Ένα θέμα που, σίγουρα, έχει συζητηθεί πολλές φορές αλλά είναι δύσκολο να δει το φώς της δημοσιότητος στην Ελλάδα, ειδικά όταν εσωτερικά η χώρα ταλανίζεται από μικροπολιτικές διαφορές για μια καρέκλα εξουσίας. Η Θράκη, η Μακεδονία, το Αιγαίο, η "ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου", η ΑΟΖ αποτελούν θέματα υψίστης εθνικής σημασίας, όμως, ακόμη και τώρα κανείς δεν έχει δώσει το απαραίτητο βάρος.
Σημειώνω μόνο μερικά σημεία κλειδιά που περνάνε συνήθως στα ψιλά γράμματα, αλλά παρόλ' αυτά έχουν την δική τους σημασία, ειδικά όταν αφορά εθνικά σημεία εξωτερικής πολιτικής.
1. Η Θράκη δείχνει σε δυτικά ΜΜΕ να λογίζεται ως "Δυτική & Ανατολική". Να θυμίσω εδώ πώς παρόμοια μέθοδος εφαρμόστηκε εδώ και πολύ καιρό στο θέμα της ονομασίας ΠΓΔΜ, όπου σιγά σιγά εδραιώθηκε ο όρος "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" για όλους πλην Ελλάδος. Η συνεχής αναφορά στην "Δυτική Θράκη" με βάση την Μουσουλμανική κοινότητα που θέλει να πάρει υπό "σκέπη" η Τουρκία εδώ και δεκάδες χρόνια είναι σήμερα σε κρίσιμο σημείο. (Θράκη και Τουρκία σε παγκόσμια ΜΜΕ). Την ιδια στιγμή στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος σφυρίζουν αδιάφορα ξεχνώντας ως "κενό γράμμα" και τον ψηφισθέντα νόμο του 2007 που έδινε αρκετό χώρο για συμφωνία και μια επιλογή λύσης απέναντι στην αλαζονική στάση της Τουρκίας, ειδικά στο θέμα των Ιμάμηδων.( Cablegate - Wikileaks).
Η ενίσχυση, μάλιστα, με στρατιωτικό (αμφίβιο) εξοπλισμό από την μεριά της Τουρκίας με προμήθεια ειδικών αρματοφόρων/γεφυρών που απεστάλησαν στην περιοχή του Έβρου, καθώς και η αποκάλυψη του σχέδιου "Βαριοπούλα" δείχνουν ότι η γείτονα χώρα έχει σταθερό, επιθετικό ενδιαφέρον προς την περιοχή της Θράκης και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος.
2. Ζήτημα ΠΓΔΜ. Είναι γνωστό πως τα Σκόπια εδώ και πολλά χρόνια πιέζουν για το θέμα της ονομασίας ως Μακεδονία να αναγνωριστεί από την Ελλάδα και στις διμερείς διεθνείς σχέσεις, αλλά και να αρθεί το βέτο που έχει θέσει η χώρα μας σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ κατά της εγγραφής της ως μέλος. Δυστυχώς για εμάς, στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, ο Βρεττανός επικεφαλής κάλεσε τον υπουργό της FYROM ως "υπουργό της Μακεδονικής Δημοκρατίας". Αυτό για κάποιο λόγο (που μόνο οι δικοί μας διπλωμάτες γνωρίζουν) δεν είχε άμεση αντίδραση παρά μια "μουδιασμένη" υπόσχεση για διπλωματικό διάβημα. (NATO-summit-Wales-Macedonia issue)
Αν αυτό τώρα αποτελεί μια ένδειξη πώς η Ελλάδα σιγά σιγά χάνει κάθε εργαλείο εξωτερικής πολιτικής σε διεθνή όργανα, τότε το παρακάτω είναι σίγουρα μια άμεση απειλή. Η πρώτη αλλαγή στην Ε.Ε. επάνω στο δικαίωμα βέτο είναι διερευνητική κίνηση προς τον έλεγχο παροχής δικαιώματος του ακόμα και σε χώρες μέλη. Αν αυτό θεωρηθεί εφικτό (σ.σ. το να υπάρχει αρχικά μόνο μερική διάθεση τοποθέτησης βέτο σε θέματα που δεν θα επηρρεάζουν "γραφειοκρατικά" τις διαδικασίες της Ε.Ε.), τότε η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί με μια ολοκληρωτική αφαίρεση διπλωματικών λύσεων σε καίρια εθνικά θέματα της. Δυστυχώς και σε αυτό το σημείο η ανυπαρξία μιας πολιτικής από τη χώρα μας είναι εμφανής.
3. Αιγαίο-Δήθεν Τούρκικες μειονότητες σε Δωδεκάνησα. Η αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης από την Τουρκία είναι μόνο μια αιτία του προβλήματος που αφορά τις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ σήμερα αμφισβητεί ανοιχτά την ισχύ της, ειδικά μάλιστα το άρθρο 15 όπου θεωρεί πώς είναι ένα καίριο σημείο που δεν υπήρχε ουσιαστικά ισχύ από την μεριά της Ιταλίας (ως χώρας που είχε υπό κατοχή τα νησιά αλλά δεν ήταν κυρίαρχη) και ζητά επαναδιαπραγμάτευση σε μια επιθετική στρατηγική που συμπληρώνει πολλαπλές παραβιάσεις της παραπάνω συνθήκης. (Παραβιάσεις συνθήκης Λωζάνης).
Η Ελλάδα με μια συνεχή "ανεκτική" εθνική πολιτική από το τέλος της δεκαετίας του 1980 και ύστερα, έχει δώσει χώρο στην Τουρκία να κινηθεί επιθετικά, κατακτώντας τα "κενά" με κινήσεις σκακιέρας όπου δια πίεσης ωθεί όλο και πιο πολύ την Ελλάδα σε αναγκαίες και υποχρεωτικές υποχωρήσεις. Ενδεικτικά είναι άλλωστε τα σημεία που μας οδήγησαν στο Casus belli των 12 ναυτ. μιλίων, στις "γκρίζες ζώνες" του Αιγαίου, ακόμα και στην επιθετική (αλαζονική καλύτερα) κίνηση από μεριάς Τουρκίας στη ανοιχτή αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας σε Φαρμακονήσια, Φούρνους και Καστελόριζο!!! Η απάντηση μας;.... Κάποια σποραδικά διαβήματα και μερικές στρατιωτικές ασκήσεις που περισσότερο αποτέλεσαν προσωπικές πολιτικές πρωτοβουλίες παρά κάποια οργανωμένη εθνική αντίδραση από την Ελληνική κυβέρνηση.
4. Κύπρος. Ένα κεφάλαιο από μόνο του που θέλει κανονικά ανάλυση απο ειδικούς διεθνών σχέσεων και διπλωμάτες επί του πεδίου. Μια υπόθεση δεκαετιών που έχει περισσότερο παρασκήνιο παρά επίσημες διπλωματικές κινήσεις. Στο μόνο ίσως που μπορούμε να σταθούμε είναι στην κρίση των μέχρι τώρα αποτελεσμάτων που διόλου ευχάριστα δεν είναι για την Ελληνική πολιτική αλλά και την συνεργασία της με την Κυπριακή κυβέρνηση. Η μεγαλόνησος συνεχίζει και είναι υπό κατοχή και πλέον υπό πίεση να δεχτεί να "μοιραστεί" με το "ψευδο-κράτος" (και την Τουρκία κατά επέκταση) κάθε κέρδος και προσπάθεια για εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. Ακόμα, δε, περισσότερο υπάρχει πίεση για μια πολιτική λύση με βάση το σημερινό καθεστώς κατοχής (Ομοσπονδία) έστω και αν αυτό αντιβαίνει σε δεκάδες όρους και συνθήκες στο πώς μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ μπορεί να είναι υπό κατοχή.
Απάντηση από την Ελλάδα;.. Φαινομενική συμμαχία, καθώς στις πολύ δύσκολες στιγμές δεν φαίνεται να υπάρχει "σύμπραξη". Ενδιαφέρον έχει μάλιστα πώς μετά την επίσκεψη του κ.Ερντογάν στο ψευδο-κράτος, υπήρξε ένα περίεργο γαιτανάκι με την επιστολή από τον κ.Αναστασιάδη προς τον Τούρκο ηγέτη δια χειρός κ.Βενιζέλου. Μέχρι και σήμερα η υπόθεση αποτελεί μια ιστορία που δείχνει το πόσο περίπλοκο είναι το θέμα και πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση του. Άποψη μου μόνο στο κομμάτι ασφαλείας, που μπορώ να είμαι και πιο συγκεκριμένος, είναι πώς η σημασία της Κύπρου πλέον τόσο γεωστρατηγικά όσο και αμιγώς στρατιωτικά είναι τέτοια που ουδείς στον κόσμο δεν θα αφήσει την Ελλάδα και την Τουρκία να πάρουν αυτό που θέλουν από εκεί. Ειδικά τώρα που η Κύπρος έχει μπει στην χάρτα ενεργο-παραγωγικών χωρών.
5. Αλβανία. Η χώρα της Αλβανίας όσον αφορά τις διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις είναι κάτι που έχει αναλυθεί από έγκυρους ειδικούς αναλυτές στο πώς και γιατί έχουμε φτάσει σε μια ισορροπία συμφερόντων. Όμως, αυτό δεν αποκλείει τις αλυτρωτικές τάσεις της προς την χώρα μας. Το θέμα της Τσαμουριάς είναι γνωστό. Εκείνο που δεν ειναι γνωστό, είναι πώς υπάρχει μια συνδιασμένη στρατηγική αυτή την στιγμή για "διαγραφή" των Ελληνικών ριζών στην Βόρεια Ήπειρο ( Αλλαγή ορίων δήμων και κοινοτήτων στην Αλβανία ), ενώ η Αλβανική κυβέρνηση ήδη ψάχνει τρόπους να ακυρώσει την συμφωνία για ΑΟΖ, αθετώντας τις πρότερες υποσχέσεις της. ( Αθέτηση συμφωνίας Αλβανίας για ΑΟΖ). Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα, η Ελλάδα ακολουθεί μια πολύ ήπια αντιμετώπιση του θέματος, ίσως μην θέλοντας να ανοίξει και άλλο μέτωπο. Τώρα αν αυτό αποδειχθεί αδυναμία όπως και στην περίπτωση με την Τουρκία ή θα δώσει χώρο για μια καλύτερη συνενόηση είναι κάτι που θα φανεί.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα προβλήματα που έχει η Ελλάδα με την εξωτερική πολιτική της, όπως η αδυναμία να βρει ισορροπία ανάμεσα σε Ε.Ε., ΝΑΤΟ και BRICS, Ρωσία, για παράδειγμα. Όμως, αυτά δεν είναι τόσο άμεσες απειλές για την ΕΔΑΦΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ μας , όσο τα παραπάνω. Ο λόγος που αναφέρονται συγκεντρωτικά δεν είναι τόσο για να τρομάξουν όσο για να αφυπνήσουν καθώς οι περισσότεροι πολίτες της χώρας δείχνουν να έχουν εγκλωβιστεί σε μια εσωστρεφή αναζήτηση επιβίωσης λόγω κρίσης (που είναι κατανοητό) ξεχνώντας πώς για να μπορείς να επιβιώσεις και να αναζητήσεις την ελπίδα για το μέλλον θα πρέπει πρώτα από όλα να έχεις εθνική κυριαρχία και υπόσταση. Αν αυτά τα δύο χαθούν, ίσως τότε να μην υπάρχουν επιλογές που θα αρέσουν. Να προστεθεί και για τους συμπατριώτες στο εξωτερικό, ειδικά εκείνους που είναι πρώτης γενιάς μετανάστες, πώς αν χαθεί η δυνατότητα της Ελλάδος να είναι εθνικά ανεξάρτητο και αυτόνομο κράτος, θα έχει επίπτωση και στους ίδιους, αφού η παραμονή τους σε χώρες του εξωτερικού, καθορίζεται από την εγκυρότητα των ταξιδιωτικών εγγράφων τους, που εκδίδονται στο έθνος-κράτος της Ελλάδος.
Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας
IISCA Sec Group
πηγή Geopolitics & Daily News
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου