Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Επικεφαλής “Ελλήνων Πολιτεία” egerssi@otenet.gr www.apostoloupanos.gr
ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ
Στα
τέλη του 2003 (24/11/2003 – 25/1/2004), στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας
εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα, φιλοτεχνήθηκε έκθεση ζωγραφικής
στη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256. Όπως επίσης, στο Μουσείο Μπενάκη και στην
Τεχνόπολη στο Γκάζι. Για την συνολική διοργάνωση δαπανήθηκαν 2,3 εκατ. ευρώ και
η οποία τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Οργανισμού
Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, με την χορηγία επικοινωνίας της ΕΡΤ. Στα
εγκαίνια της έκθεσης παρέστησαν ο τότε ΠτΔ κ. Στεφανόπουλος, ο Πρόεδρος της
τότε Βουλής κ. Κακλαμάνης και ο Υπουργός
Πολιτισμού την εποχή εκείνη, Ευάγγελος Βενιζέλος!! Ο τελευταίος στις
δηλώσεις του είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στην έκθεση και στα νοήματά της: “…θέλουμε
η έκθεση αυτή να είναι το σημαντικότερο εικαστικό γεγονός κατά την Ολυμπιακή
περίοδο”.
Σ΄
αυτήν την έκθεση (Σχολή Καλών Τεχνών), εκτέθηκε και ένας πίνακας του Βέλγου
ζωγράφου ThierrydeCordier,
ο οποίος αναπαριστούσε το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και τον Τίμιο Σταυρό του,
όπου ένα γυμνό πέος εκσπερμάτωνε επάνω τους. Ήταν δε, χαρακτηριστική η
λεπτομέρεια με την οποία είχε αποδώσει ο “καλλιτέχνης” τη ροή του σπερματικού
υγρού!! Ο πίνακας είχε τίτλο: Aspergesme,
που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “πότισέ με”, ενώ άλλοι 5 πίνακές του με τους
τίτλους τους εξέφραζαν χυδαία υπονοούμενα για τον Ιησού. Επακόλουθο ήταν να
ξεσπάσει θύελλα διαμαρτυριών και προ της γενικής κατακραυγής, ο Ευάγγελος
Βενιζέλος υποχρεώθηκε να αποσύρει το συγκεκριμένο πίνακα από την έκθεση!!
Ωστόσο,
υπήρξαν αρκετά σταλινικά απολιθώματα που ενοχλήθηκαν αφάνταστα από αυτήν την
κίνηση και “χάλασαν” τον κόσμο, επειδή τάχατες προσβαλλόταν η κοινωνία με αυτή
την - ακραίας μορφής - λογοκρισία. Έτσι, τον Μάρτιο του 2004, τέσσερεις “καλλιτέχνες”
(Γιάννης Ζιώγας, Λεωνίδας Καραμπίνης, Βασίλης Βλασταράς και Γιάννης Σκαλτσάς) προχώρησαν
στην ίδρυση Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με την επωνυμία “Πλατφόρμες”, η οποία
διοργάνωσε ημερίδα την 18η Μαρτίου 2005 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών (συμβολικά στον ίδιο χώρο που είχε εκτεθεί ο περί ου πίνακας), με τίτλο “Ελευθερίες/
Λογοκρισίες”. Οι “Πλατφόρμες” το 2006 μετασχηματίστηκαν με σημαντική διεύρυνση
των μελών τους, σε εικαστικό σωματείο με την επωνυμία “Σύλλογος Σύγχρονης
Τέχνης, Θεωρίας και Οπτικής Κουλτούρας” και σκοπό είχε την ανάγκη ύπαρξης στην Ελλάδα
μιας κουλτούρας που θα αναδείκνυε τον ενεργό διάλογο ως το πλέον απαραίτητο
χαρακτηριστικό για την προώθηση κάθε ουσιαστικής καλλιτεχνικής διεργασίας (σελ.
10 και 23).
Παρά
ταύτα, όλα καλά μέχρις εδώ. Γιατί, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να εκφράζει
για κάθε δημόσιο θέμα τις αντιρρήσεις του και να καταθέτει τις δικές του θέσεις
και απόψεις, οι οποίες βεβαίως κρίνονται από το σύνολο των πολιτών της Πατρίδος
μας. Όμως, από αυτό το σημείο που αυτοί οι κύριοι εκφράζουν έστω την ακραία
άποψή τους περί λογοκρισίας και παραβίαση της Δημοκρατίας, μέχρι του σημείου να
εγγράφουν βιβλίο που να διδάσκεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με τον τίτλο: “Όψεις
λογοκρισίας στην Ελλάδα”, υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Και γίνομαι απόλυτα
συγκεκριμένος:
Το
συγκεκριμένο σύγγραμμα αποτελεί μέρος του μαθήματος «Τέχνη, Ελευθερία,
Λογοκρισία» στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας που διδάσκεται από τον
καθηγητή Δημήτρη Χριστόπουλο, ο οποίος ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το
ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2014. Το συγκεκριμένο βιβλίο συνέγραψαν ο Δημήτρης
Χριστόπουλος, ο Γιάννης Ζιώγας και ο Λεωνίδας Καραμπίνης, όπου οι δύο
τελευταίοι αποτελούν ιδρυτικά μέλη της Μ.Κ.Ε «Πλατφόρμες». Αυτό το
μάθημα που διδάσκει ο κ. Χριστόπουλος εξετάζεται είτε γραπτά είτε προφορικά
ανάλογα με πανεπιστημιακά κριτήρια την κάθε φορά. Αφορμή για τη συγγραφή
του στάθηκε, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στο Προλογικό Σημείωμα του βιβλίου, η
«εμβληματική αφετηρία της 10ης
Δεκεμβρίου 2003, ημερομηνία αποκαθήλωσης του εικαστικού έργου Aspergesme του Κορντιέ
από την έκθεση Outlook».
Έτσι,
δημιουργήθηκε το εν λόγω βιβλίο που σκοπό έχει να παρουσιάσει την απεραντοσύνη
της «Τέχνης», η οποία ούτε όρια έχει ούτε προφανώς μπορεί να μπει σε καλούπι
και να περιοριστεί ακόμα και αν το περιεχόμενό της είναι υβριστικό και θίγει τα
ήθη, τα έθιμα και τις πεποιθήσεις κάποιων ανθρώπων. Δηλαδή, ο καθένας μπορεί
απροκάλυπτα και χωρίς κανένα ίχνος σεβασμού προς κάποια αντίθετη άποψη να
προσβάλλει και να καταπατά τα πνευματικά δικαιώματα οποιουδήποτε άλλου
συνανθρώπου επικαλούμενος την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.
Ταυτόχρονα όμως αυτό το σύγγραμμα, μας
μαθαίνει να δρούμε με έναν τελείως ατομικιστικό και φασιστικό τρόπο υπολογίζοντας
μόνο το “εγώ” μας και αδιαφορώντας πλήρως για οτιδήποτε διαφορετικό μέσα σε ένα
γενικότερο πνεύμα ιδεολογικής και λεκτικής αναρχίας και διαστροφής και φυσικά όχι
ελευθερίας. Και αυτό γιατί ναι μεν ο καθένας έχει το απόλυτο δικαίωμα να
πιστεύει και να υπεραμύνεται των θέσεων και των απόψεων του, αλλά σε καμία
περίπτωση να μην θίγει με χυδαίο τρόπο άλλες απόψεις και θέσεις, επειδή η καπηλεία του δικαιώματος της
Ελευθερίας οδηγεί στη γέννηση της βίας.
Και για του λόγου το αληθές, ένα
τρανό παράδειγμα χυδαιότητας και πορνογραφίας εντός αυτού του βιβλίου είναι το
ακόλουθο απόσπασμα: «…και θα διαπιστώσετε και εσείς αν θα μπορούσε αυτό το
παραμύθι να λεχθεί στην τηλεόραση. Προσωπικά εγώ νομίζω πως όχι. Η βασιλοπούλα
λοιπόν είχε ένα πολύ μεγάλο μ......ί και δεν έβρισκε γαμπρό με αρκετά μεγάλη
π......α για να μπορέσει να τον παντρευτεί. Οπότε λέει στον πατέρα της: “Τι να
κάνουμε πατέρα; Κανένας δε μου κάνει από αυτούς τους υποψήφιους που μου έχεις
φέρει”. Και ο πατέρας: “Καλά, κόρη μου, θα στείλουμε αποστολή η οποία θα πάει
και θα βρει τον κατάλληλο για σένα”. Στέλνει λοιπόν την αποστολή και φτάνουν σε
ένα μέρος όπου βρίσκουν έναν ο οποίος με την π.....α του κατέβαζε καρύδια από
ένα δέντρο. Λένε λοιπόν “αυτός σίγουρα θα κάνει”. Τον πάνε πίσω πανηγυρικά, τον
κοιτάει η βασιλοπούλα και λέει “μπα, όχι δε μου κάνει”. Πάνε πάλι για να βρούνε
άλλον. Βρίσκουν ένα βοσκό ο οποίος με την π.......α του είχε κλείσει τα πρόβατά
του και είχε κάνει στάνη. “Ε”, λένε, “αυτός σίγουρα θα μας κάνει”. Πάλι
γυρίζουν πίσω, η βασιλοπούλα πάλι κουνάει το κεφάλι της και λέει “δυστυχώς,
ούτε αυτός μου κάνει”. Τρίτη αποστολή, πάνε πολύ μακριά αυτή τη φορά και
φτάνουν σε ένα ποτάμι το οποίο είναι πολύ φαρδύ και δεν μπορούσαν με τίποτε να
περάσουν, αλλά ένας περαματάρης είχε μια π......α τρελή, την έριξε εκεί και
περάσανε. Ε, αυτός ήταν ο τέλειος….» (σελ. 60-61).
Συμπερασματικά,
σκεφτείτε την κόρη μας να εξετάζεται προφορικά στο μάθημα του “Δημοκράτη”
Χριστόπουλου και να καλείται να απάντηση επί ερωτήσεως με το παραπάνω χυδαίο
περιεχόμενο!! Του Χριστόπουλου, του συμβούλου του Παπανδρέου, του Ρόντος και
του Καμίνη. Του Χριστόπουλου, που φρόντισε να μείνει εκτός ψηφοδελτίου του
ΣΥΡΙΖΑ η Σαμπιχά Σουλεϊμάν επειδή αυτοχαρακτηρίστηκε Ελληνίδα Μουσουλμάνα Ρομά.
Που είχε κατηγορήσει το Τούρκικο Προξενείο για εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της
Θράκης!! Και από ότι φαίνεται αυτό προφανώς ενόχλησε τον κ. Χριστόπουλο.
Συνεπώς, όταν διερωτώμεθα
για το που πάει αυτή η Πατρίδα, πρέπει να γνωρίζουμε τις αιτίες!! Και δυστυχώς,
τα χειρότερα δεν έχουν έλθει ακόμη!!!
Πρόλογος ιστολογίου: Τα
καταγραφόμενα στο αποκαλυπτικό άρθρο που ακολουθεί πρέπει να απαντηθούν
από τους άμεσα εμπλεκόμενους, και ιδιαίτερα από τον κατονομαζόμενο ως
"βαποράκι" των αμερικανών (και ως εκ τούτου άμεσο ή έμμεσο συνεργάτη
τους) κ. Σάββα Καλεντερίδη. Θεωρούμε πως η απάντηση εκ μέρους του είναι
απαιτητή και την οφείλει σε όλους εκείνους που πίστεψαν στο πρόσωπό του
και συνέδραμαν στους εκάστοτε αγώνες που έδωσε. Κατανοούμε πως "μία φορά
πράκτορας, μία ζωή πράκτορας", αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση
θεωρούμε πως η αλλαγή στρατοπέδου ή η εν ψυχρώ χειραγώγηση και
εκμετάλλευσή του αποτελεί όνειδος για το "αφήγημα" γύρω από το όνομά
του... Συνιστούμε σε όλους να διαβάσετε με προσοχή το άρθρο που ακολουθεί.
Υπόθεση "Πυθία" Αποκαλύπτουμε το "βαποράκι" - πράκτορα των αμερικανών
Τον έντονο προβληματισμό ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης και της
δικαιοσύνης προκάλεσε η αποκάλυψη στον Τύπο του πορίσματος του ανακριτή
κ. Δημήτρη Φούκα. Ο προβληματισμός τους δεν είναι τόσο για τα γνωστά
θέματα τα οποία λίγο πολύ τα ήξεραν και τα περίμεναν αλλά για το θέμα
που αποκαλύφθηκε από τα αναφερόμενα στο πόρισμα του επίκουρου πλέον
ανακριτή διαφθοράς κ. Δημήτρη Φούκα. Και το θέμα έχει να κάνει με την
ωμή και πρωτοφανή προσπάθεια παρέμβασης των αμερικανών στο έργο της
ανάκρισης μέσω των ανθρώπων τους στην Ελλάδα και τις πολιτικές αλλά και
πιθανές ποινικές προεκτάσεις της υπόθεσης αυτής. Υπήρξαν αρκετά
δημοσιεύματα όπως αυτό της εφημερίδας «Παρασκήνιο» της 18/7/2015 που
φωτογράφησε τον άνθρωπο – «βαποράκι» πράκτορα των αμερικάνων χωρίς όμως
να τον αποκαλύπτει όπως άλλωστε έκαναν και άλλοι δημοσιογράφοι. Ο
«Αρουραίος της… Εκάλης» όμως σύρθηκε στους «υπονόμους» της Ευελπίδων και
της Κατεχάκη και ανακάλυψε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το έγινε με
αυτή την πολύ περίεργη ιστορία.
Και ιδού η αποκάλυψη!!!
Ο πράκτορας - «βαποράκι», τα περίεργα και ο «Δούρειος Ίππος»…
Ο άνθρωπος λοιπόν που πήρε τηλέφωνο τον κ. ανακριτή στις 26/3/2014 για
να του «μεταφέρει» μήνυμα των αμερικάνων ότι πρέπει να σταματήσει την
έρευνα διότι εμποδίζει την περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών
σχέσεων και κατέθεσε την ίδια μέρα σχετικά είναι ο απόστρατος από το
1999 αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και επί δεκαετία σχεδόν πράκτορας
της ΕΥΠ γνωστός από την περιβόητη υπόθεση «Οτσαλάν», «υπερπατριώτης» κ.
Σάββας Καλεντερίδης.
Πολλοί βέβαια εδώ και χρόνια έλεγαν για τον ρόλο του ανθρώπου αυτού όπως
και ο ίδιος ο κ. Α. Οτσαλάν ότι ο Σάββας είναι αυτός που τον «πρόδωσε»
όμως κανείς μας δεν ήθελε να τα πιστέψει αυτά. Τώρα όμως αυτή η υπόθεση,
η «Πυθία» και η επιμονή και οι αντοχές ενός έντιμου νέου δικαστικού
όπως ο κ. Δ. Φούκας διέλυσαν πολλούς μύθους…
Τα περίεργα όμως με αυτή την εξέλιξη είναι πολλά… Αναρωτιέται κανείς μα
τόσο απελπισμένοι είναι οι αμερικάνοι, τόσο πολύ ξέπεσαν ώστε να κάψουν
τον διαχρονικό κατά τα φαινόμενα άνθρωπό τους - πράκτορά τους στην
Ελλάδα;
Ή τόσο βλάκες για να νομίζουν ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα παρέμβαιναν στην ελληνική δικαιοσύνη;
Δεν μπορούσαν με κάποιο άλλο τρόπο να παρέμβουν στην υπόθεση, πιο
«διπλωματικό» ώστε να μην κάψουν τον πράκτορά τους που ο κ. ανακριτής με
τη μεθοδικότητα και την εξυπνάδα που τον διακρίνει, κατάφερε να τον
κάνει να καταθέσει και μάλιστα δύο φορές -η μία για τις φωτιές- όπως
διαπιστώσαμε από τον φάκελο της υπόθεσης στην εισαγγελία, εκθέτοντάς τον
ανεπανόρθωτα…
Εκτός και εάν ο κ. Καλεντερίδης τους έχει κάνει να πιστεύουν ότι αυτός λύνει και δένει στην Ελλάδα...
Ας εξετάσουμε όμως τα περίεργα γιατί κάποια πράγματα δεν δένουν όπως μας
είπαν έμπειροι και έγκυροι συνομιλητές μας που ξέρουν τα μυστικά της
Κατεχάκη και όχι μόνο…
Αν όντως οι αμερικάνοι πήραν τηλέφωνο τον κ. Καλεντερίδη τότε
αποδεικνύεται αυτό που έλεγαν εδώ και χρόνια κάποιοι ότι ο Σάββας
δούλευε για τους αμερικάνους γι αυτό και «στράβωσαν» υποθέσεις όπως αυτή
του Οτσαλάν…
Είναι γνωστό ότι οι αμερικάνοι ήθελαν τότε να πιέσουν την φιλοευρωπαική -
φιλογερμανική κυβέρνηση του κ. Κ. Σημίτη και πιστεύοντας ότι εκθέτοντας
τα γεγονότα Οτσαλάν θα τον έριχναν…
Οι ίδιοι άνθρωποι όμως που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα λένε ότι κάποια πράγματα δεν κολλάνε…
Λένε ότι τους κάνει εντύπωση ο Σάββας να γνωρίζει τους δύο αμερικανούς
που είχαν απελάσει οι ελληνικές αρχές μετά την υπόθεση της οδού Μηθύμνης
γιατί η υπόθεση αυτή έγινε το 1993, όταν ο Σάββας ήταν ήδη στην Τουρκία
από το Φεβρουάριο του 1992…
Και κάτι ακόμα πάνω σ΄ αυτό… Ο Σάββας, όσο ήταν στην ΕΥΠ υπηρέτησε μόνο
έξω και για ένα μόνο εξάμηνο στην Αθήνα και όλα αυτά στο τμήμα
κατασκοπίας που δεν είχε σχέσεις με άλλες ξένες υπηρεσίες και ποτέ δεν
υπηρέτησε στο τμήμα αντικατασκοπίας που είχε τις επαφές με τους ξένους…
Πως γνώριζε λοιπόν αυτούς τους δύο αμερικανούς πράκτορες οι οποίοι είχαν απελαθεί από το 1993 και δεν γύρισαν ποτέ Ελλάδα; Εκτός και αν όντως, όπως είπαμε στην αρχή είναι ο διαχρονικός άνθρωπος των αμερικάνων στην Ελλάδα. Πως και γιατί τον πήραν, όντας απόστρατος, δηλαδή 15 χρόνια μετά την αποχώρηση του από την υπηρεσία και το Στρατό;
Ας κάνουμε λοιπόν κάποιες υποθέσεις για το τι πράγματι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει… Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε για τις αρμόδιες αρχές γιατί πράγματι όλα αυτά
τα πράγματα όλες αυτές οι παρεμβάσεις πρέπει κάποτε να ξεδιαλύνουν στην
Ελλάδα…
Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά κάποιον άλλον μεγαλοσχήμονα δικό τους άνθρωπο στην Ελλάδα…
Μήπως πήραν τον γνωστό επιχειρηματία, φίλο των αμερικάνων και κολλητό
του τότε πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά και πάτρωνα του Σάββα, κ. Δ.
Μελισσανίδη και αυτός για να μην εκτεθεί έβαλε τον Σάββα να κάνει την
«βρώμικη» δουλειά; Καλά γνωρίζοντες λένε χλωμό το σενάριο αυτό…
Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά τον παλιό γνώριμό τους από τη
θητεία του στην αντιτρομοκρατική και στην ΕΥΠ κ. Φώτη Παπαγεωργίου και
αυτός για να μην εκτεθεί έβαλε τον Σάββα που τον γνωρίζει από τον κ.
Μελισσανίδη και του αρέσει η επίδειξη…
Αυτό το σενάριο έχει αρκετά περισσότερες πιθανότητες…
Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά την διευθύντρια σήμερα της
ελληνικής κατασκοπίας κα Μάνια Αλ. που πριν τη βάλει η πρώην διοίκηση
της ΕΥΠ επί δεξιάς στην θέση αυτή, υπηρετούσε επί πολλά έτη στην
αντιτρομοκρατία της υπηρεσίας και γνωρίζει πολύ καλά τον αμερικάνικο
παράγοντα στην Ελλάδα.
Και επειδή αυτή είναι παλιά γνωστή και «κολλητή» του κ. Φώτη Παπαγεωργίου χρησιμοποίησε μέσω αυτού τον Σάββα…
Άνθρωποι που την γνωρίζουν πολύ καλά λένε ότι αυτή είναι επί χρόνια ο «Δούρειος Ίππος» των αμερικάνων στην Κατεχάκη.
Έχουμε αναφερθεί σχετικά και σε παλαιότερο δημοσίευμά μας εδώ στον
«Ανάποδο»… Αναφέρουν μάλιστα χαρακτηριστικά μια υπόθεση που συνέβη το
2009 και που είναι βέβαιοι ότι αυτή την έδωσε στους αμερικάνους
φέρνοντας την τότε διοίκηση του πρέσβη κ. Ιωάννη Κοραντή σε σύγκρουση με
το σταθμαρχείο της CIA.
Η ιστορία έχει ως εξής… Την άνοιξη του 2009 οι ισραηλινοί της MOSSAD
ζήτησαν από την ΕΥΠ τη συνεργασία της σε κάποια υπόθεση που την
ενδιέφερε για κάποιο στόχο των ισραηλινών. Η ΕΥΠ το έκανε και το
αποτέλεσμα της κοινής ελληνοισραηλινής επιχείρησης ήταν επιτυχές…
Κατά περίεργο τρόπο το θέμα «έφτασε» στα αυτιά των αμερικανών οι οποίοι
μέσω του τότε σταθμάρχη τους κ. Μαρκ Τσ. ζήτησαν τον φάκελο της υπόθεσης
από τους κύριους Ιωάννη Κοραντή και Σεραφείμ Τσιτσιμπή τότε υποδιοικητή
της υπηρεσίας.
Αυτοί προς τιμήν τους αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία και τότε οι
αμερικάνοι απαίτησαν το κεφάλι του κ. Κοραντή από την τότε κυβέρνηση που
ήδη είχε τα προβλήματά της με τους αμερικάνους, όπως αποκαλύφθηκε και
από την έρευνα του κ. Φούκα…
Έλα μου όμως που ο κ. Κοραντής, έκανε πολύ καλή δουλειά και ήταν ένας
πολύ επιτυχημένος διοικητής της υπηρεσίας και είχε βγάλει πολλές
υποθέσεις και ήταν γέννημα θρέμμα δεξιός και Καραμανλικός και έντιμος
και ακέραιος άνθρωπος και έτσι ήταν δύσκολο για την κυβέρνηση να τον
«φάει» έτσι στα ξαφνικά επειδή το επιθυμούσαν οι αμερικάνοι…
Η αφορμή βρέθηκε λίγο μετά με το που βγήκαν στην φόρα οι συνομιλίες της
υπόθεσης της απαγωγής του κ. Παναγόπουλου και η άρνηση Κοραντή για
«κοπτοραπτική»…
Έτσι τον Ιούλιο του 2009 ο κ. Κοραντής αντικαταστάθηκε από τον
εισαγγελέα κ. Δ. Παπαγγελόπουλο. Και αυτός όμως προς τιμήν του δεν έδινε
στους αμερικάνους τα στοιχεία που ήθελαν…
Αλλά προέκυψαν οι εκλογές, ήρθε το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, πολιτικός προϊστάμενος
της ΕΥΠ ανέλαβε ο παλιός γνωστός φίλος των αμερικάνων ο κ. Μ.
Χρυσοχοΐδης, διοικητής ο κ. Κ. Μπίκας, υποδιοικητής ο κ. Φ.
Παπαγεωργίου, η κα Μάνια Αλ. αναβαθμίστηκε σε υποδιευθύντρια
αντικατασκοπίας – αντιτρομοκρατίας, το «σύστημα» Κοραντή ξηλώθηκε εν μία
νυκτί, οι άνθρωποί του συστήματος αυτού, παρότι παλιοί πασόκοι οι
περισσότεροι αλλά εξαίρετοι υπάλληλοι, εκδιώχθηκαν κακήν κακώς,
κατηγορήθηκαν για ένα κάρο πράγματα τα οποία κατέρρευσαν όλα στα
δικαστήρια, διαπομπεύθηκαν και διασύρθηκαν από γνωστούς δημοσιογράφους
του τότε συστήματος ΠΑΣΟΚ (θα επανέλθουμε γι αυτούς στο μέλλον) και οι
αμερικάνοι έπαιρναν πλέον ότι ήθελαν από το νέο «σύστημα» και όλα από
τότε κυλάνε στους «κανονικούς» «καλούς» ρυθμούς…
Αξίζει να μνημονεύσουμε ότι από τότε οι κύριοι Κοραντής, Παπαγγελόπουλος
και Τσιτσιμπής δεν προσκαλούνται στις εκδηλώσεις της αμερικάνικης
πρεσβείας, όταν αντίθετα προσκαλούνται όλες οι πρώην και μετέπειτα
διοικήσεις της ΕΥΠ….
Τους το κρατάνε βλέπετε μανιάτικο οι αμερικάνοι… Αλλά μάλλον αυτό τους τιμά παρά τους υποτιμά…
Η δραση του κ. W.B.B.
Ας γυρίσουμε όμως στην υπόθεση της «Πυθίας» για να σας δώσουμε κάποια
ακόμα στοιχεία που βρήκαμε και τα οποία δεν έχουν δει ακόμα το φως της
δημοσιότητας…
Βασικοί μάρτυρες κατηγορίας που έχουν καταθέσει είναι:
Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής που δήλωσε και παράσταση πολιτικής αγωγής.
Ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος τότε υπερυπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή.
Οι πρώην υπουργοί και πολιτικοί κκ Μολυβιάτης, Βαληνάκης και Φώλιας, ο
κ. Κοραντής, ο κ. Τσιτσιμπής, ο τότε προϊστάμενος στην ελληνική
κατασκοπία κ. Κώστας Αγγελάκης, η αποβιώσασα πέρυσι υπάλληλος της ΕΥΠ
Ευγενία Λεβογιάννη, ο κ. Σάββας Καλεντερίδης και δύο γυναίκες υπάλληλοι
του καταστήματος της Ακτής Μιαούλη στον Πειραιά απ΄ όπου η σύζυγος του
W.B. Basil προμηθεύτηκε τα τέσσερα κινητά με τα οποία έγιναν οι
παρακολουθήσεις της Vodafone και οι οποίες την αναγνώρισαν.
Επίσης για την υπόθεση κατέθεσαν οι κύριοι Άλεξ Ρόντος και Αρ. Καρατζάς,
οι επιχειρηματίες κύριοι Βίκτωρας Ρέστης, Αναστάσιος Πάλλης και Γιώργος
Τερπεκλής.
Ο κ. ανακριτής ζήτησε και την συνδρομή της ΕΥΠ αλλά η ΕΥΠ και
συγκεκριμένα ο τέως διοικητής της κ. Θ. Δραβίλλας δεν έδωσε στη
δικαιοσύνη επικαλούμενος λόγους εθνικού απορρήτου τη φωτογραφία του
πράκτορα των αμερικάνων κ. W. Β. Basil που το όνομα του πρώτοι εμείς
εδώ στον «Ανάποδο» είχαμε αποκαλύψει…
Δηλαδή ένας ξένος πολίτης που αποδεδειγμένα κατασκόπευε τον έλληνα
πρωθυπουργό και τη μισή ελληνική κυβέρνηση και επεξεργαζόταν σχέδιο
αποσταθεροποίησης της ελληνικής κυβέρνησης και όχι μόνο αποτελεί εθνικό
απόρρητο κατά την ΕΥΠ;
Και τότε οι καλοί «φίλοι» μας οι αμερικάνοι γιατί έβγαζαν τον Έλληνα πατριώτη κ. Στηβ Λάλα αλυσοδεμένο στα κανάλια;
Δεν ήταν αυτό εθνικό απόρρητο για τις ΗΠΑ κ. Δραβίλλα και κύριοι της ΕΥΠ;
Ή γιατί έδωσαν στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες της Βάλερι Πλέημ, του
Κυριακού, του Μάννινγκ της υπόθεσης “WikiLeaks” και του Σνόουντεν;
Και τότε γιατί κύριοι της ΕΥΠ από το 2009 και μετά εμείς οι
δημοσιογράφοι έχουμε γνωρίσει τη μισή ΕΥΠ στις αίθουσες των ελληνικών
δικαστηρίων;
Δεν αποτελούν οι υπάλληλοι της ΕΥΠ και όχι μόνο (συνεργάτες και στοιχεία
της υπηρεσίας), εθνικό απόρρητο και αποτελεί εθνικό απόρρητο ο
κατάσκοπος της CIA που δούλευε εις βάρος της χώρας μας;
Συνάδελφε Γιάννη Ρουμπάτη εσύ τι λες για όλα αυτά;
Θα δώσεις τώρα τη φωτογραφία του πράκτορα της CIA ή θα ακολουθήσεις κι εσύ την πεπατημένη των προκατόχων σου;
Ο οποίος ενώ αρχικά όταν έσκασε η υπόθεση των υποκλοπών «αποσύρθηκε»
αρχικά από την Ελλάδα, έδρασε το 2006 στο Αφγανιστάν, το 2007 στην Κένυα
και από το 2009 όταν πλέον στην Ελλάδα «αποκαταστάθηκε» η τάξη επανήλθε
όχι όμως στην Αθήνα αλλά στο κλιμάκιο της CIA στην Θεσσαλονίκη όπου
εκεί είχε τακτικές καθημερινές επαφές με τα «παδιά» του κ. Φώτη
Παπαγεωργίου, την όμορφη μελαχρινή αστυνόμο Στέλλα Π. της
αντιτρομοκρατικής, που ο πατέρας της, παλιός αστυνομικός ήταν φίλος του
κ. Φ. Παπαγεωργίου, τον αστυνομικό Αντώνη Κ. που ο κ. Φ. Παπαγεωργίου
τον είχε αποσπάσει στο κλιμάκιο της ΕΥΠ στη Θεσσαλονίκη και ήταν τα
αυτιά και τα μάτια του στο εκεί κλιμάκιο (αποδεσμεύθηκε πρόσφατα) και
την κα Καλλιόπη Ρ. που ήταν κολλητή της κας Στέλλας Π. και έγινε και
αυτή «παιδί» του κ. Παπαγεωργίου.
Ο πανίσχυρος τότε υποδιοικητής της ΕΥΠ, μετά από παρέμβαση της κας
Στέλλας Π. «καθάρισε» μια υπόθεση με τον πρώην της που της είχε χαράξει
το αυτοκίνητό της και της δημιουργούσε προβλήματα και έτσι η κα Καλλιόπη
Ρ. παρότι δεξιά, προσκολλήθηκε στο σύστημα του κ. Φώτη Παπαγεωργίου.
Υπήρξαν και άλλοι εκεί από το κλιμάκιο της Θεσσαλονίκης που είχε
γνωρίσει ο περιβόητος κ. W.B.B. όπως τους διοικούντες το κλιμάκιο αλλά η
προαναφερόμενη τριπλέτα ήταν η βασική του επαφή με το «σύστημα» Μπίκα –
Παπαγεωργίου για τον οποίο κ. Φ. Παπαγεωργίου η τριπλέτα, κανόνιζε όταν
ανέβαινε Θεσσαλονίκη να συναντιέται σε ασφαλή χώρο με τον κ. W.B.B.
Όταν δε βρισκόντουσαν έπαιζαν και μια παρτίδα τάβλι…
Ο δε κ. W.B.B. έκανε επισκέψεις και στο Άγιον Όρος που τις κανόνιζε
συνεργάτης της υπηρεσίας στην Θεσσαλονίκη. Όταν δε έφυγε από την
Θεσσαλονίκη και αντικαταστάθηκε από την κα Κάθριν με δική του παρέμβαση
και του κ. Φ. Παπαγεωργίου η όμορφη κα Στέλλα Π. μετέβη για εκπαίδευση
στο FBI...
Στο άλλο «σκοτεινό» σκέλος της υπόθεσης αυτό της κατηγορίας για
παραβίαση μυστικών της πολιτείας κατά του πρώην βουλευτή και γραμματέα
του ΠΑΣΟΚ κ. Μ. Καρχιμάκη και των δύο υπαλλήλων της ΕΥΠ κας Αγγελικής
Πατελάκη και κ. Θεόδωρου Σπατιώτη (τι έγινε αλήθεια με το ταμείο της
ΟΜΕ-ΕΥΠ;) ως μάρτυρες υπεράσπισής του κ. Καρχιμάκη κατέθεσαν ο πρώην
πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος, ο πρώην υπουργός κ. Δ. Ρέππας και
ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης.
Η Τουρκία βυθίζεται σε έναν ανοικτό πόλεμο εναντίον των κούρδων ανταρτών
—οι οποίοι απαντούν με φονικές επιθέσεις στις αεροπορικές επιδρομές
εναντίον των βάσεών τους στα μετόπισθεν— και αφήνει τους Αμερικανούς να
μάχονται στην πρώτη γραμμή εναντίον των τζιχαντιστών. Όλα αυτά μέσα σ΄
ένα κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας που έχει προκαλέσει εκνευρισμό στο
καθεστώς Ερντογάν, οδηγώντας το σε λάθη. Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να
προβληματίζουν την Αθήνα.
Η βία στην γειτονική χώρα είναι πλέον καθημερινότητα.
Χθες ένας αστυνομικός κι ένας πολίτης σκοτώθηκαν από πυρά προερχόμενα
από ένα όχημα ενώ βρίσκονταν μπροστά από τεϊοποτείο κοντά στην πόλη
Τσινάρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία όπου ζουν κυρίως Κούρδοι. Τα τουρκικά
μέσα ενημέρωσης απέδωσαν την επίθεση στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν
(PKK).
Ο τουρκικός στρατός ανακοίνωσε αργότερα πως μέλη του PKK σκότωσαν τρείς
τούρκους στρατιώτες σε επίθεση που πραγματοποίησαν εναντίον τάγματος του
στρατού σήμερα στη νοτιοανατολική επαρχία Σιρνάκ. Πρόσθεσε πως
ελικόπτερα και ειδικές δυνάμεις εστάλησαν στην περιοχή.
Μερικές ώρες νωρίτερα τα F-16 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας είχαν
πραγματοποιήσει μια νέα σειρά επιδρομών εναντίον στόχων του PKK στα
βουνά του βόρειου Ιράκ, όπου έχει καταφύγει το επιτελείο της κουρδικής
οργάνωσης, καθώς και στην Τουρκία.
Αυτός ο κύκλος των αντιποίνων συνεχίζεται σχεδόν αδιάλειπτα μετά την
επίθεση καμικάζι στις 20 Ιουλίου στο Σουρούτς. Η επίθεση αυτή, η οποία
προκάλεσε τον θάνατο 32 νεαρών υπερασπιστών της κουρδικής υπόθεσης,
αποδόθηκε στην οργάνωση Ισλαμικό Κράτος και προκάλεσε την οργή του PKK
εναντίον της κεντρικής εξουσίας, η οποία κατηγορείται πως δεν
προστατεύει τον ντόπιο πληθυσμό.
Από τότε, τουλάχιστον οκτώ εκπρόσωποι των τουρκικών δυνάμεων της τάξης
έχουν σκοτωθεί και περίπου 10 τραυματισθεί. Η τουρκική δημόσια τηλεόραση
μεταδίδει καθημερινά απ' ευθείας τις επίσημες κηδείες που τελούνται για
τους "μάρτυρες" που πέφτουν θύματα του PKK.
Η Τουρκία βρίσκεται έτσι και πάλι βυθισμένη "στον επανερχόμενο εφιάλτη
του κουρδικού προβλήματος", αναφέρει σε κύριο άρθρο της η μεγάλης
κυκλοφορίας εφημερίδα Hurriyet.
Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι είναι "αδύνατη" η συνέχιση
της ειρηνευτικής διαδικασίας με το PKK και η "οπισθοχώρηση στον πόλεμο
εναντίον της τρομοκρατίας", βάζοντας στην ίδια μοίρα το PKK και το
Ισλαμικό Κράτος.
Η επίθεση στο Σουρούτς, όπου το ΙΚ πραγματοποίησε για πρώτη φορά πλήγμα
στο έδαφος της Τουρκίας, υποχρέωσε τον Ερντογάν να κάνει μια στρατηγική
στροφή έναντι αυτού του κινήματος. Ενώ για καιρό φαινόταν επιεικής
απέναντι στους τζιχαντιστές, μετά το Σουρούτς διέταξε πλήγματα εναντίον
στόχων του ΙΚ στη Συρία, προς μεγάλη ικανοποίηση των Αμερικανών, οι
οποίοι ηγούνται του διεθνούς συνασπισμού κατά των τζιχαντιστών.
Η Άγκυρα
έδωσε επίσης το πράσινο φως για τη χρήση της στρατηγικής σημασίας βάσης
του Ιντσιρλίκ ώστε τα αμερικανικά F-16 να έρθουν πιο κοντά στους
στόχους τους στη Συρία.
Ωστόσο από την τουρκική πλευρά η επιχειρησιακή προτεραιότητα είναι σαφώς ο πόλεμος εναντίον των κούρδων ανταρτών.
Μέσα σε μια εβδομάδα, ο στρατός ανέφερε δεκάδες αεροπορικά πλήγματα
εναντίον στόχων του PKK, αλλά μόνο τρία εναντίον του ΙΚ, στις 25
Ιουλίου.
Επίσης οι αρχές ανακοίνωσαν πως από τις 20 Ιουλίου έχουν συλληφθεί στην
Τουρκία περίπου 1.300 πρόσωπα, τα 847 από τα οποία ως ύποπτα για σχέσεις
με την κουρδική εξέγερση, έναντι 137 για σχέσεις με το ΙΚ.
Σε πολιτικό επίπεδο, ο τούρκος πρόεδρος και η ισλαμοσυντηρητική
κυβέρνηση έχουν στόχο τον νεαρό ηγέτη του φιλοκουρδικού κόμματος HDP
Σελαχατίν Ντεμιρτάς, τον οποίο κατηγορούν ότι "απειλεί την εθνική
ασφάλεια" επειδή αρνείται να καταδικάσει συγκεκριμένα τις ενέργειες του
PKK.
"Μια ατμόσφαιρα χάους δημιουργείται εσκεμμένα με προοπτική τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών", απάντησε ο Ντεμιρτάς.
Με 13% των ψήφων και 80 βουλευτές, το κόμμα του θεωρείται ένας από τους
μεγάλους νικητές των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουνίου, στις οποίες το
κυβερνών κόμμα AKP έχασε την απόλυτη πλειοψηφία για πρώτη φορά από το
2002. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση, ο Ερντογάν θέλει πάση θυσία να
εξασθενήσει το HDP πριν προκηρύξει πρόωρες εκλογές.
Δεύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα CHP
κατήγγειλε σαφώς από την πλευρά του την πολιτική που ακολουθούσε ο
Ερντογάν έναντι των τζιχαντιστών. "Το γεγονός πως δεν ελήφθη καμιά
πρωτοβουλία και το καθεστώς έκλεινε τα μάτια σημαίνει πως η Τουρκία ήταν
ένα στήριγμα του ΙΚ", κατήγγειλε ο βουλευτής Κωνσταντινούπολης Μουράτ
Οζτσελίκ.
"Κυνηγούν" τον Ντεμίρτας
Τούρκος εισαγγελέας στην επαρχία Ντιγιάρμπακιρ ξεκίνησε έρευνα σε βάρος
του ηγέτη του φιλοκουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP)
Σελαχατίν Ντεμίρτας με τις κατηγορίες της «διατάραξης της δημοσίας
τάξης» και της «υποκίνησης σε βία», μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο
ειδήσεων Ανατολή.
Τα γεγονότα για τα οποία κατηγορείται ο Ντεμίρτας εκτυλίχθηκαν τον
Οκτώβριο του 2014 με την τουρκική Δικαιοσύνη να του προσάπτει ότι
"υποκίνησε και όπλισε" διαδηλωτές κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων
που συγκλόνισαν το νοτιοανατολικά τμήμα της χώρας πέρυσι, όμως η έναρξη
αυτής της έρευνας γίνεται ενώ διεξάγονται οι επιχειρήσεις της τουρκικής
πολεμικής αεροπορίας εναντίον των Κούρδων ανταρτών και ενώ ο Τούρκος
πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατηγορεί τον Ντεμίρτας για σχέσεις με
τους Κούρδους μαχητές.
Δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στην ανατολική Τουρκία πέρυσι τον Οκτώβριο
κατά τη διάρκεια των ταραχών που σημειώθηκαν καθώς οι Κούρδοι θεώρησαν
ότι η ισλαμοσυντηρητική κυβέρνηση αρνήθηκε να βοηθήσει τους Κούρδους της
Συρίας να πολεμήσουν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στην πόλη
Κομπάνι.
Εάν παραπεμφθεί σε δίκη, ο ηγέτης του MHP κινδυνεύει με κάθειρξη έως και 24 ετών, σύμφωνα με το Ανατολή.
Πολύς
λόγος γίνεται τελευταία στον (τ)σύριζα για τον σουρεαλισμό. Ο τσίπρας καταγγέλλει
την ζωϋ(φ)ίτσα για σουρεαλισμό, η οποία με τη σειρά της τον αρνείται διαρρήδην
και μετά βδελυγμίας, διαρρηγνύοντας πάραυτα τα (πολυτελή) ιμάτιά της, και διατεινόμενη
με το γνωστό ψυχ(ρ)οπαθές ύφος της, ότι: «όχι, αυτά που λέω και κάνω δεν είναι
σουρεαλισμός» (φτου-φτου στον κόρφο της).
Εδώ
σουρεαλισμός, εκεί σουρεαλισμός, τι είναι αυτός ο σουρεαλισμός επιτέλους; Το
πρόβλημα της Ελλάδας, το έχω ξαναγράψει, είναι πρωτίστως πρόβλημα αισθητικής. Η
απόρριψη του σουρεαλισμού ως ευρύτερου εικαστικού και λογοτεχνικού κινήματος
είναι ίδιον της συντηρητικής σχολής σκέψεως, της οποίας τα μέλη, λόγω
πνευματικής ακαμψίας, αδυνατούν να ανιχνεύσουν και να αποκρυπτογραφήσουν – να
ξεκλειδώσουν, αν θέλετε – τα μηνύματά του. Από μία άποψη ο σουρεαλισμός αποτελεί
αδιάψευστο κριτήριο ανθρωπολογικής κατάταξης, των πολιτικών εν προκειμένω, σε
συντηρητικούς και νεωτεριστές.
Το συγκεκριμένο μάλιστα περιστατικό με την κοκκινοσκουφίτσα
και τον λύκο, συγγνώμη την ζωϋ(φ)ίτσα και τον τσίπρο ήθελα να πω, επιβεβαιώνει
το αλάνθαστο του κριτηρίου. Δεν πιστεύω να μην είναι ορατό σε όλους μας ότι
τόσο ο «αλέξης» όσο και η «ζωή» αποτελούν καραμπινάτα παραδείγματα
συντηρητισμού (τι σου είναι το οικογενειακό περιβάλλον, το καθένα στο είδος του),
παρά τις εναγώνιες προσπάθειές τους να ενδυθούν φαινοτυπικά τον μανδύα του ριζοσπαστικού
(σπάστα όλα) αριστερισμού, τον οποίο στην πράξη αποποιούνται, ο πρώτος
υποτασσόμενος στην mainstream ευρωγοτθική πολιτική και η δεύτερη υπηρετούσα
κατά γράμμα και με υπερβάλλουσα σχολαστικότητα γριάς δασκάλας το τσιτάτο της:
«θα σας ταράξουμε στην (αστική)
νομιμότητα». Γι’ αυτό και βγάζουν καντήλες με τη λέξη «σουρεαλισμός», την οποία
προφανώς θεωρούν βαρύτατη ύβρη, αρκετή για να σπιλώσει την πολιτική τους
σταδιοδρομία.
Κι
όμως, κάποια σουρεαλιστικά αριστουργήματα θα μπορούσαν να είναι συμβατά με υφές,
φάσεις και διαστάσεις του (τ)σύριζα. Συνειρμικά, μου έρχεται στο μυαλό ένας
πίνακας του Max Ernst
με τίτλο «οι κυρίες τάδε και τάδε στο μπαλκόνι». Δεν θυμάμαι τα ονόματα τους στον
πίνακα, θα μπορούσαννα είναι «οι κυρίες
Τασία και Θεανώ» ας πούμε. Η πρωτοτυπία του πίνακα έγκειται στο ότι στο
μπαλκόνι κάθονται σε πολυθρόνες δύο φέρετρα! Αλληγορικά φυσικά της ακολουθούμενης
αδιέξοδης, αν όχι θανατηφόρας, καταλυτικής, και καταληκτικής, για την Ελλάδα, άκρατης
και άκριτης λαθρομεταναστευτικής πολιτικής τους. «Σ’ αυτά τα φέρετρα ακουμπά η
Ελλάδα», σ’ αυτά και στα πολύ περισσότερα αυτών που φεύγουν λόγω της κρίσης,
πηδώντας από τα μπαλκόνια, αυτών που αυτοχειριάζονται με θηλειές και καραμπίνες,
αλλά και αυτών που αυτοκτονούν ψηφίζοντας αυτούς που ψηφίζουν, για να επαυξήσω
ως προς τον αριθμό των φερέτρων τον ούτως ή αλλιώς πληθωριστικό ποιητικό λόγο
του άγγελου σικελιανού, του και πάλιν «ουρανόθεν πεμφθέντος» να επισκοπήσει εκ
του επέκεινα, δίκην εξωσωματικής μεταθανάτιας εμπειρίας (OBE: Out of the Body Experience), τον
επιθανάτιο ρόγχο της πατρίδας μας…
Κι
οι δύο πάντως πρωταγωνιστές του πολιτικού μας φαρσοκωμικού μελοδράματος («όπερα
μπούφα»), η υψίφωνος «ζωή» και ο πολλά βαρύτονος «αλέξης», ή μάλλον και οι
τέσσερις ονομαστικά προαναφερθέντες συντελεστές της συντέλειας που συντελείται (μαζί
με την «θεανώ» και την «τασία»), αποτελούν, παρ’ όλα αυτά, την φωτεινή όψη του (τ)συριζαίϊκου
φεγγαριού. Γιατί υπάρχει και η «σεληνιασμένη» σκοτεινή πλευρά της σελήνης.
Γιατί, πέραν της καταπράσινης πασοκογενούς τοξικής κοινωνικής μούχλας που
προσέβαλε μικροβιακά en mass τον (τ)συριζαίϊκο οργανισμό, υπάρχουν και οι
λεχρίτες της «αριστερής μαούνας», οι οποίοι, παρά τις υποτιθέμενες αξιακής
φύσεως αντιμνημονιακές τους αντιρρήσεις, παραμένουν επικολλημένοι ως λειχήνες
στα ύφαλα του θαλασσοδαρμένου σκάφους (σκάφης;) του, αναρροφώντας στο έπακρον
τα βο(υ)λευτικά τους προνόμια από την ισχνή πλέον αγελάδα που κατ’ ευφημισμόν
αποκαλούν «ελλάδα». Είναι όλοι αυτοί οι επί του παρόντος ευτυχώς ολίγοι
(αριθμητικά και ποιοτικά), που λιγουρεύονται τα λεφτά και τις περιουσίες του λαού
της, όπως οι παλιοί απεχθείς, επαχθείς, και επονείδιστοι μπολσεβίκοι που το
έκαναν πράξη κάποτε στη Ρωσία. Για λίγο όμως. Ακόμη και επί σοβιετίας, πολλά
από τα παρανοϊκά και χολερικά τους σχέδια τα ανέτρεψε, και γρήγορα μάλιστα, η
ζωή (όχι η κωνσταντοπούλου, αυτή δεν είχε γεννηθεί ακόμη).
Θυμάμαι,
όταν επισκέφθηκα κατά μήκος, πλάτος, και ύψος την Σοβιετική Ένωση, για ένα μήνα,
το 1983 (επί Γιούρι Αντρόπωφ), προσκεκλημένος από συναδέλφους αστρονόμους,
πολλά εκπληκτικά για μένα περιστατικά και καταστάσεις, που κάποτε ίσως αξίζει
να τα περιγράψω λεπτομερώς. Ένα από αυτά, που έχει το νόημά του σήμερα με τα
περί παιδείας νομοσχέδια του «μπαλτά» (χασάπικο μου θυμίζει, όχι πεντοζάλη), συνέβη
στο γνωστό πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, όταν μου ζητήθηκε από έναν πολύ γηραιό και
σεβάσμιο φιλέλληνα ρώσο καθηγητή, που είχε λάβει στα νιάτα του ενεργό μέρος
στην «Οχτωβριανή Επανάσταση» του 1917 (ήταν τότε, όπως μου είπε, δεκαεπτάρης),
να του εξηγήσω τον επικατάρατο παπανδρεϊκό νόμο-πλαίσιο της παιδείας του 1982,
του οποίου ένας από τους αρχιτέκτονες της διαστροφικής σύλληψής του ήταν ο
Γιάννης Πανούσης!
Του τα είπα όλα με λεπτομέρειες: υπέρμετρη και αλόγιστη συμμετοχή
φοιτητών σε όλα τα συλλογικά πανεπιστημιακά όργανα και στις αποφάσεις που αυτά ελάμβαναν,
ανατριχιαστική ισοπέδωση διδασκόντων με πληθωριστικούς κατ’ απονομή τίτλους
διαφόρων βαθμίδων που σχεδόν όλοι τους συνοδεύονταν από το αγγελιόσημο
«καθηγητής» (επίκουρος, αναπληρωτής) και που ο καθένας τους έκανε ότι ήθελε,
κλπ. κλπ., προσδίδοντας κυριολεκτικά στο ελλαδίτικο «λαϊκό» πανεπιστήμιο την
χριστιανική εντροπική (διαλυτική) του διάσταση τού «μη γνώτω η αριστερά του τι
ποιεί η δεξιά του». Κούνησε το κεφάλι
του και μου είπε: «Παιδί μου» - ήμουν βλέπετε τριαντάρης τότε - «τα δοκιμάσαμε
κι εμείς αυτά αμέσως μετά την Κόκκινη Επανάσταση. Δεν δούλεψαν, και τ’
αλλάξαμε». Περιττό να σας πω ότι για να μπεις στα κτίρια του Λομονόσωφ, περνούσες
από διαδοχικούς αυστηρούς ελέγχους και η πειθαρχία των φοιτητών ήταν υποδειγματική
και απόλυτη. Τ’ ακούτε εσείς της πολιτικά αλλήθωρης παλαιολιθικής «αριστερής πλατφόρμας»;
Γκέγκε ή νούκου γκέγκε;;
Χρίστος Γούδης Δημοτικός Σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή» στο Δήμο Αθηναίων
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία 5 χρόνια, από τη διαβολεμένη στιγμή
που ο Γιώργος Παπανδρέου προέβη στο δικό του (και δικό μας)
«απονενοημένο» διάβημα, από το Καστελλόριζο, βιώσαμε μια «νέα»
διαχωριστική γραμμή, σε σχέση μ’ εκείνες του παρελθόντος. Αυτή των
μνημονιακών εναντίον των αντιμνημονιακών…
Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, ειδικά των παραγωγικών ηλικιών
συντάχθηκε με το αντιμνημονιακό μπλοκ… Οι λόγοι εμφανέστατοι… Ήταν
εκείνοι που πλήρωσαν τον λογαριασμό της κρίσης… Απ’ όλη αυτή τη
διαδικασία, κερδισμένος βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος
κατάφερε να εξαϋλώσει το ΠΑΣΟΚ, απορροφώντας την πολύ μεγάλη πλειοψηφία
του Παπανδρεϊκού κομματιού, καθώς και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι δεξιών,
με πατριωτικές και καραμανλικές αναφορές…
Από την άλλη το μνημονιακό μπλοκ, κατάφερε να συγκρατήσει την
συντριπτική πλειοψηφία της αστικής τάξης… Δηλαδή των μεγάλων νικητών της
μεταπολίτευσης… Τον λεγόμενο μεσαίο χώρο… Αυτόν που μέχρι το 2010
καθόριζε, ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και ποιος ο επόμενος
πρωθυπουργός της χώρας…
Κι εδώ βρίσκεται πλέον το μεγάλο μυστικό… Μέχρι το 2010, ο λεγόμενος
μεσαίος «αστικός» χώρος, καθόριζε τις πολιτικές εξελίξεις… Αυτό μετά το
2010 άλλαξε δραματικά… Επειδή τα μνημόνια, επέφεραν κατάρρευση της
μικρομεσαίας τάξης, πλέον τις εξελίξεις τις καθορίζουν, αυτοί που μέχρι
το 2010, ζούσαν αξιοπρεπώς μεν, αλλά δεν κατάφεραν να είναι ανάμεσα
στους νικητές του «καπιταλιστικού ονείρου», επειδή δεν μπόρεσαν να
αφουγκραστούν πως λειτουργεί το σύστημα…
Φάνηκε και από τις εκλογές του 2012 και του 2015, πολύ δε περισσότερο
στο δημοψήφισμα, πως ο λεγόμενος μεσαίος χώρος, τον οποίο με ευλάβεια
προσπαθούσαν να προσεταιριστούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα χρόνια της
«αντιβασιλείας» τους, έχασε παταγωδώς…
Σ’ αυτό το πλαίσιο γίνεται μια προσπάθεια τις τελευταίες ημέρες, από
τους θεματοφύλακες του μεταπολιτευτικού κατεστημένου, ν’ αλλάξει το
διακύβευμα στη διαχωριστική γραμμή… Δηλαδή από εκεί που είχαμε δύο
συγκεκριμένα αντικρουόμενα – στρατόπεδα, τους μνημονιακούς και τους
αντιμνημονιακούς, όπως παλιότερα τους δεξιούς και τους αριστερούς και
αργότερα τους Πασόκους και τους Νεοδημοκράτες, να βρεθεί ένα νέο θολό
διχαστικό δίλλημα, το οποίο θα χρησιμοποιείται επικοινωνιακά, ώστε οι
λίγοι να κάνουν κουμάντο στους πολλούς… Και βέβαια, να συνεχίσουν να
κάνουν ανενόχλητα τις «δουλειές» τους…
Φαίνεται πως η βασική διχοτόμηση με την οποία ζήσαμε τα τελευταία 5
χρόνια έχει αρχίσει να ξεθωριάζει και με το τρίτο Μνημόνιο να βρίσκεται
επί θύραις, μια νέα εγγενής διαφοροποίηση εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Από τη μία πλευρά της όχθης βρίσκονται όσοι επιθυμούν η Ελλάδα να
παραμείνει στην Ευρωζώνη (έστω και με το βαρύ τίμημα της λιτότητας και
των μέτρων) και στην άλλη βρίσκονται εκείνοι που θέλουν η χώρα να φύγει
από το ευρώ και να υιοθετήσει δικό της νόμισμα.
Εν ολίγοις, η νέα διαχωριστική γραμμή είναι… «ευρώ ή δραχμή». Κάπως
έτσι θα προσπαθήσει η αστική ελίτ, να σβήσει το ηχηρή μήνυμα του ΟΧΙ…
Για την ακρίβεια να το κάνει θολό… Το αντιμνημόνιο κέρδισε… Ωστόσο η
δραχμή χάνει έναντι του ευρώ… Αυτά θα λένε από εδώ και μπρος οι
συντριπτικά μειοψηφούντες, μόνιμα κερδισμένοι έναντι των πολλών… Κάπως
έτσι το βροντερό ΟΧΙ μετατράπηκε σε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ…
Πρόβλεψη; Το μόνο που θα καταφέρουν είναι σε λίγο καιρό η μεγάλη
πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να προτιμάει την δραχμή… Μέχρι όμως όλη
αυτή η κοινωνική διεργασία «χωνευτεί» και από την επικοινωνία,
αποτυπωθεί στην πραγματική πολιτική, όλοι αυτοί οι – μονίμως νικητές –
θα έχουν κάνει νέες μπάζες…
Συγκλονίζει το περιστατικό του νεαρού πατέρα τριών παιδιών…
Στα όρια της απόγνωσης βρίσκονται πλέον καθημερινά, ολοένα και
περισσότεροι συνάνθρωποί μας. Η περίπτωση νεαρού πατέρα που ευρισκόμενος
σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο πήγε σε υποκατάστημα τράπεζας κρατώντας
τρία βιβλιάρια καταθέσεων.
Αφού περίμενε (εκτός της ηλεκτρονικής σειράς αναμονής) επί δύο
τουλάχιστον ώρες για να φύγει όλος ο κόσμος, πήγε στον ταμία της
τράπεζας και του ζήτησε να κάνει αρχικά ενημέρωση και στην συνέχεια
ανάληψη όλων των ποσών που υπήρχαν μέσα στον τραπεζικό του λογαριασμό.
Ο ταμίας, πράγματι προχώρησε στην διαδικασία ενημέρωσης και με
έκπληξή του διαπίστωσε ότι συνολικά τα βιβλιάρια είχαν μέσα το ποσό των 2
ευρώ και 80 λεπτών. «Τα βιβλιάριά σας είναι άδεια» είπε ο ταμίας της
τράπεζας θεωρώντας προφανώς ότι το ποσό αυτό ήταν μη «αναλήψιμο».
Ο
νεαρός πατέρας, πλησίασε στο γκισέ και χαμηλόφωνα του είπε: «Γι αυτό το
ποσό έχω έρθει και περιμένω εδώ σήμερα. Με αυτό το ποσό, με 2,80 ευρώ,
θα αγοράσω το γάλα για το παιδί μου» – είπε ο νεαρός συμπολίτης μας,
προχωρώντας έτσι στην ανάληψη του ποσού που είχε μέσα στο βιβλιάριό του.
Η περίπτωση αυτή πάντως, σύμφωνα με όσα δήλωσαν οι εργαζόμενοι της
συγκεκριμένης τράπεζας δεν είναι η μοναδική, καθώς η ανέχεια, έχει
οδηγήσει χιλιάδες συμπολίτες μας σε παρόμοιες καταστάσεις:
Να περιμένουν από τα χαράματα έξω από τις τράπεζες για να δουν αν
έχουν μπει (και πόσα θα είναι τα χρήματα της μισθοδοσίας ή της ανεργίας
τους), να σπεύδουν να κάνουν συνεχείς ανανεώσεις των βιβλιαρίων τους για
τυχόν τόκους στους λογαριασμούς τους, να παρακαλούν για την ρύθμιση των
οφειλών και των δανείων τους και να αναζητούν τρόπους απίστευτους για
να μπορέσουν να τακτοποιήσουν ότι μπορούν από τις οφειλές τους.
Είναι φανερό πια ότι η γενοκτονία των Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων Χριστιανών είναι ο τελικός σκοπός των υποχθόνιων εχθρών που χρησιμοποιούν την μαζική διείσδυση-επιδρομή εκατομμυρίων μωαμεθανών “μεταναστών”, δηλαδη κεκαλυμμένων τρομοκρατών.
Έχει ήδη προετοιμαστεί το έδαφος με την κατάλληλη ψυχολογική “προπαγάντα” (κατηγοριες “ρατσισμού”) και με τις κατάλληλες Ευρωπαϊκές νομοθεσίες.
Είναι τωρα φανερό ότι όλα αυτά γίνονται για την κάλυψη και την νομιμοποίηση των επιδρομέων οι οποίοι προωθούνται από τις χώρες προέλευσης τους με ψευδείς προθέσεις. Βέβαια τους διατίθεται κάθε οικονομική υποστήριξη από τα απύθμενα χρηματοκιβώτια των Τραπεζιτών που προσδοκούν να επικρατήσουν των πάντων…
Από μόνος του, ο οικονομικός πόλεμος δεν φαίνεται ότι θα ικανοποιήσει τα σχέδια τους γιατί οι Ευρωπαϊκοί λαοί θα αντιδράσουν γρήγορα όταν σύντομα θα ανακαλύψουν την μεγάλη Χρηματιστική απάτη.
Αλλά πως θα μπορέσει κάποιος να εξαφανίσει η να εκδιωξει εκατομμύρια ανεπιθύμητων ανθρώπων χωρίς φυσική εκδίωξη η εξόντωση;
Για κάτι τέτοιο, και προς αποφυγή της μαθηματικά αναπόφευκτου αντικατάστασης των Ευρωπαίων Χριστιανών, χρειάζεται ριζική πολιτική αλλαγή το συντομότερον. Και βέβαια μια μεγάλη προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος στις χώρες προέλευσης από όπου προωθούνται οι λεγόμενοι “μετανάστες”.
Και παρατηρώντας την συμπεριφορά του “αριστερού” και “φιλάνθρωπου” ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια μεγάλη αμβιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φορέας της εκπλήρωσης της αντικατάστασης των Ελλήνων στην ίδια τους τη χωρα, μια ενέργεια που φαίνεται να είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τον οικονομικό πόλεμο.
Και το θέμα είναι πρωταρχικό και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Ο οικονομικός πόλεμος φαίνεται τώρα να είναι μέθοδος για αποπρασανατολισμό της προσοχής του λαού από τον κύριο κίνδυνο που είναι η πολιτική και φυσική του ασφυξία.
Μιλάμε για ενα αναπόφευκτο φυσικό πόλεμο που κάθε μέρα οι πιθανότητες να επιζήσουν οι Χριστιανοί χειροτερεουν. Με οποιαδήποτε αποτελεσματική αντίδραση, είτε τώρα η μετά, δεν φαίνεται ότι θα αποφευχθεί το χύσιμο αίματος.
Μιλάμε για ένα ζήτημα Ζωής και Θανάτου.
Δεν επιτρέπεται σε καιρό τέτοιου σοβαρού Πολέμου να κρατούνται οι συνήθεις “πολιτικές ευαισθησίες” που ουσιαστικά ισοδυναμούν με έλλειψη κοινής λογικής και απόδειξη γελοιότητας που ασφαλώς είναι επίρρεια της αποτελεσματικής και πολύπλευρης προπαγάνδας.
Δηλαδή, από πότε ο δολοφόνος έχει το δικαίωμα να χαρακτηρίζει το θύμα “ρατσιστή”; Δεν είναι λίγο παράδοξο; Εδω βλέπει κανείς ποση δύναμη έχει η προπαγάντα μέσω τηλεόρασης: Σε κάνει χαζό στη σκέψη και στην αντίδραση.
Κάποιος συγγραφέας είπε κάποτε ότι “στον πόλεμο (και στην αγάπη) όλα επιτρέπονται”. Ακόμα και η χαζομάρα;;;
Και όταν θα πεθαίνεις με το μαχαίρι πισώπλατα, τουλάχιστον θα τα τινάξεις ικανοποιημένος, ξέροντας ότι δεν ήσουν “ρατσιστής”.
Να γίνει σεβαστή από
όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης
Ιουλίου και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης», το
«πρόγραμμα δολοφονίας της Ελλάδας» και «εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού».
Αυτό ζητούν, με
δραματική έκκλησή τους προς τον ελληνικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου, ο
Μίκης Θεοδωράκης, o δημοσιογράφος και
συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης, ο συνταγματολόγος Δημήτρης
Μπελλαντής και δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της
ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής στην Ελλάδα, αλλά
και την Κύπρο, την οποία υπογράφουν
εκτός του Μίκη, ο ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ, Βένιος Αγγελόπουλος, μέλος της
Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας, μέλος του ΔΣ του
Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και πρωτεργατών του Κοινωνικού
Ιατρείου Ελληνικού, ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, η Κατερίνα Θανοπούλου,
εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο
εκδότης της εφημερίδας «Αντιφωνητής» της Θράκης Κώστας Καραίσκος, ο Γεώργιος
Κασιμάτης, ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών,
ιδρυτικό μέλος και επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς ‘Ενωσης Συνταγματικού
Δικαίου, πρώην νομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, ο
Παπα-Αντρέας Κεφαλογιάννης από τα Ανώγεια της Κρήτης, ο Στάθης Κουβελάκης, Καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου, μέλος της Κεντρικής
Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βουλευτής Αμμοχώστου Νίκος Κουτσού, ένας εκ των δύο
Κυπρίων βουλευτών που αντιτάχθηκαν μέχρι τέλους στην ψήφιση των Μνημονίων στην
Κύπρο, ο αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Μάριος Κρητικός, ο
δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, συντονιστής της
«Πρωτοβουλίας των Δελφών» και μέλος της συντακτικής επιτροπής της διεθνούς
επιθεώρησης για την αυτοδιαχείρηση «Utopie
Critique» («Κριτική Ουτοπία»), ο
οικονομολόγος και συγγραφέας Σπύρος Λαβδιώτης, πρώην στέλεχος της Κεντρικής
Τράπεζας του Καναδά, το στέλεχος του ΠΑΚ και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λευτέρης
Κωνσταντινίδης, ο Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των
Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα, ο σκηνοθέτης Γιώργος Μουστάκης, ο δικηγόρος
Δρ. Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Μπελλαντής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ, η οικονομολόγος Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληγιάννη, τρεις φορές εκλεγείσα
Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, συνεργάτης του ΟΟΣΑ και βραβευθείσα από
πληθώρα διεθνών οργανισμών, ο οικονομολόγος-ερευνητής Παναγιώτης Παντελίδης, ο αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας στο
Πολυτεχνείο Κρήτης Δημήτρης Πατέλης, η Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό
Μετσόβειο Πολυτεχνείο Ελένη Πορτάλιου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του
ΣΥΡΙΖΑ, ο σκιτσογράφος Στάθης, ο Πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος, ο δημοσιογράφος
Μιχάλης Στυλιανού, διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Γαλλικής Ραδιοφωνίας
κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, οι συγγραφείς Γιάννης Σχίζας και
Φώτης Τερζάκης, ο δικηγόρος Βαγγέλης Τσεκούρας και ο φυσικός Στάθης Χαμπίμπης.
Η υπογραφή της έκκλησης συμπίπτει με τον εορτασμό των γενεθλίων
του ‘Ελληνα μουσικοσυνθέτη, ελληνικού και παγκόσμιου συμβόλου αντίστασης.
Η άμεσα εκδηλωμένη
βούληση του ελληνικού λαού υπερέχει, κατά τις αρχές του δημοκρατικού
πολιτεύματος, αλλά και του ευρωπαϊκού δικαίου, οποιωνδήποτε αντίθετων αποφάσεων
κυβέρνησης, Βουλής και ΕΕ και μπορεί να
αλλάξει μόνο με νέο δημοψήφισμα, υπογραμμίζεται στην έκκληση. Ο σεβασμός του
‘Όχι του ελληνικού λαού, ακόμα ισχυρότερου αφού δόθηκε σε περιβάλλον
τρομοκρατίας και οικονομικού πολέμου, είναι ο μόνος δρόμος για να διασωθεί η
εμφύλια ειρήνη στην Ελλάδα και η δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Στην έκκληση υποστηρίζεται ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται από το
2010, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.
Προκάλεσε ήδη τη μακράν μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην
Ευρώπη μετά το 1945. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως «πειραματόζωο», για να
δοκιμασθούν οι μέθοδοι καταστροφής του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της
ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Για να διατηρηθούν οι πιο βασικοί όροι ηθικής και υλικής επιβίωσης
του ελληνικού λαού, του ελληνικού έθνους, υποστηρίζουν οι υπογράφοντες, αυτό το
πρόγραμμα πρέπει να διακοπεί, κατά προτίμηση σε
συμφωνία με τις άλλες χώρες της ΕΕ, ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό,
μονομερώς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος να σωθεί η Ελλάδα και ο ελληνικός
λαός.
Οι υπογράφοντες
προειδοποιούν ότι η νέα συμφωνία, που συνομολογήθηκε με «εξευτελιστικούς» και
«παράνομους» τρόπους, όπως τους χαρακτηρίζουν, θα οδηγήσει σε αρπαγή της
δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περιλαμβανομένων των πρώτων
κατοικιών, της γης των αγροτών και των τραπεζών.
Το κείμενο της έκκλησης επικρίνει σφόδρα την κυβέρνηση γιατί
ενεργεί μετά το δημοψήφισμα, ωσάν να είχαν ψηφίσει «Ναι» οι ‘Ελληνες και γιατί,
αντί να οργανώνει την άμυνα της χώρας, ενσταλάσσει «αποθάρρυνση», «φόβο» και «πανικό» στον
ελληνικό λαό. Επικρίνει τα δύο κόμματα που κυβερνούν, επαγγελθέντα τη διακοπή
του μνημονιακού προγράμματος, γιατί επί τρία χρόνια και μέχρι την τελευταία
στιγμή, ούτε ετοιμάστηκαν, ούτε προετοίμασαν τον ελληνικό λαό και τη χώρα για
το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης.
Οι υπογράφοντες καλούν τον ελληνικό λαό, σε μια από τις πιο
δραματικές στιγμές της ιστορίας του «να μην το βάλει κάτω, να μη χάσει το
θάρρος και την ευθυκρισία» του. Θυμίζουν ότι οι πατεράδες και οι παπούδες των
σημερινών Ελλήνων άντεξαν, επιβίωσαν, αντιστάθηκαν και νίκησαν και στη
γερμανική κατοχή του 1941-44 και στη φοβερή πείνα του 1941-42. Εκφράζουν την
βεβαιότητα ότι το «φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων» θα υπερισχύσουν
τελικά του φόβου και ότι η Ελλάδα, η Δημοκρατία και η Δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσουν.
Οι υπογράφοντες παροτρύνουν τους
‘Ελληνες πολίτες «να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα
για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια,
την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων…, να βάλουν πλάτη
για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές
λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους…να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως
μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων» Καλούν τον ελληνικό λαό «να
βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να
οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί
τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους».
Τέλος, η έκκληση απευθύνεται στους
λαούς όλου του κόσμου καλώντας τους «να συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας
αγώνας είναι και δικός τους. Απευθύνεται ιδιαίτερα «στους Ευρωπαίους που
συμπαραστάθηκαν στους ‘Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της
στρατιωτικής δικτατορίας» και τους ζητά «να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που
οργανώνουν οι κυβερνήσεις τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση
του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των
Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε όλη την Ευρώπη αύριο!»
Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και
μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με
«οικονομικούς βομβαρδισμούς», καταλήγει η έκκληση, «αν επικρατήσουν, θα
καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον
νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους
ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή
από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε..Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για
όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα», καταλήγει η έκκληση (Το μέιλ επικοινωνίας των υπογραφόντων
την έκκληση είναι defend.democracy.in.Greece@gmail.com)
Ολόκληρο το κείμενο της έκκλησης
έχει ως εξής:
Nα υπερασπιστούμε το ‘Όχι του ελληνικού λαού! Να υπερασπιστούμε την πατρίδα και τη δημοκρατία!
Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική
πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι
αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της
μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της
Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.
Αυτό το ‘Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε
στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ,
απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού
πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων ‘Όχι
της ιστορίας μας, όπως τα ‘Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών
άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό
και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.
Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το
‘Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. ‘Όλα τα
ελληνικά κρατικά όργανα και τα
ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν
μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε
είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).
Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η
τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του
ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό
νομικό, πολιτικό και οικονομικό θέμα.
Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και
την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική
κοινωνία.
Είναι επιπλέον ο μόνος δρόμος για να εξασφαλισθεί η ηθική και
υλική μας επιβίωση, για να επιζήσει η Ελλάδα ως κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική
ταυτότητα. Τα τελευταία πέντε χρόνια αποδείχθηκε, με τον πιο απόλυτο και
τραγικό τρόπο, ότι τα προγράμματα αυτά, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα (ΕΕ,
ΕΚΤ, ΔΝΤ) στον ελληνικό λαό (με τη
συγκατάθεση ελληνικών κυβερνήσεων που παραβίασαν μαζικά το Σύνταγμα, την
βούληση των εκλογέων, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο), δεν οδήγησαν παρά
στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε στην Ευρώπη
μετά το 1945. Είναι προγράμματα δολοφονίας της χώρας μας!
Η συνέχιση του προγράμματος αυτού επί μιας χώρας που έχει ήδη
υποστεί πρωτοφανή καταστροφή θα την οδηγήσει σε πλήρη αποσύνθεση και διάλυση σε
όλα τα επίπεδα. Ούτε άλλωστε αυτοί που ψήφισαν στη Βουλή τα απάνθρωπα μέτρα που
επιβάλλει η τελευταία, έκδηλα παράνομη και αντισυνταγματική «συμφωνία», δεν
επικαλέστηκαν πειστικά κάποιο πλεονέκτημά της. Το μόνο τους επιχείρημα είναι
«δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να παραδοθούμε».
Ουσιαστικά, μας ζητάνε να αυτοκτονήσουμε ως χώρα και ως λαός.
Ο ελληνικός λαός, όλοι οι ‘Ελληνες πολίτες και η παγκόσμια κοινή
γνώμη παρακολούθησαν εμβρόντητοι όσα συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα. Ακόμα και
σήμερα το μυαλό του ανθρώπου δυσκολεύεται να καταλάβει πως, μια κυβέρνηση που
ζήτησε και πήρε, μια συντριπτική εντολή αντίστασης από τον ελληνικό λαό άρχισε,
ουσιαστικά μόλις έκλεισαν οι κάλπες, να ενεργεί ωσάν να είχε κερδίσει το Ναι.
Δυσκολεύεται να καταλάβει πως, πέντε μέρες αργότερα, και χωρίς να έχει αλλάξει
απολύτως τίποτα στις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου, συνομολόγησε με
εξευτελιστικές διαδικασίες, μια ταπεινωτική και καταστροφική για την Ελλάδα
«συμφωνία». Μια «συμφωνία» που δεν τόλμησε να υποβάλλει στη Βουλή για κύρωση,
όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά υπέβαλε για ψήφιση, όπως έκανε και τον Μάη του
2010 η τότε κυβέρνηση, ένα νομοσχέδιο που βάφτισε «συμφωνία», όπως τότε το
βάφτισαν «Μνημόνιο». Ο εξευτελισμός της Ελλάδας και του Συντάγματος
ολοκληρώθηκε συμβολικά με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του
νόμου με τα μέτρα, που ψήφισε η Βουλή, με τοποθετημένο πάνω από τον νόμο και
από το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας ανυπόγραφου, χωρίς να έχει ψηφιστεί
από τη Βουλή, του κειμένου της «συμφωνίας στα αγγλικά και ελληνικά», δίκην
πίνακα εντολών ανώτερης εξουσίας.
Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να
εξηγήσει τις οβιδιακές της μεταμορφώσεις, η κυβέρνηση έγινε τώρα ο κύριος
προπαγανδιστής όλων των επιχειρημάτων του Ναι. Ενσταλλάσει η ίδια τον φόβο και
τον πανικό στους ‘Ελληνες πολίτες. ’Εβαλε το κύρος που της έδωσε η προηγούμενη,
αντιμνημονιακή στάση της, αλλά και το κύρος μιας αριστεράς, που έδωσε στο
παρελθόν ηρωϊκούς αγώνες, στην υπηρεσία δυνάμεων που θέλουν να διαλύσουν το
ηθικό του ελληνικού λαού, να τον πείσουν ότι το κράτος του είναι τελείως ανίσχυρο,
ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να παραδώσει αμαχητί την εθνική και
λαϊκή κυριαρχία του στους Πιστωτές και να ελπίσει στο έλεός τους. ‘Ελεος που,
όπως έμαθαν οι ‘Ελληνες, με τίμημα τη διάλυση της χώρας μας την τελευταία
πενταετία, δεν υπάρχει καν.
Αυτά που λέει σήμερα η κυβέρνηση, τα έλεγαν πριν το δημοψήφισμα οι
χρεωκοπημένοι πολιτικοί και τα κόμματα που φέρουν την ιστορική ευθύνη της
διάλυσης και υποδούλωσης της Ελλάδας. Οι ‘Ελληνες τα αγνόησαν, δίνοντας στην
κυβέρνησή τους το ‘Όχι που ζήτησε, αλλά δεν ξέρουμε αν ήθελε. Το να
επαναλαμβάνει όμως, ο ίδιος ο «αρχηγός» των αντιμνημονιακών τέτοια
επιχειρήματα, γεμίζει φόβο, αμφιβολίες και σύγχυση την πλειοψηφία των Ελλήνων
πολιτών. Στα άμεσα, υλικά και αντικειμενικά αποτελέσματα της συνθηκολόγησης,
προστίθεται η ηθική αποσύνθεση του έθνους, η κατάρρευση του ηθικού, της
αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής του!
Λέει βέβαια ο Πρωθυπουργός, όπως και οι προκάτοχοί του: «Δεν
υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Αυτό δεν είναι
αλήθεια. Θα ήταν αξιόπιστο ένα τέτοιο επιχείρημα, μόνο αν στη μάχη για την
υπεράσπιση της κυριαρχίας της πατρίδας του, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων
του ανθρώπου, είχε χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διέθετε η Ελλάδα, όπλα που
δεν χρησιμοποίησε και επιμελώς απέκρυψε. ‘Όταν έχεις λαό αποφασισμένο πίσω σου,
πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση! Και πάντως, ο πρώτος υπεύθυνος και αρμόδιος να
οργανώσει την άμυνα του κράτους και του λαού μας που δέχονται επίθεση και
πόλεμο - και επίθεση και πόλεμο δέχονται οι ‘Ελληνες και το κράτος τους εδώ και
πέντε χρόνια- είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Αυτοί πρέπει να
ενθαρρύνουν, όχι να πανικοβάλλουν. Να βάλουν στην υπηρεσία του απειλούμενου
κράτους και λαού όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Και όχι βέβαια να διατάσσουν
έμφοβοι αποστρατεία του λαού και του κράτους τη στιγμή της εχθρικής επίθεσης!
Γιατί άλλωστε επί δυόμισυ χρόνια, από τις εκλογές του 2012 μέχρι
τις εκλογές του 2015, ο Πρωθυπουργός και τα κόμματα που κυβερνούν δεν
προετοιμάστηκαν για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τους πιστωτές;
Γιατί δεν το έκαναν ούτε όταν φάνηκε καθαρά ότι δεν επρόκειτο να προκύψει
τίποτα από τις διαπραγματεύσεις; Γιατί ξόδεψαν τα κρατικά αποθεματικά για να
διατηρήσουν πέντε μήνες μια παρωδία «διαπραγματεύσεων»; Γιατί παραπλανούσαν και
καθησύχαζαν τον ελληνικό λαό πριν και μετά τις εκλογές, αντί να τον
προετοιμάζουν; Γιατί, όχι μόνο δεν αναζήτησαν χρηματοδοτική βοήθεια διεθνώς,
εκτός ΕΕ, αλλά και την απέκλεισαν με επανειλημμένες δηλώσεις τους; Ποιών τις
διαβεβαιώσεις αφρόνως εμπιστεύτηκαν; Για ποιον ακριβώς λόγο ευχαριστούν τώρα
τις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αμείλικτα ερωτήματα που
τους θέτει ο Λαός και η Ιστορία.
Καλούμε τον ελληνικό λαό, αυτές τις τραγικές στιγμές της ιστορίας
μας, να μη το βάλει κάτω, να διατηρήσει το θάρρος και την ευθυκρισία του. Να
μην επιτρέψει να του σπάσουν ξανά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του,
την εμπιστοσύνη του στις αστείρευτες, ιστορικά αποδεδειγμένες δυνάμεις του. Να
μη λυγίσει.
Οι πατεράδες και οι μανάδες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας
έζησαν τη γερμανική κατοχή. ‘Εζησαν την πείνα του 1941. Επιβίωσαν όμως,
αντιστάθηκαν και νίκησαν τον κατακτητή. ‘Ετσι θα γίνει και τώρα.
Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα
για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια,
την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Να συνδράμουμε πρώτα από όλα αυτούς που δεν
έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια τους, ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, τα
φάρμακα που χρειάζονται!
Καλούμε τους ‘Ελληνες πολίτες να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν,
από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας
και του κράτους.
Τους καλούμε να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην
επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Αυτή η χώρα είναι δική μας. Δεν θα την
παραδώσουμε.
Καλούμε τον ελληνικό λαό να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία
συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο
μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες,
τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο εθνικό και λαϊκό καθήκον
σήμερα από τη διακοπή του συνολικού δανειακού προγράμματος καταστροφής και
υποδούλωσης της χώρας. Είναι προτιμότερο η διακοπή αυτή να γίνει συμφωνημένα,
από κοινού με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Αν δεν μπορεί όμως να
γίνει έτσι, πρέπει να γίνει μονομερώς. Δεν έχουμε άλλο δρόμο για να σωθούμε, ούτε την πολυτέλεια για
καινούριες αυταπάτες! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σωθεί η Ελλάδα από
ολοκληρωτική καταστροφή, να σωθεί με δυνάμεις ικανές να κρατήσουν τον κοινωνικό
ιστό της πατρίδας μας και τον πολυτιμότερο θησαυρό που έχει, το ζωντανό
κεφάλαιο των νέων, που χάνεται σήμερα στον δρόμο της μετανάστευσης.
Για να μπορέσει να γίνει αυτό, χρειάζεται η καθολική κινητοποίηση
του ελληνικού λαού, χωρίς ιδιοτέλειες, μικροκομματισμούς, εύκολα συνθήματα και
καιροσκοπισμούς. Χρειάζεται η αναζήτηση
ερεισμάτων και συμμαχιών σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, χωρίς αποκλεισμούς.
Χρειάζεται θάρρος, ανιδιοτέλεια και σοβαρότητα. Καταστραφήκαμε από τα εύκολα
συνθήματα, τους πολιτικαντισμούς, τις κραυγές χωρίς περιεχόμενο, τους
τυχοδιώκτες, την καιροσκοπική εκμετάλλευση της τραγωδίας του λαού μας.
Χρειαζόμαστε επιστημονικά άρτια επεξεργασία των εναλλακτικών, πλατιά και σοβαρή
συζήτηση στην ελληνική κοινωνία και στους ‘Ελληνες του εξωτερικού για τις
λύσεις που έχουμε και το που πάμε ως έθνος.
Ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ. Αλλά πρέπει να είναι πιο
σοβαρός, πειθαρχημένος και έξυπνος από τον Γολιάθ. Σήμερα, ο ελληνικός λαός
πληρώνει πανάκριβο, τεράστιο τίμημα, όπως και τόσες άλλες φορές στην ιστορία
του, γιατί οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις και τα δύο κόμματα που
κυβερνούν, ακριβώς γιατί επαγγέλθηκαν τη διακοπή της μνημονιακής πορείας, δεν
έπραξαν το καθήκον τους, δεν προετοιμάστηκαν και δεν προετοίμασαν το λαό,
κινήθηκαν συχνά με πνεύμα καιροσκοπισμού και μικροκομματισμού, εμπιστεύτηκαν
διαβεβαιώσεις και συμβουλές ξένων, που σε όλη την ιστορική διαδρομή μας
απέδειξαν ότι δεν είναι φίλοι μας.
Η πατρίδα μας δεν κινδύνευσε όταν ο λαός, ενωμένος σε μια γροθιά,
αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία και την προκοπή του. Κινδύνευσε πάντα και
καταστράφηκε συχνά, όταν οι δυνάμεις της ξένης εξάρτησης πήραν το πάνω χέρι.
Καλούμε ιδιαίτερα τα κοινωνικά στρώματα που κατάφεραν, μέσα στον
καιρό της κρίσης, να διατηρήσουν παρόλα αυτά κάποιες καταθέσεις και κάποια
εχέγγυα υλικής άνεσης και ασφάλειας, να συνειδητοποιήσουν ότι παίζουν με τον
φόβο τους για το τι μπορεί να σημαίνει μια σύγκρουση, αλλά δεν τους λένε τι θα
συμβεί αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία της χώρας. Σίγουρα, κάθε άμυνα, κάθε
αντίσταση, κάθε αγώνας είναι σύγκρουση με τις ισχυρότερες δυνάμεις της
καταστροφής και της υποδούλωσης. Σίγουρα, κάθε σύγκρουση έχει κινδύνους για
τους αγωνιστές. ‘Ερχονται όμως στη ιστορία στιγμές που η σύγκρουση γίνεται απαραίτητη για να σωθεί η πατρίδα, ο λαός, ο
πολιτισμός του και οι επόμενες γενηές. Για να σωθεί η αξία και η αξιοπρέπεια
του ανθρώπου. Σε κάθε αγνό αγώνα, οι αγωνιστές κλείνουν τα αυτιά τους και στους
ευχάριστους και στους τρομοκρατικούς ήχους των σειρήνων του κατακτητή.
‘Ένα από τα πιο απάνθρωπα όπλα που χρησιμοποιούν σήμερα οι κάθε
είδους κατακτητές είναι η «συντεταγμένη χρεωκοπία», που συνήθως ψευδεπίγραφα
ονομάζεται «βοήθεια αλληλεγγύης». Είναι από τα πιο απάνθρωπα όπλα, γιατί
εξαρθρώνει ολοκληρωτικά ένα λαό και τις επόμενες γενηές του. Το όπλο αυτό, που
χρησιμοποιούν κατά του ελληνικού λαού από το 2010, οδηγεί στον πλήρη αφανισμό
της Ελλάδας ως εθνικού κράτους, ως κοινωνίας, ως ιστορικής και πολιτισμικής
ταυτότητας, μαζί με τις επόμενες γενηές της. Αυτή τη χρεοκοπία μας έχουν
επιβάλλει σήμερα, αυτήν έχουμε και αυτή συμφώνησε η σημερινή μας πολιτική
ηγεσία με τους δανειστές μας να συνεχίσουν και να διαιωνίσουν. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να το
επιτρέψει.
Αν οι πιστωτές νικήσουν, θα τα πάρουν όλα κι από αυτούς που σήμερα
κάτι διαθέτουν. Η Κυρία Μέρκελ μόνο τον θεσμό της δουλείας δεν έχει δοκιμάσει
να εφαρμόσει στη χώρα μας. Ίσως βέβαια κι αυτό έγινε γιατί πέτυχε να επιβάλλει
τα «ισοδύναμά» του. ‘Οσοι διαθέτουν ακόμα κάτι από τις οικονομίες και τον
ιδρώτα τους, όσοι ‘Ελληνες έχουν επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες ή μεγάλες,
πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα φύγουν από τα ελληνικά χέρια τους, ότι
σκοπός των δανειστών είναι να περάσουν αυτές και ολόκληρη η αγορά στα χέρια των
πολυεθνικών επιχειρήσεων και του κερδοσκοπικού χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η επιβολή αυτής της συμφωνίας και μάλιστα η εφαρμογή της από μια
κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της αριστεράς, συνιστά πλήρη κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού,
στην πιο ακραία του μορφή. Συνιστά ολοσχερή κατάργηση των κοινωνικών και
εργασιακών δικαιωμάτων, απαξίωση των ήδη πληγέντων μεσαίων στρωμάτων,
καταστροφή αγροτών και ανέργων.
Η προστασία του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών και κοινωνικών
δικαιωμάτων, η κοινωνική και οικονομική αναδιανομή δεν είναι μια πολυτέλεια.
Είναι η πιο απόλυτη, η πιο ζωτική προϋπόθεση για τη σωτηρία της πατρίδας. Το
έθνος, η πατρίδα δεν είναι αφηρημένες
έννοιες, ταυτίζονται με τον ζωντανό, υπαρκτό ελληνικό λαό που μοχθεί και
αγωνίζεται. Ούτε μπορεί να υπάρχει έθνος και πατρίδα χωρίς τον λαό και χωρίς
την αξιοπρέπειά του. Ούτε φυσικά μπορεί να ταυτίζεται η Ελλάδα με μια
ολιγαρχία, άρρηκτα συνδεδεμένη με ξένα συμφέροντα.
Η παράδοση της κρατικής κυριαρχίας στην ηγεσία της ευρωζώνης και
το ΔΝΤ είναι ο τόπος συνάντησης της ντόπιας «ελίτ» με το διεθνές
χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Είναι το σχέδιο εκχώρησης της δημόσιας, αλλά και της
ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, του τραπεζικού τους συστήματος, των πρώτων κατοικιών
τους, που ήδη αίρεται η προστασία τους, ακόμα και της γης των αγροτών στους
δανειστές. Είναι το σχέδιο της πλήρους φτωχοποίησης, της εξαθλίωσης και του
εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού.
Είμαστε βέβαιοι ότι το φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων θα
νικήσουν τη βαθειά απογοήτευση και την αποθάρρυνση που είναι τόσο φυσικό να
νοιώθουμε όλοι μας τώρα.
Οι Πιστωτές είναι άλλωστε τόσο ανελέητοι, που δεν μας
αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, ως άτομα και ως λαός.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους λαούς του κόσμου και τους καλούμε να
συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους. Να καταλάβουν το
είδος των δυνάμεων που αντιμετωπίζουμε και που διάλεξαν την Ελλάδα ως
πειραματόζωο.
Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους
‘Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας και
τους ζητάμε να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που οργανώνουν οι κυβερνήσεις
τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς χρηματιστικού
κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε
όλη την Ευρώπη αύριο!
Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», αν
επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την
ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι
περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του
1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να
το κάνουμε τώρα. Αύριο κινδυνεύει να
είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα.
Η Ελλάδα θα νικήσει, η Δημοκρατία θα νικήσει, η δημοκρατική Ευρώπη
θα νικήσει!
