Είμαστε σε πόλεμο.
Ο Τσίπρας είναι π.χ. ο στρατηγός μας κι εμείς ο στρατός του.
Και οι Ευρωπαίοι Εταίροι είναι ο αντίπαλος και είναι για κάθε έναν από εμάς αυτοί χιλιάδες.
Επίκειται μάχη φοβερή. Ο στρατηγός πρέπει να πάρει μια απόφαση: Θα πολεμήσω ή όχι το τέρας; Και μας ρωτάει: Θέλετε να παραδοθούμε με τους τάδε όρους μπλα, μπλα, μπλα, αλλά στην ουσία άνευ όρων, ή να τους αρνηθούμε και να διακινδυνεύσουμε μάχη;
Η ένστασή μου σε αυτό εδώ το σημείο είναι η εξής: Ποιος άλλος ηγέτης έθεσε ποτέ στο λαό του ένα τέτοιο ερώτημα και μάλιστα ακριβώς πριν από επικείμενη μάχη; Συνεχίζω: Αν πούμε ναι, θα είναι η πρώτη άνευ όρων παράδοση στην ιστορία που δεν γίνεται από τα χείλη κάποιου ηγέτη, αλλά του ίδιου του λαού μιας χώρας. Ρωτάει λοιπόν: Παραδίνεστε άνευ όρων; Και το αντιλαμβάνονται αυτό οι Εταίροι και αρχίζουν να φωνάζουν πείτε ναι, πείτε ναι, πείτε ναι!
Μην αυτοκτονήσετε γιατί φοβάστε το θάνατο. Εμείς θα σας πεθάνουμε αργά, δεν θα το καταλάβετε. Άλλοι από σας θα αυτοκτονήσετε ούτως ή άλλως όπως κάνατε ως τώρα, άλλοι θα πεθάνετε απ’ την πείνα, άλλοι από ντροπή, άλλοι από εσάς τώρα από το φόβο σας μέχρι να αποφασίσετε, κάποιοι από τον πανικό σας μετά την απόφαση, κάποιοι σε κάποιο νοσοκομείο χωρίς φάρμακα, υλικά, προσωπικό, γιατρούς, κάποιοι σε κάποιο νησί χωρίς ασθενοφόρο, κάποιοι χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα, κάποιοι από εσάς μάλιστα δεν θα γεννηθούν καν, γιατί δεν θα έχετε το κουράγιο, κάποια από τα παιδιά σας εξαιτίας των νέων ηθών και των ναρκωτικών που σας ταϊζουμε... Το καλό σε αυτό το σενάριο είναι, συνεχίζουν, ότι δεν θα πεθάνετε όλοι. Τουλάχιστον όχι σωματικά. Αν ψηφίσετε ναι, κάποιοι από εσάς θα είστε καλά. Σκεφτείτε: Φαγητό, βενζίνη, σχολεία κούφια, εκκλησίες παναιρετικές, σωματική ελευθερία και το δικαίωμα στη γνώμη σου στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας και μόνο. Και λίγοι από εσάς θα παραμείνετε άρχοντες όπως είστε και τώρα.
Πείτε ναι, πείτε ναι, δεν θα το καταλάβετε έτσι. Θα πεθάνετε ο καθένας μόνος του χωρίς πανικό και υστερίες. Ο καθένας από εσάς το προσωπικό μικρό του δράμα.
Και έχουν και έναν υπουργό οικονομικών αυτοί οι Εταίροι τύφλα να ’χουν ο Αλή πασάς και όλοι του σογιού τους! Αυτός ακονίζει το λεπίδι του και μας λέει σαδιστικά σ’ εμάς το στρατό της Ελλάδας, τα γυναικόπαιδα, τις γριούλες, τους γέροντες, τους νοικοκυραίους και νοικοκύρηδες, τους και τις εργαζόμενούς/νές μας (γιατί είναι εργαζόμενοι όλων μας και θα έπρεπε να τους τιμάμε γι αυτό), τους επαγγελματίες και οικογενειάρχες, το στρατό και τον κλήρο μας, μας λέει τι, χαιρέκακα: «Πείτε ΟΧΙ... και θα δείτε!»
Και βγαίνει και η αρχιστράτηγος, η καγκελάριος Άνγκελα, και μας λέει και αυτή παραδοθείτε και ας πεθάνετε πολλοί, γιατί αλλιώς θα φροντίσουμε να καταστραφείτε ολοσχερώς στο όνομα της δικαιοσύνης και της συναδελφικότητας συνάδελφοι. Εγώ δεν πιστεύω ότι περιμένουν την απόφασή μας. Το παιχνίδι για εμάς έχει χαθεί προ πολλού.
Περιμένουν την ταπείνωσή μας. Δυστυχώς είμαστε σε θέση ματ στη σκακιέρα. Μας έχουν στριμώξει όπως άλλοτε το Λεωνίδα και τις Σουλιώτισσες. Στα μάτια των Εταίρων μας ο Λεωνίδας με τους Τριακόσιους του και οι Σουλιώτισσες με τα Παιδιά τους αυτοκτόνησαν. Η ιστορία έχει άλλη γνώμη. Δεν τους κατάπιε, όπως απειλεί να καταπιεί εμάς, αλλά τους κράτησε.
Έμειναν στην ιστορία και από τη στάχτη τους και για την ακρίβεια από τα Οστά τους τα Ιερά, η Ελλάδα υπάρχει ακόμη για να εμπνέει, να δίνει πνοή και μαθήματα ανθρωπιάς σ’ όλη την ανθρωπότητα, εμάς συμπεριλαμβανομένων. Ας αφουγκραστούμε και ας ψηφίσουμε όπως ταιριάζει σε απόγονους ανθρώπων και όχι βαρβάρων. Και να μην ξεχνάμε ότι η δικαιοσύνη των βαρβάρων (δυτικών και ανατολικών) ήταν και είναι γι αυτό το λόγο τόσο σκληρή, επειδή ακριβώς στερείται ανθρωπιάς.
ΟΧΙ στην Ευρώπη της απανθρωπιάς
ΟΧΙ στην Ευρώπη των δουλεμπόρων
ΟΧΙ σε άλλη μια βάρβαρη αυτοκρατορία που μιλά για οικονομική και όχι κοινωνική δικαιοσύνη
ΟΧΙ σε άλλη μια βάρβαρη αυτοκρατορία που καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης (τι είναι αυτό, τρώγεται;) και ΟΧΙ, όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους τους ανθρώπους, εργαζόμενους, γέροντες, παιδιά σ’ όλο τον κόσμο που κουρεύονται τα δικαιώματά τους, σ’ άλλους λίγο, σ’ άλλους περισσότερο, και στις πλάτες των οποίων στηρίζει την ευημερία του σήμερα ο πολιτισμένος βάρβαρος.
Το διακύβευμα λοιπόν έχει ως εξής: Εμάς, τον στρατό της Ελλάδας, σ’ αυτόν τον πόλεμο του 2011-2015 που θα μας κατατάξει η ιστορία; Πλάι στις Σουλιώτισσες και τον Λεωνίδα ή στο ίδιο τραπέζι με αιμοσταγείς ύαινες, δουλέμπορους και κλέφτες; Εμείς, οι συνταξιούχοι, οι μανάδες, οι κληρικοί, οι εργαζόμενοι και άνεργοι, επαγγελματίες και λειτουργοί, ο σημερινός σχεδόν ακέφαλος πια στρατός της χώρας μας ας μην φοβηθούμε να σηκώσουμε τα λάβαρα των προγόνων οποιουδήποτε θέλει να θεωρείται άνθρωπος. Είμαστε ήρωες!!! Είμαστε ήρωες!!!
Δεν θα παραδοθούμε αμαχητί. Είμαστε ήρωες πλάι σε όλους τους ήρωες της Ελλάδας, της Ευρώπης, του Κόσμου και της ιστορίας που και τώρα μάχονται, σηκώνουν ανάστημα, σηκώνουν κεφάλι επειδή ως άνθρωποι θέλουν να κρατούν το ανάστημα και το κεφάλι τους ψηλά!
Εσείς; Δίποδο;
Ελισάβετ Μαύρη Πάρος 3/7/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου