Ο Ίβυκος δεν ήταν μόνο ποιητής και αοιδός αλλά και μυθοπλάστης. Και μεταξύ των δημιουργημάτων του είναι και ο μύθος, περί ασίγαστου πολέμου ανάμεσα στον έρωτα και την έριδα. Πραγματικότητα, που παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη φύση, αλλά και στη ζωή των ανθρώπων. Με αποτέλεσμα οι αρχαίοι να θεοποιήσουν τα δυο αυτά στοιχεία, με την Αφροδίτη και τον Άρη.
Ο Εμπεδοκλής, ένας απ’ τους φυσικούς φιλοσόφους, που είχαν απαγκιστρωθεί απ’ τη μυθολογία, μας μίλησε για τη φιλότητα και το νείκος, δυο στοιχεία, παρόμοια με τον έρωτα και την έριδα. Και κάπου εδώ βρίσκεται και ο «πόλεμος πάντων πατήρ» του Ηράκλειτου. Που, σύμφωνα με τον εφέσιο φιλόσοφο, αποτελεί, όχι μόνο την καταστροφική, αλλά τη δημιουργική αιτία των παγκόσμιων εξελίξεων. Γι’ αυτό και ονείδιζε τον Όμηρο, ο οποίος αναφερόταν επικριτικά στον τρωικό πόλεμο.
Αυτήν ακριβώς την αντιπαλότητα εκμεταλλεύονται και οι κατά καιρούς παγκόσμιοι δολοπλόκοι και ιδιαίτερα οι τύραννοι, οι οποίοι εφαρμόζουν σε βάρος των αντιπάλων τους το διαβόητο «διαίρει και βασίλευε». Αυτήν την αντιπαλότητα εκμεταλλεύτηκε στα νεότερα χρόνια και το παγκόσμιο διευθυντήριο, χωρίζοντας την ανθρωπότητα σε καπιταλιστική Δύση και κομμουνιστική Ανατολή. Ή, όπως συνέβη στις μέρες μας με τον διαχωρισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ’ την Μέρκελ σε εργατικό Βορρά και τεμπέλικο νότο. Όταν στην πραγματικότητα έχουμε τους ληστάρχους του Βορρά και θύματα του Νότου.
Αυτήν την αντιπαλότητα εκμεταλλεύτηκε και στην περίπτωσή τη δική μας το παγκόσμιο διευθυντήριο, χωρίζοντάς μας σε αριστερούς και δεξιούς. Με αποτέλεσμα να έχουμε εμφυλίους, εξορίες, προδοσίες, χούντες, και μεταπολιτεύσεις. Με τις μεταπολιτεύσεις να αποδεικνύονται, εκ των πραγμάτων, τρισχειρότερες απ’ τις χούντες.
Ανάμεσα στις συμπληγάδες δεξιάς και αριστεράς προέκυψαν και διάφορες παραφυάδες: Όπως κεντρώοι, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, κλπ. Ο καθένας και το μαγαζάκι του. Εικονικά κατασκευάσματα, που δεν είναι τίποτε περισσότερο, όπως θα ’λεγε και ο Σεφέρης από «αδειανά πουκάμισα». Για να καταλήξουμε στις μέρες μας στην επίσης κενή περιεχομένου, αριστεροδεξιά. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πλέον ανάμεσά τους καμιά ουσιαστική διαφορά. Αφού, όπως λέγεται, οι αριστεροί έχουν δεξιές τσέπες και οι δεξιοί αριστερές αντιλήψεις.
Η μέχρι τώρα, λεγόμενη, εθνική παράταξη της Δεξιάς παρουσιαζόταν ως υπέρμαχος του τρίπτυχου, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Παρότι ήταν προφανές ότι ο ισχυρισμός αυτός ήταν χονδροειδής απάτη. Δεδομένου ότι καπιταλισμός και χριστιανισμός είναι διαμετρικά αντίθετοι. Και γι’ αυτό στις μέρες μας η χονδροειδής αυτή απάτη κατέρρευσε. Δεδομένου ότι αριστεροί κι δεξιοί από κοινού πολεμούν πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια.
Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων. Ή μήπως όλοι τους δεν ψήφισαν τα εθνοκτόνα και γενοκτόνα μνημόνια και την ανατροπή του δημοψηφίσματος του 2015; Ή μήπως τώρα οι ΝεόΔουλοι του Μαμωνά δεν κατάπιαν αμάσητη την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών; Ή μήπως δεν βάλθηκαν να ξεθεμελιώσουν την Εκκλησία και να διαλύσουν την οικογένεια: Ή μήπως δεν είναι όραμα ολονών τους η σιωνοκίνητη «μεγάλη επανεκίνηση»; Προκειμένου να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους του Θεού με τους νεοοταξίτες τους σατανά.
Και, επειδή ακριβώς ο διαχωρισμός μεταξύ δεξιών και αριστερών έχει τελείως ξεθωριάσει, επιχειρήθηκε τώρα, με πρόσχημα την κορονοϊοϋστερία μια καινούρια πατέντα διχασμού: Η μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων. Αλλά κι αυτή η πατέντα φαίνεται πολύ γρήγορα να ξεφουσκώνει. Οπότε οι άνθρωποι, που επιβίωναν χάρη στην πατέντα της οποιασδήποτε αντιπαλότητας βρίσκονται μετέωροι. Και αντιμετωπίζουν οξύτατο το πρόβλημα , όπως θα ’λεγε κι ο Καβάφης του τι «θα κάνουνε χωρίς βαρβάρους»…
Και, για να γίνει αυτό περισσότερο αποκαλυπτικό, αρκεί να σκεφθούμε ότι «μια φορά κι έναν καιρό», όπως λέμε και στα παραμύθια, η αντιπαλότητα μεταξύ ανατολής και δύσης στηρίζονταν στο μορμολύκειο της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης». Η οποία τώρα δεν υφίσταται. Κι όμως οι δυτικοί διαβολάνθρωποι περισφίγγουν ολοένα και περισσότερο το μορμολύκειο πια της Ρωσίας. Η οποία, αν μη τι άλλο, δεν είναι, τουλάχιστο, κομμουνιστική. Που, σε κάθε περίπτωση σημαίνει ότι αυτό, που ενδιαφέρει τους «εμπόρους των εθνών» είναι τα αργύρια του πολέμου και του θανάτου. Όλα τ’ άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Η μόνη διαχρονική διαφορά, που υπάρχει είναι αυτή ανάμεσα στη φιλονεικία του Αντίχριστου και την αγάπη του Χριστού. Που στην εθνική και κοινωνική της διάσταση μεταφράζεται σε πατριώτες και προδότες. Γιατί Ελλάδα, χωρίς Χριστό, είναι αλάτι ανάλατο. Και με βάση αυτή τη διαφορά, ας δούμε ο καθένας τον εαυτό του και ας αποφασίσουμε σε ποιο στρατόπεδο θέλουμε ν’ ανήκουμε. Κι ας αφήσουμε τις υποκριτικές υπεκφυγές.
Τα κόμματα, για παράδειγμα, που χάριτι Singular Logic ανακυκλώνονται στην εξουσία μετά το 2009, ανήκουν προφανέστατα στο στρατόπεδο του Αντιχρίστου. Οι κομματάρχες τους είναι προσδεμένοι στο άρμα της Μέρκελ και τώρα του Μπιλ Γκέιτς. Και στο άρμα αυτών προσδένονται και όσοι ακολουθούν με το ένα ή το άλλο τρόπο το τρίπτυχο ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ. Τώρα μάλιστα, που ενδεχομένως επανακάμψει ως αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, τις οίδε με ποια δολοφονική, σε βάρος μας, συνταγή, το πολιτικό βαμπίρ, ο ΓΑΠ, θα βρεθούμε εγκάθειρκτοι στο αθλιότερο, από καταβολής ελληνισμού τρίγωνο συμφοράς. Γιατί βέβαια και οι Αλεξο-Κούληδες δεν είναι, ως γνωστόν, αγγελούδια. Αφού η Κίρκη του Βερολίνου(Μέρκελ) τους έχει μεταβάλει όλους τους σε πειθήνια γουρουνάκια. Που σύμφωνα με τον Σαμαρά οφείλουν να περπατάνε «στα τέσσερα».
Άλλωστε φτερωτά αγγελογούρουνα, ως γνωστόν, δεν συναντάμε στον κόσμο της πραγματικότητας. Αλλά ούτε καν στον κόσμο ακόμη και της πλέον αχαλίνωτης μυθοπλασίας. Εκτός βέβαια του κόσμου των νεοταξικών μεταλλάξεων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου