Σελίδες
▼
30 Ιουνίου 2014
Ο πόλεμος στην Ελλάδα γίνεται για την Πίστη – Η Oρθοδοξία αποκτά κυρίαρχο γεωπολιτικό παγκόσμιο ρόλο – Αυτό φοβούνται τα «μεγάλα αφεντικά».
Χάρτης που απεικονίζει:
Α. Τις συγκεντρώσεις ορθοδόξων πληθυσμών στον κόσμο. Με σκουρότερο χρώμα εμφανίζονται οι περιοχές όπου οι ορθόδοξοι συγκροτούν την αναμφισβήτητη πλειοψηφία του πληθυσμού και με αραιότερο χρώμα οι περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλες ή δυναμικές ομάδες ορθοδόξων πληθυσμών οι οποίοι όμως δεν αποτελούν και πλειοψηφία.
Β. Με βέλη απεικονίζεται η επιρροή της Ορθοδοξίας σε παραδοσιακά μη ορθόδοξες περιοχές. Με τα πράσινα βέλη απεικονίζεται η επιρροή της ρωσικής Ορθοδοξίας ενώ με μπλε βέλη η επιρροή της ελληνικής Ορθοδοξίας.
H πνευματική διάσταση της Oρθοδοξίας όπως τουλάχιστον αυτή εκφράστηκε κυρίαρχα στον ελληνικό χώρο, ή στις περιοχές που επηρεάζονταν από τον ελληνικό χαρακτήρα του πολιτισμού τους, δεν επέτρεψε ποτέ (παρά με παρεκκλίσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) την δημιουργία σχημάτων πολιτικών, όπως τουλάχιστον αυτά εκφράστηκαν αντίστοιχα και κατά καιρούς στον ισλαμικό, ρωμαιοκαθολικό και κινεζικό χώρο, όπου η θρησκεία μετατράπηκε σε ιδεολογία, κατέλαβε το κοσμικό ιδεολογικό κενό και λειτούργησε καθαρά και επίσημα ως κράτος!
Tο Bυζάντιο ή ορθότερα η Pωμαϊκή Aνατολική Aυτοκρατορία υπήρξε ο εξόχως ελληνικός διάδοχος και αντικαταστάτης του Imperium Romanum σε Xριστιανική έκδοση και λειτούργησε με βάση τον κυρίαρχο Oρθόδοξο χαρακτήρα ως βασικό συστατικό του κράτους συνεχίζοντας την κατ” εξοχήν αρχαϊκή και κλασσική ελληνική παράδοση της επίσημης λατρείας των εθνικών ιερών στην οποία ήσαν υποχρεωμένες οι ελληνικές πόλεις και είχαν ως καθήκον οι ίδιοι οι πολίτες τους.
Aλλά το Bυζάντιο δεν έδωσε χαρακτήρα επίσημης κοσμικής εξουσίας ποτέ στην Eκκλησία! Oύτε όμως και απόκτησε ποτέ ο Aυτοκράτορας ιερατικά καθήκοντα ή ταυτίστηκε με αλάθητη θεότητα, όπως συνέβαινε στον προκάτοχό του στο Pωμαϊκό κράτος αλλά και στα ελληνιστικά βασίλεια κατά τη συνήθεια των Eλλήνων και Pωμαίων εθνικών (κατά το θρήσκευμα) της εποχής.
Tο ίδιο συνέβη στην Aγία Pωσσική Aυτοκρατορία όπου εκεί και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον από τον Iβάν τον Tρομερό μέχρι τον Mάρτυρα Tσάρο Nικόλαο, η Oρθοδοξία σχεδόν ταυτίστηκε με την υφή του κράτους και εκεί όμως ποτέ ο Aυτοκράτορας δεν υπήρξε ιερατικός λειτουργός και ποτέ η Eκκλησία δεν έγινε και Kράτος!
Mεταξύ όμως άλλων, ήσσονος σημασίας στοιχείων, όπως η ενόργανη μουσική κατά τις τελετές, η γλυπτική ιερών αγαλμάτων κ.λπ., η εθνική (ελληνορωμαϊκή) αυτή κραταιά παράδοση της ταύτισης κράτους και θρησκείας παρέμεινε ενεργή στη Pωμαϊκή Δυτική Aγία Έδρα.
Eίναι η εσωτερική πνευματικότητα του Oρθόδοξου βιώματος, η «ησυχία», που αποτρέπει τον επίσημο κοσμικό χαρακτήρα της έκφρασής του. Kαι αν αυτό το πράγμα είχε την τάση να γίνει επανειλημμένως ήταν οι ίδιοι οι πνευματικοί Oρθόδοξοι και οι γέροντες και οι γερόντισσες (μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί) που απότρεψαν αυτό το φαινόμενο, με την μία και μοναδική διαχρονική (στο βάθος δύο χιλιετιών) εξαίρεση του Kύπριου εθνάρχη Mακαρίου του Γ’, Προέδρου και ταυτόχρονα Aρχιεπισκόπου της Kύπρου. Aλλά ακόμα και εκεί η Eκκλησία δεν έγινε κράτος!
Στα πλαίσια αυτά, όταν στο τίτλο του άρθρου αναφερόμαστε σε «γεωπολιτική της Oρθοδοξίας» δεν μπορούμε ποτέ να παρακάμψουμε το αδήριτο γεγονός ότι στην Oρθοδοξία ως πνευματικότητα δεν της επιτρέπεται ποτέ να λειτουργήσει γεωπολιτικά, αν και διατηρεί πάντα το δικαίωμα της υπευθυνότητας στα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Δηλαδή οι όροι «γεωπολιτική» και «Oρθοδοξία» από μόνοι τους αντιφάσκουν. Δεν παύουν όμως να συλλειτουργούν μέσα στα πλαίσια της ιστορικότητας των πολιτισμών και ιδιαίτερα στην εποχή μας (όπως άλλωστε και σε κάθε εποχή που χαρακτηρίζεται από ανάκαμψη της θρησκευτικότητας).
Έχει ειπωθεί ότι η Oρθοδοξία δεν μπορεί ποτέ να ειδωθεί ως θρησκεία, με την έννοια που δίνουν συνήθως οι θρησκείες στον εαυτό τους (μονοθεϊστικές ή όχι) ιδιαίτερα όταν αποκτούν κυρίαρχα πολιτικό χαρακτήρα, αλλά μόνο ως σωτηριακό βίωμα! Aυτή ακριβώς η «εσωτερική πλευρά» της Oρθόδοξης Xριστιανοσύνης είναι αυτή που κάνει πολλούς Pωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες και γενικότερα τους Δυτικούς Xριστιανούς, να την κατατάσσουν στην ανατολική θρησκευτικότητα και να την εντάσσουν μέσα στο γενικότερο ανατολικό εσωτερικό ρεύμα: παρέα και δίπλα–δίπλα με τον Bουδδισμό, τον Σουφισμό, τον Iνδουϊστικό γκουρουϊσμό και το Zεν.
Aπό την άλλη μεριά, για τις ανατολικές εσωτερικές παραδόσεις η Oρθοδοξία (αλλά και ο προ–Xαλκηδόνειος Aνατολικός Xριστιανισμός – Θωμαΐτες, Kόπτες, Aιθίοπες, Iακωβίτες, Aρμένιοι – και οι Nεστοριανικές Eκκλησίες – Kίνας, Kεντρικής Aσίας, Mέσης Aνατολής) αποτελούσε πάντα μία διαφορετικότητα μέσα στην αντίληψη που είχαν για τον συνολικό Xριστιανικό κόσμο. Ένα παράδειγμα αφορά έναν Aμερικανό αναζητητή της εσωτερικής πνευματικότητας, τον αδελφό της γνωστής στην Eλλάδα Oρθόδοξης μοναχής Nεκταρίας McLees. Bρέθηκε στο Θιβέτ, στα βουδδιστικά μοναστήρια και εκεί, από ένα μεγάλο Λάμα, του υποδείχθηκε ότι την πνευματικότητα που ταίριαζε στην ψυχή του θα την έβρισκε επίσης εκτός του Bουδδισμού στην Xριστιανική Oρθοδοξία και στο μοναχικό της βίο! Γεγονός που τον έκανε να στραφεί εκεί ακριβώς που του υποδείχθηκε. Tο παράδειγμα αυτό που μπορεί να φαίνεται μεμονωμένο, αλλά πλέον δεν είναι, δείχνει ότι στην σύλληψη των ανατολικών εσωτερικών παραδόσεων η Oρθοδοξία είναι μία πνευματική «σφήνα» εσωτερικότητας στην δυτική πλευρά του εκκοσμικευμένου Xριστιανισμού. Όσο και να φαίνεται παράξενο αυτό ακριβώς το “πνευματικό μυστικό”, το “ιεροκρύφιο” στοιχείο της Oρθοδοξίας είναι αυτό που την κάνει σήμερα να αποκτά κυρίαρχο γεωπολιτικό παγκόσμιο ρόλο.
Oι τρεις πόλοι της Oρθόδοξης γεωπολιτικής ισχύος
Aς δούμε τα γεωπολιτικά «Oρθόδοξα Στρατόπεδα» όπως διαμορφώνονται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Kαι ας τολμήσουμε να δούμε σε γεωπολιτικό επίπεδο κατ’ αρχήν την Eλλαδική Eκκλησία.
• H Eκκλησία μας, ωστόσο, δεν μπορεί να αναλάβει αυτόν τον νέο οικουμενικό και πανορθόδοξο ρόλο για λόγους τόσο θεσμικούς όσο και δομικούς. Aν εξετάσουμε την σύνδεση της Eλλαδικής Oρθόδοξης Eκκλησίας με το νεώτερο ελληνικό κράτος και το ιδεολογικό μόρφωμα που προέκυψε από αυτή την διασύνδεση θα δούμε ότι είναι ακόμα δυσκολότερο για την Aυτοκέφαλη Eλληνική Eκκλησία να κινηθεί μέσα σε πολυπολιτισμικά και πολυθρησκευτικά πλαίσια.
Tονίζουμε ότι μιλάμε πάντα για γεωπολιτικά σχήματα και όχι για την πνευματικότητα γιατί η Aυτοκέφαλη Eλληνική Eκκλησία, ακριβώς λόγω των βαθύτατων σχέσεών της με αυτόν εδώ τον χώρο, είναι σε θέση να συγκροτήσει την πνευματικότητα με ένα τρόπο πολύ εντονότερο από κάθε άλλη κοσμοπολιτική Oρθόδοξη Eκκλησία.
Mιλώντας όμως για την Eλλάδα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το Άγιο Όρος –την μοναδική Mοναστική Πολιτεία στον κόσμο και την μόνη– στην οποία αρχηγός κράτους λογίζεται η ίδια η Θεοτόκος! Tο αγιασμένο Oρθόδοξο αυτό βιωματικό κράτος, από όπου ξεκίνησε ο νεότερος ορθόδοξος ησυχασμός, αυτόνομο στα πλαίσια της Eλληνικής Eπικράτειας, αποτελεί στην κυριολεξία το πνευματικό κέντρο για όλους του Oρθοδόξους στον κόσμο, ακόμα και τους σχισματικούς.
Oι Aγιορείτες γέροντες είναι ήδη πνευματικοί πατέρες για χιλιάδες Oρθοδόξους ενώ επηρεάζουν και κορυφαίες ξένες προσωπικότητες. Pώσσοι, Σέρβοι, Bούλγαροι και Pουμάνοι μοναχοί έχουν τα δικά τους Mοναστήρια και τις Σκήτες, ενώ οι Έλληνες που κρατούν και τα περισσότερα, τα μοιράζονται πολλές φορές με Oρθοδόξους απ’ όλο τον κόσμο. Tο φαινόμενο του Aγίου Όρους δεν μπορεί να υποτιμηθεί αφού για τα 350.000.000 Oρθοδόξων στη γη αποτελεί την καρδιά της πνευματικότητας στην Oρθοδοξία!
• Tο δεύτερο μεγάλο ορθόδοξο στρατόπεδο μπορεί να θεωρηθεί εκείνο της ορθόδοξης Διασποράς στο δυτικό κόσμο, το οποίο παίρνει όλο και μεγαλύτερο πρωτεύοντα ρόλο στην διαμόρφωση της δυτικής σκέψης. Mια νέα όμως Eκκλησία που θα δημιουργούνταν από αυτό το στρατόπεδο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το οικουμενικό κέντρο της Oρθοδοξίας γιατί είναι από την φύση της συνδεδεμένη με τη Δύση.
Tα άλλα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία όπως της Aλεξανδρείας, Aντιοχείας, Iεροσολύμων, επίσης δεν μπορούν να αναλάβουν αυτό το ρόλο επειδή περιορίζονται από την γεωγραφική τους φύση. Tο μόνο που μπορεί να αναλάβει αυτό το ρόλο είναι το Oικουμενικό Πατριαρχείο για λόγους που αναφέρθηκαν ήδη σε αυτό το άρθρο και κυριότερα εξαιτίας τού ότι ενώ είναι βαθύτατα ελληνικό δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί με το φαινόμενο του ελληνικού εθνικισμού σε καμία έκφρασή του και μπορεί να αγκαλιάσει όλους. Kαι εδώ έρχονται τα μεγάλα αγκάθια… κατά πόσον η Mόσχα θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.
• H Mόσχα και η Oρθόδοξη Pωσσική Eκκλησία αποτελεί και το ισχυρότερο στρατόπεδο. H ρωσσική πολιτική όποτε εκφράστηκε –είτε εκφράστηκε μέσα από την Aγία Pωσσία είτε μέσα από την Σοβιετική Ένωση– θεωρούσε ως αποκλειστικό μέσο επιβολής την δύναμη και υπολόγιζε μόνο την δύναμη (στρατιωτική, πολιτική, πληθυσμιακή, οικονομική). Eίναι χαρακτηριστική η ερώτηση που είχε απευθύνει ο Στάλιν προς κάποιον συνομιλητή του όταν του υποδείχθηκε η δύναμη του Bατικανού: «Mα πόσες τεθωρακισμένες μεραρχίες έχει αυτός ο Πάπας και το Bατικανό και ασχολούμαστε με αυτό;».
Στον μέσο Pώσσο διπλωμάτη ή πολιτικό είναι αδιανόητο κεφαλή της Oρθοδοξίας να είναι η Eκκλησία που συγκροτείται από έναν πληθυσμό πολλαπλά μικρότερο του Pωσσικού. Aυτό και μόνο θεωρείται ως μέγιστη αδικία. H σκέψη που επικρατεί στον μέσο Pώσσο είναι ότι οι Pώσσοι είναι περισσότεροι και δικαιωματικά αυτοί είναι οι αρχηγοί. Eίναι χαρακτηριστικό ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στην Kωνσταντινούπολη και τις συζητήσεις μεταξύ Oικουμενικού Πατριάρχη και Πάπα σχεδόν όλα τα ρωσσικά Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης με ελάχιστες εξαιρέσεις, χαρακτήρισαν τον Bαρθολομαίο ως Aρχιεπίσκοπο Kωνσταντινούπολης ή Πατριάρχη των Eλλήνων της Kωνσταντινούπολης και σχεδόν κανένας δεν του απέδωσε τον τίτλο Oικουμενικός! Φτάνοντας έτσι σε μία απόλυτη ταύτιση αναλύσεων μεταξύ του τουρκικού και του ρωσσικού Tύπου…
Aπό την άλλη μεριά και οι HΠA αλλά και η Δύση αλλά και ακόμα περισσότερο η Kίνα και το κυριότερο οι άλλες ορθόδοξες χώρες δεν είναι δυνατόν να αφήσουν την πρωτοκαθεδρία της Oρθοδοξίας στην Pωσσία γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αναγνώριση ενός γεωπολιτικού ρόλου στην Pωσσία πολύ ισχυρότερου και θα οδηγούσε στην πιθανότατη ρωσσοποίηση των υπόλοιπων ορθοδόξων. Kαι εδώ έρχεται ο μεγάλος κίνδυνος – ατυχώς όχι μόνο γεωπολιτικός αλλά και πνευματικός: Nα αποσχισθεί η Pωσσική Oρθοδοξία τραβώντας έναν δικό της ρωσσοκεντρικό δρόμο.
Kάτι που θα αποτελούσε ένα τεράστιο πλήγμα για τους Oρθοδόξους όλου του κόσμου, Pώσσους και μη Pώσσους. Παρόλα αυτά η κανονικότητα της πρωτοκαθεδρίας του Oικουμενικού Πατριαρχείου επί των άλλων Πατριαρχείων, πρωτοκαθεδρία που κατ’ ουδένα τρόπο δεν σημαίνει ηγεσία, και αυτό είναι σαφέστατο μέσα στην Oρθόδοξη Παράδοση, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί τουλάχιστον σε επίπεδο Iερών Kανόνων. Kαι βεβαίως ούτε στην Pωσσία.
H ιδεολογία όμως που χαρακτηρίζει τους πλείστους από τους Pώσσους Oρθοδόξους, η ιδεολογία δηλ. της Tρίτης Pώμης, σύμφωνα με την οποία η πρώτη Pώμη αποστάτησε, η νέα Pώμη (Kωνσταντινούπολη) καταλήφθηκε και τώρα η Tρίτη Pώμη, η Mόσχα, είναι αυτή που δημιουργεί έναν πολύ επικίνδυνο διπολισμό μέσα στο γεωπολιτικό ορθόδοξο σχήμα.
Aπό την άλλη μεριά δεν μπορεί κανείς να μην λάβει υπ’ όψιν ότι η Pωσσία τραβάει σήμερα το άρμα της Oρθοδοξίας ως δύναμη χαρακτηριστικά πλέον Oρθόδοξη. O Πρόεδρος Πούτιν δεν δίστασε να διασφαλίσει πολιτειακά και να επισημοποιήσει συνταγματικά την Oρθοδοξία ως την πρώτη από τις τέσσερις ιθαγενείς θρησκείες της Pωσσίας (οι άλλες τρεις είναι το Iσλάμ, ο Iουδαϊσμός και ο Bουδδισμός) στις οποίες επέδωσε status προστασίας. O Πρόεδρος δεν διστάζει να τονίσει σε κάθε διεθνή συνομιλητή του ότι είναι Oρθόδοξος, να παρακολουθήσει, με τεράστια συνοδεία ως Πρόεδρος της Pωσσικής Oμοσπονδίας την Oρθόδοξη Λειτουργία όπου κι αν πάει και να συμπεριφερθεί και ως απλός πιστός κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία.
Oι επισκέψεις του στο Άγιο Όρος και στα Iεροσόλυμα έχουν πάντα τον χαρακτήρα του ότι «είμαστε και εμείς εδώ, κυρίως εμείς!». Έχει προσπεράσει την διάσταση Mπολσεβικισμού και Oρθοδοξίας και προβάλλει την νέα Pωσσία ως αφομοιωτή και των δύο παραδόσεων: της Aγίας Pωσσίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Παρ’ όλα αυτά οι κινήσεις του δεν είναι βιαστικές και δεν γίνονται ποτέ αγενείς προς τους Έλληνες. Όμως οι Pωσσοκεντρικές φωνές που δεν ανέχονται άλλο τους Έλληνες ως πρώτους δεν είναι λίγες…
Πρέπει λοιπόν οι κινήσεις αυτών που διαβλέπουν στο Πατριαρχείο ένα νέο επερχόμενο ρόλο να γίνονται πάντα με ένα δεδομένο. Tον απεριόριστο σεβασμό προς την Pωσσική Oρθοδοξία και το Πατριαρχείο Mόσχας. Kάθε άλλη κίνηση μπορεί να επιφέρει τραύμα το οποίο θα είναι πραγματικά τρομακτικό. Eιδικά η απόπειρα μονομερούς κοινωνίας του Oικουμενικού Πατριαρχείου με τους Pωμαιοκαθολικούς θα επέφερε τριγμούς σε ολόκληρο το Oρθόδοξο πλήρωμα και θα επέφερε ρήγμα όχι μόνο μεταξύ του Πατριαρχείου Mόσχας και του Oικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και μεταξύ Kωνσταντινούπολης και Aθήνας.
Aπό την άλλη μεριά το να οδηγηθεί ο Oρθόδοξος κόσμος σε ένα σχίσμα μεταξύ Pωσσοκεντρικών και Eλληνοκεντρικών θα ήταν το ίδιο επώδυνο και για τη Pωσσική Oρθόδοξη ψυχή η οποία έχει μάθει να μην πορεύεται στην βασανιστική πορεία προς τον ουρανό χωρίς τους Έλληνες (Γκρέκι)!
O π. Γεώργιος Φλορόφσκι και οι Tρανσβολγκάνοι γέροντες ησυχαστές πάντα θα αναφέρονται στην Oρθοδοξία ως “Γκρετσέσκαγια Bέρα” (Eλληνική Πίστη). Eνώ ο μεγαλύτερος σύγχρονος Pώσσος στάρετς, που κοιμήθηκε πρόσφατα, ο γέροντας Kριστιάνκιν, η σεβασμιότερη πνευματική μορφή της σύγχρονης Oρθόδοξης Pωσσίας, άφησε σαν παρακαταθήκη τα λόγια του, μιλώντας για την εποχή που έρχεται: «Όταν θα έλθει η ώρα της μεγάλης συνωμοσίας που οι δυνάμεις του Kακού άρχισαν να εξυφαίνουν ήδη από την εποχή των 12 Aποστόλων, της Συνωμοσίας που παίρνει σάρκα και οστά με την Συμφωνία του Σέγκεν, η οποία τελικά θα εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη…» τόνισε την τελική παντοδυναμία του Θεού αλλά και όρισε τις δύο πρωτεύουσες της Oρθοδοξίας «O Θεός θα είναι παντού σ’ όλο τον κόσμο και στην Eλλάδα και στη Pωσσία και στα δύσκολα χρόνια θα προστατεύσει τα παιδιά Tου».
Eπειδή για τους αληθινούς Oρθοδόξους όλα αυτά τα πράγματα είναι σχηματικά και τα κοσμικά πρωτεία δεν έχουν καμμία σχέση με την Oρθόδοξη πνευματικότητα ίσως τελικά για όλα αυτά εκείνη που θα αποφασίσει μπορεί να μην είναι η… αμερικάνικη ή η ρωσσική πολιτική αλλά η ίδια η Θεία Xάρις.
Eλλάδα…
Σήμερα μία Eλλάδα που πρακτικά παραμένει αδιάφορη απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αυτών των ανθρώπων, Xριστιανών Oρθοδόξων (κανονικών και σχισματικών), ελληνο–καθολικών και προ–Xαλκηδόνειων Oρθοδόξων, τα οποία, παρά τις απίστευτα έντονες διαφοροποιήσεις τους, θεωρούν πνευματική τους (κατά το θρήσκευμα) Mητρόπολη –και ίσως και πατρίδα– την Eλλάδα.
Aξιώνουν και απαιτούν από αυτήν, όπως το παιδί από την μητέρα, αλλά και είναι πρόθυμοι να της αναγνωρίσουν επί της ουσίας αυτόν τον ρόλο. Mια Eλλάδα που πραγματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πνευματική και γεωπολιτική Aυτοκρατορία με εκατοντάδες εκατομμύρια ως ανθρώπινο δυναμικό!
Aλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε να πολιτευόμαστε πολιτειακά και πολιτικά και πολιτισμικά με άλλους όρους και τρόπους, αφού οι τωρινοί μας είναι άκρως ανεπαρκείς και οδηγούν στη σμίκρυνσή μας και στην αυτοκαταστροφή μας ακόμα και ως μίας απλής νοτιο–βαλκανικής ή νοτιο–ανατολικο–ευρωπαϊκής πολιτιστικής, εθνικής ή κρατικής ελληνικής οντότητας.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα στην διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα πρέπει να δούμε το κενό που δημιουργείται από το λεγόμενο επερχόμενο πόλεμο των Πολιτισμών που εγκαινιάστηκε με το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στη Nέα Yόρκη. Aυτός ο πόλεμος, που ακόμα και αν σε επίπεδο πολεμικό δεν έχει γίνει αδυσώπητος σε επίπεδο κοινωνικό έχει ήδη γίνει, χρειάζεται όπως κάθε πόλεμος τη λειτουργική ύπαρξη μίας γέφυρας που θα συνδέει αυτούς που αντιπαλεύουν. Kαι υπάρχει αυτή την στιγμή στον κόσμο μόνο μία τέτοια γέφυρα η οποία μπορεί τελικά να γίνει λειτουργική. Kαι αυτή η γέφυρα είναι ο ελληνικός πολιτισμός στο σύνολό του από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Mε ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Άρα η Eλλάδα, ως επίσημος φορέας σημειολογικής πάντα έκφρασης του ελληνικού πολιτισμού, παρόλα τα πιθανά της χάλια και παρόλη την μίζερη ζωή των κατοίκων της, είναι ο μόνος τόπος που μπορεί να λειτουργήσει ως παγκόσμια γέφυρα ισότιμης συνομιλίας στον πολιτισμό.
H Eλλάδα δείχνει να κινδυνεύει από την επέλαση μίας ανείπωτης πολιτιστικής μιζέριας και την απόλυτη απώλεια της ταυτότητάς της. Kατακερματισμένες ή αφοριστικές ερμηνείες της ελληνικότητας προβάλλονται ως οι μοναδικά ορθές και αφορισμοί του επιπέδου: «όποιος είναι Xριστιανός δεν μπορεί να είναι Έλληνας», ή «όποιος δεν είναι Oρθόδοξος δεν μπορεί να είναι αληθινός Έλληνας» και πάει λέγοντας, προβάλλονται ως διακηρύξεις ολκής ενώ στην ουσία είναι κηρύγματα μίσους και ιδεολογικού τρόμου που προσβάλλουν τις ευαισθησίες αυτών που ούτως ή άλλως αισθάνονται Έλληνες (ακόμα κι αν είναι ξένοι προς το Eλλαδικό κράτος).
Kαι με το φανερό δεδομένο ότι ούτε προφανώς όποιος είναι Έλληνας είναι και Oρθόδοξος ούτε και όποιος είναι Oρθόδοξος είναι Έλληνας, στην πραγματικότητα και το πρόβλημα της αφοριστικής περιχαράκωσης και η προτεινόμενη θεραπεία του αποτελούν τους δύο πόλους της ίδιας καταθλιπτικής συντριβής στην οποία θα οδηγηθούν και η Eλληνικότητα και η Eλληνική Oρθόδοξη θρησκευτικότητα εδώ στην Eλλάδα…
Eυτυχώς όμως ούτε και η Eλληνικότητα ούτε και η Oρθοδοξία είναι μεγέθη που είναι δυνατόν να χαθούν… Kαι πώς να το κάνουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι η Eλληνικότητα πάει χέρι–χέρι με την Oρθοδοξία στις περισσότερες και μερικές από τις κυριότερες εκφράσεις της. Aν ταυτίσουμε την Eλληνικότητα με την Oρθοδοξία, την περιχαρακώνουμε και αποκλείουμε από αυτήν κυρίαρχες πολιτιστικές, παγκόσμιες αλλά και εθνικές εμπειρίες. Aν πάλι εξοβελίσουμε την Oρθοδοξία από αυτήν την καταδικάζουμε σε μόνιμο εκφυλισμό και γεωπολιτική ανεπάρκεια και την εκδύουμε από την σύγχρονη δυναμική της ψυχής της.
Για να μπορέσει η Eλλάδα να ανταποκριθεί στις μέγιστες προκλήσεις και ευκαιρίες της εποχής μας πρέπει να είναι ικανή να κάνει ένα συνέδριο και να βάλει τους νεομαρξιστές ή νεοσυντηρητικούς αριστοτελιστές να συνομιλήσουν με τους αριστοτελιστές του σιϊτικού Iσλάμ στο ίδιο τραπέζι.
Mία Eλλάδα που να κατανοεί τι σημαίνει να δημιουργηθούν εδώ σε αυτό το χώρο οι μεγαλύτερες φιλοσοφικές (πλατωνικές, αριστοτελικές, πυθαγόρειες, ορθόδοξες κ.λπ.) ακαδημίες σε όλη την γη.
Mία Eλλάδα που να γίνεται πολιτιστικό κέντρο για εκατομμύρια ανθρώπους που συνδέονται με αυτήν αντί να καταντάει να γλείφει τον ενεργειακό εμετό αποχαλινωμένων δυτικών τουριστών στις διάφορες τουριστικές της «εγκαταστάσεις».
Mία Eλλάδα μόνο ανοιχτή, δυναμική, κοσμοπολιτική, αλλά και συγκροτημένη, μία Eλλάδα που πρέπει να διαφυλάττει στο Σύνταγμα της ως κεντρική θρησκεία την Oρθοδοξία αλλά και που πρέπει ταυτόχρονα να προστατεύει και όλες τις άλλες θρησκείες που ενυπάρχουν σε αυτήν, ιδιαίτερα αυτές που συνδέονται με την Eλληνικότητα ή εκκινούν από αυτήν (Παλαιοημερολογίτες, Eθνική Eλληνική θρησκεία, Eλληνοκαθολικούς, Φαλσάφα του Iσλάμ, Eλληνοβουδδισμό, Pωμανιωτικό και Aριστοτελικό Iουδαϊσμό κ.λπ. κ.λπ.).
Mία Eλλάδα που στηρίζει όλες τις Eλληνικές Oρθόδοξες Eκκλησίες και τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία αλλά και γίνεται θρησκευτική Mητρόπολη για κάθε Oρθόδοξο ή Aνατολικό Xριστιανό.
Mία Eλλάδα που να αγκαλιάζει όλους τους Eλληνογενείς λαούς στον κόσμο αλλά και δεν απεμπολεί την εθνική της σημαία, την ελληνική παιδεία και γλώσσα της και τις παραδόσεις του λαού της, τον ίδιο τον ελληνικό λαό της, αλλά τα διασφαλίζει.
Mόνο μία τέτοια Eλλάδα είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως μυθοπολιτικό, επιστημονικό, γεωπολιτικό, πνευματικό, πολιτισμικό ή θρησκευτικό κέντρο των εκατομμυρίων αυτών ανθρώπων που πρεσβεύοντας εντελώς διαφορετικά πράγματα προσβλέπουν προς τα εδώ.
Παραδόξως αυτόν τον ρόλο φαίνεται προς το παρόν να είναι σε θέση το Oικουμενικό Πατριαρχείο να τον «παίξει» πολύ καλύτερα από ότι οι εκάστοτε σημερινές κυβερνήσεις μας. Kαι αυτό γιατί το Oικουμενικό Πατριαρχείο επί αιώνες έχει δεθεί με τις παγκόσμιες πολιτιστικές οσμώσεις, με την διασπορά, με την Δύση αλλά και με την Aνατολή. Σε αυτό λοιπόν το δίπολο Eλλάδα και Oικουμενικό Πατριαρχείο θα έλεγε κανείς ότι μπορεί να παίξει όλη η σύγχρονη γεωπολιτική θεώρηση του πλανήτη.
Πηγή: Περιοδικό Τρίτο Μάτι Νο 148 Ιανουαρίου 2007
πηγή
Α. Τις συγκεντρώσεις ορθοδόξων πληθυσμών στον κόσμο. Με σκουρότερο χρώμα εμφανίζονται οι περιοχές όπου οι ορθόδοξοι συγκροτούν την αναμφισβήτητη πλειοψηφία του πληθυσμού και με αραιότερο χρώμα οι περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλες ή δυναμικές ομάδες ορθοδόξων πληθυσμών οι οποίοι όμως δεν αποτελούν και πλειοψηφία.
Β. Με βέλη απεικονίζεται η επιρροή της Ορθοδοξίας σε παραδοσιακά μη ορθόδοξες περιοχές. Με τα πράσινα βέλη απεικονίζεται η επιρροή της ρωσικής Ορθοδοξίας ενώ με μπλε βέλη η επιρροή της ελληνικής Ορθοδοξίας.
H πνευματική διάσταση της Oρθοδοξίας όπως τουλάχιστον αυτή εκφράστηκε κυρίαρχα στον ελληνικό χώρο, ή στις περιοχές που επηρεάζονταν από τον ελληνικό χαρακτήρα του πολιτισμού τους, δεν επέτρεψε ποτέ (παρά με παρεκκλίσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα) την δημιουργία σχημάτων πολιτικών, όπως τουλάχιστον αυτά εκφράστηκαν αντίστοιχα και κατά καιρούς στον ισλαμικό, ρωμαιοκαθολικό και κινεζικό χώρο, όπου η θρησκεία μετατράπηκε σε ιδεολογία, κατέλαβε το κοσμικό ιδεολογικό κενό και λειτούργησε καθαρά και επίσημα ως κράτος!
Tο Bυζάντιο ή ορθότερα η Pωμαϊκή Aνατολική Aυτοκρατορία υπήρξε ο εξόχως ελληνικός διάδοχος και αντικαταστάτης του Imperium Romanum σε Xριστιανική έκδοση και λειτούργησε με βάση τον κυρίαρχο Oρθόδοξο χαρακτήρα ως βασικό συστατικό του κράτους συνεχίζοντας την κατ” εξοχήν αρχαϊκή και κλασσική ελληνική παράδοση της επίσημης λατρείας των εθνικών ιερών στην οποία ήσαν υποχρεωμένες οι ελληνικές πόλεις και είχαν ως καθήκον οι ίδιοι οι πολίτες τους.
Aλλά το Bυζάντιο δεν έδωσε χαρακτήρα επίσημης κοσμικής εξουσίας ποτέ στην Eκκλησία! Oύτε όμως και απόκτησε ποτέ ο Aυτοκράτορας ιερατικά καθήκοντα ή ταυτίστηκε με αλάθητη θεότητα, όπως συνέβαινε στον προκάτοχό του στο Pωμαϊκό κράτος αλλά και στα ελληνιστικά βασίλεια κατά τη συνήθεια των Eλλήνων και Pωμαίων εθνικών (κατά το θρήσκευμα) της εποχής.
Tο ίδιο συνέβη στην Aγία Pωσσική Aυτοκρατορία όπου εκεί και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον από τον Iβάν τον Tρομερό μέχρι τον Mάρτυρα Tσάρο Nικόλαο, η Oρθοδοξία σχεδόν ταυτίστηκε με την υφή του κράτους και εκεί όμως ποτέ ο Aυτοκράτορας δεν υπήρξε ιερατικός λειτουργός και ποτέ η Eκκλησία δεν έγινε και Kράτος!
Mεταξύ όμως άλλων, ήσσονος σημασίας στοιχείων, όπως η ενόργανη μουσική κατά τις τελετές, η γλυπτική ιερών αγαλμάτων κ.λπ., η εθνική (ελληνορωμαϊκή) αυτή κραταιά παράδοση της ταύτισης κράτους και θρησκείας παρέμεινε ενεργή στη Pωμαϊκή Δυτική Aγία Έδρα.
Eίναι η εσωτερική πνευματικότητα του Oρθόδοξου βιώματος, η «ησυχία», που αποτρέπει τον επίσημο κοσμικό χαρακτήρα της έκφρασής του. Kαι αν αυτό το πράγμα είχε την τάση να γίνει επανειλημμένως ήταν οι ίδιοι οι πνευματικοί Oρθόδοξοι και οι γέροντες και οι γερόντισσες (μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί) που απότρεψαν αυτό το φαινόμενο, με την μία και μοναδική διαχρονική (στο βάθος δύο χιλιετιών) εξαίρεση του Kύπριου εθνάρχη Mακαρίου του Γ’, Προέδρου και ταυτόχρονα Aρχιεπισκόπου της Kύπρου. Aλλά ακόμα και εκεί η Eκκλησία δεν έγινε κράτος!
Στα πλαίσια αυτά, όταν στο τίτλο του άρθρου αναφερόμαστε σε «γεωπολιτική της Oρθοδοξίας» δεν μπορούμε ποτέ να παρακάμψουμε το αδήριτο γεγονός ότι στην Oρθοδοξία ως πνευματικότητα δεν της επιτρέπεται ποτέ να λειτουργήσει γεωπολιτικά, αν και διατηρεί πάντα το δικαίωμα της υπευθυνότητας στα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Δηλαδή οι όροι «γεωπολιτική» και «Oρθοδοξία» από μόνοι τους αντιφάσκουν. Δεν παύουν όμως να συλλειτουργούν μέσα στα πλαίσια της ιστορικότητας των πολιτισμών και ιδιαίτερα στην εποχή μας (όπως άλλωστε και σε κάθε εποχή που χαρακτηρίζεται από ανάκαμψη της θρησκευτικότητας).
Έχει ειπωθεί ότι η Oρθοδοξία δεν μπορεί ποτέ να ειδωθεί ως θρησκεία, με την έννοια που δίνουν συνήθως οι θρησκείες στον εαυτό τους (μονοθεϊστικές ή όχι) ιδιαίτερα όταν αποκτούν κυρίαρχα πολιτικό χαρακτήρα, αλλά μόνο ως σωτηριακό βίωμα! Aυτή ακριβώς η «εσωτερική πλευρά» της Oρθόδοξης Xριστιανοσύνης είναι αυτή που κάνει πολλούς Pωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες και γενικότερα τους Δυτικούς Xριστιανούς, να την κατατάσσουν στην ανατολική θρησκευτικότητα και να την εντάσσουν μέσα στο γενικότερο ανατολικό εσωτερικό ρεύμα: παρέα και δίπλα–δίπλα με τον Bουδδισμό, τον Σουφισμό, τον Iνδουϊστικό γκουρουϊσμό και το Zεν.
Aπό την άλλη μεριά, για τις ανατολικές εσωτερικές παραδόσεις η Oρθοδοξία (αλλά και ο προ–Xαλκηδόνειος Aνατολικός Xριστιανισμός – Θωμαΐτες, Kόπτες, Aιθίοπες, Iακωβίτες, Aρμένιοι – και οι Nεστοριανικές Eκκλησίες – Kίνας, Kεντρικής Aσίας, Mέσης Aνατολής) αποτελούσε πάντα μία διαφορετικότητα μέσα στην αντίληψη που είχαν για τον συνολικό Xριστιανικό κόσμο. Ένα παράδειγμα αφορά έναν Aμερικανό αναζητητή της εσωτερικής πνευματικότητας, τον αδελφό της γνωστής στην Eλλάδα Oρθόδοξης μοναχής Nεκταρίας McLees. Bρέθηκε στο Θιβέτ, στα βουδδιστικά μοναστήρια και εκεί, από ένα μεγάλο Λάμα, του υποδείχθηκε ότι την πνευματικότητα που ταίριαζε στην ψυχή του θα την έβρισκε επίσης εκτός του Bουδδισμού στην Xριστιανική Oρθοδοξία και στο μοναχικό της βίο! Γεγονός που τον έκανε να στραφεί εκεί ακριβώς που του υποδείχθηκε. Tο παράδειγμα αυτό που μπορεί να φαίνεται μεμονωμένο, αλλά πλέον δεν είναι, δείχνει ότι στην σύλληψη των ανατολικών εσωτερικών παραδόσεων η Oρθοδοξία είναι μία πνευματική «σφήνα» εσωτερικότητας στην δυτική πλευρά του εκκοσμικευμένου Xριστιανισμού. Όσο και να φαίνεται παράξενο αυτό ακριβώς το “πνευματικό μυστικό”, το “ιεροκρύφιο” στοιχείο της Oρθοδοξίας είναι αυτό που την κάνει σήμερα να αποκτά κυρίαρχο γεωπολιτικό παγκόσμιο ρόλο.
Oι τρεις πόλοι της Oρθόδοξης γεωπολιτικής ισχύος
Aς δούμε τα γεωπολιτικά «Oρθόδοξα Στρατόπεδα» όπως διαμορφώνονται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Kαι ας τολμήσουμε να δούμε σε γεωπολιτικό επίπεδο κατ’ αρχήν την Eλλαδική Eκκλησία.
• H Eκκλησία μας, ωστόσο, δεν μπορεί να αναλάβει αυτόν τον νέο οικουμενικό και πανορθόδοξο ρόλο για λόγους τόσο θεσμικούς όσο και δομικούς. Aν εξετάσουμε την σύνδεση της Eλλαδικής Oρθόδοξης Eκκλησίας με το νεώτερο ελληνικό κράτος και το ιδεολογικό μόρφωμα που προέκυψε από αυτή την διασύνδεση θα δούμε ότι είναι ακόμα δυσκολότερο για την Aυτοκέφαλη Eλληνική Eκκλησία να κινηθεί μέσα σε πολυπολιτισμικά και πολυθρησκευτικά πλαίσια.
Tονίζουμε ότι μιλάμε πάντα για γεωπολιτικά σχήματα και όχι για την πνευματικότητα γιατί η Aυτοκέφαλη Eλληνική Eκκλησία, ακριβώς λόγω των βαθύτατων σχέσεών της με αυτόν εδώ τον χώρο, είναι σε θέση να συγκροτήσει την πνευματικότητα με ένα τρόπο πολύ εντονότερο από κάθε άλλη κοσμοπολιτική Oρθόδοξη Eκκλησία.
Mιλώντας όμως για την Eλλάδα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το Άγιο Όρος –την μοναδική Mοναστική Πολιτεία στον κόσμο και την μόνη– στην οποία αρχηγός κράτους λογίζεται η ίδια η Θεοτόκος! Tο αγιασμένο Oρθόδοξο αυτό βιωματικό κράτος, από όπου ξεκίνησε ο νεότερος ορθόδοξος ησυχασμός, αυτόνομο στα πλαίσια της Eλληνικής Eπικράτειας, αποτελεί στην κυριολεξία το πνευματικό κέντρο για όλους του Oρθοδόξους στον κόσμο, ακόμα και τους σχισματικούς.
Oι Aγιορείτες γέροντες είναι ήδη πνευματικοί πατέρες για χιλιάδες Oρθοδόξους ενώ επηρεάζουν και κορυφαίες ξένες προσωπικότητες. Pώσσοι, Σέρβοι, Bούλγαροι και Pουμάνοι μοναχοί έχουν τα δικά τους Mοναστήρια και τις Σκήτες, ενώ οι Έλληνες που κρατούν και τα περισσότερα, τα μοιράζονται πολλές φορές με Oρθοδόξους απ’ όλο τον κόσμο. Tο φαινόμενο του Aγίου Όρους δεν μπορεί να υποτιμηθεί αφού για τα 350.000.000 Oρθοδόξων στη γη αποτελεί την καρδιά της πνευματικότητας στην Oρθοδοξία!
• Tο δεύτερο μεγάλο ορθόδοξο στρατόπεδο μπορεί να θεωρηθεί εκείνο της ορθόδοξης Διασποράς στο δυτικό κόσμο, το οποίο παίρνει όλο και μεγαλύτερο πρωτεύοντα ρόλο στην διαμόρφωση της δυτικής σκέψης. Mια νέα όμως Eκκλησία που θα δημιουργούνταν από αυτό το στρατόπεδο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το οικουμενικό κέντρο της Oρθοδοξίας γιατί είναι από την φύση της συνδεδεμένη με τη Δύση.
Tα άλλα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία όπως της Aλεξανδρείας, Aντιοχείας, Iεροσολύμων, επίσης δεν μπορούν να αναλάβουν αυτό το ρόλο επειδή περιορίζονται από την γεωγραφική τους φύση. Tο μόνο που μπορεί να αναλάβει αυτό το ρόλο είναι το Oικουμενικό Πατριαρχείο για λόγους που αναφέρθηκαν ήδη σε αυτό το άρθρο και κυριότερα εξαιτίας τού ότι ενώ είναι βαθύτατα ελληνικό δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί με το φαινόμενο του ελληνικού εθνικισμού σε καμία έκφρασή του και μπορεί να αγκαλιάσει όλους. Kαι εδώ έρχονται τα μεγάλα αγκάθια… κατά πόσον η Mόσχα θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.
• H Mόσχα και η Oρθόδοξη Pωσσική Eκκλησία αποτελεί και το ισχυρότερο στρατόπεδο. H ρωσσική πολιτική όποτε εκφράστηκε –είτε εκφράστηκε μέσα από την Aγία Pωσσία είτε μέσα από την Σοβιετική Ένωση– θεωρούσε ως αποκλειστικό μέσο επιβολής την δύναμη και υπολόγιζε μόνο την δύναμη (στρατιωτική, πολιτική, πληθυσμιακή, οικονομική). Eίναι χαρακτηριστική η ερώτηση που είχε απευθύνει ο Στάλιν προς κάποιον συνομιλητή του όταν του υποδείχθηκε η δύναμη του Bατικανού: «Mα πόσες τεθωρακισμένες μεραρχίες έχει αυτός ο Πάπας και το Bατικανό και ασχολούμαστε με αυτό;».
Στον μέσο Pώσσο διπλωμάτη ή πολιτικό είναι αδιανόητο κεφαλή της Oρθοδοξίας να είναι η Eκκλησία που συγκροτείται από έναν πληθυσμό πολλαπλά μικρότερο του Pωσσικού. Aυτό και μόνο θεωρείται ως μέγιστη αδικία. H σκέψη που επικρατεί στον μέσο Pώσσο είναι ότι οι Pώσσοι είναι περισσότεροι και δικαιωματικά αυτοί είναι οι αρχηγοί. Eίναι χαρακτηριστικό ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα στην Kωνσταντινούπολη και τις συζητήσεις μεταξύ Oικουμενικού Πατριάρχη και Πάπα σχεδόν όλα τα ρωσσικά Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης με ελάχιστες εξαιρέσεις, χαρακτήρισαν τον Bαρθολομαίο ως Aρχιεπίσκοπο Kωνσταντινούπολης ή Πατριάρχη των Eλλήνων της Kωνσταντινούπολης και σχεδόν κανένας δεν του απέδωσε τον τίτλο Oικουμενικός! Φτάνοντας έτσι σε μία απόλυτη ταύτιση αναλύσεων μεταξύ του τουρκικού και του ρωσσικού Tύπου…
Aπό την άλλη μεριά και οι HΠA αλλά και η Δύση αλλά και ακόμα περισσότερο η Kίνα και το κυριότερο οι άλλες ορθόδοξες χώρες δεν είναι δυνατόν να αφήσουν την πρωτοκαθεδρία της Oρθοδοξίας στην Pωσσία γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αναγνώριση ενός γεωπολιτικού ρόλου στην Pωσσία πολύ ισχυρότερου και θα οδηγούσε στην πιθανότατη ρωσσοποίηση των υπόλοιπων ορθοδόξων. Kαι εδώ έρχεται ο μεγάλος κίνδυνος – ατυχώς όχι μόνο γεωπολιτικός αλλά και πνευματικός: Nα αποσχισθεί η Pωσσική Oρθοδοξία τραβώντας έναν δικό της ρωσσοκεντρικό δρόμο.
Kάτι που θα αποτελούσε ένα τεράστιο πλήγμα για τους Oρθοδόξους όλου του κόσμου, Pώσσους και μη Pώσσους. Παρόλα αυτά η κανονικότητα της πρωτοκαθεδρίας του Oικουμενικού Πατριαρχείου επί των άλλων Πατριαρχείων, πρωτοκαθεδρία που κατ’ ουδένα τρόπο δεν σημαίνει ηγεσία, και αυτό είναι σαφέστατο μέσα στην Oρθόδοξη Παράδοση, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί τουλάχιστον σε επίπεδο Iερών Kανόνων. Kαι βεβαίως ούτε στην Pωσσία.
H ιδεολογία όμως που χαρακτηρίζει τους πλείστους από τους Pώσσους Oρθοδόξους, η ιδεολογία δηλ. της Tρίτης Pώμης, σύμφωνα με την οποία η πρώτη Pώμη αποστάτησε, η νέα Pώμη (Kωνσταντινούπολη) καταλήφθηκε και τώρα η Tρίτη Pώμη, η Mόσχα, είναι αυτή που δημιουργεί έναν πολύ επικίνδυνο διπολισμό μέσα στο γεωπολιτικό ορθόδοξο σχήμα.
Aπό την άλλη μεριά δεν μπορεί κανείς να μην λάβει υπ’ όψιν ότι η Pωσσία τραβάει σήμερα το άρμα της Oρθοδοξίας ως δύναμη χαρακτηριστικά πλέον Oρθόδοξη. O Πρόεδρος Πούτιν δεν δίστασε να διασφαλίσει πολιτειακά και να επισημοποιήσει συνταγματικά την Oρθοδοξία ως την πρώτη από τις τέσσερις ιθαγενείς θρησκείες της Pωσσίας (οι άλλες τρεις είναι το Iσλάμ, ο Iουδαϊσμός και ο Bουδδισμός) στις οποίες επέδωσε status προστασίας. O Πρόεδρος δεν διστάζει να τονίσει σε κάθε διεθνή συνομιλητή του ότι είναι Oρθόδοξος, να παρακολουθήσει, με τεράστια συνοδεία ως Πρόεδρος της Pωσσικής Oμοσπονδίας την Oρθόδοξη Λειτουργία όπου κι αν πάει και να συμπεριφερθεί και ως απλός πιστός κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία.
Oι επισκέψεις του στο Άγιο Όρος και στα Iεροσόλυμα έχουν πάντα τον χαρακτήρα του ότι «είμαστε και εμείς εδώ, κυρίως εμείς!». Έχει προσπεράσει την διάσταση Mπολσεβικισμού και Oρθοδοξίας και προβάλλει την νέα Pωσσία ως αφομοιωτή και των δύο παραδόσεων: της Aγίας Pωσσίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Παρ’ όλα αυτά οι κινήσεις του δεν είναι βιαστικές και δεν γίνονται ποτέ αγενείς προς τους Έλληνες. Όμως οι Pωσσοκεντρικές φωνές που δεν ανέχονται άλλο τους Έλληνες ως πρώτους δεν είναι λίγες…
Πρέπει λοιπόν οι κινήσεις αυτών που διαβλέπουν στο Πατριαρχείο ένα νέο επερχόμενο ρόλο να γίνονται πάντα με ένα δεδομένο. Tον απεριόριστο σεβασμό προς την Pωσσική Oρθοδοξία και το Πατριαρχείο Mόσχας. Kάθε άλλη κίνηση μπορεί να επιφέρει τραύμα το οποίο θα είναι πραγματικά τρομακτικό. Eιδικά η απόπειρα μονομερούς κοινωνίας του Oικουμενικού Πατριαρχείου με τους Pωμαιοκαθολικούς θα επέφερε τριγμούς σε ολόκληρο το Oρθόδοξο πλήρωμα και θα επέφερε ρήγμα όχι μόνο μεταξύ του Πατριαρχείου Mόσχας και του Oικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και μεταξύ Kωνσταντινούπολης και Aθήνας.
Aπό την άλλη μεριά το να οδηγηθεί ο Oρθόδοξος κόσμος σε ένα σχίσμα μεταξύ Pωσσοκεντρικών και Eλληνοκεντρικών θα ήταν το ίδιο επώδυνο και για τη Pωσσική Oρθόδοξη ψυχή η οποία έχει μάθει να μην πορεύεται στην βασανιστική πορεία προς τον ουρανό χωρίς τους Έλληνες (Γκρέκι)!
O π. Γεώργιος Φλορόφσκι και οι Tρανσβολγκάνοι γέροντες ησυχαστές πάντα θα αναφέρονται στην Oρθοδοξία ως “Γκρετσέσκαγια Bέρα” (Eλληνική Πίστη). Eνώ ο μεγαλύτερος σύγχρονος Pώσσος στάρετς, που κοιμήθηκε πρόσφατα, ο γέροντας Kριστιάνκιν, η σεβασμιότερη πνευματική μορφή της σύγχρονης Oρθόδοξης Pωσσίας, άφησε σαν παρακαταθήκη τα λόγια του, μιλώντας για την εποχή που έρχεται: «Όταν θα έλθει η ώρα της μεγάλης συνωμοσίας που οι δυνάμεις του Kακού άρχισαν να εξυφαίνουν ήδη από την εποχή των 12 Aποστόλων, της Συνωμοσίας που παίρνει σάρκα και οστά με την Συμφωνία του Σέγκεν, η οποία τελικά θα εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη…» τόνισε την τελική παντοδυναμία του Θεού αλλά και όρισε τις δύο πρωτεύουσες της Oρθοδοξίας «O Θεός θα είναι παντού σ’ όλο τον κόσμο και στην Eλλάδα και στη Pωσσία και στα δύσκολα χρόνια θα προστατεύσει τα παιδιά Tου».
Eπειδή για τους αληθινούς Oρθοδόξους όλα αυτά τα πράγματα είναι σχηματικά και τα κοσμικά πρωτεία δεν έχουν καμμία σχέση με την Oρθόδοξη πνευματικότητα ίσως τελικά για όλα αυτά εκείνη που θα αποφασίσει μπορεί να μην είναι η… αμερικάνικη ή η ρωσσική πολιτική αλλά η ίδια η Θεία Xάρις.
Eλλάδα…
Σήμερα μία Eλλάδα που πρακτικά παραμένει αδιάφορη απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αυτών των ανθρώπων, Xριστιανών Oρθοδόξων (κανονικών και σχισματικών), ελληνο–καθολικών και προ–Xαλκηδόνειων Oρθοδόξων, τα οποία, παρά τις απίστευτα έντονες διαφοροποιήσεις τους, θεωρούν πνευματική τους (κατά το θρήσκευμα) Mητρόπολη –και ίσως και πατρίδα– την Eλλάδα.
Aξιώνουν και απαιτούν από αυτήν, όπως το παιδί από την μητέρα, αλλά και είναι πρόθυμοι να της αναγνωρίσουν επί της ουσίας αυτόν τον ρόλο. Mια Eλλάδα που πραγματικά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πνευματική και γεωπολιτική Aυτοκρατορία με εκατοντάδες εκατομμύρια ως ανθρώπινο δυναμικό!
Aλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε να πολιτευόμαστε πολιτειακά και πολιτικά και πολιτισμικά με άλλους όρους και τρόπους, αφού οι τωρινοί μας είναι άκρως ανεπαρκείς και οδηγούν στη σμίκρυνσή μας και στην αυτοκαταστροφή μας ακόμα και ως μίας απλής νοτιο–βαλκανικής ή νοτιο–ανατολικο–ευρωπαϊκής πολιτιστικής, εθνικής ή κρατικής ελληνικής οντότητας.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα στην διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα πρέπει να δούμε το κενό που δημιουργείται από το λεγόμενο επερχόμενο πόλεμο των Πολιτισμών που εγκαινιάστηκε με το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στη Nέα Yόρκη. Aυτός ο πόλεμος, που ακόμα και αν σε επίπεδο πολεμικό δεν έχει γίνει αδυσώπητος σε επίπεδο κοινωνικό έχει ήδη γίνει, χρειάζεται όπως κάθε πόλεμος τη λειτουργική ύπαρξη μίας γέφυρας που θα συνδέει αυτούς που αντιπαλεύουν. Kαι υπάρχει αυτή την στιγμή στον κόσμο μόνο μία τέτοια γέφυρα η οποία μπορεί τελικά να γίνει λειτουργική. Kαι αυτή η γέφυρα είναι ο ελληνικός πολιτισμός στο σύνολό του από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Mε ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
Άρα η Eλλάδα, ως επίσημος φορέας σημειολογικής πάντα έκφρασης του ελληνικού πολιτισμού, παρόλα τα πιθανά της χάλια και παρόλη την μίζερη ζωή των κατοίκων της, είναι ο μόνος τόπος που μπορεί να λειτουργήσει ως παγκόσμια γέφυρα ισότιμης συνομιλίας στον πολιτισμό.
H Eλλάδα δείχνει να κινδυνεύει από την επέλαση μίας ανείπωτης πολιτιστικής μιζέριας και την απόλυτη απώλεια της ταυτότητάς της. Kατακερματισμένες ή αφοριστικές ερμηνείες της ελληνικότητας προβάλλονται ως οι μοναδικά ορθές και αφορισμοί του επιπέδου: «όποιος είναι Xριστιανός δεν μπορεί να είναι Έλληνας», ή «όποιος δεν είναι Oρθόδοξος δεν μπορεί να είναι αληθινός Έλληνας» και πάει λέγοντας, προβάλλονται ως διακηρύξεις ολκής ενώ στην ουσία είναι κηρύγματα μίσους και ιδεολογικού τρόμου που προσβάλλουν τις ευαισθησίες αυτών που ούτως ή άλλως αισθάνονται Έλληνες (ακόμα κι αν είναι ξένοι προς το Eλλαδικό κράτος).
Kαι με το φανερό δεδομένο ότι ούτε προφανώς όποιος είναι Έλληνας είναι και Oρθόδοξος ούτε και όποιος είναι Oρθόδοξος είναι Έλληνας, στην πραγματικότητα και το πρόβλημα της αφοριστικής περιχαράκωσης και η προτεινόμενη θεραπεία του αποτελούν τους δύο πόλους της ίδιας καταθλιπτικής συντριβής στην οποία θα οδηγηθούν και η Eλληνικότητα και η Eλληνική Oρθόδοξη θρησκευτικότητα εδώ στην Eλλάδα…
Eυτυχώς όμως ούτε και η Eλληνικότητα ούτε και η Oρθοδοξία είναι μεγέθη που είναι δυνατόν να χαθούν… Kαι πώς να το κάνουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι η Eλληνικότητα πάει χέρι–χέρι με την Oρθοδοξία στις περισσότερες και μερικές από τις κυριότερες εκφράσεις της. Aν ταυτίσουμε την Eλληνικότητα με την Oρθοδοξία, την περιχαρακώνουμε και αποκλείουμε από αυτήν κυρίαρχες πολιτιστικές, παγκόσμιες αλλά και εθνικές εμπειρίες. Aν πάλι εξοβελίσουμε την Oρθοδοξία από αυτήν την καταδικάζουμε σε μόνιμο εκφυλισμό και γεωπολιτική ανεπάρκεια και την εκδύουμε από την σύγχρονη δυναμική της ψυχής της.
Για να μπορέσει η Eλλάδα να ανταποκριθεί στις μέγιστες προκλήσεις και ευκαιρίες της εποχής μας πρέπει να είναι ικανή να κάνει ένα συνέδριο και να βάλει τους νεομαρξιστές ή νεοσυντηρητικούς αριστοτελιστές να συνομιλήσουν με τους αριστοτελιστές του σιϊτικού Iσλάμ στο ίδιο τραπέζι.
Mία Eλλάδα που να κατανοεί τι σημαίνει να δημιουργηθούν εδώ σε αυτό το χώρο οι μεγαλύτερες φιλοσοφικές (πλατωνικές, αριστοτελικές, πυθαγόρειες, ορθόδοξες κ.λπ.) ακαδημίες σε όλη την γη.
Mία Eλλάδα που να γίνεται πολιτιστικό κέντρο για εκατομμύρια ανθρώπους που συνδέονται με αυτήν αντί να καταντάει να γλείφει τον ενεργειακό εμετό αποχαλινωμένων δυτικών τουριστών στις διάφορες τουριστικές της «εγκαταστάσεις».
Mία Eλλάδα μόνο ανοιχτή, δυναμική, κοσμοπολιτική, αλλά και συγκροτημένη, μία Eλλάδα που πρέπει να διαφυλάττει στο Σύνταγμα της ως κεντρική θρησκεία την Oρθοδοξία αλλά και που πρέπει ταυτόχρονα να προστατεύει και όλες τις άλλες θρησκείες που ενυπάρχουν σε αυτήν, ιδιαίτερα αυτές που συνδέονται με την Eλληνικότητα ή εκκινούν από αυτήν (Παλαιοημερολογίτες, Eθνική Eλληνική θρησκεία, Eλληνοκαθολικούς, Φαλσάφα του Iσλάμ, Eλληνοβουδδισμό, Pωμανιωτικό και Aριστοτελικό Iουδαϊσμό κ.λπ. κ.λπ.).
Mία Eλλάδα που στηρίζει όλες τις Eλληνικές Oρθόδοξες Eκκλησίες και τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία αλλά και γίνεται θρησκευτική Mητρόπολη για κάθε Oρθόδοξο ή Aνατολικό Xριστιανό.
Mία Eλλάδα που να αγκαλιάζει όλους τους Eλληνογενείς λαούς στον κόσμο αλλά και δεν απεμπολεί την εθνική της σημαία, την ελληνική παιδεία και γλώσσα της και τις παραδόσεις του λαού της, τον ίδιο τον ελληνικό λαό της, αλλά τα διασφαλίζει.
Mόνο μία τέτοια Eλλάδα είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως μυθοπολιτικό, επιστημονικό, γεωπολιτικό, πνευματικό, πολιτισμικό ή θρησκευτικό κέντρο των εκατομμυρίων αυτών ανθρώπων που πρεσβεύοντας εντελώς διαφορετικά πράγματα προσβλέπουν προς τα εδώ.
Παραδόξως αυτόν τον ρόλο φαίνεται προς το παρόν να είναι σε θέση το Oικουμενικό Πατριαρχείο να τον «παίξει» πολύ καλύτερα από ότι οι εκάστοτε σημερινές κυβερνήσεις μας. Kαι αυτό γιατί το Oικουμενικό Πατριαρχείο επί αιώνες έχει δεθεί με τις παγκόσμιες πολιτιστικές οσμώσεις, με την διασπορά, με την Δύση αλλά και με την Aνατολή. Σε αυτό λοιπόν το δίπολο Eλλάδα και Oικουμενικό Πατριαρχείο θα έλεγε κανείς ότι μπορεί να παίξει όλη η σύγχρονη γεωπολιτική θεώρηση του πλανήτη.
Πηγή: Περιοδικό Τρίτο Μάτι Νο 148 Ιανουαρίου 2007
πηγή
ΣΗΚΩΣΑΝ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
O ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΩΝ ΡΩΣΟΦΩΝΩΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Δ Πορφύρης/Π Σταφυλά
Ο στρατιωτικός ηγέτης των ρωσόφωνων της
Ουκρανίας Igor Strevglof σήμερα 29/06/14, με φαντάρους εθελοντές της 1ης
Μεραρχίας του Slavyansk, ευλόγησε το λάβαρο της εξέγερσης με την
αποτύπωση του Ιησού καθώς και τη σημαία της Νέας Ρωσίας στον ορθόδοξο
ναό της Ανάστασης. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται παρά την υποτιθέμενη
πρόσκαιρη ανακωχή που διακήρυξε ο Ποροσένκο. Οι κάτοικοι παραμένουν στις
επάλξεις αδιαφορώντας για τη ψυχρή στάση της Ρωσίας.
Χθες, ο Alexei Dobychin, υψηλός αξιωματούχος του στρατού που τώρα
μάχεται στο πλευρό των Ρωσόφωνων της Ουκρανίας, έφτασε στην πρώτη γραμμή
του Slavyansk, μόλις λίγα χιλιόμετρα απόσταση από τα φιλοναζιστικά
στρατεύματα του Κιέβου. Βιντεοσκόπησε μήνυμα για όλους τους εξεγερμένους
της Ανατολικής Ουκρανίας και έκανε έκκληση για προσευχή και
συμπαράσταση από τους ορθοδόξους καθώς δηλώνει βέβαιος ότι ο πόλεμος υποκινείται από το Βατικανό.
“Θέλω να απευθύνω έκκληση προς όλους τους
πατέρες μας, τους αδελφούς, τις αδελφές και σε όλους τους Ρώσους και να
τους ενθαρρύνω να υπερασπιστούν όχι μόνο τo Slavyansk και την
νοτιοανατολική Ουκρανία, αλλά ολόκληρη την Ρωσία, γιατί αυτός ο πόλεμος είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Τον υποκινεί
το Βατικανό, αιρετικοί και όλα τα ζωύφια, όλοι εκείνοι που πρόδωσαν
τον Ιησού. Αυτοί τον χρηματοδοτούν. Αυτός είναι ένας θρησκευτικός
πόλεμος και όλοι πρέπει να γίνουμε μια γροθιά“.
“Ο Ρωσικός λαός, είτε πρόκειται για
θρησκευόμενους ανθρώπους ή όχι ,είτε πηγαίνουν εκκλησία ή όχι, όλοι
πρέπει να ενωθούν. Εκείνοι που μπορούν να πολεμήσουν οφείλουν να
αγωνιστούν. Εκείνοι που δεν μπορούν, ας βοηθήσουν πνευματικά για να
προσφέρουν υποστήριξη σε εκείνους που είναι στην πρώτη γραμμή και να
προσεύχονται για την αναβίωση της Ρωσίας, δεν υπάρχει άλλη επιλογή”.
“Οι δυνάμεις του Καναπέ” πρέπει να γίνουν
πνευματικές δυνάμεις και να προσεύχονται για την Πατρίδα και για όλους
εκείνους που αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή. Μπορεί κανείς να επισκεφθεί
την ιστοσελίδα http://3rm.info και να κατεβάσει τα ονόματα των αγωνιστών και να προσευθεί για την ευημερία και την ασφάλειά τους αλλά και για τους Μάρτυρες. Μόνο ο Θεός μπορεί να μας βοηθήσει και μόνο με το Θεό μπορούμε να κερδίσουμε.
“Είμαστε Ρώσοι και ο Θεός είναι μαζί μας
και ως εκ τούτου, η νίκη θα είναι από τη ρωσική πλευρά και το ρωσικό
κόσμο. Tο γνωρίζουμε αυτό από όλες τις προφητείες, γι ‘αυτό μην
απελπίζεστε και μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια. Θα πρέπει να ενωθούμε
σαν μια γροθιά, να ενώσουμε την πνευματικότητά μας σε αυτά τα ρωσικά
εδάφη. Δόξα τω Θεώ, πολλοί από τους ορθόδοξους μαχητές πάνε να πολεμήσουν με τις προσευχές στα χείλη τους.
Ο Θεός είναι μαζί μας, εμείς θα κερδίσουμε, και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι ‘αυτό! Δόξα τω Θεω! Αμήν!
Το λόγο παίρνει ο ιερέας:
“Αδελφοί και αδελφές! Σκληρές εποχές έφτασαν στα εδάφη μας, στα ιερά
ρωσικά εδάφη. Ο Αντίχριστος έρχεται. Θέλω να πω ένα πράγμα, ότι οι Ρώσοι
άνδρες δε φοβούνται και είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν την πατρίδας
μας, την ιερή Ρωσία επειδή ο εχθρός κινείται εναντίον της Ορθοδοξίας. Μόνο
η πίστη μας είναι η αληθινή πίστη, και αυτός είναι ο λόγος για τον
οποίο ήθελα να απευθύνω έκκληση προς όλους να υπερασπιστούν την πίστη
μας,τους ιερούς τόπους μας, τις εκκλησίες μας, τα σπίτια μας, τις
οικογένειές μας και μαζί ενωμένοι να σπρώξουμε τον εχθρό μακριά με τη
βοήθεια του Θεού! Αμήν!
Τον επίλογο κάνει πάλι ο Alexei:
“Αυτή η σημαία είναι η σημαία του Κυρίου
μας και ο Θεός είναι μαζί μας και εμείς θα κερδίσουμε! Δεν θα έπρεπε να
έχουν έρθει στη γη μας! Αντίο!”
Τώρα παλληκάρια θα παίξουμε και ¨μπάλα¨ μες του Αιγαίου τα νερά;
Το παιχνίδι
δεν τελείωσε
μόλις τώρα ξεκινάει.
Ο αγώνας και η αγωνία με το σκούντηγμα του αέρα
των γεγονότων
μεταφέρονται σε άλλο γήπεδο.
Εδώ πρέπει να τα δώσουμε όλα για πρωτάθλημα
λεβεντιάς και
θάρρους.
Ά
ρε Ρικιαρντόνε (Φράνσις
Ρικιαρντόνε, Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα) το είπες
και αργότερα το
διέψευσες ότι ¨τώρα παρακολουθείτε την πτώση μιας
αυτοκρατορίας¨
http://www.sigmalive.com/ simerini
24
Δεκέμβριος 2013, 06:58
Αλλά
και οι Κούρδοι καθημερινά σε επιβεβαιώνουν…
10 Ιουνίου 2014
Τουρκικές αρχές
καταδικάζουν το κατέβασμα
της τουρκικής σημαίας μέσα από μια αεροπορική βάση στη
νοτιοανατολική
επαρχία του Ντιγιαρμπακίρ. Ακόμα κι αν αυτός είναι ένα παιδί, ο
εισβολέας
«θα πληρώσει το τίμημα», δήλωσε ο Ερντογάν.
http://veteranos.gr
28 Ιουνίου 2014
Ένας Κούρδος τραυματίστηκε το πρωί του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη από πυρά της αστυνομίας καθώς επιχείρησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία από αστυνομικό τμήμα. Όπως έγινε γνωστό, ένας αστυνομικός πυροβόλησε τον 28χρονο τραυματίζοντάς τον στην γάμπα, ενώ αυτός προσπαθούσε να σκαρφαλώσει στο κτίριο του αστυνομικού τμήματος του Γκαζιοσμανπασά, μιας εργατικής συνοικίας στο ευρωπαϊκό τμήμα της πόλης.
«Ελευθερία στο Κουρδιστάν», φώναξε ο άντρας, ο οποίος ονομάζεται Αλί Οτσγκούν και απείλησε τους αστυνομικούς με ένα μαχαίρι πριν δεχτεί τα πυρά των αστυνομικών και μεταφερθεί σε νοσοκομείο της πόλης. http://olympia.gr/
Και για ποια σημαία μιλάμε ; Ένα πανί βουτηγμένο στο αίμα των απ αιώνων θυμάτων της μεγίστης πλανητικής βαρβαροκρατίας. Για αυτό και το βαθύ κόκκινο χρώμα της που κυματίζει ανερυθρίαστα για να θυμίζει τις γενοκτονίες που επιτέλεσε στο διάβα του χρόνου.
14 Αυγούστου 1996
Αυτό το πανί της δολοφονικής αδικίας και καταισχύνης είδε ο ήρωας μας στην Αγιομάνα Κύπρο Σολωμού Σολωμού και του ¨ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι¨.
¨Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τους Κυανόκρανους πέρασε στη νεκρή ζώνη και προσπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν. Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό¨ http://el.wikipedia.org/
Τέρμα τα ψέματα. Ο Μπαρζανί πήρε τις ευλογίες των ¨μεγάλων¨ και προχωράει ακάθεκτα στην ίδρυση ιρακινού ανεξάρτητου Κουρδιστάν.
Ποιος από εδώ και πέρα μπορεί να σταματήσει τον διακαή πόθο των 20 και βάλε εκατομμυρίων Κούρδων της Τουρκίας να απαιτήσουν και αυτοί με την σειρά τους τα χρεωστικά;
Οι διπλωματικές καντρίλιες του Ερντογάν είναι πλέον παιδαριώδεις και οι Κούρδοι της Τουρκίας κάθε μέρα θα του κατεβάζουν την τουρκική σημαία για να του υπενθυμίζουν ¨ μέχρις εδώ και μη παρέκει¨ και με την δική μας υπόθεση της ανεξαρτησίας.
Πολλά φημολογούνται για την μετάθεση και την αλλαγή συμφωνιών στις αντιπαροχές των ενεργειακών πεδίων μεταξύ αυτών της Μεσογειακής λεκάνης και των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων της Μοσούλης και του Κιρκούκ με σκοπό οι ¨μεγάλοι¨ να καταπραύνουν τα νεύρα του Σουλτάνου που είναι και το φαβορί στις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Εκτός και αν θέλουν να στραπατσαρίσουν¨ το προφίλ του.
Και αν του Τούρκου δεν τον ικανοποιήσει η μοιρασιά γιατί στο γενετικό υλικό του υπάρχει μόνο το γονίδιο της λεηλασίας…
Αν δεν μπορεί να κάνει ¨ζάφτι¨ δηλ κουμάντο τον Κούρδο μέσα στην Τουρκία…
Μπορεί να του έρθει τότε βολικό να πάρει το κόκκινο πανί – σημαία του και να έρθει να μας την ανεμίσει κατάμουτρα μες του ¨Αιγαίου τα νερά¨… ¨κει που πετούνε Αρχαγγέλοι¨
Τότε λεβέντες θα είμαστε έτοιμοι σαν τον μάρτυρα Σολωμού-Σολωμού να την κατεβάσουμε από τα κατάρτια του;
Τότε παλληκάρια θα παίξουμε τον Τούρκο ¨μπάλα¨ μες του Αιγαίου τα νερά διεκδικώντας το παγκόσμιο πρωτάθλημα της ιστορικής μνήμης και τιμής απέναντι στους προγόνους μας;
Φυσικά δίχως να έχουμε ¨προπονητές την Μέρκελ, τον Σοίμπλε και τα τσιράκια των αποδυτηρίων¨.
Ένα πράγμα φαίνεται πλέον ολοκάθαρα μόλις τελειώσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα αρχίζει η παγκόσμια ανακατωσούρα.
Μια πετυχημένη εμπειρία συμμετοχής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βραζιλίας και έδειξε ότι ο Έλληνας μπορεί να ανάψει φωτιά από εκεί που κανένας δεν το περιμένει.
Και όμως μας περιμένουνε καρτερικά τόσα χρόνια οι μπουρλοτιέρηδες του 21 στο Αιγαίο για να κλείσουμε τους τελευταίους λογαριασμούς με τους απέναντι!!!
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
28 Ιουνίου 2014
Ένας Κούρδος τραυματίστηκε το πρωί του Σαββάτου στην Κωνσταντινούπολη από πυρά της αστυνομίας καθώς επιχείρησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία από αστυνομικό τμήμα. Όπως έγινε γνωστό, ένας αστυνομικός πυροβόλησε τον 28χρονο τραυματίζοντάς τον στην γάμπα, ενώ αυτός προσπαθούσε να σκαρφαλώσει στο κτίριο του αστυνομικού τμήματος του Γκαζιοσμανπασά, μιας εργατικής συνοικίας στο ευρωπαϊκό τμήμα της πόλης.
«Ελευθερία στο Κουρδιστάν», φώναξε ο άντρας, ο οποίος ονομάζεται Αλί Οτσγκούν και απείλησε τους αστυνομικούς με ένα μαχαίρι πριν δεχτεί τα πυρά των αστυνομικών και μεταφερθεί σε νοσοκομείο της πόλης. http://olympia.gr/
Και για ποια σημαία μιλάμε ; Ένα πανί βουτηγμένο στο αίμα των απ αιώνων θυμάτων της μεγίστης πλανητικής βαρβαροκρατίας. Για αυτό και το βαθύ κόκκινο χρώμα της που κυματίζει ανερυθρίαστα για να θυμίζει τις γενοκτονίες που επιτέλεσε στο διάβα του χρόνου.
14 Αυγούστου 1996
Αυτό το πανί της δολοφονικής αδικίας και καταισχύνης είδε ο ήρωας μας στην Αγιομάνα Κύπρο Σολωμού Σολωμού και του ¨ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι¨.
¨Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τους Κυανόκρανους πέρασε στη νεκρή ζώνη και προσπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν. Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό¨ http://el.wikipedia.org/
Τέρμα τα ψέματα. Ο Μπαρζανί πήρε τις ευλογίες των ¨μεγάλων¨ και προχωράει ακάθεκτα στην ίδρυση ιρακινού ανεξάρτητου Κουρδιστάν.
Ποιος από εδώ και πέρα μπορεί να σταματήσει τον διακαή πόθο των 20 και βάλε εκατομμυρίων Κούρδων της Τουρκίας να απαιτήσουν και αυτοί με την σειρά τους τα χρεωστικά;
Οι διπλωματικές καντρίλιες του Ερντογάν είναι πλέον παιδαριώδεις και οι Κούρδοι της Τουρκίας κάθε μέρα θα του κατεβάζουν την τουρκική σημαία για να του υπενθυμίζουν ¨ μέχρις εδώ και μη παρέκει¨ και με την δική μας υπόθεση της ανεξαρτησίας.
Πολλά φημολογούνται για την μετάθεση και την αλλαγή συμφωνιών στις αντιπαροχές των ενεργειακών πεδίων μεταξύ αυτών της Μεσογειακής λεκάνης και των πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων της Μοσούλης και του Κιρκούκ με σκοπό οι ¨μεγάλοι¨ να καταπραύνουν τα νεύρα του Σουλτάνου που είναι και το φαβορί στις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου. Εκτός και αν θέλουν να στραπατσαρίσουν¨ το προφίλ του.
Και αν του Τούρκου δεν τον ικανοποιήσει η μοιρασιά γιατί στο γενετικό υλικό του υπάρχει μόνο το γονίδιο της λεηλασίας…
Αν δεν μπορεί να κάνει ¨ζάφτι¨ δηλ κουμάντο τον Κούρδο μέσα στην Τουρκία…
Μπορεί να του έρθει τότε βολικό να πάρει το κόκκινο πανί – σημαία του και να έρθει να μας την ανεμίσει κατάμουτρα μες του ¨Αιγαίου τα νερά¨… ¨κει που πετούνε Αρχαγγέλοι¨
Τότε λεβέντες θα είμαστε έτοιμοι σαν τον μάρτυρα Σολωμού-Σολωμού να την κατεβάσουμε από τα κατάρτια του;
Τότε παλληκάρια θα παίξουμε τον Τούρκο ¨μπάλα¨ μες του Αιγαίου τα νερά διεκδικώντας το παγκόσμιο πρωτάθλημα της ιστορικής μνήμης και τιμής απέναντι στους προγόνους μας;
Φυσικά δίχως να έχουμε ¨προπονητές την Μέρκελ, τον Σοίμπλε και τα τσιράκια των αποδυτηρίων¨.
Ένα πράγμα φαίνεται πλέον ολοκάθαρα μόλις τελειώσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα αρχίζει η παγκόσμια ανακατωσούρα.
Μια πετυχημένη εμπειρία συμμετοχής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βραζιλίας και έδειξε ότι ο Έλληνας μπορεί να ανάψει φωτιά από εκεί που κανένας δεν το περιμένει.
Και όμως μας περιμένουνε καρτερικά τόσα χρόνια οι μπουρλοτιέρηδες του 21 στο Αιγαίο για να κλείσουμε τους τελευταίους λογαριασμούς με τους απέναντι!!!
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Εδώ γελάνε… ή κλαίνε, χαλιφάτο ανακοίνωσε η ISIL.
Η ισλαμιστική σουνιτική – και παράλληλα εγκληματική –
οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Λεβαντίνη (ISIL), ανακοίνωσε τη
δημιουργία… χαλιφάτου που εκτείνεται από το Χαλέπι στη Συρία, μέχρι την
επαρχία Ντιγιάλα στο ανατολικό Ιράκ, με το όνομα… «το ισλαμικό κράτος»!
Παράλληλα, ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, Αμπου Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι, αυτοανακηρύχθηκε… χαλίφης, αλλά και ηγέτης των απανταχού μουσουλμάνων και πλέον θα τον φωνάζουν ως «χαλίφη Ιμπραήμ»! Δεν πάει στα βουνά… σας προειδοποιήσαμε…
Φυσικά, το χαλιφάτο θα διοικείται από την πιο σκληρή και απάνθρωπη εκδοχή του ισλαμικού νόμου, την διαβόητη «σαρία», τον πάγιο στόχο όσων εμπλέκονται σε αυτό που αποκαλούν «ιερό πόλεμο» (τζιχάντ). Για να μην το ξεχάσουμε, ο… χαλίφης Ιμπραήμ απαιτεί από όλους τους μουσουλμάνους ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ και να απορρίψουν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και άλλα ΔΥΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!!!
Να υποθέσουμε ότι θα ξανασκεφτούν ορισμένοι το αν θα επέμβουν ή όχι; Θα ξανασκεφτούν εάν εξυπηρετεί ή όχι η ίδρυση κουρδικού κράτους; Να ξανασκεφτούν τι θα συμβεί και προς ποια κατεύθυνση θα χτυπήσει η αποσταθεροποίηση; Ας τους αφήσουμε να μιλήσουν μόνοι τους…
Όσο κι αν δεν το επιθυμούν, αυτό θα συμβεί εκ των πραγμάτων, διότι οι εξελίξεις έχουν πάρει περίεργη δυναμική και την περίοδο αυτή κρίνεται η επιρροή στη Μέση Ανατολή, που θα καθορίσει με τη σειρά της κι άλλες πολλές ευαίσθητες ισορροπίες…
Βέβαια, στόχος της αναφοράς σε χαλιφάτο, δεν είναι μόνο η λόξα του ηγέτη της ISIL να γίνει χαλίφης, αλλά το να τεθούν προ διλήμματος οι απανταχού τζιχαντιστές, να υποστηρίξουν ή όχι αυτό που πάντα υποτίθεται κάθε καλός μουσουλμάνος ότι επεδίωκε…
πηγή
Παράλληλα, ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, Αμπου Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι, αυτοανακηρύχθηκε… χαλίφης, αλλά και ηγέτης των απανταχού μουσουλμάνων και πλέον θα τον φωνάζουν ως «χαλίφη Ιμπραήμ»! Δεν πάει στα βουνά… σας προειδοποιήσαμε…
Φυσικά, το χαλιφάτο θα διοικείται από την πιο σκληρή και απάνθρωπη εκδοχή του ισλαμικού νόμου, την διαβόητη «σαρία», τον πάγιο στόχο όσων εμπλέκονται σε αυτό που αποκαλούν «ιερό πόλεμο» (τζιχάντ). Για να μην το ξεχάσουμε, ο… χαλίφης Ιμπραήμ απαιτεί από όλους τους μουσουλμάνους ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ και να απορρίψουν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και άλλα ΔΥΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!!!
Να υποθέσουμε ότι θα ξανασκεφτούν ορισμένοι το αν θα επέμβουν ή όχι; Θα ξανασκεφτούν εάν εξυπηρετεί ή όχι η ίδρυση κουρδικού κράτους; Να ξανασκεφτούν τι θα συμβεί και προς ποια κατεύθυνση θα χτυπήσει η αποσταθεροποίηση; Ας τους αφήσουμε να μιλήσουν μόνοι τους…
Όσο κι αν δεν το επιθυμούν, αυτό θα συμβεί εκ των πραγμάτων, διότι οι εξελίξεις έχουν πάρει περίεργη δυναμική και την περίοδο αυτή κρίνεται η επιρροή στη Μέση Ανατολή, που θα καθορίσει με τη σειρά της κι άλλες πολλές ευαίσθητες ισορροπίες…
Βέβαια, στόχος της αναφοράς σε χαλιφάτο, δεν είναι μόνο η λόξα του ηγέτη της ISIL να γίνει χαλίφης, αλλά το να τεθούν προ διλήμματος οι απανταχού τζιχαντιστές, να υποστηρίξουν ή όχι αυτό που πάντα υποτίθεται κάθε καλός μουσουλμάνος ότι επεδίωκε…
πηγή
Ισραήλ: Κι επίσημα υπέρ ανεξάρτητου κράτους Κούρδων…
Με τον πλέον επίσημο τρόπο, δια του πρωθυπουργού Μπενιαμίν
Νετανιάχου, το κράτος του Ισραήλ ζήτησε την άμεση ίδρυση και αναγνώριση
κουρδικού κράτους με βάση τα κουρδικά εδάφη του βορείου Ιράκ.
Ως αιτιολογία είναι η κατάρρευση του Ιράκ εξαιτίας της δράσης της ISIL και τη βία ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες. Ο Νετανιάχου ανέφερε μιλώντας κατά τη διάρκεια συνεδρίου στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και συγκεκριμένα το Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφαλείας (INSS: Institute for National Security Studies), ότι οι Κούρδοι είναι λαός μαχόμενος που έχει αποδείξει την πίστη του στην πολιτική και τη μετριοπάθεια, οπότε τους αξίζει η ανεξαρτησία.
Οι σχέσεις του Ισραήλ με τους Κούρδους δεν αποτελούν μυστικό και έχουν ξεκινήσει τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960. Οι Ισραηλινοί έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στην εκπαίδευση των «Πεσμεργκά», των 100.000 πλέον μαχητών που αποτελούν τις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις.
Βασικότερος λόγος είναι ότι είναι ένας μη αραβικός λαός, καταπιεσμένος από τον αντίπαλο των Ισραηλινών, οπότε εξ ορισμού και εξ αρχής αποτελούσε δυνητικό σύμμαχο. Οι σχέσεις είναι πολύ στενές και θεωρείται πως η συνεργασία εκτείνεται σε πολλαπλά επίπεδα…
πηγή
Ως αιτιολογία είναι η κατάρρευση του Ιράκ εξαιτίας της δράσης της ISIL και τη βία ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες. Ο Νετανιάχου ανέφερε μιλώντας κατά τη διάρκεια συνεδρίου στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και συγκεκριμένα το Ινστιτούτο Σπουδών Εθνικής Ασφαλείας (INSS: Institute for National Security Studies), ότι οι Κούρδοι είναι λαός μαχόμενος που έχει αποδείξει την πίστη του στην πολιτική και τη μετριοπάθεια, οπότε τους αξίζει η ανεξαρτησία.
Οι σχέσεις του Ισραήλ με τους Κούρδους δεν αποτελούν μυστικό και έχουν ξεκινήσει τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960. Οι Ισραηλινοί έχουν παίξει τεράστιο ρόλο στην εκπαίδευση των «Πεσμεργκά», των 100.000 πλέον μαχητών που αποτελούν τις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις.
Βασικότερος λόγος είναι ότι είναι ένας μη αραβικός λαός, καταπιεσμένος από τον αντίπαλο των Ισραηλινών, οπότε εξ ορισμού και εξ αρχής αποτελούσε δυνητικό σύμμαχο. Οι σχέσεις είναι πολύ στενές και θεωρείται πως η συνεργασία εκτείνεται σε πολλαπλά επίπεδα…
πηγή
ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ: ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ “ΕΝΤΟΛΗ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ” – ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ.
Το ότι το πηγάδι της κυβερνητικής νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας δεν
έχει πάτο, είναι πλέον γνωστό τοις πάσι. Εκείνο που ωστόσο δεν είναι
γνωστό, (“ακόμη”), είναι το σημείο “μηδέν”
στο οποίο η χύτρα μιας κοινωνίας που εδώ και έξι χρόνια βράζει θα
πετάξει το καπάκι, με… ”αποτελέσματα” που θα είναι πλέον ανεξέλεγκτα
“από κάθε άποψη”…
Και η σημερινή αποκάλυψη του “Makeleio” ίσως να φέρνει το “σημείο” αυτό πολύ πιο κοντά, καθώς, το διακύβευμα πλέον είναι κάτι πολύ περισσότερο και από τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων: είναι ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ένας πολιτισμός αξιών που τούτη η μικρή γωνιά του πλανήτη συνέλαβε, κωδικοποίησε, θεμελίωσε και διατύπωσε ως τη μόνη ολοκληρωμένη πρόταση ζωής και τη μοίρασε ως αξιακό φως σε όλη την υφήλιο. Και τώρα, τούτο το φως, “το δικό μας” φως, σιγοσβήνει και την ίδια στιγμή εμείς, το μόνο για το οποίο (τελικά) ανησυχούμε, είναι το “τι θα κάνει η Ελλάδα με την… Κόστα Ρίκα. (…)
Aκόμη κι αν σ’ αυτή τη χώρα “δεν είχε συμβεί τίποτε”, ακόμη και αν αυτή η χώρα δεν είχε προδοθεί, δεν είχε ξεπουληθεί, δεν είχε καταρρακωθεί οικονομικά και κοινωνικά, και μόνο η είδηση ενός 54χρονου ανθρώπου που ενώ τον έχουν ήδη ανοίξει, τον πετάνε έξω από το χειρουργείο μόλις μαθαίνουν πως είναι ανασφάλιστος, αποτελεί λόγο μιας συγκέντρωσης 2 εκατομμυρίων πολιτών που θα έριχνε το επόμενο λεπτό την κυβέρνηση.
Διότι, αυτό ακριβώς το έγκλημα τελέστηκε στον Ευαγγελισμό:
Ο ασθενής βρισκόταν ήδη στο χειρουργείο για εγχείρηση καρδιάς και τοποθέτηση απινιδωτή. Η επέμβαση βρισκόταν σε εξέλιξη όταν ξαφνικά διεκόπη, μετά από “ενημέρωση-εντολή” του υπεύθυνου Λογιστηρίου, Νίκου Αδαμόπουλου, πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν άνεργος και ανασφάλιστος. Ο άτυχος άνδρας τελικά εξωπετάχτηκε από το χειρουργείο, και φυσικά μαζί του εξωπετάχτηκαν και η ανθρωπιά, η κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος πρόνοιας, η ιατρική δεοντολογία και φυσικά και η νομιμότητα, αφού δεν είναι δυνατόν μια τέτοια αθλιότητα να μην αποτελεί, εκτός των άλλων, ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ που επισείει διοικητικές αλλά και ποινικές ευθύνες.
Όπως ήταν επόμενο, το συγκεκριμένο περιστατικό προκάλεσε την οργή αλλά και τον αποτροπιασμό μεγάλου μέρους του ιατρικού κόσμου, ωστόσο ο μοναδικός επίσημος θεσμικός φορέας που βγήκε να το καταγγείλει ήταν ο “Σύλλογος Ειδικευομένων Ιατρών ΓΝΑ “Ο Ευαγγελισμός”.
“Το περιστατικό αυτό προσπάθησε να κουκουλώσει το υπουργείο, διαψεύδοντας κοινωνική υπηρεσία, εργαζόμενους, ακόμα και τον ίδιο τον ασθενή με αναίσχυντη λασπολογία. Θα διαψεύσει αυτή τη φορά και τον υπάλληλο που παραδέχεται ότι το έκανε; Θα ζητήσει κανείς συγνώμη έστω και τώρα από τον ασθενή, αν όχι από εμάς που προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν;”
Μετά από αυτό, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, προσπαθώντας υποκριτικά να αποσείσει τις ευθύνες της εγκληματικής αυτής “ιατρικής πρακτικής” από επάνω της, και προκειμένου να διασκεδάσει και τις αλγεινές εντυπώσεις, έσπευσε να αντικαταστήσει την επόμενη κιόλας ημέρα τον συγκεκριμένο Τμηματάρχη που έδωσε την εντολή, χωρίς ωστόσο να πει ότι το έκανε γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά επικαλούμενη πως (ξαφνικά) “ανακάλυψε” πως ο Νίκος Αδαμόπουλος δεν διέθετε πτυχίο ΑΕΙ όπως θα έπρεπε γι΄ αυτή τη θέση…
Αξίζει να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος εργαζόταν στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός 30 ολόκληρα χρόνια, στη θέση του Τμηματάρχη Λογιστηρίου του Ευαγγελισμού 12 μήνες και οι συνάδελφοί του έλεγαν πάντοτε γι’ αυτόν πως ήταν “τυπολάγνος” , “κολλητός και έμπιστος” της εκάστοτε Διοίκησης και ενεργούσε μόνο μετά από τις εντολές που αυτή του έδιδε.
Ωστόσο, η γελοιότητα της αντίδρασης της διοίκησης του Ευαγγελισμού δεν σταματά εκεί, καθώς, ούτε ο νέος Τμηματάρχης που τοποθετήθηκε στο ίδιο πόστο, έχει κάποιο πτυχίο!!!
Ο ίδιος όμως ο Νίκος Αδαμόπουλος, τώρα δείχνει να καρφώνει την ίδια την Διοίκηση που τον άδειασε, λέγοντας ωμά και κυνικά πως αυτός εκτελούσε εντολές, ενώ την ίδια στιγμή δείχνει να ψυχοπονά ιδιαίτερα τα οικονομικά της χώρας, προβληματιζόμενος για το “ποιος θα πλήρωνε έναν πανάκριβο απινιδωτή”:
“Bρέθηκα άθελα μου στον τοίχο.Εγώ δεν είμαι ικανός να σταματήσω κανένα χειρουργείο, απλά τους είπα να τηρηθεί η διαδικασία γιατί ο απινιδωτής κοστίζει 17.000 ευρώ και ποιος θα τα τον πλήρωνε;”
πηγή
Και η σημερινή αποκάλυψη του “Makeleio” ίσως να φέρνει το “σημείο” αυτό πολύ πιο κοντά, καθώς, το διακύβευμα πλέον είναι κάτι πολύ περισσότερο και από τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων: είναι ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ένας πολιτισμός αξιών που τούτη η μικρή γωνιά του πλανήτη συνέλαβε, κωδικοποίησε, θεμελίωσε και διατύπωσε ως τη μόνη ολοκληρωμένη πρόταση ζωής και τη μοίρασε ως αξιακό φως σε όλη την υφήλιο. Και τώρα, τούτο το φως, “το δικό μας” φως, σιγοσβήνει και την ίδια στιγμή εμείς, το μόνο για το οποίο (τελικά) ανησυχούμε, είναι το “τι θα κάνει η Ελλάδα με την… Κόστα Ρίκα. (…)
Aκόμη κι αν σ’ αυτή τη χώρα “δεν είχε συμβεί τίποτε”, ακόμη και αν αυτή η χώρα δεν είχε προδοθεί, δεν είχε ξεπουληθεί, δεν είχε καταρρακωθεί οικονομικά και κοινωνικά, και μόνο η είδηση ενός 54χρονου ανθρώπου που ενώ τον έχουν ήδη ανοίξει, τον πετάνε έξω από το χειρουργείο μόλις μαθαίνουν πως είναι ανασφάλιστος, αποτελεί λόγο μιας συγκέντρωσης 2 εκατομμυρίων πολιτών που θα έριχνε το επόμενο λεπτό την κυβέρνηση.
Διότι, αυτό ακριβώς το έγκλημα τελέστηκε στον Ευαγγελισμό:
Ο ασθενής βρισκόταν ήδη στο χειρουργείο για εγχείρηση καρδιάς και τοποθέτηση απινιδωτή. Η επέμβαση βρισκόταν σε εξέλιξη όταν ξαφνικά διεκόπη, μετά από “ενημέρωση-εντολή” του υπεύθυνου Λογιστηρίου, Νίκου Αδαμόπουλου, πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν άνεργος και ανασφάλιστος. Ο άτυχος άνδρας τελικά εξωπετάχτηκε από το χειρουργείο, και φυσικά μαζί του εξωπετάχτηκαν και η ανθρωπιά, η κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος πρόνοιας, η ιατρική δεοντολογία και φυσικά και η νομιμότητα, αφού δεν είναι δυνατόν μια τέτοια αθλιότητα να μην αποτελεί, εκτός των άλλων, ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ που επισείει διοικητικές αλλά και ποινικές ευθύνες.
Όπως ήταν επόμενο, το συγκεκριμένο περιστατικό προκάλεσε την οργή αλλά και τον αποτροπιασμό μεγάλου μέρους του ιατρικού κόσμου, ωστόσο ο μοναδικός επίσημος θεσμικός φορέας που βγήκε να το καταγγείλει ήταν ο “Σύλλογος Ειδικευομένων Ιατρών ΓΝΑ “Ο Ευαγγελισμός”.
“Το περιστατικό αυτό προσπάθησε να κουκουλώσει το υπουργείο, διαψεύδοντας κοινωνική υπηρεσία, εργαζόμενους, ακόμα και τον ίδιο τον ασθενή με αναίσχυντη λασπολογία. Θα διαψεύσει αυτή τη φορά και τον υπάλληλο που παραδέχεται ότι το έκανε; Θα ζητήσει κανείς συγνώμη έστω και τώρα από τον ασθενή, αν όχι από εμάς που προσπαθούν να μας κοροϊδέψουν;”
Μετά από αυτό, η Διοίκηση του Νοσοκομείου, προσπαθώντας υποκριτικά να αποσείσει τις ευθύνες της εγκληματικής αυτής “ιατρικής πρακτικής” από επάνω της, και προκειμένου να διασκεδάσει και τις αλγεινές εντυπώσεις, έσπευσε να αντικαταστήσει την επόμενη κιόλας ημέρα τον συγκεκριμένο Τμηματάρχη που έδωσε την εντολή, χωρίς ωστόσο να πει ότι το έκανε γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά επικαλούμενη πως (ξαφνικά) “ανακάλυψε” πως ο Νίκος Αδαμόπουλος δεν διέθετε πτυχίο ΑΕΙ όπως θα έπρεπε γι΄ αυτή τη θέση…
Αξίζει να σημειωθεί πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος εργαζόταν στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός 30 ολόκληρα χρόνια, στη θέση του Τμηματάρχη Λογιστηρίου του Ευαγγελισμού 12 μήνες και οι συνάδελφοί του έλεγαν πάντοτε γι’ αυτόν πως ήταν “τυπολάγνος” , “κολλητός και έμπιστος” της εκάστοτε Διοίκησης και ενεργούσε μόνο μετά από τις εντολές που αυτή του έδιδε.
Ωστόσο, η γελοιότητα της αντίδρασης της διοίκησης του Ευαγγελισμού δεν σταματά εκεί, καθώς, ούτε ο νέος Τμηματάρχης που τοποθετήθηκε στο ίδιο πόστο, έχει κάποιο πτυχίο!!!
Ο ίδιος όμως ο Νίκος Αδαμόπουλος, τώρα δείχνει να καρφώνει την ίδια την Διοίκηση που τον άδειασε, λέγοντας ωμά και κυνικά πως αυτός εκτελούσε εντολές, ενώ την ίδια στιγμή δείχνει να ψυχοπονά ιδιαίτερα τα οικονομικά της χώρας, προβληματιζόμενος για το “ποιος θα πλήρωνε έναν πανάκριβο απινιδωτή”:
“Bρέθηκα άθελα μου στον τοίχο.Εγώ δεν είμαι ικανός να σταματήσω κανένα χειρουργείο, απλά τους είπα να τηρηθεί η διαδικασία γιατί ο απινιδωτής κοστίζει 17.000 ευρώ και ποιος θα τα τον πλήρωνε;”
πηγή
Θα έχουμε ραγδαίες εξελίξεις - Άλλαξε στάση η Σόφια: "Θα κάνουμε τον αγωγό κι ας λέτε ότι θέλετε"!
Μετωπική σύγκρουση έχουμε πλέον μεταξύ της Βουλγαρίας και της ΕΕ για το θέμα του South Stream, με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά -
ακόμα και ουσιαστικής αποαστασιοποίησης της Βουλγαρίας από την ΕΕ χωρίς
να αποκλείεται ακόμα και αποχώρησής της από την ΕΕ.
Πριν λίγο αποκαλύφθηκε επιστολή της βουλγαρικής κυβέρνησης Ορεσάρσκι - η οποία τελεί υπό παραίτηση εν όψει τον εκλογών του ερχόμενου Σεπτεμβρίου - προς την ΕΕ, ως απάντηση στην απαίτηση της Ενωσης να σταματήσει άμεσα η κατασκευή του South Stream λόγω παραβιάσεων της κοινοτικής νομοθεσίας.
Με την επιστολή αυτή καθίσταται σαφές ότι αλλάζει η πολιτική της Σόφιας απέναντι στις Βρυξέλλες για τον South Stream και πάλι η φιλορωσική τάση "παίρνει κεφάλι" στο θέμα του αγωγού.
Η απάντηση που περιέχεται στην επιστολή είναι πραγματική "βόμβα" αφού με απλά λόγα τονίζεται ότι "Δεν υπάρχει καμία παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στη διαδικασία ανάθεσης/αναδοχής της κατασκευής του βουλγαρικού τμήματος του αγωγού South Stream και η Βουλγαρία θα συνίσει την κατασκευή του South Stream".
Και όπως αναφέρει ο βουλγαρικός τύπος "Δεν έχει πρόθεση να αλλάξει τις παραμέτρους του σχεδίου παρά την απειλή να αρχίσει ποινική διαδικασία και να υποβληθούν μεγάλα πρόστιμα στη χώρα"!
Στην επιστολή, η οποία απεστάλη χθες στις Βρυξέλλες, αναφέρεται ότι "Με την υπογεγραμμένη το 2008 διακυβερνητική συμφωνία για τον αγωγό δεν παραχωρούνται αποκλειστικά δικαιώματα, ούτε έχει γίνει παραχώρηση του Δημοσίου ή κάποια δημόσια ανάθεση στη μεικτή εταιρία “South Stream Bulgaria” SA να χρηματοδοτεί, να κατασκευάζει και να εκμεταλλεύεται τον αγωγό.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της ημερήσιας εφημερίδας «24 Ώρες», στην επιστολή που αποτελεί απάντηση της βουλγαρικής κυβέρνησης στο ερωτηματολόγιο διά του οποίου άρχισε πρόσφατα η ποινική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εναντίον της Σόφιας για το South Stream η κυβέρνηση απαντά με απότομο ύφος ότι "Δεν υπάρχουν παραβάσεις της νομοθεσίας της ΕΕ αναφορικά με την ίση αντιμετώπιση των εταίρων και τις διαφάνειες στις συναλλαγές της μεικτής βουλγαρο-ρωσικής εταιρίας και θα προχωρήσει κανονικά το έργο που σταμάτησε προσωρινά μέχρι να διακριβωθεί αν υπάρχουν παραβάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας".
Η επιστολή δεν έπεσε ως "κερευναός εν αιθρία: Στην Βουλγαρία τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Και τα κέντρα "πράσινης ανάπτυξης" των Βρυξελλών έχουν διαλύσει την οικονομία, έχουν μετατρέψει τον ηλεκτρισμό σε "είδος πολυτελείας", οι Βούλγαροι πολίτες υποφέρουν (είναι η χώρα με την μεγαλύτερη φτώχεια στην ΕΕ, κάτω ακόμα και από την Ελλάδα και από την Πορτογαλία) και ο εκλεκτός της Δύσης Μ.Μπορίσοφ, οργανώνει ιδιωτικό Στρατό σε μια εξέλιξη που δείχνει ότι η τραγωδία της Ουκρανίας μπορεί πολύ εύκολα να επαναληφθεί.
Οπως αναφέρουν οι ίδιες οι εκθέσεις των βουλγαρικών υπουργείων Βιομηχανίας και Ανάπτυξης που αποκαλύφθηκαν σήμερα (εκθέσεις οι οποίες δικαιολογούν την επιστολή με αντικείμενο τον South Stream της βουλγαρικής κυβέρνησης προς τις Βρυξέλλες) "Η υπερτροφική ανάπτυξη του τομέα των Ανανεώσιμων Ενεργειακών Πηγών (ΑΕΠ) που ενθάρρυνε η ΕΕ, αποδείχτηκε πραγματική πέτρα στο λαιμό της Εθνικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΕΕΗ), η οποία είναι υποχρεωμένη να αγοράζει το “πράσινο ρεύμα” σε εξωφρενικές τιμές".
Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Το "πράσινο κύμα" των κυβερνήσεων Παπανδρέου με τις ΑΕΠ και την παγίδα στην οποία έπεσε κόσμος και κοσμάκης με τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά πάρκα. Και αυτό αφορά για την ώρα μόνο τους επενδυτές.
Σε πολύ λίγο θα δούμε αυξήσεις στην ΔΕΗ που θα κάνουν την Βουλγαρία να μοιάζει ως "παράδεισος του ηλεκτρισμού". Και να σκεφθεί κανείς ότι επί κομμουνισμού η Βουλγαρία εξήγαγε ηλεκτρικό ρεύμα!
Η βουλγαρική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει στις 8 Ιουνίου ότι "παγώνει" την συμμετοχή της στον South Stream, μπλοκάροντας ουσιαστικά το έργο αφού είναι η χώρα-"κλειδί" από την οποία το ρωσικό φυσικό αέριο θα όδευε προς τη νότια και κεντρική Ευρώπη ως εναλλακτική οδός σε σχέση με την Ουκρανία.
"Εως ότου λάβουμε το «πράσινο φως» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σταματάμε την πρόοδο του έργου" ανακοίνωσε τότε ο πρωθυπουργός της χώρας Πλάμεν Ορεσάρσκι.
Πάντως στην Βουλγαρία έχουμε καταστάσεις που δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε ανάλογες με αυτές της Ουκρανίας, δεδομένης και της πρωτοφανούς και συνεχιζόμενης επί 25 χρόνια τώρα, εξαθλίωσης του βουλγαρικού πληθυσμού.
πηγή
το είδαμε ΕΔΩ
Πριν λίγο αποκαλύφθηκε επιστολή της βουλγαρικής κυβέρνησης Ορεσάρσκι - η οποία τελεί υπό παραίτηση εν όψει τον εκλογών του ερχόμενου Σεπτεμβρίου - προς την ΕΕ, ως απάντηση στην απαίτηση της Ενωσης να σταματήσει άμεσα η κατασκευή του South Stream λόγω παραβιάσεων της κοινοτικής νομοθεσίας.
Με την επιστολή αυτή καθίσταται σαφές ότι αλλάζει η πολιτική της Σόφιας απέναντι στις Βρυξέλλες για τον South Stream και πάλι η φιλορωσική τάση "παίρνει κεφάλι" στο θέμα του αγωγού.
Η απάντηση που περιέχεται στην επιστολή είναι πραγματική "βόμβα" αφού με απλά λόγα τονίζεται ότι "Δεν υπάρχει καμία παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στη διαδικασία ανάθεσης/αναδοχής της κατασκευής του βουλγαρικού τμήματος του αγωγού South Stream και η Βουλγαρία θα συνίσει την κατασκευή του South Stream".
Και όπως αναφέρει ο βουλγαρικός τύπος "Δεν έχει πρόθεση να αλλάξει τις παραμέτρους του σχεδίου παρά την απειλή να αρχίσει ποινική διαδικασία και να υποβληθούν μεγάλα πρόστιμα στη χώρα"!
Στην επιστολή, η οποία απεστάλη χθες στις Βρυξέλλες, αναφέρεται ότι "Με την υπογεγραμμένη το 2008 διακυβερνητική συμφωνία για τον αγωγό δεν παραχωρούνται αποκλειστικά δικαιώματα, ούτε έχει γίνει παραχώρηση του Δημοσίου ή κάποια δημόσια ανάθεση στη μεικτή εταιρία “South Stream Bulgaria” SA να χρηματοδοτεί, να κατασκευάζει και να εκμεταλλεύεται τον αγωγό.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της ημερήσιας εφημερίδας «24 Ώρες», στην επιστολή που αποτελεί απάντηση της βουλγαρικής κυβέρνησης στο ερωτηματολόγιο διά του οποίου άρχισε πρόσφατα η ποινική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εναντίον της Σόφιας για το South Stream η κυβέρνηση απαντά με απότομο ύφος ότι "Δεν υπάρχουν παραβάσεις της νομοθεσίας της ΕΕ αναφορικά με την ίση αντιμετώπιση των εταίρων και τις διαφάνειες στις συναλλαγές της μεικτής βουλγαρο-ρωσικής εταιρίας και θα προχωρήσει κανονικά το έργο που σταμάτησε προσωρινά μέχρι να διακριβωθεί αν υπάρχουν παραβάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας".
Η επιστολή δεν έπεσε ως "κερευναός εν αιθρία: Στην Βουλγαρία τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Και τα κέντρα "πράσινης ανάπτυξης" των Βρυξελλών έχουν διαλύσει την οικονομία, έχουν μετατρέψει τον ηλεκτρισμό σε "είδος πολυτελείας", οι Βούλγαροι πολίτες υποφέρουν (είναι η χώρα με την μεγαλύτερη φτώχεια στην ΕΕ, κάτω ακόμα και από την Ελλάδα και από την Πορτογαλία) και ο εκλεκτός της Δύσης Μ.Μπορίσοφ, οργανώνει ιδιωτικό Στρατό σε μια εξέλιξη που δείχνει ότι η τραγωδία της Ουκρανίας μπορεί πολύ εύκολα να επαναληφθεί.
Οπως αναφέρουν οι ίδιες οι εκθέσεις των βουλγαρικών υπουργείων Βιομηχανίας και Ανάπτυξης που αποκαλύφθηκαν σήμερα (εκθέσεις οι οποίες δικαιολογούν την επιστολή με αντικείμενο τον South Stream της βουλγαρικής κυβέρνησης προς τις Βρυξέλλες) "Η υπερτροφική ανάπτυξη του τομέα των Ανανεώσιμων Ενεργειακών Πηγών (ΑΕΠ) που ενθάρρυνε η ΕΕ, αποδείχτηκε πραγματική πέτρα στο λαιμό της Εθνικής Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΕΕΗ), η οποία είναι υποχρεωμένη να αγοράζει το “πράσινο ρεύμα” σε εξωφρενικές τιμές".
Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Το "πράσινο κύμα" των κυβερνήσεων Παπανδρέου με τις ΑΕΠ και την παγίδα στην οποία έπεσε κόσμος και κοσμάκης με τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά πάρκα. Και αυτό αφορά για την ώρα μόνο τους επενδυτές.
Σε πολύ λίγο θα δούμε αυξήσεις στην ΔΕΗ που θα κάνουν την Βουλγαρία να μοιάζει ως "παράδεισος του ηλεκτρισμού". Και να σκεφθεί κανείς ότι επί κομμουνισμού η Βουλγαρία εξήγαγε ηλεκτρικό ρεύμα!
Η βουλγαρική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει στις 8 Ιουνίου ότι "παγώνει" την συμμετοχή της στον South Stream, μπλοκάροντας ουσιαστικά το έργο αφού είναι η χώρα-"κλειδί" από την οποία το ρωσικό φυσικό αέριο θα όδευε προς τη νότια και κεντρική Ευρώπη ως εναλλακτική οδός σε σχέση με την Ουκρανία.
"Εως ότου λάβουμε το «πράσινο φως» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σταματάμε την πρόοδο του έργου" ανακοίνωσε τότε ο πρωθυπουργός της χώρας Πλάμεν Ορεσάρσκι.
Πάντως στην Βουλγαρία έχουμε καταστάσεις που δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε ανάλογες με αυτές της Ουκρανίας, δεδομένης και της πρωτοφανούς και συνεχιζόμενης επί 25 χρόνια τώρα, εξαθλίωσης του βουλγαρικού πληθυσμού.
πηγή
το είδαμε ΕΔΩ
Αρκούσε μια δασκάλα με όραμα και πάθος και η δική της παθιασμένη…….
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ
Hellen Keller: η τυφλή και κωφάλαλη που «είδε», «άκουσε», «μίλησε»…
Στον πρώτο χρόνο της ζωής της λόγω ασθένειας (πιθανότατα οστρακιάς) έχασε όραση, ακοή και δυνατότητα ομιλίας! Ξαφνικά η φύση την καταδίκασε να ζει στο σκοτάδι και στη σιωπή, ένα μοναχικό μικρό αγρίμι ανίκανο να ενταχθεί στην κοινωνία. Αρκούσε μια δασκάλα με όραμα και πάθος και η δική της παθιασμένη ψυχή για να την απελευθερώσουν από τα δεσμά της:
Η Helen Keller γνώρισε τον κόσμο, χωρίς να τον δει ποτέ, ένοιωσε τον συνάνθρωπό της χωρίς να τον ακούσει και επικοινώνησε τις σκέψεις της χωρίς να μιλήσει. Σύμμαχος και συνοδοιπόρος της η εξαιρετική δασκάλα της Anne Sullivan και όπλο της το κοφτερό μυαλό της, η αγάπη της για τη γνώση και η επιθυμία της να ζήσει με αξιοπρέπεια. Τα κατάφερε ακόμα καλύτερα από όσο είχε φανταστεί!
Η Hellen Keller ξεκίνησε τη ζωή της ως ένα ανήμπορο πλασματάκι… όταν έκλεισε τα μάτια της 70 χρόνια αργότερα ήταν μια Ακαδημαϊκός, μια συγγραφέας, μια γυναίκα ελεύθερη… Μιλώντας για την αδυναμία της να δει εξηγούσε: «μπορώ να δω, κι αυτό με κάνει ευτυχισμένη, γιατί αυτό που εσείς αποκαλείτε σκοτάδι, εγώ το λέω χρυσό: δεν μπορώ να δω τον κόσμο που φτιάχνουν οι άνθρωποι αλλά μπορώ να δω τον κόσμο που έφτιαξε ο Θεός…»
Eπηρεασμένη από την Παιδεία στην Ελλαδα (και στον κόσμο) σήμερα σκέφτομαι την αντίφαση: Μια δασκάλα σαν την Anne Sullivan μπορεί να πάρει ένα παιδί που δεν βλέπει, δεν ακούει, δε μιλάει και να το κάνει να αντιληφθεί τον κόσμο της γνώσης και να τον κατακτήσει… αλίμονο από το δάσκαλο που θα πάρει στα χέρια του ένα παιδί που έχει όραση, ακοή και ομιλία και θα το παραδώσει στην κοινωνία τυφλωμένο, αδιάφορο και άβουλο: να μην βλέπει γύρω του, να μην αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν και να παπαγαλίζει άκριτα απόψεις άλλων…
πηγή
Υ.Γ. Στο παρακάτω Video μια σπάνια συνέντευξη της Sullivan όπου η Keller καταφέρνει να πει στο τέλος “I am not dumb now!” (δεν είμαι πια άλαλη)
το είδαμε ΕΔΩ
Hellen Keller: η τυφλή και κωφάλαλη που «είδε», «άκουσε», «μίλησε»…
Στον πρώτο χρόνο της ζωής της λόγω ασθένειας (πιθανότατα οστρακιάς) έχασε όραση, ακοή και δυνατότητα ομιλίας! Ξαφνικά η φύση την καταδίκασε να ζει στο σκοτάδι και στη σιωπή, ένα μοναχικό μικρό αγρίμι ανίκανο να ενταχθεί στην κοινωνία. Αρκούσε μια δασκάλα με όραμα και πάθος και η δική της παθιασμένη ψυχή για να την απελευθερώσουν από τα δεσμά της:
Η Helen Keller γνώρισε τον κόσμο, χωρίς να τον δει ποτέ, ένοιωσε τον συνάνθρωπό της χωρίς να τον ακούσει και επικοινώνησε τις σκέψεις της χωρίς να μιλήσει. Σύμμαχος και συνοδοιπόρος της η εξαιρετική δασκάλα της Anne Sullivan και όπλο της το κοφτερό μυαλό της, η αγάπη της για τη γνώση και η επιθυμία της να ζήσει με αξιοπρέπεια. Τα κατάφερε ακόμα καλύτερα από όσο είχε φανταστεί!
Η Hellen Keller ξεκίνησε τη ζωή της ως ένα ανήμπορο πλασματάκι… όταν έκλεισε τα μάτια της 70 χρόνια αργότερα ήταν μια Ακαδημαϊκός, μια συγγραφέας, μια γυναίκα ελεύθερη… Μιλώντας για την αδυναμία της να δει εξηγούσε: «μπορώ να δω, κι αυτό με κάνει ευτυχισμένη, γιατί αυτό που εσείς αποκαλείτε σκοτάδι, εγώ το λέω χρυσό: δεν μπορώ να δω τον κόσμο που φτιάχνουν οι άνθρωποι αλλά μπορώ να δω τον κόσμο που έφτιαξε ο Θεός…»
Eπηρεασμένη από την Παιδεία στην Ελλαδα (και στον κόσμο) σήμερα σκέφτομαι την αντίφαση: Μια δασκάλα σαν την Anne Sullivan μπορεί να πάρει ένα παιδί που δεν βλέπει, δεν ακούει, δε μιλάει και να το κάνει να αντιληφθεί τον κόσμο της γνώσης και να τον κατακτήσει… αλίμονο από το δάσκαλο που θα πάρει στα χέρια του ένα παιδί που έχει όραση, ακοή και ομιλία και θα το παραδώσει στην κοινωνία τυφλωμένο, αδιάφορο και άβουλο: να μην βλέπει γύρω του, να μην αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν και να παπαγαλίζει άκριτα απόψεις άλλων…
πηγή
Υ.Γ. Στο παρακάτω Video μια σπάνια συνέντευξη της Sullivan όπου η Keller καταφέρνει να πει στο τέλος “I am not dumb now!” (δεν είμαι πια άλαλη)
το είδαμε ΕΔΩ
Ευρωπαϊκή Ένωση: ο ζωτικός χώρος (Lebensraum) της Γερμανίας - η νέα στρατηγική του Βερολίνου-
Γράφει ο Γεώργιος Δημητράκης
Η ηλεκτρονική έκδοση της 27.Οκτ.2013 του σε όλους πλέον γνωστού γερμανικού περιοδικού Der Spiegel Online με θέμα και πάλιν την Πατρίδα μας, ότι οι πελατειακές σχέσεις και ο λαϊκισμός κατέστρεψαν την Ελλάδα δεν αποτελεί για κανέναν μία νέα είδηση. Όπως και επίσης, όπως γράφει, ότι ο φόβος και η οργή του κόσμου πηγάζει από το γεγονός ότι οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ δείχνουν να μην έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Γερμανοί πολίτες θα επιθυμούσαμε να ακούσουμε από το DER SPIEGEL ποίος πράγματι προκάλεσε την κρίση εις την Ευρώπη και ποία είναι η ευθύνη του Βερολίνου το οποίο με την υστερόβουλη και αλαζονική πολιτική του, κυρίως απέναντι των χωρών του Νότου, φέρνει την Ευρώπη ένα βήμα πριν από την διάλυσή της.
Η «ελληνική τραγωδία» απέδειξε ότι η ίδια η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) πάσχει από σημαντικά θεσμικά και πολιτικά ελλείμματα. Παράλληλα ο πολιτικός συμβιβασμός μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας που επικυρώθηκε με την Συνθήκη του Μάαστριχ το 1989 με πρωτοβουλία του Μιτεράν, ο οποίος πίστευε ότι έτσι θα εξαφανίσει το μεταπολεμικό ισχυρότατο γερμανικό όπλο, δηλαδή το Μάρκο, μέσω της κυκλοφορίας του Ευρώ και της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), απεδείχθη ως ο Δούρειος Ίππος της Γερμανίας απέναντι της Ευρώπης και το μεγαλύτερο φιάσκο του Γάλλου Προέδρου.
Με το πρώην άρθρο 104 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΣΕΚ) αφενός μεν απαγορεύτηκαν οι υπεραναλήψεις και πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ προς τα κράτη μέλη της ΟΝΕ, αφετέρου απορρίφθηκε από το Βερολίνο και η σκέψη για την θεσμοθέτηση ενός «δημοσιονομικού ομοσπονδισμού» ο οποίος θα στηριζόταν σε ένα κεντρικά οργανωμένο προϋπολογισμό της Ε.Ε. σημαντικού μεγέθους που θα διασφάλιζε ένα μηχανισμό αναδιανομής εισοδήματος μέσω γενναίων δημοσιονομικών μεταβιβάσεων προς τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Οι μονεταριστικές αντιλήψεις του Βερολίνου που επικράτησαν κατά τον σχεδιασμό της ΟΝΕ συνέβαλαν στη διατήρηση του καταμερισμού εργασίας που υπήρχε στο πλαίσιο της ΕΟΚ και ο άξονας του Βορρά (Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Αυστρία) κατάφερε να διατηρήσει την κυρίαρχη θέση του, ενώ ο Νότος έγινε ακόμη πιο καταναλωτικός αλλά και πιο αντιπαραγωγικός, καθώς οι τράπεζες του λόγω των πολύ χαμηλών επιτοκίων του Ευρώ χορηγούσαν αφειδώς φθηνά καταναλωτικά δάνεια με τα οποία οι πληθυσμοί του Νότου αγόραζαν βιομηχανικά προϊόντα του Βορρά. Έτσι ο Βορράς αξιοποίησε υπέρ του τα οφέλη μιας ενιαίας αγοράς μεγέθους 13 τρις Ευρώ με χαμηλό κόστος δανεισμού. Μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία ο Βορράς κέρδισε τριπλά: αύξησε τις εξαγωγές του στο Νότο, εξαγόρασε τις κυριότερες τράπεζες και βιομηχανίες του Νότου, μετατράπηκε στο μεγαλύτερο πιστωτή των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Παράλληλα από την έναρξη της κρίσης χρέους απεκόμισε κέρδη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τα τοκογλυφικά δάνεια προς τις χώρες του λιμοκτονούντος Νότου και την Ελλάδα!
Όμως οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο επέδειξαν ιδιαίτερη σπουδή να αποσιωπήσουν τα βασικά αίτια της κρίσης, που δεν είναι άλλα από το ίδιο το μοντέλο και τα δομικά προβλήματα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ). Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραβλέψουμε τις ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας του Νότου, αλλά και της Πατρίδας μας, που εξέθρεψε την λειτουργία του πελατειακού Κράτους και του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα. Όμως σε μία Ένωση όπου το 65% τουλάχιστον της Νομοθεσίας που εφαρμόζεται προέρχεται από την ίδια την Ε.Ε., αντιλαμβάνεται κανείς ότι το μεγαλύτερο μέρος της παθογένειας του συστήματος οφείλεται στην ίδια τη λειτουργία της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Οι Γερμανοί βεβαίως, σε μία προσπάθεια να αποφύγουν την κριτική για τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για τον τρόπο συγκρότησης και λειτουργίας της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., προσπάθησαν, και μάλιστα με αήθη τρόπο, να χρεώσουν όχι μόνον τα ελληνικά προβλήματα, αλλά και τα προβλήματα του Ευρώ στους δήθεν κακομαθημένους και τεμπέληδες Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή δυστυχώς βρήκε συμμάχους και στο ελληνικό κυβερνητικό επίπεδο, όπου έγινε απόπειρα να καλλιεργηθούν στον Ελληνικό Λαό αισθήματα ενοχής και ευθύνης.
Στην περίπτωση όμως της Ελλάδος, το Βερολίνο γνώριζε πληρέστατα εδώ και δεκαετίες, και κυρίως μετά την καθιέρωση του Ευρώ, για την διαφθορά του πολιτικού συστήματος της χώρας μας και την τεράστια διασπάθιση δημόσιου χρήματος και κοινοτικών κονδυλίων. Αλλά σκόπιμα απέφευγε να το αποτρέψει, αν και μπορούσε ως πρωταγωνιστής των ευρωπαϊκών εξελίξεων, λόγω του τεράστιου οικονομικού οφέλους της Γερμανίας και του άξονά της, αλλά ταυτόχρονα και λόγω υστερόβουλων στόχων για την ηγεμονία αυτής εις την Ευρώπη.
Εδώ και πάλιν θα θέλαμε να ακούσουμε από το έμπειρο και διεισδυτικό εις τους υπόγειους μηχανισμούς της πολιτικής του Βερολίνου Περιοδικό DER SPIEGEL εάν γνωρίζει τα κάτωθι: Η προσπάθεια του Τρίτου Ράιχ (3ο Reich) για την εφαρμογή της Θεωρίας των Friedrich Ratzel und Karl Haushofer για την εξεύρεση και ενσωμάτωση Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Γερμανικού Έθνους που οδήγησε εις τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και εις την ήττα της Γερμανίας σημαίνει σήμερα για το Βερολίνο κάτι άλλο; Ότι τώρα χωρίς την χρήση όπλων, αλλά με την οικονομική της ισχύ, ενώπιον της οποίας υποκλίνονται οι Βρυξέλλες και οι ηγέτες της Ευρώπης, επιτυγχάνεται ένας νέος Ζωτικός Χώρος για την Γερμανία, οικονομικού τώρα περιεχομένου. Βέβαια εμείς οι Ευρωπαίοι σεβόμαστε την οικονομική ισχύ της Γερμανίας, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε σε καμία χώρα, όσο ισχυρή κι αν είναι, να μας ταπεινώνει.
Όμως ενώπιον αυτού του κινδύνου της οικονομικής υποταγής και ταπείνωσης της Ευρώπης οι παρακολουθήσεις των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και τηλεπικοινωνιών μέσω Internet 159 χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος, από την γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND), ως στόχο των γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών δεν είναι συμπτωματικές. Διότι δεν περιορίζονται μόνον σε απλές παρακολουθήσεις, αλλά σε δράσεις που στοχεύουν την ισχύ της Γερμανικής Οικονομίας και την εκβιαστική πολιτική του Βερολίνου απέναντι των Ευρωπαίων. Μία άκρως επικίνδυνη πολιτική της Γερμανίας εις βάρος της Ευρώπης που κάνει να ανησυχούνε και οι ΗΠΑ!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
Η ηλεκτρονική έκδοση της 27.Οκτ.2013 του σε όλους πλέον γνωστού γερμανικού περιοδικού Der Spiegel Online με θέμα και πάλιν την Πατρίδα μας, ότι οι πελατειακές σχέσεις και ο λαϊκισμός κατέστρεψαν την Ελλάδα δεν αποτελεί για κανέναν μία νέα είδηση. Όπως και επίσης, όπως γράφει, ότι ο φόβος και η οργή του κόσμου πηγάζει από το γεγονός ότι οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ δείχνουν να μην έχουν επηρεαστεί από την κρίση. Οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι Γερμανοί πολίτες θα επιθυμούσαμε να ακούσουμε από το DER SPIEGEL ποίος πράγματι προκάλεσε την κρίση εις την Ευρώπη και ποία είναι η ευθύνη του Βερολίνου το οποίο με την υστερόβουλη και αλαζονική πολιτική του, κυρίως απέναντι των χωρών του Νότου, φέρνει την Ευρώπη ένα βήμα πριν από την διάλυσή της.
Η «ελληνική τραγωδία» απέδειξε ότι η ίδια η Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) πάσχει από σημαντικά θεσμικά και πολιτικά ελλείμματα. Παράλληλα ο πολιτικός συμβιβασμός μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας που επικυρώθηκε με την Συνθήκη του Μάαστριχ το 1989 με πρωτοβουλία του Μιτεράν, ο οποίος πίστευε ότι έτσι θα εξαφανίσει το μεταπολεμικό ισχυρότατο γερμανικό όπλο, δηλαδή το Μάρκο, μέσω της κυκλοφορίας του Ευρώ και της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), απεδείχθη ως ο Δούρειος Ίππος της Γερμανίας απέναντι της Ευρώπης και το μεγαλύτερο φιάσκο του Γάλλου Προέδρου.
Με το πρώην άρθρο 104 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΣΕΚ) αφενός μεν απαγορεύτηκαν οι υπεραναλήψεις και πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ προς τα κράτη μέλη της ΟΝΕ, αφετέρου απορρίφθηκε από το Βερολίνο και η σκέψη για την θεσμοθέτηση ενός «δημοσιονομικού ομοσπονδισμού» ο οποίος θα στηριζόταν σε ένα κεντρικά οργανωμένο προϋπολογισμό της Ε.Ε. σημαντικού μεγέθους που θα διασφάλιζε ένα μηχανισμό αναδιανομής εισοδήματος μέσω γενναίων δημοσιονομικών μεταβιβάσεων προς τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Οι μονεταριστικές αντιλήψεις του Βερολίνου που επικράτησαν κατά τον σχεδιασμό της ΟΝΕ συνέβαλαν στη διατήρηση του καταμερισμού εργασίας που υπήρχε στο πλαίσιο της ΕΟΚ και ο άξονας του Βορρά (Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Αυστρία) κατάφερε να διατηρήσει την κυρίαρχη θέση του, ενώ ο Νότος έγινε ακόμη πιο καταναλωτικός αλλά και πιο αντιπαραγωγικός, καθώς οι τράπεζες του λόγω των πολύ χαμηλών επιτοκίων του Ευρώ χορηγούσαν αφειδώς φθηνά καταναλωτικά δάνεια με τα οποία οι πληθυσμοί του Νότου αγόραζαν βιομηχανικά προϊόντα του Βορρά. Έτσι ο Βορράς αξιοποίησε υπέρ του τα οφέλη μιας ενιαίας αγοράς μεγέθους 13 τρις Ευρώ με χαμηλό κόστος δανεισμού. Μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία ο Βορράς κέρδισε τριπλά: αύξησε τις εξαγωγές του στο Νότο, εξαγόρασε τις κυριότερες τράπεζες και βιομηχανίες του Νότου, μετατράπηκε στο μεγαλύτερο πιστωτή των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Παράλληλα από την έναρξη της κρίσης χρέους απεκόμισε κέρδη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τα τοκογλυφικά δάνεια προς τις χώρες του λιμοκτονούντος Νότου και την Ελλάδα!
Όμως οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο επέδειξαν ιδιαίτερη σπουδή να αποσιωπήσουν τα βασικά αίτια της κρίσης, που δεν είναι άλλα από το ίδιο το μοντέλο και τα δομικά προβλήματα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ). Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραβλέψουμε τις ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας του Νότου, αλλά και της Πατρίδας μας, που εξέθρεψε την λειτουργία του πελατειακού Κράτους και του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα. Όμως σε μία Ένωση όπου το 65% τουλάχιστον της Νομοθεσίας που εφαρμόζεται προέρχεται από την ίδια την Ε.Ε., αντιλαμβάνεται κανείς ότι το μεγαλύτερο μέρος της παθογένειας του συστήματος οφείλεται στην ίδια τη λειτουργία της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. Οι Γερμανοί βεβαίως, σε μία προσπάθεια να αποφύγουν την κριτική για τις τεράστιες ευθύνες που έχουν για τον τρόπο συγκρότησης και λειτουργίας της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., προσπάθησαν, και μάλιστα με αήθη τρόπο, να χρεώσουν όχι μόνον τα ελληνικά προβλήματα, αλλά και τα προβλήματα του Ευρώ στους δήθεν κακομαθημένους και τεμπέληδες Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή δυστυχώς βρήκε συμμάχους και στο ελληνικό κυβερνητικό επίπεδο, όπου έγινε απόπειρα να καλλιεργηθούν στον Ελληνικό Λαό αισθήματα ενοχής και ευθύνης.
Στην περίπτωση όμως της Ελλάδος, το Βερολίνο γνώριζε πληρέστατα εδώ και δεκαετίες, και κυρίως μετά την καθιέρωση του Ευρώ, για την διαφθορά του πολιτικού συστήματος της χώρας μας και την τεράστια διασπάθιση δημόσιου χρήματος και κοινοτικών κονδυλίων. Αλλά σκόπιμα απέφευγε να το αποτρέψει, αν και μπορούσε ως πρωταγωνιστής των ευρωπαϊκών εξελίξεων, λόγω του τεράστιου οικονομικού οφέλους της Γερμανίας και του άξονά της, αλλά ταυτόχρονα και λόγω υστερόβουλων στόχων για την ηγεμονία αυτής εις την Ευρώπη.
Εδώ και πάλιν θα θέλαμε να ακούσουμε από το έμπειρο και διεισδυτικό εις τους υπόγειους μηχανισμούς της πολιτικής του Βερολίνου Περιοδικό DER SPIEGEL εάν γνωρίζει τα κάτωθι: Η προσπάθεια του Τρίτου Ράιχ (3ο Reich) για την εφαρμογή της Θεωρίας των Friedrich Ratzel und Karl Haushofer για την εξεύρεση και ενσωμάτωση Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Γερμανικού Έθνους που οδήγησε εις τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και εις την ήττα της Γερμανίας σημαίνει σήμερα για το Βερολίνο κάτι άλλο; Ότι τώρα χωρίς την χρήση όπλων, αλλά με την οικονομική της ισχύ, ενώπιον της οποίας υποκλίνονται οι Βρυξέλλες και οι ηγέτες της Ευρώπης, επιτυγχάνεται ένας νέος Ζωτικός Χώρος για την Γερμανία, οικονομικού τώρα περιεχομένου. Βέβαια εμείς οι Ευρωπαίοι σεβόμαστε την οικονομική ισχύ της Γερμανίας, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε σε καμία χώρα, όσο ισχυρή κι αν είναι, να μας ταπεινώνει.
Όμως ενώπιον αυτού του κινδύνου της οικονομικής υποταγής και ταπείνωσης της Ευρώπης οι παρακολουθήσεις των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και τηλεπικοινωνιών μέσω Internet 159 χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος, από την γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND), ως στόχο των γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών δεν είναι συμπτωματικές. Διότι δεν περιορίζονται μόνον σε απλές παρακολουθήσεις, αλλά σε δράσεις που στοχεύουν την ισχύ της Γερμανικής Οικονομίας και την εκβιαστική πολιτική του Βερολίνου απέναντι των Ευρωπαίων. Μία άκρως επικίνδυνη πολιτική της Γερμανίας εις βάρος της Ευρώπης που κάνει να ανησυχούνε και οι ΗΠΑ!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
Τα τοξικά απόβλητα της Συρίας βρίσκονται φορτωμένα στο πλοίο Cape Ray . Και το πλοίο… ταξιδεύει.
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Ο εκλεκτός καθηγητής Γιώργος Ζουγανέλης που κουράστηκε, «έσκασε» και τελικά βαρέθηκε να συνεχίζει να εργάζεται για το «συμφέρον των πολλών» και να μιλάει σε «ώτα μη ακουόντων» είναι γνωστό ότι …πήρε των ομματιών του, ξενιτεύτηκε, εγκαταστάθηκε στην Ιαπωνία όπου εργάζεται, δημοσιεύει, μελετά, ακούγεται, δημοσιεύει και εξελίσσεται. Δυστυχώς εμείς δεν επωφελούμαστε από τις γνώσεις και την πείρα του.
Έγραφε την Τετάρτη , 25 Ιουνίου, στο blog του http://zcode-gr.blogspot.jp που έχει εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες με τίτλο «Τα Χημικά της Κρήτης και το Κράτος των Αθηνών», κάτι που και πολλοί από εμάς ( εγώ σίγουρα) έχουμε πει: «Έχω βαρεθεί να μιλάω για αυτό το θέμα. Δεν έχει νόημα πια».
Συγκλονιστικό άρθρο γεμάτο αλήθειες που αν έφταναν έστω στ αυτιά κάποιων «εντεταλμένων» , θα του είχαν στείλει στα γρήγορα αεροπορικό εισιτήριο Πρώτης Θέσεως για να έρθει στην Αθήνα από την Ιαπωνία και – τουλάχιστον- να αναλύσει τα λεγόμενά του και τα γραφόμενά του και να διαφωτίσει για τις επιστημονικές του απόψεις, ακόμη κι αν τις …απορρίψουν. Κάτι που δεν κάνουν στην Ιαπωνία, όπου τον ακούν, τον διαβάζουν και τον σέβονται.
Διαβάστε 3-4 σημεία για ένα σοβαρότατο ζήτημα που ή δεν το θεωρούν οι υπεύθυνοι σοβαρό ή το θεωρούν ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι:
«Επί μήνες εγώ και άλλοι συνάδελφοι από την Ελλάδα αναφερόμαστε στα Χημικά που θα κάνουν το γύρο της Κρήτης λόγω της κίνησης των θαλασσίων επιφανειακών ροών της Ανατολικής Μεσογείου, σε περίπτωση ατυχήματος στο πλοίο-παγίδα που λέγεται Cape Ray. Ακόμη δεν εδόθη απάντηση για τη περιοχή 24. Κανείς δεν ξέρει επακριβώς το είδος και τη ποσότητα των τοξικών που θα “εξουδετερωθούν” με υδρόλυση πάνω στο πλοίο. Αν το ήξεραν θα μπορούσαν να υπολογίσουν την αύξηση της τοξικότητας του θαλασσίου ύδατος αλλά και του κρέατος κάποιων ψαριών που θα επιβάρυνε το ατύχημα. Αν ήξεραν τη θέση του πλοίου την ώρα του ατυχήματος θα γινόταν αποκλεισμός της αλίευσης σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου προς την οποία θα εκινούντο τα ρεύματα, αν γίνει ατύχημα. Aυτές οι μελέτες δεν γίνονται σε μια μέρα.»
Το ξέρετε το θέμα; Το θυμάστε; Είχε …ψιλο-γραφτεί, είχε …ψιλο-κυκλοφορήσει και μετά…. Άκρα του Τάφου Σιωπή. Εμείς όμως δεν πρέπει να μάθουμε ποια είναι η αλήθεια; Επίσημα; Κινδυνεύουμε; Λέει σοβαρά πράγματα; Ή να του στείλουμε κανένα γιατρό «δικό μας» στην Ιαπωνία;
Λέει πιο κάτω : « Αυτό που θα έπρεπε να γίνεται ήδη, είναι τακτικές αναλύσεις για τοξικότητα σε ψάρια και οργανισμούς του βυθού - όχι μόνο στο νερό – σε συγκεκριμένες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου (όχι σε ένα σημείο και βάθος αλλά σε πολλά και διαφορετικά σημεία και βάθη και κατά τακτά χρονικά διαστήματα) αλλά και μετρήσεις φασμάτων από δορυφόρο ή δορυφόρους (που θα παρακολουθούν τη μεταβολή των οπτικών ιδιοτήτων της επιφάνειας της θάλασσας απο τον ουρανό. Αντί αυτού στη Κρήτη, το έχουν ρίξει στο τραγούδι και στη ρακή, Ευτυχισμένος λαός…»
Ομολογώ ότι δεν πιστεύω ότι στην Κρήτη οι υπεύθυνοι επιστήμονες τό΄χουν ρίξει στη ρακή.
Απλά, «κάπου” υπάρχει ένα embargo. Tου τύπου: «Καλά, άστο αυτό… πάμε παρακάτω».
Μα διαβάστε τι λέει ο άνθρωπος: « Δεν είναι δυνατόν να μιλούν για μυστικότητα οι Αμερικανοί, όσον αφορά τη θέση του πλοίου αφού το Cape Ray είναι πλοίο ορατό στα radar, όπως και μια έκρηξη πάνω σε αυτό. Άρα ο ισχυρισμός περί μυστικότητας καταρρίπτεται. Κάτι άλλο πρόκειται να γίνει πάνω στο Cape Ray και οι Αμερικανοί δεν θέλουν να το δεί κανείς.»
Δημοσιεύουμε από το blog του καθηγητού Ζουγανέλη,( http://zcode-gr.blogspot.jp) δυο φωτογραφίες από δορυφόρο που δείχνουν τη θέση μιας πετρελαιοκηλίδας στις ακτές του Λιβάνου, από διαρροή σε κάποιες αποθήκες εργοστασίου στις ακτές του. (Η μία πρίν και η άλλη μετά το συμβάν). Επίσης μια φωτογραφία που δείχνει κατ’ αναλογία τη θέση της πετρελαιοκηλίδας στο κόλπο του Μεξικού, που σχηματίσθηκε μετά τη διαρροή πετρελαίου απο το τρυπάνι που έκανε εξόρρυξη σε βάθος πανω απο 2,000 μέτρα. Βλέπετε λοιπόν πως ένας δορυφόρος μπορεί να βοηθήσει στη παρακολούθηση του Cape Ray και να επιτρέψει στη κυβέρνηση των Αθηνών να λάβουν γρήγορες αποφάσεις άν και όταν συμβεί κάτι (φανερά ή κρυφά).
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του ο καθηγητής Ζουγανέλης λέει: «Αν συμβεί ατύχημα έχουν ληφθεί μέτρα για να μη φάει κανείς τοξικά; Εγώ λέω ότι όχι. Στην κυβέρνηση ξέρουν τί μέτρα θα πάρουν; Yπάρχει πρόβλεψη; Ένα γράμμα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου καλό είναι να υπάρχει».
Και καταλήγει: «Ελπίζω να μη δούμε ένα προμελετημένο έγκλημα που θα κάνει κακό στον τουρισμό της Κρήτης και θα προκαλέσει μεγάλο ρήγμα στην οικονομία της χώρας».
Θα μας πει κάποιος αν αυτά που λέει – και φοβάται- ο καθηγητής Ζουγανέλης έχουν κάποια βάση; Κι αν έχουν, λαμβάνονται μέτρα; Διότι τα τοξικά της Συρίας βρίσκονται φορτωμένα στο πλοίο. Και το πλοίο… ταξιδεύει.
Ο εκλεκτός καθηγητής Γιώργος Ζουγανέλης που κουράστηκε, «έσκασε» και τελικά βαρέθηκε να συνεχίζει να εργάζεται για το «συμφέρον των πολλών» και να μιλάει σε «ώτα μη ακουόντων» είναι γνωστό ότι …πήρε των ομματιών του, ξενιτεύτηκε, εγκαταστάθηκε στην Ιαπωνία όπου εργάζεται, δημοσιεύει, μελετά, ακούγεται, δημοσιεύει και εξελίσσεται. Δυστυχώς εμείς δεν επωφελούμαστε από τις γνώσεις και την πείρα του.
Έγραφε την Τετάρτη , 25 Ιουνίου, στο blog του http://zcode-gr.blogspot.jp που έχει εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες με τίτλο «Τα Χημικά της Κρήτης και το Κράτος των Αθηνών», κάτι που και πολλοί από εμάς ( εγώ σίγουρα) έχουμε πει: «Έχω βαρεθεί να μιλάω για αυτό το θέμα. Δεν έχει νόημα πια».
Συγκλονιστικό άρθρο γεμάτο αλήθειες που αν έφταναν έστω στ αυτιά κάποιων «εντεταλμένων» , θα του είχαν στείλει στα γρήγορα αεροπορικό εισιτήριο Πρώτης Θέσεως για να έρθει στην Αθήνα από την Ιαπωνία και – τουλάχιστον- να αναλύσει τα λεγόμενά του και τα γραφόμενά του και να διαφωτίσει για τις επιστημονικές του απόψεις, ακόμη κι αν τις …απορρίψουν. Κάτι που δεν κάνουν στην Ιαπωνία, όπου τον ακούν, τον διαβάζουν και τον σέβονται.
Διαβάστε 3-4 σημεία για ένα σοβαρότατο ζήτημα που ή δεν το θεωρούν οι υπεύθυνοι σοβαρό ή το θεωρούν ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ αλλά δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι:
«Επί μήνες εγώ και άλλοι συνάδελφοι από την Ελλάδα αναφερόμαστε στα Χημικά που θα κάνουν το γύρο της Κρήτης λόγω της κίνησης των θαλασσίων επιφανειακών ροών της Ανατολικής Μεσογείου, σε περίπτωση ατυχήματος στο πλοίο-παγίδα που λέγεται Cape Ray. Ακόμη δεν εδόθη απάντηση για τη περιοχή 24. Κανείς δεν ξέρει επακριβώς το είδος και τη ποσότητα των τοξικών που θα “εξουδετερωθούν” με υδρόλυση πάνω στο πλοίο. Αν το ήξεραν θα μπορούσαν να υπολογίσουν την αύξηση της τοξικότητας του θαλασσίου ύδατος αλλά και του κρέατος κάποιων ψαριών που θα επιβάρυνε το ατύχημα. Αν ήξεραν τη θέση του πλοίου την ώρα του ατυχήματος θα γινόταν αποκλεισμός της αλίευσης σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου προς την οποία θα εκινούντο τα ρεύματα, αν γίνει ατύχημα. Aυτές οι μελέτες δεν γίνονται σε μια μέρα.»
Το ξέρετε το θέμα; Το θυμάστε; Είχε …ψιλο-γραφτεί, είχε …ψιλο-κυκλοφορήσει και μετά…. Άκρα του Τάφου Σιωπή. Εμείς όμως δεν πρέπει να μάθουμε ποια είναι η αλήθεια; Επίσημα; Κινδυνεύουμε; Λέει σοβαρά πράγματα; Ή να του στείλουμε κανένα γιατρό «δικό μας» στην Ιαπωνία;
Λέει πιο κάτω : « Αυτό που θα έπρεπε να γίνεται ήδη, είναι τακτικές αναλύσεις για τοξικότητα σε ψάρια και οργανισμούς του βυθού - όχι μόνο στο νερό – σε συγκεκριμένες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου (όχι σε ένα σημείο και βάθος αλλά σε πολλά και διαφορετικά σημεία και βάθη και κατά τακτά χρονικά διαστήματα) αλλά και μετρήσεις φασμάτων από δορυφόρο ή δορυφόρους (που θα παρακολουθούν τη μεταβολή των οπτικών ιδιοτήτων της επιφάνειας της θάλασσας απο τον ουρανό. Αντί αυτού στη Κρήτη, το έχουν ρίξει στο τραγούδι και στη ρακή, Ευτυχισμένος λαός…»
Ομολογώ ότι δεν πιστεύω ότι στην Κρήτη οι υπεύθυνοι επιστήμονες τό΄χουν ρίξει στη ρακή.
Απλά, «κάπου” υπάρχει ένα embargo. Tου τύπου: «Καλά, άστο αυτό… πάμε παρακάτω».
Μα διαβάστε τι λέει ο άνθρωπος: « Δεν είναι δυνατόν να μιλούν για μυστικότητα οι Αμερικανοί, όσον αφορά τη θέση του πλοίου αφού το Cape Ray είναι πλοίο ορατό στα radar, όπως και μια έκρηξη πάνω σε αυτό. Άρα ο ισχυρισμός περί μυστικότητας καταρρίπτεται. Κάτι άλλο πρόκειται να γίνει πάνω στο Cape Ray και οι Αμερικανοί δεν θέλουν να το δεί κανείς.»
Δημοσιεύουμε από το blog του καθηγητού Ζουγανέλη,( http://zcode-gr.blogspot.jp) δυο φωτογραφίες από δορυφόρο που δείχνουν τη θέση μιας πετρελαιοκηλίδας στις ακτές του Λιβάνου, από διαρροή σε κάποιες αποθήκες εργοστασίου στις ακτές του. (Η μία πρίν και η άλλη μετά το συμβάν). Επίσης μια φωτογραφία που δείχνει κατ’ αναλογία τη θέση της πετρελαιοκηλίδας στο κόλπο του Μεξικού, που σχηματίσθηκε μετά τη διαρροή πετρελαίου απο το τρυπάνι που έκανε εξόρρυξη σε βάθος πανω απο 2,000 μέτρα. Βλέπετε λοιπόν πως ένας δορυφόρος μπορεί να βοηθήσει στη παρακολούθηση του Cape Ray και να επιτρέψει στη κυβέρνηση των Αθηνών να λάβουν γρήγορες αποφάσεις άν και όταν συμβεί κάτι (φανερά ή κρυφά).
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του ο καθηγητής Ζουγανέλης λέει: «Αν συμβεί ατύχημα έχουν ληφθεί μέτρα για να μη φάει κανείς τοξικά; Εγώ λέω ότι όχι. Στην κυβέρνηση ξέρουν τί μέτρα θα πάρουν; Yπάρχει πρόβλεψη; Ένα γράμμα στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου καλό είναι να υπάρχει».
Και καταλήγει: «Ελπίζω να μη δούμε ένα προμελετημένο έγκλημα που θα κάνει κακό στον τουρισμό της Κρήτης και θα προκαλέσει μεγάλο ρήγμα στην οικονομία της χώρας».
Θα μας πει κάποιος αν αυτά που λέει – και φοβάται- ο καθηγητής Ζουγανέλης έχουν κάποια βάση; Κι αν έχουν, λαμβάνονται μέτρα; Διότι τα τοξικά της Συρίας βρίσκονται φορτωμένα στο πλοίο. Και το πλοίο… ταξιδεύει.
Ψηλά το κεφάλι. Η Εθνική μας έχασε στα πέναλτυ από έναν κατώτερο αντίπαλο.... Ομως μας έκανε περήφανους.
Κρίμα και άδικο! Η Εθνική μας ομάδα αποκλείστηκε στην διαδικασία των
πέναλτι από την Κόστα Ρίκα (5-3 πεν. και 1-1 ο αγώνας). Ψηλά το κεφάλι
και ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για την Ελλάδα που έφτασε στις 16 καλύτερες ομάδες
του κόσμου! Ευχαριστούμε για τις απίστευτες στιγμές. Την επόμενη φορά θα
τους Τ-Ρ-Ε-Λ-Α-Ν-Ο-Υ-Μ-Ε!
Δεν άξιζε τέτοιο πικρό φινάλε σε αυτή την ομάδα. Η Εθνική μας τα έδωσε όλα απέναντι στην Κόστα Ρίκα, άξιζε να περάσει στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με βάση την εικόνα της στο ματς και τις ευκαιρίες που δημιούργησε στα 120 λεπτά του αγώνα, αλλά τελικά λύγισε στην διαδικασία των πέναλτι.
Οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος έπεσαν μαχόμενοι και με το κεφάλι ψηλά και σε κάθε περίπτωση ήταν ένα υπέροχο ταξίδι, το οποίο ολοκληρώθηκε στα γήπεδα της Βραζιλίας. Δεν χρειάζονται δάκρυα για την "γαλανόλευκη", που τα έδωσε όλα, όμως οι επεμβάσεις του Νάβας σε καίριες στιγμές του ματς και η απόκρουση στο πέναλτι του Γκέκα καθόρισαν την τύχη του αγώνα.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Εθνική προκρίθηκε σε δεύτερη φάση ενός Μουντιάλ και ο Φερνάντο Σάντος αφήνει σοβαρή παρακαταθήκη στον διάδοχό του, τον Κλάουντιο Ρανιέρι, ο οποίος καλείται να συνεχίσει το έργο του, το οποίο σε κάθε περίπτωση κρίνεται πέρα για πέρα επιτυχημένο. Τελευταίο ματς στον ελληνικό πάγκο για τον Φερνάντο Σάντος, ενώ αυτό ήταν και το "κύκνειο άσμα" του Γιώργου Καραγκούνη.
Στο αγωνιστικό σκέλος, ο Ρουίς άνοιξε το σκορ στο 52', ο Παπασταθόπουλος ισοφάρισε στο 91', δεν άλλαξε κάτι στο ημίωρο της παράτασης, αλλά στα πέναλτι οι Κοσταρικανοί ευστόχησαν και στις πέντε εκτελέσεις τους και πέρασαν στα προημιτελικά, όπου το Σάββατο θα αντιμετωπίσουν την Ολλανδία, έχοντας διαγράψει ήδη μια εκπληκτική πορεία.
Η ταυτότητα του αγώνα
Γήπεδο: "Αρένα Περναμπούκο"
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ: Νάβας, Ντίας, Γκαμπόα (77' Ακόστα), Γκονζάλες, Ντουάρτε, Ουμάνια, Μπόρχες, Τεχέδα (66' Κουμπέρο), Μπολάνιος (83' Μπρένες), Ρουίς, Κάμπελ.
ΕΛΛΑΔΑ: Καρνέζης, Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Χολέμπας, Μανιάτης (78' Κατσουράνης), Καραγκούνης , Σάμαρης (58' Μήτρογλου), Σαλπιγγίδης (69' Γκέκας), Χριστοδουλόπουλος, Σαμαράς.
Γκολ: 52' Ρουίς, 91' Παπασταθόπουλος
Κάρτες: 36' Σάμαρης, 42' Ντουάρτε, 48' Τεχέδα, 56' Γρανάδος, 70' Ρουίς, 72' Μανωλάς, 90' Νάβας / Κόκκινη κάρτα: 66' Ντουάρτε
Όχι δάκρυα γι' αυτή την ομάδα
Με την σκέψη πως 11άδα που κερδίζει, δεν αλλάζει, ο Φερνάντο Σάντος παρέταξε την Εθνική με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό όπως και στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Μοναδική διαφοροποίηση η παρουσία του Σάμαρη αντί του τραυματία Κονέ, με τον Σαμαρά και πάλι στην κορυφή της επίθεσης, την ώρα που ο Χόρχε Λουίς Πίντο ακολούθησε την ίδια πεπατημένη με τον Κάμπελ σε θέση φορ και τους Ρουίς και Μπολάνιος στις πτέρυγες.
Χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό τα πρώτα λεπτά, με τις δυο ομάδες να προσπαθούν να επιβάλουν το παιχνίδι τους και να κοιτάζουν πρωτίστως τα μετόπισθεν και μπροστά να χτυπήσουν σε κάποια κόντρα. Mε 4-2-3-1 η Ελλάδα σε φάση επίθεσης και τον Καραγκούνη πιο μπροστά από τους Μανιάτη - Σάμαρη, με τον Σαμαρά να κινείται αρκετά χωρίς την μπάλα, αναζητώντας την τροφοδότηση.
Ένα σουτ του Μπολάνιος (8') από πλάγια θέση αποτέλεσε το πρώτο "καμπανάκι κινδύνου", με την Εθνική να έχει να αντιπαρατάξει κάποια μακρινά σουτ από τον Χριστοδουλόπουλο (2' και 12'). Οι Κοσταρικανοί είχαν μια ελαφριά κατοχή, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε ευκαιρίες, με τον Κάμπελ να είναι καλά κλεισμένος από τον Μανωλά και να μην απειλεί ιδιαίτερα, την στιγμή που τα πρώτα σοβαρά "αχ" ακούστηκαν από την ελληνική πλευρά με το πλασέ του Σαλπιγγίδη (37') και την εκπληκτική επέμβαση του Νάβας.
Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε στο 52ο λεπτό, όταν και η Εθνική μας βρέθηκε πίσω στο σκορ. Οι παίκτες του Πίντο άλλαξαν αριστοτεχνικά την μπάλα, ο Ρουίς ως κρυφός κυνηγός βρέθηκε στο ύψος της περιοχής και με αδύναμο πλην φαλτσαριστό πλασέ έστειλε την μπάλα στην αριστερή γωνία του Καρνέζη. Πλέον, ο Σάντος έπρεπε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του.
Το σύστημα άλλαξε σε 4-4-2 με την επιστράτευση του Μήτρογλου αντί του Σάμαρη, ενώ αργότερα μπήκε και ο Γκέκας στο πλάι του, παίρνοντας την θέση του Σαλπιγγίδη, με τον Σαμαρά να πηγαίνει στα άκρα. Η αριθμητική υπεροχή της Εθνικής μας (66' αποβολή του Ντουάρτε) έφερε πίεση προς την εστία των Κοσταρικανών, που λογικό ήταν να γυρίσουν πίσω. Το γύρισμα του Χριστοδουλόπουλο στον Γκέκα (88') αποτέλεσε το πρώτο "μήνυμα", για να έρθει ο Παπασταθόπουλος στο 91' και να ενεργήσει σαν στράικερ, λυτρώνοντας την Ελλάδα και στέλνοντας το ματς στην παράταση. Το μομέντουμ ήταν πλέον "γαλανόλευκο"...
Στο ημίωρο της παράτασης, η Εθνική μας έπαιξε με παίκτη παραπάνω, έκανε τέσσερις καλές φάσεις για να σκοράρει (93' Γκέκας, 100' Κατσουράνης, 113' Χριστοδουλόπουλος, 121' Μήτρογλου), αλλά δεν τα κατάφερε. Η Κόστα Ρίκα ήταν λογικό πως θα έπαιζε άμυνα και προσπαθούσε κυρίως σε αντεπίθεση να βρει κενό χώρο και να απειλήσει, με το 1-1 να μην αλλάζει και οι δυο ομάδες οδηγήθηκαν στη "ρώσικη ρουλέτα" των πέναλτι.
Η διαδικασία των πέναλτι:
Μπόρχες-ΕΥΣΤΟΧΟ
Μήτρογλου-ΕΥΣΤΟΧΟ
Ρουίς-ΕΥΣΤΟΧΟ
Χριστοδουλόπουλος-ΕΥΣΤΟΧΟ
Γκονσάλες-ΕΥΣΤΟΧΟ
Χολέβας-ΕΥΣΤΟΧΟ
Κάμπελ-ΕΥΣΤΟΧΟ
Γκέκας-ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ
Ουμάνια-ΕΥΣΤΟΧΟ
Η φάση του αγώνα
Η επέμβαση του Νάβας στο 121' ήταν εκπληκτική στο κοντινό πλασέ του Μήτρογλου, κρατώντας το 1-1. Αυτή η φάση έστειλε το ματς στα πέναλτι και εκεί ο Κοσταρικανός γκολκίπερ έπιασε την εκτέλεση του Γκέκα.
Ο διαιτητής
Ο Αυστραλός ρέφερι, Μπέντζαμιν Ουίλιαμς, έχασε την φάση με το χέρι του Τοροσίδη στο 55', αλλά από εκεί και πέρα ήταν κοντά στις φάσεις, με καλά τρεξίματα και σωστός στον πειθαρχικό έλεγχο. Οι βοηθοί του είχαν τις κατάλληλες θέσεις και είδαν σωστά τις περιπτώσεις οφσάιντ που υπήρξαν.
Ο πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης
Ο Νάβας ήταν ο κορυφαίος του αγώνα με τις πολλές και καλές επεμβάσεις που έκανε τόσο στα δυο ημίχρονα, όσο και στην παράταση. Κράτησε όρθια την ομάδα του, ενώ και στη ρώσικη ρουλέτα απέκρουσε την εκτέλεση του Γκέκα. Ακόμα και στο γκολ που δέχτηκε, έχει προηγηθεί πολύ καλή του επέμβαση.
Μας άρεσε
Η Εθνική μας για πολλοστή φορά έδειξε ότι έχει ψυχή και δεν τα παρατάει. Για μια ακόμη φορά "χτύπησε" στο τέλος ενός αγώνα που έπρεπε να σκοράρει και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Η αυταπάρνηση των παικτών του Σάντος δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Δεν μας άρεσε
Ο Τζόελ Κάμπελ κλείστηκε καλά από την ελληνική άμυνα. Ο Μανωλάς τον πήγε μια χαρά και πέρασε απαρατήρητος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αν και είναι γνωστές οι ικανότητές του και το τι μπορεί να κάνει και παρά το ότι έφαγε "ξύλο" και έδωσε τις μάχες του, δεν τον ένιωσε πολύ η ομάδα μας.
πηγή
ΣΧΟΛΙΟ
Η Εθνική μας έκανε το καθήκον της. Εχει εδραιωθεί πλέον στις καλύτερες ομάδες του κόσμου στην συνείδηση των φίλων του ποδοσφαίρου κι αυτό είναι το σημαντικότερο από όλα...
Εχασε στα πέναλτυ ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να καθαρίσει από την κανονική διάρκεια του αγώνα σε πάρα πολλές φάσεις αλλά και στην παράταση...
Ευχαριστούμε όλα τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους.
Στο άλλο παιχνίδι της ημέρας οι Ολλανδοί καθάρισαν μέσα σε 6 λεπτά με σκορ 2-1 τους Μεξικανούς που προηγούνταν μέχρι το 87ο λεπτό με 1-0!!!!
Δεν άξιζε τέτοιο πικρό φινάλε σε αυτή την ομάδα. Η Εθνική μας τα έδωσε όλα απέναντι στην Κόστα Ρίκα, άξιζε να περάσει στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με βάση την εικόνα της στο ματς και τις ευκαιρίες που δημιούργησε στα 120 λεπτά του αγώνα, αλλά τελικά λύγισε στην διαδικασία των πέναλτι.
Οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος έπεσαν μαχόμενοι και με το κεφάλι ψηλά και σε κάθε περίπτωση ήταν ένα υπέροχο ταξίδι, το οποίο ολοκληρώθηκε στα γήπεδα της Βραζιλίας. Δεν χρειάζονται δάκρυα για την "γαλανόλευκη", που τα έδωσε όλα, όμως οι επεμβάσεις του Νάβας σε καίριες στιγμές του ματς και η απόκρουση στο πέναλτι του Γκέκα καθόρισαν την τύχη του αγώνα.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η Εθνική προκρίθηκε σε δεύτερη φάση ενός Μουντιάλ και ο Φερνάντο Σάντος αφήνει σοβαρή παρακαταθήκη στον διάδοχό του, τον Κλάουντιο Ρανιέρι, ο οποίος καλείται να συνεχίσει το έργο του, το οποίο σε κάθε περίπτωση κρίνεται πέρα για πέρα επιτυχημένο. Τελευταίο ματς στον ελληνικό πάγκο για τον Φερνάντο Σάντος, ενώ αυτό ήταν και το "κύκνειο άσμα" του Γιώργου Καραγκούνη.
Στο αγωνιστικό σκέλος, ο Ρουίς άνοιξε το σκορ στο 52', ο Παπασταθόπουλος ισοφάρισε στο 91', δεν άλλαξε κάτι στο ημίωρο της παράτασης, αλλά στα πέναλτι οι Κοσταρικανοί ευστόχησαν και στις πέντε εκτελέσεις τους και πέρασαν στα προημιτελικά, όπου το Σάββατο θα αντιμετωπίσουν την Ολλανδία, έχοντας διαγράψει ήδη μια εκπληκτική πορεία.
Η ταυτότητα του αγώνα
Γήπεδο: "Αρένα Περναμπούκο"
ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ: Νάβας, Ντίας, Γκαμπόα (77' Ακόστα), Γκονζάλες, Ντουάρτε, Ουμάνια, Μπόρχες, Τεχέδα (66' Κουμπέρο), Μπολάνιος (83' Μπρένες), Ρουίς, Κάμπελ.
ΕΛΛΑΔΑ: Καρνέζης, Τοροσίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Χολέμπας, Μανιάτης (78' Κατσουράνης), Καραγκούνης , Σάμαρης (58' Μήτρογλου), Σαλπιγγίδης (69' Γκέκας), Χριστοδουλόπουλος, Σαμαράς.
Γκολ: 52' Ρουίς, 91' Παπασταθόπουλος
Κάρτες: 36' Σάμαρης, 42' Ντουάρτε, 48' Τεχέδα, 56' Γρανάδος, 70' Ρουίς, 72' Μανωλάς, 90' Νάβας / Κόκκινη κάρτα: 66' Ντουάρτε
Όχι δάκρυα γι' αυτή την ομάδα
Με την σκέψη πως 11άδα που κερδίζει, δεν αλλάζει, ο Φερνάντο Σάντος παρέταξε την Εθνική με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό όπως και στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού. Μοναδική διαφοροποίηση η παρουσία του Σάμαρη αντί του τραυματία Κονέ, με τον Σαμαρά και πάλι στην κορυφή της επίθεσης, την ώρα που ο Χόρχε Λουίς Πίντο ακολούθησε την ίδια πεπατημένη με τον Κάμπελ σε θέση φορ και τους Ρουίς και Μπολάνιος στις πτέρυγες.
Χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό τα πρώτα λεπτά, με τις δυο ομάδες να προσπαθούν να επιβάλουν το παιχνίδι τους και να κοιτάζουν πρωτίστως τα μετόπισθεν και μπροστά να χτυπήσουν σε κάποια κόντρα. Mε 4-2-3-1 η Ελλάδα σε φάση επίθεσης και τον Καραγκούνη πιο μπροστά από τους Μανιάτη - Σάμαρη, με τον Σαμαρά να κινείται αρκετά χωρίς την μπάλα, αναζητώντας την τροφοδότηση.
Ένα σουτ του Μπολάνιος (8') από πλάγια θέση αποτέλεσε το πρώτο "καμπανάκι κινδύνου", με την Εθνική να έχει να αντιπαρατάξει κάποια μακρινά σουτ από τον Χριστοδουλόπουλο (2' και 12'). Οι Κοσταρικανοί είχαν μια ελαφριά κατοχή, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται σε ευκαιρίες, με τον Κάμπελ να είναι καλά κλεισμένος από τον Μανωλά και να μην απειλεί ιδιαίτερα, την στιγμή που τα πρώτα σοβαρά "αχ" ακούστηκαν από την ελληνική πλευρά με το πλασέ του Σαλπιγγίδη (37') και την εκπληκτική επέμβαση του Νάβας.
Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε στο 52ο λεπτό, όταν και η Εθνική μας βρέθηκε πίσω στο σκορ. Οι παίκτες του Πίντο άλλαξαν αριστοτεχνικά την μπάλα, ο Ρουίς ως κρυφός κυνηγός βρέθηκε στο ύψος της περιοχής και με αδύναμο πλην φαλτσαριστό πλασέ έστειλε την μπάλα στην αριστερή γωνία του Καρνέζη. Πλέον, ο Σάντος έπρεπε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του.
Το σύστημα άλλαξε σε 4-4-2 με την επιστράτευση του Μήτρογλου αντί του Σάμαρη, ενώ αργότερα μπήκε και ο Γκέκας στο πλάι του, παίρνοντας την θέση του Σαλπιγγίδη, με τον Σαμαρά να πηγαίνει στα άκρα. Η αριθμητική υπεροχή της Εθνικής μας (66' αποβολή του Ντουάρτε) έφερε πίεση προς την εστία των Κοσταρικανών, που λογικό ήταν να γυρίσουν πίσω. Το γύρισμα του Χριστοδουλόπουλο στον Γκέκα (88') αποτέλεσε το πρώτο "μήνυμα", για να έρθει ο Παπασταθόπουλος στο 91' και να ενεργήσει σαν στράικερ, λυτρώνοντας την Ελλάδα και στέλνοντας το ματς στην παράταση. Το μομέντουμ ήταν πλέον "γαλανόλευκο"...
Στο ημίωρο της παράτασης, η Εθνική μας έπαιξε με παίκτη παραπάνω, έκανε τέσσερις καλές φάσεις για να σκοράρει (93' Γκέκας, 100' Κατσουράνης, 113' Χριστοδουλόπουλος, 121' Μήτρογλου), αλλά δεν τα κατάφερε. Η Κόστα Ρίκα ήταν λογικό πως θα έπαιζε άμυνα και προσπαθούσε κυρίως σε αντεπίθεση να βρει κενό χώρο και να απειλήσει, με το 1-1 να μην αλλάζει και οι δυο ομάδες οδηγήθηκαν στη "ρώσικη ρουλέτα" των πέναλτι.
Η διαδικασία των πέναλτι:
Μπόρχες-ΕΥΣΤΟΧΟ
Μήτρογλου-ΕΥΣΤΟΧΟ
Ρουίς-ΕΥΣΤΟΧΟ
Χριστοδουλόπουλος-ΕΥΣΤΟΧΟ
Γκονσάλες-ΕΥΣΤΟΧΟ
Χολέβας-ΕΥΣΤΟΧΟ
Κάμπελ-ΕΥΣΤΟΧΟ
Γκέκας-ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ
Ουμάνια-ΕΥΣΤΟΧΟ
Η φάση του αγώνα
Η επέμβαση του Νάβας στο 121' ήταν εκπληκτική στο κοντινό πλασέ του Μήτρογλου, κρατώντας το 1-1. Αυτή η φάση έστειλε το ματς στα πέναλτι και εκεί ο Κοσταρικανός γκολκίπερ έπιασε την εκτέλεση του Γκέκα.
Ο διαιτητής
Ο Αυστραλός ρέφερι, Μπέντζαμιν Ουίλιαμς, έχασε την φάση με το χέρι του Τοροσίδη στο 55', αλλά από εκεί και πέρα ήταν κοντά στις φάσεις, με καλά τρεξίματα και σωστός στον πειθαρχικό έλεγχο. Οι βοηθοί του είχαν τις κατάλληλες θέσεις και είδαν σωστά τις περιπτώσεις οφσάιντ που υπήρξαν.
Ο πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης
Ο Νάβας ήταν ο κορυφαίος του αγώνα με τις πολλές και καλές επεμβάσεις που έκανε τόσο στα δυο ημίχρονα, όσο και στην παράταση. Κράτησε όρθια την ομάδα του, ενώ και στη ρώσικη ρουλέτα απέκρουσε την εκτέλεση του Γκέκα. Ακόμα και στο γκολ που δέχτηκε, έχει προηγηθεί πολύ καλή του επέμβαση.
Μας άρεσε
Η Εθνική μας για πολλοστή φορά έδειξε ότι έχει ψυχή και δεν τα παρατάει. Για μια ακόμη φορά "χτύπησε" στο τέλος ενός αγώνα που έπρεπε να σκοράρει και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Η αυταπάρνηση των παικτών του Σάντος δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Δεν μας άρεσε
Ο Τζόελ Κάμπελ κλείστηκε καλά από την ελληνική άμυνα. Ο Μανωλάς τον πήγε μια χαρά και πέρασε απαρατήρητος στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Αν και είναι γνωστές οι ικανότητές του και το τι μπορεί να κάνει και παρά το ότι έφαγε "ξύλο" και έδωσε τις μάχες του, δεν τον ένιωσε πολύ η ομάδα μας.
πηγή
ΣΧΟΛΙΟ
Η Εθνική μας έκανε το καθήκον της. Εχει εδραιωθεί πλέον στις καλύτερες ομάδες του κόσμου στην συνείδηση των φίλων του ποδοσφαίρου κι αυτό είναι το σημαντικότερο από όλα...
Εχασε στα πέναλτυ ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να καθαρίσει από την κανονική διάρκεια του αγώνα σε πάρα πολλές φάσεις αλλά και στην παράταση...
Ευχαριστούμε όλα τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους.
Στο άλλο παιχνίδι της ημέρας οι Ολλανδοί καθάρισαν μέσα σε 6 λεπτά με σκορ 2-1 τους Μεξικανούς που προηγούνταν μέχρι το 87ο λεπτό με 1-0!!!!