Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831
δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης
Καποδίστριας από δύο μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη, τα οποία
πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη έξω από την εκκλησία
του Αγίου Σπυρίδωνος, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη
θεία λειτουργία.
Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη
τον γεωργικό πληθυσμό ενώ αντίθετα στην Ύδρα δέχτηκαν την είδηση με
πανηγυρισμούς.
Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε σύμφωνα με
αρκετούς ιστορικούς από τη Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Αξίζει να
σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά
αρχεία παραμένει απόρρητος.
Ας έχουμε επίσης υπ’ όψη μας ότι, ως κυβερνήτης, ο
Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική
αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του
για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία, ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για
τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους.
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Το δημοσίευμα που
ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο που έγραψε ο κ. Γ. Σκλαβούνος
και επιμελήθηκε ο κ. Ανδρέας Καλογεράς με τίτλο «Μαρτυρίες και Γνώμες
για τον Ιωάννη Καποδίστρια» και υπότιτλο: «Δελφούς της Οικουμένης ήθελε την Ελλάδα ο Ιωάννης Καποδίστριας».
Μερικές σημαντικές μαρτυρίες για τη δολοφονία του Ι. Κ.
Όταν οι Βασιλείς, ο Μέτερνιχ και οι
μυστικές υπηρεσίες της Ιεράς Συμμαχίας τον θεωρούν τη πηγή των
επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη, κάποιοι “ημέτεροι” επιμένουν να
συντηρούν το κατεστημένο ιστορικό ψεύδος περί του Καποδίστρια ως
εκφραστή της ‘πεφωτισμένης δεσποτείας’ και του Τσαρικού απολυταρχισμού.
Μαρτυρία του Αυγουστίνου Καποδίστρια
(αδελφού του Κυβερνήτη που κατετέθη στον Φρειδερίκο Τιρς, Ιστορικό
και μετέπειτα συμβούλου του Όθωνα και καθηγητού της Αρχαίας Ιστορίας
Φιλολογίας στο Παν/μιο του Μονάχου.
Η Ελλάδα του Καποδίστρια, Τόμος Α’ σελ.105
Και ο κόμης Αυγουστίνος, που τον είδα μερικές φορές μετά το μοιραίο γεγονός, φώναξε: “Ναι
κύριε, η Γαλλία και η Αγγλία είναι που δολοφόνησαν τον αδελφό μου”.
Καθώς του δήλωνα ότι δε καταλάβαινα τίποτα από αυτά τα εκπληκτικά λόγια
και ότι ίσως ήθελε να πει ότι ο αδελφός του είχε χαθεί εξ αιτίας της
αντιδράσεως που υπετίθετο ότι την είχαν υποθάλψει αυτές οι δύο δυνάμεις,
διαμαρτυρήθηκε εναντίον αυτής της ερμηνείας, διατύπωσε ακόμα μια φορά
τη κατηγορία με τα ίδια λόγια και έφθασε μάλιστα να μου προτείνει να το
γράψω στην αυλή της Βαβαρίας.
Επιβεβαίωση της συνεργασίας των Αγγλο-γάλλων με τους μέλλοντες δολοφόνους του Ι.Κ. καταθέτει ο Π. Χιώτης, ως ακολούθως:
“…Τας συμπράξεις και ραδιουργίας των
συμπρακτόρων Άγγλων και Γάλλων μετ’ανταρτών του Καποδίστριου, ιδίοις
οφθαλμοίς βλέποντες οι Επτανήσιοι, κατεβόων. Εν Κερκύρα δε τοσούτον
εξήφθησαν κατά των κολάκων του Αρμοστού Άδαμ, όστις εκ του φανερού
συνεκοινώνει με τους αντικαποδιστριακούς, ώστε τινάς αυτών ελιθοβόλησαν,
και το φαρμακείον όπου συνηθροίζοντο, ήθέλησαν να καύσωσι.Τον δε
Ζαίμην, Μπενιζέλον Ρούφον, και Μαυρομιχάλην εκ Πελοποννήσου έλθοντας εις
Ζάκυνθον, ο κοινός λαός ελιθοβόλησεν, και ηνάγκασεν αυτούς
ν’αναχωρήσωσι ταχύτερον, και σωθώσιν εις Ύδραν. Την πανταχού της Ελλάδος
εξέγερσιν καθ εαυτών ιδόντες οι αντικαποδιστριακοί και την υπερίσχυσιν
του Κυβερνήτου κατά την συγκαλουμένην αυνέλευσιν γνωρίσαντες ,
εσχεδίασαν να τον δολοφονήσωσι…”
Π. Χιώτης, Ιστορία του Ιονίου Κράτους, σελ.788
Ασφαλώς η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια δεν υπήρξε αποτέλεσμα
βρασμού ψυχής ή απλά αντεκδίκησης. Ο γνωστός μεγάλος ιστορικός της
Επτανήσου (αλλά και κατά παραδοχήν του αγγλόφιλος) Παναγιώτης Χιώτης,
αναγνωρίζει και καταγράφει τη προετοιμασία της δολοφονίας και
τουλάχιστον μερικά από τα γενεσιουργά αίτια, τονίζοντας ότι οι
αντιπολιτευόμενοι….
“…Φθονούντες δόξαν και σεβασμόν, απέφερεν ο
κοινός λαός της Ελλάδος , ο διακηρύττων παντού αυτόν πατέρα και
ευεργέτην, διέβαλλον και εσυκοφάντουν και προς λαόν, και προς ηγεμόνας
πάσαν πράξιν του και διοίκησιν. Κατηγόρουν αυτόν ως φιλοδεσποτικόν και
αφιλόμουσον, ότι παρεβίαζε το Ελληνικόν σύνταγμα, ότι διέφθειρε τας
εκλογάς εις την συγκρότησιν της συνελεύσεως, ότι αυτοδεσπότως και δια
των αδελφών αυτού και άλλων Επτανησίων εβούλετο να στηρίξει δυναστείαν
και τυραννίαν επί του ελεύθερου λαού της Ελλάδος, ότι έκδοτος εις τα
Ρωσσικά συμφέροντα, παραγγώνιζε τους επισήμους φίλους και σχετικούς
αγωνιστές των άλλων Δυνάμεων, ότι απεστρέφετο τας εισηγήσεις των
Πρέσβεων και των συμβουλίων, ότι ο Βιάρος και ο Γιαννατάς διοργάνωσαν
δικαστήρια, ίανα αφαρπασωσι την περιουσίαν και πτωχύνουσι τους
ευπορούντας και εξευτελίσαντες αυτούς να έχωσιν υποχειρίους εις τον
δεσποτισμόν του Ρώσσου Καποδιστρίου. Εν τοσαύταις δε αναιδείαις και
ύβρεσιν έφθασαν, ώστε εκάλουν δια της εφημερίδος αυτόν με Ηλιογάβαλον,
τύραννον, διαφθορέα χρηστοηθείας και υποκριτήν. Άρπαγας δε και
ταταχρηστάς τους αδελφούς αυτού και οικείους εκ των Επτανησίων….
Η ευθύτης όμως του ανδρός, και η
επιδοκιμασία πάσης διοικητικής πράξεως παρά της συνελεύσεως και ο
σεβασμός και η υπόληψις εν γένει παρ’ όλου του λαού της Ελλάδος και των
εν αλλοδαπή ομογενών, κατέβαλον ως ιστόν αράχνης πάσαν κατηγορίας των
αντιπολιτευομένων και αντίδρασιν. Διό εξεμάνησαν ούτοι οίτινες ενώ
επερίμενον να ίδωσι τον Κυβερνήτην αποδιωγμένον εκ της εξουσίας υπό της
συνελεύσεως, και επωνειδιζόμενον δια πολιτικήν πορείαν παρά ταις
συμμάχοις Αυλαίς, είδον αυτόν ευφημούμενον ως σωτήρα και υποστηριζόμενον
ως κηδεμόνα νέου ηγεμόνος. Ενώ δε εστοχάζετο ο Κυβερνήτης να μεταβή
αυτοπροσώπως εις Λονδίνο και συνομιλήσει προς το εκεί συμβούλιον, ίνα
εκπεραιωθώσι ταχύτερο ναι αγαθαί βουλαί των Δυνάμεων υπερ των Ελληνικών
συμφερόντων, οι κορυφαίοι των αντιπολιτευομένων Μαυρομιχάλης,
Μαυροκορδάτος, Ζαΐμης, προσκαλούμενοι να λάβωσι Γερουσιαστού θέσιν,
παρητούντο και επορεύοντο εις Ύδραν, ίνα συνεργώσι μετά των λοιπών
συναθροισθέντων αντιπάλων του Κυβερνήτου…”.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης επιβεβαιώνει τον Αυγουστίνο Καποδίστρια:
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στα 1840 μολόγησε
την Αλήθεια, λέγοντας στο Γιατροφιλόσοφο Πύρρο που κατηγόραγε τον
Ιωάννη Καποδίστρια τούτα τα λόγια:
‘Δεν μετράς καλά φιλόσοφε… Ανάθεμα στους
Αγγλογάλλους που ήσαν η αιτία κι εγώ έχασα τους δικούς μου, και το
Έθνος έναν άνθρωπο που δε θα τονε μεταβρει και το αίμα του με παιδεύει
ως τώρα…’
Βλαχογιάννης, “Ιστορική Ανθολογία”, σελ59
Επίσης βλέπε Διον. Κόκκινος, “Κανάρης”, σελ.415
Από τους δολοφόνους (γιούς του Πετρόμπεη) ο Κωνσταντήν Μπέης
όταν τον συνέλαβαν και λίγο πριν πεθάνει από τα τραύματά του, ζητώντας
έλεος δηλώνει:
«Δεν φταίω εγώ στρατιώται, άλλοι μ’ έβαλαν»
Κασομούλης, Τόμος 3, σελ.440
Ο άλλος εκ των δολοφόνων, ο Γ. Μαυρομιχάλης, αμέσως μετά την
δολοφονία καταφεύγει στο σπίτι του αντι-πρεσβευτή της Γαλλίας Βαρώνου
Ρουάν και δηλώνει:
«Σκοτώσαμε τον τύραννο. Μπιστευόμαστε στην τιμή της Γαλλίας. Να τα άρματά μας. Ο Ρουάν υπεσχέθη προστασίαν».
Κασομούλης, ως ανωτέρω.
Πληρωμένοι οι εκτελεστές –δολοφόνοι του Ιωάννη Καποδίστρια
(Ένα καλά φυλαγμένο μυστικό)
Σε αντίθεση με το κυρίαρχο κατά συνθήκη ψεύδος
ότι οι Μαυρομιχαλαίοι από εκδίκηση και πιστοί στα έθιμα της Μάνης,
δολοφόνησαν τον Ι.Κ., η ιστορία μαρτυρεί το αντίθετο. Η χρηματική αμοιβή
των δολοφόνων είχε πριν από τη δολοφονία διασφαλιστεί, όπως είχε
διασφαλιστεί και από τους ξένους προστάτες, η προστασία τους.
Τα ίδια λέει, με τούτον εδώ το σύντομο τρόπο , κι ο Κολοκοτρώνης:
“Τους εγύρισαν τα μυαλά, τάζοντές τους
χιλιάδες τάλαρα και άλλα, και αν δεν επαρακινούντο αυτοί από μεγάλες
υποσχέσεις, και να είναι βέβαιοι ότι θα γλιτώσουν, δεν το αποφάσιζαν
ποτέ”.
Περί των εσωτερικών συνεργών και πρωτεργατών της δολοφονίας
(πέραν των ξένων ηθικών αυτουργών).
“Όποτες είτανε στην Ελλάδα αυτός ο Μαυροκορδάτος, την έφαγε. Όταν τον είδα πρωθυπουργό, ευτύς είπα πάει η πατρίδα. Κι έχει ακόμα πρόσωπο να’ρχεται μπροστά μας και να μας λέει τα παραμύθια της Χαλιμάς. Ποιός σκότωσε το Καποδίστρια παρ’ αυτός: Και θέλει να μιλάει ακόμα!”
Δημ.Φωτιάδης “Όθωνας” εκδ. Μέλισσα, σελ.24
Πηγή: ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
* Ως ημερομηνία θανάτου του Ιωάννη Καποδίστρια αναφέρεται και η 8η Οκτωβρίου 1831. Κατά τον Κωνσταντίνο Τσάτσο η 27η Σεπτεμβρίου 1831. Οι διαφορετικές ημερομηνίες προκύπτουν λόγω παλαιού και νέου ημερολογίου.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου