Το κατάντημα του χωρίς Θεό ανθρώπου... Έπιασε πάτο ο Αντριάνο: Από μεγάλος επιθετικός είναι πλέον συμμορίτης στο Ρίο!

Από την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, το λαμπερό ποδόσφαιρο, τα χρήματα και τη δόξα, ο Αντριάνο κατέληξε πλέον, μόλις στα 34 του (!), να ζει ως ανώτατο μέλος συμμορίας στο Ρίο. 

Τα είχε όλα. Πάνω απ' όλα, είχε ταλέντο σε αυτό που έκανε. Ήταν φορ... από τα λίγα. Killer πραγματικός μπροστά από την αντίπαλη εστία.

Από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τα γκολ, τις επιτυχίες, τους τίτλους, τη φανέλα της «σελεσάο», σε μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή...

Ο Αντριάνο, σε ηλικία 34 ετών, που κάλλιστα θα μπορούσε να συνεχίσει να παίζει μπάλα, βρίσκεται πίσω στη Βραζιλία.

Και επιβιώνει, όντας ανώτατο μέλος συμμορίας με την ονομασία «Red Command»...
Ποζάρει με όπλα, έχει προστασία ανά πάσα στιγμή κινείται στο Ρίο με τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας, είχε συλληφθεί με την κατηγορία της συμμετοχής σε εμπόριο λευκής σαρκός, ενώ πρόσφατα, έμπλεξε σε καυγά έπειτα από νυχτερινή διασκέδαση, με αποτέλεσμα να πυροβολήσουν μια γυναίκα που επέβαινε στο αυτοκίνητό του...

πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ
Δυστυχώς τον πνευματικό θάνατο πολύ σύντομα ακολουθεί κι ο βιολογικός θάνατος... 

Τρελάδικο οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Ρίο... Τα πρώτα νέα της ελληνικής αποστολής.

O αρχηγός της ελληνικής αποστολής στο Ρίο, Ισίδωρος Κούβελος, περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση στο Ολυμπιακό Χωριό, μιλώντας στον Αθήνα 984. 

Με τα μελανότερα χρώματα παρουσίασε τις συνθήκες που έχουν συναντήσει οι Έλληνες στο Ολυμπιακό Χωριό, ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής Ισίδωρος Κούβελος μιλώντας στην εκπομπή «Sport City» και στο ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 984.

«Η κατάσταση είναι τραγική, όσον αφορά τη διαμονή μας στο Ολυμπιακό Χωριό. Από έξω είναι ένα κόσμημα, αλλά από μέσα θυμίζει γιαπί. Δεν λειτουργούν τα υδραυλικά, τρέχουν τα νερά, δεν υπάρχουν καθρέπτες στα μπάνια. Να φαντασθείτε οτι αλλάξαμε όροφο γιατί πλημμυρίσαμε. Κι αυτά είναι λίγα μπροστά σε αυτά που τραβάνε οι άλλες αποστολές, όπως η ιαπωνική, όπου είχαν διαρροή αερίου. Kάθε πρωί στο μήτινγκ των αρχηγών αποστολών, ακούονται πολλά παράπονα και οι υπεύθυνοι απλά μας διαβεβαιώνουν ότι θα λυθούν», είπε ο κ. Κούβελος και συμπλήρωσε:

«Αυτά που αντιμετωπίζουμε είναι πρωτοφανή και φυσικά δεν τα αντιμετωπίσαμε ούτε στο Λονδίνο, ούτε στο Πεκίνο, ούτε φυσικά στην Αθήνα. Οι εργάτες παράτησαν τις δουλειές τους στο Χωριό επειδή είναι απλήρωτοι και πήραν μάλιστα μαζί τους και διάφορα αντικείμενα. Και το πρόβλημα με τις μετακινήσεις είναι τεράστιο. Η εθνική πόλο έχασε μια προπόνηση, επειδή ο οδηγός έχασε το δρόμο προς το κολυμβητήριο. Μας ζήτησαν χίλιες φορές συγγνώμη, αλλά τι να την κάνουμε;»

Παρόλα αυτά ο κ. Κούβελος τόνισε ότι: «η ελληνική αποστολή δουλεύει χωρίς να επηρεάζεται από τα προβλήματα με πίστη για τη διάκριση. Αριθμούμε πλέον 95 αθλητές, λίγους λιγότερους από τους 102 του Λονδίνου. Κι όλα αυτά με μηδενική βοήθεια από την Πολιτεία. Το κονδύλι για την ολυμπιακή προετοιμασία είναι μηδέν. Το κόστος των εργαζομένων στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις της χώρας είναι 1.600-1700.000 ευρώ και το κράτος δίνει μετά βίας ένα εκατομμύριο. Δεν καλύπτει καν το κόστος. Καταφέραμε όμως χάρη στις χορηγίες, τους ιδιώτες και το πρόγραμμα «υιοθετήστε έναν πρωταθλητή», να φτιάξουμε μια ισχυρή ομάδα, με νέα παιδιά, που έχουν πίστη σε αυτό που κάνουν. Υπάρχει αισιοδοξία, κέφι, μεράκι, ταλέντο και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε. Ήρθαμε στο Ρίο με 38 γυναίκες και 57 άνδρες, ενώ τους συνοδεύουν και 76 συνοδοί, αριθμός ρεκόρ. Έτσι σχεδόν κάθε αθλητής έχει έναν δικό του άνθρωπο, είτε αυτός είναι προπονητής, είτε φυσιοθεραπευτής».

Για τους αγωνιστικούς στόχους «Πιστεύω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τα δυο μετάλλια του Λονδίνου και τα τέσσερα του Πεκίνου. Στοχεύουμε σε μετάλλια, σε τουλάχιστον δέκα κατηγορίες. Είναι η γυμναστική με τους Πετρούνια-Μάρα, Μιλούση, η ξιφασκία με τη Βουγιούκα, η σκοποβολή με την Κορακάκη και τον παγκόσμιο ρέκορντμαν Μήττα, η ιστιοπλοΐα με τους Κοκαλάνη, Μαντής, αλλά και τη Σοφία Μπεκατώρου που επανήλθε και αγωνίζεται σε νέα σκάφη. Η κωπηλασία με τις Νικολαϊδη-Ασουμανάκη, το πόλο, η κολύμβηση με τον Γιαννιώτη. Ο στίβος με την Στεφανίδη και φυσικά την Κυριακοπούλου και τον Φιλιππίδη. Και να μη ξεχνάμε τον Ηλιάδη, που είναι η μορφή του αθλήματος του»

πηγή

Υπογεννητικότητα και οικονομική ανάπτυξη

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, Καθηγήτρια ΜΒΑ, συγγραφέας 

 

Η υπογεννητικότητα απασχολεί τόσο τους δημογράφους όσο και τους οικονομολόγους. Στη χώρα μας αντιμετωπίζεται κυρίως με σλόγκαν και αφορισμούς αποφεύγοντας τη βαθύτερη ανάλυση του φαινομένου και το συσχετισμό του με την πολυακουσθείσα οικονομική ανάπτυξη παρά το γεγονός ότι η ηλικιακή δομή του πληθυσμού επιδρά στην οικονομία. 

 

Ως υπογεννητικότητα ορίζεται η γέννηση λιγότερων των 2,1 παιδιών ανά οικογένεια. Σημειωτέον ότι ένα, τουλάχιστον, από τα παραπάνω παιδιά θα πρέπει να είναι κορίτσι έτσι ώστε να αναπληρώνει την αναπαραγωγική ικανότητα της μητέρας. 

 

Παρά το γεγονός ότι πολλοί τονίζουν ότι η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα έντονη την περίοδο της κρίσης, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

 

Ήδη από το 1950 υπήρξε πτωτική πορεία στις γεννήσεις (2,3 παιδιά ανά οικογένεια), το 1981 έφτασε ακριβώς τα όρια της αναπαραγωγής (2,1 παιδιά ανά οικογένεια) και έκτοτε βαίνει μειούμενο με μικρές περιόδους αύξησης λόγω της επιστροφής των Ελλήνων μεταναστών και της εισόδου οικονομικών μεταναστών και παλλινοστούντων. 

 

Σημαντικός παράγοντας για την υπογεννητικότητα υπήρξε η εσωτερική μετανάστευση από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές και της μετάβασης της κοινωνίας από αγροτική σε μεταβιομηχανική. Στις παραδοσιακές αγροτικές κοινωνίες, η χαμηλή κοινωνική κατάσταση (status) των γονέων, η έλλειψη εκπαίδευσης, το κλειστό κοινωνικό περιβάλλον, ο μεγαλύτερος οικιστικός χώρος (σπίτια με αυλή) προκαλεί υψηλά επίπεδα γεννητικότητας ενώ αντίθετα στις μεταβιομηχανικές κοινωνίες η βελτίωση της θέσης της γυναίκας και του μορφωτικού της επιπέδου, η συχνότερη συμμετοχή της στα κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα και οι μέθοδοι αντισύλληψης, η βελτίωση του εισοδήματος,  η έμφαση στην εργασία αντί της δημιουργίας οικογένειας μειώνουν τη γεννητικότητα. Στα αστικά δε περιβάλλοντα, η έλλειψη ζωτικού χώρου (βλ. διαμερίσματα) επιδρά αρνητικά στη δημιουργία οικογένειας. 

 

Σύμφωνα με τον Schultz (1973), όσο το γονεϊκό εισόδημα αυξάνει  τόσο μειώνεται η ζήτηση για περισσότερα παιδιά άρα η άνοδος του εισοδηματικού επιπέδου των Ελλήνων ήταν λογικό να οδηγήσει σε υπογεννητικότητα.

Παράλληλα, με τη μετάβαση στη μεταβιομηχανική κοινωνία είχαμε και μείωση της θνησιμότητας και κατ’επέκταση της γήρανσης του πληθυσμού αλλά και της αλλαγής των κοινωνικών τάσεων.Η απόκτηση απογόνων για λόγους κοινωνικής αναγνώρισης και αυτοεκτίμησης δεν υφίστανται πλέον ενώ παράλληλα αυξάνονται οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι εργένηδες και μειώνονται οι πολύτεκνες οικογένειες. 

 

Σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα για την υπογεννητικότητα διαδραματίζει και η ελάχιστη έως μηδενική υποστήριξη από το κράτος πρόνοιας. Η πλήρης κατάρρευσή του στα χρόνια της κρίσης επιδείνωσε την κατάσταση. Οι νέοι δεν υποστηρίζονται από το κράτος για τη δημιουργία οικογένειας γιατί δεν υπάρχουν μέτρα που θα τους βοηθούσαν να συνδυάσουν την εκπαίδευση ή την επαγγελματική τους ζωή με την οικογένεια. Η οικογένεια του νέου έχει αναλάβει αυτό που θα έπρεπε να είναι κρατική μέριμνα και ενισχύει οικονομικά, όταν μπορεί γιατί στη μεγάλη κρίση που διανύουμε δεν μπορεί πλέον, το νέο ζευγάρι. Ενώ οι Έλληνες αγαπούν την οικογένεια, η ανεπάρκεια του κράτους πρόνοιας συνετέλεσε με στην υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Έλληνες επιθυμούν το καλύτερο για τα παιδιά τους (εκπαίδευση, υλικές παροχές κτλ.) κάτι που εμποδίζει την ύπαρξη πολλών παιδιών.  

 

Η Ελλάδα δεν αποτέλεσε εξαίρεση  αλλά συνέπλευσε με τους χαμηλό επίπεδο γεννητικότητας της Δυτικής Ευρώπης. 

 

Ο υψηλός βαθμός γεννητικότητας σύμφωνα με σχετικές μελέτες (Li & Zhang 2007, Li 2015) επιδρά αρνητικά στην οικονομική ανάπτυξη μίας χώρας και ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες σε σχέση με τις πλούσιες. Από την άλλη υποστηρίζεται ότι όταν μία χώρα έχει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε παραγωγική ηλικία τότε, ο μεγαλύτερος βαθμός παραγωγικότητας θα προκαλέσει οικονομική ανάπτυξη. Εάν ο πληθυσμός είναι ηλικιωμένος τότε γίνεται χρησιμοποίηση των υφιστάμενων πόρων με λιγότερο παραγωγικό τρόπο και ως αποτέλεσμα επιβραδύνεται η οικονομική ανάπτυξη. Αυτό που μεταβάλλει την οικονομική ανάπτυξη είναι η διαφορετική συμπεριφορά των ηλικιακών τμημάτων του πληθυσμού δηλαδή οι νέοι επενδύουν περισσότερο στην εκπαίδευση και στην καλή φυσική κατάσταση ενώ οι ηλικιωμένοι αποταμιεύουν και ενδιαφέρονται για την καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία διαφέρει και από τους νέους και από τους ηλικιωμένους υπό την έννοια ότι καταναλώνουν περισσότερο από ότι παράγουν  (Bloom et al., 2001). 

 

Στα πλαίσια όλων των παραπάνω διαπιστώνεται για άλλη μία φορά η έλλειψη στρατηγικής των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα, εν πολλοίς σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ. Από τη μία ενώ υπάρχει υπογεννητικότητα και έλλειψη πληθυσμού σε παραγωγική ηλικία, τον ήδη υφιστάμενο τον ωθούν σε μετανάστευση προκειμένου να τροφοδοτήσει με την υψηλή παραγωγικότητά του άλλες οικονομίες όπως είναι η γερμανική και από την άλλη εισάγει αθρόες μάζες μεταναστών νεαρής ηλικίας (κυρίως άρρενες) προκειμένου να καλύψει το κενό που άφησαν οι Έλληνες που μετανάστευσαν.

 

Έρχεται σε πλήρη αντίφαση λοιπόν με την οικονομική θεωρία της οικονομικής ανάπτυξης εισάγοντας μεγάλους αριθμούς ατόμων που σίγουρα δεν βοηθούν την οικονομική ανάπτυξη ενώ τον εγχώριο παραγωγικό πληθυσμό που θα βοηθούσε σε αυτή τον ωθεί σε μετανάστευση. Η πολιτική αυτή εάν δεν είναι αλλοπρόσαλλη τότε έχει άλλο σκοπό που σίγουρα δεν είναι η οικονομική ανάπτυξη. 

 

Το ελληνικό κράτος δεν λάμβανε ούτε λαμβάνει μέτρα που να συνδυάζουν την οικογενειακή και εργασιακή ζωή. Δεν παρέχει κανένα κίνητρο στις Ελληνίδες να αποκτήσουν τον αριθμό των παιδιών που επιθυμούν χωρίς όμως να εγκαταλείψουν την επαγγελματική τους καριέρα, κίνητρα όπως είναι το ευέλικτο ωράριο εργασίας, η αύξηση των κρατικών νηπιακών σταθμών, η ενίσχυση για την απόκτηση μεγαλύτερων σπιτιών και γρήγορης απόκτησης δεύτερου παιδιού όπως συμβαίνει στις Σκανδιναβικές χώρες, δεν καλλιεργεί ιδέες υπέρ της γονιμότητας στα σχολεία κτλ. 

 

Η προχειρότητα και η κατά συνέπεια επικινδυνότητα στην αντιμετώπιση αυτού του σοβαρού θέματος που πολύ πιθανόν στοχεύει  στην αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού ,σίγουρα δεν θα οδηγήσει στην περιβόητη οικονομική ανάπτυξη που εάν και πολλοί υποσχέθηκαν, ακόμα δεν την βλέπουμε να έρχεται. Από την άλλη, η ευθύνη για την αντιμετώπιση του θέματος δεν αφορά μόνο τις κυβερνήσεις  αλλά απαιτείται δυναμική αντιμετώπιση και από τους ίδιους τους πολίτες. 

 

Βιβλιογραφικές αναφορές 

 

David E. Bloom, David Canning, Jaypee Sevilla.2001. ECONOMIC GROWTH AND THE DEMOGRAPHIC TRANSITION. Διαθέσιμο από τον Παγκόσμιο Ιστό:

ΕΔΩ 

 

Schultz, P. 1973. ECONOMIC FACTORS AFFECTING POPULATION GROWTH: A PRELIMINARY SURVEY OF ECONOMIC ANALYSES OF FERTILITY. Διαθέσιμο από τον Παγκόσμιο Ιστό ΕΔΩ

http://epapanis.blogspot.gr/

http://www.diva-portal.org/

http://nefeli.lib.teicrete.gr/

http://www.demography-lab.prd.uth.gr/

http://okeanis.lib.teipir.gr/

http://www.somaomotimon.uoa.gr/

http://home.wlu.edu/

http://lup.lub.lu.se/

πηγή

Oι τούρκοι έχουν και ΠΥΡΗΝΙΚΑ κόλλυβα στο ζωνάρι τους.

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

¨Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους.¨ 
Αυτή η φράση –κλισέ αποδίδεται στο ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ 

Πάμε όμως στα βαθιά νερά των γεωπολιτικών παρασκηνίων των ημερών μας. 
Εχθές  ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων έκανε μνεία ότι οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι τα έχουν βρει στην Μέση Ανατολή και πως θα μπορέσει ο Ερντογάν να διαχειριστεί το γεγονός αυτό στο εσωτερικό του την στιγμή που καλλιεργεί το αντιαμερικανικό μένος. 

Όλοι το γνωρίζουν αυτό και οι μεγάλοι παίκτες που επιθυμούν διακαώς την διάλυση της τουρκίας, απλώς παρακολουθούν ένα πνιγμένο σουλτάνο να προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του χρησιμοποιώντας ένα μαινόμενο όχλο που περιπολεί με αξίνες και φτυάρια για να σώσει την τρομο-δημοκρατία του.

Και αν οι Ρώσοι κατέληξαν στην πρωτόγνωρη απόφαση να τα βρουν με τον πρώην εχθρό τους , σήμερα αυτό γίνεται για να κερδίσουν χρόνο να προετοιμάσουν και να ενισχύσουν τον γεωστρατηγικό τους άξονα στις Βαλτικές χώρες, στην Ουκρανία και στην Μαύρη Θάλασσα, αλλά και λίγο μακρύτερα στην υπό ανάφλεξη Σινική Θάλασσα.

Σε αυτήν όμως την απόφαση τους δεν υπολόγισαν ή υπολόγισαν στα στενά πλαίσια των συμφερόντων τους, ότι εμπλέκεται το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η Ελλάδα. 

Δεν πειράζει γιατί ανέλαβε ο ΧΡΙΣΤΟΣ  να προστατεύσει την ΕΛΛΑΔΑ κατά το:
“Ει ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' υμών” 
Και πάμε στα πυρηνικά κόλλυβα των τούρκων που είναι αποθηκευμένα στην  βάση του Ιντσιρλίκ. 

Με αυτά τα κόλλυβα παίζουν σήμερα οι γείτονες δίχως να ξέρουν με τι φωτιά παίζουν. 
¨Η Άγκυρα φαίνεται ότι τραβάει το σκοινί με τις ΗΠΑ, "παίζοντας" με την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην οποία υπάρχουν και πυρηνικά όπλα, για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα θρίλερ, με σκοπό να πιέσει για την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν. 

Σε αυτό το πλαίσιο, 7000 αστυνομικοί απέκλεισαν χθες στις 11 το βράδυ την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στα Άδανα, την ώρα που διαρρέονταν φήμες στον τουρκικό Τύπο ότι υπήρξαν πληροφορίες για νέα απόπειρα πραξικοπήματος που θα ξεκινούσε από την αεροπορική βάση.¨ 
"Παίζουν" με τα πυρηνικά 

Στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ βρίσκονται αποθηκευμένα το ένα τέταρτο όλων των πυρηνικών όπλων του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. Πρόκειται για περίπου 50 θερμοπυρηνικές βόμβες B-61 διατηρούνται στο συγκρότημα το οποίο είχε αποκλεισθεί από τους πιστούς των δυνάμεων του Ρετζέπ Ερντογάν μετά την καταστολή του πραξικοπήματος. 

Οι τουρκικές αρχές καθιστούν σαφές με κάθε τρόπο ότι μπορούν εύκολα ανά πάσα στιγμή να φθάσουν στα πυρηνικά όπλα, εφ’ όσον το επιθυμούν. Μια εκδοχή που οι Αμερικανοί την γνωρίζουν εδώ και 50 χρόνια, όπως σημειώνει ο «New Yorker». 

Η βάση Ιντσιρλίκ ενσωματώθηκε στο ΝΑΤΟ με την ένταξη της Τουρκίας το 1952 και πολύ γρήγορα εγκαταστάθηκαν εκεί εκατοντάδες αμερικανικά πυρηνικά όπλα. 

Οι ατομικές βόμβες έχουν τοποθετηθεί σε ειδικούς κωδικοποιημένους μηχανισμούς, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Για όλα όμως, είναι προφανές ότι είναι θέμα χρόνου. 

Στη βάση Ιντσιρλίκ παραμένουν οι B-61, ως πολιτική χειρονομία του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. 

Και εάν ακόμη έχουν υποστεί βλάβη και διαβρώσεις, εξαιτίας του χρόνου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ραδιενεργό μόλυνση σε τεράστια περίμετρο. Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ 31 Ιουλίου 2016 http://www.onalert.gr/ 

Οι Αμερικάνοι θα περάσουν στην αντεπίθεση και όπως φαίνεται δεν έχουν σκοπό να πάρουν τον τεράστιο αριθμό αυτό ατομικών βομβών από την βάση  που σαν παλιοσίδερα το μόνο που μπορούν να κάνουν θα είναι να γίνουν στόχος μελλοντικών τρομοκρατικών ενεργειών από παράφρονες τζιχαντιστές. 

Φυσικά όλη  η περιοχή μετά θα θυμίζει 1000 φορές Χιροσίμα. 

Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι Ρώσοι  και στις 9 Αυγούστου που θα συναντηθούν   με τους τούρκους θα είναι επιφυλακτικοί να μπούνε στα νερά του ΝΑΤΟ βλ. βάση Ιντσιρλίκ  για να κάνουν τα χατίρια ενός υπό προθεσμία σουλτάνου. 

Μήπως ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Αιτωλός εννοούσε και την συγκεκριμένη περιοχή όταν έλεγε; 

76. "Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και να τον κάμουν αδελφό". 

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ 

Από το βιβλίο "Κοσμάς ο Αιτωλός" του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγ. Καντιώτη, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητας "Ο Σταυρός" 

Έχουν άραγε οι τούρκοι πολλών ειδών κόλλυβα στο ζωνάρι τους από το ΑΙΓΑΙΟ μέχρι και τα Άδανα; 
– «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί.
Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους.
Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς.
Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.
Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…..
Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη… »
Από το.βιβλίο του Επισμηναγού ε.α. Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο
Αγιορείτης, 1924 – 1994».

Με πνευματική ευθύνη και συνείδηση

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η δύναμη της Κύπρου

Γράφουν οι Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Α. Φώσκολος

Όσοι δεν είχαν καταλάβει ότι η δύναμη της Κύπρου είναι η ΑΟΖ της, έχουν υποστεί μια τεράστια ήττα, με την επιτυχία του τρίτου γύρου αδειοδότησης. Ακόμα και οι πιο ραγιάδες από αυτούς πρέπει να αλλάξουν τα σενάρια που είχαν στο μυαλό τους διότι οι εκτιμήσεις τους που ήταν ένα μείγμα μιζέριας και φοβίας, έπεσαν όλες έξω. Μας έλεγαν ότι θα φύγουν οι πετρελαϊκές εταιρείες ENI και Total κι ότι αυτό ήταν μια απόδειξη ότι δεν υπάρχει τίποτα στην ΑΟΖ της Κύπρου κι ότι οι εθνικές εκτιμήσεις που είχαμε κάνει ήταν μόνο υπερβολές. 

Επίσης ότι η αποχώρηση της Total από το θαλάσσιο οικόπεδο 10, ήταν χαρακτηριστική. Και τώρα όλα άλλαξαν για αυτούς επειδή η πραγματικότητα ήρθε να υλοποιήσει τη στρατηγική και ενεργειακή σκέψη. Όχι μόνο η ENI και η TOTAL είναι υποψήφιες και στα τρία θαλάσσια οικόπεδα 6,8 και 10 αλλά η TOTAL επανέρχεται και στο 10 που είχε αφήσει ενώ είχε δώσει 24 εκατομμύρια ευρώ για το bonus υπογραφής, αφού άλλαξε τον διευθυντή της. 

Με άλλα λόγια και μάλιστα σε συνεργασία οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες ενισχύουν την παρουσία τους στην ΑΟΖ της Κύπρου όπου ήδη παίζουν στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3, 9 και 11. Ταυτόχρονα οι ισραηλινές εταιρείες Avner και Delek που έχουν ήδη το θαλάσσιο οικόπεδο 12 με τη Noble και το British Gas, το οποίο υπάγεται πλέον οικονομικά στη BP, κάνουν το ίδιο. Και το τελικό είναι και η εμφάνιση της Exxon Mobil ως αμερικανική εταιρεία καθώς και της Statoil ως νορβηγική εταιρεία. Δηλαδή έχουμε πια εταιρείες κολοσσούς που έρχονται στην κυπριακή ΑΟΖ, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι εκτιμήσεις μας για τον ορυκτό πλούτο της Κύπρου επιβεβαιώθηκαν και σε πρακτικό επίπεδο.

πηγή

Δείτε επίσης: 

Ομιλία του Ν. Λυγερού: "Η μαχητικότητα του Ερωτόκριτου". Υακίνθεια 2016: "ΣΙΤΑΡΙ, ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΓΗΣ". Ανώγεια, Θέατρο Αγίου Υακίνθου 29/7/16. ΕΔΩ 

Ν. Λυγερός - Περί Φιλότιμου - Προφήτης Αβακούμ, Παραδείσι. Ρόδος, 27/07/2016 ΕΔΩ

Σε αδιέξοδο ο Ερντογάν. Πλησιάζει Ρωσία

Οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις που προέρχονται από Αμερικανικά και Ισραηλινά γραφεία είναι πώς η Τουρκία προσπαθεί να παίξει με την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ με μεγάλο ρίσκο. Η εκτίμηση αυτή φέρεται να προέρχεται από την προσπάθεια προσέγγισης με Ρωσία και Σύμφωνο της Σαγκάης. Είναι προφανές πώς ο Ερντογάν είναι σε αδιέξοδο όσον αφορά την εξωτερική πολιτική εικόνα του, καθώς οι πράξεις του περισσότερο δημιουργούν μια αίσθηση απολυταρχική παρά δημοκρατική. Αυτό αμέσως δημιουργεί προβλήματα δεσμών με την Δύση και έλλειμμα αξιοπιστίας και σταθερότητας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. που αδυνατούν να κάνουν τα "Στραβά μάτια" σε τόσο εξόφθαλμες ενέργειες όπως έκαναν παλαιότερα.

Έτσι σύντομα, κατά την δική μου εκτίμηση, θα υπάρξει όλο και μεγαλύτερη πίεση και φημολογία για την αδυναμία επικοινωνίας με Τουρκία σε αυτό το στάδιο. Παράλληλα θα φουντώσουν και αναφορές (που υπήρχαν ήδη, αλλά διαβαθμισμένες) που δείχνουν στοιχεία στήριξης του Ισλαμικού χαλιφάτου και της τρομοκρατίας, ενώ δεν αποκλείεται και μια απόρριψη της Τουρκίας σαν σταθερό ρόλο στην περιοχή.

Pαράλληλα υπάρχει και ο Πούτιν που παραδοσιακά θα πάρει αυτό που θέλει, όταν το θέλει, και όπως το θέλει. Η κίνηση Ερντογάν δείχνει αδιέξοδο και αποζητεί στήριξη σε Ρωσία. Στήριξη θυμίζω που ζήτησε και ο Τσίπρας παλαιότερα σε ανοιχτή κόντρα με Δύση και τελικά πήρε.... τίποτα!

Ο Β.Πούτιν είναι ένας ικανότατος διπλωμάτης και λαμβάνει εκείνα που χρειάζεται χωρίς ουσιαστικά να εκτεθεί. Η Τουρκία προχωρώντας σε μια αναθέρμανση σχέσεων με την Ρωσία προσπαθεί να ισορροπήσει πιέσεις και αντιθέσεις, κυρίως προς ΗΠΑ που θεωρεί οτι είναι η κύρια αιτία κακού για το αποτυχημένο πραξικόπημα. Ακριβώς όπως το κακομαθημένο παιδί που τρώει σφαλιάρα και πέφτει θύμα του σχεδίου μεγαλύτερων παιδιών ... τώρα πεισματώνει και πάει ενάντια τους πηγαίνοντας σε άλλο μεγαλύτερο παιδί της γειτονιάς ζητώντας βοήθεια. Το τι θα γίνει είναι εμφανές.... οι μεγαλύτεροι (της γεωστρατηγικής σκακιέρας) θα τα βρουν και ο κακομαθημένος είτε θα συμμορφωθεί άμεσα και χωρίς πολλά πολλά ή θα υποχρεωθεί να φύγει. Με όποιο τρόπο.

Δυστυχώς για την Τουρκία και τον Ερντογάν όπως διαβάζω τα στοιχεία σε σχέση με όσα συμβαίνουν εντός αλλά και γύρω από αυτήν μάλλον ετοιμάζεται να βρεθεί σε πολύ πιεστικό αδιέξοδο. Διότι το ατού της που αφορά την γεωπολιτική της θέση, θα γίνει σύντομα μειονέκτημα καθώς θα χρειάζεται ακόμα στους ισχυρούς, αλλά χωρίς να έχουν να κάνουν με κάποιον που θεωρεί ότι μπορεί να αντισταθεί σε αυτούς. 

Αλέξανδρος Νίκλαν 
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας 

Geopolitics

Το είπε ο Γιουνκέρ; Ωχ…………

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Ο Μέγας Γκαφατζής και πολιτικός κλόουν της Ευρώπης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρόεδρος του Eurogroup, από το 2005 έως το 2013, θέσεις που εξασφάλισε λόγω της πολύχρονης εμπειρίας του στη διαχείριση σοβαρών διεθνών κρίσεων λόγω του ότι  υπηρέτησε ως πρωθυπουργός  του ….Λουξεμβούργου, φαίνεται ότι έχει αναλάβει να λέει τις αναγκαίες βλακείες που κανείς άλλος από τους «ευρωπαικούς εγκεφάλους» δεν δέχεται να πει.

Μας …..προειδοποίησε λοιπόν για τα αυτονόητα που όλοι γνωρίζουν άριστα λόγω των τελευταίων εξελίξεων αλλά γνώριζαν καλά και τα τελευταία χρόνια, ότι δηλαδή η συμφωνία που έχει επιτευχθεί ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία, για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, κινδυνεύει να καταρρεύσει. Και μάλιστα λέγοντας αυτά που θα έλεγε ο οποιοσδήποτε Ευρωπαίος πολίτης διαβάζει έστω μια εφημερίδα την ημέρα:

«Ο κίνδυνος είναι αυξημένος. Η επιτυχία της συμφωνίας μέχρι τώρα είναι εύθραυστη. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί επανειλημμένα ότι επιδιώκει να την θέσει υπό αμφισβήτηση». Και ολοκλήρωσε με την εκπληκτική διαπίστωση που μόνο ένας Γιουνκέρ θα μπορούσε να κάνει: «Σε μία τέτοια περίπτωση, μπορούμε να περιμένουμε ότι οι μετανάστες θα ξαναρχίσουν να φθάνουν στην Ευρώπη μαζικά».

Θυμίζω ότι πρόσφατα, σε επίσκεψή του – μετά ασπασμών και θερμών εναγκαλισμών με τον κ. Τσίπρα, είχε πει:  «Έρχομαι για να κομίσω ένα μήνυμα ελπίδας. Η Ελλάδα έχει περάσει ένα σημαντικό κάβο και μπορεί, πλέον, να μπει στον σωστό δρόμο. Η  Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα σταθεί στο πλάι της Ελλάδας. Είναι φίλη της Ελλάδας και  εγώ είμαι φίλος της Ελλάδας».

Θυμίζω επίσης ότι τον Απρίλιο, ευρωπαικά – και Ελληνικά- ΜΜΕ μιλούσαν για «Κόντρα Κομισιόν- γερμανικού υπουργείου Οικονομικών την οποία η ελληνική πλευρά ελπίζει να αξιοποιήσει υπέρ της». Και την κόντρα αποτύπωναν, δηλώσεις Γιούνκερ πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται έκτακτα μέτρα και ότι δεν είναι αυτοσκοπός να ικανοποιηθεί το ΔΝΤ, δύο ημέρες πριν το Eurogroup.

Οι δηλώσεις αυτές βέβαια δε γίνονται για δικό μας χατήρι, αλλά αποτυπώνουν μία κόντρα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την οποία όμως το Μαξίμου ελπίζει ότι θα αξιοποιήσει διαπραγματευτικά υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά την προ ημερησίας στη Βουλή επικαλέστηκε τις δηλώσεις Γιουνκερ αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση.

Κι έχει πει… κι έχει πει….. κι άλλα… κι άλλα…. αλλά μη όντας σε εκτελεστικό πόστο και χωρίς την παραμικρή δυνατότητα δράσης/απόφασης, μπορεί να λέει ό,τι θέλει για να κάνει τις δημόσιες σχέσεις του. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, είναι ενθουσιασμένος και τον έχει επανειλημμένα ευχαριστήσει δημόσια για τη στήριξη που παρέχει στην Ελλάδα, ο Γιούνκερ δεν μπορεί να κάνει τίποτε, δεν είναι καν φιλέλληνας, δεν παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις αφού οι πολιτικές και οικονομικές του εμπειρίες είναι ολίγες, ο λόγος του δεν μετράει σε κανέναν αλλά η κυβέρνηση τον έχει –περίπου- στρατολογήσει για να λέει πράγματα ευχάριστα για τον ελληνικό λαό. Κι όταν του ….ξεφεύγουν μερικά, σπεύδουμε εμείς να τον διορθώσουμε. Φέτος δεν ήταν που είπε ότι «ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ θα κάνει περιοδεία στη Μακεδονία, τη Σερβία και στην  Τουρκία»; 

Κι όπως είχα πρόσφατα διαβάσει στο anoixtoparathyro.gr: «Η γκάφα του να ανακοινώσει  τον θάνατο του Αραφάτ ενώ εκείνος ζούσε θεωρήθηκε απλή παρεξήγηση, που δεν του στέρησε το 2005,  δεύτερη θητεία ως Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Έκτοτε δίνει χαστουκάκια στο μάγουλο του Ζαν Άσελμπορν, φιλάκια στον πρωθυπουργό του Βελγίου Σαρλ Μισέλ ή προτείνει γραβάτες στον Τσίπρα και  τον πιάνει πατρικά από το χέρι. Μετά γυρίζει στον Ούγγρο πρωθυπουργό -που θέλει να επαναφέρει την θανατική ποινή- για να του πει: «Γειά σου, δικτάτορα!»

Καταλαβαινόμαστε;

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ «Στέγη Βοτανικού» μας περιμένει όλους! Και μας χρειάζεται ΟΛΟΥΣ!

Οι εργασίες συνεχίζονται, τα απίστευτα μπάζα έχουν σχεδόν όλα μετακινηθεί και ο περίβολος είναι πλέον καθαρός. Οι επόμενες εργασίες αφορούν τους κοιτώνες και την υποδομή που θα συνοδέψει το όλο εγχείρημα (τουαλέτες, κουζίνα, τραπεζαρία, υδροδότηση, κρεβάτια, εξοπλισμός γενικότερα κ.λ.π.) με την συμμετοχή των εθελοντών και του οργανωτικού της κίνησης των Εφέδρων Πολιτών-οπλιτών. 

Συνεχίζουμε...απτόητοι τις εργασίες όπως και τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος σε όλα τα επίπεδα, τίποτε δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και ακατόρθωτο. Η συμμετοχή σας μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε και σας θέλουμε δίπλα μας σε κάθε μας βήμα! Οι συμπολίτες μας που έχουν χτυπηθεί από τις ανάλγητες πολιτικές των μνημονίων και των διαδοχικών μειοδοτικών κυβερνήσεων δεν έχουν διέξοδο, αλλά ούτε και σωτηρία μέσα στην επιβολή αυτών των πολιτικών εξόντωσης! 

Ενεργούμε προσφέροντας μιας ζωτικής σημασίας παρέμβαση για τους αναξιοπαθούντες και αστέγους, με σκοπό να καλύψουμε το κενό που έντεχνα έχουν δημιουργήσει αυτές οι “πολιτικές.” Θέλουμε να καταδείξουμε το μέγεθος της αδιαφορίας-αναλγησίας εκ μέρους της πολιτείας και που φυσικά είναι κατά του Λαού μας…...

Αν η κυβέρνησή μας ήταν πράγματι ελληνική…..

«Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μία στάλα. Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα. Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα, δεν έχω άλλη συντροφιά. Ότι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι και γκρέμισαν με τον αγέρα τού φθινοπώρου.»
Γιώργος Σεφέρης «Μυθιστόρημα»

Του Γιώργου Ιεροδιάκονου

Πολλές φορές η ιστορία σού προσφέρει μια ευκαιρία και στο χέρι σου είναι αν θα την αδράξεις ή όχι. Συνήθως αυτή η ευκαιρία είναι και η μοναδική. Ή μάλλον, για να είμαστε πιο ακριβείς, η κάθε ευκαιρία είναι μοναδική. Όπως και το αποτέλεσμα που παράγει. Το ορίζει και ο Αριστοτέλης στο 4ο αξίωμά του περί αιτίας και αποτελέσματος. Αν αδράξεις την προσφερόμενη ευκαιρία, παράγεις ένα αποτέλεσμα. Αν όχι, παράγεις κάποιο άλλο.
Διότι, εσύ είσαι μέρος και της αιτίας και του αποτελέσματος.

Μια τέτοια ευκαιρία προσφέρεται σήμερα στην Ελλάδα. Μια μοναδική ευκαιρία, που θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε οριστική δικαίωση των εθνικών μας στόχων. Αρκεί βεβαίως να είχαμε κυβέρνηση διαθέτουσα κατά πρώτον, στρατηγική στόχευση και κατά δεύτερον, να μην ήταν δέσμια εξαρτήσεων και αίολων ιδεολογημάτων.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, ανεξαρτήτως ταυτότητας και επιδιώξεων των οργανωτών του, πήρε μια τέτοια τροπή, όπου ένα δεύτερο πραξικόπημα  εκδηλώνεται στη γειτονική χώρα, αυτή την φορά από το ίδιο το καθεστώς. Κι αυτό το πραξικόπημα είναι τόσο απόλυτο και καταπελτικό, που ουσιαστικά καταλύει κάθε τι που χαρακτηρίζει ένα σύγχρονο συγκροτημένο κράτος. Στρατός, δημόσια διοίκηση, δικαστικό Σώμα, ο παιδαγωγικός ιστός της χώρας, και μαζί μ’ αυτά, δημοσιογράφοι, κληρικοί, συνδικαλιστές σύρονται σωρηδόν κατά χιλιάδες στα μπουντρούμια και στα κολαστήρια.

Ουσιαστικά εκεί, πέραν των ανατολικών θαλασσίων συνόρων μας, δεν υφίσταται καν κάποιο συγκροτημένο κράτος, παρά ένα απέραντο πεδίο αναμέτρησης ασύμμετρων παραεξουσιών και συμφερόντων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σήμερα τουρκικό κράτος και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει ποτέ ξανά στην μορφή που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Παλαιότερα λέγαμε ότι η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που διαθέτει στρατό, αλλά ένας στρατός που εδράζεται σε μια χώρα. Σήμερα, με έναν στρατό υπό διωγμό, αποδεκατισμένο και αποσαρθρωμένο, με τους μισούς στρατιωτικούς είτε συλληφθέντες είτε επικηρυγμένους και το χειρότερο, σωματικά ανασκολοπισμένους και ψυχικά ατιμασμένους, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει Τουρκία; Όχι! Η Τουρκία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη των Βαλκανίων έπεσε σαν χάρτινος πύργος. Και βασικός ολετήρας αυτής της πτώσης είναι ο κατεξοχήν θεσμικός στυλοβάτης της: ο σουλτάνος Ερντογάν.

Η ευκαιρία που μας προσφέρεται σήμερα είναι μοναδική. Στην ουσία πρόκειται για την ευκαιρία της χιλιετίας. Αρκεί βεβαίως να έχουμε πραγματικά ελληνική κυβέρνηση και όχι αυτά τα άβουλα και φοβικά σούργελα της καρπαζοαρπαχτής. Κυβέρνηση με όραμα συγκεκριμένους στόχους, με εθνικές προτεραιότητες και ξεκάθαρες και αποκρυσταλλωμένες αντιλήψεις περί του τι εστί εθνικό συμφέρον και πως αυτό προσδιορίζεται. 

Τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει ήδη 

Δύο είναι τα μεγάλα αγκάθια στη σχέση-αντιπαράθεσή μας με την Τουρκία. Το Αιγαίο και το Κυπριακό. Υπάρχει βέβαια και ένα τρίτο, που αφορά στη Θράκη, όμως εκείνο έχει ήδη οριοθετηθεί υπέρ μας, αρκεί να καταστήσουμε ακόμα πιο σαφές ότι δεν τίθεται κανένα θέμα εθνοτικών μειονοτήτων στην περιοχή. Το θέμα του τουρκικού προξενείου της Θράκης είναι κάτι που θα λυθεί αμέσως μετά τις δύο πρώτες φάσεις που αφορούν στην Κύπρο και στο Αιγαίο και θα αφορά βεβαίως στο κλείσιμό του. 

Αιγαίο 

Κίνηση 1η. Εγκατάσταση αξιόμαχων ναυτικών βάσεων σε όλα τα ακριτικά νησιά μας, από την Λήμνο μέχρι το Καστελόριζο.

Κίνηση 2η. Άμεση μονομερής ανακήρυξη ολόκληρου του Αιγαίου ως ελληνικό Αρχιπέλαγος.

Κίνηση 3η. Παν-ναυτική οργανωμένη επιχείρηση ανάρτησης της ελληνικής σημαίας σε όλα τα νησάκια και τις βραχονησίδες, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των Ιμίων.

Κίνηση 4η. Καταγγελία της πρόσφατης συμφωνίας ΝΑΤΟ, Γερμανίας, Τουρκίας και Ελλάδας για παραχώρηση του δικαιώματος φύλαξης των θαλασσίων συνόρων μας στο ΝΑΤΟ, απομάκρυνση όλων των ξένων δυνάμεων από το Αιγαίο και ανάληψη της ευθύνης διαφύλαξης των θαλασσίων συνόρων μας αποκλειστικά και μόνο από ελληνικές Δυνάμεις.

Κίνηση 5η. Ρηματική διακοίνωση προς την Τουρκία για άμεση κατάρριψη και καταβύθιση κάθε εχθρικού αεροσκάφους και κάθε πολεμικού ή μη πλοίου, που θα παραβιάζει τα χωρικά, εναέρια και θαλάσσια σύνορά μας. 

Κύπρος 

Το Κυπριακό, εκτός από χαρακτηριστική περίπτωση ξένης στρατιωτικής κατοχής και συνεχούς μεθοδευμένου εποικισμού, συνιστά επίσης κατάφωρη και μαζική παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών από την Τουρκία, καθώς και συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στις κατεχόμενες περιοχές.

Το δικαίωμα του Κυπριακού και γενικά του Ελληνικού λαού για αντεπίθεση και ανακατάληψη των πατρίων εδαφών, παραμένει αναφαίρετο, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Σ’ αυτή την μεταπραξικοπηματική συγκυρία της Τουρκίας, μας προσφέρεται μια μοναδική ευκαιρία άσκησης του πιο πάνω δικαιώματος. Και μάλιστα με απόλυτα διασφαλισμένη την αίσια για τα εθνικά μας συμφέροντα κατάληξη. Πρώτον, επειδή θα έχουμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας και δεύτερον, διότι η μοναδική χώρα που θα μπορούσε να αντιδράσει, η Τουρκία, σ’ αυτή τη φάση και για πολύ καιρό ακόμα, έχει αχρηστεύσει την στρατιωτική της ισχύ.

Χθες το βράδι είδα ένα παράξενο όνειρο. Γι’ αυτό και κάθησα και έγραψα αυτό το άρθρο. 

Άκου πράγματα. Ήταν Σάββατο χαράματα. Ξυπνήσαμε, λέει, στον ήχο εμβατηρίων. Βάλαμε ραδιόφωνο και έλεγε για μια πολυμέτωπη συντονισμένη επίθεση δια ξηράς, θαλάσσης και αέρος. Η Εθνοφρουρά της Κύπρου, μαζί με την ΕΛΔΥΚ, εξαπέλυσαν συντονισμένη επίθεση κατά μήκος της πράσινης γραμμής. Ταυτόχρονα μια αποβατική επιχείρηση τριών ελληνικών μεραρχιών αποβιβάζονταν σε Κερύνεια, Αμμόχωστο και Τηλλυρία, ενώ η ελληνική πολεμική αεροπορία σφυροκοπούσε ανελέητα στοχευμένες στρατιωτικές θέσεις των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων. Μέσα σε 24 ώρες ολόκληρο το νησί ελέγχεται απόλυτα από τον Ελληνο-Κυπριακό στρατό.

Όλη αυτή η επιχείρηση ήταν τόσο ζωντανή στο όνειρό μου, που θυμάμαι ακόμα και τις σπασμοδικές αντιδράσεις της Τουρκίας. Μια Τουρκία παντελώς ανίκανη για οποιαδήποτε κίνηση. Δεν χρειάστηκε καν να γίνουν εκτεταμένες πολεμικές επιχειρήσεις. Οι κατοχικές δυνάμεις παραδίνονταν χωρίς αγώνα. Ποιος στρατός, άλλωστε, να κινηθεί; Ποιοι στρατηγοί; Ποιοι ναύαρχοι; Οι ατιμασμένοι; Οι ανασκολοπισμένοι με γκλομπς και κάνες όπλων; Ποιοι αεροπόροι; Εκείνοι που κρύβονται στις τρύπες και στις απάτητες βουνοκορφές για να αποφύγουν τη σύλληψη και τον διασυρμό; Και γιατί να πολεμήσουν όλοι αυτοί; Και για ποιον; Για ποιο κράτος; Για τον Erdogan efendi;

Παράξενο όνειρο, αλήθεια. Έγινε, λέει, και δημοφήφισμα στο νησί με το ερώτημα: Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Συντριπτική η επικράτηση του «ΝΑΙ». Την επόμενη μέρα συνεδρίασε εκτάκτως και η ελληνική Βουλή, η οποία και υπερψηφίζει την αποδοχή του αιτήματος του κυπριακού λαού γα Ένωση.

Όλα λειτούργησαν με το μέρος μας. Μέσα σε λιγότερο από δύο 24ωρα είχαν τελειώσει όλα. Άντε και μερικές εβδομάδες ακόμα για να διευθετηθούν και τα ζητήματα του δημοψηφίσματος και της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Άντε και μερικές ακόμα για την οριστική συνθηκολόγηση της νέας, μεταβατικής κυβέρνησης της Τουρκίας.

Ένα μόνο μειονέκτημα υπάρχει. Όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα όνειρο. Ξύπνησα το πρωί στην οικτρή μας πραγματικότητα. Με μια κυβέρνηση που λέει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Αυτοί που ψήφισαν το σχέδιο Ανάν. Αυτοί που ακόμα και μέχρι σήμερα «παλεύουν» για διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία. Και μια αντιπολίτευση, που από τότε, το 1974, έλεγε ότι η Κύπρος είναι μακριά.

Κοίτα πως τα ‘φερε ο χρόνος. Να μας προσφέρεται μια τέτοια μοναδική ευκαιρία κι εμείς εδώ να έχουμε το πιο άθλιο, εθελόδουλο και ξεπουλημένο πολιτικό προσωπικό, με μοναδική τους έγνοια την διαιώνιση της εξουσίας τους.

Κι όμως. Μπορεί όλα αυτά να ήταν ένα όνειρο. Όνειρο θερινής νυκτός. Όμως ποιος σου λέει ότι και τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται καμιά φορά; 

πηγή 

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ.

Με αφορμή τον θάνατο ενός Έλληνα μωαμεθανού στο θρήσκευμα ο κος Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια πρωτοφανή δήλωση που εγγίζει τα όρια της αντεθνικής προπαγάνδας. Χαρακτήρισε την από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικότατη Θράκη "πολυπολιτισμική", εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της τουρκικής πολιτικής. Και επειδή οι πολιτικοί και ιδία οι πρόεδροι κομμάτων ουδέποτε κάνουν τυχαίες δηλώσεις, πολύ φοβούμαι ότι προετοιμάζουν τον λαό για δυσάρεστες καταστάσεις στην Θράκη μας και αξιολογούν τις αντιδράσεις του. Βεβαίως στα εθνικά θέματα υπάρχει βεβαρημένο παρελθόν στην οικογένεια Μητσοτάκη με την δήλωση του πατέρα του, ότι το όνομα της Μακεδονίας μας θα ξεχαστεί σε 10 χρόνια.

 

Ο κος Μητσοτάκης μετά τις δηλώσεις του αυτές δεν είναι δυνατόν να παραμένει στην προεδρεία ενός κόμματος που διεκδικεί την εξουσία. Εκτός κι αν τα στελέχη και οι οπαδοί της ΝΔ συμφωνούν με την εκχώρηση ενός μεγάλο μέρους της ελληνικής επικράτειας.

 

Τα κόμματα, οι πατριωτικές οργανώσεις και κινήματα, αλλά κυρίως οι θρακικές οργανώσεις πρέπει να αντιδράσουν έντονα και να καταδικάσουν απερίφραστα τις δηλώσεις του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η σιωπή αποτελεί συνενοχή.

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΙΔΗΣ.

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ εα-ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ.

ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.

Οι στιγμές οξυγόνου που δεν βλέπεις στην ζωή σου.

Γράφει ο +Yanni Spiridakis 

Εξ αρχής προεξοφλώ πως αυτό που θα γράψω σήμερα δεν είναι ούτε απόλυτο, ούτε συγκεκριμένο. Σε τελική ανάλυση ίσως κάποιοι να διαφωνείτε εντελώς και ίσως ακόμα, να έχετε και δίκιο!

Όμως... 

Το έχω παρατηρήσει ρε παιδί μου, πως σε στιγμές ανύποπτες, σε στιγμές κόντρα σε όλα, σε στιγμές ή ακόμα και περιόδους πλήρους απόγνωσης και ξεπεσμού, μία αγγελική παρέμβαση έρχεται και ως εκ θαύματος σου δίνει λίγο οξυγόνο για να συνεχίσεις. Μπορεί να είναι απλά λίγες αναπνοές σαν μια γουλιά νερό. Δεν είναι απαραίτητο πως θα αποτελούν την πλήρη ίαση στο όποιο πρόβλημα. 

Ποιος θα περίμενε όντας μακριά από φίλους και ανθρώπους που έχει μοιραστεί την πλειοψηφία της ζωής του και οι οποίοι θα είχαν κάθε λόγο να αποτελούν την ασπίδα του σε κάποια στιγμή, πως αυτή η "ανάσα" θα ερχόταν από μία παιδική αγκαλιά. Από την επιμονή ενός μικρού παιδιού να μείνεις μαζί του λίγο ακόμα, λίγο παραπάνω. Από κάτι τόσο χαζό που θα κάνει και εσύ ασυναίσθητα θα γελάσεις με την ψυχή σου, ώσπου αυτό το μικρό παιδί θα αντιληφθεί ότι σου αρέσει τόσο πολύ που θα αρχίσει να το επαναλαμβάνει ώσπου να βγάλεις από μέσα σου όσο γέλιο έχεις καταπιέσει για τόσο καιρό.

Μπορεί ακόμα να είναι ένα μικρό τετράποδο που αντιλαμβανόμενο πλήρως την ψυχοσύνθεσή σου, κουνάει την ουρά του και έρχεται κουρνιάζοντας δίπλα σου. Και ξέρετε κάτι; Μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι με λόγια που θα σε εμψυχώσουν, με ρυθμό που θα σε ξεσηκώσει και με μελωδία που θα σε ενθαρρύνει. Μπορεί να είναι μια απλή φωτογραφία από εκείνα τα χρόνια που ήσουν και έδειχνες ισχυρός, δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό σου και τα σχέδια σου. Ξέρεις, μπορεί να είναι απλά μια βόλτα με το αμάξι. Δυνατά η μουσική, ανοιχτά τα παράθυρα, τόσο όσο να αδειάσουν οι σκέψεις και οι σκοτούρες. Τελικά ίσως είναι και τα πέντε λεπτά που φλερτάρεις την κοπέλα που σου φέρνει τον καφέ και στα οποία ακόμα και το πιθανότατα ψεύτικο χαμόγελό της, θα σου δώσουν την ώθηση για το υπόλοιπο της ημέρας ακόμα περισσότερο απ' ότι η καφεΐνη που περιέχει το ρόφημά σου.

Αυτές οι στιγμές είναι λίγες, είναι σπάνιες ή είναι μικρές. Υπάρχουν όμως, γι' αυτό και υπάρχουμε ακόμα. Γι' αυτό και αντέχουμε ως τώρα. Ίσως δεν τους δίνουμε την αξία που πρέπει, όμως δεν πειράζει, αν τις περιμέναμε εξ αρχής, ίσως να μην τις απολαμβάναμε τόσο πολύ. Εσένα ποια είναι η δική σου;  

+Yanni Spiridakis

yannidakis.net