25η Μαρτίου 2021, μέρα λευτεριάς και Παλιγγενεσίας!

«Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημογορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω στα ίχνη των». (Θ. Κολοκοτρώνης) 

 

Εις τον τόπο αυτό πατάμε και εμείς σήμερα, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 αλλά λεύτεροι δεν νοιώσαμε ακόμη, μηδέ δημοκρατία, δικαιοσύνη και προκοπή είδαμε.

 

Ελλάδα είναι οι Έλληνες, «που λευτερώθηκαν από τους Τούρκους για να σκλαβωθούν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης» (Ι. Μακρυγιάννης) Κακορίζικοι, που δρουν κατ’ εντολή των ξένων με στόχο τον διαμελισμό της χώρας και την πλήρη υποταγή του πληθυσμού της.  

 

Το ψάρι βρωμά από το κεφάλι, την Πρόεδρο της «Δημοκρατίας», τον Πρωθυπουργό και την Βουλή, όπου 300 καλοπληρωμένοι, μη ταλαντούχοι ηθοποιοί, παίζουν με επιτυχία το ρόλο του "πατριώτη“.  

 

Κανείς Ελλην, που δηλώνει άθεος ή μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, θα έβαζε το χέρι του στο Ευαγγέλιο για να ορκιστεί ως ΠτΔ «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» (άρθρο 33 του Συντάγματος), ούτε θα δυσφορούσε ή θα έβγαζε φλύκταινες στο άκουσμα του «Εθνικού Ύμνου» ή στην θέα της «Σημαίας», του «Σταυρού» και του «Ευαγγελίου» αν σεβόταν τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η «Αυτού Εξοχότης, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας», κα. Αικ. Σακελλαροπούλου, όμως το έκανε και μάλιστα κατά συρροή δίχως να νοιώσει τύψεις, επειδή, εξ αιτίας της, «φούσκωσαν» οι Έλληνες από υπερηφάνεια! Δεν είναι λίγο να μαθαίνει κανείς από μια πρώην (?) μαοϊστρια, τί εστί νέος πατριωτισμός ή πολυπολιτικοσμικότητα και πόσο πνεύμα δικαίου ρέει από τα μπατζάκια της Ε.Ε. ή πόσο φασίστας είναι ο Έλληνας που πιστεύει στο Έθνος-κράτος και εναντιώνεται στη συστηματική και βίαιη δημογραφική αλλοίωση και ισλαμοποίηση της φυλής του!  

 

Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από την επιλογή της ΠτΔ κρύβεται ένας πολιτικός, πρότυπο δημοκράτη και πατριώτη, που διακρίνεται για την εντιμότητά, την ανιδιοτέλεια, την οξυδέρκεια και την ανθρωπιά του, ένας εραστής της ελευθερίας του λόγου, που ‘χει όραμα και σχέδιο ακόμη και όταν πάει να ρίξει την χώρα στα βράχια! Ο Πρωθυπουργός (μας)! Ήταν μεγάλη επιτυχία, που κατόρθωσε να παζαρέψει την ΑΟΖ, το Αιγαίο, την Θράκη, την Κύπρο και την Ήπειρο .... να βιάσει το Σύνταγμα .... να προδώσει την Μακεδονία, .... να πνίξει την χώρα στην ανεργία (3,2 εκατ.), στην φτώχεια (6,5 εκατ.), και στους λάθρο (3,8 εκατ.) .... να καταστρέψει θέσεις εργασίας (1,2 εκατ), ..... να κλέψει τα αναδρομικά και τις επικουρικές συντάξεις, .... να κτίσει 53 πόλεις (μουσουλμανικές), .... να μαχαιρώσει την Ορθοδοξία και να μειώσει το προσδόκιμο ζωής δίχως να πέσει μπαλωθιά ή ν’ ανοίξει ρουθούνι!  

 

Αιτία: με πάτημα την „πανδημία“ έβαλε την Ελλάδα στο γύψο, .... κάνοντας χρήση βίας, εκβιασμών και απειλών και με τη βοήθεια των Γερμανικών μυστικών υπηρεσιών κατόρθωσε, ότι κατάφερε και ο Hitler το 1933 /das Ermächtigungsgesetz , να πείσει δλδ. τα κόμματα της Βουλής όπως συναινέσουν στη «προσωρινή» αναστολή σημαντικών συνταγματικών διατάξεων, εγκαθιδρύοντας έτσι μια αστυνομοκρατούμενη χούντα, που λειτουργεί βάση νόμων, μη σύμφωνων με το Σύνταγμα της Ελλάδος! «Επιδοτούμενοι» ιατροί -λοιμωξιολόγοι, δημοσιογράφοι, κληρικοί, δικαστικοί, αστυνομικοί κλπ. δημιούργησαν, από κοινού και επ’ ονόματι της «δημόσιας υγείας», ένα κλίμα τρομοκρατίας, που στηρίχθηκε συνειδητά πάνω σε πλαστά στοιχεία και νούμερα σχετικά με το ΕΣΥ, τις ΜΕΘ, τα τέστ, τα κρούσματα, τους διασωληνομένους και τούς νεκρούς, προκειμένου να αναγάγουν μια ήπια έως μέτρια ασθένεια, με συμπτώματα γρίπης, σε φονική «πανδημία»!  

 

Αυτό που ακολούθησε επ’ ονόματι του «εμβολίου»,ισοδυναμεί πλέον με έγκλημα πολέμου. Χιλιάδες ζωές χάνονται, η νομιμότητα πήγε για φούντο, η οικονομία καταστράφηκε, τα σχολεία και οι Εκκλησίες ρημάζουν, η φτώχεια η πείνα και η εξαθλίωση ευδοκιμούν, η αρχαιοκαπηλεία νομιμοποιήθηκε, η παιδοφιλία έγινε της μόδας, το ένα τρίτο του πληθυσμού μιλά, γράφει και καταλαβαίνει μόνο ούρντου, μπεγκάλι, παστούνι και ντάρι (ξένες γλώσσες) και η χώρα πάει κατά διαόλου, μόνο και μόνο για να πάρει ο Πρωθυπουργός, ο τοποτηρητής δλδ της καγκελαρίας στην Ελλάδα, άριστα στον έλεγχό του!  

 

Δεν είναι τυχαίο, ότι εδώ και 12 μήνες αποσιωπά η κυβέρνηση την ύπαρξη φαρμάκων, που προλαμβάνουν, θεραπεύουν και εξολοθρεύουν τον covid-19. Φαίνεται ότι οι ασθενείς θεωρούνται χρήσιμοι, στην Ελλάδα, μόνο όταν υποφέρουν ή πεθαίνουν εξ αιτίας του κορωνοϊού, διότι, όχι μόνο τότε τρομοκρατούνται οι υπόλοιποι αλλά δικαιολογείται και η παραμονή της χώρας στο γύψο, τουλάχιστον έως ότου προλάβει το καθεστώς, πριν ακόμη φτάσει ο Σεπτέμβριος, να παραχωρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στην Ανατ. Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στην Θράκη, μέσω Χάγης, στην Τουρκία. Ειδάλλως δεν υπήρχε λόγος να καθυστερεί η κυβέρνηση τον εμβολιασμό του πληθυσμού, πράγμα που πέτυχε, όταν παραχώρησε τα 9.000.000 εμβόλια, (που επρόκειτο να παραλαβει τις επόμενες μέρες), στη Γερμανία αν και γνώριζε ότι η παραγωγή εμβολίων θα σταματούσε, αμέσως μετά, για διάστημα 6 μηνών. Αν τα κρατούσε και τα χρησιμοποιούσε, η πανδημία στην Ελλάδα θα έληγε εντός των επομένων 3 μηνών!  

 

Η 25η Μαρτίου 2021 είναι ημέρα τιμής των ήρωων της Επανάστασης του 1821 και των αγώνων τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Θα ήταν μεγάλη η ντροπή για το Έθνος, αν η μέρα αυτή εορταστεί σε μια χώρα σκλαβωμένη, με διοργανωτές, «κακορίζικους» άθεους, Μασώνους, Εφιάλτες και την «λοιπή ακαθαρσία της Ευρώπης»!  

 

Πήραμε όρκο, η 200η επέτειος της Επανάστασης του 1821 θα εορταστεί σε μία ελεύθερη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Πάση θυσία, ακόμη και αν χρειαστεί να εκτελέσουμε την διαταγή της 24ης Φεβρουαρίου 1821 του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, « Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», πολεμώντας τον εχθρό μέχρι τελευταίας ρανίδος!  

 

ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ!  

Καλή Λευτεριά και Καλή Ανάσταση! 

 

Ας μας ενώνει ότι μας χώριζε! 

 

Πάνος Γιαννακουλόπουλος, γ.γ. 

 

Νέα Φιλική Εταιρεία

 

Υ.Γ.: Ανά δήμο/ενορία, οργανώνονται  „επιτροπές“ αγώνα και εορτασμού με την επωνυμία: «25η Μαρτίου ’21, μέρα Παλιγγενεσίας». Όποιος θέλει να συμμετάσχει ή να αναλάβει πρωτοβουλίες, είναι ευπρόσδεκτος. (Η ΝΦΕ δεν είναι κόμμα αλλά μία πολιτική οργάνωση που αδειοδοτήθηκε στις 25.05.2012 με απόφαση του Πρωτοδικείου Αιγίου!)

ΕΞΕΛΙΞΗ: όταν ο τούρκος αποσύρει τα σεισμογραφικά και τα γεωτρύπανα του δεν κάνει το καλό παιδί, αλλά θέλει να τα προστατέψει σε πιθανή πολεμική σύγκρουση

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

 

Ήδη το σεισμογραφικό BARBAROS μετά από ένα πολύμηνο ταξίδι γύρω από την Κυπριακή ΑΟΖ ναυλοχεί στο λιμάνι της Σελεύκειας στην Ισαυρία σύμφωνα με το https://www.marinetraffic.com/en/ais/details/ships/shipid:339828/mmsi:271043480/imo:9538103/vessel:BARBAROS_HAYREDDIN_PASA

 

Ληφθείσα θέση: 2021-01-31 14:51 UTC πριν από 

3 ώρες, 25 λεπτά 

Τοπική ώρα σκαφών: 

2021-01-31 17:51 LT (UTC +3) 

Περιοχή: EMED - Ανατολική Μεσόγειος 

Τρέχουσα θύρα: TASUCU 

Γεωγραφικό πλάτος / μήκος: 36.3113 ° / 33.89715 ° 

Κατάσταση: Αγκυροβολημένο 

Ταχύτητα / πορεία: 0 kn / 304 ° 

Πηγή AIS: 4737 

 

Στο ίδιο λιμάνι ναυλοχεί εδώ και πολύ καιρό και το τεράστιο γεωτρύπανο ΓΙΑΒΟΥΖ αλλά έχει κλείσει το στίγμα του εντοπισμού του για τους γνωστούς λόγους. 

 

Εν των μεταξύ το γνωστό ORUC REIS σεισμογραφικό βρίσκεται αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Αττάλειας . 

 

Η καλοκαιρινή περίοδος των εκβιασμών πέρασε, η Ελλάδα κάθισε ή την κάθισαν στο τραπέζι των διερευνητικών ή όπως κάποιοι αφήνουν να εννοηθεί των διαπραγματεύσεων. 

 

Όμως ο τούρκος φοβάται και επειδή φοβάται ( ίναι βλέπετε και η μνήμη των Ιμίων) απέσυρε τα μέσα με τα οποία μας εκβίαζε. 

Σεισμογραφικά και πλωτά γεωτρύπανα είναι εύκολοι στόχοι για την ΠΑ 

 

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΠΊΠΕΔΟ 

 

ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ... 

 

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/ 

 

ΣΤΩΜΕΝ καλώς 

 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΣΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΑ ΙΜΙΑ

ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΑ ΧΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΑ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΗΚΑΝ ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ… 

ΚΑΙ ΕΠΕΣΑΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…

 

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ! 

 

ΒΛΑΧΑΚΟΣ, ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ, ΓΙΑΛΟΨΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!  

 

ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ.
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ! 

 

ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΟ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ. 

 

ΩΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΝΔΟΞΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ. 

 

Ο Τουρκικός Χάρτης Διεθνούς Αεροναυσιπλοΐας του 1953, ο οποίος δείχνει τη συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας στη περιοχή των Δωδεκανήσων δέχεται ότι οι συντεταγμένες των νησίδων Ίμια βρίσκονται στη Ελληνική πλευρά. 

 

Όμως δεν είναι μόνον οι χάρτες της Τουρκίας πολιτικοί και στρατιωτικοί που αποδεικνύουν ότι όλα τα Ελληνικά Νησιά που σήμερα διεκδικεί η Τουρκία, βρίσκονται όλα εντός των Ελληνικών Χωρικών υδάτων, είναι και στους χάρτες άλλων μεγάλων χωρών που οι δύο βραχονησίδες Ίμια με βάση τις συντεταγμένες τους βρίσκονται εντός των Ελληνικών Χωρικών υδάτων και ανήκουν στην Ελληνική Επικράτεια. Στον επίσημο χάρτη της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας του 1964 σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες ανωνύμως μεν αλλά με βάση τις γεωγραφικές τους συντεταγμένες εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων. 

 

Σε επίσημο χάρτη του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού του 1990 σημειώνονται οι δύο βραχονησίδες με την Ελληνική τους ονομασία ֞Nisoi Limnia֦ και με επισήμανση εντός παρενθέσεως ότι ανήκουν στην Ελλάδα (GREECE) 

 

Στο βρετανικό χάρτη του Royal British Academy, London March 1995, οι νησίδες Ίμια αποτυπώνονται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων ως ανήκουσες στη Ελλάδα. 

 

«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ', ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών». 

 

«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;» 

 

Επιμέλεια – Διάταξη από Α. Αντωνά από Ελληνκή Κύπρο. 

www.ledrastory.com

ΤΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ

 

από το κανάλι Angelo Karageorgos 

 

Και αφού τις προάλλες ολοκλήρωσαν την ετήσια συνάντηση τους στο “επανεκκινησιακό” παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ και αυτοι που κατέστρεψαν τον κόσμο μας διαβεβαίωσαν για την αξία των νέων ιδεών τους που θα μας φέρουν επιτέλους λυσεις, συνεχίσαμε στην καθημερινή μας μάχη κλειδαμπαρωμενοι υποτίθεται είτε να κρυβόμαστε από τον μεταϊό που κυκλοφορεί σα σανιδωμένη φεράρι είτε να προλαμβάνουμε το να μην ξαναέρθει το 3ο κύμα που θα έρθει.

 

Φυσικά, όπως οι μεγάλοι ηγέτες, έτσι κι ο Κούλης δεν μπόρεσε να μη δώσει τα φώτα του σε συζητήσεις στις οποίες ένας ανυποψίαστος παρατηρητής θα αναρωτιόταν πως γίνεται να μονοπωλείται το θέμα του υπεριού και των εμβολίων. Ταυτόχρονα πάλι εξύμνησε τους ειδικούς, σε σχέση με τους οποίους πήραμε μια γεύση δια στόματος Δρ Ιωαννίδη για το πώς φτάνει σε συμπεράσματα συχνά η “επιστήμη,” ειδικά όταν έχει να κάνει με φάρμακα.  

 

Βέβαια εμείς μακριά από τις όψεις των μέσων εξαπάτησης βλέπουμε συνεχώς νέες προβληματικές καταστάσεις τόσο με τα εμβόλια που γίνονται όσο και με το πώς μας προετοιμάζουν για αυτά που αναμένουν να γίνουν σε μια γενικότερη κατάσταση που όσο πάει δείχνει και ολοκληρωτικότερη σε κάθε επίπεδο. Μου φάνηκε λοιπόν ταιριαστό και χρήσιμο οπότε βρήκα την ευκαιρία κλείνοντας να θυμηθούμε τα λόγια που είχε πει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον Ιμπραήμ. 

 

Την νέα εκπομπή του Αγγελου μπορείτε να δείτε και στον ιστότοπό του ΕΔΩ

Οι εναλλακτικές της Ελλάδας έναντι συμμαχικών… και των τουρκικών μεθοδεύσεων.

Η πρόσφατη παρέμβαση Σαμαρά διά της συνέντευξης στην “Καθημερινή”, δεν λέει κάτι καινούριο. Πέραν γνωστών εκπεφρασμένων θέσεων του συγκεκριμένου πολιτικού, λέει το προφανές: Ότι οποιουδήποτε είδους επαφή – διαπραγμάτευση με πειρατές αντιμετωπίζει εξ ορισμού πρόβλημα ένα πρόβλημα λογικής. Όπως και το να… διερευνάς προθέσεις για 61η φορά! Όχι δεύτερη, όχι τρίτη, όχι τέταρτη! Κατά τη γνώμη του, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ξεκινήσει, έστω και σε διερευνητικό επίπεδο, κανενός είδους επαφή. Είναι δε προφανές, όπως προκύπτει από επίσημες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων, αλλά και δημοσιεύματα συστημικών γερμανικών μέσων ενημέρωσης, ότι η χώρα μας οδηγήθηκε, ή ακόμα και “σύρθηκε”, στις διερευνητικές από συμμαχικές δυνάμεις. Πρωτίστως τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. 

 

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

 

Κάθε μία από τις δύο αυτές χώρες έχει τους δικούς της λόγους να μην επιθυμεί την περαιτέρω απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση. Παντί τρόπω και πάσει θυσία. Πρόκειται για γεγονός που δεν πρόκειται να αλλάξει, παρά το όσα λέγονται και γράφονται κατά καιρούς, προς εξυπηρέτηση άλλων σκοπών. Η δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό. Φτάνοντας ενίοτε να υπερθεματίζουν.  

 

Προσφάτως, μεγάλη γερμανική εφημερίδα επέπληξε με σχόλιο της την Ελλάδα για την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, λέγοντας ότι είναι προκλητική κίνηση προς την Τουρκία. Ακολούθησε η ανακοίνωση του ιδίου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που δήλωσε επισήμως ότι η Τουρκία ασχολείται μόνο με το Αιγαίο! Το ζήτημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική και την άμυνα δεν είναι αυτό.  

 

Εντοπίζεται φυσικά στο ότι το καθεστώς Ερντογάν μέχρι στιγμής -αρχής γενομένης από το πραξικόπημα ανατροπής του στις 15 Ιουλίου του 2016- εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά τον “εθισμό” της Δύσης εκβιάζοντας ωμά Ουάσιγκτον και Βερολίνο. Απειλεί δε ευθέως και αξιόπιστα την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.  

 

Και δώστου νέες φιλικές συστάσεις προς την Ελλάδα να υποχωρήσει αυτοεξαιρούμενη από όσα ισχύουν για όλη την υπόλοιπη υφήλιο, για κάποιο αορίστως οριζόμενο “κοινό καλό”. Το δικό τους… Για να ικανοποιηθεί ο “απροσάρμοστος” τον οποίον ο “πολιτισμένος” αποφεύγει να τον αντιμετωπίσει επικαλούμενος την “παιδεία” του, υποκρύπτοντας την απροθυμία του, η οποία ερμηνεύεται είτε ως φοβία, είτε ως κυνισμός…  

 

Παράλληλα, στο πλαίσιο των οργανωμένων προσπαθειών που καταβάλλει εδώ και πολλά χρόνια η Τουρκία για πλήρη απεξάρτησή της από τη Δύση σε ό,τι αφορά όχι μόνο τους εξοπλισμούς αλλά και τον επιχειρησιακό προσανατολισμό των ενόπλων της δυνάμεων, το ευρύτερο επιχειρησιακό της Δόγμα δηλαδή, έχει φτάσει στο σημείο να ανταλλάσσει πυραυλική και πυρηνική τεχνολογία πλέον με το Πακιστάν.  

 

Η συνεργασία Τουρκίας – Πακιστάν σε όλους τους τομείς, είναι διαδικασία σε ισχύ εδώ και χρόνια. Δεν λέμε κάτι νέο. Ούτε είναι είδηση το γεγονός ότι, επίσης εδώ και πολλά χρόνια, οι τουρκικοί σχεδιασμοί εκφεύγουν απολύτως πέρα από οτιδήποτε αναφέρουν οι νατοϊκές νόρμες. Για την Τουρκία, Ρωσία και Κίνα ΔΕΝ είναι αντίπαλοι. Είναι για το ΝΑΤΟ…  

 

Παρά την πλήρη αλλαγή στον εξοπλιστικό και επιχειρησιακό τους προσανατολισμό, οι Τούρκοι δεν έχουν φυσικά κατορθώσει ακόμη να απεξαρτηθούν 100% από τη Δύση. Παράλληλα, σημαντικά προβλήματα και καθυστερήσεις έχουν σημειωθεί σε πολλά από τα προγράμματα ανάπτυξης και παραγωγής εγχώριων όπλων και συστημάτων, λόγω απαγορεύσεων εξαγωγής κρίσιμων απαρτίων και υποσυστημάτων, αλλά…  

 

Η εξάρτηση από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχει μειωθεί σε σημαντικό βαθμό. Με μεγάλο κόστος σε χρήμα και χρόνο ομολογουμένως αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τον Ρ.Τ. Ερντογάν, από τη στιγμή που εξακολουθεί να έχει την εναλλακτική χρηματοδοτική στήριξη από το εξωτερικό (Κατάρ, Αζερμπαϊτζάν…).  

 

Οι ΗΠΑ κατά συνέπεια δεν επηρεάζουν (τελικώς δεν ελέγχουν έτσι…) την Τουρκία πλέον. Γεγονός που αποδεικνύεται και από τις αλλοπρόσαλλες “μελέτες” των think tank των ΗΠΑ. Για τη δε Ευρώπη ούτε λόγος να γίνεται… Πράγμα που σημαίνει ότι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ΚΑΝΕΙΣ δεν εγγυάται (δεν μπορεί να εγγυηθεί…) την ασφάλεια της Ελλάδας.  

 

Τούτων λεχθέντων, δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε την Τουρκία να αποκτήσει δυνατότητα πυρηνικής κρούσης μπας και ξυπνήσουν οι χαχόλοι στο Βερολίνο και οι της… υψηλής στρατηγικής στην Ουάσιγκτον. Είμαστε ήδη έκθετοι, επειδή έχουμε ένα αρκετά δύσκολο χώρο (ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Έβρο) να προστατέψουμε.  

 

Όσες συμφωνίες “στρατηγικού χαρακτήρα” και να υπογράψουμε, προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε επιρροή και ανταλλάγματα, θα πρέπει να διαθέτουμε αυτόνομα τα μέσα και τα όπλα που θα καταστήσουν βαριά τα αντίποινα οποιασδήποτε τουρκικής απερισκεψίας.  

 

Διευρύνουμε λοιπόν τη συνεργασία μας με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και καλώς πράττουμε. Δεν φτάνει όμως αυτό… Πρέπει να εκμεταλλευτούμε περαιτέρω και τη στρατηγική μας συνεργασία και σχέση με τη Γαλλία. Ακριβώς επειδή είναι μία σχέση που μας επιτρέπει να έχουμε τα κατάλληλα όπλα αποτροπής στη διάθεσή μας. Τα όπλα απαγόρευσης πρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD, Anti-Access/Area Denial), όπως διαφορετικά αποκαλούνται.  

 

Όπλα που αρνούμαστε ή αποφεύγουμε να αποκτήσουμε με διάφορα προσχήματα. Λέμε ότι σχεδιάζουμε τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου επιτήρησης στο Αιγαίο, αλλά και αυτή η ενέργεια από μόνη της δεν είναι αποτρεπτική. Χρειαζόμαστε όπλα που να μας δίνουν τη δυνατότητα να πλήξουμε στόχους οπουδήποτε μέσα στην Τουρκία, οποτεδήποτε.  

 

Τα όπλα αυτά επρόκειτο να είναι διαθέσιμα στις FREMM που για πρώτη φορά είχε ζητήσει το Πολεμικό Ναυτικό από την περίοδο 2006-2008, για δεύτερη το 2018 και για τρίτη, μέσω της προμήθειας των Belhara HN, το καλοκαίρι του 2020.  

 

Δεν αναφερόμαστε μόνο στους SCALP Naval (ΜdcΝ) που μπορούν να πλήξουν στόχους στο έδαφος σε αποστάσεις της τάξης των 1000 χιλιομέτρων, με πολύ μεγάλη ακρίβεια, για τους οποίους υπάρχουν και οι περιορισμοί διεθνούς συνθήκης που δυσχεραίνει σημαντικά την πώληση βλημάτων βεληνεκούς μεγαλύτερου των 300 χιλιομέτρων (MTCR: Missile Technology Control Regime). Συνθήκη στην οποία προχώρησε η Γαλλία το 1987 και η Ελλάδα το 1992.  

 

Αναφερόμαστε και στους (αντιαεροπορικούς/αντιπυραυλικούς) ASTER 30 που μπορούν να δημιουργήσουν ζώνες απαγόρευσης πτήσεων σε αποστάσεις 120 τουλάχιστον χιλιομέτρων από το σκάφος επιφανείας που τους φέρει.  

 

Με άλλα λόγια, μέσω της ακτίνας έρευνας και εντοπισμού (300 χιλιόμετρα!) του ραντάρ σταθερής διάταξης Sea Fire, οι Belhara παρέχουν όχι μόνο τη δυνατότητα κάλυψης από αέρος ολόκληρου του ανατολικού Αιγαίου και των νησιών του, αλλά και των παραλίων της Μικράς Ασίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το Πολεμικό Ναυτικό ζήτησε ΑΥΤΑ τα καράβια.  

 

Με αυτά τα όπλα επομένως (ΜdcN), η Ελλάδα αποκτά τη δυνατότητα να ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ στην Τουρκία να διασφαλίσει την απρόσκοπτη λειτουργία κρίσιμων για την πολεμική της μηχανή υποδομών (πυρηνικών συμπεριλαμβανομένων…). Ανεξαρτήτως ώρας, καιρικών συνθηκών και τοποθεσίας.  

 

Με αυτά τα όπλα (MdcN) η Ελλάδα ΑΡΝΕΙΤΑΙ στην Τουρκία πρόσβαση στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (για αυτό άλλωστε ζητά και την αποστρατικοποίηση τους), στον Έβρο και στο Καστελόριζο. Γιατί θα γνωρίζει ότι όπου και να χτυπήσει, διακινδυνεύει η απάντηση να είναι άμεση, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ εντός του εδάφους της.  

 

Με αυτά τα όπλα (Sea Fire/ASTER 30) η Ελλάδα ΑΡΝΕΙΤΑΙ στην Τουρκία ακόμη και την απογείωση μαχητικών της αεροσκαφών από βάσεις στα μικρασιατικά παράλια, από τη στιγμή που θα μπορούμε να τα εντοπίζουμε έγκαιρα και να τα στοχοποιήσουμε, εφόσον πάρουν δυτική πορεία.  

 

Με αυτά τα όπλα (Sea Fire/ASTER 30) η Ελλάδα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στην τουρκική Αεροπορία να παρασύρει τα ελληνικά μαχητικά εντός της ακτίνας των S-400 που θα στηθούν σχετικά κοντά στις ακτές του Αιγαίου. Για τον πολύ απλό λόγο, ότι με το που θα εισέρχονται τα μαχητικά της στο FIR Αθηνών, θα μπορούν να καταρριφθούν και από τις ελληνικές μονάδες επιφανείας…  

 

Η επί της ουσίας ενίσχυση της συνεργασίας μας με τη Γαλλία συνεπώς, είναι μία από τις σημαντικές εναλλακτικές μας. Αυτή είναι η ουσία. Η οποία συν τοις άλλοις λέει ότι τέτοιου είδους όπλα στη Δύση, διαθέτουν (σχεδιάζουν, αναπτύσσουν και παράγουν) μόνο οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί.  

 

Ας μην κοροϊδευόμαστε επομένως. “Φρεγάτες” MMSC με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα δεν αποτελούν εναλλακτική. Επίσης, αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke δεν φαίνεται να υπάρχουν ώστε να τεθεί το θέμα εάν αποδεσμεύονται ή όχι για την Ελλάδα. Το δε κόστος καθενός με τα όπλα του δεν είναι μικρότερο των 2,5 δισ. δολαρίων.  

 

Διότι γράφτηκε ότι η Ελλάδα εξετάζει και την αγορά καινούργιων Arleigh Burke. Με το καθένα από αυτά να κοστίζει όσο 4-5 MEKO A200. Θα πρέπει να είμαστε παράφρονες… Κι όταν έρθει η ώρα να εξεταστεί το αν αποδεσμεύονται για την Ελλάδα, η λογική και η εμπειρία προειδοποιεί ότι είναι σχεδόν νομοτελειακή η έγερση ζητήματος στην Ουάσιγκτον “μη διατάραξης της ισορροπίας στην Ανατολική Μεσόγειο“. Τη φρασεολογία πίσω από την οποία υποκρυπτόταν η απροθυμία να δυσαρεστήσουν ή να προκαλέσουν την Τουρκία.  

 

Δεν χρειάζεται λοιπόν να πάμε ούτε σε αμυντικές συμφωνίες με τη Γαλλία περιέχουσες ρήτρες αμοιβαίας συνδρομής, ούτε σε τίποτα από όλα αυτά… Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψη του γράφοντα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να διεκδικήσουμε και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας δίνει. Δεν υπάρχει “πολιτική” επιλογή στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι στο οποίο παραπλανητικά επιμένουν πολλοί.  

 

Αν επιθυμούμε να διατηρήσουμε τις ισορροπίες με τις ΗΠΑ υπάρχουν δεκάδες άλλα εξοπλιστικά που μπορούμε να υλοποιήσουμε και αφορούν την προμήθεια νέων συστημάτων, καθώς και τον εκσυγχρονισμό και την υποστήριξη παλαιότερων. Είναι μέγα σφάλμα το να συνδέσουμε τις νέες μονάδες επιφανείας του ΠΝ με τα όπλα και τα συστήματα που τις έχει ζητήσει, με “ανταλλάγματα” προς τις ΗΠΑ.  

 

Δεν μπορούμε στρουθοκαμηλίζοντας να λέμε σήμερα ότι επειδή δώσαμε το πρόγραμμα των Rafale ύψους 2-2,4 δισ. ευρώ στους Γάλλους, θα πρέπει να δώσουμε το πρόγραμμα των φρεγατών στους Αμερικανούς. Δεν είναι λογική αυτό, είναι εθνική αυτοκτονία… Μήπως δεν έχουμε ήδη δώσει στις ΗΠΑ προγράμματα ύψους 2,6 τουλάχιστον δισ. δολαρίων στις ΗΠΑ (P-3H, MH-60R και εκσυγχρονισμός F-16 στο επίπεδο -V / και ακολουθούν -ορθώς- τα F-16 Block 50) από το 2015 μέχρι σήμερα;  

 

Μήπως έτσι θα συρρικνώσουμε τη μαχητική ικανότητα του Πολεμικού Ναυτικού για τα επόμενα 30 τουλάχιστον χρόνια, από τη στιγμή που θα το περιορίσουμε στα ίδια όπλα με αυτά που διαθέτει σήμερα επάνω στις κύριες μονάδες επιφανείας του, υποβαθμίζοντας μάλιστα δραματικά και την ανθυποβρυχιακή του ικανότητα (ASW);  

 

Το έχουμε γράψει πολλές φορές και δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Αν η Ελλάδα επιθυμεί να εξαντλήσει τις εναλλακτικές της έναντι της Τουρκίας, δεν έχει παρά να το κάνει… Ακόμη και αν τις επιβληθούν “διερευνητικές” ή οποιαδήποτε άλλου είδους διαπραγμάτευση, θα έχει πάντα τα περιθώρια να διαφωνήσει και να αποχωρήσει. Κι όταν χρειαστεί να αντιδράσει.  

 

Αλλά θα πρέπει αν είναι έτοιμη γι’ αυτό. Διότι καμία άλλη χώρα δεν θα βρεθεί να το πράξει για λογαριασμό της. Ας μην ξεχνάμε, ότι στη δύσκολη στιγμή και για ένα σημαντικό όσο και κρίσιμο για την έκβαση μιας σύγκρουσης διάστημα, θα είμαστε ολομόναχοι. Ή τουλάχιστον γι’ αυτό το σενάριο θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε.  

 

DefencePoint

πηγή

Η ώρα της δεύτερης μάσκας και του τρίτου (;) “lockdown”: Αναλγησία και γελοιότητα δίχως όρια

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη, Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ. 

 

Κυκλοφορεί η φήμη ότι η κυβέρνηση εξετάζει το σοβαρό ενδεχόμενο να επιστρέψουμε σε “σκληρό lockdown”: Κάποιοι μιλούν για “τρίτο” ή για “νέο lockdown”, παρότι διατηρείται όλος ο κορμός του ήδη υπάρχοντος “lockdown” με τους πρωτοφανείς περιορισμούς των ατομικών ελευθεριών του πολίτη – το ενδεχόμενο ξανακλείσιμο των καταστημάτων ή/και των σχολείων δεν δικαιολογεί την χρήση του όρου “νέο/τρίτο lockdown”.

 

Θα ήταν επιτέλους χρήσιμο να αποφασίσουν οι “ειδικοί” πόσες κατηγορίες “lockdown” προβλέπει το “πολεμικό εγχειρίδιό” τους και τι σημαίνει καθεμία εξ αυτών: σκληρό και μαλακό/ήπιο, σαν τα ναρκωτικά και τον πατερναλισμό; Ολικό και μερικό; Tοπικό και εθνικό; Σχετικό και απόλυτο; Ταυτοχρόνως, η κυβέρνηση οφείλει πάραυτα αφ’ ενός να ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες πόσο κοστολογείται κάθε τύπος “lockdown”, δηλ. πόσο επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός και πόσο αυξάνεται το χρέος της Ελλάδας, αφ’ ετέρου ποιοι από τους πολίτες που, μεταξύ άλλων, υπνωτίζονται όλο αυτό το διάστημα με “πακέτα στήριξης” ή με υποσχέσεις αναδρομικών και μικροαυξήσεων θα κληθούν να “πληρώσουν την νύφη” και, ειδικότερα, σε ποια έκταση.

 

Υπό το φως τέτοιων διακρίσεων ερωτάται: Σε ποια κατηγορία υπαγόταν το “lockdown I”: ήταν σκληρό ή μαλακό; Αν ήταν σκληρό, τότε τι είναι το “lockdown II”, όπου ο κόσμος πρέπει να κυκλοφορεί με “μάσκα παντού” και ταυτοχρόνως να δίνει ραπόρτο στο κράτος για τον λόγο και τον τόπο μετακίνησής του πριν ξεμυτίσει από το σπίτι του, ενώ η χρονική διάρκειά του έχει ξεπεράσει όχι μόνο το “lockdown I”, αλλά και κάθε νοσηρή φαντασία; Μήπως το “lockdown II” είναι εν τέλει πανίσκληρο; Μήπως ο ελληνικός λαός κυβερνάται από πολλούς Josef Fritzl, το αυστριακό “τέρας του Amstetten”, που το 2008 είχε ομολογήσει ότι κρατούσε φυλακισμένη την κόρη του στο μπουντρούμι του σπιτιού του και την βίαζε συστηματικώς επί 24 χρόνια, με αποτέλεσμα να αποκτήσει μαζί της 7 παιδιά; (επ’ αυτού βλ. την ανάλυση του γράφοντος εις: Συνήγορος, τεύχος 67/2008, σελ. 46).  

 

Δεδομένου, μάλιστα, ότι από μετρήσεις τις οποίες φέρεται να πραγματοποίησε στα λύματα της Αττικής ο καθηγητής Αναλυτικής Χημείας του ΕΚΠΑ κ. Νίκος Θωμαΐδης προέκυψε το μέγεθος της καταστροφής που επιφέρουν στην ψυχική υγεία των πολιτών τα δρακόντεια και απάνθρωπα μέτρα της κυβέρνησης, θα ήταν αναμενόμενο να μη γίνεται συζήτηση για επιστροφή στο μοντέλο του “πανίσκληρου lockdown”, αλλά η περαιτέρω χαλάρωσή του. Τούτο καθίσταται επιτακτική ανάγκη με βάση τα ακόλουθα στοιχεία (βλ. άρθρο Ελ. Ανδρώνη, Εθνική κατάθλιψη: Ναρκωτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά σαρώνουν την «κορονοϊόπληκτη» Ελληνική κοινωνία!, 23.1.2021, εις: aktines.blogspot.com):  

 

– «Αμφεταμίνες, κοκαΐνη, αγχολυτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά σαρώνουν την ελληνική κοινωνία που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στη βαναυσότητα των σκληρών περιοριστικών μέτρων».  

 

– «Η χρήση κοκαΐνης αυξήθηκε κατά πολύ από τον Μάρτιο του 2020 (σε σχέση με τον Μάρτιο του 2019), ενώ τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2020 διπλασιάστηκε σε σχέση με τον Μάρτιο».  

 

– «Ρεκόρ καταγράφηκε και στη χρήση του λεγόμενου “street drug”, της αμφεταμίνης».  

 

– «Οι βενζοδιαζεπίνες (ηρεμιστικά), και ιδιαίτερα η οξαζεπάνη, παρουσίασαν και αυτές εντυπωσιακή άνοδο στη χρήση, που έφτασε σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και το 70%».  

 

– «Ανάλογη εκτίναξη παρατηρήθηκε και στα αντικαταθλιπτικά (σιταλοπράμη, βενλαφαξίνη) που κινήθηκε από 30% έως 60%».  

 

Η εμμονή της κυβέρνησης και των “ειδικών” να παραγνωρίζουν τα εφιαλτικά αυτά στοιχεία και να διεξάγουν ψυχολογικό και εν ταυτώ πνευματικό πόλεμο εναντίον των πολιτών, χρησιμοποιώντας την στρατιωτική μέθοδο του “lockdown” δίκην φυσαρμόνικας, δείχνει την απύθμενη αναλγησία τους που φθάνει στο επίπεδο του μισανθρωπισμού.  

 

Το ότι δίχως όρια είναι όχι μόνο η αναλγησία, αλλά και η γελοιότητα, προκύπτει από πρόσφατο δημοσίευμα που φιλοξενεί θέσεις περί αναποτελεσματικότητας του κοινού τύπου της μάσκας ο οποίος χρησιμοποιείται ευρέως μέχρι σήμερα: Για να δικαιολογηθεί η επιστροφή στον προγενέστερο τύπο “lockdown”, έπρεπε να εξηγηθεί λογικά πώς είναι δυνατόν να συνδέεται αιτιωδώς η κυκλοφορία του μασκοφορεμένου κόσμου στην Ερμού ή όπου αλλού με την αύξηση των κρουσμάτων!  

 

Αφού το μέτρο της μασκοφορίας τηρείται απαρεγκλίτως και στους εξωτερικούς χώρους από όλους τους πολίτες που έχουν αφομοιώσει πλήρως το απάνθρωπο και πρόστυχο σύνθημα “μάσκα παντού” (την ώρα μάλιστα που σε άλλες ευρωπαϊκές και μη χώρες, η υποχρεωτική καθολική μασκοφορία στους εξωτερικούς χώρους δεν εφαρμόζεται), ήταν απαραίτητο να βρεθεί και να προβληθεί στους ευήθεις μια καλή δικαιολογία:  

 

Αίφνης, λοιπόν, οι “σαλτιμπάγκοι ειδικοί” ανακάλυψαν ότι μία μάσκα δεν επαρκεί για την προστασία μας. Γι’ αυτό, άκουσον-άκουσον, θα ήταν καλό να φοράμε εφεξής δύο μάσκες! Ο ιστορικός του μέλλοντος (αν υπάρξει μέλλον) θα έχει να κάνει πολλή δουλειά σε ό,τι αφορά το παράδειγμα της Ελλάδος. Ήδη στις λαϊκές αγορές κυκλοφορούν πολίτες που πάνω από την μάσκα φορούν προσωπίδα, εικονογραφώντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο την έννοια του τρόμου αλλά και τον νέο τύπο πλασμάτων που κατοικούν σε αυτήν την χώρα: ανθρωποειδή και εν ταυτώ διαστημάνθρωποι!  

 

Φαίνεται, λοιπόν, ότι όλες οι εναλλασσόμενες προδοτικές κυβερνήσεις του παρελθόντος μετά την δολοφονία Καποδίστρια εργάσθηκαν με αξιέπαινο ζήλο και απαράμιλλη συστηματικότητα για να αλλοιώσουν την ποιότητα των ελληνικών εγκεφαλικών κυττάρων, καλλιεργώντας το έδαφος για την επιβολή ενός ολοκληρωτικού-κινεζικού καθεστώτος:  

 

– Όλοι πρέπει να κυκλοφορούμε με μάσκες, όσον ούπω με δύο μάσκες, χωρίς να μας αφήνουν να πάρουμε ανάσα, κυριολεκτικώς τε και μεταφορικώς· η φράση αυτή παραπέμπει δυστυχώς στον απόλυτο έλεγχο που ασκεί κάποιος πάνω μας!  

 

– Όλοι πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, στερούμενοι το δικαίωμα της διαχείρισης του σώματός μας· πρόκειται αναμφίβολα για μια μορφή βιασμού, με την διαφορά ότι αντί να εξωθούμαστε στην ανοχή γενετήσιας, εξωθούμαστε στην ανοχή ιατρικής πράξεως (πρβλ. την λογική που διέπει την νέα παρ. 4 του άρθρου 336 ΠΚ, σύμφωνα με την οποία βιασμό διαπράττει και όποιος επιχειρεί την γενετήσια πράξη απλώς χωρίς την συναίνεση του θύματος).  

 

Συνεπώς, η Κίνα κατάφερε να εξαγάγει στην Ευρώπη και στις περισσότερες χώρες του πλανήτη όχι μόνο τον ιό αλλά και το απολυταρχικό της σύστημα. Ο Giorgio Agamben (“Πού βρισκόμαστε; Η επιδημία ως πολιτική”, μτφ.: , Π. Καλαμαράς / Τ. Θεοφιλογιαννάκος, εκδ. Αλήστου Μνήμης, Αθήνα 2020, σελ. 36), συντασσόμενος με τον Φουκώ επισημαίνει ότι «οι κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν το παράδειγμα της ασφάλειας δεν λειτουργούν δημιουργώντας αναγκαστικά την κατάσταση εξαίρεσης, αλλά την εκμεταλλεύονται και την διαχειρίζονται κατάλληλα, όταν αυτό συμβεί. Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι, για μια ολοκληρωτική κυβέρνηση όπως η κινεζική, η επιδημία ήταν το ιδανικό εργαλείο για την επαλήθευση της δυνατότητας απομόνωσης και ελέγχου μιας ολόκληρης περιοχής. Και το ότι στην Ευρώπη είναι δυνατό ν’ αναφέρεται η Κίνα ως πρότυπο που οφείλουμε ν’ ακολουθήσουμε, αυτό δείχνει μόνο το βαθμό πολιτικής ανευθυνότητας στην οποία μας έχει ρίξει ο φόβος. Και θα έπρεπε να προβληματιστούμε για το αρκετά περίεργο γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση κηρύσσει την επιδημία λήξασα, όταν το κρίνει βολικό».  

 

Εναντιούμενος στο ολοκληρωτικό-κινεζικό modus vivendi, ο Aldous Haxley μας προειδοποιεί μέσα από το απολογιστικό βιβλίο του “Επιστροφή στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο” (μτφ.: Στ. Παϊπέτης, εκδ. Μέδουσα, Αθήνα 2014, σελ. 145), το οποίο έγραψε το 1958, δηλ. 26 χρόνια μετά την κυκλοφορία του κλασικού δυστοπικού μυθιστορήματός του “Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος”, επιχειρώντας να κάνει μια αποτίμηση σχετικά με το πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρισκόταν τότε ο πλανήτης από την είσοδό του σε μια “νέα εποχή”, όπου η υγεία, η ασφάλεια και η μακροημέρευση θα αποτελούν για τον μεν πολίτη τρίπτυχο “θρησκείας” σε βάρος της ελευθερίας, για το δε Παγκόσμιο Κράτος, απαρτιζόμενο από μια μικρή ελίτ, αντικείμενο ιδιοτελούς διαχείρισης:  

 

«Κάθε άτομο είναι βιολογικά μοναδικό και διαφορετικό από κάθε άλλο. Επομένως, η ελευθερία είναι μεγάλο αγαθό, η ανοχή μεγάλη αρετή και η επιβολή υπερβολικής πειθαρχίας και τάξης μεγάλη δυστυχία. Για πρακτικούς ή θεωρητικούς λόγους οι δικτάτορες, οι άνθρωποι της Οργάνωσης και ορισμένοι επιστήμονες είναι πρόθυμοι να υποβαθμίσουν την πελώρια διαφορετικότητα της φύσης των ανθρώπων και να την μετατρέψουν σε κάποιο είδος διαχειρίσιμης ομοιομορφίας».  

 

Διερωτώνται ευλόγως κάποιοι πώς μπορεί να αλλάξει η παρούσα κατάσταση. Πολύ φοβούμαι ότι αυτό θα συμβεί μόνο αν μεσολαβήσει κάποιο βίαιο γεγονός, είτε φυσικό (π.χ. ισχυρός σεισμός) είτε ανθρώπινο (π.χ. πόλεμος), αφού usus est tyrannus, δηλ. η συνήθεια είναι τύραννος. Σε σχέση ειδικότερα με την ελληνική συνήθεια του “ωχαδερφισμού” και της “ατομιστικής καλοπέρασης” είναι και πάλι επίκαιρη η φράση του Aldous Haxley από το προμνημονευθέν βιβλίο του (ό.π., σελ. 172):  

«Δώσ’ μου τηλεόραση και χάμπουργκερ, αλλά μη μου φορτώνεις τις ευθύνες της ελευθερίας».  

Ο ίδιος συγγραφέας, βεβαίως, δεν αποκλείει, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, να αντικατασταθεί η στάση αυτή από την εξής κραυγή (ό.π.):  

«Δώσ’ μου ελευθερία ή δώσ’ μου θάνατο».  

 

Και καταλήγει: «Αν γίνει μια τέτοια επανάσταση, θα οφείλεται κατά ένα μέρος στη λειτουργία δυνάμεων, που ακόμη και οι ισχυρότεροι κυβερνήτες πολύ λίγο μπορούν να ελέγξουν. Επίσης και κατά ένα άλλο μέρος [θα οφείλεται] στην ανικανότητα των κυβερνητών εκείνων και στην αδυναμία τους να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τα όργανα χειραγώγησης της σκέψης, που η επιστήμη και η τεχνολογία τούς έχει προμηθεύσει και που θα συνεχίσουν να προμηθεύουν τους υποψήφιους τυράννους» (ό.π., σελ. 173).  

 

Το παράδειγμα της Ολλανδίας, στην οποία τις τελευταίες ημέρες ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί για να υπερασπισθεί την ανθρώπινη φύση και τα θεμελιώδη δικαιώματά του αφήνει κάποια μικρή χαραμάδα αισιοδοξίας. Άλλο, όμως, Ολλανδία και άλλο Ελλάδα: Τρία κοινά σύμφωνα και δύο κοινά φωνήεντα φέρνουν κοντά τις δύο χώρες μόνο ως προς την ονομασία τους! Ωστόσο, επειδή ο Έλλην είναι κατ’ εξοχήν μιμητικό ον, δεν αποκλείεται το παράδειγμα της αλλοδαπής να αποτελέσει την θρυαλλίδα της ενεργοποίησης των πολιτικών αντανακλαστικών του.  

 

Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να “βάλει χέρι” στο νομοθετικό καθεστώς για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις, δυσκολεύοντας ιδιαιτέρως την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι (βλ. Ν. 4703/2020, π.δ. 73/2020, αλλά και το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων) σε μια ιστορική συγκυρία, δηλ. μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού, που φαινομενικά είναι ασύνδετη με την σπουδή της κυβέρνησης να ρυθμίσει το εν λόγω πεδίο. Εντούτοις, στο νομοθετικό εγχείρημα μπορεί να υποκρύπτεται ακριβώς ο φόβος των κυβερνώντων ότι τα δρακόντεια και απάνθρωπα μέτρα που έχουν επιβληθεί (ή άλλες αντεθνικές αποφάσεις που ενδέχεται να ληφθούν) θα οδηγήσουν, αργά ή γρήγορα, σε κοινωνική έκρηξη. Λησμονούν, όμως, κάτι νομοτελειακό: Όταν ο λαός μετατρέπεται σε λάβα, η κανονιστική ισχύς εξαφανίζεται από την δύναμη του πραγματικού.  

 

Τέλος, αν η ελληνική κυβέρνηση, όπως και όλες οι λοιπές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν “copy-paste” τις εντολές της παγκόσμιας ελίτ για μαζική επίθεση κατά των λαών, ήθελε να περισώσει ένα έσχατο υπόλειμμα σοβαρότητας και ενδοσυστηματικής συνέπειας, σε περίπτωση που επιστρέψει στην προγενέστερη μορφή του απάνθρωπου και κραυγαλέα αντισυνταγματικού “lockdown”, τότε θα έπρεπε να το επιβάλει καθολικά και απόλυτα, προσφεύγοντας στην ρητορική ενός αναβαθμισμένου τρόμου, επικαλούμενη την δήθεν φονικότερη μετάλλαξη του ιού (δυστυχώς γι’ αυτήν, κάθε μετάλλαξη ενός ιού είναι συνήθως μεταδοτικότερη αλλά πολύ λιγότερο επικίνδυνη). Έτσι, αν είχε τα κότσια η κυβέρνηση και δεν φοβόταν την λαϊκή έκρηξη, θα έπρεπε να απαγορεύσει πλήρως την κυκλοφορία και να επιβάλει την αναστολή κάθε δραστηριότητας, σαν να επρόκειτο για πανδημία χολέρας ή πανώλης. Τροφή θα έπρεπε να μας προμηθεύουν εντεταλμένα πρόσωπα, όπως συνέβαινε και στην ουτοπία του Τζερόμ Τζερόμ, όπου τους πολίτες έπλεναν όργανα του κράτους κάθε μέρα στις τέσσερεις και μισή (“Η νέα ουτοπία”, μτφ. Αλ. Παπαδιαμάντη, επιμ. Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, εκδ. Αρμός, Αθήνα 1996, σελ. 23). Είναι προφανές, όμως, ότι ένα τέτοιο μοντέλο κοινωνίας είναι ακριβώς ουτοπικό.  

 

Όσο, λοιπόν, μένουν ορθάνοιχτα τα σούπερ-μάρκετ και οι Τράπεζες, κάθε μορφής “lockdown” με κλειστά όλα τα υπόλοιπα καταστήματα, τα σχολεία, τις εκκλησίες κ.λπ. αυτογελοιοποιείται και αυτοακυρώνεται: Μια βόλτα σε μικρά και μεγάλα σούπερ-μάρκετ που σφύζουν από πελάτες, όπως και ένα πέρασμα έξω από ΑΤΜ, όπου οι πολίτες στήνονται στην ουρά για να αναλάβουν χρήματα, αποδεικνύει ότι το εφαρμοζόμενο σύστημα σκλαβοποίησης της αγέλης είναι για γέλια: Έμπλεο αντιφάσεων οι οποίες εκθέτουν όλα αυτά τα “παγκόσμια πιόνια” που τους έλαχε να βρίσκονται στο τιμόνι της πολιτικής την δεδομένη στιγμή. Διότι είναι η στιγμή της απόλυτης γελοιοποίησής τους. 

 

πηγή

Γιατί ο κορωνοϊός μετατρέπεται, από ίωση σε πολεμική εναντίον της Εκκλησίας;

Γράφει ο Ηρακλής Ρεράκης, Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ 

 

Όλοι οι Έλληνες, τον τελευταίο καιρό, ακούμε συχνά στα ΜΜΕ κάποιους επιστήμονες να καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας επειδή συνεχίζει να τελεί το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και να καλεί τους πιστούς να λαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

 

Ξεχωριστές πολεμικές ιαχές ακούστηκαν εναντίον της ειρηνικής ανυπακοής, που εξέφρασε η Ιερά Σύνοδος έναντι της Πολιτείας, με την απόφασή της, παρά τις απαγορεύσεις της τελευταίας, να λειτουργήσουν οι Εκκλησίες, κατά την Εορτή των Θεοφανείων και να γίνει ο Αγιασμός των Υδάτων, εντός των Ναών, τηρουμένων βέβαια των υγειονομικών κανόνων.

 

Έτσι, τις μέρες των Θεοφανείων οι ως άνω επιστήμονες, σαν προστάτες του νόμου και της τάξης και κριτές της συμπεριφοράς των πιστών, βρήκαν την ευκαιρία να εντείνουν τις επιθέσεις τους κατά της Εκκλησίας, διανθίζοντάς τις, μάλιστα, με προφητικές προβλέψεις και διαγνώσεις για θεαματική αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοϊού με ευθύνη της Εκκλησίας.  

 

Κάποιος, την παραμονή της Εορτής προφήτευε την θεαματική αύξηση των κρουσμάτων του Κορωνοϊού, γράφοντας: «Μην απορεί κανείς γιατί η Ελλάδα θα βρίσκεται σε αυστηρά μέτρα και lockdown για πολύ καιρό, και ίσως και με κλειστά σχολεία πάλι σύντομα. Κρίμα… Τις συνέπειες από τα Θεοφάνια θα τις δούμε αργότερα».

 

Κάποιος άλλος, την ημέρα της Εορτής, λοιδορώντας την Εκκλησία και, ιδιαίτερα, το μυστήριο της Θ. Κοινωνίας, δήλωνε: «Η επιμονή της εκκλησίας στην τέλεση του μυστηρίου και ο συνωστισμός σε αρκετές εκκλησίες, σε περίοδο πανδημίας, αντιβαίνουν τους κανόνες προστασίας της δημόσιας υγείας. Η εκκλησία θα πρέπει να εξηγήσει, γιατί επιμένει σε ένα τρόπο διανομής (της Θ. Κοινωνίας), που ενέχει κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Και οι πιστοί να αναρωτηθούν γιατί συμμετέχουν στο μυστήριο».  

 

Τι έχουν, όμως, να πουν τώρα για τις «επιστημονικές» τους προβλέψεις, που διαψεύστηκαν παταγωδώς;  

 

Έχουν ήδη περάσει από την ημέρα των Θεοφανείων (17) ημέρες, και τα Κρούσματα, αντί να αυξάνονται, σύμφωνα με τις προφητείες τους, μειώνονται θεαματικά, αποδεικνύοντας ότι τα αποτελέσματα της συμμετοχής των πιστών στη Θ. Κοινωνία και στον εορτασμό του Αγιασμού, δεν ήταν αυτά που προέβλεψαν, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία του ΕΟΔΥ και, επομένως, δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά διαψεύστηκε η επιστημονική τους διάγνωση.  

 

Λογικά, μετά τη δημόσια διάψευσή τους από τα γεγονότα, ενώπιον του ελληνικού λαού, θα έπρεπε οι συγκεκριμένοι επιστήμονες, να έχουν νιώσει την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη από την Εκκλησία και τους πιστούς της και να μετανοήσουν.  

 

Δυστυχώς, όμως, όπως διαπιστώνεται, οι Επιστήμονες αυτοί συνεχίζουν απτόητοι το έργο τους, το οποίο φαίνεται σαν να το έχουν αναλάβει εργολαβικά.  

 

Δίνουν την εντύπωση ότι ο Κορωνοϊός, γι αυτούς, από μια απλή μεταδοτική ίωση, που στην πραγματικότητα είναι, εργαλειοποιείται και χρησιμοποιείται ως ένα ιδεολογικό όπλο πολέμου και προπαγάνδας εναντίον της Εκκλησίας και των αληθειών της, βάζοντας πάντοτε μπροστά, ως ασπίδα, το δήθεν επιστημονικό (ιατρικό) ενδιαφέρον και τον φόβο τους για τη μετάδοση του ιού, λόγω των συναθροίσεων των πιστών στου ναούς και της συμμετοχής τους στο κοινό Ποτήριο της Θ. Ευχαριστίας.  

 

Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα της έκθεσης σε κίνδυνο της σωματικής υγείας των πολιτών, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται, άκριτα και μονοδιάστατα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη και η ψυχική τους υγεία, ως ψυχοσωματικών υπάρξεων που είναι.  

 

Δεν είναι δύσκολο να εννοήσει κάποιος ότι στην περίπτωση αυτής της εμπαθούς επιθετικότητας, υπάρχει, όχι μια αγνή και απλή επιστημονική έγνοια για την πνευματική υγεία των πιστών, αλλά, αντίθετα, μια πνευματική εμπορευματοποίηση του κορωνοϊού με στόχο τη διασπορά του φόβου και τη δημιουργία αμφισβήτησης της χριστιανικής πίστεως στις ψυχές των πιστών.  

 

Και αυτό, έχει ως αφετηρία το γεγονός ότι η εμφάνιση και αντιμετώπιση του ιού θεωρήθηκε από κάποιους ως αφορμή, για να επαναφέρουν στο προσκήνιο κάποιες αναχρονιστικές υλιστικές και αντιχριστιανικές θεωρίες, που αφορούν στη δομική σύσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.  

 

Από ό, τι φαίνεται, ορισμένοι βρήκαν ευκαιρία να ανασύρουν από τη λήθη της Ιστορίας και της Επιστήμης κάποιες ξεπερασμένες θεωρίες, που υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι μόνον ύλη.  

 

Αυτό διαπιστώνεται από το γεγονός ότι στην αναζήτηση λύσεων, για την αντιμετώπιση της διαδόσεως του Κορωνοϊού, δεν λήφθηκε υπόψη η διφυής ψυχοσωματική σύσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά δόθηκε όλο το βάρος μονομερώς και αποκλειστικά στην υγεία του υλικού σώματος του ανθρώπου, ενώ αγνοήθηκε η υγεία του πνευματικού ανθρώπου.  

 

Με άλλα λόγια, οι προτάσεις των ειδικών προς την Πολιτεία, για την γενική και καθολική αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν λαμβάνουν υπόψη την πίστη και τη θέληση της μεγάλης πλειονότητας της ελληνικής χριστιανικής κοινωνίας που είναι βέβαιο ότι επιθυμεί την εύρεση τρόπων και μέσων για μια ενιαία αντιμετώπιση του ιού, που θα αφορά στο όλον της ανθρώπινης ύπαρξης, ως ενιαίας ψυχοσωματικής υπάρξεως και όχι μόνον στο μέρος που είναι το σώμα της.  

 

Για την αποφυγή τέτοιων μη ορθών επιλογών, θα έπρεπε η Πολιτεία, να έχει ορίσει, ως μέλη της Επιτροπής, σε συνεννόηση με την Εκκλησία, 2-3 ειδικούς για την πνευματική και ψυχική υγεία, που να συνεργάζονται με τους λοιμωξιολόγους και να συμμετέχουν στις αποφάσεις και τις προτάσεις της Επιτροπής προς την Πολιτεία, προκειμένου να υπάρχει κάθε φορά, μια ολοκληρωμένη πρόταση, που να αφορά στην ενιαία ψυχοσωματική υγεία της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι, όπως τώρα, που αφορά μόνον στη σωματική.  

 

Δεν είναι δυνατό σε μια άθρησκη, επισήμως, χώρα, όπως η Γαλλία, ο ηγέτης της αριστεράς (εκλογική δύναμη 20% του γαλλικού λαού) Jean Melenchon να δηλώνει στις 14 Ιανουαρίου 2021 ότι «οι τόποι λατρείας (ναοί) οφείλουν να παραμείνουν ανοιχτοί» και στη ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα, να υπάρχει αυτό το εχθρικό κλίμα εναντίον των μελών της Εκκλησίας, για το άνοιγμα των Ναών στις μεγαλύτερες εορτές τους και να δίνονται αφορμές να αμφισβητείται ή να λοιδορείται η πίστη στα Μυστήρια του λαού μας που τρέφει και ενδυναμώνει τις ψυχές, στο πλαίσιο μάλιστα τέτοιων μεγάλων δυσκολιών και ποικίλων πιέσεων που βιώνουν εν μέσω του Κορωνοϊού.  

 

Παγκοσμίως η Ιατρική Επιστήμη δέχεται αυτό που εκφράζει και η χριστιανική πίστη ότι, όταν «ασθενεί το σώμα ασθενεί και η ψυχή», λόγω της ενιαίας και αδιαχώριστης συνύπαρξής τους.  

Συνεπώς, όπως αναζητούνται φάρμακα και εμβόλια για τη θεραπεία ή την πρόληψη του σώματος, κατά παρόμοιο τρόπο, θα πρέπει να αναζητούνται φάρμακα και εμβόλια και για την θεραπεία και την πρόληψη ψυχικών τραυμάτων ή ασθενειών.  

 

Οι έκτακτες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνία και στο λαό μας, λόγω της πανδημίας, δημιουργούν ψυχικά κενά και ψυχικές τραυματικές καταστάσεις, που χρειάζονται και αυτές θεραπεία.  

 

Η στέρηση άνωθεν πνευματικών στηριγμάτων, δυνάμεων και δωρεών επαυξάνουν τα πνευματικά κενά, δημιουργούν ψυχικές δυσχέρειες και προσβολές, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ανθρώπινη αντίσταση, και, γενικά, το ενιαίο ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου για την αντιμετώπιση τόσο των ψυχικών όσο και των σωματικών ασθενειών.  

 

Αποτελεί τεράστιο θέμα και πρόβλημα, όταν σε μια χριστιανική χώρα, που αναζητά λύσεις για την ανάκαμψη και την ανακοπή μιας πανδημικής νόσου, να προκαλείται άλλο νέο πνευματικό και ψυχικό πρόβλημα, όπως είναι η αμφισβήτηση της διαχρονικής θρησκευτικής πίστεως και κοσμοθεωρίας των Ελλήνων, ως προς το ενιαίο της ψυχοσωματικής τους συνθέσεως, όταν έρχονται ορισμένοι να τους επιβάλουν υλιστικές θεωρίες, που αμφισβητούν την αδιάσπαστη πνευματική και σωματική, συνάμα, σύσταση της ύπαρξής τους, δηλαδή την ίδια την ορθόδοξη πίστη τους, η οποία αποτελεί το ιερότερο στοιχείο και στήριγμα της ζωής τους.  

 

Όλοι οι Χριστιανοί της χώρας καταλαβαίνουν τα πάντα, διότι έχουν μακρά πείρα των διώξεων της πίστεώς τους και των δυσμενών συνεπειών τους στην ιστορική πορεία αυτού του τόπου.  

 

Γι΄ αυτό αισθάνονται, σε καιρό ελευθερίας και δημοκρατίας, πολύ άσχημα, όταν κάποιοι θέλουν, με διάθεση αυταρχισμού και επιβολής, να τους περικόψουν τα της πίστεώς τους και να τους προτείνουν λύσεις, κυρίως μέσω fake news και ιδεοληπτικών επιχειρημάτων, για την αντιμετώπιση της σύγχρονης πανδημίας, που να επενεργούν εχθρικά και πολεμικά εναντίον της λατρευτικής και μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας τους.  

 

Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, η οποιαδήποτε παρέμβαση ή διωκτικού τύπου στέρηση της πνευματικής τους ζωής, θεωρείται μια δοκιμασία που υφίστανται όλοι οι πιστοί και που, διά της πίστεως, σχεδόν πάντοτε καταλήγει να είναι νικηφόρα για την πίστη τους.  

 

Η διεξαγόμενη καθημερινά, μέσω κάποιων ΜΜΕ, υλιστική κατήχηση από ορισμένους επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, που προσπαθούν, με δόλια μέσα, να παρακινήσουν τους πιστούς σε αμφισβήτηση της πίστεώς τους δεν θα έχει τα ικανοποιητικά αποτελέσματα που προσδοκούν, αλλά, ίσως, τα ακριβώς αντίθετα.  

 

Όμως, αν και οι Ορθόδοξοι γίνονται καθημερινά δέκτες αντιχριστιανικών επιθέσεων και διλημμάτων, παραμένουν σταθεροί στην πίστη τους προς το πρόσωπο του Χριστού και συνεχίζουν να υπερβαίνουν τα fake newς, να πιστεύουν στη μητέρα Εκκλησία τους και να κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων της.  

 

Από θεολογικής πλευράς, οι πολέμιοι της οντολογικής βάσεως της Εκκλησίας, που είναι η Θ. Ευχαριστία οφείλουν να γνωρίζουν ότι υπηρετούν, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, το έργο και το θέλημα του διαβόλου, που στοχεύει, διαρκώς και αδιακόπως, στο να ωθεί δολίως τον άνθρωπο στην απομάκρυνση και αποστασία του από τον Θεό.  

 

Ο πνευματικός θάνατος, άλλωστε, δεν είναι κάτι άλλο από την μακράν του Θεού ζωή του ανθρώπου.  

 

Ο διάβολος, διά των απίστων, τους οποίους χρησιμοποιεί ως εργαλεία, μάχεται εναντίον της Θείας Κοινωνίας, διότι αυτή διατηρεί τους πιστούς συνδεδεμένους με τον Χριστό, όπως είναι τα κλήματα σε σχέση με την Άμπελο.  

 

Ο στόχος του διαβόλου και όσων τον υπηρετούν είναι η ακύρωση του έργου του Θεανθρώπου, που δεν είναι άλλο από αυτό της απελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους από τον διάβολο και τον θάνατο, της πνευματικής του αναγεννήσεως και ανακαινίσεως.  

 

Ο αρχέκακος διάβολος είναι εκείνος, που θέλει να διατηρηθεί η ανθρωπότητα στην πτώση των Πρωτοπλάστων, στη δική του δηλαδή θανατερή εξουσία και δύναμη.  

 

Οι πολέμιοι της Εκκλησίας, ως εργαλεία του διαβόλου, εμπνέονται στο κακό, ίσως χωρίς να το γνωρίζουν και χρησιμοποιούν τα ίδια περίπου μέσα και επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο διάβολος, κατά την πτώση των Πρωτοπλάστων: Το ψέμα, την απάτη, την πλάνη, την αμφισβήτηση και τη συκοφαντία.  

 

Αυτό συνάγεται, για παράδειγμα, από τη διήγηση της Πτώσεως, στην οποία παρατηρούμε ότι ο διάβολος αμφισβητεί τη συμβουλευτική πρόταση του Θεού, που είχε δώσει στους Πρωτόπλαστους, δηλαδή, τον τρόπο που τους είχε υποδείξει να ζουν, ως δοκιμασία, για να βρίσκονται στην φυσική και εν τω Θεώ πορεία τους, από το «κατ εικόνα στο καθ΄ ομοίωσιν».  

 

Έργο του διαβόλου είναι να παρεμβαίνει, διαβολικά, και τότε και σήμερα ανάμεσα στον Θεό Δημιουργό και τον άνθρωπο και να διαβάλει τον Θεό ως ψεύτη, υποβάλλοντας στους ανθρώπους την ιδέα ότι υπάρχει και άλλος ευκολότερος τρόπος και δρόμος για να φθάσουν στην τελείωση και στη θέωση.  

 

Έτσι, τους αποπλανά και τους παρασύρει στην ανυπακοή προς τον Θεό και στην ανταρσία, πείθοντάς τους να μη συνεχίσουν την κοινωνία τους προς τον Θεό, αλλά να αποστατήσουν και να τολμήσουν να γευθούν τον καρπό της γνώσεως του καλού και του κακού, με αποτέλεσμα να υποστούν την έξωση από τη ζωή του Παραδείσου.  

 

Ο Παράδεισος δείχνει συμβολικά, την ένθεη ζωή που χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη σχέση διαρκούς κοινωνίας με τον Θεό.  

 

Αυτή την ένθεη ζωή πολεμά ο διάβολος, επιδιώκοντας την ελεύθερη πτώση των ανθρώπων, την έξοδό τους, δηλαδή, από την οδό, την αλήθεια και τη ζωή που τους προσφέρει η παραμονή τους πλησίον του Θεού και την είσοδό τους στη θανατηφόρα διαβολική οδό της πλάνης.  

 

Στο διάλογο που ανοίγει με την Εύα ο αρχέκακος διάβολος, με τις δελεαστικές του προτάσεις, διαπιστώνεται ότι προσπαθεί, με ψευδείς και θανάσιμες συμβουλές, να θολώσει και να διαστρέψει την αλήθεια και την πραγματικότητα, ως προς τον τρόπο και τον σκοπό της δημιουργίας του ανθρώπου από τον Θεό.  

 

Ο διάβολος, πάντοτε, προβάλλει τη δική του, ελκυστική πρόταση, τον δικό του παραπλανητικό λόγο, προκειμένου να πονηρέψει και να πείσει τον άνθρωπο ότι η υπόσχεση που του έδωσε και του δίδει ο θεός δεν είναι η αποφυγή του Θανάτου, αλλά ο φόβος Του, μήπως ανοίξουν οι οφθαλμοί του, και γνωρίσει το μυστικό που του κρύβει, ότι, δηλαδή, υπάρχει δυνατότητα να γίνει Θεός, χωρίς τον Θεό.  

 

Γι΄ αυτό λέγεται διάβολος, επειδή διαβάλλει και διαστρέφει την αλήθεια και το θέλημα του Θεού, δίνοντάς στους ανθρώπους μια αλλοιωμένη εικόνα της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνεται ο έμφυτος πόθος και η επιθυμία τους να κοινωνούν με τον Θεό για να φτάνουν στη θέωση και να μεταστρέφεται, διά της πλάνης, σε πόθο, προκειμένου να ακολουθούν τη δική του καταστροφική διαβολική συμβουλή και οδηγία, εκείνη της παρακοής, δηλαδή της αμαρτίας, αποτέλεσμα της οποίας είναι ο θάνατος.  

 

Οι δημόσιες και με επιστημονική αυθεντία επενδυμένες προτάσεις εκφοβισμού, που κάνουν προς τους πιστούς οι ως άνω επιστήμονες και όσοι τους ακολουθούν και τους συμμερίζονται, προκειμένου να τους κάνουν να φοβηθούν για τη ζωή τους και να μην κοινωνούν το Σώμα και Αίμα του Χριστού, διότι δήθεν κινδυνεύουν να αρρωστήσουν και να πεθάνουν, είναι βέβαιο ότι στοχεύουν στην απομάκρυνση των πιστών από τον Χριστό του Ποτηρίου της Θ. Ευχαριστίας, δηλαδή στην έξωσή τους από τον Παράδεισο, την πόρτα του οποίου ανοίγει η συμμετοχή τους στη Θ. Κοινωνια.  

 

Διότι, αν οι πιστοί αμφισβητήσουν την αφθαρσία του Σώματος και του Αίματος του Ποτηρίου, έτσι ώστε, αντί να επιλέξουν την, μέσω πίστεως και ευλάβειας προς τον Θεό, πορεία τους προς την κατά χάριν θέωση και αποδεχτούν τη διαβολική πρόταση αποστασίας τους από τον εντός του Αγίου Ποτηρίου Ιησού Χριστό, η συνέπεια θα είναι η στέρηση της αληθινής ζωής και η πορεία τους προς τον θάνατο.  

 

Άλλωστε, η Θ. Ευχαριστία, όπως έχει διαβεβαιώσει τους πιστούς παιδιόθεν η Εκκλησία διά της διδασκαλίας της, χορηγεί όχι απλώς τη ζωή, αλλά την αληθινή και αιώνια ζωή, την αφθαρσία και την αθανασία και ποτέ τον θάνατο, όπως διαδίδουν οι εχθρικές, μη χριστιανικές αλλά και μη επιστημονικές προτάσεις κάποιων επιστημόνων.  

 

Αυτό, επίσης, βεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά επιστημονική έρευνα που να μαρτυρεί ότι μεταδίδεται ασθένεια μέσω της συμμετοχής στη Θ. Κοινωνία, αλλά, αντίθετα, υπάρχει η εντελώς έγκυρη πειραματική και διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας, που αποδεικνύει ότι ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος, κληρικός ή λαϊκός, μικρός ή μεγάλος, ηλικιακά, που να έχει μολυνθεί από κάποια ασθένεια από τη μετάληψή του στη Θ. Κοινωνίας.  

 

Όλα όσα λέγονται, συνεπώς, για την δήθεν μετάδοση του Κορωνοϊού από τη Θεία Ευχαριστία αποτελούν θέσεις ανθρώπων, που, όπως λέει ο Απ. Παύλος είναι «πονηροί ανθρωποι και γόητες», οι οποίοι προσπαθούν να προκόψουν «επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι» (Τιμ. Β΄ 3, 13).  

 

Ο Ιησούς Χριστός, ερχόμενος, από αγάπη, στον κόσμο, διά της Θείας Του Οικονομίας, κάλεσε τον πλανεμένο από τον διάβολο άνθρωπο να αποκαταστήσει, δι’ Αυτού, την Κοινωνία του με τον Ζωοδότη Θεό.

 

Η Κοινωνία και σχέση Θεού και ανθρώπου πραγματοποιείται με την υπακοή και τήρηση των εντολών και των αρετών του θεανθρώπου και ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή του πιστού στη Θ. Ευχαριστία, με την οποία καθίσταται σύναιμος και σύσσωμος Χριστού.  

 

Εκείνοι που προτρέπουν τους πιστούς να αποφεύγουν τη Θεία κοινωνία για να μην μολυνθούν και αποθάνουν, δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να τους παροτρύνουν να αρνηθούν την κοινωνία τους με τον Θεό, δηλαδή με το σωτηριώδες Σώμα και Αίμα του Ιησού Χριστού, να απομακρυνθούν, δηλαδή, από τον χορηγό της α-θανασίας και να επιλέξουν, στην ουσία, τον πνευματικό τους θάνατο.

 

Ωστόσο, οι πιστοί οφείλουν να γνωρίζουν ότι η αμφισβήτηση της Θ. Ευχαριστίας σημαίνει απιστία η δε αποχή από τη Θ. Ευχαριστία, σημαίνει άρνηση της κοινωνίας και της σχέσης με τον Θεάνθρωπο, δηλαδή νέα πτώση.  

 

Είναι βέβαιο ότι εκείνοι που τους παροτρύνουν να απέχουν από το Μυστήριο της Θ. Κοινωνίας τους παραπλανούν, διότι το Μυστήριο της Ευχαριστίας και τη συμμετοχή του σε αυτό παρέδωσε ο ίδιος ο Χριστός ως Μυστήριον που γεμίζει την ψυχή τους με Ζωή, με Φως, με Πνεύμα Άγιο και με Αλήθεια.  

 

Αποτελεί ψέμα θανάσιμο και επικίνδυνη παραπλάνηση, η προτροπή εκ μέρους κάποιων «ειδικών» να αποφεύγουν οι πιστοί να κοινωνούν, ενεργώντας δήθεν προληπτικά για να σώσουν το σώμα τους από τον θάνατο, αφού, στην ουσία, αν το πράξουν αυτό, γίνονται υλιστές, αρνούμενοι την ακράδαντη χριστιανική τους πίστη ότι ο άνθρωπος είναι ένα ψυχοσωματικό και όχι μόνον σωματικό ον, που έχει ανάγκη ψυχικής τροφής.  

 

Η άρνηση της ψυχής στον άνθρωπο δείχνει απιστία στον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος μάλιστα έθεσε την ψυχή του ανθρώπου πιο πάνω, αξιακά, από ολόκληρο τον κόσμο, λέγοντας: «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16, 26).  

 

Η περιφρόνηση και η άρνηση της ψυχής, συνεπώς, σημαίνει, κατ’ ουσία, αποδοχή του γεγονότος ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώον και όχι το κατ’ εξοχήν και μοναδικό επί της γης κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού πνευματικό δημιούργημά Του.  

 

Χρειάζεται προσοχή στις ιδεολογικές σειρήνες της εποχής μας, διότι το μονομερές ενδιαφέρον του ανθρώπου για την ύλη και το σώμα του, δείχνει καθαρή απιστία.  

 

Ο άνθρωπος που δέχεται ως αρχή της ζωής του ότι είναι μόνον ύλη και, επομένως, ότι δεν είναι και πνεύμα, εναντιώνεται στην πίστη και τη διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας του και, φυσικά, δεν ανήκει ουσιαστικά στα πιστά μέλη της Εκκλησίας.  

 

ΠΗΓΗ  

το είδαμε ΕΔΩ

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΙΣ ΚΥΠΡΑΙΩΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΕΣ.

(Το αφιέρωμα βασίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα.)

 

*ΜΑΡΙΑ – ΑΡΝΑΛΔΑ -ΒΑΛΕΣΑΝΔΡΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ, Η ΚΥΠΡΑΙΩΤΙΣΣΑ ΗΡΩΪΔΑ.

 

Γράφει, ο Εθνικός μας Ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης. 

 

Η Αρνάλδα, η Βαλεσάνδρα επί του πλοίου ….. (Απόσπασμα.) 

 

Η Αρνάλδα εκ του γένους των Συγκλητικών γενναία, 

Ηρωίς πασών η πρώτη και ως άγγελος ωραία.. 

Είδε πλήρη τα ιστία έτοιμα προς πλούν τα πλοία

Κι΄ εντελώς απελπισθείσα έλεγε μετά δακρύων, 

Κάλλιον εις τον αέρα με το πύρ να τιναχθώμεν, 

Κάλλιον εις τον πυθμένα της θάλασσας να πνιγώμεν, 

Παρά μιαν στιγμήν ζώσαι κ έχουσαι του Μουσουλμάνου. 

Πλούτη δόξαν κ ευτυχίαν εις ανάκτορο Σουλτάνου 

 

Μαρία Συγκλητική του Αντώνη Αντωνά.  

ΕΠΙΚΟ ΚΑΙ ΛΥΡΙΚΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ.. 

 

Η Κυπριώτισσα, ηρωϊδα Μαρία Συγκλητική, 

η Αρνάλδα Ρουχιά, Ρενάλδα Βαλεσάνδρα, κόρη, 

ωραιοτάτη, του Κύπριου ευγενούς Ρουχιά κόμη, 

που στα μάτια της μπροστά οι Τούρκοι, 

εσφάγιασαν και το αχνίζων αίμα του έρρεε ακόμη… 

Σκλάβα με άλλες σκλαβοπούλες και 

Σκλαβόπουλα, οι Τούρκοι την επήραν, την βασάνισαν, 

αλλά δεν λύγισε για να τους προσκυνήσει. 

Χριστιανή, παρέμεινε, χωρίς ν΄ αλλαξοπιστήσει. 

Στ΄ αμπάρια των τουρκικών πλοίων, 

στην Αμμόχωστο, την ερίξαν, 

που στης Τουρκιάς τα σκλαβοπάζαρα θ΄αρμενίζαν. 

«Και εντελώς απελπισθείσα έλεγε μετά δακρύων, 

κάλλιον εις τον αέρα με το πυρ να τιναχθώμεν, 

κάλλιον εις τον πυθμένα της θάλασσας να πνιγώμεν.» 

Το χέρι της, σαν να όπλισε το πνεύμα του Κανάρη, 

π΄ αντάξια του φάνηκε τις κρίσιμες τις ώρες. 

Και αφού οι σκλαβωμένοι Κύπριοι, 

μετά χαράς ηρωικά και μ΄ αυτοθυσία, 

δεχτήκαν ολοκαύτωμα να γένουν και θυσία, 

η Αρνάλδα έκλεψε, στο χέρι πήρε δάδα, 

αερινά, πετούσε σαν νεράιδα και με μεγάλη χάρη. 

Στην μπαρουταποθήκη τους έφτασε, 

ξοπίσω της δεκάδες Τούρκοι την κυνηγούσαν, 

μ΄ άγιο χέρι ασπίδα την προστάτευε, 

όταν την Μαρία, Αρνάλδα πυροβολούσαν. 

Την δάδα μέσα πέταξε, στάχτη όλα γίναν. 

Την ναυαρχίδα του Πιαλέ Πασά 

και τα τουρκικά πλοία ανατίναξε, 

με τους χιλιάδες Τούρκους μέσα. 

Οι στάχτες των νεκρών Κυπρίων μαζί με, 

της πανώριας Μαρίας, στα ουράνια ανεβήκαν, 

στο πάνθεο των εθνομαρτύρων εκεί αναγεννηθήκαν, 

απ΄ τα δεσμά των Μωαμεθανών απελευθερωθήκαν, 

δεν έσκυψαν το κεφάλι, θυσία γίναν, δεν σκλαβωθήκαν …. 

Σ΄ άσβεστες ιερές λαμπάδες, μετουσιωθήκαν, 

η ηρωική Αρνάλδα, μαζί με τις Κυπραιώτισσες, 

πανώριες σκλαβοπούλες και τους λεβέντες, 

Κυπραιώτες σκλάβους θεού ευλογία λάβανε και θεία χάρη. 

Μια νύχτα σκοτεινή και οργισμένη, 

που τ΄ ολόγιομο της Κύπρου, 

πανσέληνο φεγγάρι, κρύφτηκε, 

με λυγμούς οδύνης και ντροπής, 

να μην το θωρεί κανένας. 

Η λύτρωση με τον θάνατο και την θυσία, 

στους σκλαβωμένους, αιώνια έδωσε, 

Λευτεριά και στην Ελληνική Κύπρο Αθανασία… 

 

Α.Α. 

 

Και στους σύγχρονους απελευθερωτικούς αγώνες οι Ελληνίδες της Κύπρου το παρών τους με αυτοθυσία έδωσαν ….. 

 

Από τους μικρότερους μέχρι τους μεγαλύτερους αγωνιστές του υπέρτατου Χρέους, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η Ελληνίδα γυναίκα της Κύπρου, που έγραψε το δικό της έπος στην κυπριακή Ιστορία. Με σθένος αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και φιλοπατρίας, με πνεύμα ετοιμότητας και αγωνιστικής προσφοράς, σύνεσης και προνοητικότητας, όπως και άκρας εχεμύθειας, ευστροφίας και αξιοθαύμαστης επιτηδειότητας, κατέθεσε την αρετή και την τόλμη της που θέλει η Ελευθερία, για να ευοδωθεί. Η γυναίκα μάνα, αδελφή, σύζυγος, αρραβωνιαστικιά και μαθήτρια των διαδηλώσεων, των συνθημάτων και των φυλλαδίων, της στοργικής προφύλαξης καταζητούμενων και ανταρτών στο κρησφύγετο του σπιτιού της, η γυναίκα-σύνδεσμος των δύσκολων και επικίνδυνων αποστολών, τη γυναίκα των ομάδων κρούσεως για τη μεταφορά όπλων και καταζητούμενων, καθώς και η γυναίκα κρατούμενη, κατάδικη που τα χείριστα βασανιστήρια υπέστη, αλλά ποτέ δεν πρόδωσε ….  

 

Ιδού πώς ο Διγενής στα Απομνημονεύματά του με γλαφυρή αλλά και ως εκ των συσσωρευμένων εμπειριών του με τεκμηριωμένη γραφίδα ανατομικής διάγνωσης περιγράφει την αγωνίστρια Ελληνίδα της Κύπρου, απονέμοντάς της τον δίκαιο έπαινο:  

 

«Αι νεάνιδες της Κύπρου όχι μόνον δεν υστέρησαν εις τόλμην και αυτοθυσίαν, αλλά και εφάνησαν πραγματικαί Σπαρτιάτιδες, Σουλιώτισσες κα Μεσολογγίτισσες». Και συνεχίζει αλλού: «Εις πολύ εμπιστευτικάς αποστολάς εχρησιμοποίουν το γυναικείον φύλον. Αι γυναίκες απεδείχθησαν πολύ έμπιστοι και παραδόξως ολιγότερον φλύαροι ή οι άνδρες εις την εκπλήρωσιν της αποστολής των, καθώς επίσης περισσότερον καρτερικαί εις τα βασανιστήρια των Άγγλων. Ουδεμία γυνή εξ εκείνων τας οποίας επέλεξα και εχρησιμοποίησα εις εμπιστευτικάς αποστολάς επρόδωσεν ή εφλυάρησεν ή απεκάλυψεν τι κατόπιν βασάνων υπό της ιεράς εξετάσεως». Και ως κατακλείδα προσθέτει: «Η Ελληνίς Κυπρία εφάνη αξία των ωραιοτέρων ελληνικών παραδόσεων». 

 

*Περί Μαρίας Συγκλητικής: 

 

Στις αρχές Οκτωβρίου του 1570 και ενώ βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη ο λεγόμενος Κυπριακός Πόλεμος με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην πολιορκημένη Κύπρο έλαβε χώρα το ακόλουθο περιστατικό.  

 

Μια τουρκική γαλέρα γεμάτη Κυπραίες και Κυπρίους σκλάβους και λάφυρα που βρισκόταν αγκυροβολημένη στο λιμάνι της Αμμοχώστου, πυρπολήθηκε, με αποτέλεσμα δεκάδες άλλα τουρκικά να βυθιστούν με τα πληρώματα τους. Σύγχρονες του γεγονότος πηγές αλλά και της τότε εποχής, αποδίδουν την πυρπόλησή, σε μια ευγενή Κύπρια. Είναι η Αρνάλδα των Ευρωπαίων και η Μαρία Συγκλητική των Κυπρίων. 

 

Σύγχρονες του περιστατικού μαρτυρίες, έργα κυρίως Ιταλών χρονογράφων της εποχής και αυτοπτών μαρτύρων των γεγονότων, αναφέρονται στο περιστατικό. Ως επί το πλείστον, υπαίτια για την πυρπόληση της γαλέρας, εμφανίζεται η νεαρή Κύπρια Μαρία Συγκλητική. 

 

Πρώτος χρονολογικά αναφέρεται στο συμβάν ο λομβαρδικής καταγωγής μοναχός Angelo Calepio που στη διάρκεια της πολιορκίας της Λευκωσίας ζούσε στην πόλη. Στην αφήγηση των ιστορικών γεγονότων της κατάληψης της Κύπρου, η οποία συντάσσεται μετά την επιστροφή του στην Ιταλία το 1572, επισημαίνει πως με έκπληξη άκουσε να λέγεται «από κάποιους ότι μία ευγενής Κύπρια είχε βάλει τη φωτιά». Με παρόμοια αοριστία, αναφέρεται στο περιστατικό και ο μηχανικός Ιωάννης Σωζόμενος ο πρεσβύτερος. Ο Ιωάννης Σωζόμενος φαίνεται πως είχε λάβει μέρος στη μάχη της Λευκωσίας και κατάφερε να διαφύγει από την Αμμόχωστο ως πρόσφυγας στη Βενετία. 

 

Στην Έκθεση περί του πολέμου που συνέταξε εκεί με τον τίτλο Narratione della Guerra di Nicosia fatta nel Regno di Cipro da’ Turchi l’anno, η οποία δημοσιεύεται στη Μπολόνια το 1576, μαρτυρεί ότι μία από τις κοπέλες που μεταφέρονταν ως σκλάβες έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη του πλοίου. Ανάλογες είναι και οι αναφορές δύο άλλων Ιταλών χρονογράφων: του Pietro Bizzari (1525-1583/1586), στο έργο του Cyprium bellum inter Venetos et Selymum Turcarum imperatorem gestum που εκδίδει το 1573 και του Antonio Maria Graziani (1537-1611), στο De Bello Cyprio, έργο δημοσιευμένο μετά θάνατον, το 1624. Ο Βενετός ευγενής Carolus Magius (†1587) αποτύπωσε τις περιπέτειες από τη συμμετοχή του στον Κυπριακό Πόλεμο σε μια σειρά από 18 μινιατούρες που ετοιμάστηκαν στη Βενετία κατ’ εντολή του και δημοσιεύθηκαν, με σχόλια του Γάλλου ευγενή και λόγιου Louis César de La Baume-Le Blanc (1708-1780), αργότερα. 

 

Τέλος, ενδιαφέρον για το περιστατικό εκφράζουν δύο ακόμα σύγχρονες μαρτυρίες: αυτή του Βενετού πολιτικού και ιστοριογράφου Paolo Paruta (1540-1598) στο έργο του Storia della Guerra di Cipro, και η μαρτυρία του άγνωστου σε άλλες πηγές στρατηγού Angelo Gatto, με τίτλο Narrazione del terribile assedio e della resa di Famagosta nell'anno 1571 da un manoscritto del capitano Angelo Gato da Orvieto, που εκδόθηκε στο Ορβιέτο το 1895. Μολονότι και στις δύο πηγές γίνεται λόγος για την έκρηξη και την καταστροφή του πλοίου που μετέφερε τους σκλάβους του σουλτάνου.

 

Τον 17ο και 18ο αιώνα το ενδιαφέρον στην Ευρώπη αναζωπυρώνεται και μάλιστα οι σχετικές αναφορές σταδιακά εμπλουτίζονται με πρόσθετα ιστορικα στοιχεία, σχετικά με την καταγωγή της εν λόγω γυναίκας. 

 

Σε τρία έργα Γάλλων του 17ου αιώνα, συγκεκριμένα του ιστοριογράφου και πολιτικού Jacques Auguste de Thou (1553-1617), του Ιησουΐτη ποιητή και συγγραφέα Pierre Le Moyne (1602-1671) και του ιστορικού και βιογράφου Pierre de Bourdeille, γνωστού και ως Seigneur de Brantôme (1540–1614), ασχολούνται με το κατόρθωμα.

 

Σταδιακά, η γυναίκα αυτή αποκτά ταυτότητα με βάση ιστορικα κέιμενα. Στον ευρωπαϊκό χώρο γίνεται γνωστή ως Αρνάλδα και ακολούθως, στη νεότερη κυπριακή βιβλιογραφία καταγράφεται ως Μαρία Συγκλητική. Ο Ιταλός διπλωμάτης, ιστορικός και ποιητής Giovanni Sagredo (1617–1682) στο έργο του Memorie istoriche de’ monarchi ottomani που εκδίδεται στη Βενετία, φαίνεται να είναι ο πρώτος που την κατονομάζει ως Arnalda di Roca, συνδέοντάς τη με την κομητεία Rochas και την επιφανή οικογένεια των Συγκλητικών, μια από τις πλέον ευγενείς και πλούσιες οικογένειες της Κύπρου την εποχή της Βενετοκρατίας. Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα θα γράψει λίγο αργότερα και ο κληρικός Antonio Foresti στο έργο του Del mappamondo istorico που εκδίδεται επίσης στη Βενετία. 

 

Η σύνδεση με την οικογένεια των Συγκλητικών αναπαράγεται και στο έργο του Αρχιμανδρίτη Κυπριανού (1735/1745–1802/1805) Ιστορία Χρονολογική της Νήσου Κύπρου που εξέδωσε στη Βενετία το 1788. Αναφέρεται στην Αρνάλδα Μαρία Συγκλητική μια νεαρή Κύπρια γυναίκα, η οποία πυρπόλησε μια τουρκική γαλέρα γεμάτη σκλάβους και λάφυρα, που βρισκόταν αγκυροβολημένη στο λιμάνι της Αμμοχώστου τον Οκτώβριο του 1570. (Κατά πολλούς ήταν η ναυαρχίδα του Σουλτάνου) 

 

Ο Κυπριανός κατονομάζει ως πηγές του τον Στέφανο Λουζινιάν και τον Καλλέπιο. Ό ίδιος μάλιστα αναφέρει ότι πρόκειται για τη «θυγατέρα του Κώμητος Ρουχιάς», ο οποίος «ἐφονεύθη εἰς πόλεμον». Συγκεκριμένα, αναφέρεται στον τρίτο Conte di Rochas, τον Κύπριο Ευγένιο Συγκλητικό, πρωτότοκο γιο του Ιάκωβου Συγκλητικού, ο οποίος, σύμφωνα με τις πηγές της εποχής, έπεσε στη μάχη της Λευκωσίας τον Σεπτέμβριο του 1570. 

 

Η αναμόχλευσή της επικής και λυρικής αυτής ιστορίας από ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές, που βάση είχαν πληροφορίες της τότε εποχής, υποδεικνύει και αποδεικνύει τη διαχρονική αξία των όσων πρεσβεύει: Της αρετής, γενναιότητας και αυτοθυσίας των Ελλήνων και Ελληνίδων της Κύπρου! 

 

Αποσπασματικές πληροφορίες: 

 

Ιστορικά βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ και ΕΣΧΑΤΗ ΙΣΚΕΣΙΑ του Αντώνη Αντωνά 

Ευανθία Πολυβίου, Μαρία Συγκλητική: από τον θρύλο στην ιστορία, Χρονικό, 102, (2020), Λευκωσία, 1-24. 

Eυανθία Πολυβίου, Arnalda/Eudora: από τις ιστορικές και εικονογραφικές τύχες της Κύπριας ηρωίδας στον ποιητικό επαναπροσδιορισμό της. Η περίπτωση της κυρίας Hemans, Επετηρίδα Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου, 37 (2014), Λευκωσία, 353-374. 

 

Ιστορία Callepio – Ιστορικές Εγκυκλοπαίδειες.  

 

Επιμέλεια από Αντώνιο Αντωνά – Συγγραφέα 

 

www.ledrastory.com