Με αφορμή το επεισόδιο στον ΟΗΕ για το Σκοπιανό και τον τρόπο που εξακολουθούν να σκέφτονται ορισμένες μεγάλες δυνάμεις, θα γράψω ορισμένες σκέψεις οι οποίες κατά την γνώμη μου θα πρέπει να αποτελούν «κόκκινη γραμμή» για οποιαδήποτε κυβέρνηση… Το Σκοπιανό αποτελεί μια τεράστια πληγή στην καταταλαιπωρημένη πληγή του Ελληνισμού. Ένας Ελληνισμός που στα βάθη της ιστορίας έχει βιώσει θριάμβους, τραγωδίες, σκλαβιές, προδοσίες… Από το 1989 και μετά βιώνει και την παραχάραξη της μακραίωνης ιστορίας της, από μια χούφτα Σλάβους, οι οποίοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έτυχε να εμφανιστούν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο.
Εδώ και πολλά χρόνια το σκοπιανό χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένους ανθελληνικούς κύκλους – και εντός Ελλάδας – «χαμένη υπόθεση»… Δυστυχώς η ελληνική πολιτεία έκανε πολύ λιγότερα απ’ όσα θα έπρεπε και επιβαλλόταν να κάνει για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του. Στην ουσία ξεφορτώθηκε αυτό το μείζον εθνικό θέμα και άφησε την επίλυση του στον αυτόματο πιλότο.
Τον τελευταίο καιρό εδραιώνεται σιγά σιγά η αντίληψη ξένων
κυβερνήσεων ότι δεν απαιτείται μια ονομασία για όλες τις χρήσεις, αλλά
μπορεί να ισχύσει και η διπλή ονομασία, μία για διεθνή χρήση και μία για
το εσωτερικό της ΠΓΔΜ, κάτι που αντικειμενικά δεν αποτελεί βιώσιμη
λύση, καθώς με την πάροδο του χρόνου θα κυριαρχήσει η «Δημοκρατία της
Μακεδονίας».
Ονομασίες όπως Άνω Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία δεν είναι ονομασίες με γεωγραφικό μόνο προσδιορισμό. Υποδηλώνουν και εθνική ταυτότητα και γλώσσα μακεδονική, στοιχεία που αποτελούν νοθεία ιστορική, παραχάραξη ορατή για την περίπτωση των σημερινών κατοίκων της περιοχής Σκοπίων.
Οιαδήποτε περιφραστική ή σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο Μακεδονία νομοτελειακά καταλήγει στο μονολεκτικό Μακεδονία. Κλασικό παράδειγμα η FYROM, δια της οποίας ατύπως, αδαπάνως, ακόπως και διεθνώς πιστώθηκε υπέρ των Σκοπίων το σκέτο Μακεδονία. Τα περί erga omnes είναι αφελή και αγνοούν τις πραγματικότητες της ζωής. Το «άνω» όπως και το «πρώην» εξαφανίζεται ακαριαία. Μένει το Μακεδονία.
Το «πολίτες Άνω Μακεδονίας» συνιστά αυτοαναιρούμενη περίφραση υποκαθιστάμενη από το «Μακεδόνες». Επομένως όλες οι προτεινόμενες εκδοχές νομιμοποιούν την παραχάραξη. Αν δεν ξεριζωθεί εντελώς η λέξη Μακεδονία από την ονομασία, θα διαιωνίζεται στον αιώνα τον άπαντα. Οπότε το εκάστοτε αφεντικό του προτεκτοράτου θα το χρησιμοποιεί ως εργαλείο πειθαναγκασμού της Ελλάδος σε υπονομευτικές των συμφερόντων μας πράξεις και παραλείψεις.
Να θυμίσουμε πως ο πρώτος σκοπιανός πρόεδρος Γκλιγκόροφ συνθλίβει εξ αποτελέσματος τα επιχειρήματα Νίμιτς, όταν ομολογεί:
«Είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια των 6ο και 7ο αιώνα, έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία (…). Δεν γνωρίζω κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος αρχαίων Μακεδόνων, αλλά ακόμη και έτσι δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας» (Απομνημονεύματα, σ. 259). Ενώ όμως αυτοί ομολογούν ότι είναι σλάβοι, τα αφεντικά τους θέλουν Μακεδόνες και εκβιάζουν εμάς να τους εκχωρήσουμε το όνομά μας.
Η διαχρονική παθογένεια της εξωτερικής μας πολιτικής απεικονίζεται στους θεσμικούς χώρους άσκησής της… Οι διάφορες Κυβερνήσεις, το Κοινοβούλιο, τα κόμματα και γενικότερα το πολιτικό προσωπικό, διαχρονικά διακρίνονται για ηττοπάθεια, ενδοτισμό και κατευνασμό των εθνικών ευαισθησιών του ελληνικού λαού. Η ψευδεπίγραφη «Μακεδονία» των Σκοπιανών απομένει το μόνο σταλινικό έργο που μετά και παρά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, η Δύση κήρυξε ως διατηρητέο. Καταλήγω με την φράση, πως δεν χαρίζουμε την Μακεδονία μας σε κανέναν.
πηγή
Ονομασίες όπως Άνω Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία δεν είναι ονομασίες με γεωγραφικό μόνο προσδιορισμό. Υποδηλώνουν και εθνική ταυτότητα και γλώσσα μακεδονική, στοιχεία που αποτελούν νοθεία ιστορική, παραχάραξη ορατή για την περίπτωση των σημερινών κατοίκων της περιοχής Σκοπίων.
Οιαδήποτε περιφραστική ή σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο Μακεδονία νομοτελειακά καταλήγει στο μονολεκτικό Μακεδονία. Κλασικό παράδειγμα η FYROM, δια της οποίας ατύπως, αδαπάνως, ακόπως και διεθνώς πιστώθηκε υπέρ των Σκοπίων το σκέτο Μακεδονία. Τα περί erga omnes είναι αφελή και αγνοούν τις πραγματικότητες της ζωής. Το «άνω» όπως και το «πρώην» εξαφανίζεται ακαριαία. Μένει το Μακεδονία.
Το «πολίτες Άνω Μακεδονίας» συνιστά αυτοαναιρούμενη περίφραση υποκαθιστάμενη από το «Μακεδόνες». Επομένως όλες οι προτεινόμενες εκδοχές νομιμοποιούν την παραχάραξη. Αν δεν ξεριζωθεί εντελώς η λέξη Μακεδονία από την ονομασία, θα διαιωνίζεται στον αιώνα τον άπαντα. Οπότε το εκάστοτε αφεντικό του προτεκτοράτου θα το χρησιμοποιεί ως εργαλείο πειθαναγκασμού της Ελλάδος σε υπονομευτικές των συμφερόντων μας πράξεις και παραλείψεις.
Να θυμίσουμε πως ο πρώτος σκοπιανός πρόεδρος Γκλιγκόροφ συνθλίβει εξ αποτελέσματος τα επιχειρήματα Νίμιτς, όταν ομολογεί:
«Είμαστε Σλάβοι. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια των 6ο και 7ο αιώνα, έχουμε εγκατασταθεί στα εδάφη που ονομάζονται Μακεδονία (…). Δεν γνωρίζω κατά πόσο στις φλέβες μας συνεχίζει να ρέει κάποια σταγόνα αίματος αρχαίων Μακεδόνων, αλλά ακόμη και έτσι δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας» (Απομνημονεύματα, σ. 259). Ενώ όμως αυτοί ομολογούν ότι είναι σλάβοι, τα αφεντικά τους θέλουν Μακεδόνες και εκβιάζουν εμάς να τους εκχωρήσουμε το όνομά μας.
Η διαχρονική παθογένεια της εξωτερικής μας πολιτικής απεικονίζεται στους θεσμικούς χώρους άσκησής της… Οι διάφορες Κυβερνήσεις, το Κοινοβούλιο, τα κόμματα και γενικότερα το πολιτικό προσωπικό, διαχρονικά διακρίνονται για ηττοπάθεια, ενδοτισμό και κατευνασμό των εθνικών ευαισθησιών του ελληνικού λαού. Η ψευδεπίγραφη «Μακεδονία» των Σκοπιανών απομένει το μόνο σταλινικό έργο που μετά και παρά την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, η Δύση κήρυξε ως διατηρητέο. Καταλήγω με την φράση, πως δεν χαρίζουμε την Μακεδονία μας σε κανέναν.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου