http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Ήταν 26 Οκτωβρίου 1912, στον Α Βαλκανικό Πόλεμο, όταν τα ελληνικά στρατεύματα εισερχόντουσαν στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον τότε Διάδοχο Βασιλέα Κωνσταντίνο τον Στρατηλάτη. Ημέρα λευτεριάς για την πρώην Συμβασιλεύουσα τού Βυζαντίου μας που φέρει το όνομα τής αδερφής τού Μεγαλέξανδρου.
Οι στιγμές μεγαλειώδεις. Νέο Εικοσιένα ονομάστηκε η περίοδος των βαλκανικών πολέμων. Το Ελληνικό Έθνος προχωρεί στην εκπλήρωση όρκου και χρέους ιερού. Να συνεχιστεί η απελευθέρωση όλων των σκλάβων ελληνικών πατρίδων. Να βλαστήσουν τα αίματα τού εθνομάρτυρα Παύλου Μελά και όλων των ηρώων τής Φυλής μας. Να απλώσει πάλε τις φτερούγες του ο Δικέφαλος Αετός, λυτρώνοντας ελληνικές ψυχές.
Είχε προηγηθεί ο άτυχος πόλεμος τού 1897 με την Τουρκία. Διχασμοί με ακέραιη πολιτική ευθύνη πολλοί. Είχε προηγηθεί το αίμα τού Παλικαριού τής Μακεδονίας Παύλου Μελά που κληροδοτώντας τα ιερά όπλα στο γιο του, έδωσε παραγγελιά μεγάλη. Βούλγαρος στη Μακεδονία να μην μείνει. Με τούς μικρούς πολιτικούς των μεγάλων καιρών να κάμουν τούς Βουλγάρους κατακτητές τού Μοναστηρίου, συμμάχους τού ελληνικού στρατού!!!
Δείτε αδέρφια μου Έλληνες τούς πρώτους φρικτούς συνειρμούς στο σήμερα τής βρώμας παγκοσμιοποίησης των σταυρωτήδων. Με τα όπλα ο στρατός μας απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη. Και με τα προσκυνοχάρτια τού βρώμικου χρήματος οι πολιτικοί υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών που αναγνωρίζει «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα στους βουλγαροσκοπιανούς απογόνους των κομιτατζήδων. Με υπογραφές των αριστερών επιγόνων συμμοριτών που το είχαν επιδιώξει χρόνια μετά τούς βαλκανικούς πολέμους με τα όπλα και τις αποδοχές τις σοσιαλφιλελεύθερες και λοιπές δημοκρατικές.
Ο Αρχιστράτηγος και τότε Διάδοχος Βασιλεύς Κωνσταντίνος με το επιτελείο του, στο οποίο ανήκε και ο κατοπινός Εθνικός Κυβερνήτης τού Όχι Ιωάννης Μεταξάς, και ένα ανίκητο στράτευμα λιονταρόψυχων Ελλήνων καταγάγουν σειρά λαμπρών νικών στη Μακεδονία μας. Η λαμπρή πορεία περιλαμβάνει στον χάρτη της την απελευθέρωση τής έως σήμερα προσωρινά αλύτρωτης Βορείου Μακεδονία Μας. Φτάνει στη Δοϊράνη, στην Αχρίδα, στο Μοναστήρι, στη Γευγελή, στα Σκόπια, στη Φιλιππούπολη. Ο Ήλιος τού Μεγαλέξανδρου είναι έτοιμος να σκεπάσει ολάκερο το Ελληνικό Βασίλειο τής Μακεδονίας Μας.
Όμως είπαμε, το πολιτικό κουσούρι βάζει πάντα τούς εχθρούς τού Ελληνικού Γένους στον κόρφο του ως τάχα συμμάχους του. Οι Βούλγαροι άλλωστε από τον καιρό τής Αγίας Ρωμανίας μας, από τον καιρό τού Βυζαντίου μας, θέλανε πάντα να αρπάξουν την Μακεδονία μας. Δεν είχε αλλάξει τίποτα. Από την άλλη πλευρά πάλι, ο σκοτεινός αιώνιος εχθρός τής αντίχριστης παγκόσμιας θύελλας είχε βρει πρόθυμο συνεργάτη του τον ψευτορωμιό πολιτικό συρφετό για να συγκρατήσει την ορμή τού Αληθινού Ελληνισμού μας.
Όμως ο Ελληνισμός δεν υπακούει σε πολιτικές διαταγές. Υπακούει μονάχα στην φωνή τού αδερφού του μακεδονικού λαού που ζητάει να ενωθεί με την ελληνίδα κοιτίδα των προγόνων του. Είναι η αδάμαστη φωνή τού ελληνικού αίματος που φλογίζει τις καρδιές και τις λόγχες που εισέρχονται παντού. Σε Σκρά, σε Κιλκίς, σε Λαχανά, σε Γιαννιτσά. Βάζει στρατηγικό στόχο απελευθερωτικής οδού από Θεσσαλονίκη σε Πέλλα και Μοναστήρι.
Και τότε ο «εθνάρχης» Βενιζέλος που λίγα χρόνια αργότερα πρότεινε για νόμπελ ειρήνης τον σφαγέα των Ελλήνων Πόντου και Ιωνίας Κεμάλ, στέλνει επείγον σήμα και εντολή στον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο. Το σήμα λέει ότι οι Βούλγαροι, σύμμαχοι κατά τ’ άλλα, βιάζονται να φτάσουν πρώτοι στη Θεσσαλονίκη και να πάρουν από τούς Τούρκους για λογαριασμό δικό τους την Νύμφη τού Ελληνικού Βορρά. Πρέπει να βιαστεί ο ελληνικός στρατός να μπει πρώτος στη Θεσσαλονίκη μας.
Ο δρόμος προς τα βόρεια ανακόπτεται με τον μακροπρόθεσμο από τότε σχεδιασμό των μισελλήνων ψευτοσυμμάχων. Ο Στρατηλάτης Κωνσταντίνος οδεύει στην μεγάλη συνάντηση με την ελληνική ιστορία. Τον περιμένει η Αιώνια Συμβασιλεύουσα τής Αγίας Ρωμανίας, η Θεσσαλονίκη Μας. Ο ελληνικός στρατός υπό την καθοδήγησή του και με την ρωμαλέα ψυχή των στρατιωτών μας, αξίων απογόνων Βυζαντινών μαχητών, οδεύει ακατάβλητος και ανίκητος.
Η τουρκική φρουρά τής Θεσσαλονίκης πίπτει και παραδίδεται. Ο Ταχσίν Πασάς δίδει τα κλειδιά και την κυριαρχία τής πόλης στον Κωνσταντίνο. Λαός και Κλήρος τής Θεσσαλονίκης υποδέχονται με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια τον Στρατηλάτη. Η συγκίνηση και το δέος ξεχειλίζουν στις στράτες τής Θεσσαλονίκης στην εορτή τού Αγίου Δημητρίου, τού Μυροβλύτη Μεγαλομάρτυρα και Πολιούχου Αγίου της!!! Μέγιστη ευλογία τού Θεού και τού Αγίου Δημητρίου οπωσδήποτε!!!
Και ο Αγών για την απελευθέρωση όλων των προσωρινά σκλαβωμένων ελληνικών πατρίδων συνεχίζεται κατ’ εντολήν τού Θεού και τις προτροπές ημών των Αληθινών Ελλήνων στις μέρες μας. Αγία Ρωμανία ξανά και για πάντα. Στα Αδριατικά Νερά, σε Βόρεια Ήπειρο, σε Βόρεια Μακεδονία, Ανατολική Ρωμυλία, Ιωνία και Πόντο, Ελληνοορθοδοξία και Μεγάλη Ελλάς ολούθε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου