«Η προδοσία δεν είναι δυνατόν να μην οδηγήσει στον απολυταρχισμό – αυτός αντίστοιχα στο φασισμό. Ο προδότης ξέρει τι διαπράττει και βέβαια δεν τολμάει να ρωτήσει κανέναν, ούτε καν την ίδια του την βουλή γιατί ακόμη και αυτή, παρά τα όσα ΝΑΙ του έχει εν λευκώ παράσχει, κάπου έχει και όρια. Έτσι λοιπόν απομένει η αυθαιρεσία (γράψιμο συμφωνίας στα κρυφά μεταξύ δυο ατόμων και μεταξύ τους πάλι υπογραφή), το τσάκισμα των αντιδράσεων πολιτών από στρατιές πραιτοριανών και η αυξανόμενη χρήση κρατικής βίας για την υποστήριξη της εξουσίας. Αν συνεχιστούν οι αντιδράσεις, υπάρχει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η καταστολή πολιτικών δικαιωμάτων, ο στρατιωτικός νόμος κοκ. Κοιτώντας μέσα στο αυγό του φιδιού, βλέπει κανείς το ερπετό έτοιμο να εκκολαφθεί» (σχόλιο αναγνώστη, πηγή).Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Το εθνικό κόστος της Μακεδονίας είναι γνωστό σε όλους μας – ενώ πιθανότατα θα αποτελέσει την αφετηρία του διαμελισμού της Ελλάδας, με επόμενους υποψήφιους τη Θράκη, την Ήπειρο, τα νησιά μας κοκ. Το ιστορικό και πολιτισμικό κόστος επίσης, με το οικονομικό να είναι ανυπολόγιστο, ακόμη και αν δεχθούμε πως η συμφωνία είναι άριστη – εάν σκεφθεί κανείς πως το σήμα της Apple, με ιστορία μερικών δεκαετιών μόνο, εκτιμάται στα 170 δις $.
Η αιτία τώρα, για την οποία η κυβέρνηση σύρθηκε στη διαπραγμάτευση χωρίς να υπάρχει απολύτως κανένας λόγος, είναι ξεκάθαρη: η εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων, όσον αφορά την εκπλήρωση του οράματος του Χίτλερ για την ευρύτερη περιοχή και την ενεργειακή της ανεξαρτησία.
Όσον αφορά το αντάλλαγμα (εκτός από την εξασφάλιση του μέλλοντος του υπουργού εξωτερικών – ο οποίος μας εντυπωσίασε με τη δήλωση του πως ήδη η πλειοψηφία των Ελλήνων τάσσεται υπέρ της συμφωνίας κατά τις κρυφές δημοσκοπήσεις του! – καθώς επίσης του πρωθυπουργού), δεν είναι άλλο από αυτό που αναφέραμε πριν πολλούς μήνες: η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να συντηρηθεί ο μύθος της καθαρής προσφυγής στις αγορές και η έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια.
Το γεγονός ότι το προβλέψαμε δεν οφείλεται βέβαια στις προφητικές μας ικανότητες, αλλά στην κοινή λογική – αφού κάτι ανάλογο είχε υποσχεθεί η καγκελάριος στον κ. Σαμαρά το 2012, με αντάλλαγμα εκ μέρους του το γνωστό «Mea Culpa» για τα μνημόνια. Την ίδια φράση άλλωστε επανέλαβε στην πρόσφατη συνέντευξη του ο κ. πρωθυπουργός στη γερμανική WELT – όσον αφορά τη στάση του στις αρχές του 2015, τις αριστερές του αντιλήψεις, τους συνεργάτες του όπως τον τότε υπουργό οικονομικών, το θλιβερό «Go back Merkel» κοκ.
Το ερώτημα τώρα που τίθεται είναι εάν θα πάρει το συγκεκριμένο αντάλλαγμα η Ελλάδα, το οποίο αποτελεί ένα μεγάλο μέρος των 30 αργυρίων – έναντι μίας συμφωνίας που, τουλάχιστον κατά τη δική μας άποψη, αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα της χώρας μας τους τελευταίους αιώνες, καθώς επίσης ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Δεν θα θέταμε το ερώτημα βέβαια, εάν δεν γνωρίζαμε πως η Γερμανία δεν τηρεί ποτέ τις υποσχέσεις της – ενώ δεν σεβάστηκε ούτε αυτήν προς τον κ. Σαμαρά το 2012, συμβάλλοντας κατά πολλούς στην ανατροπή της κυβέρνησης του.
Εκτός αυτού αντιπαθεί ανέκαθεν τους προδότες και δεν τους εμπιστεύεται, επειδή πιστεύει πως «μία φορά προδότης, πάντα προδότης» – χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως θεωρούμε προδοτική τη συμπεριφορά των δύο ανδρών που υπέγραψαν τη συμφωνία. Το θέμα όμως δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς, αλλά τι εντύπωση έχει η Γερμανία, η οποία γνωρίζει πολύ καλύτερα τα γεγονότα – ενώ ασφαλώς κανένας πολιτικός της δεν θα τολμούσε ποτέ να τοποθετήσει στην ίδια «ζυγαριά» εθνικά θέματα με οικονομικά, πόσο μάλλον τέτοιας σοβαρότητας όπως η Μακεδονία.
Περαιτέρω, ασφαλώς δεν περιμέναμε να συμπεριφερθούν οι δύο έλληνες πολιτικοί με την ευφυΐα του Θεμιστοκλή, όταν τότε απειλήθηκε στρατιωτικά η Ελλάδα από τους Πέρσες – σημειώνοντας πως η Αθήνα δεν είναι ευτυχώς κάποια συνοριακή πόλη, οπότε δεν κινδυνεύει να υφαρπαχθεί η εθνότητα, η γλώσσα, ο πολιτισμός και η ιστορία της από κάποιους άλλους λαούς που θα στηρίζει η Γερμανία και η εγχώρια πέμπτη φάλαγγα. Δεν περιμέναμε φυσικά να συμπεριφερθούν ούτε με το θάρρος του, αφού θα ήταν παράλογη μία τέτοιου είδους προσδοκία από θλιβερές μετριότητες – υπενθυμίζοντας την εξής τότε ρήση του σε ελεύθερη απόδοση:
«Είναι καλύτερα να πολεμάει κανείς όρθιος, όσο μεγάλο και αν είναι το ρίσκο του να χάσει τα πάντα – παρά να ζει αιώνια γονατιστός, με σκυμμένο δουλικά το κεφάλι».
Αυτό που περιμέναμε όμως, ιδιαίτερα από τον υπουργό εξωτερικών, το συγγραφέα του βιβλίου «Αποικία χρέους» πριν εκλεγεί βέβαια, ήταν να διαθέτουν κοινή λογική – οπότε να ελίσσονται χωρίς να συγκρούονται, αποφεύγοντας τις ύπουλες γερμανικές παγίδες.
Επίσης να μην τοποθετούν ποτέ στη ζυγαριά των διαπραγματεύσεων εθνικά θέματα, αρνούμενοι ανταλλάγματα που θα προϋπέθεταν κάτι τέτοιο – εύλογα δε να μην εξευτελίζουν εντελώς την Ελλάδα, απέναντι σε τόσο θρασύ κρατίδια, όπως είναι τα Σκόπια, ούτε να υποδαυλίζουν εμφυλίους πολέμους.
Εν προκειμένω λοιπόν η απογοήτευση μας ήταν εξαιρετικά μεγάλη, πόσο μάλλον όταν διαπιστώσαμε πως ακόμη και αν η συμφωνία δεν ήταν κατάπτυστη, δεν εμπεριείχε τίποτα θετικό για την Ελλάδα – γεγονός που θεωρείται ως εντελώς ανόητο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις, όπου πάντοτε κάτι παίρνει κανείς και κάτι δίνει.
Ολοκληρώνοντας, στην ουσία μας είναι αδιάφορο το εάν θα πάρει τα τριάντα αργύρια η Ελλάδα από τη γερμανική καγκελαρία, τη νούμερο ένα εχθρό μας, μέσω του Euro Group της Πέμπτης (σήμερα) – αφού πιστεύουμε πως όταν σκύβει κανείς το κεφάλι, επιδιδόμενος με μία συνεχή διεθνή επαιτεία που έχει ως αποτέλεσμα τον εθνικό εξευτελισμό και την αναξιοπρέπεια, τίποτα δεν τον σώζει.
Εκτός αυτού, όταν η Γερμανία δίνει 30 αργύρια, αφού πάρει βέβαια προκαταβολικά τα πολλαπλάσια ανταλλάγματα που ζήτησε, τα εισπράττει πίσω με το παραπάνω – οπότε με τον τρόπο αυτό δεν τελειώνει ποτέ μία τραγωδία αλλά, αντίθετα, τότε ξεκινάει. Ως εκ τούτου, απλά θέλουμε να δούμε πώς θα συμβούν όλα αυτά στην πράξη – έτσι ώστε να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής μας στο μέλλον.
Analyst
το είδαμε ΕΔΩ
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου