Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

γλώσσα θεϊκή

όλων των γλωσσών τροφός

Έλληνα εσύ γιατί την περιφρονείς

και εσύ την κακοποιείς

άλλες γλώσσες τσάτρα- πάτρα  παρλάρεις

πνευματικά το ξέρεις ότι αυτοκτονείς;

του έθνους σου τη εξαφάνιση ετοιμάζεις

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

είναι η πλέον μουσική κι’ εγώ το αγνοώ ο αδαής

και αυτός που σωστά την ομιλεί

ο ξένος νοιώθει ότι τραγουδάει

σαν το ρυάκι στο βουνό που κελαηδάει

η τουρκοκρατία μας μέρος πήρε της ωδής

μόνον οι Ιταλοί και οι άνθρωποι της υπαίθρου

ακόμη την μουσικότητα της γλώσσας μας κρατάει

Τη Γλώσσα μου την Ελληνική

την αγαπώ και δεν είναι υπερβολή

γλώσσα το ίδιο ζωντανή με το χορτάρι και την πηγή

εύκαμπτη, ευλύγιστη και πλαστική

τις πιο λεπτές αποχρώσεις της σκέψεις μου εκφράζει

φέρνει στο φως τις πιο  κρυφές  κινήσεις

της καρδιάς

και ερωτικά μας συναρπάζει

Τη Γλώσσα μου την Ελληνική

όργανο ρωμαλέο, αυλός οξύς, αδρή, γλυκιά

των αηδονιών

βοσκού φλογέρα των Ελληνικών βουνών

και ο ζευγάς σαν κράζει τα άλογα

ο κογχύλας σαν αντηχεί του Ποσειδώνα

όταν στο λιμάνι μπαίνει η «Αργώ»

με πλοίαρχο τον Τελαμώνα

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

είναι προνόμιο να την έχεις μητρική

σε τόπους σε μεταφέρει μεγαλειώδεις

του Ελληνικού Πνεύματος ανοίγει το κουτί

κόσμους απροσπέλαστους θα  βρεις

μυθώδεις κόσμους και μυστηριώδεις.

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

ατέρμων είναι και ευλαβής

προ αμνημονεύτων χρόνων

πρωτομιλήθηκε από ανθρώπους προϊστορικούς

καλλιεργήθηκε από Πρωτοέλληνες Πελασγούς

πολλούς γέννησε πολιτισμούς

εδώ και χιλιετίες στη δούλεψη σοφών

ανθρώπων

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

και η Κινεζική

κύριες θεωρούνται γλώσσες

κρυφοελληνικά ιδιώματα

οι άλλες και παραφθορές

γλώσσες ‘σημειολογικές’ και όχι εννοιολογικές

όπως η Ελληνική γλώσσα πλούσια και ατόφια

να συγκριθούν μαζί της δεν έχουν κότσια

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

ορθά να γράφουμε διδάσκει

γλώσσα προηγούμενων πολιτισμών

ίχνη της σ’ όλα τα μήκη  έχει αφήσει

και τα πλάτη

γλώσσα βγαλμένη από τη φύση

τους κραδασμούς των αισθήσεων

στου απείρου σε πάει  στα βάθη

και στα ύψη

ανθρωπισμό κουβαλάει και αξίες

πανανθρώπινες ιδεολογίες να μην πέσουν στη λήθη

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

γλώσσα της ελευθερίας

δεν υποκύπτει σε καμία κατοχή

ούτε στου εξουσιαστή την δικτατορία

που θέλει να την κλαδέψει να την κάνει «απλή»

αυτή έδωσε σάρκα και οστά στη δημοκρατία

γι’ αυτό ο κάθε εξουσιαστής θανάσιμα

τη φοβάται και την μισεί

και θέλει να την βγάλει από τα σχολεία

Η Γλώσσα μου η Ελληνική

των υπολογιστών, φιλοσοφίας,

γραμμάτων και επιστημών

άφθαρτη στο διάβα της και ωραία

όρια δεν έχει ούτε πέρας

παρότι την πολεμούν εδώ και αιώνες

άσπονδοι φίλοι και εχθροί

δεν τη σκιάζει η φοβέρα

η λύρα την  δυναμώνει του Απόλλωνα

της Αθηνάς την προστατεύει η περικεφαλαία

Τη Γλώσσα μου την Ελληνική

35 χιλιετίες τη λαλάμε

τα φύλα τα Ελληνικά

την ομηρική γλώσσα στο βορά κουβαλάνε

παραφθαρμένη διάλεκτο ομηρική

οι απόγονοι του

«αρχανθρώπου» Ευρωπαίου μιλάνε

και από πάνω μας κατηγοράνε

Με τη Γλώσσα μου την Ελληνική

ο Ηράκλειτος στο Σύμπαν εξουσιάζει

από του Σωκράτους τους ορισμούς

η Λογική εκπηγάζει

η Ιατρική από τον Ιπποκράτη

από τον Ίππαρχος η Αστρονομία

οι Αργοναύτες σε Αμερική την μετέφεραν

και σε Ασία

και ακόμη αυτή αστέρευτη πηγή

νέες λέξεις για την επιστήμη ετοιμάζει

στην Εποχή της Γνώσης

τώρα που η «Οδύσσεια» του διαστήματος

γλυκοχαράζει

Τη Γλώσσα μου την Ελληνική

ομηρική, αρχαία, βυζαντινή και νεωτέρα

μία είναι και ενιαία

την ομιλώ και την διαδίδω με καμάρι

δεν την ανακατεύω με Ελληνογενή ιδιώματα

ούτε με βαρβαρικά περιττώματα

η γλώσσα μου θέλω να ζήσει αιώνια

σαν το γαλαξία, τα άστρα, τον ήλιο

που πρώτη ανακάλυψε  και το φεγγάρι

Τη Γλώσσα μου την Ελληνική

σαν την πατρίδα μου την αγαπώ πολύ

στα παιδιά και στα εγγόνια μου αυτήν θα παραδώσω

αυτή είναι το πολυτιμότερο κλειδί

το κουτί να ανοίξουν της  Πανδώρας

τα καλά να πάρουν και την ηθική

πολίτες να γίνουν «καλοί και αγαθοί»

και της ευδαιμονίας να χαρούν τα δώρα

*Αμφικτύων

31/5/2016

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Tο πρόβλημα της κοινωνικής συνοχής.

Του Χρήστου Γιανναρά 

 

Κ​​ανένα κόμμα από όσα κυβέρνησαν την Eλλάδα στα τελευταία σαράντα δύο χρόνια και καμιά κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων δεν απασχολήθηκε με το πρόβλημα της κοινωνικής συνοχής στη χώρα.

 

Tο θέμα αγνοήθηκε ολοκληρωτικά για μισό περίπου αιώνα, με αποτέλεσμα να

απαιτούνται σήμερα στοιχειώδεις εξηγήσεις, τουλάχιστον για τη σημασία των λέξεων:

 

Tι θα πει «κοινωνική συνοχή»; H έκφραση ηχεί στις μέρες μας μάλλον σαν ηθικολογικό αιτούμενο ή σαν αμυντική της συλλογικότητας σκοπιμότητα: Aν χρειαστεί να αποτρέψουμε την εδαφική συρρίκνωση της κρατικής μας οντότητας, δηλαδή αν χρειαστεί να πολεμήσουμε ιταμούς εισβολείς, θα το κάνουμε γιατί; Για να διασώσουμε ένα κράτος που το ζούμε καθημερινά σαν εχθρό και μισητό αντίπαλο; Kράτος που χαρατσώνει ληστρικά το εξωφρενικά μεγαλύτερο ποσοστό των εισοδημάτων του μόχθου μας; Kράτος που κλέβει σαν κοινός λωποδύτης την αποταμιευμένη εγγύηση αξιοπρέπειας των γηρατειών ή της αρρώστιας μας; Θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για ένα κράτος διεφθαρμένο και σάπιο ώς το μεδούλι, ταυτισμένο με τους αργόμισθους της κομματικής πελατείας, έρμαιο της εκμετάλλευσης μιας σπείρας «νταβατζήδων»;

 

H γελοιωδώς μεταπρατική, κυριολεκτικά τζουτζέδικη «προοδευτική» μας διανόηση υπαγορεύει πολιτική στις κυβερνήσεις της χώρας μας, όλων των κομματικών αποχρώσεων, τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια. Mε έναν άξονα: τον ατομοκεντρισμό των δικαιωμάτων και «συνεκτικό άξονα» της συλλογικότητας: τον ορθό λόγο. Φυσικά, γελάνε οι όπου γης ιστοριογνώστες – με την επαρχιώτικη μικρονοϊκή ξιπασιά μας. Διότι ο ατομοκεντρισμός των δυτικών κοινωνικών μας ινδαλμάτων έχει ρίζες εθισμού αιώνων στον θρησκευτικό νομικισμό και ηθικισμό. Oταν απελάκτισαν τον θρησκευτικό ζυγό αρκούσε για τη συνοχή της συλλογικότητας να στεγάσουν τα μακραίωνα αντανακλαστικά του νομικισμού και ηθικισμού κάτω από την ορθολογική «εγκυρότητα» της χρησιμοθηρίας.

 

Aγνοεί όμως η μυωπική και μεταπρατική «προοδευτική» μας διανόηση ότι η περίπτωση των Eλλήνων διαφέρει ριζικά από τη μετα-ρωμαϊκή Δύση: Oι Eλληνες δεν ήταν ποτέ ένας ατομοκεντρικά θρησκευόμενος λαός, ήταν πάντοτε λαός εγρήγορος στην κοινωνούμενη μεταφυσική αναζήτηση. H πρόσβαση στη μεταφυσική αλήθεια ήταν πάντοτε «κοινόν άθλημα» – γεγονός κοινωνίας σχέσεων: «εκκλησίας του δήμου» ή «εκκλησίας των πιστών» (των όσων εμπιστεύονταν τη δυναμική της σχέσης ως μετοχή στην αλήθεια).

 

Mε μοναδικό άξονα συνοχής του συλλογικού βίου τον ατομοκεντρισμό της νομικής εξασφάλισης «δικαιωμάτων», το νεοελληνικό ελλαδικό κρατίδιο είχε καταγωγικά ναρκοθετήσει την ιστορική του ύπαρξη: Aπό την πρώτη στιγμή και νομοτελειακά κατ’ εξακολούθηση, βυθίστηκε σε σπαραγμούς διχασμών, φανατισμένων ρήξεων, κομματικών διενέξεων, εμφύλιων αλληλεξοντώσεων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ώς το 1974 (συμβατικό χρονικό οροθέσιο) λειτούργησε ως παράγων κάποιας κοινωνικής συνοχής μια ψυχολογικού - συναισθηματικού χαρακτήρα και κενόλογης ρητορικής «ελληνικότητα»: Kαύχηση για τη γλώσσα μας, για τους αρχαίους προγόνους μας, για τον ένδοθεν εξελληνισμό της Pωμαϊκής Aυτοκρατορίας, τον πολιτισμό της οικουμενικής Pωμιοσύνης.

 

Πρέπει βέβαια να ομολογηθεί ότι χάρη σε αυτή την κενολόγο, ψυχολογική, ρητορική «ελληνικότητα», η κοινωνία του ελλαδικού κρατιδίου μπόρεσε να διπλασιάσει τα γεωγραφικά του σύνορα με τους πολέμους του 1912-13. Aντεξε τη Mικρασιατική Kαταστροφή: το οριστικό ιστορικό τέλος της ελληνικής οικουμενικότητας, την καταδίκη να μεταβληθεί ο Eλληνισμός σε μόνιμης καχεξίας βαλκανική επαρχία. Aνέβηκε στα βουνά της Πίνδου και νίκησε την ιταλική αυτοκρατορία. Eξουδετέρωσε, με θυσίες τρομακτικές και αίμα πολύ, την απειλή να υποταγεί στον εφιαλτικό ολοκληρωτισμό του μπολσεβικισμού.

 

Oλα αυτά ώς το 1974. Tότε, με το σύνθημα της χούντας «Eλλάς Eλλήνων Xριστιανών», η φενάκη της ιδεολογικοποιημένης «ελληνικότητας» και του θρησκειοποιημένου Xριστιανισμού εξανεμίστηκε μέσα στον πάνδημο χλευασμό. Kαι ευτυχώς, γιατί κάθε φενάκη, έστω παρηγορητική, έστω τροφός συγκινήσεων και ενθουσιασμών, είναι παραχώρηση στην πλαστογράφηση της ζωής και των αναγκών της.

 

Tο τραγικό και καταστροφικό ήταν ότι στη θέση του πλασματικού και προσχηματικού δεν μπήκε το αυθεντικό, το γνήσιο. Aπό το ’74 ώς το ’81 κυβερνούσε την Eλλάδα ο «συντηρητικός» (υποτίθεται) «εθνάρχης» Kαραμανλής, αλλά, ώς την πιο ασήμαντη πολίχνη και το έσχατο ψαροχώρι, «κυρίαρχη ιδεολογία» ήταν ένας παλαιομοδίτικος μαρξισμός, που διαφημιζόταν σαν η πιο «μοδέρνα» έκφανση του «εκσυγχρονισμού» και της «προόδου». Tο πολιτικό ταλέντο του Kαραμανλή ήταν πάντοτε παγιδευμένο στη χρησιμοθηρία και στον μιμητισμό – δεν είχε ποτέ να προσφέρει άξονα κοινωνικής συνοχής, στόχους επικαιροποιημένης ελληνικής ιδιαιτερότητας, ενεργητικής συμβολής για την αποτροπή της διολίσθησης στην πολτώδη ομοιομορφοποίηση, την «ευρωμαρμελάδα».

 

Eτσι, εκ των πραγμάτων, νομοτελειακά, το κενό που δημιούργησε η κατάρρευση της πλασματικής και προσχηματικής ελληνικότητας, ήρθε να το καλύψει, χάρη στο ηροστράτειο «ταλέντο» του Aνδρέα και στα γαλαντόμα «πακέτα» των Eυρωπαίων, η ελληνικότητα ως ατσιδοσύνη. Oλόκληρη η χώρα μετατράπηκε σε ένα υστερικό, ξέφρενο διαγούμισμα, όχι μόνο της ευρωπαϊκής βοήθειας, αλλά και του κρατικού ταμείου και της τσέπης του συναλλασσόμενου με το κράτος συμπολίτη και, τελικά, των εξωφρενικών δανείων που με εγκληματική ασυνειδησία φόρτωναν στη χώρα αμοραλιστές πολιτικοί.

 

Oφείλουμε τίμια να παραδεχθούμε ότι σήμερα πια άξονας κοινωνικής συνοχής στην Eλλάδα δεν υπάρχει, κυρίαρχη πραγματικότητα είναι η ζούγκλα του ατομοκεντρισμού, κυριολεκτικά ο πρωτογονισμός. Mοναδική χαρά ζωής, μοναδικό νόημα ύπαρξης, μέτρο ευτυχίας και στόχος κάθε επιδίωξης, είναι μόνο η καταναλωτική ευχέρεια – μόνο και αποκλειστικά αυτή. Πραγματική χαρά δεν δίνει στον Eλληνα σήμερα ούτε η γλώσσα του ούτε η ιστορική του συνείδηση ούτε η καλλιέργεια ούτε η φήμη, το «καλό όνομα», η ποιότητα στο κάθε τι, ούτε η φιλία. Yπαρκτική δικαίωση και ρεαλιστική ευεξία δίνει μόνο η εγγυημένη καταναλωτική ευχέρεια.

 

H αναζήτηση άξονα κοινωνικής συνοχής έφτασε να είναι το πρώτο και μέγιστο πολιτικό μας πρόβλημα.

 

Πηγή: kathimerini.gr

το είδαμε ΕΔΩ

Παρέμβαση του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου (στο κείμενο της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία του κ Λιάκου στον κ Φίλη)

Διάβασα το κείμενο με τις νέες προτάσεις της Επιτροπής του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία που προφανώς συνέστησε ο Υπουργός Παιδεία και Θρησκευμάτων κ Φίλης που δημοσιεύθηκε όχι μόνο στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ αλλά γενικότερα στο ελληνικό διαδίκτυο.

Θα συνιστούσα, με αγάπη και δημοκρατικά ανθρωπιστικό προσανατολισμό, ως παλιός-συνταξιούχος- πανεπιστημιακός δάσκαλος να ψάξουμε εκεί στη Θάλασσα όπου πήγε για μπάνιο (όπως έγραψε μάλλον χαριτολογώντας) ο Πρόεδρος του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία κ Αντώνης Λιάκος και οι συνεργάτες του και αφού τον εντοπίσουμε να ρωτήσουμε για τις σχέσεις του κειμένου προτάσεων της Επιτροπής του με τον Βραζιλιάνο «κέντρο-αριστερό» διανοούμενο Paulo Freire, (1921-1977) στέλεχος του Κόμματος των Εργατών της Βραζιλίας (The Workers' Party, πορτογαλικά Partido dos Trabalhadores, PT) και τα θεωρητικά του δημιουργήματα για ‘ανθρωπιστική και δημοκρατική παιδεία’. 

Με άλλα λόγια, όπως κρίνω, αυτά που προτείνονται για την αναμόρφωση(;) της Ελληνικής Παιδείας έχουν ιστορία και παρελθόν πολλών δεκαετιών … 

Παρόμοιες προτάσεις θα βρείτε στην αναμόρφωση που επιχειρείται στη Σερβία στα πλαίσια της συμμόρφωσης με απαιτούμενα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης των Βαλκανίων. ΕΔΩ 

Περισσότερα για το όλο θέμα, ενδεικτικά μόνο γιατί η βιβλιογραφία είναι τεράστια. εδώ: 
ΕΔΩ
https://www.sensepublishers.com/media/299-education-and-humanism.pdf 

Εκτός εάν είμαι ‘εντελώς λάθος’ ίσως θα ήταν ακαδημαϊκά σωστό ο κ Αντώνης Λιάκος να κάνει και ΕΚΤΕΝΗ αναφορά στις θεωρίες του μακαρίτη Βραζιλιάνου Paulo Freire και στους λόγους που οδήγησαν αυτόν και την Επιτροπή του να κάνουν τις συγκεκριμένες προτάσεις ενώ θα μπορούσαν να γίνουν προτάσεις με βάση τα ιστορικά δεδομένα (εξαιρούνται οι ιστορικές αναφορές στην…Βασιλεία) μιας χώρας η οποία δημιούργησε την έννοια ΠΑΙΔΕΙΑ (η συγκεκριμένη λέξη αποτελεί το ετυμολογικό υπόβαθρο στις περισσότερες γλώσσες του Πλανήτη μας…)

Το κατηχητικό μιας πεμπτοφαλαγγίτικης συμμορίας.

Η εισήγηση της Επιτροπής για την παιδεία- την οποία συνέστησε ο κ. Φίλης με επικεφαλής τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο- αφού έκοψε τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο, αφού έκοψε εκκλησιασμούς, παρελάσεις, προσευχές και τα σχετικά, δεν αισθάνθηκε φαίνεται ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Διότι, θα σκέφτηκαν, εντάξει όλα αυτά, αλλά με τους γονείς τί γίνεται;;;... 

του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Μπορεί, σου λέει η επιτροπή, εμείς εδώ να τα έχουμε όλα τακτοποιήσει και έτσι ο νεαρός μαθητής δεν θα έρχεται σε επαφή με την κλασική ελληνική και την βυζαντινή παιδεία, πλην όμως οι γονείς μπορεί στο σπίτι να διαφθείρουν τον νεαρό. Και να του λένε πως είσαι ο βασιλιάς μου ή είσαι η πριγκιποπούλα μου, εάν είναι κορίτσι.  

Δεν αποκλείεται κιόλας μερικοί εγγράμματοι ελληνόφωνοι ― διότι σύμφωνα με τους ιστορικούς αυτούς δεν υπάρχουν έλληνες πλέον, μόνον ελληνόφωνοι ― να μαθαίνουν κρυφά τα παιδιά τους αρχαία ελληνικά και να τους διδάσκουν ακόμη και βυζαντινή ιστορία. Τότε τι κάνουμε; Τζάμπα ο κόπος. 

Και έτσι αποφάσισαν να κάνουν κατηχητικό στους γονείς. Οι οποίοι θα πηγαίνουν στο σχολείο, θα ακούνε την κατήχηση του δασκάλου, πως το παιδί τους δεν είναι μοναδικό και υπέροχο, πως δεν είναι άτομο ξεχωριστό, αλλά μέλος μιας ομάδας. Και αφού τελειώσει η κατήχηση, θα τους βάζουνε να υπογράφουν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, συγγνώμην, συμβόλαιο τιμής, πως δεν θα χρησιμοποιούν κακές λέξεις στο σπίτι. 

Εάν νομίζετε ότι όλα αυτά τα σκέφτηκα από μόνος μου, δεν έχετε παρά να διαβάσετε τις προτάσεις της επιτροπής και θα βεβαιωθείτε. 

Οι άνθρωποι, αφού τακτοποίησαν τους Σμυρνιούς, να μην διαμαρτύρονται για το 22, διότι δεν έγινε κάτι εναντίον Ελλήνων, αλλά εναντίον προσφύγων γενικώς, που τους είχανε μαζέψει σε συνωστισμένα hot spots, αφού τακτοποίησαν και τους Πόντιους πως δεν σκοτώθηκαν δα και τόσοι πολλοί, τώρα αποφάσισαν να τακτοποιήσουν και τα παιδιά, αλλά και τους γονείς τους. Να μην αναφέρονται επ' ουδενί σε βασιλιάδες και πρίγκιπες.

Θέλω να επισημάνω τα εξής.

Πρώτον, πως αποφάσεις τέτοιου τύπου, επιβολής συνειδήσεων, πήραν δύο καθεστώτα, το ναζιστικό και το σταλινικό, με αποτέλεσμα οι μεν ναζί να εξαφανιστούν, στη δε Ρωσία να γίνουν χριστιανοί ορθόδοξοι ακόμη και οι άθεοι, από αντίδραση. 

Δεύτερον, κατήχηση γονέων έκανε μόνον το μεταξικό και το απριλιανό καθεστώς της χούντας, ούτως ώστε να αποκτήσει ο λαός ηθική διαπαιδαγώγηση.

Σε ελεύθερα καθεστώτα, όπου το κάθε άτομο είναι απολύτως ελεύθερο να χρησιμοποιεί όποιες έννοιες και λέξεις επιθυμεί, όπου η ιδιωτική σφαίρα είναι απαραβίαστη, κάθε προσπάθεια ελέγχου είναι απορριπτέα. 

Η μόνη σταθερά που υπάρχει είναι η συνταγματική, δηλαδή η απόφαση που έχει πάρει το έθνος εν σώματι για την παιδεία του, η οποία λέει ρητά πως το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των νέων. Αυτό λέει το Σύνταγμά μας. Άρα τόσο η επιτροπή, όσο και ο υπουργός παίρνουν αντισυνταγματικές αποφάσεις.

Οι άνθρωποι της επιτροπής νομίζουν πως η εθνική και θρησκευτική συνείδηση των ατόμων μπορεί να αλλάξει με κανονιστικές αποφάσεις, με κρατική παρέμβαση δηλαδή. Λάθος. Πρόκειται για παραδόσεις που εδράζονται πάνω σε μια συμφωνία των μελών μιας εθνικής κοινότητας, για το πως θα αντιλαμβάνονται το παρελθόν τους και την σχέση τους με τα πράγματα.

Αυτή η συμφωνία διαπιστώνεται από την πολιτική τάξη και αποτυπώνεται στον συνταγματικό χάρτη. Δεν πάει ανάποδα δηλαδή. Ανάποδα, από το κράτος προς το άτομο, πάνε μόνον τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εάν ήταν δυνατόν οι συνειδήσεις να αλλάζουν επειδή το αποφάσιε μια κρατική επιτροπή, τότε θα είχαμε κάθε τρεις και λίγο νέους λαούς, που θα έβγαιναν από τα κρατικά εργαστήρια συνειδήσεων.

Επομένως ματαιοπονούν. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν πως μπορεί μια μητέρα να μην αποκαλεί το κοριτσάκι της πριγκίπισσα; Και πώς να το αποκαλεί δηλαδή; Έλα εδώ μικρό μου κοριτσάκι του κόσμου, που είσαι μέλος μιας ευρύτερης ομάδας; Είναι πολύ μακροσκελές.

Επιπλέον, δεν αρκεί αυτό. Με τα παραμύθια που τυχόν έχουν στο σπίτι οι γονείς τι θα κάνουν; Θα τα αφήσουν ελεύθερα; Στη Σταχτοπούτα μιλάνε ευθέως για πρίγκιπες, όπως και στο Βασιλιά των Λιονταριών για βασιλιάδες και στο Πρίγκιπας και Φτωχός το ίδιο. Χώρια τον Βασιλιά της Ροκ ή τον Nat King Cole.

Επομένως έχουμε πρόβλημα που πρέπει η επιτροπή να το λύσει. Να κάψει τα βιβλία και τους δίσκους ίσως;

Εφόσον με το μνημόνιο κάναμε το χατήρι των νεοφιλελεύθερων γερμανών και τα υπογράψαμε όλα, τώρα θα περάσουμε σε αποφάσεις με αριστερό πρόσημο. Στα νέα κατηχητικά σχολεία της επιτροπής για την παιδεία.

Καταργούμε λοιπόν αρχαία ελληνικά, καταργούμε πατερικά κείμενα, καταργούμε Όμηρο, Πλάτωνα, Ψελλό και Φώτιο και παραμύθια με βασιλιάδες και επιτρέπουμε στα παιδιά να διαβάζουν μόνον τα βιβλία που θα γράψει η ίδια η επιτροπή. 

TVXS 
το είδαμε ΕΔΩ

ΣΧΟΛΙΟ
Θέλω απλά να εκφράσω ελεύθερα τα συναισθήματα ΟΛΩΝ των Ελλήνων πατριωτών....
- Ρε δεν πάτε στον αγύριστο..... νεοταξικά ανθελληνικά σιχάματα...

(νομίζω ότι μερικές φορές μου είναι αδύνατον να τηρήσω κι εγώ ο ίδιος τις αρχές ευπρέπειας που έχω θέσει για το ιστολόγιό μας)

Νεκρανάσταση των ζόμπι της Κεντροαριστεράς.

Tου Αριστοτέλη Βασιλάκη 

Διαβάζω πως η Κεντροαριστερά ανασυγκροτείται, με τον Κώστα Σημίτη να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Γιάννη Στουρνάρα να προβάρει το κοστούμι της επιστροφής στην πολιτική, αυτή την φορά όχι σαν πρωτοπαλίκαρο του Σαμαρά, αλλά σαν κανονικός «νεοφιλεleft»… Διότι αν δεν τον γνωρίζατε ο Στουρνάρας ως πρώην Κνίτης, κρίνεται ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην εφαρμογή των mail που του στέλνει ο Σόιμπλε!!! Κάτι σαν τον «ατσίγαρο» Κατρούγκαλο… Να με συγχωρείτε, αλλά αν εκεί στα διάφορα ΠΑΣΟΚ θεωρούν ως εμβληματικές προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς, τον Κώστα Σημίτη και τον Γιάννη Στουρνάρα, τότε μάλλον δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, το γεγονός πως το «μισό και κάτι παραπάνω ΠΑΣΟΚ» το άρπαξε ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι έχει απομείνει θα το «ρουφήξει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Έχω την αίσθηση πως εκεί στο «πρώην ΠΑΣΟΚ», τα μεγαλοστελέχη έχουν πάθει «πολιτική γεροντοκορίαση». Για την ακρίβεια περνάνε «πολιτική κλιμακτήριο» και διακατέχονται από πολύ ισχυρές και έντονες ορμονικές διαταραχές… Νοιώθουν και συμπεριφέρονται σαν να είναι το ΠΑΣΟΚ ακόμα το κυρίαρχο πολιτικό κόμμα της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Όπως στις αλήστου μνήμης δεκαετίες του 80’, 90’ και 00’. Τότε που η ίντριγκα και η καμαρίλα των μεγάλων στελεχών του κινήματος, ήταν πιο σημαντική για τον Τύπο και την κοινή γνώμη, ακόμα και σε σχέση με κάποια Σύνοδο Κορυφής.

Δεν έχουν αντιληφθεί, πως όλ’ αυτά αποτελούν «περασμένα μεγαλεία». Προσοχή δεν λέω πως δεν πρέπει να ανασυσταθεί η Κεντροαριστερά. Είναι ανάγκη να ανασυσταθεί, διότι καθόλου δεν μ’ αρέσει ο «νέος δικομματισμός» και τα δίπολα… Να καλυφτεί το κενό στον χώρο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε οι «έγκυροι» πολιτικοί αναλυτές. Προσωπικά το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, μου είναι πολύ πιο συμπαθές από τα ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου. Όχι γιατί έχει μικρύνει, αλλά γιατί η Φώφη δείχνει να μην διακατέχεται από την πολιτική αλαζονεία των προκατόχων της.

Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι όμως η Φώφη, «δεν κάνει» στους μαθημένους σε υπουργικές καρέκλες «μεγαλεπήβολους» του ΠΑΣΟΚ… Διότι δεν τους δίνει την προοπτική και την ελπίδα, πως το ΠΑΣΟΚ κάποια στιγμή θα επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους που τους άρπαξαν ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και τώρα ο Μητσοτάκης…

Δεν έχω κάτι, σε προσωπικό επίπεδο, με τον τέως πρωθυπουργό και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Αλλά θεωρώ ότι έχουν τόση σχέση με την Κεντροαριστερά, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αν, βέβαια, ως Κεντροαριστερά, εννοούμε μια διακριτή πολιτική πρόταση, που καλύπτεται από τις ιδέες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και δεν αντιμετωπίζει την κληρονομιά του «Ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ» περίπου ως μίασμα. Και αν σε τελική ανάλυση, δεν τους αρέσει η Φώφη, ας βάλουν μπροστά τον πιτσιρικά Ευρωβουλευτή το Νίκο Ανδρουλάκη… Θα έχουν σαφώς περισσότερες ελπίδες, σε σχέση με τα ζόμπι του «εκσυγχρονισμού»…

πηγή

Στο χακί για 10 χρόνια με 1.127 ευρώ μισθό στην Εθνική Φρουρά.

Αρχίζει την Παρασκευή 3 Ιουνίου και ολοκληρώνεται το Σάββατο 18/6 η διαδικασία υποβολής αιτήσεων για την πρόσληψη 3.000 συμβασιούχων οπλιτών στην ΕΦ.

Το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε στην τελευταία του συνεδρία τις προϋποθέσεις πρόσληψης και η διαδικασία μπαίνει στην τελική ευθεία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρόσληψη συμβασιούχων οπλιτών (ΣΥΟΠ) συνδέεται άμεσα με τη μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 14 μήνες, καθώς θα καλυφθούν θέσεις που σήμερα καλύπτονται από στρατεύσιμους οπλίτες. 

Καλό πακέτο 

Αν λάβει κάποιος υπόψη του ότι οι 3.000 ΣΥΟΠ θα είναι νέοι και στην πλειονότητά τους άνεργοι σήμερα, η υπηρεσία τους με αμοιβή στην ΕΦ είναι μια καλή προσωρινή επιλογή, με δυνατότητα ενίσχυσης των προσόντων τους, αλλά και κέρδους χρόνου για αναζήτηση μόνιμης εργασίας σε άλλον τομέα. Παράλληλα, αποτελεί αντικίνητρο για μετανάστευση άνεργων νέων στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της πρόσκλησης που πρόκειται να δημοσιευθεί από το υπουργείο Άμυνας, οι ΣΥΟΠ θα λαμβάνουν μηνιαίως 1.127 ευρώ συν 13ο τον Δεκέμβριο κάθε έτους. Η σύμβαση που θα υπογράψουν όσοι επιλεγούν θα έχει αρχικώς διάρκεια ενός χρόνου και στη συνέχεια θα μπορεί να ανανεωθεί τρεις φορές για τρία χρόνια κάθε φορά, ώστε η συνολική υπηρεσία να ολοκληρώνεται στα 10 χρόνια.

Οι ΣΥΟΠ με την αποχώρησή τους από την ΕΦ θα μπορούν να πάρουν φιλοδώρημα, με προϋπόθεση να έχουν συμπληρώσει τριάμισι χρόνια υπηρεσίας.

Το φιλοδώρημα υπολογίζεται με βάση συντελεστή ενός δωδέκατου (1/12) του μέσου όρου των συνολικών μηνιαίων απολαβών του ΣΥΟΠ, πολλαπλασιαζόμενο επί τους μήνες υπηρεσίας και αναπροσαρμόζεται με βάση την αξία της εκάστοτε ισχύουσας ασφαλιστικής μονάδας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΤΚΑ).

Ωράριο και άδειες

Οι ΣΥΟΠ θα εργάζονται όπως και τα υπόλοιπα μόνιμα στελέχη της ΕΦ, από τις 7:00 το πρωί ώς τις 14:00 το απόγευμα σε πενθήμερη εβδομάδα εργασίας. Βεβαίως θα εκτελούν και υπηρεσίες όπως οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, κάποιες μέρες της εβδομάδας αναλόγως των διαταγών του αρχηγού ΓΕΕΦ.

Ετησίως θα δικαιούνται 20 εργάσιμες μέρες άδεια (στη βάση πενθήμερης εβδομάδας εργασίας). Πιο αναλυτικά, θα δικαιούνται για κάθε συμπληρωμένο μήνα απασχόλησης άδεια ίση με το 1/12 της συνολικής άδειας που λαμβάνει εργοδοτούμενος καθορισμένης διάρκειας που συμπληρώνει συνεχή απασχόληση ενός έτους.

Πέραν της κανονικής άδειας αναπαύσεως, θα δικαιούνται 28 μέρες άδεια ασθενείας τον χρόνο, η οποία θα μπορεί να παραταθεί για ακόμα 14 μέρες, με πλήρεις απολαβές, εάν υπάρχει γνωμάτευση κυβερνητικού ιατροσυμβουλίου. Πρόκειται δηλαδή για την ίδια διαδικασία που ακολουθείται για μόνιμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς. Οι ΣΥΟΠ για όσο χρόνο υπηρετούν στην ΕΦ θα δικαιούνται πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κυβερνητικά νοσοκομεία και γιατρούς, τόσο για τους ίδιους όσο και για τις συζύγους και τα παιδιά τους. 

Στολές και διακίνηση 

Η εξασφάλιση στολών και εφοδίων αποτελεί σημαντικό κόστος για τους στρατιωτικούς. Στην περίπτωση των ΣΥΟΠ, όλες οι στολές θα παρέχονται δωρεάν μαζί με τα άλλα απαιτούμενα εφόδια για την υπηρεσία τους στην ΕΦ. Θα μπορούν επίσης να διακινούνται δωρεάν από και προς τα στρατόπεδα που θα υπηρετούν με τα λεωφορεία που διατίθενται για τη διακίνηση εθνοφρουρών, ενώ θα μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν δωρεάν τις υπεραστικές και αστικές συγκοινωνίες.

Σπουδές και ασφάλεια

Με δεδομένο ότι οι 3.000 ΣΥΟΠ είναι νέοι που αναζητούν εργασία, ο χρόνος υπηρεσίας τους στην ΕΦ θα μπορεί να αξιοποιηθεί για ενίσχυση των προσόντων τους. Μπορούν να ενταχθούν σε:

- σχέδιο σπουδών με μειωμένα δίδακτρα μέχρι και 50% σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κύπρο με τα οποία συνεργάζεται το υπ. Άμυνας. 
Η φοίτηση πρέπει να είναι απογευματινή ή βραδινή.
- Σχέδιο υποτροφιών για απόκτηση πτυχίου ή μεταπτυχιακού, κατόπιν διαγωνισμών, σε εξειδικευμένες υπηρεσίες/θέσεις. Δηλαδή για θέσεις που η ΕΦ έχει ανάγκες εξειδικευμένου προσωπικού μπορούν να επιλεγούν ΣΥΟΠ που θα σπουδάσουν σε συγκεκριμένο αντικείμενο για να προσφέρουν υπηρεσίες 
- σχέδιο επαγγελματικής κατάρτισης, με τη δυνατότητα απόκτησης διπλωμάτων και πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων μέσα από προγράμματα που συνδυάζουν την πρακτική εξάσκηση σε συγκεκριμένους κλάδους, με ταχύρρυθμη θεωρητική κατάρτιση μοριοδότηση για μελλοντικές προσλήψεις στον στρατό και στην Αστυνομία 
- πακέτα ασφαλιστικής κάλυψης 
- πακέτο προνομίων εκγύμνασης και άθλησης σε συνεργασία με τον ΚΟΑ.

Ποιοι προσλαμβάνονται 

Αιτήσεις για πρόσληψη μπορούν να καταθέσουν Κύπριοι πολίτες που έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και είχαν κριθεί I1 και Ι2 και η ηλικία τους δεν ξεπερνά τα 32 χρόνια μέχρι τις 18 Ιουνίου. Επιβάλλεται να έχουν λευκό ποινικό μητρώο και να είναι απόφοιτοι λυκείου ή αντίστοιχου εξατάξιου σχολείου μέσης εκπαίδευσης αναγνωρισμένου από το υπ. Παιδείας.

Πρέπει επίσης να έχουν δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 18 ώς 30. (ΔΜΣ= Βάρος/ ύψος2 ). Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει ύψος 1,80 μέτρα και βάρος 90 κιλά, ο ΔΜΣ είναι 90/(1.80)2 =27,8, και άρα εντός των ορίων. Θα πρέπει να σημειωθεί πως όλοι οι υποψήφιοι θα περάσουν από υγειονομική επιτροπή για να πιστοποιηθεί η σωματική τους ικανότητα. 

Τι θα κάνουν; Όσοι προσληφθούν μετά από τρεις βδομάδες εκπαίδευσης θα παίρνουν τον βαθμό του δεκανέα, ενώ θα μπορούν να προαχθούν στον βαθμό του λοχία όταν αυτό κριθεί αναγκαίο και με βάση τους κανονισμούς. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η οποιαδήποτε προαγωγή δεν αλλάζει τα μισθολογικά δεδομένα.

Οι ΣΥΟΠ θα εκτελούν κατά βάση καθήκοντα χειριστών οπλικών συστημάτων και άλλων μέσων και μηχανημάτων και άλλα καθήκοντα στρατιωτικής φύσεως και καθήκοντα που εκτελούν οι κληρωτοί. Επίσης, θα εκτελούν υπηρεσίες διανυκτέρευσης όπως άλλα μόνιμα στελέχη της ΕΦ.

Τα δικαιολογητικά μπορούν να υποβληθούν μέσω internet στο υπ. Άμυνας ή στα στρατολογικά γραφεία σε όλες τις πόλεις. Πληροφορίες μπορούν να πάρουν οι ενδιαφερόμενοι από την τηλεφωνική γραμμή 1430.

εφημερίδα Πολίτης

Πηγή: http://vatolakkiotis.blogspot.com

Το μεταναστευτικό πρόβλημα διογκώνεται με τις ροές να μην σταματούν.

Τα νούμερα είναι πραγματικά και αφοπλιστικά.

Σύμφωνα με τις αναφορές που περικλείουν και τον μισό μήνα του Μαΐου 2016, πάνω από 8500 μετανάστες εισήλθαν στην χώρα από τις 20 Μαρτίου και λιγότεροι από 400 επέστρεψαν στην Τουρκία μετά την συμφωνία που έγινε. Σύμφωνα με τις αναφορές , η ευθύνη πέφτει εξολοκλήρου στην Ελληνική κυβέρνηση που καθυστερεί στον έλεγχο των αιτήσεων καθώς μόνο 600 έχουν ελεγχθεί. Από αυτές κάπου 180 πήραν το δικαίωμα ασύλου ενώ οι υπόλοιπες απορρίφθηκαν και κανονικά εκκρεμεί απέλαση.

Σε αυτά τα συμπεράσματα επισημαίνεται από ειδικούς επί μεταναστευτικού στις υπηρεσίες του ΟΗΕ και FRONTEX πώς με ένα τέτοιο μοτίβο εισερχομένων και απελαυθέντων, σύντομα τα νησιά θα έχουν σοβαρό πρόβλημα υποστήριξης των μεταναστών αλλά και θέματα ασφαλείας για ιθαγενείς και αλλοδαπούς.

Ένα νούμερο που επιβεβαιώνει τις αρχικές παρατηρήσεις που έλεγαν πώς μόνο ένα 20-30% δικαιούται ασύλου και είναι πρόσφυγες με δικαιώματα προστασίας, ενώ οι υπόλοιποι είναι απλά οικονομικοί μετανάστες. Αυτά προς διατύπωση απέναντι σε κάτι γραφικότητες από την κυβέρνηση για το ότι είναι προσφυγική κρίση.

Σύμφωνα πάντα με την τελευταία εσωτερική ενημέρωση η Ε.Ε. περίμενε από την Ελλάδα να κάνει ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΛΑΣΗ όσων δεν δικαιούνται ασύλου καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν και σημείο αναφοράς για όσους σκέφτονται να έρθουν αφού θα λειτουργούσε αποτρεπτικά. Παρόλα αυτά η Ελληνική κυβέρνηση καθυστερεί χαρακτηριστικά επιβαρύνοντας έτσι ακόμα και την διατήρηση ισχύος της Τουρκικής συμφωνίας καθώς χάνει την αξία της με τόσα μικρά νούμερα επαναεισδοχών.

Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας

πηγή Geopolitics & Daily News

"Θα μας βρίσκεται πάντα μπροστά σας"

Τιμήθηκε στην Κάρπαθο η 10η επέτειος του θανάτου του ηρωϊκού Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη.

Μήνυμα προς την Άγκυρα και τους Τούρκους πιλότους από την ακριτική Κάρπαθο, όπου τιμήθηκε η 10η επέτειος του θανάτου του ηρωϊκού Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, έστειλε ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Χρήστος Βαϊτσης στη σύντομη ομιλία του στη διάρκεια της εκδήλωσης. 

"Θα μας βρίσκετε μπροστά σας κάθε φορά που προσπαθείτε να κατοχυρώσετε τις παράλογες και άνομες επιδειώξεις σας" τόνισε επί λέξει ο αρχηγός και το μήνυμά του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αν αναλογιστεί κάποιος τον τόπο και τη στιγμή που το είπε. 

Και σε άλλο σημείο της ομιλία του πρόσθεσε "θα είμαστε πάντα εδώ όρθιοι και πιστοί στις επάλξεις για να φυλάγουμε τους ουρανούς που προστάτευσε με τη ζωή του ο Κώστας Ηλιάκης. Έχουμε ηθική και και εθνική υποχρέωση να κάνουμε πραγματικότητα αυτό που εκείνος ονειρεύτηκε". 

Σημειώνεται ότι φέτος τιμήθηκε η 10η επέτειος από τον θάνατο του ήρωα αεροπόρου στις 23 Μαϊου 2006 από την δολοφονική ενέργεια Τούρκου πιλότου. 

Λ.Σ.Μ

πηγή

Διαβάστε παλιότερες σχτικές αναρτήσεις μας για τον ήρωα Κώστα Ηλιάκη.

Σμηναγός (I) Ηλιάκης Κώστας, 6 χρόνια μετά. Ο Κώστας δεν χάθηκε λόγω συνωστισμού στον ουρανό του Αιγαίου.

Κωνσταντίνος Ηλιάκης. Συμπληρώνονται 3 χρόνια από τον ηρωϊκό θάνατο ενός γενναίου πιλότου μας.  

Σαν σήμερα σκοτώθηκε άνανδρα από τους τουρκoμογγόλους ο ήρωας ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ.(βιντεο) 

Τι συνέβει πραγματικά στο επεισόδιο-αερομαχία όπου έχασε την ζωή του ο ηρωϊκός μας πιλότος Κωνσταντίνος Ηλιάκης. Αναπάντητα ερωτήματα.

Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΖΙΚΕΡΤ

Νίκος Τοπούζης

Ιστορικός Συγγραφέας

 

Τον Φεβρουάριο του 1071 ο στρατηγός-αυτοκράτορας της Ελληνικής Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας Ρωμανός Δ’ Διογένης αποφάσισε να εκστρατεύσει ανατολικά και να δώσει την κρίσιμη μάχη ώστε να συντρίψει μια νέα απειλή εξ ανατολών, τους Σελτζούκους Τούρκους. Νομάδες από τα υψίπεδα του Αλτάι, πρόσφατα προσηλυτισμένοι στο Ισλάμ και δεινοί έφιπποι πολεμιστές, οι Σελτζούκοι φάνταζαν μακρινή απειλή για την Κωνσταντινούπολη. Οι επιδρομές τους όμως στην Ανατολία ήταν τόσο σφοδρές και η βαρβαρότητα που επιδείκνυαν σε κάθε χωριό, πόλη ή επαρχία τόσο μεγάλη, που η άμεση αντιμετώπιση τους είχε καταστεί πρώτη προτεραιότητα για τον Αυτοκράτορα.

 

Η κρίσιμη μάχη δόθηκε στο Μάντζικερτ. Η εμπροσθοφυλακή του Βυζαντινού στρατού απέκρουσε με επιτυχία την πρώτη επίθεση των Τούρκων και με τον Ρωμανό ως επικεφαλή ξεκίνησε αντεπίθεση. Η ορμή της αντεπίθεσης ήταν τέτοια που διέρρηξε το μέτωπο των αντιπάλων, τους ανάγκασε να ξεκινήσουν άτακτη υποχώρηση αλλά κάπου εκεί «κάτι» πήγε στραβά. Το κύριο σώμα του στρατού όχι μόνο δεν ακολούθησε την καταδίωξη του εχθρού αλλά σήμανε και υποχώρηση (!) κάτι που ανάγκασε και την οπισθοφυλακή να θεωρήσει πως η μάχη χάθηκε και υποχώρησε και αυτή. Αυτή η συμπεριφορά των αξιωματικών του κυρίου σώματος ήταν μια ξεκάθαρη προδοσία προς το πρόσωπο του Αυτοκράτορα, αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας των αυλικών και των γραφειοκρατών της Πόλης με τον Ρωμανό. Ήθελαν να τον ξεφορτωθούν και το έκαναν εις βάρος των κατοίκων όλης της Ανατολίας! Με το 1/3 του στρατού του μόνο ο Διογένης έφτασε πολύ κοντά στη νίκη αλλά ο αντίπαλος του, Σουλτάνος Αλπ Αρσλάν ήταν άξιος αντίπαλος. Κατάφερε και συγκράτησε την οπισθοχώρηση του στρατού του, τον αναδιοργάνωσε και περικύκλωσε την εμπροσθοφυλακή που είχε απομείνει μόνη της στο πεδίο της μάχης.

Αιχμαλώτισε τον αυτοκράτορα και τους άντρες τους. 

 

 Ο Αρσλάν φέρθηκε βασιλικά στον αντίπαλο του και τον άφησε ελεύθερο μετά από λίγο καιρό, σε αντίθεση με τους πρώην υπηκόους του. Για να σωθεί ο Διογένης απαρνήθηκε τα επίγεια και περιβλήθηκε το μοναχικό σχήμα. Η Αυλή όμως δε μπορούσε να του συγχωρήσει το παρελθόν του και έβαλε να τον συλλάβουν και να τον τυφλώσουν με πρωτάρη βασανιστή που δεν χρησιμοποίησε καυτές σιδερένιες βελόνες ώστε να συντομεύσει το μαρτύριο του Διογένη αλλά απλές βελόνες. Κατάφερε και τον τύφλωσε με την τρίτη προσπάθεια. Σιδηροδέσμιος και με φρικτά μολυσμένα τραύματα, ο πρώην αυτοκράτορας οδηγούνταν στην Πόλη. Ξεψύχησε όμως στη διαδρομή. Ένας αργός και βασανιστικός θάνατος ύστερα από προδοσία….

 

Μετά τη μάχη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία άρχισε να παραπαίει. Ολόκληρη σχεδόν η Ανατολία, μέσα σε είκοσι περίπου έτη έπεσε στα χέρια των Σελτζούκων μέσω συνεχών πολέμων και ανηλεών σφαγών του πληθυσμού που αντιστεκόταν. Οι περισσότεροι αιτιολογούν αυτή την καταστροφή ως συνέπεια της ήττας στο Μάντζικερτ, στιγματίζοντας πολύ σοφά τις ραδιουργίες της Αυλής (και του μέγιστου ανθρώπου των γραμμάτων Μιχαήλ Ψελλού) κατά του Αυτοκράτορα. Αν δούμε όμως τα δεδομένα της μάχης με ψυχρή λογική θα αποκομίσουμε διαφορετική αντίληψη. Οι απώλειες του Ελληνικού στρατού ήταν λιγότερες από το 1/3 του στρατεύματος (οι τουρκικές πολύ μεγαλύτερες). Το μεγαλύτερο μέρος του στρατού διέφυγε χωρίς καμία απώλεια. Ο Αυτοκράτορας αν και αιχμαλωτίστηκε, αφέθηκε ελεύθερος και θα μπορούσε να συνεχίσει τον αγώνα κατά των Σελτζούκων. Αυτά τα ψυχρά δεδομένα ανατρέπουν την εικόνα της δικαιολογημένης κατάρρευσης της αυτοκρατορίας στην Ανατολή. Ποια ήταν όμως τα αίτια, τα πραγματικά αίτια;

 

Στα γενικότερα αίτια κατάρρευσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εντάσσονται οι εσωτερικές έριδες, η γραφειοκρατία, οι συνεχείς εμφύλιοι πόλεμοι καθώς και η διείσδυση δυτικών πολεμιστών και εμπόρων στα εσωτερικά του κράτους. Τα ειδικότερα αίτια της κατάρρευσης εκείνη την καταστροφική 20ετία μπορούν να εντοπιστούν σε δύο ενέργειες του διάδοχου του Ρωμανού Διογένη, Μιχαήλ Ζ’ Δούκα που είχε καταστεί υποχείριο ενός πανούργου ευνούχου, του Νικηφόρου ή αλλιώς Νικηφορίτζη. Διαβάζοντας την Ιστορία του βυζαντινού λόγιου και χρονικογράφου Μιχαήλ Ατταλειάτη μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει τις αιτίες της ραγδαίας πτώσης της δύναμης της αυτοκρατορίας:

 

«Εν συνεχεία άρχισαν να απευθύνονται κατηγορίες και να εγείρονται απαιτήσεις εναντίον αθώων ώστε να καταβληθούν μη χρεωστούμενα, και διεξάγονταν δίκες όπου δεν λαμβανόταν υπόψιν το δίκαιο, αλλά το κέρδος του δημοσίου και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τη γενική ή τη μερική δήμευση των περιουσιών. Συχνές ήσαν οι κατηγορίες και πολλές οι δίκες για φορολογικά ζητήματα, με αποτέλεσμα τη δυσαρέσκεια όσων υπέφεραν και τη γενική δυσφορία». (εκδόσεις ΚΑΝΑΚΗ σελ.321)

 

«Ενώ λοιπόν, όπως το συνήθιζε πολλές φορές, δίκαζε ανθρώπους με τρόπο ανάρμοστο για βασιλιά και τους καταδίκαζε χωρίς εύλογες αιτίες, ακολουθώντας τις υποδείξεις των κακόβουλων, έφθαναν μηνύματα που έλεγαν ότι οι Τούρκοι επέδραμαν στη Χαλκηδόνα και τη Χρυσόπολη, πλησιάζοντας τότε για πρώτη φορά τόσο κοντά στη βασιλεύουσα. Εκείνος όμως δεν θορυβήθηκε διόλου, σαν η περιοχή που υπέφερε να ήταν ξένη και παράμενε αδιάφορος» (εκδόσεις ΚΑΝΑΚΗ σελ.349)

 

Η δίψα δηλαδή του Νικηφορίτζη για πλούτη και η εξουσία που ασκούσε στο νεαρό αυτοκράτορα ήταν τέτοιες που ο Μιχαήλ αδιαφορούσε πλήρως για την κατάσταση στην Ανατολή και η μοναδική του ασχολία ήταν η αφαίμαξη του λαού και η υφαρπαγή των περιουσιών των υπηκόων του. Η συλλογή φόρων μέσω παράνομων και ανήθικων διαδικασιών είχε γίνει καθημερινότητα, όπως και η συνεχής επέλαση των Τούρκων στη Μικρά Ασία. Ο Ατταλειάτης όμως εντοπίζει ακόμη έναν λόγο, ίσως πιο σοβαρό από τη φοροεπιδρομή, για την απώλεια τόσο μεγάλης περιοχής στους Σελτζούκους:
«Για τούτο και όταν πληροφορήθηκε ότι στη Ραιδεστό μεταφέρουν το σιτάρι πολλές άμαξες, που διασκορπίζονται στην περιοχή και το πουλούν εύκολα και χωρίς εμπόδια στους ξενώνες και στα καταστήματα των μοναστηριών, της μεγάλης Εκκλησίας και των ντόπιων, και έτσι εξελίσσεται η οικονομία του τόπου, φθόνησε ο άθλιος την ευτυχία του λαού και έχτισε μια αποθήκη έξω από την πόλη, ορίζοντας με βασιλικό διάταγμα να συγκεντρώνονται εκεί οι άμαξες. 

 

Μετέτρεψε λοιπόν το εμπόριο του σιταριού, που είναι το πιο αναγκαίο αγαθό, σε μονοπώλιο, αφού κανείς δεν είχε πλέον τη δυνατότητα παρά μόνον από αυτήν την πραγματικά καταραμένη αποθήκη. Γιατί από τότε που κατασκευάστηκε, χάθηκε η ευημερία των πόλεων και η οργή του Θεού ενέσκηψε ακόμη μεγαλύτερη στο κράτος των Ρωμαίων. Δεν μπορούσε, όπως στο παρελθόν, όποιος ήθελε να αγοράσει το σιτάρι να συναλλάσσεται με τον πωλητή και αν δεν του άρεσε το σιτάρι ενός καταστήματος να απευθυνθεί σε άλλο ούτε διεξάγονταν πλέον οι πωλήσεις από τις άμαξες, αλλά συγκέντρωνα όλους τους καρπούς μέσα στην αποθήκη, σαν σε φυλακή, και εκεί περίμεναν οι έμποροι σιτηρών. Αυτοί, αφού προκαταβολικά άρπαζαν το σιτάρι, το αγόραζαν στη συνέχεια και το αποθήκευαν, και κατόπιν συναγωνίζονταν να κερδίσουν για κάθε νόμισμα που δαπάνησαν τρία. Κανείς δεν αγόραζε πλέον από τις άμαξες, ούτε οι ναυτικοί που εισήγαγαν το εμπόρευμα στη βασιλεύουσα ούτε οι κάτοικοι της πόλης, ούτε οι χωρικοί ούτε άλλος κανείς. Η αγορά πραγματοποιούνταν από τους κερδοσκόπους της αποθήκης, με τον τρόπο που ήθελαν εκείνοι και ο διεφθαρμένος επικεφαλής τους αποθηκάριος. Αυτός εκμεταλλευόταν όσους έφερναν στην αποθήκη το σιτάρι, παίρνοντας τους παράνομα μέρος του εμπορεύματος, και επειδή εισέπραττε μεγάλο φόρο για τα τοπιατικά, αναγκαστικά η είσπραξη από την πώληση μειωνόταν εξαιτίας των διαφόρων φορολογιών.

 

Η αποθήκη αυτή λοιπόν έγινε αιτία να πάρει η αδικία τεράστιες διαστάσεις και η παλιά ευημερία της πολιτείας ανατράπηκε. Κατά το παρελθόν με ένα νόμισμα αγόραζες δεκαοκτώ μοδίους (μονάδα μέτρησης σιτηρών) σιταριού, ενώ τώρα κατέληξε να αγοράζεις μόνον έναν». «Τέτοια αδικία δεν είχε ξανασυμβεί. Αν πληροφορούνταν ότι κάποιος πούλησε στο σπίτι του σιτάρι, από αυτό που ο ίδιος παρήγαγε, του δήμευαν την περιουσία-σαν να επρόκειτο για φονιά, βιαστή ή άλλο κακοποιό- η οποία και διαμοιραζόταν από τον επιστάτη τη αποθήκης.»(εκδόσεις ΚΑΝΑΚΗ σελ.353-357)

 

Οι συνέπειες για την Κωνσταντινούπολη και ολόκληρη την αυτοκρατορία ήταν καταλυτικές. Ο λαός έχανε την περιουσία του από τη φοροεπιδρομή και ταυτόχρονα επιβλήθηκε μονοπώλιο στο σιτάρι (και αργότερα και σε άλλα αγαθά) ανεβάζοντας την τιμή του, μετατρέποντας αυτό το βασικό είδος διατροφής ως είδος πολυτελείας. Η πείνα άρχιζε να μαστίζει τον πληθυσμό των πόλεων που έφτασαν σε σημείο να μην ενδιαφέρονται για τις νίκες των Τούρκων αφού είχαν έναν πιο επικίνδυνο εχθρό να αντιμετωπίσουν, τον ίδιο τους τον Βασιλιά!

 

Η αυτοκρατορία δυστυχώς δε μπόρεσε να ανακάμψει ποτέ από την πρωτοφανή επίθεση της εξουσίας έναντι στον λαό. Η βασιλεία του Αλέξιου Κομνηνού ανέκοψε τα αντιλαϊκά μέτρα αλλά η ζημιά στην Ανατολή είχε γίνει μη-αναστρέψιμη. Η συντριπτική νίκη του Αλέξιου κατά των Τούρκων στοΦιλομήλιον το 1117μ.Χ σταμάτησε τη προέλαση των Τούρκων που είχαν κτυπηθεί και από τους Σταυροφόρους. 

 

Ο γιος του Αλέξιου, Ιωάννης συνέχισε τους πολέμους σε Ανατολή και Δύση και πήρε μόνιμη πρωτοβουλία κινήσεων έναντι των Σελτζούκων. Ο εγγονός του Αλέξιου, Μανουήλ Κομνηνός , ένας ακόμη αυτοκράτορας-στρατηγός συνέχισε τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα και τα πήγαινε περίφημα. Οι νίκες συνεχίστηκαν μέχρι το έτος 1176 μ.Χ και την ήττα στη μάχη του Μυριοκέφαλου, μια αναμέτρηση που θύμισε τόσο το Μάντζικερτ όσο και τη μάχη του Πύρρου στην Ηράκλεια κατά των Ρωμαίων το 280π.Χ, όπου ο Ηπειρώτης βασιλιάς έχασε όλους τους έμπιστους και ικανούς στρατιωτικούς τους διοικητές στο πεδίο της μάχης.

 

Ενώ λοιπόν φαίνεται ξεκάθαρα πως τα πραγματικά αίτια της προέλασης των Τούρκων στην Ανατολία δεν είναι η νίκη τους στο Μάντζικερτ αλλά οι αντιλαϊκές/εξοντωτικές φοροεισπρακτικές πολιτικές που ακολούθησαν και σκοπό είχαν την υφαρπαγή των περιουσιών των πολιτών, ο μεγάλος μου προβληματισμός είναι άλλος.. πως οι ίδιες πολιτικές εφαρμόζονται και σήμερα…

 

ΥΓ. Για αυτό το άρθρο θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο μου κ.Μαυράκη Γεώργιο για τις πολύτιμες συμβουλές και την καθοδήγηση του. 

 

πηγή 

Κατρούγκαλος- Λεβέντης: Θλίψη και φρίκη

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Τελικά δεν ξέρω από ποιούς κινδυνεύουμε περισσότερο και ποιους πρέπει να προσέχουμε. Από τον ερασιτέχνη πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και τους  ανθρώπους του που μιλάνε  χωρίς το στόμα και οι φωνητικές χορδές τους να έχουν την οποιαδήποτε επικοινωνία με τον εγκέφαλό τους  ή  με τον «γελωτοποιό» κ. Λεβέντη και τους δικούς του ανθρώπους  που έχουν το θράσος να ευαγγελίζονται υψηλότερα ποσοστά στις ερχόμενες εκλογές για να μπορέσουν να μας «σώσουν» από την καταστροφή μέσω του δικού τους αποκλειστικού «μαγικού φίλτρου».

Ο απερίγραπτος υπουργός  Γιώργος Κατρούγκαλος, με ελαφρότητα… φελλού ζητά από τον κόσμο να ζήσει χωρίς καφέ η τσιγάρα λέγοντας την απερίγραπτη ανοησία ότι: «Προσπαθούμε να πάρουμε πολλά από τους λίγους και λίγα από τους πολλούς… Είναι σαφέστατη επιλογή ποιους θέλουμε να επιβαρύνουμε… Μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό ή ρεύμα».

Και ο απερίγραπτος πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, σε μιαν αχαρακτήριστη έξαρση  ανοησίας, επιτίθεται -και ορθώς- στον Κατρούγκαλο λέγοντας ότι: «Τελικά από τον κομμουνισμό μέχρι τον άκρατο φιλελευθερισμό είναι μια κυβέρνηση Σύριζα …δρόμος» και βάζοντας αυτόματα  υποψηφιότητα για Όσκαρ Σαχλαμάρας μας λέει: « Οι άνθρωποι είναι θεατρίνοι και επικίνδυνα ερασιτέχνες. Ικανοποιούνται με την δυστυχία της Ελλάδας άραγε;»

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τον κ. Κατρούγκαλο γιατί θεωρώ ότι έχει - δυστυχώς-   διολισθήσει σε δύσβατα μονοπάτια που μόνον ψυχίατροι μπορούν να διερευνήσουν. Αλλά θα υποσημειώσω στον κ. Λεβέντη που ανοίγοντας το στόμα του δημιουργεί συνωστισμό από βλακείες που ωθούνται για το ποια απ΄ όλες θα βγει πρώτη απέξω, ότι:

Μη μπορώντας να ελέγξει την ημιμάθειά του,  εξισώνει και ταυτοποιεί τους «θεατρίνους» (ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης ανά τους αιώνες) με «επικίνδυνα ερασιτέχνες» που «ικανοποιούνται  με τη δυστυχία της Ελλάδος». Όχι μόνον υβρίζει χυδαία τους από αρχαιοτάτων χρόνων «υποκριτές», τους ηθοποιούς οι οποίοι ΥΠΟΔΥΟΝΤΑΙ ρόλους προς τέρψιν και προς γνώσιν  των θεατών προσφέροντάς τους το ύψιστο αγαθό της θεατρικής Παιδείας αλλά παραποιεί εν γνώσει του τη λέξη «θεατρίνος»  δυσφημίζοντας  τους καλλιτέχνες για να …κάνει πλάκα.

Είναι δυο παρόμοια, συγγενή, ανάλογα και παράλληλα  «δυστυχήματα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής με τα οποία είμαστε - εκόντες άκοντες – υποχρεωμένοι να  συνυπάρξουμε και να τα ανεχθούμε. Θλίψη και φρίκη.