Ε.Αρβελέρ: «O Μέγας Αλέξανδρος είναι θαμμένος στη Βεργίνα»

Aνατρέπει την ιστορία και δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ η οποία σε συνέντευξη της αποκαλύπτει πως ο Μέγας Αλέξανδρος είναι θαμμένος στον τάφο του Φιλίππου στη Βεργίνα λέγοντας μάλιστα πως «συμφωνεί απόλυτα με τα ευρήματα των Αμερικανών»!

Χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Στο νεκροκρέβατο του λεγομένου Φιλίππου (στη Βεργίνα) βλέπουμε ένα Διόνυσο και έναν σάτυρο. Όταν ο Αλέξανδρος φτάνει στην Τύρο, συναντά τέτοια αντίσταση που νομίζει ότι πρέπει να την εγκαταλείψει. Το βράδυ, βλέπει στον ύπνο του έναν σάτυρο και ως μαθητής του Αριστοτέλη καταλαβαίνει σα- τύρος, ότι η “Τύρος δική σου”. Μένει και παίρνει την Τύρο. Όταν ο Αλέξανδρος έγινε ο κατακτητής των κατακτητών έστειλε στους Έλληνες μία προσταγή: να τον κάνουν θεό.

Οι Σπαρτιάτες είπαν ότι αφού θέλει να γίνει θεός ας γίνει. Οι Αθηναίοι άρχισαν κουβέντα.
Ο Δημάδης, αν θυμάμαι καλά, φίλος του Αλεξάνδρου, τους είπε να τον κάνουν 13ο Ολύμπιο. Οι Αθηναίοι θύμωσαν και έβαλαν πρόστιμο στο Δημάδη. Και αυτός τους είπε: “Όποιος κρατάει τον ουρανό, χάνει τη γη”.

Οι Αθηναίοι φοβήθηκαν ότι ο Αλέξανδρος θα έστελνε ένα άγημα και έτσι τον έκαναν Διόνυσο. Και βγήκε ο περίφημος ο Διογένης και είπε: “Αν κάνατε αυτόν Διόνυσο, εμένα να με κάνετε σέραπι”. Διόνυσος και σέραπις επάνω στο νεκροκρέβατο (στον βασιλικό τάφο στη Βεργίνα) καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να είναι μόνο του Αλεξάνδρου και όχι του Φιλίππου».

Ποιά είναι η σύνδεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους Βυζαντινούς;

«Οι Βυζαντινοί είναι συνέχεια των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Μέγα Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο κατακτητή, τον αήττητο στρατάρχη και στην Αλεξάνδρεια, όπου ήταν το μαυσωλείο, είχαμε επισκέψεις Ρωμαίων αυτοκρατόρων, νομίζοντας ότι είναι εκεί ο Αλέξανδρος. Είμαι πεπεισμένη ότι δεν ήταν εκεί».

Γιατί η Ελένη Αρβελέρ πιστεύει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν θαμμένος στην Αλεξάνδρεια;

«Στο “χρονικό της Βεργίνας” ο Ανδρόνικος λέει: “όταν είδα τον Μεγαλέξανδρο στη ζωφόρο, στεφανηφόρο, είπα ‘Μεγαλέξανδρος’, αλλά όντας σίγουρος ότι ο Μεγαλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια τον απέκλεισα κι έτσι απέκλεισα τον Φίλιππο Γ’, γιατί αυτός ήταν απόλεμος, καθυστερημένος… οπότε δε μου έμενε παρά ο Φίλιππος Β’…”Κι έτσι έχουμε όλη τη Βεργίνα ως μνημείο του Φίλιππου Β’, γιατί όλοι είναι πεπεισμένοι ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Υπάρχουν πάνω από πενήντα μνείες ότι ο Αλέξανδρος είναι στην Αλεξάνδρεια. Τις έπιασα μία μία.

Όλες οι μνείες για την ταφή του Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια είναι τρεις αιώνες μετά. Μέσα στον τάφο του λεγομένου Φιλίππου υπάρχει το ομοίωμα του Αλεξάνδρου. Λέω στον Ανδρόνικο “Βρε Μανώλη, είναι δυνατόν βασιλεύς βασιλεύων να είναι μέσα σε τάφο, αν είναι ο Φίλιππος; Γιατί, αν ήταν ο Φίλιππος τότε ο Αλέξανδρος ήταν βασιλεύς βασιλεύων και τον βάζουν μέσα σε τάφο;”. “Έλα βρε Ελένη, ο Αλέξανδρος είναι θαμμένος στην Αλεξάνδρεια”, μου είπε».

Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που στηρίζουν τη θεωρία της για το πού βρίσκεται το τάφος του Αλέξανδρου είναι αυτά των Αμερικανών.

«Οι Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, βρήκαν ένα σκελετό εκτός του τάφου, αλλά στη Βεργίνα. Ο σκελετός φέρνει ένα τραύμα στην κνήμη, ακριβώς όπως ήταν του Φιλίππου. Οπότε, ο σκελετός αυτός που είναι και μεγαλύτερος από το θώρακα που έχουν βρει στη Βεργίνα και ο οποίος θώρακας είναι ακριβώς ο ίδιος που φορούσε ο Μεγαλέξανδρος στη μάχη των Γαυγαμήλων, στο περίφημο ψηφιδωτό της Πομπηίας.

Οπότε, οι Αμερικανοί λένε ότι αποκλείεται να είναι ο Φίλιππος στον τάφο της Βεργίνας.
Επίσης, στο σκελετό του λεγόμενου Φιλίππου βρέθηκαν ίχνη ενός ορυκτού, που λέγεται χουντίτις. Κανείς δεν ήξερε τι ήταν και το έστειλαν στο Δημόκριτο και ο υπεύθυνος είπε ότι το ορυκτό είναι μόνο αιγυπτιακό και το χρησιμοποιούσαν στην Αίγυπτο για τις μούμιες.

Από κάτι τέτοια λέω να ξυπνήσουμε. Έχουμε το Μέγα Αλέξανδρο στη Βεργίνα.
Άλλωστε, υπάρχει ένα ολόκληρο βιβλίο του Παπαζώη, ο οποίος από την αρχή φώναζε ότι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και όχι ο Φίλιππος. Όλοι δέχονται ότι σε έναν από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, υπάρχει ο σκελετός του μικρού Αλεξάνδρου, του γιου του δηλαδή. Αυτόν τον βρήκαν στεφανωμένο. Είναι όλοι σίγουροι ότι είναι ο μικρός.

Τί περιμένουν για να κάνουν την οστεϊκή ανάλυση του μικρού με τη Βεργίνα;

Την έχουν κάνει και είπαν ότι έχει σχέση. Βεβαίως, αν είναι ο μπαμπάς του έχει σχέση. Είπαν ότι έχει σχέση, επειδή είναι ο Φίλιππος, ο παππούς του.

Αν όμως κάνουν και την ανάλυση του «Αμερικανού» Φιλίππου θα ξέρουμε ότι αν και τα τρία συνάδουν, σίγουρα έχουμε τον Αλέξανδρο στη Βεργίνα. Αλλά δεν το κάνουν αυτό…».

Το θέμα της ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου επανέρχεται συνεχώς – Η Αρβελέρ παραθέτει τα γεγονότα με χρονική ακολουθία:

«Όταν πεθαίνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα, τον μεταφέρουν στη Δαμασκό. Αν πρόκειται να πάει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια δεν είναι ο δρόμος από τη Βαβυλώνα στη Δαμασκό, αλλά από την άλλη μεριά.

Στη Δαμασκό, έχει πάει αντιπρόσωπος του Περδίκκα, αντιβασιλέα του Μακεδόνα, για να πάρει τον Αλέξανδρο.

Εκεί καταφθάνει ο Πτολεμαίος ο Αιγύπτιος και κλέβει τη σωρό και τη μεταφέρει στη Μέμφιδα, περιμένοντας να κάνει το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια. Στη Μέμφιδα υπάρχουν δύο φρουροί Μακεδόνες. Το μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια γίνεται μετά από 20 χρόνια.
Η ελληνιστική εποχή είναι γεμάτη σκοτωμούς και φόνους. Είναι μία αιματηρή εποχή της ελληνικής ιστορίας.

Οι φρουροί Μακεδόνες μεταφέρουν τον Αλέξανδρο τον οποίο έχουν θάψει ελληνικό τω τρόπω, δηλαδή τον έχουν κάψει, χωρίς να καούν τα κόκκαλα και τον έχουν βάλει με τα πορφυρά μέσα, αυτά που βρήκαν στη Βεργίνα.

Οπότε φτάνει ξανά στη Δαμασκό και από εκεί η Ευρυδίκη και ο άντρας της ο Φίλιππος Γ’ τον μεταφέρουν στη Μακεδονία. Γιατί δε γίνεται ντόρος στη Μακεδονία; Γιατί η βασίλισσα Ευρυδίκη είναι αυτή που διοικεί και είναι η πρώτη εχθρός της Ολυμπιάδας.

Αν φτάσει ο Αλέξανδρος, γιος της Ολυμπιάδας στη Μακεδονία, η Ολυμπιάδα θα είναι η πρώτη των πρώτων, οπότε η Ευρυδίκη χάνει κάθε φήμη και αίγλη. Οπότε, ή κρατά στο σκελετό μυστικό ή τον θάβουν με διακριτικότητα.

Έχουμε ένα επίγραμμα του 1ου αιώνος από το Μακεδόνα ποιητή Αδαίο, που γράφει:
“Αν θέλεις να υμνήσεις τον τύμβο του Αλεξάνδρου ψάξε τον σε δύο ηπείρους”, η μία είναι η Αίγυπτος εκεί όπου όλος ο κόσμος νομίζει ότι θάφτηκε, η άλλη; Αυτά αναφέρω στο βιβλίο και κανείς δε μιλάει».

Ο Λουκιανός έχει γράψει ότι ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ξαναζήσει για να δει όσα ιστορούνται για εκείνον.
«Λέει και κάτι άλλο πολύ σοβαρό. Ότι πολύς αγώνας θα γίνει μετά το θάνατό του μεταξύ των επιγόνων.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ζούσε σε μία εποχή που ήξερε ότι γύρω του υπάρχουν φιλοδοξίες, ματαιοδοξία και όλα τα πράγματα τα τελείως ανθρώπινα, τα οποία κάνουν αυτή τη στιγμή και οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία να μην έχουμε σίγουρη απάντηση».

Αισθάνεται ικανοποιημένη από τον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία, η κυρία Αρβελέρ;

«Στην Ευρώπη διδάσκεται τέλεια. Στην Ελλάδα δεν ξέρω. Εμείς στα σχολεία στη Γαλλία, έχουμε για παράδειγμα για τη Γαλλική Επανάσταση τέσσερα – πέντε βιβλία.

Το ένα λέει ότι ήταν καλός ο Ροβεσπιέρος, το άλλο ότι ήταν εγκληματίας. Τα διδάσκουν όλα στα παιδιά. Και μαθαίνουν ότι υπάρχει αυτή η αντίθεση και ότι πρέπει να δημιουργηθεί κάποια κριτική σκέψη, ούτως ώστε να υπάρχει μία άποψη, η οποία αν και δεν είναι αντικειμενική, θα είναι άποψη ανθρώπων που γνωρίζουν και το μεν και το δε.

Εδώ δε γνωρίζεις ούτε το μεν ούτε το δε. Η ιστορία δεν είναι μονόδρομος. Αυτή η αντίθεση κάνει την ιστορία ένα ζωντανό μάθημα. Όταν δεν ξέρεις ιστορία, η ιστορία εκδικείται. Δεν επαναλαμβάνεται. Εκδικείται. Είναι τελείως διαφορετική».

Ποια είναι λοιπόν, η αλήθεια της ιστορίας;

«Η αλήθεια της ιστορίας είναι να ξέρεις όλη την αντίθεση και όχι μόνο τη μία άποψη. Η μία άποψη είναι οπωσδήποτε υποκειμενική. Ο διπλανός έχει πάντα και κάποιο δίκιο. Αυτό πρέπει να μάθουμε στα παιδιά.

Ο διπλανός δεν είναι πάντα ο βάρβαρος. Δεν είναι σίγουρο ότι όλοι οι εχθροί ήταν βάρβαροι, ούτε είναι σίγουρο ότι όλοι οι βασιλιάδες των Βυζαντινών ήταν ευσεβείς. Αυτές οι ολότητες και οι γενικότητες είναι μία παραχάραξη της ιστορίας».

Ποια είναι η πιο σημαντική ανάμνηση για την κυρία Αρβελέρ, έχοντας διαγράψει τη δική της πορεία από τα προσφυγικά του Βύρωνα μέχρι το Παρίσι; 

Μας απαντά:
«Η αντίσταση εναντίον των Γερμανών. Και δε λέω πια των Γερμανών, λέω των ναζιστών. Στην αντίσταση έμαθα ακριβώς ποια είναι η εθνική αλληλεγγύη και ποια είναι η υπόσταση του ανθρώπου που θέλει να μείνει όρθιος, να πεθάνει όρθιος και να μη ζήσει γονατιστός. Αυτό είναι για εμένα το περίφημο σύνθημα. Για εμένα το μεγαλύτερο μάθημα είναι η Εθνική Αντίσταση σε οποιοδήποτε της χρώμα».

Η συνέντευξη της Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ δόθηκε στο Πρακτορείο Magazine με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της βιβλίου «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών». 

crashonline.gr
corfiatiko.blogspot.com 
το είδαμε ΕΔΩ

Αντιεξουσιαστές και οργανωμένο έγκλημα στρατολογούν μετανάστες

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού

Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι αντιεξουσιαστές και οργανωμένο έγκλημα στρατολογούν μαζικά νεαρούς μετανάστες. Αξιωματικός της ΕΛΑΣ εκφράζει την ανησυχία του για το που μπορεί να οδηγήσει αυτή η στρατολόγηση. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν και πολλά να χάσουν. Η ενεργοποίησή τους σε συμμορίες ποινικών, αλλά και σε ομάδες αναρχοαυτόνομων που πραγματοποιούν επιδρομές, πιθανότατα θα προσδώσει άλλη διάσταση και στις δύο αυτές απειλές για τη δημόσια ασφάλεια.

Το πάντρεμα αυτό επιβεβαιώθηκε τόσο από προσαγωγές κατά τη διάρκεια συγκρούσεων στα Εξάρχεια όλο το προηγούμενο διάστημα, όσο και από κάποια περιστατικά ληστειών, με τα οποία ήρθε αντιμέτωπη η αστυνομία. Εντοπίστηκαν όχι μόνο παλιάς κοπής, αλλά και πρόσφατοι μετανάστες σε κατά καιρούς καταλήψεις, επεισόδια και βιαιοπραγίες στην Αθήνα.

Η αστυνομία, πάντως, εκτιμά ότι ο συγχρωτισμός μεταναστών με ομάδες αναρχοαυτόνομων έχει πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της δράσης αλληλέγγυων που προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Είναι αξιοσημείωτο ότι κατειλημμένα κτίρια έχουν εδώ και καιρό μετατραπεί σε ιδιότυπα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών, αλλά και σε αποθήκες βομβών μολότοφ. Σε κάποιες περιπτώσεις, εκεί πραγματοποιείται και διακίνηση ναρκωτικών. 

No Border Camp

Σύμφωνα με πληροφορίες, πολλοί από τους στρατολογηθέντες νεαρούς μετανάστες δραστηριοποιούνται στην περιοχή των Εξαρχείων στην εμπορία ναρκωτικών. Σ’ αυτή τη δραστηριότητα πρωταγωνιστούν άτομα από το Πακιστάν, τα οποία συχνά εμπλέκονται σε πρωτοφανή ένοπλα επεισόδια. Στο στόχαστρο των αρχών ασφαλείας έχουν μπει και κάποια μέλη του No Border Camp.

Κάποιοι από τους νεαρούς αντιεξουσιαστές που συμμετέχουν στις καταλήψεις της συγκεκριμένης ομάδας έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη στρατολόγηση μεταναστών. Οι ομάδες αυτές ασκούν τη δική τους μεταναστευτική πολιτική, καταλαμβάνοντας δημόσια κτίρια και στεγάζοντας σ’ αυτά πρόσφυγες και μετανάστες. Σ’ αυτά τα αυθαίρετα κέντρα φιλοξενίας είναι που γίνεται η επαφή, αλλά και η εκπαίδευση των μεταναστών και σε χειρισμό κοκτέιλ μολότοφ.

Αρμόδια πηγή, μάλιστα, μας είπε πως έχει εντυπωσιάσει τους αξιωματικούς που ασχολούνται το γεγονός ότι μετανάστες που προσχωρούν στον αντιεξουσιαστικό χώρο εκδηλώνουν έντονη αξιόποινη συμπεριφορά, ακόμα και αν βρίσκονται στην Ελλάδα μόνο λίγους μήνες. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουν συλληφθεί σε επεισόδια μετανάστες, οι οποίοι λίγο καιρό πριν είχαν συλληφθεί από την αστυνομία για συμμετοχή σε κλοπές, παρενοχλήσεις, βιαιοπραγίες και άλλα τέτοια περιστατικά. 

Και ανήλικοι στο παιχνίδι 

Όσον αφορά την ανθρωπογεωγραφία αυτής της κατηγορίας, αρμόδια πηγή μας είπε πως πρόκειται για νεαρούς άνδρες που συνήθως είναι μέχρι 25 ετών και σπανίως πάνω από 30. Προέρχονται από τη Μέση Ανατολή και από τη βόρειο Αφρική και έχουν εισέλθει χωρίς χαρτιά στην Ελλάδα κυρίως από το Αιγαίο. Σταδιακά εισήλθαν στους χώρους των αντιεξουσιαστών και των ποινικών που σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Αρκετοί εξ αυτών έχουν ήδη πάρει το βάπτισμα του πυρός συχνά και στον έναν και στον άλλο χώρο.

Οι αρχές ασφαλείας, όμως, έχουν έρθει αντιμέτωπες και με ανήλικους μετανάστες, οι οποίοι μυήθηκαν στα κέντρα φιλοξενίας και μην έχοντας συγγενείς ή φίλους βρήκαν στους χώρους αυτούς μία μορφή οικογένειας. Βρίσκουν καταφύγιο σε συλλογικότητες των Εξαρχείων και εντάσσονται στα περιβάλλοντα αυτά. Αυτό, όμως, που προβληματίζει κυρίως είναι ότι πρόκειται για μία δυναμική ροή και όχι για κάποιες περιπτώσεις.

Πάντα κατά τις ίδιες πληροφορίες, δεν είναι λίγοι οι μετανάστες που εξαφανίζονται χωρίς στοιχεία και χαρτιά, χωρίς να γνωρίζει κανείς την τύχη τους. Η ανησυχία των αρχών ασφαλείας έγκειται στο ότι αυτά τα άτομα, εξαιτίας των εμπειριών τους και των απάνθρωπων συνθηκών στις οποίες μεγάλωσαν, είναι σε θέση να προχωρήσουν ακόμα ένα βήμα, μην μπορώντας οι αρμόδιοι να αποκλείσουν βίαια περιστατικά στο προσεχές μέλλον. 

πηγή

Το κράτος του Χριστού

Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο, αφού πρώτα γεύτηκε ο ίδιος το πικρό ποτήρι της θνητότητας. Μοιράστηκε τη μοίρα μας και φώτισε τα σκοτάδια του Αδη με την ανάστασή Του. Εδειξε ότι αυτό το ζοφερό βασίλειο, που γεμίζει από την αυγή του χρόνου με ανθρώπους, μπορεί να καταλυθεί.

Σε πολιτικό επίπεδο αξίζει να σκεφτούμε ότι η μακροβιότερη ελληνική δομή ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ένα βασίλειο που είχε στην κεφαλή του τον Ιησού Χριστό. Το σύγχρονο ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε έπειτα από έναν ηρωικό εθνικοθρησκευτικό αγώνα που διεξήχθη εναντίον του αλλόφυλου και αλλόπιστου δυνάστη.

Οι Ελληνες, που παρέμειναν χριστιανοί ορθόδοξοι και τη μαύρη περίοδο της Τουρκοκρατίας, σήκωσαν τα όπλα για τον Χριστό και την πατρίδα. Με τον Χριστό και στο όνομά Του πορευτήκαμε τους περίπου δύο αιώνες του ελεύθερου βίου και φτάσαμε ως εδώ διατηρώντας τη γλώσσα μας, την πίστη, τα ήθη, τα έθιμα και τις μύχιες εθνικές επιδιώξεις, που μια μέρα θα γίνουν πραγματικότητα.

Ωστόσο, εδώ και μερικά χρόνια, ειδικά από τη σκοτεινή οκταετία του καθεστώτος του Κώστα Σημίτη, έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μια συστηματική και σφοδρή επίθεση εναντίον της ορθόδοξης χριστιανικής φυσιογνωμίας και ταυτότητας του συλλογικού βίου μας.

Το θρήσκευμα διεγράφη από τα δελτία ταυτότητας, παρά τη διαφωνία της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας και τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια στα οποία οι πολίτες εξέφραζαν τη θέλησή τους να γίνει δημοψήφισμα για το θέμα. Η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία επιδιώκεται να αποχριστιανοποιηθεί πλήρως και στο Κοινοβούλιο είναι πολλοί οι βουλευτές που -κόντρα στη θέληση του ελληνικού λαού- πάλι συμφωνούν φωναχτά ή σιωπηρά με την επίσημη ρήξη της σχέσης του κράτους με την Εκκλησία και την απάλειψη των σχετικών προνοιών που υπάρχουν στο άρθρο 3 του Συντάγματος, το οποίο θα αναθεωρήσουν στην επόμενη Βουλή.

Η παρατήρηση των τεκταινομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο απομακρύνεται η Ελλάδα από τον Χριστό τόσο επιδεινώνονται τα προβλήματα, λιγοστεύουν οι ευκαιρίες και αυξάνονται τα δεινά που πλήττουν το έθνος και τον λαό. Οσο οι φορείς της κρατικής εξουσίας χλευάζουν την πίστη και συντονίζουν το αστικό και ποινικό δίκαιο με τα νεοταξικά, αντιχριστιανικά ιδεολογήματα άλλο τόσο καταρρέει το ίδιο το κράτος και καθίσταται αβίωτος ο βίος των ανθρώπων.

Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνει το σωστό και ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει. Η αθεΐα, ο μηδενισμός, ο χλευασμός του ονόματος του Κυρίου και η αποϊεροποίηση του συλλογικού βίου είναι πρόβλημα για την κοινωνία, όχι λύση.

Χρόνια πολλά! 

Δημοκρατία

Την Ελλάδα θα την σώσουν «ΘΕΟ-παλαβοί για αυτήν» και ΑΓΙΟΙ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΦΩΤΟ: το μαρτύριο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ στα χέρια των τζιχαντιστών εκείνης της εποχής (μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ)

Σήμερα μόνο αν βάλλουν υποψηφιότητα στις εκλογές «ΘΕΟ- τρελοί για την Ελλάδα» πραγματικοί Έλληνες έχουμε κάποιες αυξημένες πιθανότητες για να σωθούμε.

Αλλά επειδή δεν υπάρχουν πολλοί «σαλοί» για Πατρίδα και ΧΡΙΣΤΟ καταφεύγουμε στους ΑΓΙΟΥΣ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Οι τούρκοι έχουν βάλλει στο μάτι τον 25ομεσημβρινό και τα ενεργειακά οικόπεδα του Αρχιπελάγους του ΑΙΓΑΙΟΥ μαζί με αυτά της Κύπρου.

Νομίζουν οι κρατούντες πρόσκαιροι εξουσιαστές αυτού του αιώνος του απατεώνος ότι έκλεισαν το σκοπιανό, αλλά δεν γνωρίζουν μέσα στο έρεβος του μυαλού τους, ότι αυτό το ίδιο πρόβλημα φέρνει με ταχύτητα τα δώρα της τοκογλυφικής Δύσης που είναι το ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ και τα Ελληνοτουρκικά. 

Ήδη τα βλέπουμε όλα αυτά εμείς και αυτοί, και ο καθένας θα πάρει το αντίτιμο με την σειρά του, μέσα σε μια αλληλουχία συγκλονιστικών γεγονότων. 

Η κατεβασιά των Ρώσων θα γίνει δίχως Ερντογάν και θα τα συντρίψει όλα. Για αυτό δουλεύουν πυρετωδώς οι Δυτικοί.

Όμως ο σουλτάνος θα προλάβει να μας εμπλέξει σε επεισόδια ικανά να τον ξεμπλέξουν από τα μείζονα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, όπως νομίζει, αλλά δεν…

Το γεγονός της διάλυσης της τουρκίας έχει πάρει αριθμό πρωτοκόλλου όχι μόνο στα στρατηγικά επιτελεία των μεγάλων παικτών, αλλά πρωτοκολλήθηκε πρώτα – πρώτα στον Ουρανό.

Τα εγκλήματα αυτού του έθνους είναι τόσα που η ανθρωπότητα δεν θα επιθυμεί να θυμάται τίποτε από αυτούς.

Πολλοί μεγάλοι ΑΓΙΟΙ μας είναι θύματα αυτής της παγκόσμιας θηριωδίας των τούρκων.

Οι τουρκαλάδες είναι γνωστοί στον εορτάζοντα την Λαμπροτρίτη ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ εδώ και πολλά χρόνια.

Στα απάνθρωπα χέρια τους μαζί με συμμοναστές του και λαικούς μαρτύρησε και υπέστη φοβερότατα βασανιστήρια από τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής. 

Σαν Στρατιωτικός, καθότι πριν γίνει Ιερομόναχος ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ, πολέμησε ως αξιωματικός του βυζαντινού στρατού εναντίων των τουρκικών ορδών που σάρωναν την αυτοκρατορία και έτσι γνώριζε καλά τις μπαμπεσιές του γένους αυτών των αγαρηνών που τις συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Αλλά και σαν προσοντούχος κληρικός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως γνώρισε τις παγίδες της αιρετικής δύσης που πάντα ζητάει λύτρα βλ. σημερινά μνημόνια. 

Σήμερα ΕΚΕΙ στον 25ον Μεσημβρινό θα δούμε το ΘΑΥΜΑ. Θα είναι η στιγμή που αγαρηνοί τούρκοι θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους, όπως μας είπε καταφατικά ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ και οι τοκογλύφοι θα μείνουν με την μπουκιά στο στόμα.

Θα είναι η στιγμή που θα βυθιστεί στο σύνολο του ο τουρκικός στόλος, όπως μας είπαν άγιοι πατέρες.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΝΑ ΥΦΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΑΙΩΝΙΟ. 

Σας τα λέμε τώρα για να μην αποκάμουμε από τους πολλαπλούς εσωτερικούς και περιφερειακούς κινδύνους που ήδη μας περιζώνουν. Οι Άγιοι θα μας στηρίζουν εκείνες τις στιγμές και θα πολεμούν μαζί μας. 

Γι αυτό να κάνουμε φίλους τους ΑΓΙΟΥΣ μας ώστε να τους φιλοτιμήσουμε.

Η σχέση μας με τους Αγίους πρέπει να γίνει βιωματική, ζωντανή, αγαπητική σχέση. Όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να μάθεις περισσότερα πράγματα για αυτόν, έτσι τον φιλοτιμείς και αυτός δεν παίρνει τα μάτια από επάνω σου. 

Θα μπορούσαμε να σας αναλύσουμε όλο το γεωπολιτικό πάζλ των ημερών μας καθότι οι ψηφίδες ήδη μπήκαν στο μεγάλο ψηφιδωτό της Προδοσίας και της Αδικίας κατά της Πατρίδος μας.

Όμωςθα βρεθούν ΑΓΙΟΙ που θα πάρουν το σφυράκι του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ και θα το σπάσουν και με τα νέα κομματάκια θα κάνουν το πανέμορφο ψηφιδωτό της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ που έρχεται ακάθεκτη και ανέλπιστα, όπως μας έλεγε και ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΕΟΡΤΑΖΩΝ ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ο σημερινός ευεργέτης μας; 

Πρόσφυγας ο ίδιος, θλιβόμενος βαρύτατα από τα γεγονότα της διπλωματικής ψευτοένωσης με τους Παπικούς πριν την άλωση, καταδιωκόμενος από την μανία των Αγαρηνών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε μέσω της ακτογραμμής της Μακεδονίας – Θράκης με πλοίο στην Αγιοτόκο νήσο Λέσβο που μάλιστα πρόσφατα δέχτηκε τον μεγάλο διαφημιζόμενο κατά τα άλλα ανθρωπιστή Πάπα για να συνδράμει αυτούς που έρχονται βάσει σχεδιασμού και βυθίζουν τα νησιά μας με ορδές.

ΟΡΔΕΣ και τότε …

Μεγάλη Παρασκευή του 1463 μετά την Αποκαθήλωση η ασκητική παλαίστρα του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ στο Λόφο των Καρυών στην Θερμή της Λέσβου δέχεται την επίσκεψη Αγαρηνών- Τούρκων από την απέναντι πλευρά της Μικρασιατικής Γης.

Φυσικά σήμερα μέσω της ίδιας θαλάσσιας διαδρομής καταφτάνουν στην νήσο της Λέσβου πρόσφυγες-μετανάστες πιθανόν και ανάμεσα τους πυρήνες τζιχαντιστών. 

Όμως τότε δηλ. την Μεγάλη Παρασκευή του 1463 ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ υποδέχεται τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής φορώντας τον ΣΤΑΥΡΟ του. 

Προτάσσει τον επιστήθιο ΣΤΑΥΡΟ του και τους λέει: 

¨εμείς για ΑΥΤΟΝ αγωνιζόμαστε…¨ 

Καιαρχίζουν τα βασανιστήρια όλων των παρευρισκομένων στην Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου, την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή, μετά την Αποκαθήλωση του Άχραντου Σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 

Είναι η σειρά των Νεοφανών Μαρτύρων του Λόφου των Καρυών να ανέβουν τιμητικά στον ΣΤΑΥΡΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ και να γίνουν οδοδείκτες της πονεμένης και αγωνιούσας Ρωμιοσύνης των ημερών μας. 

Το μήνυμα που δίνει η ίδια ΥΠΕΡΑΓΊΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ για την πράξη αυτή των ΑΓΙΩΝ και των μαρτύρων, είναι: 

«την πρόσεξα καλά στο πρόσωπο και κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία. Σκέφτηκα αμέσως να την ρωτήσω για την Εικόνα της. Δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου και αποκρίνεται από μόνη της» 

«- Όσο για την Εικόνα μου που ζητάτε, είναι μέσα στο Ιερό. Στο Ιερό ήταν και η άλλη Εικόνα μου που είχαν φέρει οι καλόγηροι, όταν ήλθαν στη Λέσβο από την Θράκη και την είχαν κρυμμένη στον κόρφο τους για να την φυλάξουν. Πότε ο ένας την έκρυβε και πότε ο άλλος. 

Όταν την βρείτε, στην κρύπτη που βρίσκεται τώρα και είναι καλώς τακτοποιημένη και φυλαγμένη, θέλω να ψάλετε τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ. 

Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την Πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ και για την Πατρίδα» σελ.387 

Πηγή¨ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Α΄ ΤΟΜΟΣ έκδοση 2013 Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου 

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ εδώ και πολύ καιρό ¨τα έχει βάλλει¨ με το ψευτορωμαίικο μέσω των Ρωμιών Αγίων. 

Αψευδής μάρτυρας το καινοφανές και Αναστάσιμο Συναξάρι των Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στον αγιοποτισμένο λόφο των Καρυών στην Θερμή της νήσου Λέσβου που διαλαλεί τα Άρρητα Μυστήρια του Ουρανού σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Ρωμαίικης καρδιάς, όπου γης. 

Ο Συστρατιώτης και ο Πρωτοκορυφαίος σε αυτήν την διαχρονική πάλη για την Πνευματική Λευτεριά της Πατρίδας μας ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ βροντοφωνάζει… «Το Έθνος στον Ουρανό Ηγέρθη και εδώ κάτω Εξανέστη». 

Ο Άγιος Ραφαήλ ¨δεν κάνει εκπτώσεις¨ στο αιρετίζων ψευτορωμαίικο και τους τοκογλύφους του, την ορισμένη από τον ΚΥΡΙΟ ώρα θα τους ανοίξει την πόρτα, θα τους πετάξει έξω από τα ¨χωρικά ύδατα της Ρωμιοσύνης¨… καλώντας μας με το: 

«– Ελλάδα σήκω στα πόδια σου και κινήσου εμπρός» 

Η πόρτα εξόδου τις στιγμές αυτές που βιώνουμε είναι ήδη ανοικτή… ¨την κλωτσιά¨ αναμένουμε από αυτά που έρχονται.

Μνήμη δικαίου μετ εγκωμίων… στον πρώτο Οσιομάρτυρα της Ρωμιοσύνης και απλανή οδηγό της Ανάστασης του Έθνους μας. 

Της Ιθάκης τον Γόνον και της Λέσβου το καύχημα… Το καλύτερο δώρο του Ουρανού στις μέρες μας είναι το συναξάρι αυτού του ΑΓΙΟΥ που έγινε το πιο σπουδαίο κομμάτι της καρδιάς πολλών συνανθρώπων μας που δέχθηκαν την ευεργετική παρουσία ΤΟΥ στις πονεμένες ζωές τους. 

Στο Παγκόσμιο στερέωμα πολλοί τον γνωρίζουν και περισσότεροι τον τιμούν με ύμνους και ωδές πνευματικές και αυτό το οφείλουμε ΘΕΙΑ-ΝΕΥΣΗ στους ταπεινούς εκείνους κατοίκους της ΘΕΡΜΗΣ που (ευαγγελίσθηκαν) αυτό το πρότυπο συναξάρι της Άγιας Βιωτής του που δόθηκε δωρεά στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα του αιώνα μας. 

Γνωστή η ιστορία αυτού του Αγίου, ξακουστά τα θαύματα του και Αληθινή η Αγάπη του για το σημερινό κατασκανδαλισμένο πλάσμα του ΘΕΟΥ. 

Αυτός ο Άγιος έζησε μέσα στις τελευταίες αναλαμπές της Παλαιολόγειας ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ και φυσικά μέσα στην οδύνη των χρόνων της Άλωσης, πίνοντας το πικρό ποτήρι όλων των γεγονότων που σημάδεψαν την περίοδο εκείνη.

Ευγενής εξ ΙΘΆΚΗΣ τη καταγωγή, σπουδαστής της Ιατρικής επιστήμης και από αγάπη για την Ρωμαίικη πατρίδα του επιστρατεύθηκε και ρίχθηκε στα πεδία των μαχών για να προασπίσει τα τελευταία εναπομείναντα ελεύθερα κομμάτια της φιλτάτης πατρίδας από την μανία των Αγαρηνών Τούρκων. 

Όμως τελικά τον (κατάπιε) η Φιλανθρωπία του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ γιατί τον ήθελε ολότελα δικό της, γιατί τον ήθελε ΑΓΙΟ, τον ήθελε ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ, τον ήθελε για να σηματοδοτήσει την δικιά μας εποχή. 

Κοιτάξτε την ευεργεσία του Ουρανού στις ημέρες μας!!! που μας χαρίζει την γνήσια παρουσία ενός Ρωμιού Οσιομάρτυρα που είναι ένας από τους συνδετικούς κρίκους της Ιστορίας του Ορθόδοξου Γένους για να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια της Ρωμαίικης ιστορικής συνέχειας και παράδοσης μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. 

Όταν προσκυνήσει κάποιος πάνω σε αυτό το πνευματικό δώρο που λέγεται ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ τρέμει και ανατριχιάζει από το συναίσθημα της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ που την δίνει απλόχερα παρόλο την δική μας αναξιότητα.

Ένας άνθρωπος τέτοιος όπως ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ που έζησε μέσα στα νάματα της Ρωμιοσύνης στο ιστορικό-πνευματικό περιβάλλον του σύγχρονου του Ιωσήφ Βρυέννιου και του Γεωργίου Σχολάριου, που αντιμετώπισε σθεναρά τις δολοπλοκίες των δυτικών και των φίλων τους ενωτικών (των τότε Φιλοπαπικών εκείνης της εποχής) και μάλιστα όταν σαν προσοντούχος κληρικός του Πατριαρχείου βρέθηκε ακόμα και στο Παρίσι και το Μορλαί της Γαλλίας για να κάμψει τον αιρετίζοντα φανατισμό τους ώστε να προσέλθουν προς βοήθεια της παραπαίουσας Αυτοκρατορίας την ύστατη στιγμή.

Ένας τέτοιος Θεοφόρος άνθρωπος που διέδραμε Ιεραποστολικά και με αυταπάρνηση της ζωής του την Μακεδονική ενδοχώρα και την Θράκη που είχαν γευθεί ήδη πιο πριν από την Πόλη την δαιμονιώδη μανία των Τουρκομάνων, Γαζήδων, Αγαρηνών για να συνδράμει και να επουλώσει πνευματικά τις πρωτοεμφανισμένες πληγές του εξισλαμισμού και του γενιτσαρισμού.

(ΚΑΙ σήμερα άλλοι ελαφριά τη καρδιά δίνουν την ιστορία της Μακεδονίας για το δήθεν καλό μας) 

Ένας τέτοιος πραγματικά Άνθρωπος της πονεμένης Ρωμιοσύνης που έζησε την προσφυγιά εκείνων των ρημαγμένων χρόνων, και δεν κατέφυγε στην εφησυχάζουσα ασφάλεια της Δύσης, όπως προτίμησαν να κάνουν άλλοι εκκλησιαστικοί της εποχής εκείνης, αλλά επέλεξε να σταθεί ακλόνητος παρηγορητής δίπλα στον κατατρεγμένο Ρωμαίικο λαό.

Σαν πρόσφυγας και αυτός μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ βρέθηκε μέσω της θαλάσσης από την ακτογραμμή Μακεδονίας – Θράκης στο Αγιοτόκο νησί της Λέσβου και στο λιμανάκι της Θερμής και από εκεί στον λόφο των Καρυών για να εγκαταβιώσει στο ήδη αναστηλωμένο εκεί Σταυροπηγιακό Μοναστήρι του Γενεθλίου της Θεοτόκου, ώστε να συνεχίσει να δίνει πάλι την Ορθόδοξη Μαρτυρία του εν μέσω της Γενουάτικης κατοχής του νησιού, μέχρι της τελικής άλωσης του υπό των Τούρκων το 1462. 

Όμως ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ τον προόριζε για τα Ουράνια σκηνώματα και τον έλαβε εκ γης προς Ουρανόν ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΗΜΕΡΑ.

Ο Άγιος Ραφαήλ ο Ηγούμενος και οι συν αυτώ Άγιος Νικόλαος ο διάκονος, η Αγία Παιδομάρτυς Ειρήνη και οι υπόλοιποι μάρτυρες και συνασκητές Ιερομόναχοι της Ιεράς Μονής του Γενεθλιου της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στον Ένηπτο λόφο των Καρυών της Θερμής της Λέσβου δοκίμασαν την βαρβαρότητα του γένους των Τούρκων μακελάρηδων Αγαρηνών, αμέσως μετά την ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής του έτους 1463 με απερίγραπτα βασανιστήρια που τερματίσθηκαν με την αποκοπή της ΑΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ του Οσιομάρτυρα ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ λίγα λεπτά πριν εισέλθει η Λαμπροτρίτη, ενώ δύο εικοσιτετράωρα πριν δηλ το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς οι μακελλάρηδες δια πριονισμού απέσπασαν την Κάτω Σιαγώνα του.

Επειδή όταν του πριόνιζαν την κάτω γνάθο τον είχαν κρεμασμένο ανάποδα δεν τρώθηκαν οι καρωτίδες του ΑΓΙΟΥ, ώστε να αποφευχθεί προσωρινά η θανάτωση του. Τότε σκέφτηκαν κάτι πιο αποτρόπαιο, τον άφησαν να περιφέρεται αιμόφυρτος και με φρικτούς πόνους ανάμεσα στους υπόλοιπους μάρτυρες για να τον βλέπουν και να εκφοβίζονται αλλά και ο ίδιος να συμπάσχει με τα μαρτυρικά πάθη τους. 

Και μόνο αυτήν την περιγραφή δεν μπορεί να την αντέξει ανθρώπινος νους..!!! 

Τελικά ο Ηγούμενος του λόφου των Καρυών ήταν αυτός που έκλεισε το ανήκουστο μαρτυρικό δράμα που εκτυλίχθηκε στο πυρπολημένο Μοναστήρι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ένα τέταρτο της ώρας πριν μπει η Αναστάσιμη Λαμπροτρίτη εκείνης της χρονιάς με την στιγμή της τελευτής του δια αποκεφαλισμού. 

Ήταν εκείνη η στιγμή που γιόμισε ο Ουρανός με Φως γιατί εισήλθαν μέσα στο ΦΩΣ οι πρώτοι Νεομάρτυρες μετά την άλωση της Βασιλεύουσας, ανοίγοντας τον επουράνιο χορό των ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ του Γένους μας μέχρι και την στιγμή της Παλιγγενεσίας του 1821. 

Έτσι ο Άγιος Ραφαήλ έγινε ο μπροστάρης και ο πρωτοχορευτής σε χορό πρωτόγνωρο και Άγιο ανάμεσα σε οσιομάρτυρες και μάρτυρες και ομολογητές της αγιοπνευματικής σοδειάς των δίσεκτων χρόνων της Βάρβαρης Τουρκοκρατίας που πρέσβευαν ικετευτικά ενώπιον του Θρόνου του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ για την λευτεριά του Γένους των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών. 

Και πράγματι ο ΘΕΟΣ του Κολοκοτρώνη και των κατατρεγμένων Ρωμιών έβαλε την υπογραφή του για ξεκινήσει η πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ανήμερα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ της Υπεραγίας Θεοτόκου Μητρός ΤΟΥ με σκοπό να την ολοκληρώσει παράλληλα με τα μεγάλα γεγονότα της εκκλησιαστικής ζωής μας που σηματοδότησαν πολλές φορές την Σταύρωση του Έθνους που προσμένει με λαχτάρα την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του. 

Δηλαδή η ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΞΟΔΟΣ του Αγίου Ραφαήλ σηματοδοτεί και την ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΕΙΣΟΔΟ του Έθνους μας στην νεώτερη ιστορία του με την Αναστάσιμη προσδοκία του Ποθούμενου. 

Ο Άγιος Ραφαήλ ξεκίνησε τον επίγειο Γολγοθά του από το Ποθούμενο (την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη όπου βρέθηκε σαν προσοντούχος κληρικός λίγο πριν την άλωση), έφτασε στο μαρτύριο του στον Λόφο των Καρυών και από εκεί στην Βασιλεία των Ουρανών για να μεσιτεύει με την ισχυρή παρρησία του στον θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ για τα βάσανα του ίδιου Λαού που και σήμερα υποφέρει τα πάνδεινα από τους ίδιους μάλιστα εχθρούς, όπως και τότε σε Ανατολή και Δύση. 

Η Παρρησία του ΑΓΙΟΥ υπέρ του Έθνους των ΡΩΜΙΩΝ δεν περιορίζει την θαυματουργό παρουσία του στις τέσσερες γωνιές του πλανήτη προς κάθε κατατρεγμένο και καλοπροαίρετο συνάνθρωπο μας. 

Ο τόπος του μαρτυρίου του Αγίου Ραφαήλ και των συν αυτώ Αγίων Μαρτύρων βρίσκεται στον Αγιασμένο λόφο των Καρυών της Θερμής. 

Το δε γεγονός ότι τα Μαρτύρια τους «εν Χριστώ» συνέπεσαν με τα ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ του ΚΥΡΙΟΥ μας και την Λαμπροφόρο ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, μας υπομιμνήσκουν την ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ πορεία του ΡΩΜΑΙΙΚΟΥ γένους, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό. Οι Νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου και το πρωτότυπο ΣΥΝΑΞΑΡΙ περί αυτών, ακριβώς αυτή την πορεία προσδιορίζει. 

Άλλωστε τα Χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα των ΑΓΙΩΝ ευλογούσαν το χώμα της Λέσβου εδώ και πεντακόσια ολάκερα χρόνια, άγνωστα τότε στους ανθρώπους, γνωστά όμως στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που προνόησε μέσω της ανεύρεσης ΑΥΤΩΝ να νοηματοδοτήσει πνευματικά τους έσχατους χρόνους την ανθρωπότητα με το ελπιδοφόρο μήνυμα της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ. 

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ; 

Αναπάντεχα γεγονότα σωτηρίου έτους 1959 

«23 Ιουνίου 1959: Εύρεση του μνημείου ενός αγνώστου ανθρώπου, σε απρόσμενο μέρος, σε αρκετό βάθος κάτω από τα ερείπια του ερειπωμένου ερημοκλησίου στις Καρυές από τον Δούκα Τσολάκη. Επρόκειτο για χριστιανό, όπως έδειχνε το κεραμίδι με τους τρεις σταυρούς στο στόμα του. Ο Δούκας άνοιγε τα θεμέλια για να κτιστεί ένα εξωκλήσι της Παναγίας, όπως το είχε τάμα η Αγγελική Μαραγκού, πεθερά του ιδιοκτήτη Άγγελου Ράλλη, από τότε που είχε δεχτεί ευεργεσία από την Παναγία των Καρυών στα χρόνια της προσφυγιάς. Σκάβοντας λοιπόν ανεύρε το μνημείο. Μαζί του ήταν ο επτάχρονος γιος του Δημητράκης και δύο μικρότερα παιδάκια, που έπαιζαν αμέριμνα κοντά του, ο μικρότερος γιος του Παναγής και ο φίλος του Νικόλας Λαχουρής.

Τα οστά του αγνώστου νεκρού ευωδίαζαν. Η κάτω σιαγόνα έλειπε. Στη θέση της ένα κεραμίδι με χαραγμένους τρεις σταυρούς σηματοδοτούσε το θρήσκευμά του. Το μνημείο ήταν περιποιημένο, κτιστό πάνω σε κόκκινες πλάκες. Το σκέπαζαν πέτρινες πλάκες.

Κατά περίεργο τρόπο, τα οστά δεν ανασύρονταν με το φτυάρι, ώσπου αναγκάστηκε ο ανυποψίαστος Δούκας να κατεβάσει το μεγάλο του γιο, το Δημητράκη, για να τα ανασύρει με τα χέρια του. Αυτοί ήταν οι μόνοι που είδαν το σκελετό μέσα στον τάφο και σεβάστηκαν το σκήνωμα του άγνωστου χριστιανού νεκρού.» http://www.moni-agiou-rafail.gr

Αυτός ο αγνωστος  χριστιανός νεκρός ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ του οποίου το συναξάρι συνεχίζεται μέχρι και τις ημέρες και ουδείς γνωρίζει πότε θα συμπληρωθεί ει μη ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ. 

Η έκθαμβος παρουσία του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ και των υπολοίπων ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ στον λόφο των Καρυών της Θερμής της Λέσβου από την δεκαετία του 60 και μετά με την ανεύρεση των χαριτόβρυτων λειψάνων τους γίνεται ακριβώς την στιγμή που ξεκινάει ο λυσσαλέος και με αγριότητα πόλεμος κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ που αποκορυφώνεται στις μέρες μας.

Να λοιπόν σημείο ότι η Ρωμιοσύνη έχει σήμερα ¨ νοητή αντιπυραυλική –ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ασπίδα¨ από αγίους- πνευματικούς ¨δορυφόρους¨. Ενώ οι οχθροί της Ρωμιοσύνης έχουν βγάλει όλα τα στρατηγικά πυραυλικά τους όπλα για να την εκφοβίσουν ( Βλ. S- 400). Όμως οι αντίχριστοι δεν κοινωνούν του θαύματος της εν ΧΡΙΣΤΩ αιωνιότητας και έτσι είναι καταδικασμένοι να χάνουν στο τέλος. 

Απορούσε έκθαμβος ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου, ο γνήσιος εκφραστής της καθ ημάς Ανατολής και ο πρωτομάστορας Αγιογράφος της πρώτης εικόνας των ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ της Λέσβου, πως ήταν δυνατόν αρχές της δεκαετίας του 60 και όχι μόνο να εμφανίζονται καθ ύπαρ (ολοζώντανα) οι Νεοφανείς ΑΓΙΟΙ του λόφου των Καρυών, να αποκαλύπτουν το συναξάρι τους και σε λίγο η αρχαιολογική σκαπάνη με την ιστορική έρευνα να επιβεβαιώνει τα λεγόμενα τους; 

Μέσα σε αυτό το Συναξάρι όπως καταγράφηκε στην πρώτη κιόλας έκδοση του από τον Φώτη Κόντογλου, μνημειώδης και εύγλωττη είναι η φράση της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ: 

«Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την πίστη στον Χριστό και για την πατρίδα» 

όπως ήδη αναφέρθηκε και ανωτέρω. 

Αυτό το αιματοβαμμένο συναξάρι που περιγράφεται με δύο κορυφαίες φράσεις σαν ¨ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ¨ και σαν ¨Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ¨ είναι και το συναξάρι του Γένους των ΡΩΜΙΩΝ που πορεύεται εδώ και αιώνες και μέχρι τις μέρες μας ανάμεσα σε νοητές συμπληγάδες. 

¨Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ¨ συνιστά το απρόσμενο δώρο- συναξάρι της άφατης ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ του ΘΕΟΥ που φρόντισε και μας το χάρισε στους έσχατους αυτούς καιρούς για να περιβλέπουμε το μέσα και το έξω μας, ώστε να θέτουμε πνευματικά σημεία αναφοράς στην προσωπική διαδρομή μας ως υποστάσεις βαπτισμένες και μυρωμένες με την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, αλλά και να τροχοδρομούμε την Εθνική πορεία του Γένους μας στον ασφαλή διάδρομο του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού και της ΡΩΜIOΣΥΝΗΣ, που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν έστω κι αν χαθεί το πολιτισμικό κακέκτυπο αυτού του κόσμου που σίγουρα εκ των πραγμάτων, όπως παρατηρούμε στις μέρες μας ετοιμάζεται ¨να φύγει πίσω¨ σύμφωνα και με την προφητική ρήση του ΠΑΤΡΟ- ΚΟΣΜΑ ¨θα έρθει ένα ψευτορωμαίικο μην το πιστέψετε θα φύγει πίσω¨. 

Ο Άγιος Ραφαήλ πολέμησε στρατιωτικά και πνευματικά για το ΡΩΜΑΙΙΚΟ. Το ψευτορωμαίικο για τους ΑΓΙΟΥΣ μας είναι τελειωμένη υπόθεση.

Η Ελλάδα πρέπει να ξανα ανακαλύψει και να γεννήσει ΘΕΟ- πάλαβους για αυτήν εν δυνάμει αγίους. Τέτοιους δεν τους έχει μόνο ανάγκη αυτή αλλά και ολάκερος ο κόσμος μας που ταλαιπωρείται από δαιμονική μπόρα. 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ;

Δεν σε ρωτώ για να μου εκθέσεις ότι έχεις την θεωρητική εκείνη πίστη, που όλος ο κόσμος έχει, σε ρωτώ να μάθω κατά πόσον η πίστη σου είναι μια απλή θεωρία που να ικανοποιεί, κατά κάποιον τρόπον την συνείδηση σου η είναι τόσο ισχυρή και ζωντανή, ώστε αυτή να είναι ο μοναδικός εμπνευστής και το κύριο κίνητρο της ζωής σου;

Τι θέση έχει η πιστις μέσα στην ζωή σου; είναι το ραχοκόκκαλο τις πνευματικής σου οντότητας; τι ονειρεύεσαι; ονειρεύεσαι μια ζωή μήπως εύκολη, μέσα στην χλιδή και την πολυτέλεια η ονειρεύεσαι και διψάς για μια ζωή ανώτερη, πνευματική, την ζωή της αρετής, έστω και αν αυτό το είδος ζωής συνεπάγεται ΘΥΣΙΕΣ……;

Μήπως νοιώθεις πραγματικά στην καρδιά σου το κάψιμο του πόθου, να ριχθείς στον αγώνα ‘’κόντρα στο ρέμα‘’ έτοιμος να παλέψεις τον εχθρό όπου τον βρεις, και τότε μονάχα να σταματήσεις, όταν δεις την σημαία σου να κυματίζει περήφανα πάνω από τα κάστρα του αντιπάλου; 

Άκου φίλε μου, αν θέλεις αληθινά να είσαι σε όλη σου την ζωή αγωνιστής και όχι ένας ανεμόμυλος η ένα άχυρο στην διάθεση του κάθε ανέμου, σου χρειάζεται ένα γερό βάθρο, ένα ατράνταχτο θεμέλιο, σου χρειάζεται η ΒΕΒΑΙΑ ΠΙΣΤΙΣ, όσο θα στηρίζεσαι σ’αυτην θα νικάς, και αν ακόμη μπορέσεις και στηρίξεις την ζωή σου σε αυτήν μονάχα επάνω, τότε το αιώνιο και άφθαρτο στεφάνι της νίκης θα σε αναμένει.

Να πιστεύεις στον Θεον και στην αποστολή σου, αν πραγματικά πιστεύεις στον Θεον, δεν μπορεί παρά να έχεις και επίγνωση του προορισμού σου και πίστη στην αποστολή σου. 

Πιστεύεις στο μέγα μυστήριο της Θειας ενσαρκώσεως, ότι δηλαδή Ο Θεός έγινε για σένα άνθρωπος για να σε κάνει εσένα Θεό;

Γνωρίζεις φίλε μου ότι ο ουρανός πυρπολείται κυριολεκτικά απο το καμίνι της αγάπης του Θεού που έχει για εσένα;

Η γνώσις όμως φίλε μου δεν είναι αρκετή, πρέπει την γνώσι να ακολουθη η ζωή, η εν Χριστώ όμως, είναι αυτή την ζωή που σε καλεί Ο Χριστός να ζήσης, και σαν το επιτύχεις, πετυχες στον σκοπό της ζωής σου.. ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΟΥ. 

Διότι σε αυτήν περικλείονται όλα τα μεγάλα και τα ωραία, όλες οι αξίες της ζωής:

ΑΓΩΝΑ-ΝΙΚΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΚΑΛΟΣΥΝΗ- ΑΓΑΠΗ-ΧΑΡΑ, γη και ουρανός μέσα στην εν Χριστώ ζωην συνυπάρχουν αρμονικά σε μια θεσπέσια σύνθεση. 

Φίλε μου μην σε πτοεί το σκοτάδι, το ξημέρωμα πλησιάζει, σύντομα θα ακούσεις το πρώτο μήνυμα… υπομονή….. 

Όχι μεγάλα λόγια και θεωρίες, αλλά μικρά και καθημερινά πράγματα. Όχι τάχα θυσίες και θεαματικές πράξεις, άλλα ψωμί για τον νηστικό και ρούχο για τον γυμνό κι ένα ποτήρι νερό για τον διψασμένο. Το ελάχιστο, που μπορεί να δώσει ο καθένας. 

“…διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και με ποτίσατε, ξένος ήμουν και με πήρατε στο σπίτι, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, αρρώστησα και μ’ επισκεφθήκατε, στη φυλακή ήμουν και ήρθατε σε ‘μενα…Τότε, θα αποκριθούν οι δίκαιοι και θα πουν, “Κύριε πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σε ποτίσαμε; Πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε σε σένα; Ο βασιλεύς τότε θ’ απαντήσει και θα τους πει “αλήθεια σας λέω, ό, τι κάνατε σ’ έναν από τους ασήμαντους-ελάχιστους- αδελφούς μου, σε ‘μενα το κάνατε” (Ματθ. κε’, 35-41) 

Κάποτε θα βρούμε μπροστά μας τη ζωή μας και τις πράξεις μας θα μας δικάσει ο Θεός «διά Ιησού Χριστού»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο ΑΝΑΣΤΑΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Αφορμή για την εντονότερη επίκριση κατά του Χριστού λαμβάνουν αρκετοί από την περί ειρήνης διδασκαλία Του. Ο Χριστός στη θαυμαστή επί του όρους διδασκαλία Του μακάρισε τους ειρηνοποιούς, επειδή θα ονομαστούν γυιοί του Θεού! Λίγο πριν από το πάθος Του απευθυνόμενος στους μαθητές Του είπε: «Εἰρήνην τὴν ἐµὴν δίδωµι ὑµῖν». Διέστειλε κατά τρόπο σαφή την δική Του ειρήνη από την ειρήνη του κόσμου, όμως οι παντοίοι επικριτές Του στάθηκαν ανήμποροι να κατανοήσουν τη διαφορά. Και όχι μόνο δεν κατενόησαν την ειρήνη του Χριστού, αλλά παρανόησαν τον λόγο Του «Φωτιά ήλθα να βάλω στη γη και τι άλλο θέλω , αφού ήδη άναψε;». Εμφορούμενοι από πλείστα όσα ανθρώπινα πάθη, τα οποία υποδαυλίζουν τις συγκρούσεις και ρήξεις διαχρονικά, αδυνατούν να κατανοήσουν τί ακριβώς είναι η ειρήνη που μας προσφέρει ο Χριστός μέσω της σταυρικής Του θυσίας και της αναστάσεώς Του. 

Οι πόλεμοι, που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα και εξακολουθούν να την αιματοκυλούν, θεωρούνται ως η μεγαλύτερη απόδειξη της παταγώδους αποτυχίας του ευαγγελικού κηρύγματος. Μάλιστα με ιδιαίτερη ικανοποίηση προβάλλονται εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι διεξήχθησαν στο όνομα του Χριστού χωρίς να προτάσσεται η λέξη δήθεν. Έχει καταστεί έμμονη ιδέα στους κύκλους της «νέας τάξης πραγμάτων» ότι για τις αιματοχυσίες ευθύνονται διαχρονικά οι θρησκείες και τα έθνη. Γι’ αυτό και στον σύγχρονο δυτικό κόσμο σφοδρή είναι η πολεμική κατ’ αυτών, προκειμένου η ανθρωπότητα να απολαύσει κάποτε μακροχρόνια ειρήνη. 

Ο Χριστός σε αντίθεση με τους παντοίους φιλοσόφους, ηγεμόνες, κοινωνικούς μεταρρυθμιστές και πολιτικούς στόχευε πρωτίστως στην εσωτερική ειρήνη του προσώπου. Ελάχιστη υπήρξε η αναφορά στην κοινωνία, στην οποία, όπως δίδαξε, ο «καίσαρας» θα εξακολουθεί να επιβάλλει το δίκαιο του ισχυρού, παρά την υπόδειξή Του προς τους μαθητές ανυπέρβλητου τρόπου άσκησης της εξουσίας: Ο πρώτος να είναι υπηρέτης όλων! Όλοι μας ονειρευόμαστε μια καλύτερη κοινωνία, ελάχιστοι όμως αισθανόμαστε την οφειλή να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας.

Αυτόείναι το διαχρονικό δράμα του ανθρώπου. Ο ανθρώπινος εγωισμός καλλιεργεί την αυτοδικαίωση και την επιθυμία επιβολής επί του άλλου με κριτήριο το προσωπικό «αλάθητο»! Περνώντας μάλιστα στην αντεπίθεση, επειδή μας ελέγχει ο λόγος του Χριστού, εκτοξεύουμε την κατηγορία περί ουτοπίας του κηρύγματός Του. Πώς είναι δυνατόν να επικρατήσει η πίστη, η οποία καλλιεργεί δουλόφρονες χαρακτήρες με την απαίτηση υποταγής στον πλέον φρικτό δυνάστη και την απαγόρευση χρήσης βίας; Άραγε αδυνατούν να κατανοήσουν την αντίφαση μεταξύ του ερωτήματος αυτού και της επίκρισης κατά της χριστιανικής θρησκείας, όπως θεωρούν και την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, για αιτία θρησκευτικών πολέμων; Ασφαλώς όχι. Χρησιμοποιούν τα αντιφατικά επιχειρήματα σε διαφορετικές περιστάσεις έχοντας τον ίδιο στόχο: Να πλήξουν τον αναστημένο Χριστό και την Εκκλησία Του! 

Η Εκκλησία, ως κοινωνία προσώπων, είναι απαράδεκτο να ταυτίζεται με την κοινωνία των πολιτών, ακόμη και όταν η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι μέλη της. Είναι σοβαρό σφάλμα να αποκαλούνται κάποιες κοινωνίες ιστορικά ως χριστιανικές. Το ανθρώπινο δίκαιο ποτέ και σε καμιά κοινωνία δεν έχει εναρμονιστεί με το θείο δίκαιο του Χριστού. Απόδειξη περίτρανη η μη ποινικοποίηση αποφυγής πράξεως του καλού, που αποτελεί θεμελιώδες κριτήριο της μέλλουσας κρίσης. Η Εκκλησία, σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση είναι νοσοκομείο των κοπιώντων και πεφορτισμένων αυτού του κόσμου. Μέσω των μυστηρίων αυτής επέρχεται η ειρήνευση του προσώπου, το οποίο συνθλίβεται υπό την επήρεια των παντοίων παθών. Και η προσβολή των παθών δεν είναι συμβάν ανάλογο προς την προσβολή του σώματος από κάποια ασθένεια, η οποία αντιμετωπίζεται εφ’ άπαξ φαρμακευτικά ή χειρουργικά. Η αντιμετώπιση των παθών είναι διαρκής, εφ’ όρου βίου. Γι’ αυτό και διαρκής είναι η ανάγκη ειρήνευσης. 

Πολυπόθητογια τον άνθρωπο αγαθό η ειρήνη. Αγνοώντας όμως, κατά κανόνα, την ειρήνη του Χριστού, εύχεται αυτός υπέρ της εξωτερικής ειρήνης, της ειρήνης του κόσμου. Βέβαια υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου εύχεται και η Εκκλησία. Είναι όμως εντελώς διαφορετική η έννοια πνευματική ειρήνη από την ειρήνη, που ταυτίζεται με τη μη ύπαρξη αιματοχυσίας. Διαφορετική είναι και η πνευματική ελευθερία από την κατά κόσμο εθνική ή κοινωνική ελευθερία. 

Οι άνθρωποι στρέφοντας την πλάτη τους στον σωτήρα Χριστό, εναποθέτουν τις ελπίδες τους για ειρήνη σε εγκόσμιους «σωτήρες», αρκούμενοι σε μορφές ειρήνης, στις οποίες είναι καταθλιπτική η επιβολή του δικαίου του ισχυρού! Και ενώ έντονη είναι η επίκριση κατά του Χριστού, ως σπορέα ουτοπίας, ο δημαγωγικός λόγος διαχρονικά τηρεί υποταγμένες τις ανθρώπινες ψυχές με επιχειρήματα του τύπου: Έτσι είναι ο άνθρωπος, έτσι είναι οι ανθρώπινες κοινωνίες, έτσι θα πορευόμαστε, ας έχουμε τουλάχιστον ειρηνικό βίο. Και φαίνεται να μην συνειδητοποιούμε τη φρίκη από την ανυπαρξία ειρήνης εντός μας. Να μην αξιολογούμε ότι η αδιαφορία για την απόκτηση της ειρήνης, που δίνει ο Χριστός, είναι η κύρια αιτία των ποικίλων συγκρούσεων μεταξύ προσώπων, ομάδων προσώπων, κοινωνιών και εθνών. 

Η ευθύνη των ρήξεων δεν βαρύνει τις διαφορετικότητες στα πιστεύω ή στην εθνική υπόσταση, τις οποίες διαφορετικότητες επιχειρεί να αφανίσει η «νέα τάξη» λυσσομανώντας για την επικράτηση ανοχής έναντι άλλων διαφορετικοτήτων. Η ευθύνη βαρύνει εκείνους, οι οποίοι πολεμούν με πάθος έναν θεωρούμενο από τους ίδιους νεκρό προ δύο χιλιάδων ετών! Κανένας άλλος νεκρός δεν δέχθηκε ειρωνείες, δεν χλευάστηκε, δεν γελοιοποιήθηκε, δεν βλασφημήθηκε ανά τους αιώνες. Ο Χριστός είναι η μοναδική περίπτωση στην ιστορία! Και η εξήγηση είναι απλή: Ο Χριστός αναστήθηκε!

Η επίθεση κατά τεμένους στη Νέα Ζηλανδία από φανατικό «χριστιανό» πρέπει να βάλει, επί τέλους, σε σκέψεις τους πιστούς της Εκκλησίας. Είναι επιτρεπτό να γίνεται αποδεκτό ό,τι δηλώνει ο καθένας, ακόμη και όταν η στάση βίου έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση προς το πιστεύω, από το, οποίο, υποτίθεται, εμφορείται; Η επίθεση κατά χριστιανικού ναού στη Σρι Λάνκα οφείλεται στον θρησκευτικό φανατισμό, που καλλιεργεί το ισλάμ; Αλλά τότε γιατί εκατοντάδες εκατομμύρια μουσουλμάνων δεν εκδηλώνουν την ίδια συμπεριφορά; Αρνούμαστε, ακόμη και εμείς οι χριστιανοί, την από Θεού έμφυτη ηθική συνείδηση; 

Κατευθυνόμενοι από τα μέσα ενημέρωσης προς επίρριψη ευθύνης στις θρησκείες για τη μη επικράτηση ειρήνης, αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι το κακό γιγαντώνεται από τα τρία κυρίαρχα πάθη: Φιλοδοξία, φιλαργυρία και φιληδονία. Και αυτοί που ενέχονται για τη μη επικράτηση ειρήνης επί της γης είναι διαχρονικά υποταγμένοι σ’ αυτά, όπως και στην εποχή μας. Και όλοι αυτοί δεν είναι πιστοί σε κάποια θρησκεία, πολύ περισσότερο δεν έχουν αποδεχθεί την Αποκάλυψη του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Είναι άνθρωποι που βιώνουν χωρίς φόβο Θεού. Και όπως έγραψε ο Ντοστογιέφσκι «Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται»

Στο μέτρο που εμμένουμε πεισματικά να περιφρονούμε τον αναστάντα άρχοντα της ειρήνης, θα βιώνουμε την κόλαση των εσωτερικών και εξωτερικών συγκρούσεων.«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΗΣ»

Λόγος στην Αγία Ανάσταση του Χριστού

ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

Ο Ήλιος της δικαιοσύνης ο τριήμερος ανέτειλε σήμερα κι᾽ ολόκληρη εφώτισε την πλάση. Ο τριήμερος και προαιώνιος Χριστός, η Αμπελος η αληθινή, καρποφόρησε και τον κόσμο πλημμύρισε από χαρά. Την αβασίλευτη αυγή ας δούμε. Πριν έρθη η αυγή, ας τη δούμε σήμερα και απ᾽ τη φωτοπλημμύρα ας γεμίσουμε από χαρά. 

Τις πόρτες του Άδη ανοίγει ο Χριστός και οι νεκροί σηκώθηκαν από τον ύπνο. Αναστήθηκε ο Χριστός που ανασταίνει τους πεσμένους και ανάστησε μαζί Του τον Αδάμ. Αναστήθηκε ο Χριστός, Αυτός που ανασταίνει όλους και ελευθέρωσε την Εύα απ᾽ την κατάρα. Αναστήθηκε ο Χριστός που Αυτός μόνος ανασταίνει και χαροποίησε τον ακατάστατο πρώτα κόσμο, σε όλα το ρυθμό και την τάξη εγκαθιστώντας. Αναστήθηκε ο Κύριος, όπως αυτός που κοιμάται, και τους εχθρούς Του όλους τους χτύπησε και τους ντρόπιασε. Αναστήθηκε και δώρησε χαρά σ᾽ όλη την κτίση. Αναστήθηκε και άδειασε η φυλακή του Άδη. Αναστήθηκε και τη φθορά της φύσης σε αφθαρσία τη μετάλλαξε. Αναστήθηκε ο Χριστός, κι᾽ αποκατάστησε τον Αδάμ στην παλιά δόξα της αθανασίας.

Η νέα κτίση, πού φέρνει ο Χριστός, με την Ανάστασή Του ανανεώνεται. Με τη νέα ομορφιά του Χριστού ας στολισθούμε· η Εκκλησία του Χριστού ο καινούργιος ουρανός γίνεται σήμερα, ένας ουρανός πιο λαμπρός από τον ουρανό που αντικρύζομε. Γιατί δεν περιμένει τον ήλιο που κάθε μέρα βασιλεύει, αλλά τον Ήλιο που υψωμένο στο Σταυρό τον ντράπηκε τούτος ο δούλος ήλιος και χάθηκε. Έχει τον ήλιο, που γι᾽ αυτόν είπε ο προφήτης· θ᾽ ανατείλη για τους φοβισμένους τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Ιησού, Ήλιο που την Εκκλησία καταυγάζει φωτεινός και αιώνιος. Γι᾽ αυτόν λέει η Γραφή· «Ο Ήλιος βγήκε στη γη και ο Λώτ μπήκε στη Σιγώρ». Ο Λώτ προτυπώνει το Νόμο και Σιγώρ σημαίνει μικρότητα. Αυτός ο Ήλιος κάνει σοφούς τους άσοφους. Αυτός ο Ήλιος είναι το θεμέλιο της πίστεώς μας. Γι᾽ αυτόν τον Ήλιο της δικαιοσύνης, το Χριστό, έχει γίνει ουρανός η Εκκλησία και δεν έχει φεγγάρι που μεγαλώνει και μικραίνει, αλλά χάρη, που λάμπει πάντα. Δεν ανατέλλει κάποια κινούμενα αστέρια, αλλά αστέρια νεοφώτιστα μέσα από την κολυμβήθρα. Δεν έχει βροχερά σύννεφα η Εκκλησία, αλλά δασκάλους θεολόγους. Δεν κρέμεται πάνω σε θολά νερά, αλλά έχει θεμελιωθεί πάνω στα ιερά δόγματα. Δεν φέρνει χειμωνιάτικη βροχή και δεν συγκινεί τους ανθρώπους με φωνές αγριοπουλιών αλλά με τις ομιλίες των δασκάλων.

«Αυτή είναι ημέρα, που δημιούργησε ο Κύριος. Ας νιώσωμε την πνευματική της αγαλλίαση και τη θεϊκή ευφροσύνη της». Αυτή είναι για μας η πιο γιορτινή απ᾽ όλες τις εορτές. Αυτή είναι η εορτή, για την οποία το Άγιο Πνεύμα μας προτρέπει και μας λέει: «Ετοιμάστε εορτή κρατώντας πυκνόφυλλα κλαδιά ως τις άκρες του θυσιαστηρίου». 

Αυτή είναι όλου του κόσμου η εορτή, που τον ανακαινίζει και τον σώζει. Αυτή η εορτή είναι όλων των εορτών η κορυφή και η ακρόπολη· αυτή είναι ημέρα πού την ευλόγησε ο Θεός και την αγίασε, γιατί αυτή τη μέρα σταμάτησε από όλα τα έργα Του, ολοκληρώνοντας τη σωτηρία των ζωντανών και των νεκρών. Τη μέρα αυτή σταμάτησε των μολυσμένων ειδωλολατρών τις τελετές και τους χορούς. Τη μέρα αυτή σταμάτησε τη δύναμη όλων των εχθρών. Τη μέρα αυτή σταμάτησε την κνίσσα και τις ειδωλικές θυσίες· αυτή τη μέρα σταμάτησε τη δύναμη του τυράννου και εξουδετέρωσε το κεντρί του θανάτου. Σ᾽ αυτή σταμάτησε τις Ιουδαϊκές θυσίες και τις πρωτομηνιές· σ᾽ αυτή έβαλε καινούργιους νόμους και κανόνες στη χτίση· σ᾽ αυτή σταμάτησε το Πάσχα του Μωσαϊκού νόμου και των Ιουδαίων και ολοκλήρωσε κάθε τύπο, σκιά και προφητεία. 

Κατά το Πάσχα μας, το Πάσχα το αληθινό, θυσιάστηκε ο Χριστός και ιδού η καινούργια χτίση του Χριστού, η καινούργια πίστη του Χριστού, οι καινούργιοι νόμοι, ο καινούργιος λαός του Θεού. Καινούργιος, όχι παλιός Ισραήλ και νέο Πάσχα, νέα και πνευματική περιτομή· νέα και αναίμακτη θυσία· νέα και θεϊκή Διαθήκη. 

Σήμερα ανανεωθείτε και «πνεύμα ευθές», νέο φρόνημα, εγκαταστείστε στις καρδιές σας, για να δεχθείτε της νέας κι αληθινής εορτής τα μυστικά και να δοκιμάσετε σήμερα τρυφή ουράνια, πραγματική και να φύγετε φωτισμένοι στα μυστικά του νέου Πάσχα και που δεν παλιώνουν, και πήραν τη θέση των αντίστοιχων μυστικών του παλιού, για να αντιληφθείτε πόση είναι η απόσταση και η διαφορά των δικών μας από τα Ιουδαϊκά και ποιά σύγκριση μπορεί να σταθεί των άδειων τύπων με την αλήθεια. Ας αρχίσουμε το λόγο για την Ανάσταση του Χριστού και την εμφάνισή Του απ᾽ αυτό το σημείο. 

Έστειλε κάποτε ο Θεός από ψηλό βουνό για τη σωτηρία του λαού το νομοθέτη Μωυσή, για να φέρη τον τύπο του νόμου. Στάλθηκε κι ο νομοθέτης Κύριος, Θεός από Θεό, όρος από όρος της ουρανίας οροσειράς για τη σωτηρία του λαού μας, που είναι η αλήθεια. Αλλά ο Μωυσής έδωσε ελευθερία από το Φαραώ και τους Αιγυπτίους, ενώ ο Χριστός μας ελευθέρωσε από το διάβολο και τους δαίμονες. Ο Μωυσής σκότωσε κι έθαψε στην άμμο εκείνον τον Αιγύπτιο που νίκησε τον Ιουδαίο. Θανάτωσε κι ο Χριστός το διάβολο, εξαποστέλλοντάς τον στην άβυσσο. Συμφιλίωσε ο Μωυσής τους δύο αδελφούς του που φιλονικούσαν· συμφιλίωσε κι ο Χριστός τους δύο λαούς Του, ενώνοντας τα ουράνια με τα επίγεια. Εκεί η κόρη του Φαραώ ήρθε να λουστεί και βρήκε και πήρε τον Μωυσή. 

Η Εκκλησία, κόρη του Χριστού, με το Βάπτισμα παίρνει το Χριστό, όχι τριών μηνών από το κοφίνι, όπως τον Μωυσή, αλλά τριήμερον από τον τάφο αντί του Μωυσή. Εκεί τυπικά και νύχτα έκαμε ο Ισραήλ το Πάσχα του· εδώ μέσα στο φώς της ημέρας εορτάζομε το Πάσχα. Εκεί στης ημέρας το βράδιασμα· εδώ στο τέλος των χρόνων αυτού του αιώνα. Εκεί τα πορτόφυλλα σημαδεύτηκαν με το αίμα· εδώ των πιστών οι καρδιές σφραγίζονται με το Αίμα του Χριστού. Εκεί ήταν θυσία νυχτερινή και σε ώρα νύχτας έγινε της Ερυθράς το πέρασμα· εδώ είναι σωτηρία και φωτεινή η Ερυθρά θάλασσα του Βαπτίσματος και με τη φωτιά του Πνεύματος φωτίζει· εδώ αληθινά Πνεύμα Θεού πνέει και φανερώνεται πάνω στο ίδιο νερό και συντρίβει την κεφαλή του δράκοντα άρχοντα των δρακόντων, των δαιμονικών λαών του διαβόλου. Εκεί ο Μωυσής σώζει τους Ισραηλίτες με νυχτερινό βάπτισμα· εκεί το σύννεφο γίνεται σκέπη του λαού· στο λαό του Χριστού η δύναμη του Υψίστου ρίχνει τον ευεργετικό ίσκιο της. Εκεί για τη σωτηρία του λαού χόρεψε η Μαρία, του Μωυσή η αδελφή: εδώ που γίνεται η σωτηρία των Εθνικών η Εκκλησία του Χριστού στο σύνολό της γιορτάζει. 

Εκεί στην πέτρα τη φυσική καταφεύγει ο Μωυσής για νερό· εδώ στην πέτρα της πίστεως, τον Χριστό, καταφεύγει ο λαός. Εκεί οι πλάκες του νόμου συντρίβονται προμηνύοντας ότι κάποτε θα παρέλθει και θα παλιώσει ο νόμος· εδώ αμετάβλητοι οι θεϊκοί νόμοι σώζονται. Εκεί το μοσχάρι καιγόταν στη φωτιά για τιμωρία του λαού· εδώ θυσιάζεται ο Αμνός του Θεού για του λαού τη σωτηρία. Εκεί με το ραβδί η πέτρα δέχεται κτύπημα· εδώ η Πέτρα, ο Χριστός δέχεται τρύπημα στην πλευρά. Εκεί βγαίνει απ᾽ την πέτρα νερό· εδώ Αίμα και νερό πηγάζει απ᾽ τη ζωοποιό πλευρά. Εκείνοι δέχτηκαν απ᾽ τον ουρανό το κρέας των ορτυκιών· εμείς απ᾽ τα ουράνια ύψη δεχόμαστε το περιστέρι του Πνεύματος. Εκείνοι πρόσκαιρο μάννα έφαγαν και πέθαναν· εμείς τον Αρτο τρώμε για να ζούμε στον αιώνα. Μα εκείνα, παλιά πράγματα και σκιές ψεύτικες πάλιωσαν και τελείωσαν· του δικού μας λαού η πίστη αυξάνει και θάλλει και μένει παντοτεινά.

Αυτή είναι η προτύπωση του δικού μας Πάσχα· το σκιερό πέρασμα των διατάξεων του νόμου. Έτσι πρέπει να κοιτάξεις την εορτή και έτσι να εξετάσεις τα όσα ο Μωυσής και οι Προφήτες λένε για την ημέρα· η Ανάσταση θα σε πείσει, γιατί όλους τους έχει η απιστία τυλίξει. Είναι πολλοί οι τύποι της εορτής και απερίγραπτοι για την Ανάσταση από τους νεκρούς και τη συνέχιση της ζωής. Αξιόπιστος μάρτυράς της, είναι η θυσία του Ισαάκ· τύπος της ο λάκκος του Ιωσήφ, όπου τον έρριξαν τ᾽ αδέλφια του και απ᾽ όπου βγήκε αθάνατος· τύπος της ο λάκκος του Ιερεμία, όπου μια φορά από τη φθορά και το βόρβορο βγήκε. Του Χριστού την Ανάσταση υποτυπώνει το κήτος του Ιωνά, από όπου βγήκε σε τρεις μέρες.

Έχεις στη διάθεσή σου κι άλλο σημάδι για το δεσμωτήριο του Άδη, το δεσμωτήριο του Ιωσήφ, όπου τον κατασφάλισε η παράνομη συναγωγή κι απ᾽ όπου βγήκε αβλαβής έπειτα από τρία χρόνια, όπως βγήκε ο Χριστός σε τρεις μέρες από τους νεκρούς. Μαζί μ᾽ αυτούς κι ο Δανιήλ με το λάκκο των λεόντων προτυπώνει τον τάφο του Σωτήρα, απ᾽ όπου βγήκε ο Ιησούς και σώθηκε από τον Άδη και το θάνατο, όπως από λιοντάρια. Με αυτά να ελέγξεις τους Ιουδαίους και να τους επιτιμήσεις. Έτσι ν᾽ απολογηθείς για το πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Αυτά τα όπλα σύμμαχος σου χαρίζει ο λόγος· αυτά τα μυστήρια σου διδάσκει η εορτή.

πηγή

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει ὅτι Χριστός Ἀνέστη και ἅδης ἐσκυλεύθη». Αναστάσιμο παιάνα ψάλλουμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ομολογούμε το μεγαλύτερο θαύμα που είδε η Ανθρωπότης. Την Ανάσταση του Κυρίου. Το μήνυμα της Ορθοδοξίας είναι Σταυροαναστάσιμο. Μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε.

Και ο Ελληνισμός πιστεύει. Παρά τις επιθέσεις και τις αμφισβητήσεις των πάσης φύσεως αποδομητών αυτό το Έθνος ουδέποτε υπήρξε ουδετερόθρησκο. Η Ορθοδοξία είναι για τον Έλληνα η πίστη του, η ταυτότητά του, η κληρονομιά του, η πηγή ελπίδας, η ακτίνα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Στη μακρά διάρκεια της δουλείας, όταν ο υπόδουλος Έλληνας έλεγε ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, μέσα στη ψυχή του φώλιαζε η ελπίδα ότι συντόμως και η Ελλάς θα αναστηθεί. Το Γένος επεβίωσε μετά από υποδουλώσεις, καταπιέσεις και επιδρομές, επειδή κρατήθηκε ζωντανό χάρις στο Αναστάσιμο μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Και σήμερα θα πάρουμε δύναμη από το Φως της Αναστάσεως για να αγωνισθούμε για τα εθνικά μας θέματα. Για να αντισταθούμε σε εκείνους που σφετερίζονται το ιερό όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας. Για να συμπαρασταθούμε στους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, που καταπιέζονται από την αλβανική κυβέρνηση. Για να μην επιτρέψουμε τη νομιμοποίηση της κατοχής στη Βόρειο Κύπρο και τον αφελληνισμό των συνειδήσεων στην ελεύθερη Κύπρο. Για να στηρίξουμε τα Πατριαρχεία μας και τους ανά την υφήλιο Ορθοδόξους. Για να στείλουμε μήνυμα ελπίδας στους λίγους Έλληνες που απέμειναν στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο. Για να στείλουμε τις ευχαριστίες μας στους απανταχού Ομογενείς Έλληνες, οι οποίοι διατηρούν πίστη, γλώσσα και πατριωτισμό.

Θα αντλήσουμε δύναμη από το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως για να διδάξουμε στα παιδιά μας την Ορθόδοξη Πίστη, τη διαχρονική γλώσσα μας και την Ιστορία του Ελληνισμού ανθιστάμενοι στα σχέδια των αποδομητών της Παιδείας και της εθνικής ταυτότητας. Θα καλλιεργήσουμε τη συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον της πατρίδας μας και δεν θα παρασυρθούμε από το κλίμα εθνικής κατάθλιψης, το οποίο επηρεάζει όσους δεν έχουν γευθεί τα νάματα της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης. Θα στηρίξουμε τον ιερέα και τον εκπαιδευτικό που διακονούν φιλότιμα, παρά τις δυσκολίες, την κοινωνία και την πολιτιστική μας ιδιοπροσωπία.

Πάσχα των Ορθοδόξων, Πάσχα των Ελλήνων. Ας στείλουμε τις ευχές μας στους στρατιώτες, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας, που προστατεύουν τα σύνορα της Πατρίδας από τα σχέδια του νέου Οθωμανισμού. Νησάκι Παναγιά, δίπλα στις Οινούσσες Χίου: Μοναδικοί κάτοικοι οι λίγοι φαντάροι. Ηθικόν ακμαιότατον. Το Μέγα Σάββατο η φρουρά θα λειτουργηθεί και θα βροντοφωνάξει: «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!». 

Δεύτε λάβετε φως! Η Ορθοδοξία είναι η ρίζα μας και η ελπίδα μας. 

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 27-28.4.2019 

πηγή

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Το ιστολόγιο μας σας εύχεται να έχετε υγεία προσωπική και οικογενειακή και ο Αναστημένος Κύριος να σας χαρίζει αυτό που αληθινά θα σας ωφελήσει ψυχικά.
 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Μητροπολίτης Χίου: «Ανταλλάξαμε το διαμαντένιο στέμμα της Μακεδονίας με το ακάνθινο στεφάνι αλλοίωσης της ιστορίας»

"Αστραψε και βρόντηξε" ο Μητροπολίτης Χίου, Μάρκος, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες αλλά και νοήματα από την κατάμεστη κεντρική πλατεία του νησιού το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.

Απευθυνόμενος στο πλήθος των πιστών που συμμετείχαν στη συνάντηση των επιταφίων της πόλης, ο Μητροπολίτης ξεκίνησε από τον προκάτοχό του Μητροπολίτη Πλάτωνα που σφαγιάστηκε από τους Οθωμανούς το 1822 και συνέχισε αναφερόμενος την επιστολή του Μέγα Αλέξανδρου προς τους Χίους το 332 π.Χ. λέγοντας ότι από μέσα από αυτή αποκαθιστούσε τη Δημοκρατία στη «μόνη μακεδονική γλώσσα, στην Ελληνική».

Παράλληλα σε αναφορά του προς την ελληνική οικογένεια είπε ότι κάθε ελληνική οικογένεια δικαιούται να έχει ένα σπίτι, μήνυμα που εκλήφθηκε ως σαφέστατη στάση κατά των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας.

Νωρίτερα στον Μητροπολιτικό Ναό Χίου ο Μητροπολίτης στο κήρυγμά του είπε μεταξύ άλλων:
«Ανταλλάξαμε το διαμαντένιο στέμμα της Μακεδονίας με το ακάνθινο στεφάνι της αλλοιώσεως της ιστορικής συνειδήσεως». 

πηγή