Τ’ ἄθεα γράμματα εἶναι ἡ ρίζα κάθε συμφορᾶς, Χριστιανοί μου. Σ’ αὐτὰ ἔχουνε θεμελιωθεῖ ὅλου τοῦ κόσμου οἱ συμφορές. Αὐτὰ πασχίζουν νὰ σβύσουν ἀπὸ τὰ μάτια μας τὴν ἅγια ὄψη τοῦ Χριστοῦ μας κι αὐτὰ μᾶς μαθαίνουνε πὼς χρεία μας εἶναι τὸ μῖσος κι φτόνος κι ὄχι ἡ ἀγάπη κι ἡ ἐλεημοσύνη. Μιλλιούνια ἄνθρωποι πλανήθηκαν ἀπ’ αὐτὴ τὴν ξεγελάστρα μάθηση, κι ἀκουμπῆσαν ἀπάνω της, γιὰ νὰ κοιμηθοῦν ξέγνοιαστοι. Δὲν τὸ κατάφεραν ὅμως. Τοὺς ξύπνησαν τὰ οὐρλιάσματα τοῦ πολέμου καὶ τοῦ ἀφανισμοῦ. Τὸ τέλος καὶ τὸ δικό τους καὶ τῶν παιδιῶν τους καὶ τῶν παιδιῶν τῶν παιδιῶν τους, στάθηκε πιὸ φοβερό. Τέτοια γνώση εἶναι καρπὸς τῆς περηφάνειας, ποὺ εἶναι τὸ πιὸ θανάσιμο κρίμα, εἶναι τὸ ψήλωμα τοῦ νοῦ, εἶναι κατάρα Θεοῦ, ποὺ στέλνει ὁλόϊσια στὴν κόλαση καὶ θὰ μεταλλάξει καὶ τούτη τὴ γῆς σὲ κόλαση.
Αὐτὰ τ’ ἄθεα γράμματα πᾶνε νὰ ξεράνουνε καὶ τὸ δέντρο τῆς λευτεριᾶς. Τ’ ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τοὺς ἅγιους καὶ τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ βάλανε στὸ κεφάλι τοῦ ἔθνους, ξένους κι ἄπιστους γραμματισμένους, ποὺ πᾶνε νὰ νοθέψουνε τὴ ζωή μας. Τ’ ἄθεα γράμματα κόψανε τὸ δρόμο τοῦ ἔθνους καὶ τ’ ἀμποδᾶνε νὰ χαρεῖ τὴ λευτεριά του. Εἶναι ντροπή μας, ἕνα γένος ποὺ μὲ τὸ αἷμα του πύργωσε τὴ λευτεριά του, ποὺ πορπάτησε τὴ δύσκολη ἀνηφοριά, νὰ παραδεχτεῖ πὼς δὲν μπορεῖ νὰ πορπατήσει στὸν ἴσιο δρόμο ἅμα εἰρήνεψε κι ὅτι δὲν ξέρουμε μεῖς νὰ σιγυρίσουμε τὸ σπίτι, ποὺ μὲ τὸ αἷμα μας λευτερώσαμε, ἀλλὰ ξέρουν νὰ τὸ σιγυρίσουν ἐκεῖνοι ποὺ δὲν πολέμησαν, ἐκεῖνοι ποὺ δὲν πίστεψαν στὸν ἀγῶνα, ἐκεῖνοι ποὺ πᾶνε νὰ μᾶς ἀποκόψουνε ἀπὸ τὸ Χριστό, καὶ πασχίζουνε νὰ μᾶς ρίξουνε στὴ σκλαβιὰ ἄλλων ἀφεντάδων, ποῦναι πιὸ δαιμονισμένοι ἀπὸ τοὺς Τούρκους».
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία Χριστοφόρου Παπουλάκου (1770-1861), ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θύμα τοῦ ἑλλαδικοῦ Ψευτορωμαίϊκου
Πηγή: Κώστας Σαρδέλης, «Ἡ Προδομένη Παράδοση», τόμος Α΄, σ. 27-28, ἐκδότης Τῆνος, Νοέμβριος 1991
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΣ. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ. ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΧΡΗΖΕΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Έχει ἤδη ἐπισημανθεί, ὅτι κατά καιρούς ότι μία ἀπειροελάχιστη μειοψηφία ἐνοχλεῖται ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παιδεία, τήν ὁποία ἀπολαμβάνουν τά παιδιά μας στά σχολεῖα τους. Ἀποτελεῖ περιοδικό φαινόμενο στή σύγχρονη ἑλληνική κοινωνία, νά ἐνοχλεῖται κάποιος ἀπό τήν παιδεία τοῦ Χριστοῦ, τήν παιδεία τοῦ «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καί νά ἀπαιτεῖ μάλιστα δημόσια τήν ἀπαγόρευσή της, δηλαδή τήν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν μας. Δέν γνωρίζουμε, ἐάν εἶναι νόμιμο τό νά ἐμφανίζεται κάποιος δημόσια καί νά ἀπαιτεῖ καταπάτηση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Οὔτε θά ἀναλύσουμε ἐδῶ γιατί ἡ πιθανή ἀπαγόρευση τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείας τῶν παιδιῶν μας εἶναι παραβίαση τῶν ἄρθρων 13 καί 16 τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, τοῦ σύμφωνου μέ τό Σύνταγμα νόμου 1566/85, τῆς Διεθνοῦς Συμβάσεως τοῦ Ο.Η.Ε. γιά τά δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ καί τῆς Διεθνοῦς Συμβάσεως τῆς Ρώμης τῆς 4ης Νοεμβρίου 1950 «περί προασπίσεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν θεμελιωδῶν ἐλευθεριῶν». Ἐδῶ θά ἐρωτήσουμε τόν καθένα ὁ ὁποῖος προβάλλει τέτοιες ἀπαιτήσεις, ἄν γνωρίζει πῶς συμβαίνει καί ὁμιλεῖ σήμερα τήν ἑλληνική γλώσσα. Εἶναι γνωστό, ὅτι κατά τή διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας, ὅσοι ἑλληνικοί πληθυσμοί ἤ μεμονωμένα ἄτομα ἐξισλαμίζονταν, ἀπέβαλαν μιά γιά πάντα τόσο τήν ἑλληνική γλῶσσα ὅσο καί τήν ἑλληνική ἐθνική συνείδηση. Ἡ ἑλληνική γλῶσσα διατηρήθηκε ὡς ὁμιλούμενη γλώσσα, ὡς ζωντανή γλῶσσα, ἀπό τούς χριστιανούς καί γι΄ αὐτό κανένας δέν ἔχει δικαίωμα νά λέγει σέ αὐτή τή γλῶσσα πῶς ἀπαιτεῖ τήν ἀπαγόρευση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παιδείας ἀπό τά ἑλληνικά σχολεῖα. Ἄς δοῦμε τά πορίσματα τῆς ἐπιστημονικῆς ἱστοριογραφίας γιά τό ζήτημα αὐτό: «Στούς δύσκολους καιρούς πού πέρασε τότε ὁ ἑλληνισμός, ὑπῆρξαν, εὐτυχῶς, ἀρκετοί πού πρόταξαν τά στήθη τους, ἀψήφησαν τό θάνατο, ἀνέχτηκαν κάθε εἴδους ἐλεεινή ταπείνωση καί προσβολή ἀλλά δέ λιποψύχησαν. Ἀντιστάθηκαν μέ τά λίγα μέσα πού διέθεταν στό καρκίνωμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ καί ἔμειναν γιά πάντα χριστιανοί. Δέ θά ἦταν ὑπερβολή, ἄν ὑποστηρίξουμε ὅτι αὐτή ἡ κατηγορία τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἐκείνη πού διέσωσε τήν ἑλληνική παράδοση, πού κράτησε ὡς τήν τελευταία στιγμή ἀμείωτη τήν ἐθνική συνείδηση καί ἀμόλυντη τή χριστιανική πίστη.»
Γνωρίζουν ἄραγε, ὅσοι ἀπαιτοῦν σήμερα τέτοιου εἴδους ἀπαγορεύσεις, ὅτι τά ἀρχαῖα ἑλληνικά ἔργα, μέ ὅλη τή σοφία τήν ὁποία περιέχουν, τά διέσωσαν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί μοναχοί, ἀντιγράφοντάς τα γιά νά μή καταστραφοῦν καί γι΄ αὐτό τά ἔχει σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα; Γνωρίζουν, ὅτι ἡ μεγαλύτερη συλλογή χειρογράφων ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἔργων βρίσκεται στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου οἱ μοναχοί τά διαφυλάσσουν μέχρι σήμερα ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ; Γνωρίζουν ἄραγε, αὐτό τό ὁποῖο εἶπε ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στούς νέους μαθητές τῆς ἀναγεννημένης Ἑλλάδας: «Πρέπει νά φυλάξετε τήν πίστη σας, καί νά τήν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τά ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί ἔπειτα ὑπέρ Πατρίδος.»
Γνωρίζουν μήπως, ὅτι ὁ ἀρχιναύαρχος τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως Ἀνδρέας Μιαούλης ξεκινοῦσε πάντοτε τίς ναυμαχίες ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μέ τό σύνθημα «Μέ τή βοήθεια τοῦ σταυροῦ ἐπιτεθῆτε»;.
Γνωρίζουν, ὅτι ἡ ἑλληνική γλώσσα εἶναι ἑνιαία, καί ὅτι ὅποιος ἀγνοεῖ πλήρως τήν ἀρχαία ἑλληνική, δέν θά μάθει ποτέ σωστά τήν νέα ἑλληνική; Ἄν δέν τό γνωρίζουν αὐτό, τότε θά τούς θυμίσουμε τί εἶπε ὁ ἀείμνηστος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης γιά ὅποιον πιστεύει καί διαδίδει τέτοιους ἰσχυρισμούς: «νά σταλεῖ (ἐννοεῖ ὡς μαθητής) σέ κάποιο δημοτικό σχολεῖο ἐξωτερικοῦ εἰ δυνατόν».
Γνωρίζουν αὐτό τό ὁποῖο ἔχει πρό πολλοῦ ἡ ἐπιστήμη ἐπισημάνει: Ὅτι «ἡ ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα, μέσα καί ἔξω ἀπό τήν Ἑλλάδα, εἶναι – ὅτι καί νά κάνουμε – ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας καί ἡ ἑλληνική μας γλώσσα.» Ἤ μήπως ἡ ἐπιστήμη, ἡ ἱστορία, ἡ ἀλήθεια καί ἡ δικαιοσύνη εἶναι μεγέθη ἀδιάφορα γι΄ αὐτούς;
Π.Β. Μικρασιάτισσα
Όπως είχε τονίσει Και ο Άγιος γέρων Παΐσιος η διάβρωσις και η σαπίλα θα προέλθουναπό τους άθεους διανοουμένους…!
ΑπάντησηΔιαγραφή