ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Αυτές τις μέρες, ο Πρόεδρος του Κόμματος «ΝΙΚΗ», Δημήτρης Νατσιός, έχει προτείνει τον Κώστα Κυριακού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, και όχι άδικα, γιατί ο Κώστας Κυριακού είναι ένας Βορειοηπειρώτης αγωνιστής που υπέστη απηνή διωγμό από το τότε δικτατορικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα και όχι μόνον.

 

Ο Κώστας Κυριακού γεννήθηκε στις 04/05/1955 στο χωριό Δερβιτσιάνη (Νομός Ἀργυροκάστρου, Βόρειος Ήπειρος) και στη ζωή του υπέστη μία ατελείωτη σειρά διωγμών κυρίως από το καθεστώς Ενβέρ Χότζα. Το 1974, σε ηλικία 19 ετών, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 9 χρόνια φυλάκιση στο σκληρότερο στρατόπεδο της Αλβανίας, στο Σπατς. Στις 20 Ιουλίου 1990, (επί Ραμίζ Αλία), διωκόμενος από την διαβόητη Sigurimi (= Ασφάλεια), και με κίνδυνο της ζωής του, δραπέτευσε στην Ελλάδα. 

 

Το 1992, (επί του «δημοκρατικού», υποτίθεται, καθεστώτος του Σαλί Μπερίσα) επέστρεψε στην ιδιαιτέρα του πατρίδα και εκλέχτηκε δημογέροντας στο χωριό του. Οι διώξεις εναντίον του συνεχίστηκαν και αργότερα , όταν εντάχτηκε στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ( ΔΕΕΕΜ) «ΟΜΟΝΟΙΑ», για να διεκδικήσει τα μειονοτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ελληνισμού της Αλβανίας. Στις 15 Αυγούστου 1995 οδηγήθηκε στην περιβόητη «Δίκη των 5», όπου και πάλι καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλάκιση, με εντελώς ανερμάτιστες και κατασκευασμένες κατηγορίες, πράγμα που και ὁ ίδιος ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σαλί Μπερίσα, τελικώς παραδέχτηκε το 2005. Στην Ελλάδα, κατά τα έτη 1999 – 2005, ο Κώστας Κυριακού φοίτησε και πήρε Πτυχίο από την Νομική Σχολή, του Πανεπιστημίου Αθηνών, και μέχρι σήμερα είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Εγκαταστάθηκε και ζει σήμερα στην Αθήνα». 

 

Έχει ήδη γράψει τα εξής 8 βίβλία, βγαλμένα μέσα από τους αγώνες και τις εμπειρίες του: 1) Ἐλεύθερος Φυλακισμένος, (1997), 2) Στά Μονοπάτια τῆς Κόλασης, (2000), 3) Οἱ Ξεχασμένοι Ἥρωες, (2000), 4) Ἡ Δίκη τῶν 5, (2006) (Ἔχει συγγραφεῖ σέ συνεργασία μέ τούς ἄλλους 4 συγκρατούμενούς του, πού καταδικάστηκαν τό 1994 – 1995 στά Τίρανα), 5) Ἡ Διάψευση, (2010), 6)Στή Ζούγκλα τοῦ Ἐνβέρη, (2011), 7) Ἐνβέρ Χότζια, ο σφαγέας στή γῆ τοῦ Πύρρου, (2014), 8) Προδοσία καί Αὐτοθυσία, (2017).

 

Το βιβλίο «Το καθήκον προς την Πατρίδα» είναι το ένατο, κατά σειράν και έχει γίνει μία παρουσίασή του, την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών Στην παρούσα εκδήλωση, κλήθηκε να το προλογίσει ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΚΑΜΑΡΙΝΟΣ, πρώην πρόξενος Κορυτσάς, ο οποίος είπε ότι το βιβλίο αυτό αποτελεί ουσιαστικά μία βιωματική κριτική του συγγραφέα στις απόψεις γύρω από το Βορειοηπειρωτικό, που διατύπωσαν κάποιες εξέχουσες προσωπικότητες αυτού του τόπου.. Γράφτηκε ως αντίδραση / απάντηση στο βιβλίο ««ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ: Φυγή στο Μέλλον ή Επιστροφή στο Παρελθόν;», ένα συλλογικά γραμμένο έργο από τους: Μαριέττα Γιαννάκου, Σταύρο Λυγερό, Ελευθέριο Οικονόμου, Θεόδωρο Πάγκαλο, Αλέκο Παπαδόπουλο, Άγγελο Συρίγο, Γιώργο Χατζηθεοφάνους και Αλέξανδρο Μαλλιά, και πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2018.

 

Πρόκειται για μια δική του φωνή διαμαρτυρίας και καταγγελίας, στις όσες ανακρίβειες, ιστορικές και όχι μόνο, που παρατίθενται στο παραπάνω σύγγραμμα, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, Κώστας Κυριακού. Eξαιρεί τρεις από τους συγγραφείς του ανωτέρω βιβλίου, τους οποίους όμως δεν κατονομάζει, και λέει ότι αυτοί εξέφρασαν πατριωτικό λόγο στα γραφόμενά τους, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πέντε που εκφράζουν εθνικώς επιζήμιες τοποθετήσεις, ανακρίβειες και ερμηνείες των γεγονότων ‘’κατά το δοκούν’’. Οι απόψεις τους, όπως διατυπώνονται και όσα λέγονται, ασκούν στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες συγκαλυμμένη ψυχολογική βία, ποντάροντας στο ότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, οι άνθρωποι αυτοί να αντιστέκονται και να αγωνίζονται, όταν τους δημιουργείται ψυχολογική κατάσταση πολιορκίας και ανακαλύπτουν, εις βάρος τους, συνομωσίες από πολλές πλευρές. 

 

Για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική φαίνονται ότι όλα αυτά συμβαίνουν κάπου μακριά, στο άλλο ημισφαίριο και όχι μέσα και δίπλα στην Πατρίδα μας. Και τούτο, διότι αφορούν σε πραγματικά γεγονότα και ιστορικά δεδομένα, για τα οποία κάθε ανακρίβεια και αναλήθεια μπορεί να είναι κρίσιμη και να αποβεί μοιραία για το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος και συνολικότερα των Ελληνοαλβανικών σχέσεων. Επικαλούμαστε λοιπόν, εμείς οι εθνικά σκεπτόμενοι Έλληνες, το χρέος μας απέναντι στην ιστορική αυτή αλήθεια και κραυγάζουμε στους πολιτικούς, στους διπλωμάτες και στους στρατιωτικούς της χώρας το εξής: «Η Βόρειος Ήπειρος σβήνει. Αλλάξτε τη συνταγή – το μείγμα της πολιτικής, που εφαρμόζετε σ’ αυτό το Εθνικό Ζήτημα. Η προχειρότητα και η υποχωρητικότητα, που επιδεικνύει ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, η υπακοή σε Ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟικές εντολές είναι πρωτόγνωρα και καταστροφικά για τον τόπο μας.»

 

Στην Πολιτική Επιστήμη υπάρχει ο όρος «Αποδοχή Μηνύματος»: το πλέον διαδεδομένο και επικίνδυνο μήνυμα σήμερα, είναι η εκμάθηση και ο εθισμός των πολιτών στην υποχώρηση, στην υποτέλεια, στην εξάρτηση. Οι θέσεις των πέντε που κατατίθενται στο υπό εξέταση βιβλίο, η τελική αίσθηση που αφήνει το σύγγραμμα αυτό είναι σαν να προετοιμάζει τον λαό μας, τους αναγνώστες, τα ίδια τα παιδιά μας, να εθισθούν στα παραπάνω και να πάψουν να ασχολούνται με τα δικαιώματά τους και, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να εγκαταλείψουν την Ιστορική Γη του Πύρρου και του Πατροκοσμά… Όμως, αν επιθυμούμε να έχουμε συνέχεια ως Έθνος, επιβάλλεται να σεβόμαστε τους ήρωες που θυσιάστηκαν στους αγώνες της Πατρίδας. Εάν θέλουμε να έχουμε συνέχεια ιστορική στο μέλλον, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να εκτιμάμε σωστά, τόσο το παλαιότερο όσο και το πρόσφατο παρελθόν της ιστορίας μας.

 

Αντιθέτως για τους εξουσιαστές σήμερα, φαίνεται πως ούτε το παρελθόν μας πρέπει να θυμόμαστε, ούτε να τιμάμε τους εθνικούς μας ήρωες.. Φαίνεται επίσης πως επιδιώκουν να μην λέγεται τίποτα, ούτε λέξη, για τα θύματα της 45χρονης δικτατορίας των Χότζια - Αλία, να μην ακούγεται τίποτα γι’ αυτούς τους Έλληνες, που δεν απώλεσαν την Ελληνική τους ταυτότητα και, με το κεφάλι ψηλά, πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, κραυγάζοντας «ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ». Κι αυτό, διότι, παραδειγματίζεται η νεολαία, οξύνεται ο πατριωτισμός και προβάλλονται εθνικά ιδεώδη, πράγματα αντίθετα προς τις επιδιώξεις των εξουσιαστών, που μοιάζουν να θέλουν πολίτες χωρίς διεκδικήσεις ή μόνο με διεκδικήσεις που αφορούν αποκλειστικά σε οικονομικά ζητήματα, κι όχι ενεργούς πολίτες με κοινωνικά αιτήματα και εθνικά οράματα.

 

Ως επακόλουθο τέτοιων τακτικών, εγκαθίσταται η υποχωρητικότητα και η ανασφάλεια, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν την αρχή και τη βάση, μιας συγκαλυμμένης ελληνοφοβίας με ολέθρια αποτελέσματα. Ένα από αυτά και ο αφανισμός των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Είναι έγκλημα να μην αναγνωρίζονται οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες και να καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες η ίδια τους η ιστορία, στην Ελληνική γη του Πατροκοσμά. Με όλα τα παραπάνω, τίθεται σε κίνδυνο και πιθανό αφανισμό ο Ελληνισμός, που ζει σ’ αυτά τ’ αγιασμένα χώματα. 

 

Και καταλήγει ο Κώστας Κυριακού: 

«Τέλος, το κόμμα των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ. Σ’ αυτήν ανήκουμε, είμαστε τα παιδιά της, που ζούσανε για χρόνια φιμωμένα. Γι’ αυτήν αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε. Για την Μάνα Ελλάδα που θα υπάρχει και θα επιζεί μέσα στους αιώνες, σ’ αντίθεση με καθέναν από εμάς, που είμαστε περαστικοί».

 

Επιμέλεια Κειμένου: ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ

Τελειώνει το οξυγόνο της Κυβέρνησης στα Τέμπη

Μετά την πρωτοφανή πίεση των χιλιάδων συμπολιτών μας, που έδωσαν βροντερό «παρών» στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τα Τέμπη, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποχρεώνεται τώρα να δώσει εξηγήσεις στον Ελληνικό λαό για όσα με αυτοπεποίθηση ισχυριζόταν εκείνα τα πρώτα 24ωρα του τραγικού δυστυχήματος.

 

Στην συνέντευξή του στον Alpha ο Πρωθυπουργός παραδέχεται λάθη, παραλήψεις και ελλιπή πληροφόρηση, που τον οδήγησαν σε λανθασμένες δηλώσεις Όμως, η προχειρότητα με την οποία, εκείνες τις πρώτες ζοφερές ώρες έδινε απαντήσεις για τις συνθήκες του δυστυχήματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.
 

- Τότε έλεγε οτι «δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο» στο φορτίο του εμπορικού τρένου και οτι η σύγκρουση ήταν τόσο βίαιη και σφοδρή, προκαλώντας μία πρώτη ανάφλεξη που μεταδόθηκε σε εύφλεκτα υλικά, όπως λάδια.

- Τώρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η εμπορική αμαξοστοιχία να μετέφερε επικίνδυνες χημικές ουσίες που προκάλεσαν την έκρηξη.

 

- Τότε έκανε λόγο για θεωρίες συνομωσίας που ευδοκιμούν όχι μόνο στη χώρα μας και διαβεβαίωνε οτι δεν υπήρχε ύποπτο φορτίο.

- Τώρα λέει, πως η Κυβέρνησή του είναι διατεθειμένη να αναγνωρίσει λάθη και ευθύνες, ακόμη και δικών της στελεχών, αν διαπιστωθούν.

 

- Τότε διαβεβαίωνε ρητά, πως δεν έγινε κανένα μπάζωμα της περιοχής μετά την σύγκρουση.

- Τώρα επιμένει στην άποψή του, παρά τις δύο σημαντικές καταθέσεις αστυνομικών, που μιλούν για πιέσεις από κυβερνητικά στελέχη για να επιτρέψουν το «μπάζωμα» του χώρου, τους οποίους μάλιστα κατονομάζουν.

 

- Τότε περιορίσθηκε στο να κάνει δεκτή την παραίτηση του αρμόδιου υπουργού.

- Τώρα δεν κρύβει τη δυσφορία του και για άλλα Κυβερνητικά στελέχη, για άστοχες δηλώσεις τους για τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και για τους χειρισμούς στην εξεταστική επιτροπή.

 

Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν απέκλεισε ακόμα και το ενδεχόμενο ανασχηματισμού.

 

Δύο χρόνια μετά ο Πρωθυπουργός ομολογεί πως οι αρχικές του απαντήσεις έγιναν με βάση τις πληροφορίες που δόθηκαν τις πρώτες ώρες από την Hellenic Train, την πυροσβεστική και τον ΟΣΕ. Και παραδέχεται πως με αυτά που γνωρίζει σήμερα δεν θα έλεγε αυτά που είπε…

 

Όμως, ο πρωθυπουργός που διαβεβαιώνει τον λαό με ελλιπή στοιχεία για τα αίτια ενός τόσο ακραίου συμβάντος δεν δικαιολογεί το αξίωμά του. Αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων και συνθλίβεται κάτω από την κοινωνική απαίτηση να λάμψει η αλήθεια και επιτέλους να αποδοθούν ευθύνες για την απώλεια των 57 θυμάτων.

 

Η ομολογία του λάθους από τον πρωθυπουργό δεν αρκεί. Η ευθύνη του παραμένει μέγιστη απέναντι στον λαό που απαιτεί να δοθεί οξυγόνο στην αλήθεια.

 

Γραφείο Τύπου της ΝΙΚΗΣ

press@nikh.gr

Αξιοποίηση του εγχώριου εργατικού δυναμικού της ΕΕ ζήτησε ο Ν. Αναδιώτης

Αθήνα, 31/01/2025 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 

Αξιοποίηση του εγχώριου εργατικού δυναμικού της ΕΕ ζήτησε ο Ν. Αναδιώτης

 

Τροπολογίες στην πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για δημιουργία Δεξαμενής Ταλέντων της ΕΕ (με πλατφόρμα για υπηκόους τρίτων χωρών) κατέθεσε στις 27 Ιανουαρίου προς την Επιτροπή LIBE (Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων) ο Ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ, Νικόλαος Αναδιώτης. 

 

Ο κ. Αναδιώτης τόνισε ότι οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας απαιτούν την κατά προτεραιότητα κινητοποίηση και αξιοποίηση του ήδη διαθέσιμου εργατικού δυναμικού των κρατών μελών, καθώς επίσης και την αναγκαιότητα λήψης μέτρων από το κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά βάσει των κοινωνικών, οικονομικών, εργασιακών αναγκών και ιδιαιτεροτήτων του. Όλα αυτά, μέσω πολιτικών που θα ενισχύουν την εκπαίδευση και την κατάρτιση των ανέργων, όπως τονίζεται στο κείμενο. 

 

Κινούμενος στο ίδιο πλαίσιο, ο Ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ τόνισε ότι η δημιουργία κοινής υποχρεωτικής πλατφόρμας σε ενωσιακό επίπεδο, μέσω της οποίας θα διευκολυνθεί η αναζήτηση και η αντιστοίχιση εργατικού δυναμικού πολιτών από τρίτες χώρες, έρχεται σε δεύτερο επίπεδο και εφόσον τα κενά δεν καλύπτονται από το εγχώριο δυναμικό. 

 

Ακόμα, εντός των τροπολογιών ο κ. Αναδιώτης εστίασε στα μέσα για την αποτροπή του κινδύνου της υπονόμευσης της κοινωνικής συνοχής, της επιδείνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων και της δημογραφικής ανισορροπίας που ελλοχεύει από την αθρόα εισροή μεταναστών εργαζομένων.

Τα περασμένα ωραία χρόνια…

Του Χρήστου Μπολώση

 

Έτσι έλεγε ένα τραγουδάκι του Νίκου Χατζηαποστόλου στην οπερέτα του «Το Κορίτσι της Γειτονιάς», που έγραψε το 1922. Για σκεφθείτε λίγο. Την έγραψε το 1922 και μιλούσε για τα «περασμένα ωραία χρόνια», κάτι που σημάνει ότι αυτά τα τοποθετούσε κάπου στις παρυφές του 1821!
 

Τα τελευταία 5-6 χρόνια, λόγω και των Μνημονίων, που τελείωσαν αλλά… μας βασανίζουν ακόμα, ακούμε συχνά, τους κάποιας ηλικίας συνανθρώπους μας, να αναπολούν τα «ωραία παλιά χρόνια», που η ζωή ήταν πιο απλή και ανθρώπινη, με λιγότερες ανάγκες και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι, ευτυχισμένοι θάλεγα, με αυτά τα λίγα που είχανε.

 

Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, επειδή και εγώ είμαι κάποιας ηλικίας (τι κάποιας δηλαδή, αλλά τέλος πάντων…), η ζωή τότε δεν ήταν πιο ωραία από τη σημερινή. Πιο γραφική ναι. Πιο ωραία όμως όχι. Και μη μου πει κάποιος «μα τότε κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα και δεν φοβόμαστε», διότι θα του απαντήσω, ότι και τώρα αν θελήσουμε να σοβαρευτούμε λίγο ως κράτος και να διαφεντέψουμε τα του οίκου μας, πάλι θα ξανανοίξουμε τα παράθυρά μας.

 

Δεν καταλαβαίνω, γιατί ο γεμάτος σκόνη και σκοτάδια συνοικιακός δρόμος, ήταν καλύτερος και πιο ρομαντικός, από τον σημερινό με τα παρτέρια και τον όμορφο και διακριτικό φωτισμό του.

 

Είναι δύσκολο να δεχθώ, ότι ήταν πιο όμορφο το σπιτάκι που ζούσαμε στο Περιστέρι, το σκεπασμένο με πισσόχαρτο και που, μόνον η κουζίνα, όταν έβρεχε, έσταζε σε 23 σημεία, έτσι που δεν είχαμε πλέον άλλα μπρίκια και κατσαρολάκια για να μαζεύουμε τα νερά. Όχι δεν ήταν καλύτερο από το άνετο και χωρίς «τρεχούμενο» νερό, σημερινό. Βέβαια τότε η θέρμανση του μαγκαλιού με τα κάρβουνα και πυρήνα και όλους τους κινδύνους για δηλητηρίαση, δήλωνε πάντοτε παρούσα, ενώ σήμερα το καλοριφέρ λόγω μνημονίων έχει αραχνιάσει, χωρίς βέβαια να φταίει το… καλοριφέρ.

 

Μου είναι αδύνατο να δεχθώ, ότι το μπακάλικο του κυρ-Στέλιου του Κρητικού, με τα εκτεθειμένα σε όλα τα γνωστά στην επιστήμη της ζωολογίας ζωύφια, μαμούνια αλλά και σκόνες, σακιά με όσπρια, άμα δε και σε πανηγυρίζοντα στίφη μυγών στα τυροκομικά και αλλαντικά, ήταν καλύτερο από τα αντίστοιχα σύγχρονα υπερκαταστήματα.

 

Το ότι τα σημερινά προϊόντα με τις εντυπωσιακές συσκευασίες, πριν φτάσουν στις φανταχτερές βιτρίνες, μπορεί ή μάλλον σίγουρα, έχουν «ταλαιπωρηθεί», για να το πούμε πιο κομψά, είναι πιθανόν. Όμως εκείνη η εικόνα της Ευαγγελίας, κόρης του κυρ-Ανέστη του, σχεδόν, μεγαλομπακάλη, που όταν έκοβε τη φέτα (τότε ακόμη και πριν την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μας έσωζε, ονομαζόταν άφοβα «φέτα» και όχι «λευκό τυρί» και πράσινες αηδίες) για να τη ζυγίσει, έγλυφε μετά τα δάχτυλα της για να τα καθαρίσει, μου έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα.

 

Τότε τι συμβαίνει; Τίποτα δεν συμβαίνει . Απλώς τότε είμασταν νέοι και όταν είσαι νέος, άλλα πράγματα σε απασχολούν περισσότερο απ΄ τη φάβα του κυρ- Στέλιου ή τη φέτα της Ευαγγελίας. Άλλωστε δεν γνωρίζαμε και τα καλύτερα. Ή μάλλον τα γνωρίζαμε, αλλά μόνον από τον σινεμά…

 

Και μετά τι έγινε; Έγινε αυτό που ήταν φυσικό να γίνει. Ήρθε η ανάπτυξη. Στρεβλή και ανεξέλεγκτη με την αστυφιλία ή μάλλον την Αθηναιοφιλία και την αντιπαροχή να ισοπεδώνουν τα πάντα, διότι οι τότε κρατούντες είχαν περάσει το μήνυμα: Καλύτερα θυρωρός και να μένεις σε υπόγειο στην Αθήνα, παρά να σε τρώει ο ήλιος και τ’ αγιάζι στο χωράφι. Ποτέ όμως μία οικονομία δεν άνθισε από τη συμπαθή τάξη των θυρωρών…

 

Έτσι λοιπόν, φτάσαμε στο άλλο άκρο.

 

Πας μια βόλτα σε οποιαδήποτε γειτονιά της Αθήνας, ή σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδος και τα πρώτα καταστήματα που συναντάς, είναι τα petshop και αυτά που πουλάνε είδη γάμου και βαφτίσεων, τα περισσότερα από τα οποία αναλαμβάνουν και τη διοργάνωση των αντιστοίχων εκδηλώσεων.

 

Ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα.

 

Τα petshop είναι τα γνωστά καταστήματα, που πουλάνε κατοικίδια ζωάκια (ή τέρατα, όπως φίδια και αλιγάτορες) αλλά και τροφές και αξεσουάρ (λουριά, κλουβιά, φίμωτρα, τσατσάρες κ.α.). Θα έχετε παρατηρήσει ότι τελευταίως τα κατοικίδια έχουν αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα από τους ανθρώπους.

 

Τα άλλα, τα καταστήματα γάμων και βαφτίσεων, καθώς και τα των σχετικών διοργανώσεων, είναι αυτά που κάνουν την τρίχα τριχιά. Έφτασε ένας γάμος που κάποτε στοίχιζε κάποια χιλιάρικα δραχμές (όσο δηλαδή στοίχιζαν το νοικιασμένο από τον φωτογράφο της γειτονιάς νυφικό, οι τούλινες μπομπονιέρες και το ψητό στο φούρνο, πάντα παγωμένο, διότι το είχαν πάρει νωρίς από τον φούρνο της γειτονιάς), τώρα να στοιχίζει όσα περίπου ένα αυτοκίνητο, για να πιείς σαγκρία και να φας ταμπουλέ…

 

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα που τα μνημόνια μας γονάτισαν και μην ακούτε τι λένε ότι πέρασαν και πάνε; Τώρα τα έξοδα είναι σχεδόν απαγορευτικά για τα κανίς με τα κομμωτήρια και τα πεντικιούρ, για τα βαφτίσια με τους κλόουν και τους ταχυδακτυλουργούς, αλλά και για τους γάμους με τις γνωστές αμερικανιές.

 

Τώρα θα πρέπει σιγά-σιγά, σεμνά και ταπεινά, να γυρίσουμε στα ήθη και τα έθιμά μας. Να ξαναθυμηθούμε το οικογενειακό και όχι… οικουμενικό τραπέζι του γάμου και ξεχάσουμε τις τούρτες και τα φωτορυθμικά. Κι εμείς άλλωστε που παντρευτήκαμε χωρίς welcomedrink, ταμπουλέ και τούρτες, μια χαρά είμαστε. Άλλωστε ο κλασικός ελληνικός γάμος, είναι αυτός που απεικονίζεται στις παλιές ελληνικές ταινίες, με τα γλέντια στις αυλές ή στις ταβερνούλες της γειτονιάς και όχι στα κτήματα που στοιχίζει 70 ευρώ το άτομο για αέρα κοπανιστό. Όσον αφορά τα καημένα τα κατοικίδια μια χαρά ήταν και τότε ως κόπροι Α΄ Εθνικής…

 

Δεν λέω, είναι πολύ πιο εύκολο να πάει κάποιος από το 10 στο 100, παρά από το 100 στο 90, διότι ως γνωστόν «καλόμαθε η γριά στα σύκα»… Κι εμείς υποχρεωνόμαστε τώρα από τους ευρωπαίους εταίρους μας (σκέψου να μην ήταν και εταίροι, αλλά εχθροί μας…), να πάμε από το 100 στο 40 ή και στο 30.

 

Είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον. Άλλωστε, μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια…

 

Ο μεγάλος μας Γιώργος Ζαμπέτας, σκιαγράφησε αριστοτεχνικά τη νοσταλγία του για την παλιά του γειτονιά. Διαβάστε τους στίχους και απολαύστε το τραγούδι με την υπέροχη μουσική του Γιωργάρα:

 

Πέρασα χτες απ’ την παλιά μου γειτονιά

εκεί που έζησε και πέθανε μια αγάπη.

Και στράτα στράτα στα γνωστά μου τα στενά

μπρος στου σπιτιού μου σταματώ το σκαλοπάτι

 

Παλιά μου γειτονιά σπιτάκια φτωχικά

δρομάκια μαγικά κι ονειρεμένα.

Παλιά μου γειτονιά ποτέ μου δεν ξεχνώ

τα στέκια τα παλιά τ’ αγαπημένα

 

Βλέπω τον δάσκαλο που είχα στο σκολειό

και ενθυμήθην τις χαρές του παρελθόντοσ

Και μια γριούλα με ολόλευκα μαλλιά

στην γειτονιά μου που την σκέπασε ο χρόνος

 

Παλιά μου γειτονιά σπιτάκια φτωχικά

δρομάκια μαγικά κι ονειρεμένα.

Παλιά μου γειτονιά ποτέ μου δεν ξεχνώ

τα στέκια τα παλιά τ’ αγαπημένα.

 

Και τώρα πέστε μου. Δεν είναι αριστούργημα;

 

Κακίες…

 

Μόνο η Γιαδικιάρογλου λείπει

 

Γρήγορα μη το μάθει ο Τραμπ…

 

Υπάρχουν και οι ηλίθιοι

 

Έλα μου ντε;

 

Ιστορίες καθημερινής τρέλας

 

Αχαριστίες

 

Ντροπής πράματα. Στον Ναό της δημοκρατίας…

 

Η κυρία Μελανιακούλη

 

πηγή

Το χρονικό των Ιμίων 30-31/1/1996 (η μεγάλη προδοσία της κυβέρνησης Σημίτη)

Του Κ. Α. Οικονόμου δασκάλου – συγγραφέα 

 

Οι Έλληνες ίσως ξεχνάμε εύκολα, μα η λήθη δεν βοηθά στην αποφυγή αντίστοιχων καταστάσεων στο μέλλον. Ας δούμε τα γεγονότα που οδήγησαν, πριν 18 χρόνια, Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου.
 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ: 

 

26/12/1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκεν Ακάντ» προσαράζει τυχαία (;) στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα αρνούμενος αποδοχής βοήθειας από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης. 

 

28/12: ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τούρκικο πλοίο. 

 

29/12: ανακοίνωση του τουρκικου ΥΠΕΞ χαρακτηρίζει τα Ίμια τουρκικό έδαφος, ενώ η Ελλάδα απορρίπτει τους ισχυρισμούς των Τούρκων (10/1/96!) αναφέροντας τη συνθήκη των Παρισίων του 1947, με την οποία τα Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα, κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.

 

14/1: Ο Αμερικάνος πρόεδρος Κλίντον, σε επιστολή του προς Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή, αναφέρει: “Φοβάμαι θερμό επεισόδιο”. 

 

19/1: Στην Ελλάδα πρωθυπουργός γίνεται ο Σημίτης. 

 

25/1: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δ. Διακομιχάλης, συνοδευόμενος από Αστυνομικούς, υψώνει στα Ίμια την ελληνική σημαία. 

 

28/1: Μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της «Χουριέτ» προσεγγίζει τα Ίμια με ελικόπτερο, υποστέλλει την ελληνική σημαία και υψώνει την τουρκική. 

 

Άνδρες του περιπολικού«Παναγόπουλος» στις 08:00 αντιλαμβάνονται την τουρκική σημαία. Τις επόμενες ώρες ο αρχηγός Γ.Ε.Ν. δίνει εντολή στον πλοίαρχο του περιπολικού «Αντωνίου» να σπεύσει στα Ίμια, να αφαιρέσει την τουρκική σημαία και να υψώσει ξανά την ελληνική. Ο Αρχηγός Γ.Ε.Ν. επικοινωνεί με τον Α.Γ.Ε.ΕΘ.Α., ναύαρχο Λυμπέρη, τον οποίο ενημερώνει για τα γεγονότα. Ο Λυμπέρης επιδοκιμάζει τις κινήσεις του Α/Γ.Ε.Ν. και παράλληλα ενημερώνει τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, Αρσένη, ενώ επικοινωνεί με το Ναυτικό Διοικητή Αιγαίου, αρχιπλοίαρχο Ι. Καλλιγιάννη, συμβουλεύοντάς τον να υψωθεί η σημαία από το δημάρχο Καλύμνου και όχι απευθείας από το πολεμικό πλοίο (λόγω αποστρατικοποιημένης ζώνης). Η επικοινωνία, όμως, δεν κατέστη δυνατή και η σημαία υψώθηκε από το πλήρωμα του «Αντωνίου».

 

30/1: Δημοσιεύεται σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι διεκδικούν το σύνολο των βραχονησίδων, πλησίον των Τουρκικών ακτών. Από το πρωί στην περιοχή επικρατεί ένταση. Το απόγευμα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά έχουν σπεύσει στην περιοχή των Ιμίων προωθούμενα σε διάταξη μάχης. Συγχρόνως, άνδρες των Ο.Υ.Κ. αποβιβάζονται στα Ανατολικά Ίμια και Ειδικές Δυνάμεις στην γειτονική Καλόλιμνο. Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις στρατιωτικές δυνάμεις Έβρου και νήσων του Αιγαίου. 

 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ: 

 

30/31/1/1996: Τη νύχτα, οι καιρικές συνθήκες είναι εξαιρετικά κακές: Βρέχει συνεχώς, ορατότητα μηδενική. 

 

Στη 01:15 Τούρκοι κομάντος διαφεύγουν της προσοχής των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού και αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, όπου δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Υψώνουν την τουρκική σημαία. 

 

Παραμένουν επτά ώρες. Το γεγονός διαπιστώνεται από το«Αντωνίου» και επιβεβαιώνεται από ελικόπτερο της Φρεγάτας «Ναυαρίνο». Στις 05:30 το ελικόπτερο επιστρέφοντας καταπέφτει στη θάλασσα.

 

Σκοτώνονται οι αξιωματικοί που επέβαιναν, Χ. Καραθανάσης, Ε. Γιαλοψός, Π. Βλαχάκος, οι οποίοι μαζί με τους Κυπρίους φονευθέντες αγωνιστές Τάσο Ισαάκ και Σολ. Σολωμού συναπαρτίζουν την ομάδα των τελευταίων αθανάτων ηρώων του Ελληνισμού στον 20ο αιώνα. Το ΚΥΣΕΑ, που κατευθυνόταν από τις γραμμές των πολιτικών προϊσταμένων (Σημίτη και ΥΠΕΘΑ Αρσένη) ύστερα από σύσκεψη, απορρίπτει το ενδεχόμενο ανακατάληψης των Ιμίων, για αποφυγή σύρραξης!

 

Στις 06:10, οι υπουργοί Αμύνης και Εξωτερικών, Αρσένης και Πάγκαλος, στη θητεία του οποίου σημειώθηκε το εξίσου ατιμωτικό περιστατικό της υπόθεσης Οτσαλάν, ανακοινώνουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας με παρέμβαση του Προέδρου Κλίντον και του Χόλμπρουκ. Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί την ελληνική σημαία. Το ίδιο πράττουν και οι Τούρκοι καταδρομείς. Τέλος ο Έλληνας πρωθυπουργός εκφράζει τις … θερμές του ευχαριστίες στον πρόεδρο Κλίντον για τη μεσολάβησή του στην προσπάθεια αποφυγής περαιτέρω κλιμάκωσης.

 

Ο ΥΕΘΑ, Γ. Αρσένης, απέδωσε την πτώση του ελικοπτέρου στο φαινόμενο vertigo, (απώλεια προσανατολισμού του πιλότου, όπου πολύ συχνά συγχέεται θάλασσα και ουρανός κατά τους ελιγμούς των σκαφών), λόγω του σκότους και των καιρικών συνθηκών! Σημειώνεται ότι τα ελικόπτερα αυτά δεν τηρούν προδιαγραφές νυκτερινών πτήσεων. Η πτώση του ελικοπτέρου, οι καταγγελίες συγγενών των νεκρών αξιωματικών, σε συνδυασμό με την επιμονή του ΥΠΕΘΑ να μην παρουσιάσει τα συντρίμμια του σκάφους, ερέθισε τη δυσπιστία της κοινής γνώμης πυροδοτώντας σειρά σεναρίων:

 

Την 1/2/1996 η «Απογευματινή» αποκαλύπτει εμπιστευτικό σήμα του πιλότου του ελικοπτέρου (ώρα 04.49 της 31ης Ιανουαρίου). Ο πιλότος ανέφερε κατά λέξη προς τη φρεγάτα «Ναυαρίνο»: «Έχω ένδειξη master caution (γενική ηλεκτρονική βλάβη), emergency (κίνδυνος)». Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ένδειξη αυτή σημαίνει ότι είτε το ελικόπτερο δέχεται ηλεκτρονική παρεμβολή, είτε ότι υπάρχει μηχανική βλάβη, οπότε και ανάβει το αντίστοιχο λαμπάκι. Αμέσως μετά, όμως, ο πιλότος προσθέτει: «αλλά το λαμπάκι δε δείχνει τίποτε». Και η υπόθεση της ηλεκτρονικής παρεμβολής φάινεται άστοχη διότι οι συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν κατέγραψαν τίποτε, ούτε και υπήρξαν στοιχεία που να συνηγορούν σε αυτήν την εκδοχή.

 

Κυρίαρχο σενάριο παραμένει αυτό της κατάρριψης του ελικοπτέρου από τους Τούρκους καταδρομείς που βρίσκονταν στο νησί. Την άποψη αυτή ενίσχυσαν εικόνες που μεταδόθηκαν μετά την ανάσυρση τμήματος του ελικοπτέρου, που έδειχναν σειρά οπών στο κυρίως σώμα του σκάφους. Σύμφωνα με την εξήγηση που δόθηκε, επρόκειτο για υποδοχείς μπουλονιών τα οποία έσπασαν κατά την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στο νερό. Πάντως τα ανασυρθέντα τμήματα του ελικοπτέρου δε στάλθηκαν ουδέποτε στο εργοστάσιο της κατασκευάστριας Augusta, για έλεγχο, αλλά φυλάσσονται αμπαρωμένα σε υπόστεγο της βάσης ελικοπτέρων.

 

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ: 

 

Η νύχτα αυτή απετέλεσε σημείο καμπής για την ελληνική πολιτική στο Αιγαίο. Όσοι χειρίστηκαν την κρίση, ειδικά ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης, που ευχαρίστησε την αμερικανική πλευρά μέσα στο Κοινοβούλιο και ο ΥΠΕΞ, Πάγκαλος, δέχθηκαν σφοδρές επικρίσεις, ενώ πολλοί μίλησαν για εθνική μειοδοσία. Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, το απόγευμα της31/1/1996, στη διάρκεια δεξίωσης στη Γερουσία των Η.Π.Α., Αμερικανοί επίσημοι διοχέτευαν την πληροφορία ότι τις προσεχείς ώρες οι Τούρκοι θα καταλάμβαναν ελληνική βραχονησίδα στην περιοχή των Ιμίων. 

 

Το γεγονός κατεγράφη από παριστάμενους Έλληνες διπλωμάτες και στρατιωτικούς, που ενημέρωσαν την Αθήνα τηλεγραφικά και τηλεφωνικά και συγκεκριμένα από τον τότε Επιτετραμένο της πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, Κ. Κοκώση. Η πληροφορία διοχετευόταν, αφού είχε προηγηθεί η προσωπική διαμεσολάβηση του προέδρου Μπιλ Κλίντον, η οποία είχε θεωρηθεί «επιτυχής». Πώς η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, βρήκε το σθένος να προχωρήσει στην κατάληψη των μικρών Ιμίων, παραμένει ακόμη αναπάντητο.

 

Την 1/2/1996, (λήξη της κρίσης), ο Νίκολας Μπερνς (Σταίητ Ντηπάρτμεντ), κατά την τακτική ενημέρωση Τύπου, δήλωσε ορθά-κοφτά πως: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες από σήμερα δεν αναγνωρίζουν ελληνική κυριαρχία στη βραχονησίδα Ίμια καθώς και σε μία σειρά νησάκια κατά μήκος των ακτών του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία έχουν το ίδιο καθεστώς με τα ΄Ιμια και δεν είναι μεγαλύτερα από το κτήριο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών(!)».

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ν. Μπερνς δήλωσε ότι οι Η.Π.Α. δεν αναγνωρίζουν στα Ίμια ούτε τουρκική κυριαρχία, αποκαλώντας τα τουρκιστί, δηλαδή ‘Καρντάκ’. Η κυβέρνηση Σημίτη ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για τη δήλωση Μπερνς, παρά το ότι, μέχρι εκείνην τη στιγμή, σταθερή θέση των Αμερικανών για την κρίση ήταν ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίρνουν θέση. Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοί μας και οφείλουν να παρακαθίσουν σε συνομιλίες για επίλυση των διαφορών τους». Αξίζει να σημειωθεί η παντελής “αφωνία” των συμμάχων και εταίρων μας στην Ε. Ένωση.

 

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΕΣ:

 

Θριαμβολογίες και λεονταρισμοί ακολούθησαν στην Τουρκία μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από τις βραχονησίδες. Ο τουρκικός φανατισμός και η έξαρση εθνικισμού ενισχύθηκαν από εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων πολιτικών, που εμφανίστηκαν ως οι «νικητές» της κρίσης. Τα τουρκικά κανάλια έδωσαν ρεσιτάλ φανατισμού στα δελτία ειδήσεων και έφτασαν στο σημείο να δείξουν νίκες της εθνικής ποδοσφαιρικής τους ομάδας, νικηφόρους αγώνες πάλης μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ενώ έκαναν αναφορές ακόμα και στο 1922 και στον θύτη του πρώτου ολοκαυτώματος (Ελλήνων και Αρμενίων) του 20ου αιώνα, Κεμάλ Ατατούρκ.

 

Η πρωθυπουργός της Τουρκίας εμφανίστηκε χαμογελώντας να δηλώνει: «Η σημαία αυτή κατέβηκε και οι στρατιώτες εκείνοι έφυγαν». Ο υπουργός Εξωτερικών Μπαϊκάλ σε δηλώσεις του είπε ότι «δεν παίζουν με την Τουρκία. Αποβιβαστήκαμε στο Καρντάκ. Δείξαμε ότι η Τουρκία έχει σαφή πολιτική βούληση στον τομέα υλοποίησης των στόχων της».

 

Η ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ: 

 

Η συνθήκη του 1932 καθόριζε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ιταλίας, που κατείχε τα Δωδεκάνησα, και Τουρκίας. Σ’ αυτήν βασίστηκαν οι παραχωρήσεις του 1947 (μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου πολέμου) προς την ελληνική πλευρά. Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία με αυτή τη συνθήκη, ενώ επακολούθησε η επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα (1948).

 

Στην πρώτη συνθήκη ανάμεσα σε Ιταλία και Τουρκία συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη και ορίζονται με σαφήνεια ποιες βραχονησίδες ανήκαν στην Ιταλία. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Η Τουρκία είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 

1. “Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ” (συνέντευξη με το δημοσιαγραφο που ανήρτησε την τουρκική σημαία) 30/1/2009 

2. www.citypress–gr.blogspot.com 

3. Εφημερίδα «Δημοκρατία», 29/1/2011 “15 χρόνια από την Εθνική ταπείνωση στα Ίμια” (Λ.. Μπλαβερης) 

4. www.strategyreport.gr/, 

5. Αθεατος κοσμος , alter tv 

……………….. 

 

Σημείωση: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ “ΗΡΩΕΣ”: Αξίζει να σημειώσουμε τι απέγιναν οι παρασημοφορημένοι άνδρες της τουρκικής ομάδας “Καρτάκ”. Σε άσκηση στη Μαρμαρίδα το ελικόπτερο που επέβαιναν εξερράγη και φονεύθηκαν όλοι οι άνδρες της “Καρντάκ”, πλην τριών που απουσίαζαν. Ένας απ’ αυτούς ήταν κι ο αδειούχος Τούρκος Ταγματάρχη Ζεκί Σεν. 

 

Ο Ζεκί Σεν, ήταν καταδρομέας, μέλος της γνωστής μονάδος SAT (αντίστοιχη της ΟΥΚ). Τούρκοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι υπήρξε ελληνικό σαμποτάζ, εκδίκησης για τα Ίμια. Αργότερα ο Αρχηγός τους Ζεκί Σεν, αποσπάστηκε μυστικά στην Γεωργία. Δύο μήνες μετά, με διαφορά 3 ημερών, φεύγουν από την ζωή και οι δύο επιζώντες Τούρκοι κομάντος, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. 

 

Μέσα στο ίδιο έτος δηλαδή και οι 12 Τούρκοι κομάντος των Ιμίων, δεν ήταν πλέον στην ζωή εξαιρουμένου τον Αρχηγού τους. Τα ίχνη του Ζεκί Σεν χάθηκαν για ένα διάστημα, ώσπου το 2003 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 6/5/2003, ο Ζεκί Σεν γιόρτασε τα γενέθλια του με την κοπέλα του και φίλους σε κλαμπ της Κων/πόλης (LAILA) στο Ορτάκιοϊ. Την νύχτα των γενεθλίων την πέρασε στο κοντινό ξενοδοχείο “CIRAGAN PALACE”. Το επόμενο μεσημέρι, στις 3.30 μ.μ., ο Ζεκί Σεν δέχθηκε στην πλατεία Ταξίμ επίθεση τριών νεαρών, οι οποίοι τον σκότωσαν με μαχαίρια και διέφυγαν στα στενοσόκακα της Πόλης. 

 

Πηγή: ΑΚΤΙΝΕΣ, το διαβάσαμε στο Αβέρωφ

Τρεις χώρες του ΝΑΤΟ έτοιμες να στείλουν 40.000 στρατιώτες στην Ουκρανία με μοντέλο KFOR – Όλα κρίνονται 3/2

Είναι κοινό μυστικό ότι η Δύση είναι παρούσα στον πόλεμο της Ουκρανίας επιχειρώντας είτε με ειδικές δυνάμεις και εκπαιδευτές, είτε με στρατιώτες που πολεμούν υποτίθεται ως μισθοφόροι.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν υπάρχει μαζική ανάπτυξη δυτικών στρατευμάτων.

 

Αυτό μπορεί να είναι έτοιμο να αλλάξει γράφουν σε ανάλυσή τους οι Financial Times που υποστηρίζουν καταφανώς την ανάπτυξη δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία παρά τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης που συνεπάγεται μία τέτοια ιδέα. 

 

Η επιστροφή του Donald Trump στον Λευκό Οίκο αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για την ιδέα, που πρωτοεμφανίστηκε το 2024 από τον Γάλλο πρόεδρο Emmanuel Macron. Εκείνη την εποχή, αποκλείστηκε ως ανέφικτη και πολύ επικίνδυνη. 

 

Αλλά από τότε, ο στρατός της Ουκρανίας ηττάται διαρκώς και η προοπτική ένταξης στο ΝΑΤΟ έχει υποχωρήσει δραματικά. 

Ο Trump, επιδιώκοντας να αποδεσμεύσει τις ΗΠΑ από τo ζήτημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας, είπε ότι επιθυμεί μια κατάπαυση του πυρός «το συντομότερο δυνατό». 

Και το Κίεβο άφησε να εννοηθεί ότι είναι έτοιμο για συμφωνία, εφόσον οι σύμμαχοί του παρέχουν ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας. 

 

Ως αποτέλεσμα, ξεκίνησαν εκ νέου συνομιλίες σχετικά με το πώς τα δυτικά στρατεύματα, ειδικά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διατήρηση της εκεχειρίας που ο Trump ελπίζει να πετύχει σε συνομιλίες με τη Μόσχα. 

 

Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky δήλωσε ότι εάν η Ευρώπη είναι σοβαρή για την παροχή αποτελεσματικού αποτρεπτικού μηχανισμού, θα χρειαστούν τουλάχιστον 200.000 στρατιώτες.

 

Κρίσιμη συνάντηση στις 3 Φεβρουαρίου 2025 

 

Η πρόταση του Zelensky, σύμφωνα με τους Financial Times, δεν είναι καθόλου ρεαλιστική, αφού πρότεινε αριθμό στρατιωτών πολύ μεγαλύτερο από εκείνο, που συμμετείχε στην απόβαση της Νορμανδίας τον Ιούνιο 1944. 

 

Ουκρανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι μεταξύ 40.000 και 50.000 ξένων στρατιωτών που λειτουργούν ως δύναμη ασφαλείας σε όλη τη γραμμή του μετώπου μήκους 1.000 χιλιομέτρων θα μπορούσαν να είναι εφικτός αριθμός, σύμφωνα με πηγές που συμμετέχουν στις συζητήσεις μεταξύ του Κιέβου και των δυτικών εταίρων του και τις οποίες επικαλείται η βρετανική εφημερίδα. 

 

Την ίδια στιγμή οι συνομιλίες βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων, με τον Βρετανό πρωθυπουργό Keir Starmer και τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Mark Rutte. 

 

Αναμένεται να συζητήσουν το θέμα σε μια καθοριστικής σημασίας «άτυπη συνάντηση» που θα φιλοξενήσει η ΕΕ στις 3 Φεβρουαρίου 2025.

 

Μέχρι στιγμής, μόνο τα κράτη της Βαλτικής υποστηρίζουν την ιδέα, εφόσον πρόκειται για μια ευρύτερη αποστολή με άλλους συμμάχους. 

 

Η Πολωνία έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων και επιμένει ότι δεν πρέπει να είναι τα γειτονικά κράτη του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία που εμπλέκονται με στρατεύματα στο έδαφος της Ουκρανίας. 

 

Ο απερχόμενος καγκελάριος της Γερμανίας Olaf Scholz είναι σθεναρά αντίθετος στην ανάπτυξη γερμανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. 

 

Ο Friedrich Merz, ο ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) που είναι πιθανό να γίνει καγκελάριος μετά τις εκλογές στις 23 Φεβρουαρίου, έχει εκφράσει την υποστήριξή του στην Ουκρανία αλλά δεν προσυπογράφει την ιδέα της ανάπτυξης στρατευμάτων. 

 

Ποιος θα ήταν ο στόχος της ανάπτυξης στρατευμάτων στο έδαφος κατά τη Δύση;

 

Όταν ο Macron παρουσίαζε την ιδέα τον Φεβρουάριο 2024, το αρχικό σχέδιο προέβλεπε πως τα ευρωπαϊκά στρατεύματα θα μπορούσαν να αναλάβουν σημαντικούς ρόλους υποστήριξης - όπως η υπεράσπιση ζωτικής σημασίας υποδομών, η εκπαίδευση των ουκρανικών δυνάμεων, η επισκευή όπλων ή οι περιπολίες στα σύνορα με τη Λευκορωσία. 

 

Αυτό θα επέτρεπε τότε σε περισσότερους από τους 800.000 στρατιώτες της Ουκρανίας να επικεντρωθούν σε επιχειρήσεις πρώτης γραμμής, όπου λιγότεροι από τους μισούς έχουν αναπτυχθεί αυτήν τη στιγμή. Ωστόσο, η επανεκλογή του Trump άλλαξε τη συζήτηση. 

 

Τώρα η εστίαση είναι στο πώς τα ευρωπαϊκά στρατεύματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως ειρηνευτική δύναμη, βοηθώντας παράλληλα στη διατήρηση του στρατού της Ουκρανίας. 

 

Σύμφωνα με τους Financial Times η αποστολή θα είχε τρεις στόχους: να καθησυχάσει την Ουκρανία ότι έχει τη δυτική υποστήριξη, να αποτρέψει τη Ρωσία από το να επιτεθεί ξανά και να δείξουν στις ΗΠΑ ότι η Ευρώπη έχει δεσμευτεί να εγγυηθεί την ασφάλεια της Ουκρανίας.

 

Όπως είπε ο Zelensky στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Davos, εάν η Ευρώπη αποτύχει να ενεργήσει αποφασιστικά, η ήπειρος θα μπορούσε να διολισθήσει στην απαξίωση. 

 

«Δεν είναι καν σαφές», είπε ο Zelensky, ότι οι Ευρωπαίοι θα έχουν ρόλο σε οποιεσδήποτε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. 

 

Για τα ευρωπαϊκά κράτη που δεν διαθέτουν πόρους, η ανάπτυξη στρατευμάτων μπορεί να είναι μια πιο εφικτή εναλλακτική λύση από την επ' αόριστον παροχή στην Ουκρανία στρατιωτικής βοήθειας δισεκατομμυρίων ευρώ. 

 

Τρεις χώρες του ΝΑΤΟ έτοιμες να στείλουν 40.000 στρατιώτες στην Ουκρανία 

 

Η δύναμη θα πρέπει να είναι «αρκετά ισχυρή ώστε να μην είναι ένας εύκολος στόχος που η Ρωσία θα μπορούσε να συντρίψει αμέσως και αρκετά μεγάλη ώστε να μην χρειάζεται άμεση ενίσχυση και να μην θεωρείται ως μια δέσμευση από το ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Camille Grand, πρώην ανώτερος αξιωματούχος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας που τώρα υπηρετεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων. 

 

Μια τέτοια δύναμη θα μπορούσε συνολικά να είναι 40.000 στρατιώτες, εκτιμά ο Grand, και πιθανότατα θα σχηματιζόταν υπό έναν ad-hoc συνασπισμό με επικεφαλής το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Ολλανδία, συν δυνάμεις από τις χώρες της Βαλτικής και τα σκανδιναβικά κράτη. 

 

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ θα περιοριστεί σκόπιμα στο ελάχιστο για να μην υπάρξει μεγάλος κίνδυνος κλιμάκωσης με τη Ρωσία, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα. 

 

Ακόμα κι έτσι, ο Grand προτείνει ότι υπό τη μορφή «Berlin-plus», η ΕΕ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες στρατηγικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ για ειρηνευτικές επιχειρήσεις, όπως στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. 

Επιτρέπει επίσης τη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου. 

 

Μοντέλο KFOR 

 

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, υπάρχει βάση για μία τέτοια στρατιωτική ανάπτυξη, αν και δεν θα ήταν μία παραδοσιακή ειρηνευτική επιχείρηση όπως οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ, οι οποίοι επιτηρούν τις εκεχειρίες, μετρούν οβίδες και άλλες παραβιάσεις, αλλά δεν έχουν άδεια να χρησιμοποιούν θανατηφόρα βία και πρέπει να παραμείνουν ουδέτεροι. 

 

Ωστόσο, δεν θα πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή. Ως εκ τούτου, θα αποτελούσαν μια «δύναμη σταθεροποίησης» ή μια «δύναμη αποτροπής» αντί για μια πλήρως ουδέτερη «ειρηνευτική» δύναμη, γράφει η βρετανική εφημερίδα. 

 

Ένα μοντέλο είναι η Νότια Κορέα, η οποία έχει μια αξιόλογη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, παρόλο που τα στρατεύματα της οικοδέσποινας χώρας συμμετείχαν στις μάχες. 

 

Μια άλλη περίπτωση είναι η KFOR, η υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ «επιχείρηση υποστήριξης της ειρήνης» στο Κοσσυφοπέδιο. 

 

Η KFOR έχει υποστεί πολλές απώλειες από τη σερβική πλευρά από τότε που αναπτύχθηκε το 1999. 

 

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ βρισκόταν σε «πόλεμο» με τη Σερβία.

Παρόμοια λογική θα μπορούσε να έχει και η σταθεροποιητική δύναμη στην Ουκρανία σε περίπτωση που αντιμετωπίσει μια ρωσική επίθεση. Θα συμβεί ποτέ; Ενδεχομένως όχι. 

 

«Η ίδια η ιδέα βασίζεται στην ύπαρξη μιας αξιοπρεπούς ειρηνευτικής διευθέτησης με τη Ρωσία που επιτρέπει στην Ουκρανία να διατηρήσει την κυριαρχία της, να διατηρήσει τον στρατό της και να παραμείνει μια χώρα με την οποία η Δύση είναι πρόθυμη να συνεργαστεί» επισημαίνουν οι Financial Times. 

Η Ρωσία δεν θα συμφωνήσει ποτέ σε μία τέτοια ιδέα.

 

Θα υπάρξει κόστος για τις χώρες που θα στείλουν στρατό στην Ουκρανία 

 

Οι Ευρωπαίοι συχνά λένε ότι ο απώτερος στόχος τους είναι να οικοδομήσουν μια «ισχυρότερη Ουκρανία » η οποία σύμφωνα με έναν δυτικό αξιωματούχο, θα είναι «σε θέση να συνεχίσει να επιβάλει βαρύ κόστος στη Ρωσία, να σταματήσει την προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων και ...να την ενισχύσουμε για όσο διάστημα είναι απαραίτητο από άποψη υλικού, ανθρώπινου δυναμικού και οικονομικών πόρων». 

 

Αλλά η Ευρώπη μπορεί να διστάσει να στείλει στρατεύματα σε έναν «θερμό πόλεμο» από φόβο κλιμάκωσης της σύγκρουσης με τη Ρωσία. 

Ακόμα κι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφασίσουν να στείλουν στρατεύματα, τα Κοινοβούλια και οι ψηφοφόροι τους σίγουρα θα διαφωνήσουν. 

 

Οι ΗΠΑ ενδέχεται επίσης να αρνηθούν να παράσχουν την υλικοτεχνική υποστήριξη που θα χρειαζόταν η επιχείρηση. 

Ωστόσο, οι κίνδυνοι της αποστολής στρατευμάτων μπορεί να είναι μικρότεροι σε σύγκριση με αυτούς της αδράνειας, αναφέρουν οι Financial Times υποστηρίζοντας την ιδέα αποστολής δυτικών στρατευμάτων. 

Επικαλείται τη δήλωση του Starmer κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο: «Δεν πρόκειται μόνο για την κυριαρχία της Ουκρανίας. 

Εάν η Ρωσία νικήσει, αυτό θα μας επηρεάσει όλους για πολύ καιρό».

 

Πώς σχολιάζει η Ρωσία τα πολεμικά σχέδια 

 

Η Ρωσία από την πλευρά της κάνει λόγο για μιλιταριστικά σχέδια που αντανακλούν τη σύγχυση των Βρυξελλών απέναντι στη νέα κυβέρνηση του Donald Trump και τον φόβο της Ευρώπης να είναι ο κύριος χορηγός του Κιέβου. 

 

«Υψηλόβαθμοι γραφειοκράτες της ΕΕ εισάγουν ανεύθυνα στη συνείδηση του κοινού στην Ευρώπη την ιδέα μιας μεγάλης πιθανότητας ένοπλης σύγκρουσης μεγάλης κλίμακας με τη Μόσχα στο πολύ εγγύς μέλλον.

 

Είναι προφανές ότι η μιλιταριστική ρητορική αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τη σύγχυση των Βρυξελλών και των περισσότερων κρατών μελών της ΕΕ απέναντι στη νέα διοίκηση στην Ουάσιγκτον και τον φόβο τους να παραμείνουν ο κύριος χορηγός του καθεστώτος Zelensky», αναφέρει το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σχολιάζοντας αυτά τα σχέδια. 

 

Η Μόσχα υποστηρίζει ότι η ΕΕ επικαλείται τη ρωσική απειλή για να «κολλήσει» την αποσυντιθέμενη ευρωπαϊκή ενότητα, να διατηρήσει την ενδοευρωπαϊκή πειθαρχία, να επεκτείνει τη δικτατορία των μέσων ενημέρωσης και να καταπολεμήσει τις εναλλακτικές απόψεις.

 

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν στους πολίτες την επιταχυνόμενη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, την αύξηση των υπέρογκων δαπανών για στρατιωτικές ανάγκες σε βάρος της επίλυσης πιεστικών ευρωπαϊκών προβλημάτων, τονίζει η ρωσική ηγεσία.

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ Γεωργίου Επιτήδειου: Η πρόθεση των τριών χωρών του ΝΑΤΟ να αποστείλουν «Ειρηνευτικές Δυνάμεις» στην Ουκρανία είναι όχι μόνον εκτός πραγματικότητος, αλλά και επικίνδυνη για ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή. 

 

Κατ’ αρχάς η σύγκριση της παραπάνω Δυνάμεως με την KFOR είναι ατυχής. Η KFOR αναπτύχθηκε στο Κοσσυφοπέδιο κατόπιν αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και η παρουσία της στην περιοχή, κατέστη δυνατή λόγω της σύμφωνης γνώμης και των δύο αντιμαχομένων. Στην προκειμένη περίπτωση η Ρωσία έχει σαφώς αντίθετη άποψη. Συνεπώς, πιθανή ανάπτυξη αυτής της Δυνάμεως στην Ουκρανία, δεν θα έχει νομιμοποίηση, άρα δεν θα προστατεύεται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Επί πλέον, μία από τις αποστολές της KFOR είναι η εξασφάλιση της λειτουργίας του κράτους δικαίου. Η προαναφερθείσα Δύναμη, σε ποιο κράτος θα επιβλέπει την ύπαρξη κράτους δικαίου; Στην Ουκρανία; Στην Ρωσία; Αυτό θα αποτελεί σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά και των δύο κρατών, με ό,τι συνεπάγεται. 

 

Πέραν όμως των νομικών υπάρχουν και τα επιχειρησιακά προβλήματα. 

 

Μία Δύναμη 40.000 Στρατιωτών, προερχομένη μάλιστα από χώρες που δεν είναι ουδέτερες αλλά, υποστηρίζουν την Ουκρανία, ποιά Αποστολή θα έχει; Θα αναπτυχθεί ανάμεσα στους εμπολέμους για να ανακόψει την ρωσική προέλαση σε όλα τα σημεία του μετώπου; Πως θα εκπληρώσει αυτή την Αποστολή; Με την απλή παρουσία της; Τότε, στην καλύτερη περίπτωση, θα αγνοηθεί από τους Ρώσους και θα παραμερισθεί. Θα χρησιμοποιήσει την ισχύ των όπλων της; Τότε είναι δεδομένο ότι θα αποτελέσει εχθρική Δύναμη για την Ρωσία και θα προσβληθεί, διά παντός διαθεσίμου μέσου. Οπότε τίθεται το λογικό ερώτημα. Πως θα αντιδράσει το ΝΑΤΟ; Δεν θα παρέμβει; Εάν όχι, αυτό σημαίνει ότι έχει στείλει 40.000 ως πρόβατα επί σφαγή. Εάν τις υποστηρίξει θα εμπλακεί σε πόλεμο με την Ρωσία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την έναρξη του Γ’ ΠΠ. 

 

Τα ίδια ερωτήματα τίθενται και για την περίπτωση κατά την οποία, όπως διατείνονται κάποιοι άσχετοι με τα στρατιωτικά, η Δύναμη αυτή αναπτυχθεί στα Μετόπισθεν, είτε για να εκπαιδεύσει τους Ουκρανούς, είτε για να παρέξει υποστήριξη Διοικητικής Μέριμνας. Σε μία τέτοια εξέλιξη, διερωτάται κάποιος. Οι Ουκρανοί, με την τρομερή λειψανδρία που αντιμετωπίζουν, θα έχουν στην διάθεσή τους 40.000 εκπαιδευμένους Στρατιώτες και θα τους αναθέσουν βοηθητικές Αποστολές στα Μετόπισθεν; 

 

ε κάθε περίπτωση η ευχή όλων είναι όπως, στις 3 Φεβρουαρίου, πρυτανεύσει η απλή λογική.  

Οι αποκαλύψεις του τον κατέστησαν στόχο!

Του Βασίλη Γαλούπη

 

Ο Βασίλης Κοκοτσάκης καταγγέλλει «προσπάθεια δολοφονίας του χαρακτήρα του με ψεύδη» και προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Είναι τέτοιο το βάρος των αποκαλύψεών του για την υπόθεση των Τεμπών αυτά τα δύο χρόνια που διαρκώς στριμώχνει, ξανά και ξανά, έναν ολόκληρο μηχανισμό. Τώρα ο πόλεμος εναντίον του έχει πια κορυφωθεί. Η μαζικότητα των συγκεντρώσεων μετά τα πρόσφατα ευρήματά του τον φέρνει αντιμέτωπο, ευθέως πια, με το Μαξίμου.
 

Χωρίς τον Κρητικό πραγματογνώμονα οικογενειών των Τεμπών και τα ευρήματά του η διερεύνηση για το πολύνεκρο δυστύχημα θα είχε «σβήσει» από τον πρώτο κιόλας χρόνο. Σήμερα η επικαιρότητα θα είχε άλλα θέματα για να ασχοληθεί και η συσκοτισμένη δίκη όχι μόνο θα είχε αρχίσει, αλλά θα όδευε και προς τη βολική ολοκλήρωσή της, πάνω στο αφήγημα του πρωθυπουργού, με κεντρικό πρόσωπο τον… σταθμάρχη.

 

Ο λόγος που ο Κοκοτσάκης βρίσκεται στο στόχαστρο έχει την εξήγησή του. Διαρκώς εκθέτει τις κωματώδεις ανακριτικές έρευνες, καταρρίπτει τα κρατικά πορίσματα και διαψεύδει τα κυβερνητικά αφηγήματα. Κρατάει το θέμα ψηλά με όσα στοιχειοθετεί κι αυτό ενοχλεί:

 

1. Είναι ο πρώτος που διερεύνησε, ως ειδικός στις πυρκαγιές, το «μανιτάρι» αμέσως μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων. Αρχικά, αμφισβητήθηκε η διαπίστωσή του ότι έγινε χημική έκρηξη, μια και ο ίδιος ο Μητσοτάκης είχε δώσει γραμμή ότι δεν υπήρχε κάτι ύποπτο στην εμπορική αμαξοστοιχία. Σήμερα όλοι αποδέχονται το πόρισμα Κοκοτσάκη.

 

2. Είναι αυτός που στη συνέχεια έκανε συγκεκριμένα λόγο για ύπαρξη παράνομου φορτίου με εκρηκτικές ύλες στην εμπορική αμαξοστοιχία, εντοπίζοντας και το βαγόνι. Συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις και ειρωνείες, αλλά και πάλι δικαιώθηκε.

 

3. Είναι αυτός που κατέρριψε τα παραμύθια περί έκρηξης από «έλαιο σιλικόνης» που ανέφεραν στα «πορίσματά» τους, με αξία χαρτοπετσέτας, τόσο η Πυροσβεστική όσο και το Χημείο του Κράτους.

 

4. Είναι ο πραγματογνώμονας που αποκάλυψε με στοιχεία πως δεν πέθαναν όλοι οι επιβάτες από τη σύγκρουση, όπως ήταν το ψευδοσενάριο των επίσημων Αρχών – Μαξίμου, αλλά ένας σημαντικός αριθμός, ενδεχομένως και οι μισοί, κάηκε ζωντανός από τις εκρηκτικές ύλες. Κι εδώ επιχειρήθηκε να απαξιωθεί ο Κοκοτσάκης, όμως και πάλι αποδεικνύεται πως αυτός έλεγε την αλήθεια.

 

Είναι φανερό πως ο ειδικός πραγματογνώμονας έχει αφιερώσει τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του για να βρει όσα αποκρύπτονται. Κι αν σήμερα μιλούν όλοι για έγκλημα, βασική αιτία είναι τα ευρήματά του, που στην αρχή αντιμετωπίζονται με σκόπιμη καχυποψία εκπορευόμενη από το Μαξίμου, όμως εν τέλει δικαιώνονται από τις εξελίξεις.

 

Η αρχική του πραγματογνωμοσύνη επικαιροποιήθηκε πολλές φορές. Διαρκώς έφτανε σε όλο και μεγαλύτερο βάθος. Συνεργάστηκε ακόμα και με εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού για να βρει όσα αρνήθηκε να πράξει από μόνη της η ελληνική Δικαιοσύνη, όσα εμπόδισαν η Πυροσβεστική, ο ΟΣΕ, το μπάζωμα, εν τέλει το οργανωμένο σύστημα γύρω από το Μαξίμου που πειθάρχησε στα «θέλω» μιας καραμπινάτης και απάνθρωπης συγκάλυψης.

 

Εντόπισε ακόμα και φωτογραφίες με περίεργες φιγούρες αγνώστων να παίζουν ύποπτο ρόλο γύρω από τα τρένα αμέσως μετά την έκρηξη. Βρήκε μέχρι και πεταμένα συντρίμμια τόσο καιρό μετά το δυστύχημα, αλλά και πλαστογραφημένες φωτογραφίες των βαγονιών από τις ίδιες τις Αρχές! Και πολλά ακόμα…

 

Προχθές ο Κοκοτσάκης έκανε μια ανάρτηση στο facebook που ανησυχεί κάθε δημοκρατικό πολίτη: «Η στοχοποίησή μου μπορεί να καταστεί επικίνδυνη και για μένα και για την οικογένειά μου. Υπεύθυνους θεωρώ εκείνους που σχεδιάζουν, εξυφαίνουν και διασπείρουν τέτοιου είδους συκοφαντίες, που δυστυχώς μεταξύ αυτών είναι και πρόσωπα που είναι ταγμένα από το Σύνταγμα να προστατεύουν και όχι να εκθέτουν τους πολίτες».

 

Αποφάσισε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά δημοσιεύματος ενός site (Liberal), παραμονή της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, περί… μονταζιέρας διαλόγων – βίντεο από τον Κοκοτσάκη, όπως και κατά του υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη, που το υιοθέτησε -άκριτα ως είθισται σε όσα αναρτά- αναδημοσιεύοντάς το. Αν και είναι γνωστό πως στις μονταζιέρες απόκρυψης παντός τύπου για τα Τέμπη διακρίνονται σε αυτόν τον τόπο μόνο το Μαξίμου και οι εκλεκτοί του στον ΟΣΕ. Ουδείς άλλος.

 

Είχε προηγηθεί λίγες ώρες νωρίτερα η επίθεση που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μαρινάκης κατά του Κοκοτσάκη για τη συμπληρωματική έκθεσή του: «Πολλές φορές παραπλανάται η κοινή γνώμη, γιατί πραγματογνωμοσύνες του ενός ή του άλλου διαδίκου βαφτίζονται ως πραγματογνωμοσύνες της Δικαιοσύνης. Γι’ αυτό και, σας μιλώ και ως δικηγόρος, καλό είναι να μην κάνουμε “δικαστήρια” ούτε σε ενημερώσεις πολιτικών συντακτών ούτε σε τηλεοράσεις».

 

Ο Μαρινάκης, που επικαλέστηκε τη νομική του ιδιότητα μήπως και προσδώσει βαρύτητα σε όσα μηδενικής αξίας είπε ως επίσημο μεγάφωνο του Μητσοτάκη, ξέχασε να αναφέρει ότι η μοναδική κρατική πραγματογνωμοσύνη μέχρι τώρα για τα Τέμπη είναι το μπακαλόχαρτο της Πυροσβεστικής περί «φωτιάς από το εκνέφωμα του ελαίου ψύξης». Αν τώρα αναμένεται το νέο πόρισμα του ΕΜΠ για τα αίτια της έκρηξης είναι επειδή «υποχρέωσε» τη Δικαιοσύνη η έρευνα του Κοκοτσάκη. Όχι η έρευνα της Δικαιοσύνης, της Πυροσβεστικής, του ΟΣΕ ή η… δίψα της κυβέρνησης για αλήθεια. Ο Κοκοτσάκης δείχνει να ανησυχεί για την ασφάλειά του με όσα προβοκατόρικα γίνονται εναντίον του. Στην πραγματικότητα, όμως, άλλοι είναι που έχουν χάσει τον ύπνο τους από τα ευρήματά του.

 

Το βιογραφικό του Βασίλη Κοκοτσάκη

 

Γεννήθηκε το 1960 στις Καρίνες Ρεθύμνου. Εντάχθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία και επέλεξε να ακολουθήσει τον τομέα της έρευνας. Ως αξιωματικός διετέλεσε επί σειρά ετών προϊστάμενος του Ανακριτικού Τμήματος στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Ηρακλείου Κρήτης.

 

Από το 1998 μέχρι σήμερα είναι πραγματογνώμονας του Ελληνικού Δημοσίου, έχοντας αναλάβει πολύκροτες υποθέσεις, όπως η μεγάλη πυρκαγιά στο πλοίο «Κνωσός» το 2002.

 

Ο ειδικός πραγματογνώμονας σε θέματα πυρκαγιών είναι τεχνικός σύμβουλος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών για το πολύνεκρο δυστύχημα στις 28 Φεβρουαρίου 2023.

 

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»