Μια νέα «Λευκή Βίβλος» από το ΔΝΤ ζητά τη σύνδεση του ιστορικού αναζήτησεων σας στο διαδίκτυο, με το πιστωτικό σας αποτέλεσμα, κάτι που στην πραγματικότητα θα μείωνε τη «πιστοληπτική σας βαθμολογία» εάν επισκεφθείτε ιστότοπους που χαρακτηρίζονται επιβλαβείς από τους υπεύθυνους ελέγχου.
Γράφει ο ( Λ )
Οι ερευνητές προτείνουν τη χρήση των δεδομένων από το ιστορικό περιήγησής σας, αναζήτησης και αγορών για τη δημιουργία ενός μηχανισμού για τον προσδιορισμό της πιστοληπτικής ικανότητας ενός ατόμου ή μιας επιχείρησης.
Τέσσερεις ερευνητές περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο τα smartphone, η διαδικτυακή αναζήτηση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλει στην προώθηση της οικονομικής καινοτομίας μέσω της χρήσης μη οικονομικών δεδομένων, όπως ο τύπος προγράμματος περιήγησης ενός χρήστη, η συσκευή που χρησιμοποιείται, το ιστορικό των αναζητήσεων στο διαδίκτυο ενός ατόμου και οι αγορές τους.
Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε ποτέ πραγματικά ασφαλείς στο διαδίκτυο και ότι το ιστορικό ιστού μας πιθανότατα παρακολουθείται. Αλλά για ποιο λόγο μπορούμε να αναρωτηθούμε;
Ο ταχέως αναπτυσσόμενος κόσμος της χρηματοοικονομικής τεχνολογίας μπορεί τελικά να εξελιχθεί σε σημείο που το πιστωτικό σας αποτέλεσμα βασίζεται στο ιστορικό σας στο Διαδίκτυο. Ένα νέο άρθρο στο ιστολόγιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που γράφτηκε από τους Arnoud Boot , Peter Hoffmann , Luc Laeven , Lev Ratnovski, εφιστά την προσοχή σε αυτόν τον πιθανό εφιάλτη απορρήτου που περιγράφεται λεπτομερώς από ένα ερευνητικό έγγραφο με τίτλο: «Χρηματοοικονομική διαμεσολάβηση και τεχνολογία: Τι παλιό, τι νέο υπάρχει;».
Η έρευνα επισημαίνει ότι ο πολλαπλασιασμός της τεχνολογίας στον σύγχρονο κόσμο έχει δημιουργήσει νέες πηγές «soft data» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πιστοληπτική ικανότητα. Το άρθρο επισημαίνει ότι ορισμένες εταιρείες τεχνολογίας (σκεφτείτε: ISP, Facebook, Google, Apple κ.λπ.) έχουν αρκετά ευαίσθητα δεδομένα για τους πελάτες για να προσδιορίσουν ενδεχομένως την πιστοληπτική ικανότητα με τον ίδιο τρόπο που οι τράπεζες χρησιμοποιούν «σκληρά» δεδομένα όπως το αποδεδειγμένο εισόδημα, κατάσταση απασχόλησης, περιουσιακά στοιχεία κ.λπ.
«Ο χρηματοοικονομικός κλάδος υφίσταται ραγδαία τεχνολογική αλλαγή. Οι παραδοσιακές τράπεζες αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό από διαδικτυακές επιχειρήσεις χωρίς φυσικά υποκαταστήματα. Τα κοινωνικά μέσα και άλλες ψηφιακές πλατφόρμες επεκτείνονται σε πληρωμές και πίστωση. Η αύξηση της ζήτησης για ψηφιακές υπηρεσίες που προκλήθηκε από το COVID-19 είναι υπερτροφοδοτώντας αυτόν τον μετασχηματισμό. Η συμβολή που παρατηρούμε οδηγεί στην καινοτομία της fintech και εγείρει σημαντικά ερωτήματα. Ποιες είναι οι μετασχηματιστικές πτυχές της πρόσφατης χρηματοοικονομικής καινοτομίας που μπορούν να ξεριζώσουν τη χρηματοδότηση όπως τη γνωρίζουμε; Ποιες νέες προκλήσεις πολιτικής θα φέρει ο μετασχηματισμός χρηματοδότησης;»
Τι είναι όμως τα μαλακά-ευαίσθητα δεδομένα; Οι ερευνητές επεσήμαναν πληροφορίες που είναι συνήθως περιττές σε διερεύνηση πιστοληπτικής ικανότητας όπως:
«Ο τύπος του προγράμματος περιήγησης και του υλικού που χρησιμοποιείται για πρόσβαση στο Διαδίκτυο, το ιστορικό των διαδικτυακών αναζητήσεων και αγορών.»
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά αν το ιστορικό σας στο Διαδίκτυο καθορίζει το πιστωτικό σας αποτέλεσμα...;
Οι ερευνητές φαίνεται να επικεντρώνονται στο πιθανό πλεονέκτημα ότι η εφαρμογή αυτού του τύπου δεδομένων σε χρηματοοικονομικές αποφάσεις θα συμβάλει στην επέκταση των τραπεζικών υπηρεσιών και σε εκείνες τις περιπτώσεις που είναι αυτήν τη στιγμή μη τραπεζικές.
Πώς θα «βαθμολογούνται» τα ευαίσθητα δεδομένα, όπως το ιστορικό διαδικτύου, σε σχέση με την πιστοληπτική ικανότητα;
Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι αυτές οι πληροφορίες θα καταλήξουν να υποβάλλονται σε επεξεργασία από αλγόριθμους μηχανικής μάθησης , όχι μεμονωμένους ανθρώπους που κρίνουν τη χρήση του Διαδικτύου μας. Το τελευταίο μπορεί να ακούγεται περισσότερο παραβίαση της προσωπικής ιδιωτικής ζωής, αλλά το πρώτο είναι εξίσου πιθανώς καταστροφικό για τον κόσμο και γενικά τις πολιτικές ελευθερίες. Ενώ υπάρχουν λαϊκές προσπάθειες σε όλο τον κόσμο για την καταπολέμηση της χρήσης αλγορίθμων μαύρου κουτιού για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων όπως αυτή.
Οι ερευνητές αναγνώρισαν ότι αυτό το μέλλον είναι δυνητικά δυστοπικό και τόνισαν ότι ο ρόλος των κυβερνήσεων είναι να διασφαλίσουν ότι οι τεχνολογικές δυνατότητες θα μετριάζονται σωστά από κανονισμούς, οι οποίοι μπορεί ρεαλιστικά να είναι ο μόνος τρόπος για να περιοριστεί η χρήση της τεχνολογίας και να μην υπάρξουν παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής. Συγκεκριμένα στο έγγραφο αναφέρεται:
«Οι κυβερνήσεις πρέπει να παρακολουθούν και να υποστηρίζουν προσεκτικά την τεχνολογική μετάβαση στη χρηματοδότηση. Είναι σημαντικό να προσαρμόσετε τις πολιτικές ανάλογα και να παραμείνετε μπροστά από την καμπύλη.»
Οι ερευνητές ωστόσο δεν εξηγούν πώς ένα τέτοιο σύστημα θα λειτουργούσε στην πράξη. Θα επικοινωνεί άμεσα, για παράδειγμα, το Facebook με τα χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα ή θα έπρεπε να συλλέξουμε, να εγκρίνουμε και να παρέχουμε τα δεδομένα εμείς; Συνολικά, μπορεί να μην φαίνεται λογική η πρόταση για πολλούς.
Αν και, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αυτή η παρακολούθηση θα ήταν για το δικό μας καλό (παρέχοντας πρόσβαση σε περισσότερες χρηματοοικονομικές υπηρεσίες), το κοινό πιθανότατα δεν μπορεί να δει κανένα πραγματικό όφελος. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να διατηρήσουν το απόρρητό τους σε σχέση με την οικονομική αποζημίωση. Παρά αυτήν τη σαφή ευθύνη, όταν κοιτάζουμε μεμονωμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε πράγματα όπως το κοινωνικό πιστωτικό αποτέλεσμα στην Κίνα. Το ερευνητικό έγγραφο του ΔΝΤ, ωστόσο, δεν είναι μια επίσημη πρόταση του ΔΝΤ, αλλά μάλλον ένα στιγμιότυπο της τρέχουσας πορείας του κλάδου χρηματοοικονομικής τεχνολογίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου