Με το “αγκίστρι ” στο σώμα … (εξαιρετικό)

Χαίρεται 

 

Ο φόβος του ανεμβολίαστου …

 

Είναι διάχυτη και διακριτή η προσπάθεια που γίνεται από το “σύστημα” να σπείρει τον ΦΟΒΟ σε όλους και τώρα στους ανεμβολιάστους, από την αρχή αυτής της κατάστασης το όπλο είναι ο “φόβος” και ο “δόλος” μόνιμα όπλα.  

 

Σε κάποιους πιάνει, σε κάποιους έπιασε και σε κάποιους δεν πιάνει, αλλά με όλους τους τρόπους προσκαλεί, απειλεί, τάζει “δολώνει” το “σύστημα”, όσο το δυνατόν περισσότερους …  

 

Ο φόβος του “ανεμβολίαστου” στην ουσία δεν είναι “φόβος” είναι αβεβαιότητα, είναι αμφιβολία, είναι αυτό το “κάτι” η μικρή “χαρι” που δεν αφήνει το ψάρι να τσιμπήσει το “δόλωμα” ..  

 

Το “σύστημα ” ψαρεύει “ψυχές” και πλέον τις απαιτεί.  

Μου Υπόσχεται “ασφάλεια” και “ειρήνη”,”ηρεμία” αλλά τελικά μόνο υπόσχεται …… δεκαετίες τώρα.   

 

Με σαγηνεύει, με τραβά στα δίχτυα του διακόσια χρόνια τώρα, είμαι σαν λαός στην ταραχή και στον φόβο, στην αβεβαιότητα ..

 

 Μάλλον ήρθε η ιστορική στιγμή που έχει τόσα δικαιώματα πάνω μου πλέον, δικαιώματα που εγώ “παραχώρησα” να απαιτήσει πλέον την “ψυχή” μου .. να με βυθίσει στο σκοτάδι του φόβου,ν α με οδηγήσει σε αδιέξοδο, να ψάξω την μόνη λύση πλέον.. την έκρηξη ή τον Θεό .. 

 

Ο φόβος του "εμβολιασμένου” 

 

Το ψάρι πλέον έχω τσιμπήσει το “δόλωμα”, έχω πειστεί από όλα αυτά τα “ψέματα”, που με “δόλο” μου έσπειραν στο μυαλό και πέρασαν στην “ψυχή” μου.  

 

Βρήκαν την “ψυχή” μου αφύλακτη και αποστασιοποιημένη από την προστασία του Θεού και τον “ΦΩΤΙΣΜΟ” του.  

 

Νόμισα μέσα στην “πλάνη” που πάλι μέ έριξαν, ότι θα μου πάρουν τον “φόβο” ..  

Αλλά αυτοί μου τον αυξάνουν, θέλουν να με οδηγήσουν σε “αδιέξοδο” και θα με οδηγήσουν σε “αδιέξοδα” πολλά και συνεχή.

 

Με το δόλωμα στο σώμα, νοιώθω το αγκίστρι πλέον ..  

Έχω το “δόλωμα” εμβόλιο, σαν αγκίστρι πλέον στο σώμα μου, μου σκίζει την σάρκα σαν “αγκίστρι” που δεν το έβλεπα πριν... 

Τώρα είναι ο φόβος..  

Τώρα το νοιώθω να με διαλύει ψυχοσωματικά, εκεί θα επιτρέψει ο Θεός να πέσω σε μεγάλο αδιέξοδο ..  

 

Με ουσίες άγνωστες στο σώμα μου, να μαγνητίζω μεταλλικά αντικείμενα, να μην ξέρω τι μου ξημερώνει, να παρακολουθώ κάθε αντίδραση του οργανισμού μου με φόβο να φταρνίζομαι, να βήχω, να έχω κάποια ζάλη και να ζω με έναν συνεχή φόβο, ότι έφτασε το τέλος μου, ξεκινούν οι παρενέργειες και οι μεταλλάξεις .. “ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια” λέει ο ψαλμός. 

 

Και να έχω την ελπίδα μου όχι στον Θεό, αλλά στην επόμενη δόση των ”μικρών Θεών”, που αυτό θέλουν, τον έλεγχο μου και τους τον έδωσα.  

Και έτσι να κάνω αναστροφή να είμαι και να πέφτω στο ίδιο αδιέξοδο συνεχώς.  

 

Η διαφορά του “εμβολιασμένου” από τον “ανεμβολίαστο” είναι η διαφορά του ψαριού που πέρασε δίπλα από το “δόλωμα” και δεν το άγγιξε, έμεινε με την απορία αν έπρεπε, αλλά δεν το άγγιξε, κάτι το φύλαξε.  

 

Είναι η διαφορά του “ψαριού” που είναι απ’ έξω από την “σαγήνη” (δίκτυά) του ψαρά.  

 

Ο “ψαράς” πάντα θα προσπαθεί να το ξεγελάσει με όμορφα δολώματα, ο “λύκος” πάντα θα προσπαθεί να το βρεί μακριά το “αρνάκι” από τον ποιμένα του. 

Οι άρχοντες και οι φαρισαίοι αυτού του κόσμου θα κουνάνε τις σύριγγες ως δολώματα, ψαρεύοντας ψυχές που είναι μακριά από τον Θεό ..  “τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ”.

 

Αρχισα ήδη να μασώ την γλώσσα μου, νοιώθω το “αγκίστρι” πλέον που ήταν κρυμμένο στο “δόλωμα“..   

 

Επειδή όμως για τον Θεό δεν υπάρχουν ΑΔΙΕΞΟΔΑ όταν μετανοήσω ΕΓΩ ο άνθρωπος, όσα και άγκιστρα να έχω πάνω μου, μέσα μου, όσες και αλυσίδες να με δέσει ο αντίθετος, όσους και κόμπους, γόρδιους δεσμούς να έχω ..  

“Μεγάλε”…αν δεν τα αφήσεις στον Θεό, καλή “κόλαση” ..   

 

Το πρόβλημα δεν είναι ότι με σκίζει το “αγκίστρι” αλλά ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ μου, δεν τα αφήνω στον Θεό ..  

“γιατί και πώς την πάτησα ΕΓΩ έτσι;” αν το βλέπω έτσι, θα μείνω με το αγκίστρι... 

Όλοι κάποτε την πατήσαμε, ο “αντίθετος” είναι “πονηρός” ο ορισμός της “πονηρίας” και μόνο απέναντι στην πανσοφία του Θεού διαλύεται κάθε σχέδιο του …και εμείς προβατάκια που μασουλάμε χορταράκι.  

 

Η “λύση ” των δεσμών ..   

 

”Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ.”   

 

Εξομολογήσου το λάθος σου σε ιερέα και θα “λυθείς” από τα δεσμά του φόβου, ο Χριστός τους έδωσε αυτήν την εξουσία, να ενεργούν επ Ονόματι του, με την δική του δύναμη, δεν με νοιάζει τι είναι ο ιερέας, δεν έχει δική του δύναμη, κανείς μας δεν έχει, όποιος νομίζει ότι ενεργεί αφ εαυτού, είναι δαιμονική “πλάνη” ..   

 

Μόνος μου δεν μπορώ.. είναι ΕΓΩΙΣΜΟΣ.

Με νοιάζει ότι αν μετανοιωσα πρέπει να πάω να με “λύσει” να σφραγίσει να δυναμώσει, να περιτοιχίσει με το Αγιο Πνεύμα την “μετάνοια” μου, γιατί ο “αντίθετος ” θα με κυνηγήσει ανελέητα αν του φύγω.  

 

Και τότε ”τὰ έσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων.“..  

 

Η αμετανοησία είναι η “κόλαση” 

 

Ο Θεός όμως δεν μας κρατά “κακία” είναι ΑΓΑΠΗ, σε όλους μας λέει “«Ἥμαρτες; Ἡσύχασον».

Το μόνο που θέλει είναι ”ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν” εκεί είναι το κλειδί αλλά και η δυσκολία, η κατάρριψη και απόρριψη της “Άποψης” μου, ότι το δόλωμα είναι καλό, για το αγκίστρι φταίει ο “κακός ψαράς” κ.α που με αυτό αθωώνουν .. 

 

Τα “ψαράκια” του Θεού ..   

 

Αλλά όπως λέει και ο Προφήτης Ιωήλ, για τα ταπεινά “ψαράκια“ του Θεού, που θα αποφύγουν κάθε παγίδα και κάθε “δόλωμα" με τον “Φωτισμό” τις “πληροφορίες” που θα παίρνουν από τον Θεό, (ὁράσεις, ἐνύπνια) καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα.. 

 

Με καταδιώκει το έλεος του Θεού, το Άγιο Πνεύμα να με φωτίσει, να με δυναμώσει, εγώ τι κάνω;

Το παγώνι…  

 

Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας  

 

Γ.Μ.

 

πηγή