...υπηρετούν στην ΕΛΔΥΚ τα παιδιά μας
Επιστολές γονέων φαντάρων που υπηρετούν στην Κύπρο προς τον Διοικητή της Δύναμης
Οι γονείς ενός νεαρού Θεσσαλονικιού ΕΛΔΥΚάριου που ζουν στη
Νέα Μενεμένη, συγκινημένοι, προστάζουν κι εύχονται στον γιο τους δύο
μόνο λέξεις: Ένα ονοματεπώνυμο. Που τα λέει όλα, σε όλους, πλήρως:
«Ευαγόρας Παλληκαρίδης»...
Τη Μεγάλη Πέμπτη 13 Απριλίου στη «Σημερινή» δημοσιεύσαμε δισέλιδο
φωτο-ρεπορτάζ, με τίτλο «Η άσκηση των Ενόπλων Υπερασπιστών της
Λευκωσίας». Αφορούσε μια σπουδαία άσκηση αγώνα σε κατοικημένο τόπο που
διεξήγαγαν οι Εθνοφύλακες (μέχρι και 74χρονοι εθελοντές) του 42ΤΕΘ, την
οποία παρακολούθησε κι ο νέος Αρχηγός ΓΕΕΦ αντιστράτηγος Ηλίας
Λεοντάρης.
Αργότερα πήγαμε στην ΕΛΔΥΚ για τις δικές της, διαρκούς ανάπτυξης
πολεμικές ασκήσεις, καθώς αποτελεί το επίμονα κι επίπονα εκπαιδευόμενο
κι εξοπλιζόμενο, καλύτερο σύνταγμα πεζικού των ελληνικών Ενόπλων
Δυνάμεων.
Πριν όμως, από κάθε φωτο-ρεπορτάζ, μια χειρόγραφη επιστολή παίρνει
επάξια την προτεραιότητα δημοσίευσης. Θα το διαπιστώσετε με την ανάγνωσή
της, αμέσως παρακάτω.
Ο νεαρούλης Θεσσαλονικιός του 2017, που κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία
του στον Ελληνικό Στρατό, επέλεξε εθελοντικά, όπως πολλοί άλλοι νεαροί
απ’ όλη την Ελλάδα, να υπηρετήσει την πατρίδα στην Κύπρο. Στην ΕΛΔΥΚ. Οι
γονείς του στη Νέα Μενεμένη, συγκινημένοι, προστάζουν κι εύχονται στον
γιό τους δύο μόνο λέξεις: Ένα ονοματεπώνυμο. Που τα λέει όλα, σε όλους,
πλήρως: «Ευαγόρας Παλληκαρίδης»…
Έκδηλα συγκινημένος
Στης ΕΛΔΥΚ το στρατόπεδο που φέρει τ’ όνομα του ήρωα Μανιάτη λοχαγού
Σωτήρη Σταυριανάκου, ο οποίος θυσιάστηκε πολεμώντας τους Τούρκους
εισβολείς τον Αύγουστο 1974, συναντήσαμε τον νυν Διοικητή συνταγματάρχη
Προκόπη Μαυραγάνη. Ανέκαθεν Καταδρομέας ο Μαυραγάνης, είχε υπηρετήσει
νεαρότερος ξανά στην Κύπρο, ως λοχαγός στην 32ΜΚ της Εθνικής Φρουράς.
Τον βρήκαμε έκδηλα συγκινημένο.
Με αήττητη υπεροπλία φρονήματος: Από το περιεχόμενο των επιστολών που
έλαβε πρόσφατα απ’ τους γονιούς των στρατιωτών του, απ’ όλη την Ελλάδα.
Γραπτές χειρόγραφες απαντήσεις, σε μια δική του δακτυλογραφημένη
επιστολή που είχε αποστείλει προς κάθε γονιό νέου Ελδυκάριου, με την
οποία τους διαβεβαίωνε προσωπικά για την ύψιστη φροντίδα και μέριμνα της
Διοίκησης κι όλων των στελεχών της ΕΛΔΥΚ για τα παιδιά τους και για
τους προσφερόμενους διαύλους διαρκούς επικοινωνίας γονιών και Διοίκησης
της ΕΛΔΥΚ.
ΠΗΡΑΜΕ στα χέρια μας τις επιστολές και με δυσκολία συγκρατήσαμε τα
δάκρυα, διαβάζοντάς τες. Μια από αυτές, απ’ τη Νέα Μενεμένη της
Θεσσαλονίκης, γραμμένη σκοπίμως 1η Απριλίου 2017, ήταν το αποκορύφωμα.
Την παραθέτουμε χωρίς κανένα σχόλιο. Τα λέει όλα.
Η επιστολή ενός γονιού
«Αξιότιμε Κύριε Διοικητά της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου,
Όχι τυχαία αφήσαμε να παρέλθουν λίγες μέρες από τότε που παραλάβαμε την
συγκινητική καθ’ όλα επιστολή σας. Και όχι τυχαία επιλέξαμε την
σημερινή 1η Απριλίου. Ημέρα τιμής και μνήμης, ημέρα έναρξης τους Αγώνα
της Ανεξαρτησίας της Μαρτυρικής Μεγαλονήσου μας.
Μια τόσο σημαντική μέρα για την Ιστορία όχι μόνο της Κύπρου αλλά και
ολόκληρου του Ελληνισμού επιλέξαμε - αφού πρωτίστως σας ευχαριστήσουμε η
οικογένειά μου κι εγώ - να σας απαντήσουμε με ανάμεικτα συναισθήματα,
αποδιδόμενα με τον θεολογικό όρο: ‘χαρμολύπη’.
Τα μηνύματα που εκπέμπει και θα συνεχίσει να εκπέμπει εις το διηνεκές
της Ιστορίας μας η σημερινή επέτειος είναι και πολλά και κρίσιμα. Η
μαρτυρική Μεγαλόνησος, το «Νησί της Αφροδίτης», με τον επικό αγώνα της
για την ανάκτηση της Ανεξαρτησίας της αποδεικνύει πως δεν είναι απλά
Ελληνική - όπως συνήθως λέγεται - αλλά είναι Ελλάδα!
Τα λόγια είναι πενιχρά για να αποδώσουν την υπερηφάνεια, τη χαρά και τη
συγκίνηση που αισθανόμαστε από την τόση λεβεντιά, την αυτοθυσία, τον
ηρωισμό, την καθάρια ρωμηοσύνη αλλά και από την πνευματική κατάρτιση και
συγκρότηση των Ελλήνων Κυπρίων Αγωνιστών, Μαρτύρων και Ηρώων - μαθητών
στην πλειοψηφία τους - αλλά συνάμα και ποιητών, ‘έμπλεων’ με Χριστό και
Ελλάδα, που γράφουν σελίδες δόξης λαμπρές του νεότερου Ελληνισμού, της
σύγχρονης Ιστορίας μας.
Κλίνουμε γόνυ καρδίας ευλαβικά μπροστά στη θυσία τους, η οποία αποτελεί αδιαφιλονίκητο φάρο και οδηγό για το μέλλον», αναφέρει.
Η εξιστόρηση του Βαγόρα
«Το μέγεθος, το μεγαλείο και τη δόξα του αγώνα τους ιστορεί με τον
καλύτερο τρόπο ο δεκαεννιάχρονος Ήρωας και Ποιητής Ευαγόρας
Παλληκαρίδης: ‘Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να ‘βρω τα
σκαλοπάτια που παν’ στη Λευτεριά’. Σκορπούν ρίγη συγκίνησης, προκαλούν
δάκρυα, ηχούν γνήσια εθνεγερτικά μηνύματα τα ποιήματά του που υμνούν τη
φιλοπατρία των Ηρώων και την αγάπη τους, ή μάλλον τη λατρεία τους για
την Ελλάδα: ‘Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα, μ’ έναν έρωτα μεγάλο
αληθινό’.
Ως γνήσιος σκυταλοδρόμος της Ελληνικής αέναης Ιστορίας μας ο 19χρονος
Ήρωας και Ποιητής, με ωριμότητα, μεστότητα και σοφία γεροντική αλλά και
με δύναμη εφηβική, παραλαμβάνει τη σκυτάλη απ’ τον εθνικό μας ποιητή
Κωστή Παλαμά και αφουγκράζεται τον παλμό του: ‘Μεθύστε απ’ τ’ αθάνατο
κρασί του ‘21’. Και απαντά με τη θυσία του και με τους στίχους στη θυσία
των συναγωνιστών του: ‘Των αθανάτων το κρασί, το ‘βρετε σεις και
πίνετε, ζωή για σας ο θάνατος κι αθάνατοι θα μείνετε’. Η απόλυτη
αρμονική αλληλουχία της Ιστορίας μας!
Την ανείπωτη χαρά και την αλλόκοτη υπερηφάνεια για όλα τα παραπάνω τη
μετριάζει και τη νοθεύει η λύπη! ‘Λογαριάσατε λάθος με το νου σας
εμπόροι, δεν μετριέται Πατρίδα, Λευτεριά με τον πήχη’, γράφει ο ποιητής.
Προφητικό είναι το μήνυμα που στέλνει και στους σημερινούς κρίσιμους
καιρούς προς τους απανταχού σφετεριστές, καπηλευτές και διαστρεβλωτές
της Ιστορίας μας.
Γιατί και σήμερα η Ιστορία μας στρεβλώνεται και διαστρέφεται,
αποδομείται, εμπαίζεται και πλαστογραφείται, βάλλεται, διαβάλλεται,
προσβάλλεται, βιάζεται, εκβιάζεται, παραβιάζεται, ξαναβιάζεται,
εκχωρείται, παραχωρείται, παραποιείται, παραχαράσσεται, παραγράφεται,
διαγράφεται, ξεγράφεται, ξαναγράφεται, ξεπουλιέται και παζαρεύεται
όσο-όσο απ’ τους ‘εμπόρους των εθνών’ στα παζάρια της διεθνούς
διπλωματίας όπου διαφεντεύονται οι τύχες των λαών: ‘Λογαριάσατε λάθος με
το νου σας εμπόροι’. Για όλα τούτα αισθανόμαστε λύπη!», σημειώνει.
Εξηγώντας γιατί αισθάνονται λύπη υπογραμμίζει: «Λύπη γιατί τόσες θυσίες
τόσων και τόσων Μαρτύρων και Ηρώων μένουν ακόμη αδικαίωτες και
ανολοκλήρωτες καθώς η Μαρτυρική Μεγαλόνησος εξακολουθεί ακόμη να
υπομένει και να κουβαλά καρτερικά τον Σταυρό του Μαρτυρίου της.
Ανεβαίνει επί μισό περίπου αιώνα τον δικό της Γολγοθά. Προσμένει με
πίστη στον Σταυρωθέντα αλλά και Αναστάντα Ιησού. Αναμένει με βεβαιότητα
αλλά και προετοιμάζει τη δική της Ανάσταση.
Κύριε Διοικητά,
Με αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα ξεπροβοδίσαμε και τον γιο μας
και τον στηρίξαμε και τον στηρίζουμε στην απόφασή του να υπηρετήσει στην
ΕΛ.ΔΥ.Κ. ομονοούντες μαζί του ότι αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και
υπερηφάνεια να υπηρετεί τα μαρτυρικά χώματα της ηρωικής Μεγαλονήσου μας
Κύπρου.
Σας ευχαριστούμε ολόθερμα για το υψηλό αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού
που σας διακρίνει και για την αγάπη και τον σεβασμό σας προς τα παιδιά
μας που τώρα είναι παιδιά σας! Σας συγχαίρουμε, σας στηρίζουμε, σας
εμπιστευόμαστε. Είμαστε βέβαιοι και περήφανοι για όλους σας ότι φυλάτε
σύγχρονες Θερμοπύλες. Η αποστολή σας είναι κεφαλαιώδους εθνικής
σημασίας. Το έργο που επιτελείτε είναι εθνικό και ανεκτίμητο.
Είμαστε μαζί σας! Ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας προς όλους σας και προς
τον καθένα σας προσωπικά: ‘Καλή Ανάσταση!’ σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε
πτυχή της προσωπικής, οικογενειακής και εθνικής μας ζωής. Ευχόμαστε ο
Σταυρωθείς και Αναστάς διά την ημών σωτηρίαν Κύριός μας, Θεάνθρωπος
Ιησούς Χριστός, να χαρίζει πάντοτε αναστημένο το φρόνημα στην Ελληνική
Δύναμη Κύπρου. Σε όλα τα στελέχη: Διοικητές, Αξιωματικούς,
Υπαξιωματικούς και Οπλίτες και σε εσάς προσωπικά.
Παρακαλούμε διαβιβάστε τις πιο εγκάρδιες και ολόθερμες ευχές μας προς
όλους. Αφήνουμε δε στη διακριτική σας ευχέρεια εάν και εφόσον το κρίνετε
σκόπιμο την κοινοποίηση - δημόσια ανάγνωση της παρούσης ανοιχτής
επιστολής ως ελάχιστο δείγμα ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης προς όλους σας
για όσα προσφέρετε στην Πατρίδα μας, αλλά και ως αναστάσιμο χαιρετισμό
ενόψει των Αγίων Ημερών του Πάσχα.
Κύριε Διοικητά,
Επιτρέψτε μας αντί χαιρετισμού - ή μάλλον ο χαιρετισμός διά του
Ποιητού: ‘Γεια σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα
για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του
φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια, να βρει τα σκαλοπάτια
που παν’ στη Λευτεριά. Με την Ελευθεριά μαζί μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα με ‘βρει εκεί!’
Διαβιβάστε, σας παρακαλούμε, μαζί με τον απέραντο σεβασμό μας προς τους
στρατιώτες - μας - σας πως για τέτοιους Ήρωες βρίσκονται σήμερα εκεί
και υπερασπίζονται «πατρώα γη!» Να είναι χαρούμενοι και υπερήφανοι!
Είναι λεβέντες! Είσαστε λεβέντες!», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου