Είναι κοινός τόπος ότι τα τελευταία χρόνια, δια της διολισθήσεως, η ΕΕ έχει αποκτήσει αφεντικό (Γερμανία), ιεραρχία και μεταμοντέρνες αποικίες, όπως η Ελλάδα. Η οικονομική κρίση διευκόλυνε και επιτάχυνε αυτή την εξέλιξη, αλλά ταυτοχρόνως έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιφάσεις και όξυνε τις αντιθέσεις.
Στο υπόστρωμα της μείωσης των εισοδημάτων και της περιστολής των εργασιακών δικαιωμάτων, ήλθαν να προστεθούν οι κοινωνικές παρενέργειες από το προσφυγικό-μεταναστευτικό κύμα και την ισλαμική τρομοκρατία. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλωθεί μία μεγαλύτερη ή μικρότερη εκλογική εξέγερση των μικρομεσαίων στρωμάτων στην Ευρώπη.
Τα κόμματα του ευρύτερου (νεο)φιλελεύθερου χώρου χάνουν έδαφος, το οποίο κερδίζει η κάθε είδους αντισυστημική ψήφος, αλλά και κόμματα που ενώ είναι συστημικά με κάποιον τρόπο διαχωρίζονται από τις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις. Στον ευρωπαϊκό Νότο, η αντισυστημική ψήφος τροφοδότησε περισσότερο αριστερά κόμματα, καθώς και ιδιότυπα κόμματα, όπως το κίνημα του Γκρίλο στην Ιταλία. Στον ευρωπαϊκό Βορρά, όμως, τροφοδότησε κατά κανόνα εθνικιστικά-ξενοφοβικά κόμματα.
Η εκλογή Τραμπ και το κύμα στην Ευρώπη
Η εκλογική αυτή εξέγερση επιβεβαιώθηκε και ευνοήθηκε και από την εκλογή του Τραμπ. Δεν είχε, ωστόσο, την έκταση για να εκλεγεί ο ακροδεξιός υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας στην Αυστρία, για να κερδίσει το κόμμα του Βίλντερς την πρώτη θέση στην Ολλανδία και πολύ περισσότερο για να βρεθεί στην εξουσία η Λεπέν. Παρόλα αυτά όλοι αυτοί κέρδισαν έδαφος σε σχέση με το παρελθόν.
Η τάση επιβεβαιώθηκε και στις γερμανικές εκλογές. Η ξενοφοβική και αντιευρωπαϊκή «Εναλλακτική για τη Γερμανία» εισήλθε θριαμβευτικά στη Βουλή και συνεχίζει την ανοδική τάση της. Το ίδιο συνέβη και με τους νεοφιλελεύθερους Ελεύθερους Δημοκράτες, οι οποίοι, ωστόσο, κέρδισαν επειδή ύψωσαν τη σημαία του οικονομικού εθνικισμού. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το πρόβλημα είναι μπροστά και όχι πίσω.
Η διόγκωση του αντισυστημικού ρεύματος έχει τρεις συνέπειες:
Πρώτον, συρρικνώνει τη “φιλελεύθερη συναίνεση”, η οποία μεταπολεμικά κυριαρχούσε στη Γηραιά Ήπειρο.
Δεύτερον, αναπτύσσεται όχι ο παραδοσιακός ευρωσκεπτικισμός, αλλά ένα είδος ευρωάρνησης. Η τάση αυτή σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη κεφαλαιοποιείται πολιτικά κυρίως από τα ακροδεξιά-εθνικιστικά κόμματα, τα οποία περισσότερο ή λιγότερο έντονα θέτουν ζήτημα αποχώρησης τουλάχιστον από την Ευρωζώνη.
Τρίτον, η μετάλλαξη της ΕΕ των εθνών σε “γερμανική Ευρώπη” έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση των εθνικών αντιθέσεων και τη διάβρωση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Αυτά με τη σειρά τους προκαλούν την ανάπτυξη όχι μόνο της ευρωάρνησης, αλλά ταυτοχρόνως και αντιγερμανικού κλίματος.
Η «γερμανική Ευρώπη» και οι αντιδράσεις
Ήταν αναπόφευκτο. Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως ο μεγάλος κερδισμένος από την καθιέρωση του ευρώ είναι η Γερμανία. Είναι η αναμφισβήτητη οικονομική υπερδύναμη στη Γηραιά Ήπειρο. Το Βερολίνο συμπεριφέρεται όλα αυτά τα χρόνια με έκδηλο οικονομικό εθνικισμό. Αναλόγως, μάλιστα, με το τι κάθε φορά την συμφέρει, άλλοτε κρύβεται πίσω από την ΕΕ και άλλοτε δρα μονομερώς ή με επιλεκτικές συμμαχίες.
Το Brexit ήταν το πρώτο καίριο πλήγμα στην αλαζονική μακαριότητα του ευρωιερατείου. Η εκλογή του Τραμπ ήταν το δεύτερο όχι μόνο επειδή επιβεβαίωσε το ρεύμα, αλλά και επειδή απειλεί να ανατρέψει το παραδοσιακό πλαίσιο των ευρωαμερικανικών σχέσεων, όπως φάνηκε καθαρά και στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και στο ζήτημα της επιβολής δασμών.
Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος αμφισβητεί τη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στρέφεται, μάλιστα, ευθέως εναντίον της Γερμανίας, κατηγορώντας την -όχι αδίκως- ότι εκμεταλλεύεται τους εταίρους της και χρησιμοποιεί το ευρώ για να συσσωρεύει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα. Το τρίτο πλήγμα ήταν οι εξελίξεις στην Ιταλία. Μετά την επικράτηση του “όχι” στο ιταλικό δημοψήφισμα, που σηματοδότησε την πτώση όχι μόνο του Ρέντσι, αλλά και της κυβέρνησης του κόμματός του, ήρθαν οι εκλογές και ο σχηματισμός της κυβέρνησης Κόντε από τους νικητές το Κίνημα των 5 Αστέρων και τη Λέγκα του Σαλβίνι.
Αντιμέτωπη με το κλίμα ευρωάρνησης, με τις αντιθέσεις των κρατών-μελών, με την αμερικανική πίεση και με την άνοδο της αντισυστημικής ψήφου, η ΕΕ-Ευρωζώνη έχει περιέλθει σε κρίση. Είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού τα εσωτερικά ρήγματα. Η ομάδα του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία) δίνει σε σημαντικό βαθμό τον τόνο στην Ανατολική Ευρώπη. Οι λαοί αυτοί έχουν λιγότερα από 30 χρόνια που απέκτησαν την πραγματική ανεξαρτησία τους και είναι κατά κανόνα απρόθυμοι να παραδώσουν εθνική κυριαρχία στο ευρωιερατείο. Αλλά και ο ευρωπαϊκός Νότος εκδήλωσε μία δειλή τάση αυτονόμησης από τη γερμανική ηγεμονία, χωρίς, ωστόσο, αξιόλογη συνέχεια.
Μόνο το Βερολίνο έχει σχέδιο
Το Βερολίνο, όμως, είναι το μόνο που διέθετε σχέδιο για το αύριο της Ευρώπης. Γι’ αυτό και δεν δυσκολευόταν να επιβάλει τη θέλησή του. Οι μόνοι που δυνητικά μπορούν να προβάλουν αντίσταση είναι οι Γάλλοι. Εάν έβγαινε μπροστά, το Παρίσι θα έβρισκε πρόθυμους συμμάχους και κατ’ αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να εξισορροπήσει τη Γερμανία. Από την εποχή του Σαρκοζί, όμως, το Παρίσι έχει επιλέξει να λειτουργεί σαν συμπλήρωμα του Βερολίνου. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, σ’ αυτή τη γραμμή κινήθηκε ο Ολάντ.
Ο Μακρόν εξέφρασε τη φιλοδοξία του να προωθήσει αλλαγές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και κατέθεσε μετριοπαθείς προτάσεις, αλλά προσέκρουσε στην ουσιαστική άρνηση του Βερολίνου. Όσο, όμως, το Παρίσι θα κινείται κατ’ αυτό τον τρόπο, η Ιταλία του Ρέντσι και του Τζεντιλόνι δεν είχε το περιθώριο να σηκώσει κεφάλι. Αυτό ισχύει περισσότερο για την Ισπανία του σοσιαλιστή Σάντσεθ.
Τώρα, όμως, που βρέθηκαν στην εξουσία αντισυστημικές δυνάμεις στην Ιταλία το παιχνίδι έχει λάβει ενδιαφέρουσα τροπή. Προς το παρόν υπάρχει μία ασταθής ισορροπία ανάμεσα στην κυβέρνηση Κόντε και στο ευρωιερατείο. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση του Μακρόν. Τα κριτήρια, με τα οποία συγκροτείται ο ευρωπαϊκός πυρήνας είναι πρωτίστως πολιτικά και δευτερευόντως οικονομικά. Χωρίς τη Γαλλία, το Βερολίνο δεν μπορεί να επιβάλει την πρωτοκαθεδρία του. Εξασφαλίζοντας τη σύμπλευση της Γαλλίας, το Βερολίνο μπορεί να εξασφαλίσει τη σύμπλευση της Ισπανίας και να εφαρμόσει πολιτικές πίεσης της νέας ιταλικής κυβέρνησης.
Υποταγή μέσω προνομιακής μεταχείρισης
Χωρίς τη Γαλλία και εν μέρει χωρίς την Ιταλία και την Ισπανία, η Γερμανία δεν μπορεί να διατηρεί τον ηγεμονικό ρόλο της. Γι’ αυτό και όταν κυβερνούσαν αυτές τις χώρες συστημικές δυνάμεις, το Βερολίνο τους πουλούσε ως αντάλλαγμα για την ευθυγράμμισή τους μαζί του μία προνομιακή μεταχείριση στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων. Αυτό έχει ήδη φανεί καθαρά σε διάφορες περιπτώσεις μέχρι τώρα.
Προσεταιριζόμενη με τον προαναφερθέντα τρόπο τη Γαλλία, η Μέρκελ εδραιώνει το καθεστώς της «γερμανικής Ευρώπης». Όποια μικρότερη χώρα-μέλος τολμήσει να αντιδράσει απομονώνεται και αντιμετωπίζει έμμεσες κυρώσεις. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά ακύρωσε στην πράξη από τα πρώτα βήματά της την πρωτοβουλία για μία συνεννόηση των Νοτίων με σκοπό κοινές παρεμβάσεις στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Ταυτοχρόνως, απομονώνει την ομάδα του Βίζεγκραντ και εδραιώνει την υποστήριξη των παραδοσιακών συμμάχων της (Ολλανδία, Αυστρία, και Φινλανδία). Κατ’ αυτόν τον τρόπο διατηρεί στην κορυφή τον έλεγχο της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, όμως, η αλαζονική γερμανική ηγεμονία εξωθεί τις κοινωνίες, κυρίως της ευρωπαϊκής περιφέρειας, σε περαιτέρω αντιδράσεις, οξύνοντας ουσιαστικά το πρόβλημα.
Ούτε απρόθυμος, ούτε ανίκανος, ούτε ακατάλληλος, μήπως είναι ανθέλληνας ο Τόσκας;
Ο βίος και η πολιτεία του αναπληρωτού υπουργού Εσωτερικών για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής Νικολάου Τόσκα, είναι γνωστή, λίγο ή πολύ διά μέσω του ελεύθερου – προς το παρόν – διαδικτύου! Γιατί, τα Συστημικά ΜΜΕ μας κρατούν “τυφλούς” και “κουφούς”, όπως άλλωστε για τα περισσότερα θέματα!
Είναι επίσης γνωστές οι τεράστιες ευθύνες του στην βιβλική καταστροφή της Αττικής! Όμως, θέλοντας να συμβάλω επιπρόσθετα στην ενημέρωσή σας, παρακάτω θα σας καταστήσω κοινωνούς, μιας αξιέπαινης προσπάθειας του ανεξάρτητου βουλευτή και προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος κ. Νίκου Νικολόπουλου! Ο οποίος εξέδωσε Δελτίο Τύπου την Κυριακή 29 Ιουλίου 2018, με θέμα:
«Απρόθυμος ή ανίκανος ο κ. Τόσκας; Η απάντηση που… δεν έδωσε για τους “φαντομάδες” παράνομους μετανάστες»:
«Ο Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκος Νικολόπουλος, κατέθεσε ερώτηση προς τον Υπουργό Εσωτερικών για εκατοντάδες μετανάστες που έχουν “εξαφανισθεί” στο εσωτερικό της Ελλάδος, αν και θα έπρεπε να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία και ζήτησε να πληροφορηθεί αν η Πολιτεία έχει ανακαλύψει τα “καταφύγια” των παράνομων και τι έχει πράξει για την επαναπροώθησή τους στη γειτονική χώρα.
Ωστόσο, ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής εξεπλάγη όταν πήρε στα χέρια του την τοποθέτηση του Αν. Υπουργού Εσωτερικών Νίκου Τόσκα, που αναλώνεται σε… φλυαρίες χωρίς επί της ουσίας να δίνει απάντηση.
Ιδού, ένα απόσπασμα του “κειμένου Τόσκα”: “Πέραν των ανωτέρω, γνωρίζεται ότι, στο πλαίσιο αποτελεσματικότερης υλοποίησης της Κοινής Δήλωσης Ε.Ε.- Τουρκίας, κατόπιν ενεργειών του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, συ συνεργασία με την Υπηρεσία Ασύλου, τέθηκε σε λειτουργία νέος μηχανισμός ενημέρωσης των αστυνομικών Υπηρεσιών αναφορικά με την πορεία εξέτασης των υποβληθέντων, στις Υπηρεσίες των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, αιτημάτων χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ασύλου). Στις περιπτώσεις δε, που απαιτείται ο εντοπισμός υπηκόων τρίτων χωρών, για τους οποίους η διαδικασία εξέτασης αιτημάτων ασύλου έχει ολοκληρωθεί, οι αστυνομικές Υπηρεσίες διεξάγουν ευρείας κλίμακας επιχείρησης, προκειμένου στη συνέχεια να δρομολογηθούν οι διαδικασίες επανεισδοχής αυτών στην Τουρκία”!
Σχολιάζοντας την απάντηση Τόσκα, ο Νίκος Νικολόπουλος, δήλωσε: “Έλεος, πια, μ’ αυτή την τυπολατρία και τις γραφειοκρατικού τύπου απαντήσεις. Το ερώτημα ήταν σαφές και παραμένει να απαντηθεί: Κύριε Τόσκα μετακινήθηκαν από τα νησιά στην Ελλάδα εκατοντάδες ή και χιλιάδες μετανάστες και διεσπάρησαν σε διάφορα μέρη της χώρας. Επί πολλούς μήνες τώρα αυτή η δουλειά γίνεται. Τι έχει κάνει το υπουργείο; Γνωρίζει πού βρίσκονται; Τους επαναπροωθεί στην Τουρκία; Ασφαλώς και η ΕΛΑΣ κάνει επιχειρήσεις. Και εν τέλει, πιστεύω πως η αστυνομία μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά της. Αμφιβάλλω όμως εάν μπορεί και ο κ. Τόσκας να κάνει καλά τη δική του δουλειά…. Είτε απρόθυμος, είτε ανίκανος. Πάντως, ακατάλληλος…»!
Τα είπε όλα ο κ. Νικολόπουλος!
Όμως, θα ρωτήσω με τη σειρά μου! Ο εποικισμός των νησιών μας και η αλλοίωση του πληθυσμού των γίνεται τυχαία; Γιατί, αν θυμάμαι καλά, αυτή η κυβέρνηση των άναρχο-κομμουνιστών μιλούσε για προσωρινή εγκατάστασή τους στην Ελλάδα! Που τελικά, για κάποιους αντεθνικούς λόγους, γίνονται ΜΟΝΙΜΟΙ!!
Σας πήρανε χαμπάρι… Σας καταγγέλλουν όλοι οι Έλληνες…
Αυτούς τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν τους θέλει πλέον κανείς. Η ελληνική κοινωνία βοά εναντίον της και εκδηλώνεται κι από ένθερμους οπαδούς ομάδων! Όπως της Original 21, των ένθερμων Οπαδών της ΑΕΚ, από το κλαμπ της Ραφήνας! Της Ραφήνας, που επλήγη θανάσιμα από τις φονικές πυρκαγιές!
Στο οποίο πανό που έχουν αναρτήσει λέει: «Αθώοι άνθρωποι χάσαν τις ζωές τους, Κράτος – Πολιτεία απών… Παρών μονάχα στις “δουλειές” τους…»!
Ακόμη πιο σκληρό το πανό, που ανάρτησαν στη θύρα 5-6 οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στον πρόσφατο ευρωπαϊκό τους αγώνα στο γήπεδο της Τούμπας με την ελβετική Βασιλεία, το οποίο έλεγε: «Σκοτώσατε τον κόσμο στην Ραφήνα – Πουλήσατε την Μακεδονία για το χρήμα»!
Ανάγνωση των καιρών…
Την δική τους ηχηρή απάντηση έστειλαν και οι Ελληνοκύπριοι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ, οι οποίο πριν από τον αγώνα με την Φλόρα συγκέντρωσαν υλικά αγαθά για τους πληγέντες των φονικών πυρκαγιών της Αττικής και ανάρτησαν συγκλονιστικό πανό, που έγραφε:
«Στάχτη κι αν γίνει κάθε της γης σου σπιθαμή, των Ελλήνων η ψυχή θα ‘ναι πάντα ζωντανή»! Μήνυμα ελπιδοφόρο, βγαλμένο από πονεμένες ελληνικές ψυχές!!
Θεέ μου δεν μπορεί να είναι αλήθεια…
Από την διαδικτυακή πλατφόρμα Greek News on Demand, αλιεύουμε:
«”Όσο περνούν οι μέρες τόσο ξεκαθαρίζει το τοπίο των ευθυνών για την εκατόμβη των θυμάτων των πυρκαγιών στην Ανατολική Αττική. Το ερώτημα που συγκλονίζει τους πάντες είναι γιατί δεν ειδοποιήθηκαν οι πολίτες για να απομακρυνθούν από την περιοχή;”, σημειώνει σε άρθρο του ο πρόεδρος της Ε.ΠΑ.Μ., Κώστας Καζάκης.
Στο άρθρο του ισχυρίζεται ότι “περίπου στις 14:00 η πρεσβεία των ΗΠΑ έστειλε μαζικά e-mail σε Αμερικανούς πολίτες, που ήξερε ότι είτε κατοικούσαν, είτε παραθέριζαν στην ευρύτερη περιοχή προκειμένου να την εκκενώσουν έγκαιρα. Κάποια απ’ αυτά τα e-mail τα είδα ιδίοις όμμασι”.
Το ίδιο έκαναν κι αρκετές άλλες πρεσβείες, όπως αναφέρει ο ξένος τύπος. Οι ξένοι επισκέπτες, ή κάτοικοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία άρχισαν να εκκενώνουν την περιοχή από τη Ραφήνα έως τον Μαραθώνα ήδη από τις 14:00 έως τις 15:00. Με προτροπή των δικών τους πρεσβευτικών αρχών. Όσοι επικοινωνούσαν για να ρωτήσουν τι πρέπει να κάνουν ήδη από το πρώτο ξέσπασμα της φωτιάς, οι πρεσβείες τους έλεγαν να εκκενώσουν την περιοχή, αν θέλουν να είναι ασφαλείς.
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι “γύρω στις 15:00 εκκενώθηκαν οι παιδικές κατασκηνώσεις και λίγο αργότερα οι εγκαταστάσεις των ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή. Ωστόσο, τους κατοίκους και τους παραθεριστές δεν θέλησε κανένας να τους ειδοποιήσει το ίδιο έγκαιρα. Αν το είχαν κάνει την ίδια περίπου ώρα που οι ξένες πρεσβείες καλούσαν σε εκκένωση τους δικούς τους πολίτες και επίσης εκκενώνονταν παιδικές κατασκηνώσεις, αλλά και ένοπλες δυνάμεις, τότε είναι σίγουρο ότι η εκατόμβη των θυμάτων δεν θα είχε συμβεί…»!
Άραγε, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, που διέταξε την προκαταρκτική έρευνα για τα αίτια των πυρκαγιών, αναθέτοντας την διερεύνηση στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ηλία Ζαγοραίο, θα λάβει και αυτό το στοιχείο υπόψη τους;;;;
Επειδή πολλοί πολίτες από καλή προαίρεση ή αφέλεια μπορεί να πίστεψαν ότι το διάγγελμα του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο και η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σημαίνουν συναίσθηση ευθύνης εκ μέρους του ή μεταμέλεια ή αφύπνιση, οφείλω να τους πληροφορήσω ότι τίποτε από τα τρία δεν συμβαίνει. Πρόκειται για μια καλά σχεδιασμένη θεατρική παράσταση, με ένα στόχο. Να σωθεί από τα αποκαΐδια ο ίδιος.
Και είναι μια θεατρική παράσταση, που παίζεται από την πρώτη κιόλας μέρα, όταν επέστρεψε ασθμαίνων από το Μόσταρ και την εκεί βράβευσή του από μια ασήμαντη, αντισερβική ΜΚΟ, που έχει άγνωστη χρηματοδότηση.
Εκείνη τη νύχτα, μετά τις 11 το βράδυ, στο έκτακτο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής, εμφανίστηκε σε πανελλήνια σύνδεση με τους αρμόδιους (!) υπουργούς και αξιωματούχους να ρωτάει αφελή ερωτήματα και να παίρνει ασαφείς απαντήσεις, σε ένα κακοστημένο σκηνικό, που δεν είχε σκοπό την ενημέρωσή του. Η ενημέρωση για τέτοια θέματα δεν γίνεται δημόσια. Το σκηνικό είχε σκοπό το λαό.
Το κακοστημένο αυτό θεατρικό είχε στόχο να μεταδοθεί στους πολίτες η εικόνα μιας ήπιας και καθησυχαστικής κατάστασης, ενώ 5 (πέντε) ώρες πριν, στις 6.30 το απόγευμα άνθρωποι καίγονταν στο Μάτι και άνθρωποι κολύμπαγαν φλεγόμενοι στη θάλασσα!
Εάν 5 ώρες μετά, όλα αυτά δεν τα ήξεραν οι αρμόδιοι της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, του Λιμενικού, της Πολιτικής Προστασίας, της Περιφέρειας, θα έπρεπε να κρατούνται σε αστυνομικά Τμήματα.
Όλες οι μαρτυρίες, όμως, απέδειξαν μέχρι σήμερα ότι τα ήξεραν. Ήταν ενήμεροι από τους πυροσβέστες, τους Δήμαρχους Ραφήνας και Αθήνας, τους ίδιους τους κατοίκους που έπαιρναν αλλόφρονες τις υπηρεσίες και τους ρεπόρτερς των ΜΜΕ. Και αφού τα ήξεραν αποκλείεται να τα απέκρυψαν από τον πρωθυπουργό.
Πρώτον γιατί αν τα απέκρυπταν θα τους τέλειωνε μόλις μάθαινε την απόκρυψη. Επειδή θα τον εκθέτανε. Και δεύτερον, που εξηγεί στους αναγνώστες και το πρώτο, γιατί όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι (!) δεν είναι παρά ευθυνόφοβα κρατικοδίαιτα ανθρωπάκια, όπως σχεδόν όλα τα ευθυνόφοβα κρατικοδίαιτα ανθρωπάκια που συναντάμε κάθε μέρα στις συναλλαγές μας μαζί τους. Έτσι γαλουχούνται, έτσι επιβιώνουν. Δεν θα κρατάγαν το καυτό μπαλάκι. Το πέταξαν στον αρμόδιο.
Το σώου, λοιπόν της Δευτέρας, ημέρας της καταστροφής, στήθηκε για να εμφανιστεί ο ηγέτης και να καθυστερήσει να φτάσει στο λαό το μαντάτο της συμφοράς που εξελισσόταν. Για να κερδίσει χρόνο ο προπαγανδιστικός μηχανισμός να τη διαχειριστεί. Να την ελέγξει. Έτσι σκέφτονται, έτσι νόμιζαν.
Και ο ηγέτης (!) ήξερε. Παριστάνοντας τον ανήξερο και τον αφελή. Γιατί, όταν μια κυβέρνηση και τα στελέχη της βρίσκονται σε κίνδυνο να ξεφτιλιστούν υπάρχει μόνο μία συνταγή σωτηρίας: Να εμφανιστεί ως αγνός και άσπιλος ο ηγέτης. Η συνταγή είναι διεθνής. Και έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Όπως τη Δευτέρα της συμφοράς.
Με εντολή Τσίπρα και η προκλητική συνέντευξη
Όσοι λοιπόν ανακαλύπτουν ή αποκαλύπτουν χτες και προχτές ότι η κυβέρνηση γνώριζε για τους νεκρούς και τους πνιγόμενους το απόγευμα της αποφράδας εκείνης ημέρας κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας και εκόντες ή άκοντες παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης και του άμωμου και δήθεν ανενημέρωτου πρωθυπουργού.
Επειδή, όμως, η νοοτροπία αυτής τη κυβέρνησης δεν αντέχει αποτυχίες και ευθύνες και αυτοκριτική, γιατί, σύμφωνα με τη συλλογιστική της, όλα αυτά σημαίνουν ομολογία ενοχής, στήθηκε το επόμενο θεατρικό σκηνικό της Πέμπτης το απόγευμα. Το οποίο ήταν και το πραγματικό.
Εκεί, ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ, οι αρχηγοί Αστυνομίας και Πυροσβεστικής και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος, σε ένα ρεσιτάλ αναλγησίας πληροφόρησαν τους δημοσιογράφους, δηλαδή το λαό (αυτόν εκπροσωπούν οι δημοσιογράφοι) ότι η κυβέρνηση τα έκανε όλα θαύμα και για όλα φταίει ο καιρός και σκοτεινές δυνάμεις.
Ίσως οι πολίτες να μην ξέρουν ότι στη συνέντευξη αυτή ΗΤΑΝ ΠΑΡΩΝ ο πρωθυπουργός. Και ότι όλο αυτό το σκηνικό και η αναλγησία εκφράστηκαν με την έγκρισή του. Ότι ο ίδιος συμφωνούσε απόλυτα με αυτά. Και δεν το ξέρουν οι πολίτες, γιατί ίσως, οι πολίτες δεν γνωρίζουν ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάθε κυβέρνησης στον κόσμο (και εδώ) δεν υπάρχει ως αυτόνομο πρόσωπο! Δεν έχει ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΨΗ και φωνή. Μιλάει εξ ονόματος του πρωθυπουργού. Τον υποκαθιστά. Είναι η φωνή του πρωθυπουργού. Ο οποίος δεν μπορεί να μιλάει ολημερίς και να ενημερώνει για όσα ερωτάται η κυβέρνηση και ο ίδιος.
Η συνέντευξη, λοιπόν της Πέμπτης, εξέφραζε απόλυτα τον πρωθυπουργό και τη νοοτροπία της κυβέρνησης. Δόθηκε κατ εντολήν του και με την έγκρισή του και τη συμφωνία του. Η φωνή του Τόσκα και του Τζανακόπουλου, που απέκλειαν κάθε ευθύνη ήταν η φωνή του ίδιου του πρωθυπουργού.
Το θέατρο στο «υπουργικό»
Η αιφνιδιαστική ομιλία (πραγματικός μονόλογος) του κ. Τσίπρα την αμέσως επόμενη μέρα δήθεν στο υπουργικό συμβούλιο, με την οποία ασχολούνται τα Μέσα μέχρι και σήμερα, δεν ήταν παρά ένα ακόμα θεατρικό σκηνικό. Στημένο από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και τη στενή ομάδα, με την οποία κυβερνάει τη χώρα.
Και ήταν θεατρικό σκηνικό γιατί δεν συγκαλεί κανείς ένα υπουργικό συμβούλιο σε άλλο χώρο από της Βουλής, που συγκαλείται πάντα, στο πρωθυπουργικό μέγαρο, για να μονολογήσει και να το διαλύσει μετά. Αυτά είναι πρακτικές καθεστώτων τύπου Έρντοαν και Ναζαρμπάγιεφ.
Αυτό το τρίτο θεατρικό σκηνικό του κ. Τσίπρα σε μια βδομάδα δεν προκλήθηκε ακριβώς από τον ίδιο. Προκλήθηκε από τις εκατοντάδες χιλιάδες κατάρες και βρισίδια που προκάλεσε η προκλητική συνέντευξη της προηγούμενης μέρας. Που, όμως, ήταν και η πραγματική θέση της κυβέρνησης μέχρι σήμερα! Γιατί την επανέλαβε ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ κ. Τόσκας και πριν δύο μέρες! Ανενδείαστα.
Αυτός ο μονόλογος του πρωθυπουργού, με τον οποίο ανέλαβε ακέραια (!) κιόλας την πολιτική ευθύνη δεν ήταν παρά η ύστατη απόπειρα διάσωσης του ίδιου και της εικόνας του όχι στο λαό. Στους ψηφοφόρους. Γιατί, για τον κ. Τσίπρα και τους συνοδοιπόρους που του έχουν απομείνει από το κατακάθι της αριστεράς δεν υπάρχει λαός. Υπάρχουν ψηφοφόροι.
Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες κατάρες και βρισίδια ενός λαού ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να βγει με ένα άλλο ύφος, δήθεν μετανοημένης Μαγδαληνής, για να μας πει το αυτονόητο: Ότι αναλαμβάνει κάτι που έτσι κι αλλιώς έχει σαν πρωθυπουργός. Για κάθε πράξη δική του ή της κυβέρνησης. Κάθε στιγμή: Την πολιτική ευθύνη! Ακέραια κιόλας, είπε. Όχι κομμένη! Χωρίς να τολμήσει να ξεστομίσει κιόλας τη λέξη συγνώμη. Ο θρασύδειλος θεατρίνος. Που δεν τόλμησε ούτε στα νοσοκομεία να επισκεφτεί τα θύματά του, όπως δεν τα επισκέφτηκε στη Μάνδρα. Πρωτοφανής απουσία πρωθυπουργού σε παγκόσμιο επίπεδο σε τέτοιες περιπτώσεις.
Το τραγικό είναι που έμπειροι δημοσιογράφοι που δεν ανήκουν στον κυβερνητικό Τύπο κατέγραψαν την επόμενη μέρα την αλλαγή ύφους του πρωθυπουργού στο «υπουργικό συμβούλιο» σαν αλλαγή στάσης του!
Αλλά, ο πρωθυπουργός προχώρησε και σε μια άλλη θεατρική φράση, καλώντας τους υπουργούς του να αναλάβουν και αυτοί την πολιτική ευθύνη «όσο βαρύ κι αν είναι». Ξέροντας ότι τίποτε δεν είναι βαρύ όταν δεν πληρώνεις γι αυτό. Κι αυτή ακριβώς είναι η νέα απάτη στο θεατρινισμό του πρωθυπουργού. Ότι ανέλαβε μια ευθύνη δωρεάν. Τζάμπα. Χωρίς κανένα κόστος. Ευθύνη χωρίς κόστος είναι ακριβώς αυτό για το οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατηγορούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους στη Βουλή: Τζάμπα μαγκιά. Την οποία έχει ακέραια.
Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία ότι όλα όσα είπε ο πρωθυπουργός περί ευθυνών στο δακρύβρεχτο show του την Παρασκευή είναι παραμύθια, πριν αλέκτορα φωνήσαι ο υπουργός ΠΡΟ ΠΟ κ. Τόσκας επαναλάμβανε στην ΕΡΤ ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε και δεν φταίει κανείς από την κυβέρνηση. Και κανείς δεν ξέρει αν ο υπουργός είναι βλάκας και δεν κατάλαβε τη γραμμή «μετανοείτε» του πρωθυπουργού ή αν ακολουθεί την πραγματική, χωρίς θέατρα, νοοτροπία αυτής της κυβέρνησης: «Εμείς λάθη δεν κάνουμε. Κι αν κάνουμε, γούστο μας και καπέλο μας».
Δεν υπάρχει μετανοούσα Μαγδαληνή στο παραμύθι του κ. Τσίπρα. Είναι ο ίδιος και στα τρία πρόσωπα που θέλει να εμφανίσει. Κάθε φορά διαφορετικά για να σωθεί από τη συμφορά των ψηφοφόρων. Η συμφορά των κατοίκων και του δασικού πλούτου τον αφήνει ασυγκίνητο. Γιατί αν τον συγκινούσε πραγματικά θα είχε μαζέψει τα κατακάθια της αριστεράς και τους άλλους τυχοδιώκτες που τον ακολουθούν και θα είχε πάει σπίτι του την επόμενη μέρα.
Αλλά, αναρωτιέμαι. Αυτός ο λαός, που βγαίνει στο δρόμο κατά εκατοντάδες χιλιάδες για τη Μακεδονία και που έβγαινε στο Σύνταγμα και στις πλατείες αγανακτισμένος δεν είναι αυτή τη στιγμή θηρίο; Το Μάτι δεν είναι Ελλάδα σαν τη Μακεδονία; Οι άνθρωποι και οι περιουσίες στο Μάτι δεν είναι άνθρωποι και περιουσίες υπό τα μνημόνια; Δεν είναι, δεν ήταν Πολίτες αυτοί που τους έκαψε αυτή η εξουσία; Δεν αξίζουν έναν ξεσηκωμό όπως όταν ξεπουλιέται η ιστορία και η αξιοπρέπεια; Δεν έχουν ιστορία και αξιοπρέπεια όλοι αυτοί που κάηκαν και πνίγηκαν; Δεν αξίζουν ένα βροντερό μνημόσυνο συλλαλητήριο μήνυμα γι αυτούς που κυβερνάνε; Αλλά και γι αυτούς που θα κυβερνήσουν;
Οι δίδυμες Σοφία και η Βασιλική, που τελικά κάηκαν αγκαλιά με τους παππούδες τους, το Φίλιππο και τη Σοφία στο οικόπεδο του θανάτου, η 13χονη Εβίτα που πήδηξε φλεγόμενη στα βράχια, ο πατέρας της ο Γρηγόρης και ο αδερφός της ο Αντρέας, που κάηκαν λίγα μέτρα πιο πίσω αγκαλιασμένοι, ο Παναγιώτης που κάηκε με τη γυναίκα του την Άννυ και τα δυο παιδιά τους σφιχταγκαλιασμένοι επίσης στο οικόπεδο του θανάτου, η Βασιλική, που κάηκε με τις κόρες της και τη μητέρα της τη Σούλα, η Σοφία που κάηκε στο μπάνιο του σπιτιού της, σε μακάβρια στάση με το ντους στο χέρι ο Γιάννης, που έβλεπε τη μητέρα του να καίγεται αβοήθητη γιατί έπρεπε να τρέξει να σώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του και τα ουρλιαχτά αγωνίας και τρόμου από τους άλλους 75 καμένους και πνιγμένους, που ακούγονταν ανατριχιαστικά μέσα στις φλόγες της εγκατάλειψης μαζί με όλες τι άλλες κραυγές εκείνων που σώθηκαν από θαύμα μέσα στην αναγουλιαστική μυρωδιά της καμένης σάρκας και μέσα στην αγωνία της ασφυξίας από τον πύρινο αέρα, θα σας κυνηγάνε για όλη σας τη ζωή. Είτε το θέλετε είτε όχι. Αναίσθητοι, κυβερνήτες ανθρώπων.
Και κανένας θεατρινισμός δεν θα σας σώζει. Γιατί αυτοί που επέζησαν θα είναι εδώ. Για όλη σας τη ζωή. Μάρτυρες του εγκλήματός σας. Θα είναι οι ίδιοι τα ουρλιαχτά των ανθρώπων που κάψατε.
Αναταραχή έχουν προκαλέσει στη Ρωσία τα μέτρα που θα ληφθούν για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, καθώς αυξάνονται δραματικά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τα οποία δεν απέχουν και πολύ από το προσδόκιμο επιβίωσης στη χώρα…
Το Σάββατο διοργανώθηκε από το Κομουνιστικό Κόμμα, τα συνδικάτα και αριστερές πολιτικές ομάδες, διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στην οποία έλαβαν μέρος περισσότερα από 10.000 άτομα. Υπήρξαν συλλήψεις από τις αρχές σε όλη τη χώρα και κράτηση ακτιβιστών…
Η πρόταση αφορά την αύξηση του ορίου ηλικίας στους άνδρες από τα 60 στα 65 έτη και για τις γυναίκες από τα 55 στα 63 έτη, μέχρι το 2034. Η κυβέρνηση κατηγορείται ότι «σέρβιρε» το μέτρο κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ, σε μια περίοδο δηλαδή που η προσοχή των Ρώσων πολιτών ήταν στραμμένη αλλού.
Το προσδόκιμο επιβίωσης στη Ρωσία ανέβηκε από τα 65 μόλις έτη το 2003 στα 72 το 2016, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτό είναι ένα δεδομένο που αυξάνει τις δαπάνες του ασφαλιστικού συστήματος…
Όμως, ο εθνικός μέσος όρος κρύβει το ότι το προσδόκιμο επιβίωσης των ανδρών είναι μόλις 67 έτη και των γυναικών 77. Άρα, ο χρόνος που μένει για σύνταξη και ξεκούραση δεν μοιάζει να είναι πολύς. Συνυπολογίστε και το πρόβλημα του αλκοολισμού στη χώρα…
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του αρχηγού του Κομμουνιστικού Κόμματος Γκενάντι Ζουγκάνοφ, ο οποίος είπε ότι όλοι θα λαμβάνουν τη σύνταξη στα φέρετρά τους… «δεν είναι μεταρρύθμιση αλλά έγκλημα κατά του έθνους».
Άλλος αριστερός ακτιβιστής, ο Σεργκέι Ουντάλτσοφ, δήλωσε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, ότι κάθε Ρώσος πολίτης θα «καταληστευθεί» με απώλεια ενός ποσού μεγαλύτερου των 16.000 δολαρίων (σε ρούβλια ασφαλώς)…
Ο σπόρος έχει φυτευτεί εδώ και δεκαετίες. Από τότε που άρχισε να γίνεται τεχνηέντως η σύνδεση και εντέλει η εξίσωση του πατριώτη με τον χουντικό και πολύ αργότερα με τον ναζιστή. Αγαπάς την πατρίδα σου; Είσαι φασίστας. Αποκηρύσσεις οτιδήποτε έχει σχέση με αυτήν και τα σύμβολά της; Είσαι σκεπτόμενος προοδευτικός...
Η «δουλειά» δε γίνεται ποτέ απέξω. Απέξω μπορούν μονάχα να σχεδιάζουν. Για να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια, πρέπει απαραιτήτως να βρεθούν οι από μέσα. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, χωρίς εισαγωγικά. Αυτοί που σε μαθαίνουν να μισείς ό,τι είναι ελληνικό. Αυτοί που έδωσαν αγώνα για να σε πείσουν ότι είσαι βλάκας αν πιστεύεις σε μια ανώτερη δύναμη, όποια κι αν είναι. Αυτοί που βρήκαν τρόπο να πλασάρουν την αλληλεγγύη ως κάτι που τους ανήκει και που κανείς άλλος πριν απ’ αυτούς δεν το εφάρμοσε. Αυτοί που δήθεν αγαπούν όλους τους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα μισούν οποιονδήποτε δεν είναι «δικός τους». Αυτοί που υποτίθεται ότι βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, με μια όμως «κρυφή» προϋπόθεση: να μην είναι συμπατριώτες τους…
Νιώθω τυχερός που έμαθα – απ’ το σπίτι μου και όχι από κάπου αλλού, δυστυχώς – να αγαπώ τον τόπο μου και τις παραδόσεις του, τους ανθρώπους του, τη φύση, εμένα τον ίδιο. Έμαθα να αγαπώ και όσους έρχονται στον τόπο μου, ειδικά αυτούς που τον σέβονται και τον εκτιμούν. Τώρα που το σκέφτομαι, έμαθα να αγαπώ όλους τους ανθρώπους, φτάνει αυτοί να μην έχουν κακία μέσα τους. Κυρίως όμως, έμαθα να σέβομαι και να αποδέχομαι όποιον έχει διαφορετική άποψη από τη δική μου. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη διαφορά μου από τον «προοδευτικό»: ο «προοδευτικός» έχει κάνει τόσο μεγάλη… πρόοδο που είναι πεπεισμένος ότι η άποψή του είναι η μόνη σωστή, άρα οποιοσδήποτε διαφωνεί κάνει λάθος και θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είτε να σωπάσει, είτε να τιμωρηθεί…
Όταν δεν σου καίγεται καρφί για την πατρίδα σου, ως κυβέρνηση ή ως πολίτης, θα δεις κάποια στιγμή να καίγονται άνθρωποι. Και θα ακούς αυτούς που ψήφισες να σου λένε πως «όσο κι αν ψάξαμε, δε βρήκαμε ούτε ένα λάθος». Κάποτε λοιπόν, πρέπει κάποιους να τιμωρήσεις. Για παραδειγματισμό. Αν όχι για τις ευθύνες τους, σίγουρα για την αυθάδεια και την απανθρωπιά τους. Όσο ασυγχώρητο κι αν είναι ένα λάθος, οι διαστάσεις του μικραίνουν έστω και λίγο εφόσον κάποιος το αναγνωρίσει και το παραδεχτεί. Στην περίπτωση όμως που αντί της παραδοχής ευθυνών επιλέξει τη μετακύλισή τους σε οποιονδήποτε άλλον, εκεί δεν μπορεί να υπάρξει οίκτος. Απλούστατα διότι πρόκειται για κάποιον «αμετανόητο»…
Οι «προοδευτικοί» τελικά νίκησαν. Τους πήρε πάρα πολλές δεκαετίες, αλλά τα κατάφεραν. Τα «ευεργετικά» αποτελέσματα τα βλέπουμε παντού γύρω μας. Οι πρόγονοί μας, από τους αρχαιότερους μέχρι εκείνους που πολέμησαν τους Γερμανούς και στη συνέχεια ορθοπόδησαν μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ήταν οπισθοδρομικοί και χαζοί γιατί πίστευαν σε αξίες που περνούσαν από γενιά σε γενιά. Τώρα όμως ήρθε η σειρά των έξυπνων, των «προοδευτικών», των «ριζοσπαστών». Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και ταυτόχρονα πάρτε μια βαθιά εισπνοή «προόδου»…
Αγαπήστε ξανά την πατρίδα σας, τα χώματά της, τα χρώματά της, τους ανθρώπους και τις παραδόσεις της. Και επειδή έχει ένα κάρο ελαττώματα, βάλτε τα δυνατά σας ώστε σιγά – σιγά να γίνουν λιγότερα. Αγαπήστε αυτούς που έχουν διαφορετική καταγωγή και πιστεύουν σε άλλη θρησκεία από τη δική σας. Τραβήξτε όμως μια χοντρή κόκκινη γραμμή σε όσους έρχονται να σας κουνήσουν το δάχτυλο, να σας επιβάλουν τι πρέπει να πιστεύετε και αν δεν συμφωνείτε μαζί τους να σας πουν «φασίστες». Αυτοί είναι οι πραγματικοί φασίστες και τέτοιους δεν τους χώρεσε ποτέ αυτός ο τόπος…
ΥΓ. Το FWS.GR δεν ήρθε για να χαϊδέψει αυτιά, αλλά για να τα ξεβουλώσει…
Μία από τις φράσεις που έχουν γίνει κλισέ αυτές τις μέρες της συμφοράς είναι η «βιβλική καταστροφή». Είναι πομπώδης, αλλά απηχεί την πραγματικότητα. Ο αριθμός των θανάτων και η έκταση των ζημιών παραπέμπουν στην Παλαιά Διαθήκη με τις φοβερές περιγραφές των τόπων που σβήστηκαν από τον χάρτη εξαιτίας πλημμυρών ή πυρκαγιών.
Τα πλάνα που αντικρίζουν αποσβολωμένοι οι τηλεθεατές είναι εικόνες Αποκαλύψεως. Οι ζωές παρανάλωμα του πυρός, τα δάση και οι περιουσίες καταναλώνονται από αδηφάγες φλόγες, όλα στάχτη. Και πριν απ' αυτά τα αβάσταχτα, η καταστροφή στη Μάνδρα Αττικής και οι θάνατοι που προκάλεσε η πλημμύρα.
Η Ελλάδα μετράει πληγές σαν αυτές της παλαιοδιαθηκικής Εξόδου (7:1-12:51) που χτύπησαν την Αίγυπτο των φαραώ. Ομως η πατρίδα μας δεν θα έπρεπε να τα έχει υποστεί όλα αυτά και θα μπορούσε να τα αποφύγει αν δεν μας είχε χτυπήσει η μεγάλη μάστιγα της πολιτικής ανεπάρκειας.
Στην Ελλάδα η κεντρική ασθένεια, η υποκείμενη νόσος είναι η ανικανότητα της πολιτικής τάξης να κάνει τα αυτονόητα. Οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι είναι οι καλύτεροι, ευφυέστεροι και εμπειρότεροι όλων (αφού διεκδικούν διά της ψήφου το πηδάλιο της κρατικής εξουσίας) αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν είναι κατάλληλοι ούτε για τα απλούστερα, τα στοιχειώδη.
Οι χώρες των οποίων οι πολίτες δεν σκυλοπνίγονται στη στεριά από τις πλημμύρες και δεν απανθρακώνονται στις πυρκαγιές δεν διοικούνται από ιδιοφυΐες, αλλά από επαρκείς ανθρώπους που πληρούν τις ποιοτικές προδιαγραφές των αξιωμάτων τους.
Τα κράτη που μπορούν να εγγυηθούν τη ζωή, την περιουσία, την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών τους διαθέτουν πολιτικές τάξεις οι οποίες δεν είναι επιδεικτικά ανύπαρκτες σαν τη δική μας.
Η ελληνική πληγή είναι η χειριστοκρατία της Μεταπολίτευσης. Η ακαταλληλότητα των εκλεγμένων μπορεί να μετατρέψει ακόμα και ένα ψιλόβροχο σε κατακλυσμό του Νώε. Εχουν αφήσει τόσο αθωράκιστο το κράτος, ώστε οι Ελληνες κινδυνεύουν διαρκώς και ο αίθριος καιρός είναι επικίνδυνος σαν θεομηνία.
Σε προηγούμενο κείμενο είχα αναφερθεί στον αναρχο-λαϊκισμό. Ο λαϊκισμός είναι ένα διαχρονικό διεθνές φαινόμενο που προκύπτει πάντα όταν οι ελίτ (άρχουσα τάξη) καταπιέζει τις χαμηλότερες τάξεις και επικρατούν συνθήκες ακραίας ανισότητας και φτώχειας.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να βλέπουμε τον λαϊκισμό με όρους δεξιάς – αριστεράς δηλαδή ότι υπάρχει δεξιός και αριστερός λαϊκισμός (ο οποίος όμως διαφέρει σημαντικά από τον αναρχο-λαϊκισμό).
Και τα δύο ρεύματα είναι κατά των ελίτ και κατά του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και της ανισότητας, προέρχονται από την τάξη των εργαζόμενων, και οι διαφορές τους θα λέγαμε είναι κυρίως στα κοινωνικά θέματα. Υποστηρίζουν τις επαναστατικές αλλαγές αλλά συνήθως με ειρηνικό τρόπο. Βασική τους διαφορά είναι ότι ο δεξιός λαϊκισμός υποστηρίζει (αρκετές φορές και με δυναμικό, ακτιβιστικό τρόπο) τον προστατευτισμό στην οικονομία, είναι κατά των μεταναστών, υποστηρίζει τον στρατό αλλά εναντιώνεται στις ριζοσπαστικές φεμινίστριες, τους προοδευτικούς, τους ομοφυλόφιλους (εάν και στο γερμανικό Afd πρόεδρος υπήρξε η λεσβία Αλίς Βάιντελ) και γενικότερα δεν θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Μερικοί θεωρούν ότι ο δεξιός λαϊκισμός σε κάποιες περιπτώσεις αποτελείται από τους κοινωνικά συντηρητικούς οι οποίοι θεωρούν ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός πρέπει να έχει ηθικές βάσεις και αξίες όπως είναι η οικογένεια ενώ ένα άλλο μέρος των δεξιών λαϊκιστών είναι κατά του καπιταλισμού αλλά με τη διατήρηση θεσμών όπως είναι η οικογένεια και τις αξίες που απορρέουν από αυτή.
Και οι δύο όμως υποστηρίζουν ότι είναι το κράτος που πρέπει να προάγει αυτές τις αξίες. Αναφορικά με τη θρησκεία, μέρος των κοινωνικών συντηρητικών διατηρεί μία ουδέτερη στάση ενώ στο δεξιό λαϊκισμό παρατηρείται μία στενότερη σχέση. Παρόλα αυτά, ενώ στο εξωτερικό, οι θρησκευόμενοι Χριστιανοί που εντάσσονται στους κοινωνικούς συντηρητικούς (υποσημείωση – όλοι οι Χριστιανοί δεν εντάσσονται στους συντηρητικούς), υποστηρίζουν ότι η επέκταση του κράτους Πρόνοιας είναι ο τρόπος που είναι σύμφωνος με τη χριστιανική αρχή της φροντίδας των φτωχών.
Στην Ελλάδα, η αναφορά στη χριστιανική πίστη είναι διαφορετικής απόχρωσης γιατί σχετίζεται με τη σωτηρία της Ελλάδας από τους δυνάστες κυρίως τους ξένους και με τη θεώρηση ότι η πίστη στον Θεό θα την προστατεύσει από τα δεινά. Είναι προφανές ότι η αντίληψη αυτή οφείλεται στη διαφορετική πολιτική ιστορία της Ελλάδας όπου η παρέμβαση του ξένου παράγοντα ήταν πάντα διακριτή σε αντίθεση με χώρες όπως οι ΗΠΑ κτλ.
Οι δεξιοί λαϊκιστές (πολύ περισσότερο από τους κοινωνικούς συντηρητικούς) τάσσονται κατά του καπιταλισμού, είναι λίγες, ωστόσο, οι αναφορές στην Ελλάδα για το είδος του οικονομικού συστήματος που επιθυμούν να εφαρμοσθεί.
Ο αριστερός λαϊκισμός εναντιώνεται και αυτός στις ελίτ και σε κάποιες περιπτώσεις δεν πιστεύει στα έθνη και στην ύπαρξη κοινωνικών τάξεων. Υποστηρίζει την παγκοσμιοποίηση, τον διεθνισμό, τα κινήματα για το περιβάλλον και το κράτος Πρόνοιας. Η βασική του αρχή είναι η ισότητα και συνήθως είναι λιγότερο καλά οργανωμένος και επιθετικός σε σχέση με τον δεξιό λαϊκισμό με εξαίρεση τους Αντίφα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο ο δεξιός όσο και ο αριστερός λαϊκισμός μπορούν να αποκτήσουν αυταρχική μορφή ειδικότερα όταν είναι οργανωμένος. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται τυραννικός (βλ. απαξιωτικές δηλώσεις με τον χαρακτηρισμό «εθνίκια», «φασίστες» κτλ. για όλους όσους συμμετείχαν ή υποστηρίζουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας και έχουν ταχθεί κατά της συμφωνίας των Πρεσπών ακόμα και δηλώσεις που απαξιώνουν στο σύνολο του τον ελληνικό λαό και ζητούν αντικατάστασή του (!) με πολίτες του κόσμου (!) υποδηλώνοντας έτσι κάποιες επικίνδυνες πεποιθήσεις ευγονικής – οι δηλώσεις αυτές αποτελούν τυπικό χαρακτηριστικό αριστερού οργανωμένου τυραννικού λαϊκισμού). Ο ακραίος αριστερός λαϊκισμός θέλει να επιβάλλει την ισότητα και την υπακοή στο κράτος εξαφανίζοντας στοιχεία όπως είναι η διαφορετική κουλτούρα, η ιστορία, η θρησκεία κτλ. ακόμα και με τη χρήση βίας ταυτιζόμενος έτσι με τις πιο ακραίες μορφές φασισμού.
Σε περιόδους τρομακτικής οικονομικής κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα, οι ακραίες μορφές αυταρχικού λαϊκισμού (δεξιού και αριστερού) οδηγούν και σε ακραίες, αυταρχικές πολιτικές «λύσεις». Σε αυτή την περίπτωση, θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των λίγων και θα επικρατήσει ο φόβος που θα επιβάλλει η τυραννία με τη χρήση βίαιων μέσων καταστολής της λαϊκής βούλησης.
Ζούμε σε μία εποχή παραλογισμού. Όλοι θέλουμε την ευημερία, την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ισότητα και βάζουμε πρώτα την πατρίδα μας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιθυμούμε να βλάψουμε τους άλλους και ότι είμαστε ακραίοι. Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι ακραίες πεποιθήσεις είναι και οι πλέον επικρατέστερες και ως τέτοιες θα δημιουργήσουν αντίστοιχα ακραίες πολιτικές επιλογές που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και τις πολεμικές συγκρούσεις. Φαίνεται, τελικά, ότι οι άνθρωποι, δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη στήλη που διατηρώ στο ηλεκτρονικό περιοδικό Writers Gang με το όνομα «Πλάτωνας όχι Πρόζακ».
Της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr
Η ιογενής ηπατίτιδα εξακολουθεί να μαστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη και αποτελεί τεράστιο πρόβλημα Δημόσιας Υγείας. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι 200.000 άνθρωποι είναι φορείς της ηπατίτιδας Β. Όσον αφορά στην ηπατίτιδα C εκτιμάται ότι περισσότερα από 100.000 άτομα πάσχουν στη χώρα μας, εκ των οποίων 75.0000 δεν το γνωρίζουν. Στις ομάδες υψηλού κινδύνου για τη νόσο ανήκουν οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών και οι έγκλειστοι φυλακών, ιδίως εκείνοι που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το 2010 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) όρισε την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ιογενών Ηπατιτίδων ως μία από τις μόλις 4 επίσημες συγκεκριμένες Παγκόσμιες Ημέρες Υγείας, η οποία θα πρέπει να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου.
Τι είναι ηπατίτιδα; Το ήπαρ (συκώτι) είναι ένα ζωτικό όργανο που βρίσκεται στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιακής χώρας. Έχει πολλές λειτουργίες και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό, στη σύνθεση παραγόντων πήξης του αίματος για τον έλεγχο αιμορραγιών, στην παραγωγή ουσιών απαραίτητων στη μάχη κατά των λοιμώξεων καθώς και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών και φαρμάκων από τον οργανισμό. Εάν το ήπαρ προσβληθεί από ιούς ή υποστεί βλάβη από άλλα αίτια όπως τοξίνες, φάρμακα, αλκοόλ, αναπτύσσεται φλεγμονή (ερεθισμός) και νέκρωση, κατάσταση η οποία ονομάζεται ηπατίτιδα.
Βασικές Πληροφορίες για τις Ιογενείς Ηπατίτιδες
Η χρόνια ιογενής ηπατίτιδα προκαλείται από τους ιούς της ηπατίτιδας B και C και αποτελεί σημαντικό πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκόσμια.
Η ιογενής ηπατίτιδα B και C: α) προσβάλλει μεγάλο μέρος του πληθυσμού, β) μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, γ) σχετίζεται με σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα και δ) απαιτεί ειδικές θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Στη χώρα μας, ο επιπολασμός για τη χρόνια ηπατίτιδα Β υπολογίζεται σε 2.5-3% του πληθυσμού και για την ηπατίτιδα C σε 1.5-2% του πληθυσμού, ενώ η επίπτωση των χρόνιων ιογενών ηπατιτίδων ποικίλλει ανά γεωγραφικό διαμέρισμα και πληθυσμό.
Οι κύριες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία είναι η αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα των ασθενών από την ηπατική νόσο και η διασπορά των ιών αυτών στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Είναι γνωστό ότι σημαντικό ποσοστό των ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα Β ή C καταλήγουν από επιπλοκές της χρόνιας λοίμωξης όπως κίρρωση του ήπατος, ηπατοκυτταρικό καρκίνο (HCC), ηπατική ανεπάρκεια και θάνατο εφόσον δεν τεθούν σε παρακολούθηση και δεν λάβουν ειδική αντιική αγωγή.
Ο ιός της ηπατίτιδας Β μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή, παρεντερικά (iv, im, sc) και από μητέρα με HBsAg (+) στο παιδί κατά την κύηση ή τον τοκετό (κάθετη μετάδοση), ενώ το ιός της ηπατίτιδας C κυρίως με την παρεντερική επαφή και σπανιότερα με τη σεξουαλική επαφή ή κάθετη μετάδοση από μητέρα σε παιδί.
Οι δυνατότητες θεραπευτικής παρέμβασης στη χρόνια ηπατίτιδα Β και C έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Ιογενείς Ηπατίτιδες – Ηπατίτιδα Β
Ποιοι ιοί ευθύνονται για την ιογενή ηπατίτιδα;
Οι πιο γνωστοί ιοί ηπατίτιδας, είναι οι Α, Β, C, D και Ε. Εκτός από τους παραπάνω ιούς ηπατίτιδας υπάρχουν και κάποιοι άλλοι ιοί που δεν προσβάλλουν αποκλειστικά το ήπαρ, αλλά μπορεί να προκαλέσουν ηπατίτιδα ταυτόχρονα με προσβολή και άλλων οργάνων του ανθρώπου και χαρακτηρίζονται ως ηπατοτρόποι ιοί.
Πώς αναπτύσσεται η οξεία ηπατίτιδα;
Η οξεία ηπατίτιδα εμφανίζεται λίγες εβδομάδες έως μήνες μετά την είσοδο του ιού της ηπατίτιδας στο ανθρώπινο σώμα.
Τα κύρια συμπτώματα είναι: έντονη αδυναμία, καταβολή ανορεξία ναυτία, έμετοι, διάρροιες μυαλγίες αίσθημα βάρους στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιάς αρθραλγίες, πονοκέφαλος πυρετός αποστροφή στο κάπνισμα ενώ κάποιοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν: ίκτερο (κιτρινίζουν) σκοτεινόχρωμα ούρα (σαν κονιάκ) αποχρωματισμό κοπράνων (σα στόκος) Μερικές φορές δεν υπάρχουν καθόλου συμπτώματα ή είναι πολύ ήπια.
Τι είναι η χρόνια ιογενής ηπατίτιδα;
Χρόνια ιογενής ηπατίτιδα προκαλείται από τους ιούς της ηπατίτιδας Β, C και D κι αναπτύσσεται στους ασθενείς που το αμυντικό τους σύστημα δεν κατορθώνει να αποβάλλει τον ιό. Στους ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα, παρά την έλλειψη συμπτωμάτων πολλές φορές, η ύπαρξη του ιού εξακολουθεί να προκαλεί ερεθισμό και να καταστρέφει το ήπαρ. Αποτέλεσμα αυτού είναι η ανάπτυξη ινώδους ιστού (ουλή) μέσα στο ήπαρ. Εάν τα τρία τέταρτα του ήπατος μετατραπούν σε ινώδη ιστό, το ήπαρ δεν είναι πια σε θέση να λειτουργήσει σωστά, κατάσταση που ονομάζεται κίρρωση. Οι ασθενείς με κίρρωση μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί στα πρώτα στάδια της κίρρωσης, αλλά καθώς η ηπατική νόσος προοδευτικά επιβαρύνεται μπορεί να εμφανισθούν ασκίτης (υγρό στην κοιλιά), αιμορραγία από φλέβες του οισοφάγου (κιρσοί), εγκεφαλοπάθεια (αλλαγή της διανοητικής κατάστασης και συμπεριφοράς) ή ίκτερος. Όλοι οι ασθενείς με κίρρωση έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του ήπατος.
Ποια είναι τα συνήθη εργαστηριακά ευρήματα των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα;
Υπάρχουν δύο ειδών αιματολογικές εξετάσεις για την ηπατίτιδα:
α) μη ειδικές εξετάσεις που αφορούν τη λειτουργία του ήπατος όπως : ανεύρεση αυξημένης τιμής ενζύμων (αμινοτρανσφεράσες ή τρανσαμινάσες), που σε περίπτωση βλάβης του ήπατος απελευθερώνονται σε μεγάλες ποσότητες στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγώντας σε σημαντική αύξηση των τιμών τους (έως και μεγαλύτερες του δεκαπλάσιου του φυσιολογικού σε οξεία ηπατίτιδα) ανεύρεση αυξημένης τιμής χολερυθρίνης, που δίνει την χαρακτηριστική κίτρινη χροιά στα μάτια και στο δέρμα (ίκτερος)
Η ανεύρεση αυξημένων τρανσαμινασών ή χολερυθρίνης, δε σημαίνει υποχρεωτικά ιογενή ηπατίτιδα και συχνά ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε σειρά εργαστηριακών εξετάσεων για τη διερεύνηση του αιτίου της ηπατικής βλάβης
β) ειδικές εξετάσεις που αφορούν στην ανίχνευση των ιών: οι εξετάσεις αυτές ανιχνεύουν είτε ειδικά τμήματα των ιών (αντιγόνα), είτε αντισώματα έναντι αυτών, που παράγει ο οργανισμός σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της λοίμωξης
Υπάρχει θεραπεία για την ιογενή ηπατίτιδα;
Στην περίπτωση της οξείας ηπατίτιδας δεν υπάρχει ανάγκη ειδικής θεραπείας, παρά μόνο υποστηρικτική αγωγή και παρακολούθηση για την περίπτωση εμφάνισης επιπλοκών.
Ο εμβολιασμός έναντι της ηπατίτιδας Β έχει συμπεριληφθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού της χώρας μας και είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την πρόληψη της νόσου και των επιπλοκών της, αναφέρει σε ανακοίνωση του το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Επιπλέον, επισημαίνει πως η χρήση συνδυασμού αντι-ιικών φαρμάκων έχει συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπιση της ιογενούς ηπατίτιδας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ηπατίτιδα C είναι σήμερα ιάσιμη, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια τα νέας γενιάς φάρμακα άλλαξαν ριζικά το τοπίο στη θεραπεία των ασθενών με χρόνια HCV λοίμωξη (ηπατίτιδα C). Στη διεύρυνση της θεραπευτικής αγωγής στη χώρα μας έχει συμβάλλει και η μείωση του κόστους των φαρμάκων, δίνοντας σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό ασθενών πρόσβαση σε νέες θεραπείες.
«Στρατηγικός στόχος στη χώρα μας μέσα από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης, το οποίο εκπονήθηκε πρόσφατα, είναι η εξάλειψη της ηπατίτιδας C μέχρι το έτος 2030 (στρατηγική Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας)» αναφέρει το ΚΕΕΛΠΝΟ που σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδος «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» ξεκινούν εκστρατεία ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης με πρόσωπα από τον χώρο της δημόσιας υγείας.
Αντίθετα, ανάγκη από ειδική φαρμακευτική θεραπεία έχει σημαντικό ποσοστό ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα. Η θεραπεία έχει σα στόχο την εκρίζωση του ιού της ηπατίτιδας και/ή την πρόληψη της ανάπτυξης κίρρωσης και καρκίνου του ήπατος.
Το Γραφείο Ηπατιτίδων του ΚΕΕΛΠΝΟ είναι στη διάθεση του κοινού και των επαγγελματιών υγείας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή και πληροφορία στα τηλέφωνα: 210 5212178 και 210 5212183, ΚΕΠΙΧ: 210 5212054, καθώς και στο διαδίκτυο: www.keelpno.gr
Ο Σύλλογος Ασθενών Ήπατος Ελλάδος «Προμηθέας» παρέχει υποστήριξη στους ανθρώπους που ζουν με ιογενείς Ηπατίτιδες Β και C ή άλλα νοσήματα του ήπατος, καθώς και τεκμηριωμένη πληροφόρηση σε θέματα ηπατιτίδων. Τηλ.: 211 0122102, www.helpa-prometheus.gr
«Από τα πεδία μαχών των περσικών πολέμων, που υπήρξαν τόσο καθοριστικοί για την εξέλιξη του ελληνικού πολιτισμού, οι Θερμοπύλες είναι το μόνο αναλλοίωτο χωρίς μεγάλης κλίμακας ανθρώπινες επεμβάσεις, γεγονός που καθιστά την προστασία του ύψιστο καθήκον των ελληνικών αρχών».
Τα παραπάνω αναφέρει σε επιστολή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ζητώντας από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «την εφαρμογή της αρχαιολογικής νομοθεσίας με τη θέσπιση ζωνών απολύτου προστασίας, καθώς και την ανάληψη κάθε πρωτοβουλίας που θα αναδείξει το ιστορικό γεγονός και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα ως ένα σύνολο σύμφωνα με τον χαρακτήρα των Θερμοπυλών ως προστατευόμενου ιστορικού τόπου».
Η παρέμβαση γίνεται με αφορμή το ζήτημα της επικείμενης οριοθέτησης αρχαιολογικών ζωνών προστασίας στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο των Θερμοπυλών, που αναμένεται να συζητηθεί την Τετάρτη 1η Αυγούστου στη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
«Ο αρχαιολογικός χώρος των Θερμοπυλών αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ιστορικούς τόπους της χώρας, αφού περιλαμβάνει το πεδίο μιας από τις πιο σημαντικές μάχες της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής ιστορίας. Περικλείεται από δύο στενά, το Δυτικό, που βρίσκεται 4 χλμ. από τον Ασωπό ποταμό, στο σημείο όπου τοποθετείται και η Αρχαία Ανθήλη, και το Ανατολικό, όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη των Αλπηνών. Το μεσαίο στενό ή η μεσαία πύλη, είναι η τοποθεσία όπου το 480 π.Χ. έλαβε χώρα η περίφημη μάχη των Θερμοπυλών», σημειώνει ο ΣΕΑ, που παράλληλα τονίζει τα εξής:
«Το προς αξιοποίηση από το ΤΑΙΠΕΔ ακίνητο των Ιαματικών Πηγών Θερμοπυλών εμπίπτει, αρχαιολογικά στην αρχή του μεσαίου στενού (ή μεσαίας πύλης), όπου υπήρχαν θερμά λουτρά, τα οποία οι ντόπιοι ονόμαζαν Χύτρους, στην θέση όπου βρίσκονται σήμερα οι εγκαταστάσεις των λουτρών Θερμοπυλών. Οι ιαματικές πηγές ήταν αφιερωμένες στον Ηρακλή και μάλιστα στην περιοχή υπήρχαν ιερό και βωμός αφιερωμένα στον ήρωα. Σε αυτή τη θέση εκτιμάται ότι έλαβε χώρα η τελική μάχη της τρίτης ημέρας των εχθροπραξιών, κατά την οποία έπεσε ο Λεωνίδας. Στην ίδια περιοχή υποστηρίζεται ότι βρίσκονται οι ομαδικοί τάφοι των Περσών».
«Είναι πρόδηλο», συμπληρώνει ο ΣΕΑ, «πως η ιστορική σπουδαιότητα του χώρου, καθώς και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα που βρίσκονται σε ένα ιδιαίτερου κάλλους φυσικό τοπίο, συμπεριλαμβανομένων των ιαματικών πηγών, τον καθιστούν ένα μοναδικό πεδίο που χρήζει αυξημένης μέριμνας και προστασίας, στο σύνολό του. Δεδομένου δε ότι το ιστορικό και φυσικό τοπίο -μόνο από τα γνωστά πεδία ιστορικών μαχών- δεν έχει καταστραφεί από τη δόμηση, η απόλυτη προστασία του αποτελεί προτεραιότητα, προκειμένου να διατηρηθεί το φυσικό τοπίο αναλλοίωτο από νέες ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, όπως άλλωστε προβλέπουν και οι σχετικές διεθνείς συμβάσεις (Σύμβαση της Φλωρεντίας, Μνημόνιο της Βιέννης».
Και ο ΣΕΑ καταλήγει: «Το Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων εκφράζει την πεποίθηση πως όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και υπηρεσίες αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και θα φυλάξουν τις Θερμοπύλες και το ιστορικό τους τοπίο ενεργώντας τα δέοντα».
Ολοι οι γνωρίζοντες το παραδέχονται, αλλά όλοι οι έχοντες εξουσία (ως συνήθως) αδιαφορούν. Στην Ελλάδα αναδασώνουμε λάθος!
Του Παναγιώτη Λιάκου
Tα πεύκα είναι οι μεγάλοι ένοχοι: Εχουμε μια μανία με τα πεύκα. Τα φυτεύουμε παντού. Στα στρατόπεδα τα βάζουν δίπλα στις πυριτιδαποθήκες. Τα πεύκα όμως έχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλούν τη φωτιά. Ανήκει στο DΝΑ τους. Στο Πήλιο, που δεν έχει πεύκα, πήγαν οι δασολόγοι και φύτεψαν. Τα πεύκα αυτά έχουν καεί έως τώρα τρεις φορές. Στην Πάρνηθα τα πεύκα έκαψαν τα έλατα. Από τη ρητίνη βγαίνει το εύφλεκτο νέφτι». Αυτά έγραφε στο ιστορικής πλέον σημασίας άρθρο του ο αείμνηστος καθηγητής διαχείρισης οικοσυστημάτων Νίκος Μάργαρης (1943-2013) για τα πεύκα. Με τι θα μπορούσαμε να τα αντικαταστήσουμε;
Η βελανιδιά είναι ένα δέντρο που συνδέεται ιστορικά με την Ελλάδα, δεν είναι εύφλεκτο, φυτρώνει εύκολα έπειτα από πυρκαγιά, αλλά προτιμούνται τα πεύκα στις αναδασώσεις, τα οποία είναι ό,τι πρέπει για γρήγορες εξαπλώσεις μεγαλειώδους εκτάσεως και εντάσεως πυρκαγιών.
Στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» στις 10 Σεπτεμβρίου 2009 δημοσιεύτηκε άρθρο που, μεταξύ άλλων, αποκάλυπτε ότι στα αρμόδια γραφεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είχε κατατεθεί πρόταση για την αποκατάσταση των περιοχών που κάηκαν στις πυρκαγιές της Αττικής με βελανιδιές. Αυτή η πρόταση είχε υιοθετηθεί και από την Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων. Ο κ. Βαγγέλης Ευθυμίου, συντάκτης της πρότασης, είχε πει στην εφημερίδα ότι «τα περισσότερα είδη βελανιδιάς καίγονται πιο δύσκολα από τα πεύκα που επικρατούν στα δάση της Αττικής, ενώ χάρη στο τεράστιο ριζικό σύστημα που αναπτύσσει (σ.σ.: μπορεί να φτάσει έως τα 10 μέτρα βάθος) η βελανιδιά λειτουργεί και σαν μια μεγάλη αποθήκη νερού. Με τη διαπνοή των φύλλων αυξάνει την υγρασία στο περιβάλλον και ταυτόχρονα ψύχει την ατμόσφαιρα. Ετσι, σε μεγάλες εκτάσεις γύρω από την Αττική θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να λειτουργήσει ως το τέλειο κλιματιστικό για το λεκανοπέδιο».
Επίσης, στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Φίλων της Βελανιδιάς και Περιβάλλοντος Αμαδρυάδα (http://www.velanidodasos.gr/oaktree/) αναφέρεται ότι «λόγω του εκτεταμένου ριζικού συστήματος τα άτομα της βελανιδιάς φύονται σε αραιές αποστάσεις μεταξύ τους, γεγονός που επιτρέπει ενδιάμεσα την ανάπτυξη πολύ πλούσιας θαμνώδους και ποώδους βλάστησης, λόγω των εξαιρετικών συνθηκών και του μικροκλίματος που επικρατεί εκεί».
Αφού διαπράξαμε όλα τα λάθη, ας κάνουμε επιτέλους το σωστό.
