Η επίσκεψη της καγκελαρίου μας

Είναι πράγματι εντυπωσιακή η έλλειψη αντίδρασης των Ελλήνων, όσον αφορά την απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας – καθώς επίσης την «επιθετική εξαγορά» της χώρας τους από τη Γερμανία, με τη βοήθεια των «κατοχικών» κυβερνήσεων που τοποθετεί διαδοχικά.

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Έχουμε αναφέρει στο παρελθόν πως η Γερμανία επιλύει με τις εξαγορές σε ευρωπαϊκές χώρες ένα από τα βασικά της προβλήματα: το ότι, διαθέτοντας τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, έχει αντίστοιχα ελλείμματα στο κεφαλαιακό της ισοζύγιο, κυρίως επειδή δεν διενεργούνται επενδύσεις στο εσωτερικό της – με αποτέλεσμα τα πλεονάσματα της, τα οποία ισούνται επίσης με τη διαφορά των εγχωρίων καταθέσεων μείον τις εγχώριες επενδύσεις, να εκρέουν νομοτελειακά στο εξωτερικό.

Με δεδομένο τώρα το ότι, η χώρα προτιμάει ανέκαθεν τη γη από τα χωρίς αντίκρισμα χρήματα (Fiat Money), αναζητάει εναγωνίως αντίστοιχες τοποθετήσεις – πάντοτε σε τιμές ευκαιρίας, όπως είναι λογικό για κάθε επενδυτή. Τέτοιου είδους επενδύσεις αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο στις υπερχρεωμένες οικονομίες – κυρίως στην Ελλάδα η οποία, έχοντας επιλέξει την εν λειτουργία χρεοκοπία της χωρίς καμία προστασία από τους πιστωτές της (άρθρο), όπως θα της παρείχε η επίσημη πτώχευση της με βάση τους κανόνες του καπιταλισμού (ανάλυση), είναι έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών της.

Προφανώς εδώ ισχύει το γνωστό «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», όσο κυνικό και αν μας φαίνεται –κάτι που σημαίνει πως η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα ανήκει στους πιστωτές της, μετατρεπόμενη σε μία άβουλη χώρα της LIDL. Ότι θα κατακτηθεί δηλαδή οικονομικά από τη Γερμανία κυρίως, αφού η συγκεκριμένη χώρα έχει τα μέσα – ενώ είναι λογικό να εποφθαλμιά ένα τόσο καλό «οικόπεδο» γεωπολιτικά, τουριστικά κοκ.

Στα πλαίσια αυτά είναι λογικό η επίσκεψη της καγκελαρίου στη χώρα μας που θυμίζει τις περιοδείες της βασίλισσας της Αγγλίας στις αποικίες της, να έχει ως αντικείμενο τις οικονομικές συμφωνίες, στις οποίες βέβαια συμπεριλαμβάνεται η ομαλή παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια – αφού έτσι θα διευκολυνθούν τα σχέδια της σύνδεσης του Δούναβη με τον Αξιό και τη Θεσσαλονίκη, οπότε η πρόσβαση της Γερμανίας στα ενεργειακά μας αποθέματα και στους αγωγούς, πριν από όλους στον EASTMED (εικόνα), με αποτέλεσμα τη μείωση της ενεργειακής της εξάρτησης από τη Ρωσία. Για την κατασκευή βέβαια του EASTMED που θα κοστίσει περί τα 7 δις € δεν αρκούν τα ήδη υπάρχοντα αποθέματα φυσικού αερίου – οπότε λογικά θα καθυστερήσει, έως ότου βρεθούν καινούργια.

Όσον αφορά τώρα την εγχώρια ελίτ που προσδοκεί οφέλη από τη λεηλασία της Ελλάδας, κυριολεκτικά «σκοτώνεται» για μία πρόσκληση στη συνάντηση με την καγκελάριο που θα αφορά οικονομικά θέματα – ενώ έχει γίνει γνωστό πως μία μεγάλη γερμανική ασφαλιστική εταιρεία προγραμματίζει την εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής, η οποία αποτελούσε στόχο ακόμη και για τους Κινέζους.

Εκτός αυτού λέγεται πως η Γερμανία προετοιμάζει ένα διαμετακομιστικό κέντρο (Logistic Center) στην Αλεξανδρούπολη, ενώ ενδιαφέρεται για την εξαγωγή τεχνογνωσίας στον τομέα της αξιοποίησης απορριμμάτων, καθώς επίσης για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που επιδοτούνται από την Ευρώπη – όπου η χώρα σχεδιάζει την αύξηση των εξαγωγών της σε ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Θεωρούμε δε πως κάποια από τις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, της, πιθανότατα η RWE, θα εξαγοράσει στο μέλλον τη ΔΕΗ – έναντι πινακίου φακής βέβαια, αφού προηγουμένως απαξιωθεί εντελώς.

Είναι σωστό να γνωρίζουμε εδώ πως η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ελλάδας, με δεύτερο μεγαλύτερο εξαγόμενο προϊόν μετά τα φάρμακα τα τρόφιμα (γράφημα), ότι στον τομέα του τουρισμού οι Γερμανοί που επισκέπτονται την Ελλάδα υπερβαίνουν τα 4 εκ. ετησίως, πως υπάρχουν στη χώρα μας πάνω από 120 γερμανικές επιχειρήσεις με συνολικό τζίρο περί τα 8 δις € και εργαζομένους της τάξης των 30.000, καθώς επίσης πως η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σταδιακά σε γερμανική πόλη, με μία σειρά εξαγορών.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, είναι πράγματι εντυπωσιακή η έλλειψη αντίδρασης των Ελλήνων, όσον αφορά την απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας – καθώς επίσης την «επιθετική εξαγορά» της χώρας τους από τη Γερμανία, με τη βοήθεια των «κατοχικών» κυβερνήσεων που τοποθετεί διαδοχικά.

Ακόμη δε και όταν διαδηλώνουν, η διαμαρτυρία τους αφορά τα πολλοστά κατά σειρά μέτρα που τους επιβάλλονται – τους μισθούς, τις συντάξεις, τους φόρους κοκ., αλλά όχι τις σκανδαλώδεις αποκρατικοποιήσεις ή την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων των εκλεγμένων εκπροσώπων τους. Με απλά λόγια, οι αντιδράσεις τους επικεντρώνονται στη κακή διαχείριση της μιζέριας τους εκ μέρους των ξένων – η οποία, εφόσον καλυτέρευε σε κάποιο βαθμό, μάλλον θα τους ικανοποιούσε.

Ορισμένοι τώρα θεωρούν πως κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, επειδή η νέα τάξη που κυριαρχεί παντού στον πλανήτη (ελίτ, αγορές κλπ.) είναι εξοπλισμένη με άπειρα «λογιστικά» χρήματα, με χειραγωγημένες ειδήσεις μέσω διατεταγμένων ΜΜΕ, με συστήματα μη δικαιοσύνης, με διαφθαρμένα πολιτικά κόμματα, με διαπλεκόμενες κυβερνήσεις, με στρατούς, με δυνάμεις καταστολής, με μεθόδους αποβλάκωσης (παιδεία) κλπ. – οπότε τόσο οι άλλοι λαοί, όσο και οι Έλληνες δεν είναι φοβισμένοι, αλλά απλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, όσο και αν το θέλουν. Επομένως ότι, το μόνο που τους απομένει είναι η υπομονή, έως ότου το σύστημα καταρρεύσει – αφού ιστορικά ακόμη και οι ισχυρότερες αυτοκρατορίες παρήκμασαν και χάθηκαν!

Έχοντας αναφερθεί στο δεκάλογο του ελέγχου των μαζών (ανάλυση), καθώς επίσης γνωρίζοντας πως ο συμβιβασμός με την ήττα είναι πολύ ευκολότερος από τον αγώνα για τη νίκη, ενώ ο φόβος αχρηστεύει εντελώς τους ανθρώπους θάβοντας τους ζωντανούς, έχουμε την άποψη ότι, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την αποδοχή της αδυναμίας: πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, επειδή το σύστημα είναι πανίσχυρο και ανίκητο – ενώ η μεγαλύτερη δύναμη του είναι το να τοποθετεί τον ένα εναντίον του άλλου, τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, έτσι ώστε να αλληλοεξουδετερώνονται. 

Πιστεύουμε λοιπόν ότι, εάν οι Πολίτες ενωθούν απαιτώντας αυτά που πράγματι τους ανήκουν, χωρίς να φοβηθούν το τίμημα και χωρίς υπερβολές, είναι αδύνατον να μην τα καταφέρουν – κάτι που στην περίπτωση της Ελλάδας θα σήμαινε την επιμονή του συνόλου των Πολιτών στην εκδίωξη της Τρόικα και στην κατάργηση των μνημονίων, με τη δρομολόγηση των σωστών ενεργειών.

Πιστεύουμε όμως επίσης πως δεν είναι ο φόβος ή η αδυναμία αυτά που εμποδίζουν τους Έλληνες, εξουδετερώνοντας τις υγιείς αντιστάσεις τους – αλλά το ότι δεν ελπίζουν πια πως θα μπορούσαν να κυβερνηθούν από σωστούς πολιτικούς, ενώ έχουν «απηυδήσει» από τη ευρύτερη διαφθορά του δημοσίου βίου: 

των κομμάτων που ενδιαφέρονται μόνο για τη νομή της εξουσίας, των πρωθυπουργών που δεν τηρούν ποτέ τις δεσμεύσεις τους, των συνδικαλιστών που αδιαφορούν για το κλείσιμο των ιδιωτικών επιχειρήσεων ή για τη λεηλασία των δημοσίων, των δικαστικών που δεν κρίνουν ως αντισυνταγματικά τα μνημόνια αλλά τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων τους, των ΜΜΕ που φροντίζουν μόνο για τα συμφέροντα τους, των διαπλεκομένων δημοσιογράφων που υπηρετούν πολιτικά κόμματα ή οικονομικά συμφέροντα κοκ.

Στα πλαίσια αυτά, οι περισσότεροι Έλληνες ίσως δεν είχαν αντίρρηση να δοκιμάσουν κάτι άλλο, όπως τη διοίκηση τους από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, οπότε από τη Γερμανία –με την ελπίδα πως θα τους απάλλασσαν από την εγχώρια διαφθορά, εξασφαλίζοντας την επιβίωση τους. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που δεν αντιδρούν και όχι ο φόβος – κάτι που θα φανεί όταν οι ξένοι θελήσουν να τους πιέσουν ακόμη περισσότερο, ληστεύοντας τους ότι έχουν και δεν έχουν, οπότε ασφαλώς θα εξεγερθούν.  

Analyst