Ευρωπαϊκός Κανονισμός για την πρόληψη της τρομοκρατίας στο διαδίκτυο: Η Νομοθετική Κερκόπορτα για την φίμωση της ελευθερίας της έκφρασης

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
 

Τον Νοέμβριο του 2021, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Pfizer Albert Bourla, μιλώντας στην Ουάσιγκτον, στο «Atlantic Council» (δεξαμενή σκέψης), αποκάλεσε «εγκληματίες» τους ανθρώπους που διαδίδουν παραπληροφόρηση για το εμβόλιο Covid-19, ζητώντας να επιβληθεί λογοκρισία στην ακατάσχετη «διαδικτυακή παραπληροφόρηση».
 

Ο CEO της Pfizer δήλωσε με απόλυτο κυνισμό συγκεκριμένα τα εξής: 

«Αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκληματίες. Δεν είναι απλώς κακοί άνθρωποι. Είναι εγκληματίες γιατί ευθύνονται στην κυριολεξία για την απώλεια εκατομμυρίων ζωών», αφήνοντας άναυδους όσους πολίτες εναντιώθηκαν στην εμβολιαστική προπαγάνδα και υστερία των φαρμακευτικών εταιρειών1. 

 

Με τον νόμο 5067/2023 (ΦΕΚ/Α/189/20-11-2023) εισάγεται στην εθνική έννομη τάξη η θέσπιση μέτρων εσωτερικού δικαίου με σκοπό αφενός μεν την πλήρη και αποτελεσματική εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΕ) 2021/784 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2021 σχετικά με την πρόληψη της διάδοσης υλικού τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο και, αφετέρου, την αντιμετώπιση της παράνομης χρήσης των υπηρεσιών φιλοξενίας για την διακίνηση ειδήσεων και πληροφοριών ανάλογου περιεχομένου στο διαδίκτυο, προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς. 

 

Με τις ψήφους των βουλευτών τριών κομμάτων, το σχετικό νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής. 

 

Οι θιασώτες του νόμου υποστηρίζουν ότι το διαδίκτυο βρίθει οπτικοακουστικού υλικού, ειδήσεων, μηνυμάτων και πληροφοριών «τρομοκρατικού περιεχομένου» και, ως εκ τούτου, επιβάλλεται η νομοθετική αντιμετώπιση κάθε ύποπτης παραβατικής συμπεριφοράς, που μπορεί να απειλήσει την γαλήνη και ασφάλεια των φιλήσυχων πολιτών και να διαταράξει τον βαθύ ύπνο της μακαριότητάς τους. 

 

Η Ελληνική κυβέρνηση –συνεπικουρούμενη και από τα υπόλοιπα δύο κόμματα που υπερψήφισαν – θεωρεί ότι άσκηση προληπτικού ελέγχου στην διάδοση ειδήσεων τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο αποτελεί πανάκεια για την αντιμετώπιση των αυξημένων τρομοκρατικών κινδύνων, ιδιαίτερα κατά την τρέχουσα γεωπολιτική συγκυρία, που χαρακτηρίζεται από διεθνή αβεβαιότητα, αστάθεια και πολλαπλές προκλήσεις ασφάλειας. 

 

Συνεπώς, η κυβέρνηση αποφάσισε να ενσωματώσει το περιεχόμενο του Ευρωπαϊκού Κανονισμού (2021/784) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο εσωτερικό δίκαιο, προκειμένου –κατά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς– να διασφαλιστεί όχι μόνο η επιτυχής αντιμετώπιση διακίνησης προπαγανδιστικού υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου» στο διαδίκτυο, αλλά και η ομαλή λειτουργία της ψηφιακής ενιαίας αγοράς στο πλαίσιο μίας «ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας». (Σύμφωνα με την οπτική του ανάποδου κόσμου, πρόκειται για κλειστή και δικτατορική κοινωνία). 

 

Μελετώντας κανείς τόσο τις διατάξεις του ευρωπαϊκού κανονισμού όσο και του ψηφισθέντος από την Βουλή νόμου, καταλήγει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο σκοπός του Ευρωπαίου νομοθέτη δεν ήταν η ασφάλεια των πολιτών της Ε.Ε. από πιθανούς τρομοκρατικούς κινδύνους που επωάζονται στο διαδίκτυο, αλλά η θέσπιση μίας fast track διαδικασίας ταχείας αφαίρεσης υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου» από το παγκόσμιο ιστό με τις ελάχιστες νομικές εγγυήσεις και δικλείδες ασφαλείας για την θωράκιση του συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης. 

 

Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία των Βρυξελλών, καλυπτόμενη υπό τον μανδύα της ασφάλειας των πολιτών από πιθανή τρομοκρατική απειλή, στην πραγματικότητα κηρύσσει ένα απηνή διωγμό κατά της ελευθερίας της γνώμης στο διαδικτυακό χώρο, στεγανοποιώντας και εξοβελίζοντας από το διαδίκτυο κάθε επικριτική, ανεπιθύμητη και γενναία φωνή που αμφισβητεί και εναντιώνεται στο εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της Νεοταξίτικης Εξουσίας. 

 

Βασική καινοτομία του νόμου αποτελεί το γεγονός ότι ο Εισαγγελικός Λειτουργός αναγορεύεται σε Εθνική Αρχή (άρθρο 5 και 6 του Ν. 5067/2023) εντοπισμού ύποπτου «τρομοκρατικού υλικού», αναλαμβάνοντας κεντρικό ρόλο στην υλοποίηση της εκπεφρασμένης κρατικής βούλησης που κατατείνει στην φίμωση της ελεύθερης διαδικτυακής φωνής. 

 

Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ευρωπαϊκού κανονισμού, ο Εισαγγελέας αποκτά την κυριαρχική εξουσία ελέγχου και αξιολόγησης κάθε είδησης, πληροφορίας, μηνύματος, κειμένου ή ανάρτησης στο διαδίκτυο, εκδίδοντας εντολή αφαίρεσης του παράνομου υλικού (άρθρο 6 παρ. 1 εδαφ. α΄ του Ν. 5067/2023) που απευθύνεται στον πάροχο υπηρεσιών φιλοξενίας. 

 

Ο τελευταίος (δηλ. η διαδικτυακή πλατφόρμα) υποχρεούται το αργότερο εντός μίας ώρας (!) από την παραλαβή της εντολής αφαίρεσης να συμμορφωθεί με την εισαγγελική διαταγή και να προβεί σε άμεση αφαίρεση ή απενεργοποίηση της πρόσβασης σε τρομοκρατικό περιεχόμενο, υπό την απειλή ποινής φυλάκισης μέχρι τρία έτη και χρηματική ποινή. (Άρθρο 12 παρ. 1 εδαφ. α΄ του Ν. 5067/2023).

 

Με την προσχηματική επίκληση της αντιμετώπισης του διαδικτυακού τρομοκρατικού κινδύνου, εισάγεται με δαιμονική μαεστρία στον πιο πάνω ευρωπαϊκό κανονισμό, μια άκρως πονηρή και ύπουλη διάταξη –εν είδει νομοθετικής κερκόπορτας–, η οποία αφενός μεν αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις όσων με δολιότητα ή προχειρότητα ψήφισαν υπέρ της προσαρμογής των διατάξεων του εσωτερικού δικαίου στις προβλέψεις του ευρωπαϊκού κανονισμού (2021/784) και, αφετέρου, πλήττει καίρια το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, θέτοντας σε σοβαρή διακινδύνευση το αναγνωριζόμενο έννομο αγαθό της ελεύθερης λήψης, μετάδοσης και διακίνησης πληροφοριών, ιδεών και στοχασμών. 

 

Στην τρίτη παράγραφο του πρώτου άρθρου του Ευρωπαϊκού Κανονισμού σχετικά με την πρόληψη της διάδοσης τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο αναφέρονται επί λέξει τα εξής:

«Υλικό που διαδίδεται στο κοινό για εκπαιδευτικούς, δημοσιογραφικούς, καλλιτεχνικούς ή ερευνητικούς σκοπούς ή για την πρόληψη ή την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του υλικού που αντιπροσωπεύει έκφραση επιθετικών ή αμφιλεγόμενων απόψεων κατά τη διάρκεια δημόσιας συζήτησης, δεν θεωρείται τρομοκρατικό περιεχόμενο. Η αξιολόγηση προσδιορίζει τον πραγματικό σκοπό της εν λόγω διάδοσης και κατά πόσον το υλικό διαδίδεται στο κοινό για τους εν λόγω σκοπούς». 

 

Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι και ο εθνικός νομοθέτης αναφέρεται στην υποχρέωση του εισαγγελικού λειτουργού να λαμβάνει υπόψη του την παράγραφο τρία του άρθρου ένα του Ευρωπαϊκού Κανονισμού, κατά την έκδοση εντολών αφαίρεσης του παράνομου υλικού από το διαδίκτυο. (Άρθρο 6, παρ. 1, εδαφ. α΄, υπό στοιχεία αβ). 

 

Από την ως άνω διάταξη προκύπτουν ευχερώς οι ακόλουθες δύο διαπιστώσεις: 

 

Α) Κατ’ αρχήν δεν θεωρείται τρομοκρατικό περιεχόμενο το υλικό που διαδίδεται στο κοινό και συνδέεται αποκλειστικά με σκοπούς εκπαιδευτικούς, δημοσιογραφικούς, καλλιτεχνικούς, ερευνητικούς ή για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. 

 

Β) Κάθε άλλο υλικό που διαδίδεται στο διαδίκτυο και δεν εντάσσεται σε έναν από τους πιο πάνω σκοπούς ενεργοποιεί την προληπτική άσκηση του εισαγγελικού ελέγχου, προκειμένου να αποφευχθεί η διάδοση υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου». 

 

Επομένως, σύμφωνα προς την ως άνω διάταξη του ευρωπαϊκού κανονισμού, κάθε είδηση, ανάρτηση, κείμενο, άρθρο γνώμης ή οπτικοακουστικό υλικό που δεν εμπίπτει σε μία από τις παραπάνω περιοριστικά αναφερόμενες κατηγορίες, (εκπαιδευτικοί κ.λπ. σκοποί), προσκρούει στην ελεγκτική αρμοδιότητα του εισαγγελέα, ως ύποπτο για περαιτέρω αξιολόγηση και διερεύνηση. 

 

Συνεπώς, η δημοσίευση και διάδοση περιεχομένου για αλλότριους σκοπούς, το οποίο αφορά, είτε την ορθόδοξη πίστη, και στρέφεται κατά του σατανοκίνητου οικουμενισμού, είτε την ακραία ψηφιοποίηση της καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών, και τους καλεί να απορρίψουν την νέα ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων και τον προσωπικό αριθμό, ή τέλος, την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα ενός μελλοντικού εμβολίου σε μια επόμενη «ξαφνική» πανδημία, θα υπόκειται στην αξιολογική κρίση του κ. Εισαγγελέως και θα στιγματίζεται ως μη νόμιμο και ανεπιθύμητο, λόγω του ότι εκφεύγει «των ορίων του νόμου». 

 

Όμως ο νεοταξίτικος εφιάλτης των βρεφοποιημένων πολιτών, συνεχίζεται στο αμέσως παρακάτω εδάφιο (άρθρο 1 παρ. 3 εδαφ. β΄) στο οποίο ορίζονται τα εξής:

«Η αξιολόγηση προσδιορίζει τον πραγματικό σκοπό της εν λόγω διάδοσης και κατά πόσον το υλικό διαδίδεται στο κοινό για τους εν λόγω σκοπούς». 

 

Δηλαδή εδώ έχουμε το εξής αδιανόητο φαινόμενο: 

Ακόμη και όταν ο πολίτης συμμορφώνεται με τις διατάξεις του άρτι ψηφισθέντος νόμου, προβαίνοντας σε μια καθ’ όλα νόμιμη δημοσίευση ή ανάρτηση μιας είδησης ή πληροφορίας με αντικειμενικό σκοπό την ενημέρωση των πολιτών για συγκεκριμένο θέμα εκπαιδευτικού, καλλιτεχνικού ή ερευνητικού ενδιαφέροντος, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, ο μόνος αρμόδιος να κρίνει και να αξιολογήσει τον πραγματικό σκοπό της (συμβατής με τον νόμο) διάδοσης είναι ο εισαγγελέας! 

 

Ο τελευταίος αποκτά υπερεξουσίες, αφού έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί το κίνητρο του πολίτη που προβαίνει στην διάδοση του νομίμου υλικού και, κάνοντας «δίκη προθέσεων», έχει την εκ του νόμου δυνατότητα να αξιώνει την αφαίρεση της ανεπιθύμητης (για τον ίδιο) ανάρτησης από την διαδικτυακή πλατφόρμα. 

 

Δηλαδή, ο Ευρωπαίος νομοθέτης θεσπίζει για πρώτη φορά την υποχρεωτική αξιολόγηση από την Εισαγγελική Αρχή κάθε είδησης, πληροφορίας, γνώμης ή άποψης που αφορά εκπαιδευτικούς, δημοσιογραφικούς, καλλιτεχνικούς ή ερευνητικούς σκοπούς, κουρελιάζοντας την συνταγματική αξία της ελεύθερης έκφρασης. 

 

Ο Εισαγγελέας, ασκώντας την κυριαρχική του εξουσία και αρμοδιότητα, νομιμοποιείται να εκδίδει εντολή αφαιρέσεως (δηλαδή διαγραφής του υλικού) από το διαδίκτυο, κάθε φορά που θα κρίνει ότι το δημοσιευμένο περιεχόμενο, παρότι είναι τυπικά συμβατό με τις διατάξεις του νόμου, εντούτοις δεν υπηρετεί τον σκοπό της ενημέρωσης της κοινής γνώμης, αλλά αποβλέπει στον εκφοβισμό της. 

 

Η εκάστοτε Κυβέρνηση, κάνοντας τυφλή υπακοή στα νεοταξίτικα κελεύσματα της αντίχριστης υπερεθνικής ελίτ, θα προπαγανδίζει ενώπιον των ραγιαδοποιημένων Ελλήνων πολιτών το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημά της, είτε αυτό αφορά την κλιματική αλλαγή, είτε τον ακραίο και πείσμονα ψηφιακό μετασχηματισμό της κοινωνίας, ή τέλος την πράσινη ανάπτυξη. 

 

Επομένως, η δημοσίευση στο διαδίκτυο κάθε είδησης ή πληροφορίας που συντελεί στην προώθηση της εναρμονισμένης στο παγκόσμιο αφήγημα κυβερνητικής πολιτικής θα καλωσορίζεται και θα εκθειάζεται, ενώ την ίδια στιγμή θα εξυμνείται η πολυφωνία και ο πλουραλισμός των ΜΜΕ που πραγματώνουν το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης στο πλαίσιο μίας ανοικτής και δημοκρατικής κοινωνίας.

 

Αντιθέτως, η δημοσίευση στο διαδίκτυο άποψης, πληροφορίας ή άρθρου γνώμης που θα επικρίνει και τεκμηριωμένα θα αμφισβητεί ή θα απορρίπτει το παγκοσμιοποιημένο αφήγημα της Νέας Εποχής, θα χαρακτηρίζεται συλλήβδην από την αρμόδια Εισαγγελική Αρχή ως απόπειρα διακίνησης υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου», το οποίο επιχειρεί να εκφοβίσει ή να ριζοσπαστικοποιήσει την ελληνική κοινωνία, με αποτέλεσμα να εκδίδεται εντολή αφαιρέσεώς του, προκειμένου να προστατευθεί η ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία! 

 

Ποιος ακόμη δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της υποκρισίας; Το «μότο» της Ν.Τ.Π. θα μπορούσε να συνοψιστεί στην εξής φράση:

«Όποιος συμφωνεί μαζί μας είναι δημοκράτης που νοιάζεται για το καλό της ελεύθερης ανοιχτής κοινωνίας, όποιος διαφωνεί, είναι ακροδεξιός, συνωμοσιολόγος, ψεκασμένος, άξιος κάθε περιφρόνησης»! 

 

Η υπερψήφιση του νόμου δεν προκαλεί καμία έκπληξη, δεδομένου ότι η κυβερνώσα παράταξη -συνεπικουρούμενη κατά περίπτωση- και από άλλα κόμματα της Ελληνικής Βουλής, από τότε που έλαβε την πρώτη εντολή διακυβέρνησης της χώρας (2019) μέχρι και σήμερα, μοχθεί νυχθημερόν να επιτύχει την συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών των Ελλήνων πολιτών. 

 

Πολίτες, κόμματα και φορείς που υπερθεματίζουν για την ενσωμάτωση του ευρωπαϊκού κανονισμού στην εθνική έννομη τάξη, οφείλουν να διερωτηθούν το εξής απλό: 

 

Όταν ο Π.Ο.Υ. κηρύξει την επόμενη πανδημία, επιβάλλοντας σε ολόκληρη την υφήλιο τα εγκληματικά, απάνθρωπα, αντισυνταγματικά lockdown και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, κάθε είδηση, πληροφορία, γνώμη ή άποψη που θα επιχειρηματολογεί για την εργαστηριακή προέλευση του επόμενου «θανατηφόρου» ιού, θα μπορεί να φιλοξενείται στις διαδικτυακές πλατφόρμες, όταν οι πάροχοι υπηρεσιών φιλοξενίας θα αντιμετωπίζουν την απειλή της επιβολής εξοντωτικών ποινικών και διοικητικών κυρώσεων για την διάδοση υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου»; 

 

Κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, στις κοινωνίες του δυτικού κόσμου, ένα ποσοστό 70-90% των πολιτών εμβολιάστηκε έστω και μία φορά με τα πειραματικά και εν δυνάμει υγειοβλαπτικά-θανατηφόρα φαρμακευτικά παρασκευάσματα. 

 

Όσοι άνθρωποι κατόρθωσαν να παραμείνουν ανεμβολίαστοι οφείλουν εν πολλοίς την επιλογή τους στην ευεργετική επίδραση του διαδικτύου, το οποίο παρείχε σε ικανοποιητικό βαθμό ελεύθερη, αντικειμενική, εναλλακτική, πολυφωνική ενημέρωση και γνώση, με αποτέλεσμα, όσοι πολίτες ήταν κριτικά σκεπτόμενοι, να διαμορφώσουν πλήρη και ολοκληρωμένη άποψη, εν σχέσει προς την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των εμβολίων και την αναγκαιότητα του εμβολιασμού τους. 

 

Την ίδια στιγμή, η μαζική συμμόρφωση και υποταγή των πολιτών στο παγκόσμιο κυρίαρχο αφήγημα της υγειονομικής κρίσης οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καθηλωτική δύναμη της τηλεοπτικής χειραγώγησης από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. 

 

Κατά την διάρκεια της πανδημίας, η ελεύθερη και η κατά το δυνατόν απρόσκοπτη διάδοση διαδικτυακών πληροφοριών και ειδήσεων υπήρξε ο καταλυτικός παράγοντας που οδήγησε τους αφυπνισμένους πολίτες να τηρήσουν στάση αντιεμβολιαστική, αμφισβητώντας το υγειονομικό αφήγημα της κρατικής εξουσίας. 

 

Το ελεύθερο φρόνημα των ανεμβολίαστων πολιτών δεν πέρασε απαρατήρητο από τους δαιμονοκίνητους νεοταξίτες που επεδίωκαν –και εξακολουθούν να επιδιώκουν– διακαώς τον πλήρη και ολοκληρωτικό εμβολιασμό της ανθρωπότητας. 

 

Το διαδίκτυο αποτελεί τον τελευταίο προμαχώνα της ελεύθερης σκέψης, έκφρασης και διακίνησης ιδεών, προτάσεων, απόψεων και συνέβαλε αποφασιστικά στην αναχαίτιση της εμβολιαστικής μανίας των «ακαταδίωκτων» ειδικών. 

 

Κατά την άποψη της Εισαγγελικής Αρχής, η δημοσίευση στο διαδίκτυο ειδήσεων, πληροφοριών ή απόψεων που εξέρχονται του προκαθορισμένου νομοθετικού πλαισίου, θα εκλαμβάνεται ως ανεπίτρεπτη διάδοση υλικού «τρομοκρατικού περιεχομένου», αφού θα θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα συμμόρφωσης των ρομποτοποιημένων πολιτών στους τρεις κυρίαρχους πυλώνες της Νέας Τάξης Πραγμάτων: 

 

Στην αυταρχική Κρατική Εξουσία

Στην Θεοποιημένη Επιστήμη και 

Στα Κυρίαρχα ΜΜΕ που έχουν το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα καθορισμού της Αλήθειας. 

 

Όμως, στο γλωσσάρι του ανάποδου κόσμου της Νέας Εποχής, «τρομοκρατικό περιεχόμενο» είναι το αφυπνιστικό περιεχόμενο και, κατ’ αναλογία, η θέσπιση του ευρωπαϊκού κανονισμού δεν υπηρετεί την ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών, αλλά την προστασία της νεοταξίτικης ελίτ από την αφυπνιστική δράση ευάριθμων πολιτών που αρνούνται να καταθέσουν τα όπλα και να παραδοθούν, έχοντας λάβει την προσωπική απόφαση να φθάσουν μέχρι το τέλος. 

 

Επομένως, ο ευρωπαϊκός κανονισμός δεν προστατεύει τους πολίτες από τους τρομοκράτες, οι οποίοι διακινούν ύποπτο υλικό στο διαδίκτυο, αλλά τα τρομοκρατημένα μέλη της Νεοταξίτικης Ελίτ από την πιθανότητα αφύπνισης των υπνωτισμένων πολιτών, που μόλις συμβεί, θα προκαλέσει την άμεση κατάρρευση της εύθραστης εξουσίας της, αφού η δύναμή της στηρίζεται αποκλειστικά στην διασπορά του φόβου. 

 

Ο πολίτης όμως που πιστεύει στον Άγιο Τριαδικό Θεό και ταυτόχρονα είναι αφυπνισμένος, έχει εκβάλει τον φόβο από την ψυχή του, μένοντας ανεπηρέαστος από κάθε δαιμονικό περίπαιγμα της Πονηρής Εξουσίας.

 

Ως εκ τούτου, ο Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου καταρτίστηκε στα νομοπαρασκευαστικά εργαστήρια της υπερεθνικής ελίτ, όχι με γνώμονα την προστασία των Ευρωπαίων πολιτών από την πιθανή δράση τρομοκρατικών ομάδων (αυτές πάντοτε θα ελίσσονται εφευρίσκοντας νέους τρόπους για να παρακάμπτουν την ευρωπαϊκή νομοθεσία), αλλά για να συγκαλύψει την πραγματική πρόθεση του ευρωπαϊκού ιερατείου, που δεν είναι άλλη, από την ισοπέδωση της ελευθερίας της έκφρασης στο διαδικτυακό χώρο. 

 

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ψηφίζοντας τον Κανονισμό (2021/784) σχετικά με την πρόληψη διάδοσης τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο, προσπαθεί ουσιαστικά να επιφέρει σε ολόκληρη την επιφάνεια της Ε.Ε. συντριπτικό πλήγμα στο συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, διατύπωσης γνώμης και διακίνησης ιδεών, με σκοπό τον εξοστρακισμό από τις διαδικτυακές πλατφόρμες κάθε Ελεύθερης, Ανυπότακτης και Αληθινής φωνής, που είναι έτοιμη να αντισταθεί στο επόμενο σκοτεινό και ολέθριο αφήγημα της αντίχριστης Νεοταξίτικης Ελίτ. 

 

Όσοι πολίτες εξακολουθούν αφελώς να πιστεύουν ότι η εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού στοχεύει πραγματικά στην απομάκρυνση από το διαδίκτυο υλικού τρομοκρατικού περιεχομένου, πλανώνται πλάνη οικτράν, εθελοτυφλώντας ενώπιον της εφιαλτικής πραγματικότητας, που έχει κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της, από την περίοδο της πρόσφατης υγειονομικής κρίσης:

 

Στο όνομα της ασφάλειας (υγειονομικής, διαδικτυακής, ψηφιακής κ.ο.κ.) θα αποδυναμώνεται προοδευτικά το σύστημα προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

 

Ήδη στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. συζητείται η πρόταση επτά χωρών (μεταξύ των οποίων βρίσκονται η Ελλάδα και η Κύπρος) για την ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας, με σκοπό την νομιμοποίηση της παρακολούθησης δημοσιογράφων για λόγους εθνικής ασφάλειας. 

 

Υπό το πρίσμα όμως αυτό, αναιρείται όλο το πλέγμα προστασίας της ελεύθερης δημοσιογραφίας από κάθε είδους κρατικό παρεμβατισμό, καθώς κάθε αυταρχική κυβέρνηση θα επικαλείται απλώς υποτιθέμενη απειλή της εθνικής ασφάλειας για να δικαιολογήσει την καταστολή της ελευθερίας του τύπου, η κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του οποίου, αποτελεί θεμελιώδη όρο για την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος2. 

 

Στο σημείο αυτό αξίζει να υπογραμμίσουμε μια αλήθεια που αποσιωπάται συστηματικά: 

Η Ελλάδα κατά την παρούσα περίοδο διακυβέρνησης, έχει κατρακυλήσει στην εκατοστή όγδοη θέση (επί συνόλου 180 χωρών) στον δείκτη της ελευθερίας του τύπου, δηλαδή στην τελευταία θέση της Ευρώπης και κάτω από πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου3. 

 

Ας σταματήσουμε, επομένως, να κρυβόμαστε πίσω από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις και τις ωραιοποιημένες εκφράσεις, αντικρίζοντας κατάματα την σκληρή πραγματικότητα:

Στην υλοποίηση και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού υποκρύπτεται η εωσφορική επιδίωξη της άρχουσας πολιτικοοικονομικής ελίτ να υπαγάγει το διαδίκτυο στον απόλυτο έλεγχό της, ώστε ο παγκόσμιος ιστός απαλλαγμένος πλέον από κάθε αντίθετη και ενοχλητική φωνή να συντονιστεί με τα κυρίαρχα ΜΜΕ, προωθώντας από κοινού την ίδια αδυσώπητη, απάνθρωπη και καταστρεπτική ατζέντα των Νεοταξιτών. 

 

Για τον γράφοντα δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι η εφαρμογή σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση του Κανονισμού, με τον γελοίο και συνάμα αποπροσανατολιστικό τίτλο «πρόληψη της διάδοσης τρομοκρατικού περιεχομένου στο διαδίκτυο», ενταφιάζει με τον πιο ύπουλο και παραπλανητικό τρόπο μια από τις θεμελιωδέστερες ατομικές ελευθερίες, εκείνη της ελευθερίας έκφρασης και γνώμης, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα από τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του δυτικού νομικού πολιτισμού. 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στις 10-12-2023 στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» με τον τίτλο «Τρομοκρατία στο Διαδίκτυο», σελ. 58.

 

Παραπομπές 

1 https://www.e-farmako.gr%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF

2 https://www.documentonews.gr/article/eod-exi-kyverniseis-tis-ee-kai-o-mitsotakis-proothoyn-nomo-poy-apeilei-tin-eleytheria-toy-typoy/ 

3 https://www.news247.gr/magazine/eleftheria-tipou-ston-pato-tis-evropis-i-ellada-oi-logoi-tou-katapontismou/

ΠΗΓΗ: kvathiotis.substack.com

Ὁ πλέον ἀπεχθὴς ἐμπαιγμὸς τοῦ Χριστοῦ γίνεται σήμερα….

Ἦταν στρατιῶτες. Φρουροὶ καὶ πο­λε­μιστὲς μισθοφόροι τῆς κοσμοκράτειρας τότε Ρώμης. Ἀ­γροῖκοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖ­στον. Τὸν παράξενο προφήτη, ποὺ ἔλεγε ὅτι εἶναι βασιλιὰς καὶ Τὸν δίκασαν οἱ ἀρχιερεῖς, Τὸν ἔβλεπαν μὲ περιφρόνηση. Κι ὅταν ὁ Πιλάτος τοὺς Τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ Τὸν σταυρώσουν, θεώρησαν ὅτι ἦταν εὐκαιρία γιὰ νὰ διασκεδάσουν μαζί Του. 

 

Συγκεντρώθηκε ὅλη ἡ διμοιρία, ἡ «σπεῖρα», ὅπως ἀνομαζόταν τότε. Τοῦ ἔβγαλαν τὰ ἐνδύματα, Τὸν ἔντυσαν μὲ ψεύτικη – δῆθεν βασιλική – πορφύρα, Τοῦ φόρεσαν ἀγκάθινο στεφάνι ἀντὶ διαδήματος καὶ Τοῦ ἔδωσαν καλάμι γιὰ σκήπτρο.
 

Ἔπειτα γονάτισαν μπροστά Του καὶ Τὸν ἐνέπαιζαν λέγοντας: «χαῖρε, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων»! Στὴ συνέχεια Τὸν ἔφτυσαν. Κατόπιν πῆραν τὸ καλάμι καὶ Τὸν χτυποῦσαν στὸ κεφάλι. Ὅταν χόρτασαν νὰ Τὸν ἐμπαίζουν, ἀφαίρεσαν τὰ ψευδοβασιλικὰ ἐνδύματα καὶ Τὸν ἔντυσαν μὲ τὰ δικά του. Ἡ ὥρα τῆς διασκεδάσεώς τους εἶχε τελειώσει… 

 

Στὴ διάρκεια τῶν περίπου δύο χιλιάδων ἐτῶν ποὺ πέρασαν ἀπὸ τότε, ὁ Κύριος ἀμέτρητες φορὲς περιέπεσε σὲ σπεῖρες ἐμπαικτῶν, οἱ ὁποῖες ξέβρασαν ἐπάνω Του κάθε εἴδους εἰρωνεία, ὕβρι καὶ γελοιότητα. Ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης Τὸν ὀνόμαζε μαραγκό, διάφοροι φιλόσοφοι Τὸν ὑποτιμοῦσαν ὡς ἀγράμματο. Τὸν περασμένο αἰώνα στὴν ἀθεϊστικὴ Σοβιετία ἐμπνεύσθηκαν κάθε εἴ­δους εἰρωνεία, χλευασμὸ καὶ ψεῦδος, προκειμένου νὰ Τὸν μειώσουν, νὰ Τὸν εὐτελίσουν καὶ νὰ Τὸν καταστήσουν ἀντιπαθὴ στὸν λαό. Στὰ πρῶτα χρόνια τῶν διωγμῶν οἱ λυσσαλέοι ἐμπαῖκτες Τὸν ζωγράφιζαν σταυρωμένο μὲ κεφάλι ὄνου! 

 

Στοὺς καιρούς μας ἀρκετοὶ λογοτέχνες, ἠθοποιοὶ καὶ ἄλλοι καλλιτέχνες ἐπινόησαν ἀναρίθμητους τρόπους ἐμπαιγμοῦ τοῦ προσώπου του καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ γελοιογράφοι ὅλων σχεδὸν τῶν ἐφημερίδων καὶ μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης εὐκαίρως ἀκαίρως γελοιοποιοῦν τὸ πρόσωπό του, ἰδιαιτέρως κατὰ τὶς περιόδους τῶν μεγάλων ἑορτῶν. 

 

Πρὸ μηνῶν ἠθοποιοὶ ὑποδύθηκαν τὸν Ἴδιο, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἀπο­στόλους του σὲ μιὰ καρικατούρα δῆθεν ζωντανῆς ἀναπαραστάσεως τῶν μορφῶν τους γιὰ κάποιο περιοδικό… Καὶ τέτοια ἀναρίθμητα. 

 

Ὅμως… 

 

Ὁ πλέον ἀπεχθὴς ἐμπαιγμὸς τοῦ Χριστοῦ γίνεται σήμερα ἀπὸ πολιτικοὺς ἡγέτες τοῦ τόπου. 

 

Αὐτοί, ἰδιαίτερα τὰ τελευταῖα χρόνια, ψηφίζουν στὴ Βουλὴ τοὺς πιὸ ἄθλιους νόμους, ἀντίθετους μὲ τὴ θεία Διδασκα­λία τοῦ Χριστοῦ, περιφρονοῦν τὸ Εὐ­αγγέλιό του, ἐμπαίζουν τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς Ἐπισκόπους, ἀλλάζουν αἰώνια προστάγματα, περιφρονοῦν τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. 

 

Ἂν ὑπολογίσει κανεὶς ὅλα ὅσα νομοθέτησαν τὶς τελευταῖες δεκαετίες, μάλιστα ἀπὸ τὴ μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, θὰ χάσει κυριολεκτικὰ τὸ μυαλό του. Ἀνοσιουργήματα: Νομιμοποίησαν τὸ πλέον ἀπαίσιο ἔγκλημα· τὶς ἐκτρώσεις. Τὸν γάμο τὸν ἔκαναν κόσκινο: αὐ­τόματο διαζύγιο, συναινετικὸ διαζύγιο, σύμφωνο συμβίωσης καὶ πρόσφατα τὸ ἀνοσιούργημα τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλόφιλων. 

Φρικτά! Ἔτσι δὲν εἶναι; 

 

Ὑπάρχει ὅμως κάτι ἀκόμη φριχτότερο. Αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ἀδίστακτοι καὶ ἀμετανόητοι, μετὰ τὰ ἄθλια νομοθετήματά τους, σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτε, ἐμφανίζον­ται στοὺς ἱεροὺς ναοὺς ἀγέρωχοι καὶ ἐπιφανεῖς, μάλιστα σὲ προεκλογικὲς περιόδους. 

 

Τὸ πρῶτο, τὰ ἀντίθετα νομοθετήματά τους, εἶναι ἀσέβεια, ὕβρις, ἀμοραλισμός. Τὸ δεύτερο εἶναι ἐμπαιγμός! Εἶναι ἐπανάληψη τῆς κατάμαυρης σκηνῆς τοῦ Πραιτωρίου. 

 

Καὶ ἀναρωτιέται κανείς· συνείδηση δὲν ἔχουν; Ἡ, ἔστω ὑποτονική, συνείδησή τους δὲν τοὺς ἐλέγχει; Εἶναι δυνατὸν αὐτὴ νὰ ἔχει τόσο πολὺ πωρωθεῖ; Ἂν δὲν σέβονται τοὺς θείους νόμους, εἶναι δυνατὸν νὰ οἰκοδομήσουν σωστὸ κράτος; 

 

Κι ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι ἁπλὰ θεωρητικὰ ἐρωτήματα φαίνεται ἀπὸ τὴν κατά­σταση, στὴν ὁποία ἔχει ὁδηγηθεῖ ἡ κοινω­νία μας: ραγδαία αὔξηση τῆς ἐγκληματι­κό­τητας, ἔκρηξη τῆς νεανικῆς βίας καὶ παραβατικότητας, διάλυση τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, σαρωτικὴ ἐξάπλωση τῶν σεξουαλικῶν ἐγκλημάτων. 

 

Ὑπάρχει καὶ μία ἀκόμη ἐπίσης θλιβερὴ παράμετρος αὐτῆς τῆς ἐκτροπῆς. Εἶναι ἡ συχνὰ ἀναγκαστική – ἀλλὰ ὄχι πάντα ἀναγκαστική – συναναστροφὴ ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, μὲ ἐμπαῖκτες πολιτικούς. Καὶ ἀποτελεῖ πρόκληση, ὅταν αὐτὴ ἡ συναναστροφὴ ξεπερνᾶ τὰ ἀνεκτὰ ὅρια καὶ ἐκτρέπεται σὲ ἀνεπίτρεπτες διαχύσεις. Καὶ ἀποτελεῖ πρόκληση, διότι οἱ χαλαρὲς καὶ συχνὰ εὔθυμες διαχύσεις ὁδηγοῦν σὲ ἔμμεση συμμετοχὴ στὸν ἐμπαιγμό. 

 

Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀκούγεται ἰδιαίτερα αὐστηρὸ καὶ ἐλεγκτικὸ τὸ ἐρώτημα τοῦ προφήτη Ἰοὺ πρὸς τὸν βασιλιὰ Ἰωσαφάτ: «βασιλεῦ Ἰωσαφάτ, εἰ ἁμαρτωλῷ σὺ βοηθεῖς ἢ μισουμένῳ ὑπὸ Κυρίου φιλιάζεις;» (Β΄ Παραλ. ιθ΄ 2)· εἶναι πρέπον, βασιλιὰ Ἰωσαφάτ, νὰ συμμαχεῖς μὲ παραβάτες τοῦ νόμου ἢ νὰ εἶσαι φίλος ἐκείνου ὁ ὁποῖος ἔχει γίνει ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ; Γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀπεχθὴ φιλία «ἐγένετο ἐπὶ σὲ ὀργὴ παρὰ Κυρίου». 

 

Δυόμισι καὶ πλέον χιλιάδες χρόνια ἀργότερα ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἰοὺ φαν­τάζει ἐπίκαιρος ὅσο ποτέ: 

Μὴ φιλιάζεις «μισουμένῳ ὑπὸ Κυρίου». Εἶναι πτώση! Θὰ ἐπέλθει ὀργή! 

Κι ἂν κάποιοι δὲν καταλαβαίνουν τί κάνουν; 

Ἀνεξίκακε Κύριε, «ἄφες αὐτοῖς…» 

 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

πηγή

Ο κύκλος του Θορίου στα πυρηνικά της Ινδίας

Γράφει ο ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ  

 

Όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις σήμερα στο πεδίο της τεχνολογίας ενέργειας, το “Τέταρτο Ενεργειακό Παράδειγμα της ανθρωπότητας” διαφαίνεται πως θα είναι πυρηνικό, εξυπηρετώντας τόσο εμπορικούς, όσο και αμυντικούς σκοπούς. Η τάση της τεχνολογίας ενέργειας σήμερα αποτυπώνει την γλαφυρή δήλωση του ίδιου του Σαουδάραβα Σεΐχη Ahmed Zaki Yamani στην πετρελαϊκή κρίση του 1973 ότι «η ανθρωπότητα θα ξεπεράσει το πετρέλαιο πολύ πριν αυτό εξαντληθεί, όπως οι πρωτόγονοι ξεπέρασαν την λίθινη εποχή προτού εξαντληθούν οι πέτρες».  

 

Στην παρούσα φάση υφίστανται έξι κύρια σχέδια Πυρηνικών Αντιδραστήρων Γενεάς 4 (IV) με ορίζοντα εμπορικής εφαρμογής μεταξύ 2030-2040, τα οποία διαχωρίζονται στις κάτωθι γενικές κατηγορίες με πληθώρα παραλλαγών και κάποιες επικαλύψεις:

 

Το πυρηνικό πρόγραμμα της Ινδίας βασίζεται στην κατηγορία αντιδραστήρων Πολύ Υψηλών Θερμοκρασιών, με χρήση Θορίου ως “γόνιμου” υλικού. Η εξέλιξη του πυρηνικού προγράμματος της Ινδίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον διότι αντανακλά σε κάθε βήμα του και το γεωπολιτικό υπόβαθρο της εποχής. Ο πατέρας του ινδικού πυρηνικού προγράμματος ήταν ο Hommi Jehangir Bhabha, ιδρυτής της Ινδικής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας κι εμπνευστής του κύκλου Θορίου το 1954.

 

Ο κύκλος Θορίου ήταν υπό έρευνα και στις ΗΠΑ, καθώς το Εργαστήριο Oak Ridge πειραματιζόταν την ίδια εποχή στο υλικό ως πιο αποδοτικό για εμπορικές εφαρμογές. Ωστόσο, λόγω του Ψυχρού Πολέμου, επιλέχθηκε ο κλασικός κύκλος εμπλουτισμού Ουρανίου-235 για συμπαραγωγή πυρηνικών όπλων.

 

Ο πυρηνικός κύκλος του Θορίου είναι αρκετά περίπλοκος και πραγματοποιείται σε τρία στάδια: Χρήση Ουρανίου-235 για την παραγωγή Πλουτωνίου-239 ως παραπροϊόντος, χρήση Μικτών Οξειδίων (Mixed Oxides | MOX) για την αναπαραγωγή (breeding) Πλουτωνίου-239 που συνιστά πηγή ακτινοβολίας για την μεταστοιχείωση του “γόνιμου” Θορίου-232 σε Ουράνιο-233. Υπάρχουν τεχνικές προκλήσεις με σημαντικότερη αυτήν την παραγωγής Ουρανίου-232 ως ιδιαίτερα ραδιενεργού αποβλήτου (εκπομπή ακτινοβολίας-γ) που χρήζει ειδικής διαχείρισης. 

 

Ο κύκλος του Θορίου και γεωπολιτικό υπόβαθρο 

 

Το πυρηνικό πρόγραμμα της Ινδίας αναπτύχθηκε από το 1946 για να αντιμετωπίσει δύο προκλήσεις, την σπανιότητα εγχώριων αποθεμάτων Ουρανίου και τον ανταγωνισμό που διέβλεπε με την Κίνα και με το μελλοντικό κράτος του Πακιστάν (η βρετανική κυριαρχία τερματίστηκε επίσημα στην περιοχή το 1947, με τον σχηματισμό του Πακιστάν και της Ινδίας, ενώ το 1971 αποσχίστηκε από το Πακιστάν το σημερινό Μπανγκλαντές). 

 

Περαιτέρω, η ήττα της Ινδίας από την Κίνα το 1962 για την περιοχή των Ιμαλάιων ήταν καταλυτική, ώστε να υπάρξει τεράστια εσωτερική πίεση για ανάπτυξη ινδικού πυρηνικού οπλοστασίου. Η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ και το Νότιο Σουδάν δεν έχουν υπογράψει την Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων του 1968 (με ισχύ από τις 05/03/1970), ενώ η Βόρεια Κορέα αποσύρθηκε το 2003. Καθώς η Ινδία χρησιμοποίησε πυρηνικό υλικό και τεχνολογία για το πυρηνικό της οπλοστάσιο, ενώ επίσημα δηλωνόταν πως προορίζεται για εμπορικούς σκοπούς, αποκλείστηκε από τις αγορές Ουρανίου και υλικών αντιδραστήρων για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, γεγονός που την καθήλωσε σε μια περιορισμένη χρήση των αντιδραστήρων της.

 

Η Ινδία σήμερα χρησιμοποιεί μόνον 23 αντιδραστήρες που καλύπτουν μόλις το 1,5% της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειάς της σε σύνολο 430 GW εγκατεστημένης ισχύος. Η Ινδία αντιμετωπίστηκε πολύ διαφορετικά από το Πακιστάν – που τότε συνεργαζόταν στενά με τις ΗΠΑ – διότι είχε αναπτύξει σχέσεις με την τότε Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν το άνοιγμα προς την Κίνα ως παράγοντα διάσπασης της σοβιετικής συμμαχίας. 

 

Ωστόσο, σήμερα αυτή η κίνηση έχει εξελιχθεί για τις ΗΠΑ στην μεγαλύτερη σύγχρονη πρόκληση εξωτερικής εξάρτησης για την προμήθεια Σπάνιων Γαιών, παρόλο που οι προθέσεις της Κίνας ήταν ήδη γνωστές δια στόματος Deng Xiaoping, ο οποίος δήλωνε «ό,τι έγινε το πετρέλαιο το 1973 για την Μέση Ανατολή, θα γίνουν οι Σπάνιες Γαίες για την Κίνα». 

 

Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η μοναδική διέξοδος της Ινδίας ήταν η επιτάχυνση της ωρίμανσης της τεχνολογίας του Θορίου. Ωστόσο, μετά τις 11/9/2001, τόσο λόγω της διάρρηξης των σχέσεων των ΗΠΑ με τους πρώην συμμάχους τους, όσο και με την κατίσχυση της Κίνας στον διεθνή εφοδιασμό Σπάνιων Γαιών, η πολιτική των ΗΠΑ άλλαξε διαμετρικά. Το 2008 οι ΗΠΑ προχώρησαν στην πυρηνική συμφωνία για την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή και την επανεισδοχή της στις αγορές πυρηνικού υλικού, ενώ το 2023, ΗΠΑ και Ινδία προχώρησαν σε κοινή δήλωση για την εκπλήρωση των όρων της συμφωνίας του 2008.

 

Θόριο και Σπάνιες Γαίες 

 

Το Θόριο υφίσταται σε μεγάλη φυσική αφθονία, με διαπιστωμένα αποθέματα κοντά στους 6,5 εκ. τόνους – συγκρίσιμη ποσότητα με τους έξι εκατομμύρια τόνους φυσικού Ουρανίου-238 – ωστόσο με πολύ υψηλότερες δυνατότητες παραγωγής ενέργειας. Η Ινδία εκτιμάται πως διαθέτει 850 χιλιάδες διαπιστωμένους τόνους μέσα σε μήτρες Μοναζίτη (φωσφορικό ορυκτό) κι αρκετά επιφανειακά στο ανατολικό της μέρος (π.χ. Kerala, Odisha). 

 

Εντός της 10άδας είναι η Βραζιλία, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ, η Αίγυπτος και η Τουρκία με εύρος 300-600κ τόνων η κάθε μια. Επιπλέον, το Θόριο συνιστά σημαντικό παραπροϊόν της εξόρυξης Σπάνιων Γαιών. Καθώς το Θόριο έχει πολύ περιορισμένες βιομηχανικές εφαρμογές (π.χ. πυρίμαχα κεραμικά υλικά, μεταλλουργία, οπτικοί φακοί), κατά βάση θεωρείται απόβλητο με υψηλό κόστος διαχείρισης. 

 

Ωστόσο, η ωρίμανση του ινδικού πυρηνικού σχεδίου θα σηματοδοτούσε μια δομική αλλαγή στην ζήτησή του Θορίου που με την σειρά της θα αύξανε κατακόρυφα την κερδοφορία των εξορυκτικών δραστηριοτήτων ακόμη και με υψηλότερα περιβαλλοντικά όρια, όντας το εφαλτήριο για την μείωση της κυριαρχίας Κίνας στην εξόρυξη και στον εξευγενισμό των Σπάνιων Γαιών. Τα παραπάνω απασχολούν την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Πράξη περί Κρίσιμων Ορυκτών Πόρων (Critical Raw Materials Act | CRMA, 16/03/2023), καθώς αν η Κίνα εφάρμοζε την περιβαλλοντική νομοθεσία της ΕΕ, η τιμή των Σπάνιων Γαιών θα έπρεπε να είναι 3-3,5 φορές υψηλότερη. 

 

Ένα μέρος της μείωσης της εξωτερικής εξάρτησης μπορεί να έλθει κατά 20-25% από τον ανακυκλωμένο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, ωστόσο το υπόλοιπο αναπόφευκτα θα χρειαστεί την λειτουργία νέων ορυχείων. Δυστυχώς, για ένα τόσο νευραλγικό ζήτημα όπως η δημόσια διαβούλευση της CRMA, δεν καταγράφηκε καμία εισήγηση από αρμόδιους ελληνικούς φορείς σε αντίθεση με φορείς χωρών εντός κι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (πχ Βέλγιο 19%, Γερμανία 14%, Ισπανία 12%, Σουηδία 8%, Γαλλία 7%).

 

πηγή

Χριστιανισμός και Ευρώπη

Άρθρο γνώμης του Αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή*

Υποψηφίου Ευρωβουλευτού με τη ΝΙΚΗ
 

Τα τελευταία χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχεί (καλύτερα επιβάλλεται), μία ατζέντα αντινατιβισμού, αποχριστιανοποίησης, ουσιαστικής υποδούλωσης των λαών και φίμωσης κάθε αντίθετης άποψης προς μια ιδιάζουσα και επιβαλλόμενη «πολιτική ορθότητα». 

 

Εκατομμύρια μουσουλμάνοι εισβάλουν στο έδαφος της Ευρώπης, ο κόσμος βουλιάζει στα χρέη, επιβάλλονται λιτότητες και «υποχρεωτικότητες» και η Ευρώπη προπαγανδίζει υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και της ανοχής στη διαφορετικότητα. Πολυπολιτισμικότητα είναι μία νοσηρή και αφύσικη κατάσταση. Κανένα έθνος δε γεννιέται πολυπολιτισμικό. Όμως όταν μετατρέπεται σε τέτοιο, οδηγείται σε εθνική, πολιτική, κοινωνική, ηθική αλλά και οικονομική παρακμή και εν τέλει καταστροφή. Το μεγάλο πείραμα εδώ και 30 περίπου χρόνια στην Αμερική απέτυχε και γεύονται τώρα τους πικρούς καρπούς του. 

 

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς λειτουργούν μηχανισμοί προπαγάνδας, δρουν λομπίστες και διαμορφωτές άποψης που προάγουν την πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα. Κυβερνήσεις παραδομένες στη διεθνή ελίτ, εταιρείες κολοσσοί, μεγάλοι τραπεζικοί οίκοι, διεθνείς οργανισμοί, ελεγχόμενα και διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης και εφημερίδες, ενώνουν δυνάμεις σε μια διεθνή προσπάθεια, για την επιβολή του διαίρει και βασίλευε. Κάθε αντίθετη άποψη, καταδικάζεται και εξοβελίζεται ως ρατσιστική, ακραία, φασιστική και λαϊκίστικη. 

 

Στη φαρέτρα τους διαθέτουν πολλά βέλη για τη δήθεν προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι νομοθετούν σχετικά και λένε όχι στην ισλαμοφοβία, όχι στην ομοφοβία, όχι στον αντισημιτισμό, και σε άλλες εφευρημένες «…φοβίες» για διάφορα θέματα ακόμη και για ανώμαλα, αφύσικα, μη κανονικά, τα οποία πρέπει δήθεν να «προστατατευθούν» και έτσι προπαγανδίζονται ως διαφορετικά, φυσικά, κανονικά, άξια προστασίας και οι λαοί εξαναγκάζονται να τα ασπαστούν. Από την ανοχή, προχωρήσαμε σταδιακά στην αποδοχή και τώρα στην επιβολή με το ζόρι καταστάσεων ξένων προς την παράδοση, τον πολιτισμό και το κοινό αίσθημα ζωής των Ευρωπαίων και των Ελλήνων.

 

Σιγά-σιγά όλη αυτή η προσπάθεια δρα σε βάρος του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και των θεμελίων των κοινωνιών μας. Ο άκρατος εγωιστικός δικαιωματισμός ροκανίζει τα θεμέλια της Ευρώπης και της Πατρίδας μας, που πολύ απλά είναι: το Ελληνικό πνεύμα, τη Ρωμαϊκή αίσθηση δικαίου και το Χριστιανικό μήνυμα.

 

Ναι στη προστασία κάθε ανθρώπου με ιδιαιτερότητα, όχι όμως στην υποκρισία κάποιων ελίτ που «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο». Όταν όμως πρόκειται για σφαγές χριστιανών από ισλαμιστές, για επιθέσεις εξτρεμιστών του ISIS και της Μπόκο Χαράμ, για εξισλαμοποίηση και γκετοποίηση ολόκληρων Ευρωπαϊκών πόλεων και τέλος για λαθραία εισβολή ορδών μουσουλμάνων μεταξύ των οποίων και ισλαμιστών μέσω των μεταναστευτικών ροών, τότε σωπαίνουν. Τότε στρουθοκαμηλίζουν. Τότε αναλαμβάνει η «αστυνομία σκέψης» και επιβάλλεται μία «ομερτά», που εξαναγκάζει στην άμβλυνση των θρησκευτικών, πολιτισμικών και εθνικών διαφορών, στην πτώση του επιπέδου του διοικούμενου λαού (όχι του έθνους), στην εξαθλίωση, στους μισθούς πείνας, στα επιδόματα, στην ανοχή στην εγκληματικότητα, στα στρεβλά πρότυπα για τα παιδιά μας, στη σήψη και στον εξανδραποδισμό, προσπαθώντας τελικά να νιώσει το έθνος ότι είναι μειονότητα στην ίδια του τη χώρα, ανήμπορο να αντιδράσει. 

 

Ο εξαναγκασμός άλλωστε είναι η ειδοποιός διαφορά. Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, ανέκαθεν έρχονταν σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες, με σεβασμό και πνεύμα κατανόησης. Δεν ανέχθηκαν όμως, ούτε πρόκειται να ανεχθούν την διαστρέβλωση των Ιερών και των Οσίων τους, και την «κλοπή» της Πατρίδας, του Έθνους. 

 

Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που χρειάζεται να στηθούν αναχώματα, κατ’ αρχήν πνευματικά και ακολούθως ψυχικά στα άτομα και τις κοινωνίες. Χρειάζεται αναβάπτιση και επαναχριστιανισμός της Ευρώπης. Χρειάζεται ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών για εισαγωγή του όρου χριστιανοφοβία στα επίσημα κείμενα του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και της Επιτροπής, ώστε να θεσπιστούν μέτρα κατά των διωγμών και εκτοπίσεων των χριστιανών σε μουσουλμανικές χώρες, ιδίως σε όμορες ή και συνδεδεμένες με την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και για την προστασία στο εσωτερικό της Ευρώπης, της Χριστιανικής πίστεως και της Ορθόδοξης ομολογίας.

Γιώργο Μπαρτζώκα, για την κακοδαιμονία του Ολυμπιακού φταίνε οι βλασφημίες σου – Αν δεν ακούς το Sportime, άκου τους οπαδούς που το λένε ανοιχτά πλέον.

Ατελείωτοι οι τραυματισμοί στον Ολυμπιακό - Το ομολογούν οι οπαδοί: Με τις βλασφημίες του Μπαρτζώκα, τίποτα δεν μπορεί να πάει καλά στην ομάδα

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης 

 

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας σε μια περσινή συνέντευξη του είχε πει ότι: «το να βλασφημώ, ουσιαστικά σε εμένα κάνει κακό», δικαιολογώντας για άλλη μια φορά την ειδεχθή συνήθειά του. Έκανε μεγάλο λάθος. Η βλασφημία δεν κάνει κακό μόνο στον βλάσφημο, αλλά έλκει γενικότερα το κακό σε οποιοδήποτε αντικείμενο εμπλέκεται εκείνος. Από όπου αποσύρεται η ευλογία του Θεού, εκεί ξεκινούν προβλήματα, εμπόδια, ως και συμφορές. Όχι γιατί το θέλει ο Θεός, αλλά γιατί το αποζητά ο βλάσφημος άνθρωπος. 

 

Δυστυχώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας παραμένει αθεόφοβος και με τις βλασφημίες που συνεχίζει να εκτοξεύει, εκφράζει ένα ωμό μίσος για τον Θεό. Και αυτό το μίσος γίνεται κακοδαιμονία για ολόκληρη την ομάδα. Και πλέον αυτή την αλήθεια δεν την εκφράζει μόνο το Sportime (που άλλωστε τα λέει χρόνια), αλλά την ανταλλάσσουν ανοιχτά μεταξύ τους και χιλιάδες οπαδοί του μπασκετικού Ολυμπιακού. 

 

Ο τραυματισμός – σοκ του Μουσταφά Φαλ που υπέστη κάταγμα κόπωσης στο 4ο μετατάρσιο του αριστερού του ποδιού και θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για το υπόλοιπο της σεζόν, ξεσήκωσε θύελλα σχολίων στα social media. Αυτός ο τραυματισμός ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της «γκαντεμιάς» που όλοι βλέπουν να κυριαρχεί φέτος. Εκατοντάδες σχόλια κάνουν λόγο για μια απίστευτη κακοτυχία, και την συνδέουν άμεσα με το αισχρό συνήθειο του Μπαρτζώκα. 

 

«Όταν βλασφημάς συνέχεια, μην περιμένεις να έρθει ευλογία στη δουλειά σου. Όλα θα πηγαίνουν κατά διαόλου», έγραψε ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού σε ομάδα του Facebook. «Αυτά παθαίνεις όταν βρίζεις τα θεία από το πρωί ως το βράδυ», έγραψε ένας άλλος.«Μπαρτζώκα, άσε την Παναγία ήσυχη, πολλά αρνητικά μαζεύεις», έγραψε άλλος. Δεκάδες τέτοια σχόλια. Πολύς κόσμος έχει αρχίσει να δυσανασχετεί. 

 

Από την αρχή της φετινής σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει μετατραπεί σε ένα μόνιμο ιατρικό ανακοινωθέν. Ακατάπαυστοι τραυματισμοί παικτών. Ένας αποθεραπεύεται και δύο τραυματίζονται στη θέση του. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους τραυματισμούς Μιλουτίνοφ, ΜακΚίσικ, Ουίλιαμς – Γκος, Σίκμα, Μπραζντέικις, Πίτερς, Πετρούσεφ και τώρα ο σοβαρός τραυματισμός του Μουσταφά Φαλ που θα μείνει εκτός για 6 με 8 μήνες. Η ομάδα αναγκαστικά θα πορευτεί με «αλχημείες» από δω και πέρα. 

 

Αν είσαι άθεος ή αγνωστικιστής, αποδίδεις αυτή την κακοδαιμονία στην «τύχη». Αν είσαι χριστιανός (δηλαδή ανήκεις στο 85% του λαού), βλέπεις ολοφάνερη την αιτία των όσων συμβαίνουν στον μπασκετικό Ολυμπιακό. Ένας βλάσφημος δεν μπορεί να βάλει καλή «ρίζα» στο όποιο εγχείρημα του. Γίνεται «κακορίζικος» σε ό,τι κάνει και δυστυχώς παίρνει κι άλλους στον «λαιμό» του. 

 

Ένας βλάσφημος, όσο ικανός επαγγελματίας και αν είναι, δεν έχει φροντίσει να γίνει πρώτα απ’ όλα άνθρωπος. Γιατί εκείνος που δεν σέβεται τα Θεία, δεν σέβεται ούτε τα ανθρώπινα. Γιατί τις ευεργεσίες του Θεού τις ξεπληρώνει με μια χυδαία επίθεση εναντίον του Ευεργέτη. Ακόμα χειρότερα, ο βλάσφημος απαρνείται το ίδιο το βάπτισμά του. Γιατί στη βάπτιση του, έδωσε ομολογία ότι συντάσσεται με τον Θεό. Και τώρα τον απαρνείται, βρίζοντας τον χυδαία. Τι καλό μπορεί να στεριώσει πάνω σε αυτό; Απολύτως τίποτα. 

 

Να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Η βλασφημία ισοδυναμεί με κατάρα που επιστρέφει στους ανθρώπους που την εκστομίζουν, αλλά και σε εκείνους που τη δέχονται αδιαμαρτύρητα. Αυτή δεν είναι κάποια προσωπική μας άποψη, αλλά η θέση της Eκκλησίας. 

 

Και μην πει κανείς α-χρίστιανος την ανοησία ότι αυτές είναι «οπισθοδρομικές» απόψεις, γιατί τα διάφορα «γούρια» των προπονητών με… ανάποδα σακάκια, σκουφάκια, νομίσματα, μενταγιόν, γυρισμένες πλάτες και «τυχερά» παπούτσια, μια χαρά τα καλοδέχεται και τα προωθεί το αθλητικό στάτους. Ας αφήσουμε τις υποκρισίες λοιπόν και ας πιάσουμε την ουσία. 

 

«Κοουτσάρει» την κοινωνία στη βλασφημία 

 

Ο Μπαρτζώκας μεταξύ σοβαρού και αστείου είχε ζητήσει… ευχέλαιο για να σταματήσουν τα προβλήματα τραυματισμών. Αμ δε θα σου κάνει τίποτα το ευχέλαιο κύριε Μπαρτζώκα μου, αν δεν βάλεις πρώτα χαλινάρι στη γλώσσα. Και 1000 ευχέλαια να κάνεις, αν βλασφημείς τον Τριαδικό Θεό που τα ευλογεί, τον εαυτό σου κοροϊδεύεις. 

 

Είναι καιρός ο Μπαρτζώκας να σταματήσει τη χαλαρή «πλακίτσα» για τα πνευματικά πράγματα, και να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν γίνεται να αναλαμβάνεις ευθύνες μόνο για τα αγωνιστικά και να μην αναλαμβάνεις ευθύνες για τη «χολή» που μεταφέρεις εντός του παρκέ. Στον υγιή αθλητισμό δεν ξεχωρίζει ο επαγγελματίας από τον άνθρωπο. Πρέπει να είσαι άξιος και στα δύο. Οι παίκτες ελέγχονται αυστηρά για τη λεκτική συμπεριφορά τους στο γήπεδο. Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για τους προπονητές. 

 

Δεν γίνεται να σε σεβαστεί ο κόσμος, όταν εσύ πρώτα απ’ όλους είσαι ασεβής προς τον Θεό και τους ανθρώπους που τον πιστεύουν. Η κακοδαιμονία του Ολυμπιακού δεν προκύπτει από το πουθενά. Απορρέει από το βλάσφημο στόμα του Μπαρτζώκα. Μεταφέρει στην ομάδα όλη την ενέργεια του μίσους που (δυστυχώς δεν) κλείνει μέσα του. Δεν κάνει κακό μόνο στον εαυτό του, όπως νομίζει. Κάνει κακό και στους παίκτες του. Και αδικεί κατάφορα το τεράστιο ταλέντο του στην προπονητική. 

 

Και δυστυχώς αυτό το κακό επεκτείνεται και πολύ πιο πέρα από τα όρια του μπασκετικού Ολυμπιακού. Οι δημόσιες βλασφημίες του Μπαρτζώκα κάνουν ζημιά σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και νέους που τον ακούν στην τηλεόραση να αισχρολογεί ασύστολα. Μαθαίνουν από το παράδειγμα του Μπαρτζώκα ότι η βλασφημία είναι μια «κουλ» συνήθεια που επιβάλλεται στον αθλητισμό. Εκπαιδεύονται στην ασέβεια και την ιεροσυλία. Εκπαιδεύονται στην ιδέα ότι τα θεία είναι «καραμέλα» για το κάθε χυδαίο στόμα. 

 

Ως προπονητής ο Μπαρτζώκας κοουτσάρει ένα μόνο ρόστερ, αλλά ως άνθρωπος «προπονεί» στο μίσος εναντίον του Θεού, ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι τεράστιο το κρίμα του. Με ειλικρινή αγάπη τον καλούμε να μετανοήσει και να κόψει αυτή την άθλια συνήθεια. Να εξομολογηθεί την αμαρτία του σε έναν πνευματικό και μετά όλα θα στρώσουν και σε αγωνιστικό και σε προσωπικό επίπεδο. Και αν δεν θέλει, ας κρατήσει αυτό το συνήθειο για την προσωπική του ζωή και ας μάθει να βάζει χαλινάρι στο στόμα του, όποτε βρίσκεται μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα. 

 

Και στην τελική αν δεν πιστεύει στον Θεό, γιατί βρίζει με τόση επιμονή κάτι το «ανύπαρκτο»; Από την άλλη, αν τον πιστεύει, τότε με ποια λογική τον βλασφημά; 

 

Οι φίλαθλοι του το λένε χωρίς περιστροφές πλέον: «πάρ’το αλλιώς». Ας σεβαστεί επιτέλους την πίστη των φιλάθλων του Ολυμπιακού που ευλαβούνται τα θεία, αλλά και όλων των Ελλήνων ορθοδόξων. Ο κόσμος του Ολυμπιακού τον εκτιμά απεριόριστα ως προπονητή, καιρός να τον εκτιμήσει και ως άνθρωπο.

 

πηγή

Πεζικό και πιο “ανθεκτικές” επίλεκτες εφεδρείες – ενισχύσεως (μέσα από την εμπειρία ενός μαχητή της Ουκρανίας)

Αναδημοσίευση από τον Δούρειο Ίππο
άρθρο Σάββα Δ. Βλάσση 

 

Μιλώντας αυτές τις μέρες με τον φίλο μου τον “Περικλή” στην Ουκρανία, που αναρρώνει από δεύτερο τραυματισμό, μαθαίνω περιγραφές από το μέτωπο που μεταφέρουν την γενική εικόνα συνεργασίας τμημάτων καταδρομών με κοινές μονάδες πεζικού. Η ταξιαρχία την οποία ενισχύουν οι καταδρομείς, είναι χάλια. Διαφωνίες, τσακωμοί μεταξύ διοικήσεων, πτωχή ενάσκηση διοικήσεως σε όλα τα κλιμάκια, εντονότατο πρόβλημα στην υποστήριξη πυροβολικού και βαρέων όπλων, αδυναμίες στον καθημερινό εφοδιασμό των μαχομένων τμημάτων, αδικαιολόγητες εγκαταλείψεις θέσεων, απροθυμία εκτελέσεως διαταγών. Είναι η μέση εικόνα μίας ταξιαρχίας που διάγει το τρίτο έτος συμμετοχής της σε πολεμικές επιχειρήσεις και στηρίζεται σε ανεπαρκώς εκπαιδευμένους και διοικούμενους επιστράτους.
 

Παρά την εξάντληση και τις αδυναμίες, η ταξιαρχία διατηρεί γενικώς τις γραμμές της, έχοντας απέναντί της μία επίλεκτη ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών του Ρωσικού Στρατού. Αν και με σαφώς καλύτερη υποστήριξη σε πυροβολικό, και με κάποια τεθωρακισμένα, οι αλεξιπτωτιστές δεν έχουν καταφέρει κάτι το ιδιαίτερο, λόγω παρομοίας φύσεως προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και αυτοί, όσο και των απωλειών που έχουν αποδεκατίσει τις γραμμές τους κι έχουν εξαντλήσει την επιθετική ορμή τους. 

 

Οι Ουκρανοί τοποθετούν μονάδες χαμηλού επιπέδου στην γραμμή αντιπαρατάξεως, με σκοπό την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη φθορά των καλύτερων μονάδων του εχθρού, που αυτό το διάστημα διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και κρατούν τις ποιοτικώς καλύτερες μονάδες τους σε εφεδρεία, για αντεπιθέσεις. Η τακτική γενικώς αποδίδει, με το ανάλογο κόστος βεβαίως σε εδαφικά κέρδη για τους Ρώσους, που στηρίζονται στην αριθμητική τους ισχύ. 

 

Από την μία έχουμε μία κοινή ταξιαρχία να αμύνεται και από την άλλη μία επίλεκτη ταξιαρχία που επιτίθεται, με αμφότερους τους αντιπάλους εξαντλημένους. Ο αμυνόμενος όμως, διατηρεί τις θέσεις του ενώ φθείρει διαρκώς τον επιτιθέμενο, που έτσι δεν μπορεί να έχει αποφασιστικό αποτέλεσμα και για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να μετακινηθεί εκεί κάποια φρέσκια εφεδρική δύναμη. 

 

Αυτή είναι μία κατάσταση σε ένα γενικώς ακινητοποιημένο μέτωπο και φυσικά διαφέρει αρκετά σε σχέση με τα αρχικά στάδια του πολέμου. Εν τούτοις, όπως και στην αρχή του πολέμου, οι αδυναμίες του “κοινού” πεζικού, επιδιώκεται να καλυφθούν εν μέρει με την διάθεση σε αυτό μονάδων καταδρομών, οι οποίες εργάζονται πιο επαγγελματικά, είναι καλύτερα στελεχωμένες και απολαμβάνουν ανώτερης ηγεσίας. Η σχέση φυσικά με την ταξιαρχία στην οποία τίθενται Υπό Διοίκηση, δεν παύει να είναι λεπτή, καθώς οι αδυναμίες στην διοίκηση του Σχηματισμού είναι φυσιολογικό να επηρεάζουν την μονάδα καταδρομών που θα της διατεθεί. 

 

Έτσι, πολύ συχνά η ανάθεση έργων υπολείπεται της αξίας των καταδρομέων, το προσωπικό των οποίων εντέλλεται να εκτελέσει αποστολές που το εκθέτουν σε περιττούς κινδύνους και υφίσταται (περιττές) απώλειες, λόγω της αδυναμίας των κοινών πεζών να φέρουν εις πέρας βασικά καθήκοντα. Η περιττή φθορά των επιλέκτων δυνάμεων, όταν καλούνται να υποστηρίξουν αμυντικούς αγώνες χωρίς διάθεση μέσων και ανάληψη ελιγμών, είναι αναπόφευκτη. Καθώς δε η σύνθεσή τους είναι ελαφριά, δεν μπορούν να εισέλθουν στον αμυντικό αγώνα με αξιόλογη υποστήριξη οργανικών μέσων εκπομπής πυρών υποστηρίξεως, οπότε καθίστανται και αυτές δέσμιες της υποστηρίξεως μάχης που μπορεί να προσφέρει ο Σχηματισμός στον οποίον προσκολλούνται. Όταν αυτή είναι μειωμένη λόγω απωλειών και ελλείψεως πυρομαχικών, το πρόβλημα γίνεται και πρόβλημα στο οποίο “βυθίζονται” και οι επίλεκτες μονάδες. 

 

Σκέφτομαι αυτά βλέποντας τις εικόνες από τις εορταστικές εκδηλώσεις του Αγίου Γεωργίου στην Σχολή Πεζικού στην Χαλκίδα. Η παρουσία στην στατική έκθεση ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων, με ωραία υλικά και εν γένει εμφάνιση, δεν είναι αντιπροσωπευτική της γενικής εικόνος που παρουσιάζει το Πεζικό. Εξάλλου, οι επίλεκτες μονάδες συνιστούν μικρό ποσοστό επί του συνόλου. 

 

Η ανάγκη της βελτιώσεως των μονάδων Πεζικού σε όλα τα επίπεδα αλλά πρωτίστως σε επίπεδο ηγεσίας μικρών κλιμακίων και εκπαιδεύσεως, παραμένει μεγάλη. Οι μονάδες αυτές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν επιθέσεις από επίλεκτες δυνάμεις, με επιδίωξη αιφνιδιασμού και πρέπει όχι μόνο να μπορούν να “απορροφήσουν” τον πρώτο κλονισμό αλλά και να ανακτήσουν την πρωτοβουλία. Και γι’ αυτό, πρέπει να διαθέτουν υψηλό ηθικό, το οποίο πηγάζει από την καλή ηγεσία και την καλή εκπαίδευση. 

 

Από την πλευρά τους, οι επίλεκτες μονάδες καταδρομών που στην Ελλάδα πλέον έχουν συγκεντρωθεί υπό την Διοίκηση Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) αλλά και οι δύο αερομεταφερόμενες ταξιαρχίες, πρέπει και αυτές να εκσυγχρονιστούν. Ως δυνάμεις εφεδρείας – ενισχύσεως, πρέπει να ληφθούν μέτρα ώστε να έχουν ισχυρότερο “αποτύπωμα” κατά την είσοδό τους στον αγώνα, στηριζόμενες σε αναδιοργάνωση και φονικότερα οργανικά μέσα πυρός, που η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει. Ισχυρότερο “αποτύπωμα”, συνεπάγεται και συνολικώς μεγαλύτερη “ανθεκτικότητα”, ως προς την απορρόφηση απωλειών και την ικανότητα παραμονής στον αγώνα. Από αυτή την άποψη, η ΔΕΠ πρέπει να αφιερώσει μεγαλύτερη προσοχή στις μονάδες Ειδικών Δυνάμεων. Η δουλειά που πρέπει να γίνει σε αυτές, εν σχέσει με τις μικρότερες των Ειδικών Επιχειρήσεων, είναι πολύ πιο απαιτητική και κοστοβόρα, συνιστώντας και μεγαλύτερη πρόκληση για την ΔΕΠ. 

 

Οι καθημερινές εικόνες από το αποτέλεσμα της δράσεως διαφόρων οπλικών συστημάτων στον πόλεμο της Ουκρανίας, παρασύρει και οδηγεί σε εστίαση της προσοχής σε ζητήματα αποδόσεως όπλων και νέων τακτικών. Κατά κανόνα δε, οι στρατοί αποδίδουν μέγιστη έμφαση στις κύριες πλατφόρμες και υποβαθμίζουν την αναγκαιότητα τομών σε “χαμηλότερου” επιπέδου ζητήματα. Πρέπει όμως να τυγχάνουν ανάλογης προσοχής και οι εμπειρίες από την απόδοση των διαφόρων μονάδων – Όπλων και των σημείων στα οποία πρέπει να επέλθουν οργανωτικές αλλαγές προκειμένου να υπάρχει επικαιροποιημένος εκσυγχρονισμός κι όχι εκσυγχρονισμός βασισμένος σε παραστάσεις άλλων εποχών.

 

Σελίδα Πηγής

ΑΒΕΡΩΦ

Ανησυχητικά τα αποτελέσματα έρευνας για τα τατουάζ – Τι μπορεί να προκαλέσουν

Τι λένε οι επιστήμονες
 

Μια νέα μελέτη από τη Σουηδία διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι με τατουάζ έχουν 21% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν λέμφωμα, έναν τύπο καρκίνου του αίματος.
 

«Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το λέμφωμα είναι μια σπάνια ασθένεια και ότι τα αποτελέσματά μας ισχύουν σε ομαδικό επίπεδο», ανέφερε σε ανακοίνωσή της την περασμένη εβδομάδα η ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Lund, Christel Nielsen, επικεφαλής της μελέτης. 

 

«Τα αποτελέσματα πρέπει τώρα να επαληθευτούν και να διερευνηθούν περαιτέρω σε άλλες μελέτες, και η έρευνα αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη» είπε, σύμφωνα με την New York Post. 

 

Η μελέτη 

 

Για τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο eClinicalMedicine, 11.905 συμμετέχοντες κατευθύνθηκαν να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με παράγοντες του τρόπου ζωής για να διαπιστωθεί αν είχαν τατουάζ. Ο κίνδυνος που σχετίζεται με την έκθεση σε τατουάζ φαίνεται να είναι υψηλότερος για το διάχυτο λέμφωμα μεγάλων κυττάρων Β (ένας ταχέως αναπτυσσόμενος θεραπεύσιμος καρκίνος που ξεκινά από τα λευκά αιμοσφαίρια) και το θυλακικό λέμφωμα (ένας αργά αναπτυσσόμενος ανίατος καρκίνος). 

 

«Γνωρίζουμε ήδη ότι όταν το μελάνι του τατουάζ εγχέεται στο δέρμα, το σώμα το ερμηνεύει ως κάτι ξένο που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί και το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται», εξήγησε η Nielsen. «Ένα μεγάλο μέρος του μελανιού μεταφέρεται μακριά από το δέρμα, στους λεμφαδένες όπου και εναποτίθεται». 

 

Η ομάδα της Nielsen υπέθεσε ότι το μέγεθος του τατουάζ θα επηρέαζε τον κίνδυνο λεμφώματος, αλλά διαπίστωσε ότι αυτό δεν ισχύει. 

 

«Μπορεί κανείς μόνο να υποθέσει ότι ένα τατουάζ, ανεξαρτήτως μεγέθους, προκαλεί μια χαμηλού βαθμού φλεγμονή στο σώμα, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει καρκίνο», συλλογίστηκε η Nielsen. «Η εικόνα είναι επομένως πιο σύνθετη από ό,τι αρχικά πιστεύαμε», είπε. 

 

Κανόνες 

 

Η Nielsen δήλωσε ότι η μελέτη της υπογραμμίζει τη σημασία της εποπτείας της χημικής σύνθεσης του μελανιού των τατουάζ. Στις ΗΠΑ, σχεδόν το ένα τρίτο των ενηλίκων έχει ένα τατουάζ, συμπεριλαμβανομένου του 22% που έχει περισσότερα από ένα. 

 

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων θεωρεί τα μελάνια τατουάζ καλλυντικά και τις χρωστικές ουσίες τους πρόσθετα χρώματος. 

 

Ο FDA λέει ότι παραδοσιακά δεν ρυθμίζει τα πρόσθετα χρώματος στις χρωστικές ουσίες των μελανιών τατουάζ, ενώ οι τοπικές δημοτικές αρχές θεσπίζουν κανόνες για τις επιχειρήσεις body art. 

 

Η ομάδα της Nielsen σχεδιάζει να αναζητήσει συνδέσεις μεταξύ των τατουάζ και άλλων τύπων καρκίνου καθώς και άλλων φλεγμονωδών ασθενειών.

 

Πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους 

 

Μια μελέτη που παρουσιάστηκε πέρυσι στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Έρευνας για τον Καρκίνο διαπίστωσε μια πιθανή συσχέτιση μεταξύ της ύπαρξης πολλών μεγάλων τατουάζ και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του αίματος. Ο κίνδυνος ήταν ιδιαίτερα ισχυρός για τα άτομα που έκαναν τατουάζ σε νεαρή ηλικία. 

 

«Οι άνθρωποι πιθανότατα θα συνεχίσουν να θέλουν να εκφράζουν την ταυτότητά τους μέσω των τατουάζ και, ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε ως κοινωνία να διασφαλίσουμε ότι αυτό είναι ασφαλές», δήλωσε η Nielsen. 

 

«Για το άτομο, είναι καλό να γνωρίζει ότι τα τατουάζ μπορεί να επηρεάσουν την υγεία του και ότι θα πρέπει να απευθυνθεί στον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης, εάν εμφανίσει συμπτώματα που πιστεύει ότι μπορεί να σχετίζονται με το τατουάζ του». 

 

ΤΑ ΝΕΑ

ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗ… ΧΟΛΕΡΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Τα κόμματα που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν μετά το τέλος του Β’ Π.Π και ιδιαιτέρως από τη Μεταπολίτευση, μας έφτασαν στην κατάσταση ώστε η Τουρκία να έχει πλέον βάλει εμφανώς στα βιβλία της, την αρπαγή των νησιών μας στο Αιγαίο, σαν εύκολο στόχο στα παιδιά της. Ακόμη και χωρίς πόλεμο. Μόνο με τη φοβέρα και τη διπλωματική πίεση. Ήδη η Τουρκία μας έχει μετατρέψει σε «de facto” προτεκτοράτο της αν δεν το έχετε καταλάβει.
 

Την αρχή έκανε ο «Εθνάρχης» (συμμετοχή στις τριμερείς συζητήσεις για Κύπρο), εν συνεχεία ο Ανδρέας Παπανδρέου (Mea Culpa= συμφωνία για ΜΗ έρευνες και εξόρυξη υδρογονανθράκων στο Αιγαίο), ο Κ. Σημίτης ή Ααρόν Αβουρί (Ιμια- Συμφωνία της Μαδρίτης- έχει και η Τουρκία συμφέροντα στο Αιγαίο), ο Αλέξης Τσίπρας (Πρέσπες- "το Αιγαίο είναι για τα ψάρια"- "να μην είμαστε μονοφαγάδες για Καστελόριζο, Κοτζιάς )

 

Και τώρα ο Κυρ.Μητσοτάκης (διμερείς συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης με Τουρκία για "να βρούμε κοινό έδαφος" "δε θέλω το παιδί μου να κρατάει όπλο Γεραπετρίτης) Όλη αυτή η πορεία παράδοσης και ταπείνωσης άνοιξαν την όρεξη στην Τουρκία για την σίγουρη διπλωματική νίκη η οποία ισοδυναμεί με ένα ταπεινωτικό πόλεμο για τη χωρά μας χωρίς να ρίξει ντουφεκιά. Και τώρα με σκυμμένο το κεφάλι καθόμαστε και κλαίμε για τις νέες χαμένες πατρίδες που προοιωνίζει η Τουρκία και τις βάζει υποθήκη στα παιδιά της και τα ετοιμάζει ψυχολογικά για το τελικό εγχείρημα. Γιατί γνωρίζει ότι οι δειλοί, φοβικοί και τουρκολάγνοι ηγέτες μας θα της τα δώσουν χωρίς πόλεμο όπως έπραξαν μέχρι τώρα.

 

Όμως εμείς οι πολίτες τα ίδια κόμματα ψηφίζουμε εδώ σχεδόν 2/3 του αιώνα με χέρια και με πόδια παρά τις χρεοκοπίες, τις ήττες, και την παράδοση εδαφών και κυριαρχικών δικαιωμάτων μας (Κύπρος, Μακεδονία, Αιγαίο, Θράκη κ.α) στα διπλωματικά τραπέζια χωρίς πόλεμο. Φυσικά, δε φταίμε μόνον εμείς αλλά και τα αισχρά, αντεθνικά και μισελληνικά ΜΜΕ, που δεν επιτρέπουν να ακουστεί διαφορετική φωνή.

 

Στα αντιπατριωτικά και προδοτικά κόμματα (Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) συγκαταλέγεται το πρώτο διδάξαν τις προδοσίες ΚΚΕ (Αυτονομία Μακεδονίας από 1917, Μικρά Ασία 1922, 1943, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος κ.α) Και όμως συνεχώς ανεβαίνει στις εκλογές.

 

Τα κόμματα εξουσίας λησμονούν τους παραδοσιακούς φίλους της Ελλάδας, (λ.χ τον Bob Menendez, τον Mike Pombeo, τους Αμερικανούς και Ελληνοαμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές που μας στηρίζουν, αλλά και τους ξένους φιλέλληνες). Λησμόνησαν επίσης και φιλικές χώρες όπως τη Ρωσία, το Ιράν που πάντα ήταν φιλικό, την Ιαπωνία (η μόνη που έστειλε καράβι στη Σμύρνη το 1922 όταν οι συμμαχικοί στόλοι απολάμβαναν στον κόλπο της Σμύρνης το θέαμα των πνιγμένων και χτυπούσαν τα χέρια στις κουπαστές όσων ζητούσαν βοήθεια) τη Σερβία που συμπολεμήσαμε το 1912-13 κ.α. Αντίθετα, κάθεται και συζητά εφ’ όλης της ύλης με τα «casus belli» το Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τώρα τα "Τουρκικά Σχολικά Βιβλία" την παράδοση μας στη νέο-Οθωμανική Τουρκία και την «ξεπλένει» για να πάρει τα F-16 από τις ΗΠΑ όχι για να μας πολεμήσει, αλλά για να μας παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να μας εκφοβίζει, γιατί τους πολέμους έτσι τους κερδίζει η Τουρκία.

 

Δικαίως λοιπόν διερωτάται ο Ελληνικός λαός που στερείται για να κάνει τους εξοπλισμούς που έχει πράγματι ανάγκη η χώρα, γιατί τους κάνουμε ενώ δεν έχουν την πολιτική βούληση να πουν κάποτε το «μολών λαβέ» στην Τουρκία; Αντίθετα, ότι κάνουν είναι για το προσωπικό και κομματικό τους συμφέρον και για τα οικονομικά μεγαλο-συμφέροντα εκείνης της τάξης που βάζει πάνω από την πατρίδα και το έθνος το υλικό της συμφέρον. Και είναι γνωστά τα τουρκολάγνα κέντρα που συνδέονται στενά με την γείτονα (ΕΛΙΑΜΕΠ) και χαράσσουν την εξωτερική μας πολιτική για την παράδοση μας χωρίς πόλεμο, αλλά και τα επιχειρηματικά πρόσωπα που κάνουν "δουλειές" με τους Τούρκους επιχειρηματίες.

 

Η πολιτική του κατευνασμού συμφέρει και στο βαθύ κράτος των ΗΠΑ, το οποίον στα γεωστρατηγικά του σχέδια θεωρεί το χώρο της Ν.Α Ευρώπης και της Ανατ. Μεσογείου ως ενιαίο σύμπλοκο και γνωρίζοντας ότι η Τουρκία δεν πιέζεται, ενώ αντίθετα η Ελλάδα τα παραδίδει όλα όσα της ζητηθούν, πιέζει πάντα τη χώρα μας.

 

Έλληνες ως εδώ και μη παρέκει στη χολέρα που μας κυβερνά.

Καταψηφίστε αυτούς που ζημίωσαν την εθνική μας κυριαρχία στην Κύπρο, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο και την πολιτιστική κληρονομιά μας στην Μακεδονία

Καταψηφίστε αυτούς που παρέλαβαν το 1974 300 εκατ. ευρώ εξωτερικό χρέος και το πήγαν στα 565 δισ. ευρώ διαρκώς αυξανόμενο και μας πίνουν το αίμα με την ακρίβεια.

 

Είναι καιρός στις προσεχείς εκλογές να μην κάνουμε αποχή γιατί αυτή είναι υπέρ των προδοτικών κομμάτων, αλλά να ψηφίσουμε πατριωτικά κόμματα . Μη πιστέψετε ότι η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη γιατί αυτοί δεν φεύγουν με τίποτα. Είναι κολλημένοι στο κορμί μας σαν τις βδέλλες. Για πρώτη φορά να τους καταποντίσουμε και να τους δείξουμε τον πατριωτισμό και τη δύναμη μας. Στις εκλογές 

 

(29/5/24)

Αμφικτύων

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org