Πρόκειται για δύο πολυκέφαλα θηρία, όμοια μ’ αυτά που περιγράφει ο άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη, τα οποία αποτελούντην μεγαλύτερη απειλή στη ζωή της Εκκλησίας και τα οποία καλείται σήμερα η Εκκλησία μας πρωτίστως και κυρίως να αντιμετωπίσει. Και τα δύο έχουν παράλληλη πορεία, συγκλίνουν μεταξύ τους και τελικά υπηρετούν ένα κοινό στόχο, την σταδιακή ενοποίηση της ανθρωπότητος, και την πραγματοποίηση και εγκαθίδρυση μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας.
Οι θιασώτες της Νέας Εποχής και του Οικουμενισμού διακηρύσσουν«εν παντί καιρώ και τόπω»,και προπαγανδίζουν σε όλους τους τόνους,ότι η νέα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία στην οποία έχει εισέλθει η ανθρωπότητα, είναι μια σύγχρονη αναγκαιότητα. Ότι η κατάσταση του κόσμου έχει αλλάξει πλέον, οι λαοί έχουν βγεί από την απομόνωσή τους και καλούνται να αποκτήσουν μια νέα πλανητική συνείδηση.
Η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή ειρήνης, συναδέλφωσης, αλληλεγγύης και ενότητας, αφήνοντας πίσω της τις αγκυλώσεις και τις έχθρες του παρελθόντος. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ χριστιανικών ομολογιών και θρησκειών καλούνται να γεφυρωθούν και να παραχωρήσουν την θέση τους στην αγάπη, στην αλληλεγγύη και την συνεργασία. Το «σπουδαίο» αυτό έργο καλούνται να φέρουν εις πέρας τα δύο αυτά σκοτεινά και δαιμονικά κινήματα,αμβλύνοντας τις δογματικές διαφορές και προωθώντας έναν πρωτόγνωρο θρησκευτικό συγκρητισμό.
Οι επί μέρους δογματικές διδασκαλίες των διαφόρων θρησκειών καλούνται να υποχωρήσουν και να παραχωρήσουν τη θέση τους σ’ ένα νέο κυρίαρχο δόγμα.Στο «πανδόγμα» τηςΝέας Εποχής και του Οικουμενισμού, σύμφωνα με το οποίο όλες οι θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Όλες προσφέρουν τη σωτηρία, διότι κατ’ ουσίαν όλες δεν είναιτίποτε άλλο παρά «διαφορετικοί τρόποι και δρόμοι αναγωγής στον ίδιο Θεό».
Αν μελετήσει κανείς τις ομιλίες αυτών που μετέχουν στους Διαθρησκειακούς Διαλόγους και συναντήσεις, στις οποίες δυστυχώς συμμετέχουν και υψηλόβαθμοι κληρικοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θα διαπιστώσει ότι όλες σχεδόν κινούνται πάνω στα ιδεολογικά πλαίσια που σκιαγραφήσαμε παρά πάνω. Επειδή όμως αδυνατούν να θεμελιώσουν τις θέσεις και απόψεις τους πάνω σε βιβλικές, ή πατερικές μαρτυρίες, επενόησαν μια ακόμη νέα οικουμενιστική θεωρία, καινοφανή και κακόδοξη, την λεγόμενη «Οικονομία του Πνεύματος», σύμφωνα με την οποία η επιδημία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο, την ημέρα της Πεντηκοστής «επεσκίασε» και τις θρησκείες, τις εκτός του Χριστιανισμού, και «ενεργοποίησε»σ’ αυτές τη δυνατότητα της «σωτηρίας», ανατρέποντας όμως έτσι τον θεόπνευστο βιβλικό λόγο ότι «ουκ έστιν εν άλλωουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς», (Πραξ.4,12).
Μια πρόσφατη είδησηστο ιστολόγιο«Ρομφαία», ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον επίσημο τρόπο την τραγική αυτή και οδυνηρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή Νέα Εποχή και ο Οικουμενισμός, αλληλοπεριχωρούνται μεταξύ τους. Πρόκειται για δημοσίευμα του κ. Αλέξανδρου Ντελόπουλου και αφοράσε «Ορθόδοξη»ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας,(του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου).
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο:«Έναν διαφορετικό σύγχρονο τρόπο προσέγγισης των νέων έχει επιλέξει μια ενορία στο Λονδίνο που προσφέρει μαθήματα... γιόγκα! «Νιώσε καλύτερα», «το αξίζεις» λέει η ενορία για να διαφημίσει τα μαθήματα και προσκαλεί τον κόσμο να συμμετέχει σε πολύ... προνομιακές τιμές. Μπορεί άλλες Ιερές Μητροπόλεις να καταδικάζουν τη γιόγκα ως μυστικιστική πρακτική της άπω Ανατολής, όμως η συγκεκριμένη ενορία της Αγίας Αικατερίνης της Ιεράς Μητροπόλεως Θυατείρων δεν κάνει κατηχητικά σχολεία, ή αθλητικές δραστηριότητες, αλλά προσφέρει «εναλλακτικές» στιγμές στους ενορίτες.
Στο διαφημιστικό της φυλλάδιο η ενορία προσκαλεί τους νέους να φέρουν μαζί και έναν φίλο τους και διαφημίζει πως αν κλείσουν ένα σετ πολλών ωρών κερδίζουν μια ώρα δωρεάν...»! Μάλιστα! Μαθήματα γιόγκα σε «Ορθόδοξη» ενορία! Καλά το διάβασαν οι αναγνώστες μας! Απίστευτο, και όμως πραγματικότητα!
Ας σημειωθεί εδώ ότιη γιόγκα σήμερα έχει κατακλύσει κυριολεκτικά τον δυτικό κόσμο, μαζί και την Ελλάδα.Τούτο οφείλεται εν πολλοίς στο ότι ο σύγχρονος ευρωπαίος άνθρωπος, απογοητευμένος από τον χρεοκοπημένο,στείρο και άμοιρο γνησίας πνευματικότητος Παπισμό και Προτεσταντισμό, έστρεψε την προσοχή του στην ανατολική «πνευματικότητα», στα πολυθεϊστικά θρησκεύματα της Ανατολής στον Ινδουισμό και το Βουδισμό, αναζητώντας σ’ αυτά, λύτρωση, αυτοπραγμάτωση, σωτηρία, το «ύδωρ το ζων».
Επειδή λοιπόντα θρησκεύματα αυτά και ιδιαιτέρως οιινδουϊστικές πρακτικές της γιόγκα έχουν βρεί μεγάλη απήχηση και αποδοχή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και επειδήπολλοί Ορθόδοξοι χριστιανοίαγνοούν, τι κατ’ ουσίαν είναι η γιόγκα και ποιους κινδύνους εγκυμονεί για την σωτηρία τους, θα προσπαθήσουμε στις γραμμές που ακολουθούν να παραθέσουμε με πολλή συντομία, μερικά βασικά στοιχεία, γύρω από τη γιόγκα, προς ενημέρωση και προφύλαξη.
Κατ’ αρχήν η λέξη γιόγκα σημαίνει «ένωση» με την υπερβατική πραγματικότητα, που συντελείται μετά την«διάλυση της δυαδικότητας του νου και της ύλης μέσα στην υπέρτατη πραγματικότητα», (Βλ. Αντ. Αλεβιζοπούλου, «Αποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα Εποχή», Πρέβεζα 1990, σελ. 169). Στο χώρο του εσωτερισμού, ο διαλογισμός και κατ’ επέκταση ηγιόγκα, είναι η τεχνική της δημιουργικής δύναμης της σκέψης και χαρακτηρίζεται ως «μονοπάτι προς την απελευθέρωση»από την ξεχωριστότητα και «επιστροφή» στην απρόσωπη θεότητα, στην υπέρτατη συμπαντική Υπερσυνειδητότητα.
Το «μονοπάτι» αυτό, ή μ’ άλλα λόγια οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι και τεχνικές της γιόγκα και του διαλογισμού, συνίστανται σε ψυχοσωματικές ασκήσεις οι οποίες έχουν βαθμίδες και στάδια, οκτώ τον αριθμό.
Οι τέσσερις πρώτες βαθμίδεςαναφέρονται στην ηθική συμπεριφορά και σε σωματικές ασκήσεις και τεχνικές αναπνοής. Στην πέμπτη βαθμίδα οι σχέσεις προς τον έξω κόσμο διακόπτονται και οι αισθήσεις στρέφονται «προς τα έσω». Ύστερα ακολουθεί η κυριαρχία του πνεύματος κατά τις τρείς τελευταίες βαθμίδες.Εδώ έχουμε τον διαλογισμό στην κύρια σημασία του. Είναι η συγκέντρωση του νου σ’ ένα αντικείμενο, ο διαλογισμός σ’ αυτό και τελικά η κατάσταση της λεγόμενης καθαρής συνείδησης.
Σ’ αυτή την τελευταία βαθμίδα τα σύνορα ανάμεσα στο εγώ και στο αντικείμενο εξαφανίζονται και το ένα διαλύεται μέσα στο άλλο, ή απορροφάται από αυτό. Στη διαδικασία του διαλογισμού χρησιμοποιούνται διαλογιστικές συλλαβές τα λεγόμενα μάντρα, που είναι τις περισσότερες φορές ονόματα θεοτήτων. (Βλ. Αντ. Αλεβιζοπούλου, «Διαλογισμός ή προσευχή;», Αθήναι 1997, σελ. 58-59).
Από τα παρά πάνω ελάχιστα στοιχεία που αναφέραμε γίνεται αμέσως αντιληπτό, ότι η γιόγκα δεν είναι απλές γυμναστικές ασκήσεις,αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της θρησκευτικής λατρείας του Ινδουϊσμού, που σκοπό έχει την «ένωση» της ψυχής με το απρόσωπο ένα,την απόλυτη υπερβατικότητατου Ινδουισμού, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση κάποιου διδασκάλου, που λέγεται γκουρού.
Οι λεγόμενες γυμναστικές ασκήσεις που εφαρμόζονται, συνοδεύονται με επικλήσεις θεοτήτων, ή μάντρα, όπως π.χ. το «ομ», που επαναλαμβάνεται συνεχώς από τον ασκούμενο στη γιόγκα. Επί πλέον η γιόγκα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αντιχριστιανικές θεωρίες και δόγματα, όπως η μετενσάρκωση και το κάρμα, αλλά και με την πεπλανημένη θεωρία της αυτολύτρωσης, που είναι μια ανθρωποκεντρική προσπάθεια εξιλέωσης που στην ουσία καταργεί την απολυτρωτική θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ωστόσο στις δυτικές κοινωνίες ευρύτατα και παραπλανητικά παρουσιάζεται ως γυμναστική, με στόχο να γίνει πιο εύκολα αποδεκτήστουςανίδεους και αφελείς. Τα διάφορα κέντρα, ή σχολές, ή ινστιτούτα γιόγκα, την παρουσιάζουν σαν μια ψυχοσωματική μέθοδο, ντυμένη με επιστημονικό μανδύα, που σκοπό έχει να χαλαρώσει τον ασκούμενο από το στρές και να του δώσει ευεξία σωματική και ψυχική.
Από τα παρά πάνω συμπεραίνουμε ότι δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς αληθινός χριστιανός, συνειδητό μέλος της Εκκλησίας του Χριστού και παράλληλα να ασκείται στη γιόγκα, ή να παίρνει μαθήματα γιόγκα, διότι όπως λέγει ο Κύριός μας «ουδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν», (Ματθ.6,24). Δεν μπορεί κανείς να λατρεύει ταυτόχρονα τον Χριστό και τον διάβολο.
Ειλικρινά λυπούμεθα διότι οι ποιμένες της ενορίας Αγίας Αικατερίνης του Λονδίνου αδυνατούν να εννοήσουν αυτή την μεγάλη αλλά και στοιχειώδη αλήθεια, ότι δηλαδή η Γιόγκα είναι μια δαιμονική πρακτική και ως εκ τούτου απόλυτα ασυμβίβαστη με την χριστιανική μας πίστη. Είναι μια καλοστημένη παγίδα των σκοτεινών θιασωτών της «Νέας Εποχής», για την απόσπαση πιστών από την πίστη της Εκκλησίας μας.
Μια πρακτική η οποία αποξενώνει τον πιστό από τη σώζουσα χάρη του Χριστού και της Εκκλησίας και τον οδηγεί στην απώλεια. Λυπούμεθα ειλικρινά μπροστά στο τραγικό φαινόμενο, «Ορθόδοξοι» υποτίθεται, ποιμένες, να αγνοούν την αποστολή τους και αντί να οδηγήσουν τα πρόβατα στο Χριστό, να τα οδηγούν στο στόμα του λύκου.
Αντί να διδάξουν μαθήματα Ορθοδόξου πνευματικότητος και ζωής, τα οποία μόνον αυτά, μπορούν να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο και μάλιστα τους νέους, να ξεπεράσουν τα όποια προσωπικά τους προβλήματα, να μετατρέπουν τις ενορίες των σε κέντρα εκμαθήσεως γιόγκα.
Αντί να διδάξουν την νοερά προσευχή, διδάσκουν την αντίστροφη απομίμησή της, τη γιόγκα, μέσω της οποίας εισέρχεται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας η δαιμονική «πνευματικότητα» της «Νέας Εποχής». Εδώ επαληθεύεται η προφητική ρήση του μεγάλου σύγχρονου αντιαιρετικού κληρικού, αειμνήστου π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου: «Η «Νέα Εποχή» δεν θέλει άδειες εκκλησίες, αλλά γεμάτες από πιστούς, με αλλοιωμένο φρόνημα»!
Κλείνοντας με θλίψη διαπιστώνουμε ότι οι δύο μεγάλες σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής και του Οικουμενισμού εν είδει σαρωτικής θύελλας τείνουν να ισοπεδώσουν τα πάντα στη γηραιά Ήπειρο. Φυσικά δεν περιμέναμε μια διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων στην τοπική αυτή Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στην οποία όπως είναι γνωστό κυριαρχεί ο Οικουμενισμός σε απίστευτα μεγάλο βαθμό.
Διότι είναι αδύνατον εκεί όπου κυριαρχεί ο Οικουμενισμός να μη βρίσκει πρόσφορο και κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθεί και η Νέα Εποχή. Αυτά τα δύο «λουλούδια» φυτρώνουν μαζί και όπου φυτρώνει το ένα, φυτρώνει και το άλλο.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Ι.Μ.Πειραιώς
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου