ΤΑ “ΜΑΥΡΑ ΤΑΜΕΙΑ” ΤΗΣ SIEMENS ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΜΑΥΡΑ

Να εξεταστούν κατ΄ αντιπαράσταση Γεωργίου – Σέκερης… 

Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή - αρθρογράφου
egerssi@otenet.gr 
www.egerssi.gr 

Πριν λίγες ημέρες (Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018) στο άρθρο μου στην Ελεύθερη Ώρα: «Καθαρά… τα “μαύρα ταμεία” της Siemens» ανέλυα, πως μετά τις πρώτες απολογίες των κατηγορουμένων της δίκης των “64ρων” για τα “μαύρα ταμεία” της Siemens, όλα τείνουν στο να βγουν καθαρά, τελικά, αυτά τα “μαύρα ταμεία”, που εξαγόρασαν πολιτικό προσωπικό της χώρας και εν τέλει, όλοι θα βγουν αθώες περιστερές! 

Όμως, στη Γερμανία – έδρα της πολυεθνικής Siemens – έχουν μάλλον, άλλη άποψη γι΄ αυτά τα “μαύρα ταμεία” της γερμανικής εταιρείας!
Πιο συγκεκριμένα:
Η πολύ μεγάλης κυκλοφορίας – διεθνώς – γερμανική εφημερίδα Bild έχει προχθεσινό της τίτλο:
«Ο Uriel Sharef 74 ετών κατηγορείται εκ νέου για απιστία»:

Στο δε ρεπορτάζ η γερμανική εφημερίδα λέγει:

«Ο Uriel Sharef την Τρίτη το πρωί εμφανίστηκε στο Εφετείο του Μονάχου, κατηγορούμενος για δεύτερη φορά για απιστία. Την πρώτη φορά είχε αθωωθεί! 

Ως γνωστόν το 2006 ανακαλύφθηκε ένα παγκόσμιο κύκλωμα “μαύρων ταμείων” και δωροδοκιών της Siemens! Για το λόγο αυτό, πολλοί γνωστοί manager της εταιρείας ανά τον κόσμο απομακρύνθηκαν και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες!

Ο Uriel Sharef απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες το 2014, όταν δεν επιβεβαιώθηκαν τα ενοχοποιητικά στοιχεία, τα οποία αφορούσαν την κατηγορία της απιστίας! 

Ωστόσο σήμερα, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, τέσσερα χρόνια μετά επαναφέρει εκ νέου το κατηγορητήριο!

Σε δηλώσεις του ο Uriel Sharef είπε χαρακτηριστικά: “Μετανοώ για τα λάθη μου. Η πρακτική αυτή έχει τις ρίζες της 33 χρόνια πίσω”!

Να σημειώσουμε ότι ο Uriel Sharef ήταν από το 1991 – 1996 επικεφαλής της Siemens στην Κολομβία! Σύμφωνα με την Εισαγγελία της Γερμανίας, είχαν βρεθεί 35 εκατ. $, τα οποία είχαν δοθεί από τη SAG (Siemens Γερμανίας) για χρηματοδότηση κάποιων έργων στην Κολομβία! Το 2000 ο Uriel Sharef είχε αναρριχηθεί στην κεντρική διοίκηση της SAG! Με την είσοδο της Siemens στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, οι έλεγχοι της εταιρείας εντατικοποιήθηκαν και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να υπάρχουν ταμεία εκτός ισολογισμών! Παρ΄ όλα αυτά, το 2004 βρέθηκαν στους ισολογισμούς της Siemens Κολομβίας και της Βενεζουέλας λογιστικές παρατυπίες. 

Ο Uriel Sharef δηλώνει ότι, θα έπρεπε να έχει ελέγξει, αν υπήρχαν χρηματικά ποσά σε εξωλογιστικούς λογαριασμούς, στην περίοδό του! Όμως, θα έπρεπε κανονικά, αυτήν την απορία να την έχει εκδηλώσει πιο μπροστά! 

Θα θυμίσουμε επίσης, ότι ο Top Manager της Siemens Κολομβίας πλήρωσε τέσσερα εκατ. ευρώ στην SAG! Τώρα τον περιμένει το ενδεχόμενο της προφυλάκισής του»!

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, όλοι κοντεύουμε να πιστέψουμε, ότι για όλη την κακοδιαχείριση, κατασπατάληση και αρπαγή του δημοσίου χρήματος στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ευθύνονται μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Τάσος Μαντέλης και ο Γιάννος Παπαντωνίου! 

Κατ΄ αντιπαράσταση εξέταση Γερμανών κατηγορουμένων…

Στην εν εξελίξει δίκη “των 64ρων” στο Εφετείο Κακουργημάτων, την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018 απολογήθηκε ο πρώην Οικονομικός Διευθυντής Τηλεπικοινωνιών (COM) της Siemens AG (Γερμανίας), Thomas Ganswindt, κατηγορούμενος στην παρούσα δίκη των Αθηνών!

Φάνηκε ιδιαίτερα διαβασμένος και άκρως αποκαλυπτικός, εξαπολύοντας ευθεία επίθεση κατά του προκατόχου του Michael Kutschenreuter και σήμερα συγκατηγορούμενου, όχι μόνο στην παρούσα δίκη, αλλά και σε αυτήν του C4i (Command, Control, Coordination, Communication & Intelligance, δηλαδή, Διοίκηση, Έλεγχος, Επικοινωνία, Συντονισμός και Ενοποίηση)! Το οποίο σύστημα C4i, παρουσίασε στις 13/5/2004 στην Αθήνα η προμηθεύτρια εταιρεία SAIC. Δηλαδή, πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το οποίο ουδέποτε παραδόθηκε και ας χρυσοπληρώθηκε από το υστέρημα του ελληνικού λαού!

Για το λόγο αυτό η Έδρα της δίκης “των 64ρων”, ζήτησε την κατ΄ αντιπαράσταση εξέταση των δυο Top Manager Γερμανών περί τα οικονομικά της πολυεθνικής εταιρείας, κατηγορουμένων! 

Να εξεταστούν κατ΄ αντιπαράσταση οι Γεωργίου – Σέκερης…

Προσωπικά συγχαίρουμε την Έδρα και ειδικότερα τον Πρόεδρό της, γι΄ αυτήν την πρωτοβουλία που καταδεικνύει τη βούληση για να αναδειχτεί όλη η αλήθεια!

Ωστόσο, εμείς θα επαναφέρουμε ένα πάγιο αίτημά μας, που σήμερα γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο και ουσιαστικό! Λόγω και της ολικής αμνησίας που υπέστη κατά την απολογία του ο κατηγορούμενος Ηλίας Γεωργίου! Ο επικεφαλής του Τμήματος Τηλεπικοινωνιών της Siemens Ελλάδος (COM), του υπ΄ αριθμ. 2 ανώτατου στελέχους της εταιρείας στην Ελλάδα και ο οποίος διαχειριζόταν εν λευκώ όλες τις Συμβάσεις της Siemens με τον κρατικό (τότε) ΟΤΕ! Δηλαδή, της κατ΄ αντιπαράστασης εξέτασης του Ηλία Γεωργίου και του υφισταμένου του εκείνη την περίοδο, ουσιώδους μάρτυρα στην παρούσα δίκη Ευαγγέλου Σέκερη! Ο οποίος κατέθετε για περισσότερες από 20 ώρες τον περασμένο Οκτώβριο (2017), λέγοντας άκρως αποκαλυπτικά θέματα, που απέκρυψαν επιμελώς τα Συστημικά ΜΜΕ!

Αφού, από τη δίκη είναι μάρτυρας ο Ευάγγελος Σέκερης, αλλά δεν είναι ο Δημήτρης Αβράμπος…

…που την εποχή εκείνη ήταν υποδιευθυντής του COM, όπως και ο Ευάγγελος Σέκερης!

Από τα αριστερά προς τα δεξιά στο Μέγαρο του ΟΤΕ: Χρήστος Καραβέλας, Juergen Hickman, Bernhard Dombek, Ηλίας Γεωργίου. Στην πίσω σειρά: Ευάγγελος Σέκερης και Δημήτρης Αβράμπος.

Γιατί δεν μπορεί να είναι μάρτυρας ο Ευάγγελος Σέκερης και να μην είναι ο Δημήτρης Αβράμπος! Ποιος θα μας εξηγήσει αυτήν την επιλεκτικότητα; 

Πού είναι επίσης, οι:

Bernhard Dombek: Γενικός Διευθυντής της Siemens AΕ, που υπέγραψε όλες τις Συμβάσεις με τον ΟΤΕ;

Juergen Hickman: Διευθυντής του COM Μονάχου στον οποίο “έδινε” λογαριασμό ο Ηλίας Γεωργίου; Συνεχή τα σούρτα – φέρτα του Γερμανού, εκείνη την εποχή στην Παιανία στο αρχηγείο του “συνέταιρου” της Siemens στο “μεγάλο φαγοπότι” με τον Σωκράτη Κόκκαλη;

Νικόλαος Τάτσικας: Διευθυντής Τομέα Οργάνωσης και Μηχανοργάνωσης της Siemens AΕ και ακολούθως Γενικός Διευθυντής της Siemens Τηλεβιομηχανικής στη Θεσσαλονίκη (ενδεχομένως να γνωρίζει περισσότερα από τον Ηλία Γεωργίου);

Παναγιώτης Κρέπαπας: Γενικός Οικονομικός Διευθυντής της Siemens AΕ (σ.σ. που συνυπέγραψε την επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη);
Επανέρχομαι σύντομα με συγκλονιστικό ρεπορτάζ…

Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΑΛΒΙΝΙ!

Τα πολιτικά «εγκλήματα» τόσο με την άμυνα της χώρας όσο και με τον εποικισμό της από χιλιάδες μουσουλμάνους 

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά

Το θωρηκτό «Αβέρωφ» ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο και αγοράστηκε από την ελληνική κυβέρνηση με σύμβαση που επικυρώθηκε την 30ή Νοεμβρίου του 1909, με τιμή αγοράς μικρότερη κατά 2.000.000 εκατομμύρια χρυσές λίρες Αγγλίας από αυτή του αδελφού του πλοίου «Pisa», που ναυπηγήθηκε για λογαριασμό της ιταλικής κυβέρνησης. Σε αντίθεση με τον Τούρκο υπουργό Αμύνης, ο οποίος επέμενε να του καταβληθεί προμήθεια σε περίπτωση αγοράς του πλοίου από την Τουρκία, η Ελλάς απέκτησε το πολεμικό πλοίο επειδή ο ναύαρχος Κουντουριώτης αποποιήθηκε της νόμιμης προμήθειας που θα του κατέβαλλε το ιταλικό ναυπηγείο.

Με τη ναυτική υπεροχή στο Αιγαίο η Ελλάς απέκτησε και διατήρησε τα σημερινά σύνορά της από το 1912 έως σήμερα. Η Τουρκία, αντίστοιχα, έμαθε καλά το μάθημα της ήττας, ώστε επί 100 και πλέον συναπτά έτη εργάζεται σκληρά για να αποκτήσει ναυτική υπεροχή με σκοπό την επανάκτηση του Αιγαίου, ενώ -αντιθέτως- η Ελλάδα διέλυσε τα ναυπηγεία της. Παρά το γεγονός ότι, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες γνώριζαν την ύπαρξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην περιοχή από το 1970, που νομοτελειακά συνεπάγεται την εμφάνιση πολεμικών αναμετρήσεων και καταστροφών, παρακολουθούσαν αδιάφοροι τις εντατικές πολεμικές προετοιμασίες της Τουρκίας και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αφοπλίσουν τη χώρα μετά την καταστροφή στην Κύπρο το 1974. 

Με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση Σημίτη, οι πολιτικοί προτίμησαν να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή με όπλο την «πολιτική της μίζας», επειδή οι αμυντικοί εξοπλισμοί αποφασίζονταν όχι με γνώμονα την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας, αλλά με κριτήριο την αύξηση του προσωπικού πλούτου των πολιτικών και την αύξηση της παραγωγής των γερμανικών εργοστασίων. Η πολιτική της μίζας υλοποιήθηκε με την υπονόμευση της πολιτικής αρχής του «έθνους-κράτους» και την εξαφάνιση των ιδεολογικών συνιστωσών του. Η χώρα σταδιακά μετασχηματίστηκε σε έναν αδύναμο πολυπολιτισμικό γεωγραφικό χώρο, χωρίς σαφή γεωγραφικά σύνορα και πολιτιστική ταυτότητα. Ταυτόχρονα, οι πολιτικοί επιτάχυναν τη διάλυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας με τη μετατροπή τής πάλε ποτέ ισχυρής στρατιωτικής μηχανής σε μια γραφειοκρατική διοικητική δομή, που εξυπηρετεί κυρίως τη μεταφορά και τη σίτιση μουσουλμάνων εποίκων στην Ελλάδα (τα στρατόπεδα μετατρέπονται σε hot spots).

Τη στιγμή που οι Τούρκοι εργάζονται με στόχο την αρπαγή του Αιγαίου, οι πολιτικοί διέλυσαν τους στρατηγικούς τομείς άμυνας, όπως η πολεμική βιομηχανία και τα ναυπηγεία, ενώ επιτάχυναν την αποσάθρωση των πανεπιστημίων και της Παιδείας. Με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον τους καλλιέργησαν στον λαό την ψευδαίσθηση ότι δεν χρειάζεται η χώρα να συσπειρώσει τις δυνάμεις της, ώστε να αναπτύξει στρατιωτική τεχνολογία και πολεμική βιομηχανία, επειδή «η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ανελάμβανε την άμυνα της χώρας». Αυτή η ωφελιμιστική πρακτική διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και τον εθνικό ορθολογισμό, ώστε σήμερα η χώρα να αδυνατεί να αναπτύξει μια «συνεκτική αμυντική στρατηγική δομή και σκέψη» για να μπορέσει να επιβιώσει. 

Ενώ οι τουρκικές εδαφικές διεκδικήσεις συγκεκριμενοποιήθηκαν στην αρχή της νέας χιλιετίας, η κυβέρνηση Σημίτη δαπάνησε πάνω από 20 δισ. ευρώ στη φιέστα των Ολυμπιακών Αγώνων, με αποτέλεσμα να πλουτίσουν οι πολιτικοί και οι ελίτ, χωρίς να υπάρξει καμία άλλη κεφαλαιοποίηση του εγχειρήματος για τη χώρα. Συγκριτικά, το αεροπλανοφόρο που ναυπηγεί η Τουρκία κοστίζει μόνο 2 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι ένα πολύ χαμηλό κόστος για να την καταστήσει κυρίαρχο στην ανατολική Μεσόγειο. Εύκολα, λοιπόν, μπορεί να συμπεράνουν οι πολίτες ότι η χώρα μας θα μπορούσε αντίστοιχα να είχε κινηθεί στρατηγικά αναπτύσσοντας εντατικά την πολεμική βιομηχανία, ώστε σήμερα να είναι σε θέση να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητά της, αν οι πολιτικοί και οι οικονομικές ελίτ είχαν εθνική συνείδηση. 

Αντ' αυτού, οι «προοδευτικοί και δημοκρατικοί» εθνομηδενιστές που «αγωνίζονται για τον σοσιαλισμό» χορήγησαν την ιστορία της Μακεδονίας στα Σκόπια, άφησαν τη χώρα άοπλη, ενώ εποικίζουν την Ελλάδα με εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους επήλυδες, που αποτελούν μια τουρκική πληθυσμιακή υδρογονοβόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.

Συμπερασματικά, αν συγκριθούν οι πολιτικές αθλιότητες των κυβερνώντων μετά τη Μεταπολίτευση με αυτές του ναυάρχου Κουντουριώτη το 1909, εύκολα μπορεί να προβλεφθεί η κατάληξη της χώρας και η τελευταία πράξη του δράματος, αν δεν αναλάβει σύντομα την ηγεσία της χώρας ένας Ελληνας Σαλβίνι. 

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών 

πηγή

Σωματεμπορία Γυναικών – Η Σκοτεινή Πλευρά της Παγκοσμιοποίησης

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

Πρόκειται λοιπόν για μία άκρως επικερδή «επιχειρηματική δραστηριότητα» από την οποία δεν επωφελούνται όμως μόνο οι ιδιώτες αλλά και ολόκληρα κράτη.

Λόγω της παγκοσμιοποίησης και των διαρκώς αυξανόμενων κρατικών χρεών (η Ελλάδα εντάσσεται στις άκρως χρεωμένες χώρες), τα χρεωμένα κράτη εξαναγκάζονται από τους δανειστές να ακολουθήσουν πολιτικές που προάγουν την «ανάπτυξη» και να αυξήσουν τα έσοδα από συνάλλαγμα για να αποπληρώσουν τους δυσβάσταχτους τόκους και δάνεια.

Ενώ δεν τίθεται ρητά ως πολιτική, ερευνητές από τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, υποστηρίζουν ότι τα κράτη που βρίσκονται σε αυτή τη θέση εμμέσως πλην σαφώς στηρίζουν την αύξηση της πορνείας και συνεπώς και του τράφικινγκ γυναικών γιατί αυξάνονται τα έσοδα από συνάλλαγμα που προέρχονται από γυναίκες οι οποίες έχουν εξαναγκασθεί να εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ στην αλλοδαπή. 

Σε περιοχές όπως είναι η Μανίλα η εσωτερική μετανάστευση των γυναικών από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές για εύρεση εργασίας τις οδηγεί στο τράφικινγκ. Η εστίαση της κυβέρνησης στην ανάπτυξη του τουρισμού ενθαρρύνει και τον επονομαζόμενο «ψυχαγωγικό» τουρισμό και συχνά αποτελεί και κρατική προώθηση της βιομηχανίας του σεξ στις περιοχές αυτές. Το Διαδίκτυο έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην προώθηση του τράφικινγκ γυναικών στο εξωτερικό. Η έμμεση κρατική πολιτική και ενθάρρυνση από την πλευρά του κράτους των Φιλιππινών στη μετανάστευση των γυναικών αποτέλεσε και σημαντική διευκόλυνση του τράφικινγκ.

Μία παρόμοια κατάσταση περιγράφεται και για το Νεπάλ όπου εκεί το τράφικινγκ γυναικών συνδέεται και με το χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο του γυναικείου πληθυσμού, τη φτώχεια, τον έντονο σεξισμό εναντίον των γυναικών, την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων και την έλλειψη οικονομικών ευκαιριών στους αγροτικούς πληθυσμούς.

Η παγκοσμιοποίηση έδωσε την ευκαιρία σε αρκετές γυναίκες να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Ωστόσο, οι θέσεις εργασίας δεν είναι αρκετές και δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση. Οι σωματέμποροι έχουν αδράξει την ευκαιρία και παρασύρουν τις γυναίκες στη βιομηχανία του σεξ υποσχόμενοι εργασιακές ευκαιρίες (που δεν υπάρχουν) ενώ αυτοί επωφελούνται από τη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών. Αυτή είναι άλλη μία σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποίησης.

Η Ελλάδα φαίνεται ότι ακολουθεί έναν παρόμοιο δρόμο με τις χώρες αυτές. Βαθύτατα χρεωμένη χωρίς καμία ελπίδα ευημερίας για τους κατοίκους της, με μία οικονομική στρατηγική που υπαγορεύεται από τους δανειστές, με υπερβολική έμφαση στον τουρισμό και κατ’επέκταση στη βιομηχανία του σεξ (βρίθουν οι περιγραφές για τα κυκλώματα πορνείας και μαφίας σε τουριστικά νησιά όπως είναι η Μύκονος), με έμμεση προτροπή των κατοίκων για μετανάστευση στο εξωτερικό λόγω έλλειψης επαγγελματικών ευκαιριών (μάλιστα χρησιμοποιείται εύσχημα η φράση «τα καλύτερα μυαλά πάνε στο εξωτερικό» ως προτροπή για τη μετανάστευση, υπονοώντας ότι μόνο οι βλάκες ή έστω τα «μυαλά» που δεν είναι τόσο καλά παραμένουν στη χώρα), έχοντας ως απώτερο στόχο τη συλλογή συναλλάγματος για την αποπληρωμή ενός αμφισβητούμενου χρέους.

Αυτή είναι άλλη μία σκοτεινή πλευρά τόσο της παγκοσμιοποίησης όσο και της διαφημιζόμενης αλλά ασαφούς οικονομικής «ανάπτυξης». Θα την ανεχθούμε κλείνοντας συνεχώς τα μάτια και αποφεύγοντας την πραγματικότητα; Η πραγματικότητα όμως δεν αποφεύγεται αλλά αντιμετωπίζεται. 

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στη στήλη «Πλάτωνας όχι Πρόζακ» του ηλεκτρονικού περιοδικού Writers Gang. 

πηγή

Πάνω από 6 εκατομμύρια κατασχέσεις την τριετία του ΣΥΡΙΖΑ από την συμμορία κράτους-τραπεζών.

Του Προκόπη Χατζηνικολάου 

Περισσότερες από 6 εκατομμύρια κατασχέσεις κατ’ απαίτηση της εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων έχουν εκτελέσει οι τράπεζες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις την περίοδο 2015 - Μάιος 2018. Μέσα σε τρεισήμισι σκληρά χρόνια με τους φόρους να ανεβαίνουν κατακόρυφα και τις ασφαλιστικές εισφορές να εκτοξεύονται στα ύψη οι φορολογούμενοι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις με αποτέλεσμα σήμερα 4 εκατ. πολίτες να χρωστούν περισσότερα από 102 δισ. ευρώ. Μάλιστα τα ¾ εξ αυτών δημιουργήθηκαν στα χρόνια της κρίσης και τα περισσότερα στα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις 6 εκατομμύρια κατασχέσεις οι περισσότερες έγιναν με εντολή της εφορίας (4.850.000 ηλεκτρονικά κατασχετήρια) και μόνο τη διετία 2017-2018 εισπράχθηκαν μέσων των δεσμεύσεων μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κ.λ.π. περίπου 9 δις. ευρώ.

Μάλιστα αρκετές από αυτές έγιναν με λανθασμένες διαδικασίες είτε με ευθύνη της εφορίας είτε των τραπεζών.

«Οι κατασχέσεις εις χείρας τρίτων, ιδίως οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, αποτελούν την πλέον διαδεδομένη διαδικασία για την εξασφάλιση της είσπραξης των φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το 2015 η ΑΑΔΕ προέβη σε περίπου 650.000 κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, το 2016 ο αριθμός των κατασχέσεων διπλασιάστηκε, το 2017 οι κατασχέσεις υπερέβησαν τα 1,7 εκατομμύρια», ενώ έως τον Μάιο του 2018 οι κατασχέσεις έχουν αγγίξει τα 1,2 εκατομμύρια» σύμφωνα με την έκθεση . «Με δεδομένο, μάλιστα, ότι περίπου τέσσερα εκατομμύρια υπόχρεοι ανήκουν στην ομάδα των οφειλετών, είτε προς τη φορολογική διοίκηση, είτε προς την ασφαλιστική, είτε και προς τις δύο, το ενδεχόμενο ενεργοποίησης διαδικασίας κατάσχεσης τραπεζικού λογαριασμού αφορά ανησυχητικά μεγάλη ομάδα του πληθυσμού», επισημαίνεται από τα στελέχη του Συνηγόρου του Πολίτη.

Αναλύοντας μάλιστα συγκεκριμένες περιπτώσεις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι: 

- η παρεμπόδιση της αυτόματης και αυτοδίκαιης προστασίας του άρθρου 31 του ΚΕΔΕ στα εισοδήματα από μισθούς, συντάξεις και ασφαλιστικά βοηθήματα με την ανάδειξη της διαδικασίας γνωστοποίησης του ακατάσχετου λογαριασμού στη φορολογική διοίκηση, από διαδικαστική προϋπόθεση σε ουσιαστική προϋπόθεση, δυναμιτίζει τον σκοπό του νομοθέτη για προστασία των μισθοσυντήρητων φορολογούμενων. 

- η δικαστική προστασία, είτε με τη μορφή της προσωρινής δικαστικής προστασίας (αναστολή εκτέλεσης κατάσχεσης, αναστολή καταδιωκτικών μέτρων) είτε με τη μορφή της υπαγωγής σε διαδικασία διαγραφής οφειλών λόγω οικονομικής αδυναμίας, αποδεικνύεται δύσχρηστη και αναποτελεσματική.

- τόσο οι ίδιοι οι οφειλέτες του δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, όσο και οι κληρονόμοι τους ή τα φυσικά πρόσωπα αλληλεγγύως ευθυνόμενα με νομικά πρόσωπα που έχουν παύσει να υφίστανται, συχνά αιφνιδιάζονται από τη διαδικασία κατάσχεσης, την οποία πληροφορούνται όταν επιχειρούν πρόσβαση στις καταθέσεις τους. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή το κατασχετήριο δεν κοινοποιείται στον οφειλέτη, πράγμα που κρίθηκε ως συνταγματικά ανεκτό από το ΣτΕ, είτε γιατί η φορολογική ή η κοινωνικοασφαλιστική διοίκηση συσχετίζει τις οφειλές των εκλιπόντων φυσικών προσώπων ή των λυθέντων νομικών προσώπων με τους ήδη μη υφιστάμενους ΑΦΜ τους, και όταν, εν συνεχεία, προβεί σε λήψη καταδιωκτικών μέτρων, τότε τα στρέφει κατά των κληρονόμων και των αλληλλεγγύως ευθυνόμενων φυσικών προσώπων, τα οποία ωστόσο ουδέποτε είχε ενημερώσει για τις οφειλές αυτές.

Επιπλέον σημειώνει ο Συνήγορος του Πολίτη ότι παρατηρούνται περιπτώσεις υπερείσπραξης απαιτήσεων φορέων κοινωνικής ασφάλισης στο πλαίσιο της αναγκαστικής είσπραξης στα χέρια πιστωτικών ιδρυμάτων, λόγω τού ότι κατά την ακολουθούμενη ηλεκτρονική διαδικασία κοινοποίησης των κατασχετηρίων από το ΚΕΑΟ προς τα πιστωτικά ιδρύματα, δεν έχει προβλεφθεί τρόπος ελέγχου, σχετικά με το αν το ποσό που δεσμεύεται σε μία τράπεζα όπου τηρεί λογαριασμό ο οφειλέτης έχει ήδη δεσμευθεί και αποδοθεί στο ΚΕΑΟ από άλλη τράπεζα.

Τα σφάλματα τα οποία εμφιλοχωρούν στη διαδικασία, είτε με την μορφή αριθμητικού λάθους, είτε με την μορφή καθυστέρησης ευθυγράμμισης με τροποποιήσεις της νομοθεσίας, συχνά δεν διορθώνονται παρά μόνο με προσφυγή στην Δικαιοσύνη. 

πηγή

Η Βόρεια Συρία ως κουρδικό καντόνι

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Μπορεί η Τουρκία να παλεύει απεγνωσμένα για να αφοπλίσει τον κουρδικό λαό αλλά επί της ουσίας μόνο καθυστερεί μια διαδικασία που είναι αναπόφευκτη επειδή ο κουρδικός λαός έχει το δικαίωμα ζωής και είναι έτοιμος να πεθάνει για αυτό το δικαίωμα έτσι ώστε να ζήσουν ελεύθεροι οι επόμενοι. Θέλει δεν θέλει η Τουρκία, η Βόρεια Συρία είναι ήδη κουρδικό καντόνι που λειτουργεί από το 2016 με ένα Σύνταγμα, το λεγόμενο κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο υπάρχει ακόμα και στα ελληνικά. Έτσι το μοντέλο που προωθούν οι Κούρδοι το οποίο είναι πολυπολιτισμικό, δημοκρατικό και με ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες σε όλα τα επίπεδα, λειτουργεί επί του πρακτέου στη Βόρεια Συρία και ουσιαστικά αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλη τη Συρία αφού σέβεται όλες τις εθνότητες και τις θρησκείες της περιοχής. 

Η Τουρκία επειδή βλέπει ότι δεν μπορεί να σταματήσει αυτές τις εξελίξεις προσπαθεί πάση θυσία να απαγορεύσει την πρόσβαση στη Μεσόγειο, στη Βόρεια Συρία επειδή βλέπει ήδη ότι πρόκειται για ένα κουρδικό καντόνι. Αυτή η πρόσβαση είναι στρατηγικής σημασίας και ξέρουμε από τώρα ότι θα υπάρχουν τριβές, εμπλοκές και μάχες για αυτή την απελευθέρωση. Άλλωστε τα τρία καντόνια της Βόρεια Συρίας είναι ενωμένα για τον ίδιο σκοπό και θα συνεχίσουν τον αγώνα τους έως της επίτευξη του.

πηγή 

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής 

Δείτε επίσης: 

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στον Σ. Πολύζο,TRT Θεσσαλίας, 31/10/2018 ΕΔΩ 

Ν. Λυγερός - Διαχείριση εγκεφαλικών δομών. Εκπαιδευτήρια Ν. Μπακογιάννη, 31/10/2018 ΕΔΩ 

Ν. Λυγερός - Σκέψη κι Ανοιχτά Προβλήματα. Εκπαιδευτήρια Ν. Μπακογιάννη, 31/10/2018 ΕΔΩ

Ν. Λυγερός: "Επαφές, Σχέσεις και Δεσμοί Στρατηγικής". ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, Λ. Κηφισίας 125, Αθήνα. Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018 ΕΔΩ 

Ποιοτικὰ ἑλληνικά. Κάνω

Του Γεωργίου Ι. Βιλλιώτη φιλολόγου-θεολόγου

Ἡ κατάχρηση τοῦ ἀπολεξικοποιημένου ρήματος κάνω ἔχει καταντήσει ἐνοχλητική. Ἀκοῦμε ἔκανε τὴ δημοπρασία (ἀντὶ διενήργησε), ἔκανε τὴν ἀγοραπωλησία (ἀντὶ πραγματοποίησε), κάνει ὡραῖο λάδι (ἀντὶ παράγει), κάνει ἀκριβὰ δῶρα (ἀντὶ προσφέρει), πόσο κάνει τὸ δαχτυλίδι (ἀντὶ κοστίζει), κάνει ὑποσχέσεις (ἀντὶ ὑπόσχεται, ἐπαγγέλεται), κάνει ἕναν αἰῶνα (καθυστερεῖ ὑπερβολικά), κάνει καλὸ στὴν ὑγεία (ἀντὶ ὠφελεῖ), ἔκανε τὸ καθῆκον του (ἀντὶ ἔπραξε), ἔκανε μεγάλο ἀγῶνα (ἀντὶ διεξήγαγε), κάνει ἀγάλματα (ἀντὶ φιλοτεχνεῖ, κατασκευάζει), κάνει σπουδαῖο ἔργο (ἀντὶ ἐπιτελει), τὴν ἁγιογράφηση ἔκανε ὁ Φ. Κόντογλου (ἀντὶ ἁγιοφράφησε τὸν ναὸ ὁ Φ.Κ. ἢ ὁ ναὸς ἱστορήθηκε ἀπὸ τὸν Φ.Κ.).

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
το είδαμε ΕΔΩ

«Ιερός Λόχος» Καρχηδόνας: Οι επίλεκτοι αντίπαλοι των Ελλήνων

Του Παντελή Καρύκα

Η ονομασία «Ιερός Λόχος» συνδέεται με την Ελλάδα. Διάσημη ήταν η ομώνυμη μονάδα των επίλεκτων Θηβαίων ή αργότερα των ανδρών του Αλ. Υψηλάντη. Ωστόσο «Ιερούς Λόχους» παρέτασσαν και άλλα κράτη με πρώτο αυτό της Καρχηδόνας.

Ο καρχηδονιακός «Ιερός Λόχος» συγκροτήθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. προφανώς υπό την επιρροή του ομώνυμου θηβαϊκού τα κατορθώματα του οποίου έναντι των αήττητων, έως τότε, Σπαρτιατών διαδόθηκαν σε όλο τον αρχαίο κόσμο.

Ο καρχηδονιακός «Ιερός Λόχος» συγκροτείτο αποκλειστικά από πολίτες και μάλιστα προερχόμενους από τις πλουσιότερες οικογένειες της πόλης. Οι κατατασσόμενοι στη μονάδα πολίτες όφειλαν να πληρώσουν οι ίδιοι για τον εξοπλισμό τους ο οποίος κατά συνέπεια ήταν άριστος.

Status, οργάνωση, οπλισμός

Ο Καρχηδόνιος ιερολοχίτης χαρακτηριζόταν από το εξαιρετικά υψηλό ηθικό του και την υπερηφάνεια του για την ένταξή του στη μονάδα. Θεωρούσε τον εαυτό του επίλεκτο πολεμιστή, ενταγμένο σε μια ονομαστή μονάδα. Θεωρείτο μεγάλη τιμή για την οικογένεια ένας από τους γιους της να είναι μέλος του «Ιερού Λόχου».

Έτσι τα παιδιά των οικογενειών αυτών που προβλεπόταν να ενταχθεί στη μονάδα εκπαιδεύονταν από μικρή ηλικία ώστε με την ενηλικίωσή τους να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν. Δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες της εκπαίδευσης που υφίσταντο οι υποψήφιοι ιερολοχίτες από την παιδική τους ηλικία, ούτε των τελικών κριτηρίων αποδοχής.

Η μονάδα παρέτασσε 2-3.000 άνδρες, ανάλογα με την περίοδο. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει πως η δύναμη της μονάδας ήταν 2.500 άνδρες. Οι άνδρες έφεραν μυώδεις μεταλλικούς, σιδηρούς ή ορειχάλκινους θώρακες ή κατά περίπτωση λινοθώρακες ενισχυμένους με μεταλλικά ελάσματα ή φολίδες και περικνημίδες.

Επίσης έφεραν κράνη διαφόρων τύπων, από πιλόσχημο, έως φρυγικού τύπου. Οι άνδρες έφεραν δόρυ ελληνικού τύπου, συνήθως μήκους 1,80 μ. σπαθί και οπλιτική ασπίδα βαμμένη λευκή με διάφορα εμβλήματα στο κέντρο της.

Η ασπίδα ήταν όμως περισσότερη κοίλη σε σχέση με την αυθεντική ελληνική και είχε διάμετρο 1μ. περίπου, όντας ελαφρώς μεγαλύτερη της ελληνικής. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια αφορά τους άνδρες που έφεραν τα λάβαρα της μονάδας και έφεραν λεοντή επί του κράνους τους.

Η έσχατη εφεδρεία

Ο «Ιερός Λόχος» πολεμούσε κλασικά ως φάλαγγα οπλιτών βάσει των ελληνικών προτύπων. Ωστόσο το μικρότερο δόρυ έθετε τους Καρχηδόνιους ιερολοχίτες σε μειονεκτική θέση έναντι των Ελλήνων οπλιτών. Ο «Ιερός Λόχος» θεωρητικά πολεμούσε μόνο στα αφρικανικά εδάφη της καρχηδονιακής επικράτειας. Ωστόσο εκστράτευσε στην Σικελία.

Ο οπλίτης του «Ιερού Λόχου», λόγω καταγωγής, εκπαίδευσης και οπλισμού θεωρούσε, δικαίως, εαυτόν ως επίλεκτο μαχητή και πραγματικά αποτελούσε τον πυρήνα του στρατού. Στη μάχη πολεμούσε κατά κάποιο τρόπο όπως η Παλαιά Φρουρά του Ναπολέοντα, αποτελώντας την έσχατη εφεδρεία και εισερχόμενος στη μάχη μόνο όταν το φάσμα της ήττας έκανε την εμφάνιση του.

Μάχες με τους Έλληνες

Στη μάχη του Κριμισού ποταμού οι Καρχηδόνιοι ιερολοχίτες αποτελούσαν το κέντρο της καρχηδονιακής διάταξης και την έσχατη εφεδρεία της τεράστιας στρατιάς των στρατηγών Ασδρούβα και Αμίλκα. Παρόλα αυτά οι Καρχηδόνιοι ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Τιμολέοντα των Συρακουσών.

Ο «Ιερός Λόχος» αφανίστηκε κυριολεκτικά και ανάλογα με την πηγή σκοτώθηκαν 2.500-3.000 άνδρες του. Παρόλα αυτά αναδιοργανώθηκε και 30 χρόνια μετά την καταστροφή ο «Ιερός Λόχος», το 311 π.Χ. εκστράτευσε και πάλι στην Σικελία.

Το επόμενο έτος όμως βρέθηκε, επί αφρικανικού εδάφους, απέναντι στους Έλληνες του τυράννου των Συρακουσών Αγαθοκλή. Εκεί και πάλι ηττήθηκαν από τους εμπειροπόλεμους Έλληνες. Σύμφωνα με τον Ιουστίνο το σύνολο των 2.000 Καρχηδόνιων ιερολοχιτών έπεσε στη μάχη. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι η μονάδα έχασε το 50% της δύναμής της.

Ήταν και η τελευταία μάχη του καρχηδονιακού «Ιερού Λόχου» ο οποίος, μετά την καταστροφή, ουδέποτε ανασυγκροτήθηκε. Μονάδες Καρχηδόνιων πολιτών έδρασαν βέβαια μέχρι και την οριστική καταστροφή της πόλης από τους Ρωμαίους, το 146 π.Χ.

Ωστόσο δεν υπάρχει καμία αναφορά στις πηγές για μια επίλεκτη μονάδα προερχόμενη από τους γόνους των ευγενών οικογενειών της πόλης.

Ο Καρχηδόνιος ιερολοχίτης πολέμησε όσο καλύτερα μπορούσε στο πεδίο της τιμής και διακρίθηκε για την πειθαρχία του και τη γενναιότητά του. Ωστόσο απέναντι στους επίλεκτους Έλληνες οπλίτες απέτυχε επανειλημμένα να επικρατήσει.

Φυσικά για τις αποτυχίες αυτές μάλλον ευθύνονται οι επικεφαλής στρατηγοί του και όχι τόσο ο ίδιος που κυριολεκτικά πολέμησε, όταν χρειάστηκε, μέχρις εσχάτων. 

slpress.gr

Θεοδωράτος - Με το κλειδί της Ιστορίας 30-10-2018 (βίντεο)

από τον χρήστη Evonymos 

Σύντομη επισκόπηση θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιογράφο και Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 30/10/2018.

Όταν το ίδρυμα Σόρος (αυτο)αποκαλύπτεται…

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Πολύ ενδιαφέρουσα αναμφίβολα αυτή η είδηση για τις χορηγίες του Ιδρύματος Σόρος που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Χρήμα λοιπόν για «μετανάστες», για «παρελάσεις υπερηφανείας» κι έτερες δράσεις ΛΟΑΤΚΙ, για Μπουτάρηδες και για σκοπιανές ομάδες αλυτρωτισμού, καταγεγραμμένο μάλιστα σε επίσημη έκθεση του…φιλανθρωπικού έργου του «Open Foundation» (κι αυτά μόνο για το 2016). Το πιο ενδιαφέρον όμως βέβαια είναι αυτό ακριβώς: το ότι έφτασαν πια στο σημείο να τα ομολογούν και μόνοι τους, ενώ πριν από 10 μόλις χρόνια ακόμη και απλή αναφορά στην ίδια έστω την ύπαρξή τους γελοιοποιούνταν εν οφθαλμού από τα καθεστωτικά παπαγαλάκια ως «θεωρία συνωμοσίας» και όσοι τα γράφαμε ήδη από τότε (αλλά φυσικά κι από ακόμη παλιότερα), ήμασταν από γραφικοί έως…ψυχοπαθείς.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως εδώ φυσικά πως όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά ενδεικτικές μεν, ασήμαντες δε παρωνυχίδες και τα εν λόγω ποσά (συνολικού ύψους περίπου 1.400.000 δολαρίων), όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, εντελώς αστεία. Στην πραγματικότητα, ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: κάθε ανωμαλία και διαστροφή, κάθε βέβηλη μαγαρισιά, κάθε ντόπια φωλιά προδοτών, κάθε νεοταξίτικος στρατός «αντιεξουσιαστικής» αλητείας, κάθε ΜΚΟ λαθροεισβολής και λαθροεποικισμού, κάθε σχέδιο εθνικής προδοσίας και κάθε αλυτρωτική συμμορία Ψευτομακεδόνων κι Αλβανών που δρα για τον ακρωτηριασμό της πατρίδας μας, κάθε ελληνεπώνυμη παρέα δήθεν Τέχνης που βλασφημεί τα ιερά και τα όσιά μας, κάθε σύγχρονη ομάδα «προοδευτικής» σκέψης και διανόησης, κάθε μηχανισμός νόθευσης κι αλλοίωσης της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού (από τους αγαπολόγους «μεταπατερικούς» του Οικουμενισμού ως τους ψευτοεπιστήμονες της ιστορικής αποδόμησης), κάθε αντίχριστος και μισελληνικός απόπατος, κάθε τι γενικά που ναρκοθετεί και πολεμάει την Πίστη, την Ιστορία, τη Γλώσσα κι όλα τα υπόλοιπα δομικά στοιχεία που επί αιώνες αιώνων αποτελούσαν αυτή τη φωτεινή κι αγιοτόκο πατρίδα, χρηματοδοτείται αφειδώς εδώ και πολλά χρόνια από αυτό (ή - για να είμαστε ακριβέστεροι - ΚΑΙ από αυτό) το διαβόητο κάθαρμα και τα σιχαμερά τσιράκια του. Έναν δήθεν «μεγαλοεπενδυτή» και «επιχειρηματία» που κανείς φυσικά δεν ξέρει πού ακριβώς επενδύει και τι ακριβώς… επιχειρεί (πέραν, εννοείται, από την αποδόμηση και την υπονόμευση). Τον κεντρικό γκαουλάιτερ της παγκόσμιας νεοταξίτικης μεγαλοσυμμορίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ειδικά τα Νότια Βαλκάνια, ο οποίος κρύβεται (όχι μόνος του ασφαλώς) πίσω από όλον τον πνευματικό και εθνικό κατήφορο στον οποίο ως λαός κατρακυλάμε (με τη δική μας φυσικά συναίνεση και συνενοχή) εδώ και πολλά χρόνια.

Τώρα τι άλλαξε και πλέον άρχισαν να τα ομολογούν δειλά-δειλά κι από μόνοι τους, είναι νομίζω σαφές: κύλησε απλά ο καιρός και έχουμε πλέον τόσο πολύ εξοικειωθεί μιθριδατικά ως κοινωνία με όλη τη νεοταξίτικη και νεοεποχίτικη ατζέντα της «διαφορετικότητας», του «αντιρατσισμού», της δήθεν ανεκτικής αγαπολογίας και του στυγνού φασισμού των «δικαιωματάδων», ώστε πράγματα που πριν μερικά χρόνια θα σόκαραν, να θεωρούνται πια απολύτως φυσιολογικά. Και φυσικά, όπως προαναφέραμε, δεν ομολογούνται ακόμη τα πάντα, αλλά ένα μικρό και σχετικά ανώδυνο μέρος της σκοτεινής δράσης όλων αυτών των ολετήρων. 

Το δηλητήριο χύνεται λίγο-λίγο κάθε φορά, όσο για να μην αντιδράσει ο οργανισμός του θύματος, και η αύξηση θερμοκρασίας έρχεται κι αυτή σε μικρές δόσεις μέσα στην κατσαρόλα με το βατράχι. Οι μηχανισμοί εξοικείωσης, εθισμού κι εξανδραποδισμού δουλεύουν άψογα. Όσο για μας, αφεθήκαμε απλώς ως λαός εδώ και χρόνια να βουλιάζουμε εκούσια όλο και βαθύτερα μέσα στη σκλαβιά που ετοίμασαν για μας οι σύγχρονοι φονιάδες των λαών. Δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι και τραγικά ανύποπτοι. Καλή μας νύχτα…

Ήρωες, εύζωνοι και δωσίλογοι: η αμφισβήτηση της 28ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου

Γράφει ο Αθανάσιος Γκότοβος 
τ. Καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες μιας προσπάθειας μετατόπισης εμφάσεων σε σχέση με τις πολιτικές μνήμης του επίσημου κράτους, αλλά και φορέων που για διάφορους λόγους, και πάντως όχι μόνον ιδεολογικούς, ευθυγραμμίζονται με την «αναθεωρητική» σχολή σκέψης. Πρόκειται για την αμφισβήτηση της αξίας της δημόσιας μνήμης της 28ης Οκτωβρίου 1940, ως ημέρας έναρξης της ένοπλης αντίστασης κατά των δυνάμεων του Άξονα, και υποκατάστασής της από την 12η Οκτωβρίου, της ημερομηνίας της συντεταγμένης αποχώρησης των γερμανικών στρατευμάτων από την Αθήνα κατά τη διάρκεια του πολέμου, χωρίς να υπάρχει ούτε μάχη, ούτε γερμανική ήττα, ούτε συνθηκολόγηση.

Η αμφισβήτηση της 28ης Οκτωβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης, δηλ. ως εθνικής επετείου, δεν είναι κάτι καινούριο. Σε έναν κύκλο διανοητών που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί» ή «προoδευτικοί» η αξία αυτής της επετείου, και όχι μόνον αυτής, αμφισβητείται εδώ και δεκαετίες, κυρίως στο όνομα της προώθησης της ειρήνης μεταξύ των λαών, της διεθνούς αλληλεγγύης και του αντιμιλιταρισμού, της καταπολέμησης του εθνικισμού και προσφάτως της προώθησης της πολυπολιτισμικότητας. Η διαφορά είναι ότι τα τελευταία χρόνια η υπόθεση «αποδόμηση της 28ης Οκτωβρίου» βρίσκεται ψηλά στην ιδεολογική ατζέντα κάποιων που τώρα δεν έχουν, όπως παλιότερα, περιθωριακό ρόλο και θέση και προωθείται με πολλές και ποικίλες δράσεις η υποκατάστασή της, χωρίς να έχει καταγγελθεί ακόμη επισήμως ως «ακροδεξιά» επέτειος. 

Νέα επιχειρήματα για τη θεμελίωση της αμφισβήτησης δεν υπάρχουν, έχει διευρυνθεί απλά ο χορός των αμφισβητούντων καθώς η αμφισβήτηση από μόνη της παράγει «προοδευτική» ταυτότητα.

Όταν αμφισβητείται μια πολιτική μνήμης και στη θέση της προτείνεται μια εναλλακτική πολιτική, παράγεται δημόσιος απαξιωτικός και θεμελιωτικός λόγος.Ο πρώτος αφορά την απαξία της καθιερωμένης πολιτικής μνήμης, ενώ ο δεύτερος σχετίζεται με την αναγκαιότητα υποκατάστασης της καθιερωμένης πρακτικής με κάποια άλλη, προοδευτικότερη. Η δημοσιότητα είναι η αρένα που συναντώνται οι λόγοι αυτοί με τους αντίστοιχους εκείνων που συνηγορούν υπέρ της συνέχειας της καθιερωμένης πρακτικής και αμφισβητούν την αναγκαιότητα υποκατάστασής της. Αλλά αυτό που φτάνει στη δημοσιότητα δεν είναι κατ’ ανάγκην εκείνο που υπάρχει στις συνειδήσεις των ομιλητών.

Τα προβαλλόμενα επιχειρήματα υπέρ της μετατόπισης των εμφάσεων από την 28η στη 12η Οκτωβρίου αποτελούν στοιχεία ενός «διαφωτιστικού ενεργήματος» που ως τέτοιο έχει τη δική του λογική και συνοχή. Δεν εκφράζει υποχρεωτικά τους πραγματικούς λόγους που κατά την άποψη των νεωτεριστών επιβάλλουν την υποκατάσταση της ισχύουσας επετειακής πρακτικής από κάποια άλλη.

Η βαθιά δομή των επιχειρημάτων των νεωτεριστών, το κίνητρο που τους οδηγεί στην προσπάθεια αποδόμησης και υποκατάστασης της καθιερωμένης πρακτικής μένει αόρατο, δεν φτάνει στη δημοσιότητα, είναι υπόθεση των μυημένων. Η εμβέλεια των επιχειρημάτων ουσίας εξαντλείται σε έναν στενό κύκλο ατόμων που πρωτοστατούν στην παραγωγή του δημόσιου αποδομητικού λόγου. Ποια είναι αυτή η βαθιά δομή; Ποια είναι τα πραγματικά ιδεολογικά κίνητρα όσων αμφισβητούν την αξία της καθιερωμένης επετείου;

Να σημειώσουμε κατ’ αρχήν ότι η πρόταση για υποκατάσταση της 28ης προέρχεται πρωτίστως από διανοητές που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστεροί». Όπως πάντοτε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, και ειδικά στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, βρίσκονται δημόσια πρόσωπα που χωρίς να αυτοπροσδιορίζονται οι ίδιοι ως «αριστεροί», υιοθετούν ιδέες της Αριστεράς. Επειδή η τελευταία αυτή κατηγορία των διανοητών κατά κανόνα απλά νομιμοποιούν ό,τι έχει ετοιμάσει ήδη η ιδεολογική κουζίνα της ανανεωτικής Αριστεράς, χωρίς οι ίδιοι να έχουν γράψει τη συνταγή, το κίνητρό τους μπορεί να είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από ιδεολογικό: εσωτερικοί ανταγωνισμοί στον πολιτικό τους χώρο, κίνηση σκοπιμότητας για καθιέρωση, υπογράμμιση της προοδευτικότητας, υπενθύμιση της ετοιμότητας για προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ευρωπαϊκή διάσταση και άλλα παρόμοια.

Τι είναι, τότε, αυτό που ενοχλεί τους διανοητές που αμφισβητούν προγραμματικά και μεθοδευμένα την αξία της καθιερωμένης εθνικής επετείου;

Η απάντηση είναι σχετικά απλή: η 28η Οκτωβρίου δεν είναι τόσο διχαστική όσο χρειάζεται για τις ιδεολογικές τους ανάγκες, δεν είναι τόσο «αριστερή» ώστε να υπηρετεί την ιδέα ενός παλλαϊκού αντιδεξιού μετώπου, ενώ ταυτόχρονα γεννά ενοχλητικές, και επομένως πολιτικά ανεπιθύμητες, απορίες γύρω από τη συμπεριφορά τουΜεταξά – πώς είναι δυνατόν να δίνει ένας «φασίστας» το παράγγελμα για έναν αντιφασιστικό αγώνα – και το ρόλο στελεχών του ελληνικού στρατού που πολέμησαν σαν ήρωες στο έπος της Αλβανίας, αλλά αργότερα, μετά την ήττα από τις γερμανικές δυνάμεις, κινούμενοι στη λογική του μικρότερου κακού ή της ένοπλης αντίδρασης απέναντι στην προοπτική εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος λαϊκής δημοκρατίας αποφάσισαν να προσαρμοστούν στη βούληση του στρατιωτικά ισχυρού και να την υπηρετήσουν ως «δωσίλογοι» ή να ενταχθούν σε φιλικά προς την κατοχική κυβέρνηση ένοπλα τμήματα και να συγκρουστούν στρατιωτικά με τον ΕΛΑΣ (τάγματα ευζώνων, τάγματα ασφαλείας).

Η καθιερωμένη σήμερα πολιτική μνήμης δεν διχάζει, λοιπόν, τόσο, όσο ορισμένοι πιστεύουν ότι χρειάζεται. Τιμά όσους πολέμησαν εναντίον του φασιστικού εισβολέα, είτε στο πρόσωπο του Κατσιμήτρου, είτε σ’ εκείνο του Κασλά. Δεν δαιμονοποιεί τον Μεταξά – δεν το έκανε άλλωστε ούτε ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, όταν παρενέβαινε δημόσια από τις φυλακές της Κέρκυρας εκείνη την εποχή - και δεν εστιάζει στους μετέπειτα δωσίλογους, ταγματασφαλίτες ή μπολσεβίκους. 

Με την έννοια αυτή είναι μια ενωτική επέτειος στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η συλλογικότητα των Ελλήνων, το ελληνικό έθνος, πέρα από γεωγραφικές, οικονομικές, πολιτικές, ιδεολογικές ή άλλες διαιρέσεις. Και βεβαίως αφήνει ανοικτά ζητήματα για κριτική διερεύνηση: πώς συμβαίνει ένας πολιτικός, όπως ο Μεταξάς, να διευθύνει έναν αντιφασιστικό αγώνα; Τι μεσολαβεί ώστε οι ήρωες της μάχης στο Καλπάκι να γίνουν μετά δωσίλογοι; Γιατί κάποιοι πολεμιστές του αλβανικού μετώπου εντάσσονται αργότερα σε ένα ένοπλο αντιστασιακό κίνημα που δεν κρύβει ότι επιδιώκει την εγκαθίδρυση μιας σταλινικού τύπου δικτατορίας, ενώ κάποιοι άλλοι στα ευζωνικά τάγματα ή στα τάγματα ασφαλείας;

Από τη σκοπιά εκείνων που προτείνουν τη 12η Οκτωβρίου ως εθνική επέτειο όλα τα «μειονεκτήματα» της επετείου της 28ης Οκτωβρίου εξαφανίζονται. Μέχρι τις 12 Οκτωβρίου του 1944 ο κατοχικός εμφύλιος είχε ήδη δημιουργήσει πολιτικο-ιδεολογικές ταυτότητες και δεδομένα. Όχι μόνον ο Μεταξάς, αλλά και όσοι δεν ευθυγραμμίζονται με τη βούληση και τις πρακτικές του πολιτικού φορέα που καθοδηγεί τον ΕΛΑΣ στιγματίζονται ως «αντίδραση» ή/και ως «φασίστες». Η 12η Οκτωβρίου απωθεί τις ιδεολογικά επικίνδυνες απορίες και εμφανίζει την ιστορική πραγματικότητα μέσα από ένα μανιχαϊκό σχήμα: άσπρο και μαύρο, άγγελοι και δαίμονες. Είναι η ιδεολογία των συνταγματαρχών αντεστραμμένη.

Η υποκατάσταση της 28ης Οκτωβρίου υπηρετεί πάνω απ’ όλα μια πολιτική σκοπιμότητα. Δεν έχει σχέση ούτε με την Ιστορία, ούτε με τον ιδεολογικό εκσυγχρονισμό, αλλά με το πολιτικό όφελος που από τη σκοπιά κάποιων αναμένεται να έχει για το παρόν η επικράτηση ενός συγκεκριμένου σεναρίου για το παρελθόν. 

Η καθιέρωση της 12ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου εντάσσεται στην προσπάθεια δημιουργίας ενός αφηγήματος που διχάζει τους Έλληνες καλύτερα, με τη διαίρεση σε αριστερούς πατριώτες και δεξιούς προδότες. Την ίδια στιγμή «εξηγεί» απλουστευτικά τις ιδεολογικές αβαρίες της Ιστορίας, εκείνα τα γεγονότα και τις συμπεριφορές που δεν συνάδουν με ό,τι προβλέπει ο «επιστημονικός» ιδεολογικός τσελεμεντές. Το αν γίνει η υποκατάσταση ή όχι, πάντως, δεν εξαρτάται μόνον από το τι επιδιώκουν οι αναθεωρητές των επετείων, αλλά και από το πώς θα αντιδράσει η ελληνική κοινωνία απέναντι στις μέχρι χθες πολιτικά περιθωριακές θέσεις και απόψεις που λόγω της συγκυρίας και της συνδρομής χρήσιμων νάρκισσων τείνουν να καταστούν κρατική ιδεολογία. 

https://www.huffingtonpost.gr/
το είδαμε ΕΔΩ 

Μη χαρακτηρίζεις ''ζώο'' έναν άνθρωπο..

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφος

Με θυμώνουν οι εκφράσεις πολλών ανθρώπων. Φράσεις που ασυνείδητα έχουν ριζώσει μέσα μας και μας βγαίνουν μπορώ να πω ακόμα και αυθόρμητα. Όπως το να χαρακτηρίζεις έναν άνθρωπο ζώο.

Θεωρείς, πραγματικά, πως προσβάλλεις τον άλλον με το να τον χαρακτηρίζεις ζώο; Όχι, τον εαυτό σου μειώνεις, χρησιμοποιώντας με χυδαίο τρόπο τους καλύτερους φίλους του ανθρώπου. Τα οποία τις περισσότερες φορές φέρονται με μεγαλύτερη καλοσύνη από τους ανθρώπους, με μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη και ευγένεια.

Τα ζώα, οι καλύτεροι φίλοι μας, πάντοτε είναι εκεί και μας χαρίζουν την αγάπη τους. Όχι, μη ντύνεις τη δική μας παλιανθρωπιά με τις ονομασίες των αγαπημένων μας φίλων. Η κατσίκα, το γουρούνι, η κότα, ο σκύλος. Φτάνει πια! Τα ζώα αυτά είναι και γλυκά αλλά και αφοσιωμένα και πιστά και δεν υπάρχει καμία λογική υπόσταση στο να χρησιμοποιείς αυτά για να καυτηριάσεις τις κακές συμπεριφορές των ανθρώπων. 

Φτάνεις πια με αυτές τις ανόητες φράσεις! Ας δείξουμε λίγο περισσότερο σεβασμό στα ζώα και σε αυτά που μας προσφέρουν..

Μόνος του, ένας ήρωας Αρχιμανδρίτης συγκλονίζει το πανελλήνιο για τη δολοφονία του Κωνσταντίνου

Γράφει ο Φανούρης Ευστράτιος
Θεολόγος – Κοινωνιολόγος
Αρθρογράφος

Διαβάστε τη συγκλονιστική παρέμβαση από τον Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο Μισσό για τη στυγερή δολοφονία του Έλληνα Κωνσταντίνου Κατσίφα, στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE -

 "Το πατριωτικό αίμα δεν ισοσταθμίζει στην πλάστιγγα όταν αναμετρηθεί με το αριστεριστικό.
Για μια Ελλάδα που οι αξίες όλες έχουν εκπέσει, το διπλωματικό επεισόδιο με τον άτυχο 35χρονο νέο, ομογενή εξ Αλβανίας, δεν έχει την σημασία που θα έπρεπε. Ντόρος και αχός βαρύς ακούγεται από τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. μονάχα αν το θύμα είναι αριστερός και μειοδότης της πατρίδας. Αντί ο εκλιπών Κωνσταντίνος Κατσίφας να αρθεί και να καταταχθεί στο πάνθεον των ηρώων, όπως δικαιωματικά το αξίζει, αφού οι λύθροι του αίματος του πότισαν την γη υπέρ πίστεως και πατρίδος, άπαντες σιωπούν, φοβούμενοι το Αλβανικό μένος."

Ο 35χρόνος ως ευπατρίδης προέβη στο αυτονόητο, όταν λόγω της επετείου της 28ης Οκτωβρίου υψώθηκε σε νεκροταφείο Ελλήνων πεσόντων η Ελληνική Σημαία ως ένδειξη ελάχιστου φόρου τιμής και αγήρω μνήμης.

Μη αντέχοντας να βλέπει την Ελληνική μας Σημαία να υποστέλλεται ατάκτως από Αλβανούς αστυνομικούς πυροβόλησε για εκφοβισμό και κινούμενος από αγνά Εθνικά συναισθήματα.

Τότε οι Αλβανοί τον χτύπησαν άνανδρα στην θωρακική χώρα και τον συνέλαβαν αιμόφυρτο σέρνοντας τον υποδειγματικά ενώ λίγο μετά ακολούθησε και η χαριστική βολή στο κρανίο.

Οι Αλβανοί ως λαός απαίδευτος και μοχθηρός έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την ανδραγαθία τους αυτή και ο πρωθυπουργός τους εν ολίγοις συνέστησε στην Ελλάδα ότι μας απάλλαξε από έναν άνθρωπο κακοποιό. 

Χαρακτήρισε τον Έλληνα Εθνομάρτυρα «τρελό» και πως η απώλεια του ήταν σωτήριος. 
Η καυχησιολογία τους έφθασε στο σημείο να μιλούν για ηρωϊκή επιχείρηση, τη στιγμή που επιστράτευσαν ολόκληρη ομάδα επίλεκτων αστυνομικών για να αντιμετωπίσουν έναν και μόνον άνθρωπο.

Η μανία τους ήταν τόσο ξέφρενη που άνανδρα έριξαν και την χαριστική βολή στον γενναίο Έλληνα που αψήφισε την «κατεργαριά» των Αλβανών.

Η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπ.Εξ. κωφεύει για να μην χαλάσουν τις σχέσεις τους. Δεν θέλει να δοθεί έκταση.

Εξάλλου ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν τραγουδοποιός εναντιοντων ακραίων και Εθνικιστών. 
Οπότε η θυσία του δεν σημαίνει κάτι για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ. 
Επίσης δεν πρέπει να ερεθίσουμε και τα Σκιπτάρια που παρεπιδημούν στην χώρα μας σαν παράσιτα και απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της φιλόξενης πατρίδας μας. 

Μας προκαλούν, μας σκοτώνουν, μας ληστεύουν, μας ήρθε όλη η σαβούρα και κακοποιοί, ελαχίστων εξαιρουμένων, που ελευθέρωσαν εσκεμμένα από τις φυλακές τους και διαπρέπουν στην εγκληματικότητα στην δύσμοιρη Ελλάδα, λεηλατώντας τις περιουσίες του 
φτωχού κόσμου. 
Να απελαύνονται κύριοι της Κυβέρνησης πάραυτα. Καίνε την Σημαία μας;
Φυλάκιση ή απέλαση. Βεβηλώνουν τα Όσια και Ιερά μας και σε λίγα χρόνια έγιναν αφεντικά στην ίδια μας την χώρα! Πως ; Εσείς ξέρετε και εμείς καλύτερα.

Έξω οι κακοποιοί εγκληματίες Αλβανοί και κάθε λογής παρόμοιοι μετανάστες από την Ελλάδα. 
Ποτέ δεν τίμησαν την χώρα που τους φιλοξένησε παρά ολίγοι. 
Ποτέ δεν ύψωσαν την Ελληνική Σημαία στις εθνικές εορτές. 
Ποτέ δεν πέταξαν από πάνω τους την αλβανική ταυτότητα. 
Ακριβώς ποιος πήγε φαντάρος για την Ελλάδα; Ξεχνάτε τις εθνικιστικές χειρονομίες τους; Από αυτούς οι περισσότεροι πήγαν για την απόκτηση της Ελληνικής Ταυτότητας.  
Ποτέ δεν είχαν οι περισσότεροι σχέση με την εκκλησία ούτε έχουν.
Ποτέ δεν λάτρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. 

Είναι Αλβανοί και χρησιμοποιούν δόλια το Ελληνικό κράτος και προσποιούνται ότι αγαπούν την Ελλάδα. 

Την Ελλάδα την αγαπούν μόνο οι Έλληνες και κάνεις άλλος και μόνο στους Έλληνες ανήκει. 
Οι Αλβανοί της Ελλάδας μέσω των σωματείων τους αδιαφορούν και ποιούν την νήσσα επειδή κατά βάθος χαιρέκακα επιδοκιμάζουν την εγκληματική αυτή πράξη των Αλβανών της γείτονος χώρας.

Εκμεταλλεύονται την φειδώ στις απελάσεις τους από την ευνομούμενη μας χώρα και πανηγυρίζουν κάθε φορά που η Ελλάδα μας τραυματίζεται. Το όνειρο της μεγάλης Αλβανίας δεν τους εγκαταλείπει ποτέ.

Σε κάθε περίπτωση είναι πρόθυμοι να εμέσουν και να εκδηλωθούν τα κατώτερα ένστικτα τους που χαρακτηρίζουν λόγω της γονιδιακής τους ιδιοσυγκρασίας. 

Χαίρονται που στο πηδάλιο της χώρας μας βρίσκονται αυτοί οι μειοδότες του αγέρωχου Ελληνικού Έθνους και τους χορηγούν άφθονα κοινωνικά επιδόματα. Όμως λησμονούν σκοπίμως ότι ο καταδυναστευμένος μας λαός θα αφυπνιστεί και θα διαχωρίσει την ήρα από το σιτάρι και θα απομακρύνει πάραυτα όλους τους Αλβανούς και τους Αλβανόφρονες που κάθισαν στον τράχηλο μας. 

Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν λογαριάζει, αυτό ας το θυμούνται. 
Η θολοκουλτούρα και η υποκουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ μόνο τους Αλβανούς κακοποιούς μπορεί να συγκινήσει. 
Και καλά οι Κυβερνήσεις πέφτουνε, έρχονται και παρέρχονται! 
Η Εκκλησία που είναι; Που είναι η φωνή του Σώματος των Επισκόπων, των συγκροτούντων την Αγία Σύνοδο; 

Δεν ξανά πέρασαν τέτοια αναστήματα μουγγών; Αναίσθητων εσκεμμένα; Βολεμένων Ιεραρχών; Μονάχα ο προδομένος μας λαός έμεινε να αρθρώνει λόγο; Προς τι τόσο ένοχη σιωπή σε όλα τα Εθνικά και μη θέματα από τους επίσημους ταγούς του Έθνους;

Προσωπικά τέλεσα Τρισάγιο υπέρ Αναπαύσεως της μακαρίας ψυχής του Δούλου του Θεού Κωνσταντίνου Κατσίφα και ενεγράφη στα Δίπτυχα της Αγίας Προσκομιδής, για να μνημονεύεται πάντοτε και η ψυχή του να ευρίσκει τόπο χλόης και αναψύξεως. 

Ζητώ η Ελλάς η χώρα των Ηρώων, των Αγίων, και των Μαρτύρων. 
Ζητώ το Έθνος των Ελλήνων. 
Ζητώ η Ορθοδοξία. 

Στέφος είληφας άφθαρτον παρά Κυρίου του Θεού ημών αδελφέ μας Κωνσταντίνε. 
Μακαρία η γη η δεξαμένη σε, η δε ψυχή σου νυν εν ουρανοίς συναγάλλεται. 
Αιωνία σου η μνήμη. 

Έλληνες Αφυπνιστείτε. 

Αρχιμανδρίτης Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιος Μισσός

πηγή

Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η στυγνή δολοφονία του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα είναι ακόμα ένας κρίκος μιας μακράς αλυσίδας ανθελληνικών ενεργειών

Του Παναγιώτη Λιάκου

Eνας Βορειοηπειρώτης συγγραφέας, ο Κωνσταντίνος Κυριακού, έχει περάσει χρόνια από τη ζωή του σε φυλακές και στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην Αλβανία, επειδή ήταν Ελληνας και φερόταν ελληνικά. Στα βιβλία του αποκαλύπτει τα βασανιστήρια που πέρασαν χιλιάδες Βορειοηπειρώτες στα αλβανικά κολαστήρια. Διαβάζουμε στο «Ελεύθερος Φυλακισμένος» (εκδόσεις Νέα Θέσις, σελ. 32-33): «Με πήγαν στο τμήμα, στα γραφεία των ανακρίσεων. Ηταν 6 Μαΐου του 1974. Ηχούν ακόμα στα αυτιά μου τα λόγια του εισαγγελέα Ζηβέρ Τσιάμη: “Με μεγάλη ικανοποίηση θα υπέγραφα το έγγραφο συλλήψεως για όλους τους Eλληνες της Αλβανίας, εσείς έχετε το νου σας στην Ελλάδα, αλλά όταν χαλάσει ο κόσμος θα σας πραγματοποιηθή το όνειρο”. Φεύγοντας από το γραφείο του ανακριτή είπε: “Να τους πάρης την ψυχή”. Με πήγαν στα γραφεία του προέδρου του τμήματος, ο οποίος με περιφρόνηση φώναξε: “Βρωμιάρη Ελληνα, κορόιδεψες το Κόμμα, τώρα τελείωσες, θα σαπίσεις στο κελί και θα πεθάνεις στις γαλαρίες, δεν θα ξαναδείς τον ήλιο με τα μάτια”. Ο ανακριτής με τη σειρά του γκρίνιασε, δείχνοντας τη φωτογραφία του δικτάτορα με το χέρι: “Τι να κάνω του συντρόφου, που έχει μεγάλη καρδιά... Αν είχα εξουσία, σε 24 ώρες θα εξόντωνα όλους τους Ελληνες της Αλβανίας”».

Στο βιβλίο «Προδοσία και Αυτοθυσία» (εκδόσεις Κόνιτσα, σελ. 43-44), ο Κυριακού γράφει: «Είναι γεγονός ότι η στάση των πολιτικών που κυβερνούν την πατρίδα, σε σχέση με το Βορειοηπειρωτικό, είναι αντεθνική και πιθανόν να αποκωδικοποιείται ως εξής: “Κακώς που εσείς οι Βορειοηπειρώτες παραμείνατε Ελληνες. Αντε να πάτε στο καλό. Αν κατά τη διακυβέρνηση της Αλβανίας από τον Χότζα γινόσασταν Αλβανοί, θα είχαμε έναν πονοκέφαλο λιγότερο”. […] Οποιος δεν θέλει να αποχωριστεί τη γενέτειρά του ας κάτσει εκεί, ας πράξει ό,τι αυτός νομίζει, ακόμα και να αλβανοποιηθεί, τόσο το καλύτερο για όλους. Στο μέλλον θα είναι και συνομιλητής μας! Δυστυχώς, σε αυτό το συμπέρασμα (σ.σ.: για τη στάση των πολιτικών της Ελλάδας) καταλήγει η πλειοψηφία του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αλλά και μεγάλη μερίδα των Ελλαδιτών. Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι η Ελλάδα που έστειλε τους λεβέντες και ελευθέρωσαν τρεις φορές τη θυγατέρα της, τη Βόρειο Ηπειρο».

πηγή

Όταν ένας Ρομά σηκώνει την ελληνική σημαία

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Όταν ένας Ρομά που δεν ζήτησε τίποτα ούτε από τη ζωή ούτε από την κοινωνία ούτε από την κλήρωση, σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια ρατσιστικά, κοινωνικά και απάνθρωπα μόνο και μόνο επειδή σέβεται ένα σύμβολο Εθνικό, επειδή το κρατά στα χέρια του και επειδή δείχνει σε όλους ένα παράδειγμα προς μίμηση. Το να σηκώνεις την Ελληνική σημαία για την 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο καθήκον είναι και φόρος τιμής σε όλους αυτούς που πάλεψαν για να είμαστε ελεύθεροι. Όταν αυτό γίνεται από ένα μικρό παιδί που είναι Ρομά και παλεύει καθημερινώς με την ασθένεια του και μόνο τα προβλήματα που του δημιουργούν και από όλη την οικογένεια του τότε μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος γίνεται από ένα μικρό άνθρωπο που δείχνει στους μεγάλους τι είναι πραγματικά σεβασμός και τι είναι αξιοπρέπεια και τι είναι να είσαι άξιος. 

Η ύπαρξη αυτού του μικρού Ρομά συνδεδεμένη με την ελληνική σημαία είναι η απόδειξη ότι ο Ελληνισμός δεν ξέρει από διαχωρισμούς, ότι συνεχίζει το έργο του για την Ανθρωπότητα και για αυτό το λόγο αποτελεί δώρο για αυτή. Έτσι και αυτή η κίνηση που έγινε πράξη χάρη σε μία κλήρωση αποδεικνύει ότι η κοινωνία δεν έχει την ικανότητα να κρίνει κι ότι μπορεί μόνο να είναι άδικη όμως παρόλα αυτά η ανθρωπιά νικά τη βαρβαρότητα και βλέπουμε την ομορφιά της αλήθειας.

πηγή 

Ο Νίκος Λυγερός είναι καθηγητής Γεωστρατηγικής

Ιερά Αγρυπνία για τον Αγιο Γεώργιο στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Πανοράματος

(πατήστε την αφίσα για μεγέθυνση)

Επί τη ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Γεωργίου 3 Νοεμβρίου, στον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Πανοράματος θα τελεστεί αγρυπνία 2 Νοεμβρίου (Παρασκευή βράδυ προς Σάββατο, 3 Νοεμβρίου) από ώρα 9 μ.μ. εώς 2 π. μ. μεσονύκτιο. Στην αγρυπνία θα λάβει χώρα χορεία ιερομονάχων και πρεσβυτέρων και θα ψάλλουν βάσει του αγιορείτικου τυπικού νέοι από διάφορές ιεροψαλτικές χορωδίες της Θεσσαλονίκης.

Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας θα υπάρχει προσκύνηση τεμαχίου του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Γεωργίου και χρήση ελαίου από την καντήλα του Αγίου Γεωργίου στη Λύδα της Παλαιστίνης, που μεταφέρθηκε από τον ιερέα π. Αλέξιο και αριθμό προσκυνητών, που παραβρέθηκαν εκεί για προσκύνημα μέσα στο μήνα Σεπτέμβριο 2018.

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ (Αγίου Γεωργίου 6 – Πανόραμα, Θεσ/νίκης (συγκοινωνία λεωφορείο 58)

Δελτία Τύπου για την δολοφονία του Βορ/τη Κ.Κατσίφα από την Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ και την ΣΦΕΒΑ

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 30ῇ Ὀκτωβρίου 2018 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις:

«Ὅταν στὶς ἀρχὲς τοῦ 1991 γκρεμίστηκαν τὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στὴν Ἀλβανία, καὶ ἄρχισε δειλὰ – δειλὰ νὰ φυσάῃ ἄνεμος ἐλευθερίας, ὕστερα ἀπὸ τὴν ὀλέθρια λαίλαπα τοῦ κομμουνισμοῦ, ὁ κόσμος ἀνάσανε μὲ ἀνακούφιση. Ὅλοι πίστευαν, ὅτι τὸ τελευταῖο ἔγκλημα τῶν Ἀλβανῶν, ἡ δολοφονία τῶν 4 Ἑλλήνων παλληκαριῶν στὸ Ἀλύκο στὶς 12 Δεκεμβρίου 1990 θὰ ἀποτελοῦσε πλέον παρελθόν, μαζὶ μὲ τὴν κομμουνιστικὴ δικτατορία τῶν Χότζα – Ἀλία.

Ὅμως, γρήγορα ἡ αἰσιοδοξία παραχώρησε τὴν θέση της στὴν νέα ἀλβανικὴ τρομοκρατία καὶ τὸ ἔγκλημα, σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἔτσι, τὸν Αὔγουστο τοῦ 2010 δολοφονεῖται ἕνα παλληκάρι ἀπὸ τὴν Χειμάρρα, ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας. Τὸ “ἔγκλημά” του ; Μιλοῦσε Ἑλληνικά ! Καὶ τώρα, στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2018, ἔρχεται ἡ δολοφονία τοῦ λεβέντη Κωνσταντίνου Κατσίφα, ἀπὸ τὸ Βουλιαράτι τοῦ Ἀργυροκάστρου, ἐπειδὴ ὕψωσε τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία – μεγάλων διαστάσεων – στὸ στρατιωτικὸ κοιμητήριο τοῦ χωριοῦ του, ὅπου εἶναι θαμένοι ἑκατὸ περίπου ἥρωες τοῦ Ἔπους τοῦ 1940.

Τὸ γενναῖο Ἑλληνόπουλο, προτοῦ ἐκτελεστῆ, φώναξε – ὅπως μετέδωσαν τὰ ἀλβανικὰ μέσα ἐνημερώσεως - “Ζήτω ἡ Ἑλλάς – Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός”. Κι’ ὕστερα, ἀφοῦ σύρθηκε βάναυσα 60 -70 μέτρα πάνω στὸ χῶμα καὶ στὶς πέτρες, τοῦ δόθηκε ἡ χαριστικὴ βολή. Αὐτὸ τὸ διεπίστωσε καὶ τὸ ἔχει καταγγείλει γιατρός, μέλος τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ ἄλλους νέους τῆς ΣΦΕΒΑ εἶχαν ἐπισκεφθῆ τὴν περιοχή, γιὰ νὰ γιορτάσουν, μαζὶ μὲ τοὺς Βορειοηπειρῶτες τὴν ἐθνικὴ ἑορτὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. 

Τώρα, οἱ Ἀλβανοὶ θὰ προβάλλουν συνεχῶς χίλιες δυὸ δικαιολογίες, γιὰ νὰ καλύψουν τὸ ἔγκλημά τους. Ὅμως, ὅ,τι κι’ ἄν κάνουν δὲν μποροῦν νὰ κρύψουν τὸ μῖσος τους γιὰ τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό, τὸν ὁποῖον ἐπιδιώκουν νὰ τὸν σβήσουν ἀπὸ τὶς πατρογονικές του ἑστίες. 

Καλοῦμε τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία καὶ τὶς ἁρμόδιες Ἀρχὲς νὰ ἐπιμείνουν στὴν διαλεύκανση τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος. Προκειμένου δὲ νὰ σταματήσῃ ὁ κατατρεγμὸς τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀπὸ τοὺς ἀδίστακτους Ἀλβανούς, ἀπευθυνόμαστε σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς καλοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουν, ὅτι ἡ μοναδικὴ λύση γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν βάρβαρη γειτονικὴ χώρα εἶναι μία: 

Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. 

Αὐτὸ ἐτόνιζε ὁ μεγάλος καὶ ἅγιος Προκάτοχός μου, ἀείμνηστος Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, αὐτὸ τονίζω καὶ ἐγὼ ὁ ταπεινὸς διάδοχός του. Ἄς τὸ ἀκούσουν ὅλοι. Ἄν, ὅ μὴ γένοιτο, δὲν γίνῃ αὐτό, “οὐκ ἔσται παῦλα τῶν δεινῶν”. Πάντως, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε σκοπό, μὲ κανένα τρόπο, νὰ γίνουμε νεκροθάφτες τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τελεία καὶ παῦλα”. 

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

πηγή 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  

Ανήμερα 28ης Οκτωβρίου, μιας επετείου που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ματωμένη ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου, ένας νέος Έλληνας εκτελείται από τις αλβανικές δυνάμεις ασφαλείας, υπό συνθήκες απόλυτης βαναυσότητας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα κίνητρα της εκτελέσεως του Κωνσταντίνου Κατσίφα ήταν εθνοτικά.

Αιτία η στοχοποίησή του για τις θέσεις του πάνω στο Βορειοηπειρωτικό, αφορμή ο σημαιοστολισμός στους Βουλιαράτες για την εθνική επέτειο.

Για μια ακόμη φορά καταδεικνύεται ότι ο ανθελληνισμός συνιστά ιδεολογία στην Αλβανία. Η ελληνική κυβέρνηση έχει χρέος να προβεί στις δέουσες ενέργειες, που απορρέουν από το δημοκρατικό μας πολίτευμα:  

• για την πλήρη διαλεύκανση της υποθέσεως, 
• για τη νομική υποστήριξη της οικογένειας του νεκρού, 
• για τη γνωστοποίηση των πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως στις ευρωπαϊκές δομές, ως σοβαρότατη εκτροπή από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, του οποίου μέλος επιδιώκει να καταστεί η Αλβανία και εν τέλει για την ουσιαστική προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.

Οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από την αρχή της αμοιβαιότητας. Φθάνει πια η γαλαντόμος συμπεριφορά προς την Αλβανία, χωρίς κανένα εθνικό αντίκρυσμα!

Το Κ.Δ.Σ της ΣΦΕΒΑ

πηγή