Νέα μόδα εισάγει πλέον η πολιτική εξουσία στη διαχείριση προβλημάτων της καθημερινότητας, τόσο έκτακτων όσο και αναμενόμενων.
Η αρχή έγινε με την πανδημία. Κρατική καταστολή ατομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων και της απαγόρευσης κυκλοφορίας και εργασίας, ως ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ μέτρα για τη διαχείριση της πανδημίας. Πρακτικά μιλάμε για κατάργηση της δημοκρατίας και περιστολή συνταγματικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, και ο σκοπός ήταν η προστασία και σωτηρία. Ακούσαμε στο 1ο κύμα από τους ειδικούς που προσέφεραν απλόχερα την προστασία και σωτηρία μας, ότι αυτοί οι περιορισμοί απέτρεψαν 13.685 θανάτους (η δήλωση εδώ: https://tinyurl.com/24ymb3zy). Μετά την υποτιθέμενη επιτυχία του 1ου κύματος, σήμερα έχουμε πλέον πάνω από 15.000 θανάτους, και ξεπεράσαμε ακόμη και τους Σουηδούς που με ευκολία χαρακτηρίζαμε “δολοφόνους”.
Το πρόβλημα βέβαια είναι πως φτάσαμε στο κλασσικό αποτέλεσμα του “ουδέν μονιμότερου του προσωρινού”. Ακόμη και μέχρι πρόσφατα, 18 μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, ένας μικρός στρατός πρόθυμων ειδημόνων επιδίδονταν σε διαγωνισμό γραφικότητας συνεχίζοντας να υποστηρίζουν τα lockdown και τους ακραίους περιορισμούς ως λύση σε ένα πρόβλημα που δεν έλυσαν μέχρι τώρα. Δυστυχώς είναι οι ίδιοι που, εδώ και καιρό, παριστάνουν το “λαγό”, επηρεάζουν, ή παίζουν το ρόλο κάλυψης των πολιτικών προθέσεων (ή της πολιτικής ανεπάρκειας) με ψευδο-επιστημονικό μανδύα.
Η πανδημία όμως ήταν μόνο η αρχή. Οι “διαταγές προστασίας δια των καταστολών” επεκτείνονται πλέον και σε άλλα προβλήματα. Τον περασμένο χειμώνα, θυμόμαστε το προληπτικό κλείσιμο της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας λόγω χιονόπτωσης. Την ίδια ώρα, σε ζωντανή σύνδεση τηλεοπτικού σταθμού βλέπαμε την εθνική οδό πεντακάθαρη, αλλά ο δημοσιογράφος προσπαθούσε να μας πείσει ότι όλοι έχουμε δυσχρωματοψία με αδυναμία διαχωρισμού μεταξύ λευκού (χιόνι) και μαύρου (άσφαλτος). Όταν κάθε άλλη χρονιά κατηγορούσαμε την πολιτική εξουσία για την ανεπάρκειά της και θεωρούσαμε αδιανόητο να κλείνει μια κεντρική οδική αρτηρία της χώρας, φτάσαμε με την καταστολή να υμνούμε την ανεπάρκεια ως ένδειξη υπευθυνότητας όταν εμφανίζεται ως διαταγή προστασίας.
Πριν λίγες ημέρες είδαμε να επιβάλλεται απαγόρευση νυχτερινής κυκλοφορίας και κλείσιμο κεντρικής λεωφόρου στην Αθήνα, ακόμη και με τη συνδρομή του στρατού. Πάλι λοιπόν η ανεπάρκεια μετατρέπεται σε ύμνο υπευθυνότητας αφού η κρατική καταστολή αποκτά χαρακτηριστικά διατάγματος προστασίας. Προφανώς θεωρούν ότι απευθύνονται σε νοητικά ανάπηρους πολίτες, ανίκανους να διαχειριστούν ένα προβλεπόμενο καιρικό φαινόμενο, και φυσικά ταυτόχρονα θεωρούν ανίκανο το κράτος να προλάβει τις καταστροφές ενός προβλέψιμο καιρικού φαινομένου. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό πως στην απόφαση ενεπλάκησαν οι Θεοδωρικάκος, Στυλιανίδης, Γεραπετρίτης, Πέτσας, Καραγιάννης, Τουρνάς, Οικονόμου και Πατούλης (Πηγή: https://tinyurl.com/ybwf3rdp). Από αυτούς μόνο 2 είναι εκλεγμένοι με σταυρό προτίμησης!! Με λίγα λόγια, πολιτική εξουσία, και μάλιστα με αυταρχισμό, ασυδοσία και κατάργηση δικαιωμάτων, ασκούν διορισμένοι κι όχι εκλεγμένοι πολιτικοί.
H κατάσταση πανικού (state of panic) βοηθάει απίστευτα στην αποδοχή του κάθε ακραίου, κατασταλτικού και απαξιωτικού μέτρου θέλει να περάσει η πολιτική εξουσία, που μάλιστα το εμφανίσει ως στοργική προστασία προς τους πολίτες. Τα ίδια συνέβησαν με τις φωτιές σε Εύβοια, Αττική και Πελοπόννησο. Στόχος ήταν η προστασία της ανθρώπινης ζωής, κι αυτό αναδείχθηκε ως ύμνος για την πολιτική εξουσία που κρύβει την ανικανότητα διαχείρισης προβλεπόμενων κινδύνων και το αποτέλεσμα της ανικανότητας, δηλαδή την περιβαλλοντική καταστροφή και την ερήμωση της υπαίθρου. Τα ίδια συνέβησαν και με την πανδημία. Θα πεθάνουμε όλοι, βροντοφώναζαν οι ειδικοί, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται ως σωτηρία όχι μόνο τα χωρίς αμφιβολία καταστροφικά lockdown αλλά και γραφικά μέτρα όπως η χρήση μάσκας στο δρόμο όταν περπατάμε.
Η νέα μόδα καταστολής δικαιωμάτων και κοινωνικών δραστηριοτήτων λαμβάνει πλέον χαρακτήρα κανονικότητας. Αυτό θυμίζει άλλες, μαύρες για την ανθρωπότητα εποχές. Η πανδημία έφερε νέα ήθη και έθιμα, και νέα “φιλοσοφία” στην άσκηση πολιτικής εξουσίας. Είναι εντυπωσιακή η χειραγώγηση της λογικής, της πραγματικότητας και της κοινής γνώμης που θεωρεί ότι μπορεί να σταθεί ως κανονικότητα αυτού του είδους η προσβλητική για τη νοημοσύνη διαχείριση. Μάλλον όμως ήταν αυτό που έλειπε τόσα χρόνια από την ανεπιτυχή προσπάθεια να παρουσιαστεί η κλιματική κρίση ως προσωπική υγειονομική απειλή για τον κάθε πολίτη, κάτι που θα δικαιολογούσε τη λήψη μέτρων περιορισμού της ελευθερίας (όπως συμβαίνει σήμερα με την απειλή της πανδημίας).
Πριν από αρκετούς μήνες, στο πρώτο διάστημα της πανδημίας, υπήρχαν ορισμένοι που είχαν προβλέψει αυτού του είδους τις πολιτικές και πολιτισμικές εκτροπές. Ακόμη κι εγώ τους είχα χαρακτηρίσει κατ’ ιδίαν ως ακραίους και συνομωσιολόγους. Τους οφείλω μια συγγνώμη.
Σε όσους θεωρούν ως “υποχρέωση” ή “κοινωνική ευθύνη” να παίρνουν τη θέση “αψέκαστου” και να παριστάνουν πως όλα όσα ζούμε είναι φυσιολογικά, προτείνω να ψεκάσουν λίγο το πρόσωπό τους με νερό. Είναι αρκετό για να συνέλθουν, να ξαναρχίσουν να σκέφτονται και να αντιληφθούν την ξεκάθαρη πολιτική και πολιτισμική εκτροπή που βιώνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου