Η απάντηση-απειλή Ερντογάν στον Τσίπρα είναι στρατηγική επιλογή!

Του Χρήστου Μηνάγια  

Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την παρεμπόδιση κάθε τουρκικής ενέργειας στο Καστελόριζο και στην απάντηση-απειλή Ερντογάν ότι ανεξαρτήτως του τι λέει ο Τσίπρας εμείς θα κάνουμε αυτό που έχουμε σχεδιάσει επισημαίνεται για μία ακόμα φορά ότι αυτό αποτελεί στρατηγική επιλογή της Άγκυρας. 

Σύμφωνα με την Άγκυρα, η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν εκλαμβάνεται απλώς ως μια νομική διαδικασία, αλλά ως ένα θέμα που έχει πολιτικές διαστάσεις, οικονομικές διαστάσεις, καθώς επίσης διαστάσεις ασφάλειας. Με την ίδια διαδικασία κ. σκέψης, η Τουρκία θεωρεί ότι, η στρατιωτική ισχύς αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα για τη διαμόρφωση των ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο και κατά συνέπεια των Συμφωνιών οριοθέτησης των θαλασσίων περιοχών που θα υπογραφούν.

Ας σημειωθεί ακόμη ότι, η Τουρκία δεν αρκείται στην αποτρεπτικότητα που θεωρεί ότι της παρέχει το «casus belli». Απεναντίας, αφενός επιδιώκει να αποκτήσει έτι περαιτέρω την πρωτοβουλία των κινήσεων και τη δημιουργία τετελεσμένων για μελλοντικές διεκδικήσεις, αφετέρου οι τουρκικοί χειρισμοί στον τομέα της ενέργειας στηρίζονται σε μια διαχρονική στρατηγική, η οποία επικαιροποιείται όταν κριθεί αναγκαίο. Εν προκειμένω αναφερόμαστε στα εξής:

α. Στο Στρατηγικό Σχεδιασμό 2015-2019 του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας και Φυσικών Πόρων που επικαιροποιήθηκε το 2017 όπου αναγράφηκε ότι, θα πραγματοποιηθούν δύο γεωτρήσεις σε βαθιά θαλάσσια ύδατα στη Ανατολική Μεσόγειο: η πρώτη το 2018 στα ανοικτά της Antalya και η δεύτερη το 2019 στα ανοικτά της Finike. Επιπλέον, κατά τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας στις 27-11-2018 και στις 30-01-2019, με απόφαση του Ταyyip Erdoğan άρχισε ο σχεδιασμός της πραγματοποίησης και τρίτης γεώτρησης (σ.σ. πιθανόν η εξαγγελθείσα ανατολικά της Κύπρου). Επιπρόσθετα, οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων ότι, τα πλοία Fatih και Yavuz έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν τέσσερις γεωτρήσεις ετησίως, συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η προσοχή θα πρέπει να εστιασθεί σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτίως του Καστελλόριζου μετά τις αρχές Σεπτεμβρίου και εφόσον το Yavuz στην παρούσα Φάση μεταβεί ανατολικά της Κύπρου.

β. Στις 15-09-2014, το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας ενέκρινε την Εθνική Στρατηγική Θαλασσίων Ερευνών ύστερα από πρόταση που υποβλήθηκε από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 15-07-2014.

γ. Στις 19-05-2015 δημοσιεύθηκε το δόγμα χρησιμοποίησης της τουρκικής ναυτικής ισχύος, στο οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται τα εξής: 
πρώτον, οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση της συνεργασίας και του συντονισμού σε εθνικό επίπεδο προκειμένου να υλοποιηθούν οι εθνικοί στόχοι που καθορίζονται στην Εθνική Στρατηγική Θαλασσίων Ερευνών της Τουρκίας. 

Δεύτερον, θα υφίσταται τήρηση ετοιμότητας ταχείας αντίδρασης σε περιπτώσεις παραβίασης των θαλασσίων ζωνών, στις οποίες η Τουρκία έχει κυριαρχικά δικαιώματα που πηγάζουν από τις Διεθνείς Συμφωνίες και το Διεθνές Δίκαιο.

Τρίτον, θα αναχαιτισθούν (παρεμποδισθούν) οι δραστηριότητες ερευνών και γεωτρήσεων που θα πραγματοποιηθούν χωρίς άδεια σε θαλάσσιες περιοχές, οι οποίες, είτε γνωστοποιήθηκαν στη διεθνή κοινή γνώμη ότι ανήκουν στην Τουρκία, είτε αυτές ανήκουν εν δυνάμει στην τουρκική δικαιοδοσία. Και τέταρτον, εφόσον απαιτηθεί, θα παρασχεθεί υποστήριξη σε δραστηριότητες ερευνών και γεωτρήσεων που θα πραγματοποιηθούν βάσει αδειών που εκδόθηκαν από την Τουρκία.

δ. Σύμφωνα με την τουρκική αντίληψη, η ενημέρωση που πραγματοποιήθηκε από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στους πρέσβεις ξένων χωρών στην Άγκυρα στις 10-05-2019 έχει την έννοια ότι η Άγκυρα βρίσκεται στο τελικό στάδιο για να ανακηρύξει Α.Ο.Ζ. στην Ανατολική Μεσόγειο. Πέραν τούτου, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα παρασκηνιακά παιχνίδια της Τουρκίας με τη Λιβύη (Τρίπολη) με τελικό αντικειμενικό σκοπό την υπογραφή Συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών νοτίως της Κρήτης.

ε. Θα συνεχισθεί η δέσμευση θαλάσσιων περιοχών για διεξαγωγή ασκήσεων και εκτέλεσης πυρών. Τούτο αποσκοπεί αφενός στην προβολή της τουρκικής ναυτικής ισχύος, αφετέρου στην απαγόρευση πρόσβασης σε θαλάσσιες περιοχές ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος για την Άγκυρα.

στ. Στο πλαίσιο δημιουργίας φοβικών συνδρόμων στην ελληνική πλευρά, θα συνεχισθεί η προβολή των δυνατοτήτων των οπλικών συστημάτων τουρκικής κατασκευής, καθώς επίσης η δημοσιοποίηση μέρους των νέων οπλικών συστημάτων τα οποία τηρούντο ως απόρρητα (πυραυλικά συστήματα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη κ.λπ.).

ζ. Θα πρέπει να υπάρξει ετοιμότητα αντιμετώπισης επεισοδίων είτε με μετανάστες είτε με ελληνικά αλιευτικά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.

η. Θα συνεχισθεί η χρησιμοποίηση πλοίων επιστημονικών ερευνών για έρευνες στις περιοχές που η Άγκυρα θεωρεί ότι ανήκουν στη θαλάσσια δικαιοδοσία της Τουρκίας και του ψευδοκράτους.

θ. Βρίσκεται σε εξέλιξη η συστράτευση των τουρκικών ΜΜΕ και χρηματοδοτούμενων από την Τουρκία ΜΜΕ του εξωτερικού στον εθνικό σκοπό, προκειμένου αυτά να δημοσιοποιούν και να προβάλουν τη στρατιωτική ισχύ, καθώς επίσης την επιχειρηματολογία της Άγκυρας (Συμφωνίες, Συνθήκες κ.λπ.) βάσει της οποίας οι τουρκικές θέσεις χαρακτηρίζονται νόμιμες, νομότυπες ή νομιμοφανείς. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η δημοσιοποίηση της τουρκικής επιχειρηματολογίας αναφορικά με τα εντάλματα σύλληψης για το πλήρωμα το γεωτρύπανου Fatih, η οποία εστιάζεται: στο άρθρο 32 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (που δεν το έχει υπογράψει η Τουρκία), περί ασυλίας πολεμικών πλοίων και άλλων κρατικών πλοίων που χρησιμοποιούνται για μη εμπορικούς σκοπούς. Και στο άρθρο 3 του Καταστατικού της Interpol αναφορικά με την ουδετερότητα της και την αποφυγή χρησιμοποίησης της για πολιτικούς σκοπούς.

ι. Θα δημοσιευθούν από την Άγκυρα ακαδημαϊκές αναλύσεις μεταφρασμένες σε ξένες γλώσσες προκειμένου να πεισθεί η διεθνής κοινότητα για τα δικαιώματα της Τουρκίας στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου.

ια. Σχεδιάζεται η δημιουργία μιας αεροπορικής και μιας ναυτικής βάσης στην κατεχόμενη Κύπρο. Σύμφωνα με την Άγκυρα, η ενέργεια αυτή αποτελεί το πρώτο βήμα ώστε στη συνέχεια να δρομολογηθούν οι διαδικασίες ενσωμάτωσης του ψευδοκράτους στην Τουρκία, βάσει ενός μοντέλου όπου η Τουρκία θα επιφορτισθεί την εξωτερική πολιτική και την άμυνα του ψευδοκράτους, ενώ το ψευδοκράτος θα τηρεί την «αυτονομία» του για θέματα που αφορούν στην ενάσκηση της εσωτερικής του πολιτικής.

ιβ. Η Άγκυρα «απαιτεί» από την Ελλάδα να τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όλα τα προβλήματα που αφορούν στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Τούτο προκύπτει από δημοσίευμα της ερντογανικής εφημερίδας Yeni Şafak βάσει του οποίου, ο Τούρκος υπουργός Εθνικής Άμυνας στρατηγός Χουλουσί Ακάρ έδωσε σχετική οδηγία στην τουρκική αντιπροσωπεία πριν την άφιξη της στην Ελλάδα για τη συζήτηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης από 21 έως 24 Μαΐου 2019.

ιγ. Η Άγκυρα απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση σε θέματα που αφορούν στην τρομοκρατία, τη μετανάστευση και τη θαλάσσια ασφάλεια, σε περίπτωση που συνεχισθεί «η μεροληπτική συμπεριφορά της» υπέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ιδ. Βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Κίνα, προκειμένου οι Κινέζοι να πραγματοποιήσουν επενδύσεις στα τουρκικά λιμάνια της Μεσογείου.

ιε. Η Τουρκία σχεδιάζει να καλύψει προσωρινά το κενό που θα δημιουργήσει η μη παραλαβή των F-35 με την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων. Σημειωτέον ότι, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο αντίστοιχης συμφωνίας με την Κίνα (σ.σ. εκτιμάται ότι πιθανόν έχουν ξεκινήσει οι διαπραγματεύσεις).

ιστ. Υπάρχουν πληροφορίες ότι, η παραλαβή των S-400 πιθανόν να πραγματοποιηθεί στις 15 Ιουλίου (ημέρα μνήμης του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016). Η επιλογή της ημερομηνίας προφανώς θα έχει δύο αποδέκτες: τους γκιουλενιστές για το πραξικόπημα και τις Ηνωμένες Πολιτείες για τους S-400.

Μια τελική επισήμανση που κρίνεται σκόπιμο είναι αυτή που προκύπτει αβίαστα από τα εξής: «Ιστορικά, οι πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες έδωσαν μεγάλη βαρύτητα στους τομείς της έγκαιρης προειδοποίησης και της προετοιμασίας αντιμετώπισης απειλών, για να περιορίσουν την αβεβαιότητα και να εξασφαλίσουν πλεονεκτήματα από τις αποφάσεις που επρόκειτο να λάβουν. Συγκεκριμένα, οι εν λόγω ηγεσίες συγκρότησαν μηχανισμούς με βασικό σκοπό αυτοί να υποβάλλουν αναλύσεις και μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντίληψη προκειμένου: αφενός, να αποφευχθούν οι αιφνιδιασμοί και οι εκπλήξεις. Αφετέρου, να καθορισθεί η ορθότερη στρατηγική, αναφορικά με τα εθνικά συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας. Ενισχυτικό της άποψης αυτής είναι ότι, η κρίση δεν έχει πάντα την έννοια της καταστροφής. Αντίθετα, με τη λήψη και υλοποίηση των σωστών αποφάσεων, αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία προώθησης των εθνικών συμφερόντων».

* Ο Χρήστος Μηνάγιας είναι ταξίαρχος ε.α., γεωστρατηγικός αναλυτής και συγγραφέας, καθώς επίσης πρόσφατα κυκλοφόρησε το έκτο βιβλίο του με τίτλο «ΤΟΥΡΚΙΑ, Αναθεωρητισμός και Συγκρούσεις» 

Liberal
το είδαμε ΕΔΩ

Καβαλικεύω γάιδαρο γιατί δεν βρίσκω άτι

Του Στέλιου Φενέκου 

ΤΑ «ΗΞΕΙΣ ΑΦΙΞΕΙΣ…» TOY ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Ελάχιστες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές (μετά τις οποίες θα υπάρχει μία νέα κυβέρνηση στη χώρα), ο απερχόμενος κ. Τσίπρας επιμένει να θέλει να καθορίσει με τους δικούς του αδιαφανείς τρόπους την υψηλή στρατηγική της χώρας και την εξωτερική της πολιτική, δημιουργώντας αρχικές συνθήκες που ενδεχομένως εγκλωβίζουν την νέα κυβέρνηση στα πρώτα της κρίσιμα βήματα διακυβέρνησης.

- Από τη μία μεριά, παρά τις απειλές από την Τουρκία εναντίον της Ελλάδος, τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων και τις παράνομες γεωτρήσεις στη Κυπριακή ΑΟΖ, συνεχίζει να συνομιλεί και να στέλνει επίσημες αντιπροσωπείες για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και ακόμη χειρότερα για υιοθέτηση Κώδικα Συμπεριφοράς.

- Από την άλλη, με μία πρωτοφανή γι' αυτόν οξεία ρητορική (προεκλογικά), προειδοποιεί τους Τούρκους να μην κάνουν γεώτρηση στο Καστελόριζο, γιατί έχει δυναμικά σχέδια για κάθε περίπτωση, που θα τα εφαρμόσει, τιμωρώντας τους και επιφέροντάς τους αβάσταχτο κόστος.

- Λίγες μέρες πριν συγκαλεί ΚΥΣΕΑ και όπως διαπιστώθηκε ήταν για τα μάτια του κόσμου, αφού δεν πήραν καμία απόφαση (όπως δήλωσαν), απλά απευχήθηκαν να μην προχωρήσουν σε γεωτρήσεις οι Τούρκοι στο Καστελόριζο.

- Και φυσικά δεν κάνει καμία προσπάθεια ενημέρωσης τους αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί της καταστάσεως και των σχεδιαζόμενων δυναμικών και μη ενεργειών, έτσι ώστε να πιαστεί αυτός απροετοίμαστος, εάν προκύψει κάτι εθνικά επιζήμιο αμέσως μετά τις εκλογές.

- Ταυτόχρονα δηλώνει ότι δεν χάνει τις εθνικές εκλογές ούτε με μία στο εκατομμύριο.

- Εάν τα σχέδια δράσης και η στρατηγική του κ. Τσίπρα έχουν την συνοχή και την αξιοπιστία των λεγομένων του, πολύ φοβάμαι ότι είναι καλύτερα να μείνουν κλειδαμπαρωμένα στο συρτάρι ή έστω στο πιο βαθύ και σκοτεινό σημείο του μυαλού του (εάν δεν είναι εγγράφως διατυπωμένα).

ΣΗΜ: Περίμενα από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να απαιτήσει να ενημερωθεί επίσημα από τον πρωθυπουργό για όλα αυτά, αλλά και από τον υπουργό άμυνας κ. Αποστολάκη, να καλέσει ό ίδιος τον σκιώδη υπουργό της αντιπολίτευσης και να τον ενημερώσει για τις εξελίξεις και τα σχέδια που λέει ότι έχει επεξεργαστεί.

ΤΙ… ΕΑΝ

Υπάρχουν πράγματα που δημοσιεύονται και πράγματα που μένουν κρυφά. Αν έχετε παρακολουθήσει προηγούμενα άρθρα μου στο έγκριτο Liberal.gr, θα δείτε ότι παρότρυνα την κυβέρνηση να σχεδιάσει τα οιαδήποτε φανερά (αλλά και κρυφά) μέτρα πολύ πριν συμβούν οι γεωτρήσεις, που ήταν αναμενόμενες, με δεδομένη την βηματιστική προσέγγιση της Τουρκίας, προκειμένου να διερευνήσει τις προθέσεις μας τις προθέσεις των εμπλεκομένων και του διεθνούς παράγοντα.

Δυστυχώς μονίμως καθυστερούμε, απευχόμαστε να μην συμβεί το προφανές και όταν συμβεί δρούμε σπασμωδικά και αποσπασματικά, για διαχείριση των επιπτώσεων. Δηλαδή καμία πρόβλεψη, καμία πρόληψη, καθόλου αποτροπή και μόνο προσπάθεια να μειωθούν οι επιπτώσεις και οι ζημιές.

Όπως εύκολα μπορείτε να δείτε, είχα προτείνει πριν ακόμη έλθει στη περιοχή το Fatih (κακώς το λέμε πορθητή, έχει κι αυτό την ψυχολογική του επίδραση) τα παρακάτω:

1. Να οριοθετήσουμε με ακρίβεια την υφαλοκρηπίδα μας, που μπορεί να γίνει μονομερώς αλλά και την ΑΟΖ σε όλες τις Ελληνικές θάλασσες, έστω και αν αντιδρούσε η Τουρκία με χάρτες διακηρύξεις κλπ (έτσι κι αλλιώς το κάνει και επεκτείνεται με δική μας απουσία) και να την υποβάλουμε στον ΟΗΕ και στους συναφείς οργανισμούς και φόρα.

2. Να χαράξουμε τάχιστα γραμμές βάσεως σε όλη την Ελληνική επικράτεια και να καθορίσουμε συνορεύουσα ζώνη και ζώνη αλιείας.

3. Να προσπαθήσουμε, εντός της ΕΕ, να συμπεριλάβει τα όρια αυτά, σε κείμενα της που αφορούσαν συναφείς δράσεις και λειτουργίες της (αλιεία, ενεργειακοί πόροι, περιοχές αστυνόμευσης-δράσης FRONTEX, κλπ).

4. Όπως έχω πει κατ' επανάληψη, η απάντηση σε μία ισχυρότερη δύναμη, που προσπαθεί να επιβάλλει την βούλησή της με απειλές πολέμου και ισχύ, είναι "casus foederis", δηλαδή αφορμή για συμμαχίες.

Οι συμμαχίες όμως που de facto δημιουργήθηκαν λόγω των συμφερόντων από τα ενεργειακά κοιτάσματα, δεν έχουν αποκτήσει στρατηγικό χαρακτήρα αλλά η συνοχή τους οριοθετείται από το πώς θα εξελιχθούν οι έρευνες και από το εάν και πως θα γίνει εκμεταλλεύσιμος ο πλούτος.

Το πρώτο που θα έπρεπε να επιδιώξουμε ήταν ένα «pactum opportuna (strategic)» και όχι μία απλή συμμαχία περιορισμένου σκοπού, όπως είναι τώρα με μία απλή συντονιστική γραμματεία στη Λευκωσία.

Θα έπρεπε να απαιτήσουμε, με δεδομένο ότι υπάρχει ευρύτερο συμφέρον, να αποκτήσει στρατηγικό χαρακτήρα με σκέλος στρατηγικού σχεδιασμού στην ήδη υπάρχουσα Γραμματεία (σχηματίσθηκε πρόσφατα στη Λευκωσία), με θεσμικό κύρος έναντι της ΕΕ (που πρέπει να επιδιωχθεί να συμμετάσχει στην συμμαχία), του ΟΗΕ, των διεθνών Οργανισμών και με αποστολή όχι μόνο την εκμετάλλευση αλλά και την διασφάλιση των δικαιωμάτων επί των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, την προστασία και την ενεργειακή ασφάλεια έναντι οιουδήποτε κινδύνου. Και οι έρευνες και η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων να πηγαίνουν χέρι-χέρι με το διπλωματικό και το στρατηγικό κομμάτι.

5. Εάν είχαμε προχωρήσει έτσι (δεν είναι αργά ακόμη) θα μπορούσαμε να μιλάμε για Μόνιμη Συμμαχική Ναυτική Δύναμη Ασφαλείας, έναντι οιασδήποτε απειλής στα δικαιώματα και στα κοιτάσματα.

6. Θα έπρεπε να έχουμε κάνει πιο έντονες προσπάθειες (με διπλωματικές και κάθε μορφής πιέσεις όπου έχουμε τη δυνατότητα), για να τοποθετηθεί η ΕΕ έναντι των παραβιάσεων και των απειλών της Τουρκίας και να έχουμε υποκινήσει τη διαδικασία λήψης μέτρων και κυρώσεων έγκαιρα (το λέω εδώ και μήνες), ώστε να μην τρέχουμε τελευταία στιγμή.

7. Ήταν αναγκαίο να έχουμε στείλει μέσα του Λιμενικού, για να παρακολουθούν από κοντά το γεωτρύπανο και να το καλούν να αποχωρήσει, διότι παραβιάζει την Κυπριακή κυριαρχία στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ και να επισημαίνουμε με συνεχή μηνύματα για τα μέτρα που έχουν ληφθεί (ονομαστικός κατάλογος των ενταλμάτων, τις επιπτώσεις από πλευράς δικαίου κλπ), διότι αυτά θα ενασκούσαν ψυχολογική πίεση στο μικτό πλήρωμα του Fatih (Τούρκοι και ξένοι).

8. Τα σκάφη αυτά να παρακολουθούν σε μόνιμη βάση τις Τουρκικές ενέργειες ώστε να ξέρουμε εάν κάνει γεώτρηση ή όχι και να μην περιμένουμε να το μάθουμε ως τετελεσμένο από τους Τούρκους (με αμφιβολία για το εάν λένε αλήθεια ή όχι) ή από τρίτους.

9. Η ανάπτυξη ενός ή και δύο υποβρυχίων στη περιοχή, θα είχε πολλαπλό χαρακτήρα, παρακολούθησης, άμεσης πληροφόρησης για το εάν γίνεται γεώτρηση ή όχι, και ετοιμότητας για δυνητικές δυναμικές ενέργειες (από ορθόδοξες είτε ανορθόδοξες δυνάμεις).

10. Όλα τα υπόλοιπα, διπλωματικά, οικονομικά κλπ μέτρα που έχω προτείνει, που άλλα έχουν ξεκινήσει και άλλα όχι, είναι αναγκαία, αλλά γίνονται ή θα γίνουν καθυστερημένα και απλά ενισχύουν τον σκοπό της διαχείρισης των ζημιών.
Το ότι αποδεχόμαστε, χωρίς επιθυμία ουσιαστικής αντίδρασης, το γεγονός ότι οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι ξεκίνησαν γεωτρήσεις εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, δημιουργεί τετελεσμένα που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπούν.

Σε αυτό συνεπικουρεί και το ότι αρνούμαστε να το επιβεβαιώσουμε, αδρανούντες, στρουθοκαμηλίζοντας και γελοιοποιούμενοι, προσπαθώντας να καλύψουμε την αδυναμική μας κατάσταση, με την δικαιολογία ότι αυτό που ισχυρίζονται μπορεί να είναι ψεύδος.

Είναι δυνατόν να μην έχει έχουμε κάνει κανένα διάβημα προς την Τουρκία, να μην έχει ήδη ανακληθεί ο πρέσβης μας και να μην έχει κληθεί να αναχωρήσει ο Τούρκος από τη χώρα (εξακολουθούμε να είμαστε εγγυήτρια δύναμη), και να μην σταματήσαμε άμεσα τις συζητήσεις για τα ΜΟΕ;

11. Στην ουσία έχουμε πέσει στη παγίδα των δικών μας ενεργειών, γιατί 
- Δεν θέλαμε να στείλουμε στίγματα οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών. 
- Δεν κάναμε τις δέουσες ενέργειες διασφάλισής τους.
- Δεν διεκδικήσαμε ισχυρότερες και πιο συνεκτικές συμμαχίες, με στρατηγικό προσανατολισμό.
- Δεν υποστηρίξαμε με συνέπεια τις νόμιμες θέσεις μας στο Κυπριακό, αλλά αποδεχθήκαμε μοιρολατρικά την κατοχή, τον εποικισμό και την πολιτική ισοτιμία του 18% του τουρκογενούς πληθυσμού με το 82% του Ελληνογενούς.
- Ακυρώσαμε με τις ενέργειές μας τον ρόλο μας ως εγγυήτριας δύναμης, ενώ η Τουρκία όχι μόνο τον υπερτονίζει αλλά εξακολουθεί να τον εκμεταλλεύεται. Κάθε συζήτηση για άρση του καθεστώτος εγγυήσεων δεν πρέπει να ξεκινάει, εάν δεν απομακρυνθούν πρώτα τα στρατεύματα κατοχής.
- Καταργήσαμε, αντί να προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε και να επικυρώσουμε διεθνώς, το ενιαίο αμυντικό δόγμα ( ενώ η Τουρκία επιβεβαιώνει καθημερινά τον έλεγχό της επί των κατεχομένων).
- Ακολουθήσαμε επί μακρόν μία αδιέξοδη κατευναστική πολιτική, χωρίς να δημιουργούμε εσωτερικά και διεθνή ερείσματα.
- Οι πολιτικές δυνάμεις δεν ομονόησαν ποτέ στα Εθνικά θέματα και σήμερα εξακολουθούν να κάνουν το ίδιο ακόμη και χειρότερα.
- Έχουν διχάσει τον Ελληνικό λαό, απαξιώνοντας κάθε έννοια πατριωτισμού και εκμηδενίζοντας την επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος.
- Αποδυνάμωσαν με την διαφθορά, τον κομματισμό, την κακοδιαχείριση και τις θολές ιδεοληψίες τις Ένοπλες Δυνάμεις

12. Η κατάληξη του να κρυβόμαστε από τις ευθύνες μας, να κατευνάζουμε, να υποχωρούμε, να εκλιπαρούμε και να περιμένουμε από τρίτους να μας σώσουν, είναι το αποτέλεσμα των κάκιστων πολιτικών επιλογών μας.

Και δυστυχώς φοβάμαι ότι βήμα-βήμα αυτο-παγιδευόμαστε και χωνόμαστε βαθύτερα στο τέλμα.

* Ο Στέλιος Φενέκος είναι Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ και Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
Liberal 
το είδαμε ΕΔΩ

Οι "ιερές αγελάδες" της τουρκικής επεκτατικής γεωστρατηγικής

Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης

Ο μεγάλος Κινέζος φιλόσοφος και στρατηγός Σουν Τσου, στην γνωστή πραγματεία του "Η Τέχνη του Πολέμου", που γράφτηκε πριν 2.500 χρόνια, αναφέρεται στον σχεδιασμό και την διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων υπό την μορφή δεκάδων αποφθεγμάτων και με περιεκτικό τρόπο. Σε πολλά από τα αποφθέγματά του, ο Σουν Τσου παροτρύνει τον ηγέτη να μάθει καλά τον εχθρό του, καθώς και τα σχέδιά του για να μπορεί να τον αντιμετωπίσει επιτυχώς.

Σε ένα από αυτά λέει: «Ανακαλύψτε τα σχέδια του εχθρού και θα ξέρετε ποια στρατηγική θα είναι επιτυχής και ποια όχι». Έτσι καθίσταται αναγκαίο να γνωρίζουμε τον εχθρό και τα σχέδιά του, ώστε να μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε επιτυχώς. Και ας το πούμε προκαταβολικά. Η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτη, αλλά θα λέγαμε απολύτως αποκαλυπτική των γεωστρατηγικών της επιδιώξεων, όπως θα δούμε.

Τις τελευταίες δεκαετίες και συγκεκριμένα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, είναι σαφές ότι η κυρία απειλή για την Ελλάδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματά έχει καταστεί η Τουρκία, η οποία συστηματικά και συνεχώς έχει μεταβληθεί σε παγκόσμιο ταραξία, σε πηγή κινδύνων για τα γειτονικά της κράτη, δηλαδή μια νέα αναθεωρητική και επιθετική δύναμη. Η αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι συνεχείς απειλές και προσβολές και η αμφισβήτηση νησίδων και βραχονησίδων στο Ανατολικό Αιγαίο, η ναυτική εισβολή με γεωτρύπανο και ερευνητικό σκάφος στην κυπριακή ΑΟΖ κλπ. συνεχώς αυξάνεται επικίνδυνα.

Η Τουρκία, αντιλαμβανόμενη τις νέες ενεργειακές εξελίξεις και σχεδιασμούς που δημιουργούνται στην περιοχή, χωρίς αυτή να συμπεριλαμβάνεται, σε συνδυασμό με τις υφιστάμενες συμμαχίες (οι δύο Τριμερείς με Ελλάδα-Κύπρο-Αίγυπτο και Ισραήλ), καθώς και με την εκτόξευση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στο καλύτερο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, της προκαλεί μεγάλη νευρικότητα. Βλέπει να μένει έξω από αυτές τις εξελίξεις και να αποτυγχάνουν οι γεωστρατηγικοί της σχεδιασμοί, για ηγεμονική θέση στον σουνιτικό κόσμο και ως κέντρο διερχομένων αγωγών υδρογονανθράκων προς την Ευρώπη.

Η τουρκική γεωστρατηγική αντίληψη

Αναλύοντας την τουρκική στάση, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της σε τρία μέτωπα σήμερα. Στην Συρία, εισβάλλοντας στο έδαφος ξένης χώρας στην περιοχή του κουρδικού καντονίου του Αφρίν και της Γιαραμπλούς, στην κυπριακή ΑΟΖ, με την πειρατική ενέργεια έρευνας και γεώτρησης στην ΑΟΖ άλλου κράτους και μέλους της ΕΕ και φυσικά εδώ και δεκαετίες στο Αιγαίο. Πρόκειται δηλαδή για μοναδική περίπτωση χώρας που έχει εισβάλει σε τρία κράτη σήμερα (Κύπρος, Ιράκ και Συρία) ενώ απειλεί και τέταρτο (Ελλάδα).

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας βασίζεται στη γεωπολιτική αντίληψη του 19ου αιώνα περί ζωτικού χώρου (Lebesraum), που υιοθέτησαν οι Ναζί και παρακάτω θα δούμε την ιδιαίτερη ιδεολογική σχέση των Ναζί (Χίτλερ) και του Μουσταφά Κεμάλ. Δηλαδή μια μεγάλη δύναμη χρειάζεται ζωτικό χώρο για να αναπνεύσει. Και ποιοι εμποδίζουν την υλοποίηση του εν λόγω τουρκικού σχεδιασμού; Μα δύο λαοί, οι Έλληνες και οι Κούρδοι. Συνδυαζόμενη η θεωρία του lebersraum, με την μεγαλοϊδεατική νεο-οθωμανική αντίληψη της αναδυόμενης αυτοκρατορίας, από την εποχή του ιδρυτού της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας του Μουσταφά Κεμάλ, μέχρι σήμερα.

H ιδεολογική σχέση Νεοτούρκων και Μουσταφά Κεμάλ με τη ναζιστική ιδεολογία και τον θαυμασμό του ιδίου του Αδόλφου Χίτλερ αποκαλύπτεται λεπτομερώς στο βιβλίο του Βρετανού καθηγητή Δρ. Στέφεν Άιριγκ με τίτλο: «Ατατούρκ και Ναζί. Δάσκαλος και μαθητής στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού».

Οι βασικές αρχές της τουρκικής γεωστρατηγικής, εδράζονται σε δύο θεωρίες, μία εθνικιστική–αλυτρωτική και μία πολιτικο-θρησκευτική, όπου εκεί επάνω εδράζονται όλες οι γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας. Αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, άλλοτε κεκαλυμμένα και άλλοτε --όπως την παρούσα περίοδο-- έντονα, προκλητικά και επιθετικά. Επιπρόσθετα, στη διαμόρφωση της τουρκικής γεωστρατηγικής ήρθαν να συμβάλλουν καταλυτικά δύο πιο πρόσφατες θεωρίες: Μια νεόκοπη, προκλητική θεωρία που περιφρονεί ξεδιάντροπα έννοιες του διεθνούς δικαίου και μια που προτάσσει δυναμικά το νεο-οθωμανικό μεγαλείο. Παρακάτω ακολουθούν οι τέσσερις αυτές θεωρίες που όλες τους όμως απείλησαν και απειλούν τον ελληνισμό.

1920, ο 'Εθνικός Όρκος' του Κεμάλ

Ο 'Εθνικός Όρκος'(MISAAK-I MILLI ή Ahd-i Milli) αφορά την παρακαταθήκη του Μουσταφά Κεμάλ, που ψηφίστηκε το 1920 στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση στο Ερζερούμ. Τότε, και ενώ ο Ελληνικός Στρατός είχε απελευθερώσει την Σμύρνη και μια σειρά από άλλες πόλεις και περιοχές της δυτικής Μικράς Ασίας, ο Μουσταφά Κεμάλ συγκάλεσε τους πολιτικούς ηγέτες της Ανατολίας και διοργάνωσε το Συνέδριο του Ερζερούμ και το Συνέδριο της Σεβάστειας.

Στα συνέδρια εκείνα, αφού εξασφάλισε και την υποστήριξη των ηγετών των φατριών των Κούρδων, αποφασίστηκαν οι βασικοί άξονες του 'Εθνικού Όρκου', που οριστικοποιήθηκε και δόθηκε από τους βουλευτές της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, σε μια συνεδρίαση που έγινε κεκλεισμένων των θυρών, τις 28 Ιανουαρίου 1920.

Ο 'Εθνικός Όρκος', που αποτελείται από έξι άρθρα, ανακοινώθηκε στην κοινή γνώμη στις 17 Φεβρουαρίου και περιελάμβανε τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας που ήταν διατεθειμένη να υπογράψει η Τουρκία. Μάλιστα, για να γίνει αντιληπτό από όλους και να αποτελέσει την παρακαταθήκη του Μουσταφά Κεμάλ και τον οδηγό για τους μελλοντικούς κυβερνήτες της Τουρκίας ήταν συνημμένα του Εθνικού Όρκου ο Χάρτης με τις μελλοντικές διεκδικήσεις τις Τουρκίας. Σε αυτόν αναγράφονταν και αναφέρονταν όλες οι περιοχές που θα διεκδικούσε η Τουρκία. Δηλαδή, όπου υπάρχουν σήμερα τουρκικές διεκδικήσεις, στην Μοσούλη, στο Χαλέπι, στην Κύπρο, στα Δωδεκάνησα, στην Δυτική Θράκη κλπ.

Ο Χάρτης του Εθνικού Όρκου με τις εδαφικές διεκδικήσεις.

Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιές είναι αυτές οι περιοχές που διεκδικεί το τουρκικό έθνος, «τα σύνορα της καρδιάς του», ο Ερντογάν πρόσφατα μίλησε για το Χαλέπι της Συρίας, τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και το Αρμπίλ του Ιράκ, το Καραμπάχ της Αρμενίας, το Μπατούμ της Γεωργίας, τη ρωσική Κριμαία, τη Βάρνα της Βουλγαρίας, τη μουσουλμανική Βοσνία, τα Σκόπια και βεβαίως για την ελληνική Δυτική Θράκη, τη Θεσσαλονίκη (γενέτειρα του Μουσταφά Κεμάλ) και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Στην ουσία όμως πρόκειται για τις περιοχές που αναφέρονται ακριβώς στον 'Εθνικό Όρκο'.

Δήλωσε επίσης ότι «η Τουρκία δεν είναι μόνο τα 82 εκατομμύρια των πολιτών της αλλά και τα εκατομμύρια αδέλφια μας στη γύρω γεωγραφική περιοχή». Πρόσθεσε ότι είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται γι’ αυτές τις περιοχές και κατέληξε: «Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας».

1975, η 'Εθνική Θέαση' του Ερμπακάν

Η δεύτερη είναι η 'Εθνική Θέαση' (MILI GORUS), του μέντορα του Ερντογάν, του Νετσμενττίν Ερμπακάν. Το 1975, ο Ερμπακάν παρουσίασε το πλαίσιο ιδεών του για μια ισχυρή Τουρκία, το πρόγραμμα – κίνημα Εθνική Θέαση. Με αυτό το πρόγραμμα-κίνημα της 'Εθνικής Θέασης', ο Ερμπακάν επεδίωξε να εισαγάγει μια ιδεολογική πλατφόρμα. Πρόκειται για ένα πλαίσιο ιδεών, αρχών και στόχων για την ευημερία και την ανάπτυξη της Τουρκίας και την ανέλιξή της σε σημαντική χώρα του παγκόσμιου συστήματος, όπως ήταν ακριβώς κάποτε η Οθωμανική αυτοκρατορία.

Σημαντικό στοιχείο στην 'Εθνική Θέαση' κατέχει το Ισλάμ καθώς τότε ξεπήδησε το λεγόμενο πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία. Έτσι, στην ουσία η 'Εθνική Θέαση' ήταν η πολιτικοποίηση του Ισλάμ και η αναρρίχηση ενός Ισλαμικού κόμματος στην εξουσία. Ο στόχος αυτός επετεύχθη ήδη στην Τουρκία και ο αγαπημένος «πρίγκηπας της Κωνσταντινούπολης» του Ερμπακάν, ο νυν πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον κατέκτησε με τον πιο εμφατικό τρόπο.

2018, η 'Γαλάζια Πατρίδα' του Γιαϊτζί

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι επιδιώξεις της Τουρκίας ήταν εμφανείς και αποσκοπούσαν αφενός στην γκριζοποίηση νησίδων και βραχονησίδων, που δεν αναφέρονταν ονομαστικά στη συνθήκη της Λωζάνης και στη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό. Όμως πρόσφατα προέκυψε και ένας νέος όρος, με περισσότερες εδαφικές διεκδικήσεις.

Τα πάντα στα μισά διεκδικεί ουσιαστικά η Τουρκία

Είναι η «Γαλάζια Πατρίδα», που ακούμε συνεχώς τελευταία από την γείτονα χώρα. Η παράνομη και εξωφρενική για το Διεθνές Δίκαιο θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας» δημιουργός της οποίας είναι ο ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί. Την εν λόγω θεωρία προτάσσει τώρα η Άγκυρα προκειμένου να αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Αναφερόμαστε σε μια θαλάσσια έκταση περίπου 465.000 τετραγωνικών ΚΜ, όπου η Τουρκία, αδιαφορώντας για το Διεθνές Δίκαιο και τη Συνθήκη UNCLOS του 1982 (Θαλάσσιο Δίκαιο), στηρίζει τις διεκδικήσεις της σε μια παγκόσμια νομική αυθαιρεσία. Θεωρεί ότι τα νησιά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ.

Έτσι η Τουρκία καλεί τα χερσαία κράτη, που είναι απέναντί της, την Αίγυπτο και την Λιβύη και κατ’ επέκταση και την Ελλάδα, να χωρίσουν στη μέση τον θαλάσσιο χώρο που τους χωρίζει. Στην ουσία έχουμε μια γεωπολιτική επιχωμάτωση της Τουρκίας στο μισό της θαλάσσιας έκτασης της Ανατολική Μεσογείου και του Αιγαίου. Θέλει δηλαδή, στη μέση το Αιγαίο (25ος μεσημβρινός) και στη μέση και την Ανατολική Μεσόγειος.

Φυσικά, όλα τα κράτη απέρριψαν την νεόκοπη και παράνομη θεωρία της Τουρκίας, καθόσον δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να γίνει αποδεκτό από την διεθνή κοινότητα και φυσικά από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δηλαδή η Αγγλία, η Σαρδηνία, η Κορσική και τόσα νησιά και θαλάσσια κράτη δεν έχουν υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ;

Παράλογες θεωρίες για την παγκόσμια κοινότητα και το Διεθνές Δίκαιο, που όμως η Τουρκία θέτει στο τραπέζι των διεκδικήσεων, προσπαθώντας συσσωρεύσει διεκδικήσεις, ώστε να υποχωρήσει μερικώς σε κάποιες διεκδικήσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όταν συρθούμε αναγκαστικά μετά από κάποιες εξελίξεις.

2001, τo 'Στρατηγικό Βάθος' του Νταβούτογλου

Η ολοκληρωμένη γεωστρατηγική αντίληψη της νεοοθωμανικής Τουρκίας αποκαλύπτεται εντυπωσιακά, διαβάζοντας το βιβλίο του καθηγητή και πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου. Εκεί, αναλύεται η γεωπολιτική κατάσταση στο σύμπλοκο Βαλκάνια-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος, που αφορά ουσιαστικά τα δύο ελληνικά κράτη (Ελλάδα και Κύπρος) και τον σημαντικό ρόλο που πρέπει η Τουρκία να αναλάβει. Διαβάζουμε: «Μέσα σε αυτόν τον σχεδιασμό, το ζήτημα της Κύπρου, θα έλθει στο προσκήνιο με πιο ενεργό τρόπο».

Ξεκαθαρίζει την τουρκική πολιτική απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, τονίζοντας ότι «η Κύπρος πρέπει να βγει από την τουρκο-ελληνική εξίσωση». Και παρακάτω: «Η Κύπρος γίνεται με αυξανόμενη ταχύτητα ένα ζήτημα Ευρασίας και Μέσης Ανατολής–Βαλκανίων (Δυτικής Ασίας-Αν. Ευρώπης». Και ακόμη δεν είχαν ανακοινωθεί τα ενεργειακά αποθέματα νοτίως της Κύπρου, οι ενεργειακές συμμαχίες και άξονες, που αλλάζουν τα γεωπολιτικά δεδομένα του προαναφερθέντος συμπλόκου.

Σε ότι αφορά την ισλαμοτουρκική πολιτική με τα βαλκανικά κράτη αναφέρει χαρακτηριστικά: «…Μια αδυναμία της Τουρκίας που θα φανερωθεί στο θέμα της ασφάλειας και της προστασίας της τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο, μπορεί να εξαπλωθεί σαν κύμα στην Δυτική Θράκη και την Βουλγαρία και ακόμη στο Αζερμπαϊτζάν και την Βοσνία». Μόνο από τα μικρά αυτά αποσπάσματα του περίφημου βιβλίου του μέντορα του Ερντογάν για την Νέο-οθωμανική πολιτική του Τούρκου προέδρου.

Η Ελλάδα, με την πολιτική του κατευνασμού (Appeasment) τις τελευταίες δεκαετίες, θεωρεί ότι θα κατευνάσει το αδηφάγο θηρίο «χαϊδεύοντας το κατά την φορά του πέλους», οδηγώντας όμως σταδιακά την πατρίδα στην 'φινλανδοποίηση', παραχωρώντας εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα χωρίς πόλεμο. Διατρέχουμε κίνδυνο αφανισμού ως έθνος αν συνδυαστεί η επιθετική αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας με την ελληνική πολιτική κατευνασμού, καθώς και με άλλους εθνοκτόνους παράγοντες.

Αναφερόμαστε φυσικά στην υπογεννητικότητα, τη μετανάστευση των καλυτέρων και πολύ καλά εκπαιδευμένων νέων μας, όπως ήδη συμβαίνει σήμερα. Μόνη ελπίδα μας η διαμόρφωση νέας εθνικής στρατηγικής με κυρίαρχη την πολιτική αποτροπής (Containment), μαζί με ισχυρές συμμαχίες. Και για να είμαστε σαφείς, αποτροπή σημαίνει ισχύς, με δεδομένη την πολιτική εφαρμογή της, αν απαιτηθεί, για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. 

SLPress

Παρέμβαση «βόμβα» συνταγματολόγου: «Άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών»

Με άρθρο του, ο Πέτρος Ι. Παραράς, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, εξηγεί γιατί η συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή»:

1. Η συμφωνία των Πρεσπών, ενόψει του άρθρου 28 παρ. 1 Σ, έχει, ως διεθνής σύμβαση, ισχύ υπέρτερη του τυπικού νόμου. Ετσι, νόμος ψηφιζόμενος από τη Βουλή δεν μπορεί να αγγίξει το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής. Τι μπορεί λοιπόν να γίνει μετά την κύρωση; Το άρθρο 41 παρ. 2 Σ ορίζει: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή, με πρόταση της κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να αντιμετωπισθεί [από την επόμενη Βουλή] εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Η δε επίλυση του Σκοπιανού προφανώς αποτελεί «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» που ουδείς εχέφρων δύναται να αμφισβητήσει.

2. Εφόσον λοιπόν ανακύψει τέτοιο θέμα, η έννοια του άρθρου 41 παρ. 2 Σ είναι ότι επ’ αυτού πρέπει να πάρει θέση το εκλογικό σώμα, όχι δε η κυβέρνηση η οποία είναι υποχρεωμένη, εν προκειμένω, να προτείνει στον ΠτΔ τη διάλυση της ενεστώσης Βουλής, ώστε για το θέμα αυτό να έχουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν όλα τα κόμματα κατά την ακολουθούσα προεκλογική περίοδο και ο λαός, με την ψήφο του, να επιλέξει το κόμμα εκείνο που προσεγγίζει περισσότερο σε αυτό που θέλει η πλειοψηφία των πολιτών. Με άλλες λέξεις, το Σύνταγμα αρνείται στην κυβέρνηση που ασκούσε την εξουσία όταν ανέκυψε «εθνικό θέμα» να το λύσει μόνη της, όταν μάλιστα ούτε αυτή ούτε και τα άλλα κόμματα είχαν τοποθετηθεί επ’ αυτού πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών του 2015. Αρα, το Σύνταγμα αντιλαμβάνεται την επίλυση του εθνικού αυτού θέματος μόνον μέσω της παρεμβολής εκλογών, συνεπώς η προηγούμενη Βουλή δεν είχε αρμοδιότητα να το λύσει.

3. Τα παραπάνω δεν ανατρέπονται από το γεγονός ότι έχει γίνει επίκληση του ως άνω άρθρου εννέα φορές για την πρόωρη διάλυση της Βουλής, χωρίς όμως ποτέ να συντρέχει τέτοιος εξαιρετικός λόγος, φαίνεται δε κρατούσα η άποψη ότι είναι εντεύθεν ανέλεγκτη η εξ αυτού του λόγου πρόταση διάλυσης της Βουλής. Εν προκειμένω όμως, όπου για πρώτη φορά συντρέχει αδιαμφισβήτητα «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», δεν ανήκει πλέον στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης η εφαρμογή ή μη του άρθρου 41 παρ. 2 Σ, αλλά αυτή υποχρεούται να προτείνει στον ΠτΔ τη διάλυση της Βουλής. Το ότι καταχρηστικώς γινόταν επίκληση του άρθρου αυτού για πρόωρη διάλυση της Βουλής, δεν σημαίνει ότι τώρα που συντρέχουν οι προϋποθέσεις η κυβέρνηση, παρά ταύτα, δεν υποχρεούται να το εφαρμόσει. Εδώ διαπιστώνεται μία λογική ανακολουθία (unlogisch) και η κυβέρνηση έχει παραβιάσει το άρθρο 41 παρ. 2 Σ που προφανώς θέτει επιτακτικό κανόνα και σοφά τέθηκε, αφού στοχεύει στην κατά το δυνατόν μη διατάραξη της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας.

4. Αλλωστε, ενόψει της δημοκρατικής αρχής, ασαφείς διατάξεις του Συντάγματος, όπως η παραπάνω, πρέπει να ερμηνεύονται υπέρ του κυρίαρχου λαού που εκφράζεται κατά τις εκλογές και μέσα στη Βουλή, όχι δε υπέρ της περαιτέρω ενίσχυσης του πρωθυπουργοκεντρικού χαρακτήρα του πολιτεύματος. Τούτο όμως θα συμβαίνει αν δεχθούμε ότι, ακόμη και όταν συντρέχει «εθνικό θέμα», η διάλυση της Βουλής ανήκει, και τότε, στη διακριτική εξουσία της κυβέρνησης! Μα, το άρθρο 41 παρ. 2 Σ δεν τέθηκε για να παραβιάζεται, αλλά για να εφαρμόζεται εφόσον συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. Το Σύνταγμα αξιώνει εδώ την ανανέωση της λαϊκής εντολής που όμως δεν έγινε. Αρα, η συμφωνία των Πρεσπών τελικά υπεγράφη και κυρώθηκε από αναρμόδια όργανα.

5. Στην περίπτωση αυτή, η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969) προβλέπει, ως προς την αρμοδιότητα του οργάνου για διεθνή δέσμευση της χώρας, τα εξής: Στο άρθρο 46, η αναρμοδιότητα είναι ο πρώτος λόγος ακυρότητας (nullité) της σύμβασης, η ανάλυση του οποίου καταλήγει στους εξής κυρίως κανόνες: α) το κράτος δεν μπορεί να επικαλείται την εσωτερική του νομοθεσία για τη μη δέσμευσή του από διεθνή σύμβαση, β) κατ’ εξαίρεση ο ως άνω κανόνας κάμπτεται σε περίπτωση αναρμοδιότητας, γ) για να υπάρχει αναρμοδιότητα, πρέπει ο παραβιασθείς συνταγματικός κανόνας να έχει θεμελιώδη χαρακτήρα, δ) η συμμετοχή του νομοθετικού οργάνου στη διαδικασία σύναψης διεθνούς σύμβασης αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της δημοκρατικής αρχής, δηλαδή έχει θεμελιώδη χαρακτήρα, ε) η παραβίαση όμως πρέπει να είναι και πρόδηλη (manifeste), εφόσον γι’ αυτό πείθεται ένας τρίτος (διαιτητής ή δικαστήριο) που πρέπει να αποφαίνεται σύμφωνα με την καλή πίστη (βλ. στον Michael Bothe, ερμ. του άρθρου 46 στο τρίτομο έργο της Συνθήκης της Βιέννης των Olivier Corten/Pierre Klein, Bruylant, 2006).

6. Εν προκειμένω, η πλευρά των Σκοπίων προφανώς γνώριζε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν εξέφραζε την πλειοψηφία της Βουλής, αφού διέθετε μόνον 145 βουλευτές, ενώ και πριν από την υπογραφή της συμφωνίας ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ διαλαλούσε ότι το κόμμα του θα καταψηφίσει τη συμφωνία στη Βουλή. Φαίνεται όμως ότι η κυβέρνηση είχε έγκαιρα διαβεβαιώσει τον Ζάεφ ότι τελικά η Βουλή θα υπερψήφιζε τη συμφωνία, όπως και έγινε, με παροχή υπουργικών αξιωμάτων και θέσεων σε βουλευτές άλλων κομμάτων.

7. Υπήρχε λοιπόν εσκεμμένη και έκδηλη αναρμοδιότητα της κυβέρνησης και της Βουλής που τη στηρίζει, διότι με τις παραπάνω μεθοδεύσεις παρακάμφθηκε η αρμοδιότητα της επόμενης Βουλής να αποφασίσει, με τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία, για την τύχη των διαπραγματεύσεων. Αρα, η συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη και η Ελλάδα δεν δεσμεύεται από αυτήν.

8. Πρέπει, λοιπόν, η χώρα μας να γνωστοποιήσει στα Σκόπια ότι η συμφωνία είναι άκυρη, διότι παραβιάζει τον κανόνα περί αρμοδιότητας του νομοθετικού οργάνου που έχει θεμελιώδη χαρακτήρα. Αν δε οι Σκοπιανοί έχουν αντιρρήσεις, πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 65 παρ. 3 της Συνθήκης της Βιέννης, να ζητήσουν τη λύση της διαφοράς σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 33 του Χάρτη του ΟΗΕ, π.χ. διαπραγματεύσεις ή μεσολάβηση τρίτου ως διαιτητή ή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Τα εκτεθέντα αφορούν τον ορθό «νομικό» χειρισμό της συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλο είναι το θέμα πώς μεταγενέστερη κυβέρνηση θα θελήσει να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό (που γι’ αυτήν θα είναι ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο), δοθέντος ότι οι πολιτικές και διπλωματικές παράμετροι είναι εδώ προφανείς. 

πηγή

Η Βουλγαρία και οι βλέψεις για "αυτόνομη Μακεδονία"

Ο λανθασμένος διαχωρισμός «Ελλήνων και Κυπρίων», οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές και το παράνομο τζαμί στη Θράκη.

Ντροπή είναι, μωρέ, να λέτε Έλληνες και Κύπριοι. Τι είναι οι Κύπριοι δηλαδή, δεν είναι Έλληνες; Για Ελλαδίτες και Κυπρίους οφείλουμε να μιλάμε.

Κοίτα τώρα, πως οι "Πολλοί εναντίον των άλλων" του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε "Όλοι μαζί". Μαζί με ποιον; Τον Καρανίκα; Τον Πολάκη; Τον Πετσίτη; Τους ανεχόμενους ή και υποστηρικτές των κουκουλοφόρων; Τους καταστροφείς της Μεσαίας Τάξης; Τους συνειδητούς "εκτελεστές" των επιχειρηματιών; Με τους εκχωρήσαντες εθνική κυριαρχία στα Σκόπια; Με ποιους μπορούν οι νοικοκυραίοι Έλληνες να είναι μαζί;

Τσίπρας στην Δραπετσώνα: «Δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την Αριστερά». Αλήθεια λέει. Η Αριστερά πάντα θα υπάρχει ως εφιάλτης στην χώρα, απευθυνόμενη σε όσους μισούν την αριστεία. Και αυτός που ενεργεί από μίσος και όχι από αγάπη, μόνον καταστροφή μπορεί να φέρει.

Δημοσιεύματα στον Τύπο, φέρουν σε πάρα πολλές εκλογικές περιφέρειες να καταγράφηκαν απίστευτα περιστατικά στον ΣΥΡΙΖΑ και κυριολεκτικά οι… πόρτες και τα παράθυρα δεν ανοίχτηκαν για δυνατές κεντροαριστερές υποψηφιότητες με τον φόβο της κατάληψης ζωτικού πολιτικού χώρου από πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Ουσιαστικά έγιναν τα ίδια λάθη που καταγράφηκαν και με την επιλογή υποψήφιων δημάρχων, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίχτηκε και οι εκλεκτοί του κυριολεκτικά "πάτωσαν". Η άποψη των συντρόφων είναι σαφής: «Καλύτερα λίγοι και να είμαστε εμείς, παρά πολλοί και να μας πάρουν οι σώγαμπροι τις θέσεις».

Ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός Γκεόργκι Μάρκοφ, είπε: «Είχαμε το παράδειγμα της Ανατολικής Ρωμυλίας που εντάχθηκε στη Βουλγαρία, θέλαμε να υπάρξει μια δεύτερη Ανατολική Ρωμυλία, η "Μακεδονία". Παλεύαμε για μια αυτόνομη Μακεδονία, αλλά με τη μελλοντική της ένταξη στη Βουλγαρία». Είναι φανερό τι ήθελαν οι Βούλγαροι και τι θέλουν; [Πότε θα αναδειχθούν στην Ελλάδα τα εγκλήματα των Βουλγάρων και κατά την περίοδο της κατάληψης της ελληνικής Ανατολικής Ρωμυλίας;]

Είναι προστυχιά αυτό που κάνουν στην Θράκη. Παρανομούν οι τουρκοπράκτορες, ώστε να διαμαρτύρονται μετά κατά του ελληνικού κράτους, όταν συλληφθούν. Έστησαν παράνομο τζαμί, και ξεσηκώνουν τον κόσμο, επειδή επενέβη η πολιτεία. Σε ποια ευνομούμενη χώρα είναι δυνατόν να γίνει ανεκτό αυτό;

Εύγε λοιπόν σε όποιους ενήργησαν όπως έπρεπε και συνέλαβαν τον ιμάμη και δύο ακόμη άτομα του συλλόγου εκεί. Είναι δυνατόν να στήνει όπου θέλει ο καθένας έναν παράνομο χώρο λατρείας; Να πάρει την νόμιμη άδεια από τις νόμιμες Αρχές και με τις νόμιμες προϋποθέσεις και ας κάνει όχι ένα τζαμί, αλλά όσα θέλει.

Η διαμάχη πέρα από τα ιστορικά πρόσωπα των Βουλγαρο-Σλάβων έρχεται τώρα και στην… εφεύρεση των υποδημάτων και συγκεκριμένα στο ιδιαίτερο υπόδημα που κατασκευάζεται από λεπτό δέρμα, το μοκασίνι. «Σύμφωνα με τους θεωρητικούς του Μακεδονισμού», γράφει ο βουλγαρικός Τύπος, «αυτοί (οι Σκοπιανοί) ίδρυσαν το αρχαιότερο σλαβικό κράτος την "Σλαβουνία" και οι Βούλγαροι δεν ήταν παρά μια μικρή ομάδα κατακτητών στην περιοχή.

»Οι Σλαβούνοι πολέμησαν για την ανεξαρτησία τους, φορώντας τα μοκασίνια και οι Βούλγαροι είχαν τυλιγμένες τις πατούσες τους με κουρέλια», γράφει το δημοσίευμα. Και συνεχίζει: «Για το λόγο αυτόν, οι Σλαβούνοι ήταν τόσο γρήγοροι σαν τα βέλη και κέρδιζαν τη μία μάχη μετά την άλλη. Οι Βούλγαροι σκόνταφταν σε κάθε βήμα τους με αποτέλεσμα να έχουν απανωτές ήττες».

Καλλισθένης εν δήμω 
πηγή
το είδαμε ΕΔΩ