«Ἀδελφός ὑπό ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά»

Οι υγειονομικοί σε αναστολή, με την ευκαιρία της δημοσίευσης άρθρου του μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ι.Μ.Λαρίσης, (Αχιλλίου Πόλις σελ.13-40) μέ τίτλο «Πνευματική Θεώρηση τοῦ Ἀντιεμβολιαστικοῦ Ἰδεολογήματος», δραττόμεθα της ευκαιρίας να επισημάνουμε τα ακόλουθα: 

 

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας χρησιμοποίησε “πνευματικό” λόγο, (τα εισαγωγικά τονίζονται), ώστε να αποπροσανατολίσει τους αναγνώστες του άρθρου του από την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η δήθεν πανδημία, την οποία παρουσιάζει ως φόβητρο, ήταν μία κατασκευασμένη επιδημία που έγινε αιτία πολλών θανάτων λόγω (σκοπίμως ;; . . ) εσφαλμένων υγειονομικών πρωτοκόλλων, αδικαιολόγητων εισαγωγών στα Νοσοκομεία και έκθεση των νοσηλευομένων σε μοιραίες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. 

 

Η αλήθεια είναι ότι τα λεγόμενα “εμβόλια” είναι γενετικές θεραπείες μή εγκεκριμένες και επειγόντως αδειοδοτημένες.

 

Η αλήθεια είναι ότι προκάλεσαν παρενέργειες και θανάτους που δεν δύνανται να καταμετρηθούν και να αξιολογηθούν, διότι επιμελώς αποκρύπτονται ή υποβαθμίζονται.  

 

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνησή μας, με εκμετάλλευση του αισθήματος φόβου που επιμελώς η ίδια προξένησε με την τρομολαγνική προπαγάνδα των ΜΜΕ, ώθησε τους πολίτες, τους αδελφούς μας, στον επικίνδυνο εμβολιασμό, με άμεσες και έμμεσες απειλές και δωροδοκίες και εκβιασμούς.  

 

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έθεσε τους υγειονομικούς που αντιστάθηκαν στα σχέδιά της σε αναστολή καθηκόντων, παρά κάθε έννοια επιστήμης, κοινής λογικής και δικαιοσύνης.  

 

Τέλος η Αλήθεια, (με κεφαλαίο εδώ), είναι ότι ο Μητροπολίτης με το γραπτό του αυτό κήρυγμα, δικαιώνει την Διοικούσα Εκκλησία, επομένως και τον εαυτό του, για την απαράδεκτη στάση της: Όχι μόνο υποτάχθηκε στην κυβέρνηση (ή ακόμη χειρότερα συμφώνησε μαζί της) να περιορίσει την Θεία Λατρεία και τα Άγια Μυστήρια, όχι μόνο έφτασε μέχρι και το κλείσιμο των Ιερών Ναών, αλλά έγινε όργανο της ίδιας ψευδούς προπαγάνδας για το ακίνδυνο και επωφελές δήθεν του "εμβολιασμού" και έγινε ηθικός αυτουργός, ή έστω συνεργός, του εγκλήματος. 

 

Από ανθρώπινης και εθνικής πλευράς, η Διοικούσα Εκκλησία με πρωτεργάτη τον κ.Νικόλαο αποδείχθηκε ελλιπέστατη και ανάξια της αποστολής της. 

 

Από πνευματικής πλευράς αποδείχθηκε ανάξια του ονόματός της, διότι η Εκκλησία (πρέπει να) είναι Αλήθεια, επομένως χείλη κληρικών που ψεύδονται ή προπαγανδίζουν αποδεικνύονται ανάξια του τίτλου των πατέρων, επισκόπων ή ιερέων. 

 

Αυτά τα λίγα, προς το παρόν, για τον “Άγιο” Μεσογαίας, τον άλλοτε τόσο αγαπητό και σεβαστό μας... Και τώρα με πόνο προσευχόμαστε να επιστρέψει στην Αλήθεια που πρόδωσε. Εμείς δεν γνωρίζουμε αν η πτώση του είναι αποτέλεσμα επιπολαιότητας, αδυναμίας, πλάνης ή συνειδητής προδοσίας. Αυτό το κρίνει Άλλος. Εκείνος που ζυγίζει τις καρδιές όλων μας με την δικαιοσύνη και το άπειρο έλεός Του.  

 

Εμείς κατά χρέος διαμαρτυρόμαστε για την μεγάλη πτώση των Ιεραρχών μας, ευτυχώς όχι όλων, και ως έσχατοι αδελφοί καλούμε τον εαυτό μας πρώτα και όλους τους πιστούς αδελφούς σε ΜΕΤΑΝΟΙΑ, αλλά και σε αγώνα ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ και αντίστασης στα σχέδια της αντίχριστης Νέας Τάξης Πραγμάτων. 

 

Με όπλο την Αλήθεια που ελευθερώνει κάθε άνθρωπο από τα δεσμά οιασδήποτε φυλακής (ενδεικτικά φιλαυτίας, ιδιοτέλειας, οιήσεως μιας ιντελιγκέντσιας και άλλων πολλών), δεσμά που επιδιώκουν να καταργήσουν το δοθέν χάρισμα υπό του Δημιουργού, το Αυτεξούσιο, το οποίο ακόμα κι ο Ίδιος σέβεται, αναγνωρίζοντάς το ως το εξέχον ιδίωμα της κορωνίδας της Δημιουργίας Του, του Ανθρώπου!!! 

 

Υγειονομικοί (Συντάγματος) σε αναστολή

Δελτίο Τύπου σχετικά με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. για την ανατροπή της ROE v. WADE

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ROE V. WADE 

 

Τρίτη, 28 Ιουνίου 2022 

 

Νίκη για την υπεράσπιση του αγέννητου παιδιού και νέες ελπίδες για τα παιδιά της πατρίδας μας!  

 

Η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Η.Π.Α. για την ανατροπή της ROE v. WADE, αποτελεί δικαίωση της φωνής του αγέννητου παιδιού που εδώ και χρόνια στραγγαλίζεται. Η εν λόγω απόφαση του 1973, έδωσε τη Συνταγματική κάλυψη για την πραγματοποίηση αμβλώσεων μέχρι και το τέλος της εγκυμοσύνης, κι έγινε αιτία να χαθούν πάνω από 60 εκ. παιδιά στις ΗΠΑ, ενώ συγχρόνως συμπαρέσυρε το σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου στη θανατηφόρα κούρσα της έκτρωσης.  

 

Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη, αναντικατάστατη, μοναδική και αρχίζει κατά τη γονιμοποίηση. Η αξία της δεν εξαρτάται από τις συνθήκες σύλληψης, την υγεία, την οικονομική κατάσταση ή τον προγραμματισμό της. Ο άνθρωπος έχει ανυπολόγιστη αξία χωρίς όρους ή προϋποθέσεις. Το δικαίωμά του στη ζωή αρχίζει από τη αρχική στιγμή της δημιουργίας του και είναι αυτονόητο και δοσμένο από το Θεό. Δεν εξαρτάται από δικαστικές και πολιτικές αποφάσεις, ούτε μπορεί να είναι ο στόχος σε ιδεολογικούς αγώνες. Η ζωή είναι το βασικότερο και μη διαπραγματεύσιμο ανθρώπινο δικαίωμα.  

 

Η Roe v.Wade ήταν εξ αρχής λάθος, γιατί ήταν βασισμένη πάνω σε ιδεολογικά και όχι επιστημονικά κριτήρια. Μετά από την ανατροπή της στις ΗΠΑ, ήλθε η ώρα να ανοίξει η συζήτηση και στον υπόλοιπο κόσμο, για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου από την πρώτη στιγμή της ζωής του, δηλαδή από τη στιγμή της γονιμοποίησης. Η πατρίδα μας παρασυρμένη και αυτή στη δίνη των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, ήδη από το 1986 που νομιμοποιήθηκε η άμβλωση (ν. 1609/86), θρηνεί τα εκατομμύρια νεκρά αγέννητα παιδιά της.  

 

Στον ιδεολογικό φανατισμό, στην έλλειψη αγάπης προς το αγέννητο παιδί και την μητέρα του, στην διαστρέβλωση της επιστήμης, στη συκοφάντηση της πολύτιμης Ορθόδοξης πίστης μας, στα αδιέξοδα των «δικαιωμάτων», στην περιφρόνηση της συνείδησης, στην αναιτιολόγητη ματαίωση της καμπάνιας μας στο Μετρό για την αγέννητη ζωή λόγω ένδειας αντεπιχειρημάτων[1], προτάσσουμε το σεβασμό μας απέναντι σε κάθε παιδί από τη στιγμή της σύλληψης και την πλήρη υποστήριξή μας στους γονείς του, αυτούς που η αγάπη του Θεού έδωσε στη ζωή του.  

 

Το κίνημά μας, «Αφήστε με να ζήσω!» κάνει έκκληση σε κάθε αρμόδιο φορέα, αλλά και σε κάθε πολίτη ξεχωριστά να σταθεί υπερασπιστής και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των αγέννητων παιδιών. Αυτό αποτελεί όχι μόνο ηθική υποχρέωση προς αυτά, αλλά συνιστά και εθνική ανάγκη για την ανακοπή του δημογραφικού κατήφορου προς τον γκρεμό της εθνικής μας ανυπαρξίας. Είναι τραγικό ότι ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό προσωπικό της πατρίδος μας, αρχής γενομένης από τον Πρωθυπουργό, έσπευσε, ως μη ώφειλε, να καταδικάσει την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, υπερασπιζόμενο στην ουσία τη θανάτωση εκατομμυρίων αθώων ανθρωπίνων υπάρξεων!  

 

Εμείς από την πλευρά μας δεν θα σταματήσουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού, επιθυμώντας να διαφυλαχθεί η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, και να υπάρξει δικαίωση των εκατομμυρίων βρεφών που αδίκως έχασαν τη ζωή τους πριν γεννηθούν.  

 

Σημείωση

 

[1] https://www.afistemenaziso.gr/texts/epikairotita/deltio-typou-tou-kinimatos-afiste-me-na-ziso-gia-tin-afisa-sto-metro  

 

πηγή

το είδαμε ΕΔΩ

Ο άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που έσωσε τους προγόνους μας από τη Γενοκτονία (Σμύρνη 1922)

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Δρ Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών  

 

Mε τη Σμύρνη στις φλόγες και τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να αναζητούν τη σωτηρία από τη Γενοκτονία, ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας παίρνουν μια γενναία απόφαση και μεταφέρουν στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα αμπάρια και χωρίς δισταγμό τα πετάνε στη θάλασσα!  

 

Για τον Ιάπωνα καπετάνιο το όνομα του οποίου παραμένει έως σήμερα άγνωστο υπέρτερο όλων είναι η διάσωση των ανθρώπινων ψυχών. Γι' αυτό δίνει διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν σε αυτό Έλληνες, προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στα ελληνικά λιμάνια. Τη σπουδαία πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου την είχα αναδείξει το 2009 όταν σε μία υψηλού επιπέδου εκδήλωση όπου είχαμε οργανώσει με το Σύλλογο Μικρασιατών Καβάλας, όπου μίλησα μαζί με την κόρη του προξένου των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζόρτζ Χόρτον, αείμνηστη πλέον Νάνσυ Χόρτον, και τον Ιάπωνα πρέσβη στην Ελλάδα.  

 

Η πράξη του Ιάπωνα πλοιάρχου καταγράφηκε και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ Χόρτον, ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη. Σε τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου 1922) τονίζει: «Ένα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος». 

 

Στις 15 Οκτωβρίου 1922 η «Atlanta Journal-Constitution» ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες κάθε άλλου πλοίου στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε πρόσφυγα για τον οποίο θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος. Υπήρχε κι ένα φορτηγό πλοίο στο λιμάνι το οποίο έριξε όλο το φορτίο στη θάλασσα, πήρε τους υπόλοιπους πρόσφυγες και τους μετέφερε στον Πειραιά. Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά πλοία έλεγαν στους πρόσφυγες ότι μπορούσαν να πάρουν μόνο δικούς τους στα σκάφη και τότε παρέμειναν οι ταπεινοί Ιάπωνες για να αποδείξουν την ευσπλαχνία τους προς τους πρόσφυγες». 

 

Στην εφημερίδα «The Boston Globe» της 21ης Οκτωβρίου 1922 η Αν Χάρλοου Μπιρτζ, σύζυγος του Χ. Μπιρτζ, καθηγητή του Διεθνούς Κολεγίου της Σμύρνης, γράφει τα εξής: «Οι απελπισμένοι πρόσφυγες βρίσκονταν στις αποβάθρες, το λιμάνι ήταν γεμάτο από άνδρες και γυναίκες που κολυμπούσαν με την ελπίδα να σωθούν. Στο λιμάνι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα γιαπωνέζικο πλοίο, το οποίο μόλις είχε φθάσει φορτωμένο έως το κατάστρωμα με ένα πολύτιμο φορτίο από μετάξι, δαντέλες μεγάλης αξίας, χιλιάδων δολαρίων. Ο Γιαπωνέζος καπετάνιος, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε, δεν δίστασε. Ολόκληρο το φορτίο πετάχτηκε στα βρόμικα νερά του λιμανιού, ενώ το φορτηγό φορτώθηκε και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές». 

 

Στο ίδιο πλαίσιο είναι και η αναφορά του ανταποκριτή των «New York Times» στις 18 Σεπτεμβρίου: «Την Πέμπτη υπήρχαν έξι ατμόπλοια στη Σμύρνη, για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες. Eνα γιαπωνέζικο, δύο γαλλικά, ένα αμερικανικό και δύο ιταλικά. Το αμερικανικό και το γιαπωνέζικο πλοίο δέχθηκαν όλους τους πρόσφυγες, χωρίς να ελέγξουν τα χαρτιά τους, ενώ τα άλλα πλοία πήραν όσους είχαν διαβατήριο». 

 

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: Λίγες μέρες πριν την καταστροφή της Σμύρνης, στις 20 Ιουλίου 1922, με ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής ψηφίστηκε ο νόμος 2870 «περί της παρανόμου μεταφοράς προσώπων ομαδόν ερχομένων εις τους Ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής, εφ’ όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι διά τακτικών διαβατηρίων νομίμως τεθεωρημένων ή διά των εγγράφων των εκάστοτε οριζομένων διά Βασιλικών διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως Υπουργών». 

 

Ευτυχώς, την απαγόρευση μεταφοράς των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία την παραβίασε ο Ιάπωνας πλοίαρχος και έτσι σώθηκαν πολλοί προγονοί μας....

Η Παρακμή της Δύσης: Η πτώση των ποσοστών γονιμότητας θα διαλύσει οικονομίες και κοινωνίες – Οι αμείλικτοι αριθμοί

Τα τελευταία 50 χρόνια, τα ποσοστά γονιμότητας έχουν μειωθεί δραστικά σε όλο τον κόσμο

 

Όπως παρακάτω η Carmen Ang της Visual Capitalist, το 1952, η μέση παγκόσμια οικογένεια είχε πέντε παιδιά – τώρα, έχουν λιγότερα από τρία. Το γράφημα του Pablo Alvarez χρησιμοποιεί παρακολουθούμενα ποσοστά γονιμότητας από το Our World in Data για να δείξει πώς έχουν εξελιχθεί (και σε μεγάλο βαθμό μειωθεί) τα ποσοστά τις τελευταίες δεκαετίες.

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των ποσοστών γονιμότητας και των ποσοστών γεννήσεων; 

 

Αν και τα δύο μέτρα σχετίζονται με την αύξηση του πληθυσμού, το ποσοστό γεννήσεων και το ποσοστό γονιμότητας μιας χώρας διαφέρουν αισθητά: 

 

Ποσοστό γεννήσεων: Ο συνολικός αριθμός γεννήσεων ανά έτος ανά 1.000 άτομα. 

Ποσοστό γονιμότητας: Ο συνολικός αριθμός γεννήσεων ανά έτος ανά 1.000 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σε έναν πληθυσμό. 

 

Ως εκ τούτου, το ποσοστό γονιμότητας είναι ένα πιο συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο, όπως τονίζει η Britannica, «επιτρέπει πιο αποτελεσματικό και επωφελές σχεδιασμό και κατανομή πόρων». 

 

Χωρίς τη μετανάστευση, μια δεδομένη περιοχή χρειάζεται συνολικό ποσοστό γονιμότητας 2,1 για να διατηρήσει έναν σταθερό πληθυσμό. 

 

Οι αιτίες 

 

Τον τελευταίο μισό αιώνα, τα ποσοστά γονιμότητας μειώνονται σταθερά παγκοσμίως. 

 

Γιατί οι γυναίκες κάνουν λιγότερα παιδιά; 

 

Υπάρχουν πολλές θεωρίες και εμπειρικές ερευνητικές μελέτες που βοηθούν στην εξήγηση αυτής της μείωσης, αλλά σύμφωνα με τον Δρ. Max Roser, τον ιδρυτή του Our World in Data, το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας συνοψίζεται σε τρεις κύριους παράγοντες: 

 

Πρώτον, ενδυνάμωση των γυναικών, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση και το εργατικό δυναμικό
Δεύτερον, χαμηλότερη παιδική θνησιμότητα
Τρίτον, αυξημένο κόστος για την ανατροφή των παιδιών
 

Η ενίσχυση των γυναικών  

 

Έρευνες έχουν δείξει ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση στις γυναίκες συσχετίζεται με χαμηλότερη γονιμότητα. 

 

Για παράδειγμα, στο Ιράν τη δεκαετία του 1950, οι γυναίκες είχαν κατά μέσο όρο τρία χρόνια εκπαίδευση και μεγάλωναν επτά παιδιά κατά μέσο όρο. 

 

Αλλά μέχρι το 2010, όταν οι γυναίκες του Ιράν είχαν εννέα χρόνια εκπαίδευσης κατά μέσο όρο, το μέσο ποσοστό γονιμότητας στη χώρα είχε πέσει στο 1,8. 

 

Αυτή η θεωρία υποστηρίζεται περαιτέρω όταν εξετάζετε χώρες όπου η εκπαίδευση των γυναικών εξακολουθεί να υστερεί σχετικά. 

 

Για παράδειγμα, το 2010, οι γυναίκες στον Νίγηρα είχαν 1,3 χρόνια εκπαίδευσης κατά μέσο όρο και κατά μέσο όρο περισσότερα από επτά παιδιά — υπερδιπλάσιο από τον παγκόσμιο μέσο όρο εκείνη την εποχή. 

 

Ο κοινωνικός αντίκτυπος 

 

Τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας, σε συνδυασμό με το αυξημένο προσδόκιμο ζωής σε όλο τον κόσμο, δημιουργούν γήρανση του πληθυσμού. 

 

Από το 1950, η παγκόσμια διάμεση ηλικία έχει αυξηθεί από 25 έτη σε 33 έτη. 

Ένας ηλικιωμένος πληθυσμός συνοδεύεται από διάφορους οικονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του αυξανόμενου κόστους υγειονομικής περίθαλψης και ενός μικρότερου παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
 

Πίεση στα συνταξιοδοτικά συστήματα  

 

Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο παγκόσμιος πληθυσμός σε ηλικία εργασίας κορυφώθηκε το 2012. 

Έκτοτε, βρίσκεται σε πτώση. 

 

Ένας μικρότερος οικονομικά ενεργός πληθυσμός ασκεί μεγαλύτερη πίεση σε όσους εργάζονται για να στηρίξουν αυτούς που εισπράττουν συντάξεις. 

 

Αυτό θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε οικονομική επιβράδυνση εάν οι χώρες δεν προετοιμάσουν και δεν αλλάξουν ανάλογα τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα, για να αντιμετωπίσουν τη γήρανση του πληθυσμού. 

 

www.bankingnews.gr

Θεοδωράτος - Με το κλειδί της Ιστορίας 28-06-2022 (βίντεο)

από το κανάλι Evonymos 

 

Σύντομη επισκόπησις θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιογράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 28/6/2022.

To 20% του εμβολίου της Pfizer βρίσκεται στις ωοθήκες σε 48 ώρες!

Γράφει ο Γάκης Δημήτριος, πρ. Διοικητής Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ 

 

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις των εγγράφων της Pfizer προς το CDC, βάσει δικαστικής απόφασης στις ΗΠΑ.

 

Αποκαλύφθηκε το έγγραφο της κατανομής εμβολίου mRNA στο σώμα (προκλινική μελέτη)
Στη σελίδα 25, στον πίνακα 2 βλέπουμε ότι η συγκέντρωση του φαρμάκου στις ωοθήκες 48 ώρες μετά την ενδομυϊκή ένεση του εμβολίου είναι 12.261 ενώ στην θέση ένεσης είναι 51.088!  

Δηλαδή, όχι μόνο το εμβόλιο δεν μένει στην θέση ένεσης του και στους λεμφαδένες της μασχάλης, όπως μας διαβεβαίωσαν αλλά κατανέμεται σε περίεργα υψηλής συγκέντρωση (20% περίπου) και στις ωοθήκες (σε συγκέντρωση παρόμοια με τα επινεφρίδια).  

 

Σημειώνω ότι οι τέσσερις θέσεις υψηλής συγκέντρωσης είναι κατά σειράν: το ήπαρ, ο σπλήνας, τα επινεφρίδια και οι ωοθήκες!  

 

Επειδή το θεωρώ πολύ ανησυχητικό και επειδή το απέκρυπταν και το διέψευδαν συστηματικά, έχω ξεκίνησε έρευνα για τις πιθανές επιπτώσεις.  

Θα σας ενημερώσω σύντομα επ’ αυτού.  

 

πηγή

Μέχρι το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 172 γεωτρήσεις και από αυτές μόνο οι 12 έγιναν στο Αιγαίο!

Η απάντηση στην ερώτηση, εάν η Ελλάδα έχει δυνατότητες ανακάλυψης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, είναι κατηγορηματικά θετική. Αυτό γιατί υπάρχουν αποδεδειγμένα πετρελαϊκά συστήματα στις Αλπικές και Μεταλπικές ιζηματογενείς λεκάνες της Δυτικής Ελλάδας και στις τριτογενείς λεκάνες της Ανατολικής Ελλάδας, όπου συνυπάρχουν μητρικά πετρώματα υδρογονανθράκων, πετρώματα ταμιευτήρες, πετρώματα καλύμματα, κατάλληλες παγίδες και σωστή γεωλογική ιστορία. 

 

Μέχρι το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 172 γεωτρήσεις και από αυτές μόνο οι 12 έγιναν στο Αιγαίο. Η πρώτη φορά που έγιναν γεωτρήσεις στο νότιο Αιγαίο ήταν την περίοδο 1963-1965, όταν η εταιρεία Safor πραγματοποίησε στη Ρόδο δύο χερσαίες, που απέβησαν άκαρπες. Άλλη μια εταιρεία ερευνά στο νότιο Αιγαίο, η αμερικανικών συμφερόντων Oceanic, επίσης χωρίς αποτέλεσμα. (Εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ)

 

Το 1960, το Υπουργείο Βιομηχανίας μαζί με το τότε Ινστιτούτο Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους (ΙΓΕΥ) και σύμβουλο το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίων (ΙFP), ανάλαβε εκτεταμένες συστηματικές κυρίως γεωλογικές και λιγότερο γεωφυσικές και έρευνες σ’ ολόκληρη την χερσαία Ελλάδα και ειδικότερα στην Ήπειρο, Ιόνια Νησιά, Θεσσαλονίκη – Κεντρική Μακεδονία, Ευρυτανία. 

 

Στο διάστημα 1962-1967 εκτελέστηκαν 17 γεωτρήσεις εκ των οποίων ελάχιστες ξεπέρασαν τα 2500μ. Την ίδια περίοδο, μεγάλες εταιρείες πετρελαίων πήραν παραχωρήσεις για ανάλογες έρευνες και από το 1960-63 εκτέλεσαν αρκετές γεωτρήσεις στην ξηρά ως εξής: RAP-ILIOS (περιοχή Έβρου) 4 γεωτρήσεις, ΕSSO (ΒΔ. Πελοπόννησο, Ζάκυνθο, Ηλεία, Παξοί ,Φιλιατρά) 10 βαθιές γεωτρήσεις, HUNT (Θεσ/νικη) 3 γεωτρήσεις, BP Αιτωλοακαρνανία 2 βαθιές γεωτρήσεις και SAFOR (Ρόδος) 2 γεωτρήσεις  

 

Το 1969 οι έρευνες επεκτάθηκαν και στον θαλάσσιο χώρο με παραχωρήσεις που δόθηκαν σε ξένες εταιρείες, όπως TEXACO (Θερμαϊκός ) CHEVRON, C & K PETROLEUM, ΑDA OIL (Λήμνος ), AN-CAR OIL (Ζάκυνθος), L.V.O., CALVIN και OCEANIC-COLORADO (Θρακικό πέλαγος – Θάσος). Το 1971 παραχωρήθηκαν στην εταιρεία ANSHUTZ οι περιοχές Θεσσαλονίκης – Επανομής–Κασσάνδρας, όπου εκτέλεσε 2 γεωτρήσεις στο διάστημα μέχρι το 1974. 

 

Οι περισσότερες από τις παραπάνω γεωτρήσεις διέτρησαν γεωλογικούς σχηματισμούς με ενθαρρυντικές ενδείξεις υδρογονανθράκων (πετρελαίου και φυσικού ή βιογενούς αερίου) και συνέβαλαν στον εμπλουτισμό της γεωλογικής γνώσης και στην εδραίωση της πεποίθησης για τις θετικές πετρελαιοδυνατότητες της Ελλάδας. 

 

Το 1971-74 οι θαλάσσιες έρευνες στο Θρακικό πέλαγος οδήγησαν στην ανακάλυψη των πρώτων εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου από την OCEANIC- COLORADO. Είναι η ανακάλυψη βαρέως πετρελαίου ανατολικά της Θάσου και τα κοιτάσματα φυσικού αερίου Νότιας Καβάλας και πετρελαίου στον Πρίνου. 

 

Οι έρευνες ήταν οι πρώτες οι οποίες στηρίχθηκαν σε σύγχρονες για την τότε εποχή, γεωλογικές, σεισμικές και γεωτρητικές μεθόδους. Σημειώνουμε ότι την περίοδο αυτή εκτελέστηκαν σεισμικά προγράμματα και θαλάσσιες γεωτρήσεις πέραν των 12 μιλίων στο Αιγαίο (Ανατολική Θάσος#1 και Λήμνος #1). Δηλαδή το Ελληνικό κράτος ασκούσε την κυριαρχία του σε όλο το Αιγαίο.  

 

Στις εικόνες παρουσιάζονται οι χάρτες παραχωρήσεων στο Αιγαίο, όπως ίσχυε πριν και μετά από τον Ιούλιο του 1974 

 

 

Οι ενεργές εμφανίσεις υδρογονανθράκων στην επιφάνεια και σε γεωτρήσεις, οι ίδιες οι ανακαλύψεις πεδίων υδρογονανθράκων σε Ανατολική και Δυτική Ελλάδα, επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενεργών πετρελαϊκών συστημάτων και συνηγορούν στις πιθανότητες ύπαρξης και άλλων πεδίων Υ/Α στο ελληνικό υπέδαφος. 

 

Οι εμπορικές εκμεταλλεύσεις σε ανάλογα πετρελαϊκά συστήματα της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Κροατίας στην δυτική Ελλάδα και οι ανακαλύψεις στην ανατολική Θράκη, στην ανατολική Ελλάδα, ενισχύουν βάσιμα την παραπάνω πεποίθηση.
 

Ορισμένες περιοχές νότια και κυρίως νοτιοανατολικά της Κρήτης και ανατολικά της Ρόδου θεωρούνται υποσχόμενες για ύπαρξη υδρογονανθράκων. Όμως τα περιορισμένα στοιχεία της έρευνας, τα βαθειά νερά, οι απουσία υποδομών, η μη οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών και έλλειψη θαλάσσιων συνόρων, κατατάσσουν τις περιοχές στις καλές μεν πετρελαιοπιθανές περιοχές, όσον αφορά το δυναμικό τους, αντιμετωπίζονται ωστόσο σαν ειδικού χειρισμού όσον αφορά την εξερεύνηση τους. 

 

Η πλειοψηφία των γεωτρήσεων πετρελαίου που έγιναν στην Ελλάδα, είχαν τοποθετηθεί εκτός στόχων ή ήταν ρηχές ή τεχνικά άστοχες. (Η εκτίμηση γίνεται με τα σημερινά αξιολογικά κριτήρια και τα εκ των υστέρων αποκτηθέντα δεδομένα). Άρα οι ελάχιστες σωστά στοχευμένες γεωτρήσεις δεν επαρκούν για να χαρακτηριστεί η Ελλάδα σαν ερευνημένη περιοχή. Τουναντίον είναι ακόμα μια απόδειξη ότι η χώρα παραμένει πρακτικά σε πρώιμο στάδιο έρευνας, κυρίως στα βαθειά νερά και τους βαθιούς στόχους, όπως επίσης και στους ρηχούς στόχους που μπορούν να κρύβουν βιογενές αέριο. 

 

Οι μέχρι σήμερα έρευνες χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα, με μεγάλα διαστήματα αδράνειας.  

 

Στις εποχές όπου εντατικοποιήθηκαν οι έρευνες υπήρξαν επιτυχίες (1970-74 Πρίνος, Νότια Καβάλα), 1974 -1987 (Δυτ. Κατάκολο, Ζάκυνθος, Επανομή). 

 

Από το 2000 η αγορά έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων (Ε-Π Υ/Α) στην Ελλάδα είναι κλειστή και οι δραστηριότητες μηδαμινές, πλην αυτών στην παραχώρηση του Θρακικού πελάγους (Πρίνος, Νότια Καβάλα κλπ). Σε αυτό συνετέλεσε η έλλειψη πολιτικής βούλησης για άνοιγμα της αγοράς και η ανυπαρξία κρατικού φορέα ικανού να χειριστεί τα σύνθετα προβλήματα των ερευνών υδρογονανθράκων. Η συγχώνευση (και εξαφάνιση) το 1998 της ΔΕΠ-ΕΚΥ, στην ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΑΕ, η οποία ιδιωτικοποιήθηκε στη συνέχεια, έδρασε καθοριστικά στην παύση των ερευνών. 

 

Είναι πασιφανές ότι για να υπάρξει επανεκκίνηση της Ε&Π Υ/Α, απαιτείται ίδρυση κρατικού φορέα [(ανεξάρτητη κρατική εταιρία ή ειδική γραμματεία στο υπουργείο ΥΠΕΚΑ], εφόσον φυσικά προηγηθεί και εκφρασθεί η αναγκαία πολιτική βούληση. (Κατά το σύνταγμα και τους νόμους το υπέδαφος ανήκει στο κράτος και μπορεί να εκχωρείται σε τρίτους κάτω από συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.

 

Οι έρευνες πετρελαίου, ιδίως στις θαλάσσιες περιοχές, συνδέονται άμεσα με την άσκηση ή όχι κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών στις περιοχές αυτές. Μετά το 1974 η Ελλάδα παρουσιάζεται να αδυνατεί να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε αρκετές θαλάσσιες ζώνες της, οι οποίες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας ανήκουν σε αυτήν. 

 

Από την άλλη γειτονικές της χώρες, όπως η Τουρκία, η Αλβανία και η Λιβύη χρησιμοποίησαν, άμεσα ή έμμεσα, τις έρευνες πετρελαίου για να αμφισβητήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Έχοντας υπόψη τις διαχρονικές τουρκικές πρακτικές, η Τουρκία χρησιμοποιώντας τις διαδικασίες Ε&Π Υ/Α φαίνεται να προσπαθεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις για την «υφαλοκρηπίδα» και να επιλύσει από θέση ισχύος τα θέματα του Αιγαίου, σύμφωνα με τις επιδιώξεις της. 

 

Η Ελλάδα δεν πρέπει να συρθεί σε διαπραγματεύσεις για την «υφαλοκρηπίδα», οι οποίες κρύβουν παγίδες για την χώρα μας, αλλά πρέπει να θέσει θέμα ΑΟΖ, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και να περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για την επίτευξη των δικαίων της. 

 

Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα, με όρους τουρκικού τσαμπουκά, όπως επιδιώκει από πλεονεκτικότερη θέση η Τουρκία, λόγω πρόσκαιρων συγκυριών. Τα βήματα της διπλωματίας, στο γήπεδο του διεθνούς δικαίου, είναι τα πλέον ενδεδειγμένα στην παρούσα συγκυρία, για να αποτραπούν οι επιδιώξεις της Τουρκίας.

 

Με στοιχεία από elpegr.wordpress.com και κείμενο εργασίας “Ελλάδα, Έρευνα & Παραγωγή Υδρογονανθράκων-Ιστορικό Πετρελαιοδυνατότητες, Προοπτικές και Σχέση με την Εθνική Κυριαρχία”, Ιαν. 2011 (Δρ Κωνσταντίνος Α. Νικολάου Γεωλόγος Πετρελαίων (PhD) – Ενεργειακός Οικονομολόγος, Κείμενο Εργασίας (Working Papers) που εκδίδονται ΙΕΝΕ Ιαν. 2011)

 

πηγή

Το τέλος της νεοταξικής ονειροφαντασίας πλησιάζει. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί ν’ αποτρέψει το μοιραίο

Του Γιώργου Β. Μιχαήλ 

 

Έχετε αναρωτηθεί γιατί οι Ύπατοι και οι ευαγγελιστές της Νέας Παγκόσμιας Τάξης θέλουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα πάντα; Γιατί θέλουν να καθορίζουν ακόμα και τι σκεφτόμαστε, τι νιώθουμε, και τι ονειρευόμαστε;

 

Το ερώτημα έχει περισσότερες της μίας απαντήσεις, αλλά στο παρόν άρθρο θα περιοριστώ σε αυτήν που σχετίζεται αμεσότερα με όσα σήμερα βιώνουμε:  

 

Γιατί είναι ανασφαλείς και ανίκανοι να διαχειριστούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.  

 

Στην μακρά πορεία προς την υλοποίηση των ανίερων σχεδιασμών τους, οι νεοταξίτες κινούνται με μικρά προσεκτικά βήματα σε μονοπάτια που φροντίζουν να είναι απολύτως ασφαλή και καθ’ ολοκληρίαν ελεγχόμενα.  

 

Φύλακες διάβολοί τους σε αυτόν τον αργόσυρτο βηματισμό είναι ο αποκρυφισμός και η τεχνητή νοημοσύνη.  

 

Ο πρώτος εξασφαλίζει μαγικούς κύκλους προστασίας και υπερφυσικής αρωγής, ενώ η δεύτερη προσομοιώνει (σχεδιασμένα κι επιθυμητά) σενάρια και παρέχει αναλυτικούς οδηγούς πορείας.  

 

Σε αυτό το σχεδόν «αποστειρωμένο» περιβάλλον, οι επίδοξοι κυρίαρχοι του κόσμου μας και ο ποικιλόχρωμος συρφετός των υποτακτικών τους (δηλαδή οι πολιτικοί, θρησκευτικοί, πνευματικοί, επιστημονικοί, επιχειρηματικοί, και επικοινωνιακοί ταγοί) συμπληρώνουν πετραδάκι-πετραδάκι το ψηφιδωτό της απόλυτης υποδούλωσής μας.  

 

Έτσι, με ελεγχόμενες κρίσεις, εκρήξεις, καταρρεύσεις, και με λύσεις από τα πριν ετοιμασμένες, μας έκλεισαν «ανεπαισθήτως» (για να θυμηθώ τον Καβάφη) έξω από τον κόσμο τον αληθινό, κτίζοντας τριγύρω μας τείχη «μεγάλα κ’ υψηλά», «χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ».  

 

Κι εμείς, που δεν ακούσαμε «ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον», καθόμαστε κι απελπιζόμαστε τώρα εδώ, και τον νουν μας «τρώγει αυτή η τύχη».  

 

Στο μεταξύ, στην άλλη πλευρά, μεθυσμένοι από τις επιτυχίες τους κι ενδεδυμένοι τα φανταχτερά αποφόρια ψεύτικων θεοτήτων, οι αρχιΤέκτονες κι οι τειχοποιοί βουτούν χορεύοντας στον σκοτεινό ωκεανό της τρέλας, σε μιαν αλλόκοσμη προσομοίωση του βυθίσματος της ανθρωπότητας στην εξισωμένη με τον θάνατο μανία.  

 

Αλλά αυτή η παράδοσή τους στην σκοτεινή τρέλα της κενόδοξης ξιπασιάς (για να θυμηθώ τον Φουκώ), που αποτελεί το «επιστέγασμα μιας επιστημοσύνης βλαμμένης και ανόητης» και το αντικαθρέφτισμα των ξιπασμένων τους ονειροφαντασιών, σηματοδοτεί και το αναπόφευκτο τέλος τους, τον μελλούμενο (συμβολικό αν όχι πραγματικό) θάνατό τους.  

 

Παρά τα όσα διάφοροι σας λένε, στο γήπεδο της Ιστορίας δεν παίζει μόνο του το κακό. Τα περί σκοτεινών αδερφοτήτων, που μόνες αυτές αντιμάχονται για την κυριαρχία πάνω στην ανήμπορη ν’ αντιδράσει ανθρωπότητα, είναι στην καλύτερη περίπτωση εσφαλμένη εκτίμηση -και στην χειρότερη, κακόβουλη προπαγάνδα.  

 

Όχι μόνον υπάρχουν οι αντίρροπες στο νεοταξικό σκότος δυνάμεις, αλλά έχουν κιόλας επιτύχει νίκες καθοριστικές για την τελική έκβαση του αγώνα.  

 

Η σημαντικότερη επιτυχία τους αφορά την καταστροφή των ελεγκτικών μηχανισμών του αντιπάλου. Τώρα πια την πορεία των γεγονότων δεν την ελέγχουν οι νεοταξίτες.  

 

Έτσι, η επισιτιστική κρίση, η οικονομική κατάρρευση, και ο πόλεμος έχουν μετατραπεί από ελεγχόμενες σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, τις οποίες αδυνατούν να διαχειριστούν οι εμπνευστές τους.  

 

Ό,τι κι αν κάνουν, τα φράγματα ασφαλείας έχουν σπάσει, ο πύργος ελέγχου έχει γκρεμιστεί, κι ένας απροσμέτρητος όγκος τιμωρητικού-εξαγνιστικού ύδατος είναι έτοιμος να τους καταπιεί.  

 

Αναμφίβολα, έχουμε μπροστά μας μια πολύ δύσκολη περίοδο, με σημείο κορύφωσης τον τελευταίο μήνα του Μεγάλου Φθινοπώρου. Και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και δυνατοί. Μέχρι την τελική νίκη.  

 

Κλείνω, προτρέποντας τους νεοταξίτες όλων των αποχρώσεων να διαβάσουν προσεκτικά τους «Τρώες» του Καβάφη -για να δουν τον εαυτό τους σ’ έναν πεντακάθαρο καθρέφτη:  

 

Είν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
να ’χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.  

 

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.  

 

Είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.  

 

Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλιτώσουμε με την φυγή.  

 

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.  

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε.
 

hellasmag.com

πηγή

Ο Ηλιος της Δικαιοσύνης

Γράφει ο ΠαπαΗλίας Υφαντής

 

Κέντρο της ελευθερίας, μας λέει το Ευαγγέλιο, είναι η καρδιά μας! Γι’ αυτό προσέξτε πού θα τοποθετήσετε την καρδιά σας. Στον απλόχωρο ουρανό της ελευθερίας, ή στον αδιέξοδο φαύλο κύκλο της μέριμνας και της απληστίας!  

 

Κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί να ελευθερώσει την καρδιά σας. Κι αν της προσφέρετε ακόμη ολόκληρο τον κόσμο, και πάλι θα απαιτεί να της προσφέρετε περισσότερα . Μόνο, αν στρέψετε την καρδιά σας προς το Θεό, θα βρείτε την ελευθερία. Γιατί η καρδιά του ανθρώπου είναι από τη φύση της άπειρη και μόνο, όταν συνταιριάζεται με τον άπειρο Θεό, μπορεί να ελευθερωθεί.  

 

Κάποιοι εντούτοις διατείνονται ότι μπορούν να τα πάνε καλά και με το Θεό και με την πλεονεξία. Αλλά, στην περίπτωση αυτή, το Ευαγγέλιο, είναι ξεκάθαρο: Δεν μπορείτε, μας λέει, ταυτόχρονα να αγαπάτε το Θεό και το Μαμωνά. Αν αγαπάτε τον ένα θα αποστρέφεστε τον άλλο. Όπως ακριβώς κάποιος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα υπηρέτης σε δύο αφεντικά.  

 

Αλλά εμείς και πάλι προβάλλουμε τις αντιρρήσεις μας: Αν δεν έχουμε υλικά αγαθά-λέμε- τότε πώς θα συντηρηθούμε; Πώς θα φάμε, θα πιούμε και θα ντυθούμε;  

 

Και το Ευαγγέλιο μας αποκρίνεται: Ρίξτε μια ματιά στην περίγυρα φύση: Κοιτάξτε τα πουλάκια, πώς ζούνε λεύτερα και ανέμελα! Παρότι ούτε οργώνουν ούτε σπέρνουν ούτε συγκεντρώνουν τροφές σε αποθήκες. Κι όμως ο ουράνιος πατέρας μας φροντίζει να τους εξασφαλίζει την απαραίτητη τροφή…  

 

Κι εξάλλου δέστε τα λουλούδια και τα χορτάρια, που και αυτά ζούνε λεύτερα και ανέμελα. Αφού ούτε γνέθουν ούτε υφαίνουν. Κι όμως ο ουράνιος πατέρας μας τα ντύνει με φορεσιές πιο όμορφες ακόμη κι απ’ αυτές, που φορούσε ο πάμπλουτος Σολομώντας.  

 

Τέλος κοιτάξτε τον εαυτό σας: Ο Θεός, που σας έδωσε την αιώνια ψυχή, δεν θα φροντίσει να σας προσφέρει και την καθημερινή σας τροφή; Ή μήπως αυτός, που σας έδωσε το σώμα, δεν θα φροντίσει να σας δώσει και την ενδυμασία σας!  

 

Αλλά και πάλι εμείς διατυπώνουμε τις αντιρρήσεις μας. Ναι, λέμε, αλλά εμείς πληροφορούμαστε ότι εκεί στην Αφρική και στην Ασία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται και πεθαίνουν απ’ την πείνα και την ανέχεια. Πού είναι, λοιπόν, η πρόνοια του Θεού γι’ αυτούς τους ανθρώπους;  

 

Και το Ευαγγέλιο και πάλι μας αποκρίνεται και μας λέει πως για τη δυστυχία και το θάνατο των εκατομμυρίων ανθρώπων δεν φταίει η αδιαφορία και η απρονοησία του Θεού, αλλά η ανθρώπινη αδικία και πονηρία:  

 

«Το λυχνάρι του σώματος, μας λέει το Ευαγγέλιο, είναι ο οφθαλμός». «Αν το μάτι σου είναι υγιές, όλο σου το σώμα θα είναι φωτεινό. Αν το μάτι σου είναι άρρωστο όλο σου το σώμα θα βρίσκεται στο σκοτάδι». Παρόμοια με το μάτι, που είναι το λυχνάρι του σώματος, η δικαιοσύνη είναι το λυχνάρι για την κοινωνία. Αν υπάρχει στην κοινωνία δικαιοσύνη, τότε υπάρχει ομαλότητα και ειρήνη. Όταν όμως υπάρχει αδικία, τότε επικρατεί ακαταστασία. Και η κοινωνία περισσότερο ή λιγότερο γίνεται ζούγκλα.  

 

Την ακαταστασία στην κοινωνία τη δημιουργεί το πονηρό και άπληστο μάτι των ανθρώπων. Που θέλουν να τα έχουν όλα αυτοί και οι άλλοι να μην έχουν τίποτε. Και αντί τα περισσευούμενα υλικά αγαθά, να τα δώσουν στους άλλους, για να επιβιώσουν, για να κάνουν τους συνανθρώπους τους ευτυχισμένους, τα κάνουν όπλα εξοντωτικά, με τα οποία επαυξάνουν και ολοκληρώνουν τη δυστυχία τους…  

 

Αν όμως το μάτι των ανθρώπων ήταν απλό και γεμάτο αγάπη, τότε δεν θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος, που θα κινδύνευε να πεθάνει από στερήσεις και δυστυχία. Αν η καρδιά τους ζούσε μέσα στην ελευθερία του Θεού, τότε δεν θα ένιωθε ξέχωρη και διαφορετική απ’ την καρδιά του οποιουδήποτε ανθρώπου. Τότε θα ένιωθε πως έχει μια ψυχή και μια καρδιά με όλους τους άλλους ανθρώπους. Και η ευτυχία ή η δυστυχία των άλλων, θα ήταν και δική του ευτυχία ή δυστυχία…  

 

Όπως ένιωθαν και οι πρώτοι χριστιανοί. Οι οποίοι είχαν όλοι μια ψυχή και μια καρδιά. Και κανένας δεν έλεγε για τίποτε ότι είναι δικό του, αλλά ήταν όλα για όλους κοινά. Και δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Γιατί ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τι ς ανάγκες του…  

 

Που σημαίνει ότι, αν μείνουμε προσηλωμένοι στα υλικά αγαθά, τότε ισόβια θα σέρνουμε τις αλυσίδες της υποδούλωσής μας στην άπληστη αδικία και στην αγωνιώδη μέριμνα. Αν όμως στρέψουμε την καρδιά μας προς τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τότε θα ελευθερωθούμε αφενός απ’ το ζυγό της απληστίας και εξάλλου απ’ το ζυγό της ανάγκης. Κι έτσι θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα, από τα προσωπικά, τα οικογενειακά, τα κοινωνικά, μέχρι τα αιώνια….  

 

Το κοινωνικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί, όχι με τα ναζιστικά μέτρα του Χίτλερ ή του Γκέιτς ή του Σβαμπ ή του Χαράρι και γενικότερα της εωσφορικής Δύσης. Που θέλουν να εξοντώσουν τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, εφαρμόζοντας τα μέτρα του Αντίχριστου, αλλά απλά και μόνο με την εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού.  

 

Αφήστε, καταλήγει το Ευαγγέλιο, τον Ήλιο της Βασιλείας του Θεού και της Δικαιοσύνης του να φωτίσει τη ζωή σας, και όλα σας τα προβλήματα θα βρουν τη λύση τους…

 

ΥΠΕΡΒΑΣΗ

TurkAegean ή Γη και Ύδωρ δεν δίνουμε;

Γράφει ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΛΚΙΔΗΣ*

 

Η πρόσφατη παραχάραξη της ιστορίας του Αιγαίου, η κλοπή, η ιδιοποίηση, η πειρατεία, η λεηλασία και το πλιάτσικο με το TurkAegean, ως συνέχεια της αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας στο Πέλαγός μας, φέρνουν στο προσκήνιο πάλι το βασικό ερώτημα για τον Ελληνισμό:

 

Η εξημέρωση του γειτονικού θηρίου στα ανατολικά μας, το οποίο απειλεί τη συνέχειά μας ως κοινωνία και ως έθνους, θα γίνει εις βάρος των συμφερόντων μας, θα γίνει με τη θυσία του Αιγαίου (και της Θράκης και της Κύπρου); 

 

Ο Ελληνισμός στην παρούσα φάση, στη χρονική στιγμή που δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως στρατιωτικά και αμυντικά με τις καθημερινές εισβολές στον Έβρο και το Αιγαίο και την παγίωση της κατοχής στην Κύπρο, έχει δύο επιλογές:

• ή να ακολουθήσει το γνωστό, για δεκαετίες, δρόμο που προτείνουν οι κάθε λογής Γκέμπελς της λεγόμενης ενημέρωσης, της αποκαλούμενης διανόησης, δρόμος που οδηγεί με ομολογουμένως ακρίβεια στην υποταγή,  
• ή από την άλλη πλευρά έχει τη δυνατότητα, δείχνοντας χαρακτηριστικά που δεν έχουν εξαφανιστεί από τον Ελληνισμό, δηλαδή ανδρεία και θάρρος, να επιλέξει το δύσκολο μονοπάτι που έχει εμπόδια και δυσκολίες, που είναι η «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς», αλλά είναι «ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν…».

Το Αιγαίο (θα) είναι η βασική δοκιμασία για το ποια είναι η τελική επιλογή για τον Ελληνισμό: της πρόσκαιρης και εφήμερης επιβίωσης για «λίγες ώρες ειρήνης», επιλογή που είναι στην ουσία υποδούλωση ή της συνέχειας και της Ελληνικότητας. 

 

Απέναντί μας έχουμε ένα καθεστώς που απειλεί ποικιλοτρόπως και απαιτεί ανταλλάγματα για τις υποχρεώσεις της (ΝΑΤΟ και ένταξη Σουηδίας και Φιλανδίας), ένα καθεστώς με ολοκληρωτική, εθνικιστική, σοβινιστική και ρατσιστική έκφραση, το οποίο απειλεί τον Ελληνισμό από τον Έβρο και τη Θράκη, μέχρι την Κύπρο και το Αιγαίο. Εκφράζεται με τους (συγκυβερνήτες) παρακρατικούς φασίστες Γκρίζους Λύκους και τα στρατιωτικά γεράκια, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και με άδηλους και βεβαίως άφθονους οικονομικούς πόρους, εκβιάζει στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά τον Ελληνισμό, προκειμένου να αποδεχθεί τη βία, τη φιλανδοποίηση, την συνεκμετάλλευση, την εισβολή, την εσαεί αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και εν τέλει για να ζει πάντοτε και διαρκώς με το φόβο του γείτονα Χίτλερ… 

 

Στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στον Έβρο και τη Θράκη , θα κριθεί το επόμενο χρονικό διάστημα και πάλι ο Ελληνισμός των «ζωντανών», των «εξαιρέσεων», της «μαγιάς», θα κριθεί και πάλι το ΓΗ και ΥΔΩΡ δεν θα δώσουμε. 

 

Ευχόμαστε, ελπίζουμε και αγωνιζόμαστε ο Ελληνισμός να επιλέξει την οδό της Αντίστασης, της Αξιοπρέπειας, της Μνήμης, της Αλήθειας, της Ιστορίας. Είναι , παρά την προπαγάνδα εσωτερικού και εξωτερικού, η μόνη επιλογή επιβίωσης, συνέχειας, παρόντος και μέλλοντος του Ελληνισμού! 

 

*Ο Θεοφάνης Μαλκίδης είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ*

 

ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΡΑΔΑΝΤΑ ΟΤΙ ΟΣΑ ΚΑΝΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΥΠΟΒΟΛΕΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΕΠΙΒΟΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΑΠΕΙΛΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΩΣ ΣΥΝΘΗΚΩΝ, ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ. ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΔΟΥΝ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΦΟΒΟ, ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ. ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΤΡΑΦΗΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ "ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ". 

 

ΤΩΡΑ Η ΕΟΚ ΕΓΙΝΕ Ε.Ε. ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΔΙΟΝΥΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤ. ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ. ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΟ «ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ» ΤΟΥΣ. ΣΕ ΜΑΣ «ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ» ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΕΣ Ε.Δ ΘΑ ΘΩΡΑΚΙΣΟΥΝ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΑΣ. ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΖΟΥΝ. 

ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!

 

(30/6/22)

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε. α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

Ο χαμένος Πύργος της Ακρόπολης που έγινε η φυλακή του Οδυσσέα Ανδρούτσου

Η αρχική φωτογραφία (δεξιά) τραβήχτηκε το 1854 από τον Ρόμπερτσον Τζέιμς. Απεικονίζει τα Προπύλαια της Ακρόπολης και μερικούς ανθρώπους που στέκονται κοντά στην είσοδο. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν δύο άντρες που φορούν φουστανέλα. Η φωτογραφία είναι μοναδική, καθώς απεικονίζει τον Ιερό Βράχο διαφορετικό από ότι είναι σήμερα. Ανάμεσα στα αρχαία κτίσματα διακρίνεται ένας ψηλός τετράγωνος πύργος, ο οποίος βρισκόταν απέναντι από το ναό της Αθηνάς Νίκης.

 

Ο πύργος ανήκε στη διάσημη οικογένεια της Φλωρεντίας, Ατσαγιόλι, η οποία πήρε το όνομά της επειδή ασχολήθηκε με το εμπόριο ατσαλιού και βασίλεψε στο Δουκάτο των Αθηνών για 73 χρόνια.

 

Την περίοδο της κυριαρχίας τους στην Αθήνα μετέτρεψαν τα Προπύλαια σε παλάτι και η αρχαία είσοδος σφραγίστηκε. Για να ανέβει κάποιος στην Ακρόπολη έπρεπε να περάσει από έναν ελικοειδή δρόμο που κατέληγε στο πίσω μέρος της σημερινής εισόδου. Μέσα στο παλάτι είχε χτιστεί και ένα καθολικό εκκλησάκι.

 

Ο Πύργος φωτογραφημένος από το εσωτερικό της Ακρόπολης. Υπήρξε «ιδιοκτησία» των Ατσανιόλι που κυβέρνησαν το Δουκάτο των Αθηνών από το 1388 έως τη πτώση του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1458…. 

 

Ο Πύργος βρισκόταν δεξιά από τα Προπύλαια και είχε ύψος είκοσι έξι μέτρα. Μια εσωτερική ξύλινη σκάλα οδηγούσε στο πιο ψηλό σημείο, απ’ όπου είχε πανοραμική θέα στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Ήταν πανομοιότυπος με τους πύργους της Βενετίας και οικοδομήθηκε με πεντελικό μάρμαρο και μάρμαρα από τα μνημεία της Ακρόπολης. Δίπλα του υπήρχε ένας μικρότερος οδοντωτός πυργίσκος και πάνω από τα Προπύλαια υπήρχαν τα διαμερίσματα του διοικητή. 

 

Ο μελετητής Πίτερ Λοκ, είχε αναφέρει ότι υπήρχε πιθανότητα το κτίριο να κατασκευάστηκε από την πανίσχυρη δυναστεία Ντε Λα Ρος, η οποία καταγόταν από τη Βουργουνδία και διοίκησαν το Δουκάτων των Αθηνών πριν από τους Ατσαγιόλι. 

 

Η φυλάκιση του Οδυσσέα Ανδρούτσου στον «Γουλά»  

 

Μετά την επικράτηση των Οθωμανών, οι Ατσαγιόλι αποχώρησαν από την Αθήνα. Την περίοδο εκείνη ο Πύργος μετατράπηκε σε αποθήκη αλατιού και ονομαζόταν Γουλάς ή Κουλάς από την τουρκική λέξη kule που σημαίνει «πύργος». Στην ελληνική επανάσταση μετατράπηκε σε φυλακή.

 

H Ακρόπολη το 1872. Ξεχωρίζει ο μεγάλος Φράγκικος Πύργος, δίπλα στα Προπύλαια, πριν γκρεμιστεί. Από τον πύργο αυτό ήταν δυνατό να κατοπτεύονται η θάλασσα και οι δρόμοι της Αθήνας. Στην κορυφή του μπορούσε να ανάψει φωτιά η οποία ήταν ορατή από την Ακροκόρινθο στην Πελοπόννησο. Λειτουργούσε δηλ. και ως Φρυκτωρία…. 

 

Ανάμεσα σε αυτούς που αιχμαλωτίστηκαν ήταν 12 επιφανείς Αθηναίοι πολίτες που συμμετείχαν στον αγώνα. Κατά την πολιορκία της Ακρόπολης οι εννιά από τους 12 εκτελέστηκαν. 

 

Ο Πύργος έμελλε να είναι η φυλακή που σημάδεψε το τέλος του γενναίου Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ο Έλληνας οπλαρχηγός δεν φυλακίστηκε από τους Τούρκους αλλά από τους πολιτικούς του αντιπάλους. 

 

Αφού έστειλαν το παλιό πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούτσου, Γιάννη Γκούρα, να τον συλλάβει, τον φυλάκισαν στο κάτω μέρος του πύργου της Ακρόπολης και τον βασάνισαν. Στις 5 Ιουνίου 1825 ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκε από άντρες του Γκούρα στο κελί του και το άψυχο σώμα του πετάχτηκε στα βράχια της Ακρόπολης… 

 

Ο Πύργος είχε τετράγωνο σχήμα, ύψος είκοσι έξι μέτρα και πάχος που έφτανε τα οκτώ μέτρα… 

 

Η κατεδάφιση του Πύργου
 

Μετά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους αποφασίστηκε η κατεδάφιση των μετα-κλασικών κτισμάτων που βρίσκονταν στον Ιερό Βράχο. Την περίοδο εκείνη επικρατούσε το ρεύμα του νεοκλασικισμού και οτιδήποτε δεν είχε σχέση με την Αρχαία Ελλάδα κρίθηκε ότι ήταν περιττό. 

 

Το 1874 ο Ερρίκος Σλήμαν, ο Γερμανός αρχαιολόγος που ανέσκαψε την Τροία χρηματοδότησε την κατεδάφιση του πύργου και από τότε τα Προπύλαια πήραν τη σημερινή τους μορφή. Μια ενέργεια που κατά καιρούς επικρίθηκε έντονα γιατί αφαίρεσε ένα μνημείο από τον αρχαιολογικό χώρο. 

 

Η αρχική φωτογραφία του James Robertson δημοσιεύτηκε στο Old photos from Greece και προέρχεται από την ψηφιακή συλλογή rosettaapp.getty …

 

Η Ακρόπολη το 1851 φωτογραφημένη από τον John Shaw Smith. Σε πρώτο πλάνο η «χαμένη» γειτονιά Βρυσάκι. Διακρίνεται καθαρά ο Φράγκικος Πύργος πριν γκρεμιστεί από τον Σλήμαν. Η είσοδος του Πύργου βρισκόταν στη δυτική πλευρά του κτιρίου. Πάνω από τα Προπύλαια είχε χτιστεί ένας δεύτερος όροφος που ήταν τα διαμερίσματα του διοικητή…. 

 

[mixanitouxronou.gr]

το είδαμε ΕΔΩ

Η υποκρισία και η απάτη των επιδομάτων/pass

Γράφει ο Χρήστος Γεωργιάδης 

 

… ή πώς οι νεοταξίτες εγκληματίες επιβάλλουν τον ψηφιακό ολοκληρωτισμό ενώ ταυτόχρονα φαίνονται και ευεργέτες μας.

 

Γι’ αυτό και η τακτική των δήθεν επιδομάτων γενικεύεται - γιατί στήθηκε για να εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την εξουσία τους και όχι βέβαια για να ανακουφίζει τη ζωή του πολίτη αφού:  

 

1- αποπροσανατολίζει και αποσπά την προσοχή από τον οικονομικό δολοφόνο δηλαδή το καθεστώς που από την εποχή των μνημονίων έχει αφαιρέσει παράνομα από τον κάθε πολίτη δεκάδες χιλιάδες ευρώ.  

 

2- εξιλεώνει και παρουσιάζει ως «φιλάνθρωπο» το μαφιόζικο καθεστώς (που πετά ψίχουλα από τα κλεμμένα) αντί αυτό ως υπαίτιο της καταστροφής να βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και υπόλογο  

 

3- χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά: αυτή της συμμόρφωσης, όπου το άτομο μετατρέπεται σε ορντινάτσα που χωρίς δεύτερη σκέψη εφαρμόζει κάθε παρανοϊκή και αντισυνταγματική άνωθεν εντολή. Με άλλα λόγια, μας προγραμματίζει στον ολοκληρωτισμό του συστήματος κοινωνικής πίστωσης της Κίνας.
 

Μας έχουν στήσει την απόλυτη παγίδα και ουσιαστικά εξαναγκάζουν τον εξαθλιωμένο οικονομικά πολίτη να δηλώσει την υποταγή του στο σύστημα μπαίνοντας σε «πλατφόρμες» ελέγχου, δηλαδή σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή που οδηγεί στα κελιά της ψηφιακής φυλακής που έχουν στήσει. Εκεί καταναγκάζεται στο βασανιστήριο να γράφει μηχανιστικά ξανά και ξανά τα στοιχεία του και να συνηθίσει και εξοικειωθεί με την ψηφιοποίηση του ως αριθμός και QR code.  

 

Η όλη διαδικασία δεν είναι παρά μια άθλια δυσεκπαίδευση στο μονόδρομο του ψηφιακού ολοκληρωτισμού που σχεδιάζουν να ολοκληρωθεί σε λίγο διάστημα από τώρα με την κατάργηση των μετρητών και τη μετάβαση στο ψηφιακό χρήμα. Πράγμα που θα είναι η χαριστική βολή φέρνοντας την απόλυτη δουλοποίηση για όποιον πολίτη εκχωρήσει τον έλεγχο των χρημάτων του στο νεοταξικό σύστημα. (Κάτι ανάλογο δηλαδή με τη στέρηση της ελευθερίας του σώματός για όσους το εκχώρησαν στην επίσης παράνομη «υποχρεωτικότητα» ιατρικών πράξεων)  

 

Σε όλο αυτό η απάντηση της κοινωνίας των πολιτών θα πρέπει να είναι συντριπτική και αμείλικτη:

• να λογοδοτήσει τώρα το καθεστώς για τα οικονομικά σκάνδαλα και εγκλήματα, για την απάτη του ψευδο-χρέους στους τοκογλύφους banksters, για την επιβολή της ψευδο-πανδημίας με το ανυπολόγιστο κόστος για την κοινωνία, για την καταστροφή της ενεργειακής και διατροφικής αυτάρκειας της χώρας, για την παντελώς αδικαιολόγητη αύξηση των καυσίμων
• να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και η νομιμότητα με την επιστροφή των κλεμμένων που μας έχουν δόλια πάρει και να σταματήσει η απάτη των δήθεν επιδομάτων/pass  
• να παγώσει δια παντός η διαδικασία ψηφιοποίησης η οποία μας εγκλωβίζει στον μονόδρομο του έλεγχου από ένα τυραννικό καθεστώς το οποίο εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε ούτε κατ’ ελάχιστο.
  

Χρήστος Γεωργιάδης

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, «έπεσαν» πριν γίνουν πνευματικά άστρα και στυλοβάτες της Εκκλησίας

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης 

 

Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος με τους βίους τους, έδωσαν το μήνυμα πως κάθε ανθρώπινη πτώση μπορεί να μεταμορφωθεί σε αιώνια δόξα.

 

Οι δύο πρωτοκορυφαίοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος, οι στύλοι της Ορθοδοξίας που στερέωσαν το αιώνιο οικοδόμημα της Εκκλησίας και φώτισαν την οικουμένη με το χαρμόσυνο φως του Ευαγγελίου, είναι το μεγαλύτερο αποστολικό καύχημα των αιώνων.  

 

Ένας ταπεινός ψαράς, αυθόρμητος και παρορμητικός, ο Πέτρος. Ένας μορφωμένος άνθρωπος, τετραπέρατος και άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, ο Παύλος. Και οι δύο έγιναν πρωταγωνιστές του πάνσοφου θεϊκού σχεδίου και από μια ταπεινή γωνιά της γης, μεταλαμπάδευσαν τον «θησαυρό της αληθείας» σε όλον τον κόσμο.

 

Πέτρος και Παύλος: Από την πτώση, στην θέωση
 

Όταν μας καταλαμβάνει η απογοήτευση και η ολιγοπιστία για την σωτηρία της ψυχής μας, ο νους πρέπει να πηγαίνει στον Πέτρο και τον Παύλο. Γιατί και οι δύο πριν ανοίξουν τα φτερά τους και γίνουν αετοί του πνεύματος, είχαν ένα βεβαρημένο παρελθόν κάποιας μεγάλης ηθικής πτώσης.  

 

Ο μεν Απόστολος Πέτρος απαρνήθηκε τον Χριστό πάνω στην πιο κρίσιμη ώρα. Ο δε Απόστολος Παύλος έγινε μανιώδης διώκτης του χριστιανισμού, μέχρι να γίνει δέκτης ενός τιμωρητικού θαύματος και να ακούσει εκείνο το φοβερό «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;», που άλλαξε τη ζωή του διαπαντός. Ο ένας έκλαψε πικρά και στη συνέχεια είδε τον Αναστημένο Χριστό να τον ελέγχει. Ο άλλος άκουσε την φωνή του Θεού, έπεσε κάτω σαν νεκρός, έμεινε τρεις ημέρες τυφλός και νηστικός. Και οι δύο βίωσαν ένα γεγονός που τους συγκλόνισε, ένα γερό «τράνταγμα» που τους οδήγησε σε μια ριζική μετάνοια και μια πνευματική αναγέννηση.
 

Ο Πέτρος που απαρνήθηκε τον Χριστό, έφτασε να τον κηρύττει μέχρι το φρικτό μαρτύριο, μέχρι να σταυρωθεί στην Ρώμη, ζητώντας να τον τοποθετήσουν ανάποδα στον Σταυρό γιατί θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο να υπομείνει μαρτύριο παρόμοιο με αυτό του Χριστού. Ο δε Παύλος, που πρόσκαιρα έχασε το φως του ως τιμωρία για τη ζηλωτική μανία του, ήταν αυτός που άνοιξε τα πνευματικά μάτια του ανθρώπινου γένους, με τις θεόπνευστες επιστολές του, με το πύρινο κήρυγμα του και την ίδρυση των κατά τόπους Εκκλησιών. Μαρτύρησε και εκείνος στη Ρώμη, παραδίδοντας το πνεύμα δι’ αποκεφαλισμού.  

 

Ένας αρνητής και ένας φανατικός αντι – χριστιανός, δια της μετανοίας τους έλαβαν τέτοια Χάρη που έφτασαν έως σημείου να ανασταίνουν νεκρούς και να θεραπεύουν αρρώστους ακόμα και με τον ίσκιο τους. Ο Απόστολος Παύλος που φυλούσε στα πόδια του τα ιμάτια που άφηναν οι Ιουδαίοι για να λιθοβολήσουν τον πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο, έφτασε σε τέτοια πνευματική «νεκρανάσταση» που έγραψε τον – άφταστης ομορφιάς και ανυπέρβλητου πνευματικού βάθους – ύμνο της Αγάπης. Τέτοια μεταμορφωτική δύναμη διαθέτει η μετάνοια.  

 

Πρότυπα για το πως πρέπει να πορεύεται η Εκκλησία 

 

Ο Πέτρος και ο Παύλος έδωσαν το ανεκτίμητο στίγμα τους και για την ίδια τη φύση της Εκκλησίας. Δίδαξαν στο πλήρωμα της, πως πέρα από τις όποιες συγκρούσεις απόψεων, το Άγιο Πνεύμα εκφράζεται μέσα από την συνοδικότητα άλλα και την προσκόλληση στις αλήθειες που δίδαξε ο Χριστός.  

 

Μπορεί οι Απόστολοι να ήταν πλήρεις θείας χάριτος, άλλα ως άνθρωποι είχαν τις διαφωνίες τους, και υπήρξε προστριβή για το αν θα πρέπει να διαδοθεί ο λόγος του Θεού και στους εθνικούς, δηλαδή τους μη Εβραίους, τους ειδωλολάτρες. Ο Πέτρος ήταν διστακτικός και ο Παύλος ήταν απόλυτος πως η Βασιλεία του Θεού ανήκει σε όλους. Το θέμα λύθηκε στη λεγόμενη Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων, το 49 μ.Χ., όπου ο Πέτρος τελικά παραδέχθηκε ότι ο Θεός δεν κάνει διάκριση ανάμεσα σε Ιουδαίους και Εθνικούς.  

 

Έτσι ο Απόστολος Πέτρος ανέλαβε να κηρύττει το Ευαγγέλιο στους Ιουδαίους και ο Απόστολος Παύλος στα άλλα έθνη. Μαζί με τους υπόλοιπους Αποστόλους, θεμελίωσαν το οικοδόμημα της Πίστης που φανέρωσε ο Χριστός με τη ζωή Του, το κήρυγμα Του, την Σταύρωση και την Ανάσταση Του.  

 

Ανέκαθεν υπήρχαν, άλλα και σήμερα υπάρχουν προστριβές στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως το παράδειγμα των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων μας δείχνει πως προτεραιότητα έχει πάντα η συνοχή του σώματος του Χριστού, η ενότητα της Εκκλησίας, με την σύμπνοια Κλήρου και Λαού που εργάζονται από κοινού για έναν άγιο σκοπό.  

 

Οι Απόστολοι ενέπνευσαν και το αγωνιστικό φρόνημα που θα πρέπει να διακατέχει την Εκκλησία, αφού δεν δίστασαν να έρθουν σε άμεση σύγκρουση με αρχές και εξουσίες, δεν λογάριασαν Αυτοκράτορες, διατάγματα, διωγμούς, βασανιστήρια, κακουχίες, συκοφαντίες και προδοσίες. Υπήρξαν ασυμβίβαστοι και αταλάντευτοι στα θέματα της Πίστης.  

 

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν το τότε παγκοσμιοποιητικό σύστημα, που υποδούλωνε λαούς, απαιτούσε πλήρη υποταγή και εξουδετέρωνε τους «αμφισβητίες» τoυ διεθνούς καθεστώτος. Μια προδρομική κατάσταση αυτού που συμβαίνει στις μέρες μας, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, με πολύ πιο ύπουλους τρόπους. Σημαντικό να ακολουθούμε το παράδειγμά των Αποστόλων και σε αυτό το θέμα, δηλαδή την στάση μας απέναντι στις σκοτεινές επιδιώξεις της παγκοσμιοποίησης.  

 

Οι Απόστολοι είχαν κυριολεκτικά όλον τον κόσμο απέναντι τους, άλλα τον νίκησαν γιατί ακολούθησαν με όλο τους το είναι, Αυτόν που τους είπε «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο».  

Ο λόγος του Πέτρου και του Παύλου παραμένει ανεκτίμητος και σωτήριος στον αιώνα. Ο ένας σαν αλιεύς, «αλιεύει» ακόμα ψυχές για την αιώνια σωτηρία και ο άλλος ως σκηνοποιός στο επάγγελμα, προάγει τους πιστούς ώστε να βρεθούν «εν σκηναίς δικαίων».  

 

Εμείς ας ζητούμε από τους Αγίους Πέτρο και Παύλο να αξιωθούμε την δική μας πνευματική μεταμόρφωση. Να βγάλουμε αιώνιο κέρδος, από κάθε πτώση της χωμάτινης φύσης μας. Και να ευχηθούμε να μας εμφυσήσουν ιεραποστολικό πνεύμα, σε μια εποχή που απλώνεται παντού μια σαρωτική πνευματική ξηρασία… 

 

Πηγή: https://www.sportime.gr/

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ