Ένα νέο σχέδιο για τη διαχείριση της μαζικής μετανάστευσης εισήχθη από τα Ηνωμένα Έθνη περίπου ένα μήνα πριν και αναμένεται να υιοθετηθεί από τα περισσότερα κράτη-μέλη του αργότερα φέτος. Το σχέδιο ονομάζεται “παγκόσμια συμφωνία για τη μετανάστευση” (global compact for migration), και αν νομίζετε ότι αφορά τον περιορισμό του φαινομένου, κάνετε λάθος. Ακριβώς το αντίθετο.
Στην πραγματικότητα, η παγκόσμια συμφωνία για τη μετανάστευση επιδιώκει να επεκτείνει ακόμη περισσότερο τη μαζική μετανάστευση και να την νομιμοποιήσει θολώνοντας το νομικό καθεστώς μεταξύ προσφύγων και μεταναστών ή με τα λόγια του ίδιου του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ”να θέσει σε εφαρμογή περισσότερες νομικές οδούς για τη μετανάστευση, αφαιρώντας τα κίνητρα για τα άτομα να παραβιάζουν τους κανόνες” και να βρει ”πιο αξιόπιστες οδούς για τους μετανάστες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις των προσφύγων για διεθνή προστασία”.
Με άλλα λόγια, αντί να εφαρμόσουμε τους ισχύοντες διεθνείς νόμους, ας δημιουργήσουμε νέους για να τους παρακάμψουμε. Δεν υπάρχουν περιορισμοί, άρα δεν υπάρχουν κανόνες για να σπάσουν, δεν υπάρχουν παράνομοι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ιδιοφυές.
Αυτή είναι μια τακτική που περιέγραψε η Kelly Greenhill στο βιβλίο της με τίτλο «Όπλα Μαζικής Μετανάστευσης», όπου γράφει ότι ”όταν Γερμανοί Εβραίοι ήταν διασωθέντες στη Νήσο του Μαν, Βρετανικές εφημερίδες θόλωσαν τις διαφορές μεταξύ προσφύγων, αλλοδαπών και εχθρών, οπότε σήμερα, σύμφωνα με τον Alasdair Mackenzie, συντονιστή της Βοήθειας Ασύλου της Βρετανίας, «υπάρχει γενική σύγχυση σε πολλές εφημερίδες μεταξύ αιτούντος ασύλου και κάποιου από το εξωτερικό, όλοι πασαλείφονται με το ίδιο πινέλο»”.
Η Greenhill ορίζει τη «μηχανοποιημένη μαζική μετανάστευση» ως ”τα διασυνοριακά κινήματα πληθυσμού που δημιουργούνται ή χειραγωγούνται σκόπιμα για να προκαλέσουν πολιτικές, στρατιωτικές ή / και οικονομικές παραχωρήσεις από ένα κράτος ή κράτη στόχους”. Η διαφορά με το νέο σχέδιο του ΟΗΕ είναι ότι μετατρέπει τα «κράτη στόχους» της Greenhill σε κάτι πολύ μεγαλύτερο: ολόκληρο τον πλανήτη.
Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο πρακτικό βήμα προς την παγκοσμιοποίηση και φυσικά δεν συμβαίνει για χάρη της «ανθρωπιάς».
Σε μια εκπληκτική παραδοχή, ένας εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης δήλωσε στη Guardian: ”Έχουμε έναν νεανικό νότο και μια γήρανση του βορρά, μια μεγάλη οικονομία στο βορρά και μια αναπτυσσόμενη οικονομία στο νότο – θα έχετε τον σχεδιασμό ώστε να φέρετε εργασία χαμηλού κόστους για να φροντίσετε τους ηλικιωμένους σας; Θα μάθετε να αγαπάτε εκείνους τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτό το έργο, οπότε ας σχεδιάσουμε για εκείνη την ημέρα αντί να επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι μιλούν μια διαφορετική γλώσσα.”
Αυτή είναι μια πολύ ωραία δικαιολογία για να δικαιολογηθεί η σύγχρονη δουλεία που σας φέρνουν τα Ηνωμένα Έθνη και να γίνει πραγματικότητα από ένα μαζικό συντονισμένο κίνημα ανθρώπων από χώρες του τρίτου κόσμου. Ειρωνικά, ο Αντόνιο Γκουτέρες λέει ότι πρόκειται για «επείγον καθήκον» επειδή «ο κόσμος συγκλονίστηκε από το πρόσφατο βίντεο των μεταναστών που πωλούνται ως δούλοι» στη Λιβύη, αλλά δεν βλέπει όχι μόνο ότι η δική του πρόταση είναι ουσιαστικά η ίδια με διαφορετικό περιτύλιγμα, αλλά και ότι αυτό δεν θα συνέβαινε χωρίς τη στρατιωτική ανάμιξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Απαντά επίσης και στο γιατί ο ΟΗΕ δεν έπραξε απολύτως τίποτα για να λύσει τα δημογραφικά προβλήματα των δυτικών χωρών, προστατεύοντας και δίνοντας κίνητρα για τη δημιουργία νέων οικογενειών.
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα παλιό σχέδιο. Σε ένα παλιότερο άρθρο είχα δημοσιεύσει μια έκθεση του ΟΗΕ από το 2000 με τίτλο ”Μετανάστευση Αντικατάστασης” στην οποία ο ΟΗΕ προτείνει μαζική μετακίνηση πληθυσμών από άλλες ηπείρους έτσι ώστε να λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της γερασμένης Ευρώπης και την οποία έκθεση κανείς δεν αναφέρει μέχρι τώρα. Πού ακριβώς βασιζόταν λοιπόν ο ΟΗΕ 18 χρόνια πριν όταν πρότεινε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών;
Όπως και η περίεργη έκδοση το 2013 στην Ελλάδα ενός παιχνιδιού του ΟΗΕ με τίτλο ”Ταξίδι φυγής” το οποίο προετοίμαζε ψυχολογικά την αποδοχή όσων έφευγαν από τις χώρες τους. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι το παιχνίδι αυτό είχε κυκλοφορήσει εκτός Ελλάδας ήδη από το 2006. Γιατί τα Ηνωμένα Έθνη δημιούργησαν ένα τέτοιο παιχνίδι το 2006 σε μια εποχή που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι μια προσφυγική κρίση όπως αυτή θα ξεσπούσε περίπου 8 με 10 χρόνια αργότερα;
Για την ιστορία, σύμφωνα με τον Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, το 70% του συνόλου των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα από το 2016 ΔΕΝ ήταν πρόσφυγες που έφυγαν από πόλεμο, ανερχόμενο στο 80% το 2017, που ήταν μόνο άνδρες οικονομικοί μετανάστες, και αυτό είναι κάτι που ο συντάκτης αυτού του άρθρου μπορεί να επαληθεύσει προσωπικά από την τριετή πείρα του στο ρεπορτάζ της μεταναστευτικής κρίσης (αν θέλετε να δείτε πώς μοιάζει ένας πραγματικός πρόσφυγας, σας συνιστώ αυτή τη συγκινητική συνέντευξη που έκανα με μια Σύρια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος απήχθη).
Στο ίδιο άρθρο όμως αναφέρθηκα και στον στόχο Νο 10 τον οποίο είχα εντοπίσει στην ”Ατζέντα 2030 για την Βιώσιμη Ανάπτυξη” των Ηνωμένων Εθνών όπου περιγράφονται 17 στόχοι τους οποίους ο ΟΗΕ θα επιδιώξει να πετύχει μέχρι το 2030.
Ο ΟΗΕ έρχεται τώρα να επιβεβαιώσει ότι η νέα παγκόσμια συμφωνία για τη μετανάστευση βασίζεται επάνω σε αυτόν τον στόχο. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης παραδέχεται ότι ”η παγκόσμια συμφωνία είναι σχεδιασμένη σταθερά με τον στόχο 10.7 της ατζέντας για την βιώσιμη ανάπτυξη του 2030, με την οποία τα κράτη μέλη δεσμεύονται να συνεργαστούν διεθνώς για τη διευκόλυνση της ασφαλούς, κανονικής και τακτικής μετανάστευσης”.
Ο ΔΟΜ δήλωσε επίσης σε ένα tweet πέρσι ότι ”η μετανάστευση είναι αναπόφευκτη, απαραίτητη και επιθυμητή”. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι υπήρχε και υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την «ανθρωπιά» αλλά μεγάλη σχέση με την οικονομία και την παγκοσμιοποίηση.
Ο στόχος Νο 10 της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ αναφέρει τα εξής:
10.7 Διευκόλυνση της ομαλής, ασφαλούς, τακτικής και υπεύθυνης μετανάστευσης και κινητικότητας των ανθρώπων, μεταξύ άλλων μέσω της υλοποίησης προγραμματισμένων και καλά διαχειριζόμενων μεταναστευτικών πολιτικών.
10.c Μέχρι το 2030, θα μειωθεί σε λιγότερο από 3% το κόστος συναλλαγής των μεταναστευτικών εμβασμάτων και θα εξαλειφθούν οι διάδρομοι εμβασμάτων με κόστος υψηλότερο από 5%.
Όπως σημειώνει η Kelly Greenhill στο βιβλίο της σχετικά με τη μετανάστευση, ”εάν οι συνθήκες είναι σωστές, αυτές οι αφύσικες καταστροφές μπορούν να είναι εκμεταλλεύσιμες και να χειραγωγηθούν αποτελεσματικά με τρόπο που να επιτρέπει σε μια ποικιλία πιθανών εξαναγκαστών να εξάγουν πολιτικές και οικονομικές παραχωρήσεις από τους στόχους τους”. Μία από τις πρώτες χώρες που το αναγνώρισε αυτό ήταν η Ουγγαρία, που συνέδεσε τη φτηνή μεταναστευτική εργασία απευθείας με τον Τζορτζ Σόρος και χαρακτήρισε το έγγραφο του ΟΗΕ «απαράδεκτο». Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Péter Szijjártó δήλωσε:
”Αν κάποιος αντιμετωπίζει το πρόβλημα να διαβάσει τα στρατηγικά σχέδια του Τζορτζ Σόρος για την προώθηση των μεταναστευτικών διαδικασιών που απαιτούνται για την Ευρώπη, οι παραλληλίες μεταξύ του πακέτου των Ηνωμένων Εθνών και του σχεδίου του Τζορτζ Σόρος είναι απολύτως σαφείς”.
Και πράγματι, η προώθηση του Τζορτζ Σόρος και μέχρι ένα σημείο η δημιουργία του της προσφυγικής κρίσης είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη. Στην πραγματικότητα, από τις τρεις κατηγορίες των «δημιουργών, πρακτόρων προβοκατόρων και οπορτουνιστών» της Kelly Greenhill, ο Σόρος θα μπορούσε να ταιριάξει και στις τρεις. Τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος επίσης υποστήριξαν ανοιχτά την Ατζέντα Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως, και η συνεργασία τους στην προσφυγική κρίση είναι τόσο προφανής που την ανακοίνωσαν. Ένα τέτοιο κοινό πρόγραμμα μεταξύ του ΟΗΕ και της ”Solidarity Now” του Σόρος πραγματοποιείται τώρα στην Ελλάδα.
συνεχίζεται στο 2ο μέρος
[Πηγή]http://www.offtherecord.net.gr
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου