Γέννηση της Κύπριας ή Κύπριδας θεάς Αφροδίτης στη γλυκοφίλητη θαλασσοφίλητη ερωτική Κύπρο.

Απόσπασμα σε μετάφραση, Ομηρικού Ύμνου. 

Την σεβαστή, χρυσοστέφανη, την όμορφη Αφροδίτη,
Θα ψάλω, που της έλαχαν όλης της Κύπρου οι προμαχώνες,
Της θαλασσινής. Εκεί την έφερε του Ζέφυρου η δύναμη.
Με την υγρή του πνοή. Εκεί την έφερε του Ζέφυρου η δύναμη
Με την υγρή του πνοή, στο κύμα της πολύφλοισβης θάλασσας 
Σε αφρό μαλακό…..

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς 

Με βάση τον Ομηρικό μύθο η Κύπρια ή Κύπριδα θεά Αφροδίτη (Προσωνύμια, Παφία, Κύπρις, Αναδυομένη, Αλιγενής κ.ά.), γεννήθηκε στην ακτή της Πέτρας του Ρωμιού στην Πάφο. Από τους αφρούς της θάλασσας γυμνή βγήκε και από τις θεραπαινίδες της καλλωπίστηκε. Είναι θεά του Έρωτα, της Ομορφιάς, της Σεξουαλικότητας, της Ηδονής, της Τεκνοποίησης, όπως επίσης προστάτιδα του Πνευματικού Πλατωνικού και Σαρκικού ηδονιστικού έρωτα.

Ο Όμηρος (9ος – 8ος αιώνας π.Χ.) «Κύπριδα» ονομάζει την Αφροδίτη στην Ιλιάδα, επίσης στους Ομηρικούς ύμνους αποκαλεί την Θεά ως «Κυρία των τειχισμένων πόλεων της Κύπρου» και «Βασίλισσα της Σαλαμίνας» και θαλασσοφίλητης Κύπρου. Ο Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.Χ.) αναφέρει ότι ο πρώτος ναός της Θεάς ιδρύθηκε από τον ναό των Ασκελών, τον αρχαιότερο όλων των ναών προς τιμή της θεάς. Επίσης περιγράφει και το έθιμο της ιεράς πορνείας στην Κύπρο. (Ιστορίαι 1.199). Ο Όμηρος αναφέρεται ( Οδ. 8.360 – 366 ) και στο ιερό τέμενος της Αφροδίτης, όπου η θεα πήρε το λουτρό της, αλοίφτηκε με αθάνατο μύρο και ντύθηκε προκλητικά και όμορφα από τις γυμνές θεραπαινίδες ερωτικές πανέμορφες χάριτες και τον γυμνό φτερωτό Έρωτα, με τα κεραυνοβόλα ερωτικά του τόξα.

Στην περιοχή του Ακάμα, σε ένα μαγευτικό μοναδικό ειδυλλιακό τοπίο, σώζονται μέχρι σήμερα κατά τον θρύλο τα «Λουτρά της Αφροδίτης».

Λουτρά της αναδυομένης Κύπριδας Αφροδίτης. 

Του Αντώνη Αντωνά.

Σταλαγματιές κρυστάλλινες απ΄ τα ουράνια βρέχει, 
ρουμπίνια στα χρώματα της Ίριδας, φεγγίζουν,
ουράνιο τόξο σχηματίζουν, έρωτας και ηδονή σ΄αγγίζουν..

Μια πανδαισία ειδυλλίου ερωτική, σε όασης ερωτική φωλιά, 
μ΄ αγριολούλουδα, που ευωδιάζουν μεθυστικά…
σε μαγεύουν σε μεθούν…, το θρόϊσμα των δένδρων, 
της πηγής ο μουσικός ήχος, νοερά σε ταξιδεύουν,
σε παρασύρουν, σ΄ ερωτικές φαντασιώσεις….

Ερωτικές χορδές αγγίζει μαγικό δοξάρι, 
απαλή φανταστική ερωτική μουσική ακούγεται…

‘Όταν ο Όμηρος αναφερόταν στην «Κύπριδα Αφροδίτη», η Θεά ήταν ακόμη άγνωστη στην Ελλάδα. (Περί Κύπρου, παράδοξα ο Όμηρος γνώριζε τα πάντα.) 

Η παρουσία της εμφανίζεται μάλλον προς το τέλος του 7ου αιώνα και αυτό ίσως οφείλεται σε Έλληνες εποίκους, που μετέφεραν την λατρεία της και στην Ελλάδα. Οπότε μάλλον η Κύπρος πρωτοπορεί στην λατρεία του έρωτα, της ηδονής και της αγάπης… Ο έρωτας νικά πάντα τον πόλεμο, η ηδονή ηρεμεί τους ανθρώπους, η αγάπη διώχνει το μίσος…. 

«Και φόραε στο κορμί σκουτιά που τα΄φκιαξαν οι Χάρες, κ οι Ώρες και τα βάψανε σ εαρινά λουλούδια, σαν που και τούτες τα φοράν σ υάκινθο και κρόκο, στο μενεξέ το θαλερό, σ άνθος πανώριου ρόδου, με γλυκό νέκταρ και μαζί με θεϊκά μπουμπούκια, σε λείρια και σε νάρκισσους, σαν που κι΄ η Αφροδίτη, φόραε την πάσα μια στιγμή ιμάτια μυρωμένα….»

«Κι ευωδιασμένα στέφανα η γλυκόγελη Αφροδίτη, με τις θεραπαινίδες της έπλεε από λουλούδια, στην κεφαλή τα βάλανε Θεές στραφτοφακιόλες. Νύμφες και Χάριτες, μαζί η χρυσόμορφη Αφροδίτη, γλυκά στην πολυπίδακη την Ίδη τραγουδώντας….»

«Ύμνος στην Θεά Αφροδίτη.»

«Μούσα μοι έννεπεν έργο πολυχρύσου Αφροδίτης Κύπριδος ή τε θεοϊσίν επί γλυκύν ίμερον ώρσε κα τ εδαμάσσατο φύλα καταθνητών ανθρώπων οιωνούς τε διπετέας και θηρία πάντα, ήμεν οσ ήπειρος πολλά τρέφει ήδ όσα πόντος, πάσιν δ έργα μέμηλεν ευστεφάνου Κυθερείης….»
Μούσα τα έργα ψάλλε μου της Αφροδίτης της πολύχρυσης της Κύπριδας που στους θεούς γλυκύ σήκωσε πόθο και δάμασε τα φύλα των θνητών ανθρώπων και τα θεόθρεπτα πουλιά και τα θηρία όλα, κι΄όσα η στεριά τρέφει πολλά κι΄όσα ο πόντος, κι΄όλοι για τα έργα γνοιάζονται της ωραιοστέφανης Κυθέρειας….

Σαπφώ και Αφροδίτη. 

Αρχαία ερωτικά ποιήματα. από Σαπφώ, την μεγαλύτερη αρχαία λυρική ποιήτρια, από την Λέσβο. Σαπφώ η Λέσβια. (630 – 570 π.Χ.). Το όνομα της συνδέθηκε με τον λεσβιακό έρωτα. Ο Πλάτων την ονομάζει σοφή και δέκατη μούσα.

Η Σαπφώ απολάμβανε πολλές χαρές με τις φίλες της. Σε ένα δραματικό ποίημα αποχωρισμού μία φίλη σύντροφος, της γράφει….

Ο Αποχωρισμός.

«Ειλικρινά θέλω να πεθάνω…., Σαπφώ σε αφήνω παρά την θέληση μου….» και απαντά η Σαπφώ… «Πήγαινε στο καλό και να θυμάσαι…όλες τις τρυφερές και όμορφες στιγμές, που μοιραστήκαμε….. Πολλά στεφάνια από ρόδα και βιολέτες και κληματόφυλλα, έβαλλες στεφάνι γύρω από το κεφάλι σου στο πλάι μου καθισμένη …. τρυφερά παντού… και απαλή πάνω σε μαλακά κρεβάτια… απόδιωχνες με μιας για άλλες κοπέλες τον πόθο…….» 

Έγραφε η Σαπφώ για τον Έρωτα…. «Πάλι ο Έρωτας που παραλύει, με συγκλονίζει, αυτό το γλυκόπικρο ερπετό, που είναι αδύνατο να του ξεφύγεις……»

Ποικιλόθρον αθάνατ΄ Αφροδίτα. 
Σαπφώ….. 
Απόσπασμα.

Ποικιλόθρον΄αθάνατ΄Αφροδίτα,
Παι Διός δολοπλόκε, λίσσομαι σε,
Μη μ΄άσαισιν μηδ΄ονιαίσι δάμνα,
Πότνιο θυμόν…….

Κόρη δολόπλοκη, του Δία θυγατέρα, σε παρακαλώ,
με καημούς και πίκρες στην ψυχή μου……
Γιατί αν φύγει, θα γυρίσει,
Κι αν δώρα δεν δέχεται, θα τα δώσει.
Κι αν δεν αγαπά, γρήγορα θ΄ αγαπήσει,
Κι ας μην το θέλει…..
Έλα τώρα, απ΄ τον ασήκωτο καημό,
λύτρωσε με κι όσα ποθεί η ψυχή μου,
να γίνουν και η ίδια εσύ τέλεσε,
Σύμμαχος γίνε….. 

(Διασκευή μετάφρασης. Αντώνη Αντωνά.) 

*Σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα, η θεόμορφη Κύπριδα Αφροδίτη, που αναδύθηκε γυμνή από τα κύματα της θάλασσας της Πάφου, στην Πέτρα του Ρωμιού, ήταν κόρη του θεού Δία και της Ωκεανίδας χρυσόμορφης Διώνης. 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ -ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – www.ledrastory.com

Share