στη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ από το 1948. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι αυτά που διαπράττονται σήμερα στη Γάζα, πρέπει νa αποδειχτούν εν καιρώ και στα αρμόδια διεθνή δικαστήρια. Δηλαδή, αν έχουμε οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ως τέτοιας:
  • Ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας.
  • Πρόκληση βαριάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
  • Με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει.
  • Επιβολή μέτρων, που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας.
  • Δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». 
Για την Γιούλι Νόβακ της “B’ Tselem”, ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι υπόθεση δικαστηρίων, που θα αποφασίσουν σε μερικά χρόνια, αλλά η απάντηση σε ένα καίριο ερώτημα, που τίθεται επιτακτικά για τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στη Λωρίδα της Γάζας: “Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σε μια τέτοια στιγμή”. Για να προσθέσει: «Για σχεδόν δύο χρόνια, παρακολουθούμε κυβερνήσεις, κυρίως δυτικές, να υποστηρίζουν το Ισραήλ, να συνεργάζονται και να επιτρέπουν αυτή τη γενοκτονία. Χωρίς την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας, αυτή η γενοκτονία, όπως κάθε άλλη στην ιστορία, δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει χώρα. Και μένουν άπραγοι και ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα ή κάνουν μόνο στα λόγια για να την αποτρέψουν. Όμως, αυτή συνεχίζεται. Όλοι τη βλέπουν. Κανείς δεν θα μπορεί να πει: “Δεν ξέραμε”. Το ξέρουμε. Συμβαίνει τώρα και πρέπει να σταματήσει αμέσως».
 
Το ότι η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να σπάσει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να στείλει τρόφιμα στους λιμοκτονούντες Παλαιστίνιους, είναι μια νίκη του ανθρωπισμού, πέρα από πολιτικές και νομικούς ορισμούς. Η Ισπανία, αν τελικά το τολμήσει, μπορεί, χωρίς κανένα ίχνος αντισημιτισμού, να γίνει ένα ξεχωριστό παράδειγμα ανθρωπιάς, ιδιαίτερα μέσα σ΄ ένα τόσο “βρώμικο πόλεμο”, όπως στη δεινοπαθούσα εδώ και πολλά χρόνια Λωρίδα της Γάζας. Και ας μην είναι αρεστή σε Τραμπ, Βρυξέλλες και Νετανιάχου. 
 
ΥΓ. Εν τω μεταξύ οι “καραβιές” με νεαρούς “πρόσφυγες” συνεχίζουν να έρχονται παράνομα και ανενόχλητα στην Ελλάδα, με τη συνδρομή των “διασωστών” του λιμενικού σώματος, την επιτελική βοήθεια των “αλληλέγγυων”, που παρεμποδίζουν τα ισραηλινά κρουαζιερόπλοια, αλλά και την ντε φάκτο αρωγή της κυβέρνησης, που θέλει και άλλες “δομές μεταναστών” στην ελληνική επικράτεια, πλην της “λεβεντομάνας” Κρήτης.
 

Από τη Ρουμανία στην Ελλάδα και την Ολλανδία μία μεταδημοκρατία δρόμος

Αθήνα, 31/7/2025
 
 
Από τη Ρουμανία στην Ελλάδα και την Ολλανδία μία μεταδημοκρατία δρόμος 
 
Η εποχή που ζούμε δεν είναι μεταδημοκρατική μόνο σε επίπεδο ιδεών, αλλά και επιτελεστικά. Είναι μία εποχή στην οποία η δημοκρατία υπονομεύεται μέσα από εξελιγμένες τεχνολογίες, υπόγειες παρεμβάσεις και οργανωμένους μηχανισμούς ελέγχου. Συνεχίζουμε να προσερχόμαστε—όσοι ακόμη έχουμε πολιτική συνείδηση—στις κάλπες, ψηφίζουμε και, όμως, όλο και περισσότερες φωνές αμφισβήτησης εκλογικών αποτελεσμάτων αναδύονται. Το ερώτημα δεν είναι απλώς εάν όντως υπάρχει παρέμβαση, αλλά πόσο βαθιά φτάνει, από ποιους οργανώνεται, τι εξυπηρετεί και γιατί αντιμετωπίζεται με απόλυτη ανοχή από τους θεσμούς. Αυτή η αθόρυβη κατάρρευση της δημοκρατίας παρατηρείται σε μία σειρά από γεγονότα σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
 
Ας ξεκινήσουμε με τη Ρουμανία. Τον Μάιο του 2025, στις εξαιρετικά κρίσιμες αυτές εκλογές, ο φιλοευρωπαϊστής Νταν ανακηρύχτηκε νικητής έναντι του εθνικιστή και μη συμπαθούς στην Ευρώπη Σιμιόν. Το κόμμα του τελευταίου, το AUR, προηγείτο δυναμικά σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Παρόλα αυτά έχασε τις εκλογές απρόσμενα. Η αναίτια ήττα οδήγησε σε μία σειρά αποκαλύψεων που έκαναν λόγο για απόπειρες αλλοίωσης αποτελεσμάτων, ελλείποντα ψηφοδέλτια, απόκρυψη αποτελεσμάτων και τεχνική νοθεία. Προσέφυγαν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας ζητώντας ακύρωση ή επανεξέταση των εκλογικών αποτελεσμάτων, αλλά το δικαστήριο έκρινε πως δεν στοιχειοθετούνται οι καταγγελίες και απέρριψε με σπουδή την προσφυγή. Μάλιστα, ξεκίνησε παράλληλα από τα εθνικά και διεθνή ΜΜΕ ηθική και πολιτική αποδόμηση του Σιμιόν, κάνοντας λόγο για έναν ακραίο, γραφικό συνωμοσιολόγο που ενέπλεξε τη Ρωσία στα εσωτερικά της χώρας του. Πάλι η ρωσική απειλή χρησιμοποιήθηκε ως μηχανισμός αποπροσανατολισμού. Με αυτόν τον τρόπο κάθε εσωτερική διαμαρτυρία υποβαθμίστηκε ως προϊόν εξωτερικής υποκίνησης ενός θανάσιμου και σκοτεινού εχθρού, της Ρωσίας.
 
Πριν από αυτό, είχε απαγορευτεί στον Καλίν Γκεοργκέσκου η κάθοδος στις επαναληπτικές προεδρικές εκλογές της Ρουμανίας, αφού, βέβαια, πρώτα ακυρώθηκε η πρωτιά του στον πρώτο γύρο των εκλογών, μετά τον αποχαρακτηρισμό εκθέσεων των μυστικών υπηρεσιών, που έδειχναν ρωσική εμπλοκή για τον επηρεασμό των ψηφοφόρων μέσω των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.
 
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα. Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Guardian, που μάλιστα παρουσιάστηκε και από κάποιες σελίδες στη χώρα μας, έκαναν λόγο για αλλοίωση εκλογικών αποτελεσμάτων στις εκλογές του 2023. Σύμφωνα με το βρετανικό μέσο, μία ισραηλινή εταιρεία, η «Team Jorge», εμπλέκεται σε παγκόσμιας κλίμακας επιχείρηση χειραγώγησης εκλογών σε δεκάδες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
 
Η εταιρεία αυτή δεν περιορίζει τη δράση της σε κακόβουλα bots και παραπληροφόρηση. Επεκτείνεται σε ψηφιακά εργαλεία, ψεύτικες ταυτότητες, παραβίαση δεδομένων και συντονισμένες επιθέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να αλλοιώσει την κοινή γνώμη, να εξουδετερώσει πολιτικούς αντιπάλους και να στρέψει το εκλογικό σώμα σε απολύτως συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.
 
Σύμφωνα, μάλιστα, με αποκαλύψεις τόσο του Guardian όσο και της Le Monde, αλλά και του Spiegel, η ομάδα «Team Jorge» παρενέβη σε τουλάχιστον 33 εκλογικές αναμετρήσεις σε χώρες όπως η Ινδία, η Κένυα, η Νιγηρία και η Ινδονησία. Στην περίπτωση, μάλιστα, των εκλογών της Νιγηρίας (2015) η ανάμειξη έγινε, όταν δυτικός πολιτικός σύμβουλος που συνεργαζόταν με την «Cambridge Analytica», ζήτησε τη βοήθειά τους προκειμένου να εμποδίσει την εκλογή του Buhari. Από τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες των δημοσιογράφων, που παρουσιάστηκαν ως πελάτες στον διαχειριστή της «Team Jorge», Tal Hanan, προκύπτει η παραδοχή πως κάποιες παρεμβάσεις ήταν κατά παραγγελία.
 
Το σοβαρότερο, όμως, σε αυτή την αλλοίωση της λαϊκής βούλησης δεν είναι μόνο η δράση της ισραηλινής εταιρείας, αλλά η σιγή των ελληνικών ΜΜΕ για την έρευνα του Guardian, η απουσία οποιασδήποτε έρευνας από τους ελληνικούς θεσμούς, η αποσιώπηση του ρεπορτάζ και η αποδοχή αυτής της συνθήκης.
 
Η Ολλανδία, που φαίνεται να έχει άλλα αντανακλαστικά, δημοσίευσε επίσημα έκθεση που κατονομάζει το Ισραήλ ως πιθανή ξένη απειλή, όχι γενικά για την ασφάλεια, αλλά ειδικά για τη χειραγώγηση πολιτικών εκλογών και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Αυτή η πράξη της Ολλανδίας φωτίζει την έκταση της κατάστασης: τα δυτικά κράτη αρχίζουν να παραδέχονται τη διαβλητότητα των εκλογών και τη φίμωση της λαϊκής βούλησης και, κυρίως, γίνεται πλέον συνείδηση ότι οι πολιτικές εκλογές και η πολιτική δράση εν γένει μπορούν να καθοριστούν από εξωτερικούς παράγοντες που εξυπηρετούν συγκεκριμένα (γεωπολιτικά) συμφέροντα.
 
Στη Γαλλία, η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων της Λεπέν με την αιτιολογία ότι καταχράστηκε ευρωπαϊκά κονδύλια για να ενισχύσει τον κομματικό της μηχανισμό στη Γαλλία, πρακτική που είναι κοινό μυστικό ότι χρησιμοποιούν πολλά κόμματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποδεικνύει τη συγκεκριμένη αιτιολογία ως προσχηματική και φαίνεται ότι είναι μια προσπάθεια του Μακρόν να λύσει την εξίσωση «ήττα από την Λεπέν στις εκλογές».
 
Φτάνουμε τώρα αιτιακά και στην πολύ πρόσφατη εμπειρία του Κινήματός μας. Η κυβέρνηση της Μολδαβίας απέλασε τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΙΚΗΣ κ. Δήμο Θανάσουλα, ενώ είχε προγραμματισμένη ομιλία στο συνέδριο «MEGA-Make Europe Great Again». Οι μολδαβικές αρχές απαγόρευσαν, επίσης, την είσοδο και σε δύο ευρωβουλευτές, έναν Τσέχο και έναν Βέλγο, καθώς και σε έναν Αμερικανό πολίτη, όλοι συμμετέχοντες του συνεδρίου. Η απέλαση δεν στηρίχτηκε σε στοιχεία ή αποδείξεις, αλλά σε γενικόλογες και ανόητες αναφορές περί «απειλής της δημόσιας τάξης». Το περιστατικό αντιμετωπίστηκε με ενοχική σιωπή από τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας μας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ξεκάθαρη πράξη απονομιμοποίησης πολιτικών δυνάμεων που δεν εντάσσονται στον «ορθό» ευρωπαϊκό πολιτικό άξονα.
 
Η στάση της μολδαβικής κυβέρνησης συντονίζεται με μία νέα «κανονικότητα» στην Ε.Ε., όπου εμποδίζονται δημοκρατικά εκλεγμένα κόμματα και εκπρόσωποί τους από δημοκρατικές διαδικασίες, επειδή δεν συμμορφώνονται με τον κεντρικό νεοφιλελεύθερο λόγο, αλλά εκφράζουν πατριωτισμό και θρησκευτικά εμπνευσμένο λόγο.

Η σιωπή των θεσμών και των μηχανισμών ελέγχου της χώρας μας για άλλη μια φορά προβληματίζει. Η απραξία της ελληνικής κυβέρνησης αναδεικνύει την ανισότητα στη διπλωματική προστασία πολιτικών προσώπων ανάλογα με την ιδεολογική τους ταυτότητα. Συνεπής ακόλουθος στον ολισθηρό και βαθιά φασιστικό δρόμο που επέλεξε η Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνησή μας κωφεύει είτε γιατί συναινεί είτε γιατί είναι αδύναμη. Σε κάθε περίπτωση ισχύει πως η υπακοή σε υπερεθνικές δυνάμεις οδηγεί σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Την ίδια απώλεια που υφίσταται, όπως φαίνεται, και η Μολδαβία: επέλεξε την απέλαση ενός Έλληνα πολιτικού χωρίς εξήγηση, όχι απαραίτητα γιατί το αποφάσισε ανεξάρτητα, αλλά επειδή ευθυγραμμίζεται με τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Και μπορεί και το πράττει, διότι δεν θα έχει συνέπειες ή έλεγχο, παρότι παραβιάζει δημοκρατικές αξίες, γιατί ο έλεγχος προϋποθέτει σεβασμό στην ελευθερία και στη δημοκρατία.
 
Σε συνέχεια των παραπάνω, αν προσθέσουμε το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι διορισμένοι και όχι εκλεγμένοι από τους Ευρωπαίους πολίτες, τότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι κάποιοι επιχειρούν να ποδηγετήσουν τις εκλογές και να μην εκφράζεται στα εκλογικά αποτελέσματα η πραγματική βούληση του λαού.
 
Το σύστημα φαίνεται ότι δεν φοβάται τη νοθεία, την έχει ανάγκη. Δεν αγανακτεί από την ξένη παρέμβαση, την καλεί. Δεν δημοσιοποιεί παράλογες πράξεις απονομιμοποίησης, τις αποκρύπτει. Δεν σέβεται τη λαϊκή βούληση, τη μετασχηματίζει σε δική του βούληση. Δεν έχουμε εισέλθει απλώς σε μία νέα εποχή, έχουμε αποδεχθεί ένα πολιτικό καθεστώς που μας επιβλήθηκε, χωρίς ακόμη να το έχουμε κατανοήσει. Πυρήνας της δημοκρατίας είναι η εμπιστοσύνη στη βούληση του λαού. Σήμερα, αυτή η βούληση ελέγχεται, χειραγωγείται, κατασκευάζεται με την επίφαση μιας δημοκρατικής διαδικασίας.
 
Και, πλέον, το ερώτημα δεν είναι εάν εμπιστευόμαστε τη βούληση των πολιτών, αλλά εάν αυτή θα εκφραστεί μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες. Εάν θέλουμε να επανακτήσουμε την έννοια της ψήφου ως πράξη ελευθερίας ή εάν θα συνεχίσουμε να επιτελούμε τον ρόλο του ψηφοφόρου σε ένα παιχνίδι που παίζεται αλλού και χωρίς την πραγματική μας συμμετοχή.
 
Το Βουλευτήριο της ΝΙΚΗΣ
 
Πηγές
 
 
Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ
press@nikh.gr