Πέραν της αυτονόητης παρατήρησης, ότι ορισμένοι Βαλκάνιοι δεν αντιλαμβάνονται πως ένα ιστορικό δίδαγμα για την περιοχή είναι να μην ξύνεις πληγές του παρελθόντος, καθώς είναι εξαιρετικά εύκολο να ανοίξουν νέα μέτωπα, στο σημείο αυτό αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, γιατί ο κύκλος αίματος μεταξύ Σέρβων και Κροατών έχει ανοίξει από το 1918. Ας δούμε τα κροατικά κατορθώματα…
Του Παντελή Καρύκα
Μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη διάλυση της Αυστροουγγαρίας, δημιουργήθηκε η Γιουγκοσλαβία, ως ομόσπονδο κράτος, παρά την αντίδραση Κροατών, Βοσνίων και Σλοβένων, οι οποίοι επιθυμούσαν την ανεξαρτησία τους.
Στην Κροατία το υπέρ της ανεξαρτησίας κίνημα γρήγορα πήρε εξτρεμιστική μορφή, κατευθυνόμενο υπό τον διαβόητο Άντε Πάβελιτς, αρχηγό της οργάνωσης Ούστασι. Υποβοηθούμενοι από τον Μουσολίνι, ο οποίος επεδίωκε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, εποφθαλμιώντας δαλματικά εδάφη, οι Ούστασι δολοφόνησαν τον βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρο, το 1934.
Κατά
τη διάρκεια της Γερμανικής εισβολής οι Κροάτες που υπηρετούσαν στον
Γιουγκοσλαβικό Στρατό, είτε λιποτάκτησαν, είτε ενώθηκαν με τους
Γερμανούς. Σε αντάλλαγμα, τον Απρίλιο του 1941, Χίτλερ και Μουσολίνι συμφώνησαν στην δημιουργία ενός ανεξάρτητου κροατικού βασιλείου, βασιλιάς του οποίου ορίστηκε ένας ανιψιός του Ιταλού βασιλιά και πρωθυπουργός ανέλαβε ο φανατικός Πάβελιτς.Αμέσως μόλις έλαβε την αρχή ο Πάβελιτς, με τη στενή συνεργασία της κροατικής Καθολικής Εκκλησίας, υπό τον καρδινάλιο Στέπινατς, άρχισε τον διωγμό των 2.000.000 Σέρβων που ζούσαν στα εδάφη του νέου κροατικού κράτους. Ο διωγμός αυτός, που διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 1945, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την εποχή των Ούννων του Αττίλα και της Ιεράς Εξέτασης – ίσως μάλιστα ο Αττίλας και οι ιεροεξεταστές να μπορούν να χαρακτηριστούν πιο φιλάνθρωποι.
Οι Ούστασι, με τις ευλογίες του Στέπινατς και την ανοχή, τουλάχιστον, του Βατικανού, διέπραξαν απερίγραπτα εγκλήματα κατά των Σέρβων. Ακόμα και λιγότερο φανατικοί Κροάτες, όπως ο πολιτικός Πρβόσλαβ Γκρίζογκονο, δεν άντεξε τόση βαρβαρότητα και απέστειλε επιστολή το 1942, στον καρδινάλιο Στέπινατς, ζητώντας του να επέμβει για να σταματήσει η σφαγή… ματαίως βέβαια. Γράφει στην επιτολή του ο Γκρίζογκονο:
«Η σφαγή των Σέρβων άρχισε την πρώτη μέρα της ίδρυσης του ανεξάρτητου κράτους της Κροατίας και συνεχίζεται ως σήμερα. Ο τρόμος δεν συνίσταται μόνο στη δολοφονία. Η σφαγή περιλαμβάνει τα πάντα και τους πάντες, γέρους, γυναίκες, παιδιά. Τα ποτάμια Σάβα και Ντράβα, ο Δούναβης με τους παραποτάμους του έχουν μεταφέρει χιλιάδες πτώματα Σέρβων…
»Η περίπτωση της Μιλέβα Μπόζινιτς είναι ιδιαίτερα φρικτή. Το παιδί της ξεριζώθηκε από τα σπλάχνα της. Υπάρχει επίσης η περίπτωση των ψητών κεφαλιών (Σέρβων) στη Βοσνία, των γεμάτων με σερβικό αίμα δοχείων, η περίπτωση Σέρβων που υποχρεώθηκαν να πιούν το ζεστό αίμα των συγγενών τους που είχαν δολοφονηθεί…
Έγιναν βιασμοί ακόμα και στα ιερά των ορθοδόξων εκκλησιών. Στην πόλη Πέτρινια ένα παιδί υποχρεώθηκε να βιάσει τη μητέρα του…
»Υπάρχουν
λεπτομερείς αναφορές για τα εγκλήματα. Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί
έμειναν έκπληκτοι από τα εγκλήματα αυτά… Οι Ιταλοί φωτογράφισαν ένα δοχείο
που περιείχε περισσότερα από 3 κιλά μάτια Σέρβων, έναν Κροάτη που
φορούσε ένα κολιέ από μάτια σέρβων, έναν άλλο Κροάτη, από το
Ντουμπρόβνικ, που φορούσε μια ζώνη με κρεμασμένες γλώσσες Σέρβων…Δεν υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία. Θα πρέπει να προστρέξουμε στην Ασία, την εποχή του Ταμερλάνου ή του Τζένκινς Χαν… για να συναντήσουμε παρόμοια κατάσταση»
ΠΗΓΗ: (Μάρκο Αουρέλιο Ριβέλλι, «Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας», Εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 2000).
Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι διοικητής του μεγαλύτερου στρατοπέδου εξόντωσης των Σέρβων, των Εβραίων και των Τσιγγάνων, στο Γιασένοβατς, όπου δολοφονήθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου, ήταν ένας καθολικός ιερέας, ο Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, ο οποίος προσωπικά, έσφαξε εκατοντάδες.
Στο στρατόπεδο διεξάγονταν «διαγωνισμοί» ταχείας σφαγής,
με νικητή τον Κροάτη που, σε δεδομένο χρονικό διάστημα, θα έσφαζε τους
περισσότερους. Πρωταθλητής αναδείχτηκε ένας Κροάτης φρουρός, ο οποίος, εντός έξι περίπου ώρες, έσφαξε, 1386 σέρβους.
Το 1998 πάντως το Βατικανό ανακήρυξε τον Στέπινατς άγιο.
Ενώ ο Άντε Πάβελιτς, προστατεύτηκε από το Βατικανό, το 1945 και τελικά,
μετά από περιπλάνηση στην Ισπανία του Φράνκο και στην Αργεντινή του
Περόν, ο Πάβελιτς θα πεθάνει ήσυχος και πάμπλουτος, στον Άγιο Δομίνικο, προστατευόμενος από τον δικτάτορα Τρουχίγιο.
Συνολικά
οι Κροάτες εξόντωσαν, με φρικτά βασανιστήρια, τουλάχιστον 700.000
Σέρβους, 50.000 Εβραίους και 30.000 Τσιγγάνους. Σήμερα όμως μιλούν για
εις βάρος τους γενοκτονία, συνεπικουρούμενοι από Ευρωπαίους
«ανθρωπιστές». Ελπίζουμε και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης να
«θυμηθεί» τα εν λόγω γεγονότα, όταν θα εκδίδει την απόφασή του.
———————————————–
ΛΕΖΑΝΤΕΣ για τις φωτογραφίες πλην της πρώτης, του διεθνούς δικαστηρίου:
ΛΕΖΑΝΤΕΣ για τις φωτογραφίες πλην της πρώτης, του διεθνούς δικαστηρίου:
1) Η ειδικά σχεδιασμένη λεπίδα για την ταχεία σφαγή των κρατουμένων στο στρατόπεδο του Γιασένοβατς.
2) Κροάτες φωτογραφίζονται με το θύμα τους, πριν το κατακρεουργήσουν. Η φωτογραφία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Το θύμα ονομαζόταν Μπράνκο Γιούνγκιτς, Σέρβος από το χωριό Γκρμπάβατς.
3) Νεαρός Κροάτης ποζάρει περήφανος με το κομμένο κεφάλι Σέρβου αντάρτη.
4) Κατακρεουργημένο πτώμα Σέρβου στο Γιασόνεβατς. Έχει αποκοπεί το μισό κρανίο και κομμάτι σάρκας από τον κορμό του θύματος.
πηγή
2) Κροάτες φωτογραφίζονται με το θύμα τους, πριν το κατακρεουργήσουν. Η φωτογραφία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Το θύμα ονομαζόταν Μπράνκο Γιούνγκιτς, Σέρβος από το χωριό Γκρμπάβατς.
3) Νεαρός Κροάτης ποζάρει περήφανος με το κομμένο κεφάλι Σέρβου αντάρτη.
4) Κατακρεουργημένο πτώμα Σέρβου στο Γιασόνεβατς. Έχει αποκοπεί το μισό κρανίο και κομμάτι σάρκας από τον κορμό του θύματος.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου