Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
… όπως η δραματική εγκατάλειψη των Κούρδων από τη σχιζοφρενική πολιτική των ΗΠΑ, που προδίδουν έναν πιστό σύμμαχο, τον μόνο σε εκείνους τους πολύπαθους τόπους, με νωπό ακόμη το αίμα της Γενοκτονίας των Χριστιανών, των Αλαουιτών, των Γιαζίντι και των Κούρδων, ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Τουρκία του Ερντογάν είναι ο μεγάλος υποστηρικτής των τζιχαντιστών, με τεράστιες ευθύνες για την καταστροφή και τις σφαγές στη Συρία και στο Ιράκ. Κέντρα στρατολογίας των τζιχαντιστών λειτουργούσαν μέσα στην Αγκυρα, στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις. Κομβόι περνούσαν τα σύνορα επί χρόνια, μεταφέροντας όπλα, πυρομαχικά και εφόδια, και επέστρεφαν με τζιχαντιστές τραυματίες. Πλήθος επίσης οι Τούρκοι «εθελοντές», στελέχη της ΜΙΤ και των Ειδικών Δυνάμεων, στο πλευρό των αποκεφαλιστών του Χαλιφάτου. Χρήμα, πολιτική και στρατιωτική στήριξη εξέθρεψαν το τέρας που ο Ερντογάν θεωρεί εργαλείο του για τη δημιουργία του δικού του μεγάλου Χαλιφάτου.
Τα ρεπορτάζ των «ΝΥΤ» και άλλων κραταιών μέσων που ξεβράκωναν τον Ερντογάν για τη συναυτουργία του με τους τζιχαντιστές γενοκτόνους χάθηκαν στη λήθη. Έριξε το ρωσικό μαχητικό, σκότωσαν τους πιλότους και τους σκύλευσαν, και το «ξανθό γένος», ο κραταιός Πούτιν, συμμάχησε με τους φονιάδες, επιβεβαιώνοντας πως οι Ρώσοι ήταν και είναι κυνικά πουλητάρια, απάντηση σε όσα διακινούν διάφοροι πολιτικοί απατεώνες στην Ελλάδα. Τώρα κάνουν κι αυτοί στην άκρη, άλλη μια φορά, για να σφάξουν οι Τούρκοι με την ησυχία τους.
Στην Ουάσινγκτον και στο Πεντάγωνο έχουμε μια πολιτική που μοιάζει με διπολική διαταραχή. Οι ένοπλες δυνάμεις κατανοούν πως δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν οι Κούρδοι, που πολέμησαν γενναία τους τζιχαντιστές συμμάχους των Τούρκων. Όχι για ηθικούς και συναισθηματικούς λόγους, αυτά δεν χωρούν στην πολιτική μιας υπερδύναμης, αλλά γιατί είναι ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος.
Οι ΗΠΑ -όπως και το Ισραήλ στην αρχή της τουρκοϊσραηλινής σύγκρουσης, τώρα πλέον το Τελ Αβίβ έχει κατατάξει τους Τούρκους ως εχθρούς– δεν μπορούν να χωνέψουν πως η Τουρκία χάθηκε, πως είναι σε πορεία απόπειρας αυτονόμησης. Όταν οι Αμερικανοί χωνέψουν το γεγονός πως δεν υπάρχει επιστροφή, τότε θα γίνει ο τελευταίος και οριστικός διαμελισμός της Τουρκίας, θα συντριβεί το μπάσταρδο τεχνητό έθνος που έφτιαξε διά νόμου και βίας ο Κεμάλ, ρίχνοντας στα σαθρά θεμέλια της «Τουρκικής Δημοκρατίας» το αίμα των γενοκτονημένων Χριστιανών, Ελλήνων, Αρμενίων κι Ασσυρίων και οι επίγονοί του των Ελλήνων της Κύπρου και των Κούρδων.
Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές οι Τούρκοι βομβαρδίζουν από το μεσημέρι, ενώ χερσαίες δυνάμεις τους έχουν εισβάλει για τη δημιουργία της περίφημης «ζώνης», στην ουσία εκεί όπου θέλουν να εγκαταστήσουν τα εκατομμύρια Σουνιτών που ξεσπίτωσαν οι ίδιοι με τους τζιχαντιστές, ώστε να ακυρώσουν τις αυτόνομες κουρδικές περιοχές, δυνάμει κομμάτι ενός ενιαίου ανεξάρτητου Κουρδιστάν, παράλληλα Μόσχα και Ουάσινγκτον κοιτάνε, ενώ θα συγκληθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας για να κάνει μνημόσυνο στους Κούρδους και να τους δώσει κάποιο κωλόχαρτο, σαν αυτά που έχει συλλογή η Κύπρος.
Τα υψηλόβαθμα στελέχη του Κουρδικού Εθνικοαπελευθερωτικού Κινήματος σε διάφορες συζητήσεις μού έλεγαν πως έχουν πάντα ως εφεδρεία ένα πυρηνικό όπλο απόλυτης καταστροφής: μια κουρδική Ιντιφάντα. Μια πανκουρδική εξέγερση όχι μόνον στο Κουρδιστάν, αλλά και στις γειτονιές των μεγάλων μητροπόλεων, όπου ζουν αχανείς κουρδικές μάζες. Μόνο η Πόλη έχει περισσότερους Κούρδους από όλο τον πληθυσμό του λεκανοπεδίου Αττικής.
Η εσωτερική μετανάστευση και η τουρκική αποικιοκρατική βία στο Κουρδιστάν, γιατί η Τουρκία μεταχειρίζεται την πατρίδα των Κούρδων ως αποικία, με όλη τη σημασία της λέξης, έχουν δημιουργήσει τεράστιες συμπαγείς κουρδικές κοινότητες σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Αυτές οι τεράστιες μάζες, γεμάτες νεολαία, αυτό το έφηβο έθνος, έχουν πλέον συνείδηση, οργανώσεις πολιτικές, πολιτιστικές, αλλά και ένοπλες. Και κυρίως, έπειτα από 35 χρόνια ένοπλου αγώνα του ΡΚΚ, το 1984 ίδρυσε το ένοπλο τμήμα τον HRGK, οι Κούρδοι έχουν πια χιλιάδες νεκρούς, ήρωες αντάρτες αλλά και αμάχους, αθώα θύματα της βαρβαρότητας της τουρκικής καταστολής. Το ερώτημα είναι αν θα τολμήσει η κουρδική ηγεσία να ανάψει τον δαυλό της εξέγερσης.
Σε κάθε περίπτωση, η επίθεση της Τουρκίας, αν μείνει ατιμώρητη, θα σημάνει κορύφωση της επιθετικότητάς της προς τον Ελληνισμό, τόσο με την προώθηση στιφών λαθρομεταναστών όσο και με επιθετικές πράξεις κυριαρχίας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ. Κάθε μέρα μπαίνει στα νησιά και στον Εβρο ένα χωριό, κάθε εβδομάδα μια κωμόπολη, κάθε μήνα μια πόλη. Θα στείλουν και στο Μεσολόγγι μαντίλες. Να τους βάλουν στον Κήπο των Ηρώων, θα είναι ταιριαστός συμβολισμός με τη νέα άλωση και την κατάντια μας.
Το πολύτιμο μάθημά μας από το πάθημα των Κούρδων είναι πως κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για μας. Δεν πρόκειται οι Αμερικανοί να σταματήσουν τους Τούρκους στο Αιγαίο ούτε μαζί με Γάλλους και Ιταλούς να βυθίσουν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος και τη συνοδεία του στο Οικόπεδο 7.
Εάν τα αγόρια με τις ζαχαρί ζακέτες στους ώμους και τα παπούτσια ιστιοπλοΐας, ομοθύμως με τους αριστερούς διεθνιστές, θέλουν η στρατιωτική θητεία να μείνει γελοιωδώς στους 9 μήνες ή να γίνει τριήμερο σεμινάριο με PlayStation και κρουασάν στο σπίτι και να συνεχίσουμε τις περικοπές, που π.χ. στο Πολεμικό Ναυτικό από την υποστελέχωση και τις αυξημένες βάρδιες οδήγησαν σε κωμικοτραγικά γεγονότα, όπως στον «Παρμενίωνα», λουζόμαστε όσα κοροϊδεύαμε στους Τούρκους και θα υποστούμε ταπεινωτική ήττα.
Εάν εξοπλιστούμε ως τα δόντια, πετάξουμε στα σκουπίδια τις ψευδαισθήσεις πως θα κάνουν άλλοι το καθήκον μας, δώσουμε το μήνυμα της αποτροπής και φτιάξουμε αληθινές δεσμευτικές στρατιωτικές συμμαχίες, τότε έχουμε ελπίδα. Όποιος κάνει τα πάντα, όσο ταπεινωτικά και να είναι, για να αποφύγει τον πόλεμο ή θα υποταχτεί χωρίς ντουφεκιά ή σίγουρα θα τον προκαλέσει. Ηγεσία που αρνείται την εκτέλεση του προφανούς καθήκοντος θα κάνει παρέα στον Γούναρη και τον Ιωαννίδη.
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
www.neadexia.gr
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου