Γράφει ο Γεώργιος Ευαγγελάτος
Προ λίγων ημερών ένας συνάδελφος ιατρός με πλησίασε και μου εμπιστεύθηκε, πως μετά από πέντε στείρα οικονομικά χρόνια, δεν πατάει πια ψυχή στο ιατρείο του. Το αποτέλεσμα· να συναντά πρόβλημα επιβίωσης και αυτός και τα παιδιά του. Σημειωτέον ότι τα σπουδάζει και δη στο εξωτερικό.
Δεν το περίμενα, τον είχα για εξαιρετικό και ευσυνείδητο συνάδελφο. Παλιά ήταν σε όλα τα ταμεία αλλά αφού όμως είδε και αποείδε, ότι με τα δεκάρικα του ΕΟΠΥΥ δεν βγάζει παρά ψωροδεκάρες παραιτήθηκε, διότι και η ηλικία δεν τον έπαιρνε να εξετάζει από το πρωί μέχρι το βράδυ με την ελάχιστη αμοιβή, να του τα οφείλει κι όλας ο κάθε Λοβέρδος και Γεωργιάδης; Μαζί τα βγάλανε;
Περιορίστηκε λοιπόν στο ιδιωτικό επάγγελμα αλλά κι εκεί έφτασε στο μηδέν, στην πλήρη ανεργία ελλείψει πελατών. Άσε τα έξοδα για κομπιούτερς, εκτυπωτές, ιντερνέτ, χαρτί, μελάνι για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όπου δεινοπάθησε για να την μάθει. Ακόμη δυσκολεύεται στα παραπεμπτικά από ό,τι ξέρω.
Μου αποκάλυψε όμως και κάτι πιο σοκαριστικό. Ότι κανείς δεν δίνει σημασία για το δράμα που περνάει από τους άλλους συναδέλφους. Ούτε από τον ιατρικό σύλλογο. Πλήρης αδιαφορία. Κανείς δε του είπε έστω κι ένα λόγο ενθάρρυνσης. Όχι βέβαια ότι δεν συμβαίνει σε όλους μας αυτό. Αλλά από ό,τι βλέπω οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν φτιάξει κάποιες κομματικές ίσως ομάδες(;), ομάδες άτυπης ψυχοθεραπείας(;), ομάδες για κουτσομπολιό(;), να τα συζητούν και να ανακουφίζονται μεταξύ τους, αλλά αυτός τόσα χρόνια είχε αποξενωθεί για πολλούς λόγους.
Όλοι νομίζουν ότι βγάζει αρκετά χρήματα, ίσως κάτι λιγότερο από παλιά, αλλά τέλος πάντων, βγάζει. Κανένας γιατρός δεν αφήνει από φιλότιμο; Από εγωισμό; Για λόγους υπόληψης και κοινωνικού status; τον εαυτό του να ομολογήσει στον συνάδελφο ότι και άλλοι γιατροί, ανεξαρτήτως ειδικότητας, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα στα ιδιωτικά τους ιατρεία.
Το
μυστικό που μου εμπιστεύτηκε με κάμποση ντροπή, οφείλω να το πω, με
απασχόλησε και υποσχέθηκα να το μελετήσω, να το ψάξω και να εξακριβώσω
τι ακριβώς συμβαίνει, πως έφτασε έτσι και προς τα πού βαδίζουμε σαν
ιδιώτες γιατροί.
Τις περισσότερες πληροφορίες τις άντλησα από τον οικονομολόγο Δημ. Καζάκη και οφείλω να τον ευχαριστήσω γιατί βρήκα αρκετά στοιχεία που μου έδωσαν τις απαντήσεις που γύρευα. Και από όσα έμαθα άρχισα να φοβάμαι όχι μόνο για τους συναδέλφους αλλά και για μένα τον ίδιο.
Τι βρήκα; Αξίζει να τα αναφέρω για να βοηθήσω όχι μόνο άλλους συναδέλφους αλλά και άλλους που τυχόν βρίσκονται κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Ας δούμε αναλυτικά τι ανακάλυψα.
Το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει στο επίπεδο της δεκαετίας του '80.
Ανακάλυψα πως τα τελευταία επτά χρόνια, η οικονομική κατάρρευση στην Ελλάδα έχει εξαλείψει όλη την πρόοδο, ειδικά για τους φτωχούς των προηγούμενων 28 χρόνων, όπως σημειώνει και η Washington Post στις 10 Απριλίου του 2015.
Η
ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί όσο περίπου των ΗΠΑ κατά τη
διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στο μεσοπόλεμο. Ποτέ ξανά στην ιστορία της
δεν υπέστη τέτοια συρρίκνωση σε συνθήκες ειρήνης. Και συνεχίζει να
συρρικνώνεται σε τρέχουσες τιμές. Η ανεργία υπερβαίνει το 27% επίσημα, η
μερική απασχόληση το 10%, ενώ η απόσυρση από την αγορά εργασίας
υπολογίζεται σ' ένα επίσης 10% της απασχόλησης. Σύνολο 47%. Με άλλα
λόγια, σχεδόν 1 στους 2 Έλληνες από τον οικονομικά προς εργασία πληθυσμό
είτε είναι άνεργος, είτε άεργος, είτε με μεροκάματα στη χάξη και τη φέξη.
Τι είναι όμως εκείνο που λειτούργησε καταλυτικά στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και εγγυάται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε καν ανάκαμψη; Η συντριβή των εισοδημάτων. Στο διάγραμμα που δημοσιεύει η Washington Post, που αφορά στην πορεία των εισοδημάτων από το 1974 έως το 2012 ανά 10% του πληθυσμού, φαίνεται καθαρά αυτή η κατάρρευση στα χρόνια των μνημονίων.
Το μέσο εισόδημα το 2012 αισίως βρέθηκε στο επίπεδο του 1985, ενώ το εισόδημα του πιο φτωχού 10% είχε πιάσει σχεδόν το επίπεδο του 1974. Κι όλα αυτά σε ονομαστικές τιμές. Τα επόμενα δυο χρόνια η πτώση συνεχίστηκε οδηγώντας πλέον το μέσο εισόδημα σχεδόν στα επίπεδα του 1974. Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται η αυξημένη φορολογική επιβάρυνση.
Το αποτέλεσμα είναι ευκόλως εννοούμενο. Το επίπεδο επενδύσεων στην ελληνική οικονομία από το 23% του ΑΕΠ το 2008, κατέληξε πέρυσι λίγο πάνω από το 10%. Το τέταρτο μικρότερο επίπεδο στην παγκόσμια οικονομία. Και η πτώση θα συνεχιστεί φέτος καθότι η πτώση του εισοδήματος συνεχίζεται ακάθεκτη. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά το τρομακτικό έλλειμμα εισοδήματος και αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού. Κι επομένως η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά η πραγματική άνοδος του εισοδήματος του πληθυσμού. Πρωτίστως των πιο φτωχών στρωμάτων.
Αν δεν υπάρξει πραγματική άνοδος των εισοδημάτων ώστε να αρχίσει να κλείνει δραστικά το επιδεινούμενο έλλειμμα της μέσης αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, τότε ξεχάστε τα όλα. Ούτε καν ανάκαμψη δεν μπορεί να γνωρίσει η ελληνική οικονομία.
Η νέα κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη. Αντί να δώσει πραγματικό εισόδημα στον πληθυσμό, του αφαιρεί περισσότερο με τις δόσεις για την εφορία και τα άλλα δημοσιονομικά μέτρα που διαπραγματεύεται με τους δανειστές. Το γεγονός αυτό εγγυάται την επιδείνωση της συνολικής κατάστασης.
Τι θα έπρεπε να κάνει μια αληθινά δημοκρατική και πατριωτική κυβέρνηση; Το αυτονόητο. Να ξεκινήσει με την πραγματική αύξηση του εισοδήματος της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Ξεκινώντας από τα πιο φτωχά στρώματα.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα θα έπρεπε να παγώσει όλες τις οφειλές προς εφορία, τράπεζες και ασφαλιστικά μέχρις ότου ξεκαθαρίσει την πραγματική κατάσταση μέσα από εκκαθάριση ενεργητικών και δικαστική έρευνα. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να θεσμοθετήσει το δικαίωμα του Βασικού Εισοδήματος για όλα τα νοικοκυριά. Αυτό θα σήμαινε ότι όλα τα 1,2 εκατομμύρια νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το κατώφλι φτώχειας, θα ανυψώνονταν πάνω απ' αυτό.
Το Βασικό Εισόδημα θα το έδινε το κράτος με σκοπό να αντιμετωπιστεί άμεσα ο κίνδυνος της εξαθλίωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού. Όχι όμως ως ελεημοσύνη, αλλά ως δικαίωμα προς όλους. Το εισόδημα αυτό, όπως έχει αποδείξει η οικονομική επιστήμη από την εποχή του Άλφρεντ Μάρσαλ έως και σήμερα, διοχετεύεται ως αγοραστική δύναμη στην αγορά βασικών ειδών κατανάλωσης, τα οποία μπορούν να καλυφθούν από την εγχώρια παραγωγή.
Ταυτόχρονα με το Βασικό Εισόδημα θα έπρεπε να θεσπιστεί η ενίσχυση της οικογένειας με ανήλικα τέκνα με επιπλέον 300 ευρώ από το πρώτο παιδί, για κάθε παιδί. Το μέτρο αυτό θα ανέκοπτε την δημογραφική κατάρρευση της χώρας και θα προσέθετε αγοραστική δύναμη στην οικονομία.
Όλα αυτά θα κόστιζαν στο κράτος περί τα 6-7 δις ευρώ ετήσια. Που θα εύρισκε τα χρήματα; Εκεί που τα βρίσκει κι ο Ντράγκι για να δανείσει τις τράπεζες. Θα δημιουργήσει ηλεκτρονικό χρήμα και θα το διοχετεύσει διαμέσου τραπεζικών λογαριασμών ταμιευτηρίου στους δικαιούχους. Ακόμη κι αν δημιουργούσε κρατικό έλλειμμα, αυτό θα αναπληρωνόταν στο επόμενο οικονομικό έτος από τα πρόσθετα κρατικά έσοδα που θα έφερνε η άνοδος της οικονομίας.
Το
κράτος, όπως και ο Ντράγκι, μπορεί να εκδώσει όσο χρήμα έχει ανάγκη,
χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό, ή σε άλλες σταθερές αξίες. Η διαφορά
βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Ντράγκι το δημιουργεί από το τίποτα κι
ύστερα το δανείζει. (Δεν είχε άδικο η κοπελιά που του ρίχθηκε χτες με κομφετί).
Ενώ το κράτος μπορεί επίσης να το δημιουργήσει από
το τίποτα κι ύστερα να το διαθέσει ως εισόδημα στα πιο φτωχά κι αδύναμα
στρώματα ώστε να πυροδοτήσει την άνοδο της οικονομίας. Όσο το χρήμα
γίνεται εισόδημα από εργασία, τροφοδοτεί δουλειές και σταθερή
απασχόληση, τότε ούτε πληθωριστικό είναι, ούτε πλασματικό.
Φυσικά, τα μέτρα αυτά δεν είναι αρκετά για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας, αλλά χωρίς αυτά από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ούτε καν μυρωδιά ανάκαμψης. Όσο δεν ανδεικνύουμε πολιτικές δυνάμεις ικανές και αποφασισμένες να ενισχύσουν το λαϊκό εισόδημα από την πρώτη κιόλας ημέρα, απλά θα έχουμε κυβερνήσεις που θα μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες για να μας πάνε στα χειρότερα.
Αυτά από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ που τα ανάρτησε στο blog του, με ημερομηνία Τρίτη, 14 Απριλίου 2015τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό!
Κι άλλοι φίλοι του Καζάκη μου πρόσφεραν βοήθεια με τις πληροφορίες όπως ο Κοσμάς (ψευδώνυμο). 14 Απριλίου 2015.
"Τι είναι όμως εκείνο που λειτούργησε καταλυτικά στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και εγγυάται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε καν ανάκαμψη; Η συντριβή των εισοδημάτων." Εύστοχο ....
Αν θέλουμε να το απλοποιήσουμε, μπορούμε να πούμε το εξής: Χωρίς εισόδημα τα λαϊκά στρώματα χάνουν την αγοραστική τους δύναμη, πάνω στην οποία βασίζονται τα έσοδα είτε μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είτε ακόμη και μεγάλων ελληνικών εταιρειών. Με απλά λόγια είναι μια ντόμινο/αλυσιδωτή αντίδραση όπου με το να χάνουν οι πρώτοι το εισόδημα τους, μετά το χάνουν οι δεύτεροι διότι κερδίζουν από το εισόδημα των πρώτων, εν συνεχεία οι τρίτοι χάνουν από το εισόδημα τους διότι το κέρδος τους εξαρτάται από το εισόδημα των δεύτερων, το οποίο χάθηκε και πάει με σειρά.
Όμως γιατί δεν σταματά σε ένα συγκεκριμένο σημείο η συρρίκνωση; Επειδή όταν χάσουν οι πρώτες σειρές πολιτών τα εισοδήματα τους, την ίδια ώρα μειώνεται το ΑΕΠ της χώρας λόγω απλής αφαίρεσης χρήματος από την πραγματική οικονομία, το οποίο κυκλοφορούσε προηγουμένως στην χώρα. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί μείωση στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, ο οποίος πρέπει να πληρώνει ΔΝΤ, Τρόικες, Δανειστές και τρέχοντα έξοδα. Συνεπώς αυτό οδηγεί το κράτος στο να κάνει περικοπές που είναι οξυγόνο για την εσωτερική οικονομία (συντάξεις, μισθούς, επιδόματα κτλ).
Αυτό πάει στο επόμενο στάδιο με την συρρίκνωση του ΑΕΠ, διότι όπως είπαμε και πριν όταν χάνεται λαϊκό εισόδημα, το οποίο για δεύτερους πολίτες είναι τζίρος/κέρδος/εισόδημα, έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν και οι δεύτεροι λόγω της έλλειψης αγοραστικής δύναμης των πρώτων που τους έγιναν οι περικοπές. Τότε ξανά συρρικνώνεται το ΑΕΠ, διότι το χρήμα εξατμίζεται από την χώρα, συνεπώς το κράτος κάνει ξανά περικοπές λαϊκού εισοδήματος, το οποίο ξανά μικραίνει τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού (που πρέπει να ξεπληρώσει το σύμπαν) διότι το χρήμα εξατμίζεται από την οικονομία.
Είναι ένας κύκλος που περνά από τέσσερις κυρίως φάσεις. Κάθε φορά που κλείνει ένας Κύκλος, η φτώχεια αυξάνεται, το ΑΕΠ μικραίνει και το εξωτερικό χρέος της χώρας εκτινάσσεται στα ύψη. Το λαϊκό εισόδημα είναι το καύσιμο που κινεί τα μισά και βάλε, πιστόνια της μηχανής που λέγεται οικονομία.
Δεν είναι όλες οι περικοπές το ίδιο. Παραδείγματος χάρης έχεις την Α και Β περικοπή στον κρατικό προϋπολογισμό. Και οι δύο περικοπές είναι ίσες. A=B=500. Τα δύο κεφάλαια είναι ίσα μόνο ως προς την ποσότητα και όχι ως προς την δυναμική τους που μπορούν να έχουν στην ανάπτυξη της οικονομίας. Ας υποθέσουμε ότι η Α περικοπή είναι περικοπή από στρατιωτικά ελικόπτερα. Ας υποθέσουμε ότι το Β είναι περικοπή από συντάξεις. Η ίδια ποσότητα χρήματος. Με μία διαφορά. Εάν επιλέξεις να κάνεις την Α περικοπή τότε το μόνο αντίκτυπο που έχει στην δική σου οικονομία είναι ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει λιγότερα έξοδα. Εάν όμως επιλέξεις να κάνεις την Β περικοπή τότε ο κρατικός προϋπολογισμός θα γλιτώσει έξοδα μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Ο λόγος;
Διότι η περικοπή Β είναι λαϊκό εισόδημα, το οποίο αποτελεί μέρος του ΑΕΠ. Η Α περικοπή δεν αφαιρεί χρήμα από το ΑΕΠ της χώρας, διότι πάει κατευθείαν έξω από την οικονομία. Το Β κεφάλαιο ως δαπάνη πάει στην καρδιά της οικονομίας. Οπόταν αν το αφαιρέσεις αρχίζει ο Τετραφασικός Κύκλος.
Φάση 1: Φτώχεια/Ανεργία.
Φάση 2: Μείωση αγοραστικής δύναμης και δημιουργίας νέας φτώχειας και ανεργίας σε δεύτερα πρόσωπα (διότι το εισόδημα των δευτέρων εξαρτιόταν από το εισόδημα που κόπηκε από τους πρώτους).
Φάση 3: Συρρίκνωση ΑΕΠ της χώρας και μείωση εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού (διότι χάνει έσοδα από την αγοραστική δύναμη των δεύτερων λαϊκών στρωμάτων) το εισόδημα των οποίων τους αφαιρέθηκε στην φάση2 ενώ που πρέπει να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλα του.
Φάση 4: Το κράτος ξανακάνει περικοπές από το λαϊκό εισόδημα με αποτέλεσμα σε μικρό χρονικό διάστημα να προκαλεί την έναρξη της φάσης1 όπου με αυτό τον τρόπο επανεκκινεί τον Τετραφασικό φαύλο Κύκλο.
Όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται αυτός ο φαύλος κύκλος, τόσο περισσότερο αυξάνεται η ύφεση της οικονομίας.
Το ίδιο και η φίλη του Βαρβάρα που σχολίασε 15 Απριλίου 2015..
Πολύ σωστή η ανάλυση και του κ. Καζάκη και η δική σου φίλε Κοσμά. Όμως, από τη θεωρία στην πράξη ή καλύτερα στην υλοποίηση , χρειάζεται άμεση, και όχι σταδιακή μείωση της ανεργίας . Με μείωση του ωραρίου εργασίας , ώστε να διπλασιαστούν οι θέσεις εργασίας άμεσα. Βέβαια αυτό είναι δύσκολο, χωρίς εθνικό νόμισμα. Πρώτα θα εφαρμοστεί στον δημόσιο τομέα όπου το κράτος είναι εργοδότης και στη συνέχεια στον ιδιωτικό τομέα.
Οι απολύσεις στο δημόσιο και οι πρόωρες -σχεδόν εκβιαστικά - συνταξιοδοτήσεις μαζί με την αύξηση του ωραρίου( π.χ στην εκπαίδευση) δημιούργησαν ασφυξία κυριολεκτικά.
Όταν αποχώρησα, πριν ένα χρόνο, είχαμε σχολικές τάξεις τριάντα μαθητών. Σχολείο πρωινό παρκιγκ και το απόγευμα τρέξιμο οι μαθητές στα φροντιστήρια και οι εκπαιδευτικοί στους δρόμους. Το εβδομαδιαίο ωράριο είχε αυξηθεί κατά δύο ώρες.
Επιπλέον, ακόμα και στα μεγάλα σχολεία καταργήθηκαν από χρόνια οι θέσεις γραμματέων και η δουλειά αυτή επιβάρυνε το ωράριο των εκπαιδευτικών. Ελλείψει γραμματέως, συχνά διακόπταμε το μάθημά μας, για να εξυπηρετήσουμε κάποιον γονέα, που ερχόταν για δικαιολόγηση απουσιών. Μπάχαλο δηλαδή.
Υποδομές υπάρχουν και για μείωση των μαθητών ανά τάξη και για λειτουργία σε δυο κύκλους (πρωι κα απόγευμα όπως παλιά)τουλάχιστον για τη μέση εκπαίδευση . Και δε λέω να μειωθεί το ωράριο του εκπαιδευτικού και να πηγαίνει στο σπιτάκι του. Εννοώ τις διδακτικές ώρες. Υπάρχουν κι άλλα χρήσιμα και απαραίτητα που στερείται το σχολείο. Πολιτισμός – αθλητισμός – εκμάθηση γλωσσών – ψυχαγωγία – ενημερωτικά σεμινάρια - ενισχυτική διδασκαλία κλπ.
Ξέρετε πόσοι νέοι εκπαιδευτικοί λιμοκτονούν υποαπασχολούμενοι στη μαύρη εργασία; Αν το δημόσιο σχολείο γινόταν ολοήμερο, παραπαιδεία δεν θα υπήρχε.
Η πρόσθετη αγοραστική δύναμη στο δημόσιο τομέα θα δημιουργήσει και στον ιδιωτικό τομέα διεύρυνση. Η αύξηση της ζήτησης προϊόντων θα οδηγήσει στην ανάγκη αύξησης της παραγωγής και αυτό μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας.
Πολλοί άνεργοι νέοι σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν με τους γονείς τους στην ίδια στέγη και δε μπορούν να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια . Αν αύριο τους δοθεί αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία , από τον άλλο μήνα θα ψάχνουν για σπίτι . Πόσες επιπλέον φορολογητέες μονάδες θα δημιουργηθούν; Θα φορολογηθούν για το εισόδημά τους κι όχι για το πολυφορολογημένο χαρτζιλίκι τους.
Έτσι δημιουργείται η ρευστότητα και η κίνηση του χρήματος. Παρατήρησα ότι το κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών σε κάποιες περιοχές πλήττει την αγορά και οδηγεί σε λουκέτο τα γύρω μαγαζιά. (Μανάβικα -αρτοποιεία -φαρμακεία- ζαχαροπλαστεία- καθαριστήρια - περίπτερα κλείνουν).
Η ανεργία έκλεισε τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια. Πως θα κινηθεί το χρήμα; Είναι τόσο δύσκολο να το κατανοήσουν οι αρμοδιότεροι από εμάς; Αυτό το ευρώ που για κάποιους έγινε ταμπού είναι το εμπόδιο, γιατί δημιουργεί δεσμεύσεις, που αν τηρηθούν επιτείνουν την καταστροφή. Δεν το καταλαβαίνουν;
Άκουσα ότι στη Μεγάλη Βρετανία μειώθηκε το ωράριο εργασίας. Είναι αλήθεια; Γνωρίζει κάποιος περισσότερα;
Εγώ πάντως όχι! Μένω όμως ευχαριστημένος με αυτά τα λίγα!
πηγή Γεώργιος Ευαγγελάτος
Προ λίγων ημερών ένας συνάδελφος ιατρός με πλησίασε και μου εμπιστεύθηκε, πως μετά από πέντε στείρα οικονομικά χρόνια, δεν πατάει πια ψυχή στο ιατρείο του. Το αποτέλεσμα· να συναντά πρόβλημα επιβίωσης και αυτός και τα παιδιά του. Σημειωτέον ότι τα σπουδάζει και δη στο εξωτερικό.
Δεν το περίμενα, τον είχα για εξαιρετικό και ευσυνείδητο συνάδελφο. Παλιά ήταν σε όλα τα ταμεία αλλά αφού όμως είδε και αποείδε, ότι με τα δεκάρικα του ΕΟΠΥΥ δεν βγάζει παρά ψωροδεκάρες παραιτήθηκε, διότι και η ηλικία δεν τον έπαιρνε να εξετάζει από το πρωί μέχρι το βράδυ με την ελάχιστη αμοιβή, να του τα οφείλει κι όλας ο κάθε Λοβέρδος και Γεωργιάδης; Μαζί τα βγάλανε;
Περιορίστηκε λοιπόν στο ιδιωτικό επάγγελμα αλλά κι εκεί έφτασε στο μηδέν, στην πλήρη ανεργία ελλείψει πελατών. Άσε τα έξοδα για κομπιούτερς, εκτυπωτές, ιντερνέτ, χαρτί, μελάνι για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, όπου δεινοπάθησε για να την μάθει. Ακόμη δυσκολεύεται στα παραπεμπτικά από ό,τι ξέρω.
Μου αποκάλυψε όμως και κάτι πιο σοκαριστικό. Ότι κανείς δεν δίνει σημασία για το δράμα που περνάει από τους άλλους συναδέλφους. Ούτε από τον ιατρικό σύλλογο. Πλήρης αδιαφορία. Κανείς δε του είπε έστω κι ένα λόγο ενθάρρυνσης. Όχι βέβαια ότι δεν συμβαίνει σε όλους μας αυτό. Αλλά από ό,τι βλέπω οι περισσότεροι συνάδελφοι έχουν φτιάξει κάποιες κομματικές ίσως ομάδες(;), ομάδες άτυπης ψυχοθεραπείας(;), ομάδες για κουτσομπολιό(;), να τα συζητούν και να ανακουφίζονται μεταξύ τους, αλλά αυτός τόσα χρόνια είχε αποξενωθεί για πολλούς λόγους.
Όλοι νομίζουν ότι βγάζει αρκετά χρήματα, ίσως κάτι λιγότερο από παλιά, αλλά τέλος πάντων, βγάζει. Κανένας γιατρός δεν αφήνει από φιλότιμο; Από εγωισμό; Για λόγους υπόληψης και κοινωνικού status; τον εαυτό του να ομολογήσει στον συνάδελφο ότι και άλλοι γιατροί, ανεξαρτήτως ειδικότητας, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα στα ιδιωτικά τους ιατρεία.
 |
| Περιμένοντας για δουλειά και φοροελαφρύνσεις που γίνονται ασήκωτα χατράτσια! |
Τις περισσότερες πληροφορίες τις άντλησα από τον οικονομολόγο Δημ. Καζάκη και οφείλω να τον ευχαριστήσω γιατί βρήκα αρκετά στοιχεία που μου έδωσαν τις απαντήσεις που γύρευα. Και από όσα έμαθα άρχισα να φοβάμαι όχι μόνο για τους συναδέλφους αλλά και για μένα τον ίδιο.
Τι βρήκα; Αξίζει να τα αναφέρω για να βοηθήσω όχι μόνο άλλους συναδέλφους αλλά και άλλους που τυχόν βρίσκονται κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Ας δούμε αναλυτικά τι ανακάλυψα.
Το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει στο επίπεδο της δεκαετίας του '80.
Ανακάλυψα πως τα τελευταία επτά χρόνια, η οικονομική κατάρρευση στην Ελλάδα έχει εξαλείψει όλη την πρόοδο, ειδικά για τους φτωχούς των προηγούμενων 28 χρόνων, όπως σημειώνει και η Washington Post στις 10 Απριλίου του 2015.
Τι είναι όμως εκείνο που λειτούργησε καταλυτικά στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και εγγυάται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε καν ανάκαμψη; Η συντριβή των εισοδημάτων. Στο διάγραμμα που δημοσιεύει η Washington Post, που αφορά στην πορεία των εισοδημάτων από το 1974 έως το 2012 ανά 10% του πληθυσμού, φαίνεται καθαρά αυτή η κατάρρευση στα χρόνια των μνημονίων.
Το μέσο εισόδημα το 2012 αισίως βρέθηκε στο επίπεδο του 1985, ενώ το εισόδημα του πιο φτωχού 10% είχε πιάσει σχεδόν το επίπεδο του 1974. Κι όλα αυτά σε ονομαστικές τιμές. Τα επόμενα δυο χρόνια η πτώση συνεχίστηκε οδηγώντας πλέον το μέσο εισόδημα σχεδόν στα επίπεδα του 1974. Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται η αυξημένη φορολογική επιβάρυνση.
Το αποτέλεσμα είναι ευκόλως εννοούμενο. Το επίπεδο επενδύσεων στην ελληνική οικονομία από το 23% του ΑΕΠ το 2008, κατέληξε πέρυσι λίγο πάνω από το 10%. Το τέταρτο μικρότερο επίπεδο στην παγκόσμια οικονομία. Και η πτώση θα συνεχιστεί φέτος καθότι η πτώση του εισοδήματος συνεχίζεται ακάθεκτη. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το πρωτογενές αποτέλεσμα του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά το τρομακτικό έλλειμμα εισοδήματος και αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού. Κι επομένως η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά η πραγματική άνοδος του εισοδήματος του πληθυσμού. Πρωτίστως των πιο φτωχών στρωμάτων.
Αν δεν υπάρξει πραγματική άνοδος των εισοδημάτων ώστε να αρχίσει να κλείνει δραστικά το επιδεινούμενο έλλειμμα της μέσης αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, τότε ξεχάστε τα όλα. Ούτε καν ανάκαμψη δεν μπορεί να γνωρίσει η ελληνική οικονομία.
Η νέα κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη. Αντί να δώσει πραγματικό εισόδημα στον πληθυσμό, του αφαιρεί περισσότερο με τις δόσεις για την εφορία και τα άλλα δημοσιονομικά μέτρα που διαπραγματεύεται με τους δανειστές. Το γεγονός αυτό εγγυάται την επιδείνωση της συνολικής κατάστασης.
Τι θα έπρεπε να κάνει μια αληθινά δημοκρατική και πατριωτική κυβέρνηση; Το αυτονόητο. Να ξεκινήσει με την πραγματική αύξηση του εισοδήματος της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Ξεκινώντας από τα πιο φτωχά στρώματα.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα θα έπρεπε να παγώσει όλες τις οφειλές προς εφορία, τράπεζες και ασφαλιστικά μέχρις ότου ξεκαθαρίσει την πραγματική κατάσταση μέσα από εκκαθάριση ενεργητικών και δικαστική έρευνα. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να θεσμοθετήσει το δικαίωμα του Βασικού Εισοδήματος για όλα τα νοικοκυριά. Αυτό θα σήμαινε ότι όλα τα 1,2 εκατομμύρια νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το κατώφλι φτώχειας, θα ανυψώνονταν πάνω απ' αυτό.
Το Βασικό Εισόδημα θα το έδινε το κράτος με σκοπό να αντιμετωπιστεί άμεσα ο κίνδυνος της εξαθλίωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού. Όχι όμως ως ελεημοσύνη, αλλά ως δικαίωμα προς όλους. Το εισόδημα αυτό, όπως έχει αποδείξει η οικονομική επιστήμη από την εποχή του Άλφρεντ Μάρσαλ έως και σήμερα, διοχετεύεται ως αγοραστική δύναμη στην αγορά βασικών ειδών κατανάλωσης, τα οποία μπορούν να καλυφθούν από την εγχώρια παραγωγή.
Ταυτόχρονα με το Βασικό Εισόδημα θα έπρεπε να θεσπιστεί η ενίσχυση της οικογένειας με ανήλικα τέκνα με επιπλέον 300 ευρώ από το πρώτο παιδί, για κάθε παιδί. Το μέτρο αυτό θα ανέκοπτε την δημογραφική κατάρρευση της χώρας και θα προσέθετε αγοραστική δύναμη στην οικονομία.
Όλα αυτά θα κόστιζαν στο κράτος περί τα 6-7 δις ευρώ ετήσια. Που θα εύρισκε τα χρήματα; Εκεί που τα βρίσκει κι ο Ντράγκι για να δανείσει τις τράπεζες. Θα δημιουργήσει ηλεκτρονικό χρήμα και θα το διοχετεύσει διαμέσου τραπεζικών λογαριασμών ταμιευτηρίου στους δικαιούχους. Ακόμη κι αν δημιουργούσε κρατικό έλλειμμα, αυτό θα αναπληρωνόταν στο επόμενο οικονομικό έτος από τα πρόσθετα κρατικά έσοδα που θα έφερνε η άνοδος της οικονομίας.
 |
| Ένας τρομοκρατημένος Ντράγκι από μια γυναίκα κι όχι από τα τραπεζικά εγκλήματά του! |
 | |
| Κι αυτό δεν είναι τίποτα κύριε άρχοντα του ηλεκτρονικού χρήματος! |
Φυσικά, τα μέτρα αυτά δεν είναι αρκετά για την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας, αλλά χωρίς αυτά από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ούτε καν μυρωδιά ανάκαμψης. Όσο δεν ανδεικνύουμε πολιτικές δυνάμεις ικανές και αποφασισμένες να ενισχύσουν το λαϊκό εισόδημα από την πρώτη κιόλας ημέρα, απλά θα έχουμε κυβερνήσεις που θα μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες για να μας πάνε στα χειρότερα.
Αυτά από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ που τα ανάρτησε στο blog του, με ημερομηνία Τρίτη, 14 Απριλίου 2015τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό!
Κι άλλοι φίλοι του Καζάκη μου πρόσφεραν βοήθεια με τις πληροφορίες όπως ο Κοσμάς (ψευδώνυμο). 14 Απριλίου 2015.
"Τι είναι όμως εκείνο που λειτούργησε καταλυτικά στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και εγγυάται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε καν ανάκαμψη; Η συντριβή των εισοδημάτων." Εύστοχο ....
Αν θέλουμε να το απλοποιήσουμε, μπορούμε να πούμε το εξής: Χωρίς εισόδημα τα λαϊκά στρώματα χάνουν την αγοραστική τους δύναμη, πάνω στην οποία βασίζονται τα έσοδα είτε μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είτε ακόμη και μεγάλων ελληνικών εταιρειών. Με απλά λόγια είναι μια ντόμινο/αλυσιδωτή αντίδραση όπου με το να χάνουν οι πρώτοι το εισόδημα τους, μετά το χάνουν οι δεύτεροι διότι κερδίζουν από το εισόδημα των πρώτων, εν συνεχεία οι τρίτοι χάνουν από το εισόδημα τους διότι το κέρδος τους εξαρτάται από το εισόδημα των δεύτερων, το οποίο χάθηκε και πάει με σειρά.
Όμως γιατί δεν σταματά σε ένα συγκεκριμένο σημείο η συρρίκνωση; Επειδή όταν χάσουν οι πρώτες σειρές πολιτών τα εισοδήματα τους, την ίδια ώρα μειώνεται το ΑΕΠ της χώρας λόγω απλής αφαίρεσης χρήματος από την πραγματική οικονομία, το οποίο κυκλοφορούσε προηγουμένως στην χώρα. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί μείωση στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού, ο οποίος πρέπει να πληρώνει ΔΝΤ, Τρόικες, Δανειστές και τρέχοντα έξοδα. Συνεπώς αυτό οδηγεί το κράτος στο να κάνει περικοπές που είναι οξυγόνο για την εσωτερική οικονομία (συντάξεις, μισθούς, επιδόματα κτλ).
Αυτό πάει στο επόμενο στάδιο με την συρρίκνωση του ΑΕΠ, διότι όπως είπαμε και πριν όταν χάνεται λαϊκό εισόδημα, το οποίο για δεύτερους πολίτες είναι τζίρος/κέρδος/εισόδημα, έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν και οι δεύτεροι λόγω της έλλειψης αγοραστικής δύναμης των πρώτων που τους έγιναν οι περικοπές. Τότε ξανά συρρικνώνεται το ΑΕΠ, διότι το χρήμα εξατμίζεται από την χώρα, συνεπώς το κράτος κάνει ξανά περικοπές λαϊκού εισοδήματος, το οποίο ξανά μικραίνει τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού (που πρέπει να ξεπληρώσει το σύμπαν) διότι το χρήμα εξατμίζεται από την οικονομία.
Είναι ένας κύκλος που περνά από τέσσερις κυρίως φάσεις. Κάθε φορά που κλείνει ένας Κύκλος, η φτώχεια αυξάνεται, το ΑΕΠ μικραίνει και το εξωτερικό χρέος της χώρας εκτινάσσεται στα ύψη. Το λαϊκό εισόδημα είναι το καύσιμο που κινεί τα μισά και βάλε, πιστόνια της μηχανής που λέγεται οικονομία.
Δεν είναι όλες οι περικοπές το ίδιο. Παραδείγματος χάρης έχεις την Α και Β περικοπή στον κρατικό προϋπολογισμό. Και οι δύο περικοπές είναι ίσες. A=B=500. Τα δύο κεφάλαια είναι ίσα μόνο ως προς την ποσότητα και όχι ως προς την δυναμική τους που μπορούν να έχουν στην ανάπτυξη της οικονομίας. Ας υποθέσουμε ότι η Α περικοπή είναι περικοπή από στρατιωτικά ελικόπτερα. Ας υποθέσουμε ότι το Β είναι περικοπή από συντάξεις. Η ίδια ποσότητα χρήματος. Με μία διαφορά. Εάν επιλέξεις να κάνεις την Α περικοπή τότε το μόνο αντίκτυπο που έχει στην δική σου οικονομία είναι ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει λιγότερα έξοδα. Εάν όμως επιλέξεις να κάνεις την Β περικοπή τότε ο κρατικός προϋπολογισμός θα γλιτώσει έξοδα μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Ο λόγος;
Διότι η περικοπή Β είναι λαϊκό εισόδημα, το οποίο αποτελεί μέρος του ΑΕΠ. Η Α περικοπή δεν αφαιρεί χρήμα από το ΑΕΠ της χώρας, διότι πάει κατευθείαν έξω από την οικονομία. Το Β κεφάλαιο ως δαπάνη πάει στην καρδιά της οικονομίας. Οπόταν αν το αφαιρέσεις αρχίζει ο Τετραφασικός Κύκλος.
Φάση 1: Φτώχεια/Ανεργία.
Φάση 2: Μείωση αγοραστικής δύναμης και δημιουργίας νέας φτώχειας και ανεργίας σε δεύτερα πρόσωπα (διότι το εισόδημα των δευτέρων εξαρτιόταν από το εισόδημα που κόπηκε από τους πρώτους).
Φάση 3: Συρρίκνωση ΑΕΠ της χώρας και μείωση εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού (διότι χάνει έσοδα από την αγοραστική δύναμη των δεύτερων λαϊκών στρωμάτων) το εισόδημα των οποίων τους αφαιρέθηκε στην φάση2 ενώ που πρέπει να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλα του.
Φάση 4: Το κράτος ξανακάνει περικοπές από το λαϊκό εισόδημα με αποτέλεσμα σε μικρό χρονικό διάστημα να προκαλεί την έναρξη της φάσης1 όπου με αυτό τον τρόπο επανεκκινεί τον Τετραφασικό φαύλο Κύκλο.
Όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται αυτός ο φαύλος κύκλος, τόσο περισσότερο αυξάνεται η ύφεση της οικονομίας.
 |
| Ο δαιμονικός εφιάλτης της οικονομικής ύφεσης |
Πολύ σωστή η ανάλυση και του κ. Καζάκη και η δική σου φίλε Κοσμά. Όμως, από τη θεωρία στην πράξη ή καλύτερα στην υλοποίηση , χρειάζεται άμεση, και όχι σταδιακή μείωση της ανεργίας . Με μείωση του ωραρίου εργασίας , ώστε να διπλασιαστούν οι θέσεις εργασίας άμεσα. Βέβαια αυτό είναι δύσκολο, χωρίς εθνικό νόμισμα. Πρώτα θα εφαρμοστεί στον δημόσιο τομέα όπου το κράτος είναι εργοδότης και στη συνέχεια στον ιδιωτικό τομέα.
Οι απολύσεις στο δημόσιο και οι πρόωρες -σχεδόν εκβιαστικά - συνταξιοδοτήσεις μαζί με την αύξηση του ωραρίου( π.χ στην εκπαίδευση) δημιούργησαν ασφυξία κυριολεκτικά.
Όταν αποχώρησα, πριν ένα χρόνο, είχαμε σχολικές τάξεις τριάντα μαθητών. Σχολείο πρωινό παρκιγκ και το απόγευμα τρέξιμο οι μαθητές στα φροντιστήρια και οι εκπαιδευτικοί στους δρόμους. Το εβδομαδιαίο ωράριο είχε αυξηθεί κατά δύο ώρες.
Επιπλέον, ακόμα και στα μεγάλα σχολεία καταργήθηκαν από χρόνια οι θέσεις γραμματέων και η δουλειά αυτή επιβάρυνε το ωράριο των εκπαιδευτικών. Ελλείψει γραμματέως, συχνά διακόπταμε το μάθημά μας, για να εξυπηρετήσουμε κάποιον γονέα, που ερχόταν για δικαιολόγηση απουσιών. Μπάχαλο δηλαδή.
Υποδομές υπάρχουν και για μείωση των μαθητών ανά τάξη και για λειτουργία σε δυο κύκλους (πρωι κα απόγευμα όπως παλιά)τουλάχιστον για τη μέση εκπαίδευση . Και δε λέω να μειωθεί το ωράριο του εκπαιδευτικού και να πηγαίνει στο σπιτάκι του. Εννοώ τις διδακτικές ώρες. Υπάρχουν κι άλλα χρήσιμα και απαραίτητα που στερείται το σχολείο. Πολιτισμός – αθλητισμός – εκμάθηση γλωσσών – ψυχαγωγία – ενημερωτικά σεμινάρια - ενισχυτική διδασκαλία κλπ.
Ξέρετε πόσοι νέοι εκπαιδευτικοί λιμοκτονούν υποαπασχολούμενοι στη μαύρη εργασία; Αν το δημόσιο σχολείο γινόταν ολοήμερο, παραπαιδεία δεν θα υπήρχε.
Η πρόσθετη αγοραστική δύναμη στο δημόσιο τομέα θα δημιουργήσει και στον ιδιωτικό τομέα διεύρυνση. Η αύξηση της ζήτησης προϊόντων θα οδηγήσει στην ανάγκη αύξησης της παραγωγής και αυτό μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας.
Πολλοί άνεργοι νέοι σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν με τους γονείς τους στην ίδια στέγη και δε μπορούν να φτιάξουν τη δική τους οικογένεια . Αν αύριο τους δοθεί αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία , από τον άλλο μήνα θα ψάχνουν για σπίτι . Πόσες επιπλέον φορολογητέες μονάδες θα δημιουργηθούν; Θα φορολογηθούν για το εισόδημά τους κι όχι για το πολυφορολογημένο χαρτζιλίκι τους.
Έτσι δημιουργείται η ρευστότητα και η κίνηση του χρήματος. Παρατήρησα ότι το κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών σε κάποιες περιοχές πλήττει την αγορά και οδηγεί σε λουκέτο τα γύρω μαγαζιά. (Μανάβικα -αρτοποιεία -φαρμακεία- ζαχαροπλαστεία- καθαριστήρια - περίπτερα κλείνουν).
Η ανεργία έκλεισε τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια. Πως θα κινηθεί το χρήμα; Είναι τόσο δύσκολο να το κατανοήσουν οι αρμοδιότεροι από εμάς; Αυτό το ευρώ που για κάποιους έγινε ταμπού είναι το εμπόδιο, γιατί δημιουργεί δεσμεύσεις, που αν τηρηθούν επιτείνουν την καταστροφή. Δεν το καταλαβαίνουν;
Άκουσα ότι στη Μεγάλη Βρετανία μειώθηκε το ωράριο εργασίας. Είναι αλήθεια; Γνωρίζει κάποιος περισσότερα;
Εγώ πάντως όχι! Μένω όμως ευχαριστημένος με αυτά τα λίγα!
πηγή Γεώργιος Ευαγγελάτος
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου