Απλά ξέχασες το όνειρό σου.

Γράφει ο Άκης κουστουλίδης 

Και όμως έρχεται η στιγμή που αντικρίζεις μπροστά σου μια λευκή σελίδα.
Ξεφυλλίζεις το βιβλίο της ζωής σου και φτάνεις στην σελίδα που φοβίζει περισσότερο και από την πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας σου που μπορείς να θυμηθείς.

Η θέα του άσπρου σε τυφλώνει προσκαλώντας όλο σου το παρελθόν σε μια μάχη με την αμφισβήτηση, σε έναν σίγουρο θάνατο όλων των απόψεων που χαράχτηκαν στην μνήμη της ιστορίας σου.

Φοβάσαι να γράψεις κάτι καινούργιο και τρομαγμένος γυρνάς τις σελίδες μία - μία προς το παρελθόν σου μπας και βρεις κάποια αίσθηση ασφάλειας μέσα σε μια σελίδα που θεωρείς ότι σ΄αντέχει ακόμη. 

Ακόμη πιο πολύ φόβο προκαλεί το παράδοξο γεγονός πως αρκετές σου  σελίδες είναι πλέον λευκές, άλλες έχουν ξεθωριάσει τόσο που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους, τα γεγονότα έχασαν τις αισθήσεις τους μέσα στην φθορά του χρόνου και το όνειρο…… 

Το όνειρο ξεχάστηκε στην πρώτη σελίδα περιμένοντας σιωπηλό το θάνατο του ύπνου σου.

Μα εσύ επιλέγεις να κάνεις τον αδιάφορο και δηλώνεις κουρασμένος για να γυρίσεις τρις δεκαετίες δρόμο πίσω και να το ξανασυναντήσεις.
Προσπαθείς να ξεχάσεις πως ένα όνειρο ήταν η αιτία που γράφτηκε το βιβλίο της ζωής σου και συ θέλεις έτσι απλά να μπορείς να γυρίσεις την σελίδα.

Προσπαθείς να βάλεις έναν τίτλο στη λευκή σελίδα που ξεδιπλώθηκε μπροστά σου μα τα νοήματα των λέξεων χάθηκαν μέσα στην αμνησία του εγωισμού σου, ενός εγωισμού που αρνείται πεισματικά να σπάσει την αλαζονική του εικόνα και όμως εσύ θέλεις να τρέξεις στην επόμενη σελίδα της ζωής σου.

Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως νιώθεις καλά μαζί του αλλά τα γεγονότα μαρτυράνε την φανταστική  μυρωδιά της ευτυχίας σου να χάνεται σαν συννεφάκι που το παρασέρνει ο αέρας.

Βρίσκεσαι χαμένος μέσα σε δρόμους που υποχρεώνουν τον εαυτό σου σε κυκλική πορεία και όμως εσύ ακόμη ψάχνεις έναν τίτλο για να σώσει την μιζέρια σου, ψάχνεις ένα γνωμικό που θα δικαιολογήσει  την στασιμότητά σου, μια στασιμότητα που νομίζεις πως θα σε γλιτώσει από τον πόνο της αλλαγής, μια αλλαγή που περιμένοντας μέσα στην τεμπελιά σου, απαιτείς να την κάνουν οι θεοί σου για σένα.

Κουράστηκες να περιμένεις την αλλαγή του κόσμου και στήνεις κατηγορητήρια  για τους πάντες, μα ξεχνάς το μίσος που σπέρνεις στην καρδιά σου, ξεχνάς τις ευθύνες της ύπαρξής σου, ξεχνάς το χρέος του σεβασμού προς την ζωή σου.

Νομίζεις πως αξίζεις τα πάντα και βουτάς μέσα στα άδυτα της απληστίας σου, κατασπαράζοντας ότι βρεθεί στον δρόμο σου, γίνεσαι ένας αδίστακτος κλέφτης χαράς, μα ποτέ σου δεν χαίρεσαι με όσα έχεις αποκτήσει και θέλεις άλλα τόσα και άλλα τόσα.

Βλέπεις τα χρυσά λάφυρα της απληστίας σου και όμως η ευτυχία είναι μακρυά, η σελίδα παραμένει τρομακτικά λευκή μπροστά σου και όμως εσύ συνεχίζεις να ερωτοτροπείς παθιασμένα με την φανταστική εικόνα του εαυτού σου.

Εχεις μείνει μόνος και δεν αντέχεις ούτε τον φανταστικό σου εαυτό, έχεις μείνει μόνος και όμως εξοργίζεσαι γιατί έχει φύγει το κοινό σου, εξοργίζεσαι που δεν σ΄ακολουθεί κανένας στις ιδέες που και εσύ ο ίδιος έχεις ξεχάσει.

Ναι, και λίγο πριν την τελική σύγκρουση με τον εαυτό σου θυμάσαι, θυμάσαι εκείνη την εφηβική φωνούλα που σου σιγοτραγουδούσε κάτι στιχάκια που λέγαν για αγάπη, θυμάσαι κάτι όρκους που έδινες στο φεγγάρι, θυμάσαι εκείνη την εποχή που κοίταζες τον ουρανό και ήθελες να αγγίξεις τ΄άστρα, θυμάσαι τότε που δεν ήθελες να κοιμηθείς για να μην σταματήσεις να ονειρεύεσαι, μα δεν μπορείς ακόμη να πιστέψεις πως σε πλάνεψε ο ύπνος και έκανες τρεις δεκαετίες δρόμο με δανικά ιδανικά.

Δεν μπορείς να πιστέψεις πως επέζησες μέσα σε ξένα όνειρα, δεν μπορείς να πιστέψεις πως έζησες μέσα σε φανταστικές ζωές ψεύτικων ινδαλμάτων, δεν μπορείς να πιστέψεις πως κατάντησες δούλος των ιδεών της  ελευθερίας σου και όμως εσύ απλά ξέχασες.

Ναι απλά ξέχασες το όνειρό σου στην πρώτη σελίδα του βιβλίου της ζωής σου και άφησες άλλους να γράφουν την ιστορία σου.

Απλά ξέχασες το δικαίωμα του να είσαι Άνθρωπος και επέλεξες να αγοράσεις θεϊκή υπόσταση μέσα στο υλικό κελί σου.

Τρεις δεκαετίες δρόμος και έπρεπε να  δεις την σάρκα σου να ματώνει και να πετσοκόβεται για να πιστέψεις πως είσαι άνθρωπος.

Και όμως μπορείς να γίνεις θεός μόνο αν παραμείνεις Άνθρωπος…..
Ξεδίπλωσε λοιπόν τα θεϊκά σου προτερήματα και γίνε ο Άνθρωπος που αξίζει να ζει μέσα στις σελίδες της ζωής σου ή απλά περίμενε το σκουπιδιάρικο που θα μαζέψει την ψυχή που πέταξες στα σκουπίδια. 

ὑπόγεια τάξις

Share