ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ Η ΚΑΛΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΟΣ;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων 

 

Σε λιγότερο από δύο μήνες ανοίγουν οι κάλπες και μπροστά μας ορίζοντας θεοσκότεινος. Κάθε κόμμα είναι λογικό προ των εκλογών να θέλει να αυξήσει τα ποσοστά του, αλλά παράλληλα έχει θεσμική υποχρέωση να δώσει είτε μοναχικά είτε συλλογικά ικανή πλειοψηφία τουλάχιστον 151 βουλευτών, προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα. Και αν είμαστε Λουξεμβούργο ή Ολλανδία θα είχαμε την πολυτέλεια να υπομείνουμε δύο και τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και μερικούς μήνες με Υπηρεσιακή Κυβέρνηση. 

 

Η χώρα μας συνορεύει με την Τουρκία η οποία μπορεί τώρα να έχει εξαπολύσει επίθεση φιλίας σαν τακτικό ελιγμό αλλά η πάγια στρατηγική της παραμένει η ίδια, αυτή που έχει κατά καιρούς εξαγγείλει ο ηγέτης της Ερντογάν και η αντιπολίτευση με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Τα επιθετικά δόγματα της «Γαλάζιας Πατρίδας, το «casus beli”, το Τουρκο-λιβικό Μνημόνιο, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών του Ανατ. Αιγαίου, η αμφισβήτηση των Χ.Υ και της ΑΟΖ των νησιών, η διχοτόμηση της Κύπρου κ.ο.κ ) παραμένουν στο τραπέζι.

 

Δυστυχώς, ο κ. Δένδιας γοητευμένος από την αγκαλιά του Τούρκου ΥΠΕΞ κ. Τσαβούσογλου έδωσε συγχωροχάρτι στην Τουρκία για να πάρει τα F-16 και την ποθητή βοήθεια από τη Δύση προς αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων. Επί πλέον παραδίδει τη Γραμματεία του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας που διεκδικεί η Κύπρος, ένα πολύτιμο εργαλείο που θα αναβαθμίσει σε θαλάσσιο κράτος τη γείτονα.

 

Αναλογισθείτε λοιπόν την 22/5, όπου το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα και να απαιτηθεί συνεργασία. Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα θα πάρουν εναλλάξ εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης. Επειδή δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται παρά μόνο να τσακώνονται να υβρίζονται και να σκανδαλοθηρούν θα αποτύχουν. Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν ξέρει τι ζητάει και το πιθανότερο να προκύψει αδιέξοδο το οποίο θα μας οδηγήσει σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Αλλά ας πάρουμε την περίπτωση το δεύτερο σε ποσοστά κόμμα μαζί με το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και το κόμμα Βαρουφάκη να επιτύχει Κυβερνητική αυτοδυναμία 151 εδρών. Τι θα προκύψει την επόμενη ημέρα με βάση τις δηλώσεις των κομμάτων.

 

1/ Συμφωνία στο Αιγαίο κατά το πρότυπο των « Πρεσπών» όπως δήλωσε ο κ. Φίλης, ή να μοιράσουν τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου, όπως δήλωσε η κ. Ν.Μπακογιάννη; Αυτά σε μια χώρα που πορεύεται χωρίς Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας και χωρίς Συνταγματικό Δικαστήριο, αλλά βασίζεται στον κάθε κομματικό τσαρλατάνο να καθορίζει τις τύχες της.

 

2/ Άνοιγμα των συνόρων και εισβολή λαθρομεταναστών, όπως ήδη το έκανε πράξη ο κ. Παπαδημούλης στο Ε.Κ ψηφίζοντας αρνητικά στη χρηματοδότηση του φράκτη στον Έβρο, αλλά και από την πάγια πολιτική που ακολούθησε η Κυβέρνηση Τσίπρα με τα ανοιχτά σύνορα, η θάλασσα δεν έχει σύνορα, κ.α;

 

3/ Κρατικοποίηση Τραπεζών, όπως εξαγγέλλει ο κ. Βαρουφάκης η οποία θα μας οδηγήσει πίσω στο 2015 με τα Μνημόνια και την καταστροφή του ομαλού οικονομικού κλίματος των Αγορών;

 

4/ Σταμάτημα εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπως έκανε ο Σύριζα στο πρόγραμμα των RAFALE;.

 

Όμως, μπορεί να προκύψει και ακόμη χειρότερη κατάσταση, δηλαδή να διαφωνήσουν τα τρία κόμματα και να σπάσουν τον συνασπισμό, την επόμενη ημέρα, οπότε πιθανόν να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές Και όλα αυτά διότι δεν έχουμε μάθει να συζητάμε, με λογική, με επιχειρήματα, με προτάσεις, αλλά να αναλισκόμαστε σε αντεγκλήσεις, κομματικές έριδες, σκανδαλοθηρία, έλλειψη επιχειρηματολογίας, εποικοδομητικών προτάσεων και λύσεως των προβλημάτων.

 

Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και λοιπά κόμματα με μια στείρα πολιτική εκβιασμών έχουν αναγάγει το θέμα των εκλογών σε θέμα πρωθυπουργού και όχι σε θέμα προγραμμάτων, για αύξηση της παραγωγής πλούτου, αναπτύξεως της γεωργίας, των επενδύσεων σε υψηλή τεχνολογία, ενεργειακής επάρκειας, αμυντικής βιομηχανίας, αντιμετωπίσεως του δημογραφικού ελλείμματος, του δυσβάστακτου εθνικού χρέους, της ακρίβειας των τροφίμων, και ίσως μελλοντικά και νέων επιδημιών, επάρκειας ενέργειας και ελλείψεως τροφίμων κ.α

 

Η χώρα δεν είναι ανοχύρωτη μόνο λόγω σαθρών υποδομών, αλλά το χειρότερο δυσλειτουργεί λόγω θεσμικής αποσάθρωσης. Η κομματοκρατία μας πάει στο παρελθόν και στην καταστροφή.

 

Για να επιζήσει και να προχωρήσει η χώρα χρειάζεται επειγόντως θεσμική αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμό και σταθερότητα. Μήπως πρέπει να καλέσουμε το πνεύμα του πρώτου μας κυβερνήτη Ιωάν. Καποδίστρια και των άλλων σοφών να βάλουν χεράκι;

 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, του φάσματος της καταστροφής των Τεμπών και της διαφαινόμενης μεγάλης αποχής, καλούνται οι ψηφοφόροι να ψηφίσουν την Κυριακή τα κόμματα της μείζονας ή ελάσσονας παρακμής. Θα πάμε μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω στα γνωστά και αποτρόπαια μνημόνια; Ίδωμεν! 

 

(31/3/23)

Αμφικτύων

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

http://amphiktyon.org

Έργα και ημέρες ενός ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ. Η πρωθυπουργική «θητεία» ενός Προδότη!

Έργα και ημέρες ενός ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ
Η πρωθυπουργική «θητεία» ενός Προδότη!

 

Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού 

 

Ο διαβόητος πλέον «Κούλης»…

 

…Πρόδωσε τη Μακεδονία —παραβλέποντας τις δικές του προεκλογικές εξαγγελίες, και άρα εξαπατώντας τον λαό— με τη νομιμοποίηση της «Συνθήκης των Πρεσπών»!

 

…Πρόδωσε την Κύπρο, υποσκάπτοντας μόνιμα τις κυπριακές θέσεις και τα συμφέροντα της!

 

…Πρόδωσε τους Έλληνες της Ουκρανίας με την εγκληματική φιλονατοϊκή του στάση, ενώ η Ελλάδα , λόγω αυτών των πληθυσμών, θα μπορούσε ν’ αποφύγει κάθε εμπλοκή!

 

…Πρόδωσε τα νησιά τού Αιγαίου, αφοπλίζοντάς τα και προετοιμάζοντας εν κρυπτώ μια «Συμφωνία τού Αιγαίου», για την οποία κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς θα προβλέπει!

 

…Πρόδωσε τους φτωχούς Έλληνες δανειολήπτες, παραδίδοντας τα σπίτια τους στα «κοράκια» τής τοκογλυφίας!

 

…Υποχώρησε αναίτια στο θέμα των απαιτήσεων της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας, ακόμα και στο νομικά «τακτοποιημένο» πλέον θέμα τού Αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου!

 

…Στέρησε από την Ελλάδα την ενεργειακή της αυτάρκεια κι ανεξαρτησία, βάζοντας «λουκέτο» στην Πτολεμαΐδα και άνοιξε ήδη και την «κερκόπορτα» για το δημόσιο αγαθό τού νερού!

 

…Εκμαύλισε τα ΜΜΕ, μοιράζοντας παράνομα δημόσια χρήματα, για να περνούν τη νεοταξίτικη προπαγάνδα και να «λιβανίζουν» τον ίδιο!

 

…Κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει από την ελληνική οικονομία των Μνημονίων, παίρνοντας τα πιο σκληρά μέτρα παγκοσμίως στην εποχή τής Πανδημίας!

 

…Κλόνισε το δημόσιο σύστημα Υγείας, οδηγώντας αυτό στην ιδιωτικοποίηση και χιλιάδες συμπατριώτες μας στον θάνατο!

 

…Δίχασε την ελληνική κοινωνία με τις ηλιθιότητες τύπου «ψεκασμένων» και «τζαμπατζήδων» την ώρα που οι Μπουρλάδες έβγαζαν εκατομμύρια από αυτές τις πολιτικές!

 

…Εκδικήθηκε με χρηματικό πρόστιμο φτωχούς συνταξιούχους, οι οποίοι δεν συμμορφώθηκαν στις παράνομες εντολές του!

 

…Έκαψε τη μισή Ελλάδα, για να τη γεμίσουν με ανεμογεννήτριες οι χορηγοί τής οικογένειάς του!

 

…Παρακολούθησε με το Predator και εκβίαζε ΟΛΑ τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στη δημόσια ζωή και τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις «μπίζνες» του!

 

…Υπέσκαψε την Εθνική Άμυνα με την αποστολή υψίστης σημασίας οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία και την τοποθέτηση εκβιαζόμενης ηγεσίας στο στράτευμα!

 

…Ξεπούλησε σε Ισραηλινούς την εθνική αμυντική βιομηχανία και παρέδωσε σε Γερμανούς τον απόλυτο έλεγχο των τηλεπικοινωνιών.

 

…Αμφισβήτησε τα δικαιώματα των ίδιων των Ελλήνων επάνω στην Ελλάδα, εφόσον είναι δηλωμένος φανατικός αντινατιβιστής και έτοιμος —ως Πρωθυπουργός τους— να παραδώσει τα πάντα σε ξένους.

 

…Παραπλάνησε τον λαό, εφόσον χρησιμοποίησε τη λαοφιλή ΝΔ ως μέσον για να επιβάλει τη Δικτατορία τού «σκοτεινού» κι αγνώστου «ιδιοκτησίας» ΛΑΟΣ!

 

Ως πραγματικός φασίστας, δεν σεβάστηκε ούτε στο ελάχιστο την Ανεξαρτησία των Εξουσιών με τις συνεχείς και ωμές παρεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη!

 

ΤΕΛΟΣ, είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ υπεύθυνος για το ΜΕΓΑ ΕΓΚΛΗΜΑ των Τεμπών, εφόσον αυτό προέκυψε από δικές του πολιτικές επιλογές, οι οποίες αφορούσαν την ανάθεση —και άρα τις προμήθειες— έργων, τα οποία συνδέονταν με την ασφάλεια του δικτύου. ΚΑΝΕΝΑ ανθρώπινο λάθος ΚΑΝΕΝΟΣ σταθμάρχη δεν θα μπορούσε να προκαλέσει το ΕΓΚΛΗΜΑ αυτό, εάν είχαν γίνει εγκαίρως τα ΕΡΓΑ που είχαν σχέση με αυτήν την Ασφάλεια και για τα οποία η Ε.Ε. είχε εγκρίνει τα κονδύλια των χρηματοδοτήσεών τους και ήδη μας είχε πάει στα Δικαστήρια για την ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ μη-Εκτέλεσή τους. Με δική του απόφαση και εξαιτίας δικών του επιλογών έβαζε ο ανύποπτος κόσμος τα παιδιά του μέσα στο «τρένο τού θανάτου». Εξ’ αρχής —και για τα τέσσερα ολόκληρα χρόνια τής θητείας του— γνώριζε ότι η κάθε μέρα θα μπορούσε να γίνει «Η» τραγική ημέρα για τον Ελληνικό λαό …Επί τέσσερα χρόνια ήταν σε θέση —λόγω του αξιώματός του— να γνωρίζει πόσο «τυχερός» ήταν που ανέβαζε τα παιδιά του στα αεροπλάνα και δεν τα έβαζε στα κινούμενα και τυφλά «φέρετρα». Και μόνον που εξακολουθεί και μιλάει για «ατύχημα», αποτελεί ύβρη στη μνήμη των νεκρών και μέγιστη προσβολή απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

 

«Ατύχημα» είναι η αστοχία ενός υλικoύ να προκαλέσει στη θραύση ενός άξονα ή ενός τροχού και να οδηγήσει σε εκτροχιασμό τού τρένου. ΕΓΚΛΗΜΑ είναι ν’ αφήνονται ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ τα τρένα να ταξιδεύουν στα «τυφλά» και με μεγάλες ταχύτητες μέχρι ν’ αλλάξουν τα ποσοστά των προμηθειών των εργολάβων για την εγκατάσταση των ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ —σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο— τεχνολογιών ασφαλείας …Αυτό, δηλαδή, το οποίο έκανε η Κυβέρνηση του Κούλη …Επέτρεψε συνειδητά —και για λόγους κέρδους— να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο δυστύχημα. Για κάποια επιπλέον εκατομμύρια κερδών ρίσκαρε στις πλάτες ανύποπτων πολιτών, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν σαν «σφάγια» άνευ σημασίας. Ακράδαντη απόδειξη της ενοχής τους έδωσαν οι ίδιοι, εφόσον η απομάκρυνση του «ενόχου» σταθμάρχη δεν απάλειψε το «ανθρώπινο λάθος» σε ένα κατά τα άλλα ασφαλές δίκτυο. Το δίκτυο σταμάτησε άμεσα τη λειτουργία του, γιατί έμαθαν ΟΛΟΙ αυτό, το οποίο μέχρι τότε γνώριζαν ΜΟΝΟΝ οι κυβερνώντες …Σταμάτησε άμεσα, γιατί αποδείχθηκε ανασφαλές κι ως εκ τούτου αυτό είναι που «σκότωσε» τα παιδιά …και αυτό ήταν κεντρική κυβερνητική επιλογή και όχι ανθρώπινο λάθος ενός τυχαίου σταθμάρχη. Όταν υπάρχει το «πάμε κι όπου βγει» των νεκρών μηχανοδηγών, οι οποίοι εις γνώση τους ρισκάρουν τις ζωές τους, δεν μπορεί να ευθύνεται ο σταθμάρχης, γιατί αυτό ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ αλλάζει τα δεδομένα που οδηγούν στο δυστύχημα.

 

Είναι μάλιστα τόσο αναίσθητοι, ανεύθυνοι κι αμετανόητοι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ, που, πριν ακόμα θάψουν οι συμπολίτες μας τους νεκρούς τους, βιάστηκαν να δώσουν άδεια επαναλειτουργίας τού δικτύου, «βαπτίζοντάς» το αυθαίρετα «ασφαλές», ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ και πάλι τους διεθνείς κανόνες ασφαλείας που αφορούν τη λειτουργία της πυρασφάλειας των τούνελ. Ήταν ή δεν ήταν εγκληματική πολιτική απόφαση αυτή; Είχαν ή όχι πολιτική και ποινική ευθύνη αυτοί που την πήραν; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ασυμβίβαστα, όταν ο αρμόδιος «βιαστικός» Υπουργός, ο οποίος τοποθετήθηκε από τον Κούλη να «τακτοποιήσει» το θέμα, είναι άμεσος συγγενής εργολάβου τού ΟΣΕ; Σε περίπτωση νέου δυστυχήματος, ποιοι θα έφταιγαν; …Οι πυροσβέστες; …Ο «στρατηγός»-άνεμος, που θα εγκλώβιζε τους καπνούς μέσα στο τούνελ;

 

Αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι έργα και ημέρες ενός παρανοϊκού ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ που «λατρεύει» τον εαυτό του και όχι ενός κοινού εκλεγμένου Πρωθυπουργού που σέβεται τον λαό του. Και να σκεφτεί κάποιος ότι όλα αυτά είναι εκείνα που γνωρίζουμε, γιατί θα υπάρχουν και άλλα που ΔΕΝ γνωρίζουμε …Siemens, προμήθειες αγορών, απευθείας αναθέσεις έργων, διαγραφές χρεών «κολλητών» διαπλεκομένων κλπ. είναι απλά καθημερινά «χαρτζιλίκια» μπροστά σε αυτά τα εγκλήματα.

 

Για το κάθε ένα απ’ αυτά τα εθνικά εγκλήματα θεωρούμε βέβαιο ότι θα προέκυψε κάποιου τύπου «μίζα», την οποία προφανώς και θα εισέπραξε ο γνωστός για την απληστία του Κούλης.

Για το κάθε ένα απ’ αυτά τα εθνικά εγκλήματα θα μπορούσε να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία.

Για όλα αυτά μας ζητά τώρα να τον ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ!!!

 

Ακόμη δεν έχουν ταυτοποιηθεί όλοι οι αγνοούμενοι του εγκλήματός του και μας ζητάει όχι μόνον να ξεχάσουμε τους νεκρούς, αλλά και να τον ξαναψηφίσουμε!…

 

…Να βάλουν «πλάτες» να ξαναγίνει Πρωθυπουργός ακόμα κι αυτοί που επιβίωσαν από το μέγα Έγκλημα!

...Να αποδεχθούμε ότι με τη «θυσία» των Ελλήνων αυτός έγινε καλύτερος «μαθητής»!

 

Στις προσεχείς εκλογές το διακύβευμα δεν είναι το πρόσωπο του Πρωθυπουργού…

…Στις προσεχείς εκλογές ο λαός θα πρέπει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του και ν’ αποβάλει τον παρασιτικό και προδοτικό «μητσοτακισμό» από τη δημόσια ζωή !!! …Να απαλλαγεί από έναν άπληστο κι επιθετικό «καρκίνο», που «κατατρώει» το ελληνικό «κορμί» εδώ κι έναν αιώνα!

 

…Στις προσεχείς εκλογές ο λαός θα έρθει αντιμέτωπος με το κύκλωμα των προδοτών και των αυθεντικών δωσίλογων του παρελθόντος, του παρόντος …και, εάν δεν «ξυπνήσει», και του μέλλοντος!

 

…Στις προσεχείς εκλογές ο λαός θα είναι «απέναντι» στον Κούλη, τη Μαρέβα, τη Ντόρα, την Κατερίνα, τον Κουλογιό, τον Ντορογιό, τον Κατερινογιό και όλη την υπόλοιπη οικογενειακή συμμορία, η οποία λυμαίνεται τον τόπο και τώρα ετοιμάζεται για νέες «μπίζνες» στο Αιγαίο!

 

…Στις προσεχείς εκλογές ο λαός θα είναι «απέναντι» στους Χριστοφοράκους, τους Πικραμένους, τους Καρατζαφέρηδες, τους Γεωργιάδηδες, τους Βορίδηδες, τους Βελόπουλους και τους Πλεύρηδες και όλη τη μητσοτακική «σαβούρα» που ανέβηκε στην «πλατφόρμα» του ΛΑΟΣ και σέρνεται «μεταμφιεσμένη» κι απαράλλαχτη από την εποχή των ΝΑΖΙ!!!

 

ΟΛΟΙ μαζί οι Έλληνες πρέπει να διώξουν τον παρανοϊκό ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ από τη θέση του πριν να είναι πολύ αργά !!! …Πρώτα οι Δεξιοί να τον διώξουν από τη Νέα Δημοκρατία και μετά οι υπόλοιποι Έλληνες να τον αποβάλουν δια παντώς από τη δημόσια ζωή. Η θέση των προδοτών είναι στις κρεμάλες και των τρελών στα ιδρύματα …και σίγουρα πάντως όχι στο Μέγαρο Μαξίμου …Θα έχουμε άραγε τη χαρά να γιορτάσουμε στις 21 Μαΐου τη νέα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; …Τη χαρά ν’ απαλλαγούμε μόνοι μας από αυτό το βρομερό «απόστημα» που «δηλητηριάζει» το σύνολο του ελληνικού «κορμού»;

 

Όπως και να έχει, η ώρα τού «λογαριασμού» για τους Νεοταξίτες τού Σβαμπ και του Σόρος πλησιάζει, είτε το θέλουν είτε όχι. Οι εγκάθετοι της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ θα τιμωρηθούν και δεν θα πάνε απλά στα σπίτια τους, που με τα κλεμμένα έχουν γίνει επαύλεις …αλλά στις φυλακές!!! Τέτοιους «τζαμπατζήδες» ηγέτες ο λαός δεν τους ψηφίζει …Τους «ψεκάζει» όπως τις «κατσαρίδες»!!!.

 

Παναγιώτης Τραϊανού

Ο Αρμαγεδδών είναι στο κατώφλι. Ο παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος σύντομα και αιφνίδια θα ξεσπάσει

Οι πολίτες στον κόσμο δεν έχουν ιδέα τι έρχεται, όλος ο πλανήτης αυτή την στιγμή που μιλάμε είναι γεμάτος πυρηνικά. Κάθε χώρα μικρή και μεγάλη έχει τουλάχιστον μερικές πυρηνικές κεφαλές που τις προμηθεύτηκε από μια μεγάλη σύμμαχο δύναμη. Όταν ξεσπάσει θα κρατήσει μερικές ώρες. Τον όλεθρο του πυρηνικού πολέμου ο κόσμος θα τον καταλάβει εκ του αποτελέσματος, γιατί η σφοδρότητα και ο αιφνιδιασμός θα είναι τέτοιος που δεν θα αφήσει περιθώρια περιγραφής. 

 

Η λέξη «Αρμαγεδδών», που έχει γίνει συνώνυμη με το «τέλος του κόσμου» και την τελευταία μάχη, προέρχεται από το όνομα της περιοχής και του οικισμού στο βόρειο Ισραήλ, στους πρόποδες του όρους Κάρμηλος. Το Megiddo ή Ar Megiddo είναι απλώς το μέρος όπου, σύμφωνα με τις βιβλικές προφητείες, πρόκειται να ξεδιπλωθεί η τελική μάχη μεταξύ του καλού και του κακού. Οι συνθήκες είναι τέτοιες που αυτή η προφητεία έχει όλες τις πιθανότητες να εκπληρωθεί στις μέρες μας, τουλάχιστον με την έννοια ότι ο πόλεμος που θα σταματήσει την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας θα ξεκινήσει εδώ.

 

Η πολιτική της Δύσης θα βρεθεί σε κατάσταση μεγάλου πολέμου. Εάν συμβεί αυτό, οι βόμβες και οι πύραυλοι θα πέσουν στο έδαφος κάθε χώρας και ο πυρηνικός πόλεμος αναπόφευκτα θα επεκταθεί και θα καλύψει ολόκληρο τον κόσμο. 

 

Αυτός ο κίνδυνος είναι πολύ πραγματικός και μας κάνει να κοιτάξουμε με προσήλωση προς τη Μέση Ανατολή. 

 

Το κράτος του Ισραήλ βρίσκεται σε αναταραχή. Μάλιστα, απομένουν δύο βήματα πριν τον εμφύλιο. Αν συμβεί αυτό, ολόκληρη η Μέση Ανατολή θα φλεγεί. Δεδομένων των πυρηνικών όπλων του Ισραήλ, αυτό θα μπορούσε να μετατραπεί στην έναρξη ενός παγκόσμιου πολέμου στον οποίο δεν θα υπάρχουν νικητές. 

 

Στο Ισραήλ είτε «Μαϊντάν», είτε «έγχρωμη επανάσταση». Η χώρα έχει παραλύσει από απεργίες και διαδηλώσεις. Αν πιστεύετε τους ενθουσιώδεις αυτών των διαδηλώσεων, τις προάλλες περισσότεροι από 100 χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Κνεσέτ (δηλαδή στο ισραηλινό κοινοβούλιο) και συνολικά περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες συμμετέχουν στις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, αυτό είναι σε μια χώρα που όλοι οι κάτοικοι είναι 10 εκατ. Ταυτόχρονα, όλοι καταλαβαίνουν τι έρχεται. 

 

Τι συμβαίνει στο Ισραήλ και γιατί πρέπει να ενδιαφέρει τους Ρώσους στη Ρωσία; 

 

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Ένα από αυτά βρίσκεται στην εχθρική προπαγάνδα. Ο εμψυχωτής, δημιουργός του άλλοτε διάσημου “Masyanya”, τώρα ένας αντιρωσικός προπαγανδιστής. 

 

Αυτή είναι πρακτικά η επίσημη άποψη της Δύσης, του ΝΑΤΟ, του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και των ίδιων των Ισραηλινών «διαδηλωτών». Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός μετά τη νίκη των εκλογών, κατηγορείται ότι προσπάθησε να σφετεριστεί την εξουσία. «Θέλει να γίνει Πούτιν», λένε γι αυτόν αριστεροί πολιτικοί επιστήμονες στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ. Είναι «φίλος του Πούτιν», γράφουν για αυτόν στα ΜΜΕ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

 

Στην πραγματικότητα, ο Νετανιάχου προσπαθεί να ακολουθήσει μια πολιτική προς το συμφέρον της χώρας του και του λαού του, για τους παγκοσμιοποιητές αυτό αρκεί, για να ουρλιάζουν για δικτατορία και να απαιτούν αλλαγή εξουσίας. 

 

Επίσημα, οι διαμαρτυρίες προκαλούνται μόνο από σχέδια για τη μεταρρύθμιση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας. 

 

Αυτή η μεταρρύθμιση δεν ενδιαφέρει κανέναν απολύτως εκτός από τους πολίτες του Ισραήλ και είναι απαραίτητη ώστε το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο ελέγχεται από την αριστερά, να μην μπορεί εύκολα να ανατρέψει τους νόμους που υιοθετεί η δεξιά πλειοψηφία του ισραηλινού κοινοβουλίου. 

 

Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες για τη μεταρρύθμιση φτάνουν σε τέτοια κλίμακα που δεν απειλούν πλέον να ακυρώσουν τη συζήτηση στη βουλή ενός συγκεκριμένου νομοσχεδίου, αλλά την ίδια την ύπαρξη της χώρας. 

 

Ένα φάντασμα στοιχειώνει το Ισραήλ. Φάντασμα του εμφυλίου πολέμου 

 

Το ότι το Ισραήλ μπορεί να πάψει να υπάρχει δεν το λέει κανείς άλλος από τον Ισραηλινό Πρόεδρο Γιτζάκ Χέρτζογκ. 

 

Όποιος πιστεύει ότι ένας πραγματικός εμφύλιος πόλεμος με απώλειες ζωών είναι μια γραμμή που δεν μπορούμε να φτάσουμε ποτέ δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει. Αυτή τη στιγμή, στο 75ο έτος της ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ, βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την άβυσσο, είπε ο Ντιουκ στις 15 Μαρτίου σε τηλεοπτική του ομιλία (αναφέρεται από το RBC). 

 

Βλέποντας μια γενική απεργία, ένοπλοι διαδηλωτές, κοιτάζοντας προς τον ισραηλινό στρατό οι στρατιώτες αρνούνται να κάνουν το καθήκον τους επειδή συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, είναι εύκολο να το πιστέψει ο Πρόεδρος του Ισραήλ. Εξάλλου, οι οπαδοί της κυβέρνησης διαδηλώνουν επίσης από τις 27 Μαρτίου και έχουν ήδη ξεκινήσει συγκρούσεις, στις οποίες η αστυνομία φοβάται να παρέμβει. 

 

Η επανάσταση στο Ισραήλ εξελίσσεται σύμφωνα με τις γραμμές που έχουν χρησιμοποιήσει οι Δημοκρατικοί σε πολλές χώρες. 

 

Είναι πολύ εύκολο να το αποδείξεις αυτό: όταν οι διαδηλωτές παίρνουν αυτό που ζητούσαν από την κυβέρνηση, δεν διαλύονται και αρχίζουν να απαιτούν περισσότερα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Ο Νετανιάχου έχει ήδη αναβάλει τη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τον Ιούνιο, αλλά τώρα του ζητείται να παραιτηθεί, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα. 

 

Μόνο ένας μεγάλος πόλεμος θα λύσει τα προβλήματα του Ισραήλ 

 

Το πρόβλημα είναι ότι το Ισραήλ δεν είναι απλώς μια άλλη χώρα που οι Δημοκρατικοί την μετατρέπουν σε ερείπια. Αυτή είναι μια περιφερειακή πυρηνική δύναμη, η αναταραχή στην οποία θα σημάνει σχεδόν σίγουρα έναν μεγάλο πόλεμο που θα επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο. 

 

Το Ισραήλ βρίσκεται τώρα στην πραγματικότητα σε πόλεμο, αυτός θεωρείται ένας «πόλεμος χαμηλής έντασης». 

 

Ισραηλινά αεροσκάφη κατά καιρούς χτυπούν στόχους στη Συρία, επίσημα αυτούς που ελέγχονται από μαχητές των αντι-ισραηλινών μουσουλμανικών δυνάμεων της Χεζμπολάχ και ιρανικών μαχητών. 

 

Το Ισραήλ διεξάγει συνεχώς κάτι σαν «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης. Με τη σειρά του, το Ισραήλ αναγνωρίζεται επίσημα ως ο κύριος εχθρός του Ιράν. 

 

Το Ιράν έχει το νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμα να διασφαλίζει την εθνική του ασφάλεια και να απαντά σθεναρά σε οποιαδήποτε απειλή ή αδικοπραγία του σιωνιστικού καθεστώτος όποτε το κρίνει απαραίτητο, αυτή είναι η επίσημη δήλωση του εκπροσώπου του Ιράν στον ΟΗΕ, η τελευταία για σήμερα, αλλά απέχει πολύ από την πρώτη. 

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εάν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο στο Ισραήλ, το αποδυναμωμένο εβραϊκό κράτος θα γίνει αμέσως αντικείμενο επίθεσης από μουσουλμανικές χώρες. 

 

Ο μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα γίνει πυρηνικός, μόλις το Ισραήλ συνειδητοποιήσει ότι ένα κράτος δεν μπορεί να πολεμήσει μέσα και έξω ταυτόχρονα. 

 

Επαναπατρισμός και φυγή στη Ρωσία 

 

Αν ο «εμφύλιος» στο Ισραήλ και ο μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή γίνουν γεγονός από τις τρομακτικές προβλέψεις των ντόπιων πολιτικών, η θέση του Ισραήλ στον κόσμο θα αλλάξει ριζικά. 

 

Από μια χώρα που για πολύ καιρό δεχόταν μετανάστες σχεδόν από όλο τον κόσμο, από μια χώρα όπου έφτασαν 60 χιλιάδες (!) «φυγάδες από τον πόλεμο» στη Ρωσία μόνο το 2022, το Ισραήλ θα μετατρέπεται σε χώρα από από την οποία διαφεύγουν. 

 

Η αντίστροφη έξοδος των Εβραίων από το Ισραήλ, από την ιστορική τους πατρίδα στην Ευρώπη, την Αμερική και, φυσικά, στη Ρωσία, ακόμη και πέρυσι αυτή η υπόθεση έμοιαζε με αντιεπιστημονική φαντασία. Τώρα θα πρέπει να θεωρείται ως μία από τις απολύτως ρεαλιστικές προβλέψεις της εξέλιξης των γεγονότων. 

 

Υπάρχουν περίπου 8 εκατομμύρια Εβραίοι στο Ισραήλ, σύμφωνα με τοπικές στατιστικές. 

Για το 18% των κατοίκων του Ισραήλ, δηλαδή για περίπου 2 εκατομμύρια ανθρώπους, τα ρωσικά είναι η μητρική τους γλώσσα. 

 

Φυσικά, δεν προέρχονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι απευθείας από τη Ρωσία. Ένα σημαντικό μέρος ήρθε στο Ισραήλ από άλλες δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας. Ωστόσο, περίπου 200.000 Ισραηλινοί πολίτες αυτοπροσδιορίζονται ως «Ρώσοι» στις δημοσκοπήσεις. 

 

Από τον Νοέμβριο του 2022, στο Ισραήλ ζουν 57 χιλιάδες ηλικιωμένοι που λαμβάνουν συντάξεις από τη Ρωσία. 

 

Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που συνεχίζει να πληρώνει συντάξεις σε ανθρώπους αφού λάβουν την ισραηλινή υπηκοότητα. 

Κανείς εκτός από τους Ρώσους δεν το κάνει αυτό. 

 

Πηγή: https://tsargrad.tv 

crime-study.gr

πηγή

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ!!!

Αθήνα 31η Μαρτίου 2023

 

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ!!!

 

Καταραμένε Παπαδόπουλε, 49 χρόνια μετά, και ακόμα τυραννάς τα καημένα παιδιά της Νέας Τάξης. Γιατί βρε άθλιε; Νομίζεις πως δεν θυμάμαι ότι, σώνει και καλά, να καταργήσεις τις λάμπες πετρελαίου στα χωριά και να γεμίζεις στύλους και καλώδια όλη την ύπαιθρο στερώντας από το χωριό μου την γκαζιέρα, το ψυγείο πάγου αλλά και τον χωματόδρομο που τόσο αγαπούσα, και μου έφερες ηλεκτρικό, άσφαλτο και τηλέφωνο στην καλύβα μου, και μου έδωσες 20ετες άτοκο δάνειο για να κάνω σπίτι, με μόνο όρο μάλιστα να έχει εσωτερική τουαλέτα, γιά να μην χέζω στα χωράφια! Τα εργοστάσια ενέργειας που κατασκεύασες π.χ. στην Πτολεμαΐδα ή στους Φιλίππους, για ποιόν λόγο τα έκανες; Και ειλικρινά τσατίζομαι γιατί, άθλιε χουντικέ, κατάφερνες να φτιάχνεις τόσα έργα σχεδόν δωρεάν, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική ΜΟΜΑ! Γιατί ρε, ποιός ήσουνα εσύ που χάλασες την πιάτσα; Σε πείραζε να δώσεις την δουλεία σε κανένα εργολάβο; Πέθαναν της πείνας οι άνθρωποι και κοντά σε αυτούς και τόσοι άλλοι μεσάζοντες, σύμβουλοι και λαμόγια.

 

Ποιός σου είπε, ρε παλιάνθρωπε, ότι θέλαμε να γίνουμε Βιομηχανική χώρα και ξεκίνησες να φτιάχνεις σε όλη την Ελλάδα βιομηχανικές περιοχές ξεκινώντας από τα Οινόφυτα; Αλλά ξέρω γιατί τα έκανες. Για να βρίσκουν χιλιάδες Έλληνες δουλειά εκεί, τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και να ταλαιπωρούνται! Ευτυχώς που μετά τα πούλησε η Νέα Δημοκρατία στους ξένους, αφού τα κοινωνικοποίησε πρώτα το ΠΑ.ΣΟ.Κ και τα έκανε ζημιογόνα, και τώρα επιτέλους ησυχάσαμε! Ποιός σου είπε, ρε παλιοτόμαρο, ότι θέλαμε να παράγουμε προϊόντα; Εμείς να καταναλώνουμε θέλαμε! Ποιός σου είπε ότι θέλαμε να εργαζόμαστε στην πατρίδα μας; Εμείς θέλαμε να πάμε μετανάστες και να δουλεύουμε στις φάμπρικες της ευρωπαϊκής χαβούζας. 

 

Άσε εκείνος ο Παττακός με το μυστρί του! Βρε μανία που σας είχε πιάσει, εσάς τους χουντικούς! Κάθε ημέρα εγκαίνια για σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, γέφυρες, δρόμους και εργατικές κατοικίες! Μας ζάλιζες στα επίκαιρα, όποτε πηγαίναμε σινεμά, και όλα τούτα χωρίς νά πάρεις δάνεια. Δεν ντράπηκες, βρέ άθλιε δικτάτορα, να ταπεινώσεις το δολάριο γιά τόσα χρόνια; Ακούς εκεί! Η δραχμή να είναι ισχυρότερη από το δολάριο; Πού ακούστηκε αυτό, ρε ανθέλληνα;

 

Τί σου κάναμε και μας καταράστηκες να είμαστε υπερήφανοι νοικοκυραίοι; Εμείς θέλουμε να χρωστάμε ακόμα και της Μιχαλούς γιά να φτάσουμε στα τρισεκατομμύρια ευρώ χρέη και να έχουμε γίνει η χλεύη των βελανιδοφάγων.

 

Γιατί, ρε ελεεινέ δικτάτορα, προέταξες το σύνθημα: «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών» και δεν ασπάστηκες τις μαγαρισιές των οργανωμένων αντίχριστων και των εθνομάχων και να ρίξεις λάσπη στην ορθόδοξη πίστη και στην ιστορική μας μνήμη; 

 

Αχρείε Παπαδόπουλε, αφού έτρωγες μόνο το φαγητό σου, στο τέλος δεν είχες τίποτα να αφήσεις κληρονομιά. Το μόνο σου περιουσιακό στοιχείο, τρομάρα σου, να ήταν η στολή σου και αντί να την δωρίσεις, μωρέ, στα καλά παιδιά που «πάλεψαν» για την Δημοκρατία για να την ξεσχίσουν, εσύ είχες το θράσος να ζητήσεις να σε θάψουν με αυτήν! Σαν δεν ντρέπεσαι. Πού είναι τα μέγαρά σου και οι καταθέσεις σου στην Ελβετία; Γιατί δεν φάγατε τα λεφτά του κράτους στις ουκρανές, στα κωλάδικα και στις πόρσε; Πού είναι οι of sores (εξωχώριες) σου, βρέ άχρηστε, που άφησες την γυναίκα σου να ζεί με την βοήθεια των ομοίων σου, των σταγονιδίων και των νοσταλγών; Ού να μου χαθείς, άχρηστε, που δεν έγινες πλιατσικολόγος. 

 

Τι μούρλα ήταν αυτή που σε έπιασε να φτιάξεις το φράγμα του Μόρνου για να έχουμε νερό να πίνουμε; Ξέρεις ποιοί είμαστε εμείς μωρέ; Εμείς είμαστε Ευρωπαίοι ρε και πίνουμε μόνο εμφιαλωμένο νερό και τώρα θα πουλήσουμε και το δώρο της φύσης. 

 

Δεν φτάνει αυτό, παλιοδικτάτορα, αλλά διέγραψες τα αγροτικά χρέη των πατεράδων μας και όλων των αγροτών. Τους καλόμαθες, τους γλύτωσες από τα κοράκια τους τραπεζίτες και τα funds, τους έλυσες τα προβλήματά τους και τώρα κάθε τρεις και λίγο έχουμε μπλόκα!

 

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έστελνες και εκείνον τον Μακαρέζο και έκανε συμφωνίες ακόμη και με τους Κινέζους και τους πουλούσες τα αγαθά που έκανε εξαγωγή η χώρα και πέταξες στον δρόμο τόσους μεσάζοντες. Ήθελες να μεγαλουργήσει η πατρίδα μας αλλά εμείς τα δώσαμε χάρισμα στους Κινέζους.

 

Βρε άχρηστε αναχρονιστικέ, αντιδημοκράτη, ποιός σου είπε ότι ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι με την πόρτα ανοιχτή και να μην φοβάμαι μην μπει κανένας μέσα το βράδυ για πλιάτσικο; Ακούς εκεί να μου κάνει κουμάντο ένας χουντικός, στο αν θα αμπαρώσω την πόρτα μου ή όχι και να κάνω ότι κοιμάμαι για να μην με σφάξει ο λήσταρχος! Ποιός σου είπε ότι ήθελα να νιώθω ασφαλής ρε παλιοφασίστα; Εγώ είμαι δημοκράτης και εάν βιάσουν εμένα και την οικογένειά μου δεν θα διαμαρτυρηθώ γιατί τότε θα είμαι ρατσιστής, σαν εσένα. 

 

Εκείνο που δεν κατάλαβα είναι γιατί έσπασες την συνθήκη Κούπερ και ξεκίνησες την ιστορία να βγάλεις τα πετρέλαια στον Πρίνο και μας βάζεις σε περιπέτειες με τους καλούς μας γείτονες τους Τούρκους; Μιά χαρά δεν κοιμόμασταν ήσυχοι; Ήθελες να μας κάνεις παραγωγούς πετρελαίου, σαν τους αραπάδες, και να μην έχουμε ανάγκη κανέναν; Βρε μανία που σε είχε πιάσει, σώνει και καλά, μέσα σε 5 χρόνια, 11 μήνες και 12 ημέρες, να δημιουργήσεις κράτος ισχυρό.

 

Αισχρέ συνταγματάρχη, ήταν για εσένα «ταμπού» η μη συνεκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων με την Τουρκία στην Μεσόγειο; Δεν ρώταγες το ΕΛΙΑΜΕΠ και τα πολιτικά τσόλια που περιφέρουν το σαρκίο τους στους τηλεοπτικούς διαύλους; Καλά να πάθεις ελεεινέ Έλληνα που δεν κατέβασες την σκελέα σου στους εγκάθετους φαύλους και δεν έπεσες στα τέσσαρα, αρχιπραξικοπηματία. Καλά να πάθεις που καταδικάστηκες σε θάνατο, ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά και σε υποβίβασαν στρατιωτικά στον βαθμό του έφεδρου οπλίτη.

 

Τέλος, σιχαμερό φασιστόμουτρο, πλήγωσες ανεπανόρθωτα τους φίλους μου κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Ακούς εκεί να μην δώσεις διευκολύνσεις στους Αμερικάνους και τους Εβραίους, για χάρη των Αράβων που μας έπαιρναν όλο το τσιμέντο για τα έργα τους, σε μιά εποχή που τα τσιμεντάδικά μας είχαν τρελαθεί στην δουλειά! Ξέρεις τί ψυχολογικά τραύματα μας προκάλεσε εκείνη η απαγόρευση; Τραύματα βαθιά που δεν έχουν επουλωθεί ακόμη! Δεν ντρέπεσαι βρε άθλιε εχθρέ της Δημοκρατίας;

 

Δεν ήξερες τί φίδι κολοβό έθρεφες στον κόρφο σου; Δεν γνώριζες ότι «η Αρσακειάδα», ο Ρωμανιώτης Εβραίος Ιωαννίδης Δημήτριος, δεν θα παρέβαινε την δόλια φύση του όταν βρισκόταν υπό τις διαταγές του Εβραίου κουνιάδου του, όργανο της Μοσάντ, Ζάκ Αλαζράκη;

 

Διέπραξες τρία θανάσιμα αμαρτήματα, άθλιο φασισταριό: 1ον Την ισχυροποίηση της δραχμής, 2ον το σπάσιμο της συνθήκης Κούπερ και 3ον την απαγόρευση διέλευσης από τα Ελληνικά αεροδρόμια των Αμερικανικών αεροπλάνων στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Γι’ αυτά τα ασυγχώρητα αμαρτήματά σου σε ξαποστείλανε οι, από άκρα Αριστερά μέχρι άκρα Δεξιά, «Δημοκράτες». 

 

Όλα αυτά τα γράφουμε γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθούμε να ακούμε τους έξαλλους πολίτες, που μας τα πρήζουν με τις φωνές τους κάθε μέρα, με το: «Πού είσαι Παπαδόπουλε;» Η αλήθεια βέβαια, είναι πάντα πικρή!

 

Για την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΙΣ «ΕΛ.ΛΑ.Σ»

ΕΚ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

 

Οδυσσέας Τηλιγάδας 

Στέργιος Σμυρλής 

Μιχαήλ Γιανναρόπουλος

Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον)

Ψηφιδωτό της Αγίας Σοφίας

 

Ένα από τα λαοφιλέστερα ποιήματα της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και φιλολογικό μνημείο άφταστης τελειότητας. Ένας ύμνος προς την Παναγία, που, όταν ψάλλεται στις εκκλησίες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προκαλεί ρίγη αληθινής συγκίνησης και πνευματικής ανάτασης στους πιστούς. «Ακάθιστος Ύμνος» ονομάστηκε, επειδή, όταν ψάλλεται, το εκκλησίασμα στέκεται όρθιο, ενώ η εναλλακτική ονομασία του «Χαιρετισμοί», προέρχεται από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη Χαίρε. 

 

Ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλλεται τμηματικά το βράδυ της Παρασκευής των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων των Νηστειών και ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών, κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου. Αποτελείται από το προοίμιο «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» και 24 οίκους (στροφές) με αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α έως το Ω. Το πρώτο μέρος του ποιήματος (Α-Μ) αναφέρεται σε επεισόδια από τη ζωή της Παναγίας (Ευαγγελισμός, Γέννηση του Ιησού, Υπαπαντή κ.ά.) και το δεύτερο μέρος (Ν-Ω) σε θεολογικά θέματα. Αναφέρεται γενικότερα στην ενανθρώπιση του Ιησού και τη σωτηρία των ανθρώπων, ενώ εξαίρεται η συμβολή της Παναγίας. 

 

Ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου δεν είναι γνωστός, καθώς οι μακροχρόνιες έρευνες δεν έχουν καταλήξει σε αναμφισβήτητα συμπεράσματα. Έχουν αναφερθεί τα ονόματα του Ρωμανού του Μελωδού, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου, του διάκονου και ιαμβογράφου Γεωργίου Πισίδη, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α', του μητροπολίτη Νικομηδείας Γεωργίου Σικελιώτη, της Κασσιανής και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου. 

 

Η επικρατούσα παράδοση υποστηρίζει ότι ο Άκάθιστος Ύμνος γράφτηκε για τη διάσωση της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία των Αβάρων, ενός ταταρομογγολικού φύλου, το 626. Η σωτηρία της Βασιλεύουσας αποδόθηκε στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την Υπεραγία Θεοτόκο. 

 

πηγή

 

Περισσότερες πληροφορίες  

 

Κατά το έτος 626 μ.Χ., και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος μαζί με το βυζαντινό στρατό είχε εκστρατεύσει κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνίδια από τους Αβάρους. Οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.

 

Στις 8 Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη, ως τότε, απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».

 

Κατά την επικρατέστερη άποψη, δεν ήταν δυνατό να συνετέθη ο ύμνος σε μία νύκτα. Μάλλον είχε συντεθεί νωρίτερα και μάλιστα θεωρείται ότι ψαλλόταν στο συγκεκριμένο ναό, στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου κάθε χρόνου. Απλώς, εκείνη την ημέρα ο ύμνος εψάλη «ὀρθοστάδην», ενώ αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο («Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼνἐν γνώσει»), με το ως σήμερα χρησιμοποιούμενο «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια», το οποίο έδωσε τον δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο, στον ως τότε διηγηματικό και δογματικό ύμνο.

 

Σύμφωνα, όμως, με άλλες ιστορικές πηγές, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται και με άλλα παρόμοια γεγονότα, όπως τις πολιορκίες και τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης επί των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673 μ.Χ.), Λέοντος του Ισαύρου (717 - 718 μ.Χ.) και Μιχαήλ Γ΄ (860 μ.Χ.). Δεδομένων των τότε ιστορικών συνθηκών (εικονομαχική έριδα, κλπ.), δεν θεωρείται απίθανο, η Παράδοση να έχει αλλοιώσει την ιστορική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να καθίσταται πολύ δύσκολο να λεχθεί μετά βεβαιότητας ποιο ήταν το ιστορικό περιβάλλον της δημιουργίας του Ύμνου.

 

Σε όλη τη χειρόγραφη παράδοση, ο ύμνος φέρεται ως ανώνυμος, ενώ ο Συναξαριστής που τον συνδέει με τα γεγονότα του Αυγούστου του 626 μ.Χ. δεν αναφέρει ούτε το χρόνο της σύνθεσής του, ούτε τον μελωδό του. Το περιεχόμενό του πάντως απηχεί τις δογματικές θέσεις της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλέπε 9 Σεπτεμβρίου), που συνήλθε στην Έφεσο, στη βασιλική της Θεοτόκου, το 431 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄. Σε αυτήν συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας. Καταδίκασε τις διδαχές του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριου, ο οποίος υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Ιησού έναντι της θείας, υποστηρίζοντας ότι η Μαρία γέννησε τον άνθρωπο Ιησού και όχι τον Θεό. Η Σύνοδος διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος». Επομένως, η χρονολογία σύγκλησής της, το 431 μ.Χ., αποτελεί μία σταθερή ημερομηνία, καθώς είναι σίγουρο ότι ο ύμνος δεν είχε συντεθεί νωρίτερα. Από την άλλη, κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι από το περιεχόμενό του συνάγεται ότι ο ύμνος αναφέρεται σε κοινό εορτασμό του Ευαγγελισμού και των Χριστουγέννων, εορτές οι οποίες χωρίστηκαν κατά τη βασιλεία του Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.), πράγμα που, αν ισχύει, αφενός σημαίνει ότι ο ύμνος γράφτηκε το αργότερο επί Ιουστινιανού, αφετέρου ενισχύει την άποψη ότι προϋπήρχε των γεγονότων του 626 μ.Χ.

 

Η παράδοση, όμως, αποδίδει τον Ακάθιστο ύμνο στο μεγάλο βυζαντινό υμνογράφο του 6ου αιώνα μ.Χ., Ρωμανό τον Μελωδό (βλέπε 1 Οκτωβρίου). Την άποψη αυτή υποστηρίζουν πολλοί ερευνητές, οι οποίοι θεωρούν ότι οι εκφράσεις του ύμνου, η γενικότερη ποιητική του αρτιότητα και δογματική του πληρότητα δεν μπορούν παρά να οδηγούν στον Ρωμανό. Ακόμη, σε κώδικα του 13ου αιώνα μ.Χ. υπάρχει μεταγενέστερη σημείωση, του 16ου αιώνα μ.Χ., η οποία αναφέρει τον Ρωμανό ως ποιητή του ύμνου.

 

Όμως, η άποψη αυτή αντικρούεται από πολλούς μελετητές, που βρίσκουν στη δομή, στο ύφος και το περιεχόμενό του πολλά στοιχεία μετά την εποχή του Ρωμανού. Κατά μία άποψη, ο ύμνος ψάλθηκε καλοκαίρι, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και μάλλον αργότερα μεταφέρθηκε στο Σάββατο της Ε΄ εβδομάδος των νηστειών, ίσως από τους εικονόφιλους μοναχούς του Στουδίου. Έτσι πλησίασε τη γιορτή του Ευαγγελισμού. Είναι, δε, ενδεχόμενο σε αυτή τη μεταφορά, και πάλι για λόγους σχετικούς με την Εικονομαχία, να αλλοιώθηκε και το ιστορικό του Συναξαριστή, και από το 728 μ.Χ., που αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων Γ΄ Ίσαυρος, να μεταφέρθηκε στο 626 μ.Χ., στα χρόνια του Ηρακλείου, ο οποίος πολεμούσε τους Πέρσες για να επανακτήσει τον Τίμιο Σταυρό.

 

Επιπλέον υπάρχουν και άλλες δύο εκδοχές για το πρόσωπο του μελωδού του Ακάθιστου Ύμνου. Η μία εκδοχή αναφέρει το όνομα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α΄ (715 - 730 μ.Χ.) (βλέπε 12 Μαΐου), ο οποίος έζησε τα γεγονότα της θαυμαστής λύτρωσης της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία της από τους Άραβες το 718 μ.Χ., επί Αυτοκράτορος Λέοντος του Ισαύρου. Η εκδοχή αυτή βασίζεται στο γεγονός, ότι μία λατινική μετάφραση του ύμνου, η οποία έγινε γύρω στο 800 μ.Χ. από τον επίσκοπο Βενετίας Χριστόφορο, τον αναφέρει ως δημιουργό του ύμνου.

 

Η άλλη εκδοχή που υποστηρίζεται βασίζεται σε μια παλαιά αχρονολόγητη εικόνα του Ευαγγελισμού στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου της ονομαστής μονής του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα, όπου εικονίζεται και ένας μοναχός, ο οποίος κρατάει ένα ειλητάριο που γράφει «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη» (αρχή του α΄ οίκου του Ακάθιστου ύμνου). Στο κεφάλι του μοναχού αυτού γράφει «ο άγιος Κοσμάς». Πρόκειται για τον Κοσμά τον Μελωδό (βλέπε 14 Οκτωβρίου), ο οποίος έζησε και αυτός τα γεγονότα του 718 μ.Χ., καθώς απεβίωσε το 752 ή 754 μ.Χ.

 

Άλλες, λιγότερο πιθανές απόψεις θεωρούν ως μελωδό του ύμνου τον Πατριάρχη Σέργιο, τον ιερό Φώτιο (βλέπε 6 Φεβρουαρίου), τον Απολινάριο τον Αλεξανδρέα, τον Μητροπολίτη Νικομήδειας Γεώργιο Σικελιώτη, τον Γεώργιο Πισίδη, και άλλους, που έζησαν από τον Ζ΄ μέχρι τον Θ΄ αιώνα.

 

Βέβαιο, είναι πάντως, ότι οι ειρμοί του Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου είναι έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού (676 - 749 μ.Χ.) (βλέπε 4 Δεκεμβρίου), ενώ τα τροπάρια του Ιωσήφ Ξένου του Υμνογράφου (βλέπε 3 Απριλίου).

 

Γενικό θέμα του ύμνου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο οποίος πηγάζει από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα, αλλά προχωρεί και σε θεολογική και δογματική ανάλυσή τους.

 

Οι πρώτοι δώδεκα οίκοι του (Α-Μ) αποτελούν το ιστορικό μέρος. Εκεί εξιστορούνται τα γεγονότα από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μέχρι την Υπαπαντή, ακολουθώντας τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά. Αναφέρεται ο Ευαγγελισμός (Α, Β, Γ, Δ), η επίσκεψη της εγκύου Παρθένου στην Ελισάβετ (Ε), οι αμφιβολίες του Ιωσήφ (Ζ), η προσκύνηση των ποιμένων (Η) και των Μάγων (Θ, Ι, Κ), η Υπαπαντή (Μ) και η φυγή στην Αίγυπτο (Λ), η οποία είναι η μόνη που έχει ως πηγή το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου.

 

Οι τελευταίοι δώδεκα (Ν-Ω) αποτελούν το θεολογικό ή δογματικό μέρος, στο οποίο ο μελωδός αναλύει τις βαθύτερες θεολογικές και δογματικές προεκτάσεις της Ενανθρώπισης του Κυρίου και το σκοπό της, που είναι η σωτηρία των πιστών.

 

Ο μελωδός βάζει στο στόμα του αρχαγγέλου, του εμβρύου Προδρόμου, των ποιμένων, των μάγων και των πιστών τα 144 συνολικά «Χαῖρε», τους Χαιρετισμούς προς τη Θεοτόκο, που αποτελούν ποιητικό εμπλουτισμό του χαιρετισμού του Γαβριήλ («Χαῖρε Κεχαριτωμένη»), που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. α΄ 28).

 

Στα μοναστήρια, αλλά και στη σημερινή ενορία και παλαιότερα κατά τα διάφορα Τυπικά, υπάρχουν και άλλα λειτουργικά πλαίσια για την ψαλμωδία του ύμνου. Η ακολουθία του όρθρου, του εσπερινού, της παννυχίδος ή μιας ιδιόρρυθμης Θεομητορικής Κωνσταντινουπολιτικής ακολουθίας, την πρεσβεία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, σε ένα ορισμένο σημείο της κοινής ακολουθίας γίνεται μια παρεμβολή. Ψάλλεται ο κανών της Θεοτόκου και ολόκληρο ή τμηματικά το κοντάκιο και οι οίκοι του Ακαθίστου.

 

Ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέθηκε με τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προφανώς, εξ αιτίας ενός άλλου καθαρώς λειτουργικού λόγου. Μέσα στην περίοδο της Νηστείας εμπίπτει πάντοτε η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι η μόνη μεγάλη γιορτή, που λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων και μεθεορτίων. Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να καλύψει η ψαλμωδία του Ακαθίστου, τμηματικά κατά τα απόδειπνα των Παρασκευών και ολόκληρος κατά το Σάββατο της Ε΄ εβδομάδας. Το βράδυ της Παρασκευής και το Σάββατο είναι μέρες που μαζί με την Κυριακή είναι οι μόνες μέρες των εβδομάδων των Νηστειών, κατά τις οποίες επιτρέπεται ο γιορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, και στις οποίες, μετατίθενται οι γιορτές της εβδομάδας. Σύμφωνα με ορισμένα Τυπικά, ο Ακάθιστος Ύμνος ψαλλόταν πέντε μέρες πριν τη γιορτή του Ευαγγελισμού και κατά άλλα τον όρθρο της μέρας της γιορτής. 

 

πηγή

 

Παρακολουθήστε την Ακολουθία του Ακάθιστου Υμνου

 

 

Σεισμοί, διαπραγματεύσεις και κόκκινες γραμμές!

Γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης

 

Η Κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ύστερα από τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, ετοιμάζεται για ένα νέο γύρο «διαπραγματεύσεων» με την γείτονα χώρα για επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν τις σχέσεις των δύο χωρών.

 

Σημειωτέον ότι κάποιοι έχουν ονομάσει την νέα αυτή προσέγγιση «διπλωματία των σεισμών», θαρρείς και η Τουρκία είναι διατιθεμένη να μειώσει τις απαιτήσεις της λόγω της δύσκολης από κάθε άποψη κατάστασης στην οποία βρίσκεται. Θα πρέπει να είμαστε, λίαν επιεικώς, αστείοι, εάν νομίζουμε ότι οι Τούρκοι θα υποχωρήσουν έστω και ελάχιστα από την υπερφορτωμένη ατζέντα διεκδικήσεων απέναντί μας. Ήδη, με τη βοήθεια και της Δύσης, επουλώνουν τις πληγές τους με ταχύτατους ρυθμούς και σύντομα θα φανούν πάλι στο προσκήνιο με την γνωστή πολεμική και διεκδικητική συμπεριφορά τους!

 

Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις αποτελούν την σημαντικότερη διαδικασία του Υπουργείου Εξωτερικών, καθόσον σε αυτές βασίζεται η διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάθε χώρα «χαράσσει» τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές». Τι είναι όμως «κόκκινες γραμμές» στις διεθνείς διαπραγματεύσεις; Γιατί λέγεται αυτή η έκφραση με τόση ευκολία; Γιατί αυτές οι γραμμές ανατρέπονται στην πατρίδα μας με τόση ευχέρεια;

 

Σύμφωνα με μια εκ των υπαρχόντων θεωριών, «κόκκινη γραμμή» είναι αδιαπραγμάτευτη τελική θέση ή γραμμή επί μείζονος εθνικού θέματος, σύμφωνα με την εκπεφρασμένη Εθνική Στρατηγική ενός κράτους, με την οποία (γραμμή) ορίζεται σαφώς εκείνο το σημείο για το συγκεκριμένο εθνικό θέμα, πέραν του οποίου δεν υφίσταται στους διαπραγματευτές περαιτέρω δυνατότητα διαπραγμάτευσης, ούτε φυσικά υποχώρησης. 

 

Οι «κόκκινες γραμμές», για σοβαρά κράτη, πρέπει να είναι μυστικές, για να δίνουν τη δυνατότητα αρχικά να τίθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το μέγιστο των οικείων απαιτήσεων. Επιπλέον, σημαντικότατο είναι να υπάρχει σχεδιασμός εναλλακτικού σεναρίου, εφόσον φανεί από την πορεία των διαπραγματεύσεων ότι κινδυνεύει να σπάσει η «κόκκινη γραμμή», πάντα όμως με κάποιο σημαντικό αντάλλαγμα.

 

Στη χώρα μας, δυστυχώς:

 

- Δεν έχουμε Εθνική Στρατηγική, η οποία δεν θα επέτρεπε σε καμιά κυβέρνηση να κάνει «του κεφαλιού της». Μια Εθνική Στρατηγική, που θα συνεισέφερε καθοριστικά στην διπλωματική ετοιμότητα της χώρας και στην χειραγώγηση του ανόητου κομματισμού που κρατά δέσμια την μοίρα της Πατρίδας μας στην σύγχρονη γεωπολιτική Βαβέλ.

 

- Παρατηρείται ένα συνεχές αλαλούμ στις όποιες διμερείς ή διεθνείς συναντήσεις λαμβάνουν χώρα, με αποτέλεσμα τις τελευταίες δεκαετίες να υφιστάμεθα συνεχείς διπλωματικές ήττες, παραχωρώντας εθνικά δίκαια και εθνική κυριαρχία.

 

- Κάθε εκλεγείσα κυβέρνηση, που, σύμφωνα με το μεταπολιτευτικό κίβδηλο εκλογικό σύστημα, δεν συγκεντρώνει πάνω από το 25% του συνόλου των Ελλήνων ψηφοφόρων, αποφασίζει και διαπραγματεύεται εθνικά θέματα μείζονος σημασίας, χωρίς ουσιαστική νομιμότητα και εξουσιοδότηση, χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού.

 

- Αποκαλύπτονται με μεγάλη ευκολία οι όποιες «κόκκινες γραμμές» μας, οι οποίες θα έπρεπε να είναι επτασφράγιστο μυστικό μας. 

 

- Ο κάθε πρωθυπουργός ουσιαστικά «παίζει στα ζάρια» την χώρα μας, αποφασίζοντας μόνος του υποχωρήσεις στις κόκκινες γραμμές εθνικών συμφερόντων.

 

- Οι κυβερνήσεις μας συμμετέχουν σε συνομιλίες με ανατολίτικα παζάρια τύπου Καραγκιόζη (ζητάω 10 για να πάρω 5), τα οποία αποτελούν πάγια τακτική της Τουρκίας. 

 

Τέλος, μη ξεχνάμε ότι συρόμαστε σε διαπραγματεύσεις με μια Τουρκία, η οποία δεν έχει να χάσει τίποτε, αντιθέτως έχει μόνο να κερδίσει, καθόσον εμείς ανοήτως και ανιστόρητα δεν έχουμε διεκδικήσεις εναντίον της.

 

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας οφείλουν άμεσα να αντιληφθούν το μέγεθος της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής αξίας της Ελλάδας, να προσανατολιστούν εθνικά και να δομήσουν μια θεσμικά/συνταγματικά κατοχυρωμένη Εθνική Στρατηγική, με Όραμα και Εθνικές Επιδιώξεις, που να βασίζεται στα γεωπολιτικά, τα ιστορικά και τα πολιτιστικά μας πλεονεκτήματα! Φτάνει πλέον η δουλεία προς δυσμάς και η φοβία προς ανατολάς!

 

Και αν, για οποιοδήποτε λόγο, δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, οφείλουν να αποσυρθούν και να παραδώσουν τα ηνία της χώρας σε προσωπικότητες του δημοσίου βίου εγνωσμένου κύρους και ηθικής, οι οποίοι, με σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια και σκληρή δουλειά να ανακόψουν την καταστροφική πορεία της χώρας και να αγωνιστούν για την αναγέννησή της. 

 

Η Ελλάδα μας χρειάζεται ριζική πολιτική και κοινωνική ανανέωση, αλλαγή νοοτροπίας και χάραξη νέας πορείας. Ο χρόνος τελειώνει!

 

Νίκος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)

Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Η διαφορά αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας σε Ιταλια και Ελλαδα

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

 

Η Ευρώπη, και συγκεκριμένα ο φτωχός Νότος της, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα μείωσης των γεννήσεων, σε αντίθεση με ορισμένες χώρες του πλούσιου ευρωπαϊκού Βορρά, όπου εμφανίζεται η αντίστροφη εικόνα.

 

Δεν θα αναφερθώ εδώ στους ερμηνευτικούς λόγους της παραπάνω διαφοράς, που είναι αντίστροφη αυτής που επικρατούσε στο κοντινό παρελθόν. Δηλαδή, στις φτωχότερες χώρες και περιοχές η γεννητικότητα ήταν μεγαλύτερη σε σύγκριση με τις πλουσιότερες.

 

Αντιθέτως, θα περιοριστώ στον εκ διαμέτρου διαφορετικό τρόπο, που ακολουθείται στην Ιταλία και στην Ελλάδα, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπογεννητικότητας. Και ακριβώς η διαφορά αυτή, μεταξύ των δύο ευρωπαϊκών χωρών είναι άκρως αποκαλυπτική και για το προς τα που οδεύει η καθεμιά από αυτές.

 

Σύμφωνα, λοιπόν, με πρόσφατα σχετικά στοιχεία, και η Ελλάδα, αλλά και η Ιταλία εμφανίζουν έντονη υπογεννητικότητα: η πρώτη με τον δείκτη 1.39 για κάθε Ελληνίδα, που μπορεί να τεκνοποιήσει και αντίστοιχα με 1.24, για κάθε Ιταλίδα, ενώ το απαιτούμενο νούμερο για τη διατήρηση σταθερού πληθυσμού μιας χώρας είναι το 2.1.

 

Στην Ελλάδα, όπως πρόσφατα υποστηρίχθηκε από την ΠτΔ, η λύση του προβλήματος έχει εναποτεθεί στη μετανάστευση, η οποία όπως είναι γνωστό, δεν θέτει κριτήρια θρησκείας, πολιτισμού, ράτσας κλπ. Αναμφίβολα, ωστόσο, ο προτεινόμενος αυτός τρόπος αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας, αναβιώνει στη σύγχρονη Ελλάδα τη γνωστή θεωρία του Coudenhove Kalergi. Πρόκειται για τον ιδιαιτέρως μορφωμένο γιό Αυστριακού διπλωμάτη και Γιαπωνέζας, που είναι άλλωστε και ο πρώτος που αναφέρθηκε σε «ενωμένη Ευρώπη», ο οποίος στις αρχές του 19ου αιώνα υποστήριξε ότι η Ευρώπη πρέπει να ανοίξει διάπλατα τα σύνορά της και να δεχθεί μετανάστες όλων των φυλών και όλων των χρωμάτων, ώστε να εξασφαλιστούν φθηνά εργατικά χέρια για την Αμερική (η νέα έκδοση της θεωρίας ενδέχεται να μην απευθύνεται στην Αμερική). Η, έτσι, δημιουργούμενη φυλή, όπως διευκρινίζει ο Coudenhove Kalergi, θα έχει απολέσει τα ευρωπαϊκά της χαρακτηριστικά και θα θυμίζει αρχαίους Αιγυπτίους, με μαύρα μαλλιά και μεγάλη μύτη.

 

Αντιθέτως, στην Ιταλία, η πρωθυπουργός Τζώρτζια Μελόνι, σε λίστα 15 στόχων που υποσχέθηκε να υλοποιήσει μετά την εκλογή της, ο πρώτος αφορά στην αντιμετώπιση του προβλήματος της υπογεννητικότητας, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο του ελληνικού (που ταυτίζεται με τον προτεινόμενο από τον Coudenhove Kalergi). Ειδικότερα, προβλέπεται στην Ιταλία η εξασφάλιση επιδόματος από το πρώτο παιδί για οικογένειες με τρία παιδιά, παράταση του χρόνου αδείας για τη μητέρα, μείωση των τιμών για την αγορά παιδικών προϊόντων, αλλά και πρόωρη συνταξιοδότηση για τη μητέρα.

 

Η διαφορά αντιμετώπισης του προβλήματος της υπογεννητικότητας, στις δύο αυτές χώρες αποκαλύπτει αφενός την επιθυμία της Ιταλίας να επιβιώσει ως έθνος, σε αντίθεση με την πατρίδα μας, που επέλεξε την εξαφάνισή της, και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο από σήμερα.

 

Αξίζει, ωστόσο, να προσθέσω και μια επιπλέον διαφορά μεταξύ των δύο αυτών κρατών της Ευρώπης, που θεωρώ καταλυτικής σημασίας. Η Κυβέρνηση της Ιταλίας χαρακτηρίζεται ως ακροδεξιά και ταυτόχρονα ως λαϊκίστικη, ενώ η δική μας ως προοδευτική και πολυπολιτισμική. Οι χαρακτηρισμοί και οι αναμεταξύ τους διαφορές, δεν διαθέτουν γενικώς σοβαρό υπόβαθρο, όπως το αναλύω από το 2018 σε άρθρα και συγγράμματά μου. Χρησιμοποιούνται, ωστόσο, κατά κόρον, προκειμένου να καταδικάσουν και να υποβαθμίσουν επιλογές και καταστάσεις, που έρχονται σε αντίθεση με αυτές που επικρατούν στους κόλπους της ΕΕ και που προβάλλονται ως «μη συντηρητικές».

 

Έτσι, λοιπόν, στην περίπτωση, που εδώ εξετάζεται, ο καθένας μας ας κρίνει ποια από τις δύο επιλογές αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας είναι η «προοδευτική» και ποια η «καθυστερημένη».

 

πηγή

ΝεοΕΛΛΗΝ – από Ηνίοχος του Πολιτισμού, τσανακογλείφτης των εωσφοριστών

Λίαν συντόμως η εποχή του κορωνοϊού θα αποτελεί όνειδος για τον Ελληνισμόν, ως ακροτελεύτια περίοδος της πλέον δυσώδους εποχής του ψευτορωμέηκου. Θα αποτελεί έναν “αρνητικόν πλούτον” (προς αποφυγή) συμπερασμάτων και διδαχών, για το πλέον προικισμένο Γένος, που ενεφανίσθη επί γης. Συνήθως οι δεκάλογοι (ή όποιου άλλου αριθμού ομάδες εντολών) αναφέρουν τι πρέπει να κάνεις. Ο μελλοντικός “ψευτορωμέηκος δεκάλογος” θα αναφέρει όχι απλώς τί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ως Έλλην αλλά και σε τι να λες “ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ” μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού. 

 

Είναι τραγικό, ότι ο σημερινός νεοέλλην όχι μόνον δεν γνωρίζει τίποτε, όχι μόνον δεν έχει την ικανότητα να σκέπτεται αλλά και υποτάσσεται στην εν είδει fast-food ψευδο-γνώσιν των εωσφοριστών, που επιβάλεται “δωρεάν” από τα Μέσα Μαζικής Επιβολής (ΜΜΕ).

 

Αναφέρω ένα όχι απλώς τραγικό περιστατικό αλλά, ας μου επιτραπεί, “τραγικο-τραγικό”. Ανέφερα σε συμφοιτητή μου φράσιν του Θουκιδίδου, η οποία ερμηνεύει εν πολλοίς την σημερινή παγκόσμιον κατάπτωσιν και μου απήντησε ότι το απέρριψε ως ψευδές γιατί … δεν το βρήκε στο google!!! Ο Θουκιδίδης, θεωρούμενος πατήρ της Ιστορίας, μελετάται από όλα τα γεωστρατηγικά think-tanks της υφηλίου και τα γραπτά του είναι must-to-study για τους παγκοσμιοποιητές, των οποίων ο συγκεκριμένος συμφοιτητής είναι θαυμαστής και ακόλουθος (σκυλάκι τσιουάουα, δηλαδή), όντας από ετών καθηγητής σε πανεπιστήμιο της Αττικής και διδάσκει φοιτητές. Τώρα τί τους διδάσκει (όχι μόνον αυτός) είναι άλλο θέμα, πιθανόν ότι η γνώσις είναι όσα ξέρει η google και πέραν αυτής δεν υπάρχει κάτι («εν οίδα, ότι πέραν google ουδέν οίδα»); Άρα ρωτώ : γιατί να σπουδάσουμε, αφού με ένα τερματικό, ακόμα και με ένα τηλέφωνο, έχουμε “τη γνώσιν ανά χείρας μας”; Άλλωστε αυτή δεν είναι η επιδίωξις των παγκοσμιοποιητών; “να μας εμβολιάσουν όσα θέλουν, αλλάζοντάς μας τα (ελληνικά) φώτα”! ΤΙ ΦΡΙΚΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ! 

 

Αποτελεί την εσχάτη αισχύνην του νεοέλληνος, να αγνοεί ότι οι προγόνοι μας διαχρονικώς υπήρξαν οι Ηνίοχοι του πολιτισμού, της γνώσεως δηλαδή, αυτοί που υπήρξαν το Φώς του Κόσμου, είτε εν αγνοία τους είτε (αργότερον) εν γνώσει τους. Ας το ερμηνεύσω επιγραμματικώς: 

 

► Ελάχιστοι πρόσεξαν ότι το δέλεαρ του πονηρού στους Πρωτοπλάστους ήταν ο “καρπός της γνώσεως”. Δεν τους δελέασε υποσχόμενος πλούτον, δύναμιν, κυριαρχία, δημιουργία ή άλλο τι, αλλά με την γνώσιν, που ΔΕΝ ήταν δική του αφού είναι ανίκανος να δημιουργήσει οτιδήποτε. (παρένθεσις : ακριβώς και σήμερα τα ίδια υπόσχονται οι υποτακτικοί του : τεχνητή τροφή από υλικά της Φύσεως, που ΔΕΝ είναι δικά τους, τεχνολογικά καλούδια από υλικά, που ΔΕΝ είναι δικά τους κλπ κλοπιμαία δηλαδή). Γέλασα πικρά ακούγοντας τον μακαριστόν γέροντα Αθανάσιον Μυτιληναίον, περιγράφοντας την έκπληξιν των Πρωτοπλαστών, όταν έλαβαν την υποσχεθείσα γνώσιν : “είδαν ότι ήσαν γυμνοί”… Δράμα! Κάθε τι για να το αξιοποιήσεις χρειάζεσαι υποδομή. Για να έχεις αεροπλάνο, πέραν της γνώσεως αεροπλοηγήσεως, απαιτούνται αεροδρόμιο, τεχνική υποστήριξις, μετεωρολογική ενημέρωσις, συστήμα εναερίου ελέγχου και τόσα άλλα. Κάποιος φίλος μου το σχολίασε πλέον ειρωνικώς με λαογραφικόν τρόπον : “τα μεταξωτά βρακιά απαιτούν και επιδέξιους κ@λους”. 

 

► Έτσι “γυμνός” παρέμεινε ο άνθρωπος μακράν της “Σκέπης” του και συν τω χρόνο απογυμνωνόταν διαρκώς πνευματικώς, ώστε να καταντά “τσανακογλείφτης” των εξουσιαστών του, ΜΗ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ! Αυτό το έλλειμα σκέψεως και γνώσεως ήρθαν να πληρώσουν οι αρχαίοι Έλληνες με την Φιλοσοφίαν. Η Φιλοσοφία θα έπρεπε να λέγεται Φιλαλήθεια, καθόσον σοφία είναι η γνώσις του αληθούς και όχι του ψευδούς. Οι φιλόσοφοι άρχισαν να εξετάζουν κάθε επιβληθέν (α)πνευματικό στοιχείον, απορρίπτοντες αυτά και ανακαλύπτοντες τα ορθά, δηλαδή τα αληθή. Στον κολοφώνα της Ελληνικής Φιλοσοφίας, ο Σωκράτης με την πλέον ανθρωποκεντρική τοποθέτησιν αλλά και οι πνευματικοί του απόγονοι Πλάτων και Αριστοτέλης, εξέταζαν όλες τις έννοιες, που μας αγκαλιάζουν, προσπαθώντας την αυτογνωσίαν και τον εντοπισμόν της αρχής των πάντων (Αριστοτέλης). Αυτή η φιλοσοφική έρευνα οδήγησε βαθμιαίως σε πνευματικήν ελευθερίαν, η οποία με την σειρά της ενέπνευσε την σωματικήν ελευθερίαν και την αντίστασιν κατά των Περσών, οργάνων των καταχθονίων εωσφορικών επιβολών. Αυτά βεβαίως προ Σωκράτους αλλά αργότερον και χάρις στην διδασκαλίαν του Αριστοτέλους, ο Μέγας Αλέξανδρος, ως Ηνίοχος του Πολιτισμού, διέλυσε τις καταχθόνιες επιβολές επί γης, μοιράζοντας τον Ελληνικόν Πολιτισμόν (την Αληθή γνώσιν και κυρίως την μέθοδον δημιουργίας αληθούς γνώσεως) και ανάβοντας το Φως του Κόσμου, σε όλη την τότε γνωστή οικουμένη. Το Φως του Κόσμου, βασισμένον εν αγνοία του σε αυτό που αργότερα θα ονομασθεί “σπερματικός λόγος”. 

 

Αυτές τις δυο ιστορικές περιόδους αποκαλώ “1η προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως του κόσμου (υποταγής σε αλλότρια κελεύσματα) & 1η προσπάθεια δημιουργίας οικουμενικού (πνευματικού) κράτους, βασισμένου στην αληθή γνώσιν και τον άνθρωπον“. 

 

► Η βαθμιαία υποχώρησις του Έλληνος από το παγκόσμιο γίγνεσθαι (με ευθύνη του ασφαλώς), οδήγησε την Ρωμαϊκήν αυτοκρατορίαν (υπό την εξουσία των εωσφοριστών) στην 2α προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως (“αχταρμοποιήσεως”) του κόσμου. Η σήψις των εσχάτων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν όχι εφάμιλλή αλλά δυσωδεστέρα της Βαβυλωνιακής εποχής. Αυτήν την εποχήν της εσχάτης ανθρωπίνης καταπτώσεως, ενανθρωπίσθηκε ο Χριστός, ώστε να δώσει την ελπίδα αλλά κυρίως την Οδόν Σωτηρίας και τα αντίστοιχα όπλα, με τα οποία ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέτρεψε το κράτος του κακίστου στην επίγειον αντανάκλασιν του Ουρανίου Βασιλείου, δηλαδή την Ανατολικήν Ρωμαϊκήν αυτοκρατορίαν ή Ρωμανίαν. 

 

Σε αυτές τις δυο περιόδους, με θεϊκόν τρόπον “η 2α προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως μετεβλήθη στην 2α προσπάθεια δημιουργίας οικουμενικού κράτους, βασιζόμενου πλέον στην εγνωσμένως Αληθή γνώσιν και προορισμόν του ανθρώπου“. Οι Έλληνες γίνονται πάλιν το Φως του Κόσμου, όμως τούτη την φορά εν γνώσει τους, ενός Φωτός εκβλύζοντος από την Ανάστασιν του Θεανθρώπου. 

 

Αν σήμερον η 3η προσπάθεια παγκοσμιοποιήσεως δεν ολοκληρώνεται, οφείλεται εν πολλοίς στην σθεναρά αντίστασιν της Ρωσίας. Θα πουν πολλοί ότι η Ρωσία είναι πολυθρησκευτικόν κράτος. Συμφωνώ, αλλά η κύρια δύναμις είναι η Ορθοδοξία, αυτή που χαλυβδώθηκε υπό την μπότα του κομμουνισμού, μίας από τις αλλοτροπικές μορφές παγκοσμιοποιήσεως. Ο νομπελίστας Aleksandr Solzhenitsyn από το 1983 («the First Step to the Gulag», Templeton Prize Lecture) προειδοποίησε ότι ο κομμουνισμός στην Ρωσία επεβλήθη διότι ξέχασαν τον Χριστόν, τον οποίον Χριστόν μετέδωσε τον 10ον αιώνα, στην βαρβαρική τότε Ρωσία, ο εξαίρετος Έλλην αυτοκράτωρ της Ρωμανίας Βασίλειος Β’ ο Μακεδών. 

 

Η φλόγα της Ορθοδοξίας άναψε εδώ και 3 δεκαετίες πλέον στην Ρωσία και οι Ρώσοι σήμερα μάχονται με τον Σταυρόν του Χριστού. Η Ρωμανία λοιπόν, αν και φαινομενικώς νεκρή, ακόμη φέρει το Φως του Κόσμου, ανθιστάμενη υπέρ Ελευθερίας, μέχρι την εμφανή Ανάστασίν της… λίαν συντόμως. 

 

Και ο Έλλην σήμερον, που στεί; Επίτηδες το διετύπωσα με αυτόν τον τρόπον, ώστε να χαρακτηρίσω τον προσβλητικόν εν είδη ομοφυλοφιλίας τρόπον αντιμετωπίσεως γνώσεως, ιστορίας, πολιτισμού και παραδόσεως από τον νεοέλληνα, που αγνοεί να σκεφθεί και ξέρει μόνον όσα το google του επιτρέπει. 

 

Ο ένδοξος μπουρλοτιέρης του 1821 Κωνσταντίνος Κανάρης, ερωτώμενος πώς έκανε τον άθλον, απήντησε : «ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα : απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα»! Αυτός είναι ο πραγματικός Έλλην και πραγματική Ελληνίς η Σπαρτιάτισσα με το «ή ταν ή επί τας» ή η Σουλιώτισσα ή ο Γρηγόρης Αυξεντίου, που είπε «είδαν πως πολεμούν οι Έλληνες, τώρα θα δουν και πως πεθαίνουν» και αμέτρητοι άλλοι που «ου περί χρημάτων τους αγώνας εποίησαν αλλά περί αρετής». Αυτοί που όντες Ηνίοχοι του Πολιτισμού, της γνώσεως και κυρίως της Αληθείας του Κόσμου, υπήρξαν και Ηνίοχοι του (σωματικού) θανάτου, βαπτιζόμενοι στο αίμα, όπως είπε ο Μέγας Θεόδωρος (και Θεό-Φιλος) Κολοκοτρώνης : «Μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της Πατρίδος μας». Αυτήν την Πατρίδα, που οι εωσφοροκινούμενοι πολιτικάντηδες του ψευτορωμέηκου καταστρέφουν και κατακρεουργούν. 

 

Ο νεοέλλην λοιπόν κατήντησε από Ηνίοχος του Πολιτισμού, τσανακογλείφτης των εωσφοριστών, καταναλωτής των μυγοχεσμάτων του κάθε Schwab ή Bill Gates, εμβολιολάγνος των σκευασμάτων του Bourla (φοβούμενος τον θάνατον!) και συντόμως μανιακός τρόφιμος των MacEntomon & MacKatsarida. Με άλλα λόγια η αποθέωσις του gourmet! ΤΙ ΑΙΣΧΥΝΗ… 

 

Προσωπικώς δεν ανησυχώ, ξέρω τι θα γίνει. Η πίστις στον Θεό βλέπει το αόρατο, πιστεύει στο απίστευτο και λαμβάνει το αδύνατο, όπως πάντοτε ο Έλλην στην Ιστορία, είτε με τον “από μηχανής θεό” είτε με τον Χριστόν και πρεσβειών της Θεοτόκου. Αλλά τι να κάνω με τους άλλους, όταν η πνευματική σήψις (βλέπε : απιστία) έχει εισχωρήσει στην αυλή μου και τους κατάδικούς μου ανθρώπους; Πόσον δουλική συμπεριφορά; πόσον προσβλητική για την Ιστορία μας; 

 

Ο Θεός να τους φωτίσει, όπως κι εμένα … κάποτε! 

 

Cyan Uranus 

 

ΥΓ. Τις διαπιστώσεις αυτές, έχω πλέον αναλυτικά διατυπώσει από ετών σε video, όπως για παράδειγμα αυτό: https://www.brighteon.com/5b8b2b97-3e73-433e-8605-60f04f1d7467

αρχή από εδώ: https://www.brighteon.com/97348a08-d0b8-487c-a81c-4586e661864c 

Με ιδιαίτερη χαρά επαναδημοσιεύω ένα εμπνευσμένον άρθρο: 

Έλληνας ούτε γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι, Έλληνας πεθαίνεις! 

«Έλληνας». Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο. 

Όποιος το(ν) λαμβάνει, τίθεται δίπλα στον Λεωνίδα και στον Παπαφλέσσα. 

 

Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία. 

 

Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού. 

 

Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας». 

Ας αφήσουν οι εθνομηδενιστές τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης». 

«Έλληνας» σημαίνει θάνατος. Έλληνας είναι όποιος πεθαίνει για την Ελλάδα. 

Κι επειδή λίγοι πια έχουν τέτοια τύχη, ας λέγεται Έλληνας κι όποιος ΘΑ πέθαινε για την Ελλάδα. Όποιος ακούει τον εθνικό ύμνο και συγκινείται. Όποιος ατενίζει τη γαλανόλευκη και αγαλλιάζει. 

 

Ο μπαγάσας με το τρελόχαρτο δεν είναι Έλληνας όπου και αν γεννήθηκε, από όποιους και αν γεννήθηκε. Ο απατεώνας που απέκτησε γραφειοκρατική ιθαγένεια γιατί κάπου έπρεπε να τρυπώσει δεν είναι Έλληνας. 

«Έλληνας» σημαίνει θάνατος. 

 

Ας κρατήσουν τις φανφάρες οι απόγονοι των Ναζί, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν γεννήθηκαν. 

 

Ας κρατήσουν τις απειλές οι φασίστες, ελληνόφωνοι και βαρβαρόφωνοι. 

Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα. 

Και, πάνω απ΄όλα, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. 

 

(https://aristidisdikaios.blogspot.com/2017/01/blog-post.html)

πηγή

Έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Άτομα άνω των 65 ετών κινδυνεύουν να μείνουν μόνα (στην κοινωνία που φτιάχνει ο νεοταξικός τρόπος ζωής)

H μείωση της γονιμότητας και η αύξηση του προσδόκιμου ζωής οδήγησαν μεταπολεμικά στην προοδευτική αύξηση του ειδικού βάρους των ηλικιωμένων ατόμων, μια αύξηση μη αναστρέψιμη τις αμέσως επόμενες δεκαετίες καθώς το πλήθος των 65 ετών και άνω θα συνεχίσει να αυξάνεται ενώ ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας θα μειώνεται.  

 

Η μείωση όμως, της γονιμότητας (κυρίως δε η αύξηση της ατεκνίας) και της θνησιμότητας σε συνδυασμό με τις αλλαγές στη σύσταση και διάλυση των συμβιώσεων (αύξηση της αγαμίας και των διαζυγίων) θα επηρεάσουν και τη δομή και σύνθεση στο μέλλον των νοικοκυριών των ηλικιωμένων.

 

Θα αυξηθούν ειδικότερα όχι μόνον οι 65 ετών και άνω συνολικά, αλλά και το πλήθος αυτών που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχουν έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ατόμων στο «στενό» οικογενειακό τους περιβάλλον, ενώ στη χειρότερη περίπτωση θα βρεθούν μόνοι. Έτσι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι υφιστάμενοι οικογενειακοί δεσμοί δεν ατονήσουν τις επόμενες δεκαετίες και με δεδομένο ότι η οικογένεια σήμερα υποκαθιστά το κράτος πρόνοιας, το διακύβευμα είναι προφανές. 

 

 Πρόκειται για κάποια από τα στοιχεία και συμπεράσματα που αναφέρονται στο 15o τεύχος της σειράς «FlashNews», ένα ψηφιακό δελτίο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του χρηματοδοτούμενου από το ΕΛΙΔΕΚ και υλοποιούμενου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ερευνητικού Προγράμματος «Δημογραφικά Προτάγματα στην Έρευνα και Πρακτική στην Ελλάδα». Ο συγγραφέας του άρθρου αυτού (ο καθηγητής και επιστημονικός υπεύθυνος του προαναφερθέντος προγράμματος κ. Βύρων Κοτζαμάνης) εξετάζει κάποιες από τις επιπτώσεις των πρόσφατων δημογραφικών εξελίξεων στο οικογενειακό περιβάλλον των 65 ετών και άνω και ειδικότερα από πόσα άτομα θα αποτελείται το «στενό» οικογενειακό περιβάλλον των γυναικών που έχουν γεννηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν υπερβούν τα 65 έτη, και, πόσο διαφοροποιημένο αυτό θα είναι από το αντίστοιχο όσων γεννήθηκαν 60 χρόνια νωρίτερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1920 -η ίδια άσκηση θα μπορούσε φυσικά να γίνει και για τους άνδρες, τα συμπεράσματα ελάχιστα θα διαφοροποιούνταν αναφέρει ο κ. Κοτζαμάνης. 

 

Συνοψίζοντας τα πορίσματα της έρευνάς του, ο κ. Κοτζαμάνης αναφέρει ότι οι γυναίκες που γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1920 είχαν συνήθως τρία αδέλφια, από τα οποία ένα ή δυο απεβίωσαν πριν αυτές συμπληρώσουν τα 65 τους έτη. Οι περισσότερες από τις γυναίκες αυτές επιβίωσαν των δύσκολων συνθηκών της πρώτης μετά τη γέννησή τους εικοσαετίας που χαρακτηριζόταν από μια εξαιρετικά υψηλή βρεφική, παιδική και νεανική θνησιμότητα, με αποτέλεσμα 60-70% από αυτές να επέζησε μέχρι τα 65 τους. Οι γυναίκες αυτές παντρευτήκαν σχεδόν όλες (οι 9 στις 10) πριν από το 1955 με άνδρα κατά μέσο όρο 5 χρόνια μεγαλύτερό τους, και ελάχιστες χώρισαν. Όλες σχεδόν -εκτός από λίγες άτεκνες- έκαναν τα παιδιά τους (2,5 κατά μέσο όρο) πριν από το 1960, και, συμπληρώνοντας γύρω από το 1985 τα 65 τους έτη, είχαν, αυξημένες πιθανότητες να ζήσουν αλλά 15-17 χρόνια, το μεγαλύτερο τμήμα εκ των οποίων χωρίς τους συζύγους τους (αυτοί θα αποβιώσουν νωρίτερα καθώς ήταν κατά 5 χρόνια μεγαλύτεροί τους και είχαν ταυτόχρονα και μικρότερο προσδόκιμο ζωής). Οι γυναίκες αυτές φθάνοντας στα 65 τους είχαν συνήθως ήδη απωλέσει και τους δυο γεννηθέντες πριν από το 1900- γονείς τους. Είχαν όμως συνήθως εν ζωή 2-3 παιδιά λίγο μικρότερα των 30 ετών που ήταν σχεδόν όλα παντρεμένα (9 στα 10) και που το κάθε ένα από αυτά είχε ήδη -ή θα αποκτούσε σύντομα- ένα ή δυο παιδιά. Οι γυναίκες αυτές που είχαν γεννηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1920, στα μισά τουλάχιστον χρόνια της εναπομείνασας μετά τα 65 έτη ζωής τους ήταν χήρες με 2-3 παιδιά και 4-6 εγγόνια ηλικίας συνήθως 10-20 ετών. Το πολύ στενό οικογενειακό τους περιβάλλον περιελάμβανε επομένως στα τελευταία και πλέον δύσκολα χρόνια της ζωής τους 6-9 άτομα. 

 

Οι εγγονές τους, οι γυναίκες δηλαδή που γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 θα έχουν συνήθως ένα ή δυο αδέλφια, και 9 στις 10 από αυτές θα ξεπεράσουν τα 65 χρόνια. Τρεις στις τέσσερεις θα κάνουν έναν πρώτο γάμο κατά μέσο όρο γύρω στα 30 τους με έναν άνδρα κατά 3 χρόνια μεγαλύτερό τους, οι περισσότερες (δυο στις τρεις) δεν θα χωρίσουν και θα φέρουν στον κόσμο ένα ή το πολύ δυο παιδιά (όλα σχεδόν μετά το 2010). Όλες σχεδόν αυτές οι έγγαμες γυναίκες, καταλήγει ο κ. Κοτζαμάνης, θα ξεπεράσουν τα 65 τους χρόνια μετά το 2045, έχοντας αυξημένες πιθανότητες να ζήσουν άλλα 25 έτη, εκ των οποίων δυο στις τρεις με τον σύζυγό τους (αν δεν έχουν χωρίσει), έναν σύζυγο που θα αποβιώσει συνήθως μια επταετία πριν από αυτές. 

 

Επομένως, στα πρώτα χρόνια της μετά τα 65 ζωής τους θα έχουν συνήθως γύρω τους ένα ή δυο παιδιά μικρότερα συνήθως των 30 ετών (αλλά πιθανότατα όχι ακόμη εγγόνια), ενώ θα διανύσουν τα περισσότερα από τα εικοσιπέντε περίπου εναπομείναντα χρόνια τους με τον ηλικιωμένο σύζυγο-σύντροφό τους (όσες φυσικά έχουν), τα παιδιά τους – που την ίδια περίοδο θα είναι θα είναι πλέον σε «ώριμη» ηλικία-και τα 2-3 ανήλικα εγγόνια τους.

 

Επομένως, την τελευταία περίοδο της ζωής τους το «στενό» τους περιβάλλον θα αποτελείται από 2-5 άτομα, πολύ λιγότερα από τα 6-9 που είχαν γύρω τους στα τελευταία χρόνια της ζωής τους οι γυναίκες με την ίδια οικογενειακή κατάσταση που γεννήθηκαν εξήντα χρόνια πριν. Τα δε παιδιά των γυναικών αυτών, για τη μεγαλύτερη περίοδο ανάμεσα στα εξηκοστά πέμπτα γενέθλια της μητέρας τους και τον θάνατό της, θα έχουν, ταυτόχρονα, μη ενήλικα τέκνα και δυο εν ζωή γονείς (εκ των οποίων ο ένας πιθανότατα με προβλήματα υγείας). Σε αντίθεση επομένως, με τα παιδιά όσων γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1920, θα έχουν συχνά την ευθύνη της φροντίδας τόσο των υπερήλικων γονιών τους όσο και των ανήλικων τέκνων τους για μια μεγαλύτερη περίοδο. 

 

Μια σημαντική μειοψηφία όμως των γυναικών που γεννήθηκαν λίγο μετά το 1980 δεν θα έχει παιδιά (μια στις τέσσερεις). Οι γυναίκες αυτές, ένα τμήμα των οποίων δεν θα έχει πιθανότατα και σύντροφο ή σύζυγο, θα ζήσουν εφόσον δεν έκαναν παιδιά είτε μόνες τους είτε με τον επίσης ηλικιωμένο -εάν έχουν–σύντροφο ή σύζυγο. Το «στενό» οικογενειακό τους περιβάλλον θα περιλαμβάνει επομένως, στην καλύτερη των περιπτώσεων μόνον αυτόν (εάν υπάρχει και για όσο ζει). 

 

Συμπερασματικά, τονίζει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Κοτζαμάνης, θνησιμότητα, γονιμότητα, σύσταση και διάλυση των συμβιώσεων, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση τις τελευταίες δεκαετίες διαμόρφωσαν το σημερινό δημογραφικό μας τοπίο. Η συζήτηση στη χώρα μας επικεντρώνεται κυρίως στη γήρανση και στην χαμηλή γεννητικότητα/γονιμότητά σε εθνικό επίπεδο ως και στις άμεσες επιπτώσεις τους. Δεν έχει κατανοηθεί ακόμη η σημασία της αδράνειας των δημογραφικών δομών που θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον, σημειώνει. Δεν μας έχουν προβληματίσει επίσης, ούτε η εξαιρετικά διαφοροποιημένη χωρικά ταχύτητα της επερχόμενης γήρανσης, ούτε οι άλλες -εκτός από αυτές που σχετίζονται με την αγορά εργασίας- επιπτώσεις της, όπως οι μη αναστρέψιμες μεσοπρόθεσμα αλλαγές της δομής των νοικοκυριών και των οικογενειών των ηλικιωμένων. 

 

Αλλαγές που θα οδηγήσουν -ιδιαίτερα δε στα αστικά κέντρα- σε όλο και περισσότερα άτομα 65 ετών και άνω που θα βρεθούν την τελευταία περίοδο της ζωής του είτε μόνα είτε με πολύ λιγότερα απ’ ό,τι στο παρελθόν άτομα στο στενό συγγενικό τους περιβάλλον. Όμως, ακόμη και αν πιστεύουμε ότι οι υφιστάμενοι οικογενειακοί δεσμοί δεν θα ατονήσουν ιδιαίτερα τις αμέσως επόμενες δεκαετίες, δεν είναι δεδομένο ότι η οικογένεια θα συνεχίσει να υποκαθιστά σε τέτοιο βαθμό -όπως το κάνει ακόμη-το κράτος πρόνοιας. Αν δεν προετοιμασθούμε έγκαιρα για τις επερχόμενες και στον τομέα αυτό αλλαγές και συνεχίζουμε να θεωρούμε ως μη «παραγωγικές» δραστηριότητες και υπηρεσίες για τους ηλικιωμένους και τους υπερήλικες, θα βρεθούμε πολύ γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδα. Επομένως, και στον τομέα αυτό, προσαρμογή στις αναμενόμενες αλλαγές (pre-activity) και ενεργές δράσεις (pro-activity) θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις στάσεις αναμονής, καταλήγει. 

 

ΠΗΓΗ

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Αν προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω ότι πλήθος αυτών των ηλικιωμένων θα είναι χωρίς ή με πολύ χαμηλές συντάξεις πείνας και χωρίς ουσιαστική ιατρική περίθαλψη, φανταστείτε το τεράστιο πρόβλημα των μελλοντικών ηλικιωμένων...

Δυστυχώς ο νεοταξικός τρόπος ζωής εντελώς ξένος από τον Ελληνορθόδοξο παραδοσιακό τρόπο, καταστρέφει τις οικογένειες και οδηγεί, ειδικά τα ηλικιωμένα μέλη τους που θα έπρεπε να απολαμβάνουν την αγάπη και την φροντίδα των νεότερων μελών τους, στην μοναξιά, στα γηροκομεία και στην εξαθλίωση...

Τα διαζύγια, η αθεία, η αποξένωση, η ψύχρανση της αγάπης, ο εγωισμός, ο υλισμός, η καλοπέραση και η φιλοχρηματία των νέων (δηλαδή ο νεοταξικός παγκοσμιοποιημένος τρόπος ζωής), οδηγεί τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας σε ένα μαρτυρικό και γεμάτο ταλαιπωρίες τέλος...

Οφείλουμε όλοι να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα νεαρά μέλη των οικογενειών μας κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία μας και να οικοδομήσουμε ισχυρούς οικογενειακούς, ελληνικούς, παραδοσιακούς δεσμούς, ώστε η ευλογία και η αγάπη να βασιλεύουν πάντα στα σπίτια μας...

Μην αφήσετε τα νεοταξικά, δαιμονικά τομάρια, τους οπαδούς φεμινισμών, ΛΟΑΤΚΙ, αθεϊας λαθρομεταναστών κλπ, που έχουν επικρατήσει στα σχολεία, στα ΜΜΕ, στον κινηματογράφο και στην πολιτική φυσικά, να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μας...

Αν το επιτρέψουμε τότε η νεοταξική κατάρα θα πέσει όχι μόνο στα κεφάλια μας, αλλά και στα κεφάλια των παιδιών μας και των εγγονών μας...