Σελίδες

1 Δεκεμβρίου 2024

Ναυπάκτου Ἰερόθεος. Μιὰ θεολογία ποὺ διασπᾶ τὸ Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Δόξης τῆς Ἀναστάσεως, εἶναι μιὰ ψευδο-μόρφωση στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.Ἰερόθεος σὲ κήρυγμά του ἀνήμερα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα τοῦ Ἀποστόλου καὶ Πρωτοκλήτου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα στὴν Πάτρα, μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε: 
«Ὅσοι διασποῦν αὐτὴν τὴν ἑνότητα μεταξὺ Σταυροῦ καὶ Ἀναστάσεως, δὲν ἀντιλαμβάνονται οὔτε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, οὔτε τὸ Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε τὸ Μυστήριον τοῦ Μαρτυρίου τῶν χριστιανῶν ποὺ ἀγαποῦν τὸ Μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
 
Ἀκόμη δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ Μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς δόξης τῶν Μυστηρίων ὡς Κάθαρσης, Φωτισμοῦ καὶ Τελείωσης. 
 
Οὔτε φυσικὰ μποροῦν νὰ καταλάβουν τὸν συνδυασμὸ τῆς ....θεολογίας τοῦ Σταυροῦ καὶ θεολογίας τῆς Δόξης. 
 
Ἑπομένως, μιὰ θεολογία ποὺ διασπᾶ τὸ Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Δόξης τῆς Ἀναστάσεως εἶναι μιὰ ψευδο-μόρφωση στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία. 
 
Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται το πὼς μεταμορφώνονται οἱ Ἅγιοι ἐν Χριστῷ, μετατρέποντας τὴν ἰδιοτέλεια σὲ ἀνιδιοτέλεια, τὴν φιλαυτία σὲ κενωτικὴ ἀγάπη, διὰ τῆς μεθέξεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως στὴν προοπτικὴ τῶν ἐσχάτων.»
 

Η απαγόρευση του φόβου

Η νεοταξική, ορθοπολιτική τυραννία φιλοδοξεί να αστυνομεύσει και τα συναισθήματα

 
Γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος
 
Ομοφοβικός, ομοφοβία, τρανσφοβικός, τρανσφοβία, ισλαμοφοβικός, ισλαμοφοβία. Λέξεις που ακούμε συχνά. Με την εξωφρενικά συχνή χρήση τους έχει επιτευχθεί να δημιουργηθούν εξαρτημένα ανακλαστικά στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ∆ύσης. Οι αυτοματοποιημένες αντιδράσεις όσων ακούνε τις λέξεις που λήγουν σε «φοβία» και «φοβικός» είναι ο… φόβος για όλους όσοι είναι φοβικοί, η απόρριψη αλλά και η ανοιχτή εχθρότητα.
 
Οι αρχιτέκτονες της σημερινής νοόσφαιρας έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Απλώς, απαιτήθηκαν δεκαετίες κατά τις οποίες επαναλαμβάνονται οι ίδιες και οι ίδιες λέξεις, με ολοένα αυξανόμενο ιεροεξεταστικό μένος όσων τις προφέρουν σαν κατηγορητήρια και με την απαράλλαχτα αρνητική φόρτισή τους.
 
Όσοι δέχονται αυτά τα… κατηγορητήρια τείνουν να θεωρούνται από χέρι ένοχοι και οι κατήγοροί τους αντιμετωπίζονται ως ηθικά ανώτεροι, στους οποίους οφείλεται μια ταπεινή και άρτια τεκμηριωμένη απολογία! Οι «κατηγορούμενοι» δείχνουν να συμφωνούν με τον βασικό πυρήνα της συζήτησης, ότι δηλαδή απαγορεύεται να έχεις συναισθήματα φόβου για άλλους ανθρώπους και θρησκείες. Και αρχίζουν να λένε ότι «προς Θεού, δεν είμαι ισλαμοφοβικός, αλλά…», «καταδικάζω την τρανσφοβία και…», «με συκοφαντούν ως ομοφοβικό»…
 
Το εντυπωσιακότερο, δε, σ’ αυτήν τη συζήτηση είναι ότι άπαντες την παρακολουθούν θεωρώντας τη φυσιολογική! Κοντολογίς, είναι «φυσιολογικό» να έχουν τεθεί σε απαγόρευση ανθρώπινα συναισθήματα και, μάλιστα, το πιο αρχέγονο: ο φόβος.
 
Οι κοκοβιοί, που έχουν καταπιεί ολόκληρο το «αγκίστρι» της προπαγάνδας και απολογούνται λες κι είναι αυτοί που πυροβόλησαν τον Καραϊσκάκη, δεν έχουν ρωτήσει ούτε μία φορά τον «κατήγορό» τους από πότε απαγορεύτηκε ο φόβος. ∆εν μπήκαν στον κόπο να ζητήσουν εξηγήσεις για την αστυνόμευση του συναισθηματικού κόσμου τους. ∆εν απαίτησαν να τους πουν για ποιον λόγο απαγορεύονται οι συγκεκριμένες φοβίες, και όχι άλλες. Γιατί, άραγε, ουδείς ρωτά για χριστιανοφοβία, ινδουισμοφοβία και βουδιστοφοβία, αλλά ρωτά για ισλαμοφοβία; Γιατί να «απαγορεύεται» να φοβάσαι τους τραβεστί και τους ομοφυλόφιλους, αλλά να επιτρέπεται να φοβάσαι όλους τους άλλους;
 
Αν, πάντως, κάποιος δεν θέλει να ανοίγει κουβέντες με νεοταξικούς ιεροεξεταστές, μπορεί να επιλέξει μια μετρημένη, λογική και επιβαλλόμενη από το αίσθημα του αυτοσεβασμού «απολογία» στις «κατηγορίες» για ομοφοβία, τρανσφοβία και ισλαμοφοβία: Τη σιωπή, συνοδευόμενη από ένα ειρωνικό υπομειδίαμα. Ή, εναλλακτικά, μια φράση σε άπταιστα, λιμανιώτικα «γαλλικά».
 

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ για τον Έρανο της Αγάπης 2024

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ (ὑπ’ ἀριθ. 241/2024)
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ & ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΡΑΝΟΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
 
Ἐν Κυθήροις τῇ 25ῃ Νοεμβρίου 2024 
Ἀριθ. Πρωτ.: 432 
 
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 
(ὑπ’ ἀριθ. 241/2024) 
 
Πρός 
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
 
«Νῦν ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν, ἐν φάτνῃ ἀνακλίνεται, καί σπαργανοῦται ὥσπερ νήπιον· καὶ Μάγοι ἀνατολῶν, βασιλεῖς ἀφίκοντο, τοῦτον ὡς Θεὸν καὶ Βασιλέα, τεχθέντα ἐπὶ τῆς γῆς, βλέψαι καὶ λατρεῦσαι σὺν δώροις πιστῶς». 
(Ἐκ τοῦ Προεορτίου Κανόνος τῶν ἁγίων Προπατόρων)
 
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί, 
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά· 
 
Καλόν μῆνα καί καλή συνέχεια τοῦ ἀγῶνος τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων. 
 
Προσεγγίζομεν, μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό μέσον τῆς ἱερᾶς περιόδου τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων. Οἱ προεόρτιοι ὕμνοι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας μᾶς προετοιμάζουν διά τόν ἑορτασμόν τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, τῆς Μητροπόλεως ὅλων τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν ἑορτῶν. 
 
Ὁ ἱερός ὕμνος, τόν ὁποῖον ἐπροτάξαμε διασαλπίζει τήν μεγάλη ἀλήθεια (τόν ἀποδίδουμε εἰς τήν ἁπλῆν γλῶσσαν): «Τώρα (τό Θεῖο Βρέφος) ἡ ἀπολύτρωσίς μας, ἀνακλίνεται μέσα εἰς τήν φάτνην (τῶν ζώων), καί σπαργανώνεται ὡς νήπιο· καί Μάγοι ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς, βασιλεῖς κατά τήν ἰδιότητα ἔχουν φθάσει, Αὐτόν (τόν Χριστόν) νά ἰδοῦν καί νά λατρεύσουν μέ Πίστι ὡς Θεόν καί Βασιλέα, πού γεννήθηκε στή γῆ, προσφέροντάς Του δῶρα». 
 
Μέ τόν θεσπέσιον αὐτόν ὕμνον ὁ ἱερός Ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας μεταδίδει τό σωτήριο μήνυμα ὅτι ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ἀπολύτρωσίς μας (γεννήθηκε ὡς ταπεινός ἄνθρωπος), ἀνακλίθηκε στή φάτνη καί σπαργανώθηκε σάν νήπιο. Τόν ἐπροσκύνησαν οἱ Μάγοι ἀπό τήν Ἀνατολή, οἱ βασιλεῖς τῶν Περσῶν, μέ τά δῶρα τους. Καί καλεῖται ὁ Χριστώνυμος Λαός νά τόν λατρεύσῃ ὡς Θεόν καί Βασιλέα, προσφέροντας, ὅπως οἱ Μάγοι δῶρα. 
 
Οἱ βασιλεῖς αὐτοί τῶν Περσῶν προσέφεραν συμβολικῶς χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τοῦ 21ου αἰῶνος, καλούμεθα, ὅπως ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος τῆς ἀρχαίας Χριστιανικῆς μας Ἐκκλησίας, πού δέχθηκε τήν νύκτα τῶν Χριστουγέννων θεία ἀποκάλυψι, νά τοῦ προσφέρωμεν μέ ἀληθινή μετάνοια τάς ἁμαρτίας μας. Ἀκόμη, νά προσφέρωμεν εἰς τό Θεῖον Βρέφος τήν λογικήν Θείαν Λατρείαν μας καί τό ἱερόν τρίπτυχον: τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, τήν Χριστιανικήν ἐλπίδα καί τήν Θείαν Ἀγάπην. 
 
Ἀλλά καί τά ὑλικά δῶρα μας ἀναμένει ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος καί Θεός μας, χωρίς νά ἔχει ἀνάγκη ἀπό αὐτά ὁ Ὕψιστος. Τά ὑλικά μας δῶρα, συνοδευόμενα ἀπό τά ἔργα καί τό ἄρωμα τῆς ἔμπρακτης χριστιανικῆς ἀγάπης καί φιλανθρωπίας, τά ἔχουν ἀνάγκη οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μας, οἱ ἀσθενεῖς καί πάσχοντες, οἱ πτωχοί καί πένητες οἱ ἄστεγοι καί ξένοι. 
 
«Ὁ ἐλεῶν πτωχόν, δανείζει Θεῷ», ὁρίζει ὁ Κύριος εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν δευτέραν πρός Κορινθίους ἐπιστολήν του διακηρύσσει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός «δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (Β’ Κορ. 8, 9). Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σημειώνει : «Ὁ Χριστός ἐκένωσε τήν δόξαν Του, διά νά πλουτήσετε σεῖς ὄχι μέ τόν πλοῦτο Του, ἀλλά μέ τήν πτωχείαν Του. Ἄν δέν πιστεύῃς ὅτι ἡ πτωχεία εἶναι αἰτία πλουτισμοῦ, σκέψου τόν Κύριο καί καθόλου δέν θά ἀμφιβάλλης. Διότι, ἄν Ἐκεῖνος δέν ἐγίνετο πτωχός, δέν θά γινόσουν ἐσύ πλούσιος κατά Θεόν. Αὐτό εἶναι τό καταπληκτικό, ὅτι ἡ πτωχεία ἐθησαύρισε πλοῦτον» (Ε.Π.Ε. 19, 454). 
 
Ἕνα φωτεινό καί ἀξιομίμητο πρότυπο φιλανθρώπου καί φιλευσπλάχνου Χριστιανοῦ εἶναι τό παράδειγμα τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου Φιλαρέτου τοῦ ἐλεήμονος. Ἀπό τό ἱερό Συναξάρι του ἀντιγράφουμε τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα: 
«…Ἀναγκάσθηκε πλέον νά χειρωνακτεῖ γιά νά θρέψει τήν οἰκογένειά του καί μιά μέρα, ἐνῶ πήγαινε στό χωράφι του, συνάντησε ἕναν φτωχό χωρικό, ὁ ὁποῖος θρηνοῦσε γιά τό βόδι του πού μόλις εἶχε ψοφήσει. Ξεχνώντας τήν δική του ἀνάγκη καί ὑπακούοντας μόνο στήν συμπόνια του, ἀμέσως τοῦ χάρισε τό ἕνα ἀπό τά δικά του, καί λίγες μέρες ἀργότερα τοῦ χάρισε καί τό ἄλλο, στερούμενος μέ αὐτόν τόν τρόπο, τήν ἰσχνή ἔστω συγκομιδή πού θά μποροῦσε νά τοῦ προσφέρει τό χωράφι του. Πληροφορούμενοι αὐτήν τήν πράξι ἐλεημοσύνης, ἡ σύζυγος τοῦ Φιλαρέτου καί τά παιδιά του ἔκλαψαν πικρά καί τόν κατηγόρησαν ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο τούς καταδίκαζε νά λιμοκτονήσουν. Πλήρης ὅμως ἐλπίδος στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί πιστός στόν λόγο τοῦ Κυρίου: μή μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καί τί πίητε, [...] ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν (Ματθ. 6, 25-33), ὁ γενναῖος μαθητής τοῦ Χριστοῦ τούς παρότρυνε νά κάνουν ὑπομονή καί τούς ὑποσχέθηκε ἕναν θησαυρό πού εἶχε κρυμμένο. 
 
Λίγο μετά, συναντώντας ἕναν στρατιώτη πού εἶχε χάσει τό ἄλογό του, ὁ Φιλάρετος τοῦ χάρισε τό δικό του μέ τήν ἴδια ἀμεριμνησία γιά τίς ἀνάγκες τῆς αὔριον. Ἐξακολούθησε νά μοιράζει τά λίγα ἀγαθά πού τοῦ εἶχαν ἀπομείνει, ὅπως ἔκανε τήν ἐποχή πού ἦταν πλούσιος, κι ἔτσι σύντομα στερήθηκε τήν ἀγελάδα καί τό μοσχάρι της καί χάρισε σ' ἕναν ἀκόμη πιό φτωχό τόν ὄνο του μ’ ἕνα φόρτωμα σιτάρι πού εἶχε δανειστεῖ ἀπό μακριά. Στερήθηκε τά πάντα, ἀκόμη καί τόν ἐπιούσιο. Μιά ἡμέρα ἔλαβε κάποια βοήθεια ἀπό πλούσιους φίλους του. Ἔδωσε σέ κάθε μέλος τῆς οἰκογενείας του τό μερίδιό του καί ἔτρεξε νά μοιράσει τό δικό του στούς φτωχούς, πού ἦταν πολλοί τήν ἐποχή ἐκείνη τῆς ἔνδειας. Καί ἀφοῦ μοίρασε ὅλο τό μέλι ἀπό τούς μελισσῶνες του, ἔδωσε τό ἴδιο τό ἔνδυμα πού φοροῦσε σ’ ἕναν ζητιάνο πού ἦρθε νά τοῦ ζητήσει τροφή». 
 
Ἀδελφοί μου, 
Ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τά ἀνωτέρω, μέ τόν ἴδιο τρόπο ἄς μιμηθοῦμε καί ἄς βιώσωμε τήν θείαν κένωσιν, πού ἐπετεύχθη μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Καί ὅταν ἐνθρονισθῇ μέσα στήν καρδιά μας ἡ θεία ἀγάπη καί ἡ πρός τόν πλησίον θεοδίδακτη ἀγάπη, τότε θά εἴμεθα παντοιοτρόπως εὐεργετικοί καί φιλάδελφοι, ἠθικά καί πνευματικά, πρός τούς συνανθρώπους μας. 
 
Μέ αὐτό τό φρόνημα καί μέ αὐτά τά θεοφιλῆ ἐναύσματα ἄς πορευθοῦμε εἰς τό ὑπόλοιπο ἀγωνιστικό στάδιο τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων (κάθαρσις, φωτισμός καί ἀγαπητική προσέγγισις τῶν συνανθρώπων μας). 
 
Θεάρεστον καί εὐάρεστον εἰς τόν Θεάνθρωπον Κύριον εἶναι νά συμπαρασταθοῦμε στούς ἀδελφούς μας, πού ἔχουν ἀνάγκη ὑλικῆς βοηθείας καί βιοτικῶν ἀγαθῶν, ἐνισχύοντάς τους ἀπό τό περίσευμα ἤ τό ὑστέρημά μας. 
 
Καί αὐτή τή χρονιά ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας, καθώς γνωρίζει τά προβλήματα καί τίς ἀνάγκες πτωχῶν, ἀδύναμων οἰκονομικά καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, θά διενεργήση Ἔρανον Ἀγάπης στίς Ἐνορίες μας τήν ἐρχόμενη ἑβδομάδα (4, 5, 6, 7 καί 8 Δεκεμβρίου 2024). Παρακαλοῦμε νά ἀνταποκριθῆτε τό κατά δύναμιν εἰς τό κάλεσμα αὐτό τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. 
 
Καλή συνέχεια εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καί εὐλογημένα Χριστούγεννα. 
 
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης 
Ὁ Μητροπολίτης †Ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ
 

Κατάθεση προσωπικῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη

από το κανάλι Πάτρια Ράχης
 
Κατάθεση μοναδικῶν προσωπικῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν τοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Τσελεγγίδη ποὺ ἀφοροῦν πέραν τῶν ἄλλων θαυμαστῶν ἐμπειρικῶν βιωμάτων, καὶ τὴν δόξα τῆς Ἑλλάδος! 
 
Αὐτή τὴν δόξα τὴν ἔζησε μαζὶ μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη, καὶ τὴν μοιράζεται μαζί μας.
 
Μὶα ἀποκαλυπτικὴ ὁμιλία ποὺ ἀξίζει νὰ τὴν παρακολουθήσετε μέχρι τέλους.
Δημήτριος Τσελεγγίδης: «Ὁ Θεός Λόγος καί “οἱ λόγοι τῶν ὄντων”»



Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ

Γράφει ο π. Δημητρίου Μπόκου
 
Καθ’ οδόν προς τα Ιεροσόλυμα για το τελευταίο Πάσχα του ο Χριστός, προσεγγίζοντας στην Ιεριχώ, συνάντησε ένα ζητιάνο τυφλό, ο οποίος τον ικέτευσε με μεγάλες κραυγές να τον ελεήσει. Ο Χριστός είπε να τον φέρουν μπροστά του και τον ρώτησε: Τι θέλεις να σου κάνω; Και ο τυφλός απάντησε: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Θέλω το φως μου (Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά).
 
Ο τυφλός της Ιεριχούς είχε ξεκάθαρο αίτημα, γιατί είχε σαφή επίγνωση της κατάστασής του. Γνώριζε καλά την αδυναμία του, ότι είναι τυφλός. Βίωνε τις συνέπειες της τύφλωσης με τρόπο που δεν του άφηνε περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Οι ανθρώπινες προσπάθειες, οι γιατροί, τα φάρμακα, κρίθηκαν όλα ανώφελα. Απογοητευμένος από κάθε ανθρώπινο μέσο, έβλεπε καθαρά τί του έλειπε, αλλά και πού θα το βρει. Η σωματική τύφλωση είχε ανοίξει μια φωτεινή ρωγμή στην ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ότι βοήθεια θα μπορούσε να έχει μόνο από τον Θεό και όχι από τον εαυτό του ή από τους άλλους ανθρώπους. Έριξε λοιπόν την αδυναμία του μπροστά στον Θεό. 
 
Δεν το κατανοούμε όλοι τόσο εύκολα αυτό. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θέματα της ψυχής μας. Εμπιστευόμαστε περισσότερο τις δυνάμεις μας. Θεωρούμε ότι βλέπουμε καλά και γνωρίζουμε να διορθώνουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Έτσι, όταν κάποτε ο Χριστός μίλησε για τυφλούς που όμως βλέπουν και για κάποιους με ανοιχτά μάτια που δεν βλέπουν, οι «φωτισμένοι και σοφοί» Φαρισαίοι του είπαν: Μήπως και εμείς είμαστε τυφλοί; (Ιω. 9, 39-40). Οι αναγνωρισμένοι διδάσκαλοι του λαού; Οι διάδοχοι του Μωυσέως; Και θα πρέπει να γίνουμε δικοί σου μαθητές για να ανοίξουν τα μάτια μας; Αδύνατο να κατανοήσουν την αδυναμία τους. Και να πέσουν ταπεινά στα πόδια του Θεού, ζητώντας από αυτόν φωτισμό και βοήθεια. «Δεν είχαν συναίσθηση πόσο τυφλοὶ ήταν! Η τραγωδία είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε την τύφλωσή μας» (Antony Bloom). 
 
Ο μακάριος Μωυσής ο Αιθίοψ, ο φοβερός λήσταρχος που έγινε μέγας ασκητής, εφάμιλλος των μεγάλων Πατέρων, πολεμήθηκε σφοδρά κάποτε από τον δαίμονα της πορνείας. Νόμισε ότι μπορεί να τον αντιπαλέψει με φοβερή άσκηση, άκρα νηστεία, εγκλεισμό σε κελλί, συνεχή αγρυπνία επί έξι χρόνια και άλλους κόπους, αλλά εις μάτην. Το σώμα του έλειωσε απ’ τις σκληραγωγίες, αρρώστησε κιόλας βαριά για ένα χρόνο, μα αποτέλεσμα μηδέν. 
 
Του λέει τότε ο αββάς Ισίδωρος: «Πάψε λοιπόν, αδελφέ Μωυσή, να πολεμάς τόσο τους δαίμονες. Υπάρχουν όρια και στην άσκηση όταν παλεύεις μαζί τους. Από τη στιγμή αυτή, στο όνομα του Χριστού, παύει κάθε πόλεμος εναντίον σου. Βασανίστηκες όμως τόσο πολύ από το πάθος αυτό, για να μην καυχηθείς ότι το νίκησες εσύ, με τη δική σου δύναμη. Βλέποντας την αδυναμία σου, να μη θαρρείς στην άσκησή σου, αλλά να προστρέχεις πάντα στη βοήθεια του Θεού. Για το καλό σου, για να μην πέφτεις σε υπερηφάνεια» (Ευεργετινός, τ. Β΄, Υπόθ. 26, σ. 304εξ.). 
 
Γνώριζε τί μπορείς και τί είναι πέρα από τις δυνατότητές σου. «Ρίψον ενώπιον του Θεού την αδυναμίαν σου» και θα βρεις ανάπαυση (αββάς Αγάθων, κα΄). 
 
Καλή ευλογημένη εβδομάδα! Καλό μήνα! Καλό Σαρανταήμερο! 
 
ΘΕΙΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ (1-7 ΔΕΚ. 2024) (για τους εντοπίους) 
 
Καθημερινά, 15 Νοε.-24 Δεκ., Ιερὸ Σαρανταλείτουργο, ώρα 6.30-9.00 π. μ. Κατά τις μεγάλες εορτές, ώρα 7.00-9.30 π. μ.
Την Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά, 1-12-2024, των αγίων Ναούμ του προφήτου και Φιλαρέτου του Ελεήμονος, ώρα 7.00-10.00 π. μ. Μικρός Αγιασμός πρωτομηνιάς. 
Την Κυριακή βράδυ, 1 προς 2-12-2024, βραδινή Θεία Λειτουργία (Μικρή Αγρυπνία), επί τη μνήμη του νέου αγίου Πορφυρίου, ώρα 9.30 μ. μ.-12.30 (μετά τα μεσάνυχτα) περίπου. 
Την Τετάρτη, 4-12-2024, της αγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, ώρα 7.00-9.30 π. μ. 
Την Πέμπτη, 5-12-2024, του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, ώρα 7.00-9.30 π. μ.
Την Παρασκευή, 6-12-2024, του αγίου Νικολάου του εν Μύροις, ώρα 7.00-9.30 π. μ. 
Καθημερινά, ώρα 5.15-6.30 μ. μ., Θ΄ Ώρα-Εσπερινός-Μικρό Απόδειπνο-Χαιρετισμοί. 
Καθημερινά, 15 Νοε.-24 Δεκ. (πλην Σαββάτου-Κυριακής), ώρα 5.30 μ. μ., Ιερὰ Εξομολόγηση. Άλλες ώρες με ραντεβού (τηλ. 6980 898 504). 
 
«Αντιύλη». 
Ι. Ν. Αγ. Βασιλείου, Πρέβεζα 
Τηλ. 26820 25861/6980 898 504. 

Πορφυρίτης: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»[1]

Γράφει ὁ Πορφυρίτης 
 
Εἶναι συγκινητικό, ἐνθαρρυντικό καί συνάμα συμβολικό («ὡσεὶ περιστερὰν»[2]) αὐτό πού συμβαίνει στό Περιστέρι. Μέσα σέ μία πολτοποιημένη κοινωνία καί πατρίδα, ὅπου τά πρόσωπα μετασχηματίστηκαν σέ μονάδες καί ὅσον οὔπω σέ ἀριθμούς, καί χάνονται στήν ἄβυσσο τῆς ἀσωτίας· ὅπου ὑπάρχει ὁ φόβος, ὁ τρόμος, ἡ σύγχυση, ἡ βορβορώδης ἁμαρτία καί ἡ σκιά θανάτου· ὅπου τό μόνο ἐνδιαφέρον τῶν «χριστιανῶν», εἶναι ἡ «καλοπέραση» στό ἀπέραντο αὐτό χοιροστάσιο, νά τρῶνε καί νά δαπανοῦν ὧρες ὁλόκληρες στήν εἰκονική πραγματικότητα, λησμονώντας τή Ζωή.
 
Σέ αὐτή λοιπόν τήν κοινωνία, ὑπάρχουν κάποιοι πού ἐπιμένουν νά εἶναι πρόσωπα, κάποιοι πιστοί ὅλων τῶν ἡλικιῶν, πού βγῆκαν στό πεζοδρόμιο νά διαδηλώσουν, ὄχι γιά χρηματικές αὐξήσεις καί διαμαρτυρίες σέ πολιτικούς, παρά μόνο γιά τόν Χριστό! Εἶναι τό μικρό ποίμνιο, πού δέν ὑπέστη παράλυση ἐγκεφάλου ἀπό τήν παράδοσή του στήν παγίδα τῆς τεχνολογίας καί τοῦ κινητοῦ τηλεφώνου. Εἶναι αὐτό πού σκέφτεται, κρίνει καί διακρίνει. Εἶναι αὐτό πού ἀγαπᾶ τήν Παράδοση, τήν Πίστη του καί ξεβολεύτηκε, μή λογαριάζοντας τίς λοιδορίες τῶν μεταπατερικῶν ἀγαπολόγων, τῶν χλιαρῶν χριστιανῶν καί τῶν σαρκοβόρων ΜΜΕ[3].
 
Οἱ πιστοί αὐτοί, ζῶντας συνειδητά στήν Ἐκκλησία, μέ τίς τυχόν ἁμαρτίες καί λάθη τους, θυμίζουν τούς παλαιούς χριστιανούς, πού διαδήλωναν ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν, ἐναντίον τῶν ἀρχιερέων πού ὑπέγραψαν στήν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων. Ἐξῆλθαν ὑπό τύπου λιτανείας, σύμφωνα μέ τά πατερικά πρότυπα, μέ τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό ὡς καύχημα καί μέ ὑμνολογίες, γιά νά διαμαρτυρηθοῦν, συμφώνως μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος, γιά τούς νεωτερισμούς τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου καί ἑνός πατριάρχη, οἱ ὁποῖοι, ἀλλοίμονο, χρειάστηκαν τήν προστασία τῶν ΜΑΤ στήν καρδιά τῆς πατρίδα μας! Ποῦ καταντήσαμε! Τί ἀκριβῶς φοβοῦνται; Μακάρι νά φοβοῦνταν τόν Κύριο. Γρηγόριε, Βαρθολομαῖε, «τί μέ διώκεις; σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν»[4].
 
 
Γι’ αὐτό καί εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη μαζί μέ προσευχή καί μετάνοια, «νά φωνάξη ὁ λαός γιά τήν πίστι του! Στό κάτω - κάτω δέν γίνεται γιά τά χωράφια ὁ ἀγῶνας... Αὐτή τή στιγμή... ἀλλοιώνουν τό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνουν τή δομή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλοιώνουν τό θεόδμητο καί θεοκατασκεύαστο Σύνταγμα τῆς Ἐκκλησίας, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τίς Ἱερές Παραδόσεις. Λοιπόν, αὐτά εἶναι θέματα πίστεως. Γιά τήν πίστι του νά φωνάξη ὁ λαός!»[5], ὑποστηρίζει καί ὁ ὅσιος πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Σήμερα, ἀπ’ ὅτι φαίνεται, αὐτός ὁ ἀγῶνας θά πρέπει νά συνεχιστεῖ ἀπό τόν ἁπλό λαό, διότι εἶναι γενικά παραδεκτό, ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων ζοῦν ἤ μᾶλλον κείτονται (νεκροί) σέ ἕνα «παράλληλο σύμπαν». Πορεύονται στήν χρυσοποίκιλτη ἰδιωτική ὁδό τους καί ὄχι στήν μοναδική Ὁδό (σωτηρίας), στήν ὁποία πορεύονται ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ἑορτάζουν τά ὀνομαστήριά τους, τά γενέθλιά τους, τίς ἐπετείους τους, τήν ἐξουσία τους, τόν ἑαυτό τους, ἀλληλοκολακευόμενοι, ἀλληλοεπαινούμενοι, ἀλληλοτιμούμενοι καί ἀλληλοβραβευόμενοι! Δέν εἶναι στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ποῦ εἶναι ἡ κακοπάθεια; Ποῦ εἶναι οἱ διωγμοί στούς ὁποίους ὑπόκεινται ἔνεκα τοῦ Ἰησοῦ; Ποῦ εἶναι οἱ ἀγῶνες τους ἐναντίον τῶν σύγχρονων μαστίγων τῆς «Νέας Τάξεως»; Ποῦ, ἐναντίον τῶν αἱρέσεων πού λυμαίνονται τήν Ἐκκλησία; Ἑορτάζουν τίς ἐπετείους ποιμαντορίας τους, ἀντί νά κλαῖνε καί νά θρηνοῦν, διότι θά ἀκούσουν τό: «Γνωρίζω τὰ ἔργα σου. Ἂν καὶ ἔχεις ὄνομα ὅτι ζῇς, ὅμως εἶσαι νεκρός... δὲν βρῆκα τὰ καθήκοντά σου ἐκπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. Γι᾿ αὐτὸ σκέψου τί παρέλαβες καὶ ἄκουσες, καὶ ἐφάρμοσε καὶ μετανόησε. Καὶ ἂν δὲν ἀφυπνισθῇς, θὰ ἔλθω σὲ σένα ὡς κλέπτης, καὶ δὲν θὰ καταλάβῃς ποία ὥρα θὰ ἔλθω σὲ σένα.»[6]. Πόσο μᾶς πονᾶ πού, ὅταν βλέπουμε ἐπίσκοπο σφίγγεται ἡ καρδιά μας, ἀντί νά ἀνοίγει καί νά πληρώνεται μέ χαρά...
 
Θά περατώσουμε μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Τὸ κήρυγμα βεβαίως περὶ τοῦ σταυροῦ, γιὰ ὅσους μὲν βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς ἀπωλείας, εἶναι μωρία, ἀλλὰ γιὰ μᾶς, ποὺ βαδίζουμε τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας, εἶναι δύναμι Θεοῦ... Ἐπειδὴ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν σημεῖο καὶ οἱ Ἕλληνες ζητοῦν σοφία, γι᾿ αὐτὸ ἐμεῖς κηρύττουμε Χριστὸν ἐσταυρωμένο (σ.γ.: καί ὄχι «πεθαμένο»[7]), ποὺ γιὰ μὲν τοὺς Ἰουδαίους εἶναι σκάνδαλο [σ.γ.: νά τολμήσουμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι σκάνδαλο(=ἐμπόδιο) καί γιά τούς ἐπισκόπους πού Τόν «ἐκθρόνισαν» γιά νά ἐνθρονισθοῦν οἱ ἴδιοι;], γιὰ δὲ τοὺς Ἕλληνες μωρία. Ἀλλὰ γι᾿ αὐτούς, ποὺ εἶναι καλεσμένοι, Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνες, εἶναι ὄντως Χριστός, Θεοῦ δύναμι καὶ Θεοῦ σοφία.»[8]. Εὐχαριστοῦμε τόν πιστό λαό τοῦ Περιστερίου (καί ὅλους ὅσοι τούς συνδράμουν) γιά τούς εἰρηνικούς πνευματικούς του ἀγῶνες.
_______________
 
Παραπομπές
 
[1] Γαλ. 6, 14
[2] Ματθ. 3, 16
[3] Ἄν καί γιά τό συγκεκριμένο ζήτημα ὑπάρχει «σιωπητήριο» στά μεγάλα ΜΜΕ, γιά εὐνόητους λόγους.
[4] Πράξ. 26, 14
[5] ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, «Σοφές σκέψεις καί θέσεις ἀναφερόμενες στά συλλαλητήρια καί τίς διαδηλώσεις», «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2024.
[6] Ἀποκ. 3, 1-3 (ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ)
[7] «Μαρτυρία Μοναχοῦ Ἰωσήφ γιά τήν ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερό Βῆμα Κελί Ἁγίου Μηνᾶ Βίγλα Ἁγίου Ὄρους-Νοέμβριος 2024, https://www.youtube.com/watch?v=gJo3lT_CFto
 

Η κλήση των πρώτων μαθητών

Ευαγγελική περικοπή για την Μνήμη του αγίου Αποστόλου Ανδρέου, 30/11/2024 Ιωάν. α΄ 35-52  
 
35 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ Ἰωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 36 καὶ ἐμβλέψας τῷ Ἰησοῦ περιπατοῦντι λέγει· Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 37 καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ. 38 στραφεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· 39 Τί ζητεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ραββί· ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον Διδάσκαλε· ποῦ μένεις; 40 λέγει αὐτοῖς· Ἔρχεσθε καὶ ἵδετε. ἦλθαν οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ’ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. 41 Ἦν Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ἰωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ· 42 εὑρίσκει οὗτος πρῶτον τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Χριστός· 43 καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς Ἰωνᾶ· σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος. 44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. 45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. 46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. 48 εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. 49 λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 50 ἀπεκρίθη Ναθαναήλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 51 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψῃ. 52 καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.
 
Απόδοση στη Νέα Ελληνική 
 
35 Την επομένη, έτυχε πάλι να συνομιλεί ο Ιωάννης με δύο από τους μαθητές του. 36 Και σαν είδε τον Ιησού να περιπατεί εκεί, είπε: 
- Να, αυτός είναι ο Αμνός του Θεού. 
37 Τα λόγια του αυτά οι δύο μαθητές του τα άκουσαν. Και επήραν τον Ιησού από πίσω. 38 Μα κάποια στιγμή ο Ιησούς γύρισε πίσω· είδε ότι Τον ακολουθούσαν· και τους είπε: 
39 - Τι θέλετε; Εκείνοι Του είπαν: 
- Ραββί (Διδάσκαλε), πού μένεις; 
40 Τους απάντησε: 
- Ελάτε να ιδείτε. 
Και αυτοί επήγαν λοιπόν. Και είδαν πού έμενε. Και έμειναν εκείνη την ημέρα μαζί Του. Τότε η ώρα ήταν γύρω στις δέκα. 41 Ο ένας από τους δύο αυτούς, που άκουσαν τα λόγια του Ιωάννου και Τον ακολούθησαν, ήταν ο Ανδρέας ο αδελφός του Σίμωνος Πέτρου. 42 Αυτός, λοιπόν, τρέχει πρώτος και ευρίσκει τον αδελφό του τον Σίμωνα και του λέγει: 
- Ευρήκαμε τον Μεσσία (λέξη που σε ελληνική μετάφραση σημαίνει "ο Χριστός"). 43 Και τον επήρε και τον επήγε στον Ιησού. Ο Ιησούς, αφού του έριξε μια ματιά, είπε: 
- Συ είσαι ο Σίμων, ο γιός του Ιωνά. Συ, από εδώ και πέρα θα λέγεσαι Κηφάς (που στα ελληνικά σημαίνει Πέτρος). 
44 Την επομένη κιόλας ο Ιησούς αποφάσισε και ξεκίνησε για τη Γαλιλαία. Ευρίσκει, λοιπόν, εκεί το Φίλιππο. Και του λέγει: 
- Ακολούθησέ με. 
45 Ο Φίλιππος ήταν από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέου και του Πέτρου. 46 Τρέχει ο Φίλιππος και βρίσκει το Ναθαναήλ. Και του λέγει: 
- Αυτόν, για τον οποίο γράφει ο Μωυσής στο Νόμο και οι Προφήτες, Τον ευρήκαμε! Είναι ο Ιησούς, ο Υιός του Ιωσήφ, από τη Ναζαρέτ! 
47 Του είπε τότε ο Ναθαναήλ: 
- Είναι ποτέ δυνατό να βγει από τη Ναζαρέτ καλό; 
Του λέγει ο Φίλιππος: 
- Έλα να δεις. 
48 Είδε ο Ιησούς το Ναθαναήλ να πηγαίνει προς το μέρος Του και είπε γι΄ αυτόν: 
- Να, ένας πραγματικά Ισραηλίτης, στον οποίο δεν υπάρχει δόλος. 
49 Του είπε ο Ναθαναήλ: 
- Από πού με ξέρεις; 
Του αποκρίθηκε ο Ιησούς: 
- Σε είδα, που λίγο πριν σε φωνάξει ο Φίλιππος, καθόσουν κάτω από τη συκιά. 
50 Απάντησε ο Ναθαναήλ και είπε: 
- Ραββί, συ είσαι ο Υιός του Θεού. Συ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ. 
51 Του αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: 
- Μόνο που σου είπα ότι σε είδα κάτω από τη συκιά πιστεύεις σε μένα; Θα δεις πολύ μεγαλύτερα από αυτό. 
52 Και πρόσθεσε: 
- Σου λέγω την αλήθεια, από τώρα και στο εξής θα βλέπετε τον ουρανό να ανοίγει και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν γύρω από τον Υιό του Ανθρώπου.