Ο Φώτης ο ερημίτης του Βόλου.

Παλιότερα είχα αναδημοσιεύσει μια ανάρτηση τιτλοφορούμενη "Εκατομμύρια Αγγελοι".

Εκεί γινόταν αναφορά σε ένα μυστηριώδες πρόσωπο που ζει στην περιοχή του Βόλου. Τον Φώτη.

Σήμερα ήρθε πλέον η στιγμή να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Ισως πρόκειται για μια περίπτωση "Δια Χριστόν Σαλού" συνανθρώπου μας.

Ας δούμε τις μαρτυρίες γι' αυτόν κι ας διδαχθούμε από τον ξένο σε εμας βίο του

Ο Φώτης του αθέατου δρόμου.

Τι και πώς...
Ξεφύτρωσε στους δρόμους της πόλης μας [Βόλου] ξαφνικά και σχεδόν από το πουθενά, στην δεκαετία του '80.

Ένας λεπτός, ψηλός άντρας απροσδιορίστου ηλικίας, (πριν λίγο καιρό έμαθα ότι είναι στα 82 του πλέον αλλά καθόλου δεν του φαίνεται)  που φορούσε, χειμώνα - καλοκαίρι, το ίδιο χακί μπουφάν, έμοιαζε βρώμικος και είχε μακριά μαλλιά.

Κυκλοφορούσε στο κέντρο της πόλης, μοίραζε λουλούδια στις γυναίκες (και μοιράζει ακόμη), έλεγε διάφορα ακατανόητα και κάποιες φορές μιλούσε για αγάπη και για Θεό.

Δεν ήξερε κανείς να πει από πού κρατούσε η σκούφια του.

Τότε ήμουν στα ντουζένια της δημοσιογραφικής μου πορείας και είχα το περιοδικό "Ώρες".

Έστειλα -θυμάμαι- έναν συνάδελφο να του πάρει συνέντευξη και βγήκε ένα πολύ όμορφο κομμάτι, όπου όμως ο Φώτης, παρεκτός των φιλοσοφημένων θέσεών του, που βασίζονταν στο "αγαπάτε αλλήλους", δεν μας είχε διαφωτίσει σχετικά με την καταγωγή του. Ωστόσο το περιοδικό είχε μόλις κερδίσει έναν ιδιότυπο διαφημιστή, καθώς αυτός ο παράξενος άνθρωπος φώναζε στους δρόμους "Ώρες... να διαβάζετε τις Ώρες, φιλάκια στις Ώρες".

Η μόνη πληροφορία που αποκτήσαμε από κείνη την συνέντευξη ήταν πως έμενε σε μια σπηλιά, στον λόφο της Γορίτσας (περιοχή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, στην άκρη της πόλης).

Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο ο Φώτης γινόταν κάτι σαν εκ των ων ουκ άνευ της πόλης.

Τον γνώριζαν όλοι πια, έμπαινε στα καταστήματα, έλεγε "καλημέρα" και ευχές, άφηνε ένα κέρμα για το καλό και φεύγοντας έλεγε "Να αγαπάτε. Ακούτε; Μόνο αγάπη."

Οι άνθρωποι άρχισαν ολοένα και λιγότερο να τον θεωρούν μουρλό.
Μετά σταμάτησαν να τον λένε και παράξενο.
Ήταν και είναι απλά ο Φώτης, κάτι σαν ξωτικό, σαν δια κάτι σαλός (μερικοί λένε πως δια τον έρωτα γυναικός παρεφρόνησε αλλά εμένα μου μοιάζει σαν πολύ στα καλά του).

Μια εποχή τον βρήκα να μένει κάτω από το σκέπαστρο ενός ξωκκλησιού στην Πορταριά. Μου είπαν πως τούτο το ενδιαίτημα τον φιλοξένησε για καναδυό χρόνια.

Ο ναίσκος είναι των Ταξιαρχών -δεν ορκίζομαι ότι είχε παρτίδες με τους Αρχαγγέλους-.
Όμως το ξανασκέφτηκα όταν τον συνάντησα -ανήμερα της γιορτής των Αγγέλων- και μου είπε πως στους δρόμους της πατρίδας μας κυκλοφορούν εκατομμύρια άγγελοι.

Ο τωρινός τόπος διαμονής του είναι έξω από την πόλη, σε ένα παράπηγμα μέσα στο κτήμα κάποιου, στην περιοχή Κογιάτικα (μετά τον οικισμό Φυτόκο). 

Με τον καιρό, το μόνο που άλλαξε είναι ότι δεν φορά πια εκείνο το χακί μπουφάν, "πλούτισε" και ό,τι του δίνουν το δίνει ελεημοσύνη, μιλάει περισσότερο -λέγοντας πάντα όμως ό,τι γουστάρει και μόνον, το ύφος του προσδιορίζεται πλέον ως ενός αγαπημένου ανθρώπου και αυτές τις μέρες ρυθμίζει την κυκλοφορία, σε μια διασταύρωση πίσω από τον μητροπολιτικό ναό. Είναι δίπλα το γραφείο μου και τον άκουσα ένα μεσημέρι να φωνάζει: "Μπορείς, μπορείς, πάτα γκάζι, φύγε. Ευχαριστώ. Καλά Χριστούγεννα. Ευλόγησον. Ευλόγησον."

Βγήκα στο μπαλκόνι και τον είδα να σταματά αυτοκίνητα για να περάσουν άλλα και είδα τους οδηγούς όλους χαμογελαστούς (πρώτη φορά είδα τόσους ανθρώπους μαζεμένους, να χαμογελούν αλλά και να υπακούν σε παραγγέλματα).

Ανάμεσα στις κουβέντες που έχουμε ακούσει απ' αυτόν είναι πως δεν του λείπει τίποτε, πως ο άνθρωπος αν αγαπά είναι πλήρης, πως για να ζήσουμε, θέλουμε μόνο τον Θεό. Δεν κάνει διδασκαλία. Περπατάει στους δρόμους και μονολογεί, σαν να είναι μόνο αυτός και ο εαυτός του. Ξέρει ότι τον ακούμε και μεις αλλά δεν δείχνει να τον ενδιαφέρει. Μοιάζει σαν να εκτελεί κάποιο καθήκον... Κήρυκος ίσως, σε μια πόλη ανθρώπων με κουρασμένες ακοές που μόνο το αλλόκοτο και μη συμβατικό, μπορεί να κάνει το ους τους ευήκοον....

Καμιά φορά λέει "γεια σου ομορφούλα, να χαίρεσαι την ομορφιά σου" και ξαναθυμόμαστε τα αγόρια που σφύριζαν κάτω από αρχαία παράθυρα, άλλοτε πάλι το ακούμε σαν "Χαίρε κεχαριτωμένη" που δεν μας ανήκει αλλά πιστοποιεί την χαμένη ομορφιά της καθαυτής γυναικός (που διασώθηκε μετά την Εύα). 

Όπως και νάχει, ο Φώτης δεν ορίζεται, δεν χαρακτηρίζεται, δεν ανήκει, δεν υπόκειται, δεν περιορίζεται.

Μόνη εξαίρεση, ένα απόγευμα που τον είδα να κάθεται μαζεμένος και αμίλητος στα σκοτάδια του ναού, μετά τον εσπερινό. Κοίταζε την Πλατυτέρα συνέχεια και δεν έδινε σημασία στον κόσμο που μπαινόβγαινε για ένα κεράκι. Όταν είδε τον ιερέα σηκώθηκε, είπε "την ευχή σου πάτερ" και έκανε μία υπόκλιση. Βρήκα την ευκαιρία και του είπα "καλησπέρα Φώτη" και κείνος μόνο κούνησε το κεφάλι προς τα κάτω και αυτό ήταν όλο. Μετά ξαναγύρισε στην θέαση της Πλατυτέρας.
Εγώ έφυγα, ο Φώτης έμεινε. Πού ακριβώς και με ποιούς έμεινε, Κύριος οίδε... 

πηγή

Η φτώχεια σαν... επιλογή... 

Προχθές το μεσημέρι ήταν... Γύριζα στο σπίτι μου μετά από μια μέρα δουλειάς,με το αυτοκίνητο γεμάτο παιδιά και το κεφάλι μου γεμάτο μέριμνες,προβλήματα και πονοκέφαλο... Είχα βγει από την πόλη και κοντά στα πρώτα χωράφια είδα από μακριά μια γνώριμη φιγούρα... Πριν φτάσουμε, ένα χαμογελαστό πρόσωπο μας χαιρετούσε... Ο Φώτης... Για το Φώτη σας έχω μιλήσει και σε προηγούμενη ανάρτηση (ΕΔΩ)... Για την απλότητα και την ταπεινότητά του... Προχθές όμως κι άλλη μια βεβαιότητα απέκτησα γι' αυτόν... Αυτή της ανατρεπτικότητας της ζωής του...

Σταμάτησα το αυτοκίνητο και πιάσαμε την κουβέντα για λίγη ώρα... Με ρώτησε με πραγματικό ενδιαφέρον για όλα τα μέλη της οικογένειάς μου και μου έδωσε συμβουλές γεμάτες σοφία...

Κατόπιν τον αποχαιρέτησα και μπήκα στο αυτοκίνητο να φύγω... Ο Φώτης δεν κρατούσε τίποτα στα χέρια του... Ενώ όσα χρόνια τον ξέρω περπατάει κρατώντας μια πλαστική σακούλα, τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί χωρίς αυτή, με άδεια χέρια... Πριν λοιπόν ξεκινήσω, ανοίγει τη χούφτα του όπου κρατούσε λίγα κέρματα, βγάζει και αφήνει στη θέση του συνοδηγού ένα ευρώ... "Να πάρεις στα παιδιά μια σοκολάτα από εμένα" μου είπε...

Πρέπει να σας πω ότι αυτό ο Φώτης το κάνει συχνά... Το να μοιράζει λεφτά εννοώ... Και σε εμένα και σε πολλούς άλλους... Πριν λίγο καιρό σε συζήτηση που είχαμε στην τάξη, γεμάτος απορία ένας μαθητής μου μου διηγήθηκε ανάλογο περιστατικό: "Κυρία, στο δρόμο προχθές περπατούσα με τη μητέρα μου και ένας φτωχός μας έδωσε λεφτά!!!!"....

Έψαξα στο αυτοκίνητο να βρω κάτι να του δώσω σαν ανταπόδοση της καλοσύνης του (όχι τόσο για τα λεφτά όσο από αγάπη και ευγνωμοσύνη για τις συμβουλές που κάθε φορά μου δίνει) και βρήκα μόνο ένα μικρό σακουλάκι με στραγάλια και σταφίδες... Του το πρόσφερα... Πήρε δυο σταφίδες και αρνήθηκε να πάρει το σακουλάκι... "Θα περπατήσω και θα με βαραίνει" μου είπε...

Κίνησε να φύγει... Μια φιγούρα ξερακιανή, λίγο σκυφτή από τα χρόνια, αλλά ανάλαφρη, σα να πετούσε... Καθόμουν και τον παρακολουθούσα, με τη βεβαιότητα πως είχα το προνόμιο να παρακολουθώ τον πιο ελεύθερο άνθρωπο της γης και ταυτόχρονα τον πιο ανατρεπτικό... Χωρίς τίποτα στα χέρια του, μόνο μια χούφτα κέρματα για να τα μοιράσει...

Δεν το βλέπω από την πλευρά της αγιότητας - που σίγουρα θα μπορούσα να το δω κι έτσι... Σκεφτόμουν καθώς τον έβλεπα να απομακρύνεται τις τόσες επαναστάσεις που έχουν γίνει στα πλαίσια της ταξικής πάλης για την διεκδίκηση ενός κόσμου δικαίου, από ανθρώπους ιδεολόγους (έχω πολλούς τέτοιους φίλους), το αίμα που έχει χυθεί, τη βία για μικρές κατακτήσεις, τους τόνους από μελάνι για την περιγραφή τρόπων ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης και την εγκαθίδρυση συστημάτων δικαιότερων τα οποία - κατά κανόνα - ανατρέπονται στην πράξη.... Όμως πουθενά στον κόσμο οι τόσοι άνθρωποι δεν κατάφεραν να κάνουν την επανάσταση πράξη όπως ο Φώτης, που έχει... επιλέξει τη φτώχεια...

Δεν υπάρχει ανατρεπτικότερη πράξη από το να επιλέγεις να μοιράζεις λεφτά τα οποία εσύ -σύμφωνα με την κρατούσα άποψη- χρειάζεσαι περισσότερο από αυτούς στους οποίους τα δίνεις... ["Ν": αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα των ορθόδοξων ασκητών, που, αφού έχουν το Χριστό, δε χρειάζονται τίποτ' άλλο].

Ούτε επαναστατικότερη από το να μην ανέχεσαι ούτε λεπτό να σε βαραίνει κάτι που δεν σου είναι απολύτως απαραίτητο (ανάλογη αυτής του Διογένη του κυνικού φιλοσόφου, ο οποίος πέταξε το μόνο περιουσιακό του στοιχείο, την κούπα με την οποία έπινε νερό, όταν είδε κάποιον να πίνει νερό με τα χέρια του)... 

Το σύστημα -έχω σιγουρευτεί πια- δεν μπορεί να νικηθεί από μέσα... Μπορεί μόνο να αχρηστευθεί αν κανείς δεν μπλεχτεί στα γρανάζια του... Γι αυτό μόνο οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ζουν έξω από το σύστημα μπορούν να το νικήσουν... Οι υπόλοιποι το χρειαζόμαστε, γι' αυτό εύκολα μας εκβιάζει. Σκεφτείτε πόσο γρήγορα θα κατέρρεε ένα σύστημα καπιταλιστικό αν κανείς δεν χρειάζονταν και δεν αγόραζε τα κάθε λογής σκουπίδια που του πλασάρει.

Αν όλοι αγόραζαν μόνο τα απολύτως απαραίτητα, τα όντως απαραίτητα και όχι όσα μας φαίνονται απαραίτητα.... Κι αυτό αποδεικνύεται αν σκεφτεί κανείς σε τι μπορεί να επηρεάσει η οικονομική κρίση έναν άνθρωπο σαν το Φώτη... Τρώει πολύ λίγο, σαν πουλάκι, και ποτέ δεν συσσωρεύει την τροφή του σε ψυγεία, κελάρια και καταψύκτες όπως οι περισσότεροι από εμάς... Γιατί ο άνθρωπος χρειάζεται λιγοστό θρεπτικό φαγητό για να ζήσει και φυσικά καθόλου απαραίτητα δεν του είναι τα κάθε λογής σκουπίδια που το σύστημα του πασάρει σαν -τάχα- απαραίτητα για την κάλυψη των αναγκών του (λίγα χόρτα, μια φέτα ψωμί και μια χούφτα ξηροί καρποί είναι -σύμφωνα με τους υγιεινιστές- μια
πλήρης τροφή)...

Αυτό -το ότι είναι λιτοδίαιτος- τον κάνει αδύνατο, ευκίνητο και υγιή, ώστε να μη χρειάζεται τους γιατρούς και τα φάρμακα (όσα χρόνια τον ξέρω ποτέ δεν τον είδα άρρωστο ή ανήμπορο από αρρώστια). Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή των γιατρών και των φαρμάκων. Στο σπίτι μου έχω κρατήσει από παλιά λογαριασμό για τις αντιβιώσεις που οι γιατροί έχουν γράψει στα βιβλιάρια των παιδιών μου όταν ήταν άρρωστα από ιώσεις (προληπτικά δικαιολογήθηκαν, όταν τους ρώτησα γιατί δίνουν αντιβίωση στην ίωση) και που ποτέ δεν χρειάστηκε να πάρουν... Από τα 4 παιδιά μου μόνο ο ένας γιος μου πήρε δύο φορές αντιβίωση όταν είχε οστρακιά...

Το εμπόριο υγείας είναι μια ανήθικη και βλακώδης ιστορία... Έχω ακούσει γιατρό να λέει πως σε λίγο θα δημιουργούν αρρώστους γιατί πλήθυναν πολύ οι γιατροί και δεν έχουν αρκετούς πελάτες ώστε να γίνουν πλούσιοι... Στα πλαίσια αυτά κάνουν ό,τι μπορούν για να συκοφαντήσουν σαν κομπογιαννίτικες τις εναλλακτικές μορφές θεραπείας όπως αυτή της Αφαρμάκου Ιατρικής (Υγιεινιστική) για λόγους ευνόητους (ποτέ δεν άκουσα από συμβατικό γιατρό να μου μιλάει για την πανάκεια της θεραπευτικής -την σταφυλοθεραπεία- και μόλις πριν δυο χρόνια έμαθα πως γιατρός του Θεαγένειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
μίλησε σε φίλη καρκινοπαθή για την αναγκαιότητα της σωστής διατροφής και διαβίωσης στον πόλεμο κατά του καρκίνου)...

Η στέγη δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον Φώτη αφού ένα μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε σε μια σπηλιά στην άκρη της πόλης, ενώ πάντα ζει σε παλιά καλύβια που του παραχωρούν φίλοι του, από αυτά που οι υπόλοιποι δεν καταδέχονται να έχουν σα μόνιμη κατοικία... 

Το θέμα της στέγης των ανθρώπων είναι επίσης παρεξηγημένο... Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται όλα αυτά τα μεγάλα σπίτια που διαθέτει... Στην πιο ακραία μορφή στέγασης ανήκουν οι Λάπωνες που "με το πέτσινο ρούχο τους και μια πέτσινη σακούλα που ρίχνουν πάνω από το κεφάλι και τους ώμους τους κοιμούνται πάνω στο χιόνι" (Χ. Ν. Θορώ, Ουώλντεν). 

Οι Ινδιάνοι ζούσαν σε σκηνές από ύφασμα ακόμη και στις δυσκολότερες συνθήκες ενώ άλλοι έφτιαχναν σπίτια με υλικά από τη φύση, όπως φλούδες δένδρων που τις έβγαζαν από τους κορμούς την εποχή που ανεβαίνει ο χυμός...

Αλλά ακόμη και στα δικά μας μέρη όλοι ξέρουμε τα πέτρινα σπιτάκια που έφτιαχναν παλιά οι άνθρωποι, ζεστά και γερά, που το χειμώνα διέθεταν ένα μικρό δωμάτιο -το "χειμωνιάτικο"- στο οποίο ζούσε όλη η οικογένεια μέχρι να ανέβει η θερμοκρασία κοντά στο Μάη (στο πατρικό μας σπίτι στην Κρήτη το δωμάτιο ήταν τόσο μικρό που ο πατέρας μου λέει πως μετά βίας χωρούσαν μέσα τα έντεκα άτομα του σπιτιού,ενώ η γιαγιά μου διηγούνταν γελώντας πως, όταν το βράδυ κοιμόντουσαν και ήθελε κανείς να αλλάξει πλευρό, έπρεπε να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους να κάνουν χώρο). Όλα τα υπόλοιπα... δωμάτια και έπιπλα και έργα τέχνης και υπερβολές στην άνεση και την πολυτέλεια δεν μπορούν σίγουρα να θεωρηθούν πρώτης ανάγκης και πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε ποια κενά (ψυχολογικής κυρίως φύσεως) μας καλύπτουν...

Αν πεις για ρούχα, ζήτημα είναι στη ζωή του ολόκληρη να έχει λιώσει τρεις αλλαξιές... Φοράει τα ίδια σχεδόν πάντα μέχρι να μην φοριούνται και μπαλωμένα... Η βιομηχανία της μόδας πόσο μπορεί να αντέξει σε μια φιλοσοφία και στάση ζωής σαν του Φώτη; Και δεν υπάρχει πιο άχρηστη επίπλαστη ανάγκη από αυτή της κατοχής ρούχων περισσότερων από αυτά που χρειάζεται κάποιος. Ούτε μεγαλύτερη ανοησία από το να θεωρείται το ρούχο ενδεικτικό της αξίας ενός ανθρώπου... Οι ιερείς και μοναχοί περνούν όλη τη ζωή τους ντυμένοι σε ένα ρούχο, το ράσο τους, κι αυτό καθόλου δεν τους κάνει κατώτερους
ανθρώπους, αλλά το αντίθετο, ουσιαστικότερους...

Το θέμα της μετακίνησης που μας ταλαιπωρεί πολύ, τόσο με την εξασφάλιση των απαραίτητων καυσίμων, όσο και με τη ρύπανση που προκαλεί, ο Φώτης το έχει λύσει κόβοντας τον... Γόρδιο Δεσμό... Όπου θέλει να πάει πηγαίνει με τα πόδια, αργά αλλά ανέξοδα... Τον έχω συναντήσει σε Μοναστήρι πάνω στο βουνό που εγώ έκανα με το αυτοκίνητο μιάμιση ώρα να φτάσω... Ήταν εκεί ήδη όταν έφτασα... Τον ρώτησα πώς τα κατάφερε και μου απάντησε πως έφυγε λίγο νωρίτερα... Δεν έχει άλλωστε τίποτα να τον βιάζει... Επίσης έχει αποδεχτεί το αυτονόητο, πως δηλαδή στον τόπο που γεννήθηκε θα ζήσει και επομένως δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για ταξίδια ανά τον κόσμο, στα οποία έχουν επιδοθεί όλοι οι άνθρωποι τούτου του κόσμου. Τα ταξίδια του είναι καθημερινά και οι
αποστάσεις τους καθορίζονται από την αντοχή των ποδιών του και μόνο...

Μπορώ να μιλάω ώρες ολόκληρες για τη δυνατότητα του ανθρώπου να ζήσει σε επιλεγμένη φτώχεια (όχι ανέχεια) και για το πόσο οικολογικό, ανθρώπινο, θεάρεστο και αναγκαίο είναι αυτό. Τι αίσθηση ελευθερίας σου δίνει. Η ελευθερία μόνο ως τέτοια μπορεί να οριστεί... Μόνο η αυτάρκεια που είναι σχεδόν συνώνυμη της φτώχειας μπορεί να μας ελευθερώσει...
Όμως η εφαρμογή της θεωρίας είναι δύσκολη... Είναι για λίγους γενναίους που άφησαν τον εαυτό τους στα χέρια του Θεού, που δεν αγωνιούν για το αύριο, που δεν χρειάζονται την ασφάλεια γιατί ξέρουν πως αυτή είναι χίμαιρα, που θέλουν να ζουν σαν αετοί και δεν ανέχονται να είναι τρένα πάνω στις ράγες του κατεστημένου....

Ο Φώτης σε λίγο χάθηκε από τα μάτια μου... Έσυρα τα βαριά -από τις αλυσίδες που συνειδητά κρέμασα πάνω τους- πόδια μου και ξεκίνησα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ήξερα πως το λάθος μου είναι στην επιλογή... Στην πραγματικότητα έχω επιλέξει τα δεσμά. Όχι,δεν με μελαγχόλησαν οι σκέψεις αυτές... Αντίθετα με δυνάμωσαν... Ελπίζω να βρω το θάρρος να πετάξω κι εγώ λίγες από τις αλυσίδες μου, να αλαφρώσω λιγάκι... ποτέ δεν ξέρεις πότε θα βρεις τη δύναμη να δεις κατάματα την αλήθεια και να αλλάξεις... Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου και τη συνάντηση με το Φώτη τη θεωρώ το καλύτερο δώρο.

Ο Φώτης μιλάει για την κρίση - Η κοινωνία του Βόλου μέσα από μια διαφορετική ματιά. 

Ο ερημίτης - κοσμοκαλόγερος Φώτης["Ν": χωρίς κακία, θεωρώ το χαρακτηρισμό κάπως πεζό για έναν άνθρωπο, που -καθώς φαίνεται- η ζωή του είναι φτιαγμένη από την ουσία της ποίησης] άφησε πίσω του το επάγγελμα ως τσαγκάρης και τους δικούς του ανθρώπους, και τα τελευταία 40 χρόνια ζει μια ασκητική ζωή, αφιερώνοντας την καθημερινότητα και την ψυχή του σε άπορες οικογένειες, αδιαφορώντας για τις δικές του ανάγκες.

Τριγυρνώντας στους δρόμους του Βόλου, ο ίδιος πέρα από το χαμόγελό του και τα λουλούδια που προσφέρει, δίνει τα ψιλά του στους καταστηματάρχες, στους περαστικούς, στην εκκλησία και σε όποιον έχει ανάγκη. Δεν κρατάει κανένα χρηματικό ποσό για τον ίδιο. Όσοι δεν τον γνωρίζουν -και ειδικότερα τα νέα παιδιά- νομίζουν ότι είναι ζητιάνος ή ο τρελός της πόλης λόγω και της ενδυμασίας του. Οι υπόλοιποι έχουν μεγαλώσει μαζί του και έχουν μάθει από τον ίδιο τι θα πει να προσφέρεις αγάπη χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση.

Ένας άνθρωπος, αληθινός, με καλή και καθαρή καρδιά, η ψυχάρα του Βόλου όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι. Ο ίδιος δεν έχει ανάγκη καμία πολιτεία, καμία τρόικα, αντιθέτως αυτός προσφέρει με την αγάπη του ό,τι μπορεί. Ελεύθερος, φιλοσοφημένος, ανεξάρτητος από όλα τα άσχημα της κοινωνίας ακόμα και στα 82 του χρόνια κοιτάζει με τα δικά του «καθαρά» μάτια με αισιοδοξία και ελπίδα τον κόσμο γύρω του.

Για αρκετό διάστημα ζούσε στις σπηλιές της Γορίτσας. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ τον συνάντησε στο ησυχαστήριό του, σ' ένα κτήμα στην περιοχή Κογιάτικα, έκταση που του έχει προσφερθεί. Η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν ένα σπίτι - καλύβα μέσα σε μια μεγάλη πράσινη έκταση τελείως απομονωμένη από δρόμους και σπίτια. Το «σπίτι» του δεν έχει τις πολυτέλειες και τις ανέσεις τις δικές μας, γιατί ο ίδιος δεν τα έχει ανάγκη, όπως μας είπε.

Ζει χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση. Κύρια ασχολία του είναι το κτήμα. Από κει καθημερινά κατεβαίνει με τα πόδια στο κέντρο της πόλης για να έρθει σε επαφή με τον κόσμο. Ο ίδιος, πρόσχαρος, συνομίλησε μαζί μας περνώντας τα δικά του μηνύματα. Αναφέρθηκε για τη σχέση του με τους ανθρώπους, την επιλογή του σ' αυτόν τον τρόπο ζωής και για το πώς βλέπουν τα δικά του μάτια την οικονομική κρίση.

Δήλωσε ότι υπάρχει βοήθεια προς αυτόν από ανθρώπους φτωχούς αλλά και με οικονομική άνεση. «Εμένα με ξέρουν όλοι σχεδόν στο Βόλο σαν έναν απλό άνθρωπο και αυτός είμαι, επιβιώνω όπως όλοι, είτε έχω λεφτά είτε όχι» είπε ο ίδιος.

Όσον αφορά στην προσφορά του ίδιου στην κοινωνία υποστήριξε: «Εγώ δεν έχω λεφτά να βοηθήσω, αλλά με την παρουσία μου προσπαθώ να βοηθήσω τον άλλο σε ό,τι θέλει. Όταν μπορώ να προσφέρω οικονομική βοήθεια, φυσικά και δίνω κάτι χωρίς απαίτηση αμοιβής. Βέβαια μπορώ να «χαρίσω» επικοινωνία και σοφά λόγια, πέρα από τα υλικά αγαθά, σε όποιον θέλει. Είμαι ανοιχτός σε όλους τους ανθρώπους».

Στη συναναστροφή που έχει με τον κόσμο διακρίνει ότι οι άνθρωποι έχουν πολλά προβλήματα πλέον εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Οι κόντρες και οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων έρχονται εκεί που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο και ζητάει κάτι που δεν το έχει ανάγκη. Αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων και του χρήματος έφερε στεναχώριες και προβλήματα στον άνθρωπο. Όλοι είχαν μάθει σ' ένα καλό αυτοκίνητο, μια καλύτερη ποιότητα ζωής και πλέον «μαραζώνουν» στην ιδέα ότι θα τα στερηθούν».

Όσον αφορά στην επιλογή του ν' ασκητέψει, ο ίδιος θεωρεί ότι αγκάλιασε την ορθοδοξία. «Αισθάνομαι πολύ όμορφα, κάνω καλές σκέψεις, πράξεις, οι κινήσεις μου προσπαθώ να είναι πιο έντιμες και «καθαρές». Αισθάνομαι πλούσιος με όλα αυτά. Αυτός είναι ο δικός μου βίος. Δεν έχω διαφορές με τους ανθρώπους, τους δέχομαι όλους».

Ο ίδιος βλέπει από τη δική του ματιά την ιδέα του χρήματος, υποστηρίζοντας: «Πρώτα οι άνθρωποι πρέπει ν' αγαπάνε το Θεό και μετά τους συνανθρώπους, από κει και μετά ο άνθρωπος είναι πλούσιος και χωρίς χρήματα. Οι άνθρωποι μεταξύ τους πλέον δεν έχουν επικοινωνία, έχουν μόνο κόντρες και διαφορές οι οποίες δεν έχουν κανένα όφελος.

Η εξέλιξη των χρημάτων έφερε αυτό το γεγονός. Η κατάσταση έφτασε σε σημείο ο άνθρωπος να φοβάται τον γείτονα, τους συνανθρώπους, τους ξένους, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό».

Η άποψή του για τη σημερινή πολιτική της χώρας είναι η ακόλουθη: « Ένα μέρος των ανθρώπων διαμαρτύρεται για την κυβέρνηση, η οποία από την πλευρά της κάνει ό,τι μπορεί και βοηθάει όσο είναι δυνατό. Πλέον οι αποφάσεις της όμως εξαρτώνται από τα μεγάλα κράτη. Μπορούνε να μας βοηθήσουν και μας, βοηθάνε τόσο όσο μπορούν, αλλά εμείς σαν λαός θέλουμε περισσότερα, είμαστε απαιτητικοί».

Συνεχίζοντας τονίζει ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την αξία της ζωής: «Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με αυτό που έχουμε, όπως το πιο απλό, ένα πιάτο φαγητό. Και ας μην έχεις λεφτά στην τσέπη, μόνο με αυτό είσαι πλούσιος. Πιστεύουμε ότι αν έχουμε πολλά λεφτά είμαστε ασφαλείς. Τα λεφτά κάνουν μόνο λεφτά. Η ομορφιά της ζωής είναι η πίστη μας και η αγάπη. Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε από κέρμα ούτε από χαρτί.

Όλοι είμαστε το ίδιο, αναπνέουμε το ίδιο οξυγόνο, ανεξαρτήτως χρώματος και κοινωνικής κατάστασης. Σημασία έχει να επικοινωνήσουμε με αγάπη, τα λεφτά δεν έχουν τόσο αξία και ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει αυτό σαν πρώτη επιθυμία. Τίποτα δεν είναι δικό μας, μόνο η αναπνοή».

Στα λόγια του αναφέρει «Και ο πιο φτωχός που δεν έχει μία δραχμή στην τσέπη του και αυτός θεωρείται πλούσιος γιατί πιο πολλά αξίζει η προσωπικότητά του. Σημαντικό είναι να έχει ευθύνη για τη παρουσία του στην κοινωνία, να μην κάνει λάθη. Όταν αρχίζουν και ζητάνε τα πλούτη, ξεκινάει ο διαχωρισμός στην κοινωνία. Το καλύτερο δώρο είναι ο άνθρωπος να είναι υγιέστατος και χαμογελαστός».

Στην ερώτηση αν θα ήθελε ν' αλλάξει κάτι στη ζωή του, υποστήριξε: «Δεν θέλω ν' αλλάξει κάτι στη ζωή μου, είμαι γεμάτος αγαθά και πιστεύω στο Θεό».

Τέλος άφησε το δικό του μήνυμα: «Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει τον συνάνθρωπο σαν αδερφό του, όποιος και να είναι αυτός, ό,τι και να είναι, αρκεί να έχει μέσα του στοιχεία καλά, να μεταφέρει χαρά και από κει και πέρα δεν έχει ανάγκη από τίποτα άλλο. Η μητέρα Ελλάδα είναι ευλογημένη και έχει μια μεγάλη αγκαλιά για όλους. Έχουμε πλούτο και δεν το γνωρίζουμε».

Το σχόλιό μας: Ο Θεός να ευλογεί & να προστατεύει αυτό το πουλί του ουρανού, τον ελεύθερο άνθρωπο. Είναι ευτυχής όποιος τον θέσει ως πρότυπο, απ' αυτά που μας ανάγουν στην ελευθερία και την ποιοτική ζωή, αλλά και στο Χριστό.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΙΤΗ

Φώτο: Ηλίας Καράτσαλος - Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα.

(ευχαριστώ για την συλλογή των άρθρων την φίλη Ελένη)

Ο Ηρώδης τα βρέφη, οι τρόικες τους ΕΛΛΗΝΕΣ!... Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου.

Και μη βρεθεί δημοσιογράφος, από εκείνους που αντί να ενημερώνουν… «ημερώνουν και αποκοιμίζουν» την κοινή γνώμη, να μου πει ότι ο παραλληλισμός μου σήμερα είναι «ατυχής ή υπερβολικός», γιατί θα τον στολίσω «απρεπέστατα!... »

Θυμωμένος; Υπερβολικά! 

Όπως υποθέτω ότι είναι κάθε Έλληνας και Ελληνίδα καθώς περνούν εβδομάδες, μήνες, χρόνια από τον Μάη του 2010 και την πρόσκληση των κκ Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου στην τρόικα …

Θυμωμένος αυτός και αυτή που ΔΕΝ έχουν πια απασχόληση, δεν βρίσκουν δουλειά, ΔΕΝ έχουν ως επαγγελματίες προοπτικές και ελπίδες…

Θυμωμένοι οι γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους τα οποία τα σπούδασαν με τόσες θυσίες και στερήσεις να κοιτάζουν με μελαγχολία και δάκρυα τα πτυχία τους…

Σημερινοί γονείς που μεγάλωσαν με γιαγιάδες και παππούδες καθώς οι γονείς τους είχαν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για να βρούνε δουλειά, αποχαιρετούν τώρα τα δικά τους παιδιά που ξενιτεύονται για να βρούνε δουλειά…

Θυμωμένοι, δεν υποθέτω αλλά διαπιστώνω ότι είμαστε ΟΛΟΙ οι Έλληνες συνταξιούχοι που χτες 30 Ιανουαρίου και σήμερα 31 Ιανουαρίου του «σωτηρίου έτους επιστροφής στην… ανάκαμψη» (φτύνω τις οικονομικές τους γνώσεις και τα πτυχία τους) είδαμε τις συντάξεις μας ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΕΣ!.. 

Θυμωμένοι, εκατομμύρια  Έλληνες και Ελληνίδες, σε ανεξέλεγκτο  πλέον βαθμό, με τις αποφάσεις του Αντώνη, του Βαγγέλη και του Φώτη, που διαδέχτηκαν τις αποφάσεις του Γιώργου, του Βαγγέλη και του Αντώνη, που είχαν διαδεχθεί τις αποφάσεις του Λουκά του Αντώνη και του Γιώργου να… ικανοποιήσουν τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ της εισαγόμενης τρόικας των τοκογλύφων…

Βράζει το ελληνικό αίμα, φουσκωμένες οι φλέβες στους κροτάφους, στα μπράτσα του Λαού καθώς ΚΑΝΕΙΣ δεν κλήθηκε να λογοδοτήσει για λάθος χειρισμούς από «πρόθεση» (αυτό εμπίπτει στην θεματολογία της Εθνικής προδοσίας και εγκληματικής απιστίας προς την Υπηρεσία) ή «ασχετοσύνη» (αυτό εμπίπτει στην εγκληματική βλακεία Κατόχων εξουσίας) που εμπιστεύτηκαν Κρατικά Ταμεία στα χέρια αδαών και ηλιθίων… 

Δηλαδή, χωρίς να θέλω να προσβάλλω τον αποδέκτη του, μου έρχεται στη θύμηση εκείνο το γνωστό αλλά ξεχασμένο παλιό ερώτημα για το εάν έχουμε να κάνουμε στα δρώμενα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής με «απατεώνες ή βλάκες;» 

Φοβήθηκε ο Ηρώδης τον Χριστό, τον νεογέννητο «Βασιλιά» και καθώς δεν μπορούσε να εντοπίσει «Το Θείο Βρέφος» έδωσε την εγκληματική εντολή «σφάξτε όλα τα νήπια!» βουλιάζοντας σε θρήνο και οδυρμό την Ιουδαία…

Τι φοβήθηκαν από τον Ελληνικό Λαό, μισθωτούς, μεροκαματιάρηδες, επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες, και απασχολούμενους στην Παιδεία επιστήμονες οι Άρχοντες και μας «ρημάζουν» από το Μάη του 2010; 

Τελικά γιατί τους τρομάζουν ακόμη  και οι συνταξιούχοι; 

Μήπως επειδή εμείς ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ την Ιστορία μας και σίγουρα θα την μεταφέρουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας; 

 Γιατί διέλυσαν, μεθοδικά, συστηματικά θα έλεγε κανείς, τον Οικονομικό ιστό, καταστρέφουν καθημερινά τον κοινωνικό ιστό και μαζί το αίσθημα της αλληλεγγύης, και γέμισαν τους δρόμους με ζητιάνους και ζητιάνες και τις εσοχές των καταστημάτων με αστέγους; 

Με κυρίευσε απελπισία, βούρκωσαν τα μάτια μου, θόλωσε μπροστά μου το πληκτρολόγιο… Σκούπισα τα δάκρυα από τα μάτια…

Γιατί υπακούουν τόσο πειθήνια στις προσταγές της εισαγόμενης τρόικας τα μέλη της εγχώρια τρόικας και ενώ μειώνουν τα εισοδήματα σε μια χώρα με κλειστές πια τις «κάνουλες των Τραπεζών» μας ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ με αναφορές στο ότι τα «δύσκολα πέρασαν» και η ανάκαμψή της οικονομίας… έρχεται;

Καρφωμένη στο νου η αντιπαλότητα του ηρωικού «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» και του ταπεινωτικού «σφάξε με αγά μου να αγιάσω…» 

 Και μετά η Επιταγή:

«Τη ρωμιοσύνη ΜΗ την κλαίς…»

 ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ!...

Πρότυπα και αξίες για τους αγώνες της νεολαίας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων

Η χθεσινή εορτή των Τριών Ιεραρχών φέρνει στην επικαιρότητα το αίτημα να συνδυάσουμε τα κείμενα και τα διδάγματα των μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας με τις σύγχρονες ανάγκες της παιδείας και με την κρίση που βιώνουμε. Πιστεύω ότι σε μία δύσκολη εποχή, όπως είναι η σημερινή, η ελληνορθόδοξη παιδεία μπορεί να καλλιεργήσει μηνύματα αισιοδοξίας και να δώσει πρότυπα ζωής στα παιδιά μας.

Οταν διαβάζει κάποιος τα βιβλία διάφορων τάξεων και επιπέδων του σχολείου διερωτάται γιατί ταλαιπωρούμε τους νέους μας χωρίς αξίες και πρότυπα. Εχει επικρατήσει μία δήθεν προοδευτική αντίληψη που θεωρεί ξεπερασμένες τις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες κράτησαν όρθιο το έθνος μας επί αιώνες. Επικρατεί η τάση να υποτιμώνται οι μάρτυρες, οι ήρωες και οι αγωνιστές των εθνικών ιδεωδών και να προβάλλονται υλιστικές αξίες που δεν εμπνέουν. Επιπλέον η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα αναφέρεται ως κύριος στόχος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει αποτύχει σε όλη την Ευρώπη, όπως ομολογούν οι ηγέτες της. Αλλωστε, σε εποχές κρίσης ένας λαός συσπειρώνεται και αποκτά αυτοπεποίθηση περισσότερο με την προβολή της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής συνείδησης και όχι με πολυπολιτισμικούς χυλούς και με διεθνιστικά, δήθεν ανθρωπιστικά, μηνύματα.

Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε απαιτεί την αναπροσαρμογή των στόχων της παιδείας επάνω σε βάσεις ελληνορθόδοξες και μακριά από συμπλέγματα ηττοπάθειας και θολοκουλτούρας. Η γλώσσα μας πρέπει να διδάσκεται ως ενιαία, από τις αρχαίες μέχρι τις νεότερες μορφές της. Η κατάργηση του πολυτονικού πρέπει να επανεξεταστεί, διότι επέφερε ανορθογραφία και αύξησε τις δυσλεξίες και μαθησιακές δυσχέρειες. Τα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας πρέπει να βασιστούν σε νέα σχολικά εγχειρίδια, τα οποία θα επαναφέρουν τους μεγάλους λογοτέχνες και ποιητές και δεν θα καλλιεργούν την απαισιοδοξία που παρατηρώ σήμερα σε διδασκόμενα κείμενα. Η Ιστορία πρέπει να καλλιεργεί τον υγιή πατριωτισμό μακριά από λογικές «συνωστισμού», τουρκολαγνείας και μαρξίζοντος υλισμού. Οι νέοι μας αναζητούν εθνική υπερηφάνεια και ηρωικά πρότυπα. Γιατί τους τα στερήσαμε κατά τα τελευταία χρόνια;

Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει ορθόδοξο χριστιανικό και να απορριφθούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜ.ΑΡ. για θρησκειολογικό μάθημα. Ενα μάθημα αποχριστιανοποιημένο έρχεται σε αντίθεση με στοιχειώδεις παιδαγωγικές αρχές και, συν τοις άλλοις, είναι αντισυνταγματικό, όπως κατέδειξε με εννέα σχετικές επισημάνσεις της η πρόσφατη απόφαση για τα Θρησκευτικά του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως -πλην της Γαλλίας- το μάθημα υπάρχει ως βασικό μέσο διαπλάσεως ήθους και αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο το περιεχόμενο βασίζεται στην επικρατούσα θρησκεία κάθε λαού. Η χριστιανική διδασκαλία είναι ακόμη πιο αναγκαία σήμερα που η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο είναι το ζητούμενο εν μέσω οικονομικής κρίσης. Χρήσιμη θα ήταν και μία εγκύκλιος του υπουργείου, με την οποία θα καλούνται όλα τα σχολεία και οι αρμόδιοι διοικητικοί παράγοντες να εφαρμόζουν την ως άνω απόφαση του Εφετείου Χανίων, ότι δηλαδή οι ορθόδοξοι χριστιανοί μαθητές δεν δικαιούνται να απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Χρωστούμε πολλά στους νέους μας. Τους έχουμε πληγώσει με τις συνέπειες της κρίσης, για την οποία οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Τουλάχιστον ας τους εφοδιάσουμε με ηθικά και πνευματικά εφόδια για να επιβιώσουν ως άνθρωποι και ως Ελληνες. Να τους μεταδώσουμε μέσω της παιδείας τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού, όπως είναι η φιλοπατρία, η δημοκρατία, η θρησκευτική ευλάβεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η παλικαριά και ο ηρωισμός, η αγάπη προς τα γράμματα, ο σεβασμός προς τα ήθη και τα έθιμά μας. Οι νέοι διψούν για αγώνες. Ας τους δώσουμε αξίες και πρότυπα ώστε οι αγώνες τους να είναι ωφέλιμοι για την κοινωνία και την πατρίδα!

πηγή Δημοκρατία

Οι τραπεζίτες παχαίνουν όταν... πεινούν οι άλλοι!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Εξω φρενών με τους τραπεζίτες ήταν η μετριοπαθέστατη κεντροαριστερή εφημερίδα του Λονδίνου «Ιντιπέντεντ» και το έδειχνε από την πρώτη της κιόλας σελίδα. Στο στόχαστρο της εφημερίδας βρέθηκε η αμερικανική επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs.

«Η Goldman παχαίνει με την παγκόσμια πείνα» ήταν ο ευρηματικός τίτλος. «Οι τραπεζίτες της Goldman πλουτίζουν στοιχηματίζοντας στις τιμές των τροφίμων καθώς εκατομμύρια λιμοκτονούν», ήταν ο πιο επεξηγηματικός τίτλος της στη δεύτερη σελίδα. Σε διάστημα ελάχιστων ημερών υπήρξαν τρεις ειδήσεις γύρω από την Goldman Sachs με ιδιαίτερη σημασία, τόσο ουσιαστική όσο και συμβολική, οι οποίες συμπύκνωναν τους δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους στους οποίους ζει αφενός η ανθρωπότητα και αφετέρου το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η πρώτη είδηση ήταν ότι η Goldman Sachs κέρδισε στη διάρκεια του 2012 περίπου 400 εκατομμύρια δολάρια παίζοντας ανενδοίαστα κερδοσκοπικά παιχνίδια με τις τιμές θεμελιωδών για τη διατροφή των ανθρώπων τροφίμων όπως το σιτάρι, αλλά και το ρύζι και το καλαμπόκι που καταναλώνονται κυρίως από δισεκατομμύρια κατοίκους των φτωχότερων χωρών του πλανήτη. Δεν είναι βέβαια μόνο η τραπεζική κερδοσκοπία υπεύθυνη για την παρατηρούμενη διαρκή αύξηση της τιμής των τροφίμων.

Σίγουρα όμως επιδεινώνει την κατάσταση και μάλιστα δραματικά σε ορισμένα προϊόντα, αν φυσικές αιτίες (ξηρασίες, πλημμύρες, παγετός κ.λπ.) έχουν πλήξει σοβαρά την παραγωγή τους. Στην κορυφή π.χ. των τροφίμων επί των οποίων θα κερδοσκοπεί το 2013 η Goldman Sachs βρίσκεται το καλαμπόκι, καθώς η χειρότερη ξηρασία στην ιστορία των ΗΠΑ καταβαράθρωσε τα αποθέματα καλαμποκιού στο χαμηλότερο επίπεδο από το... 1974, στο χαμηλότερο σημείο μιας τεσσαρακονταετίας!

Η ουσία είναι ότι ο συνδυασμός αυξημένης ζήτησης, τραπεζικής κερδοσκοπίας και παραγόμενων ποσοτήτων έχει οδηγήσει από το 2005 μέχρι σήμερα στο να έχει αυξηθεί σε αποπληθωρισμένες τιμές η τιμή του ρυζιού κατά 102%, η τιμή του σιταριού κατά 115% και η τιμή του καλαμποκιού κατά 204%. Αυτές οι αυξήσεις οδηγούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα, σε πραγματικό λιμό και πολλούς από αυτούς σε λιμοκτονία. Τα κολοσσιαία ποσά που διακινούν οι επενδυτικές τράπεζες μπορούν να προκαλέσουν πολύ ισχυρές διακυμάνσεις στις τιμές των τροφίμων. Υπολογίζεται, όπως γράφει ο «Ιντιπέντεντ», ότι μόνο π.χ. η Goldman Sachs έχει συνολικά παίξει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείται με την κερδοσκοπία τροφίμων το ασύλληπτο ποσό των... 200 δισεκατομμυρίων (!) δολαρίων.

Η δεύτερη είδηση που αφορούσε την Goldman Sachs ήταν η ανακοίνωση των αποδοχών (μισθοί συν διάφορα μπόνους) των υπαλλήλων της. Η τράπεζα έχει 32.400 υπαλλήλους σε όλο τον κόσμο. Αποφάσισε να δώσει για μισθούς και έκτακτες αμοιβές τους το ποσό των 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μια απλή διαίρεση βγάζει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα: Κατά μέσο όρο -υπογραμμίζουμε, κατά μέσο όρο- ο κάθε υπάλληλος της Goldman Sachs θα πάρει ως αμοιβή για ολόκληρο το 2012 το ποσό των... 400.000 δολαρίων! Εννοείται φυσικά ότι δεν παίρνουν όλοι ούτε τον ίδιο μισθό ούτε τα ίδια μπόνους. Ο επικεφαλής των υποκαταστημάτων της Goldman Sachs στο Λονδίνο, για παράδειγμα, ονόματι Μάικλ Σέργουντ τα πήγε πολύ καλά και έτσι θα πάρει μπόνους αξίας... 16 εκατομμυρίων δολαρίων! Αναδείχθηκε έτσι στον καλύτερα αμειφθέντα τραπεζίτη της Βρετανίας για τη χρονιά που πέρασε. Μπροστά του δηλαδή είναι... «μπατίρης» ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, ο μέχρι τώρα διοικητής της κεντρικής τράπεζας του Καναδά, τον οποίο οι Βρετανοί πήραν με μεταγραφή και θα αναλάβει τα καθήκοντά του το καλοκαίρι.

Αυτός θα πρέπει να τα βολέψει με ένα... μισθουλάκι μόλις 765.000 δολαρίων τον χρόνο συν... 400.000 δολάρια για να νοικιάσει ένα σπιτάκι της προκοπής! Ευτυχώς δηλαδή που είναι προνοητικός και σκέπτεται και τα γεράματά του κι έτσι ζήτησε από την Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία φυσικά αποδέχτηκε το αίτημά του να του πληρώνει και 230.000 δολάρια τον χρόνο για τη σύνταξή του - προφανώς φοβούμενος μη βρεθεί κανένας Σαμαράς ή Βενιζέλος και του φάει τη σύνταξή του! Η τρίτη είδηση σχετικά με την Goldman Sachs, η οποία έχει περίπου 6.000 υπαλλήλους της στη Βρετανία, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Η διοίκηση της τράπεζας αποφάσισε αρχικά να δώσει τα μπόνους στους υπαλλήλους της στη Βρετανία μετά τις 6 Απριλίου 2013. Γιατί; Γιατί στις 6 Απρίλιου ο ανώτατος συντελεστής φορολόγησης θα πέσει στο 45% από το 50%. Χρειάστηκε η παρέμβαση στη Βουλή του νυν διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας για να δεχτούν τελικά οι της Goldman Sachs να πληρώσουν για τελευταία φορά 5% φόρο παραπάνω...

πηγή ΕΘΝΟΣ

Λήψη ανθρωπίνων οργάνων: Σύντομη απάντηση σε ανακοίνωση του ΕΟΜ περί δήθεν παραπληροφόρησης .

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΟΜ: ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ 

Η ισχύς του άρθρου 9, του νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) περί ‘Εικαζόμενης Συναίνεσης’ ξεκινά την 1^η Ιουνίου 2013. Η εικαζόμενη συναίνεση, προβλέπεται από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 2010/53/EΕ και ισχύει εδώ και χρόνια σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη όπως: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Εσθονία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ρουμανία, Σουηδία, Φινλανδία, Πολωνία, Ουγγαρία, χωρίς κανένα πρόβλημα, καθώς πάντοτε ενημερώνονται οι συγγενείς του εκλιπόντος για το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων ως ρητά προβλέπεται στο ν.3984/11 άρθρο 9 παράγραφος 2. Άλλωστε και ο προηγούμενος νόμος 2737/99 είχε παρόμοια ρύθμιση.

Επισημαίνεται, ωστόσο, ότι το άρθρο 9 του ν. 3984/2011, τροποποιήθηκε, με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012, ως εξής: «Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3 και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του». Το σημείο αυτό, ωστόσο, οι συντάκτες των δυσφημιστικών άρθρων δεν φρόντισαν να το συμπεριλάβουν, έτσι ώστε να υπάρχει ξεκάθαρη και πλήρης ενημέρωση.

Υπογραμμίζεται, ότι ουδέποτε στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες της Ε.Ε., που πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κάτω από ισχυρά νομικά πλαίσια και ανεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δεν έχουν ληφθεί μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του.

Ο ΕΟΜ διαβεβαιώνει κατηγορηματικά, εκπροσωπώντας τους εμπλεκόμενους ιατρούς και νοσηλευτές των ΜΕΘ και των Μονάδων Μεταμόσχευσης, ότι εθιμικά και νομικά, η όλη διαδικασία λήψης οργάνων γινόταν, γίνεται και θα γίνεται πάντοτε συναινετικά.

Καλύπτεται έτσι απόλυτα και διασφαλίζεται ότι η ελάχιστη διαφωνία ή άρνηση λαμβάνεται υπ’ όψη και καμία πράξη δεν λαμβάνει χώρα υποχρεωτικά. Δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση λήψης οργάνων από αποβιώσαντα δότη, χωρίς την ενυπόγραφη συναίνεση των οικείων του. 

Επιπλέον, με την ισχύ της Εικαζόμενης Συναίνεσης, διασφαλίζεται, μέσω της δυνατότητας «αρνητικής δήλωσης», η άρνηση του πολίτη να γίνει δότης οργάνων γεγονός, που με την ισχύουσα νομοθεσία της δηλούμενης συναίνεσης (κάρτα δωρητή), δεν διασφαλιζόταν, καθώς η δωρεά οργάνων του εκλιπόντος,  επαφιόταν στην απόφαση της οικογένειας.

Δηλαδή, σύμφωνα με το νέο νόμο, σε περίπτωση προϋπάρχουσας αρνητικής δήλωσης, ο εκλιπών δεν θα γίνει δότης οργάνων ακόμα και εάν η οικογένειά του το επιθυμεί.

Ο ΕΟΜ, καταλήγοντας, εκφράζει τη λύπη του, καθώς στο γενικότερο πλαίσιο «εκφοβισμού» του κοινού χρησιμοποιείται ως μέσο και ο θεσμός της Δωρεάς Οργάνων, ένας θεσμός που έχει ως βάση και απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση.

Είναι μάλιστα ιδιαίτερα δυσάρεστο, να κυκλοφορούν, αβίαστα και απερίσκεπτα, τέτοιες ανακοινώσεις, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό του κοινού από τον ανιδιοτελή σκοπό της Δωρεάς Οργάνων, με τελικούς αποδέκτες τους πάσχοντες ασθενείς συνανθρώπους μας, οι οποίοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και υγείας στην ανεύρεση ενός μοσχεύματος.

Ο ΕΟΜ απευθυνόμενος στους Έλληνες πολίτες και στην ελληνική κοινωνία και υπερασπιζόμενος το δικαίωμα των ασθενών στη λυτρωτική γι’ αυτούς μεταμόσχευση, δηλώνει ότι η Δωρεά Οργάνων μετά το τέλος της ζωής αποτελεί και θα αποτελεί την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού, με μοναδικό κίνητρο την ανιδιοτέλεια, τον ανθρωπισμό και την αγάπη για τον πάσχοντα συνάνθρωπο. 

ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ 

Η λήψη οργάνων, με σκοπό την «εμπορία», όπως αυτή περιγράφεται σε ανώνυμες αναρτήσεις στο διαδίκτυο, ύστερα από απαγωγή ή εγκληματική ενέργεια, είναι πρακτικά και επιστημονικά αδύνατη και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί, υπό τις συνθήκες αυτές, να πραγματοποιηθεί μεταμόσχευση.

Διευκρινιστικά αναφέρουμε ότι ως «εμπόριο οργάνων» νοείται η αγοραπωλησία οργάνων, με την οικειοθελή παραχώρηση οργάνου από  ζωντανό δότη, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος. Η ενέργεια αυτή λαμβάνει χώρα σε κράτη, όπου το νομικό τους πλαίσιο δεν την απαγορεύει ρητά.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, δεν έχει υπάρξει ποτέ κρούσμα μεταμόσχευσης οργάνου προερχόμενου από εμπόριο οργάνων σώματος. Και αυτό διότι στη χώρα μας, οι μεταμοσχεύσεις είτε από ζώντα είτε από πτωματικό δότη πραγματοποιούνται μόνο σε μονάδες μεταμόσχευσης δημοσίων νοσοκομείων, υπό τον αυστηρό έλεγχο και την εποπτεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Οι μεταμοσχεύσεις πραγματοποιούνται μέσα από την συνεχή συνεργασία ενός δικτύου φορέων του Εθνικού Συστήματος Υγείας, όπου τα νοσοκομεία των δοτών, οι μονάδες μεταμόσχευσης των ληπτών, τα εργαστήρια που ελέγχουν την ιστοσυμβατότητα, η κατανομή με βάση την Εθνική Λίστα, και η μεταφορά των μοσχευμάτων με τη συνδρομή του ΕΚΑΒ, γίνονται υπό το συνεχή έλεγχο και συντονισμό του ΕΟΜ, που λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως.

Στην Ελλάδα, όπως και στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εμπορία οργάνων είναι παράνομη. Όπως και στο προηγούμενο νομικό καθεστώς (ν.2737/99) απαγορευόταν κάθε συναλλαγή που αφορούσε στη δωρεά οργάνων και τη μεταμόσχευση και προβλέπονταν  σχετικές ποινικές κυρώσεις,  έτσι και στο νόμο 3984/11 (Α 150) προβλέπεται ρητά (άρθρο 5) όχι μόνον η απαγόρευση  κάθε είδους οικονομικού ή άλλου ανταλλάγματος στο δότη ή στην οικογένειά του ή στο ιατρικό και λοιπό προσωπικό που συμμετέχει αλλά ακόμη και η γνωστοποίηση της ανάγκης ή της διαθεσιμότητας με σκοπό την ανταλλαγή.

Όλες αυτές οι νομικές ασφαλιστικές δικλείδες καθώς και οι απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες που απαιτούνται για την αφαίρεση και μια επιτυχή μεταμόσχευση, μετά βεβαιότητας αποκλείουν την εμπορία οργάνων ή οποιοδήποτε άλλο «σενάριο». Επιπλέον, η μεταμόσχευση αποτελεί μια ιδιαίτερα πολύπλοκη ιατρική πράξη, όπου απαιτείται άρτια επιστημονική γνώση πολλών ειδικοτήτων, χειρουργική εξειδίκευση και υψηλής ασφάλειας υλικοτεχνικές υποδομές για να πραγματοποιηθεί. 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ 

Ο Ε.Ο.Μ. συγκεντρώνει τις δηλώσεις των πολιτών που εκφράζουν την άρνησή τους με τη διαδικασία του άρθρου 9 παρ. 3, που προβλέπει έγγραφη δήλωση της άρνησης. 

Η «αρνητική δήλωση»  η οποία μπορεί να έχει τη μορφή Υπεύθυνης Δήλωσης ή της απλής δήλωσης που θα βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από αρμόδια αρχή, αποστέλλεται στον Ε.Ο.Μ. ταχυδρομικά ή με φαξ,  πρωτοκολλείται και καταχωρείται σε σχετικό αρχείο.

Επισημαίνουμε, ότι στη δήλωση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση») ενώ θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.

Τα ανήλικα τέκνα συμπεριλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση του ενός γονέα, με τα ονόματά τους και την ημερομηνία γέννησής τους.

Οι δηλώσεις θα πρέπει να αποστέλλονται :

Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων

Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων

Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα

Φαξ : 210 7255066

Μετά την έναρξη ισχύος του σχετικού άρθρου (1/6/2013), θα αρχίσουν να αποστέλλονται ταχυδρομικώς οι σχετικές βεβαιώσεις σε όποιον έχει εγγραφεί στο αρχείο Αρνήσεων.

Επισημαίνεται, ότι η δήλωση άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον, δεν έχει συγκεκριμένη προθεσμία υποβολής, ούτε λήγει μετά το πέρας της 1^ης Ιουνίου 2013, οπότε και θα αρχίσει ισχύς άρθρου 9, του νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) περί ‘Εικαζόμενης Συναίνεσης’.

Είναι αυτονόητο ότι, οποιαδήποτε στιγμή κάποιος πολίτης το επιθυμεί, ακόμα και μετά τον Ιούνιο του 2013, θα μπορεί να δηλώνει την  άρνησή του στην μετά θάνατον δωρεά οργάνων. 

πηγή

Γράφει η Χριστίνα Σαλεμή 

Σύντομη απάντηση 

Λέει η ανακοίνωση:

“Υπογραμμίζεται, ότι ουδέποτε στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες της Ε.Ε., που πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κάτω από ισχυρά νομικά πλαίσια και ανεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δεν έχουν ληφθεί μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του.”

ΝΑΙ επειδή δεν πρόλαβε να τεθεί σε εφαρμογή ο ελληνικός νόμος. Συγκεκριμένα, μετά την ενσωμάτωση του σχετικού νόμου σε καταγγελία στην Χάγη στις 2 Μαρτίου 2012 και την άμεση διάδοση στο διαδίκτυο , η κυβέρνηση έσπευσε  και το τροποποίησε στις 11 Απριλίου 2012 προσθέτοντας την διάταξη περί συναίνεσης της οικογένειας του “νεκρού”. Αυτό βέβαια δεν εξασφαλίζει την “κοινωνική συναίνεση ” για την οποία μιλάει ο ΕΟΜ, καθώς η κοινωνία όχι μόνο ότι ποτέ δεν ερωτήθηκε αλλά ούτε καν ενημερώθηκε για το σχετικό νόμο. Στα “μουλωχτά” ψηφίστηκε, στα “μουλωχτά” τροποποιήθηκε.

Ενδεικτικές αναρτήσεις που έγιναν πριν τη τροποποίηση του νόμου για την οποία κανένας δεν μας ενημέρωσε. Κάθε άλλο μάλιστα : στην τηλεόραση και άλλα ΜΜΕ το μόνο που μέχρι σήμερα ακούμε είναι “κάντε αίτηση δωρητού οργάνων”  ” αποκτήστε την κάρτα δωρητή οργάνων ” κλπ  …. 

http://attikanea.blogspot.gr/2012/03/blog-post_557.html

http://www.triklopodia.gr/p/triklopodia-com.html#http://www.triklopodia.com/2012/03/dorites-organon-kai-i-athroa.html

http://aienaristeyein.com/2012/03/11/human_organs/

http://koukfamily.blogspot.gr/2012/03/blog-post_1329.html

http://www.ramnousia.com/2012/03/blog-post_1886.html#.UQfMJaVWFtp

http://1greek.wordpress.com/2012/03/11/αναγκαστικοι-δοτεσ-και-οχι-δωρητεσ-ορ/ 

Περιττό να πούμε ότι η όποια δωρεά μπορεί να γίνει μόνο από τον ιδιοκτήτη του αντικειμένου και όχι από την οικογένειά του. Στην περίπτωσή μας,  όπως κανείς δεν μπορεί να χαρίσει το σπίτι μου εάν δεν του το άφησα εγώ και δεν έκανε πρώτα αποδοχή της κληρονομίας με την πληρωμή των αντίστοιχων φόρων, δεν μπορεί να χαρίσει ούτε τα όργανα μου εάν δεχτούμε βέβαια ότι το σώμα του εγκεφαλικά νεκρού (και κατά τα άλλα ζωντανού ανθρώπου) είναι πράγμα και ότι κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο ασκεί κυριότητα επ’ αυτών. 

Δείτε τώρα ένα απόσπασμα από κείμενο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και ενόχλησε τον ΕΟΜ παρότι οι σχετικές  καταγγελίες δεν αφορούσαν αυτόν αλλά την κυβέρνηση Παπανδρέου, την νομοθεσία και τον τρόπο που ο νόμος ψηφίσθηκε : 

“Τον Ιούνιο του 2011, ως επίδειξη απόλυτης δύναμης και παράδειγμα καταχρηστικής άσκησης της εξουσίας, εν αγνοία της κοινωνίας και εναντίον της γνωστής αντίθετης βούλησής της (βλπ στατιστικές), η κυβέρνηση Παπανδρέου αποφάσισε να γίνουν όλοι οι ” θανόντες”  δότες οργάνων και οι γιατροί να υπογράφουν αμέσως πιστοποιητικό θανάτου σε περίπτωση εγκεφαλικής νέκρωσης, έτσι ώστε να προχωρήσει τάχιστα η διαδικασία λήψεως οργάνων αν δεν υπάρχει αντίθετη σχετική αίτηση του ασθενή, με γνήσιο της υπογραφής. Έχοντας υπόψη το γεγονός ότι ο κόσμος δεν ενημερώθηκε για το σχετικό νόμο το οποίο μάλιστα αντίκειται στις θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή/και πολιτιστικές παραδόσεις του, αυτονόητο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να εναντιωθεί αν το επιθυμεί, και έτσι, ουσιαστικά, τα ανθρώπινα όργανα περνούν νομοθετικά στη κυριότητα του κράτους, που μπορεί να τα διαθέσει και να τα χρησιμοποιήσει όπως θέλει. Επίσης, δεδομένου ότι η διαδικασία εναντίωσης είναι περίπλοκη και αμφισβητούμενη, ότι το δικαίωμα λήψης οργάνων παραχωρήθηκε σε ιδιώτες, ότι επιτρέπεται μεταμόσχευση οργάνων από ζώντες σε άτομα με τα οποία έχουν «συναισθηματικό δεσμό»,  ότι η φτώχεια θερίζει και ότι το ελληνικό σύστημα υγείας είναι υπό διάλυση, είναι σίγουρο ότι αυτή η νομοθεσία θα  μετατρέψει την Ελλάδα σε αποθήκη διαθέσιμων ανθρωπίνων ανταλλακτικών.Πολύ απλά η μεταναστευτική πολιτική την έκανε αποθήκη ανθρώπινων ψιχών, ενώ η “μεταμοσχεύτικη” πολιτική θα την κάνει και αποθήκη ανθρώπινων οργάνων . Τρίβουν τα χέρια τους οι λαθρέμποροι αλλά πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα καθώς η νομοθεσία θα μπει σε ισχύ από τον Ιούνιο του 2013.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ :

Απόσπασμα από την καταγγελία Σαλεμή στην Χάγη:

“Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ

…. Ο πρώτος νόμος που θέτω υπόψιν σας είναι ο νόμος 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011  της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα.Βάσει του νόμου αυτού, από το 2013 και εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη. Θα είμαστε δηλαδή το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών.

Γιατί;

Μέχρι τώρα, τα πράγματα είχαν ως εξής :

- λήψη οργάνων γινόταν από όσους είχαν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους αυτή στον ΕΟΜ ( Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων)  ή όταν υπήρχε η συγκατάθεση των συγγενών για την αφαίρεση και δωρεά οργάνων προς µεταµόσχευση.

- Αποκλειστική αρμοδιότητα για την αφαίρεση οργάνων  είχε ο ΕΟΜ, όπως συμβαίνει άλλωστε και διεθνώς.

Συνεπώς, όσοι επιθυμούσαν  να είναι δωρητές οργάνων σώματος το έκαναν  ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφάλιζε άριστα την επιθυμία και την ελεύθερη βούληση τους, αλλά και τη διαδικασία.

Βάσει του καινούργιου  νόμου:

α. Η  αφαίρεση οργάνων πραγματοποιείται από «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, που έχουν λάβει τη σχετική άδεια. Παραχωρείται έτσι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, δικαίωμα αφαίρεσης  οργάνων σε τρίτους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είπα πιο πάνω, η αφαίρεση οργάνων διεθνώς γίνεται από τις ομάδες των μεταμοσχευτικών κέντρων και όχι από ιδιώτες.

β. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγµατοποιείται, εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Γίνεται δηλαδή βάσει εικαζόμενης συναίνεσής του.

γ . Θανόν (πτώμα), θεωρείται πια και ο εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος και έτσι είναι υποχρεωτική από 01. 06. 2013 και η αφαίρεση οργάνων ενηλίκων – εγκεφαλικά νεκρών, εκτός εάν είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους εγγράφως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, εάν  υπάρχει πιστοποιητικό του γνήσιου της υπογραφής τους και αν αυτό φτάσει έγκαιρα στα χέρια όσων έχουν εξουσιοδότηση για την λήψη οργάνων.

Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα :

- η διάταξη περί της ” εικαζόμενης συναίνεσης” ανοίγει τους ασκούς του Αίολου καθώς : καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό,  βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό.

- η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί  εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του. Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους ;  Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο  στις μακάβριες συνέπειες  που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Παντός σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα ( το μεγαλύτερο είναι το δέρμα …) , οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία  ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό.

Διαβάστε την συνέχεια εδω και δείτε πιο κάτω (στα σχόλια) ολόκληρο το κείμενο που στάλθηκε στην Χάγη αναφορικά με την αλλαγή της νομοθεσίας περί της δωρεάς οργάνων. 

ΠΟΙΑ  ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ;; 

Χριστίνα Σαλεμή 

ΥΓ.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΟΜ 

Έχετε αποστείλει σε όλους τους πολίτες της χώρας, στον καθένα ξεχωριστά σχετικό έντυπο εναντίωσης στην λήψη των οργάνων και ιστών του, το οποίο έντυπο μπορούν να ταχυδρομούν άνευ τελών στην διεύθυνση που δίνετε για να εκφράσουν την αντίθεση τους, αν το επιθυμούν ;; Η μήπως αφήσατε το θέμα στην κρίση της οικογένειας και όχι του άμεσα ενδιαφερόμενου;; Το έντυπο το στείλατε και στους αστέγους και στους μετανάστες ;; Με όσους δεν έχουν οικογένεια τι θα γίνει;;;;

Κι όμως... η μηχανή που «γεννάει χρήμα» ΥΠΑΡΧΕΙ..

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Είναι εξοργιστικό....

Θα μου πεις ποιο απ’ όλα; Ποιο να πρωτοπάρεις και ποιο ν’ αφήσεις;

Να αποδεικνύεται πχ πως ΗΞΕΡΑΝ επί πάρα πολλά χρόνια για το πλούσιο υπέδαφος της χώρας κι όμως... αδιαφορούσαν...

 

Ποιοί;

Θέλει και ρώτημα;

Ποιοι «καλοπληρώθηκαν» για να «κρατήσουν το Τιμόνι» επί τόσα χρόνια και τα έκαναν όχι απλώς θάλασσα αλλά τσάκισαν το πλοίο στα βράχια;

Ηλιθιότητα ή «εσκεμμένη πράξη/απραξία», τουτέστιν «έγκλημα»;

Κι από πότε ο Καπετάνιος που τσακίζει στα βράχια ένα πλοίο με ανθρώπινες ζωές και φορτωμένο κόπους ζωής δεν διώκεται και δη απηνώς;

Εντέλει, η έννοια της ανάληψης ευθυνών για εγκληματικές ενέργειες που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές και κοινωνικοοικονομικούς Αρμαγεδώνες που πήγε;

Ισχύει μόνον για τη φτωχολογιά;

 

Και γιατί μετά – αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη - ο φτωχός Πολίτης, η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ της κοινωνίας να δείξει ξανά εμπιστοσύνη στην Πολιτεία ως προς την άτεγκτη απόδοση Δικαιοσύνης;

 

Και το παραπάνω είναι απλά και μόνον ένα μικρό παράδειγμα.

Είναι ακόμη πιο εξοργιστικό ν’ ακούς να σου λένε : μα από που αλλού να βρούμε τα χρήματα για το έλλειμμα (κι εννοούν «πέραν του να σας ξεσκίσουμε στη φορολογία»); Ξέρετε καμία μηχανή να κόβει χρήμα;

Ξεχνώντας ότι ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ. Και ονομάζεται ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Πολλές χιλιάδες τρωκτικά που διασπάθισαν τα ταμεία του Δημοσίου περιμένουν την Μηχανή της Δικαιοσύνης να τους καταδιώξει και να πάρει πίσω αυτά που πρέπει να πάρει....

Κι αυτά είναι ΠΟΛΛΑ... πάρα πολλά... υπεραρκετά για να καλύψουν χρέη και ελλείμματα...και να διασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή για τον απλό Πολίτη... και κυρίως την φτωχολογιά...

 

Είναι εξοργιστικό ν’ ακούς να σου λένε : «μα πρώτα πρέπει να βγούμε από το άμεσο οικονομικό πρόβλημα – ξεσκίζοντας την φτωχολογιά – και μετά θ’ αποδοθούν ευθύνες»....
 

Ακόμη κι αν υπήρχε η «αντοχή» για κάτι τέτοιο, ποιός σε πιστεύει Πολιτικέ; τι έκανες τόσα χρόνια για να έχεις σήμερα αξιοπιστία; Ο «όποιος ΕΣΥ»...κι ΕΣΥ και ο «ομοτράπεζος υποστηρικτής» σου... είτε ΜΜΕ είναι είτε ότι άλλο θέλει...

Είναι εξοργιστικό να βλέπεις να πεθαίνει φτωχός κόσμος κάθε μέρα από την πείνα, το κρύο, τις αρρώστιες, την εξαθλίωση κι αυτοί που θα έπρεπε να πληρώσουν, αντ’ αυτού να συνεχίζουν ανενόχλητοι να απολαμβάνουν τα κέρδη από τις λαμογιές τους...όταν δεν συνεχίζουν ακόμη και τώρα να τις κάνουν..

 

Είναι εξοργιστικό να βλέπεις ότι ο κόσμος είναι μια ανάσα απ’ το να πάρει το ντουφέκι και ν’ αρχίσει να σκοτώνει όποιον «ανευθυνοϋπεύθυνο εκπρόσωπο της Πολιτείας» βρίσκει «πρόχειρο και βολικό ως στόχο» κι όμως, όλοι αυτοί που θα έπρεπε να πάρουν τα «κατάλληλα μέτρα» προς «τα λαμόγια/ακρίδες» που κατέφαγαν τα πάντα (κι απ’ αυτό το «κυνήγι» να αποκομίσουν και τα «απαραίτητα έσοδα»), να προσπαθούν να πείσουν αυτόν τον λιμοκτονούντα απελπισμένο κόσμο ότι «δεν είναι έτσι» και πως το «να κάθεται ήσυχος να τον εξοντώνουν με φονικά αντιλαϊκά μέτρα» είναι η «μόνη διέξοδος απ’ το τούνελ»....

 

Είναι εξοργιστικό να ζεις στην εξαθλίωση, να βλέπεις την Ελίτ της Εξουσίας να επιμένει να κάνει τα παραπάνω αίσχη και να σου λένε «μην εξοργίζεσαι και μην αντιδράς έντονα γιατί είναι αντιδημοκρατικό»...

 

Είναι εξοργιστικό να πληρώνεις μια ζωή ασφαλιστικές εισφορές και μόλις μένεις εκτός δουλειάς και άρρωστος, να σου λένε τέλος η Περίθαλψη για σένα και τα παιδιά σου...και πλήρωσε κι από πάνω εκατό φορές μεγαλύτερους φόρους....αδιάφορο που θα τα βρεις...κι αν δεν τα βρεις σου παίρνουν το αυτοκίνητο, το σπίτι, σε πετάνε στο δρόμο εσένα και τα παιδιά σου, σε κλείνουν φυλακή...

Είναι εξοργιστικό να σου κόβουν το ρεύμα γιατί δεν μπορείς να πληρώσεις όλα αυτά τα «χαράτσια» που κουβαλάει μαζί του αυτό το κρίσιμο αγαθό...

 

 Απλές σκέψεις που όμως ΑΡΝΕΙΤΑΙ να δει η Πολιτεία: το  "χαράτσι" κρίθηκε - δικαστικά - ως "νόμιμο τέλος". Κρίθηκε όμως επίσης - και πάλι δικαστικά - ότι είναι παράνομη η διακοπή του ρεύματος λόγω μη πληρωμής του. "Νόμιμα" όμως είναι και τα διάφορα "Δημοτικά Τέλη" όπως και το "τέλος ΕΡΤ" στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μήπως είναι καιρός να απαγορευτεί - επίσης δικαστικά - η διακοπή του ρεύματος ΚΑΙ γι' αυτά τα "τέλη"; Το ρεύμα είναι βασικότατο κοινωνικό αγαθό. Εαν έχει πρόβλημα ο "δικαιούχος των τελών" ας τα στείλει στο δικαστήριο. Όχι όμως να εκβιάζουν με την διακοπή ρεύματος φτωχούς κατεστραμμένους ανθρώπους. Τολμήστε και λήξτε επιτέλους αυτό το κρίσιμο για την ζωή του φτωχού Πολίτη ζήτημα. Αρκετά πια με τους "επαίσχυντους εκβιασμούς της Πολιτείας". Πάψτε να κάνετε ότι δεν το βλέπετε. 

 

Είναι εξοργιστικό ν’ ακούς τους Δικαστές να κρίνουν ως παράλογα τα αντιλαϊκά θανάσιμα φοροεισπρακτικά μέτρα και να σου λένε όταν σε συλλάβουν επειδή δεν μπόρεσες να πληρώσεις αυτά τα χαράτσια: «σε καταδικάζω γιατί ο Νόμος είναι Νόμος»...

Κι όταν τους λες : «κι εσύ που ήσουν όταν ψηφιζόταν ο νόμος; Γιατί δεν τον έβγαλες αντισυνταγματικό;» σου απαντάει, «δεν είχα εγώ αυτή τη συγκεκριμένη δικαιοδοσία».... ενίοτε σου λένε «δεν υφίσταται στην Ελλάδα Συνταγματικό Δικαστήριο»....

 

Είναι εξοργιστικό να πεθαίνει κόσμος λόγω της έλλειψης περίθαλψης, όλοι να το βλέπουν ως έγκλημα ΚΑΠΟΙΩΝ που πήραν αυτές τις «αποφάσεις» κι όμως καμία «Πολιτειακή Αρχή» να μην κάνει κάτι να τους «σταματήσει» απ’ αυτό το «θανάσιμο αντιλαϊκό εγκληματικό έργο» τους....

 

Παρά μόνον όταν κάποιος Πολίτης πάρει το νόμο της λογικής στα χέρια του (ναι, έρχεται κι «αυτό») εκτελώντας τον Δικαστικό Επιμελητή ή τον Εργολάβο που θα του κόψει το ρεύμα (ή τον «προιστάμενο» που υπέγραψε την εντολή διακοπής) ή τον εφοριακό που θα τον στείλει στη Δικαιοσύνη (για να του πάρουν το σπίτι ή το αυτοκίνητο ή θα τον κλείσουν μέσα) Αστυνομία και Δικαιοσύνη θα του πουν ότι «ο Νόμος είναι Νόμος»....ασχέτως εαν αυτός ο Νόμος είναι κατάφωρα εγκληματικός!

 

...κι αφού κι εσείς βλέπετε ότι αυτός ο Νόμος είναι «εγκληματικός» τι κάνετε για να τον σταματήσετε; Το ότι σκοτώνει ανθρώπους καθημερινά δεν είναι αρκετό για να «σχηματίσετε δικογραφία»; Δεν σας λείπει το «πτώμα» (αντιθέτως έχετε χιλιάδες), ούτε το όπλο του εγκλήματος (έχετε χιλιάδες τέτοιες θανάσιμες αποφάσεις και νόμους)....

 

Κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο διαδίκτυο αυτές τις ημέρες: με έναν τύπο (εργολάβο της ΔΕΗ, εργολάβο κηδειών, το ίδιο είναι) που θρασύτατα έσπασε το λουκέτο του μετρητή και έκοψε το ρεύμα ενός καρκινοπαθή...η απάντησή του σ’ αυτούς που τον βιντεοσκόπησαν και διαμαρτυρήθηκαν ήταν: «εγώ τη δουλειά μου κάνω. Δεν ξέρω τίποτα»....
 

...σε τι διαφέρει τάχα από τον «μπράβο της νύχτας»  που – κατ’ εντολήν του τοκογλύφου – σπάει χέρια πόδια του φουκαρά που είχε την ατυχία να χρωστάει στ’ αφεντικό του και του λέει : «τίποτα προσωπικό φίλε. Την δουλειά μου κάνω. Πλήρωσε ή θα σου σπάσω όλα τα κόκαλα, ένα ένα»....

 

Τους είναι αδιάφορο το ότι όλο το Δημόσιο (και κάποιοι «μεγάλοι») χρωστάνε τα κέρατά τους στη ΔΕΗ... τους είναι αδιάφορο το ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι φουσκωμένος ως τα «μπούνια» με χαράτσια και τέλη....εις βάρος της ΔΕΗ κι όλων των υπολοίπων...οι οποίοι καλούνται τώρα να πεθάνουν γι’ αυτές τις «ατασθαλίες» μερικών μερικών...

 

Οι «Ανεξάρτητες Αρχές» βοούν τόσα χρόνια τώρα για την Πολιτειακή Διαφθορά...κι όμως...κανείς δεν κάνει τίποτα από τους «υπεύθυνους»...όλοι κρύβονται πίσω από θεσμικά παραθυράκια...κι «αλληλοκαλύψεις»...

...Αυτό δεν είναι έγκλημα; Επειδή δηλαδή κάποιος έχει την δυνατότητα να θεσπίζει νόμους αυτό σημαίνει ότι έχει και το δικαίωμα μ’ αυτούς τους νόμους να σκοτώνει τον πληθυσμό μας;

 

Κι όταν κάποιος Πολίτης τολμήσει να υπερασπιστεί το Νόμο της Κοινής λογικής, το σπίτι του, την ίδια τη ζωή του, τότε ξαφνικά θα θυμηθεί η Πολιτεία ότι «Ο Νόμος είναι Νόμος»;

Τον τελευταίο μήνα έχασα δύο φίλους...και οι δύο από καρδιά...και οι δύο εξ’ αιτίας του τεράστιου άγχους που τους προκάλεσαν τα δυσβάστακτα οικονομικά προβλήματα της κρίσης που ΑΥΤΟΙ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ και οι ΟΜΟΤΡΑΠΕΖΟΙ τους προκάλεσαν.... άφησαν οικογένειες και παιδιά πίσω τους και οι δύο....τα χαράτσια και οι «νόμοι» τους σκότωσαν κι αυτούς και τους 4.000 αυτόχειρες και πολλές άλλες χιλιάδες συμπολιτών μας που πέθαναν «αθόρυβα»...από «φυσικά αίτια» το ονομάζουν...φυσικό αίτιο θεωρούν – βλέπεις – το εγκεφαλικό, το έμφραγμα, την απελπισία, την απόγνωση, την εξαθλίωση, το να μην μπορείς να πληρώσεις για το ρεύμα, το φαγητό της οικογένειας, ρούχα για τα παιδιά σου, τα φάρμακα και την περίθαλψή σου.... ΦΥΣΙΚΟ ΑΙΤΙΟ.... και όχι ΦΟΝΟ εκ προμελέτης και κατά συρροήν...

 

Κι όμως, ΑΥΤΟΙ που «τράβηξαν την σκανδάλη» είναι ΓΝΩΣΤΟΙ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ.....

Γιατί περί «όπλου», περί «σκανδάλης» και περί «εγκλήματος» πρόκειται...

Και δυστυχώς, το να απευθυνθεί στις Αρχές ο απλός Πολίτης, οικονομικά είναι άκρως απαγορευτικό.... αλλά απ’ την άλλη, «τι να καταγγείλει»; Τους νόμους; Νομοθέτες είναι, ότι θέλουν κάνουν.... κι αυτό θεωρείται νόμιμο....και ηθικόν...

Άλλωστε και κάποιοι Πολίτες που «το τόλμησαν» συνάντησαν «τοίχους»...
Το να λειτουργήσει αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη αποδεικνύεται όνειρο θερινής νυκτός.

Το να αποφασίσουν οι Αρχές Ασφαλείας να το θεωρήσουν ως έγκλημα εν εξελίξει και να κινηθούν αναλόγως, εξίσου φαντασίωση.

Τι μένει;

Οι Ανεξάρτητες Αρχές Ελέγχου μήπως; Δοκίμασε να απευθυνθείς σ’ αυτούς. Να δούμε αν θ’ ασχοληθούν με την υπόθεσή σου ή αν θα σε παραπέμψουν στην καλύτερη πίσω στην υπηρεσία με την οποία έχεις πρόβλημα... ξανά στις μυλόπετρες δηλαδή... για να μην πούμε για τις Αιρετές Αρχές...μ’ αυτές είναι που δεν θ’ ασχοληθούν καθόλου....

Είπαμε... ο Νομοθέτης είναι υπεράνω όλων....

 

Αν πχ νομοθετήσει ακόμη και ότι φορολογείται η αφόδευση επειδή επιβαρύνει το γενικότερο σύστημα αποχέτευσης, ε, αυτό θα θεωρηθεί και Νόμος υπεράνω όλων...που θα τον σεβαστούν οι πάντες και θα τον εφαρμόσουν με όλο τους τον ζήλο....

Σας φαίνεται παράλογο; Αστείο; Γελοίο; Γραφικό; Απίθανο; Τραβηγμένο; Δείτε που έφτασαν τα «τέλη αποχέτευσης» της ΕΥΔΑΠ....φορολόγησαν λοιπόν ακόμη και την «αφόδευση»....

 

Αλλά τι λέμε; Εδώ φορολόγησαν ανάπηρους, πολύτεκνους, άνεργους, παιδιά, μικροσυνταξιούχους, άρρωστους....και δεν ίδρωσε το αυτί καμίας Αρχής...την «αφόδευση» θα άφηναν απ’ έξω; Για να μπορείς να αφοδεύεις σημαίνει ότι έχεις και τρως «πονηρέ φορολογούμενε»...σκάσε και πλήρωσε λοιπόν «λαμόγιο»....σωστά;

Το αν αυτό το «πρόβλημα» θα αποφασίσουν  επιτέλους να το λύσουν τα «διαπιστευμένα Όργανα της Πολιτείας» ή αν θ’ αναγκαστούν Πολίτες να το «πάρουν στα χέρια» τους θα φανεί στο κοντινό μας μέλλον...

Ένα από τα δύο θα γίνει στα σίγουρα πάντως....

 

Γι’ αυτό να είναι σίγουροι οι πάντες...όπου κι αν βρίσκονται....

Όσο για το γιατί εντέλει μας θεωρούν όλοι οι ιθύνοντες τόσο μα τόσο «εύκολους» στη «χειραγώγηση», ε, όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει.

Προφανώς, πολλοί είναι οι «βολεμένοι». Πάρα πολλοί....

Κι ο ένας «κρατάει τον άλλον» καθώς φαίνεται.

Αυτός λοιπόν που θα ανέβαινε εκεί πάνω και θα τολμούσε να «εξαπολύσει πλήγμα εκεί που πρέπει» θα έκανε πάρα μα πάρα πολλούς εχθρούς.

Από κάπου λοιπόν θα έπρεπε να στηριχτεί. Καίρια.

Εσωτερικά και διεθνώς.

 

Η ερώτηση «κλειδί» είναι αυτό ακριβώς.

Που θα έπρεπε να στηριχτεί; Από που θα αντλούσε την απαραίτητη ισχύ για να «συγκρουστεί» μ’ αυτούς που πρέπει; Και τι «παραχωρήσεις» θα έπρεπε να κάνει;

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

 

Συμπερασματικά:

1) Οι Πολιτικοί αποδείχτηκαν ανεπαρκείς και χωρίς βούληση να λύσουν το πρόβλημα (ή μήπως πρέπει να πούμε «κάτι βαρύτερο»;)

 

Τρία λοιπόν απομένουν:

2)      Η Δικαιοσύνη να αναλάβει αυτό το αμείλικτο κυνήγι «αυτών που πρέπει» και μέσα απ’ αυτό το κυνήγι να βρει τους απαραίτητους πόρους για την νεκρανάσταση αυτής της χώρας και την ανακούφιση της φτωχολογιάς. Ταυτόχρονα το κυνήγι αυτό να αποκεφαλίσει την Διαφθορά. Όλων. Και κυρίως των «ελίτ».

3)      Εαν δεν το πράξει αυτή τότε σύντομα θα ζήσουμε εξεγερτικές καταστάσεις. Η εξαθλίωση έχει κι ένα όριο.

4)      Ελλείψει των 1 και 2 και μέσα από το «καμίνι» του 3 θα αναδειχθεί ΕΝΑΣ που θα τα «σαρώσει όλα». Για να βρει την απαραίτητη ισχύ για να εξαπολύσει αυτός το «εν λόγω κυνήγι» θα πρέπει να κάνει «κάποια συμφωνία» με «κάποιους».

Το ότι θα μοιάζει με «Συμφωνία με τον Διάβολο» πολλοί θα το πουν. Και πράγματι κανείς δεν σου δίνει μια «υπερισχύ» εαν και τα «ανταλλάγματα» δεν είναι εξίσου «βαριά». (Και ούτε κανείς μπορεί να εγγυηθεί ότι «κι αυτός δεν θα εξοκείλει»).

Ποιά θα είναι άραγε τα «ανταλλάγματα»;

 

Ίδομεν....

 

Έτσι κι αλλιώς, αφού το 1 συνεχίζει να είναι εν ισχύ (έλλειψη Πολιτικής ικανότητας και Βούλησης), το 2 (Εθνική/Δημόσια Ασφάλεια και Δικαιοσύνη) δεν «παίρνει την πρωτοβουλία» κι εφόσον το 3 (Λαϊκή εξέγερση) είναι επί θύραις, αναπόφευκτα θα πάμε στο 4.

 

Το πρόβλημα βεβαίως έγκειται στο ότι οι Πολιτικοί και οι πάτρονές τους (ελίτ εντός κι εκτός της χώρας) θα επιδιώξουν να συνεχίσουν να έχουν τα ηνία διασφαλίζοντας ότι αυτός ο ΕΝΑΣ θα είναι απλώς μια λογική (και κλωνοποιημένη) συνέχειά τους.

Ας ετοιμαζόμαστε λοιπόν να ζήσουμε το 3 μια και είναι το μόνο που οι πάντες οδηγούν αυτή τη χώρα....

 

Οι μέρες της ανεμελιάς έτσι κι αλλιώς τελείωσαν...Ακόμη και γι’ αυτούς (τους πολλούς) που επιμένουν να κάνουν πως δεν «το βλέπουν». Και οι Μέρες των Ατέλειωτων Πολέμων άρχισαν να σκορπούν την παγωμένη ανάσα τους....

Κι όπως είπε σχετικά πρόσφατα και ο Κίσσινγκερ, «... όποιος δεν ακούει τα τύμπανα του επερχόμενου Πολέμου ή κουφός είναι ή ηλίθιος...»

Γιώργος Ανεστόπουλος

Γεράκι του Αιγαίου