Θεωρείται κανόνας στην άσκηση της πολιτικής η στροφή από τους κυβερνώντες της προσοχής της κοινής γνώμης προς εξωτερική πρόκληση, όταν στο εσωτερικό της χώρας εντείνονται τα προβλήματα. Με βάση τον κανόνα αυτό ερμηνεύεται η ένταση της τουρκικής προκλητικότητας σε βάρος της χώρας μας, καθώς εντείνονται στη γείτονα τα οικονομικά προβλήματα λόγω και των στρατιωτικών δαπανών αυτής για επιχειρήσεις στη Συρία και στη Λιβύη.
Τον κανόνα αυτό συνήθως αποφεύγουμε να εφαρμόσουμε για τη χώρα μας. Μήπως η τουρκική προκλητικότητα δρα ανακουφιστικά και στις ελληνικές κυβερνήσεις. Η επιθετικότητα κατά του Ερντογάν με χαρακτηρισμούς όπως σουλτάνος, νεοοθωμανός και διακινητής μεταναστών μαρτυρεί ότι επιχειρείται να πεισθεί ο λαός μας ότι αυτός είναι ο κακός δαίμονάς μας. Εξ αιτίας των απαιτήσεων και διεκδικήσεων της γείτονος είμαστε υποχρεωμένοι να προβαίνουμε διαρκώς σε αγορές εξοπλισμού με συνέπεια την οικονομική αιμορραγία σε καιρούς ιδιαίτερα δύσκολους και για την οικονομία της χώρας μας. Είναι έτσι τα πράγματα;
Η Τουρκία είναι χώρα του ΝΑΤΟ, συνεπώς «σύμμαχός» μας. Δεν έχει ακόμη αποκλεισθεί το ενδεχόμενο έναρξης συνομιλιών προς ένταξη στην ΕΕ, αν και έχει γίνει πλέον οφθαλμοφανές ότι οι «εταίροι» μας δεν επιθυμούν διόλου αυτή την προοπτική. Οι αναλυτές, που υποτίθεται ότι ενημερώνουν τον λαό μας, αποφεύγουν κατά κανόνα να συσχετίσουν τις προκλήσεις της Τουρκίας με τα ανωτέρω. Όταν ακόμη το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» ήταν υπαρκτό, μπορούσε να δικαιολογηθεί η όποια στρατιωτική ετοιμότητα των χωρών μελών του ΝΑΤΟ. Μετά τη διάλυσή του ποιος λόγος υπαγορεύει τη διατήρηση πολεμικής ισχύος; Ποιος σήμερα είναι ο εχθρός του ΝΑΤΟ ή της ειρήνης, όπως διατείνονται οι έχοντες συμφέροντα να διατηρούν τον πολιτικοστρατιωτικό αυτό οργανισμό;
Είδαμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες το ΝΑΤΟ να επιχειρεί και να προκαλεί συμφορές σε χώρες προς διασφάλιση όχι της ειρήνης, αλλά προς εξυπηρέτηση ωμών συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Γιατί το ΝΑΤΟ «αδυνατεί» να διακηρύξει ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ μία χώρα μέλος να επιτεθεί κατά άλλης χώρας επίσης μέλους του; Γιατί οι κατά καιρούς γραμματείς του εμφανίζονται ως «Πόντιοι Πιλάτοι» και μας καλούν να λύσουμε μόνοι μας τις διαφορές μας με τους γείτονες; Βέβαια οι ισχυροί «σύμμαχοί» μας δεν ζημιώνουν από την επικράτηση αβεβαιότητας, πολύ περισσότερο ανησυχίας. Είναι προθυμότατοι να συνδράμουν, με το αζημίωτο, στην ενδυνάμωση του εξοπλισμού μας. Είναι άκρως εντυπωσιακό πάντως ότι η Τουρκία τόλμησε να προμηθευθεί και ρωσικά οπλικά συστήματα. Τα αντίστοιχα που εμείς προμηθευθήκαμε από την ίδια χώρα κάπου σαπίζουν χωρίς να βρίσκονται σε ετοιμότητα προς χρήση!
Κάποιοι εκφράζουν θαυμασμό για την τόλμη του Τούρκου ηγέτη! Είναι όντως πατριώτης και ανδρείος ή μήπως φανφαρόνος, που τον χρησιμοποιούν προς εξυπηρέτηση συμφερόντων τους; Με τον καιρό θα φανεί. Πάντως είναι άκρως αμφίβολο να έχει καταφέρει η Τουρκία να καταστεί ανεξάρτητο κράτος, όταν η μία χώρα μετά την άλλη μετατρέπονται σε προτεκτοράτα. (Η δική μας ήταν από καιρό). Οι βιαιότητες κατά των Ρωμηών της Κωνσταντινούπολης διοργανώθηκαν από το τουρκικό κράτος κατά προτροπή της Αγγλίας και το σχέδιο ήταν σε γνώση της CIA, συνεπώς και του ΝΑΤΟ (ΝΑΤΟ=ΗΠΑ). Η Ελληνική αστυνομία συνέλαβε τον δολιοφθορέα, που τοποθέτησε τη βόμβα στην υποτιθέμενη οικία του Μουσταφά Κεμάλ. Αργότερα αυτός αφέθη ελεύθερος. Ποιος παρενέβη και έδωσε διαταγή; (διαταγή δίνουν στους κυβερνήτες των προτεκτοτάτων).
Όταν στην εξουσία της Γαλλίας ήταν ο θαυμάσιος εκείνος πατριώτης, ο στρατηγός Ντε Γκώλ, συνειδητοποίησε τον ρόλο του ΝΑΤΟ, καθώς ο ίδιος είχε υποστεί μύριες ταπεινώσεις από τους Αγγλοσάξονες κατά τη διάρκεια του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20ου αιώνα. Πόθος του ήταν να αποσπάσει τη χώρα του από τον οργανισμό. Πόθος των άλλων ήταν να του αποσπάσουν την εξουσία. Και τα κατάφεραν κυρίως με τον «Μάη του 68». Το σχέδιο υπηρέτησαν κυρίως «προοδευτικοί»! ΟΙ διάδοχοι του στρατηγού υποτάχθηκαν πλήρως.
Όταν, το 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, ασφαλώς με την έγκριση πρωτίστως της «φίλης» Αγγλίας, αλλά και των ΗΠΑ (=ΝΑΤΟ), ο τότε κυβερνήτης της χώρας έλαβε την απόφαση να αποχωρήσει η Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ήταν κίνηση παρηγοριάς του πληγωμένου στο φιλότιμο Έλληνα! Τότε αρκετοί αφελείς βροντοφώναξαν το σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία»! Δεν υπάρχουν συμμαχίες, λυκοφιλίες υπάρχουν. Ο Αίσωπος μας πρόσφερε ως κληρονομιά τον μύθο της μοιρασιάς μεταξύ λιονταριού, γαϊδάρου και αλεπούς. Ο δίκαιος γάιδαρος κατασπαράχτηκε! Η έξυπνη αλεπού επιβίωσε παραχωρώντας τα πάντα.
Η Γαλλία, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (έλαβε το βραβείο Nobel ειρήνης) πρωτοστάτησε στη διάλυση της Λιβύης. Η βάση από την οποία εφορμούσαν τα δολοφονικά αεροπλάνα ήταν ελληνική. Διορθώνω: Ήταν επί ελληνικού θεωρητικά εδάφους, αλλά παραχωρημένη στη «συμμαχία»! Φαίνεται πώς στη μοιρασιά που ακολούθησε, η Γαλλία δεν έλαβε τα αναμενόμενα. Εμφανίζεται τώρα ως η μόνη χώρα, η οποία υπερασπίζεται τα όντως δίκαιά μας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων. Αίσθηση του δικαίου; Ασφαλώς όχι. Ήδη η κυβέρνησή μας αποφάσισε αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού από τη χώρα αυτή. Έγινε αυτό χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ, στις οποίες ανήκομε από το 1947;
Μήπως στη Γαλλία έχει ανατεθεί ρόλος, που η Γερμανία δεν μπορεί να αναλάβει, λόγω των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων στην Τουρκία; Η ένθερμη έως προκλητική υπέρ της Τουρκίας πολιτική των Γερμανών ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπαγορεύεται από φιλία, αλλά από ωμά συμφέροντα. Ας μη τους χαρακτηρίζουμε αφελώς φιλότουρκους. Τί μπορεί να πράξει η Γαλλία; Υποστηρίζουν κάποιοι ότι έχει ισχυρό στρατό, σε αντίθεση προς τη Γερμανία. Όμως κυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο είναι οι ΗΠΑ, που δεν πρόκειται να επανέλθουν στην πολιτική της εσωστρέφειας.
Είναι δυνατόν να ομονοήσουν οι χώρες της ΕΕ, ώστε να προβούν σε λήψη κυρώσεων κατά της Τουρκίας; Ασφαλώς όχι. Πάντως η χώρα μας, δεν απείλησε με αρνησικυρία (veto) σε περίπτωση κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, αν δεν προαποφασισθούν μέτρα κατά της Τουρκίας. Το έπραξε η Κύπρος. Πολύς ο λόγος για «Κοινό αμυντικό δόγμα»! Λόγια, όχι έργα. Τελικά το τουρκικό ερευνητικό σκάφος επανήλθε στη βάση του. Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ κατά την άφιξή του στην Κύπρο γνώριζε τί θα συμβεί. Κάποια φάση του σχεδίου ολοκληρώθηκε. Με επιτυχία ή αποτυχία; Για ποιους το πρώτο και για ποιους άλλους το δεύτερο; Θα φανεί, όταν το σχέδιο ολοκληρωθεί.
Στο μεταξύ ο καταυλισμός της Μόριας της Λέσβου παραδόθηκε στο πυρ. Το πόρισμα κάνει λόγο για εμπρησμό, όπως ήταν αναμενόμενο. Προκάλεσαν τα αθώα θύματα των ισχυρών του πλανήτη τη μοίρα τους ή για μία ακόμη φορά οι ισχυροί με εγκάθετους πρόσθεσαν δοκιμασία στις δοκιμασίες τους στη φάση του σχεδίου μαζικής προώθησης μεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι φανερό ότι η Λέσβος δεν μπορεί για πολύ καιρό ακόμη να αντέξει το πλήθος αυτό των μεταναστών. Μήπως είναι ευκαιρία να μεταφερθούν οι πλείστοι από αυτούς στην ηπειρωτική χώρα; Βέβαια εξαγγέλθηκε ότι κάποια απροστάτευτα παιδιά θα μετακινηθούν σε χώρες της ΕΕ. Είναι αυτή κίνηση ανάλογη προς εκείνη του πάπα που με πομπή ήλθε στη Λέσβο, για να παραλάβει 12 παιδιά;
Αυτοί υποκριτές ήταν και θα παραμείνουν. Οι κυβερνήτες μας είναι πλήρως εξαρτημένοι. Εμείς, ως λαός, θα εξακολουθούμε να εκδηλώνουμε αφέλεια;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου